พี่ยักษ์ที่รัก [18]

Vitamin25

6 `+ z+ h3 e' j0 ?ตั้งแต่ที่เรามาอยู่กับพี่ยักษ์ทุกเช้าของเราก็ไม่เคยตื่นมาแล้วรู้สึกเหงา หรือโดดเดี่ยวอีกเลย
บรรยากาศในทุกเช้ามีแต่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ ไม่ใช่แค่เรากับพี่เขาแค่สองคน
+ I1 z& }; ^' d; T" L/ j( N5 pแต่ยังรวมถึง...พี่เมฆที่มานั่งเล่นพูดคุยกับพี่ยักษ์เกือบทุกเช้าอีกด้วย...
& g$ s) n+ ]. c
7 l! R( _5 N/ oเช้านี้ก็เช่นกันพี่เมฆมาถึงปุ๊บ ก็เอาแต่ล้อผมทรงใหม่ของพี่ยักษ์ไม่หยุด ทั้ง ‘เฮ้ย! ว่าไงไอ้ทิดไปบวชที่วัดไหนมาวะ?’
, J& d8 @" e5 c- c! t+ Z( _หรือ ‘ตัดสั้นขนาดนี้ มึงตัดผมแก้บนหรอวะ?’ และอื่นๆ
ล้อไม่หยุดจนโดนพี่ยักษ์เตะก้นเข้าให้ จังหวะนั้นทำเอาเราหัวเราะชอบใจไม่หยุดเลย

“แต่ผมว่า...พี่ยักษ์ตัดผมทรงนี้แล้วหล่อมากเลยนะฮะ!” พอตั้งสติได้ เราก็รีบพูดเข้าข้างพี่เขาทันที
หวังให้พี่เมฆเลิกล้อพี่ยักษ์ได้แล้วเริ่มรู้สึกสงสาร...
/ W5 L7 f# U. y  U; s( E& z) p
“แหม! ไอ้ตัวเล็กเอ็งนี่นะ...ไอ้ยักษ์ทำอะไรก็ดีหมดแหละ อิจฉาจังโว้ย ทำอะไรก็มีคนเข้าข้าง”
พี่เมฆหันมาทางเราพร้อมกับเบ้ปากใส่ ทำไมพอพี่เขาทำท่าทางงอนๆ แบบนี้มันดูตลกมากกว่าน่ารักก็ไม่รู้ 5555

4 B3 T4 _: W: J* [2 ~0 z2 O“มานี่ซิ... ไอ้ตัวแสบ” พอพี่ยักษ์เรียกเราก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันทีพี่เขายกมือมาลูบหัวเราไปมา ก่อนจะทุบลงเบาๆ หนึ่งที
  g; v+ u8 V& m) [. o
“นี่แน่ะ! ไม่ต้องมาชมพี่เลย...เมื่อวานตอนออกจากร้านตัดผม ใครขำใส่พี่เป็นบ้าเป็นหลังเมื่อกี้ก็ตอนไอ้เมฆล้อพี่ก็นั่งขำไม่หยุด เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวโดนนน”
( J" l9 a% Q! V# \4 Z! v# w0 j
  y# W$ V8 s+ y. Cเราได้แต่ยิ้มแหยๆ อันนี้เถียงไม่ได้เลยเพราะเรื่องจริง แหะๆ

---------

' t+ }( a( f) B* T$ a“เออ... ไอ้เมฆ เดี๋ยวตอนเย็นเลิกงานแล้วมาบ้านกูก่อนนะมาช่วยกูขนไม้จากบ้านแม่กู มานี่หน่อย”
5 v* }6 |0 B1 w2 Gพี่ยักษ์เอ่ยขึ้นขณะที่พวกเรากำลังนั่งล้อมวงกินข้าวเช้ากันอยู่

# [* L& h& L2 [3 P# y: n! p! U“ขนมาทำอะไรวะ?”

% z; }0 A' {1 \# e“กูจะเอาไม้ไปทำบ้านบนต้นก้ามปูให้น้องมัน”
8 b$ m4 q% K( U5 U9 O% t' f3 @
“หะ? ไอ้ตัวเล็ก...เอ็งเป็นลิงหรอ? ถึงจะย้ายไปอยู่บนต้นไม้” พี่เมฆหันมาถามเราพร้อมกับทำสีหน้าฉงน
) X; d1 d' H+ Z" ]
' D3 J+ W3 g8 r7 ?' g, Aนี่ก็อีกคน ไม่รู้จักบ้านบนต้นไม้อีกและ...
1 g8 J  V/ j; t+ @, E' \1 D
* a) q, O/ h6 G, c- f“ไม่ใช่ฮะ! พี่เมฆไม่เคยดูในหนังหรอ?ที่เขาชอบมีบ้านบนต้นไม้กันอ่า!!”
: t8 d6 E. o/ K( I; x  ?
$ `) E. b, {& N/ u' q% J; M( L2 p“อ้อๆ พี่ก็นึกว่าเอ็งเป็นลิงซะอีก ถึงจะย้ายไปอยู่บนต้นไม้” พอพี่เมฆพูดจบ เราสังเกตเห็นสีหน้าพี่ยักษ์มองมาที่เราแล้วอมยิ้มนิดๆ
แหมม พอเราโดนล้อว่าเป็นลิงนี่ยิ้มชอบใจเชียวนะ!
) d8 }8 w' X4 t5 A/ \  n4 c
“ว่าแต่...สรุปเอ็งจะอยู่กับไอ้ยักษ์มันต่อใช่ป่าว?” พอพี่เมฆยิงคำถามนี้มาเราถึงกับหยุดชะงัก แล้วเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ทันที

4 Y' K: ]8 U) o' i8 Lพูดตามตรงว่าเราเองก็ยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัดเหมือนกันโดยความเป็นเด็กการตัดสินใจอะไรแบบนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก
6 I; \' R) T6 A" sถึงแม้พี่ยักษ์จะดีกับเรามากก็ตาม แต่เราก็พึ่งมาอยู่ด้วยกัน มันยังไม่นานพอที่จะสนิทใจขนาดนั้น...
1 Y: H0 O. @5 C% L+ o/ {

เราไม่รู้ว่าพี่เขาจะดีกับเราแบบนี้ตลอดไปมั้ย?ด้วยความที่เราเองก็พึ่งถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจากพวกญาติๆ ของตัวเองมา
# q/ A" U# g- o# ^! B+ D1 B% `บางครั้งมันก็ยังทำให้เรารู้สึกระแวงและไม่ไว้ใจคนอื่นอยู่เหมือนกันถึงแม้ว่าคนนั้นจะเป็นพี่ยักษ์ก็ตาม
' q8 P! K6 B* K. J% t
4 J9 Y0 v$ }8 D' b2 F8 x- i- B0 Xต่อให้เราจะรู้สึกดีและมีความสุขเวลาอยู่กับพี่เขาแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็มีความกลัวอยู่เหมือนกัน
+ w  T- L- h, W+ Q" g7 d9 I$ C  Xกลัวว่าเราจะโดนทำร้ายแบบนั้นอีก...
. f. E0 h( U$ Y1 P. H  `5 m
; `* l! a) ~7 P5 rเพราะในความรู้สึกของเด็ก ยังไงซะตอนนั้นมันก็ต้องรู้สึกสนิทใจกับพ่อแม่ตัวเองมากกว่าอยู่แล้ว

$ s* P% t% v) x! N* ~5 M“เออน่า มึงอย่าไปถามน้องมันเลย เดี๋ยวถึงวันก็รู้เอง...เอาๆรีบกินข้าวเข้าไอ้ตัวแสบ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนา”
3 j& e! L& ]* d# i6 zพอเห็นเรานิ่งเงียบไปนาน พี่ยักษ์ก็พูดขึ้นมาตัดบทเปลี่ยนเรื่องทันที
3 s7 m: }, Q  ]3 nพร้อมกับยิ้มให้เราเหมือนจะบอกว่าไม่ต้องใส่ใจหรอก...

! f* y. h  X7 Y

----------

7 z, j, K4 X- U0 ^* Z: p3 Bตอนพักเที่ยงช่วงที่กำลังนั่งกินข้าวกัน พวกเพื่อนๆ มาล้อมเราใหญ่เลยพร้อมกับถามเรื่องที่เราจะไปอยู่กรุงเทพฯ จริงหรอ?

4 `! L4 U+ o3 V# c7 c! L; kแต่ส่วนใหญ่ก็จะโดนตัดพ้อทำนองต่อว่ามากกว่า ว่าอยากให้อยู่ต่อนะเพราะอุตส่าห์พากันไปทำความสะอาดในสวนมะม่วงพี่ยักษ์จนโล่งเตียนแล้ว
แถมพึ่งจะพากันวิ่งเล่นได้แค่วันเดียวเอง55555
6 C3 y% Y; Y6 Q) F# J
‘ถ้าเราเกิดเราไปอยู่กรุงเทพฯ ก็คงไม่มีใครกล้าเข้าไปขอพี่ยักษ์หรอกเพราะพี่ยักษ์น่ะรักมินจะตาย เห็นตามใจทุกอย่างเลย’
คำพูดทิ้งท้ายของพี่บัวทำให้เรารู้สึกฉุกคิดขึ้นมานิดหน่อย

7 {! c  {7 K0 K  d) v  \  }
ตลอดเวลาที่อยู่กับพี่เขา ถึงแม้เขาจะดีกับเรามากแค่ไหนในใจลึกๆ เราก็ยังรู้สึกเกรงใจพี่เขาอยู่ดี
/ ?4 [+ U! q, l: C9 pแต่ส่วนใหญ่ที่เรากล้าขอ ก็มักจะขอเกี่ยวกับเรื่องไปวิ่งเล่นกับพวกเพื่อนเนี่ยแหละ

7 F$ _9 K+ J$ K5 I, N5 u% t! u4 q
ไม่เคยร้องขอของเล่น หรืออะไรที่ทำให้พี่เขาต้องเสียเงินเลย
+ P+ ~8 Q6 M* \
เพราะพี่เขาก็ทำงานมาเหนื่อยมากกว่าจะได้เงินมา
  i, y& u& r% P3 m9 j( F" eเรารู้ดีว่าไม่ควรเอาแต่ใจไม่เข้าเรื่องแบบนั้น กลัวพี่เขาเบื่อแล้วไม่ให้อยู่ด้วย

' [) n" y& `) s2 K  @# Hหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เราก็ไปหาครูประจำชั้น เพราะเขาบอกว่ากินข้าวเสร็จแล้วให้ไปพบเขาด้วย
6 I' |) T7 Y. Q" v
7 @$ |& A! J1 K. t) S8 i3 f: Sครูประจำชั้นได้ยินข่าวเรื่องที่เราจะย้ายกลับไปเรียนที่กรุงเทพฯ
ครูเขาก็บอกว่าไม่อยากให้ย้ายเพราะมันจะวุ่นวายและเข้าเรียนยากอาจมีปัญหาทำให้ไม่ได้เรียนต่อก็ได้
ต้องรอปีหน้าแล้วเรียนซ้ำชั้น ป.4 ใหม่

6 v- h: L  Y! p4 t* uครูก็ถามเรา ว่ามันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น...ด้วยความที่เรารู้สึกไว้ใจครูพอสมควรก็เลยเล่าให้ฟัง
แต่...ครูกลับทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ คิดว่าเราพูดเกินจริง ก็เลยให้เราไปตามไอ้โหน่งกับไอ้เหน่งมา เขาจะถามและฟังความทั้งสองฝั่ง
3 f, {& X& E# I/ ?
8 v- V8 o1 k5 ?1 d9 Iซึ่งเราก็ต้องพาพวกพี่บัวไปตามหาสองคนนั้นแบบช่วยไม่ได้เพราะเราเองก็ไม่อยากเจอหน้ากับพวกมันแบบส่วนตัวนักหรอก

แน่นอนว่าพอเรียกมันมาถาม สิ่งที่มันเล่ากลับเป็นหนังคนละม้วนที่เราบอกกับครูไปก่อนหน้านี้
! d9 p! ], e3 d7 b/ oแถมยังบอกอีกด้วยว่าเพราะเราดื้อและก้าวร้าวมาก ขนาดว่าเอาไม้ไล่ตีพวกญาติผู้ใหญ่
" ~# Q* R: R. vซึ่งเราตกใจมากไม่คิดว่ามันจะเอาจุดนี้มาเล่า เราก็ทำได้แค่ต้องยอมรับผิดแต่โดยดี

. g% }- W: o  u+ J! w" y% l5 @, j
- s- H7 K; c+ \! _3 Eด้วยความเป็นเด็กอ่ะเนอะ เราเองก็ไม่อยากโกหกครู แต่...มันกลับทำให้เราดูแย่ในสายตาครูไปในทันที

ก็ทีแรกนึกว่าครูจะถามหาที่มาที่ไปสักหน่อยว่าทำไมเราถึงลงมือทำแบบนั้น...
พอครูทำสีหน้าเหมือนผิดหวังในตัวเราเราเองก็ไม่ได้อยากอธิบายอะไรอีกแล้ว

ขนาดว่าพวกพี่บัวช่วยยืนยันด้วยนะว่าเราโดนกระทำจากทั้งไอ้โหน่งและญาติผู้ใหญ่ทุบตีจริงๆ
ครูดันไม่ฟังอีกเพราะหาว่าเรากับพี่บัวเป็นพวกเดียวกัน...
& C: u, C  v$ Z* E" s
& ?! {+ t, N7 A1 Y9 fหลังจากนั้นครูก็พยายามหว่านล้อมให้เราอยู่ต่อ ประมาณว่าให้เรากลับไปอยู่กับญาติเหมือนเดิม
" _- ]5 {- a' [* ]ยังไงญาติพี่น้องกันก็ตัดกันไม่ขาดหรอก

6 ~- {9 |3 f# q4 xให้เราทำนิ้วเกี่ยวก้อยคืนดีอะไรกับไอ้โหน่งก็ไม่รู้ ให้ไอ้โหน่งรับปากว่าจะดูแลเราและเลิกแกล้งเรา
; q* l8 o8 P+ h! Pซึ่งไอ้โหน่งก็ตอบไปแค่ ‘ครับๆ’ เหมือนรับปากแบบขอไปทีไม่ได้มีความจริงใจในน้ำเสียงพวกนั้นสักนิด

: L2 n, M+ k1 ]( L* L+ cคือถ้าเรื่องมันจบง่ายขนาดนั้น เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็คงไม่บานปลายขนาดนี้หรอก...
- d5 H$ ?! {9 u# h0 k
1 v8 `8 \, ~  b8 c) {) b, S& a5 eซึ่งสภาพเราตอนนั้นพูดตรงๆ ว่ามันอัดอึดใจจนอยากจะร้องไห้ ครูไม่ได้เข้าใจอะไรเลย มันเลยทำให้เราได้แค่ก้มหน้า
แล้วพยักหน้าอย่างเดียวโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดต่อจากนั้นแม้แต่น้อย
& K5 {5 n* [% T, `$ O1 d
7 h' b9 v% |' N...คิดถึงพี่ยักษ์จัง...

0 e$ J* V% N5 h" ~" q/ ?, aการที่มาคุยกับครูแบบนี้ จู่ๆ ภาพความคิดในหัวของเราก็นึกถึงพี่เขา...มันยิ่งทำให้เรารู้สึกคิดถึงพี่ยักษ์มากขึ้นเรื่อยๆ

% C) \; h# l" m0 n! D, a' Vในตอนนั้นในความรู้สึกของเรา มองว่ายังไงผู้ใหญ่ก็เหมือนกันหมด ไม่ได้สนใจปัญหาของเราจริงจังเลย
มีแต่พี่เขาเท่านั้นแหละ ที่เข้าใจและปกป้องเราจากเรื่องพวกนี้ได้

----------

, _8 T7 @$ \- e+ }
! B- ~3 K& C0 T: zตกเย็นพอพี่ยักษ์มารับ เราก็รีบวิ่งไปกอดพี่เขาทันทีทำไมก็ไม่รู้วันนี้รู้สึกคิดถึงแปลกๆ
6 _- b8 W5 u/ m" D$ O; U0 P9 ^
“หืออออ เป็นอะไรรึเปล่าไอ้ตัวแสบ ทำไมอยู่ๆ ก็วิ่งมากอดพี่” พี่ยักษ์ทักขึ้นพร้อมกับลูบหัวเราไปมาเบาๆ
% U6 H( T# j( A9 Z) B) _6 p+ m
# @& }  }$ x; M/ @“ไม่มีอะไรฮะ...แค่รู้สึกว่าวันนี้คิดถึงพี่ยักษ์” เราเงยหน้าตอบพร้อมกับยิ้มกว้างให้พี่เขา
4 b0 t* t. @  Q
& a$ c& \; f: t8 D“ขี้อ้อนจริงนะเรา แต่คิดถึงพี่แค่วันเดียวเองเหรอ?คิดถึงทุกวันไม่ได้รึไง??”

“ได้สิฮะ ผมจะคิดถึงพี่ยักษ์ทุกวันเลยยยย” พอเราตอบไปแบบนี้พี่ยักษ์ก็อมยิ้มนิดๆ ก่อนจะดึงตัวเราออกแล้วก็ย่อตัวนั่งลง

“เอ่...อย่างนี้ถ้าไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วยังมีคนคิดถึงพี่อยู่มั้ยน้า...แล้วถ้าพี่คิดถึงหนู ทำยังไงดี? ไปหากอดสาวแถวนี้ดีมั้ย??”

“ผมยังไม่ได้บอกเลยนะฮะ! ว่าผมจะไปอยู่กรุงเทพฯ!!”พอพี่เขาพูดจบ จู่ๆ เราก็ดันเผลอพูดเสียงดังออกไป

, E4 M9 h2 I3 [  ?“อ้าว แล้วกัน... ขึ้นเสียงใส่พี่อีกแล้ว เป็นอะไรหว่าอยู่ๆก็เสียงดัง” พี่ยักษ์ยิ้มกริ่มพร้อมกับยืนหน้ามาใกล้ๆ แล้วโยกหัวเราไปมา

$ }4 A- t6 j& Z" q* C/ r! X2 E3 N“ผม...ขอโทษฮะ...ก็ผม...ยังไม่ได้บอกเลยว่าผมจะไปอยู่กรุงเทพฯ...” เราพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
4 S8 ]* h2 H: d/ Y$ Mเพราะเมื่อกี้เราเองก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ ก็เผลอเสียงดังใส่พี่เขา

5 S! j( G, x" x: |/ }9 I“จ้าๆ ยังไม่ได้บอกก็ยังไม่ได้บอก ป่ะ อยากกินอะไรมั้ยครับไอ้ลูกหมา”
2 K- F) [6 ]8 l$ I+ ]1 s/ t
+ U: ?; J* t0 E1 E4 U( ?5 Eเราพยักหน้ารับแล้วยิ้มกว้างให้พี่เขาทันที หลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็พาเราไปซื้อของกินหน้าโรงเรียนก่อนจะแวะไปที่ทำงานพี่เขาก่อน
3 k9 x/ R5 \0 g' j

---------

. K# _. H0 R0 O/ x( Iหลังจากเลิกงานกลับมา พี่ยักษ์ก็พาพี่เมฆไปบ้านป้าปู สักพักใหญ่พี่เขาก็ขับรถไถผ่านหน้าบ้านไปเราเลยรีบวิ่งตามไปดู

ก็เห็นพี่เขาจอดรถไถริมถนนข้างต้นก้ามปูใหญ่ พร้อมกับช่วยกันทยอยขนแผ่นไม้กระดานลงจากรถไถ
จะว่าไปแผ่นไม้กระดานเหมือนจะบาง แต่พอเราไปช่วยพี่เขายกด้วยมันก็หนักมากเหมือนกันแหะ...
8 |' w! d$ k+ ]' m( ]ทุลักทุเลมากกว่าจะขนลงได้แผ่นหนึ่งจนโดนพี่เมฆไล่ให้ไปยืนดูเฉยๆ เพราะเกะกะมากกว่ามาช่วย เชอะ!55555

# k1 o' R/ c( b0 k, zหลังจากที่ขนลงเสร็จเรียบร้อยเราก็รีบกลับเข้าไปในบ้านเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเย็น
6 R. y! M4 V/ \กับตักน้ำเย็นเตรียมไว้สองขันสำหรับพี่ยักษ์กับพี่เมฆ

- f4 Y: ]6 I; `1 A) ]- h“อ้าว ไอ้ตัวเล็กทำไมของพี่ไม่มีผ้าเช็ดมั่งวะ?” พี่เมฆรับขันน้ำไป แต่ยังไม่วายบ่นอุบว่าของตัวเองไม่มีผ้า
1 W0 r& f  M5 j; r! w7 q
1 Q; p, g5 _: Z“ผ้าเช็ดตีนตรงบันไดนั่นไง เอาไปใช้ก่อนได้นะ กูไม่ว่า” พี่ยักษ์รีบพูดขัดขึ้นทันที ทำเอาเราถึงกับหลุดขำ

/ T1 o! Q. e. U$ G) ]2 T$ bชอบเวลาที่พวกพี่เขาแหย่กวนประสาทกันจริงๆ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะโดนกวนก็แล้วแต่
2 v+ R+ ^, y9 D2 n% h) R0 Sแต่เราก็รู้สึกว่ามันสมน้ำสมเนื้ออย่างบอกไม่ถูก เราขำใส่ได้ทั้งสองฝ่าย 555555

8 {: P( F. |; l" o/ L$ l  D! F“โธ่ พวกมึงนี่นะพอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย” พี่เมฆตัดพ้อทันทีที่เห็นว่าเราเองก็หัวเราะชอบใจ

/ G' y8 W1 _/ K' j/ z5 J“พี่ยักษ์วันนี้ทำงานมาไม่เหนื่อยหรอฮะ?” เราถามพร้อมกับบีบนวดไหล่ให้พี่เขาไปมาทั้งสองข้าง

8 p- X2 J% s( f“ก็...นิดหน่อยจ้ะ ทำไมเหรอ?”
5 L$ [7 Y- p6 B# @0 Y
“ก็เห็นพี่ยักษ์พาพี่เมฆไปขนไม้ ทำไมรีบทำจังเลยฮะ...ไว้ทำตอนว่างๆก็ได้”

/ ^% E. j, A/ n“อ้าว ก็พี่ไม่รู้...ว่าหนูจะอยู่กับพี่หรือเปล่านิก็เลยอยากทำให้เสร็จก่อน เผื่อได้ขึ้นไปนอนเล่นกันสักคืน ก่อนหนูไปอยู่กรุงเทพฯก็ยังดี”

" T0 \. L+ G) A' _2 Z' @“เอ็งก็อยู่ต่อสิวะไอ้ตัวเล็ก พ่อยักษ์ของเอ็ง ขอให้มันรู้เถอะว่าเอ็งอยากได้อะไรมันแทบจะหามาประเคนให้ แบบนี้หาไม่ได้อีกแล้วนะโว้ย”
4 U* L+ }1 A( [1 T0 }+ y* lพี่เมฆที่ยืนฟังอยู่รีบพูดเสริมขึ้นมาทันที

  @$ g! P9 D% v- Y7 a* e0 F8 e% r“นี่พี่จะบอกอะไรให้... เอ็งรู้ป่าว... ขนาดไอ้โชคมันแซว เรียกเอ็งว่า‘ไอ้เด็กตุ๊ดๆ’ พ่อยักษ์ของเอ็งได้ยินแค่นั้น…ยังไม่พอใจเลย ซัดกับไอ้โชคเล่นเอาไอ้โชคปากเปิกแตกหมด”
+ E+ J! w/ o* ]# J' N$ r* z
4 o, O4 J7 n# yพอพี่เมฆพูดจบเราถึงกับตาเบิกโพลง แล้วหันไปมองพี่เขา เหมือนจะถามว่า ‘จริงหรอฮะ?’ เพราะเราไม่รู้เคยรู้มาก่อนเลย

1 M2 `4 V) U2 u5 R* oแค่รู้สึกผิดสังเกตุนิดหน่อยตรงที่ช่วงหลังพี่โชคไม่มาทำงานด้วยเลย
แถมบนร่างกายพี่ยักษ์ก็ไม่มีตรงไหนบอบช้ำหรือดูผิดปกติด้วยเราเลยไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนไหน ยังไง...

“เฮ้ยๆๆ ไอ้เมฆ มึงจะเล่าให้น้องมันฟังทำไมวะ! พอเลย นี่ก็ไม่ต้องหูผึ่งไปสนใจมาก เลิกคุยกันได้แล้ว ไปหาข้าวหาปลามากินกัน”
; ^! K8 N* f6 Sพอพี่ยักษ์ดุพี่เมฆเสร็จก็หันมาเอ็ดเราต่อ
7 A! U4 v9 j% {, q# Z0 v/ J
ถึงเราจะไม่ชอบที่ถูกเรียกว่าไอ้ตุ๊ด หรือเด็กตุ๊ด อะไรทำนองนี้...
แต่มันก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ที่เราเหมือนเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่เขากับเพื่อนต้องทะเลาะกัน...
! x2 k2 r; V2 I* Z
& L" e( ?& W% i  J4 |! q1 P% h/ O1 k5 @

----------

หลังจากวันนั้น พอตกเย็นหลังเวลาเลิกงานพี่ยักษ์ก็จะง่วนอยู่กับการวัดแผ่นไม้และเลื่อยไม้ ซึ่งตอนนั้นเราเองก็รู้สึกสงสารพี่เขามาก
. R- d2 \8 y- T. a, a
5 `; k7 V+ L2 A7 L! jเรารู้ดีอยู่แก่ใจว่าเวลาแค่ไม่กี่วันยังไงมันก็ไม่มีทางทำทันอยู่แล้วอีกอย่างพี่เขาลงมือทำแค่คนเดียว
1 \, G- F0 }9 s' Z3 Lโดยแค่อาศัยยืมแรงพี่เมฆมาช่วยขนไม้แค่วันเดียวเท่านั้น
  J$ G7 ~; K0 ~' p$ s
ตลอดทั้งอาทิตย์นั้นจิตใจของเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย พูดตามตรงว่าขนาดว่าเรานั่งคิดยังไงก็คิดไม่ตก
9 z+ F" ~1 h: @  |* Qว่าเราจะตัดสินใจยังไงดีกับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่เลือกยากเหมือนกันสำหรับเด็กจริงๆ
3 I: i& m7 z0 W! U& M% z" X! I9 D  O
  D% C3 g1 G+ r/ d* _แล้วยิ่งใกล้ถึงวันสิ้นเดือน แม่ก็โทรมาบอกผ่านลุงผู้ใหญ่บ้านให้ฝากมาบอกเราว่าเขาจะมาหาเราในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้
มันยิ่งทำให้เรารู้สึกใจหายแปลกๆก็ดีใจอยู่หรอก ที่จะได้เจอพ่อกับแม่แล้ว แต่พอคิดว่าจะไม่ได้อยู่กับพี่เขาอีกแล้วมันก็รู้สึกไม่ดีเลย...
8 n" M& a, }6 N/ z% R" S
, f2 S. ?8 d& R0 w2 s“พี่ยักษ์ฮะ… วันนี้ไปเล่นน้ำตรงคลองที่กระท่อมนาของแม่ผมกันมั้ยฮะ?” เราบอกพี่เขา ขณะที่พาเราซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

; f% _( k% n# t- A* S: |“หืมมมม ไม่ให้พี่กลับทำบ้านต้นไม้ให้หนูต่อเหรอ?” พี่ยักษ์ชะลอรถก่อนจะจอดแล้วหันมาคุยกับเรา

, B- A6 N: X+ n0 a) w- m1 B“ไม่เป็นไรฮะ พ่อกับแม่น่าจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าแล้ว ผมก็เลยอยากไปเล่นน้ำคลอง...” เราบอกเสียงอ่อยๆ
, i3 K  f/ f6 [6 R
0 }' v3 |: a- R! p7 ]: v" [“อยากเล่นน้ำส่งท้ายงั้นสิ ชอบจริงๆเลยน้าเล่นน้ำเนี่ยไอ้ตัวแสบ เอ้า ป่ะ ไปก็ไป”
9 r' f1 v) P$ z% |& r! B( @, s0 n
พอถึงทางเข้านาเรา...ครั้งนี้พี่ยักษ์ก็ให้เราขี่หลังเขาอีกเหมือนทุกที

' `* g2 D/ Q% q$ Z3 n( Y1 ]4 K; D  ~“พี่ขอโทษนะ ที่ทำบ้านต้นไม้ให้หนูเสร็จไม่ทัน...ฮ่าอดขึ้นไปนอนเล่นบนนั้นด้วยกันเลย”
จู่ๆ พี่ยักษ์ก็พูดขึ้นขณะที่พาเราเดินเข้าไปยังกระท่อม

- y' s- q; }+ X: }“ไม่เป็นไรฮะ...แค่นี้...แค่...นี้ก็...ดี...มากแล้ว” เราซบลงกับแผ่นหลังของพี่เขา
แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ มันถึงร้องไห้ออกมาพอเรานึกถึงภาพที่พี่เขานั่งเลื่อยไม้
6 s: i0 K) c( M2 N) J: Gและพยายามประกอบตีตะปูตอกไม้ตามจุดต่างๆ ให้มันเป็นบ้านขึ้นมา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

3 b% K% v* ]  _" J; fด้วยความสูงต่ำที่ไม่เท่ากันของกิ่งไม้ ไหนจะต้องมีเสาไม้มาช่วยค้ำอีก ทำให้ใต้ต้นไม้นั้นมีกองไม้ต่างๆอยู่เต็มไปหมด...
พี่เขาพยายามมากแล้วจริงๆ เรารู้สึกดีนะที่พี่เขาพยายามทำให้เราขนาดนี้
แต่มันก็รู้สึกเศร้า ถ้าเราจะไม่ได้อยู่ดูตอนที่พี่เขาทำมันเสร็จแล้ว...
1 n+ a; G" g( A0 u8 M, k2 m
" O, g6 X2 `# _: ~“เอ้า! แล้วหนูร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ้ตัวแสบ” พี่ยักษ์วางเราลงกับพื้น แล้วหันมาเช็ดน้ำตาให้
0 ?8 I( Q- X  W- Q
! F% y: C7 v  O, D  U8 `“ผม...ผมอยากอยู่กับพี่ยักษ์นะฮะ...แต่...ผมก็อยากอยู่กับพ่อกับแม่ด้วย...ผมไม่รู้เหมือนกัน...ผมเลือก...ไม่ได้...”
) u! C5 S; O, a, a8 l; S, v6 D4 X2 M. dเราปล่อยโฮออกมา ตลอดเวลาเราเองก็รู้สึกกดดันเหมือนกัน ตอนเด็กเราไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอยู่ๆ เราต้องมาตัดสินใจเรื่องอะไรแบบนี้
: M$ @3 [+ _5 [, q* u" {
“โอ๋ๆ ไม่ต้องคิดมากนะครับคนดี เลือกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หนูก็ปล่อยไปทำตามที่หนูต้องการนั่นแหละพี่ไม่ว่าอะไรเลยยย ไอ้ลูกหมาเอ้ย ไอ้ขี้แย”
พี่ยักษ์ดึงตัวเราเข้าไปกอดแล้วลูบหัวเราไปมา ปลอบจนเราหยุดร้อง
( T0 [3 n3 _( Q$ p, E
, E4 H3 L1 _9 F7 w* U+ p, @3 k& Mหลังจากนั้นพอถึงกระท่อมจากที่จะได้เล่นน้ำ ฝนก็ดันเทกระหน่ำลงมา จนพวกเราต้องนั่งหลบฝนกันในกระท่อมก่อน
แน่นอนว่าอากาศแบบนี้มีหรอเราจะไม่หลับ 55555
* [8 B: j4 u0 f* _0 y
“หมาน้อยครับ ตื่นได้แล้ว ป่ะกลับไปนอนต่อที่บ้านกันฝนซาแล้ว”

หลังจากที่ได้ยินเสียงพี่ยักษ์ปลุกเราก็งัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าฟ้าเริ่มมืดแล้วอ้าว ว่าจะนอนหลับแปปเดียว...อดเล่นน้ำเลย

“พี่ยักษ์ฮะ...ถามจริงๆ นะฮะ ถ้าเกิดว่าผมไปอยู่กรุงเทพฯกับพ่อแม่พี่ยักษ์จะทำยังไงต่อหรอฮะ?” เราถามพี่เขาขึ้นมาอีกครั้ง
ขณะที่พวกเรากำลังเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ริมถนน
, H( B- p6 i+ z( w
% u; B- g4 Z% j5 j! F$ ?; z% t“อืมม...เอาตรงๆ พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…แต่พี่ก็คิดไว้แล้วละ ถ้าเกิดหนูไปจริงๆ พี่ก็คงจัดการเรื่องที่นาหาคนเช่าทำนาให้เรียบร้อยก่อน พอเสร็จธุระแล้วก็คงตามไป หางานทำที่อยู่ใกล้ๆกับที่หนูอยู่ ดีมั้ย?”

“ดีฮะๆ”
  q$ @0 I' ^3 `* [5 }/ Q
“แล้ว...พี่ยักษ์จะมีเมียมีลูกมั้ยฮะ?” เราถามต่อเพราะยังรู้สึกคาใจกับเรื่องนี้ไม่หาย

- D8 j) F6 |( F# O“หืมมมม มีดีมั้ยน้า? แล้ว...หนูอยากให้พี่มีรึเปล่าล่ะ??” พี่ยักษ์ถามกลับมาแน่นอนคำตอบของเราคือ ‘ไม่อยากให้มี’ ทำเอาพี่เขาหัวเราะชอบใจใหญ่เลย
& b0 S; Z3 s' N
9 l9 ]! I8 x! Z- M5 y+ S2 Q  t; [. V7 hขำอะไรกัน...ก็คนเค้าไม่อยากให้มีนี่
# O  k  P$ n) @2 T% V) |+ e
6 N8 `' c. u$ m# k5 z“ถ้าเกิดว่า ผมอยู่ต่อกับพี่ยักษ์ แล้ว...ถ้าวันหนึ่งผมดื้อขึ้นมาพี่ยักษ์จะตีผมมั้ยฮะ?”
/ c0 b, T- a1 c
“ไม่ตีจ้ะ แต่...พี่ก็ต้องทำโทษหนูนะ หนูจะได้รู้ว่าสิ่งที่หนูทำมันผิด”
; Q: W" U# v2 I, H" p
“ทำโทษยังไงหรอฮะ?”
) c+ D- g, k4 u' X* ^" m) U" q# K
4 }( ?8 R6 ^6 {8 F& X# r“ไม่บอก”

“อ้าว…” พอเราร้องอ้าวออกไป พี่เขาถึงกับเอียงหน้ามาแล้วยิ้มให้
6 }9 I3 @, q3 \* ~( W
“พี่จะไม่ใช้วิธีทำโทษที่ทำให้หนูเจ็บแน่นอน สบายใจได้เลย แต่ถ้าหนูไม่ดื้อกับพี่มันก็ดีกว่าใช่มั้ยละ?”

' `* L& J/ P, ]% d8 y' w“ฮะ...”

ก็จริงนะ ถ้าไม่ดื้อก็ไม่โดนทำโทษ แต่ถึงยังไงเราก็ต้องถามไว้ก่อนเพื่อความแน่ใจ
เพราะตอนนั้นเราเองก็มีมุมที่ดื้อ ทะเล้นตามภาษาเด็กเหมือนกัน
, z6 |# ~' w) h4 W; U! f+ F+ l7 \
“พี่ยักษ์...ถ้าผมอยู่ด้วย พี่ยักษ์จะไม่ทิ้งผมใช่มั้ยฮะ?”

พอจบประโยคคำถามเรา พี่ยักษ์ก็หยุดเดินทันทีแล้วหันหน้ามายิ้มให้
1 y* T: t  Q4 f( b0 r# V
“หึ...ดูถามเข้าไอ้ลูกหมาเอ้ย! พี่ไม่ทิ้งหนูแน่นอนครับ ถ้าหนูอยู่กับพี่ พี่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดเลย พี่สัญญา”

1 m1 E  D" k6 i8 W0 O, S“อีกอย่าง...ลูกหมาขี้อ้อน ขี้น้อยใจ ขี้แย ขี้กลัวแบบนี้ พี่จะไปหาจากที่ไหนมาไว้นอนกอดทุกคืนได้อีกจริงมั้ย?”
0 h% K& x; G" s! o1 v- A0 nพอพี่เขาพูดจบเราอมยิ้มนิดๆ

พี่ยักษ์เห็นสีหน้าเราเหมือนเขินๆก็หัวเราะชอบใจจากนั้นพี่เขาก็เดินหน้าต่อไป...
; L7 j" C6 z: s$ g7 S; ~" j  @
4 f; Z9 [1 u/ d" sตลอดทางเราได้แต่ซบลงบนแผ่นหลังของพี่เขา
0 t# }* G8 a: ]1 q# p% I3 W, k
, Q! c) l4 k6 Z: d! }เพราะตัวเราเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าต่อไปเราจะได้มีโอกาสทำแบบนี้กับพี่เขาอีกมั้ย...
2 D* J3 r, G3 |, l; u


, c9 i: y$ R0 b) n

Darmmek

ขอบคุณครับ

guyinbkk2510

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

iHNONG

ดูอบอุ่นมากเลยนะ

bangphoon

ขอบคุณครับ

4554

3 q9 q: {- F* k( x! g, Zขอบคุณครับ

Migraine

มาต่อไวๆนะฮะ

sirsar

ทำไมครูตัดสินเร็วขนาดนั้นละพอบัวมาช่วยพูดก็บอกว่าพวกกัน แล้วอีกข้างไม่พวกหรือ ไม่แน่ใจก็ไม่สืบเลยนะ อ่านแล้วโมโหกับครูแบบนี้จริง

kookkoo

ขอบคุณครับ

Linkren

โครตอบอุ่น

winwin2

ขอบคุณครับ

lekthai

หวาน อบอุ่น อ่านเพลินมาก

pai_2552

ขอบคุณครับ

surface

ขอบคุณครับ

guide01

ขอบคุณมากนะครับ

OakyDogie

สัมผัสถึงความอบอุ่นลอยออกมาจากระทู้เลย  ฮาาา /  แอบรู้สึกหน่วงๆ นิดนึง กลัวตอนต่อๆ ไปอารมณ์จะดิ่ง  หงะ

dorap27

ขอบคุณครับ

ROSY712

ขอบคุณครับ