เด็กแพทย์ขี้เงี่ยน PT79 เย็ดสั่งลากับผัวควยใหญ่ (น้ำ)

Kantanaty

น้ำ

     น้ำลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุก ยื่นมือควานหยิบโทรศัพท์มากดปิดเสียง ''อืออ'' ร่างใหญ่ที่นอนอยู่ข้างๆเอามือเอื้อมมากอดเอวของน้ำ หมีดึงน้ำเข้าไปชิดตัวขึ้นอีก ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองหน้าของน้ำแล้วยิ้มกว้าง ''อรุณสวัสดิ์ครับ'' ''ตื่นเพราะนาฬิกาปลุกเราอีกแล้วหรอ'' ''อือ ไม่เป็นไรหรอก ไปพร้อมกันนี่แหละ'' หมียื่นหน้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่ น้ำและหมีคบกันมาได้ปีกว่าจะสองปีแล้ว หมีนั้นดูแลน้ำอย่างดี ใส่ใจเอาใจใส่น้ำไม่มีขาดตกบกพร่อง ตั้งแต่วันแรกจนถึงตอนนี้ดียังไงก็ยังคงดีอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยทำเรื่องอะไรให้น้ำลำบากใจเลยยกเว้นเรื่องหึง แต่นั่นก็เพราะหมีนั้นรักน้ำมาก ความรู้สึกของหมีที่มีต่อน้ำนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่กลับกัน ความรู้สึกของน้ำที่มีต่อหมีนั้นเอาแต่ลดลง ชัดเจนมากขึ้นว่าจริงๆแล้ว น้ำคงรักหมีตอบอย่างที่คิดไว้ไม่ได้จริงๆ น้ำตัดสินใจคบกับหมีตอนนั้นเพราะคิดว่าถ้าหมีรักน้ำมากสักวันน้ำอาจจะรักหมีตอบก็ได้ แต่ไม่เลย น้ำเริ่มรู้สึกแย่ทุกครั้งที่หมีมาทำดีด้วย รู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา อึดอัดมากๆ เพราะน้ำรู้ตัวแล้วว่าไม่ได้รักหมีเลย แต่ความผูกพันธ์และความดีของหมีมันรั้งให้น้ำยังอยู่ตรงนี้ มันเป็นการทำร้ายทั้งหมีและตัวของน้ำเอง น้ำพยายามมั่นคงในความรู้สึกแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนแรกน้ำคิดว่าเป็นเพราะน้ำยังรักเหนืออยู่ แต่ตอนนี้น้ำกับเหนือก็ไม่ได้มีอะไรกันแล้ว พยายามโฟกัสกับการเป็นแฟนที่ดีของหมี แต่ทำไมน้ำถึงยังไม่รักหมีอีก ทุกครั้งที่มองรอยยิ้มที่จริงใจของหมีมันทำให้น้ำนั้นเจ็บปวด เจ็บปวดที่ต้องทำร้ายคนที่แสนดีขนาดนี้ในสักวัน และแน่นอนว่าวันนั้นมันต้องมาถึง ''เป็นอะไรหรือเปล่า'' หมีทัก น้ำได้สติ ''เปล่า เพิ่งตื่นน่ะ ยังเบลอๆอยู่'' หมียิ้ม เอามือลูบไล้ดึงน้ำเข้ามาแนบตัว ''งั้นมาทำให้ตื่นกันดีกว่า'' ''ไม่เอา เราต้องไปเรียนนะ'' ''ยังมีเวลาน่า นะ'' หมีไม่ฟัง ลูบไล้เอวน้ำจนน้ำจั๊กกะจี้
- Z4 d4 _$ l' g7 }0 S% [     หมีเลื่อนตัวขึ้นมานอนคร่อมน้ำ ยื่นหน้าลงมาประกบปากจูบน้ำ น้ำยิ้มเอามือโอบคอหมีไว้แล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ''อืออ'' น้ำครางในลำคอ เอามือสางผมของหมี หมีเอามือลูบแก้มของน้ำเบาๆ สอดลิ้นเข้ามาพัวพัน แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ หมียื่นหน้าไปขบกัดใบหูของน้ำ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ''อะ'' ดูดคอขาวๆของน้ำจนเป็นรอยแดง หมีถอดเสื้อของน้ำออก เผยให้เห็นหุ่นลีนๆของน้ำที่มีกล้ามเนื้อพอเหมาะ ผิวขาวดูยั่วยวน หมียื่นหน้าไปดูดหัวนมสีชมพูระเรื่อของน้ำ ''อ๊ะ'' หมีตวัดลิ้นเลียหัวนมของน้ำไปมา จูบไปทั่วตัวของน้ำ กลิ่นตัวหอมๆของน้ำยิ่งทำให้หมีเงี่ยนขึ้นไปอีก หมีลากลิ้นเลีย่านหน้าท้องของน้ำลงไป นั่งขึ้นมาถอดเสื้อของตัวเองออก หุ่นของหมีนั้นล่ำมาก อกหน้าไหล่กว้าง กล้ามเป็นมัดๆเห็นชัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพดูเซ็กซี่ รอยสักที่แขนดูเท่น่าดึงดูด หมีขึ้นมานั่งครอมหน้าของน้ำ ถอดกางเกงออก ควยหมีแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงในสีขาว น้ำขยำเป้าของหมีไปมา ขบกัดไปตามลำควยของหมี ดึงกางเกงในของหมีลง ควยใหญ่ยาว12นิ้วเด้งออกมาตีหน้าของน้ำ น้ำจับควยของหมีชักขึ้นลง อาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดด อาา'' น้ำอมควยหมีอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา ถอกควยของหมีลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา น้ำเลียไปตามแง่งควยของหมี ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยของหมี ดูดกินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงปลายควย หมีจับหัวเตียงไว้ เด้งเอวเย็ดปากของน้ำอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก อ๊อก'' ''อาาา'' ควยหมีใหญ่คับปากน้ำไปหมด หมีกระแทกควยเข้ามาในปากน้ำไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนน้ำสำลักน้ำตาเล็ด หมีมองหน้าของน้ำที่กำลังโดนตัวเองเย็ดปากอยู่อารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน หมีกระแทกเข้ามาสุดลำแล้วกดหัวน้ำค้างไว้ น้ำเอามือตีเอวของหมี หมีถอนควยออก น้ำลายน้ำไหลเยิ้มติดควยหมีมา หน้าของน้ำตอนนี้นั้นร่านมากจนหมีแทบจะทรไม่ไหว เชยคางน้ำขึ้นมาจูบอย่างเร่าร้อน ดันน้ำลงไปนอนยกขาน้ำขึ้น ถอดกางเกงน้ำออก เผยให้เห็นรูหีสีชมพูที่ขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน ''สวยจัง'' หมียื่นหน้าไปเลียหีน้ำอย่างเมามันส์ ''อ๊ะ อืออ'' น้ำคราง เอามือขยำผมของหมี หมีตวัดลิ้นเลียหีของน้ำไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของหมีทำเอาน้ำเสียวหีไปหมด หมีเลียหีของน้ำอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นมาเอาควยถูรูของน้ำไปมา โน้มตัวลงมามอหน้าของน้ำ ''อยากให้สอดเข้าไปมั้ย'' น้ำกัดริมฝีปาก ''เอาเข้ามาได้แล้ว'' น้ำพูดเสียงกระเส่า หมีดันควยเข้าไปทีเดียวสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยหมีใหญ่คับหีน้ำไปหมด แทงเข้ามาลึกจนน้ำทั้งจุกทั้งเสียว หมีเด้งเอวเย็ดหีของน้ำเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดดด แน่นชิบ'' หีน้ำนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของหมีไม่หยุด หมีจับเอวของน้ำไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง ''อ๊ะ อาาา อือออ'' หมีดึงแขนของน้ำมาข้างหน้าแล้วซอยหีของน้ำอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีของน้ำอย่างเร็วและแรง ควยหมีแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของน้ำไปมา ควยน้ำแข็งกระดกขึ้นลง หมีเอามือช้อนเอวน้ำกอดไว้แน่นแล้วซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ น้ำกำควยตัวเองสาวขึ้นลง ''งึก อ๊ะ อาาา'' น้ำน้ำแตกออกมาคามือ หมีเอามือน้ำขึ้นไปเลียกินน้ำควย เอวก็ยังไม่หยุดเด้า "อ้าาาา ซี้ดดด จะแตก อะ อ้าา!'' หมีกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของน้ำ หมีอุ้มน้ำขึ้นอย่างง่ายดาย เอาขาเกี่ยวเอวของหมีไหว โก้งโค้งลงแล้วเด้งเอวเย็ดหีน้ำอีกรอบทันที ''อ๊ะ อ๊ะ อาาา เสียวว แรงๆเลยหมี อาา'' ''อูยยย เสียวโคตร'' หมีกระแทกควยเข้ามาในหีน้ำอย่างเมามันส์ ซอยหีของน้ำไม่ยั้ง จิกผมของน้ำไว้แล้วดึงเข้ามาจูบ ตอกควยเข้าไปในหีน้ำอย่างเร็วและแรง ''อึก อือออ'' น้ำคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของหมี เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง เหงื่อไหลไปตามกล้ามของหมี หมีซอยเร็วขึ้นอีก ''อืออออ อาาา'' ควยหมีแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของน้ำย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยน้ำแข็งขึ้นมาอีกครั้ง หมีเอามือจับแก้มของน้ำ จ้องหน้าน้ำแล้วเด้าเร็วขึ้นอีก ''อะ อ๊ะ อาาา'' น้ำควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด หมีเด้ารัวๆ ''อ้าา เย็ดแม่ ซี้ดดด!'' หมีตอกควยเข้ามาเต็มแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีน้ำจนอุ่นไปหมด หมีถอนควยออก หีน้ำบานเป็นรูร่องควยหมี ขมบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา หมีทิ้งตัวนอนลงข้างๆน้ำ ดึงน้ำเข้ามากอดแน่น "เค้ารักเธอนะ'' ''อืม'' ''ขี้เกียจไปมอจังเลย'' ''ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว'' ''ไปอาบด้วยกันสิ'' ''ไม่เอา'' หมีอุ้มน้ำขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ ''เธอนี่นะ'' หมีหัวเราะชอบใจ ทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัว กินข้าวเช้าที่ห้องแล้วขับรถออกไปมหาลัย

4 i' w5 \& ^; z7 B

เปา

     สักพักทั้งคู่ก็มาถึง หมีจอดรถแล้วเดินลงมากับน้ำ เดินตรงไปยังคณะ ระหว่างที่เดินคนแถวนั้นต่างหันมามองทั้งคู่ น้ำนั้นเป็นรุ่นพี่ที่มีชื่อเสียงในโซเชี่ยลเพราะเรียนเก่งและหน้าตาที่หล่อน่ารัก น้ำมักจะลงเลคเชอร์วิชาต่างๆเกี่ยวกับแพทย์ในโซเชี่ยลอยู่เสมอ แจกทริคการอ่านหนังสือเตรียมสอบ แนวข้อสอบในแต่ละปี ทำแบบนี้มาตั้งแต่ม.ต้นจนมีผู้ติดตามมากมาย บวกกับความหล่อที่เพิ่มขึ้นๆเมื่อโตขึ้นทำให้เป็นที่นิยมเข้าไปอีก รุ่นน้องหลายคนที่มาเข้าที่นี่ก็เพราะมีน้ำเป็นแรงบันดาลใจ น้ำได้รับฉายาว่าคนสวยประจำคณะแพทย์ มีรุ่นพี่รุ่นน้องตามจีบไม่เว้นวัน แต่ก็ต้องถอยเพราะแฟนของน้ำคือหมี พ่อหนุ่มหน้าหวานหุ่นล่ำที่มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะทันตะ นิสัยดีน่ารักเฟรนด์ลี่ ติดตรงที่เจ้าชู้ไปหน่อย แต่พอมีแฟนก็เลิกขาดจนหลายคนประหลาดใจ ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าคณะทันตะของหมี ''เราไปก่อนนะเธอ เจอกันนะ'' ''อืม'' หมีหอมแก้มน้ำแล้วเดินเข้าคณะไป น้ำมองตามหลังหมี ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินต่อไปยังคณะของตัวเอง วันนี้น้ำมาเช้าเป็นคนแรก วางกระเป๋าแล้วนั่งลง เอาหนังสือขึ้นมาอ่านเตรียมเรียนคลาสแรก ''โย่ว'' เปาเดินมาที่โตีะ คนที่มาเช้าส่วนใหญ่จะเป็นเปากับน้ำนี่แหละ เปานั่งลงเอาขนมปังขึ้นมากิน ''กินปะ'' ''ไม่เป็นไร เรากินมาแล้ว'' ''โอเค'' เปาเคี้ยวขนมปัง มองหน้าของน้ำที่ดูเคร่งเครียด ''มีไรเปล่า'' ''หืม'' ''เห็นหน้าเครียดๆ เรียนหรอ'' ''มันออกขนาดนั้นเลยหรอ'' ''คิ้วจะผูกกันเป็นโบว์อยู่แล้ว'' ปกติแล้วน้ำเป็นคนที่ไม่ชอบเล่าเรื่องตัวเองให้ใครฟัง แต่ตอนนี้น้ำนั้นอึดอัดมาก บอกให้เปาฟังคงจะไม่เป็นไร ''ช่วยฟังเราบ่นหน่อยได้มั้ย'' ''อื้ม ว่ามาดิ'' ''ถ้าสมมุติเปามีแฟน..'' ''ยากละ ไม่เคยมีด้วยดิ'' ''งั้นไม่เล่าก็ได้'' ''เอ้ยย ไม่มีก็ฟังได้ เล่ามาๆ'' เปาขำ ''ถ้าสมมุติว่าเปามีแฟนที่รักเปามาก ดูแลเปาดีตลอด เปารู้สึกดีกับสิ่งที่เค้าทำให้ แต่สุดท้ายเปามารู้ใจตัวเองว่า ที่ผ่านมาเปาแค่ผูกพันธ์ แต่ไม่ได้รักเค้าเลย เปาจะทำยังไงหรอ'' ''อืม ก็คงจะบอกไปตรงๆแหละมั้ง'' ''พูดไปตรงๆเลยหรอ'' ''อื้ม'' ''แล้วไม่กลัวเค้าจะเสียใจหรอ'' ''น้ำพูดเองว่ารู้สึกผูกพันธ์ ถ้าเกิดเรายังอยู่ด้วยกันให้มันผูกพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้รัก วันนึงที่น้ำทนไม่ไหวแล้วต้องบอกมันจะไม่พังหนักกว่าเดิมหรอ สู้รีบบอกตั้งแต่ตอนนี้ที่ความสัมพันธ์ไม่ได้ถลำลึกมากดีกว่า จะได้ทำใจได้ง่ายขึ้น'' ''แต่มันก็เจ็บอยู่ดี'' ''ถ้ายังไงก็ต้องเจ็บสู้เจ็บตั้งแต่เนิ่นๆเลยดีกว่ามั้ย ดีกว่าปล่อยไปนานๆแล้วมันระเบิดนะ จะแย่ทั้งสองฝ่ายเลย'' ''อืม ขอบคุณนะ'' ''กับหมีหรอ'' ''เราแค่สมมุติน่ะ'' เปายิ้ม เอามือแตะบ่าของน้ำ ''จะทำอะไรก็คิดดีๆละกัน เราไม่ค่อยมีประสบการณ์ คงแนะนำอะไรมากไม่ได้ ไม่ต้องเชื่อเราทั้งหมด ตัดสินใจเองบ้าง'' ''แล้วถ้าเราตัดสินใจผิดล่ะ'' ''น้ำเคยทำข้อสอบผิดมั้ย'' น้ำส่ายหน้า ''นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนด่าไปละนะ'' เปาส่ายหัว ''เราจะบอกว่า ถึงมันจะผิดแต่อย่างน้อยเราก็เป็นคนตัดสินใจเองไง ยอมรับกับผลการกระทำของตัวเองซะ'' เปาตบบ่าของน้ำ ยื่นขนมปังให้ น้ำรับมากิน ''ขอบคณมากนะ'' ''ได้เสมอ'' เปายิ้ม เอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นเกม น้ำเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหมี ''ฮัลโหล ว่าไงเธอ คิดถึงเค้าหรอ'' ''วันนี้เจอกันที่ร้านเดิมได้มั้ย'' ''ได้ดิๆ เราเลิกก่อนจะไปรอละกันนะ'' ''โอเค เจอกันนะ'' ''เจอกันครับ รักนะ'' ''โอเค'' น้ำกดวางสาย
2 [, s, j2 {$ N1 w( [) D6 \

( J' F& w3 b7 b! c

น้ำ

* B- ]  v) o2 [! F7 a" n

หมี

     น้ำเดินเข้ามาในคาเฟ่แห่งหนึ่งใกล้ห้างที่มักจะมาประจำกับหมี น้ำมองหาหมีไปรอบๆ การหาตัวหมีนั้นไม่ใช่เรื่องยาก หมีทั้งหุ่นล่ำตัวใหญ่ หน้าตาน่ารักขัดกับตัว หมีที่เห็นน้ำโบกมือให้ น้ำเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลง ''เป็นไงบ้างวันนี้ เรียนหนักมั้ย'' ''ไม่หนักเท่าไหร่ หมีล่ะ'' ''โคตรเหนื่อย งานเยอะมาก ทันตะมันควรจะคล้ายๆแพทย์สิ'' หมีขำ น้ำยิ้มแต่แฝงไปด้วยความกังวล ''แล้วเธอมีอะไรหรือเปล่า ตอนโทรมาเสียงเครียดเชียว'' หมีถามด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงและสีหน้าที่จริงใจของหมียิ่งทำให้น้ำลำบากใจมากกว่าเดิม ''มีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยด้วยนิดหน่อย'' ''เกี่ยวกับเราหรอ'' ''อืม'' ''งั้นกินกันก่อนเถอะ เพิ่งมาเลยนี่'' หมียิ้มกว้าง เอาจานเค้กกับลาเต้เย็นที่สั่งรอไว้ให้น้ำ ''เค้กส้มกับลาเต้ของโปรดเธอ ดีนะเราสั่งไว้พอดีน้ำมา ไม่งั้นมันละลายแย่เลย'' ''ขอบคุณนะ'' น้ำตักเค้กกิน หมีก็ตักกินเหมือนกัน ''กินเลอะแล้ว'' หมีหยิบทิชชู่เช็ดมุมปากให้น้ำ ''กินเลอะยังน่ารักเลย'' ''หมี'' ''หืม'' ''คุยเลยได้มั้ย'' ''กลับไปคุยที่ห้องได้มั้ยอะ'' ''เรากังวลใจน่ะ'' ''กลับไปคุยที่ห้องนะ นะ'' สายตาวิงวอนของหมีทำให้น้ำยอม พยักหน้าเบาๆ หมียิ้ม ตักเค้กป้อนให้น้ำ หลังจากที่กินเค้กเสร็จทั้งคู่ก็ออกมาจากคาเฟ่ ''ไปร้านหนังสือกันเถอะ'' ''เราไม่มีอะไรจะซื้อนะ'' ''น่านะ'' หมีจับมือน้ำขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ร้านหนังสือที่น้ำชอบมา ทั้งคู่เดินดูหนังสือไปเรื่อย ''มาห้างทีไรน้ำก็ต้องแวะทุกทีเลย ห้องจะไม่มีที่เก็บแล้วนะ'' ''นั่นสิเนอะ'' หมีหยิบหนังสือออกมาเล่มหนึ่ง ''เธอจำหนังสือเล่มนี้ได้มั้ย'' ''อื้ม เราชอบมาก'' ''ตอนที่เราคุยกันแรกๆเธอแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้เรา เราที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเลยยอมนั่งอ่านเพื่อเอามาหาเรื่องคุยกับเธอ'' ''จำได้สิ แถมเธออ่านไม่ถึงตอนจบด้วย'' ''ก็มันยาวนี่นา'' หมีเบะปาก น้ำขำ ทั้งคู่เดินออกมาจากร้านหนังสือโดยไม่ได้ซื้ออะไร ''มันเปิดด้วยแฮะวันนี้'' หมีจับมือน้ำเดินไปหน้าร้านไอติม ต่อแถวซื้อแล้วเดินมายืนกินตรงที่ที่ไม่มีคน ''โชคดีจังที่มาวันที่มันเปิด อยากกินทีไรปิดทุกที'' หมีตักไอติมรสเชอร์รี่กินอย่างเอร็ดอร่อย ตักป้อนให้น้ำกินด้วย ''เราพาเธอมากินบ่อยมากเลยแต่ก่อน'' ''กินจนเบื่อเลยแหละ'' ''ออกจะอร่อย'' หมีกินจนหมดถ้วย ยื่นมือมาให้น้ำ น้ำยืนนิ่งแปปหนึ่งจึงยื่นมือไปจับ ทั้งคู่เดินกลับมาที่รถ ''ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย'' ''ไม่เป็นไร เราไม่ค่อยหิว'' ''แต่เราหิวแล้ว ไปกินเจ้าประจำกันเถอะ นะ'' ''ก็ได้'' หมีขับรถพาน้ำมาที่ร้านข้าวใกล้คอนโดที่กินกันเป็นประจำ ''เอาเหมือนเดิมเนอะ'' ''อื้ม'' หมีเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ''เรามีของจะให้เธอด้วยแหละ'' ''หืม'' หมีหยิบกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งออกมาเปิดออก ข้างในเป็นแหวนเงินที่มีรูปหมีเล็กๆติดอยู่ ''น่ารักมั้ย เวลาที่เธอใส่เธอจะได้คิดถึงเราไง'' น้ำมองแหวนนั้น รู้สึกอึดอัดจนแทบจะร้องไห้ หมีที่เห็นสีหน้าของน้ำก็ตกใจ ''เธอเป็นอะไรหรือเปล่า'' ''เปล่า น่ารักดี'' ''ดีใจอะดิ'' หมียิ้มกว้าง เอาแหวนนั้นสวมให้น้ำ อาหารมาเสิร์ฟพอดี ทั้งคู่นั่งกินข้าวด้วยกัน หมีเล่าเรื่องที่มหาลัยให้น้ำฟังเหมือนอย่างเคย น้ำไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าหมีตอนนี้เลย ได้แต่เก็บอาการเอาไว้ หลังจากที่กินเสร็จทั้งคู่ก็กลับมาที่ห้องของหมี น้ำวางกระเป๋าแล้วนั่งลงที่โซฟา หมีทิ้งตัวลงมานอนตัก กอดเอวน้ำเอาหน้าซุกท้องของน้ำ ''มีอะไรจะคุยกับเรางั้นหรอ'' ''อืม'' ''เรื่องอะไรล่ะ'' หมีเลื่อนตัวขึ้นมานั่ง ''เธอเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีทั้งวันเลย มีเรื่องแย่ๆหรอ'' หมีเอามือลูบแก้มของน้ำเบาๆ ''หมี'' ''หืม'' น้ำค้างไปแปปหนึ่ง ตัดสินใจพูดออกไป ''เลิกกันมั้ย'' หมีอึ้งยิ้มค้าง ''คืออะไรหรอเลิกกัน'' ''หมายถึงเราเลิกคบกันเถอะ'' ''ไม่ใช่ เหตุผลที่มาขอเลิกคืออะไรหรอ'' ''เราไม่ได้รักหมี'' ''เธอเหนื่อยใช่มั้ย เดี๋ยวเราเอานมอุ่นๆที่เธอชอบมาให้กินนะ'' ''เราพูดจริงๆ'' หมีนั่งลง ''เรารู้สึกอยู่แล้วแหละ'' ''เราขอโทษ'' ''เราทำอะไรผิดหรอเธอ'' น้ำตาหมีไหลออกมา น้ำไม่กล้ามอง ''เธอไม่ผิดเลย'' ''เราดูแลเธอไม่ดีพอหรอ อยากให้เราเปลี่ยนอะไรปรับตรงไหนเธอบอกสิ เราพร้อมแก้ไขเสมอนะ'' ''เธอไม่มีอะไรต้องเปลี่ยนเลย เธอดูแลเราดีมาก ใจดีมากด้วย'' ''แล้วทำไมเธอถึงไม่รักเราล่ะ'' ''เรา..ไม่รู้ เราแค่ไม่รักเธอ'' น้ำพูดสิ่งที่คิดตรงๆเพราะคิดคำพูดสวยหรูไม่ออก ตาของหมีแดงไปหมด ''หมีเป็นคนที่ดีมากนะ หมีควรจะคบคนที่ดีคู่ควรกับหมีมากกว่าคนแบบเรา'' ''แต่ที่เราเปลี่ยนตัวเองให้ดีก็เพื่อคู่ควรกับเธอนะ'' คำพูดของหมีทำให้น้ำเจ็บช้ำไปหมด แต่น้ำไม่อยากทำร้ายหมีอีกต่อไปแล้ว ''เธอยังรักเหนืออยู่หรอ'' ''ตอนแรกเรายอมรับว่าใช่ เราคิดว่าถ้าเราพยายามรักเธอตอบแบบที่เธอรักเรา สักวันนึงเราจะรักเธอเหมือนกัน แต่จนถึงตอนนี้ ขนาดเราไม่ได้ชอบเหนือแล้ว เรายังตอบกลับความรักของเธอไม่ได้เลย'' ''ทำไมเธอทำแบบนี้วะ'' หมีน้ำตาไหลอาบแก้ม ''เราพยายามมากนะเว้ย เราเลิกเจ้าชู้ เลิกเที่ยวกลางคืน เราเลิกทำทุกอย่าง เปลี่ยนทุกอย่างที่คิดว่าจะทำให้เธอไม่สบายใจ พยายามเป็นคนที่เธอชอบ'' ''เราขอโทษ'' หมียิ้มทั้งน้ำตา ''เรารู้อยู่แล้วแหละว่าเธอไม่ได้รักเรา แต่เราคิดว่าถ้าเราพยายามยื้อความสัมพันธ์นี้ให้ได้นานที่สุด สักวันเธอจะรักเราตอบ แต่คนที่ใช่มันไม่ต้องพยายามใช่มั้ยล่ะ'' ''เรารักเธอแบบเพื่อนนะ'' ''แต่เราไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเธอไง ที่ผ่านมาไม่มีประโยชน์อะไรเลยหรอ'' ''มีสิ มันดีมาก ที่หมีทำให้เรามันดีเกินกว่าที่คนอย่างเราสมควรได้รับด้วยซ้ำ'' ''เราทำให้เธอได้รับสิ่งที่เธอสมควรได้รับต่างหาก'' หมีเงยหน้ามองน้ำ แววตาของหมีมันปวดร้าวมาก น้ำไม่เคยเห็นหมีเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ''ไม่เลิกได้มั้ยอะ'' ''แต่เราไม่ได้รักเธอนะ เราทำเธอเสียเวลามาเยอะมากแล้วด้วย'' ''ถ้าเป็นเธอเรายอมเสียเวลา แต่ไม่เลิกได้มั้ย เรารักเธอนะ'' หมีกอดน้ำแน่น ''เราขอโทษนะหมี'' ''ไม่เอา ไม่เลิก'' ''ด่าเราเถอะหมี เรามันคนไม่ดี'' ''ไม่ด่า ไม่เลิกด้วย'' น้ำกัดฟันตัดใจ ดันหมีออก ''เลิกกันนะ'' หมีปล่อยโฮแบบไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ''เธอไปแล้วเค้าจะอยู่ยังไง'' ''หมีอยู่ได้อยู่แล้ว'' ''เธอไม่รักเค้าเลยหรอ เค้าไม่มีอะไรดีเลยหรอ'' ''ทุกอย่างเราผิดเองหมี หมีจะเกลียดเราเราก็ไม่ว่า เราสมควรที่จะโดนหมีเกลียดด้วยซ้ำ'' ''เธอรักเราบ้างไม่ได้เลยหรอ สักนิดก็ยังดีอะ'' หมีจับมือของน้ำบีบแน่น น้ำเองก็ร้องไห้ออกมาเหมือนกัน ''เราขอโทษจริงๆนะหมี'' น้ำลุกขึ้นแล้วเดินหนีไปที่ประตู หมีวิ่งตามมากอดน้ำเอาไว้จากด้านหลัง น้ำตาของน้ำไหลไม่หยุด หมีเอาหน้าซบหลังน้ำแล้วสะอื้นเสียงดัง ''อย่าไปเลยนะ อยู่กับเรานะ ไม่ต้องรักเราก็ได้ แต่อย่าทิ้งเราเลย'' ''อย่าเสียเวลากับเราเลยหมี'' ''เธอเลิกกับเราแต่อย่าหายไปได้มั้ย'' ''ยังอยากจะเจอเราอีกหรอ'' ''อยากเจอสิ อยากเจอทุกวันเลย อย่าหายไปเลยนะ'' น้ำจับมือของหมี ถอดแหวนเอาคืนให้ ''หมีเก็บไว้ให้คนอื่นที่เหมาะกว่าเราเถอะนะ'' ''เธอเก็บไว้เถอะนะ เราขอ ถ้าวันนึงเธอรักเราบ้าง เอามันออกมาใส่ได้มั้ย'' น้ำกัดปาก ''อืม'' น้ำเอาแหวนใส่กระเป๋ากางเกง แกะมือของหมีออกแล้วหันมามองหน้า หน้าของหมีตอนนี้อาบไปด้วยน้ำตา ตาแดงก่ำจากการร้องไห้ ''เราไปแล้วนะ'' หมีส่ายหน้า ''ไม่ให้ไป'' ดึงน้ำเข้ามากอดอีกครั้ง ''ช่วยกลับไปคิดอีกครั้งได้มั้ย นะ อย่าเพิ่งตัดขาดจากเราเลย'' ''เราคิดมานานแล้วหมี'' ''คิดต่ออีกหน่อยได้มั้ย เราขอนะ ถ้าถึงตอนนั้นน้ำเจอคนใหม่แล้วไม่รักเราจริงๆเราจะยอมรับ'' ''เราให้ได้ แต่ไม่อยากให้หมีเอาตัวเองมาผูกไว้กับเรานะ'' หมีพยักหน้า ''ยังไงก็ได้'' น้ำเอามือลูบหัวของหมี ''ขอบคุณที่ผ่านมานะ'' ยื่นหน้าไปจูบหมีเบาๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง หมีทิ้งตัวลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา น้ำรีบเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ไม่อยากฟังเสียงร้องไห้ของหมีเพราะกลัวตัวเองจะเปลี่ยนใจ นี่คือสิ่งถูกต้องที่น้ำควรจะทำ ควรจะทำมาตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ ทำไมต้องทำให้คนอื่นเจ็บเพราะความโลเลของตัวเองด้วย น้ำขับรถกลับมาที่คอนโด เข้าไปในห้องน้ำเปิดฝักบัวรดหัวของตัวเอง ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ความอึดอัดและกดดันวันนี้ทำให้น้ำปวดหัวแทบจะระเบิด น้ำเลื่อนตัวนั่งลงพิงผนังตัวเปียกโชก ทำไมมันถึงได้ยากขนาดนี้ สมการต่างๆที่ซับซ้อนยังสู้ความรักไม่ได้เลยสักนิด
. @( h. ~! S' S5 ^* r% _! I

ทะเล

หมีลูกกกก

muumix

เส้นทางความรักมันก็บังคับกันไม่ได้จริง ๆ ล่ะเนอะ  เราอาจจะรักคน ๆ นึงมาก  แต่อีกคนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรักตอบ
, H  h: C0 x# }. ]แต่ถ้าความรู้สึกดี ๆ ที่เรามีให้  มันยังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม  ความรักอีกรูปแบบก็คงเกิดขึ้นต่อไปได้  #เพื่อนรัก

leotero

สงสารหมีมากที่สุด สงสารสุดหัวใจเลย

Kantanaty

{:7_295:}

teecga25341991

น้ำโดนคำปาสไง พอมีความรักแต่อยู่ได้ไม่นาน

guys4

สงสารหมี ให้หมีคู่กับเหนือไป 555555555
! J) S8 d, A& f% e3 W
ขอบคุณครับ
% }  {9 l' W) E6 N
8 M/ Q, B# F" J4 K{:4_112:}

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Kantanaty

{:7_318:}

atten456

น้ำใจร้าย

guide01

ขอบคุณมากนะครับ

Kantanaty

{:7_310:}

Yud6565

สงสารหมีมากก

lekthai

หมีน้ำตาแตก ขอบคุณ

enubiz

ฮืออออเศร้า

สมพร

น่าสงสารหมี

sky1234

สงสารหมี{:7_309:}

bo69dy

จบเสียที ความสัมพันธ์ที่อึดอัด

ดอกม่วง

สงสารหมีว่ะ ขอให้หมีเจอคนที่ดีกว่าน้ำร้อยเท่าพันเท่า555555 แล้วน้ำอย่าคิดจะไปปั้นหัวเหนือกับวาเชียวนะ เดี่ยวจะโดนสาปไม่ใช่น้อย 5555555

nuangnut1996

สนุกมากครับ