หมาป่าขี้เงี่ยน PT35 เย็ดสด รปภ.เงี่ยนรู (ราคาน)

Kantanaty

1 l4 _6 v* _! |3 N
6 z0 Z2 m* O- Y. t

พสุ

     พสุเดินเข้ามาที่บ้านฝูงในช่วงบ่าย จริงๆวันรวมฝูงคืออีก2วันแต่อยู่ๆโฬมก็เรียกรวมตัวทุกคนแล้วบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกทุกคน พสุเดินผ่านหมอกเข้ามาในตัวบ้าน เปิดประตูเข้ามา กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูก ''อ้าว มาแล้วหรอ'' ''มีอะไรกันหรอ'' ราคานเดินถือจานอาหารมาวางบนโต๊ะ บนโต๊ะมีอาหารวางอยู่มากมายเหมือนทำเลี้ยงใคร ''ฉลองหรอ'' ''อื้ม จะมีคนมากินข้าวด้วยน่ะ'' ''ใครหรอ'' ''อาร์ทเพื่อนผมไง'' ''หืม'' พสุงงนิดหน่อยเพราะอาร์ทไม่เห็นบอกอะไรเลย ''แล้วที่โฬมเรียกให้มาบอกมีเรื่องสำคัญล่ะ'' ''เรียกมากินข้าวด้วยกันนี่แหละ พี่มาช่วยผมหน่อยได้มั้ย'' ''ได้ๆ'' พสุวางกระเป๋า ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วเดินตามราคานเข้าไปในครัว ในช่วงแรกพสุยังไม่รู้จะทำตัวยังไง เพราะตามอายุแล้วพสุเป็นพี่ใหญ่สุดในฝูง แต่พสุนั้นเป็นโอเมก้าซึ่งด้อยกว่าโฬมราคานและหมอก แม้ทั้งสามจะเป็นมิตรแต่ก็ยังเป็นอัลฟ่าที่มีแรงกดดันต่อโอเมก้าต่อพสุอยู่ดี พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆทุกคนเริ่มเข้ากันได้ลงตัวมากขึ้น พสุไม่ค่อยรู้สึกอึดอัดเท่าไหร่แล้ว อาจจะมีเกรงๆอยู่บ้างตามธรรมชาติแต่คนในบ้านก็เริ่มเรียกพสุว่าพี่ ''พี่เอาผักไปล้างนะ'' ''อืม'' พสุเอาผักไปล้าง พสุเป็นคนที่ง่ายๆ ใครบอกอะไรก็ทำถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง บุคลิกเงียบๆแต่ไม่เงียบแบบหมอก เป็นคนเงียบที่คุยด้วยได้ ''นัดกินข้าวรวมแก๊งค์เพื่อนหรอ'' ''อืม ไม่ค่อยได้อยู่รวมกันนี่นา แต่เดี๋ยวต่อไปจะได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นละ'' ''ดีจังเนอะ'' ''นั่นสิครับ ดีมาก'' ราคานยิ้ม ''เราไม่เคยคุยกันเรื่องประวัติพี่เลยเนอะ'' ''พี่ไม่มีอะไรจะเล่าหรอก'' ''แล้วพี่ทำงานอะไรล่ะครับ เห็นออกไปตอนกลางคืนทุกวัน'' ''ก็รับจ้างทำนู่นทำนี่นั่นแหละ ไม่มีอะไรพิเศษหรอก'' ''ไม่เป็นไรครับ ไว้รอพี่อยากบอกก่อนก็ได้'' ราคานถือจานเดินออกไป พสุมองราคานอย่างงงๆ ทำไมราคานพูดเหมือนรู้เรื่องที่พสุทำงานขายบริการเลยล่ะ พสุก็ไม่เคยบอกนี่นา พสุช่วยราคานยกจานออกมาวาง ''แล้วใครมาบ้างล่ะ'' ''ทุกคนนั่นแหละมั้ง ยกเว้นเลิฟ เลิฟมีเรียน'' ''อ๋อ'' ''เหมือนจะมากันแล้วนะ'' เสียงหัวเราะโวยวายดังมาจากด้านนอก ประตูบ้านถูกถีบเปิดออกเสียงดัง

" a7 Q: [" ]9 S' G# s( L4 m

รัม

หมอก

โฬม

     ''สวัสดีครับทุกโค๊นนน!'' รัมยิงปืนพลุเสียงดังพร้อมกับเศษกระดาษสีที่กระจายไปทั่วบ้าน ''เก็บกวาดด้วยล่ะ'' ราคานพูดเสียงดุ รัมทำหน้ายู่ ''พวกคนน่าเบื่อ'' ''ไปเอาไม้กวาดมากวาด'' รัมเดินกระทืบเท้าไปหยิบไม้กวาดมากวาดสิ่งที่ตัวเองทำเลอะ ควันสีดำพุ่งเข้ามาในตัวบ้าน รวมกันขึ้นก่อตัวเป็นหมอกที่นั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์ตรงโซฟา โฬมเองก็เดินตามเข้ามา มองรัมที่กำลังกวาดพื้นแล้วก็ขำในลำคอ รัมมองตาขวางแล้วทำเสียงขู่ฟ่อใส่ ''ทำมาขู่ เดี๋ยวกูตีให้ตายเลยนะงูน่ะ'' ''ต้องตีแรงๆหน่อยนะครับ เพราะผมอะตายยาก'' ''เออ ก็จริงของมึง'' โฬมไม่สนใจรัมเดินไปหาราคาน รัมมองอย่างงงๆแล้วก็โมโหขึ้นมา ''กลับมาทะเลาะกับผมเดี๋ยวนี้นะ!'' โฬมหัวเราะชอบใจ รัมเดินถือไม้กวาดมาจะฟาดโฬม ดวงตาของราคานเปล่งแสงสีแดงชั่วครู่หนึ่ง รัมหยุดชะงักแล้วกลับไปกวาดพื้นเงียบๆ ราคานส่ายหัวอย่างปลงๆ ''ทำไมมึงนัดวันนี้วะ ไม่นัดตามวันเดิม เลิฟจะได้มาด้วย'' ราคานถาม ''ก็อาร์ทมันว่างวันนี้ วันนั้นมันต้องไปถ่ายงาน'' ''เออ เอาเถอะ แล้วมันอยู่ไหน'' ''มันไม่ได้มากับมึงหรอ'' ''หึ มันมากับมึงนี่'' ''ไอเหี้ยนี่แม่งติสท์เหมือนเดิม เดี๋ยวกูโทรตามเอง'' ราคานเดินไปคุยโทรศัพท์ สักพักอาร์ทก็รับสาย ''ฮัลโหล มึงอยู่ไหนแล้ว'' ''อยู่บ้าน'' ''มึงลืมนัดกินข้าววันนี้หรอ'' ''ก็กูบอกแล้วว่าไม่ต้องทำอะไรให้วุ่นวายก็ได้'' ''พสุบอกอยากเจอมึงนะ ช่วยกูทำอาหารให้มึงด้วย อาร์ท ไออาร์ท'' อาร์ทวางสายไปแล้ว ราคานถอนหายใจ ทำไมรอบตัวถึงมีแต่คนแปลกๆกันนะ ราคานกดโทรออกอีกครั้ง คราวนี้คนที่รับไม่ใช่อาร์ท ''ฮัลโหล ตกลงที่ผมสั่งไปคุณเข้าใจแล้วแน่นะ...โอเค เดี๋ยวผมจะโทรไปเช็คอีกรอบนึง'' ราคานวางสายแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน ''ว่าไง'' ''เดี๋ยวอาร์ทมันมา'' ''มึงว่ามันแปลกๆมั้ยที่อยู่ๆอาร์ทม...'' ราคานเอานิ้วแตะปากโฬม ''ค่อยพูด'' ไม่นานนนักก็มีเสียงแตรดังขึ้นหน้าบ้าน ราคานออกไปรับ

อาร์ท

     อาร์ทก้าวลงมาจากรถ ''พสุล่ะ'' ''นี่กูออกมารับมึง มึงทักกูก่อนดีมั้ย'' อาร์ทเดินผ่านหน้าราคานไปอย่างไม่สนใจ ราคาอ้าปากค้างจะด่า ''นี่ถ้าไม่ติดว่าสนิทกันมานานนะ'' ราคานเดินตามอาร์ทเข้าไป อาร์ทเดินเข้ามาในบ้าน ยิ้มให้ทุกคนที่นั่งอยู่ ''อ้าว แฟนพสุ หวัดดีครับ เจอกันอีกแล้วนะ'' ''หวัดดี'' พสุหันมามอง อาร์ทยิ้มกว้างทันที ''ไม่เห็นคุณบอกเลยว่าจะมา'' อาร์ทเดินมานั่งข้างพสุ ''ราคานมันบอกไม่ให้บอกน่ะ'' ''หิวแล้ว'' รัมบ่น เอามือลูบท้อง ''มากันครบแล้วเนอะ มา กินข้าวกัน'' ทุกคนมานั่งกันที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีอาหารราคาแพงหลายอย่างทั้งกุ้งลอบสเตอร์ สเต๊กเนื้อ รัมกินเหมือนสูบโดยไม่รอใคร หมอกนั่งเล่นโทรศัพท์โดยไม่แตะอาหารเลยสักชิ้นเดียว อาร์ทมองทั้งคู่แล้วหันไปมองราคาน ราคานได้แต่ยิ้มอ่อนๆเป็นเชิงบอกว่านี่คือปกติ ''ตามตัวยากจริงเลยนะมึงเนี่ย'' โฬมบ่นเพื่อนแต่อาร์ทไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ ''ไอโชก็อีกคน ว่าแต่มันหายไปไหนนะ'' ''ไม่รู้ดิ หลังเรียนจบก็ติดต่อมันไม่ได้อีกเลย'' ''พี่โชหรอ'' รัมพูดขึ้นมา โฬมหันไปมอง ''มึงรู้จักหรอ'' ''อื้ม ผมส่งไวน์ให้พี่เค้าบ่อยจะตาย'' ''แล้วมันอยู่ไหน'' ''ขอโทษครับ เปิดเผยข้อมูลของลูกค้าไม่ได้'' ''ไอสัสนี่'' ''เข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ ทุกคนน่าจะรู้ว่าที่นัดมาไม่ใช่ชวนมากินข้าวอย่างเดียว'' ''ผมรออยู่'' หมอกที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น ''อาร์ทจะมาเข้าฝูงของเรา'' ทุกคนเงียบ ''ห้ะ'' พสุเองก็งงเหมือนกัน ''คือยังไงนะ'' ''อาร์ทจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของฝูงเราไง'' หมอกขมวดคิ้ว ''แต่นี่เราจะมีอัลฟ่า4คนเลยนะ'' ''ดีแล้วนี่ เราจะได้แข็งแกร่งไง'' ''พี่เข้าใจคำว่าอัลฟ่าจริงๆมั้ย'' ''เอาเป็นว่า สนิทกันเข้าไว้ล่ะ'' อาร์ทพยักหน้าให้ทุกคน ฝากตัวด้วยครับ ''ทำไมรับง่ายจังล่ะ ไม่จำเป็นต้องทดสอบอะไรก่อนหรอ ตามกฏของฝูงทั่วไปน่ะ'' หมอกยังคงไม่ยอม ''ผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเท่าไหร่ถ้าจะใช้เส้นสายเข้าร่วมฝูงได้เลย'' โฬมกำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่อาร์ทห้ามไว้ ''นั่นสินะ งั้นภารกิจครั้งต่อไปจะพิสูจน์ให้ดูนะ'' อาร์ทยิ้มให้ หมอกไม่ได้พูดอะไรต่อ ''เออ แต่กูสงสัยว่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมึงคิดเรื่องฝูงเลย ทำไมอยู่ๆก็อยากเข้าวะ'' ''มึงจะเอาคำตอบแบบไหน'' ''เอาแบบรักษาน้ำใจจ่าฝูงที่เป็นเพื่อนสนิทมึงมานานอะ'' ''ฝูงมึงมีเอกลักษณ์และแข็งแกร่งทำให้กูอยากเข้าร่วม'' รัมปรบมือชอบใจ ''แฟนพสุเนี่ยเก่งจริงๆเลยนะ มองเห็นความเก่งของพวกเราด้วย'' โฬมทำหน้างง ''แฟนพสุ?'' ''รัมคงล้อเล่นล่ะมั้ง'' ราคานหันไปมอง ''เรียกชื่อดีๆ'' ''ไม่เป็นไร กูชอบชื่อนี้'' อาร์ทพูดยิ้มๆ ''เห็นมั้ย'' ''โอเค ตามใจ'' ทั้งหมดนั่งกินข้าวกันต่อ พสุมองอาร์ทอยู่เป็นระยะๆแต่ไม่พูดอะไร หลังจากที่กินเสร็จอาร์ทก็ขอตัวกลับโดยมีพสุเดินออกมาด้วย ''คุณไม่เห็นบอกผมเรื่องนี้เลย'' ''ก็อยากให้คุณเซอไพร้ส์ไง'' ''คุณไม่ชอบการรวมฝูงไม่ใช่หรอ'' ''ใช่'' ''แล้วคุณจะเข้าฝูงทำไม'' ''ผมไม่ชอบการรวมฝูง แตผมชอบคุณไง'' พสุชะงักเขินนิดหน่อย ''เดี๋ยวก่อนคุณ ผมจริงจังนะ'' ''ผมก็จริงจังไง'' อาร์ทเอามือจับไหล่ของพสุ ''ผมอยากอยู่ใกล้คุณมากกว่านี้ อยากดูแลคุณ อยากทำอะไรร่วมกับคุณเยอะๆ'' ''แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องเข้าฝูงนี่'' ''ถ้าคุณกลัวว่าผมฝืนใจตัวเองคุณไม่ต้องกังวลนะ ผมเต็มใจที่จะเข้าด้วยตัวผมเอง'' อาร์ทยิ้ม ยื่นหน้ามาจูบพสุเบาๆ ''ฝากตัวด้วยนะครับเพื่อนร่วมฝูง'' พสุยิ้ม ''เหลืออะไรให้ฝากอีกล่ะ'' ''ฝากใจได้ปะ หรือจะฝากท้องดี'' ''คุณ'' พสุต่อยไหล่ของอาร์ท อาร์ทหัวเราะชอบใจ ''ผมล้อเล่นน่ะ ให้ผมไปส่งคุณนะ'' ''ครับ'' โฬมกับราคานมองอยู่ห่างๆด้วยสายตาที่เอือมระอากับเพื่อนตัวเอง โฬมหันไปหาราคาน ''มึง'' ''อืม'' ทั้งคู่มองตาก็เข้าใจ พยักหน้าให้กันแล้วแยกย้ายไปทำธุระของตัวเอง

7 X# ?0 |5 _1 l) x

ราคาน

     ราคานเดินเข้ามาในบริษัทแห่งหนึ่งตอนกลางดึก ประตูด้านในถูกล็อคด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่ มีรปภนั่งอยู่ข้างหน้า ราคานดับจิตแล้วหลบเข้ามุม มองไปที่รปภคนนั้น กลิ่นฟีโรโมนฟุ้งกระจายไปทั่ว กลิ่นแรงและเย้ายวนกว่าปกติ ราคานเพ่งมองดีๆ รปภคนนั้นหน้าแดง เหงื่อออก เหมือนควบคุมตัวเองไม้ได้ ในมือถือหลอดฉีดยาคุมฉุกเฉินของพวกโอเมก้าอยู่ คงกำลังฮีทสินะ ราคานมองโซ่สลับกับรปภคนนั้นแล้วยิ้มออกมา กลิ่นของรปภคนนั้นก็เริ่มทำให้ราคานมีอารมณ์แล้วเหมือนกัน ราคานเดินเข้าไปที่ป้อมทันที รปภที่เห็นราคานเดินมาก็ทำอะไรไมไ่ด้ กลิ่นอัลฟ่าของราคานยิ่งทำให้อารมร์พลุ่งพล่าน ราคานยิ้มดึงเอวรปภเข้ามาชิดตัว ราคานปล่อยฟีโรโมนออกมาที่ยิ่งทำให้เงี่ยนขึ้นไปอีก กดไหล่ของรปภให้ลงไปนั่ง รปภเอาหน้าซุกเป้าของราคานที่แข็งนูนขึ้นมา รปภสูดดมกลิ่นควยของราคานเข้าไปเต็มปอด ราคานรูดซิปชุดนั่งแข่งของตัวเองลง ถอดด้านบนออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำๆของราคาน อกหนาไหล่กว้าง กล้ามแขนเป็นมัดๆ ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพดูเซ็กซี่ ควยราคานแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงในสีขาว รปภขบกัดเบาๆไปตามลำควยของราคาน กลิ่นอัลฟ่าของราคานนั้นทำเอารปภแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เอามือขยำเป้าของตัวเองไปมา ราคานดึงกางเกงในลง ควยขาวใหญ่ยาว13นิ้วเด้งอออกมาตีหน้าของรปภ รปภมองควยตรงหน้าอย่างตะลึงในขนาดของมัน จับควยของราคานชักขึ้นลง เอาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดด อาา'' รปภอมควยของราคานอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปเลียวนๆใต้หนังหุ้ม ถอกควยของราคานลง หัวควยบานโผล่ออกมา น้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มอยู่ตรงปลาย รปภเลียกินน้ำที่ติดตรงปลายควยราคาน เลียไปตามแง่งควย ตวัดลิ้นเลียรัวๆ ดูดหัวควยของราคานเน้นๆ ราคานจับหัวของรปภไว้ ยักควยเข้ามาในปากแล้วเด้งเอวเย็ดอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก อออก'' ควยราคานใหญ่คับปากรปภไปหมด ราคานกระแทกควยเข้ามาในปากของรปภไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนรปภสำลักน้ำตาเล็ด ราคานดันเข้ามาสุดลำแล้วกดหัวของรปภค้างไว้ รปภพยายามเอามือดันเอวของราคานแต่ก็สู้แรงไม่ได้ ''ฮ้าา'' ราคานถอนควยออก น้ำลายรปภไหลเยิ้มติดควยราคานมา ราคานจับควยแฉะๆตีหน้าของรปภรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น รปภยิ้มพอใจ ราคานดึงตัวรปภขึ้นมา จับหันหลังเอามือยันกำแพงไว้ ถอดกางเกงของรปภออก นั่งลงแหดตูดของรปภ รูหีสีชมพูระเรื่อขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน กลิ่นตัวของรปภแรงขึ้นเรื่อยจนราคานแทบจะควบคุมตัวเองไว้ไม่ไหว ยื่นหน้าไปเลียหีของรปภอย่างเมามันส์ ''อ๊ะ อาา'' ราคานตวัดลิ้นเลียหีของรปภไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของราคานทำเอารปภเสียววาบไปทั้งตัว ราคานเลียหีของรปภอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม ยืนขึ้นมาเอาควยถูตรงรูของรปภ ค่อยๆดันควยเข้ามาจนสุดลำ ''งึก อ๊ะ'' ควยราคานแน่นคับหีของรปภไปหมด แทงเข้ามาลึกจนรปภทั้งจุกทั้งเสียว ราคานเด้งเอวเย็ดหีของรปภเป็นจังหวะ ''อะ อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดดด แน่น'' หีรปภนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของราคานอย่างบ้าคลั่ง ราคานจับเอวรปภไว้ กระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ตีตูดของรปภไปมาอย่างแรงจนแดงเป็นรอยมือ ราคานดึงแขนของรปภมาข้างหลังแล้วซอยหีของรปภอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีของรปภอย่างเร็วและแรง ''อะ อาาา อือออ'' ควยราคานแทงเข้าไปลึก กระแทกจุดเสียวของรปภไปมา ควยของรปภแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว ราคานกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟีโรโมนของทั้งคู่แผ่ออกมาปนกันลอยอยู่ในอากาศไปทั่วบริเวณ ความเงี่ยนของราคานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เส้นเอ็นตามแขนและขมับปูดขึ้นมา ราคานซอยเร็วขึ้นอีก ''อืออ อ๊ะ'' รปภควยกระตุกน้ำแตกออกมา ราคานซอยรัวๆ ''โอยยย อ้าาา!'' ราคานกระแทกเข้ามาสุดลำ ชักควยออกมาชัก ดวงตาของราคานเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน กลิ่นความเงี่ยนของราคานยิ่งแรงขึ้นกว่าเดิมทำเอารปภแค่ได้สูดดมเข้าไปก็หัวหมุนไปหมด ราคาอุ้มรปภขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวตัวเองไว้ โก้งโค้งเย็ดหีของรปภต่ออีกรอบทันที ''อะ อึก อ๊ะ อาาา แรงๆเลยครับ ซี้ดดด'' ราคานกระแทกควยเข้าไปในหีของรปภอย่างบ้าคลั่ง ทำเสียงฟึดฟัดเหมือนสัตว์ป่า เด้งเอวเด้าหีของรปภอย่างเมามันส์ บีบคอของรปภไว้แล้วตอกควยเข้าไปในหีรปภอย่างเร็วและแรง ''อึก อืออออ'' รปภคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของราคาน เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่ว ควยราคานแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของรปภย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยรปภแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''โอยยยย ซี้ดดด'' เสียงของราคานนั้นแหบกร้านต่างจากปกติ เด้าหีของรปภเร็วและเร็วขึ้นเรื่อยๆ เงื่อของราคานกระเซ็นไปทั่ว ''อะ อึก อือออ'' รปภตาเหลือก ควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด ราคานเด้ารัวๆ ''อ้าาาาา!'' ราคานตอกควยเข้าไปสุดแรง ควยราคานขยายตัวเกาะติดกับหีของรปภ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในหีของรปภ น้ำควยมากมายไหลเข้ามาจนทะลักออกมาข้างควยราคาน ราคานกอดรปภไว้แน่น รอจนควยเริ่มสงบลงแล้วถอนควยออก ปล่อยรปภนอนลงกับพื้น หีรปภบานเป็นรูร่องควยราคาน ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา ราคานจับรปภคนนั้นนอนบนเก้าอี้แล้วเอาเสื้อผ้าห่มให้ ก่อนจะเอากุญแจไปไขแล้วเข้าไปในบริษัทนั้น ราคานขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุด เดินเข้าไปในห้องประธานบริษัทอย่างง่ายดาย กล้องวงจรปิดทุกตัวในนี้ถูกแสงสีแดงปิดไว้ เอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก สักพักปลายสายก็รับ ''ทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ยคุณ''

วาโย

     ''เรียบร้อยดีครับคุณราคาน'' วาโยพูดเสียงแผ่วเบาด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติ ''ตอนนี้คุณอยู่ตรงไหน'' ''กำลังจะเข้าไปในงานแล้วครับ'' ''ดีมาก คุณอยู่ในงานทำตัวเหมือนแขกสักพักหนึ่งแล้วเริ่มลงมือได้เลย'' ''ได้ครับ'' วาโยวางสาย เอามือจัดคอปกสูทของตัวเองให้เรียบร้อย ปลดเข็มกลัดตราประจำตระกูลจันทรโสภาสกุลบนหน้าอกออก เดินเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งมีการจัดงานเลี้ยง แขกเหรื่อมากันมากหน้าหลายตา แต่ละคนเป็นคนมีชื่อเสียงกันทั้งนั้น ทันทีที่วาโยเดินเข้ามาก็กลายเป็นจุดสนใจของพวกอัลฟ่าหนุ่มทั้งหลายทันที รูปร่างหน้าตาและกลิ่นที่มีความแรงจนคนรอบข้างสามารถได้กลิ่นได้ทำให้รู้ได้เลยว่าเป็นโอเมก้าอย่างแน่นอน แต่รังสีพลังและจิตของวาโยนั้นบ่งบอกว่าวาโยไม่ใช่พวกโอเมก้าระดับล่างทั่วไป วาโยนั้นตัวเล็กเอวบาง เอวบางผอมเพรียว ผิวขาวเนียนน่าสัมผัส ใบหน้าสวยกว่าทุกคนในงาน ท่าทางการเดินดูสง่า การแต่งตัวดูมีชาติตระกูล เด็กเสิร์ฟเดินถือถาดไวน์ผ่านมา วาโยรับมาจิบเล็กน้อย หาที่ยืนดีๆสอดส่องไปทั่วงานว่ามีใครอยู่บ้าง ''สวัสดีครับ'' อัลฟ่าหนุ่มสุดหล่อตัวสูงใหญ่เดินเข้ามาทักวาโย วาโยยิ้มให้ ''สวัสดีครับ'' ''ชนแก้วกันสักหน่อยมั้ยครับ'' ''ได้สิครับ'' วาโยยกแก้วขึ้นไปชนกับอัลฟ่าหนุ่มคนนั้นเบาๆ อัลฟ่าคนนี้คงจะสนใจวาโยนั่นแหละถึงได้เข้ามาทัก ''คุณชื่ออะไรหรอครับ ผมไม่เคยเห็นคุณที่งานไหนมาก่อนเลย'' อัลฟ่าคนนั้นถาม มองวาโยตั้งแต่หัวจรดเท้า ''ผมชื่อวาโยครับ'' ''ตระกูลไหนหรอครับ'' ''วาโย ธาดาวรวงศ์ครับ'' ''ผมปีย์นะครับ'' ''ยินดีที่ได้รู้จักครับ'' ''นามสกุลเพราะจังเลยนะครับ เข้ากับคนสวยๆแบบคุณจริงๆ'' ''คุณนี่ปากหวานจังเลยนะครับ'' มีอัลฟ่าหนุ่มคนหนึ่งที่ท่าทางดูแข็งแกร่งเดินขึ้นไปข้างบนบันไดแล้วมองลงมา ''สวัสดีครับทุกคน ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของผมนะครับ'' คนคนนั้นคือไดม่อน จ่าฝูงของฝูงมัจฉาพิโรธ เป็นทายาทของตระกูลใหญ่ที่มีเส้นสายมากมายในวงการ งานเลี้ยงนี้ที่ถูกจัดขึ้นก็เพื่อฉลองสินค้าตัวใหม่ของไดม่อน โดยเชิญเหล่าผู้มีอิทธิพลมากมายให้มาร่วมงาน รวมถึงเชิญสื่อมาทำข่าวอีกด้วย ไดม่อนกล่าวขอบคุณแขกที่มางาน วาโยสังเกตเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินอ้อมไปด้านหลัง วาโยค่อยๆเดินออกมาจากจุดที่ยืนอยู่อย่างแนบเนียนโดยไม่ให้เป็นที่สงสัย แอบเดินตามผู้ชายคนนั้นไปห่างๆ ผู้ชายคนนั้นเดินไปตามโถงทางเดิน ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของวาโยเลย นั่นเพราะวาโยเท้าไม่ติดพื้น ใช้ลมทำให้ลอยตัวอยู่เหนือพื้นนิดหน่อยเพื่อเก็บเสียง ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่งซึ่งมีการ์ดสองคนยืนเฝ้าอยู่ สักพักก็กลับออกมา ''พี่ไดม่อนไม่อยู่ห้องทำงานหรอ'' ผู้ชายคนนั้นถามการ์ด ''คุณไดม่อนอยู่ในงานครับ'' ผู้ชายคนนั้นเดินกลับออกมา วาโยดับจิตของตัวเอง หลบตรงมุมไม่ให้อีกฝ่ายเห็น ผู้ชายคนนั้นเดินออกไป วาโยเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาราคาน ''ฮัลโหล เป็นยังไงบ้าง'' ''ผมเดินตามหนึ่งในสมาชิกมัจฉาพิโรธจนตอนนี้เข้ามาในตัวบ้านด้านในแล้วครับ'' ''ถูกจับได้หรือเปล่า'' ''ตอนนี้ยังครับ แต่ข้างหน้ามีการ์ดอยู่ ดูแล้วไม่น่าผ่านไปยากครับ'' ''คุณแน่ใจนะว่าจะทำงานนี้'' ''นี่เป็นงานที่ผมถนัดที่สุดแล้วครับ'' วาโยเคยเป็นอดีตนักฆ่าระดับสูงของแก๊งค์Black Spiderมาก่อน ซึ่งต้องทำเพราะโดนบังคับ วาโยถูกจับมาตั้งแต่เด็ก ล้างสมองและฝึกให้เป็นนักฆ่าคอยทำงานให้องค์กร หลังจากเหตุการณ์โค่นฝูงหงษ์ผงาด วาโยใช้โอกาสนั้นหนีออกมาจากแก๊งค์Black Spider ในช่วงแรกวาโยถูกพวกมันส่งคนตามล่าไปทั่ว แต่ช่วงนี้เริ่มซาลงเพราะวาโยหายไปจนพวกมันคิดว่าวาโยตายไปแล้ว วาโยล้างประวัติตัวเองในฐานข้อมูลออกทั้งหมดโดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อน จากนั้นก็มาสมัครเป็นเลขาของราคาน คอยดูแลงานที่บริษัทและทำหน้าที่เป็นสายลับล้วงข้อมูลที่ตัวเองถนัดตอนอยู่แก๊งค์Black Spider ''ถ้าคุณได้หลักฐานที่แน่ชัดว่าพวกมันเป็นหนึ่งในแก๊งค์Black Spiderแล้วก็รีบออกมาให้เร็วที่สุด มาเจอผมที่บ้านฝูง'' ''ได้ครับ'' วาโยวางสาย ดวงตาของวาโยเปลี่ยนเป็นสีฟ้าส่องสว่าง สะบัดมือ1ครั้ง ''อั๊ก!'' ''อึ๊ก!'' การ์ดทั้งสองคนโดนแรงดันอากาศกระแทกเข้าที่ลำคอจนหมดสติลงไปกองกับพื้น วาโยรีบลอยมาหน้าประตู บังคับให้อากาศจับตัวเป็นเส้นเล็กๆ แหย่เข้าไปในรูกุญแจแล้วทำการสะเดาะกลอน วาโยแง้มประตู ดูให้แน่ใจว่าไม่มีคนอยู่แล้วจึงเข้าไปรีบปิดประตู ดวงตาของวาโยส่องสว่างวาบขึ้น ของทุกอย่างในห้องลอยแยกออกจากกันเหมือนโดนลมพัด วาโยใช้ลมเปิดหาเอกสารหรือหลักฐานที่ต้องการ จนกระทั่งไปเจอกับเข็มกลัดรูปแมงมุมสีดำซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของแก๊งค์Black Spider วาโยเอามันใส่กระเป๋า ของทุกอย่างกลับเข้าไปอยู่ที่เดิมของมันโดยที่วาโยไม่ต้องใช้มือจริงสัมผัสเลย วาโยเหลือบไปเห็นโน๊ตบุ๊คที่เปิดค้างไว้ บนหน้าจอมีรูปของเลิฟที่เขียนว่า 'เป้าหมายที่1' วาโยใช้มือลมเลื่อนดูหน้านั้นต่อ วาโยสัมผัสได้ว่ากำลังมีดวงจิตใกล้เข้ามา วาโยเอาแฟลชไดรฟ์ในกระเป๋าออกมาเสียบ ดาวน์โหลดเอกสารนั้นใส่ เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ประตูห้องเปิดออกจังหวะเดียวกับที่การดาวน์โหลดเสร็จสิ้น ''เห้ย!'' การ์ดมากมายเข้ามาในห้อง ไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกแรงลมที่รุนแรงอัดกระแทกเข้าที่ร่างกายจนบางคนกระดูกหัก พร้อมกับสายลมที่พุ่งด้วยความเร็วสูง ผู้คนในงานร้องกันด้วยความตกใจ สายลมนั้นพุ่งทะลุกระจกคฤหาสน์ออกมา วาโยหอบอยู่กลางอากาศ เกือบไม่รอดซะแล้ว วาโยรีบลอยออกมาจากตรงนั้น มุ่งหน้าไปยังบ้านฝูงของราคานทันที
4 f0 J$ v# I/ m; n+ f     ราคานนั่งอยู่ในห้องทำงานของโฬม เช็คข้อมูลต่างๆในโน๊ตบุ๊ค เสียงเคาะกระจกดังขึ้น ราคานหันขวับไปมองก็เห็นว่าเป็นวาโย ลุกไปเปิดหน้าต่างให้วาโยลอยเข้ามา ''คุณเข้ามาได้ไง ผมต้องออกไปรับไม่ใช่หรอ'' ''ผมลอยสูงข้ามหมอกมาน่ะ หมอกมันกันรอบๆแต่ไม่ได้กันด้านบนนะ'' ''อ๋อ'' เดี๋ยวคงต้องบอกหมอกให้กันด้านบนเพิ่มด้วย วาโยนั่งลง วางซองกระดาษไว้บนโต๊ะ ราคานกลับมานั่งรับไปเปิดดู หยิบเข็มกลัดรูปแมงมุมสีดำออกมา ''อย่างที่คิดไว้ พวกมันก็เป็นสายของพวกมันด้วยเหมือนกัน'' ''คุณรู้ได้ไงหรอว่าพวกมันเป็นสาย'' ''ครอบครัวไดม่อนทำธุรกิจตลาดมืดหลายอย่าง และยังมีประวัติการติดต่อกับสายพวกมันหลายครั้ง เลยสงสัยน่ะ ที่แปลกน่ะคือคุณเคยอยู่แก๊งค์มันมาก่อน ทำไมถึงไม่รู้ว่าพวกมันเป็นสาย'' ''ผมเป็นแค่นักฆ่าคนหนึ่งที่โดนส่งไปประจำที่ฝูงหงษ์ผงาด ฝูงอื่นๆก็กระจายนักฆ่ามีฝีมือคนอื่นไป ไม่ได้ติดต่อกันเท่าไหร่ แถมสมาชิกแก๊งค์ก็เพิ่มขึ้นทุกวัน ผมจำได้แค่คนเก่าๆเท่านั้นแหละ'' ''แปลว่าฝูงนี้เพิ่งทำงานร่วมกับBlack Spiderไม่นานงั้นหรอ'' ''น่าจะเป็นอย่างนั้น ด่อนอื่น คุณช่วยเช็คไฟล์เอกสารในแฟลชไดรฟ์นั่นที'' ราคานเสียบเข้าที่โน๊ตบุ๊คแล้วเปิดขึ้นมา มันคือประวัติของทุกคนในฝูงROME ทั้งชื่อ ประวัติส่วนตัว ทักษะพลังการต่อสู้ และลำดับเป้าหมายในการลอบสังหาร ''ไม่ใช่แค่พวกมันเป็นสายอย่างเดียว ตอนนี้พวกมันรับช่วงงานต่อจากพวกเขี้ยวพยัคฆ์แล้วด้วย'' วาโยบอก ราคานเห็นลำดับแล้วก็เครียดหนัก พวกมันเล็งเลิฟเอาไว้คนแรก พสุ โฬม หมอก ส่วนชื่อของราคานและรัมไม่มีในลิสท์ ''พวกมันไม่ได้เล็งผมกับรัม'' ''พวกมันก็เก็บข้อมูลการสู้เหมือนกันนะคุณ โดยเฉพาะคนชื่อรัม มันคงไม่เอาคนมาเสียไปกับรัมอีกแล้วล่ะ'' ''เลิฟอันตราย'' ''ใช่ เป็นใครก็เวลาจะโจมตีฝูงไหนก็ต้องเล็งคนที่เข้าถึงตัวง่ายไว้ก่อน'' วาโยเองก็เครียดไม่แพ้กับราคาน ''ผมคงต้องเอาเรื่องนี้ไปประชุมกับโฬมก่อน'' วาโยพยักหน้า ''แล้วผมเข้ามาในบ้านฝูงแบบนี้โฬมจะไม่ว่าหรอ'' ''ผมบอกโฬมไว้แล้วว่าคุณทำงานให้ผม ว่าแต่ตอนนี้เรื่องของคุณเป็นยังไงบ้าง'' ''ผมคิดว่าผมน่าจะพ้นมลทินทั้งหมดเร็วๆนี้แหละ'' ''ถ้าถึงตอนนั้น ผมอยากให้คุณพิจารณาเรื่องเข้าร่วมฝูงROMEนะ'' ''ผมไม่รับปากนะ ผมไม่รู้ว่าผมอยากกลับไปใช้ชีวิตที่ต้องต่อสู้อีกหรือเปล่า ผมอาจจะไปใช้ชีวิตเงียบๆสักที่หนึ่งโดยไม่มีใครรู้จักก็ได้'' ''ยังไงก็อยากให้คุณพิจารณาอยู่ดี ความสามารถของคุณมีประโยชน์มาก ต่อสู้ก็เก่ง อีกอย่างคุณจะได้มาอยู่กับเลิฟด้วย เค้าบ่นถึงคุณบ่อยมากเลยนะ'' ''เลิฟอยู่ที่นี่ใช่มั้ย'' ''ใช่ นอนอยู่ที่ห้องริมขวาสุด คุณอยากไปเจอมั้ย'' ''ถ้าเป็นตอนนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วแหละ'' ''ถ้างั้นผมกลับก่อนนะ เชิญคุณตามสบายเลย'' ''ขอบคุณครับ'' ราคานลงไปข้างล่าง วาโยมองไปที่ห้องริมสุด เดินไปที่หน้าห้องนั้น
$ h) z' U! u  f- A4 r! l

เลิฟ

     เลิฟนอนหลับอยู่บนเตียง ลมอ่อนๆพัดโกรกใบหน้าทำให้เลิฟสะดุ้งตื่น เลิฟนั่งขึ้นมา มองไปที่หน้าต่าง ก็ไม่ได้ลืมปิดนี่ ตรงชั้นวางของในห้องมีแสงสว่างสีฟ้าจุดเล็กๆ เลิฟลุกขึ้นเดินไปดู เอื้อมมือขึ้นไปหยิบของสิ่งนั้นลงมา มันคือแหวนที่วาโยเคยให้เลิฟมาเมื่อนานมาแล้ว หลังจากวันนั้นเลิฟก็ไม่ได้เจอกับวาโยอีกเลย ตอนที่เลิฟถูกจับตัวไป วาโยเป็นคนที่คอยดูแลเลิฟและช่วยเลิฟตลอด วาโยนั้นทั้งใจดี ทั้งอ่อนโยน เลิฟไม่รู้สึกถึงความเป็นนักฆ่าของวาโยเลย เลิฟยังคงคิดถึงวาโยอยู่แต่ก็ไม่รู้ว่าวาโยหายไปไหน แล้วทำไมแหวนนี้มันถึงส่องแสงกันนะ ''ยังเก็บไว้หรอ'' เสียงคุ้นหูดังขึ้นตรงประตู เลิฟหันไปมองก็ตกใจตาเบิกโพลง ''พี่วาโย!'' เลิฟวิ่งเข้าไปกอดวาโยแน่น วาโยกอดตอบ ''พี่หายไปไหนมาครับ'' ''จัดการเรื่องต่างๆนิดหน่อยน่ะ แต่พี่กลับมาแล้วนะ'' ''ผมดีใจจังเลย เดี๋ยวก่อนนะครับ แล้วพี่มาได้ยังไงครับเนี่ย'' ''เข้าห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง'' ทั้งคู่มานั่งบนเตียงของเลิฟ วาโยเล่าให้เลิฟฟังทุกเรื่องทั้งเรื่องที่หนีออกมา ล้างประวัติ และมาทำงานเป็นเลขาราคาน ''ทำไมพี่ราคานไม่บอกผมเลย'' เลิฟนึกงอนราคานนิดๆ ''พี่เป็นคนขอเค้าไว้เองแหละ'' ''ทำไมล่ะครับ'' ''พพี่โดนตามล่านะ เลิฟจะเป็นอันตรายไปด้วยน่ะสิ'' เลิฟเบะปาก วาโยขำดึงเลิฟเข้ามากอด ลูบหัวเลิฟอย่างเอ็นดู ''แล้วคราวนี้พี่จะเอายังไงต่อครับ'' ''ไม่รู้สิ คงทำงานให้กับราคานต่อไปนั่นแหละ'' ''เราจะได้เจอกันบ่อยมั้ย'' ''เจอสิ พี่ทำงานกับราคานทุกวันนั่นแหละ'' ''พี่วาโยไม่มาเข้าฝูงด้วยกันหรอครับ'' ''เลิฟอยากให้พี่เข้าหรอ'' เลิฟพยักหน้า ''ที่นี่เหมาะกับคนดีแบบพี่ที่สุดแล้วครับ'' วาโยมองหน้าที่ไร้เดียงสาของเลิฟ เป็นเด็กที่ต้องเจอกับอะไรมากมายจริงๆ ตอนที่วาโยเจอเลิฟไม่รู้ว่ามีสายสัมพันธ์อะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกผูกพันธ์กับเลิฟทั้งที่เพิ่งเจอกัน เป็นความรู้สึกที่อยากปกป้องและดูแล อาจจะถูกชะตาแหละมั้ง ''แล้วเราเป็นยังไงบ้าง เห็นว่าไปโรงเรียนแล้วนี่'' ''ใช่ครับ'' ''เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ'' ''ได้เลยครับ'' เลิฟเล่าเรื่องช่วงที่ตัวเองเข้าเรียนตั้งแต่วันแรกที่ไปสอบจนถึงตอนนี้ที่ได้ขึ้นคลาสAให้วาโยฟัง วาโยนั่งฟังเลิฟเล่าอย่างตั้งใจ หวีผมถักเปียผมเลิฟเล่นไปพลาง เวลาล่วงเลยผ่านไปนานมาก ''พี่ไม่อยู่แปปเดียวเก่งขึ้นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย'' ''ไม่หรอกครับ ผมต้องเก่งขึ้นมากกว่านี้อีก'' ''ทำได้อยู่แล้ว'' วาโยมองเวลา ''พี่ต้องไปแล้วล่ะ'' ''ไปไหนหรอครับ'' ''กลับไปนอนน่ะ พรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงาน'' ''พี่จะไม่หายไปอีกแล้วใช่มั้ยครับ'' วาโยเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่พอมองหน้าของเลิฟแล้วมันก็ตอบไปเอง ''อืม ไม่ไปไหนไกลหรอก'' วาโยดีดนิ้ว ตัวของวาโยลอยขึ้น ก่อนจะลอยออกไปนอกหน้าต่าง เลิฟเดินมาเกาะขอบแล้วโบกมือให้ วาโยโบกมือตอบ ก่อนจะลอยหายไป เลิฟกลับมานอนบนเตียง รู้สึกดีใจมากที่ได้เจอกับวาโยอีกครั้ง วันนี้เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งของเลิฟเลย

teecga25341991

ดีนะยังไม่รู้อาทเข้าฝูงแล้วคงคิดหนักแน่เพราะมีอัฟ่า4 คน
! b/ t. [, v5 M# I. r3 I! H' lวายุกับเลิฟส่วนตัวคิดน่าจะเป็นพี้น้องกันแน่

ten.nxxvx

โฬมราคานเข้ากันดีมาก เหมาะเป็นสามีให้น้องเลิฟ
วาโยเลิฟนี้จิ้นยากแหะ พลังความพี่น้องมันรุนแรงเกินไป 555555

tazman

พี่น้องกียเบอฟหรือเปล่าน้า วาโย

lekthai

เอาจริงอาร์ทหล่อเกินหน้าเดินตาโฬมราคาน   ราคานเอาดุ  ขอบคุณ

idororo

วาโยกับเลิฟ พี่น้องกันแน่ๆ แถมยังสามารถขยายปมเรื่องครอบครัวออกไปได้อีกเยอะเลย
" E9 O( t: l3 rอย่างงี้พี่วาโยจะได้ใครน้าาา... วาโยราคาน หรือ วาโยโฬม ดีล่ะ หรือจะมีใครเพิ่มมาอีก?? อืมมมม...

Yud6565

ขอบคุณครับ

nasan

ขอบคุณครับรอตอนต่อไปครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Kantanaty

{:7_295:}

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Kantanaty

{:7_295:}

guys4

ราคานดุจังงง เลิฟคู่ใครยังคงเลือกไม่ได้ 555

8 L6 H5 g$ c8 kขอบคุณครับ

{:4_112:}

youfme

พสุกับรัมคือดูจะแฮปปี้มีคู่เรียบร้อย เหลือเลิฟแล้วล่ะทีนี้แต่จะหวังกับโฬมราคานทั้งสองก็ยังสนุกไปทั่วอยู่เลย นี้อยากให้เลิฟมีเลิฟซีนบ้าง ไม่ต้องกับสองคนนั้นก็ได้  เพราะแอบรู้สึกว่าตั้งใจเขียนให้ 3 คนนี้คาดกันไปมายังไม่ได้กันเร็ว ๆ นี้  5555
& i4 A$ p3 c% A' L
ถ้าอย่างนั้นก็อย่าปล่อยให้เลิฟแห้งแล้งเลย 55555 เพื่อสองคนนั้นรู้จะได้รีบรู้ใจตัวเองบ้าง

Kantanaty

อยากเห็นเลิฟซีนเลิฟเวลาฮีทกับคนอื่นบ้างมั้ยครับ

Sang27

มีวาปพี่โฬม ใหมค่ะ

Phithipat

ไวน์... ​
โช...
6 d- }& }- w6 y- r+ Y1 u6 kโชกุน...

โลกคู่ขนานที่กล่าวถึงในตอนแรก...
3 F: V5 W6 F5 {! S
8 G; [/ Q' j  v8 z" f" v; Vยังไงต่อละเนี่ย...

Kantanaty

{:7_295:}

Anavin