นินายนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ และเป็นเรื่องราวสมมติที่เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน% w# W* v# S3 o
ไม่เจตนาอื่นใดเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ผู้เขียนให้ความเคารพและศรัทธาต่อสถานที่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์- _6 I+ b- ^1 `
ณ ที่แห่งนี้เสมอ....... โปรดอ่านิยายเพื่อความบันเทิงเท่านั้น .....2 h2 a6 `& F, Q
. ~' ^: n }0 W9 z+ U
แทนไท หนุ่มนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาประวัติศาสตร์และโบราณคดี, `6 e7 n" Z! C# \2 x
ที่มีความหหล่อน่ารักในแบบบ้าน ๆ สไตล์หนุ่มอิสานลูกครึ่งไทย(บึงกาฬ)-เวียงจันทร์ เขาเป็น; v. `# d- z; Q5 l% x. A+ F8 n k
คนที่ชอบศึกษาเรื่องราวเกียวกับโบราณคดี ตำนาน และความเชื่อเป็นอย่างมากโดยเฉพาะ3 t" M2 P8 Q! p5 x/ K
เรื่องราวเกี่ยวกับพญานาค ตำนานความรักระหว่างนาคกับมนุษย์ จนกระทั้งวันหนึ่งเขาและ- i8 }1 w4 p2 _# C4 L0 e4 n
เพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวพักผ่อนที่ภูลังกาช่วงวันหยุด และโปรแจ็คเกี่ยวกับตำนานท้องถิ่นส่งอาจารย์8 H1 ^( K, i- t* o$ ]+ r$ A
- B# }2 x. Q3 |! \แทนไท เลือกที่จะมาที่ภูลังกา บ้านเกิดของเขา เมื่อมาถึง& T$ v1 W2 }9 r4 h+ Z
"สบายดี"
0 P! K% v" l, Tเสียงทักทายภาษาลาวเอ่ยดังขึ้น แน่นอนครับว่าแม่จำปา แม่ของแทนไทเอ่ยทักทายเพื่อน ๆ ' g) _$ I! ]* x( Z
ของลูก น้อยหน่าเลยตอบกลับว่า....
0 R- b# ]3 w; t0 [9 b) y"โอ๊ยสบายดีจ่ะแม่ แม่สายดีไหม" S" z2 R$ K8 e
"เดี๋ยว ๆ มึงอีบักเขียบ สบายดีภาษลาวแปลว่าสวัสดี"6 _7 m- E! f; X
โทนนี่ เลยเอ่ยขึ้นว่า...8 N. h7 x+ v2 }/ n8 ~5 |
"ปึกหลายคักน้อคนเฮา"
# C+ F/ v1 O; I# t. q4 K"นี่ ข่อยกะเย้าเล่นกะอีแม่ปะพวกสู ฮ้วย"
' ]3 S) T2 _% ^5 sน้อยหน่าเอ่ยขึ้น แม่จำปาจึงพูดขึ้นว่า.....
6 a* O5 u! `4 m, [# L"ไป ไป ไปพัก เเม่เตรียมห้องพักไว้ให้พวกเราทุกคนแล้ว น้อยหน่า โทนนี่ และต้นข้าว ส่วนเรา
4 U0 g3 [+ a! vแทนไทจะค้างที่รีสอร์ทกับหมู่หรือว่าสิเมื่อบ้านกับแม่"6 L: ~! {( R- S& A. l% g
"ข่อยอยู่กับหมู่กะได้แม่ แม่กลับฮอดเฮือนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวรีสอร์ทข่อยดูแลต่อเอง"
6 G$ b w, D* I" G {; h) ^& g# b$ Q3 ]; a$ C( l1 `: b2 s h
บ้านของแทนไท ทำธุรกิจรรีสอร์ทที่พักซึ่งบรรยากาศที่นี่ดีมาก ร่มรื่นร่มเย็นน่ามาพพักผ่อนมาก
& I: s1 T3 l$ F1 c. rในขณะที่เพื่อน ๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อน. H5 u1 D$ |7 d- g- a3 |5 h7 {
"แทนไท"
" W/ {, N6 T4 L; I7 ^. r4 Q, ]"อิหยั่งแม่"
9 M) ~; n* p' p i# K"ลูกเชื่อเรื่องที่ขะจ้ำเพิ่นเคยเว้าเกี่ยวกับเจ้าของบ่"
) p/ I; I9 t7 v' H"ก็เฉยๆนะแม่ ข่อยว่าเรื่องอิหยังที่เฮาพิสูจน์มันบ่ได้ เฮาก็อย่าใส่ใจไปเต็มฮ้อย เออแล้ว$ t0 T( \2 h9 f
อิพ่อหละ ข่อยยังบ่ผ่อหน้าเพิ่นเลย"
% J% h2 g& R1 v2 ~"พ่อเจ้าก็นำทางนักท่องเที่ยวไปขึ้นภูลังกาไงลูก วันนี้วันพระใหญ่ขึ้น 15 ค่ำนักท่องเที่ยว
8 t: S+ F! s# X8 B& u( ^* kมากันเยอะ"# }; i; }% g) {1 _/ i' f
"นั้นข่อยขอไปหาอิพ่อเด้แม่"
) a$ ], X9 _& |"ระวังโตแน่เด้อ"& K# J5 C' u* J1 a7 w
"ครับแม่"9 s# O5 f9 R. i# |3 z9 C
หลังจากที่แทนไทพูดคุยกับแม่เสร็จก็ขับมอไซต์ไปที่ภูตามลำพัง/ S1 \: S5 d' X: o" C# V/ T
6 a& R V$ j% t- Z% Z2 Oเมื่อมาถึง แทนไทก็ได้เดินทางขึ้นภูไปหาพ่อของเขาแต่ระหว่างทางที่ขึ้นเขากลับไม่เจอผู้คน9 }( h; ~5 x( N. X( i/ d. G
ทั้งๆ ที่ยังไม่ใช่เวลาปิดให้ขึ้นชม "เอ๊...หรือว่าเราจะมาผิดทาง แต่มันก็ถูกเเล้วนี่" แทนไทเดินไป
4 e# B! O3 u0 _0 ^บ่นไปสักพักก็เจอกับชายหนุ่มรูปงามแต่งกายบ้าน ๆ แบบชาวบ้านทั่วไปกางเกงขาก๊วยเสื้อ
P+ Z0 M2 V6 W$ t) Qม่อฮ่อม ผ้าขาวม้าโพกหัว
X* s9 t+ p N8 s"คุณเป็นใครเหมือนไม่ใช่คนแถวนี้"
2 B* t+ z+ K) M! w1 gชายหนุ่มเอ่ยถามแทนไท แทนไทเลยตอบไปว่า.....
% Y! U% }$ c' F6 }3 |! ["ผมชื่อแทนไท ผมจะขึ้นไปบนภูรับนักท่องเที่ยวลงกลับที่พัก"' G6 z e( d/ j! l" X
"หือ คุณขึ้นผิดทางแล้วหละ"
6 M, ~: p1 M. T' f2 T2 q"ไม่นะผมจำได้ว่า นี่คือทางขึ้นที่ผมเคยขึ้น"
9 ]1 T. |% M0 X) eแทนไทชักเริ่มงง จนชายหนุ่มพูดขึ้นว่า.../ Y- w# j; P# r$ G8 F
"นั้น คุณไปพักที่บ้านผมก่อน อากาศใกล้จะมืดแล้วเดี๋ยวจะหลงป่า"
( c! O* B0 f5 G! m$ D# h! q$ z"แล้วผมจะกลับไงคุณ"8 f$ ^" U, @7 v
"มันมีทางเข้าก็ต้องมีทางออก ไปพักกับผมก่อนเเถอะ"2 H- h9 h" {8 U* Q7 {( d
"เดี๋ยวคุณชื่ออะไร"
0 a7 x: ?( {, |"ผมชื่อ ภูผา ครับ คุณแทนไท"
# ~' L7 @1 ^& r5 z7 z. B. T7 E' r- j0 m; e1 t" N
ภูผาพาแทนไทเดินเข้ามาที่กระท่อมหลังหนึ่งที่ปลูกอยู่กลางป่า ด้านหลังมีลำธารน้ำที่ใส
: E: }% x/ v" e' x9 N3 ?สะอาด น่าลงเล่น แทนไทเดินมากะจะลงเล่น $ x' Z4 n) r; z, l" o
"เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งลง") u$ {) w$ q& C& ]0 H4 l
"มีอะไรเหรอ หรือว่านายหวง"
1 \ _7 G6 W4 B s/ v% |% t$ U"เปล่า ล้างเท้าก่อนลงลำธาร อะนี่ผ้าข้าวมาเปลี่ยนก่อนแล้วค่อยลง"
+ R8 e; N; k1 l" |5 o7 H" V"เฮ้ย แต่ผมนุ่งไม่เป็นนะ หลุดมา อายแย่"
* [7 n: K1 ~. p8 e"จะไปยากอะไรคุณ"" S$ g; g& v2 v
"เดี๋ยว นายจะทำอะไร": N6 F% N# M9 _; N* Y* H# h
"อยู่เฉย ๆ"
, i) X$ L: y; L5 m3 i1 qภูผาจับแทนไทถอดเสื้อยืดออกเผยให้เห็นบอดี้ที่บอบบางร่างน่าอุ้ม จากนั้นภูผาก็นุ่งผ้าขาวม้า' Z, h6 t0 h4 p( @/ Y
ให้กับแทนไท
; }1 \) T# q2 T B"แน่นพอไหมคุณ"
' n& l/ j; k$ }& z( i& B1 I* i"พอแล้ว แน่ใจนะว่าจะไม่หลุด". b! Q' X+ O2 k7 r- g" [. R% i) D
"ไม่"
. x% l; q N3 W# K"ไม่หลุด"# b# ?& p" y# N2 Q$ P4 `" N- d
"ไม่รู้ 555"
! ]1 w7 [8 n& [ Q1 n"เฮ้ยยนาย"( }0 Q$ ~5 e# {! r6 y2 i
"ไม่หลุดหรอกคุณ ถอดกางเกงคุณออกทุกชิ้น"* f- P. _. ^, S7 c4 V
"มันโหวงเหวงนะนาย"; a+ Z% ]3 \: K' j2 @4 H
เมื่อถอดหมดเเล้ว ภูผาก็ตักน้ำให้แทนไทล้างเท้า ก่อนที่ภูผาจะเปลี่ยนเป็นผ้าข้าวผ้ามาลง, x; d+ l# ?) q6 H
เล่นน้ำที่ลำธาร และแน่นอนครับว่าที่ที่แทนไทอยู่นี้ไม่ใช่ที่ของมนุษย์ แต่มันคือแดนลับแล
; l0 Q0 @* F! D2 t/ o# o Xของเหล่าพญานาค
* i; o p2 C7 I: d* c+ [
% B" Y E( A. @. i* Sภูผา คือนาคหนุ่มที่แปลงกายเป็นมนุษย์ออกมาเพราะไม่อยากเจอคนที่ไม่ได้รัก นั่นก็คือ
$ I& x. b- Q6 e$ |* ^+ kพญานาคสุกรี แต่ดูเหมือนภูผากับแทนไทจะมีใจต่อกันทั้งคู่เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน
* l* f3 w5 M& Yและแล้วก็มีเสียงระฆังแก้วดังขึ้น
( P) _! L0 S. R M! B"รีบขึ้นเถอะ เข้าไปในกระท่อม"
6 t( g5 _3 y$ g3 ~ x& [3 ]"ทำไมนาย มีอะไร"8 k$ r. M+ j. |
"อย่าถามเร็ว"& f( u, J' H; }2 Z/ C% d
แน่นอนครับว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงเรียกให้นาคทุกตนแปลงกายเป็นมนุษย์เเล้วเข้าฌาณ& p3 K. F) p" I- h% i- b
สมาธิบำเพ็ญเพียรเนื่องในคืนวันพระขึ้น 15 ค่ำ ภูผาที่ไม่อยากเข้าฌาณจึงแอบออกมา
) A+ i8 [7 N& V9 D5 ?และหลบอยู่กับแทนไทที่ในกระท่อมเนรมิตแห่งนี้9 l6 o) G3 @7 J) \! J
2 }- y2 J0 `4 ~4 M3 C! Z5 {6 q7 [ในยามค่ำคืนที่เงียบสงบไร้ซึ่งผู้คนและสิงสาราสัตว์ แทนไทก็ชักสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
/ w% M% T: F0 ]4 e/ h& v, i"หิวไหมคุณ"
* b% g: S p& w& W"นิดหน่อยอะนาย"
$ n' d2 z$ o. B% @( G# y$ a% Z9 I"อะนี่ ผลไม้กินไปก่อน เออที่หลังคุณมีรอยปานแดงรูปพญานาคด้วยหรือ"4 u9 b% N* q e7 y
"ใช่ครับ แม่บอกผมมีมาตั้งแต่เด็ก รักษาไงก็ไม่หาย", V- ~- O; |+ [& s' Q
"คงไม่หายหรอกครับ แทนไท"0 ]. L$ \* ~& s/ g v! B9 I* @
"เป็นหมอเหรอถึงรู้"
) b/ E% n. ~% i+ ?0 O! b( B0 d# P! V"ถึงเวลาคุณก็รู้เองเเหละ อิ่มยัง"# X# B# \3 j" f& n
"อิ่มแล้ว แปลกแท้ผลไม้ลูกไม่ใหญ่กินแค่คำเดียวทำไมอิ่มอย่างกินข้าวสามจาน"
( K% r1 k7 ]8 W9 B5 G( V"ผลไม้วิเศษหนะคุณ นอนเถอะเดี๋ยวเช้าคุณก็ต้องกลับบ้านเเล้ว"
5 h' C5 Z6 Z( @8 f! r"จะได้กลับหรือเปล่า"
# f9 K: u2 ^, W E"ได้สิคุณ ยังไงผมก็ไมให้คุณมีอันตรายแน่นอน"
( W: L5 @- n# [' s( `) D% J7 n% _
! ^+ M, j2 f& L4 a/ _แทนไท นอนหลับภายใต้อ้อมกอดของภูผา ภูผาจำแทนไทได้ว่านี่คือคนรักของเขาที่เขารอ
$ Q$ F3 p& O6 e, O+ fคอย เพราะคำสาปรักที่ภูผาและแทนไทต้องเจอนาคกับมนุษย์ที่ห้ามรักกันแล้วยิ่งเป็นชายกับ7 z6 c! d* e$ O9 D2 l4 L4 a
ชายอีกแล้ว นับว่าผิดกฎมหันต์ ตอนนี้ภายนอกกำลังวุ่นวายตามหาแทนไททั่วไปทั้งภูโดยที่
+ x6 t0 C; d% H& { A' V' Gยังไม่รู้เลยว่าจะเจอหรือไม่เพราะไร้ซึ่งร่องรอยของแทนไท
- B9 y% e/ C! b9 d4 J- ~. ^0 r" {8 I
เมื่อได้เวลา 00.00 น. เข้าวันแรม 1 ค่ำ ภูผาจากร่างมนุษย์ก็หลายกลับเป็นพญานาคสีเขียว% ^1 o c; ]% o0 I( v" N: J7 W7 x. f
งามสง่าโดยที่เขาร่ายมนต์แทนไทไว้
4 E% D0 L/ x. C/ w' \"แทนไท อ้ายจำต้องไปแล้วเด้อ อ้าฮักเจ้าเด้แทนไท"
7 [+ e$ r& `- @ทันใดนั้นภูผาก็เลื้อยหายไปในลำธาร
* L2 P: O0 C6 }1 E( f2 V3 m" o- M"ภูผา ภูผา ภูผา"/ X+ P+ c& C' G9 F
แทนไทสะตุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ตรงทางขึ้นภูลังกาโดยที่เขายังอยู่ในชุดเดิมที่ใส่มา
; {3 ^+ [; ?# b( J- rและมีผ้าขาวม้าของภูผาที่ห่มตัวเขาอยู่ ไม่ช้าพ่อของเขาชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็มาเจอตัว9 _$ O9 y$ s6 p7 ]# q
ในตอนเช้าตรู่ 5 @. R! x9 S0 n' L8 x) Q
"แทนไท แทนไทลูก เป็นหยังคือจังมาอยู่หม่องนี่ โถ่ลูกพ่อ ฮู้บ่พ่อกับเเม่ห่วงเจ้าขนาด"% s# O, p0 W& C' f+ }8 |
"ข่อยขอโทษครับพ่อ ข่อยสิขึ้นไปหาเจ้าบนภูแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมข่อยจึงมาอยู่หม่องนี่"; O9 O, b( j5 o+ u! D
"แทน นี่ไม่ใช่ทางขึ้นภู นี่มันทางเข้าเมืองบังบดนาคา ปะกลับเฮือนเฮา ขวัญเอ๋ยขวัญมา"* m; `4 I5 F, I3 Z- {$ E
- O7 {, V' v/ @หลังจากเหตุการณ์วันนั้นแทนไทก็ตั้งข้อสงสัยว่าภูผานั้นเป็นใครกันแน่ เขาเฝ้ารอที่จะได้เจอ
* o ]( @ C& J G# Y4 Fแต่แล้วก็ไม่ได้เจอ มีเพียงผ้าขาวม้าแทนหน้าภูผา จนกระทั้งถึงวันที่ภูผาต้องกลับขอนแก่น
2 Z* \* E0 ^) s: Xไปเรียนต่อในช่วงวันที่เปิดเรียน โดยข้อสงสัยในใจของเขาก็ยังแก้ไขหรือเฉลยไม่ได้
+ [ x. Y" ?5 K* O) o2 k6 F"หรือว่าอ้าย หลงไปในเมืองบังบด
/ M$ j' _! N7 r9 gถืกแม่หญิงลับแลกำหนด ให้อยู่ตรงนั้นซั่นบ้อ
- S% L) ?6 H7 S' ]3 W; U3 f; ~: B- jถ้าหากบ่แม่น ล่ะอ้ายเป็นหยังเงียบนานแท้น้อ"1 h$ Y( E2 a6 f. R; |) u
"โอ๊ยยยแทน แกฟังเพลงนี้มา 20 รอบแล้วนะ" น้อยหน่าเอ่ยขึ้น แทนไทเลยพูดว่า.... "ทำไมอ่า เพลงออกจะเพราะดี" "เพลงเพราะหรือมึงมีอะไรที่ภูลังกาไอ้แทน" "นั่นดิไอ้แทน ต้นข้าวพูดถูกนะ เพราะตั้งแต่เจอตัวมึง มึงก็เเปลกไปเหมือนรอใครสักคน" "รอใครหละไอ้โทนนี่ เออปิดเทอมรอบหน้าไปบ้านกูอีกป่ะ" "มึงเลี้ยงที่พักกูก็ไป" "ไม่งกเลยนะอีน้อยหน่า" "หรือมึงไม่ไปไอ้ต้นข้าว" "ไปสิ กูอยากรู้ว่าภูผผาคือใคร เมื่อคืนไอ้แทนละเมอชื่อนี่" "นี่มึงรูได้ไงว่ากูละเมอ" "แหม่..ลั่นห้องขนาดนั้น กูกะไอ้โทนนี่ไม่รู้เลยมั้ง" เอาหละสิครับแทนไท โดนเพื่อนจับได้แบบนี้ เรื่องราวของแทนไทกับภูผาจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไปในนิยายซีรีส์ เสน่ห์รักนาคราช 1 E9 e* Y8 v: q3 l; w3 d) B
ขอขอบคุณแนวคิดนิยายนี้ เพลง คิดฮอดจังภูลังกา - เวียง นฤมล สถานที่ที่นิยายกล่าวถึง อุทยานแห่งชาติภูลังกา จ.บึงกาฬ |