แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-4-29 05:14 % b2 v' m+ b& l7 ]7 N" h, h2 m4 n1 ]
6 k" ~8 ?: p# m0 _- [
1 {+ e9 d! Q: I! a8 ?
โชกุน เสียงเพลงคลาสสิคดังคลอเบาๆอยู่ในห้องคอนโดหรูใจกลางเมือง บนเตียงนอนขนาดใหญ่มีเจ้าของห้องที่กำลังนอนหลับอยู่ แสงแดดที่ส่องลอดเข้ามาผ่านช่องทางหน้าต่างทำให้โชกุนตื่น โชกุนเอามือขยี้ตา ลุกขึ้นมานั่งอย่างสะลึมสะลือ โชกุนลงมาจากเตียง ใส่รองเท้าสลิปเปอร์เดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำใส่อ่างทิ้งเอาไว้ เดินกลับออกมา ไปที่ครัว เปิดตู้เย็นเล็กที่ใช้เป็นที่เก็บไวน์ ''หมดแล้วหรอเนี่ย'' โชกุนถอนหายใจ บ่นพึมพัม ไวน์แบรนด์ที่กินบ่อยหมดซะแล้ว ปกติโชกุนจะกินแบรนด์เฉพาะที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักกันสักเท่าไหร่ โชกุนหยิบไวน์ขวดอื่นมาแก้ขัด โชกุนกลับเข้ามาในห้องน้ำ เทไวน์ใส่แก้ววางไว้ตรงถาดใกล้อ่าง ถอดเสื้อผ้าออก ก้าวขาลงไปแช่ในอ่างน้ำที่อุณหภูมิกำลังดี หยิบโทรศัพท์มานั่งเล่น วันนี้เป็นการสอบปลายภาควันแรกของโชกุนแล้ว แน่นอนว่าที่ผ่านมาโชกุนไม่ได้อ่านหนังสือเลย แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะโชกุนเป็นคนที่หัวดีอยู่แล้ว แม้ภายนอกจะดูไม่เหมือนคนที่ตั้งใจเรียนเลยก็เถอะ เวลาผ่านไปสักพัก โชกุนขึ้นจากอ่าง เดินไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำล้างตัวให้สะอาด ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ยืนมองหุ่นอันงดงามของตัวเองหน้ากระจก จับผมที่ยาวปรกหน้าอยู่ ''ยาวอีกแล้วหรอเนี่ย'' โชกุนนั้นผมยาวเร็วมาก ตัดไปได้แค่วันสองวันก็ยาวกลับมาเกือบเท่าเดิมตลอด โชกุนหยิบชุดนักศึกษามาใส่ ถึงปกติโชกุนจะไม่สนใจเรื่องกฏระเบียบ แต่วันนี้เป็นวันสอบก็ต้องใส่ชุดนักศึกษาสักหน่อยล่ะนะ โชกุนเดินมายืนหน้ากระจก จ้องมองตัวเองสักพัก ปลดกระดุมลงสองเม็ด ครุ่นคิดอยู่สักพัก ปลดลงอีกสองเม็ดเป็นสี่เม็ดให้เห็นกล้ามหน้าท้องขาวๆ โชกุนยิ้มพอใจ เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะคอม เปิดเข้าไปเช็คอีเมล มีเมลหน้าตาคุ้นๆส่งมา ''ทันใจจริงๆเลยนะ'' โชกุนกดเข้าไปดู มันคือเมลของแบรนด์ไวน์ที่โชกุนกินเป็นประจำนั่นเอง 'ส่งไปให้แล้ว แบบเดิมเท่าเดิม' พร้อมกับสัญลักษณ์รูปงูต่อท้าย เจ้าของแบรนด์สนิทกับโชกุนเลยใช้ภาษาที่เป็นกันเอง แถมยังส่งไวน์มาให้ฟรีอยู่บ่อยๆ โชกุนมองเวลา ใกล้จะสายแล้ว โชกุนลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าหนังสีดำ พร้อมกับขวดเหล้าประจำตัวใส่ลงไป ใส่รองเท้าหนังเตรียมจะออกไปมหาลัย หันไปพูดกับเก้าอี้ ''กลับไปได้แล้วล่ะ จะไปสอบแล้ว'' "ครับ'' เก้าอี้ที่โชกุนนั่งจริงๆแล้วคือทาสชายคนหนึ่งที่มาให้โชกุนใช้งานตั้งแต่เมื่อคืน โชกุนเป็นรับที่ชอบการเล่นกับทาสรุกมาก ด้วยหน้าตาที่งดงามและท่าทางที่ดูหยิ่งยโสทำให้มีเหล่าทาสชายมาติดพันมากมาย โชกุนไม่ค่อยเล่นทาสซ้ำเพราะว่าเป็นคนเบื่อง่าย นานๆทีถึงจะเรียกมาใช้งานอีก หลังจากที่ทาสคนนั้นออกไปโชกุนก็ปิดห้อง ลงมาข้างล่าง ตรงไปที่ลานจอดรถ ขับรถออกไปมหาลัย สักพักโชกุนก็มาถึง โชกุนขับรถเข้ามาจอด หยิบกระเป๋าลงมาจากรถ ระหว่างที่กำลังเดินออกมาโชกุนรู้สึกได้ว่ามีคนเดินตาม โชกุนไม่ได้หันกลับไปมอง เดินไปเรื่อยๆ คนที่เดินตามมาค่อยๆแอบไม่ให้โชกุนเห็น ทิ้งระยะห่าง แต่เหมือนจะห่างไปหน่อยทำให้โชกุนคลาดสายตาไป ''แอบตามคนอื่นเค้าแบบนี้เป็นพวกโรคจิตหรือไง'' 3 U5 ]% T) n4 O1 Q; }0 C9 k
เอฟ เอฟถึงกับสะดุ้ง โชกุนโผล่มาข้างหลังตอนไหนก็ไม่รู้ "พี่โชกุน'' โชกุนมองเอฟ สายตาของโชกุนทำให้เอฟรู้สึกกลัวทุกที แต่ก็อยากมอง ''เดินตามมาทำไม'' ''ผมแค่'' เอฟไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่าอะไรดี ''เบอร์โทรศัพท์ก็มีไม่ใช่หรือไง ไม่เห็นจะเคยโทรมา'' ''ก็ผมเกรงใจนี่ครับ กลัวจะโทรไปรบกวน'' ''ถ้าคิดว่ารบกวนคงไม่ให้ไปตั้งแต่แรกหรอกนะ'' โชกุนเดินเข้ามาใกล้ เอฟถอยหลังออกนิดหน่อย ''แล้วมีอะไรถึงได้ตามมา'' ''ผม...'' โชกุนยืนนิ่งรอฟังเอฟพูด ''พี่โชกุนกินอะไรมาหรือยังครับ'' ''พี่ไม่กินข้าวเช้าน่ะ'' ''อ๋อ งั้นหรอครับ'' น้ำเสียงของเอฟดูผิดหวัง ''แต่วันนี้หิว'' เอฟเงยหน้าขึ้นมามอง ''ถ้าพี่ว่าง ไปกินข้าวเช้าด้วยกันมั้ยครับ'' ''ก็แค่เนี้ย อ้ำอึ้งอยู่ได้'' ''ขอโทษครับ'' เอฟเริ่มยิ้มออก โชกุนเดินตามเอฟมาที่คณะภาพยนตร์ของเอฟ นั่งลงที่โต๊ะที่ยังว่างอยู่ ''ผมไม่รู้ว่าพี่จะกินได้มั้ยนะครับ แต่ผมเอาแซนด์วิชที่ร้านมาเผื่อด้วย'' เอฟยื่นแซนด์วิชอันหนึ่งมาให้ โชกุนรับมา กัดกินเข้าไป เอฟนั่งมองด้วยสายตากังวล ไม่อร่อย ขนมปังแข็งและแห้ง ไส้ข้างในมีแต่ของราคาถูก ''ก็พอกินได้'' เอฟถอนหายใจอย่างโล่งอก เอาชิ้นของตัวเองขึ้นมากินบ้าง ''แล้ววันนี้มีสอบเหมือนกันมั้ย'' ''มีครับ 2วิชา'' โชกุนพยักหน้า ทั้งคู่มองตากัน สายตาเว้าวอนเหมือนลูกหมาของเอฟนั้นน่ารักมาก โชกุนยิ้ม ''อีกนานมั้ยกว่าจะสอบ'' ''ก็เหลือเวลาอีกสักพักครับ ทำไมหรอครับ'' ''ปลดกระดุมคอเสื้อลงหน่อยได้มั้ย'' ''ตรงนี้เลยหรอครับ'' เอฟมองไปรอบๆ ถึงคนจะไม่เยอะก็เถอะ ''ใช่ ปลดออก'' เอฟขัดคำสั่งของโชกุนไม่ได้ ปลดกระดุมคอเสื้อตัวเองลง โชกุนยิ้มออกมา เอฟใส่ปลอกคอที่โชกุนเคยให้เอาไว้ตามที่โชกุนสั่ง ไม่ได้คิดว่าเอฟจะทำจริงๆ เอฟเอามือบังไว้เพราะอายคนที่ผ่านไปมา ''ผม...ติดกระดุมได้หรือยังครับ'' ''ยัง เอาไว้อย่างนี้แหละ'' โชกุนพูดยิ้มๆ ''ไปด้วยกันหน่อยสิ'' โชกุนยืนขึ้น จับมือของเอฟดึงให้เดินตามมาด้วยกัน เอฟเดินตามไปอย่างว่าง่าย โชกุนภาเอฟเดินกลับมาที่ลานจอดรถ เปิดประตูให้เอฟขึ้นไป เอฟขึ้นมานั่งกับโชกุนบนรถ ''พี่โชกุนให้ผมขึ้นมาทำไมหรอครับ'' ''ก็ตรงนี้จะได้ไม่มีคนเห็นไง ถอดเสื้อออกสิ'' ''แต่เดี๋ยวเราต้องไปสอบกันนะครับ'' ''ทำไม ไม่อยากถอดหรอ'' ''เปล่าครับ ไม่ใช่แบบนั้น'' ''งั้นก็ถอดสิ'' เอฟปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเอง ถอดออก เผยให้เห็นหุ่นลีนๆที่มีกล้ามเนื้อพอเหมาะ กล้ามหน้าท้องเรียงกันสวย โชกุนยื่นมือไปใช้นิ้วเกี่ยวปลอกคอของเอฟ ''ทำไมถึงไม่ถอดออกล่ะ ใส่ออกมาทำไม'' ''ก็พี่โชกุนเคยบอกว่าถ้าไม่อนุญาตห้ามถอดออกนี่ครับ'' น้ำเสียงและท่าทางที่ดูใส่ซื่อของเอฟนั้นน่ารักมาก โชกุนใช้นิ้วไล่วนไปตามปลอกคอ เอฟกลืนน้ำลาย โชกุนมองต่ำลงไปแล้วขำ ''บอกว่าต้องไปสอบ แต่ก็แข็งแล้วนี่ ทะลึ่งจังเลยนะ'' เอฟเขินไปหมด โชกุนลากนิ้วลงไปตามร่องกล้ามหน้าท้องของเอฟ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เอฟจ้องมองริมฝีปากของโชกุน โชกุนเข้ามาใกล้จนลมหายใจของทั้งคู่รดกัน โชกุนหยอกล้อกับปากของเอฟ กัดขอบปากล่างของเอฟแล้วดึง เอฟหน้าแดงไปหมด หายใจแรงขึ้นด้วยความตื่นเต้น โชกุนใช้มือลูบเป้าของเอฟไปมา เป้าของเอฟนูนขึ้นมาจนเห็นชัด โชกุนยิ้ม ''เป็นเด็กดีจังเลยนะ'' โชกุนประกบปากจูบเอฟ เอามือดันหัวเอฟให้เข้ามา ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน โชกุนบีบแก้มให้เอฟอ้าปาก ถุยน้ำลายใส่ปากเอฟแล้วประกบปากจูบต่อ สอดลิ้นเข้าไปพัวพัน แลกลิ้นแลกน้ำลายกับเอฟอย่างเมามันส์ ''อืออ'' เอฟครางในลำคอ ลีลาการจูบของโชกุนทำเอาเอฟหัวหมุนไปหมด เป้าถูกเค้นคลึงอย่างมันส์มือ ''ถอดออก'' ''ครับ'' เอฟถอดกางเกงออก ควยเอฟแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ''แข็งขนาดนี้เลยนะ'' โชกุนดึงขอบกางเกงในของเอฟเล่น ดึงกางเกงในของเอฟลง ดึงกางเกงในของเอฟลง ควยใหญ่ยาว12นิ้วเด้งออกมา โชกุนเอามือตีควยของเอฟจนมันเด้งไปมา เอฟเอามือจะไปจับแต่โชกุนปัดมือออก โชกุนเอานิ้วแตะน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงหัวเอานิ้วยัดเข้าไปในปากของเอฟ เอฟดูดนิ้วของโชกุนกินน้ำหล่อลื่นของตัวเอง โชกุนยิ้มพอใจ ใช้นิ้วคีบลิ้นของเอฟออกมา ยื่นหน้าไปอมลิ้นของเอฟแล้วดูดเน้นๆ หน้าของเอฟตอนนี้นั้นเคลิ้มมาก โชกุนอมนิ้วของตัวเอง ดันให้เอฟยกขาขึ้น รูตูดของเอฟขมิบไปมา โชกุนค่อยๆดันนิ้วเข้าไป ''อึก'' รูตูดของเอฟนั้นแน่นมาก โชกุนใช้อีกมือหนึ่งชักว่าวให้เอฟ นิ้วที่คารูตูดอยู่ก็ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ''อึก อืออ'' เอฟคราง ดิ้นไปมาเพราะความเสียว โชกุนชักควยของเอฟขึ้นลง ถุยน้ำลายลงบนหัวควยแล้วใช้นิ้วโป้งละเลงเล่น โชกุนงอนิ้วเป็นแง่งงัดขึ้นแล้วซอยรูตูดเอฟไม่ยั้ง ''อืออออ พี่โชกุนครับ อึก'' ''ทำไม ไม่ชอบหรอ'' ''ชอบครับ'' เอฟตอบเสียงกระเส่า ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเสียว ทำเอาโชกุนมีอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกัน โชกุนกดเปิดกระจกรถลง เอฟตกใจแต่ก็ขยับตัวไม่ได้ กำลังจะพูดอะไรแต่โชกุนกลับรัวนิ้วเร็วขึ้น ''อะ อ๊ะ อึก'' เอฟรีบเอามือปิดปาก กลัวเสียงออกไปข้างนอก ''ทำไมไม่ร้องออกมาล่ะ เสียงร้องน่ารักๆแบบนั้นต้องให้คนอื่นได้ยินด้วยสิ'' เอฟส่ายหน้า หลับตาหยี โชกุนชักว่าวของเอฟเร็วขึ้นเรื่อยๆ มืออีกมือซอยรูตูดของเอฟอย่างเร็วและแรง ''อะ อืออ จะแตกครับ อ๊ะ อาาาา!'' เอฟตัวเกร็ง ควยกระตุกน้ำแตกออกมาคามือโชกุน น้ำควยขาวขุ่นไหลออกมาเรื่อยๆ โชกุนยกมือที่เปื้อนน้ำควยของเอฟขึ้นมา ยื่นมาที่อปากของเอฟ ''ทำเลอะแล้วก็ทำความสะอาดด้วยสิ'' เอฟเลียกินน้ำควยตัวเองที่ติดมือของโชกุนอยู่จนหมด รีบปิดกระจกรถทันที โชกุนขำ ''พี่โชกุนแกล้งผมหรอครับ'' ''ทำไม นี่จะหาว่าพี่แกล้งหรอ'' โชกุนแกล้งทำเสียงดุ ''เปล่าครับๆ'' เอฟรีบแก้ ทั้งคู่ลงมาจากรถ เดินกลับไปที่คณะของเอฟ หยิบทิชชู่ในกระเป่ามาเช็ดมือให้โชกุน โชกุนมองเอฟที่กำลังเช็ดมือให้ตัวเองอยู่ ''เอฟ'' เอฟเงยหน้าขึ้นมา ''ครับ'' โชกุนยื่นหน้าไปประกบปากจูบเอฟเบาๆ เอฟใจเต้นแรงไปหมด โชกุนผละออก ''ตั้งใจสอบล่ะ'' โชกุนโบกมือให้แล้วเดินจากไป เอฟยืนจับปากตัวเองค้างอยู่อย่างนั้น มองดูแผ่นหลังของโชกุนที่ไกลออกไปเรื่อยๆ  ทะเล 
" Q! |# o5 R6 p( y: Q1 @8 {ฉลาม 
3 G/ c( P( i- D! p; F2 J- k0 Sน้ำ
7 t1 A( k" A$ y9 l( {# b
เปา 9 j8 E' n7 `* i8 y4 ?/ ^
อ๊อฟ โชกุนเดินตรงไปยังคณะแพทย์ ระหว่างทางผู้คนที่ผ่านไปมาต่างหันมามองโชกุน โชกุนเป็นผู้ชายที่หน้าสวย ถึงจะดูหยิ่งๆก็เถอะ ท่าทางการเดินดูสง่าเหมือนลูกผู้ดี เป็นคนที่เข้าถึงยาก ถ้าถามว่ารู้จักโชกุนมั้ยหลายคนก็ต้องบอกว่ารู้จัก แต่ถ้าถามว่าเคยคุยมั้ยแทบจะนับคนได้ จนถึงตอนนี้คนในคณะเดียวกันก็ยังไม่สนิทกับโชกุนสักที โชกุนย้ายเข้ามาเรียนกลางคันแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เหมือนจะเป็นเด็กเส้นใหญ่ที่ยัดเงินเข้ามากลางคัน แต่กลับไม่มีใครรู้ประวัติของโชกุนเลยสักคน แต่เพราะความลึกลับน่าค้นหานี่แหละที่ทำให้โชกุนมีสเน่ห์ โชกุนเดินมาที่โต๊ะประจำของกลุ่ม แน่นอนว่าทุกคนมากันครบหมดแล้ว แม้โชกุนจะไม่ค่อยได้ไปสังสรรค์หรือใช้เวลาร่วมกับคนในกลุ่มนี้สักเท่าไหร่แต่รู้สึกสนิทและสบายใจกว่าพวกเพื่อนคนรวยที่คบกันเอาหน้าซะอีก โชกุนวางกระเป๋าแล้วนั่งลงข้างๆทะเล ''อ้าว โชกุน'' ทะเลส่งยิ้มสดใสมาให้อย่างเคย โชกุนยิ้มตอบ หยิบคุกกี้ที่ทะเลทำมาให้เพื่อนเป็นประจำมากิน เหนือนั่งคุยโทรศัพท์อยู่กับใครสักคน นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ส่วนน้ำกำลังติวหนังสือให้เปาและอ๊อฟ แต่สายตาเหลือบไปมองเหนือเป็นระยะๆ ส่วนฉลาม นั่งจ้องทะเลที่คุยไม่หยุดเหมือนอย่างเคย โชกุนมักจะสังเกตพฤติกรรมของเพื่อนอยู๋เสมอ คงเพราะเป็นคนช่างสังเกตล่ะมั้ง เผลอแปปเดียวก็อยู่กับคนพวกนี้มาจะสองปีแล้ว เวลาเดินเร็วมาก หลังจาการสอบนี้ทั้งหมดก็จะขึ้นแีสามกันแล้ว ''ขึ้นห้องกันเถอะ ใกล้เวลาแล้ว'' น้ำบอก ''โอยยยย ยังจำไม่ได้เลย'' เปาเอามือกุมขมับ อ๊อฟตบหัวเปาเบาๆ ''ไหนบอกตั้งใจอ่านมาแล้วไง'' ''ตั้งใจอ่านไง แต่ไม่ได้ตั้งใจจำ'' ''ไอควาย'' เหนือส่ายหัวอย่างปลงๆ ทุกคนลุกขึ้นเก็บของ เดินขึ้นไปบนอาคาร นักศึกษาหลายคนมายืนรออยู่หน้าห้องแล้ว หยิบเฉพาะของที่จำเป้นในการสอบแล้วยืนเข้าแถวรอเรียกชื่อตามเลขที่ น้ำเอาโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเสียง แต่มันดันสั่นขึ้นมาพอดี น้ำกดรับสาย ''ฮัลโหล'' ''เธอ จะเข้าห้องสอบหรือยังครับ'' ''จะเข้าแล้ว หมีล่ะ'' ''เหมือนกัน สู้ๆนะ เดี๋ยวเสร็จแล้วเค้าไปรับนะ'' ''โอเค เดี๋ยวโทรบอกนะ'' ''รักนะครับ'' น้ำยิ้ม ''อืม เหมือนกันนะ'' ''โอเคๆ เข้าห้องเถอะ'' ''โอเค'' น้ำวางสาย เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในห้องเมื่อโดนเรียกชื่อ การสอบครั้งนี้เป็นไปอย่างเข้มข้น ทุกคนตั้งใจกันมาก โดยเฉพาะเปาที่ตั้งใจทำเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งแรกที่เปาตั้งใจทำข้อสอบขนาดนี้ แรงจูงใจคือคำชมจากอาจารย์ธ๊ร์ล้วนๆ หลังจากสอบเสร็จทุกคนก็ออกมาจากห้อง ''โอยยย ปวดหัวชิบหาย'' เปาโอดครวญทุกครั้งที่ออกจากห้องสอบ ''วันนี้ออกช้านะมึง ปกติเห็นออกเร็วตลอด'' อ๊อฟแซว ''เอ้า กูบอกละไงว่ารอบนี้กูตั้งใจจริง'' ''เพราะอยากให้คะแนนดีขึ้น'' ''ใช่ พอคะแนนดีขึ้นอาจารย์ธีร์ก็จะชม'' เปาพูดอย่างดี๊ด๊า ''อาจารย์ธีร์?'' ทะเลถามอย่างงงๆเพราะไม่รู้เรื่องนี้ ''หายเศร้าแล้วหรอ'' เหนือกอดอกถามเสียงเรียบ ''ไม่ต้องมายุ่งกับกูหรอกน่า ไปดูแลน้องมึงนู่น'' ''น้อง?'' ทะเลยังคงงงอยู่ อ๊อฟเดินมากอดคอทะเล ''ปะๆ เดินก่อน เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังเอง สงสารชิบหาย พวกมึงนี่นะ มีอะไรไม่ชอบบอกเพื่อนกันไง'' ทุกคนขำ เดินตามอ๊อฟและทะเลไป ยกเว้นเหนือและโชกุนที่แยกตัวออกมาเหมือนอย่างเคย
4 z& w8 n4 R) o. R; a
วายุ ''วา เสร็จยัง!'' เพื่อนคนหนึ่งของวาส่งเสียงเรียก ''จะเสร็จแล้ว แปปนะ'' วาบอกเพื่อน เก็บของใส่กระเป๋า วาเพิ่งสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ กำลังนั่งเก็บของอยู่หน้าห้อง วาค่อนข้างโล่งสำหรับการสอบในครั้งนี้เพราะที่อ่านมาตรงกับที่ออกสอบเกือบทั้งหมด อีกอย่างยังได้เหนือมาติวให้อีกด้วย ช่วยวาได้เยอะเลยทีเดียว ตั้งแต่สมัยเด็กแล้วที่เหนือมักจะคอยติวสอบให้กับวา ตอนที่เหนือย้ายมาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพวาจึงรู้สึกเหงามาก พอมาตอนนี้ทั้งคู่ได้เรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน เลยได้กลับมาคุยกันเหมือนสมัยก่อนอีกครั้ง ทำให้วารู้สึกดีใจมาก เพื่อนของวาเดินมานั่งลงข้างๆ ''มึงทำได้ปะ'' ''อืม ได้นะ มันตรงกับที่อ่านน่ะ'' ''ดีนะที่กูก็อ่านมาถูก แต่มีบางข้ออะที่กูทำไม่ได้ ขอตรวจคำตอบหน่อยดิ'' ''มาดิ ข้อไหนอะ'' วากับเพื่อนนั่งคุยเรื่องข้อสอบกันอยู่หน้าห้อง มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ''น้องวาครับ'' วาเงยหน้าขึ้นมอง ''พี่เจมส์'' เพื่อนของวาทักรุ่นพี่คนนั้น พี่เจมส์คือรุ่นพี่ปี2ที่เข้ามาคุยกับวาวันรับน้อง ตั้งแต่นั้นมาก็ตติดต่อกันมาตลอด แต่วามองเป็นแค่รุ่นพี่คนหนึ่งในคณะก็เท่านั้น ''สอบเสร็๗กันแล้วหรอครับ'' ''เสร็จแล้วครับ พี่เจมส์ล่ะ'' ''พี่ก็เสร็จแล้วเหมือนกัน แล้วนี่ไปไหนกันต่อ ไปหาอะไรกินกันมั้ย'' วาลังเล หันไปหาเพื่อนที่มีท่าทางอยากจะไปมาก ''ไปมั้ยวา กูไปนะ'' เจมส์มองวาเหมือนคาดหวังคำตอบ ''ไปมั้ยครับน้องวา'' วายิ่งเป็นคนขี้เกรงใจอยู่ซะด้วยสิ ถึงใจจริงจะไม่อยากไปแต่ก็กลัวเจมส์เสียน้ำใจ เค้าอุตส่ามาชวนเรานี่นา ''ก็ได้ครับ'' ''เยี่ยมไปเลย'' เจมส์ยิ้มดีใจ วายิ้มตอบ ทั้งสามเดินลงมาจากอาคาร เจมส์เลื่อนตัวมาเดินข้างวา ''สอบเป็นไงบ้างครับ ทำได้มั้ย'' ''ก็ทำได้ครับ ดีที่อ่านมาตรง'' วาเขยิบตัวออกนิดหน่อยเพราะรู้สึกชิดกันเกินไป เจมส์เข้ามาชิดอีก เอามือโอบไหล่ของวา วารู้สึกอึดอัดมาก วาไม่ชอบให้คนที่ไม่สนิทจับเนื้อต้องตัวสักเท่าไหร่ มือของเจมส์ออกไปจากไหล่ของวา ''เดินแบบนี้เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก'' * ~4 j! ]; J) E, f
ลมเหนือ เหนือจับแขนของเจมส์ยกออก วาตกใจนิดหน่อยที่เจอเหนือ ''เอ้า เหนือ มาไงวะ'' เจมส์ทัก เหนือมองด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่ได้ตอบอะไร เหนือนั้นได้ฉายาว่าคุณชายไม่ใช่แค่จากหน้าตาที่หล่อเหลาเพียงอย่างเดียว รวมถึงนิสัยที่เย็นชาและเข้าถึงยากด้วย เหนือเปป็นแบบนี้กับทุกคนยกเว้นคนที่เหนืออยากรู้จักเท่านั้นแหละ ''สอบเสร็จแล้วหรอ'' เหนือหันมาถามวา วาพยักหน้า ''เสร็จแล้วครับ'' ''แล้วจะไปไหน'' ''กูชวนน้องๆเค้าไปกินขนมกัน ไปด้วยกันมั้ย'' เหนือมองหน้าวา ''เรามีนัดกับพี่แล้วไม่ใช่หรอ เราต้องไปทำธุระด้วยกันนะ'' ''ครับ?...อ๋อ ใช่ จริงด้วย วาลืมเลยเลย'' วาเล่นไปตามน้ำ เจมส์มองเหนือด้วยสายตาที่หงุดหงิด ''ขอโทษนะครับพี่เจมส์ วาลืมไปเลยอะว่ามีธุระกับพี่ลมเหนือ'' ''ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าก็ได้'' ''ขอโทษด้วยนะครับ'' ''ไปกันเถอะ'' เหนือหยิบกระเป๋าวามาถือแล้วเดินนำไป วาโบกมือให้เจมส์กับเพื่อนแล้ววิ่งตามเหนือลงมา ทั้งคู่เดินออกมาจากคณะ ''รู้จักกันหรอ'' เหนือถามขึ้น ''ก็เคยเจอกันวันรับน้องแหละครับ เลยได้คุยกัน'' ''แล้วเราอยากไปกินขนมกับมันหรือเปล่า'' ''ไม่อยากไปครับ'' วาตอบตามตรง ''แล้วทำไมไม่ปฏิเสธไป'' ''ก็พี่เค้าดูอยากให้วาไปมาก วาก็เลย..'' เหนือถอนหายใจ ''เวลาไม่ชอบอะไรก็พูดไปบ้างก็ได้ พูดตรงๆบางทีก็ดีเหมือนกัน'' ''คนอย่างพี่ลมเหนือสอนวาเรื่องนี้หรอครับ'' วาขำ เหนือหันมามองดุๆทำให้วากลัว ''วาล้อเล่นน่ะครับ'' วายิ้มสดใสเหมือนอย่างเคยทำให้เหนืออดยิ้มตามไม่ได้ ทั้งคู่เดินมาจนถึงรถของเหนือ ''วันนี้เอามอเตอร์ไซค์มามั้ย'' ''เอามาครับ'' เหนือดูเสียดายนิดหน่อย ''งั้นกลับดีๆล่ะ'' ''เหมือนกันนะครับ'' ''พรุ่งนี้มาสอบอีกวันใช่มั้ย'' ''ใช่ครับ'' เหนือดูอ้ำอึ้งอยากจะพูดอะไรสักอย่าง วายืนรอฟัง ''ไปกินขนมกันมั้ย พี่สัญญาว่าจะเลี้ยงแต่ยังไม่ได้ไปเลย'' วายิ้มกว้าง ''ไปสิครับ'' เหนือเกาหัวแก้เขิน หันไปอีกทาง ''งั้นเลิกแล้วรอที่หน้าคณะละกัน'' ''ได้ครับ'' เหนือขึ้นมาบนรถ วาเดินมาข้างกระจก โบกมือให้ เหนือโบกมือตอบแล้วขับออกมา ยิ้มอยู่คนเดียวระหว่าทางกลับคอนโด | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-29 02:41:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-29 02:57:05
โพสต์ 2022-4-29 03:19:04
