พี่ยักษ์ที่รัก [18]

Vitamin25

7 L2 w: i9 O1 w  z
- T5 l: K! t- q4 U$ r& D5 b% Sตั้งแต่ที่เรามาอยู่กับพี่ยักษ์ทุกเช้าของเราก็ไม่เคยตื่นมาแล้วรู้สึกเหงา หรือโดดเดี่ยวอีกเลย
1 _5 F4 f0 O8 n# g- f! Uบรรยากาศในทุกเช้ามีแต่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ ไม่ใช่แค่เรากับพี่เขาแค่สองคน
แต่ยังรวมถึง...พี่เมฆที่มานั่งเล่นพูดคุยกับพี่ยักษ์เกือบทุกเช้าอีกด้วย...

9 r# I! I% a6 B0 sเช้านี้ก็เช่นกันพี่เมฆมาถึงปุ๊บ ก็เอาแต่ล้อผมทรงใหม่ของพี่ยักษ์ไม่หยุด ทั้ง ‘เฮ้ย! ว่าไงไอ้ทิดไปบวชที่วัดไหนมาวะ?’
หรือ ‘ตัดสั้นขนาดนี้ มึงตัดผมแก้บนหรอวะ?’ และอื่นๆ
ล้อไม่หยุดจนโดนพี่ยักษ์เตะก้นเข้าให้ จังหวะนั้นทำเอาเราหัวเราะชอบใจไม่หยุดเลย

3 j0 W. X5 Q$ a“แต่ผมว่า...พี่ยักษ์ตัดผมทรงนี้แล้วหล่อมากเลยนะฮะ!” พอตั้งสติได้ เราก็รีบพูดเข้าข้างพี่เขาทันที
หวังให้พี่เมฆเลิกล้อพี่ยักษ์ได้แล้วเริ่มรู้สึกสงสาร...
; d" J+ T4 l& m  Q7 @2 v
! \0 d, }% n5 t0 X# K# O" K) Z; C7 Z“แหม! ไอ้ตัวเล็กเอ็งนี่นะ...ไอ้ยักษ์ทำอะไรก็ดีหมดแหละ อิจฉาจังโว้ย ทำอะไรก็มีคนเข้าข้าง”
พี่เมฆหันมาทางเราพร้อมกับเบ้ปากใส่ ทำไมพอพี่เขาทำท่าทางงอนๆ แบบนี้มันดูตลกมากกว่าน่ารักก็ไม่รู้ 5555

, j( a# F+ K5 Y, j“มานี่ซิ... ไอ้ตัวแสบ” พอพี่ยักษ์เรียกเราก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันทีพี่เขายกมือมาลูบหัวเราไปมา ก่อนจะทุบลงเบาๆ หนึ่งที

“นี่แน่ะ! ไม่ต้องมาชมพี่เลย...เมื่อวานตอนออกจากร้านตัดผม ใครขำใส่พี่เป็นบ้าเป็นหลังเมื่อกี้ก็ตอนไอ้เมฆล้อพี่ก็นั่งขำไม่หยุด เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวโดนนน”
& g* B# G- D1 g  F8 i8 s
เราได้แต่ยิ้มแหยๆ อันนี้เถียงไม่ได้เลยเพราะเรื่องจริง แหะๆ
& d8 o) b/ B# o) }# }: k
6 m1 k% ~! x5 G3 h- i

---------

, J8 y- g  j% }! o: w* D& t2 {
- C. r3 o# f4 F' Q) ~* Q  ]“เออ... ไอ้เมฆ เดี๋ยวตอนเย็นเลิกงานแล้วมาบ้านกูก่อนนะมาช่วยกูขนไม้จากบ้านแม่กู มานี่หน่อย”
, l4 r# Z5 C7 v* W  D- p; y/ qพี่ยักษ์เอ่ยขึ้นขณะที่พวกเรากำลังนั่งล้อมวงกินข้าวเช้ากันอยู่

“ขนมาทำอะไรวะ?”
3 g, N" ^! z+ Z  c
) P) h# ]1 n6 ?& }“กูจะเอาไม้ไปทำบ้านบนต้นก้ามปูให้น้องมัน”
/ c5 M, A7 W/ ]# t
“หะ? ไอ้ตัวเล็ก...เอ็งเป็นลิงหรอ? ถึงจะย้ายไปอยู่บนต้นไม้” พี่เมฆหันมาถามเราพร้อมกับทำสีหน้าฉงน

นี่ก็อีกคน ไม่รู้จักบ้านบนต้นไม้อีกและ...
4 M- s" `; }1 q3 H
# q$ a5 `' o! w1 a“ไม่ใช่ฮะ! พี่เมฆไม่เคยดูในหนังหรอ?ที่เขาชอบมีบ้านบนต้นไม้กันอ่า!!”

“อ้อๆ พี่ก็นึกว่าเอ็งเป็นลิงซะอีก ถึงจะย้ายไปอยู่บนต้นไม้” พอพี่เมฆพูดจบ เราสังเกตเห็นสีหน้าพี่ยักษ์มองมาที่เราแล้วอมยิ้มนิดๆ
; B. |! L9 |9 E$ i7 Aแหมม พอเราโดนล้อว่าเป็นลิงนี่ยิ้มชอบใจเชียวนะ!
7 C, O1 Z" `, V! c: x! \6 V
$ M# M1 P8 `" G% G7 S0 n6 _“ว่าแต่...สรุปเอ็งจะอยู่กับไอ้ยักษ์มันต่อใช่ป่าว?” พอพี่เมฆยิงคำถามนี้มาเราถึงกับหยุดชะงัก แล้วเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ทันที
3 g# J, k8 F8 ^$ @' M. [. b. N) }
/ X/ K, z" S2 h9 I7 P! M( ^พูดตามตรงว่าเราเองก็ยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัดเหมือนกันโดยความเป็นเด็กการตัดสินใจอะไรแบบนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก
ถึงแม้พี่ยักษ์จะดีกับเรามากก็ตาม แต่เราก็พึ่งมาอยู่ด้วยกัน มันยังไม่นานพอที่จะสนิทใจขนาดนั้น...


+ [% d2 x' ]6 M2 V& [8 M# J; C% yเราไม่รู้ว่าพี่เขาจะดีกับเราแบบนี้ตลอดไปมั้ย?ด้วยความที่เราเองก็พึ่งถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจากพวกญาติๆ ของตัวเองมา
7 C1 E$ W$ w; ~: fบางครั้งมันก็ยังทำให้เรารู้สึกระแวงและไม่ไว้ใจคนอื่นอยู่เหมือนกันถึงแม้ว่าคนนั้นจะเป็นพี่ยักษ์ก็ตาม
' ?" T* o$ S, E, e2 s
% R3 P* i" v; C3 z1 P, Cต่อให้เราจะรู้สึกดีและมีความสุขเวลาอยู่กับพี่เขาแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็มีความกลัวอยู่เหมือนกัน
กลัวว่าเราจะโดนทำร้ายแบบนั้นอีก...

เพราะในความรู้สึกของเด็ก ยังไงซะตอนนั้นมันก็ต้องรู้สึกสนิทใจกับพ่อแม่ตัวเองมากกว่าอยู่แล้ว
8 N; E2 [9 K6 s4 f2 S
. A& l% f/ D9 L" s“เออน่า มึงอย่าไปถามน้องมันเลย เดี๋ยวถึงวันก็รู้เอง...เอาๆรีบกินข้าวเข้าไอ้ตัวแสบ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนา”
9 ~! B8 r7 k$ n( b, o6 `7 cพอเห็นเรานิ่งเงียบไปนาน พี่ยักษ์ก็พูดขึ้นมาตัดบทเปลี่ยนเรื่องทันที
พร้อมกับยิ้มให้เราเหมือนจะบอกว่าไม่ต้องใส่ใจหรอก...
* k& R. R( Z- L! u0 i" g

----------

4 [( W% K& b# S  a8 r& z9 _ตอนพักเที่ยงช่วงที่กำลังนั่งกินข้าวกัน พวกเพื่อนๆ มาล้อมเราใหญ่เลยพร้อมกับถามเรื่องที่เราจะไปอยู่กรุงเทพฯ จริงหรอ?
$ q% @% j: x3 V8 d9 ?
; C8 |$ R7 c* R0 C$ hแต่ส่วนใหญ่ก็จะโดนตัดพ้อทำนองต่อว่ามากกว่า ว่าอยากให้อยู่ต่อนะเพราะอุตส่าห์พากันไปทำความสะอาดในสวนมะม่วงพี่ยักษ์จนโล่งเตียนแล้ว
0 D) `9 t3 z2 ~5 n8 p. |แถมพึ่งจะพากันวิ่งเล่นได้แค่วันเดียวเอง55555

) C8 X5 ~8 E' h! P  C: N1 o* I‘ถ้าเราเกิดเราไปอยู่กรุงเทพฯ ก็คงไม่มีใครกล้าเข้าไปขอพี่ยักษ์หรอกเพราะพี่ยักษ์น่ะรักมินจะตาย เห็นตามใจทุกอย่างเลย’
( ?& e) f  |7 s  |คำพูดทิ้งท้ายของพี่บัวทำให้เรารู้สึกฉุกคิดขึ้นมานิดหน่อย
) ]& w4 Q8 W2 T. `* U% w

8 p( ?# {, J% E+ J6 }ตลอดเวลาที่อยู่กับพี่เขา ถึงแม้เขาจะดีกับเรามากแค่ไหนในใจลึกๆ เราก็ยังรู้สึกเกรงใจพี่เขาอยู่ดี
$ f3 C2 V6 s9 b* r; Kแต่ส่วนใหญ่ที่เรากล้าขอ ก็มักจะขอเกี่ยวกับเรื่องไปวิ่งเล่นกับพวกเพื่อนเนี่ยแหละ

0 @1 e+ Q, |7 O/ v6 C  K
ไม่เคยร้องขอของเล่น หรืออะไรที่ทำให้พี่เขาต้องเสียเงินเลย

$ ~9 R' S+ x3 E4 M' l7 s. r2 P( Yเพราะพี่เขาก็ทำงานมาเหนื่อยมากกว่าจะได้เงินมา
) D2 _* W% N$ u  O$ y4 o6 {; g/ J: f1 n( bเรารู้ดีว่าไม่ควรเอาแต่ใจไม่เข้าเรื่องแบบนั้น กลัวพี่เขาเบื่อแล้วไม่ให้อยู่ด้วย

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เราก็ไปหาครูประจำชั้น เพราะเขาบอกว่ากินข้าวเสร็จแล้วให้ไปพบเขาด้วย

ครูประจำชั้นได้ยินข่าวเรื่องที่เราจะย้ายกลับไปเรียนที่กรุงเทพฯ
ครูเขาก็บอกว่าไม่อยากให้ย้ายเพราะมันจะวุ่นวายและเข้าเรียนยากอาจมีปัญหาทำให้ไม่ได้เรียนต่อก็ได้
% S1 k6 f$ c2 A- R; d) w3 Fต้องรอปีหน้าแล้วเรียนซ้ำชั้น ป.4 ใหม่

ครูก็ถามเรา ว่ามันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น...ด้วยความที่เรารู้สึกไว้ใจครูพอสมควรก็เลยเล่าให้ฟัง
แต่...ครูกลับทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ คิดว่าเราพูดเกินจริง ก็เลยให้เราไปตามไอ้โหน่งกับไอ้เหน่งมา เขาจะถามและฟังความทั้งสองฝั่ง
4 M2 z( p7 p1 d$ J" z: G
ซึ่งเราก็ต้องพาพวกพี่บัวไปตามหาสองคนนั้นแบบช่วยไม่ได้เพราะเราเองก็ไม่อยากเจอหน้ากับพวกมันแบบส่วนตัวนักหรอก
1 x9 z8 D  q" n7 k" j$ V) m
แน่นอนว่าพอเรียกมันมาถาม สิ่งที่มันเล่ากลับเป็นหนังคนละม้วนที่เราบอกกับครูไปก่อนหน้านี้
: F( |7 p& ~; \) p7 G& K% aแถมยังบอกอีกด้วยว่าเพราะเราดื้อและก้าวร้าวมาก ขนาดว่าเอาไม้ไล่ตีพวกญาติผู้ใหญ่
2 Z1 e5 J0 y% D. D& U; w7 N2 \1 s+ aซึ่งเราตกใจมากไม่คิดว่ามันจะเอาจุดนี้มาเล่า เราก็ทำได้แค่ต้องยอมรับผิดแต่โดยดี
: I. z6 |! M7 M1 g: h# U4 p

! d; c( G1 P8 p  J+ h, o. yด้วยความเป็นเด็กอ่ะเนอะ เราเองก็ไม่อยากโกหกครู แต่...มันกลับทำให้เราดูแย่ในสายตาครูไปในทันที
/ P  ^' Z! ^  y
) V, h, p% u( {# k! ~ก็ทีแรกนึกว่าครูจะถามหาที่มาที่ไปสักหน่อยว่าทำไมเราถึงลงมือทำแบบนั้น...
9 R7 D7 M$ e4 n4 F* Fพอครูทำสีหน้าเหมือนผิดหวังในตัวเราเราเองก็ไม่ได้อยากอธิบายอะไรอีกแล้ว

ขนาดว่าพวกพี่บัวช่วยยืนยันด้วยนะว่าเราโดนกระทำจากทั้งไอ้โหน่งและญาติผู้ใหญ่ทุบตีจริงๆ
ครูดันไม่ฟังอีกเพราะหาว่าเรากับพี่บัวเป็นพวกเดียวกัน...

หลังจากนั้นครูก็พยายามหว่านล้อมให้เราอยู่ต่อ ประมาณว่าให้เรากลับไปอยู่กับญาติเหมือนเดิม
' n8 I6 W( Q6 A& K: _ยังไงญาติพี่น้องกันก็ตัดกันไม่ขาดหรอก
% g) D2 e: E6 W
8 G* _1 U2 u, I7 Yให้เราทำนิ้วเกี่ยวก้อยคืนดีอะไรกับไอ้โหน่งก็ไม่รู้ ให้ไอ้โหน่งรับปากว่าจะดูแลเราและเลิกแกล้งเรา
ซึ่งไอ้โหน่งก็ตอบไปแค่ ‘ครับๆ’ เหมือนรับปากแบบขอไปทีไม่ได้มีความจริงใจในน้ำเสียงพวกนั้นสักนิด

# [" ~* S2 N, `คือถ้าเรื่องมันจบง่ายขนาดนั้น เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็คงไม่บานปลายขนาดนี้หรอก...

ซึ่งสภาพเราตอนนั้นพูดตรงๆ ว่ามันอัดอึดใจจนอยากจะร้องไห้ ครูไม่ได้เข้าใจอะไรเลย มันเลยทำให้เราได้แค่ก้มหน้า
แล้วพยักหน้าอย่างเดียวโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดต่อจากนั้นแม้แต่น้อย
& n( e& D, }( m, r
3 s+ l) d* S9 F/ Q  K5 `2 }0 q...คิดถึงพี่ยักษ์จัง...
$ t/ a4 u5 T( k+ q* _: Y& {
การที่มาคุยกับครูแบบนี้ จู่ๆ ภาพความคิดในหัวของเราก็นึกถึงพี่เขา...มันยิ่งทำให้เรารู้สึกคิดถึงพี่ยักษ์มากขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนนั้นในความรู้สึกของเรา มองว่ายังไงผู้ใหญ่ก็เหมือนกันหมด ไม่ได้สนใจปัญหาของเราจริงจังเลย
- X  T( D* r/ S% C! uมีแต่พี่เขาเท่านั้นแหละ ที่เข้าใจและปกป้องเราจากเรื่องพวกนี้ได้
0 s- }8 y+ M* `5 F7 |

----------

/ b# V7 B" q/ C, j
- \' Y$ B) G* z0 ^( D9 U9 ~' U1 Qตกเย็นพอพี่ยักษ์มารับ เราก็รีบวิ่งไปกอดพี่เขาทันทีทำไมก็ไม่รู้วันนี้รู้สึกคิดถึงแปลกๆ
8 s8 d; Q1 O( h& c! W* S
8 ]$ U  j# |0 b) ?; d2 N“หืออออ เป็นอะไรรึเปล่าไอ้ตัวแสบ ทำไมอยู่ๆ ก็วิ่งมากอดพี่” พี่ยักษ์ทักขึ้นพร้อมกับลูบหัวเราไปมาเบาๆ

“ไม่มีอะไรฮะ...แค่รู้สึกว่าวันนี้คิดถึงพี่ยักษ์” เราเงยหน้าตอบพร้อมกับยิ้มกว้างให้พี่เขา

“ขี้อ้อนจริงนะเรา แต่คิดถึงพี่แค่วันเดียวเองเหรอ?คิดถึงทุกวันไม่ได้รึไง??”

; [: {" d! z. u) g3 o“ได้สิฮะ ผมจะคิดถึงพี่ยักษ์ทุกวันเลยยยย” พอเราตอบไปแบบนี้พี่ยักษ์ก็อมยิ้มนิดๆ ก่อนจะดึงตัวเราออกแล้วก็ย่อตัวนั่งลง
& z0 U6 _% N  Y# W: p3 z
0 Z) F. X2 X( }  E; Q% z6 T1 J5 y“เอ่...อย่างนี้ถ้าไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วยังมีคนคิดถึงพี่อยู่มั้ยน้า...แล้วถ้าพี่คิดถึงหนู ทำยังไงดี? ไปหากอดสาวแถวนี้ดีมั้ย??”

6 ^0 x0 }* @$ s' D: j“ผมยังไม่ได้บอกเลยนะฮะ! ว่าผมจะไปอยู่กรุงเทพฯ!!”พอพี่เขาพูดจบ จู่ๆ เราก็ดันเผลอพูดเสียงดังออกไป

/ s; ?) J' p7 I8 Y“อ้าว แล้วกัน... ขึ้นเสียงใส่พี่อีกแล้ว เป็นอะไรหว่าอยู่ๆก็เสียงดัง” พี่ยักษ์ยิ้มกริ่มพร้อมกับยืนหน้ามาใกล้ๆ แล้วโยกหัวเราไปมา

9 q- I0 Q  B- K0 N& V( W0 V“ผม...ขอโทษฮะ...ก็ผม...ยังไม่ได้บอกเลยว่าผมจะไปอยู่กรุงเทพฯ...” เราพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
เพราะเมื่อกี้เราเองก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ ก็เผลอเสียงดังใส่พี่เขา
" {; q* x" ^6 c0 [& i
6 s4 G) N6 ^8 A+ g6 @“จ้าๆ ยังไม่ได้บอกก็ยังไม่ได้บอก ป่ะ อยากกินอะไรมั้ยครับไอ้ลูกหมา”

เราพยักหน้ารับแล้วยิ้มกว้างให้พี่เขาทันที หลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็พาเราไปซื้อของกินหน้าโรงเรียนก่อนจะแวะไปที่ทำงานพี่เขาก่อน
+ p* g5 K. ^9 `. y9 ~5 c
, d4 f- n! z2 z! J6 D6 d) g

---------

หลังจากเลิกงานกลับมา พี่ยักษ์ก็พาพี่เมฆไปบ้านป้าปู สักพักใหญ่พี่เขาก็ขับรถไถผ่านหน้าบ้านไปเราเลยรีบวิ่งตามไปดู
3 d/ ~* ]8 f# `, z- I. R
2 e/ ^+ ?" z3 X8 Cก็เห็นพี่เขาจอดรถไถริมถนนข้างต้นก้ามปูใหญ่ พร้อมกับช่วยกันทยอยขนแผ่นไม้กระดานลงจากรถไถ
จะว่าไปแผ่นไม้กระดานเหมือนจะบาง แต่พอเราไปช่วยพี่เขายกด้วยมันก็หนักมากเหมือนกันแหะ...
ทุลักทุเลมากกว่าจะขนลงได้แผ่นหนึ่งจนโดนพี่เมฆไล่ให้ไปยืนดูเฉยๆ เพราะเกะกะมากกว่ามาช่วย เชอะ!55555

หลังจากที่ขนลงเสร็จเรียบร้อยเราก็รีบกลับเข้าไปในบ้านเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเย็น
/ H! O+ T- c" g, F, g6 jกับตักน้ำเย็นเตรียมไว้สองขันสำหรับพี่ยักษ์กับพี่เมฆ
1 Z+ g% p# A% m
. ~+ ?+ _% k' o: V  C1 |# X“อ้าว ไอ้ตัวเล็กทำไมของพี่ไม่มีผ้าเช็ดมั่งวะ?” พี่เมฆรับขันน้ำไป แต่ยังไม่วายบ่นอุบว่าของตัวเองไม่มีผ้า
$ Z9 g) G  L' X" r5 z( h% h" u6 `' z
“ผ้าเช็ดตีนตรงบันไดนั่นไง เอาไปใช้ก่อนได้นะ กูไม่ว่า” พี่ยักษ์รีบพูดขัดขึ้นทันที ทำเอาเราถึงกับหลุดขำ

" R& B8 D& X4 P3 @6 n2 Nชอบเวลาที่พวกพี่เขาแหย่กวนประสาทกันจริงๆ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะโดนกวนก็แล้วแต่
/ _7 G6 }& g+ s/ p3 ]แต่เราก็รู้สึกว่ามันสมน้ำสมเนื้ออย่างบอกไม่ถูก เราขำใส่ได้ทั้งสองฝ่าย 555555

“โธ่ พวกมึงนี่นะพอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย” พี่เมฆตัดพ้อทันทีที่เห็นว่าเราเองก็หัวเราะชอบใจ

; j1 f  q$ ?( {. r' u6 I. x. m“พี่ยักษ์วันนี้ทำงานมาไม่เหนื่อยหรอฮะ?” เราถามพร้อมกับบีบนวดไหล่ให้พี่เขาไปมาทั้งสองข้าง

“ก็...นิดหน่อยจ้ะ ทำไมเหรอ?”

“ก็เห็นพี่ยักษ์พาพี่เมฆไปขนไม้ ทำไมรีบทำจังเลยฮะ...ไว้ทำตอนว่างๆก็ได้”

“อ้าว ก็พี่ไม่รู้...ว่าหนูจะอยู่กับพี่หรือเปล่านิก็เลยอยากทำให้เสร็จก่อน เผื่อได้ขึ้นไปนอนเล่นกันสักคืน ก่อนหนูไปอยู่กรุงเทพฯก็ยังดี”
, s2 n( L1 s5 u) K0 z
4 x; F, o" M* ]“เอ็งก็อยู่ต่อสิวะไอ้ตัวเล็ก พ่อยักษ์ของเอ็ง ขอให้มันรู้เถอะว่าเอ็งอยากได้อะไรมันแทบจะหามาประเคนให้ แบบนี้หาไม่ได้อีกแล้วนะโว้ย”
พี่เมฆที่ยืนฟังอยู่รีบพูดเสริมขึ้นมาทันที
5 o7 R$ M. W9 z. u# o( n
“นี่พี่จะบอกอะไรให้... เอ็งรู้ป่าว... ขนาดไอ้โชคมันแซว เรียกเอ็งว่า‘ไอ้เด็กตุ๊ดๆ’ พ่อยักษ์ของเอ็งได้ยินแค่นั้น…ยังไม่พอใจเลย ซัดกับไอ้โชคเล่นเอาไอ้โชคปากเปิกแตกหมด”
5 b, U! z3 l  `  [2 k) A9 @
8 _3 G* @; n2 p2 r- |% h8 `พอพี่เมฆพูดจบเราถึงกับตาเบิกโพลง แล้วหันไปมองพี่เขา เหมือนจะถามว่า ‘จริงหรอฮะ?’ เพราะเราไม่รู้เคยรู้มาก่อนเลย

แค่รู้สึกผิดสังเกตุนิดหน่อยตรงที่ช่วงหลังพี่โชคไม่มาทำงานด้วยเลย
แถมบนร่างกายพี่ยักษ์ก็ไม่มีตรงไหนบอบช้ำหรือดูผิดปกติด้วยเราเลยไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนไหน ยังไง...
2 P& N3 x6 {% H8 j- ]* e- v$ A
“เฮ้ยๆๆ ไอ้เมฆ มึงจะเล่าให้น้องมันฟังทำไมวะ! พอเลย นี่ก็ไม่ต้องหูผึ่งไปสนใจมาก เลิกคุยกันได้แล้ว ไปหาข้าวหาปลามากินกัน”
พอพี่ยักษ์ดุพี่เมฆเสร็จก็หันมาเอ็ดเราต่อ

* m+ L8 A1 k( ~7 M. ~ถึงเราจะไม่ชอบที่ถูกเรียกว่าไอ้ตุ๊ด หรือเด็กตุ๊ด อะไรทำนองนี้...
, s2 z8 Z# L" Q. w; [) sแต่มันก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ที่เราเหมือนเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่เขากับเพื่อนต้องทะเลาะกัน...

" u6 R0 t4 }2 P

----------

9 W- U- Q* f, f! p. g
7 L. B/ \; T) E$ V  B" ~; Gหลังจากวันนั้น พอตกเย็นหลังเวลาเลิกงานพี่ยักษ์ก็จะง่วนอยู่กับการวัดแผ่นไม้และเลื่อยไม้ ซึ่งตอนนั้นเราเองก็รู้สึกสงสารพี่เขามาก
+ q) u2 s9 \0 z) [( M4 g6 x# `3 f
เรารู้ดีอยู่แก่ใจว่าเวลาแค่ไม่กี่วันยังไงมันก็ไม่มีทางทำทันอยู่แล้วอีกอย่างพี่เขาลงมือทำแค่คนเดียว
5 {8 F% x9 X, v' i& D, o( {โดยแค่อาศัยยืมแรงพี่เมฆมาช่วยขนไม้แค่วันเดียวเท่านั้น
& o' N) L) ~; s* T7 W+ }& F
ตลอดทั้งอาทิตย์นั้นจิตใจของเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย พูดตามตรงว่าขนาดว่าเรานั่งคิดยังไงก็คิดไม่ตก
7 A% u0 p: K: Qว่าเราจะตัดสินใจยังไงดีกับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่เลือกยากเหมือนกันสำหรับเด็กจริงๆ

  a5 [+ @8 }: N: Q. Uแล้วยิ่งใกล้ถึงวันสิ้นเดือน แม่ก็โทรมาบอกผ่านลุงผู้ใหญ่บ้านให้ฝากมาบอกเราว่าเขาจะมาหาเราในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้
มันยิ่งทำให้เรารู้สึกใจหายแปลกๆก็ดีใจอยู่หรอก ที่จะได้เจอพ่อกับแม่แล้ว แต่พอคิดว่าจะไม่ได้อยู่กับพี่เขาอีกแล้วมันก็รู้สึกไม่ดีเลย...

; n' I: X$ I* p8 \, k  W! s“พี่ยักษ์ฮะ… วันนี้ไปเล่นน้ำตรงคลองที่กระท่อมนาของแม่ผมกันมั้ยฮะ?” เราบอกพี่เขา ขณะที่พาเราซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

“หืมมมม ไม่ให้พี่กลับทำบ้านต้นไม้ให้หนูต่อเหรอ?” พี่ยักษ์ชะลอรถก่อนจะจอดแล้วหันมาคุยกับเรา

“ไม่เป็นไรฮะ พ่อกับแม่น่าจะมาถึงพรุ่งนี้เช้าแล้ว ผมก็เลยอยากไปเล่นน้ำคลอง...” เราบอกเสียงอ่อยๆ

“อยากเล่นน้ำส่งท้ายงั้นสิ ชอบจริงๆเลยน้าเล่นน้ำเนี่ยไอ้ตัวแสบ เอ้า ป่ะ ไปก็ไป”

พอถึงทางเข้านาเรา...ครั้งนี้พี่ยักษ์ก็ให้เราขี่หลังเขาอีกเหมือนทุกที

“พี่ขอโทษนะ ที่ทำบ้านต้นไม้ให้หนูเสร็จไม่ทัน...ฮ่าอดขึ้นไปนอนเล่นบนนั้นด้วยกันเลย”
จู่ๆ พี่ยักษ์ก็พูดขึ้นขณะที่พาเราเดินเข้าไปยังกระท่อม

“ไม่เป็นไรฮะ...แค่นี้...แค่...นี้ก็...ดี...มากแล้ว” เราซบลงกับแผ่นหลังของพี่เขา
  j; U* Q& ^2 @, `) s. Pแต่ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ มันถึงร้องไห้ออกมาพอเรานึกถึงภาพที่พี่เขานั่งเลื่อยไม้
และพยายามประกอบตีตะปูตอกไม้ตามจุดต่างๆ ให้มันเป็นบ้านขึ้นมา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
. \  E# t- h$ r
: E+ D8 p2 k  \) M7 Pด้วยความสูงต่ำที่ไม่เท่ากันของกิ่งไม้ ไหนจะต้องมีเสาไม้มาช่วยค้ำอีก ทำให้ใต้ต้นไม้นั้นมีกองไม้ต่างๆอยู่เต็มไปหมด...
; N8 L/ u8 m$ C, R& c/ F( u% `; M  C* Yพี่เขาพยายามมากแล้วจริงๆ เรารู้สึกดีนะที่พี่เขาพยายามทำให้เราขนาดนี้
6 K8 [" d8 W$ uแต่มันก็รู้สึกเศร้า ถ้าเราจะไม่ได้อยู่ดูตอนที่พี่เขาทำมันเสร็จแล้ว...

! c1 P4 e9 U* H. N: p“เอ้า! แล้วหนูร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ้ตัวแสบ” พี่ยักษ์วางเราลงกับพื้น แล้วหันมาเช็ดน้ำตาให้
, B5 k4 p1 r; {4 @! [/ J
“ผม...ผมอยากอยู่กับพี่ยักษ์นะฮะ...แต่...ผมก็อยากอยู่กับพ่อกับแม่ด้วย...ผมไม่รู้เหมือนกัน...ผมเลือก...ไม่ได้...”
เราปล่อยโฮออกมา ตลอดเวลาเราเองก็รู้สึกกดดันเหมือนกัน ตอนเด็กเราไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอยู่ๆ เราต้องมาตัดสินใจเรื่องอะไรแบบนี้

“โอ๋ๆ ไม่ต้องคิดมากนะครับคนดี เลือกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หนูก็ปล่อยไปทำตามที่หนูต้องการนั่นแหละพี่ไม่ว่าอะไรเลยยย ไอ้ลูกหมาเอ้ย ไอ้ขี้แย”
% k+ D4 @7 S! E' S+ D* aพี่ยักษ์ดึงตัวเราเข้าไปกอดแล้วลูบหัวเราไปมา ปลอบจนเราหยุดร้อง
- T* l" ]. r1 L/ D- S- W2 `5 l- ~! I
หลังจากนั้นพอถึงกระท่อมจากที่จะได้เล่นน้ำ ฝนก็ดันเทกระหน่ำลงมา จนพวกเราต้องนั่งหลบฝนกันในกระท่อมก่อน
แน่นอนว่าอากาศแบบนี้มีหรอเราจะไม่หลับ 55555
; T9 Q9 s6 s; b, m/ n& j" W1 `
“หมาน้อยครับ ตื่นได้แล้ว ป่ะกลับไปนอนต่อที่บ้านกันฝนซาแล้ว”
3 X  l. O! n5 u' C8 k. l! `
6 O) I9 R) `% w0 a7 f% gหลังจากที่ได้ยินเสียงพี่ยักษ์ปลุกเราก็งัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าฟ้าเริ่มมืดแล้วอ้าว ว่าจะนอนหลับแปปเดียว...อดเล่นน้ำเลย

“พี่ยักษ์ฮะ...ถามจริงๆ นะฮะ ถ้าเกิดว่าผมไปอยู่กรุงเทพฯกับพ่อแม่พี่ยักษ์จะทำยังไงต่อหรอฮะ?” เราถามพี่เขาขึ้นมาอีกครั้ง
ขณะที่พวกเรากำลังเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ริมถนน
! g" q" W& y( D7 s0 I3 t7 E
“อืมม...เอาตรงๆ พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…แต่พี่ก็คิดไว้แล้วละ ถ้าเกิดหนูไปจริงๆ พี่ก็คงจัดการเรื่องที่นาหาคนเช่าทำนาให้เรียบร้อยก่อน พอเสร็จธุระแล้วก็คงตามไป หางานทำที่อยู่ใกล้ๆกับที่หนูอยู่ ดีมั้ย?”

8 T! X/ T) R+ D+ d- V. ?" J“ดีฮะๆ”
# s9 m$ `2 o  G. p$ ~
" r8 N  j& X2 T* ]3 a& [+ Q“แล้ว...พี่ยักษ์จะมีเมียมีลูกมั้ยฮะ?” เราถามต่อเพราะยังรู้สึกคาใจกับเรื่องนี้ไม่หาย
" N- ^0 v1 n. ], ^3 x8 G
- c9 |! z. [) ^  a“หืมมมม มีดีมั้ยน้า? แล้ว...หนูอยากให้พี่มีรึเปล่าล่ะ??” พี่ยักษ์ถามกลับมาแน่นอนคำตอบของเราคือ ‘ไม่อยากให้มี’ ทำเอาพี่เขาหัวเราะชอบใจใหญ่เลย

ขำอะไรกัน...ก็คนเค้าไม่อยากให้มีนี่

“ถ้าเกิดว่า ผมอยู่ต่อกับพี่ยักษ์ แล้ว...ถ้าวันหนึ่งผมดื้อขึ้นมาพี่ยักษ์จะตีผมมั้ยฮะ?”
6 C8 C2 q! W/ a  a' I& Z7 K' I
“ไม่ตีจ้ะ แต่...พี่ก็ต้องทำโทษหนูนะ หนูจะได้รู้ว่าสิ่งที่หนูทำมันผิด”

- V8 Y$ X$ x6 g4 x9 J, l“ทำโทษยังไงหรอฮะ?”
% V4 W9 T4 p$ \4 @
“ไม่บอก”

9 k2 S1 q2 c0 N, p* z: b“อ้าว…” พอเราร้องอ้าวออกไป พี่เขาถึงกับเอียงหน้ามาแล้วยิ้มให้
/ D4 n) i* C2 b. E0 f4 q+ j$ ?; O
/ u' p3 ^4 U) _6 w7 S“พี่จะไม่ใช้วิธีทำโทษที่ทำให้หนูเจ็บแน่นอน สบายใจได้เลย แต่ถ้าหนูไม่ดื้อกับพี่มันก็ดีกว่าใช่มั้ยละ?”

5 t; I: P2 d% A; A9 \" C$ N& v“ฮะ...”

ก็จริงนะ ถ้าไม่ดื้อก็ไม่โดนทำโทษ แต่ถึงยังไงเราก็ต้องถามไว้ก่อนเพื่อความแน่ใจ
เพราะตอนนั้นเราเองก็มีมุมที่ดื้อ ทะเล้นตามภาษาเด็กเหมือนกัน
# C" F1 [- {) [0 |# @6 B- E
“พี่ยักษ์...ถ้าผมอยู่ด้วย พี่ยักษ์จะไม่ทิ้งผมใช่มั้ยฮะ?”

พอจบประโยคคำถามเรา พี่ยักษ์ก็หยุดเดินทันทีแล้วหันหน้ามายิ้มให้

“หึ...ดูถามเข้าไอ้ลูกหมาเอ้ย! พี่ไม่ทิ้งหนูแน่นอนครับ ถ้าหนูอยู่กับพี่ พี่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดเลย พี่สัญญา”

“อีกอย่าง...ลูกหมาขี้อ้อน ขี้น้อยใจ ขี้แย ขี้กลัวแบบนี้ พี่จะไปหาจากที่ไหนมาไว้นอนกอดทุกคืนได้อีกจริงมั้ย?”
; ^) R  k7 H  L0 F9 M( r% U2 hพอพี่เขาพูดจบเราอมยิ้มนิดๆ
! Y; m4 g* Z1 D$ z! |7 F. E7 [
พี่ยักษ์เห็นสีหน้าเราเหมือนเขินๆก็หัวเราะชอบใจจากนั้นพี่เขาก็เดินหน้าต่อไป...

% B5 q2 O( M0 w3 m' wตลอดทางเราได้แต่ซบลงบนแผ่นหลังของพี่เขา
  M  F$ i1 U7 k; _: o
เพราะตัวเราเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าต่อไปเราจะได้มีโอกาสทำแบบนี้กับพี่เขาอีกมั้ย...


. a5 D" R( H% r2 g. r) C7 d
' C; k+ Y5 s/ Q6 Q0 K2 c8 {6 }

Darmmek

ขอบคุณครับ

guyinbkk2510

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

iHNONG

ดูอบอุ่นมากเลยนะ

bangphoon

ขอบคุณครับ

4554

) r5 U; @5 W+ f- R; y0 nขอบคุณครับ

Migraine

มาต่อไวๆนะฮะ

sirsar

ทำไมครูตัดสินเร็วขนาดนั้นละพอบัวมาช่วยพูดก็บอกว่าพวกกัน แล้วอีกข้างไม่พวกหรือ ไม่แน่ใจก็ไม่สืบเลยนะ อ่านแล้วโมโหกับครูแบบนี้จริง

kookkoo

ขอบคุณครับ

Linkren

โครตอบอุ่น

winwin2

ขอบคุณครับ

lekthai

หวาน อบอุ่น อ่านเพลินมาก

pai_2552

ขอบคุณครับ

surface

ขอบคุณครับ

guide01

ขอบคุณมากนะครับ

OakyDogie

สัมผัสถึงความอบอุ่นลอยออกมาจากระทู้เลย  ฮาาา /  แอบรู้สึกหน่วงๆ นิดนึง กลัวตอนต่อๆ ไปอารมณ์จะดิ่ง  หงะ

dorap27

ขอบคุณครับ

ROSY712

ขอบคุณครับ