|
มันบอกผมว่าเป็นชายแท้ (ตอนที่ 6) - หนังสั้นเรื่องแรกก็มันส์แล้ว
“ห๊ะ...พี่...พี่ว่าไงนะ?!”
ตกใจสิครับไอ้พี่เนทเนี่ยนะจะมาจีบผม!
“หูตึงหรือกูยังพูดใกล้ไม่พอ”มันถามเสียงจริงจังแล้วโน้มหน้าลงมาจนจมูกชนกับผม ใจผมเต้นรัวไม่ใช่แค่เพราะความใกล้ชิดนะครับแต่เพราะสายตาของมันที่จ้องเข้ามาด้วย ตาของมันเป็นสีน้ำตาลอ่อนครับดูสวยแปลกตาไม่เหมือนคนไทยทั่ว ๆ ไป หน้ามันก็ไม่ได้ถึงกับเนียนละเอียด แต่ดูก็รู้ว่าต้นทุนดีไหนจะจมูกโด่ง ๆ ของมันที่ดูเข้ากับผมหยักศกของมันอีก...
...แล้วตอนนี้มันใช่เวลาที่ผมจะมาอธิบายไหมเนี่ย?!
“ก...ใกล้พอแล้วครับ”ผมพยายามถดตัวออกมา แต่ตอนนี้ตัวก็ติดกับพนักโซฟาอีกฝั่งแล้วสภาพการณ์ตอนนี้เหมือนไอ้พี่เนทกำลังคร่อมผมอยู่กลาย ๆ
อย่านะมึง...อย่ามาเล่นกับไฟ กูสู้นะ
“ไม่อ่ะกูว่ายังใกล้ไม่พอ”เหมือนมันจะอยากแกล้งผมแล้วล่ะครับ มันโน้มตัวตามมาใจผมเต้นตึกตักรัวสุด ๆ แต่มุมหนึ่งในหัวตอนนั้นมันก็เกิดประโยคหนึ่งขึ้นมาว่า...
สู้เขาสิวะอีหญิง!
ผมจ้องตามันตอบแบบพยายามข่มความไม่มั่นใจทั้งหมดลงไปแต่แทนที่มันจะถอย มันกลับเข้ามาใกล้กว่าเดิม จนมันเอียงหน้าหน่อยนึงแล้วประกอบปากทาบลงมาจูบกับริมฝีปากผมผมเองก็ไม่ใช่นางเอกในละครที่จะสะดุ้งตกใจแล้วผลักออกซะด้วยสิบอกแล้วว่าอย่ามาเล่นกับไฟ ผมเอียงคอให้ได้องศาแล้วจูบมันตอบกลับไปจากแค่ริมฝีปากแตะกัน มันก็กลายเป็นจูบที่ดูดดื่มมากขึ้น
ไอ้พี่เนทขบริมฝีปากผมผมทำคืน แล้วเราก็เริ่มเผยอปากให้กัน ผมกับมันแลกลิ้นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือมันเปลี่ยนจากเท้าแขนค้ำโซฟามาเป็นโอบเอวผมส่วนผมก็เปลี่ยนไปโอบรอบคอมัน จากท่าที่เหมือนจะคร่อมกัน ตอนนี้ก็กลายเป็นผมนอนราบแล้วมันก็ทาบตัวลงมาแนบกับตัวผม
เชี่ย...จูบโคตรดี
“อืออ...”ผมหลุดครางในลำคอออกมาเราจูบกันอย่างนั้นอยู่สักพักเลยล่ะครับ จนพี่เนทมันเลื่อนมือมาจับแก้มผมแล้วถอนจูบออก ผมค่อย ๆ ลืมตามองหน้ามันที่กำลังจ้องผมกลับมา
“เคลิ้มสิสัด”ไอ้คนอ่อนหวานตอนจูบหายไปไหน?! “พี่จีบด้วยการจูบรึไง” “แล้วมึงชอบป่ะละ” “เฉยๆ ว่ะ” ผมตอบแล้วก็เบนสายตามองไปทางอื่น ถึงจะใจกล้าขนาดไหนแต่ผมก็เขินเป็นนะเว้ย “หึหึรอถึงห้องก่อนเถอะมึง” พี่เนทมันขู่ผมแล้วลุกออกจากตัวผมไปนั่งตามเดิม ผมก็รีบลุกขึ้นจัดเสื้อจัดผ้าแล้วเอากระเป๋ามาวางบนตัก ถามว่าวางไว้ทำไมน่ะเหรอ?
ก็จู๋มันแข็งน่ะสิครับถามได้!
ผมหันควับไปมองไอ้พี่เนทที่จู่ๆ ก็หัวเราะ ผมก็เห็นมันมองมาที่ตักผมที่กำลังมีกระเป๋าปิดอยู่แต่ไม่ทันที่ผมจะได้อ้าปากด่า มันก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผม พร้อมกับน้ำเสียงเก๊ก ๆของมันเหมือนเดิม “เอามาให้หมด”
“เอาอะไร?”ผมถามงงๆ “ไลน์เฟซ ไอจี เบอร์โทรของมึงอ่ะ เอามาให้กูให้หมด” “ทำไมผมต้องให้พี่ด้วยอ่ะขอผมดี ๆ ดิ” “จะให้กูขอที่นี่หรือกลับไปขอที่ห้องดี?” ผมสวนกลับพร้อมกับยิ้มร้าย และสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ผม
ช่วยด้วยยผมโดนคุกคามม โดนเซ็กชวลฮาราจูกุ!
ผมรับโทรศัพท์มันมาอย่างขัดใจจัดการให้ทุกอย่างที่มันขอ แล้วก็ยัดโทรศัพท์ใส่มือคืนมันไป แปปนึงโทรศัพท์ก็มีสายเข้าขึ้นโชว์เป็นเบอร์แปลก แต่ก็ไม่ต้องสงสัยนาน เพราะพี่เนทมันก็พูดขึ้นมา “เมมไว้ซะเบอร์กูเอง” แล้วมันก็ตัดสาย
ผมเลยจัดการเมมชื่อมันว่า‘ไอ้เชี่ยขี้เก๊ก’
หลังจากนั้นผมกับมันก็ต่างคนต่างนั่งกันเงียบๆ ไปครับ แต่น่าแปลกที่มันไม่ใช่ความเงียบที่ชวนอึดอัดเลย ผมเหลือบไปมองไอ้พี่เนทจากที่หมั่นไส้อยู่ตลอด จู่ ๆ ก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะอย่างนั้น ผมคิดว่าผมชักจะหวั่นไหวง่ายเกินไปล่ะ
.......................................................................
นั่งกันไปสักแปปพวกพี่ๆ ในชมรมเขาก็เริ่มทยอยมากันครับ คนที่มาคนแรกต่อจากพวกผมก็คือ พี่ลินผมค่อยโล่งหน่อยที่มีคนชวนคุย เพราะหลังจากเหตุการณ์นั้นไอ้พี่เนทก็นั่งเล่นเกมโทรศัพท์ของมันไม่สนใจผมอีกเลย
นี่มึงจะจีบกูจริงป่ะเนี่ย...
พอทุกคนมากันครบพวกผมก็ไปนั่งล้อมวงกันบนพื้นครับ ชมรมหนังสั้นมีกันแค่ประมาณ 10 คนเองครับ พี่คนที่เป็นประธานชมรมชื่อพี่ปาล์มเป็นพี่ปีสี่เอกการแสดง ผมยกมือไหว้พวกพี่เขาทุกคนหลังจากที่พี่ลินแนะนำตัวผมแล้วเราก็เริ่มประชุมกันครับ
“เทอมนี้โปรเจกต์ที่เราวางแผนเอาไว้ก็คือPrideShort Film เราจะเน้นไปที่การเชิดชูความหลากหลายทางเพศผ่านตัวละครเกย์ 2 คน”พี่ปาล์มเริ่มพูด
“แล้วงี้มันจะต่างอะไรกับหนังสั้นวายทั่วๆ ไปอ่ะ”ไอ้พี่เนทยกมือถามขึ้นมาทันควัน เออ...อันนี้ผมก็สงสัย
“ซีรีส์วายมันเน้นความฟินความจิ้น แต่มันก็เป็นแค่ภาพฝันที่แทบจะไม่เคยเกิดขึ้นจริงเลยของเราจะไปมากกว่านั้น เราจะเล่นเรื่องสมรสเท่าเทียมและถึงจะมีตัวละครหลักเป็นเกย์แต่พวกเขาเป็นแค่คนเดินเรื่องที่จะรายล้อมไปด้วยเพศอื่น ๆ คนประเภทอื่น ๆอาชีพอื่น ๆ ด้วย เราจะทำให้ Pride ไม่ได้มีแค่เกย์แต่เราจะพาเกย์เนี่ยแหละ ไปเข้าใจในทุกมุมของ Pride” พี่ปาล์มอธิบาย
เชี่ย...ลึกล้ำอ่ะผมมองพี่ปาล์มอย่างทึ่ง ๆ ซึ่งก็จริงอย่างที่พี่เขาว่าล่ะครับ เพราะซีรีส์วายที่มีอยู่ตอนนี้มันมีน้อยเรื่องมากเลยที่จะก้าวข้ามการขายเรื่องฉากจิ้นความฟิน หรือการเอานักแสดงชายสองคนมารักกันแบบฝืน ๆ เซอร์วิสแฟนคลับไปเรื่อย ๆแล้วก็มาขายเสื้อ ขายสินค้า เกย์หรือ LGBTQ+ มันมีอีกหลายแง่มุมเลยถ้าผมได้เป็นส่วนหนึ่งในการถ่ายทอดเรื่องพวกนี้ออกมาผมก็อยากจะทำนะ
“ทุกคนเก็ตที่เราจะสื่อใช่ป่ะมีใครสงสัยอะไรไหม” พี่ปาล์มถามพร้อมมองไปที่ทุก ๆ คน ไม่มีใครแย้งสักคนเดียวแม้กระทั่งไอ้พี่เนทก็ยังนั่งฟังอย่างตั้งใจ “โอเค ถ้าไม่มี เราขอวางตัวคนทำงานหลวมๆ ไว้ก่อนละกันเนอะ ตอนนี้ที่เราคุยเอาไว้ก็มี ลินที่จะดูเรื่องบทเป็นหลัก ลินอยากได้ผู้ช่วยไหม”
ผมรีบสะกิดพี่ลินยิกๆ พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนว่าผมอยากทำมาก ๆ มากที่สุดของที่สุด พี่ลินยิ้มให้แล้วหันไปพูดกับพี่ปาล์ม“ให้น้องพีทมาช่วยลินได้ไหมคะพี่ปาล์ม”
พี่ปาล์มเลิกคิ้วนิดหนึ่งแล้วหันมามองผม“เราชื่ออะไรนะ? พีทใช่ไหม ทำได้ใช่ป่ะ?” “ได้ครับ”ผมตอบเสียงหนักแน่น พี่ปาล์มก็พยักหน้าให้ แล้วหันไปหาพี่ผู้หญิงอีกคนที่นั่งข้างๆ “โอเคให้น้องลองฝึกดู เดี๋ยวเราให้แหม่มไปช่วยดูอีกคนนะ แหม่มเป็นพี่เลี้ยงก็แล้วกัน” พี่ผู้หญิงผมหยิกที่สวมแว่นซึ่งดูท่าทางแล้วน่าจะรุ่นเดียวกับพี่ปาล์มพยักหน้ารับ พร้อมกับหันมายิ้มแล้วโบกมือให้ผมกับพี่ลิน
“ส่วนหน้าที่อื่นๆ ก็ตามที่ทุกคนเคยทำมาเหมือนเดิมเลย เราเป็นผู้กำกับมีใครอยากจะลองเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นไหม” พี่ปาล์มถามความเห็นทุกคนแต่ก็ไม่มีใครตอบอะไรกลับมา ผมเลยหันไปสะกิดไอ้พี่เนท แล้วกระซิบถามมันว่า มันทำหน้าที่อะไรมันทำปากตอบมาว่ามันอยู่ฝ่ายพร็อบกับโลเคชั่น
เรื่องใช้แรงงานนี่แหละเหมาะกับมันที่สุดแล้ว
“เอ้อ...อีกเรื่องปกติจะไม่มีแบบนี้นะ แต่ตอนนี้เรากับลินวางตัวนักแสดงนำเอาไว้คนนึงแล้ว เป็นตัวเดินเรื่องหลักเลยแล้วก็เป็นคนในชมรมเรานี่แหละ” พี่ปาล์มพูด ดึงความสนใจของพวกผมได้อยู่หมัดผมมองซ้ายมองขวาหาคน ๆ นั้นทันที แต่ก็เดาไม่ออกจริง ๆ ครับเพราะผมก็ไม่รู้จักใครเลยยกเว้นพี่ลิน กับไอ้พี่เนท ฮ่าๆๆๆ
“คนนั้นก็คือ...”พี่ปาล์มไม่พูด แต่มองมาที่คนข้าง ๆ ผม เป็นไอ้พี่เนทครับ! พี่เนทเอานิ้วชี้มาที่ตัวเองพร้อมหน้าตกใจ “ห๊ะ! ผมเหรอพี่?! ไม่เอาเว้ย!”
ก่อนที่มันจะรีบปฏิเสธใหญ่โตพี่ลินก็รีบพูดขึ้นมา “บทนี้ในตอนที่เราเริ่มเขียนกับพี่แหม่ม หน้าคนเดียวที่ลอยมาก็คือเนทเลยนะ มันเป็นบทของเนทมาก ๆ” “เห้ย...ลินเราทำไม่ได้หรอก ไม่เอา”
“ลองอ่านบทก่อนสิวะไอ้เนทมึงทำได้ เชื่อพี่สิ”พี่แหม่มช่วยพูด ไอ้พี่เนทพยายามมองหาคนช่วย แต่สายตาของทุกคนไม่มีใครช่วยมันเลยมีแต่คนที่เชื่อในตัวมัน กับคนที่กำลังขำกับท่าทางของมันล้วน ๆแล้วสายตามันก็มาหยุดที่ผม ผมก็นึกว่ามันจะขอให้ผมช่วย ผมก็เตรียมเชียร์อัพเต็มที่แต่มันกลับทำสิ่งที่หักมุมยิ่งกว่านั้น
“ถ้าผมเล่นไอ้เตี้ยนี่ต้องเล่นคู่กับผม” ผมช็อคตาตั้งไปแล้ว ผมหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ลินพี่ลินเองก็ดูตกใจไม่ต่างจากผม “ถ้ามันไม่เล่น ผมก็ไม่เล่น”
ไอ้เวรพี่เนท!!...
“ลองดูไหมพีทเดี๋ยวลองอ่านบทดูก่อนก็ได้นะ” พี่ลินหันมาพูดกับผมเสียงอ่อนดูท่าแล้วพี่เขาคงอยากได้ไอ้พี่เนทมาเป็นตัวละครหลักจริง ๆ แหละ “เอ่อ...คือ...ผมไม่เคย...”
“ถ้าไม่ไหวก็ไม่เป็นไรนะน้องพีท”พี่ปาล์มพูดขึ้นมา แล้วผมก็รู้สึกถึงความกดดัน ไม่ได้มาจากพวกพี่ ๆ เขานะครับแต่มาจากไอ้ขี้เก๊กตัวสูงโย่งที่นั่งจ้องผมอยู่ข้าง ๆ นี่แหละ “ล...ลองดูก็ได้ครับ”ผมตอบไป เสียงเฮดังขึ้นทันทีจากพี่แหม่ม แต่เสียงที่ดังกว่าก็คือเสียงไอ้พี่เนทที่มันไม่เฮเปล่าแต่ดึงตัวผมไปกอดด้วย ไอ้ชิบหาย มึงคนเดียวเลยเนี่ย! “น่ารักมากไอ้เตี้ยเดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงข้าวมึงเอง ฮ่าๆๆ”
“ถือว่าเนทกับพีทตกลงแล้วนะงั้นเดี๋ยวไว้นัดอ่านบท กับเวิร์กช็อปกันอีกทีแล้วกัน ส่วนหน้าที่เก่าของทั้งสองคนถ้าไหวก็ทำต่อได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็บอกมาได้เลย จะได้หาคนแทนแต่เนิ่น ๆ โอเคนะ”ผมกับไอ้พี่เนทพยักหน้าตอบกลับไป ซึ่งตอนนี้ไอ้พี่เนทคว้าผมไปนั่งอยู่ตรงหว่างขาแล้วกอดไม่ปล่อยพร้อมกับเอาคางมาเกยไหล่ผมอย่างถือวิสาสะไปแล้วครับ
ผมหันไปมองพี่ลินเพื่อขอความมั่นใจแต่ก็ดันเห็นพี่ลินกำลังยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสภาพของผมที่อยู่ในอ้อมกอดของไอ้พี่เนทพอได้รูปที่ถูกใจก็นั่งหัวเราะคิกคัก พลางจิ้มโทรศัพท์แชทอะไรไปด้วย
“ปล่อยผมได้แล้วมั้งพี่เนท”ผมพูดกับไอ้คนที่นั่งซ้อนผมอยู่ ต่อหน้าคนเยอะ ๆ แบบนี้ผมก็อายเป็นนะ “เขินเหรอ”มันถามกลับมาแต่ก็ไม่ยอมปล่อย “แล้วพี่ไม่เขินไงคนอยู่กันเยอะแยะ” “ไม่อ่ะวันนี้มึงทำตัวน่ารัก กูอยากกอด” มันตอบกลับมาหน้าตาเฉย
.......................................................................................................
หลังจากนั้นในชมรมก็นั่งคุยสัพเพเหระกันเรื่อยเปื่อยครับพี่ปาล์มก็อยู่ในท่าทีที่สบาย ๆ ขึ้นเยอะ ไม่ดูน่าเกรงขามเหมือนตอนนำประชุมเท่าไรส่วนพี่ ๆ คนอื่นก็เป็นมิตรมากเลย พี่แหม่มเข้ามาคุยกับผม พี่เนท แล้วก็พี่ลินแล้วก็รู้ทันทีเลยว่าพี่คนนี้แม่งโคตรเอนจอย ซึ่งตลอดการพูดคุยทั้งหมดพี่เนทก็นั่งกอดผมเหมือนผมเป็นตุ๊กตาหมีของมันอยู่อย่างนั้นละครับ ผมก็ขี้เกียจจะเซ้าซี้เลยปล่อยมันไปแต่ก็ต้องมีศอกไปบ้าง เพราะแม่งจั๊กจี้เอวผม!
หลังจากคุยกันเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกัน ผมที่หิวจัด ๆ ก็เตรียมไปหาอะไรกินที่ศูนย์อาหาร พี่ลินก็ขอตัวแยกกลับไปก่อนเหลือผมกับพี่เนทที่พากันเดินไปที่ศูนย์อาหารด้วยกัน ผมก็นึกว่ามันจะเลี้ยงข้าวอะไรใหญ่โตข้าวแกง 2 อย่าง 45 บาทนี่แหละครับ
แต่แบบนี้ก็ดีนะธรรมดาดี ผมรู้สึกชอบกว่าอะไรหรู ๆ อีกอ่ะ
ผมกับมันก็มานั่งกินข้าวด้วยกันนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมกับมันกินข้าวพร้อมกัน เพราะถึงจะอยู่ห้องเดียวกันผมกับมันก็เหมือนอยู่กันคนละโลก ผมยังงงอยู่เลยว่า มึงเอาอะไรมาคิดจีบกูเนี่ย?
“แล้วทำไมพี่ไปอยู่ชมรมหนังสั้นได้อ่ะ”ผมถามเรื่องที่ผมสงสัย เพราะเด็กถาปัตย์อย่างมันดูไม่ค่อยเข้ากับชมรมหนังสั้นเท่าไร มันเคี้ยวข้าวไปตอบไปพลางว่า“ก็ตอนปีหนึ่ง กูอยากทำพร็อบละครเวทีเลยไปสมัครแล้วเสือกเต็มเลยหาอะไรใกล้เคียงกันแล้วก็มาเจอชมรมหนังสั้นนี่แหละ ถามไม?” “ก็อยากรู้พี่ดูไม่ค่อยเข้ากับชมรมนี้เท่าไรมั้ง” “หึตอนแรกกูก็คิดงั้น แต่คนในชมรมดีมั้ง กูเลยสบายใจจะอยู่”
ก็จริงอย่างมันว่าล่ะครับที่ไหนที่เราอยู่แล้วสบายใจเราก็อยากอยู่ที่นั่นไปนาน ๆ
..........................................................................................
กลับมาถึงห้องผมก็เข้าไปอาบน้ำ ไอ้พี่เนทก็เปิดคอมนั่งเล่นเกมของมันไป อาบเสร็จผมก็มานอนเล่นโทรศัพท์ไถอะไรไปเรื่อยเปื่อยเปิดเข้าไลน์ก็เห็นในกรุ๊ปสายรหัสผมคุยกันยาวเป็นพรืดผมเลยไล่อ่านแล้วก็ขอโทษขอโพยพี่ ๆ เขาที่มาแนะนำตัวช้าไปหน่อย พวกพี่ ๆ เขาเห็นผมมาตอบก็พิมรัวกันมาใหญ่เลยครับอบอุ่นมาก ๆ แถมยังนัดกันแล้วด้วยว่าอาทิตย์หน้าจะมีการเลี้ยงสายรหัสครั้งแรก ผมล่ะอยากจะวาร์ปไปให้ถึงวันนั้นเร็วๆ เลยจริง ๆ
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คุยกับใครวะ” เสียงไม่สบอารมณ์ของไอ้พี่เนทดังขึ้น ผมเงยหน้าไปก็ตกใจ เพราะมันยืนนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวมองอยู่ตรงปลายเตียงผม “เฮ้ย! แล้วพี่มาแก้ผ้ายืนมองผมทำไมเนี่ย?!” “กูถามว่ามึงคุยกับถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”มันไม่ตอบเปล่า แต่โถมตัวลงมาคร่อมผมที่นอนอยู่บนเตียง ผมเลยหันหน้าจอโทรศัพท์ให้มันดู
“สายรหัสผมวันนี้ที่เอกมีเฉลยสายรหัสกัน” มันมองแล้วก็คว้าโทรศัพท์ผมออกจากมือไปวางไว้ข้าง ๆแล้วหันมาจ้องหน้าผม พร้อมโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ แทน “แล้วไป”มันตอบกลับมาเสียงสั่น ๆ นิดหน่อยจนผมใจสั่นตามไปด้วย มันโน้มหน้าเข้ามาจนปากเราเกือบจะชนกัน แล้วมันก็พูดว่า“มึงตัวหอมมากเลย กูขอต่อจากในห้องชมรมนะ”
ไม่ทันขาดคำมันก็เริ่มจูบผมอีกครั้ง คราวนี้ไม่ต้องเริ่มด้วยการจูบเบา ๆแบบลองเชิงกันแล้วครับ เราจูบกันอย่างดูดดื่มทันทีมือของพี่เนทประคองท้ายทอยผมให้จูบกับมันแนบชิดขึ้น ส่วนผมเองก็มือหนึ่งจับบ่ามันอีกมือก็ขยำหัวดันให้ชิดกันเข้าไปอีก เพราะพูดตามตรงว่าผมเองก็ยังอารมณ์ค้างจากเหตุการณ์ในห้องชมรมอยู่ด้วยพี่เนทรุกลิ้นเข้ามาเกี่ยวตระหวัดกับลิ้นผมอย่างช่ำชอง ผมเองก็ตอบโต้กลับไปอย่างไม่ยอมแพ้จนจูบของเรามันร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ น้ำลงน้ำลายเปรอะกันไปหมด แต่เราไม่มีใครสนใจแล้วครับ
มือของพี่เนทจากที่ประคองท้ายทอยผมก็เลื่อนมาลูบไล้ไปตามตัวของผมแล้วมาหยุดที่หน้าอก ก่อนที่มันจะเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อแล้วสะกิดหัวนมผมจนผมสะดุ้งด้วยความเสียวมือผมเองก็เลื่อนไปลูบหน้าอกที่มีกล้ามหน่อย ๆ ของมัน ขยำอย่างมันส์มือ แล้วสะกิดหัวนมมันคืนจนไอ้พี่เนทส่งเสียงซี๊ดมาตามไรฟัน ก่อนที่มันจะทิ้งสะโพกลงมาเบียดกับผม จนควยของมันกับของผมเสียดสีกันผ่านผ้าของมันเป็นยังไงไม่รู้นะครับ แต่ตอนนี้ของผมมันเยิ้มไปหมดแล้ว
แต่จู่ๆ พี่เนทมันก็ค่อย ๆ ถอนจูบออกแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาที่เห็นได้ชัดว่ากำลังเงี่ยนสุดๆ โดยที่เอวมันก็ยังคงขยับอย่างต่อเนื่อง
“อาบน้ำให้กูหน่อยดิพีท” มันพูดกับผมเสียงกระเส่า จนผมอยากจะคว้ามันลงมาจูบอีกรอบแต่...
ผมก็พยักหน้าตอบตกลงดันตัวมันขึ้น แล้วดึงแขนมันไปที่ห้องน้ำ ผมหันไปมองหน้ามันก็เห็นพี่เนทมันยิ้มแล้วปลดผ้าขนหนูออก ทำให้ผมเห็นว่าข้างในของมันไม่ได้ใส่อะไรเลย ไอ้หนูมันชี้จ้องมาที่ผมอย่างท้าทายก่อนที่เจ้าของมันจะเดินตามผมมาอย่างว่าง่าย...
.
.
.
.
.
............................................................................. ยิ่งเขียนยิ่งเขินเว้ยยยยยยยยยยยยยยย ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันนะครับมีกำลังใจมาก ๆ เลย
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-5 22:09:46
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-5 22:22:28
โพสต์ 2022-7-5 22:50:50
โพสต์ 2022-7-5 23:17:37
โพสต์ 2022-7-6 00:03:56