แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-5-18 23:35
; K# G. x1 x) K' c1 U9 A2 |% G% B- v+ D! L
- U# A. H. q3 l! I
เปา ภายในห้องนอนที่แอร์เย็นฉ่ำ เปาที่ไม่ใส่อะไรเลยนอนกรนอยู่บนที่นอนอย่างสบายใจ เปาสะดุ้งตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ''อืออ'' เปาส่งเสียงต่ำในลำคอ ยืดแขนสุดตัวบิดขี้เกียจ เอามือหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนอกซึ่งเปิดเกมค้างไว้ขึ้นมาดูเวลา ลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลือบนเตียง เอามือขยี้ตาเหวี่ยงผ้าห่มออกไปกองไว้ข้างตัว ลุกออกจากเตียงเดินไปเปิดม่านให้แสงแดดด้านนอกสาดส่องเข้ามา ตกกระทบกับหุ่นล่ำๆของเปา เปาหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าให้ตื่น เดินเช็ดผมออกมา นั่งลงเป่าผมให้แห้ง วันนี้เปาต้องมหาัย เผลอแปปเดียวเปาก็เป็นนักศึกษาแพทย์ปีสามแล้ว เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก นึกแล้วก็ทึ่งที่คนเรียนๆเล่นๆอย่างเปารอดมาได้ถึงขนาดนี้ เพราะได้เพื่อนๆในกลุ่มคอยช่วยกันนั่นแหละ โทรศัพท์ของเปาดังขึ้น เปาหยิบขึ้นมาดู พอเห็นว่าเป็นแม่ก็ยิ้มกว้างออกมา ''ฮัลโหลครับม๊า'' ''เป็นไงบ้างลูก สบายดีมั้ย'' ''สบายดีครับ ม๊าล่ะ'' ''ม๊าสบายดีจ้ะ อยู่นู่อยู่ได้ใช่มั้ย'' ''โหย สบายม๊า อยู่ได้'' พ่อและแม่ของเปาทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ ต้องไปๆกลับๆไทยอยู่ตลอด ตอนเด็กเปากับปอนด์พี่ชายถูกแยกกัน เปาเรียนอยู่ที่ต่างประเทศส่วนปอนด์อยู่ที่ไทย หลังจากเรียนจบม.ปลายเปารู้สึกคิดถึงที่นี่เลยขอย้ายกลับมาเรียนที่ไทยโดยอยู่ในความดูแลของปอนด์ เปาไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่มาจะสองปีแล้ว ''แล้วพี่เราเป็นไงบ้าง'' ''พี่ปอนด์หรอ รายนั้นเค้าติดเมียแจเลยแหละ'' ''นินทาพี่นะเรา'' เปาขำ ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ''เปาคิดถึงม๊าจัง'' ''ม๊าก็คิดถึงเราเหมือนกัน บินกลับมาบ้างสิ เดี๋ยวม๊าส่งตั๋วไปให้'' ''ถ้าว่างเปาจะไปหานะม๊า รักม๊านะ'' ''รักเหมือนกันจ้ะ'' ''เปาไปเรียนละครับ'' ''ตั้งใจเรียนนะลูก'' ''ครับผม'' เปาวางสายจากแม่ ลุกขึ้นเดินไปหยิบชุดนักศึกษาในตู้ออกมาใส่ ก่อนจะปิดห้องแล้วลงมาข้างล่าง ตรงไปที่ลานจอดรถ ขับรถออกไปมหาลัย สักพักเปาก็มาถึง เปานั้นมามหาลัยเช้ามากทำให้ไม่เคยมีปัญหาเรื่องการจอดรถ เปาหยิบของลงมาจากรถ เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีตรงไปยังคณะแพทย์ ตอนนี้ในคณะยังไม่ค่อยมีคนมาสักเท่าไหร่ เปาเดินไปที่โต๊ะตัวในสุดที่เป็นโต๊ะประจำของกลุ่มตั้งแต่ตอนปี1 เปามักจะเป็นคนแรกที่มาถึงโต๊ะก่อนเสมอ เปาวางกระเป๋าลง เอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นเกมรอเพื่อนเฉกเช่นทุกเช้า ปกติแล้วทุกคนจะมารวมกันที่โต๊ะก่อนทุกเช้าแล้วค่อยขึ้นเรียนแต่หลังๆมาไม่ค่อยเป็นอย่างนั้นแล้ว ต่างคนต่างมา ใครจะมาที่โต๊ะหรือไปเจอกันบนห้องเรียนเลยก็ได้ นั่งเล่นไปสักพักเพื่อนก็ยังไม่มากันสักที เปารู้สึกหิว ส่งข้อความไปหาอ๊อฟ 'มึงอยู่ไหนแล้ว' 'กำลังไปมอ' 'หิวข้าวว่ะ ไปแดกข้าวกันมั้ย' 'กูไปกินกับไอพี่ปิ่นอะวันนี้ มึงไปกินเลยก็ได้' 'เออๆ' เปายัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ลุกขึ้นเดินไปโรงอาหาร สั่งข้าวมานั่งกินที่โต๊ะคนเดียว มองไปรอบๆก็เห็นพวกเด็กปี1นั่งกินข้าวกันกับกลุ่มเพื่อนเต็มไปหมด คิดถึงสมัยก่อนตอนที่เปาเข้ามาใหม่ๆเลยแฮะ ตอนนั้นทุกคนใช้เวลาด้วยกันมากกว่านี้ พอโตขึ้นต่างคนต่างมีเรื่องของตัวเองที่ต้องไปจัดการ ทำให้มีเวลาอยู่รวมกันน้อยลง พอกินข้าวเสร็จเปาก็เอาจานไปเก็บ เดินกลับไปที่โต๊ะ " d1 g3 U' w! a4 h. j
ทะเล # v( V l u6 l/ d2 k
อ๊อฟ ตอนนี้เหนือ น้ำ ทะเลและฉลามมาถึงแล้ว ทะเลที่เห็นเปาเดินมาก็โบกมือให้ เปาเดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆทะเล เอาหัวซบไหล่ ''มานานยัง'' ทะเลถามพลางยื่นคุกกี้ทำมือมาให้ เปารับเอามาฉีกกิน ''สักพักละ ไปแดกข้าวมา'' เปาตอบทั้งที่เคี้ยวคุกกี้เต็มปาก ''กินให้หมดก่อนค่อยพูดสิ'' ทะเลดุ คนอื่นมองอาจจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเปากับทะเลเป็นคนที่รู้จักและสนิทกันมานานที่สุด ตอนเด็กๆบ้านของทั้งคู่นั้นอยู่ติดกัน มักจะไปเล่นด้วยกันตลอด พูดให้ถูกคือเปาลากทะเลไปนู่นไปนี่มากกว่า พอโตมาทั้งคู่ก็ห่างกันไปเรียนคนละที่ พอกลับมาเจอกันอีกทีตอนมหาลัยก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมแม้จะมีไลฟ์สไตล์ความชอบและงานอดิเรกที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงก็ตาม ทั้งคู่ไม่ค่อยอยู่ด้วยกันสักเท่าไหร่แต่เวลาได้มาอยู่ด้วยกันก็ยังเป็นความสบายใจให้กันและกันเหมือนเดิม ''ทำงานเสร็จหรือยัง'' น้ำถาม เปาทำสีหน้างุนงงง ''มีงานด้วยหรอ'' ''นั่นไง ว่าละว่าต้องลืม'' น้ำถอนหายใจ หยิบชีทส่งให้เปา ''รีบปั่นก่อนเข้าคลาส ส่งวันนี'' "จริงดิ ตายห่าละ'' เปารีบเอางานออกมาทำ เมื่อวานออกไปเที่ยวจนดึกดื่นกลับมาก็นอนเลยลืมไปว่ามีงานต้องทำส่ง ''แล้วเรื่องอาจารย์ธีร์ล่ะ เป็นไงบ้าง'' ทะเลถามยิ้มๆ ''พรุ่งนี้เรียนกับอาจารย์คลาสแรก มึงรอดูกูแกรนด์โอเพนนิ่งได้เลย'' ''มันจะดีหรอเปา นั่นอาจารย์นะ'' น้ำถามอย่างเป็นห่วง ''แล้วไง ไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยนี่'' เปายักไหล่อย่างไม่สนใจ หลังจากที่เปาปั่นงานเสร็จก็ยื่นงานคืนให้น้ำ น้ำดูนาฬิกาที่ข้อมือ ''ขึ้นห้องกันเถอะ ใกล้เข้าเรียนละ'' ทุกคนหยิบของเดินขึ้นอาคารไป เพื่อนที่เหลือนั่งอยู่ในห้องก่อนแล้ว เปาเดินไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ข้างอ๊อฟ เปาเอาไหล่ชนแขนอ๊อฟเป็นการทักทาย '่'ช่วงนี้ไม่มากินข้าวกับกูเลยนะ'' ''เบื่อหน้ามึงละ'' ''มึงไม่เบื่อหน้าพี่ปิ่นบ้างอะ'' ''ไม่เบื่อ ใครจะไปเบื่อหน้าคนคุย อยากเจอทุกวัน'' เปาเบะปากใส่ ''ขี้อวดว่ะไอเหี้ย'' ''ก็พอดีมีคุยให้อวดอะครับ ของมึงอะ ได้คุยยัง กูเห็นได้แต่มอง'' ''ไอสัสนี่'' เหนือดูดกาแฟดูเพื่อนทะเลาะกันอย่างไร้อารมณ์เหมือนเป้นภาพที่เห็นทุกวันจนชินตา สักพักอาจารย์ก็เข้ามาในห้อง ทุกคนกลับไปนั่งที่ อ๊อฟสะกิดเปา ''เล่นเกมปะ'' ''ไอเหี้ย ตั้งใจเรียนดิ'' อ๊อฟมองแรงเปา ''โหไอสัส เดี๋ยวนี้นะมึง'' เปาขำ ช่วงนี้เปาตั้งใจเรียนกว่าแต่ก่อนมากเพราะอาจารย์ธีบอกว่าชอบนักศึกษาที่ตั้งใจเรียน ถ้าจะทำคะแนนจีบอาจารย์ธีร์จริงๆทำตัวเรียนๆเล่นๆไปวันๆคงจะไม่ได้ ''โอเคนักศึกษา วันนี้พอแค่นี้นะ'' อาจารย์เดินออกไปจากห้อง คนอื่นในห้องเริ่มทยอยกันออกไป เปาหันไปหาเพื่อนๆ ''ไปกินชาบูกันปะ ไม่ได้กินนานแล้วอะ'' ''วันอื่นได้มั้ยอะ เราว่าจะทำงานให้เสร็จวันนี้เลย'' น้ำบอก ''กูมีธุระ'' ''ธุระอะไรวะคุณชาย'' ''ธุระส่วนตัว'' ''ควย'' เปาด่าเหนือ "เออ ไม่ครบก็ไปคราวหน้าก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก'' จริงๆเปารู้อยู่แล้วแหละว่าจะไม่ได้ไป ไม่เคยว่างตรงกันสักที ทั้งหมดเดินออกมาหน้าห้อง ''กลับดีๆ เจอกัน'' หลายคนแยกตัวออกไป เปาเดินลงมาจากตึกกับอ๊อฟ ''ไปแดกเหล้าปะคืนนี้'' ''ออกอีกแล้วหรอ เมื่อวานมึงก็ไปมานี่'' ''ก็ปกติปะวะ มึงเหอะ ช่วงนี้ไม่ค่อยออกเลย'' ''วันนี้กูมีนัดกับไอพี่ปิ่นอะดิ วันอื่นละกัน'' ''เออ ไม่เป็นไร'' ''กูไปละ เจอกันมึง'' ''เจอกันๆ'' อ๊อฟเดินแยกไป เปาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ยังไม่ค่อยอยากกลับห้องเลยแฮะ กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ ''พี่เปา!'' รุ่นน้องปี1ที่นั่งอยู่ใต้คณะส่งเสียงเรียก เปาโบกมือให้แล้วเดินเข้าไปหา นั่งลงเอามือกอดคอรุ่นน้อง ''ว่าไงพวกมึง หมดคลาสละหรอ'' ''หมดละพี่'' ''ยากมั้ย'' ''ก็พอได้อยู่นะ ได้เรียนอะ'' คนในโต๊ะขำกัน เปาเป็นรุ่นพี่ที่รุ่นน้องทุกคนรู้จักกันดีตั้งแต่วันรับน้อง เปาเป็นคนที่เฮฮา คอยเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้ตลอด เป็นกันเองกับเพื่อนทุกคนและรุ่นน้อง ด้วยนิสัยกวนๆที่เข้าถึงง่ายของเปาทำให้เปาเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนที่ได้รู้จัก "วันนี้จะไปกินเหล้ากัน พี่ไปปะ'' ''ถ้าพี่ไปเดี๋ยวไปหาที่โต๊ะ'' ''มาดิพี่ สนุกๆ'' ''นั่นดิพี่ ไปเหอะ'' ''พวกมึงไม่ชวนก็เจอกูที่ร้านอยู่ดีแหละ'' ''วิถีขี้เมาอะเนอะ'' ทั้งหมดขำกัน เปาลุกขึ้น ''พี่กลับก่อนละกันนะ เจอกันที่ร้าน'' ''เจอกันพี่'' เปาเดินออกมาจากคณะ ขับรถกลับไปที่คอนโด เปาขึ้นลิฟท์มาบนห้อง ''ไงมึง''
5 Q4 D. N n4 c0 {- v$ n& a
ปอนด์ที่ถือถุงมากมายยืนอยู่หน้าห้อ เปายิ้มกว้างเมื่อได้เห็นหน้าพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันมาพักใหญ่ ''พี่ปอนด์'' เปาเดินเข้าไปกอดปอนด์แน่น ปอนด์กอดตอบเอามือตบหลังเปาเบาๆ ''มาไงวะพี่ แล้วทำไมไม่บอกก่อน'' ''มาคุยงานกับลูกค้าแถวนี้เลยแวะเข้ามาหา เข้าห้องก่อน กูหนักเนี่ย'' ปอนด์ยกถุงโชว์ให้ดู เปาเปิดห้องช่วยปอนด์ถือของเข้ามาข้างใน ทั้งคู่นั่งลงที่โซฟา ''เป็นไงมั่งมึง ปีสามละนี่'' ''ก็ดีพี่ พี่อะ เป็นไงบ้าง'' ''สบายดี ไม่โทรมาเลยนะมึงอะ บ้านช่องก็ไม่คิดจะกลับเลยดิ'' ''ยุ่งๆว่ะพี่ แต่คิดถึงพี่ตลอดนะ'' ''จะอ้วก'' เปาหัวเราะชอบใจ ปอนด์และเปาไม่ได้เจอกันมาเป็นปีแล้วตั้งแต่เปาย้ายออกจากบ้านมาอยู่คอนโดตอนขึ้นปี1 ทั้งคู่แยกกันอยู่เป็นช่วงเวลานานก่อนจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันที่ไทย ทำให้ต้องใช้เวลาในการต่อกันให้สนิทเหมือนเดิม ตลอดเวลาที่ผ่านมาปอนด์คอยดูแลเป็นผู้ปกครองของเปา คอยจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเหมือนมีพ่ออยู่ด้วย ถ้ามีปัญหาอะไรแค่โทรไปหาปอนด์ก็พร้อมที่จะช่วย ตอนนี้ปอนด์อยู่ที่บ้านกับฮาร์ทแฟนของปอนด์ นั่นเป็นเหตุผลที่ปอนด์ไม่ค่อยโทรไปหาหรือกลับไปบ้าน ปอนด์มีธุระส่วนตัว งาน คนรัก ครอบครัวต้องดูแล เลยไม่อยากไปรบกวน ปอนด์ดูแลเปามามากแล้วไม่อยากให้ปอนด์เหนื่อย ''กูซื้อพวกขนม มาม่าเกาหลีอะไรพวกนั้นมาให้ มีติดห้องไว้บ้าง'' ''โหย ขอบคุณพี่'' เปารับถุงมาจากเปา ''พี่ฮาร์ทเป็นไงบ้างพี่'' ''สบายดี ยังบ่นคิดถึงมึงอยู่เลย เออ ไปทะเลคราวหน้ามึงไปด้วยกันดิ'' ''ไปกันเลยพี่ ผมไม่อยากไปเป็นก้าง'' ''ก้างควยไรล่ะ ชวนจริงๆ'' ''เออๆ ดูก่อนละกัน'' ''กูก็ไม่เคยเห็นมึงจะไปซักที เออ นี่ ฮาร์ทฝากขนมที่ร้านมาให้'' ''โห พี่สะใภ้ผมนี่น่ารักจริงๆเลย ทำไมมาเอาพี่ชายผมนะ'' ''เดี๋ยว เดี๋ยวไม่ได้แดก'' เปาหัวเราะชอบใจ ''ล้อเล่นๆ เออพี่ ถามไรหน่อยดิ'' ''อะไรวะ'' ''พี่กับพี่ฮาร์ทเจอกันได้ยังไงหรอ'' ปอนด์ยิ้ม ''ก็ ตอนนั้นกูอกหัก แล้วเค้าเป็นพนักงานอยู่ร้านขนมของพี่สาว เค้าเห็นพี่เศร้าเลยเอาลูกอมมาให้ปลอบใจ พอได้เจอหน้าเท่านั้นแหละ ใจกูไปหมดเลย แล้วกูก็รุดหน้าจีบเค้า'' ''จีบยากมั้ยพี่'' ''ไม่ยาก แต่ต้องใช้เวลาว่ะ'' ''ได้กันตั้งแต่วันแรกเลยปะ'' ''ไม่ กูรอจนกว่าเค้าจะพร้อม'' ''พี่ทนไหวหรอวะ'' ''ก็ไม่ค่อยจะไหวหรอก แต่ก็ทนได้ กูไมไ่ด้ต้องการเซ็กส์ กูต้องการความรัก ถ้ามึงใช้เซ็กส์เป็นตัวกลางของความรัก บางทีมึจะแยกไม่ออกว่าที่มึงรู้สึกอยู่มันคือความรักหรือแค่ความเงี่ยน'' คำพูดปอนด์แทงใจดำเปานิดหน่อย ''แล้วถามทำไม'' ''ถามไปงั้นแหละพี่'' ''เพลาๆลงหน่อยก็ได้ความร่านมึงเนี่ย ไปทั่วอะมึงอะ'' ''พี่ด่าผมร่านเลยหรอไอสัส'' เปาต่อยไหล่ของปอนด์ ปอนด์หัวเราะ ''ก็กูไม่เห็นมึงมีแฟนสักที'' ''ก็ไม่ได้ไม่อยากมี แต่มันไม่มีเฉยๆ'' ''แล้วเรื่องเหล้าก็เหมือนกัน ลดลงบ้าง กูเป็นห่วง'' ''ช่วงนี้ก็เบาๆลงแล้วพี่'' ''จริงหรอ'' ''หึ ไม่จริง คืนนี้ก็ไปอีก'' ''ไอสัส'' ทั้งคู่หัวเราะ ''พี่จะอยู่นานปะ กินข้าวด้วยกันมั้ย'' ''เดี๋ยวต้องไปคุยงานกับอีกเจ้าต่อว่ะ อยู่นานไม่ได้'' ''โห่ ไรวะ'' เปาหน้าหงอย ปอนด์หัวเราะดึงเปาเข้ามาตบบ่า ''เพื่อนมึงไปไหนหมดละ'' ''ติดผัวติดเมียกันไปหมดแล้ว'' ''เหงาล่ะสิมึง'' ''ไม่เหงาสักหน่อย'' ''กูเป็นพี่มึงทำไมกูจะไม่รู้'' เปาหัวเราะ ''มึงกลับมานอนบ้านบ้างก็ได้นะถ้าเบื่อ'' เปายิ้ม ''อืม ไว้จะแวะไปหาละกัน'' ปอนด์ลุกขึ้น ''กูไปละนะ เดี๋ยวสาย'' ''เออ ไปดีๆพี่'' ปอนด์ออกไปจากห้อง เปาเอาของที่ปอนด์ให้มาไปเก็บเข้าตู้ เอาเค้กที่ฮาร์ทให้มาใส่จานแล้วมานั่งกิน เวลาประมาณ1ทุ่ม เปาเดินเข้ามาในบาร์หลังมอเหมือนอย่างเคย ที่นี่เป็นเหมือนแหล่งรวมนักศึกษามหาลัยBเนื่องจากอยู่ติดด้านหลังของมหาลัย อาหารอร่อย ดนตรีมันส์ บางคืนก็มีดนตรีสดชิวๆ เป็นทั้งที่สังสรรค์และจุดล่าแต้มของทั้งชายและหญิง แน่นอนว่าของเปาด้วยเช่นกัน เปาเป็นคนที่ชอบเที่ยวกลางคืน กินเหล้า มีเซ็กส์ และมาที่นี่บ่อยจนเป็นขาประจำไปแล้ว ระหว่างที่เดินเข้ามาก็ส่งสายตาให้คนในร้านไปด้วย ''พี่เปา!'' รุ่นน้องเรียก เปาเดินไปที่โต๊ะใหญ่ซึ่งมีเด็กปีหนึ่งทั้งชายและหญิงนั่งอยู่ คนในโต๊ะยกมือสวัสดีเปา เปารับไหว้อย่างเป็นกันเองแล้วนั่งลง เปาเป็นคนสบายๆ ใครชวนไปไหนถ้าเปาอยากไปก็ไป แถมยังเข้าสังคมเก่ง ปรับตัวง่าย เฮฮาปาร์ตี้ รุ่นน้องคนหนึ่งชงเหล้าส่งให้เปา ''รู้ใจจริงๆเลย'' เปารับมากระดกหมดแก้ว พูดคุยเล่นมุขกับพวกน้องปี1อย่างสนุกสนาน ด้วยความที่เปาเป็นคนตลกเฮฮาบวกกับหน้าตาอันหล่อเหลายิ่งทำให้เปามีสเน่ห์มากขึ้นไปอีก เพราะความเข้าถึงง่ายแบบนี้นี่แหละที่ดึงดูดให้เปามีกินแบบไม่ขาดสาย เปาเป็นคนคุยสนุกคุยเก่งและหยอดเก่ง ระหว่างที่คุยมีรุ่นน้องผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งคอยส่งสายตามาให้เปาอยู่ตลอด ''เอ้า ชน!'' ทุกคนในโต๊ะชนแก้วกัน ดีเจเปิดเพลงแดนซ์สุดมันส์ ผู้คนในร้านเต้นเรื้อนกันไปหมด เปาเองก็ลุกขึ้นออกไปเต้นด้วย พวกรุ่นน้องเห็นเปาเปิดก็ตามกัน ตอนนี้เริ่มดึกคนเริ่มมากันเยอะแล้ว เต้นนัวเนียกันไปมา เปาเลื่อนตัวไปใกล้รุ่นน้องผู้ชายคนนั้นที่แอบมองเปา ''สวัสดีครับพี่เปา'' ''สวัสดีครับผม เราชื่ออะไรเนี่ย พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย'' ''ชื่อม่อนครับ'' ''อ๋อ'' เปาเข้าไปชิดตัวม่อนขึ้นอีก เอามือโอบเอวม่อนไว้ ม่อนก็ไม่ได้ขัดอะไร เปาเลื่อนมือต่ำลงไปที่ตูดของม่อน ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้ม ''ไปห้องน้ำกันมั้ย'' ''ไปสิครับ'' เปาพาม่อนเข้ามาในห้องน้ำ ม่อนยื่นหน้ามาจูบเปา เปากอดเอวดึงม่อนเข้าไปแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ''อือออ'' ม่อนครางในลำคอ เปาเอามือบีบตูดของม่อนอย่างมันส์มือ สอดลิ้นเข้าไปพัวพันแลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ เปายื่นหน้าไปกัดใบหูของม่อน ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ''อะ อาา'' ดูดคอของม่อนจนเป็นรอยแดง ม่อนเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่า ถอดกางเกงของเปาออก ควยเปาแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ม่อนขบกัดไปตามลำควยของเปา ดึงกางเกงในของเปาลง ควยใหญ่ยาว11นิ้วเด้งออกมาโด่ชี้หน้าของม่อน ม่อนจับควยเปาชักขึ้นลง เอาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' ม่อนอมควยของเปาอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปวนใต้หนังหุ้ม ถอกควยของเปาลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา ม่อนเลียไปตามแง่งควยของเปา ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยกินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มตรงปลาย เปาจับหัวของม่อนไว้ เด้งเอวเย็ดปากม่อนอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก ออก'' ควยเปาใหญ่คับปากม่อนไปหมด เปากระแทกควยเข้ามาในปากม่อนไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนม่อนทั้งจุกทั้งเสียว เสียงคนเดินเข้าออกห้องน้ำดังเป็นระยะ แต่มีเสียงเพลงในผับช่วยกลบเสียงของทั้งคู่ เปากระแทกควยเข้าไปสุดลำแล้วกดหัวม่อนค้างไว้ ''อ๊อก ออก'' เปาถอนควยออก น้ำลายม่อนไหลเยิ้มติดควยเปามา เปาจับควยแฉะๆตีหน้าของม่อนอย่างแรงรัวๆจนหน้าสั่น ดึงตัวม่อนขึ้นมาจูบ ดันเข้าไปติดผนังจับหันหลังเอามือยันกำแพงไว้ ถอดกางเกงของม่อนออก ดึงกางเกงในของม่อนลง เผยให้เห็นตูดขาวเนียนกลมกลึง เปาแหกตูดของม่อนออก รูหีสีชมพูระเรื่อขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน เปายื่นหน้าไปเลียหีม่อนอย่างเมามันส์ ''อ๊ะ อาาา'' เปาตวัดลิ้นเลียหีของม่อนไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของเปาทำเอาม่อนเสียวหีไปหมด เปายืนขึ้นเอาควยถูไปมาตรงรูม่อน ค่อยๆดันควยเข้าไปเรื่อยๆจนมิดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยเปาใหญ่คับหีม่อนไปหมด แทงเข้ามาลึกจนม่อนทั้งจุกทั้งเสียว เปาเด้งเอวเย็ดหีของม่อนเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดดด'' หีม่อนทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของเปาไม่หยุด เปาจับเอวของม่อนไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ''อะ อ๊ะ อาาา'' ''อูยย แน่นชิบ'' เปาตีตูดของม่อนอย่างแรงจนเป็นรอยมือแดง ตูดของม่อนกระเพื่อมไปมา เปาดึงแขนของม่อนมาข้างหลังแล้วซอยหีม่อนอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีม่อนอย่างเร็วและแรง ''อ๊ะ อาาา อือออ'' ควยเปาแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของม่อนไปมาจนเสียวไปหมด ควยม่อนแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว เปาเร่งจังฟวะซอยขึ้นอีก ม่อนกำควยตัวเองสาวขึ้นลง ''อะ อาาา'' ม่อนน้ำแตกออกมาคามือ เปาซอยรัวๆ ''โอยยย อ้าา!'' ้เปากระแทกควยเข้าไปสุดลำ น้ำแตกเข้าไปในหีของม่อน เปาจับม่อนหันมาจูบ ยกขาม่อนอุ้มขึ้น เอาควยยัดเข้าไปในหีม่อนอีกครั้ง โก้งโค้งลงแล้วเด้งเอวเย็ดหีม่อนอีกรอบทันที ''อะ อาาา อ๊ะ แรงๆเลย ซี้ดดด'' ''โอยยย'' เปากระแทกควยเข้าไปในหีม่อนอย่างเมามันส์ ซอยหีของม่อนไม่ยั้ง เปาเอามือปิดปากม่อนไว้เพราะมีคนหยุดยืนคุยหน้าห้องของทั้งคู่ เปาซอยเร็วขึ้นอีก ตอกควยเข้าไปในหีม่อนอย่างเร็วและแรง ''อึก อือออ อื๊ออ'' ม่อนคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเปา เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วแต่ก็โดนเสียงเพลงกลบ ควยเปาแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของม่อนย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ม่อนเสียวจนหัวหมุนไปหมด ควยแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เปาเร่งจังหวะซอยขึ้น ''อึก อ๊ะ อาาา'' ม่อนควยกระตุกน้ำแตกออกมาอีกรอบ เปากอดเอวของม่อนไว้แน่นแล้วเด้ารัวๆ ''โอยย เย้ดแม่ อ้าา!'' เปาตอกควยเข้าไปเต็มแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในหีม่อนจนอุ่นไปหมด เปาถอนควยออก หีม่อนบานเป็นรูร่องควยของเปา ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา เปาหอบ ดึงกางเกงขึ้นมาใส่ รอจนแน่ใจว่าไม่มีคนแล้วจึงเดินออกมาก่อน เปากลับมาที่โต๊ะ ''พี่กลับก่อนนะ'' ''อ้าว ไปแล้วหรอพี่ ยังไม่ดึกเลยนะ'' ''เออ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า พวกมึงกินกันระวังๆล่ะ'' ''โอเคพี่ สวัสดีครับพี่เปา'' เปาบอกลาน้องๆแล้วออกมาจากบาร์ เปาขึ้นมาบนรถ เอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่น เปิดไอจีขึ้นมาเลื่อนดูสตอรี่ของเพื่อนๆ อ๊อฟกับปิ่นหลังจากที่เปิดตัวว่าเป็นคนคุยกันก็ออกนอกหน้าตลอด แถมอ๊อฟยังทำตัวน่าถีบมากกว่าเดิมด้วย ทะเลกับฉลามก็เป็นคู่ที่เรียบง่ายและเหมาะสมกันดี น้ำกับหมีช่วงหลังๆมาก็ดูดีกว่าแต่ก่อน เปามองตัวเองในกระจกหน้ารถ ชีวิตของเพื่อนๆตอนนี้เปลี่ยนไปจากเดิมกันเยอะมาก ทุกคนมีสิ่งที่อยากทำ มีคนรัก มีแต่เปาที่นังเหมือนเดิม ไปเรียน ออกเที่ยว กินเหล้า กลับห้อง เล่นเกม นอน วนลูปอยู่แค่นี้ เปาเองก็อยากออกไปเที่ยว ไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อนบ้าง แต่เพื่อนๆก็ไม่ว่างกันเลย แต่เปาก็ไม่เคยน้อยใจและเข้าใจเพื่อนๆ แค่บางทีเปารู้สึกเหงาแค่นั้นเอง ยอมรับว่าเปามีบางครั้งที่อิจฉาเพื่อนๆเรื่องความรัก ทุกคนดูมีความสุขกันมาก แม้แต่คู่น้ำและหมีที่ระหองระแหงแต่อย่างน้อยมันก็เป็นความสัมพันธ์ที่ชัดเจน บางทีเปาก็คิดว่าตัวเองนั้นโดนคำสาปเรื่องความรักหรือเปล่า เปาไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลย เพราะทุกครั้งที่เปาจะจริงจังกับใครอีกฝ่ายมักจะไม่คิดเหมือนกัน เปาเลยแค่เย็ดไปวันๆโดยไม่ได้สานต่ออะไร ครั้งล่าสุดที่เปาเปิดใจคือกับกะเพรา เปาคิดว่าทั้งคู่เข้ากันได้ดี เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข เปาสามารถหยุดที่คนคนนี้ได้ แต่สุดท้ายทั้งหมดเปาก็คิดไปเอง เพราะกะเพราไม่ได้คิดแบบนั้นกับเปาเลย เปาเอาหน้าซบพวงมาลัยแล้วถอนหายใจ เปามักจะใช้เวลาที่อยู่คนเดียวในการระบายอารมณ์ลบๆเหล่านี้ เปาไม่อยากทำตัวแบบนี้ต่อหน้าทุกคนเพราะอยากให้ทุกคนที่อยู่กับเปามีความสุข เหมือนที่เปามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเพื่อนๆ เปาเลื่อนดูเฟสบุ๊คจนไปเจอโปรร้านชาบูที่นัดเพื่อนมาหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ไปสักที กะว่าจะรอไปพร้อมเพื่อน แต่ตอนนี้เปาไม่อยากกลับห้องแถมหิวแล้วด้วย เปาสตาร์ทรถ ขับไปทีร้านชาบูร้านนั้นทันที เปาเดินเข้ามาในร้าน พนักงานออกมารับ ''กี่ท่านคะ'' ''คนเดียวครับ'' ''เชิญทางนี้ค่ะ'' เปาเดินไปนั่งที่โต๊ะ ตอนนี้เปาปวดหัวนิดหน่อยเพราะดื่มมาเยอะมาก แต่ยังมีสติอยู่เพราะเปาเป็นคนที่ดื่มเก่ง เปาเอาใบสั่งอาหารมาติ๊กแล้วส่งให้พนักงาน สักพักเนื้อต่างๆที่เปาสั่งก็มาส่งที่โต๊ะ เปาหยิบตะเกียบคีบหมูใส่หม้อ เปามองไปรอบๆ หลายโต๊ะมากินกับแฟน บ้างก็มากินกันเป็นครอบครัว ตอนนี้เปาคงน่าขำน่าดู นั่งกินชาบูคนเดียวแบบเมาๆ เปาเอาหมูที่สุกแล้วขึ้นมากิน ไม่รู้เพราะว่าเมาหรือเปล่าแต่เปารู้สึกเศร้า เหงาจังวะ ''เปา'' เปาเงยหน้ามองคนที่เรียก อาจารย์ธีร์ส่งยิ้มมาให้ ''เอ้า อาจารย์ สวัสดีครับ'' เปายกมือไหว้ ''มากินคนเดียวหรอ'' ''ครับ เพื่อนไม่ว่างกันเลย'' เปาตอบยิ้มๆ อาจารย์ธีร์ยื่นมือมาจับแก้มของเปา ทำเอาเปามองหน้าของอาจารย์ตาค้าง หัวใจเต้นแรงไปหมด หน้าที่แดงตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหล้าหรือเขินกันแน่ ''หน้าแดงแป๊ดเลยนะ วันนี้ก็ไปกินมาหรอ'' ''ค..ครับ ไปกับพวกรุ่นน้องมาครับ'' ''พาน้องกินเหล้านะเรา ไม่ดีเลย'' อาจารย์ธีร์ขำ ''อาจารย์มากับใครหรอครับ'' ''มาคนเดียวน่ะ อยู่ๆก็แยากกิน เลยขับรถออกมาเลย'' "ถ้าอาจารย์ไม่ถือ นั่งด้วยกันมั้ยครับ'' ''อื้ม ได้สิ'' อาจารย์ธีร์เดินไปบอกพนักงานแล้วกลับมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเปา เปานั้นดีใจมากที่มาเจออาขารย์ที่นี่ แบบนี้ก็ไม่ต่างจากเดทเลยไม่ใช่หรอ ''ขี้ปีสามมาเป้นยังไงบ้าง'' ''ก็โอเคครับ ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมาก'' ''เห็นอาจารย์หนุ่มบอกว่าเราตั้งใจเรียนขึ้นนะ'' เปายิ้มกว้าง ''ผมเป็นเด็กดีแล้วครับจารย์'' อาจารย์ธีร์ขำกับท่าทางเมาๆของเปา คีบเนื้อที่สุกแล้วใส่จานให้เปา ''อาจารย์กินดึกแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ'' ''ก็ใช่มั้ง ไม่รู้สิ อยากกินอะไรตอนไหนถ้าไปกินได้ก็ไปมากกว่า'' อาจารย์ธีร์ปรุงเครื่องปรุ่งตอกไข่อย่างช่ำชอง ''อาจารย์สายกินหรอครับเนี่ย'' "ดูออกหรอว่ากินบ่อย'' อาจารย์ธีร์หัวเราะ ส่งถ้วยน้ำจิ้มที่ปรุงแล้วให้เปา เปาเอาเนื้อจิ้มแล้วเอาเข้าปาก ทำตาโต ''โคตรอร่อยเลยครับอาจารย์'' เปาเอามือปิดปาก ''ขอโทษที่หยาบครับ'' อาจารย์ธีร์ยิ้ม ''ไม่เป็นไร แต่อย่าเอาไปพูดกับอาจารย์คนอื่นในมอล่ะ เดี๋ยวจะโดนมองไม่ดีเอา'' ''ครับ'' ทั้งคู่นั่งกินกันไปคุยกันไป อาจารย์ธีร์อาจจะไม่ใช่คนพูดเก่งแต่เป็นผู้ฟังที่ดีและพูดโต้ตอบได้ลื่นไหล ''แล้วมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า'' ''ผมดูไม่สบายใจหรอครับ'' ''ก็เห็นนั่งหงอยคีบหมูเล่นอยู่ตอนเข้ามา'' เปาทำปากเบะ ''แค่เบื่อๆแหละครับ'' ''เบื่อหรอ อาจารย์เห็นเธอออกมากินเหล้าแทบทุกวัน'' ''อาจารย์เห็นด้วยหรอครับ'' ''เอ่อ กูร้านที่เธอไปกินมันอยู่ใกล้ร้านสะดวกซื้อที่อาจารย์ไปบ่อยไง'' เปายิ้ม เอาหน้าฟุบแขน ''กินเหล้ามันก็สนุกแหละครับ แต่จะสนุกกว่านี้ถ้ามีเพื่อนมากินด้วย'' เปาพูดขำๆแต่อาจารย์ธีร์ก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าที่แฝงอยู่ อาจารย์ธีร์ยื่นมือไปลูบหัวของเปาเบาๆอย่างเอ็นดู ''เด็กขี้เหงานี่เอง'' เปาจับมืออาจารย์ไว้แล้วเอาหัวถูเหมือนแมว "อาจารย์ไม่กินเหล้าหรอครับ'' อาจารย์ธีร์ส่ายหัว "อาจารย์ไม่ดื่มน่ะ'' ''ทำไมล่ะครับ เป็นห่วงสุขภาพหรอ'' ''หึ เมาง่าย เมาแล้วเลื้อย'' อาจารย์ธีร์หัวเราะ เปาจ้องหน้าของอาจารย์ธีร์ สายตาเคลิ้มๆของเปาทำให้อาจารย์ธีร์รู้สึกเขินนิดหน่อย ''จ้องอะไร'' ''อาจารย์หล่อจังครับ'' อาจารย์ธีร์หัวเราะ เอามือยีผมของเปา ''เมาแล้วนะเราอะ'' เปาขำ ''มั้งครับ'' ทั้งคู่กินกันต่ออีกนิดหน่อยก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน เปากำลังจะหยิบเงินออกมาแต่อาจารย์ธีร์ส่งบัตรเครดิตให้พนักงานไปก่อน ''เดี๋ยวอาจารย์เลี้ยงเอง'' ''เอ้ย ไม่เอาครับจารย์ เดี๋ยวผมโอนให้'' ''ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นค่าที่นั่งกินเป็นเพื่อนอาจารย์ไง'' รอยยิ้มของอาจารย์ธีร์ทำเอาเปาหัวใจพองโต พนักงานเอาบัตรมาคืน ''ไปกันเถอะ'' อาจารย์ธีร์ลุกขึ้น เปากำลังจะลุกตาม อาจารย์ธีร์หันมา ''เดินไหวมั้ย'' เปาขาอ่อนทันที ''ไม่ไหวครับ'' อาจารย์ธีร์ยิ้มแล้วส่ายหัว ยื่นมือมาดึงเปาไปพยุงไว้แล้วเดินออกมาจากร้าน เปาแกล้งเดินแบบไม่มีแรงแต่ก็ไม่ทิ้งตัวใส่อาจารย์ธีร์เพราะกลัวอาจารย์หนัก จนมาถึงรถของเปา ''แน่ใจนะว่าขับได้'' ''ได้ครับจารย์ ผมโอเค'' ''ให้ไปส่งมั้ย คอนโดเธออยู่ไกลหรือเปล่า'' เปาอยากจะให้อาจารย์ไปส่งแต่เดี๋ยวอาจารย์ต้องลำบากกลับมาเอารถอีก ''ผมเริ่มสร่างละครับอาจารย์ ปกติผมก็กินเยอะแบบนี้ กลับได้ครับไม่ไกลมาก'' ''แน่ใจนะ'' ''แน่ใจครับ อาจารย์รีบกลับเถอะครับ'' ''ถ้างั้นอาจารยไปก่อนนะ'' "บ๊ายบาย'' เปายิ้มกว้างโบกมือให้อาจารย์ อาจารย์ธีร์โบกตอบแลวเดินไปอีกทาง เปาขึ้นมานั่งบนรถ เอามือตีพวงมาลัยเพราะความเขินและดีใจที่ได้กินข้าวกับอาจารย์ธีร์ เหมือนที่เปาบอกตัวเองอยู่เสมอ แม้วันที่แย่ยังมีเรื่องเล็กๆที่ดีอยู่เสมอ เปาสตาร์ทรถ ขับกลับไปที่คอนโดอย่างมีความสุข | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-5-18 01:48:11
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-5-18 07:19:42
โพสต์ 2022-5-18 03:27:55