|
มันบอกผมว่าเป็นชายแท้(ตอนที่ 4) – เตี้ย 4 ครั้งกับความลับของไอ้ลูกครึ่ง(อีกแล้ว)
“ความลับอะไรเหรอครับ?” แน่นอนครับว่าความขี้เสือกของผมชนะทุกสิ่ง...
“คือไอ้เนทมันเป็น...”พี่น้ำโน้มตัวเข้ามาใกล้ผมยิ่งกว่าเดิม เสียงเบาจนแทบจะกระซิบ ทำเอาผมลุ้นว่ามันจะใช่เรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่หรือเปล่าพี่เขาจะแฉเพื่อนให้ผมฟังแบบนี้เลยเหรอ “...มันเป็นคนที่กลัวผีมากเลย รู้ป่ะ?รูมเมทคนเก่ามันอ่ะเป็นสายมูเว้ย แล้วไอ้เนทมันกลัวมาก มันต้องคอลมาหาพวกพี่ทุกคืนให้อยู่เป็นเพื่อนมันแต่สามสี่วันนี้มันไม่คอลมาเลย พวกพี่ก็สงสัยอยู่ว่าทำไมที่แท้ได้เรามาเป็นรูมเมทนี่เอง ฝากเพื่อนพี่ด้วยละกันนะ น้องพีท”
เซ็ง...
“อ่ะ...อ่าโอเคครับ ผมไม่รู้เลย ฮ่าๆๆ” ผมพยายามเก็บสีหน้าของความผิดหวัง ผมก็กะอยู่แล้วล่ะว่าพี่เขาคงไม่มาแฉเพื่อนให้คนที่เพิ่งรู้จักอย่างผมฟังหรอก
“คุยกับใครอยู่เหรอน้ำ?”เสียงหวาน ๆ ดังขึ้น ผมกับพี่น้ำหันไปมองพร้อมกันก็เจอกับพี่ผู้หญิงที่ดูสวยมากคนหนึ่งกำลังมองพวกผมอยู่ พี่น้ำยิ้มหวานกลับไปให้ “รุ่นน้องรูมเมทของไอ้เนทมันอ่ะลินนี่เพิ่งแฉไอ้เนทไปว่ามันกลัวผีมากจนต้องคอลมาหาพวกเราทุกคืนเลย”พี่น้ำตอบก่อนจะเขยิบที่ให้พี่ลินนั่งลงข้าง ๆ พี่ลินได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มขำออกมาแล้วหันมาพูดกับผม “จริงค่ะน้องพวกพี่คุยกันจะต้องมีมันมาฟังอยู่ด้วยตลอดอ่ะ”ก่อนจะหยิบขนมที่ถือมาด้วยส่งให้พี่น้ำ “อ่ะ ซื้อมาฝาก” “น่ารักที่สุดเลยคนดีของเค้า”พี่น้ำรับไปแล้วเปิดกล่องขนมกินทันที พร้อมกับยื่นส่งมาชวนผมกินด้วย ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ไป ดูเหมือนพี่น้ำกับพี่ลินเขาจะเป็นมากกว่าเพื่อนกันนะเนี่ย น่ารักดีจัง
“พี่ชื่อลินนะน้องชื่ออะไรเหรอคะ”พี่ลินหันมาชวนผมคุย “ผมพีท อยู่ปีหนึ่งนิเทศฯ ครับ” “จริงเหรอ?พี่ก็นิเทศฯ การแสดง เราอยู่เอกอะไรเหรอ” “เอกภาพยนตร์ครับ” “อ๋อ...เอกของเยี่ยมนี่เอง”พูดจบพี่ลินก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ผม จับหน้าหันซ้ายหันขวา “สนใจเข้าชมรมหนังสั้นของพี่ไหม?หน่วยก้านเราดูโอเคเลยนะ” “ห...หนังสั้นเหรอครับ”เชี่ย...ผมสนใจ! “ใช่แล้วมันเป็นชมรมของเอกการแสดงแหละ แต่พวกรุ่นพี่เรา เอกภาพยนตร์เองก็อยู่กันหลายคนเลย สนใจไหม?” “สนใจครับ!” พี่ลินยิ้มหวานแล้วเปิดโทรศัพท์แล้วส่ง QR Code ของไลน์พี่เขามาให้ผม“แอดไลน์พี่มาเลย มีนัดชมรมเมื่อไรเดี๋ยวพี่ทักไปชวนนะจ๊ะ” “ขอบคุณมากๆ เลยครับพี่ลิน” ผมรีบหยิบโทรศัพท์สแกนไลน์พี่ลินอย่างรวดเร็ว โหย...ความฝันของผมเลยนะการได้อยู่เบื้องหลังกองถ่ายอะไรแบบนี้อ่ะ
“เหยิบไปดิ๊”ไม่ทันที่ผมจะได้ฝันหวานนาน เสียงเก๊ก ๆ ของไอ้พี่เนทก็ดังมา พร้อมกับตัวใหญ่ ๆของมันก็ดันผม จนผมต้องเขยิบไปตามที่มันบอก ก่อนที่แก้วน้ำจะวางลงตรงหน้าผม “น้ำใบเตยแดกได้ไหม” “ได้ครับขอบคุณครับ” ผมรับมาแล้วดูดไปหนึ่งที “ไปซื้อน้ำแก้วเดียวหายไปเป็นชาติเลยนะมึง”พี่น้ำทักพี่เนทครับ “เจอพวกพี่ตั้มอ่ะดิแม่งมาชวนไปร้านเหล้าคืนนี้ อ้าว...หวัดดีลิน”พี่เนทว่าพลางก็เอื้อมมือไปแย่งขนมพี่น้ำกินพี่ลินหันมาพยักหน้ายิ้มให้พี่เนท “แล้วมึงจะไปป่ะ?”พี่น้ำถาม “ไม่รู้ว่ะไม่ได้ไปนานล่ะเหมือนกัน ถ้ามึงไปกูก็ไปอ่ะ” “เกี่ยวไรกับกูอ่ะ?จะให้กูไปขออนุญาตลินให้กูด้วย” พี่น้ำพยักเพยิดหน้าไปหาพี่ลิน “ว่าไงลินไปด้วยกันไหม” แล้วพี่เนทมันก็หันไปถามพี่ลิน “ลินไปด้วยได้แต่ลินดูแลไหวแค่น้ำเท่านั้นนะ ถ้าเนทเมาลินแบกไม่ไหวหรอก” “ก็นี่ไงเอาน้องพีทไปด้วยดิ เป็นรูมเมทไอ้เนทพอดี ลากกลับหอสบาย!”
อ้าว...พี่น้ำไหงโยนขี้มาให้ผมแบบนี้อ่ะ
“เห้ยไอ้เตี้ยนี่มันเกี่ยวอะไรด้วย ไม่ต้องหรอก ยุ่งยากเปล่าๆ” พี่เนทมันรีบพูดขึ้นมา
เดี๋ยวๆ มึงสนิทกับกูขนาดเรียกกูว่าไอ้เตี้ยแล้วเหรอไอ้ลูกครึ่ง!
“ถามน้องก่อนสิเนท”พี่ลินพูดเสียงดุใส่พี่เนท ก่อนจะหันมาถามผม “ไปด้วยกันมั้ยพีท เผื่อพี่จะคุยเรื่องชมรมด้วยเลย” ผมมองพวกพี่เขาสลับกันไปมาพี่น้ำนี่สายตาอ้อนวอนอย่างไม่ปิดบัง ในขณะที่ไอ้พี่เนทมองผมด้วยหางตา แต่ดูก็รู้ว่าอยากให้ผมไปด้วยเพราะแม่งอยากไปแดกเหล้า “อ่า...เอ่อ...ไปด้วยก็ได้ครับ” ใจนึงผมก็เกรงใจนะเพราะผมดูเป็นคนนอกสุด ๆ แต่ถ้าได้คุยเรื่องชมรมหนังสั้นมันก็น่าสนใจอยู่นะ! “เยส! น้องพีทน่ารักที่สุด”พี่น้ำดีใจแบบออกนอกหน้าผมเหลือบไปพี่เนท ก็เห็นมันยิ้มมุมปากออกมา บางทีไอ้พี่เนทมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกมั้ง...แค่ขี้เก๊กแค่นั้นแหละ
................................................................................................................................................................................
พอฝนหยุดพวกผมก็พากันมาร้านเหล้าที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากครับพากันนั่งรถพี่ลินมา ในร้านนี่ครึกครื้นเลยล่ะ เด็กม.ผมอย่างเยอะเลย ผมมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นตาตื่นใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้มาที่อะไรแบบนี้ แต่จู่ ๆ แขนผมก็ถูกดึงผมหันไปมองก็เจอไอ้พี่เนทที่ดึงตัวผมเข้าไปใกล้ ๆ มันแล้วเหมือนมันพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงเพลงมันดังมาก ผมไม่ได้ยินอะไรเลยสักนิดมันเลยโน้มตัวมาพูดใกล้ ๆ หูผม
“อยู่ใกล้ๆ กูไว้ เตี้ย ๆ อย่างมึงเดี๋ยวหาย กูขี้เกียจรับผิดชอบ”
สัด! เตี้ยสองครั้งแล้วนะ
ผมขมวดคิ้วให้กับคำว่าเตี้ยก่อนจะเดินตามแรงดึงที่ไอ้พี่เนทพาไป จนเข้าไปข้างในตัวร้านก็เจอกับโต๊ะนึงที่นั่งรวม ๆ กันอยู่ คงเป็นพวกรุ่นพี่ของพี่เนทกับพี่น้ำ พวกพี่เขาก็เข้าไปทักทายกันพี่น้ำก็ชี้มาทางผมเหมือนแนะนำตัว ผมเลยยกมือไหว้หวัดดีพวกพี่เขาไป แล้วพี่ลินก็ชวนผมไปนั่งด้วยเพราะคงรู้แหละว่าผมทำตัวไม่ถูก แล้วพวกพี่ก็เขาก็เริ่มสังสรรค์กัน เฮฮากันสุด ๆไปเลยล่ะครับ ผมเห็นยังสนุกไปด้วยเลย
“อย่าถือสาเนทเขาเลยนะพีท”พี่ลินพูดกับผม ผมหันไปมองหน้างง ๆ พี่ลินก็พูดต่อ “เนทเขาอาจจะดูนิสัยไม่ดีแต่จริง ๆ แล้วเป็นคนดีมากคนนึงเลยนะ ถ้าไม่ได้เนท พี่กับน้ำก็คงไม่ได้คบกันหรอก”
ผมฟังที่พี่ลินพูดแล้วก็หันไปมองไอ้พี่เนทที่นั่งคุยนั่งหัวเราะเล่นกับพวกรุ่นพี่ของมันไป พออยู่กับคนที่มันสนิทแล้วมันก็ไม่ได้ดูเก๊กอะไรขนาดนั้น ดูเป็นเด็กมหาลัยธรรมดา ๆ ทั่วไป ผมนึกสงสัยเรื่องหนึ่งเลยหันไปถามพี่ลิน “แล้วพี่เนทเขาไม่มีแฟนเหรอครับ? ผมไม่เห็นพี่เขาคุยกับใครเลย”
พี่ลินนิ่งไปแปปหนึ่งแล้วตอบผม“เนทมันเคยคบกับคนหนึ่งนะ มันรักของมันมากเลยแหละ แต่เลิกกันไม่ดีเลยมันคงยังเฮิร์ทอยู่มั้ง”
ผมพยักหน้ากลับไปไอ้พี่เนทมันคงเป็นพวกกำแพงสูงแหละ
จังหวะนั้นเป็นจังหวะที่เพลงเงียบลงผมก็ได้ยินเสียงของพี่ที่ดูโตที่สุดของกลุ่มพูดมาทางผม “ไอ้เนท น้องมึงไม่แดกเหรอวะนั่งเหงาแย่ละนั่น”
“ไม่ต้องให้มันแดกหรอกพี่ไอ้เตี้ยนี่คออ่อน” เตี้ยครั้งที่ 3 แล้วนะมึง... “เห้ยมึงอย่าสบประมาทน้องดิวะ” พี่เขาหันไปดุไอ้พี่เนท แล้วหันไปบอกให้เพื่อนพี่เขาชงเหล้ามาหนึ่งแก้วแล้วยื่นมาให้ผม “พี่ชื่อ ตั้ม นะครับ น้องพีทใช่ไหม?ดื่มทำความรู้จักกันหน่อยนะครับ” พี่เขายื่นมาแสดงมิตรไมตรีขนาดนี้ผมปฏิเสธก็คงเสียมารยาทแย่ ผมเลยรับแก้วมา “ขอบคุณครับพี่ตั้ม” แล้วจัดการดื่มแต่ยังไม่ทันกลืนอึกแรก เสียงพี่ตั้มก็ดังขึ้นมา “หมดแก้วหมดแก้ว หมดแก้ว!” แล้วพวกพี่ ๆ ที่เหลือยกเว้นพี่ลินกับพี่เนทก็ส่งเสียงเชียร์กันทันที
ชิบหาย
ผมเหลือบตามองพี่ลินพี่เนท แต่ก็ตัดสินใจว่าแก้วเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เลยตัดสินใจกระดกไปจนหมดแก้วพร้อมกับเสียงเห้ยของพี่เนทที่ดังตามมา แล้วก็เสียงปรบมืออย่างถูกใจของพวกพี่ ๆที่เหลือ ผมวางแก้วที่หมดลงแล้ว หยิบกับแกล้มเข้าปากทันที
เข้มชิบหาย...
“ไหวไหมพีท”พี่ลินถามผมด้วยความเป็นห่วง “สบายมากครับ”ผมตอบพี่ลินกลับไปพร้อมรอยยิ้ม หันไปเห็นพี่เนทก็เห็นมันมองผมห่วง ๆ อยู่เหมือนกันแต่พอเห็นผมมองไปมันก็รีบหันไปทางอื่น “สุดยอดเลยน้องอย่างนี้ค่อยนั่งกันได้ยาว ๆ ฮ่าๆๆ” พี่ตั้มพูดกับพร้อมตบบ่าอย่างถูกใจ แน่นอนครับว่ามีแก้วแรก...ก็ต้องมีแก้วสอง แก้วที่สาม .
และแก้วต่อ ๆ ไป...
................................................................................................................................................................................
กว่าจะกลับกันคืนนั้นก็ร้านปิดนู่นละครับผมที่แค่มึน ๆ เพราะกินไปไม่เยอะเท่าไร ส่วนพี่น้ำกับไอ้พี่เนท ไม่ต้องพูดถึง คอพับเดินไม่ตรงกันไปตามคาดตอนออกจากร้านมันก็ไม่เท่าไรหรอกครับ เพราะพวกพี่ ๆ ผู้ชายเขาพากันมาส่งที่รถของพี่ลินแต่งานหนักที่ผมยังเครียดอยู่ก็คือ ผมจะพาแม่งขึ้นห้องยังไงดี เพราะขนาดตัวผมกับมันต่างกันราวไททันกับสเมิร์ฟ
“เนทไหวไหมเนี่ย” พี่ลินถามพี่เนท “สบายยย” น่าเชื่อถือมากเลยมึง... “ไหวไหมพีท”พี่ลินเลยเปลี่ยนมาถามผมแทน ผมยืนนิ่งใช้สติสมองที่เหลืออยู่น้อยนิดลองประเมินดูแต่ไม่ทันที่จะได้ตอบอะไร เสียงที่คุ้นเคยและทำให้ผมตกใจก็ดังขึ้น
“อ้าวพีท”พี่เฟมครับ ดูเหมือนกำลังจะกลับบ้านด้วย และใช่ครับ...ผมลืมไปสนิทว่าจะให้พี่เขามารับหลังเลิกเรียน! พี่เฟมเดินมาหาผม แล้วก็มองไปเห็นไอ้พี่เนทที่นั่งคอพับอยู่“เมายับเลยนี่ ป่ะเดี๋ยวพี่แบกไอ้เนทขึ้นไปให้” “ขอบคุณมากเลยนะคะพี่ฝากด้วยนะคะ” พี่ลินหันไปขอบคุณพี่เฟม พี่เฟมยิ้มให้ ก่อนที่พี่ลินจะหันมาหาผม “งั้นเดี๋ยวพี่พาน้ำกลับก่อนนะพีทเรื่องชมรมเดี๋ยวไว้พี่ทักไปนะ” “ได้ครับขอบคุณนะครับพี่ลิน” ผมหวัดดีพี่ลิน แล้วพี่เฟมก็มาแบกไอ้พี่เนทออกมาจากรถผมเลยเดินนำขึ้นไปเปิดประตูหอ ระหว่างทางมีแต่ความเงียบครับ จนผมทนไม่ไหวกำลังจะพูดขอโทษที่ลืมพี่เฟมเขาออกไป
“ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับพีทพี่เข้าใจ” พี่เฟมชิงพูดขึ้นมา ก่อนผมหันไปก็เห็นพี่เขายิ้มกลับมาให้ ยิ่งทำเอาผมรู้สึกผิดเข้าไปอีกพอพี่เขาเห็นผมหน้าจ๋อย มือใหญ่ ๆ ก็เลยเอื้อมมาลูบหัวปลอบผม “ร้อนเว้ย”เสียงไอ้พี่เนทที่จู่ ๆ ก็โวยวายขึ้นมาในลิฟต์
มารขัดความสุขจริงๆ เลยมึงเนี่ย...
................................................................................................................................................................................
พี่เฟมปล่อยไอ้พี่เนทลงบนเตียงของมันพี่เนทมันสลบเหมือดไปแล้วครับ แล้วพี่เฟมก็หันมาหาผม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกแทบจะชนกัน“เมาเปล่าเนี่ย” ผมส่ายหน้ารัวๆ “แค่มึน ๆ ครับ” พี่เฟมยิ้ม“ดีแล้ว รีบพักผ่อนละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะ” “ได้เลยขอบคุณนะครับพี่เฟม” พี่เฟมพยักหน้าแล้วผมก็ไปส่งพี่เขาหน้าห้อง ก่อนจะกลับเข้ามามองสภาพของไอ้พี่เนทแปปนึง แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะจู่ ๆ มันก็เด้งตัวขึ้นมา จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด เหลือแค่กางเกงในผมยืนมองอย่างตกใจ เหมือนมันจะรู้ เพราะมันลืมตามามองผมพร้อมขมวดคิ้ว “มองเหี้ยไรไอ้เตี้ย”
เตี้ยครั้งที่4...
“เมาเป็นหมา”ผมพึมพำไป แต่เหมือนมันจะได้ยิน เพราะแขนผมถูกดึงไป บวกกับความมึนจากฤทธิ์เหล้าด้วยแล้วผมก็เซจนล้มไปทับมันทันที
“มึงพูดว่าไงนะ?พูดใหม่ดิ๊”
สภาพผมกับมันตอนนี้โคตรล่อแหลมอ่ะผมที่นั่งตะแคงอยู่ตรงหว่างขามัน ในสภาพที่มันใส่แค่กางเกงในแล้วไอ้พี่เนทเสือกเปลี่ยนจากจับมือมาเป็นโอบตัวผมไว้อีกต่างหาก พอผมสะบัดตัวจะลุกออกมันก็เปลี่ยนเป็นกอดแน่น“ป...เปล่า ปล่อยผม ผมจะไปอาบน้ำ”
“พี่เฟมจีบมึงเหรอ”มันถามผมเสียงนิ่ง ๆ ทำเอาผมต้องนิ่งไปด้วย “คงงั้นมั้งครับผมไม่แน่ใจ”ผมตอบ “แล้วมึงชอบพี่เขาไหม” ผมนิ่งคิดไปครู่หนึ่งจนมันกระตุกตัวผมให้รีบตอบ “พี่เขาก็นิสัยดี แต่ผมยังไม่ได้ชอบถึงขนาดนั้น” “ขนาดนั้นนี่ขนาดไหน” “ก็...ไม่ได้ชอบถึงขนาดจะเอาเป็น...แฟน...มั้งครับ”
พอได้ยินผมตอบไอ้พี่เนทมันก็คลายกอดออก แล้วผลักตัวผมออก “ไปอาบน้ำไปสัด ตัวเหม็นชิบหาย” แล้วมันล้มตัวลงนอนไม่สนใจผมอีกเลย
ไอ้สัด...มึงตัวหอมมากเลยมั้งกอดกูซะนานเลยไอ้เชี่ย
ผมทำปากมุบมิบด่ามันอยู่แปปหนึ่งก็ตัดสินใจเดินไปอาบน้ำ แล้วออกมานอนเช็คโทรศัพท์อยู่บนเตียง ก็เห็นไลน์แจ้งเตือนมาเป็นคนที่ผมไม่คุ้นหน้าชื่อไลน์เขียนว่า กระท่อม
คนเชี่ยไรชื่อกระท่อม?...
ผมเลยตัดสินใจกดเข้าไปดูแล้วกดดูรูปไปหนึ่งที ถึงได้อ๋อว่าเป็น ไอ้พี่ฮัท หน้าตี๋หุ่นมาร์เวลนี่เองมันส่งไลน์มาหาผมสองสามข้อความครับ
ดีน้องพีทพี่ฮัทนะ ทำอะไรอยู่เหรอ หาพี่รหัสเจอรึยังให้พี่ช่วยอะไรไหม ฝันดีนะครับตัวเล็ก
ผมกดรับเพื่อนตอบฝันดีกลับไป พร้อมกับสติ๊กเกอร์ไปอีกหนึ่งดวง แล้วเอาโทรศัพท์ไปชาร์ตแบต ปิดไฟเตรียมเข้านอนดูเหมือนว่าชีวิตมหาลัยของผมจะมีสีสันกว่าที่ผมคิดนะเนี่ย
................................................................................................................................................................................
รุ่งขึ้นผมมามหาลัยฯเช้าเหมือนเคยครับ พร้อมกับปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ที่พี่เฟมซื้อมาให้ ผมออกมาจากห้องโดยที่ไอ้พี่เนทก็ยังคงนอนตูดชี้อยู่เหมือนเดิมสลบสมกับที่กินเหล้าเข้าไปไม่ยั้ง ส่วนผมก็มีอาการปวดหัวตึบ ๆ นิดหน่อยพอได้น้ำเต้าหู้มาก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ พี่เฟมนี่เขารู้ใจจริง ๆ เลยนะเนี่ย ตอนนี้เพื่อนๆ รุ่นผมยังไม่มีใครมาหรอกครับ กว่าจะถึงเวลาเรียนก็อีกเป็นชั่วโมงผมไม่รู้จะอยู่ทำอะไรที่ห้องเลยออกมานั่งที่คณะดีกว่า
ระหว่างที่ผมนั่งกินปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้แล้วไถทวิตเตอร์ไป จู่ ๆ แก้มผมก็เย็นวาบจนผมสะดุ้งหันหัวไปทางแก้มที่เย็นทันทีก็เจอกับไอ้พี่ฮัทหน้าตี๋หุ่นมาร์เวลยืนยิ้มตาปิดส่งมาให้ผม ผมเลยรีบเก็บคำด่าที่ผุดขึ้นมาในหัวแล้วยกมือไหว้ไปทันที“หวัดดีครับพี่ฮัท”
“ดีจ้าน้องพีทอันนี้พี่รหัสหนูเขาฝากมาให้” พี่ฮัทวางขวดน้ำชาหมักไว้ให้ผมแล้วเดินอ้อมมานั่งตรงข้าม “เมื่อคืนตอบไลน์พี่ช้ามากเลยนึกว่าจะไม่อยากคุยกับพี่ซะแล้ว ฮ่าๆ”
ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำพี่ว่าเคยให้ไลน์พี่ไป“แหะ ๆ โทษทีครับ”
“แล้วนี่รู้รึยังว่าใครเป็นพี่รหัสของหนูอ่ะ”
ขัดใจนิดนึงที่พี่มันแทนตัวผมว่าหนูแต่ก็เอาเถอะครับ หยวน ๆ ไป “ยังเลยพี่ พี่ฮัทช่วยผมหน่อยสิครับ”
ไหนๆ ก็เห็นได้ชัดว่าไอ้พี่ฮัทมันตั้งใจจะจีบผม ก็ใช่เสน่ห์ให้เป็นประโยชน์เลยสิครับ ฮุฮุฮุฮุ
“เอ...ถ้าพี่ช่วยแล้วจะมีอะไรตอบแทนไหมน้า”พี่ฮัททำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมไว้ใจไม่ได้จริง ๆ เลยโว้ย
“อ่า...พี่ฮัทอยากได้อะไรล่ะครับ”รู้ครับว่าเป็นคำถามที่สุ่มเสี่ยง แต่ก็ต้องหย่อนเบ็ดไปหน่อยสิครับ คำใบ้ผมมันไม่ได้ง่าย(ชิบหาย)เหมือนของไอ้ฮาร์ทนะครับ
“เอาเป็นไปดูหนังกับพี่สักเรื่องได้ไหมครับ”
ผมเกือบหลุดถอนหายใจที่คำขอมันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไรมากมายเลยตอบตกลงกลับไป “สบายมากครับ”
“คำใบ้ของหนูเป็นข้างในมีสีแดงใช่ไหม? ลองคิดถึงผลไม้ดูสิครับ”
ผลไม้...ข้างในมีสีแดง...
ไม่ทันที่ผมจะได้ใช้ความคิดอะไรให้เสร็จสิ้นเสียง เพี้ยะ! ก็ดังจนผมสะดุ้งเป็นรอบที่ 2 ของวันแต่คราวนี้ดังเพี้ยะมาจากฝั่งตรงข้ามผม เงยหน้าขึ้นไปดูก็เจอกับพี่ผู้หญิงผมสั้นที่เพิ่งจัดการตบหัวไอ้พี่ฮัทจนหน้าเกือบทิ่มโต๊ะผมหลุดขำออกมาทันที
“มัวแต่หลีน้องอยู่นั่นแหละมึงถึงเวลาเรียนแล้วเว้ย” “ไอ้เชี่ย*แตงโม* มึงตบหัวกูต่อหน้าน้องเค้าเลยนะ!” พี่ฮัทไม่ด่าเปล่า แต่ยังแอบมาส่งซิกขยิบตาให้ผมด้วย
อ๋อ...ผลไม้ข้างในมีสีแดง พี่นี่เองพี่แตงโม
ได้ผลครับพี่แตงโมเลิ่กลั่กแล้วรีบลากไอ้พี่ฮัทออกไปทันที ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ฮัทที่โบกมือมาให้ผมได้ยินเสียงพี่แตงโมด่าพี่ฮัทแว่วมาด้วย ครึกครื้นดีจริง ๆ เลยคนรอบตัวผมเนี่ย
“ไอ้พี่ล่ำนั่นมาทำอะไรวะ”เสียงไอ้ฮาร์ทดังมาพร้อมกับที่ตรงข้ามผมที่มีมันมานั่งแทนที่ผมมองไอ้เพื่อนหัวแดงที่วันนี้สวมแว่นกันแดด ที่เข้ากับหน้าหยิ่ง ๆ ของมันผมยื่นขวดน้ำชาหมักให้มันดู
“พี่รหัสกูเขาฝากของมาให้พี่รหัสมึงอ่ะ ให้อะไรบ้างยัง” แล้วผมก็ต้องรู้สึกผิดที่คิดจะไปอวดมันครับ
ไอ้ฮาร์ทยิ้มเขินแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา จิ้มอะไรสักแปปหนึ่งแล้วส่งมาให้ผมดูผมรับมาก็เห็นว่าเป็นไลน์ที่มันคุยกับพี่เยี่ยมยาวเป็นพรืดอ่านไปอ่านมาผมก็เผลอคว่ำปากไปโดยไม่รู้ตัว ถึงส่วนใหญ่ที่อ่านมาจะเป็นไอ้ฮาร์ทที่ชวนพี่เยี่ยมคุยอยู่ฝ่ายเดียวก็เถอะผมตัดสินใจคืนโทรศัพท์มันไปเพราะมันดันพูดขึ้นมาว่า “เขาให้ความสุขกูว่ะ”
“แล้วตกลงเรื่องชมรมเชียร์มึงจะว่าไงจะไปคัดตัวไหม”ผมตัดสินใจเปลี่ยนไปเรื่องอื่นแทน แล้วก็ได้ผล เพราะไอ้ฮาร์ทหน้ามุ่ยทันที
“ไม่ว่ะขี้เกียจ กูอยากทำอะไรใหม่ ๆ บ้าง” “แล้วมึงอยากทำอะไร” “กูว่าจะเข้าชมรมบาส” “หา?! ชมรมบาส มึงเนี่ยนะ?!” “ก็เออดิทำไมวะ สมัยม.ต้นกูเคยเล่นบาสมาก่อน แล้วหยุดไปตอนม.ปลาย ตอนนี้กูอยากกลับมาเล่นใหม่แค่นั้นแหละ” “เปล่าๆ กูแค่แปลกใจ”
เพื่อนกูนี่มันคนหรือพายุวะเนี่ยผันผวนยิ่งกว่าตลาดบิตคอยน์อีกเว้ย ...................................................................................................... ค่อยรู้จักแต่ละตัวละครกันไปเรื่อยๆ นะครับ ชอบคนไหนเมนต์บอกกันได้น้า พี่เนทมันดูมีความลับเยอะใช่ป่ะครับจะบอกว่าทุกคนในเรื่องนี้ความลับเยอะกันหมดเลยแหละ เดี๋ยวจะค่อยๆ เฉลยออกมาทีละนิด ๆ แล้วก็ความลับ2 เรื่องที่ผ่านมาของไอ้พี่เนทยังเป็นแค่น้ำจิ้มครับ ฝากติดตามด้วยน้าขอบคุณทุกคนมากเลยครับ
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-3 19:53:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-3 21:44:50
โพสต์ 2022-7-3 21:14:22
โพสต์ 2022-7-3 21:39:56
