แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-7-4 23:31
# \ ^; E1 F- Z" t [$ K6 u
" g% O9 ^1 m/ k8 d4 J; P) ? ~: i4 D8 Z' n( c/ P) L
ปิ่น เสียงนาฬิกาปลุกเวลาตีห้าดังไปทั่วห้อง ปิ่นสะดุ้งตื่นขึ้นมา ควานมือหยิบโทรศัพท์มากดปิดเสียง ลุกขึ้นมานั่งเกาหัวอย่างสะลึมสะลือ เอาโทรศัพท์มาเปิดดู ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มีข้อความจากอ๊อฟเข้ามา 'อย่าลืมกินข้าวเช้า' ปิ่นยิ้ม 'อย่าลืมกินเหมือนกันล่ะ เดี๋ยวเจอกันตอนเย็น ไม่ต้องมารับก็ได้ เดี๋ยวกลับเอง' วันนี้อ๊อฟนอนที่ห้องตัวเองเพราะต้องอ่านหนังสือสอบ ปิ่นที่อยู่ปี4ไม่ได้สอบในห้องแบบตอนปี1ถึง3แล้ว ต้องไปขึ้นวอร์ดอีกเหมือนเคย ปิ่นวางโทรศัพท์ลง หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเช็ดผมให้แห้ง เล่นโทรศัพท์ไปพลาง ช่วงที่ผ่านมาอ๊อฟเอาแต่มาดูแลปิ่นจนลืมไปว่าตัวเองต้องอ่านหนังสือสอบ เลยต้องอ่านโต้รุ่งขนาดนี้ไม่งั้นคงไม่ทัน ปิ่นเอาชุดที่รีดเตรียมไว้มาใส่ เอาเสื้อกาวน์ใส่กระเป๋า เปิดตู้เย็นหยิบขนมปังและนมที่ซื้อไว้ออกมากินอย่างรวดเร็วพอรองท้อง หยิบกระเป๋าและกุญแจออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่าง ขับรถไปที่โรงพยาบาลB เมื่อมาถึง ปิ่นจอดรถแล้วรีบขึ้นไปที่วอร์ดของตัวเอง เข้าไปในห้องพัก เอากระเป๋าเก็บในล๊อคเกอร์ ''ไงปิ่น'' พี่ต้องรุ่นพี่ที่สนิททักทาย ''สวัสดีครับพี่ต้อง เพิ่งมาเหรอครับ'' ''มาได้สักพักแล้วล่ะ นี่เพิ่งราวน์เสร็จ ปิ่นราวน์หรือยัง'' ''กำลังจะรีบไปราวน์ครับ กลัวไม่ทันอาจารย์'' ''โอเค รีบไปเถอะ'' ปิ่นเอาเสื้อกาวน์มาสวม แล้วเดินราวน์ดูแลจดบันทึกอาการของผู้ป่วยในความดูแลของปิ่น ใช้เวลาไม่นานนักปิ่นก็ราวน์เสร็จ เดินมานั่งพักในห้อง หยิบใบบันทึกประจำวันมาดู ''วันนี้ต้องไปฉีดยาคุณวรุธ...'' ปิ่นนั่งทวนสิ่งที่ต้องทำในวันนี้ ''ปิ่น'' ปิ่นเงยหน้าขึ้น ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งส่งยิ้มมาให้ ''ครับ?'' ''อ้อ เรายังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนี่เนอะ เราเปรมนะ'' ''เปรมอยู่วอร์ดนี้ด้วยเหรอ'' ''ใช่ แต่เราไม่เคยเจอกันเลย ไม่สิ เราอะเจอปิ่น แต่ไม่เคยคุยกัน'' ''อ๋อ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ทักเลย'' ''ไม่เป็นไร คนเราจะไปคุยกับคนทั้งคณะได้ยังไงเนอะ'' ''นั่นสิ'' ทั้งคู่ขำ ''ราวน์เสร็จแล้วเหรอ'' ''อืม เปรมล่ะ ราวน์หรือยัง'' ''เรียบร้อยแล้ว เพิ่งจะได้มานั่งกินข้าวเนี่ย'' เปรมเอาขนมปังออกมากิน ''เราอยากคุยกับปิ่นมานานแล้ว'' ปิ่นทำหน้างง ''อยากคุยกับเราเหรอ'' ''ใช่ ปิ่นอะดังมากเลยนะ'' ''ไม่หรอก'' ''ไม่หรอกอะไร สาวกรี๊ดกันตรึม คนในคณะก็พูดถึงกันบ่อย'' ปิ่นนั้นจะเรียกว่าเป็นคนดังของคณะก็ว่าได้ ด้วยความที่เป็นคนหน้้าตาดี ฐานะที่บ้านร่ำรวย แถมยังเฟรนด์ลี่ ขี้เล่น เป็นกันเองอีก นอกจากนี้ปิ่นก็เปิดตัวอย่างเปิดเผยว่าเป็นไบ ทำให้มีทั้งหญิงและชายมาปลื้มปิ่น ''เราไม่กล้าเข้าไปคุยกับปิ่นอะ'' ''ทำไมล่ะ'' ''ก็ปิ่นอยู่กลุ่มใหญ่ เราเลยไม่กล้าไปคุย'' ''เฮ้ย มาทักได้เลย ยังไงเราก็เป็นเพื่อนคณะเดียวกันนี่'' ''งั้นเหรอ'' ''อืม ไม่ต้องคิดมาก'' ปิ่นยิ้ม เปรมเกาหัวเขินๆ ''แล้วจริงมั้ย'' ''อะไรจริงเหรอ'' ''ที่ว่าปิ่นคบกับน้องรหัสน่ะ'' ''อ๋อ ใช่'' ''ดีจังเลยนะ เราก็อยากมีแฟนเป็นคนใกล้ตัวแบบนี้บ้าง คงจะสนิทกันมากเลย'' ''มันจะกินหัวเราอยู่แล้ว ขนาดเราเป็นพี่มันนะ'' ปิ่นหัวเราะ เอานาฬิกาขึ้นมาดูเวลา ''ต้องไปเรียนเลคเชอร์แล้วล่ะ เปรมมีเรียนวิชานี้มั้ย'' ''อ๋อ เราเรียนช่วงเย็นน่ะ'' ''งั้นเราไปเรียนก่อนนะ ไว้คุยกัน'' ''โอเค ไว้คุยกันนะ'' ปิ่นหยิบกระเป๋าเดินออกมาจากห้องพัก ตรงไปยังห้องเรียน ''ปิ่น'' พี่ต้องเรียก ปิ่นเดินไปนั่งข้างๆ ''ไงพี่ เห็นว่าอาจารย์เรียกนี่'' ''เออดิ พี่เขียนชื่อคนไข้ผิด'' ''อ้าว งานเข้าเลยดื'' ''เออ โดนด่าเช็ดเลยแหละ'' ต้องถอนหายใจเอาคางเกยโต๊ะ ปิ่นเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข้อความ 'ไม่เอา จะไปรับ' ปิ่นพิมพ์ตอบ 'ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปหาที่ห้อง' 'พักแล้วเหรอ' 'เปล่า รอเรียนเลคเชอร์ อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว' 'จะตายแล้ว' 'ก็ก่อนหน้านี้ไม่ยอมอ่าน พอกหางหมูเอามาอ่านก่อนสอบหนึ่งวันก็แบบนี้แหละ' 'แทนที่จะให้กำลังใจกันหน่อย ใจร้ายว่ะ' 'ใจร้ายอะไร พูดความจริง อาจารย์จะมาแล้ว กูไปเรียนก่อนนะ' 'เออ รักมึงนะ' ปิ่นยิ้ม 'รักเหมือนกัน' ''แหม ยิ้มหน้าบานเชียวนะ'' ต้องแซว ''หน้าบานอะไรล่ะพี่ต้อง'' ''กินเด็กแล้วมันชุ่มชวยหัวใจแบบนี้แหละเนอะ'' ''มันอายุเท่าผมพี่ แค่เรียนช้ากว่าปีนึง'' ''นั่นแหละ ก็นับเป็นรุ่นน้องอยู่ดี เออ มึงเจอไอเปรมยัง'' ''เปรม เจอแล้วพี่ ทำไมอะ'' ''เออ กล้าทักสักที มันอยากคุยกับมึงนานแล้วแต่ไม่กล้า เอาแต่มาถามเรื่องมึงกับกู'' ''เหรอ'' ''ใช่ กูว่า มันชอบมึงแน่เลยว่ะ'' ''ไม่หรอกพี่ อีกอย่าง เค้าก็รู้ด้วยว่าผมคบกับไออ๊อฟอยู่ คงไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก แค่อยากเป็นเพื่อนแหละ'' ''แล้วถ้ามันชอบมึงจริงล่ะ'' ''ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่พี่ ผมไม่ได้ชอบเค้า ไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาของผมตรงไหนเลย'' ''ไม่เก็บไว้เป็นกิ๊กหน่อยเหรอวะ'' ''ผมไม่ใช่คนแบบพี่นะ'' ''ไอนี่'' ปิ่นขำ อาจารย์เดินเข้ามาพอดี ทุกคนกลับไปนั่งที่เรียบร้อยพร้อมเรียน หลังจากที่เรียนเสร็จปิ่นก็ไปราวน์วอร์ดอีกรอบกับอาจารย์ ฉีดยาให้คนไข้ผ่านไปได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร หลังจากบันทกประจำวันเสร็จปิ่นก็กลับมาที่ห้องพัก นั่งลงบนเก้าอี้ถอนหายใจออกมา วันนี้ปิ่นเหนื่อยมาก ต้องเดินไปมาบนวอร์ดทั้งวัน ไหนจะต้องฉีดยาคนไข้ ทำแผลล้างแผลอีก แต่ก็ยังดีที่ได้เคสสตั๊ดดี้ไว้ใช้รายงานอาจารย์มาเยอะพอสมควร อีกเดี๋ยวก็ใกล้ถึงเวลาลงวอร์ดแล้ว ปิ่นเก็บของใส่กระเป๋า ''จะกลับแล้วเหรอปิ่น'' เปรมเดินเข้ามา ''อืม เปรมล่ะ'' ''เราก็กำลังจะกลับแล้วเหมือนกัน ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย'' ''วันอื่นได้มั้ยอะ วันนี้เราไม่ว่าง ต้องไปหาแฟน มันอ่านหนังสือจนตายไปละมั้งเนี่ย'' เปรมมีสีหน้าเศร้า ''ไม่เป็นไร ไว้คราวหลังก็ได้'' ปิ่นยิ้มให้ ตบบ่าของเปรมเบาๆ ''ไว้วันอื่นไปกินข้าวกกัน เราไปละ บาย'' ''บาย'' ปิ่นเดินลงมาข้างล่าง เดินออกมาจากโรงพยาบาล กดโทรศัพท์ไปหาอ๊อฟแต่อ๊อฟก็ไม่รับสาย ปิ่นคิดว่าอ๊อฟคงจะหลับอยู่ ปิ่นเดินมาที่รถ ขับอกมาจากโรงพยาบาล แวะที่ตลาดนัดก่อนถึงคอนโด ซื้อของกินหลายอย่างแล้วกลับมาที่รถ ขับไปที่คอนโดของอ๊อฟ ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นบน ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป ในห้องนั้นเงียบสนิท ไฟและแอร์ในห้องยังเปิดอยู่ ''อ๊อฟ'' ปิ่นเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ถอดรองท้าไว้หน้าห้อง เอาของวางไว้ที่เค้าท์เตอร์ตรงครัว เดินไปที่ห้องนั่งเล่น
, p2 {! m" K$ [5 u2 U
อ๊อฟ อ๊อฟนอนหลับอยุ่บนโซฟา ชีทเรียนและหนังสือเปิดกางอยู่บนโต๊ะ โน๊ตบุ๊คถูกเปิดวางไว้ข้างๆ บนอกมีโทรศัพท์วางอยู่ ปิ่นวางกระเป๋าลง เก็บชีทและหนังสือให้เรียบร้อย เซฟไฟล์ที่อ๊อฟทำค้างไว้แล้วปิดโน๊ตบุ๊ค หยิบโทรศัพท์ออกจากอกวางไว้บนโต๊ะ นั่งลงข้างๆอ๊อฟ ใบหน้าของอ๊อฟตอนหลับนั้นดูน่ารักเหมือนกับลูกแมว ปิ่นยื่นนิ้วไปแตะจมูกของอ๊อฟเบาๆแล้วยิ้มออกมา ''อือ'' อ๊อฟส่งเสียงในลำคอ ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ''ไอปิ่น'' ''อ่านหนังสือสบายเลยนะ'' ''อ่านเยอะแล้ว กูแค่พักนิดเดียวเอง'' ปิ่นดึงอ๊อฟเข้าไปกอด ปิ่นลูบหัวของอ๊อฟอย่างเอ็นดู ''มึงมายังไง'' ''กูก็ขับรถมาดิ'' ''ขอโทษที่ไม่ได้ไปรับ'' ''กูกลับเองได้ มึงอะนอนให้พอก่อนเถอะ ขับรถไปคว่ำตายมาทำไง'' ปิ่นเขกหัวอ๊อฟ อ๊อฟลุกขึ้นมานั่ง ปิ่นจัดผมที่ยุ่งของอ๊อฟให้เข้าที่ ''กูซื้อข้าวมาด้วย หิวยัง ยังไม่ได้กินอะไรทั้งวันเลยใช่มั้ย'' อ๊อฟพยักหน้าทั้งที่ตายังปิดอยู่ ปิ่นหยิกแก้มอ๊อฟอย่างหมั่นเขี้ยว ''ไปล้างหน้าไป'' ''อือ'' อ๊อฟเดินเข้าไปในห้องน้ำ ปิ่นเอาของกินจัดแจงใส่จาน ยกมาวางไว้ที่โต๊ะ ถอดชุดออกเปลี่ยนเป็นชุดลำลองที่ทิ้งไว้ที่ห้องอ๊อฟ อ๊อฟเดินออกมาจากห้องน้ำ สวมกอดปิ่นจากทางด้านหลัง เอาหน้าซบแผ่นหลังของปิ่น ''คิดถึง'' ปิ่นยิ้ม ''คิดถึงอะไร กูอยู่กับมึงทุกวัน'' ''แต่ไม่ทั้งวันนี่'' ''ไม่ต้องทำห่าอะไรเลยมั้งวันๆ ไอสัส'' ปิ่นหัวเราะ ดันหัวของอ๊อฟ อ๊อฟทำหน้ายู่ใส่ เดินมานั่งลง ทั้งคู่นั่งกินข้าวด้วยกัน ''วันนี้เป็นยังไงบ้าง'' อ๊อฟถาม ''เหนื่อย กูเดินวุ่นทั้งวันเลยวันนี้ ทั้งฉีดยา ทำแผลล้างแผล ดีนะที่คนไข้ให้ความร่วมมือ'' ทุกวันอ๊อฟมักจะถามปิ่นเสมอว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง ปิ่นก็จะระบายเล่าเรื่องที่เจอช่วงที่ต้องขึ้นวอร์ด ถือเป็นการระบายความเหนื่อยอย่างหนึ่ง ''เออ มีผู้ชายมาจีบกูด้วย'' อ๊อฟหยุดกิน เหลือบตาขึ้นมามอง ''ใคร'' ''คนในคณะนี่แหละ ไม่เคยคุยด้วย ชื่อเปรม เห็นบอกว่าอยากเข้ามาทักกูนานแล้วแต่ไม่กล้า'' ''ไม่กล้าแล้วมันจะมาทักมึงทำไม'' ''ก็เพิ่งกล้าไง'' ''แล้วมึงชอบมั้ยล่ะ'' ''กูจะไปชอบได้ไง กูมีแฟนแล้ว'' ''แล้วมันรู้มั้ยล่ะ'' ''รู้ดิ ก็กูบอกว่ากูคบกับมึงอยู่'' อ๊อฟยิ้ม ''ทีงี้ล่ะยิ้มนะมึง'' ''ใครยิ้ม ไอควาย'' ปิ่นขำ ตักข้าวเข้าปาก ''มึงล่ะ อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว'' ''เหลืออีกบทกูยังงงๆอยู่อะ จำยากชิบหายสับสนไปหมด'' ''เดี๋ยวกูช่วย'' ''มึงขึ้นวอร์ดมาเหนื่อยๆไม่ใช่เหรอ'' ''แล้วไง กูไม่มีไรทำอยู่แล้ว เดี๋ยวกูติวให้ เหลือบทเดียวนี่'' ''อืม'' ทั้งคู่กินข้าวกันเสร็จ ปิ่นเอาจานไปล้าง ส่วนอ๊อฟไปนั่งที่โซฟาเตรียมอ่านหนังสือต่อ ปิ่นเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ถอดคอนแทคเลนส์ออก เดินมานั่งข้างๆเอาคางเกยไหล่ของอ๊อฟ ''ไหน เรื่องไหนที่มึงติด'' ''อันนี้อะ'' ปิ่นยื่นหน้าไปใกล้ ''อ๋อ เออ ไม่แปลก แต่มันมีทริคอยู่ แปปนะ'' ปิ่นเปิดกระเป๋าหยิบแว่นออกมาใส่ อ๊อฟจ้องปิ่น ปิ่นเหลือบตามามอง ''อะไรวะ'' ''มึงใส่แว่นแล้วน่ารัก'' ''ไม่เคยเห็นหรือไง'' ''มึงไม่ค่อยใส่นี่'' ''เออว่ะ ปกติก็ใส่แต่คอนแทค แต่แม่งแสบตา'' ''ใส่แว่นก็ได้นะ'' ''ไม่เอาอะ มันไม่คูล'' ''ไอสัส'' ปิ่นยิ้มกวนๆ ''มา ตั้งใจฟัง เดี๋ยวกูเริ่มจากตรงนี้นะ มึงจดด้วย'' ''โอเค'' ปิ่นนั่งติวหนังสือให้อ๊อฟ อ๊อฟตั้งใจฟังแล้วจดตาม ปิ่นนั้นเป็นคนที่เรียนเก่งมากแต่คนอื่นไม่ค่อยรู้กัน คงเพราะบุคลิกภายนอกของปิ่นดูไม่เหมือนเด็กเรียนสักเท่าไหร่ ''มึงเข้าใจมั้ย'' ''อีกครั้งได้ปะ ยังติดๆอยู่'' ''ตรงไหน'' ''ตรงนี้อะ'' ''โอเค'' ปิ่นนั่งติวให้อ๊อฟต่อ จนเวลาล่วงเลยไปจนฟ้ามืด ''โอยยย เสร็จสักที'' อ๊อฟยืดแขนสุดยืดเส้นยืดสาย ''กูว่าน่าจะพอได้แล้วแหละ'' ''อืม ขอบคุณมึงมาก'' อ๊อฟนอนตักของปิ่น ปิ่นสางผมของอ๊อฟเล่น ''พรุ่งนี้มึงขึึ้นวอร์ดมั้ย'' ''ขึ้น แต่น่าจะลงเร็ว ก่อนมึงสอบเสร็จแหละ เดี๋ยวกูไปรับ ไปหาไรแเดกกัน'' ''อือ'' อ๊อฟกอดเอวเอาหน้าซุกท้องของปิ่น ''จะ5ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้สอบเช้าไม่ใช่เหรอ'' ''ไม่ง่วงอะ'' ''ก็เล่นนอนไปตอนเย็น คงจะง่วงหรอกนะ'' ''ช่วยทำให้กูง่วงหน่อยดิ'' อ๊อฟเอานิ้วเกี่ยวคอเสื้อของปิ่น ปิ่นมอง ''จะให้กูทำไงล่ะ'' ''มึงอยากทำอะไรล่ะ'' ''มึงอยากให้กูทำมั้ยล่ะ'' ''ก็ทำดิ'' ปิ่นโน้มหน้าลงมาจูบอ๊อฟเบาๆ อ๊อฟเอามือกดท้ายทอยของปิ่นลงมาแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม อ๊อฟเลื่นตัวขึ้นมานั่งบนตักของปิ่น ปิ่นกอดเอวอ๊อฟแน่นดึงเข้ามาชิดตุว จูบกันอย่างหนักหน่วงมากขึ้น บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ''อืออ'' อ๊อฟครางในลำคอ ปิ่นกัดริมฝีปากของอ๊อฟแล้วดึงเบาๆ สอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับอ๊อฟ อ๊อฟก็สู้ตอบ ลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันไปมา แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเร่าร้อน ''วันนี้มึงอ้อนจังนะ'' ปิ่นหอมแก้มอ๊อฟ อุ้มอ๊อฟขึ้นเดินไปที่ห้องนอน วางอ๊อฟลงบนเตียงแล้วขึ้นไปนอนคร่อม ก้มลงไปจูบอ๊อฟต่อทันที มือล้วงเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้ไปตามตัวของอ๊อฟ อ๊อฟขยำผมของปิ่น ปิ่นยื่นหน้ามากัดติ่งหูของอ๊อฟ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ''อาาา'' ปิ่นดูดคอของอ๊อฟจนเป็นรอยแดง ถอดเสื้อของอ๊อฟออก เผยให้เห็นหุ่นลีนกล้ามพอเหมาะของอ๊อฟ กล้ามเนื้อที่หน้าท้องเรียงกันสวย ปิ่นยื่นหน้าลงไปดูดหัวนมสีชมพูของอ๊อฟ ''ซี้ดดด'' ปิ่นตวัดลิ้นเลียหัวนมของอ๊อฟสลบข้างไปมา จูบไปทั่วตัวของอ๊อฟ ปิ่นถอดกางเกงของอ๊อฟออก ควยอ๊อฟแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ปิ่นเอามือขยำเป้าของอ๊อฟไปมา ดึงกางเกงในอ๊อฟลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วเด้งออกมา ปิ่นจับควยอ๊อฟชักขึ้นลง ดูดตรงหัวเน้นๆอย่างแรงจนอ๊อฟสะดุ้ง ปิ่นขำ ขบกัดหัวควยของอ๊อฟเบาๆ เลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าของอ๊อฟ ถอดกางเกงออก ควยใหญ่ยาว11นิ้วที่หัวยังไม่เปิดดีเด้งออกมา อ๊อฟจับควยของปิ่นเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''อะ อาา'' ปิ่นจับหัวของอ๊อฟไว้ อ๊อฟสอดลิ้นเข้ามาใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา กินน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้มอยู่ตรงหัว ถอกควยของปิ่นลง หัวเห็ดบานแดงโผล่ออกมา อ๊อฟเลียไปตามแง่งควยของปิ่น ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยจนปิ่นเสียวตัวงอ หน้าตาของอ๊อฟตอนนี้นั้นมันเซ็กซี่มากๆจนปิ่นแทบจะทนไม่ไหว อ๊อฟดูดไข่ของปิ่นสลับข้างไปมา ปิ่นเลื่อนตัวลงไป ยกขาอ๊อฟขึ้นสูง รูอ๊อฟขมิบไปมา ปิ่นยื่นหน้าไปเลียรูตูดของอ๊อฟ ''อือออ'' อ๊อฟเอามือขยำผมของปิ่นเพราะความเสียว ปิ่นตวัดลิ้นเลียรูของอ๊อฟไปมา ลิ้นอุ่นหนาๆกับลีลาการเลียอย่างช่ำชองของปิ่นทำเอาอ๊อฟเสียววาบไปหมด ปิ่นเลียรูตูดอ๊อฟอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นมา เอาควยถูตรงรูอ๊อฟ ''กูขอเอาเข้าไปนะ'' ''ถามทำไมวะ'' ''เขินอะดิ'' ''เขินอะไรล่..อะ อึก'' ปิ่นดันควยเข้ามาจนสุดลำ ควยของปิ่นใหญ่คับรูอ๊อฟไปหมด เข้ามาลึกจนอ๊อฟทั้งจุกทั้งเสียว ปิ่นเด้งเอวเย็ดตูดอ๊อฟเป็นจังหวะ รูของอ๊อฟนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่นตอดขมิบควยปิ่นไม่หยุด ปิ่นจับเอวของอ๊อฟไว้ กระแทกควยเข้าไปในรูอ๊อฟไม่ยั้ง ก้มหน้าลงมาจูบอ๊อฟอย่างเร่าร้อน เอวก็ยังไม่หยุดเด้า สอดควยเข้าออกรูอ๊อฟอย่างเร็วและแรง ปิ่นเอามือช้อนเอวอ๊อฟขึ้นมากอดแนบชิด ซอยรูตูดอ๊อฟอย่างเมามันส์ ''อืออออ'' ปิ่นเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก ควยปิ่นแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของอ๊อฟไปมา ควยอ๊อฟแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว สายตาของอ๊อฟที่มองปิ่นอยู่ยิ่งปลุกอารมณ์ขึ้นไปอีก อ๊อฟดึงปิ่นลงมาจูบ ปิ่นซอยรัวๆ ''อูยยย จะแตก อะ อ้าาา!'' ปิ่นกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้าไปในรูของอ๊อฟ กอดอ๊อฟเอาไว้แน่น จับอ๊อฟนอนคุกเข่าท่าหมา นั่งขึ้นมาเอาควยดันเข้าไปในรูอ๊อฟ ''อึก อืออ เบาๆ'' ''โทษที กูเงี่ยนอะ'' ปิ่นโน้มหน้ามา จับอ๊อฟหันไปจูบ ค่อยๆดันเข้ามาเรื่อยๆ จนเข้ามามิดลำ อ๊อฟทั้งจุกทั้งเสียวไปหมด ปิ่นซอยตูดของอ๊อฟอย่างเมามันส์ทันที ''อ๊ะ อะ อา'' ''ซี้ดดด อูยยย'' ปิ่นดึงแขนของอ๊อฟมาข้างหลัง กระแทกควยเข้าไปในรูอ๊อฟไม่ยั้ง ตอกควยเข้าไปในรูอ๊อฟอย่างเร็วและแรง ''อืออออ'' อ๊อฟคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของปิ่น เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ปิ่นเด้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''ซี้ดดด จะแตกแล้วอ๊อฟ'' ''โอยย ซี้ดดด!'' ''อะ อ้าาาา!'' ปิ่นกระแทกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในรูอ๊อฟจนอุ่นไปหมด ปิ่นซบลงจูบแผ่นหลังอ๊อฟเบาๆ นอนลงข้างอ๊อฟดึงเข้ามากอดไว้ ''ง่วงยัง'' ''ไม่ง่วง แต่เหนื่อย'' ''ไอสัส'' อ๊อฟหัวเราะ ปิ่นยิ้ม ยื่นหน้ามาจูบอ๊อฟเบาๆ ''พรุ่งนี้ก็สู้ๆล่ะ'' ''เออ กูทำได้อยู่ละ กำลังใจดีขนาดนี้'' ทั้งคู่ไปล้างตัวแล้วกลับมานอน |