|
8 {4 Z" m+ f/ k& ~
พสุ ''สุดยอด คุ้มเงินจริงๆ'' อัลฟ่าร่างใหญ่นอนแผ่อยู่บนเตียงเหงื่อท่วมตัว พสดึงกางเกงขึ้นมา สวมเสื้อโค้ทหนังขนเฟอร์ตัวโปรด หยิบเงินปึกหนึ่งที่วางอยู่บนหัวเตียงใส่ในกระเป๋า ''ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ'' ''จะไปเลยหรอ ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนล่ะ'' ''พอดีมีธุระต้องไปทำต่อน่ะครับ หวังว่าจะได้ให้บริการคุณอีกนะครับ'' พสุพูดยิ้มๆ ออกมาจากห้องแล้วปิดประตู ลงลิฟท์มาข้างล่าง เดินนับเงินออกมาจากโรงแรมX วันนี้โชคดีจริงๆที่ได้ลูกค้าดี จ่ายหนักแถมทิป แต่อึดไปหน่อย ทำเอาพสุปวดเนื้อปวดตัวไปหมด พสุเดินลัดเลาะไปในซอยเล็กๆข้างโรงแรมที่มืดและเปลี่ยว จนกระทั่งทะลุเข้ามาในย่านชุมชนแออัด พสุเดินไปตามทางเดิน สังเกตเห็นกลุ่มอัลฟ่าวัยรุ่นนั่งเล่นยากันอยู่ ดวงตาของพสุเปลี่ยนเป็นสีม่วงก่อนที่ร่างของพสุจะจมลงไปในดิน พสุเดินใต้พื้นผ่านกลุ่มอัลฟ่านั้นไป สภาพนี้ถ้าเจอพสุต้องไม่รอดแน่ ยาคุมกำเนิดก็ใกล้จะหมดฤทธิ์แแล้ว พสุเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ที่เก่าซอมซ่อ ภายนอกดูทรุดโทรมเหมือนจะพังแหล่ไม่พังแหล่ พสุเปิดประตูซึ่งล็อคไม่ได้เข้ามาข้างใน ขึ้นมาที่ชั้นสองซึ่งเป็นชั้นของพสุ พสุเดินทะลุประตูเข้าไปในห้อง ถอดเสื้อคลุมหนังออก กลิ่นลาเวนเดอร์ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง พสุแขวนโค้ทไว้ วางกระเป๋าลงบนโต๊ะ หยิบเงินของวันนี้ออกมา แบ่งส่วนหนึ่งเอาไว้จ่ายค่าเช่า และเอาที่เหลือหยอดลงในโหลแก้วที่มีรูปบ้านในฝันของพสุติดอยู่ อีกไม่นานก็จะครบพอที่จะซื้อที่ได้แล้ว พสุอาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์นี้มานานตั้งแต่เริ่มออกมาทำงานหาเลี้ยงตัวเอง โดยทำอาชีพเป็นโอเมก้าขายบริการ ซึ่งการงานของพสุก็เป็นไปได้ด้วยดี ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดูเซ็กซี่ยั่วยวนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และกิล่นตัวที่แรงกว่าโอเมก้าปกติทั่วไปทำให้หาลูกค้าได้ไม่ยาก แถมลีลายังดุเด็ดเผ็ดมันส์รับได้ทุกแบบจนมีพวกเศรษฐีมาติดพันเป็นลูกค้าประจำอยู่หลายราย ถึงงานนี้มันจะเปลืองเนื้อเปลืองตัวและอันตรายไปหน่อยแต่เงินที่ได้ก็ถือว่าคุ้มค่าเหนื่อย โทรศัพท์ของพสุดังขึ้น พสุเอาขึ้นมาดู กดรับสายเปิดลำโพงแล้ววางไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นไปเก็บกวาดห้อง ''ฮัลโหลคุณ'' เสียงอาร์ทดูดุแปลกๆ ''ว่าไงคุณ มีอะไรโทรมาซะดึกเชียว'' ''วันนี้คุณออกไปทำงานมาหรอ'' ''คุณรู้ได้ยังไง'' ''ก็เพื่อนผมมันโทรมาบอก ว่าไปดีลโอเมก้าที่โคตรเซ็กซี่มาตรงย่านบันเทิง ก็คงมีคุณคนเดียวนั่นแหละ'' ''คนเซ็กซี่มีอยู่เต็มย่าน นี่คุณชมว่าผมเซ็กซี่ที่สุดในย่านเหรอ'' ''ใช่ แต่คุณอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องไปทำงานนั้นแล้ว มันอันตราย'' ''ถ้าผมไม่ทำผมจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเช่าล่ะคุณ'' ''คุณแค่โทรหาผมผมก็พร้อมโอนแล้ว'' ''นี่คุณ ผมไม่ใช่ลูกคุณนะ ที่ต้องโทรไปขอเงินตลอดน่ะ'' ''ไม่ใช่ลูกดิ ภรรยาไม่ได้หรอ'' ''ภรรยาอะไรล่ะคุณ'' อาร์ทขำ ''แต่ผมพูดจริงๆนะ เลิกทำงานนั้นเถอะ ผมเป็นห่วงคุณ'' ''แล้วผมจะไปทำงานอะไรล่ะคุณ เรียนผมก็เรียนไม่จบ ไม่มีความรู้ไปทำงานดีๆหรอก'' ''คุณมีดีด้านอื่นอีกเยอะนะคุณ'' ''ผมไม่เห็นว่าผมจะมีดีอะไรเลย'' ''คุณทำอะไรได้อีกหลายอย่างพสุ'' พสุถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์แนบหูทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ''ทำอะไรล่ะ'' ''พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปทำงานนใหม่'' ''หืม'' ''ที่บริษัทของบ้านผมเอง'' ''ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่อยากให้คุณมาเลี้ยงผม'' ''เปล่า คุณอยากทำงานผมก็จะให้คุณทำ แต่ถ้าคุณจะให้เลี้ยงผมก็พร้อม'' ''ไม่เอา'' ''สบายกว่านะ'' ''ง่อยกินตายเลย ไม่เอาอะ'' พสุขำ ''เลิกทำงานนั้นเถอะนะ ผมขอร้อง'' เสียงอาร์ทดูจริงจัง พสุถอนหายใจ ''ก็ถ้างานที่คุณหาให้มันโอเคผมก็พร้อมจะเลิกทำ'' ''คุณสัญญามั้ย'' ''สัญญา'' ''แล้วเรื่องที่อยู่ ที่ผมเสนอไปให้คุณมาอยู่กับผม คุณโอเคใช่มั้ย'' ''คุณแน่ใจหรอที่จะให้ผมไปอยู่ด้วย เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ'' ''ก็เป็นซะสิ'' ''คุณนี่ก็'' ''ผมล้อเล่น เราอยู่ฝูงเดียวกันนะคุณ ไม่เห็นแปลกเลย'' ''ผมไม่ไปอยู่บ้านคุณนะ'' ''ไม่ใช่บ้านใหญ่หรอก ผมยังไม่ค่อยอยู่เลยบ้านนั้นอะ ผมจะให้คุณไปอยู่ที่คอนโดผม'' พสุคิด ''ผมขอจ่ายค่าเช่าคุณได้มั้ย'' ''จะบ้าหรอคุณ ไม่เอา'' ''ให้ผมไปอยู่ฟรีๆเนี่ยนะ'' ''งั้นเอางี้ คุณก็ดูแลห้องให้ผมสิ แค่นั้นก็พอแล้วครับ'' พสุเงียบไปเหมือนกำลังคิดอยู่ ''อพาร์ทเม้นท์คุณมันไม่ปลอดภัยเลยนะคุณ ยิ่งสถานการ์ตอนนี้แล้ว คุณอยู่คนเดียวแยกจากคนอื่นในที่แบบนั้นมันอันตรายมากเลยนะ'' ก็จริงอย่างที่อาร์ทว่า ถ้าพวกมันบุกมาที่นี่พสุคงซอยแน่ ''ก็ได้'' ''จริงนะคุณ'' อาร์ทดูดีใจมาก ''แล้วผมต้องย้ายไปวันไหนอะ'' ''พรุ่งนี้เลย'' ''ห้ะ แต่ผมยังไมไ่ด้เก็บของเลยนะ'' ''ผมจะจัดการให้เองไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องย้ายออกผมบอกกับเจ้าของอพาร์ทเม้นท์เอาไว้แล้ว'' ''เดี๋ยว คุณไปคุยตอนไหน'' ''ก่อนโทรมาหาคุณนี่แหละ'' ''ทำอะไรไม่ปรึกษาผมเลยนะคุณ'' ''ถ้าไม่ทำงี้คุณก็ไม่ยอมออกมาจากที่นั่นสักทีน่ะสิ'' ''ก็จริง'' พสุขำ ''คุณล่ะ วันนี้เป็นยังไงบ้าง'' ''ก็เหมือนเดิมแหละคุณ ไปบริษัท งานเลี้ยงเปิดตัวสินค้า ทานข้าวกับหุ้นส่วนธุรกิจ'' ''เห็นวันไหนคุณก็บอกแบบนี้'' ''ชีวิตในสังคมแบบนี้มันมีให้ทำอยู่ไม่กี่อย่างหรอก'' อาร์ทหัวเราะในลอคอ พสุนอนแผ่บนเตียง ''ผมเหนื่อยมากเลยคุณ'' ''วันนี้ลูกค้าไม่ดีเหรอ'' ''เปล่า แค่เหนื่อยน่ะ'' มันเหนื่อยหลายเรื่องจนพสุไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเหนื่อยเรื่องไหนอยู่ พสุต้องสู้กับอะไรหลายๆอย่างมาคนเดียวทั้งชีวิต ตัวเองยังงงเลยว่ารอดมาถึงขนาดนี้ได้ยังไงกัน ''ผมอยากช่วยให้คุณเหนื่อยน้อยลงนะ ถ้าผมช่วยได้'' พสุยิ้ม ''คุณช่วยผมเยอะมากแล้ว เยอะไปด้วยซ้ำ'' พสุดูเวลา ''ผมง่วงแล้วน่ะคุณ ตัวเหนียวไปหมดละด้วย ผมไปอาบน้ำก่อนนะ'' ''พักผ่อนให้เพพียงพอด้วยคุณ เดี๋ยวผมไปรับตอนเช้านะ'' ''ครับ งั้นแค่นี้นะ'' ''ครับ เจอกันครับ'' พสุวางสาย ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าออก หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวไหลชะโลมล้างกลิ่นของอัลฟ่าที่ติดอยู่ออกจากร่างกายตัวเอง เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ หยุดยืนมองตัวเองหน้ากระจก ร่างกายนี้ที่กลิ่นติดตัวไม่เคยซ้ำวัน ถูกพวกอัลฟ่าใช้งานเป็นเหมือนเครื่องระบายอารมณ์แลกกับเงิน พสุเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ถ้ามีทางเลือก ถ้าเลิกได้พสุเองก็อยากจะเลิกเหมือนกัน พสุเอาเสื้อผ้ามาใส่ ขึ้นไปนั่งบนขอบหน้าต่าง เอาบุหรี่ข้นมาจุดสูบ พ่นควันออกไปนอกหน้าต่าง มองดูดวงจันทร์เต็มดวงที่ส่องแสงนวลยามค่ำคืน ถ้าคนเราเลือกเกิดได้ก็คงดี จะได้ไม่มาต้องลำบากดิ้นรนอยู่แบบนี้ พสุดับบุหรี่ ขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนจะหลับไป
7 m4 ^# h9 x! i, Z* U4 h. S' [8 a
อาร์ท เสียงโทรศัพท์ข้างหัวของพสุดังปลุกให้พสุตื่น ควานมือหาโทรศัพท์มากดรับสายแล้ววางไว้แนบหู ''ฮัลโหล'' พสุพูดอย่างงัวเงีย ''ตื่นหรือยังคุณ'' ''ตื่นแล้ว'' ''เพิ่งตื่นเลยใช่มั้ยเนี่ย'' ''อือ'' ''ผมขึ้นไปนะ'' ''ครับ'' อาร์ทวางสายจากพสุ ดวงตาของอาร์ทเปลี่ยนเป็นสีทองส่องสว่าง รถของอาร์ทขับตัวเองไปจอดในที่ลับตาคน พื้นที่นี้ขโมยเยอะไว้ใจไม่ได้ อาร์ทเดินเข้ามาในอพาร์ทเม้นท์ได้อย่างง่ายดาย ขึ้นมาบนห้องของพสุ กลอนประตูของพสุหมุนเปิดเอง เดินเข้ามาในห้องก็เจอกับพสุที่นอนอยู่บนเตียง อาร์ทเดินไปนั่งลงข้างๆ เอามือปัดผมที่ปรกหน้าของพสุออก แสงแดดอ่อนๆยามเช้าส่องกระทบกับใบหน้าสวยของพสุ อาร์ทลูบไล้ใบหน้าของพสุเบาๆ ''คุณครับ'' พสุค่อยๆลืมตาขึ้น เจอกับอาร์ทที่ส่งยิ้มมาให้ ''อ้าว คุณ'' พสุเลื่อนตัวขึ้นมานั่ง อาร์ทจัดผมที่ยุ่งฟูของพสุ ''ขอโทษที่ตื่นสายนะคุณ'' ''ไม่เป็นไร ผมรอได้เสมอแหละ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวผมทำอาหารเช้าให้ทาน'' ''ครับ'' ''อยากให้ผมไปช่วยอาบมั้ย'' ''ทะลึ่งน่าคุณ'' พสุเอาหมอนโยนใส่อาร์ท อาร์ทขำ พสุลุกข้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ อาร์ทมองไปรอบๆห้อง พสุควรออกไปจากที่นี่จริงๆนั่นแหละ ดวงตาของอาร์ทสว่างวาบ กล่องกระดาษด้านล่างกลิ้งขึ้นบันได้เข้าห้องมาเปิดอ้า สิ่งของต่างๆในห้องทยอยเคลื่อนที่ลงกล่องตามหมวดหมูการใช้งานอย่างเป็นระเบียบ พสุเดินออกมาจากห้องน้ำก็ตกใจที่ห้องนั้นโล่ง ''อะไรน่ะคุณ ของผมหายไปไหนหมด'' ''ผมเก็บลงกล่องให้คุณไง เดี๋ยวให้คนของผมมาเอาของของคุณไปเก็บที่คอนโดผม อ้อ ขอกุญแจด้วยนะ ผมจะคืนให้เจ้าของอพาร์ทเม้นท์'' อาร์ทชี้ไปที่ลังกระดาษหน้าห้อง ''เร็วจังนะ'' พสุหยิบกุญแจห้องตรงหัวเตียงส่งให้อาร์ท เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ''ผมต้องแต่งตัวยังไงอะคุณ'' ''ตามสบายเลย'' พสุหยิบเสื้อคลุมหนังครึ่งตัวออกมาใส่ กางเกงหนังรัดรูปสีดำ พสุเป็นคนที่ชอบแต่งตัวเซ็กซี่โชว์เนื้อโชว์หนัง เป็นเพราะชินจากอาชีพที่ทำหรือเปล่านะ ''ได้มั้ยคุณ'' ''ได้สิคุณ ดูดีมาก'' อาร์ทมองพสุแล้วเลียริมฝีปาก ''เดี๋ยวเถอะ'' ''อะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย'' พสุตาขวางใส่ ''ไปกันเลยมั้ยคุณ'' ''อืม ไปสิ'' ทั้งคู่ลงมาข้างล่าง อารทดีดนิ้ว รถสปอร์ตสีขาวคันหรูของอาร์ทขัออกมาจากที่ซ่อนจอดหน้าทั้งสอง ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถ ''เราจะไปไหนกันเหรอคุณ'' ''ไปบริษัทผมน่ะ วันนี้ผมจะให้คุณได้รู้จักผมมากขึ้น'' อาร์ทยิ้ม สตาร์ทรถขับออกมาจากย่านชุมชุนแออัด พสุหันหลังกลับไปมอง ไม่รู้สกอาลัยอาวรณ์กับที่นี่เลย รู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ได้ออกไปจากที่นี่เสียที อาร์ทขับาเรื่อยๆจนเข้ามาในย่านตัวเมือง ย่านนี้เป็นย่านที่เต็มไปด้วยสถานที่บันเทิงต่างๆ ห้างสรรพสินค้า โรงหนัง คาราโอเกะ อยู่ที่นี่หมด นอกจากนั้นยังมีย่านธุรกิจที่เป็นที่ตั้งของบริษัทหลายแห่ง อาร์ทขับมาจนถึงตึกสูงแห่งหนึ่งที่ดูเรียบหรู ข้างหน้ามีการ์ดยืนอยู่ มันเปิดออกให้อาร์ทขับเข้ามาอย่างง่ายดาย ''ที่นี่ที่ไหนหรอคุณ'' ''ค่ายArt'ist'' ค่ายArt's คือค่ายบันเทิงครบวงจรที่มีนักแสดงและนักร้องชื่อดังหลายคนสังกัดอยู่ ''ที่นี่ของคุณหรอ'' ''จะว่างั้นก็ได้ เป็นธุรกิจของครอบครัวผมน่ะ ผมไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่เท่าไหร่แต่ก็ดูแลเรื่องต่างๆอยู่ห่างๆ'' อาร์ทจอดรถ ทั้งคู่ลงมา ''คุณเคยสงสัยนี่ว่าจริงๆแล้วผมเป็นใคร ผมเองก็ไม่เคยบอกชัดเจนด้วย'' พสุพยักหน้า ''ผมชื่อกวิณชีวา กีรติเมธานนท์'' พอได้ยินนามสกุลของอาร์ทพสุก็รู้สึกคุ้นมาก ''พ่อกับแม่ผมเป็นนักดนตรีระดับโลก เล่นในพระราชวังมาหลายแห่งแล้ว คุณน่าจะเคยเห็นในข่าวบ้าง ตอนยุคที่พ่อแม่ผมยังหนุ่ม(แม่เป็นผู้ชาย ใช้เรียกฝ่ายที่ให้กำเนิดบุตร)พวกเราก็ดังมากเหมือนกัน'' พสุเริ่มนึกออก ''เราทำธุรกิจหลายอย่าง ทั้งเปิดค่าย นิตยสารART'' ''นั่นก็ของคุณหรอ'' ''ใช่ แล้วก็ธุรกิจยิบย่อยอีกหลายอย่าง'' ได้ฟังแล้วก็อึ้ง อาร์ทไม่ใช่คนธรรมดาจริงด้วย ''เข้าไปข้างในกันเถอะคุณ'' อาร์ทพาพสุเดินเข้ามาข้างใน ภายในนั้นดูหรูเนี้ยบสะอาด ผู้คนหน้าตาดีหลายคนแต่งตัวดูดดีเดินกันไปมา บางคนพสุจำได้ว่าเป็นดารานักแสดง ''แล้วคุณพาผมมาที่นี่ทำไม จะให้ผมทำความสะอาดเหรอ'' อาร์ทหัวเราะ ''ใช่ที่ไหนล่ะคุณ'' อาร์ทพาพสุขึ้นลิฟท์มาที่ชั้น4 เมื่อเดินออกมาก็มีคนหน้าตาดีอีกหลายคนแต่แตกต่างจากชั้นล่าง ''นอกจากปั้นนักร้องนักแสดงแล้ว ที่นี่ก็มีค่ายนายแบบด้วย'' ''ทำหลายอย่างจังนะคุณ'' อาร์ทยิ้ม พาพสุเดินผ่านโอเมก้าหน้าตาดีหลายคนที่ส่งสายตายั่วยวนมาให้อาร์ท อาร์ททักทายอย่างเป็นกันเองกับทุกคน อาร์ทเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่เป็นห้องโล่ง มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนเช็คอุปกรณ์อยู่ ''คุณต้องครับ'' ต้องที่อยู่ตรงกล้องหันมา ''เอ้า คุณอาร์ท สวัสดีครับ กำลังรออยู่เลย'' ''ขอโทษที่มาช้านะครับ นี่พสุ ที่ผมบอกไว้ พสุ นี่คุณต้อง ตากล้องที่ฝีมือดีที่สุดในย่านนี้'' ''คุณอาร์ทก็ชมเกินไปแล้วครับ'' ต้องหันมามองหน้าของพสุ ''สวยอย่างที่คุณบอกจริงๆด้วย'' ''ใช่มั้ยล่ะ'' อาร์ทยิ้ม ''ที่ค่ายนายแบบนี้จะมีคนติดต่อมาขอใช้นายแบบของเราอยู่เรื่อยๆ โดยพวกเค้าจะเช็คประวัติของคุณผ่านทางเว็บไซต์ของเรา นายแบบทุกคนจะมีข้อมูลและผลงานที่ผ่านๆมาอยู่ในนั้นเหมือนเป็นพอร์ทโฟลิโอ้ให้ลูกค้าเลือก'' ''นี่คุณจะให้ผมเป็นนายแบบหรอ'' ''ใช่'' ''ผมเนี่ยนะ'' ''ทำไมล่ะ คุณสวยจะตาย'' ''จริงครับ รับรองว่างานไหลมาเทมาแน่ หน้าตาเซ็กซี่แบบนี้ที่ค่ายเราก็ไม่ค่อยมีด้วย นี่ ทีมงาน พาคุณพสุไปแต่งตัว'' พนักงานเดินออกมา ''เชิญทางนี้เลยครับ'' พสุหันมามองอาร์ทอย่างเป็นกังวล ''ไปสิคุณ เดี๋ยวผมอยู่ตรงนี้แหละ'' พสุพยักหน้า เดินตามพนักงานคนนั้นไป มีคนแต่งหน้าทำผมให้พสุ หาชุดมาให้พสุเปลี่ยน เป็นสูทสีดำดูมีภูมิฐาน พสุมองตัวเองในกระจก ''ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ'' ''ครับ?'' ''เราจะทำอะไรกันหรอครับ'' ''อ๋อ คุณพสุกำลังจะเข้ามาเป็นนายแบบใหม่ของค่ายเรา แน่นอนว่านายแบบใหม่ยังไม่มีผลงานที่ผ่านมา จึงต้องมีการถ่ายภาพเพื่อใช้โปรโมตตัวเองน่ะครับ เพื่อให้เค้าเลือกให้เหมาะสมกับงาน'' ''แล้วต้องใส่สูทแบบนี้หรอครับ'' ''ส่วนใหญ่ทุกคนแต่งตัวแบบนี้หมดครับ'' พสุมองตัวเองในกระจก แบบนี้ดูไม่ใช่พสุเลย อาร์ทยืนรออยู่ข้างๆตากล้อง ''คุณอาร์ทไปหามาจากไหนครับเนี่ย'' ''พรหมลิขิต'' พสุเดินออกมา อาร์ทหันไปมองก็ถึงกับตาค้าง พสุใส่สูทตัวนอกสีดำสนิท ภายในไม่สวมอะไรเลย โชว์หุ่นลีนๆและเอวบาง รอยสักดูเซ็กซี่ กางเกงหนังรัดรูปโชว์เรือนร่างช่วงล่างได้สัดส่วน สายของกางเกงในจีสตริงสูงเลยกางเกงขึ้นมา พสุไม่อยากเป็นหุ่นเชิดที่ถูกจับแต่งตัวหรือเขียนคาแรคเตอร์ให้ เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีกว่า แม้แต่ตากล้องเองก็ถึงกับกลืนน้ำลาย พวกทีมงานในห้องจ้องพสุตาเป็นมัน ''ผมต้องไปตรงไหนหรอครับ'' ''อ้อ ยืนตรงนี้เลยครับ จะถ่ายช็อตหน้าตรงก่อนนะ'' พสุเดินไปยืนตรงจุดที่มีสัญลักษณ์มาร์คเอาไว้ ตากล้องกดถ่ายภาพหน้าตรง ด้านข้างของพสุ ''โอเคครับ ภาพโปรไฟล์ด้านหน้าด้านข้างได้แล้ว ต่อไปเป็นฟรีสไตล์ละครับ คุณพสุโพสท์ได้เลยครับ'' ''ครับ'' พสุเองก็ไม่เคยถ่ายรูปจริงจังแบบนี้มาก่อน จึงโพสท์ท่าแบบธรรมดาแต่มันกลับดูเซ็กซี่มาก ทั้งสายตาและเอเนอร์จี้ที่ออกมาทำให้ห้องรู้สึกเหมือนร้อนขึ้น กลิ่นหอมลาเวนเดอร์กระจายออกมาจากตัวพสุ สายตาอันยั่วยวนของพสุจิกเข้ามาในกล้องจนตากล้องเป้าเริ่มนูนขึ้นมา ทีมงานหลายคนเอาของมาวางบนตักของตัวเอง อาร์ทเองก็แทบจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหวเหมือนกัน พสุหันหลัง ถอดเสื้อลงเล็กน้อยโชว์บ่าและต้นคอขาวๆ ตูดของพสุนั้นแน่นกลมกลึงได้รูป อาร์ทไม่แปลกใจนักหรอกที่จะมีคนเข้าหาพสุเรื่องอย่างว่ามากขนาดนี้ ''สุดยอดมากครับ ได้รูปดีเยอะมากเลย'' ''ยังไงก็จัดการเรื่องโปรไฟล์ของคุณพสุให้ด้วยนะครับ'' ''ได้เลยครับคุณอาร์ท'' ''ไปเปลี่ยนชุดกลับได้แล้วคุณ'' พสุกลับไปด้านหลัง อาร์ทมองตาขวางใส่พวกทีมงานที่จ้องพสุตาไม่กระพริบจนพวกนั้นสะดุ้งรีบกลับไปทำงานต่อ ทั้งคู่ลงลิฟท์มาด้านล่าง คนที่เจออาร์ทต่างเข้ามาทักทายแต่ไม่วายต้องมองมาที่พสุซึ่งยืนอยู่ข้างๆ อาร์ทไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นัก ทั้งคู่กลับขึ้นมาบนรถ ''ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิ เรื่องให้คุณมาทำงานที่นี่เนี่ย'' ''ทำไมหรอ'' ''คนมองเยอะ ผมหวง'' ''หวงอะไรเล่าคุณ'' พสุต่อยแขนของอาร์ทเบาๆ อาร์ทหัวเราะ ''คุณโอเคกับงานนี้มั้ย'' ''ก็สนุกดีนะคุณ'' ถ่ายรูปแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน พสุคิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ ''ถ้ามีงานติดต่อเข้ามาผมจะบอกคุณเอง ระหว่างนี้คุณเลิกไปทำงานที่ย่านบันเทิงได้แล้วนะ คุณไม่ต้องจ่ายค่าห้องอีกแล้ว'' ''ครับ เข้าใจแล้วครับ ทำไมย้ำจัง'' ''ก็คุณดื้อนี่ครับ'' พสุยิ้มมุมปากกวนๆ อาร์ทดีดนิ้ว รถขับตัวเองออกมาจากบริษัท รถขับมาจอดที่ลานจอดรถของคอนโดหรูสูงเฉียดฟ้าแห่งหนึ่ง แค่เดินเข้ามาข้าในชั้นล่างที่เป็นส่วนรวมพสุก็ตะลึงแล้ว มันดูหรูหรามาก ''เราจะอยู่ที่นี่เหรือคุณ'' ''ใช่ ห้องคอนโดผมอยู่ที่นี่แหละ'' ทั้งคู่ขึ้นลิฟท์แก้วมาที่ชั้น12 เดินไปตามทางเดินที่ปูพรมสีขาวทอง ''ผมไม่ค่อยได้กลับมานอนที่นี่ ห้องอาจจะรกหน่อยนะคุณ'' ''ไม่เป็นไร มันคงไม่รกเท่าห้องผมหรอก'' พสุขำ อาร์ทหยิบคีย์การ์ดส่งให้พสุ ''อันนี้เป็นคีย์การ์ดสำรอง ผมเอาให้คุณไว้ใช้'' ''ครับ'' พสุรับมา แสกนเปิดประตูห้อง ภายในนั้นกว้างเหมือนกับบ้าน ถูกตกแต่งด้วยงานศิลปะที่สวยงามทั้งภาพวาดและรูปปั้นหินอ่อน สมกับเป็นอาร์ทจริงๆ ''ของคุณอยู่ตรงโซฟาห้องกลางนะ ผมไม่รู้ว่าคุณจะจัดยังไงเลยไม่ได้ทำอะไร รอคุณมาจัดการเองดีกว่า'' ''ขอบคุณมากครับ'' พสุเดินดูไปรอบๆ ห้องน้ำก็กว้างมีอ่างขนาดใหญ่ ไหนจะห้องครัวที่มีอุปกรณ์ครบครัน ห้องนั่งเล่นตรงกลางพร้อมทีวีจอยักษ์ อาร์ทถือแก้วน้ำมาให้พสุ ''ขอบคุณครับ'' พสุรับมายกดื่ม ''คุณโอเคมั้ย'' ''มันหรูเกินไปด้วยซ้ำคุณ'' ''ก็เหมาะกับคุณแล้วนี่'' ''เหมาะอะไรเล่า'' ทั้งคู่นั่งลงที่โซฟา ''แล้วทำไมคุณถึงไปอยู่ที่กระท่อมร้างกลางป่านั่นล่ะ'' ''ผมน่ะ เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ผมมีเพรียบพร้อมทุกอย่าง เงินมีใช้ไม่มีวันหมด แต่ความฝันของผมไม่ใช่การทำธุรกิจ ผมอยากวาดรูป ซึ่งพ่อแม่ผมไม่โอเค เลยต้องไปอยู่ที่นั่นเพื่อหนีจากทุกอย่าง และวาดรูปที่ผมรัก'' อาร์ทพูดยิ้มๆ แววตาดูเหงา ''ผมเป็นคนที่พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ใช้เวลานานในการสนิทกับคนอื่น ผมวาดรูปอยู่คนเดียวาตลอด จนกระทั่งวันนึง มีขโมยเข้ามาในบ้าน ตอนแรกผมก็จะจัดการสั่งสอน แต่พอเห็นหน้าสวยๆของขโมยคนนั้นแล้วหัวใจกลับเต้นแรงซะงั้น'' พสุรู้ว่าอาร์ทหมายถึงตัวเองที่เคยเข้าไปขโมยของในบ้านหลังนั้นของอาร์ท ''คุณเล่าเรื่องของคุณบ้างสิ'' ''เรื่องของผมไม่ได้น่าฟังหรอก'' ''ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้นะ คุณอยู่กับผมคุณไม่ต้องปิดบังอะไรเลย ผมรับคุณได้ทุกอย่างอยู่แล้ว'' อาร์ทพูดอย่างนั้นพสุก็หายเกร็งลง ''พ่อผมทิ้งผมไปตอนที่ผมเกิด เพราะผมไม่ใช่อัลฟ่า แต่เกิดมาเป็นโอเมก้าเหมือนกับแม่ผม เค้าเลยหนีไปหาโอเมก้าอีกคน ทิ้งแม่ของผมที่โดนมาร์คแล้วให้อยู่เลี้ยงผมคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว'' พสุเริ่มเล่า ''แม่ผมก็ทำอาชีพเดียวกับผมนี่แหละ พาอัลฟ่ากลับมาที่ห้องเพื่อมีอะไรกันแลกเงินทุกวัน ผมเห็นมาตั้งแต่เด็กจนชินไปแล้วกับเสียงครางของแม่และแขก ตอนที่ผมอายุได้12ขวบ ผมกลับมาจากโรงเรียนก็เจอกับศพแม่ตัวเองที่โดนแขกฆ่าตายเพราะเรื่องเงิน ภาพมันติดตาผมมาก ผมพยายามจะลืมภาพวันนั้นแต่ก็ลืมไม่ได้อยู่ดี'' อาร์ทเขยิบมาใกล้ เอามือวางบนต้นขาของพสุ ''หลังจากนั้นผมก็ออกมาจากบ้าน ร่อนเร่ขโมยของไปเรื่อย มีคนเข้ามาทักแปลกๆอยู่บ่อยๆ ชวนไปมีเซ็กส์แลกกับเงิน หลังจากนั้นผมก็เริ่มขายตัวมาตลอด'' อาร์ทกุมมือของพสุ ''ผมต้องทนกับพวกลูกค้าอัลฟ่าบ้าเลือดหลายคน แต่เพื่อเงินผมต้องทำได้ แม่ผมสอนเสมอว่าเงินนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต พวกไม่มีเงินคือพวกไม่มีค่า นั่นเป็นเหตุผลให้ผมขยันเก็บเงินขนาดนี้'' ''ชีวิตคนเรามีอีกหลายอย่างที่สำคัญกว่าเงินนะคุณ'' ''ผมรู้ เพราะงั้นความฝันของผมคือการมีบ้าน มีครอบครัวที่เรียบง่าย มีลูกสักสองคน ผมอยากให้ความรักและความเป็นครอบครัวกับพวกเค้าแบบที่ผมอยากได้แต่ไม่เคยได้รับ'' พสุเริ่มน้ำตารื้น ''ผมน่ะ ไม่ยอมให้คุณมาร์คเพราะว่า พวกอัลฟ่าน่ะ มาร์คได้ตามใจโดยไม่ต้องสนอะไร แต่โอเมก้าที่ถูกมาร์คนั้นเหมือนของตายที่เค้าได้แล้วจะทิ้งขว้างยังไงก็ได้ ไม่สามารถไปมีอะไรกับใครได้อีก ผมไม่อยากเป็นแบบนั้น ผมไม่อยากให้ชีวิตของผมเป็นของคนอื่น ชีวิตของผมผมอยากจะใช้มันเอง ผมไม่ใช่ของตายของพวกอัลฟ่า เพราะคิดแบบนี้ผมเลยมีอคติกับพวกอัลฟ่าและมองพวกนั้นเป็นแค่ลูกค้าที่ต้องการใช้ผมเพื่อระบายความใคร่ก็เท่านั้น'' พสุมองหน้าอาร์ท ''จนกระทั่งเจอคุณนี่แหละเลยได้รู้ว่าจริงๆอัลฟ่าที่ดีก็มีเหมือนกัน'' อาร์ทยิ้ม ''ผมน่ะ ไม่เหมือนอัลฟ่าทั่วไปหรอก โดนมองว่าเป็นตัวประหลาดด้วยซ้ำ ผมไม่เคยสนใจเรื่องที่ต้องมีคู่นอนเยอะๆเลยรู้มั้ย การมีคู่นอนมันไม่ผิด แต่ถ้าเลือกได้ผมอยากได้คู่ชีวิตมากกว่า นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่เคยคิดจะมาร์คใครเลย เพราะการที่เราจะไปมาร์คใครเราควรคิดถึงเรื่องอนาคตเอาไว้ ไม่ใช่แค่ของเราแต่ของคนที่เราไปมาร์คด้วย ผมก็เคยคิดแบบคุณนะ ว่าจะอยู่แบบนี้สบายใจไปตลอด จนกระทั่งเจอคุณนี่แหละ ที่ทำให้ผมอยากมาร์ค อยากอยู่กับคุณตลอดไป'' ''ผมถามอะไรคุณหน่อยได้มั้ย'' ''ได้สิ'' ''ทำไมคุณถึงชอบผมหรอ แล้วทำไมต้องทำดีกับผมขนาดนี้ด้วย'' ''ไม่รู้สิ ผมไม่สามารถหาเหตุผลที่ชัดเจนมาให้คุณได้ แค่เจอคุณครั้งแรกผมก็ตกหลุมรักคุณไปแล้ว มันอาจะดูเว่อแต่มันเป็นเรื่องจริง ส่วนเรื่องทำดีด้วย เราควรปฏิบัติกับคนรักให้ดีอยู่แล้วนี่ครับ'' ''แต่ผมเป็นแค่โอเมก้าขายตัวคนนึงเองนะ คุณอาจจะแค่ชอบกลิ่นของผมและชอบเซ็กส์กับผมก็ได้นี่ พวกอัลฟ่าความต้องการสูงอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ'' ''คุณจะเป็นอะไรก็ช่าง ขอแค่เป็นคุณก็พอแล้ว'' อาร์ทกุมมือพสุ ''ใช่ ผมความต้องการสูงมาก แต่คนเดียวที่ผมต้องการคือคุณนะ'' คำพูดของอาร์ททำให้พสุเขิน ''คุณล่ะ ชอบผมบ้างมั้ย พสุ'' ทั้งคู่มองตากัน พสุยิ้ม ''ผมคิดมาตลอดว่าผมต้องใช้ชีวิตของผมเอง ไม่จำเป็นต้องมีใครก็ได้'' เอามือลูบแก้มของอาร์ท ''ผมฝากชีวิตผมไว้กับคุณได้จริงๆใช่มั้ย'' ''ปกติแล้วเวลาที่อัลฟ่ามาร์คคืออยากได้โอเมก้ามาเป็นของตัวเอง แต่ที่ผมอยากมากมาร์คคุณไม่ใช่แค่อยากให้คุณเป็นของผม ผมเองก็อยากเป็นของคุณเหมือนกัน อยากให้เราเป็นของกันและกัน'' พสุยิ้ม เลื่อนตัวขึ้นไปนั่งตักของอาร์ท เอามือทั้งสองข้างโอบคออาร์ทไว้ ยื่นหน้าไปกระซิบเบาๆที่ข้างหู ''มาคบกันดูดีมั้ยครับ'' อาร์ทตกใจกับคำพูดของพสุ ''คุณพูดจริงหรือเปล่า'' ''ผมไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าวันนึงยังไงก็ต้องโดนมาร์ค ผมก็อยากให้คนนั้นเป็นคุณ'' อาร์ทยิ้มกว้าง น้ำตาไหลออกมา ''คุณร้องไห้ทำไม'' พสุเอานิ้วปาดน้ำตาให้อาร์ท ''ผมแค่ดีใจเฉยๆ'' พสุลูบหัวของอาร์ทเบาๆ ''ถ้าไม่รีบ ผมจะเปลี่ยนใจแล้วหนีไปละนะ'' อาร์ทดึงเอวของพสุเข้ามากอดแน่น ''ผมไม่ให้คุณหนีผมไปไหนหรอก'' พสุโน้มหน้าลงมาประกบปากจูบอาร์ทเบาๆ อาร์ทกอดเอวดึงพสุเข้ามาชิดตัวแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างไม่มีใครยอมใคร พสุขบกัดริมฝีปากล่างของอาร์ทแล้วดึงเบาๆ นั่นทำให้อาร์ทอารมณ์พลุ่งพล่านมากขึ้นไปอีก กอดพสุแน่นจูบอย่างหนักหน่วงมากขึ้น ''อืออ'' พสุครางในลำคอ ลมหายใจของทั้งคู่รินรดกัน อาร์ทสอดลิ้นเข้ามาในปากพสุ รุกล้ำไปทั่วโพรงปากจนพสุเคลิ้มไปหมด พสุก็ไม่ยอมใช้ลิ้นสู้กับลิ้นของอาร์ท แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน เอามือสางผมของอาร์ทไปมา อาร์ทยื่นหน้าไปเลียใบหูของพสุ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำ ''อะ อาา'' ซอกไซร้ไปตามซอกคอของพสุ กลิ่นฟีโรโมนคล้ายลาเวนเดอร์ที่ฟุ้งกระจายออกมาจากตัวพสุทำเอาอาร์ทยิ่งเงี่ยนขึ้นกว่าเดิม อาร์ทปล่อยกลิ่นออกมาเช่นกัน กลิ่นหอมเย็นเหมือนป่าสนหลังฝนทำให้พสุรู้สึกเคลืบเคลิ้ม ดวงตาของพสุกลายเป็นสีม่วง ล้วงกางเกงของอาร์ทเข้าไปกำควยที่แข็งเต็มที่ พสุยิ้มกัดริมฝีปาก ดวงตาสีม่วงส่องสว่างของพสุเหมือนมีมนต์สะกดบางอย่าง ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลและเงี่ยน กลิ่นลาเวนเดอร์ของพสุแรงขึ้นเรื่อยกระจายไปทั่วห้องเหมือนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ไม่มีผิด อาร์ทถอดเสื้อออกจากไหล่ของพสุ เผยให้เห็นหุ่นลีนๆและเอวบางยั่วยวน อาร์ทยื่นหน้าไปดูดหัวนมของพสุเน้นๆ ''อาา'' อาร์ทตวัดลิ้นเลียหัวนมของพสุสลับข้างไปมา จูบไปทั่วตัวของพสุ ลากลิ้นเลียผ่านหน้าท้องลงไป พสุดันหน้าอกอาร์ทให้ลงไปนอนบนเก้าอี้ตัวยาว เลื่อนตัวลงไปขยำเป้านูนๆของอาร์ท ก้มลงใช้ปากกัดซิปกางเกงแล้วรูดลงด้วยท่าทางที่ยั่วยวน ถอดกางเกงของอาร์ทออก ควยอาร์ทแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน พสุขบกัดเบาๆไปตามลำควย ดึงกางเกงในของอาร์ทลง ควยใหญ่ยาว15นิ้วเด้งออกมา หัวยังไม่เปิดดี กองหมอยดกดำ กลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าของอาร์ทกระจายเข้าจมูกพสุจนทำให้เงี่ยนไปหมดพสุเอาควยอาร์ทเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' พสุอมควยของอาร์ทอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปเลียวนๆตรงหัวควย กินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงหัว ถอกควยของอาร์ทลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา พสุเลียไปตามแง่งควยของอาร์ท ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควย จับลำควยของอาร์ทตั้งตรง ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของอาร์ทจนชุ่ม อาร์ทจับหัวของพสุไว้ เอาควยยัดปากแล้วเด้งเอวเย็ดอย่างเมามันส์ ''อาาา'' ''อ๊อก ออก อ๊อก'' ควยอาร์ทใหญ่คับปากของพสุไปหมด อาร์ทกระแทกควยเข้ามาในปากพสุไม่ยั้ง สายตาของพสุที่มองมาทำให้อาร์ทยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก แทงเข้ามาลึกจนพสุสำลักน้ำตาเล็ด อาร์ทถอนควยออก น้ำลายพสุไหลเยิ้มติดควยอาร์ทมา อาร์ทจับควยแฉะๆตีหน้าของพสุรัวๆ อาร์ทผลักพสุนอนลงไป ถอดกางเกงของพสุออกอย่างง่ายดาย ควยพสุแข็งเต็มที่เพราะความเงี่ยน อาร์ทยกขาของพสุขึ้นสูง เอามือแหกตูดของพสุออก รูหีสีชมพูระเรื่อของพสุขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน อาร์ทยื่นหน้าไปเลียหีของพสุ ''งึก อ๊ะ'' อาร์ทตวัดลิ้นเลียหีของพสุไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของอาร์ททำเอาพสุเสียววาบไปทั้งตัว อาร์ทใช้ลิ้นดุนรูของพสุ เลียหีของพสุอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นเอาควยถูไปมาตรงรูพสุ พสุกัดปากสายตาเว้าวอนมาก อาร์ททนไม่ไหวดันควยเข้าไปในหีพสุจนสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยอาร์ทใหญ่คับหีของพสุไปหมด แทงเข้ามาลึกจนพสุทั้งจุกทั้งเสียว ''ซี้ดด แน่นชิบ'' หีพสุนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยอาร์ทอย่างบ้าคลั่ง อาร์ทเด้งเอวเย็ดหีของพสุเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อะ อาาา'' ''ซี้ดดด'' อาร์ทจับเอวของพสุไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง สอดควยเข้าออกหีของพสุอย่างเร็วและแรง กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ผสมกันคละคลุ้งไปทั่วห้อง อาร์ทดึงแขนของพสุไว้แล้วซอยอย่างเมามันส์ ''อะ อาาา'' ควยอาร์ทแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของพสุไปมาจนเสียวไปหมด ควยพสุแข็งกระดกขึ้นลง อาร์ทโน้มตัวลงมาจูบพสุ เร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก '''อือออ อื๊ออ'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมา อาร์ทเด้ารัวๆ ''อะ อาาาา ซี้ดด!'' อาร์ทกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของพสุ น้ำควยมากมายไหลเข้ามาเรื่อยๆ พสุกอดอาร์ทแน่น ดึงอาร์ทเข้ามาจูบ อาร์ทลูบไล้เบาๆไปที่ต้นคอขาวของพสุ พสุจับมือของอาร์ทไว้แล้วดึงมาจูบต่อ อาร์ทยัดควยเข้ามาในหีของพสุอีกครั้ง ''อะ อ๊ะ'' ร่างกายของทั้งคู่ร้อนกว่าเดิม กลิ่นฟีโรโมนผสมกันกระจายไปทั่วห้อง อาร์ทโน้มหน้าลงมาจูบพสุ จับเอวของพสุไว้แล้วตอกควยเข้ามาในหีของพสุอย่างเร็วและแรง ''อึก อืออ อืออ'' พสุคราง ควยอาร์ทแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของพสุจนเสียวแทบขาดใจ ควยพสุแข็งขึ้นมาอีกครั้ง หัวของพสุขาวโพลนไปหมด สายตามีเพียงใบหน้าของอัลฟ่าร่างใหญ่ตรงหน้า อาร์ทเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ซอยหีของพสุไม่ยั้ง ''อืออ อ๊ะ!'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุดเลอะเต็มอกไปหมด อาร์ทซอยรัวๆ ''ซี้ดดด จะแตก อะ อ้าา!'' อาร์ทตอกควยเข้ามาสุดแรง ควยอาร์ทขยายใหญ่ขึ้นล็อคเข้ากับหีของพสุ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเขามาในหีของพสุจนอุ่นไปหมด น้ำควยมากมายหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด อาร์ทกอดพสุแน่นจนกระทั่งน้ำควยหยดสุดท้ายถูกปล่อยเข้าไป ทิ้งตัวนอนลงข้างๆทั้งที่ควยยังคาอยู่ ดึงพสุเข้ามากอด ''คุณยังไม่อยากให้ผมมาร์คหรอ'' ''ผมยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่น่ะ แต่มันใกล้จะเป็นจริงแล้ว'' ''ไม่เป็นไร ผมรออคุณได้เสมอแหละ แต่ตอนนี้คุณเป็นผมแล้ว ก็เท่ากับโดนผมจองไว้แล้วนั่นแหละ'' ''อะไรกันคุณ'' ''ไม่รู้ล่ะ ถือว่าผมจองคิวมาร์คเอาไว้แล้ว'' ''มันมาร์คได้แค่คนเดียวคุณ ใครจะไปแย่งคุณล่ะ'' ''พูดอย่างนี้แปลกว่าคุณล็อคคนมาร์คไว้แล้วดิ'' อาร์ทยิ้มมุมปาก พสุเขกหัวอาร์ทเบาๆ ''ถ้าทำตัวไม่ดีผมก็อาจจะเปลี่ยนใจ'' ''คุณไม่เปลี่ยนใจแน่'' พสุยื่นหน้าไปจูบอาร์ทเบาๆ อาร์ทจูบตอบ ''ผมรักคุณมากเลยนะพสุ'' ''ผมรู้ ผมก็รักคุณเหมือนกัน'' อาร์ทยิ้มกว้าง ''ไปอาบน้ำกันเถอะครับ'' อาร์ทลุกขึ้นอุ้มพสุเดินเข้าห้องน้ำไป เปิดน้ำใส่อางขนาดใหญ่ ทั้งคู่ลงไปแช่ด้วยกัน ''ดีนะที่ผมฉีดยาคุมกำเนิดมาวันนี้'' ''ฉีดมาทำไมล่ะ'' ''เพราะรู้ว่าคุณจะปล่อยข้างในแน่ๆไง'' ''คุณอยากมีลูกไม่ใช่หรือไง'' ''ยังไม่ใช่ตอนนี้ ยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำนะคุณ'' ''ก็จริงของคุณ'' อาร์ทดึงพสุเข้ามานั่งหันหลังโอบกอดเอวบางเอาไว้ ''อยากจะจับมาร์คจริงๆเลย'' ''ถ้าอดทนอีกหน่อยผมจะให้คุณมาร์คแบบเร่าร้อนสุดๆไปเลย'' ''จริงเหรือครับ'' ''เสียงสดใสขึ้นมาเลยนะครับ'' ''ก็คุณชอบยั่วผมนี่'' พสุรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ดันหลังอยู่ ''เดี๋ยวนะคุณ'' ''อีกรอบดีมั้ย'' ''ไม่เอา'' ''นะครับ'' ''คุณไม่เหนื่อยบ้างเหรอไง'' ''ถ้ากับคุณให้ถึงเช้าผมก็ไหว'' ''เดี๋ยวสิ'' หลังจากนั้นทั้งคู่ก็บรรเลงรักกันต่ออีกหลายรอบ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-6-26 20:43:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-6-26 21:18:21
โพสต์ 2022-6-26 21:29:13
โพสต์ 2022-6-26 22:55:04
โพสต์ 2022-6-26 23:34:12