แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-5-21 16:15 ; x2 M6 g, R$ w/ f
. d& M6 X: r; a) V1 ^- jรัม รัมนั่งอยู่ที่โซฟากำมะหยี่สีเขียวภายในห้องคอนโดหรูใจกลางเมืองอันเย็นเฉียบ รัมยกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาจิบ สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ที่กำลังฉายข่าวอยู่ รัมมักใช้เวลาว่างติดตามข่าวสารบ้านเมือง ณ ปัจจุบันอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากธุรกิจและงานที่รัมทำจำเป็นจะต้องรู้เท่าทันรอบตัวอยู่เสมอเพื่อความปลอดภัย รัมเป็นเจ้าของบาร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในย่านบันเทิง ธุรกิจยิบย่อยต่างๆทั้งบนดินและใต้ดิน และธุรกิจของรัมที่ประสบความสำเร็จที่สุดคือการส่งออกไวน์ ไวน์แบรนด์ The Serpent ที่มีตราสัญลักษณ์รูปงูอันเป็นเอกลักษณ์ รสชาติไม่เหมือนกับไวน์ทั่วไปบนโลก บางขวดเป็นไวน์รสชาติที่มีเพียงขวดเดียวในโลก ไม่มีใครรู้สูตรการหมักของรัมนอกจากตัวรัมเอง ลูกค้าหลักของรัมจะเป็นพวกภัตตาคารหรือโรงแรม5ดาว พวกมหาเศรษฐีเงินถึง อีกทั้งยังส่งออกไปทั่วโลก งานอดิเรกของรัมคือการสะสเครื่องประดับ โดยไม่สนว่ามันจะมีเจ้าของหรือเปล่า ถ้ารัมถูกใจมันจะต้องเป็นของรัมไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม เป็นผลให้รัมได้ออกข่าวอยู่บ่อยครั้ง ถึงจะไม่มีใครรู้ว่าเป็นรัมก็เถอะ ถ้าโดนตรวจค้นห้องขึ้นมารับรองว่าพวกตำรวจสามารถปิดได้หลายคดีเลยทีเดียว พอตอนนี้มาสังกัดฝูงแล้วรัมก็เริ่มจะเพลาๆเรื่องการบุกเข้าไปขโมยของหรือออกอาละวาดตามใจตัวเองลง เพราะมีราคานที่จ้องเอาแต่จะดุอยู่นั่นแหละ รัมเลยต้องทำอะไรลับหูลับตามากกว่าเดิมขึ้นนิดนึง รัมยหยิบโน๊ตบุ๊คขึ้นมาเปิด นึกขึ้นได้ว่ายังไมไ่ด้ส่งอีเมลไปหาลูกค้าคนสำคัญ 'ส่งไปให้แล้ว แบบเดิมเท่าเดิม' พร้อมกับตราสัญลักษณ์รูปงู รัมมองเวลา ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้ว รัมวางโน๊ตบุ๊ค ลุกขึ้นเดินเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น เอาชุดที่เตรียมไว้ออกมาใส่ หยิบกระเป๋ากำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ก็นึกสนุกขึ้นมา เดินกลับเข้ามาในห้อง เปิดหน้าต่างกระจกบานใหญ่ออก ไอเย็นในห้องฟุ้งกระจายออกไปข้างนอก รัมปิดประตู ขึ้นไปยืนบนขอบระเบียง มองลงไปข้างล่างที่มีรถและผู้คนสัญจรไปมา รัมย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วใช้เท้าดีดตัวพุ่งออกจากระเบียง ดิ่งลงสู่พื้นด้านล่าง ลมเย็นๆที่พัดกระทบกับหน้าทำให้รู้สึกดีซะจริงๆ ผู้คนข้างล่างร้องด้วยความตกใจว่ามีคนกระโดดตึก แค่อึดใจเดียวก่อนที่หน้าของรัมจะถึงพื้น รัมใช้มือยันเด้งตัวขึ้นมายืนบนพื้นได้อย่างสบายๆ มองไปรอบๆที่มีคนมามุง ส่งยิ้มให้ทุกคนแล้วเดินไปที่ลานจอดรถของคอนโด รัมขึ้นไปบนรถสปอร์ตสีเขียวมรกต กดเปิดเพลงที่เล่นค้างเอาไว้ วางกระเป๋าไว้ที่เบาะหลัง โทรศัพท์ของรัมดังขึ้น รัมกดรับสาย ''สวัสดีครับพี่ราคาน'' รัมพูดด้วยเสียงที่สดใส ''กำลังออกไปบาร์ใช่มั้ย'' ''ใช่ครับ ทำไม พี่จะจองโต๊ะหรอ เดี๋ยวผมเลือกที่ดีๆ โอเมก้าตัวเด็ดๆไว้ให้เลย'' ''ไม่ใช่ แค่จะโทรมาบอกว่าช่วงนี้ระวังตัวด้วย'' ''ไม่ใช่ว่าทุกคนก็ต้องระวังอยู่แล้วหรอครับ ก็โดนตามล่ากันอยู่นี่นา'' ''เพราะคนอื่นเค้ารู้แล้วระวังกันไง ถ้าโดนเล่นงานต้องรีบแจ้งให้ฝูงรู้ทันที โอเคมั้ย'' ''โอเคครับ ขี้บ่นจังเลยน้า'' ''รู้มั้ยว่าฝูงช่วยปิดคดีให้ไปกี่คดีแล้ว'' รัมนั้นโดนลอบทำร้ายมาหลายครั้ง ซึ่งทุกครั้งรัมมักจะอาละวาดจนเกิดความเสียหายและมีผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องได้รับบาดเจ็บ ''ผมจะระวังครับผม แต่ไม่รับปากหรอกนะ'' รัมขำ ก่อนจะกดตัดสายราคานไป รัมขับเข้ามาในย่านบันเทิงที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียง วันนี้คนก็เยอะอีกแล้ว ตามทางมีพวกอัลฟ่าในชุดสูทกำลังยืนพูดคุยกับโอเมก้าขายตัวที่แทบจะไม่ใส่อะไร หลังจากที่ปรายตามองโอเมก้าพวกนั้นแล้วรัมก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ว่าทำไมพสุถึงเป็นตัวทอปของที่นี่ รัมรู้เรื่องที่พสุขายตัวแต่ไม่ได้คิดว่ามันคือเรื่องใหญ่อะไร รัมทำงานอยู่ที่นี่ทุกคน เปิดร้านเหล้าที่มีแขกพาโอเมก้าเข้ามาเย็ดเป็นประจำมีหรือที่รัมจะไม่รู้ รัมขับเข้าไปใจกลางย่านซึ่งเป็นจุดรวมร้านดัง จอดรถแล้วเดินไปที่บาร์ The Serpent ภายนอกเป็นตึกกระจกที่ปกคลุมไปด้วยไอเย็น ปากทางเข้าเป็นรูปปากงูอ้ากว้างที่มีเขี้ยวขนาดใหญ่ การ์ดข้างหน้าคอยตรวจอายุและอาวุธ เมื่อเห็ฯรัมเดินมาก็รีบยืนตรงแล้วก้มหัวทำความเคารพทันที ''สวัสดีครับคุณรัม'' รัมยิ้มให้แล้วเดินแทรกแถวเข้าไปด้านใน ภายในผับดังกระหึ่มไปด้วยเสียงเพลง เหล่าโคโยตี้เต้นยั่วยวนอยู่บนเวที บาร์เทนเดอร์ทำหน้าที่ชงเหล้าให้แขกอย่างชำนาญ อากาศในร้านเย็นเฉียบเหมือนตู้แช่ เวลาที่พูดกันควันออกปาก พวกพนักงานพอเห็นรัมเดินเข้ามาก็รีบก้มหัวให้เป็นการทักทาย รัมยิ้มให้ทุกคน เป็นรอยยิ้มที่พวกพนักงานกลัวกันจับใจ คนนอกที่มองเข้ามาจะเห็นรัมในลุคของเจ้าของบาร์ที่มีสเน่ห์ ลึกลับน่าค้นหา แต่สำหรับคนในทั้งพนักงานและลูกน้องของรัมนั้นตรงกันข้าม รัมเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนและชอบใช้ความรุนแรงกับลูกน้อง ถ้าใครทำอะไรผิดหรือไม่ถูกใจล่ะก็เตรียมใจเอาไว้ได้เลย แถมบางทีก็ชอบเล่นอะไรแผลงๆกับพวกลูกน้องอีกด้วย ข้อดีของการทำงานกับรัมคือได้ค่าจ้างมหาศาลเท่านั้นแหละ แต่ก็แลกมากับการที่ต้องอดทนกับอารมณ์แปรปรวนของรัม วันที่รัมอารมณ์ไม่ดีไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้รัมเลย แต่วันที่อารมณ์ดีรัมก็อารมณ์ดีจริงๆ เหมือนเป็นคนหลายบุคลิกคาดเดาการกระทำไม่ได้ ''วันนี้เป็นยังไงบ้าง'' รัมถามเด็กเสิร์ฟคนหนึ่งที่สะดุ้งเมื่อรัมมายืนอยู่ข้างหลัง ''ลูกค้าเยอะมากครับคุณรัม'' รัมยิ้ม ''ดีแล้วล่ะ'' รัมตบบ่าแล้วเดินผ่านไป ลูกน้องคนนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอก รัมไม่ได้เข้าร้านทุกวัน จะเข้ามาเฉพาะวันที่อยากมาเท่านั้นเพื่อตรวจตราความเรียบร้อย จัดการบัญชีรายรับรายจ่ายต่างๆ เห็นเอาแต่เล่นไปวันๆแบบนี้แต่รัมนั้นเป็นนักธุรกิจที่เจ้าเล่ห์ รู้ทางหนีทีไล่ในวงการเป็นอย่างดี ไม่เคยโดนใครโกงได้สำเร็จเลยสักครั้ง มีแต่รัมที่โกงคนอื่นได้อย่างแยบยล รัมเดินออกมาทางด้านหลังซึ่งเป็นโรงงานผลิตและโรงเก็บไวน์ มีพนักงานเดินกันขวักไขว่ รัมเดินตรวจเช็คไปทีละชั้น กลิ่นไวน์องุ่นคละคลุ้งไปทั่ว รัมเดินกลับออกมาด้านนอกในตัวบาร์ หลายคนต่างมองมาที่รัม รัมเป็นคนที่หน้าตาดี ทุกท่วงท่าการขยับนั้นดูเย้ายวล ทำอะไรก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ดวงตาคมเฉี่ยวของรัมนั้นดูอันตรายแต่ก็น่าหลงใหล รอยยิ้มที่ดูลึกลับน่าค้นหา รัมเป็นคนที่มีออร่าและแรงกดดันอยู่รอบตัว แค่ปรายตามองก็ทำเอาขนลุกได้แล้ว มันเปี่ยมไปด้วยพลัง พวกอัลฟ่าในร้านส่วนใหญ่เป็นพวกคนมีเงิน นักธุรกิจ ดารานายแบบ รัมส่งสายตาและรอยยิ้มยั่วยวนไปให้ตามความเคยชิน อีกอย่างที่รัมชอบทำมากคือการได้ปั่นหัวพวกอัลฟ่าที่มีเงินแต่ไร้สมองพวกนี้ เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้รัมนั้นร่ำรวยไม่เคยขัดสน รัมนั่งลงไขว่ห้าง พนักงานเดินเอาแก้วไวน์มาให้ รัมยกขึ้นจิบ มองไปรอบๆ พวกอัลฟ่าหุ่นล่ำให้ความสนใจรัมมาก ต่างส่งสายตามาให้ แต่ไม่ค่อยมีคนเข้าตาสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นการเย็ดเพื่อธุรกิจหรือเพื่อต้องการอะไรสักอย่างละก็รัมไม่ติดอะไร แต่ถ้าเป็นการเย็ดเพื่อสนองความเงี่ยนแล้วรัมค่อนข้างจะมีสเปคที่ชัดเจน น้อยครั้งมากที่จะเจอคนที่ถูกใจจริงๆ พวกอัลฟ่าก็เหมือนๆกันไปหมด ที่รัมเจอมาหุ่นล่ำชวนเงี่ยนแต่ลีลาการเย็ดงั้นๆ น่าเบื่อซะจริงๆ รัมรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจ้องมาที่รัม รัมหันไปทางนั้นทันที ดวงตาของรัมสบเข้ากับดวงตาสวยคู่หนึ่งในมุมมืด . V& ], H3 |$ Y+ n- t
โซล ผู้ชายหน้าสวยคนหนึ่งในชุดสูทสีดำมิดชิดนั่งอยู่ที่โต๊ะตรงมุมอับ รอบๆปกคลุมไปด้วยควันจากบุหรี่ไฟฟ้าในมือ สายตาคู่นั้นมองมาที่รัมแน่นอน เป็นสายตาที่เชิญชวนและน่าหลงใหล รัมยิ้มมุมปาก เจอคนน่าสนใจสักที รัมลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะนั้น ผู้ชายคนนั้นที่เห็นรัมเดินมาก็ยิ้มให้ ''สวัสดีครับ'' ''ผมนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ'' ''เชิญครับ'' ผู้ชายคนนั้นยิ้ม สีหน้าดูเย็นชาแต่มีสเน่ห์ แต่งตัวดูดีมีสไตล์ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม เครื่องประดับต่างๆ รัมดมกลิ่นและจับจิตสัมผัสของฝ่ายตรงข้าม พลังที่แผ่ออกมานั้นเย็นยะเยือก กลิ่นเหมือนกับขี้เถ้าหรือถ่านที่ถูกเผาจนไหม้ หอมแบบทะมึนๆ ''ผมโซลครับ'' ผู้ชายคนนั้นแนะนำตัวก่อน ''ผมรัม เป็นเจ้าของที่นี่ครับ'' ''ถึงว่า คุณดูไม่เหมือนลูกค้าในนี้สักเท่าไหร่'' ''ทำไมถึงไม่เหมือนล่ะครับ'' โซลมองไปรอบๆร้าน ''ก็..ดูไม่น่าเบื่อ'' โซลยิ้ม รอยยิ้มนั้นดูอันตรายและมีสเน่ห์ ยิ่งทำให้รัมถูกใจ โซลเป็นฝ่ายลองพยายามดมกลิ่นและจับจิตสัมผัสของรัมดูบ้างแต่ก็ต้องเจอกับความว่างเปล่า ''ผมไม่เคยเห็นโซลที่นี่เลยครับ'' ''ไม่ได้มาบ่อยน่ะครับ พอดีผ่านมาแถวนี้ เลยแวะเข้ามาสักหน่อย'' ''งั้นรับไวน์พิเศษจากทางร้านมั้ยครับ'' ''ไม่ขัดน้ำใจละกันครับ'' รัมขำ ส่งสายตาบอกให้พนักงานเอาไวน์มาเสิร์ฟ รินใส่แก้วแล้วส่งให้โซล ทั้งคู่ชนแก้วกันแล้วดื่ม อะไรบางอย่างที่ว่ายอยู่ในไวน์ของโซลลงไปในลำคอของโซล รัมยิ้ม โซลยิ้มตอบ เงยหน้าขึ้นอ้าปาก เอามือหยิบงูตัวเล็กออกมาจากปาก รัมมองอย่างประหลาดใจ โซลถืองูตัวนั้นแกว่งไปมา ''ใส่มาเพิ่มเท็กส์เจอร์หรอครับ'' รัมยิ้มออกมา คนตรงหน้าต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน งูตัวนั้นกระโดดออกจากมือของโซล เลื้อยบนโต๊ะไต่แขนของรัมขึ้นมาแล้วกลับเข้าไปในปากรัม ''ผมชอบนะครับ หยึยๆดี'' โซลขำเบาๆ ยกไวน์ขึ้นมาจิบต่อ สูบบุหรี่ไฟฟ้าในมือแล้วพ่นควันอกจากปาก สายตายังคงมองรัมอย่างมีเลศนัย ''อยากลองดูหน่อยมั้ยครับ'' โซลส่งบุหรี่ไฟฟ้าสีเงินที่ประดับรูปหัวกะโหลกมาให้ รัมรับมาแล้วดูด ทันที่ที่ควันเข้าไปในปากรัมรัมรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่เข้ามาด้วย รัมอมควันเอาไว้ ดื่มดำกับความรู้สึกนั้นก่อนจะพ่นออก โซลยิ้ม ''เถ้ากระดูกอัลฟ่าน่ะครับ'' รัมส่งคืนให้ ''ไปเอามาจากไหนหรอครับ'' ''แน่นอนว่าผมต้องเอามาเองสิ'' โซลยิ้มดูน่ากลัว แต่กลับไมไ่ด้ทำให้รัมกลัวเลย ยิ่งทำให้รัมสนใจคนตรงหน้ามากขึ้นไปอีก ''คุณทำอาชีพอะไรหรอ'' ''ผมเป็นนักฆ่าน่ะ'' โซลตอบสบายๆ รัมเอียงหัวทำหน้าสงสัย ''หวังว่าเป้าหมายของคุณคงไม่ใช่ผมนะ'' โซลขำแล้วส่ายหน้า ''ผมทำงานเสร็จแล้วถึงได้มานั่งดื่มอยู่ที่นี่ไงครับ'' ''คุณฆ่าคนหรือครับ'' ''พูดเหมือนคุณไม่ฆ่าอย่างนั้นแหละ'' ''คุณดูออกเหรอครับ'' ''ผมทำอาชีพนี้มาทั้งชีวิต ผมมองคนไม่ผิดหรอกครับ'' ''แล้วคุณยอมให้ผมนั่งกับคุณแบบนี้คุณไม่คิดว่าผมจะฆ่าคุณหรอ'' ''คุณเพิ่งพยายามจะทำไปเมื่อกี๊เองนี่ครับ'' ''เมื่อกี๊ผมแกล้งเล่นเฉยๆต่างหากล่ะ'' ''งั้นคุณรู้แล้วว่าผมเป็นนักฆ่า คุณก็ยังจะนั่งอยู่กับผมหรอ'' ''ทำไมล่ะ ผมต้องกลัวหรอ'' รัมแสยะยิ้ม โซลกัดริมฝีปากยิ้มพอใจ รัมมองคนตรงหน้า "คุณอยากไปที่ห้องผมมั้ยครับ'' ''มันจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย'' ''ไม่ขอรับรองละกันครับ'' '''งั้นไปครับ'' ทั้งคู่ลุกขึ้น เดินออกมาจากผับ ขึ้นมาบนรถสปอร์ตของรัม ก่อนที่รัมจะขับออกมาจากย่านบันเทิง ทั้งคู่กลับมาถึงคอนโดหรูของรัม ''คุณอยู่ที่นี่หรอเนี่ย'' ''ใช่ครับ มีคนอยู่ไม่กี่คนหรอก'' ''แน่ล่ะครับ ก็ราคามันสูงลิ่วซะขนาดนั้น'' รัมขำ พาโซลมาที่ลิฟท์ส่วนตัว กดที่ชั้นบนสุด รัมสังเกตตั้งแต่ที่บาร์แล้วว่ารอบๆตัวของโซลมักจะมีพลังงานอะไรบางอย่างวนอยู่รอบๆ ลิฟท์เคลื่อนตัวขึ้นมาเรื่อยๆและเปิดออก โซลก้าวเข้ามาในห้องของรัม อากาศในห้องเย็นกว่าที่บาร์ซะอีก ภายในห้องเต็มไปด้วยของตกแต่งและเครื่องประดับมากมาย แต่ละชิ้นดูแล้วราคาน่าจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ตรงกลางห้องมีรูปปั้นหัวงูทองเหลืองขนาดใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่า ของใช้ในห้องถูกปกคลุมด้วยไอความเย็น "เย็นไปมั้ย'' ''ที่ห้องผมก็ประมาณนี้แหละ'' โซลตอบยิ้มๆ รัมเดินไปหยิบไวน์และแก้วมาที่โซฟา รินแล้วส่งให้โซล โซลรับไป ทั้งคู่ชนแก้วกันแล้วดื่ม ''ห้องสวยดีนะครับ'' ''ขอบคุณมากครับ'' ''มิน่าล่ะ ทำไมผมถึงคุ้นๆคุณ'' ''ทำไมหรอ'' โซลชี้ไปที่อัญมณีชิ้นหนึ่งที่วาอยู่ตรงทีวี ''มันเคยเป็นของนายจ้างผมคนหนึ่ง คุณเอามันมาได้ยังไงล่ะ'' ''เค้าทำตกแล้วผมเก็บได้'' ''โอเค ผมจะแกล้งทำเป็นเชื่อละกัน'' โซลขำ หยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบอีกครั้ง โซลถึงจะมีกลิ่นแต่จิตนั้นนิ่งมาก พลังก็เช่นกัน ถ้าไม่ได้คุยกันอยู่รัมคงจะนึกว่าโซลตายไปแล้ว ''คุณเป็นนักฆ่าสังกัดไหนหรอ'' รัมที่นึกถึงคำเตือนของราคานขึ้นมาถามขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่คนของแก๊งค์มาเฟีย Black Spider ''ผมไม่มีสังกัดหรอก ผมทำงานตามใจตัวเอง บางครั้งก็ไม่มีคนจ้างผมก็ทำ'' รัมยิ่งสนใจคนคนนี้มากขึ้นอีก เหมือนเห็นตัวเองในคนคนนี้ ''คุณล่ะ ทำไมถึงชอบฆ่าคนนัก'' ''ผมก็แค่สนุก แต่ก็ฆ่าเฉพาะพวกที่มาขวางทางผมเท่านั้นแหละ'' รัมตอบ ทั้งคู่มองตากัน บรรยากาศในห้องตอนนี้เหมือนจะร้อนขึ้นเรื่อยๆ ต่างมองเช็คเรือนร่างและใบหน้าของอีกฝ่าย ''อ้อ คุณอยากดูลูกๆของผมมั้ย'' ''ไหน'' รัมลุกขึ้น โซลเดินตามรัมไป รัมพาโซลเข้ามาในห้องมืดห้องหนึ่งซึ่งเย็นกว่าเดิมอีก รัมเปิดไฟ ผนังห้องเต็มไปด้วยชั้นกระจกใส่บรรจุงูหลากสีนานาพันธุ์ ใครกลัวงูเข้ามาในนี้รับรองได้ว่าเป็นลมแน่นอน โซลเดินดูไปรอบๆ ''เจ๋งดีนะครับ'' ''น่ารักใช่มั้ยล่ะ'' รัมยิ้มกว้าง รัมเพิ่งนึกได้ว่าพานักฆ่าที่เพิ่งเจอที่บาร์เช้ามาใน้อง ปกติแล้วไม่ค่อยมีใครได้เข้ามาในห้องรัมมาก่อนเลยนอกจากหมอก เวลานัดเย็ดส่วนใหญ่ก็จะนัดที่บาร์ห้องวีไอพี ต้องที่ถูกใจจริงๆถึงจะให้เข้ามาในนี้ แถมบางคนเข้ามาแล้วก็กลัวจนต้องกลับไปเลยด้วย รัมเอางูตัวหนึ่งออกมาจากตู้ ส่งให้โซล ''มันไม่ดุ'' โซลรับไปถือแต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรมันก็ฝังเขี้ยวลงที่มือของโซล รัมหัวเราะคิกคัก ''ไม่ดุไม่ไดแปลว่าไม่กัด มันไม่มีพิษหรอกตัวนี้'' แทนที่โซลจะกลัวหรือเจ็บโซยวายกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร โซลขำ ค่อยๆง้างแกะงูออกจากมือ ''ดื้อเหมือนกันนี่'' โซลส่งงูคืนให้รัม รัมยิ้มชอบใจ รัมเอาไปเก็บ เดินมายืนข้างๆ ''คุณว่าตัวไหนสวย'' โซลหันมา เอานิ้วจิ้มที่อกรัม ''ตัวนี้'' รัมยิ้ม ยกมือของโซลขึ้นมาขบกัดเบาๆ ''แต่งูตัวนี้กัดนะ'' ''ขอเจ็บๆ'' ทั้งคู่ยิ้มให้กัน
3 X3 [4 n. m7 J
โซล รัมกระชากคอเสื้อของโซลให้เข้ามาชิดตัว โซลเอามือโอบเอวของรัมดึงเข้ามาเหมือนกัน ทั้งคู่ประกบปากจูบกันทันที ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างไม่มีใครยอมใคร รัมดันโซลเข้าไปติดผนัง กำคอเสื้อของโซลเอาไว้แล้วจูบอย่างหนักหน่วง โซลดันรัมไปติดกำแพงอีกฝั่ง รัมพลิกตัวมาเป็นฝ่ายกดโซลไว้เหมือนเดิม ปากยังคงไม่แยกออกจากกัน รัมบีบปากของโซลให้อ้า ถุยน้ำลายใส่ปากโซลแล้วประกบปากจูบต่อ ลิ้นสองแฉกของรัมเข้ามาในปากของโซลที่โต้ตอบได้ ลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันไปมา แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน ''อืออ'' โซลครางในลำคอ รัมขบกัดริมฝีปากล่างของโซลแล้วดึงจนเลือดออก กลิ่นคาวเหล็กเข้ามาในปากของทั้งคู่ โซลกัดตอบ ยิ่งทำให้รัมอารมณ์พลุ่งพล่านนขึ้นไปอีก รัมถอดสูทและเสื้อของโซลออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำของโซล กล้ามเนื้อเป็นมัดเห็นชัดเจน ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ รอยสักเต็มตัวดูเซ็กซี่ รอยสักพวกนั้นยังดูเหมือนมีชีวิตอีกด้วย รัมยื่นหน้าไปดูดหัวนมของโซลเน้นๆ ''ซี้ดดด'' รัมตวัดลิ้นเลียหัวนมของโซลสลับข้างไปมา ลากลิ้นยาวผ่านร่องกล้ามหน้าท้องของโซล รัมจิกผมของโซลกดหัวให้นั่งลงไป ถอดกางเกงหนังของตัวเองออก ควยรัมแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน โซลขบกัดไปตามลำควยของรัม เลียกางเกงในของรัมจนเปียกชุ่ม ใช้ปากกัดขอบกางเกงในของรัมแล้วดึงลง ควยใหญ่ยาว8นิ้วของรัมเด้งออกมาตีหน้าของโซล โซลจับควยรัมเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดด อาา'' โซลอมควยของรัมอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้ามาใต้หนังหุ้มเลียวนไปมาตรงปลายที่มีน้ำหล่อลื่นเยิ้มออกมา ถอกควยของรัมลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา โซลตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นตรงหัว เลียไปตามแง่งควยของรัม รัมจับหัวของโซลไว้ เด้งเอวเย็ดปากโซลอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก ออก'' ''อูยยยย'' ควยรัมใหญ่คับปากโซลไปหมด โซลที่มีควยรัมอยู่ในปากส่งยิ้มมาให้ สายตาร่านนั้นทำให้รัมยิ่งเงี่ยนกว่าเดิม รัมกระแทกควยเข้าไปในปากโซลไม่ยั้ง แทงเข้าไปลึกจนโซลสำลักน้ำตาเล็ด รัมจับควยตีกระพุ้งแก้มของโซล ถอนควยออก น้ำลายโซลไหลเยิ้มติดควยรัมมา รัมถุยน้ำลายใส่หน้า เอาควยแฉะๆตีหน้าของโซลอย่างแรงจนหน้าสั่น โซลยิ้มพอใจ รัมบีบคอของโซลดึงให้ลุกขึ้น ดันเข้าไปติดผนังอีกครั้ง บีบแรงขึ้นเรื่อยๆจนโซลหายใจลำบาก แต่บนหน้ากลับมารอบยิ้มอยู่ รัมคลายมือออก เอามือตบหน้าของโซลเบาๆ รัมลากโซลมาที่ห้องนั่งเล่น ผลักโซลนอนลงไป ถอดกางเกงของโซลออก ควยใหญ่ยาว12นิ้วของโซลเด้งออกมาแข็งเต็มที่ รัมยกขาของโซลขึ้นสูง รูของโซลขมิบไปมา ''ของดีเลยนี่นา'' ''ชอบปะละ'' ''ขอลองชิมก่อนละกันนะ'' รัมยื่นหน้าไปเลียรูของโซลอย่างเมามันส์ ''อะ อาา'' โซลเอามือสางผมของรัม ดวงตาของรัมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอำพันของงูที่กำลังกินเหยื่อ ลิ้นสองแฉกของรัมชอนไชเข้าไปในรูของโซล มันยาวขึ้นค่อยๆเลื้อยเข้าไปข้างใน ทำเอาโซลเสียวสะท้านไปทั้งตัว รัมเลียรูของโซลอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นเอาควยจ่อตรงรูของโซล โซลนอนคุกเข่าท่าหมา เอามือแหกตูดส่งยิ้มท้าทายมาให้ รัมยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย จับควยสอดเข้าไปทีเดียวมิดลำจนโซลสะดุ้ง ''ฮะ อาาา'' ควยรัมแน่นเต็มรูโซลไปหมด เข้ามาลึกจนโซลทั้งจุกทั้งเสียว รัมเด้งเอวเย็ดรูของโซลเป็นจังหวะทันที ''อะ อ๊ะ อาาา'' ''โอยยย'' รูของโซลนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของรัมไม่หยุด รัมจับเเอวของโซลไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง เอามือตีตูดของโซลอย่างแรงจนแดงไปหมด จับเอวโซลไว้แล้วซอยอย่างเมามันส์ ควยของรัมแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของโซลไปมาจนเสียวไปหมด ควยโซลแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว รัมเด้ารูของโซลเร็วขึ้นอีก ตูดของโซลกระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของรัม รัมจิกหัวของโซลไว้แล้วเด้งเอวกระแทกควยเข้ามาอย่างเร็วและแรง ''อ๊ะ อาาา'' โซลควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด รัมยิ้ม บีบคอโซลไว้แล้วซอยเร็วขึ้นอีก ''ซี้ดดด อ้าาา'' รัมกระแทกควยเข้ามาสุดลำ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในรูของโซล รัมจิกหัวของโซลผลักให้ลงไปนอนหงายบนพื้น ''ยกขามึงขึ้นสิถ้าอยากได้ควยอีก'' โซลยกขาโชว์รูบานๆของตัวเอง รัมยิ้มนั่งลงเอาควยยัดรูของโซลแล้วเย็ดอีกรอบทันที ''อือออ อาาา'' โซลคราง ควยรัมสอดเข้าออกรูของโซลไม่ยั้ง น้ำควยข้างในทะลักออกมา รัมตบหน้าของโซลไปมา เอวก็เด้าอย่างเมามันส์ จับขาของโซลไว้แล้วซอยอย่างเร็วและแรง ''อือออ อ๊ะ แรงๆเลย ซี้ดด'' รัมยิ้ม ''ได้'' รัมจิกหัวของโซลไว้แล้วตอกควยเข้ามารัวๆ เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ''อือออ อูยยย'' โซลครางเสียงสั่น สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของรัมควยโซลแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''อ๊ะ อ้าาา'' โซลน้ำแตกออกมาอีกรอบเลอะอกตัวเอง รัมยังคงเด้าอย่างเร็วและแรง ''โอยย เย็ดแม่ อ้าา!'' รัมตอกควยเข้ามาสุดแรง น้ำแตกเข้ามาในรูโซลอีกรอบจนอุ่นไปหมด รัมถอนควยออก รูโซลบานโบ๋เป็นรูร่องควยของรัม ขมิบหุบอ้าน้ำควยไหลเยิ้มออกมา รัมมองอย่างพอใจ รัมบีบคอของโซล โน้มหน้าลงมา ลมหายใจหอบของทั้งคู่รดกัน รัมแลบลิ้นออกมา โซลอ้าปาก ให้ลิ้นสองแฉกของรัมเข้ามาในปาก รัมจูบโซลอย่างดูดดื่มก่อนจะผละออก ยิ้มกว้างเหมือนเด็ก ''อยากแช่อ่างก่อนกลับมั้ย'' ''ก็ดีนะ''
% ]( \+ }* \! B6 R4 X) j; W7 n+ i
รัม ทั้งคู่แช่อยู่ในอ่างอาบน้ำที่มีฟองสบู่มากมายจากบาธบอม น้ำเป็นสีม่วงใส่ส่งกลิ่นหอม โซลเลื่อนตัวมาใกล้รัม เอามือแตะที่งูกลางอกรัมรอยสักนั้นเลื้อยหนีไปด้านหลัง ''รอยสักสวยดีนะ'' โซลชม ''ของโซลก็สวยนะ ใครบ้างล่ะเนี่ย'' รัมชี้ไปที่หน้าคนบนแขนของโซล ''อ๋อ ไม่ได้หมายถึงใครหรอก ก็สวยดี'' ทั้งคู่แช่อ่างพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน เล่าประสบการณ์อันพิสดารของตัวเองให้อีกฝ่ายฟัง หลังจากที่ได้คุยกันรัมก็รู้ว่าโซลนั้นเป็นคนที่รักความสนุกเหมือนกับตัวเอง รัมลงมาข้างล่าง เดินไปตามทางเพื่อส่งโซลขึ้นรถแท็กซี่ ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้วทำให้เงียบและวังเวงมาก จู่ๆโซลก็หยุดเดิน รัมเองก็หยุด ''มีอะไรหรอ'' ''มันมีคนตามเรามาน่ะ'' รัมมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เจอใคร ''ไหนหรอ'' ''12นาฬิกา'' รัมงง เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู ''เพิ่งจะ5ทุ่มเองนะ'' ''หมายถึงให้หันไปทาง12นาฬิกา'' รัมเกาหัว โซลจับตัวของรัมหันไปด้วยตัวเอง รัมเห็นสายตาคู่หนึ่งส่องสว่างมาจากไกล แต่รอบๆนี้กลับมีจิตสังหารอยู่เต็มไปหมด รัมยิ้ม หันมาหาโซล ''คิดว่าไม่น่าได้ไปส่งแล้วล่ะ'' ''ผมก็ไม่น่าจะได้กลับหรอกตอนนี้อะ'' โซลขำ ''นี่ อยากจะทำอะไรก็ทำ ง่วง!'' รัมตะโกน โอเมก้านักฆ่าในชุดสีดำหลายคนค่อยๆออกมาจากซอกหลือบต่างๆแถวนั้น รู้ตัวอีกทีทั้งคู่ก็โดนล้อมซะแล้ว ''เซ็กส์หมู่ เซ็กส์หมู่ เซ็กส์หมู่'' รัมปรบมือเปาะแปะร้องเป็นจังหวะ โซลขำเอามือจับไหล่ให้รัมนั้นอยู่นิ่งๆ รัมสังเกตเห็นตราสัญลักษณ์รูปแมงมุมตรงหมวกของพวกมัน รัมหยุดปรบมือ จากรอยยิ้มสดใสเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูน่ากลัว ''พวกแมงมุมมันตายยากกันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย'' ''อ้อ Black Spider'' โซลมองชุดพวกมันดีๆแล้วก็จำได้ว่าเป็นคนของแก๊งค์นี้ ''คำสั่งเราแค่เก็บไอโรคจิตนี่ เพื่อนข้างๆต้องจัดการด้วยมั้ย'' พวกมันคนหนึ่งหันไปถามเพื่อน ''มันรู้ตัวตนวกเราแล้ว ไม่ต้องปล่อยไปหรอก'' พวกมันตั้งท่าเตรียมจะสู้ ''พวกมันต้องการตัวผมนะ โซลหลบไปก่อนก็ได้'' ''ได้ตามขอ'' โซลยิ้ม กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ พวกมันจะพุ่งตามโซลไปแต่รัมกระโดดเตะพวกมันกลับลงมาที่พื้น การปะทะได้เริ่มขึ้น พวกมันเปลี่ยนร่างกายของตัวเองให้เป็นอาวุธทั้งดาบ ทั้งโล่ พุ่งเข้าใส่รัม รัมหลบได้อย่างพลิ้วไหวและสวยงามมาก ยืดหยุ่นเหมือนร่างกายไม่มีกระดูก ฝีมือของพวกนี้เทียบชั้นรัมไม่ได้เลย การต่อสู้ดำเนินไปเรื่อย พวกมันเริ่มหมดแรงส่วนรัมนั้นไม่มีแม้แต่บาดแผล รัมมองพวกมันอย่างสมเพช ''ที่แก๊งค์ไม่มีคนเก่งเลยหรือไงนะ'' ธนูดอกหนึ่งเฉียดผ่านแก้มของรัมทำให้เป็นรอยแผลเลือดออก โอเมก้านักฆ่าคนหนึ่งยืนอยู่จากระยะไกล ซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้า พ่อนธนูออกจากปากใส่รัม เพื่อนๆที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะ ''ถ้าเข้าไปใกล้เราแพ้แน่'' ''ใช่่ เพราะงั้นให้มึงใช้พลังอยู่ไกลๆแบบนี้เราได้เปรียบเห็นๆ'' ''เออ มันยังมองไม่เห...'' ยังไม่ทันที่จะพูดจบโอเมก้าคนนั้นก็โดนเล็บยาวแหลมคมแทงทะลุตัวเลือดกระฉูด รัมไม่รู้ว่าตรงนี้ตอนไหน ใบหน้าแสยะยิ้มอันน่าสยอง ดวงตาเป็นสีเหลืองอำพันเหมือนกับงู รัมถอนเล็บออก โอเมก้าคนนั้นลงไปนอนตาย เลือดเปรอะหน้าพวกคนที่อยู่ข้างๆ พวกมันที่เหลือตัวสั่นเพราะความหวาดกลัว ''จะเล่นอะไรก็ได้ แต่หน้า ไม่ได้!'' รัมคำรามเสียงดัง จิตสังหารของรัมนั้นรุนแรงยิ่งกว่าพวกมันทุกคนรวมกันซะอีก รัมใช้เล็บตัดหัวของอีกคน แล้วใช้ขาถีบอีกคนที่เหลือจนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้กระดูกหัก พวกมันที่เหลือเห็นท่าไม่ดีก็เริ่มหนี รัมฉีกยิ้มกว้างถึงใบหู ''อ๊าก!'' ''อั๊ก!'' ''โอ๊ย!'' พวกมันทุกคนร้องต่อกัน โดนแทงเรียงกันไปเรื่อย รัมพุ่งเข้าใส่เร็วจนแทบมองไม่ทัน ยิ่งรัมไม่มีกลิ่นทำให้ระวังรัมได้ยาก ไม่รู้ว่าเข้ามาใกล้ตอนไหน มือสไนเปอร์ที่รอซุ่มยิงอยู่ไม่สามารถจับเป้าของรัมได้ แถมยังเดาทางที่รัมจะไปไม่ได้อีกด้วย คาดเดาไมไ่ด้เหมือนสัตว์ป่าไม่มีผิด รัมหักคอของสไนเปอร์ที่ซ่อนตัวอยู่ พวกมันนอนตายกันกระจัดกระจายเต็มไปหมด ''คุณนี่สุดยอดจริงๆนะ'' โซลที่ไม่รู้ลงมาจากต้นไม้ตอนไหนเดินมานั่งลงที่ข้างศพ ดวงตาของโซลเปลี่ยนเป็นสีขาวทั้งตา พลังงานบางอย่างลอยออกมาจากศพเข้าไปทางจมูกของโซล โซลสูดดมมันเข้าไปอย่างสดชื่น โซลทำแบบนี้กับทุกศพระหว่างที่รัมกำลังต่อสู้ ''ไม่ค่อยอร่อยแต่ก็พอใช้ได้'' โซลยิ้ม รัมเริ่มสงบลง แต่ใบหน้ายังคงเป็นครึ่งคนครึ่งงู เอามือจับแผลบนหน้า ''ถ้าเป็นแผลเป็นจะทำยังไง'' รัมโมโหมากที่มันบังอาจมาแตะใบหน้าของรัม ''ครั้งนี้มีเพื่อนมาด้วยหรอ'' 5 b+ m+ \$ e2 d7 O
เพชร เพชร อัลฟ่าทหารรับจ้าง ศัตรูตัวฉกาจที่รอดจากเงื้อมมือรัมไปหลายครั้งเดินเข้ามา รัมตอนแรกที่สงบก็เริ่มคลั่งขึ้นมาอีกครั้ง โซลมองดูรัมที่เริ่มกลายร่างเป็นสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์มากขึ้นเรื่อยๆอย่างตื่นเต้น ''มึงอีกแล้วนะ!'' รัมพูดเสียงทุ้มต่ำแหบพร่าดังกังวาล เพชรนั้นแม้จะเกือบตายจากรัมมาหลายครั้งก็ยังยืนยันที่จะกำจัดรัมให้ได้ อัลฟ่าพลังแข็งแกร่งอย่างเพชรจะมาแพ้ตัวอะไรไม่รู้อย่างรัมแบบนี้ทุกครั้งจึงโดนหัวเราะ ''กูขอดวลตัวต่อตัว'' เพชรพูด เหลือบตามามองโซล โซลยกมือยิ้มให้ ''ตามสบายเลยครับ'' โซลเดินหายไป ''ได้เวลากินอาหารมื้อใหญ่แล้ว'' รัมหัวเราะอย่างเสียสติ ก้มตัวย่อนั่งสี่เท้า เพชรถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแผลเป็นใหญ่ตามตัวจากการต่อสู้กับรัมมากมาย รัมดีดตัวพุ่งใส่เพชรทันที เพชรเอี้ยวตัวหลบ เปลี่ยนแขนข้างหนึ่งของตัวเองให้เป็นเพชร ครั้งนี้เพชรเตรียมพร้อมมามาก ทั้งฝึกทักษะการต่อสู้ที่ดีอยู่แล้วให้ดีขึ้นไปอีก ฝึกฝนร่างกายที่แข็งแกร่งให้แข็งแกร่งขึ้นไปอีก ''เพล้ง!!!!!!'' เสียงของแตกดังขึ้น แขนของเพชรถูกรัมกัดจนแตกกระจายออกเป็นเศษเสี้ยวตกลงไปกองกับพื้น เพชรตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ รัมยิ้มกว้าง ในปากมีเศษเพชรติดอยู่เต็มไปหมด เลือดไหลลงมาหยดลงพื้น ''ตอยแรกก็ว่าจะเอาไปตั้งโชว์หรอก แต่คิดอีกที ฆ่าให้ตายน่าจะคุ้มกว่านะ'' รัมหัวเราะเสียงดัง เพชรไม่สามารถคืนสภาพแขนจากเพชรได้เพราะว่าจะเจ็บแผล แรงกัดเมื่อกี๊มันอะไรกัน ครั้งที่แล้วยังไม่แรงขนาดนี้เลย ''ให้พักสักสองนาที จะได้คิดคำพูดสุดท้ายก่อนตายได้'' รัมพูดขำๆ เพชรเห็นท่าว่าจะไม่ดี แล้วก็น่าจะหนีไม่รอดแบบครั้งก่อนๆแล้วด้วย รัมค่อยๆย่างเข้ามาหาเพชร ดวงตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาต ''หมดเวลาแล้ว'' รัมหัวเราะสะใจ เพชรส่งสัญญาณมือ แรงอัดบางอย่างพุ่งใส่หน้าของรัมอย่างแรงจนรัมกระเด็นไปอีกทาง มือปืนใหญ่ที่รอซ้อนให้เพชรอยู่ยิงพลังออกไปใส่รัมหลังจากเล็งมานาน หน้าของรัมเบี้ยวเพราะแรงกระแทก รัมตาเบิกโพลง เส้นเลือดข้างหัวปูดขึ้นมา ปากของรัมเต็มไปด้วยเขี้ยวยาวอันแหลมคม แรงอัดกระแทกพุ่งเข้ามาอีก เกิดควันขโมงใหญ่เพราะโดนรัมเต็มไป เพชรยืนขึ้น มองผลงานชิ้นนี้ ควันจางหายไป รัมจ้องเขม็งมาที่เพชรจนเพชรขนลุก เพชรรีบส่งสัญญาณอีกครั้งแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ''ขี้โกงจังเลยนะ ไหนบอก1-1ไง'' โซลพูดจบก็ใช้มีดปาดคอมือปืนใหญ่คนนั้นทันที นั่งลงแล้วสูดพลังงานสีขาวจากศพนั้น ยิ้มออกมาอย่างชื่นใจ เพชรเริ่มวิ่ง รัมกวดสี่เท้าตามมาอย่างรวดเร็ว นี่มันอะไรกัน ทำไมทุกครั้งที่เจอกันรัมถึงยิ่งเก่งขึ้นเรื่อยๆ รัมเป็นใครกันแน่ รัมหายไป เพชรหยุดวิ่งทันทีเพราะไม่ได้กลิ่นรัม ยืนนิ่งมองไปรอบๆ รัมกระโจนเข้ามา ''ตาย!'' รัมอ้าปากกว้างกัดหัวของเพชรจนขาดแล้วกลืนลงท้องไป ร่างไร้หัวของเพชรล้มลงแน่นิ่ง รัมเช็ดเลือดที่มุมปาก ร่างเริ่มกลับมาเป็นปกติ แต่หน้ายังเบี้ยวอยู่ ''ต้องไปรบกวนเลิฟอีกแล้วสินะ'' รัมบ่น โซลวิ่งตามมา ''สุดยอด โคตรมันส์เลย'' โซลปรบมือให้ รัมยิ้มเกาหัวเขินๆ โซลหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นมาเช็ดคราบเลือดบนหน้าของรัมออกให้ ''ผมต้องไปแล้วล่ะ รับกับหน้าเบี้ยวๆแบบนี้ไม่ได้จริงๆ'' รัมโบกมือให้แล้ววิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว ''เดี๋ยวสิ..'' โซลเรียกไว้ไม่ทัน ถอนหายใจอย่างเสียดายแล้วยิ้มออกมา จู่ๆร่างไร้หัวของเพชรก็ยันตัวลุกขึ้น เมื่อกี๊เพชรสามารถแปลงสภาพร่างของตัวเองไว้ได้ทัน ทำให้ร่างกายที่เป็นเพชรของเพชรไม่โดนทำลายและไม่ตาย แต่คงต้องใช้เวลานานในการงอกหัวและแขนใหม่ โซลมองแล้วก็ขำ ปีนขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ ดวงตาของโซลเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลน อ้าปากออก พลังงานสีขาวมากมายพุ่งออกมาลอยสะเปะสะปะไปคนละทิศละทาง เพชรที่ไร้หัวกำลังจะเตรียมตัวหนี หยิบโทรศัพท์มากดส่งสัญญาณเรียกคนมารับ เสียงหญ้าและเศษใบไม้ถูกเหยียบดังขึ้น เงามากมายกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แสงจันทร์จากด้านบนส่องให้เห็น ซากศพของพวกโอเมก้าที่รัมฆ่ากำลังเดินเข้ามาในสภาพที่เละเทะเหมือนตอนที่ตาย เข้ามาล้อมเพชร ก่อนที่จะพุ่งเข้าทำลายร่างของเพชรจนแหลกละเอียดกลายเป็นเศษเพชรแตกกระจาย โซลมองผลงานของตัวเองอย่างภูมิใจ กระโดดลงมาจากต้นไม้ กวาดเอาเศษของเพชรใส่ลงไปในบุหรี่ไฟฟ้าของตัวเอง สูดเข้าไปเต็มปอด โซลตาลอยยิ้มออกมา รอยสักหน้าคนบนตัวของโซลแสยะยิ้มกันอย่างพร้อมเพรียง ''ฟี้ววว'' โซลผิวปาก ซากศพพวกนั้นลงไปกองกับพื้นเหมือนเดิม ก่อนที่โซลจะปีนขึ้นต้นไม้แล้วกระโดดหนีหายไปจากตรงนั้น เช้าวันรุ่งขึ้นมีการแถลงข่าวพบการสังหารหมู่ลูกน้องแก๊งมาเฟีย โดยสันนิษฐานว่าน่าจะมาจากความขัดแย้งกันในเรื่องธุรกิจ
8 J( C" B! U! G9 _3 Q" W) i9 B! z
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-5-10 02:19:01
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-5-10 06:53:23
โพสต์ 2022-5-10 02:38:15
โพสต์ 2022-5-10 04:48:47
โพสต์ 2022-5-10 05:08:33