|
3 c- {3 l, C# u; `% [5 h' r
อ๊อฟ อ๊อฟยืนอยู่หน้าคอนโดในชุดนักศึกษา เล่นโทรศัพท์อยู่ข้างรถ เผลอแปปเดียวก็เปิดเทอมซะแล้ว เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก ตอนนี้อ๊อฟอยู่ปีสามแล้ว ออฟเองก็ทึ่งที่ตัวเองเรียนมาได้นานขนาดนี้ แต่ที่น่าทึ่งกว่าคือเปายังอยู่ไม่ได้ดรอปไปเสียก่อน อ๊อฟขำออกมาเพราะขนาดไม่ได้อยู่ด้วยกันยังนึกกัดเปาได้ อ๊อฟมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ ลังเลว่าจะโทรไปตามดีมั้ย ''อ๊อฟ'' ปิ่นเดินออกมาจากคอนโด ''รอนานปะวะ ท้องเสียว่ะ'' ''แดกไม่เลือกไงมึงอะ'' ''มึงนั่นแหละซื้อมาเยอะ ก็ต้องกินให้หมดดิ'' ''ก็มึงบอกหิวอะ'' จากตอนแรกที่ปิ่นชวนอ๊อฟให้ไปมอพร้อมกัน ทั้งคู่ก็ไปมอด้วยกันเรื่อยมา อ๊อฟไปรับปิ่นบ้าง ปิ่นไปรับอ๊อฟบ้างสลับกันไป จนกลายเป็นเรื่องเคยชินไปแล้ว ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถของอ๊อฟ ''เฮ้อ กูอยู่ปี4จริงๆแล้วหรอวะเนี่ย'' ปิ่นถอนหายใจ ''ทำไมวะ ไม่ดีหรอ จะได้จบเร็วๆไง'' ''ก็ใช่ แต่กูต้องออกไปฝึกงาน เนี่ย เดี๋ยวอีกไม่กี่วันต้องทำเรื่องขอออกไปฝึกละ'' ''เออ จริงด้วย'' นักศกษาแพทย์ปี4จะต้องออกไปฝึกงานที่โรงพยาบาล โดยอาจจะได้เข้าไปฝึกกับโรงพยาบาลที่มหาลัยสังกัดซึ่งก็คือโรงพยาบาลB ไม่ก็อาจจะถูกส่งไปที่โรงพยาบาลอื่น ''ใกล้จะได้เป็นหมอปิ่นแล้วไง'' ''จะว่าไปก็เท่อยู่นะ หมอปิ่น'' ''ครับ เท่ครับพี่หมอปิ่น''อ๊อฟพูดเสียงประชด ปิ่นเอามือต่อยไหล่ของอ๊อฟ อ๊อฟหัวเราะชอบใจ สักพักอ๊อฟก็ขับมาถึงมหาลัย อ๊อฟขับเข้ามาหาที่จอด ทั้งคู่ลงมาจากรถ เดินไปที่คณะ พูดคุยกันไปตามทางเรื่อยๆ ''สวัสดีค่ะ'' นักศึกษาแต่งตัวถูกระเบียบกลุ่มหนึ่งทักทายทั้งคู่ ทั้งคู่ก็รีบรับไหว้อย่างเป็นกันเอง ''สวัสดีครับน้องๆ ปี1หรอครับ" ปิ่นถามอย่างยิ้มแย้มและเป็นกันเอง ทำให้พวกรุ่นน้องไม่อึดอัดและเกร็งน้อยลง ''ใช่ค่ะ พวกหนูได้ดูคลิปที่พี่แนะนำแนวทางการสอบเข้าด้วยนะคะ'' ''โห ดีใจมากเลยครับ มันช่วยใช่มั้ย ช่วยแหละเนอะ'' ''ช่วยสิคะ'' ปิ่นและรุ่นน้องในโต๊ะขำ ที่ปิ่นฮอตในคณะก็เพราะแบบนี้นั่นแหละ หน้าตาดี หุ่นล่ำ แถมยังเฟรนด์ลี่เป็นกันเองกับทุกคน ตลกเฮฮาไปอยู่ตรงไหนก็จะมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ปิ่นที่เห็นอ๊อฟเงียบดึงอ๊อฟมาข้างๆ ''นี่น้องรหัสพี่ ชื่อพี่อ๊อฟนะ หล่อปะล่ะ'' ''หล่อมากค่ะ สวัสดีคะพี่อ๊อฟ'' อ๊อฟมองปิ่นอย่างเขินๆ ปิ่นยิ้มกว้าง ''สวัสดีครับ'' อ๊อฟทักกลับตามมารยาท ทั้งคู่คุยกับรุ่นน้องโต๊ะนั้นต่ออีกนิดหน่อยก่อนจะเดินมาหาโต๊ะนั่งด้วยกัน ''มึงนี่คุยไปทั่วเลยนะไอพี่ปิ่น'' ''ก็น้องเค้าชวนคุย จะให้เดินหนีหรือไงเล่า'' อ๊อฟรู้ว่าปิ่นนั้นไมไ่ด้คิดอะไรหรอก แต่อีกฝ่ายนี่สิ ถ้าโดนปิ่นทำดีด้วยมากๆก็อาจจะเข้าใจผิดได้ อ๊อฟเองยังเป็นเลย ''หิวอะอ๊อฟ ไปหาอะไรกินกันมั้ย'' ''ไปดิ ที่ไหนอะ โรงอาหารมั้ย ขี้เกียจเอารถออกอะ'' ''เออ ก็ได้'' ทั้งคู่ลุกขึ้นเดินไปที่โรงอาหารของคณะ อ๊อฟส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆว่าไม่ต้องรอขึ้นห้อง ตอนนี้โรงอาหารมีคนนั่งเต็มไปหมดแทบทุกโต๊ะ ''คนเยอะชิบหายเลยว่ะ เริ่มไม่อยากแดกละ'' ปิ่นบ่น อ๊อฟพยายามมองหาที่ที่ว่าง ''ไอปิ่น!'' เสียงเรียกดังมาจากโต๊ะหนึ่ง เพื่อนของปิ่นโบกมือเรียก ปิ่นหันมาหาอ๊อฟ ''เอาไง หาที่อื่นกันมั้ย'' ที่ปิ่นถามเพราะพวกเพื่อนของปิ่นชอบทำตัวเสียมารยาทและอ๊อฟไม่ค่อยชอบพวกนั้นสักเท่าไหร่ ''ไม่เป็นไร ไปนั่งกับเพื่อนมึงก็ได้'' ''มึงโอเคแน่นะ'' ''เออ มันจะเป็นไรวะ ไป กูเมื่อย'' อ๊อฟดันหลังปิ่นให้เดินไปที่โต๊ะ * A% z) m0 s. q5 W
ปิ่น ''เอ้า นั่งๆ อ๊อฟ ไอปิ่น'' "หวัดดีครับพี่'' อ๊อฟทักทายแล้วนั่งลง ปิ่นนั่งแทรกกันอ๊อฟออกจากเพื่อนตัวเองให้อ๊อฟอยู่ริมสุด ''เป็นไงบ้างพวกมึง ปิดเทอมไปไหนกันมาบ้าง'' ปิ่นถาม ''พวกกูไปทะเลมา มึงเห็นในสตอรี่ใช่ปะ'' ''เออ ลงเป็นไข่ปลาเลยสัส'' ''กูชวนมึงแล้วมึงก็ไม่ยอมไป'' ''ก็กูมีธุระด่วนจริงๆ'' อ๊อฟหันไปมองปิ่น ปิดเทอมที่ผ่านมาปิ่นไม่ได้มีธุระอะไรเลย ไปนอนค้างบ้านยาย ที่เหลือก็นั่งๆนอนๆเล่นอยู่ห้อง เพื่อนในโต๊ะพูดถึงเรื่องทริปไปทะเลเมื่อปิดเทอมที่ผ่านมาอย่างสนุกสนาน ปิ่นเองก็ฟังและพูดคุยด้วยอย่างสนุกสนานเหมือนได้ไปด้วย ''ไม่ใช่ว่าไออ๊อฟห้ามไม่ให้ไปนะ เห็นมันหวงพี่มันจะตาย'' ''เปล่า ไออ๊อฟไม่เกี่ยว กูมีธุระ'' ปิ่นพูดขึ้นมาก่อนที่อ๊อฟจะพูดอะไร อ๊อฟสะกิดปิ่น ''มึง'' ''ว่า'' ''มึงไม่ได้ไม่ไปเพราะกูใช่มั้ย'' ''ก็ใช่แหละ'' อ๊อฟพูดไม่ออก ปิ่นขำ ''หมายถึงเพราะกูอยากอยู่กับมึงมากกว่า ไม่ค่อยมีอารมณ์ไปทะเลเท่าไหร่ช่วงนี้'' ''หรอ'' ''เออ ไม่ต้องคิดมาก ข้าวล่ะ จะกินอะไร รีบไปซื้อกันเหอะ'' ''มึงเอาอะไร เดี๋ยวกูไปซื้อมาให้'' ''เอาราดหน้าก็ได้'' อ๊อฟพยักหน้าก่อนจะลุกเดินออกไป อ๊อฟเดินมาต่อแถวซื้อราดหน้าให้ปิ่น ได้โอกาสออกมาสักที เพื่อนที่ชื่อเต้นั้นเป็นคนที่พูดมากและพูดไม่ค่อยคิดสักเท่าไหร่ เจอทีไรอ๊อฟมีต้องได้หงุดหงิดทุกที ''เอาราดหน้าไม่ใส่ผักชามนึงครับ'' อ๊อฟสั่ง มองไปทางปิ่นอยู่ตลอด อ๊อฟจ่ายเงินถือชามกลับมาที่โต๊ะ ''แตงกิ้ว อ้าว แล้วของมึงล่ะ'' ''กูไม่ค่อยหิว มึงกินเลย'' ปิ่นตักราดหน้ากิน อ๊อฟปรุงมาให้ถูกใจปิ่นเหมือนเดิม "ที่ทะเลนะ เจอแต่สาวเด็ดๆ ได้คอนแทคมาหลายคนเลยกูอะ'' คนที่ชื่อเต้ยังคงพูดอยู่โดยมีคนอื่นเออออตามไปด้วย ''คาสโนว่านะคุณเต้'' ปิ่นแซว ''แหม อย่างมึงกล้ามาว่าูนะปิ่น สาวๆหนุ่มๆมึงเยอะกว่าพวกกูรวมกันอีกมั้ง'' อ๊อฟหันมามอง ปิ่นมีสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้เดือดร้อนอะไร ''พวกเค้าเข้ามากันเอง ก็ไม่ได้เล่นด้วยสักหน่อยนี่'' ''เล่นตัวมึงอะ เป็นแผนที่จะเก็บไว้เลือกเป็นคอลเลคชั่นอะดิ๊'' เต้หัวเราะ ก็จริงอย่างที่เต้ว่า ปิ่นนั้นมีคนเข้าหาากมาย ตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังแค่คุยๆกัน แถมยังไม่ได้โจ่งแจ้ง ตัวเลิอกปิ่นมีเยอะมากจริงๆ หรืออ๊อฟก็เป็นหนึ่งในนั้นกันนะ เต้ยังคงพูดต่อ ''มึงเห็นรุ่นน้องปี1ปะ รอบนี้โคตรเด็ด กูไปส่องไอจีมาละ มึงโคตรแซ่บ กูบอกเลย'' ''มึงนี่นะ'' ''สเปคมึงเลยนะปิ่น ตัวเล็ก ขาว ตาโต นมใหญ่'' ''มึงมารู้สเปคกูได้ยังไงก่อน'' ''ก็กูเห็นมึงควงทีไรก็ทรงนี้นี่'' ปิ่นหันไปมองอ๊อฟที่ตอนนี้มองเหม่อไปข้างนอก สีหน้าแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจ ''ช่วงนี้มึงก็ว่างนี่ เอาไปคุยไปเคี้ยวสักหน่อยมั้ย เดี๋ยวกูเอาไอจีให้'' อ๊อฟอยากจะลุกไปจากตรงนี้มากก่อนที่จะโมโหไปมากกว่านี้ มือของปิ่นยื่นมาจับมือของอ๊อฟ อ๊อฟหันไปมอง ''ไม่ได้ว่ะเต้ กูคุยกับไออ๊อฟอยู่'' ทั้งโต๊ะดูตกใจนิดหน่อย อ๊อฟเองก็เช่นกันเพราะไม่ทันตั้งตัว ''อะไรของมึงเนี่ยปิ่น แต่กูก็เชื่อนะ พวกมึงแม่งยังกับผัวเมียกัน'' ''กูพูดจริง พวกกูคุยๆกันอยู่'' เพื่อนเริ่มเห็นว่าปิ่นนั้นจริงจังและไม่ใช่มุข ''เอาจริงหรอวะเนี่ย'' ''ทำไมวะ'' ''ก็กูเห็นพวกมึงสนิทกัน แดกกันเองซะงั้น แล้วนี่ใครเป็นผัวใครเป็นเมียวะ'' ''ก็ไม่ใช่เรื่องของมึงนี่'' ปิ่นพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนคนในโต๊ะเงียบกันหมด ''เออ ก็เข้ากันดีนะ'' ''แต่คิดไม่ถึงเลยว่ะ'' เพื่อนคนอื่นเริ่มพูดบ้าง ''กูขึ้นห้องก่อนนะ'' ''เดี๋ยวไอปิ่น มึงโกรธกูปะเนี่ย'' เต้รั้งไว้ ปิ่นหันไปมอง ''เออ มึงแม่งไม่มีมารยาท'' ปิ่นจูงมือพาอ๊อฟเดินออกมา อ๊อฟยังไม่อยากเชื่อกับเหตุการณ์เมื่อกี๊และยังช๊อคอยู่ ''เป็นไรของมึงเนี่ย กูขอโทษแทนไอเต้ด้วยนะ'' อ๊อฟดึงปิ่นเข้ามากอดแน่น ปิ่นงงแต่ก็กอดตอบ เอามือลูบหลังของอ๊อฟ รู้สึกเขินนิดหน่อยเพราะคนที่เดินผ่านไปมาต่างหันมามองทั้งคู่แล้วอมยิ้ม ''ไออ๊อฟ อะไรของมึงเนี่ย'' ''ขอบคุณนะพี่'' ''ขอบคุณอะไรวะ'' ''ขอบคุณที่บอกคนอื่น'' ปิ่นขำ เอามือยีผมของอ๊อฟอย่างเอ็นดู ''ก็กูบอกแล้วไงว่ากูจริงจัง อีกอย่าง พวกเหี้ยนั่นจะได้เลิกวุ่นวายกับกูด้วย'' ปิ่นพูดขำๆ อ๊อฟมีความสุขมาก กอดปิ่นไม่ยอมปล่อย ปิ่นเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้อ๊อฟกอดอยู่แบบนั้น ''จะไม่ไปเรียนหรือไงมึง กอดอยู่ได้เนี่ย'' ''ไม่ไปก็ได้'' ''สัส กูต้องไปเรียนเหมือนกัน'' ปิ่นหัวเราะ อ๊อฟผละออก มองหน้าของปิ่นแล้วยิ้มกว้าง ยื่นหน้ามาหอมแก้มปิ่นฟอดใหญ่ ''พี่แม่งน่ารักว่ะไอสัส'' ''คนมองไออ๊อฟ'' ''ช่างแม่งดิ'' อ๊อฟหอมแก้มปิ่นสลับข้างไปมาหลายฟอด ปิ่นเอามือดันหน้าอ๊อฟออก จริงๆทำอะไรชัดเจนแบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
, E( u* A% H5 V; [6 v9 C8 f' O
ลมเหนือ อ๊อฟขึ้นมาบนห้องเรียนทันเวลาก่อนอาจารย์จะมาพอดี อ๊อฟนั่งลง หน้าตาของอ๊อฟนั้นดูยิ้มแย้มผิดปกติจนเพื่อนๆสังเกตได้ ''ยิ้มเหี้ยอะไรของมึงวะอ๊อฟ หรือที่มึงมาช้าคือไปเล่นยามาหรอ'' ''เล่นยาพ่อมึงอะเปา'' ''เอ้า ด่าพ่อกูอีก แต่มีแบ่งปะ'' ''อยู่ในกระเป๋า ไอสัส'' ''ขอบคุณที่ต่อมุขกู เอาดีๆ มีอะไร'' อ๊อฟยิ้ม ''กูมีคนคุยแล้วนะเว้ย'' ''จริงดิ ใครอะ'' น้ำถาม ''ยังต้องถามอีกหรอ'' ฉลามที่นานๆทีจะพูดสักทีโพล่งขึ้นมา ''เออ นั่นดิ จะใครไปได้วะ ก็พี่ปิ่นนั่นแหละ ใช่มั้ยล่ะ'' เปามองแรงใส่อ๊อฟด้วยความอิจฉา อ๊อฟทำสีหน้าเยาะเย้ยใส่เปา ''คนมันหล่อกว่าว่ะ ช่วยไม่ได้'' ''หมั่นไส้ว่ะไอเหี้ย'' ''พวกเธอตรงนั้นน่ะ จะเรียนมั้ย'' อาจารย์ดุ ทั้งหมดนั่งเงียบทันที ทะเลสะกิดไหล่ของอ๊อฟ อ๊อฟหันไปมอง 'ดีใจด้วยนะ' ทะเลกระซิบ อ๊อฟยิ้ม 'แตงกิ้ว' อย่างน้อยท่ามกลางไอเพื่อนบ้าพวกนี้ก็ยังมีคนดีๆแบบทะเลอยู่ล่ะนะ พอเลิฟเรียนทั้งหมดก็เดินออกมาจากห้อง ลงมาจากอาคารด้วยกัน ''งั้นกูไปละ'' ''เอ้า ไปไหนวะอ๊อฟ ไหนบอกจะไปเล่นเกมห้องกูไง'' ''วันหลังนะ วันนี้จะไปกินข้าวกับคนคุย'' อ๊อฟเน้นเสียง ''ไอควย'' เปาชูนิ้วกลางสองข้างให้อ๊อฟ ''อ๊อฟ'' เหนือเรียก อ๊อฟหันไปหา ''มีไรคุณชาย'' ''มาด้วยกันก่อนได้มั้ย'' ''มีอะไรวะ'' ทั้งคู่เดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อน ''กูมีเรื่องจะปรึกษา'' ''หืม'' อ๊อฟตาโต ''มึงอะนะมีเรื่องจะปรึกษากู'' ''ได้หรือไม่ได้'' เหนือพูดเสียงเรียบ ''ได้ดิ ไอสัสนี่ก็ดุจัง ว่ามา'' ''มึงกำลังคุยอยู่กับพี่ปิ่นใช่มั้ย'' ''ใช่'' ''แล้วมึงต้องจีบมั้ย'' ''จีบ'' อ๊อฟนึก อ๊อฟก็ไม่ได้รุกหน้าหยอดคำหวานอะไรขนาดดนั้น ''ไม่รู้ดิวะ จีบแหละ'' ''แล้วต้องทำยังไง'' อ๊อฟยักคิ้วสงสัย ''มึงจะไปจีบใครหรอ'' ''บอกมาเถอะ'' ''ก็ไปให้เค้าเห็นบ่อยๆอะ ถ้าเค้าอยู่มอเราก็ไปรอรับเค้าหลังเรียนเสร็จดิ'' ''มันไม่แปลกหรอวะ ไปยืนดักรอเค้าเลิกเรียน'' ''ไม่หรอก ก็มันอยากเจอนี่'' อ๊อฟขำ ''กูว่าแทนที่จะหาวิธีจีบมึงแค่ทำสิ่งที่อยากทำ พูดสิ่งที่อยากพูดดีกว่า ง่ายกว่าเยอะ ได้ผลกว่าด้วย'' ''หรอวะ'' ''เออ อยากทำอะไรรีบทำ อย่าเอาแต่คิด'' อีอฟตบบ่าของเหนือ ''กูไปละ'' ''ขอบใจ'' ''ได้เสมอคุณชาย'' อ๊อฟเดินแยกจากเหนือมาหาปิ่นที่คณะ เด็กปีสี่ที่อยู่แถวนั้นต่างมองอ๊อฟแล้วยิ้มคุยกันหัวเราะคิกคัก อ๊อฟรู้สึกแปลกๆ ปิ่นเดินมาหาอ๊อฟ ''มานานยัง'' "เพิ่งมาเมื่อกี๊ เค้ามองไรกันวะ'' ''อ๋อ พวกมันรู้หมดละเรื่องที่กูกับมึงคุยกัน'' ''รู้ได้ไงวะ'' ''ไอเหี้ยนั่นไง'' ปิ่นชี้ไปที่เต้แล้วขำ อ๊อฟถอนหายใจ ''มึงโอเคมั้ยปิ่น'' ''โอเคเรื่อง'' ''เรื่องที่ทุกคนรู้ว่ามึงกับกูคุยกัน'' ''กูเคยบอกมึงแล้วไง ให้บอกกูก็บอกได้ ปะ กูหิวแล้วคนคุย'' อ๊อฟยิ้ม ''อืมคนคุย'' ทั้งคู่เดินออกมาจากคณะ อ๊อฟขับรถกลับไปที่คอนโดของปิ่น ทั้งคู่ขึ้นมาบนห้อง ปิ่นวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ อ๊อฟเข้ามากอดปิ่นจากด้านหลัง จูบเบาๆที่หลังคอปิ่น ปิ่นยิ้มจับมือของอ๊อฟ ''อะไรของมึงเนี่ย'' ''วันนี้มึงน่ารัก'' ''แสดงว่าวันอื่นกูหล่อ'' ''ควย'' ปิ่นขำ หันหน้าไปหาอ๊อฟ ดึงอ๊อฟเข้ามาจูบเบาๆ อ๊อฟหลับตาพริ้ม เอามือทั้งสองข้างโอบคอของปิ่นแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างแผ่วเบาๆ เดินมานั่งลงที่โซฟา ปิ่นจับอ๊อฟนอนใต้ตัวเอง โน้มหน้าลงมาจูบต่อทันที ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้รืมฝีปากกันอย่างไม่ยอมกัน ปิ่นขบกัดริมฝีปากล่างของอ๊อฟแล้วดึงเบาๆ เชยคางอ๊อฟขึ้น ประกบปากสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับอ๊อฟ แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน ปิ่นถอนปากออก มองหน้าของอ๊อฟ ลูบแก้มของอ๊อฟเบาๆ ยื่นหน้าไปกัดติ่งหูของอ๊อฟ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ''ฮะ อาา'' ปิ่นดูดคอของอ๊อฟจนเป็นรอยแดงหลายจุด ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ด อ๊อฟายใจแรงมาก ใบหน้าเคลิ้มไปหมด ตอนนี้อ๊อฟเซ็กซี่กว่าผู้หญิงทั้งหมดที่ปิ่นเคยเอามาซะอีก ปิ่นถอดเสื้ออ๊อฟออก เผยให้ห็นหุ่นลีนสวยของอ๊อฟ กล้ามเห็นชัด กล้ามหน้าท้องเรียงกันสวย ปิ่นยื่นหน้าไปดูดหัวนมสีชมพูของอ๊อฟ ''อะ อืออ'' ปิ่นตวัดลิ้นดูดหัวนมของอ๊อฟสลับข้างไปมา จูบไปทั่วตัวของอ๊อฟ ลากลิ้นผ่านหน้าท้องต่ำลงไป ปลดเข็มขัดอ๊อฟ ถอดกางเกงของอ๊อฟออก ดึงกางเกงในอ๊อฟลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วของอ๊อฟเด้งออกมา ปิ่นจับควยของอ๊อฟชักขึ้นลง อีกมือใช้นิ้วดุนตรงรูของอ๊อฟ ''วันนี้กูขอได้มั้ย'' ปิ่นถาม อ๊อฟพยักหน้า ปิ่นยกขาอ๊อฟขึ้นสูง รูของอ๊อฟขมิบไปมา ปิ่นยื่นหน้าไปเลียรูของอ๊อฟอย่างเมามันส์ ''อืออ'' ปิ่นตวัดลิ้นเลียรูของอ๊อฟไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของปิ่นที่ดันรูอยู่ทำให้อ๊อฟเสียววาบ ปิ่นเลียรูของอ๊อฟอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นมา ถอดเสื้อออก หุ่นของปิ่นนั้นล่ำมาก อกหนาไหล่กว้าง กล้ามแขนเป็นมัดๆ ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ ปิ่นยืนขึ้น ถอดกางเกงออก ควยปิ่นแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน อ๊อฟแอบหวั่นนิดหน่อยเพราะของปิ่นก็ไม่ใช่เล็กๆ แถมตัวเองก็ไม่ค่อยได้รับบ่อยด้วย ปิ่นถอดกางเกงในออกเลื่อนตัวมานั่งคร่อมหน้าของอ๊อฟ ควยใหญ่ยาว11นิ้วที่หัวยังไม่เปิดดีของปิ่นแข็งเต็มที่ชี้หน้าของอ๊อฟอยู่ อ๊อฟเอาควยของปิ่นเข้าปากแล้วดูด ''ซี้ดด'' ปิ่นคราง อ๊อฟสอดลิ้นเข้าไปเลียใต้หนังหุ้ม ถอกควยของปิ่นลง น้ำหล่อลื่นเยิ้มอยู่ตรงปลายควยของปิ่น อ๊อฟเลียไปตามแง่งควย ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวจนปิ่นเสียวตัวงอ ปินจับหัวของอ๊อฟไว้เเล้วเด้งเอวเย็ดปากอ๊อฟ ''อ๊อก ออก ออก'' ควยปิ่นใหญ่คับปากอ๊อฟไปหมด หน้าอ๊อฟตอนนี้ทำให้ปิ่นเงี่ยนมาก ปิ่นกระแทกควยเข้าไปในปากอ๊อฟไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนอ๊อฟสำลักน้ำตาเล็ด ปิ่นถอนควยออกจากปากอ๊อฟ น้ำลายอ๊อฟไหลติดควยปิ่นมา ปิ่นจับควยแฉะๆตีหน้าอ๊อฟเบาๆ เลื่อนตัวลงไป เอาควยจ่อตรงรู ค่อยๆดันควยเข้ามาเรื่อยๆ อ๊อฟเอามือดันอกของปิ่นไว้ ปิ่นจับมือของอ๊อฟกดลงกับโซฟา ยื่นหน้ามาจูบอ๊อฟอย่างหนักหน่วง อ๊อฟรู้สึกได้ว่าปิ่นกำลังเข้ามาเรื่อยๆ ปิ่นดันเข้าไปจนสุดลำ "อึก อืออ'' อ๊อฟมือเกร็ง ควยปิ่นใหญ่คับรูอ๊อฟไปหมด เข้ามาลึกจนอ๊อฟทั้งจุกทั้งเสียว ปิ่นแช่ค้างไว้อย่างนั้น เอามือลูบหัวของอ๊อฟ จูบหน้าากของอ๊อฟเบาๆ ค่อยๆขยับเอวเย็ดรูอ๊อฟเป็นจังหวะ ''อะ อึก อืออ'' ''อาาา'' ปิ่นช้อนเอวของอ๊อฟเข้ามาชิดตัว กระแทกควยเข้าไปในรูอ๊อฟอย่างเมามันส์ ''อือ พี่ เบาๆ'' ''พูดเสียงแบบนั้นกูคงจะเบาให้ได้หรอก'' ปิ่นเอามือสองข้างจับหน้าอ๊อฟมาจูบอย่างดูดดื่ม เอวก็ยังไม่หยุดเด้า ซอยรูของอ๊อฟไม่ยั้ง ควยปิ่นแทงเข้ามาลึกกระแทกจุดเสียวของอ๊อฟ ควยอ๊อฟแข็งกระดกขึ้นลง อ๊อฟเอามือสาวควยตัวเองขึ้นลง ปิ่นจับเอวอ๊อฟไว้แล้วเด้าเร็วขึ้นอีก ''อะ อาา อืออ ซี้ดดด สัส'' อ๊อฟนั้นเสียวมาก ชักว่าเร็วขึ้น ''อะ อาาา'' อ๊อฟน้ำแตกออกมาคามือ ปิ่นเด้ารัวๆ ''อะ อ้าาา ซี้ดด!'' ปิ่นกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในรูของอ๊อฟ อ๊อฟหอบเสียงดังแต่มันยิ่งทำให้ปิ่นมีอารมณ์ ''อีกรอบนะ'' ''ไม่เอาพี่ ผมไม่ไหวแล้ว'' อ๊อฟพูดเสียงกระเส่า ปิ่นจับอ๊อฟนอนคุกเข่า ดันควยเข้าไปอีกรอบทันที "อึก ไอพี่'' อ๊อฟจะเอามือผลักออกแต่ปิ่นจับไว้ดึงมาข้างหลังแล้วกระแทกควยเข้าออกรูของอ๊อฟทันที "อะ อึก อาา'' ''อูยยย'' ปิ่นตอกควยเข้ามาในรูของอ๊อฟอย่างเร็วและแรง ปิ่นโน้มตัวมาจูบแผ่นหลังของอ๊อฟ ตอกควยเข้ามาในรูของอ๊อฟอย่างเร็วและแรง ''อือ อึก อาา'' อ๊อฟสั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของปิ่น เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ปิ่นซอยเร็วขึ้นอีก ''อะ อาาา ซี้ดดด อ้าาา!'' ปิ่นตอกควยเข้ามาสุดลำ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในรูของอ๊อฟจนอุ่นไปหมด ทิ้งตัวนอนซบแผ่นหลังของอ๊อฟ ทั้งคู่นอนกอดกันอยู่บนโซฟา อ๊อฟต่อยอกของปิ่น ''โอ๊ย ต่อยกูทำไมเนี่ยอ๊อฟ'' ''คราวหน้ากูจะเอาให้มึงลุกไม่ขึ้นเลย มึงคอยดูนะ'' ปิ่นขำ ''ก็มึงทำเสียงแบบนั้นเองอะ น่ารักแบบนั้นจะให้กุไม่เงี่ยนได้ไง'' อ๊อฟเขิน ทำเสียงฟึดฟัดแล้วนอนซบอกปิ่น อยากข้ามขั้นคนคุยไปเลยได้มั้ยนะ
7 K3 ]1 n, n" i8 i: ?$ {9 Q6 b; \
วายุ ''ถ้างั้นวันนี้พอแค่นี้นะครับนักเรียน เรื่องจับคู่อย่าลืมจับกันแล้วแจ้งให้อาจารย์ทราบเย็นนี้นะ'' หลังจากที่อาจารย์เดินออกไปวาก็เก็บของลงกระเป๋า ''วา'' เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ''ว่าไงบิ๊ก'' ''วามีคู่ยังอะ คู่กับเรามั้ย'' วากับบิ๊กไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ถึงจะเรียนด้วยกันหลายคลาสก็เถอะ ดีเหมือนกันจะได้ทำความรู้จักเพื่อนใหม่เพิ่ม ''อื้ม ได้ดิ'' บิ๊กยิ้มดีใจ ''งั้นแอดไลน์เราไว้หน่อยได้มั้ยอะ'' ''ได้ๆ'' ทั้งคู่แลกไลน์กัน ''งั้นถ้ามีอะไรเรื่องงานก็ทักมาหาเรานะ'' วาบอก ''แล้วนอกจากเรื่องงานทักได้มั้ยอะ'' วาทำหน้างง ''หมายถึงอะไรหรอ นอกจากเรื่องงาน'' ''เราหมายถึง คุยเล่นด้วยได้มั้ย'' ''อ๋อ ได้ดิ'' วายิ้มกว้าง ''พี่เหนือสวัสดีค่ะ'' ชื่อที่คุ้นหูทำให้วาหันไปมอง เหนือเดินเข้ามาในห้องเรียนของวา ออร่าความเป็นคุณชายจับมากๆ ทั้งตัวสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลา หุ่นดี รุ่นน้องในห้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พูดคุยซุบซิบกรี๊ดกร๊าดกัน เหนือนั้นเป็นรุ่นพี่คนดังในคณะที่ได้ฉายาว่าคุณชาย ด้วยท่าทางที่ดูสุขุม เข้าถึงยาก ทำให้เป็นคนที่มีสเน่ห์ เหนือก้มหัวเล็กน้อยรับไหวพวกรุ่นน้อง แค่นั้นก็ทำเอาหลายคนใจละลาย เหนือเดินตรงมาที่วา วาที่จ้องเหนือนานไปหน่อยรีบลุกขึ้น เหนือเดินมาหยุดที่โต๊ะของวา คนในห้องต่างพากันอิจฉาวาที่มีรุ่นพี่สุดหล่ออย่างเหนือมาหาถึงคณะ แถมยังเป็นที่รู้กันด้วยว่าเหนือนั้นไม่ชอบสุงสิงกับใครนัก หันไปหน้าไปมองบิ๊กแวบหนึ่ง ''สวัสดีครับพี่เหนือ'' เหนือไม่ได้สนใจ ''ไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ย'' ''ไม่มีครับ'' ''กลับด้วยกันนะ'' ''กลับด้วยกันหรอครับ'' ''อืม'' เหนือหันไปมองบิ๊กอีกครั้ง ''อันนี้บิ๊กเพื่อนที่ทำงานคู่กับผมครับ'' บิ๊กยิ้มให้ เหนือหยิบกระเป๋าของวามาถือ ''ไปกันเถอะ'' ''คะ..ครับ'' เหนือเดินออกไปจากห้อง ''เราไปก่อนนะบิ๊ก'' ''ไว้เราจะทักไปนะ'' ''อื้ม'' วารีบวิ่งตามเหนือไป เหนือยืนรออยู่หน้าห้อง ทั้งคู่เดินลงมาจากตึก ''ทำไมอยู่ๆถึงมาหาล่ะครับ'' ''ก็..'' เหนือคิดหาข้ออ้าง แต่คำพูดของอ๊อฟมันก็แทรกเข้ามาในหัว ''แค่อยากมาหาน่ะ'' วาเขินกับคำตอบของเหนือนิดหน่อยแต่ก็เก็บอาการ ''แล้วพี่เหนือหมดคลาสแล้วหรอครับ'' ''อืม วันนี้ไม่มีเรียนแล้วล่ะ'' ทั้งคู่มาที่รถของเหนือ ''ขอไปนั่งเล่นที่ห้องได้มั้ย'' วาหันขวับมาทันทีด้วยสีหน้าตกใจ ''ทำไม ไม่สะดวกหรอ'' ''เปล่าครับ ได้สิครับ'' เหนือยิ้ม ขับรถไปที่คอนโดของวา ทั้งคู่ขึ้นมาบนห้อง วาเปิดประตูเข้าไปก่อน เหนือตามเข้ามาแล้วปิดประตู ห้องของวานั้นสะอาดเหมือนเดิม แต่จะบอกว่ารกก็คงได้ เพราะแม้ของในห้องจะวางเป็นระเบียบแต่จัดอยู่ด้วยกันไม่เป็นหมวดหมู่เลย เหนือนั่งลงที่โซฟา วาเอาน้ำมาให้แล้วนั่งลงด้วย ยังรู้สึกงงๆกับเหนือนิดหน่อย ''พี่มีอะไรสำคัญจะคุยกับวาหรือเปล่าครับ'' ''เปล่านี่'' วาไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เหนือมองไปเห็นกีตาร์ที่ตัวเองซื้อให้วา ''ได้ใช้บ้างมั้ย'' ''ยังไม่ได้เอาออกงานเลยครับ ว่าจะเอาไปเล่นที่ร้านรอบหน้าเลย'' ''ถ้างั้น ให้พี่ได้ฟังเสียงมันเป็นคนแรกได้มั้ย'' ''พี่อยากให้วาเล่นให้ฟังหรอครับ'' เหนือพยักหน้า ''สมัยก่อนพี่ก็ได้ฟังเพลงวาเป็นคนแรกไม่ใช่หรอ'' สมัยเด็กๆเวลาวาเล่นเพลงอะไรได้หรือแต่งเพลงเสร็จก็จะเอามาให้เหนือฟังก่อนเป็นคนแรกอยู่เสมอ จนกลายเป็นเรื่องปกติเคยชินของทั้งคู่ ''นั่นสินะครับ'' วายิ้มดีใจ ลุกขึ้นเดินไปหยิบกีตาร์กลับมานั่งปรับสาย ''อยากฟังเพลงอะไรหรอครับ'' ''วาอยากร้องเพลงอะไรล่ะ พี่ฟังได้หมดเลย'' เหนือเอามือเท้าคางตั้งใจฟัง วารู้สึกเขินนิดหน่อยเพราะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ด้วยกันนานแล้ว ''อ๊ะ แปปนะครับ'' วาลุกขึ้นไปถอดคอนแทคเลนส์ออก หยิบแว่นกลมมาใส่ เวลาอยู่ข้างนอกวาจะใส่คอนแทคแต่เวลาอยู่ห้องจะใส่แว่น วากลับมานั่ง เหนือมองวาที่ใส่แว่นก็ใจเต้น เหนือคิดมาตลอดว่าวาใส่แว่นน่ารักกว่าใส่คอนแทคเป็นไหนๆ แต่แบบไหนก็น่ารักนั่นแหละ ''เห็นมั้ย พี่ว่าใส่แว่นน่ารักกว่านะ'' ''ไม่เอาอะพี่ มันเด๋ออะ ใส่แค่ตอนอยู่ห้องนี่แหละดีแล้ว นี่ถ้าไม่ใช่พี่ลมเหนือผมไม่ให้เห็นผมสภาพแบบนี้หรอกนะ'' วาขำ เหนือเขินกับคำพูดของวา วาเริ่มดีดแล้วรองเพลง ''ใกล้เธออีกแล้ว และเป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป เหมือนทุกอย่างรอบตัวเริ่มไม่ค่อยชัด ใกล้เธอแบบนี้ไม่ค่อยดี เพราะฉันเองก็ยังดูไม่ออกว่าเธอคิดอย่างไร'' เสียงของวานั้นเล็กใสแต่ก้องกังวาน ฟังแล้วรู้สึกสบายหูและล่องลอย ''เวลาเธอยิ้มมา เวลาเธอทักทาย เวลาที่เธอเล่าให้ฟังว่าแต่ละวันมันดีหรือร้าย ยิ่งเราได้ใกล้กัน ยิ่งทำให้ฉันคิดไปไกล ไม่รู้ว่าเธอจะคิดแบบฉันบ้างไหม'' วาร้องไปมองตาของเหนือไป ทั้งคู่ต่างไม่มีใครหลบสายตา วาเป็นคนที่ร้องแล้วใส่อารมรืลงไปตลอด จนเหมือนว่าวากำลังหมายความแบบเนื้อเพลงจริงๆ ''อยากจะมองให้ชัด ชัดยิ่งกว่านี้อีกหน่อย เผื่อจะไม่ต้องคอย คอย คอยแอบหวังอยู่อย่างนี้ ช่วยบอกกันให้ชัด เพราะที่เธอทำช่างแสนดี เธอไม่ชัดเจน หรือว่าฉันมองไม่ชัดเอง'' วาทำหน้าอ้อนดูน่ารัก ทำเอาเหนือใจสั่นไปหมด ''อยากจะมองให้ ชัดชัดชาดาดีดา ช่วยบอกกันให้ ชัดชัดชาดาดีดาดา อยากจะมองให้ ชัดชัดชาดาดีดา ดาดีดา'' เสียงของวาดังก้องอยู่ในหูของเหนือ ''เวลาที่ได้คุยกับเธอ มันเหมือนว่าเธอก็หวั่นไหวฉันไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม ที่เธอบอกฉันว่าเป็นเพื่อนที่เธอไว้ใจ แต่ทำกับฉันไม่เหมือนเพื่อนทั่วๆไป ทำอย่างนี้มันแปลว่าไง'' สีหน้าของวาดูจริงจัง ''ไม่รู้ว่าสายตาที่เธอมอบให้กัน มันมีอะไรที่สำคัญ หรือไม่เคยมีอะไรซ่อนไว้ ยิ่งเราได้ใกล้กัน ยิ่งทำให้ฉันคิดไปไกล ไม่รู้ว่าเธอจะคิดแบบฉันบ้างไหม'' เหมือนทั้งห้องเงียบไปหมด มีแต่เสียงของวาที่เหนอได้ยิน ''อยากจะมองให้ชัด ชัดยิ่งกว่านี้อีกหน่อย เผื่อจะไม่ต้องคอย คอย คอยแอบหวังอยู่อย่างนี้ ช่วยบอกกันให้ชัด เพราะที่เธอทำช่างแสนดี เธอไม่ชัดเจน หรือว่าฉันมองไม่ชัดเอง'' วาดีดกีตาร์ครั้งสุดท้ายแล้วยิ้มกว้าง ''เพราะปะ'' เหนือไมตอบอะไร เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้วา วาตัวแข็งทื่อ เขินจนทภอะไรไม่ถูก ใบหน้าของเหนือเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เหนือจับแส่นของวา ''ร้องเพลงเข้ากับเเว่นหรอ'' เหนือยิ้ม ถอยตัวออก วาใจเต้นแรงไปหมด ''มั้ง'' วาตอบ เหนือขำ วาหน้าแดงไปหมด เหนือลุกขึ้น ''พี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะรอฟังที่ร้าน'' ''ครับพี่ลมเหนือ กลับดีๆครับ'' เหนือออกไปจากห้อง วานอนลงบนโซฟาแล้วดิ้นไปมา ''อะไรวะเนี่ยๆๆๆ'' วาพูดกับตัวเองซ้ำๆอย่างเขินๆ เหนืยืนอยู่หน้าห้องของวา พิงประตูเอามือจับอกของตัวเอง เกือบไปซะแล้ว
; x- `! ?- N7 i- n1 y4 c( o
โชกุน ''ใช่พ่อ โชเบื่อคันนี้แล้วอะ โชอยากได้สีดำมากกว่า ตัวล่าสุดเลย'' โชกุนนั่งไขว่ห้างอยู่ที่โต๊ะริมระเบียงบนห้องคอนโดสุดหรู จิบไวน์ราคาแพงจากแก้วใบสวย ''แกนี่นะ แล้วเกรดเป็นยังไงบ้าง'' ''Aทุกตัว เดี๋ยวโชส่งไปให้ดู'' พ่อของโชกุนถอนหายใจมาตามสาย ''ไว้พ่อจะจัดการให้ ช่วงนี้ก็ใช้คันเดิมไปก่อนละกัน'' ''แตงกิ้วครับพ่อ'' โชกุนตัดสายของพ่อ พ่อโชกุนนั้นเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพลกว้างขวางโดยเฉพาะในประเทศญี่ปุ่น โชกุนย้ายไปเรียนม.ปลายที่ญี่ปุ่นและย้ายกลับมาเรียนมหาลัยที่ไทย บ้านจริงๆของโชกุนนั้นอยู่ที่ญี่ปุ่น ครอบครัวทำธุรกิจอยู่ที่นั้น อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่โชกุนบอกทุกคนล่ะนะ โชกุนย้ายเข้ามาเรียนมหาลัยที่ว่ากันว่าเข้ายากถ้าไม่เก่งระดับอัจฉริยะหรือมีเงินยัดจำนวนมากกลางคันแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แถมครอบครัวมีอิทธิพลขนาดนั้นแต่กลับไม่เคยมีใครได้ยินหรือรู้จักมาก่อน เหมือนอยู่ๆมันก็ผุดขึ้นมายังไงยั้งงั้น แถมยังไม่ใช่เรื่องโกหกซะด้วย ประวัติของโชกุนหลายอย่างนั้นไม่เมคเซ้นส์เลยสักนิดเดียวแต่ก็ไม่ได้มีใครสงสัยอะไร ตั้งแต่ที่โชกุนย้ายมาที่นี่ เพื่อนกลุ่มเดียวที่โชกุนเรียกว่าเพื่อนได้จริงๆก็เพื่อนที่มหาลัยตอนนี้นี่แหละ ตอนแรกโชกุนคิดว่าจะหากลุ่มอยู่เฉยๆ แต่เวลาผ่านไปทุกคนช่วยเหลือกันและกันจนเริ่มผูกพันธ์ แถมยังรับตัวตนของกันและกันได้อย่างไม่แบ่งแยกเลยด้วย โชกุนเลยรู้สึกสบายใจและเป็นตัวเองได้เต็มที่เวลาอยู่กลุ่มนี้ เวลาที่โชกุนอยู่กับคนอื่นจะดูแปลกออกมา ด้วยกิริยาท่าทางต่างๆที่ดูเป็นผู้ดี สง่างาม แต่งตัวผิดระเบียบ โป๊วาบหวิว ทุกการกระทำดูเซ็กซี่ยั่วยวนไปหมด จนมีทั้งคนที่ชอบและหมั่นไส้โชกุน แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยกับโชกุนสักคนหรอก จนตอนนี้จะขึ้นปีสามแล้วคนในคณะก็ยังเกรงๆโชกุนกันอยู่ดี โชกุนก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก ไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องไปสนิทกับคนที่ไม่ได้อยากรู้จักนี่นา โชกุนจะเติมไวน์แต่ก็พบว่าขวดที่กินอยู่นั้นหมดแล้ว พวกไวน์ราคาถูกนี่หมดเร็วจริงๆ โชกุนเอาขวดไปทิ้ง เปิดตู้เก็บไวน์แล้วหยิบขวดใหม่ออกมา มันเป็นขวดสีเขียวฝาจุกสีทอง มีตราสัญลักษณ์แบรนด์รูปงูอันเป็นเอกลักษณ์ โชกุนเทไวน์สีม่วงลงในแก้วแล้วยกขึ้นจิบ อย่างว่า ไวน์ธรรมดาตามตลาดสู้ไม่ได้จริงๆ โทรศัพท์ของโชกุนดังขึ้น โชกุนเอาขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่โชกุนไม่ได้เห็นมานานมากจนเกือบจะลืมไปแล้วว่าเคยเมมไว้ โชกุนกดรับสาย ''ฮัลโหล นึกว่าตายไปแล้วนะเนี่ย'' ''ยังอยู่ โชอยู่ห้องมั้ย'' ''อยู่ ทำไมหรอ'' ''ดี ลงมารับหน่อย อยู่ข้างล่าง'' ''หืม'' โชกุนเดินไปที่ระเบียงแล้วมองลงไปข้างล่าง ปลายสายยืนส่งยิ้มโบกมือมาให้ ''มาได้ยังไง'' ''ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเราหรอก ลงมาเร็วๆ'' โชกุนตัดสาย ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกแล้วเอาเสื้อผ้ามาใส่ หยิบคีย์การ์ดแล้วลงไปข้างล่าง โชกุนเดินออกมาข้างหน้า คนที่รออยู่ยิ้มกว้างแล้วเดินเข้ามาหาโชกุนทันที # d o* J( h' e& O
เค เคเข้าสวมกอดโชกุนทันที ''คิดถึงจังเลย'' ''ไม่ต้องเลย นึกจะหายก็หาย หายไปไหนมา'' ''ไปคุยข้างบนได้มั้ย'' ''ก็ได้ แต่ต้องบอกนะรอบนี้'' เคกับโชกุนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อของทั้งคู่นั้นสนิทกัน ทั้งคู่เป็นเด็กที่แปลกแยกจากคนอื่นเหมือนกันแต่กลับเข้ากันได้ดี ชอบทำอะไรแผลงๆอยู่เสมอ เรียนด้วยกันมาจนถึงม.ต้นก่อนที่โชกุนจะย้ายไปเรียนที่ญี่ปุ่น แม้ทั้งคู่จะสนิทกันมากแต่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อหรือไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเท่าไหร่ ห่างหายจากกันเป็นพักๆอยู่เสมอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสนิทของทั้งคู่น้อยลงเลย เคเรียนอยู่มหาลัยและคณะเดียวกับโชกุนแต่อยู่ระดับสูงกว่า1ปี แต่อยู่ๆเคก็หายตัวไปติดต่อไม่ได้เมื่อปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ ทั้งคู่กลับขึ้นมาบนห้องของโชกุน เคทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ''นุ่มดีจัง'' ''มาดึกจังนะ'' โชกุนตามขึ้นมานั่งด้วย ''ตกลงหายไปไหนมา'' "ก็เรื่องเดิมๆ'' ''ปัญหาครอบครัวอีกแล้วหรอ'' ''อืม ต้องหลบไปสักพักน่ะ แต่ตอนนี้โอเคแล้ว'' เคหันมามองโชกุน ''โชล่ะ เป็นไงบ้าง ลงมานอนนี่'' เคตบตรงที่ข้างๆตัว โชกุนยืดตัวนอนลงข้างเค ''ก็ดี ไม่ได้มีอะไรพิเศษ'' โชกุนพลิกมามองหน้าเค ''บอกไม่ได้จริงๆหรอ'' เคส่ายหัว "โอเค'' ''เราไม่เป็นไรน่า'' เคที่เห็นว่าโชกุนทำหน้างอนก็เอามือยื่นมาหยิกแก้มโชกุนเบาๆ จับผมที่ปรกหน้าของโชกุนม้วนเล่น ''ผมยาวอีกแล้วนะ'' ''หรอ เราเพิ่งตัดไปเองนะ'' โชกุนเป็นคนที่ผมยาวเร็วมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ''ทำไมถึงต้องตัดผมอยู่ตลอดล่ะ ไม่ปล่อยให้ยาวไปเลย ชอบผมยาวไม่ใช่หรอ'' ''เคบอกเราดูดีตอนผมสั้นนี่'' ''ใช่'' เคเอามือทัดผมโชกุนไปหลังหู ''ผมยาวมันปิดหน้าน่ะ แต่ก็สวยเหมือนกันแหละ ไว้ไปเถอะ'' เคยิ้ม โชกุนปัดมือเคออก เคยันตัวลุกขึ้นนั่ง คว้ากระเป๋ามาเปิดออก โชกุนลุกขึ้นมานั่งด้วย ยื่นหน้าไปดูในกระเป๋า ''หาอะไรหรอ'' ''ตอนย้ายบ้านเราเจอของสำคัญน่ะ ว่าจะให้โชนานละแต่ก็ไมไ่ด้ให้สักที'' เคส่งแฟลชไดรฟ์เก่าๆมาให้ ''อะไรอยู่ในนี้หรอ'' ''คลิปพ่อโชอาบน้ำที่เราแอบถ่ายวันที่เราไปบ้านโชครั้งแรกไง'' ''ไอบ้า เอามาให้ทำไมล่ะ'' ''ก็คิดว่าอยากได้เป็นที่ระลึก'' "ไอโรคจิต'' โชกุนปาแฟลชไดรฟ์ใส่หน้าผากของเค เคหัวเราะชอบใจ เคนั้นเป็นพวกชอบถ้ำมองและแอบถ่าย เสพติดหนังโป๊และชอบทำคลิปเองอยู่บ่อยๆไม่ว่าอีกฝ่ายจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ความฝันของเคคือการได้เป็นผู้กำกับ แต่คนอื่นคงไม่รู้หรอกว่าเคนั้นหมายถึงหนังโป๊ เคมีเซ็กส์ทอยและอุปกรณ์การแอบถ่ายมากมาย เรียกว่าโรคจิตตัวพ่อได้เลย แต่โชกุนไมไ่ด้รู้สึกกลัวหรือรังเกียจเคเลยแม้แต่น้อย คิดว่าเป็นสเน่ห์ของเคด้วยซ้ำ บางทีโชกุนเองก็อาจจะโรคจิตนิดๆด้วยล่ะมั้ง เพราะตัวเองก็ชอบการใช้ผู้ชายเป็นของเล่นสนองความต้องการตัวเองนี่นา แม้ทั้งคู่จะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแต่โชกุนนั้นชอบเวลาที่ได้อยู่กับเคมากที่สุดเลย เคมองหน้าของโชกุนแล้วอมยิ้ม อ้าแขนกว้าง ''กอดหน่อยดิ๊ ไม่ได้เจอนาน มาเร็ว'' โชกุนแม้จะอิดออดแต่ก็เขยิบเข้าไปให้เคกอด เคกอดโชกุนแน่นเอาคางซบไหล่ โชกุนยิ้มเอามือขึ้นมากอดตอบ ''กอดแบบล่วงหน้าไปเลยได้มั้ย เดี๋ยวเคก็หายไปอีก'' ''ก็ว่าไป ไม่หายน่า'' เคขำ ทั้งคู่ผละออกจากกัน ''แล้วนึกยังไงถึงมาหาเรา'' ''ไม่มีอะไร ก็แค่อยากมาหาเฉยๆ ทำไม กลัวแฟนว่าหรือไง'' ''แฟนเฟินที่ไหนล่ะ'' ''เอาแต่เล่นทาส ไม่คิดจะเล่นแฟนบ้างหรอ'' ''ก็ยังไม่มีคนที่ทำให้ชอบเป็นแฟนได้นี่ เคเถอะ คิดจะหาแฟนนอกจากหาของเล่นชิ้นใหม่มั้ย'' ''ก็ยังไม่เจอใครที่เป็นมากกว่าของเล่นได้เลย'' "ก๊อปว่ะ'' ''เค้าเรียกแรงบันดาลใจ'' โชกุนเอามือยันหน้าผากของเคจนหงายหลัง เคทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ''เออ แล้วตกลงหาที่อยู่เราเจอได้ไง'' ''เราติดเครื่องติดตามไว้ที่รถโชน่ะ'' ''โรคจิตจริงๆ เดี๋ยวจะแจ้งตำรวจจับ'' "โชไม่ทำหรอก'' ''เออ ก็ไม่ทำไง'' ทั้งคู่ขำ ''แล้วน้ำเป็นยังไงบ้าง'' ''ก็สบายดี มั้งนะ เห็นวุ่นวายกันอยู่สามสี่คน ปวดหัวไปหมด'' เคขำ ''น้ำเป็นคนโลเล ไม่ประสีประสา ถึงภายนอกจะดูฉลาดแต่หลายเรื่องก็ตัดสินใจพลาดบ่อยเหมือนกัน'' ''รู้จักกันดีนี่'' ''แน่ล่ะ เพื่อนสนิทเลยนะ'' ''เราก็นึกว่าเคชอบน้ำซะอีก'' ''เคยคิดว่าชอบนะ แต่พอมาคิดดูดีๆแล้ว เรารักน้ำแบบเพื่อนมากกว่า'' ''อืม ก็ดี'' ''ทำไม อิจฉาน้ำหรอ'' ''ก็ตอนม.ปลายเราไม่ได้เรียนอยู่นี่ด้วยนี่'' ''แต่โชก็อยู่กับเราตอนม.ต้นไง'' เคเอานิ้มจิ้มแก้มโชกุน โชกุนปัดมือเค ''กินอะไรมาหรือยัง'' ''ยังอะ หิวมากด้วย อยากกินอะไรแพงๆ'' เคเอามือลูบท้องทำหน้าหงอย โชกุนเบะปากใส่ ลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ ''อยากกินอะไร'' ''ขอบคุณครับเสี่ยโชกุน'' ''เรียกยังงี้ก็ไม่ต้องแดก'' ''ล้อเล่นนิดเดียวเอง อย่าใจร้ายสิ'' เคหัวเราะ เดินเข้ามากอดโชกุนจากด้านหลังเขย่าไปมา โชกุนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายแต่ก็แอบอมยิ้ม | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-5-13 02:33:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-5-13 02:48:02
โพสต์ 2022-5-13 03:45:05
โพสต์ 2022-5-13 04:19:00