|
7 Y2 t/ M# }" w( J
โฬม โฬมจอดรถที่หน้าฟิตเนสแห่งหนึ่งในย่านตัวเมือง ประตูเลื่อนอัตโนมัติเปิดออก โฬมเดินเข้าไปข้างใน ''สวัสดีครับคุณโฬม'' เทรนเนอร์และคนดูแลในฟิตเนสต่างทักทายโฬมกันอย่างพร้อมเพรียง ''หวัดดี'' โฬมทักตอบ ฟิตเนสแห่งนี้เป็นฟิตเนสที่โด่งดังที่สุดในย่านตัวเมืองเพราะเจ้าของคือตระกูลพลศุรต ซึ่งมีหัวหน้าตระกูลคือ พละ อัลฟ่าที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนุ่งในอัลฟ่าที่แข็งแกร่งที่สุด สร้างผลงานและชื่อเสียงไว้มากมายทั้งเรื่องประสบการณ์เย็ดและการต่อสู้ชิงอำนาจ ปกครองไปทั่วทุกสารทิศ เป็นจ่าฝูงที่แข็งแกร่งจนสร้างฝูงที่ถูกจารึกไว้ว่าเป็นฝูงที่แข็งแกร่งที่สุดในทศวรรษ แต่ตอนนี้วางมือไปแล้ว ทำงานเป็นนักธุรกิจที่มีอำนาจและได้รับการยกย่อง มีเส้นสายอยู่ทั่ว ธุรกิจที่โด่งดังที่สุดคือธุรกิจอุปกรณ์ทางการกีฬา ฟิตเนส และสินค้าสุขภาพต่างๆ ช่วงนี้พละนั้นเริ่มหายหน้าหายตาไปจากวงการและอยู่เบื้องหลัง ให้ลูกชายอย่างโฬมขึ้นมาทำหน้าที่เป็นหน้าเป็นตาให้กับตระกูลแทน โฬมเป็นคนดังตั้งแต่เกิดเพราะเกิดมาในตระกูลอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ที่แข็งแกร่ง ถูกจับตามองจากผู้คนและสื่อต่างๆมากมาย แม้โฬมจะชอบที่ตัวเองเป็นจุดสนใจและโดนยกย่องชื่นชม แต่ในใจก็กดดันไม่น้อย เพราะถูกคาดหวังจากครอบครัวและคนรอบข้างว่าจะต้องแข็งแกร่งเหมือนกับพ่อ แต่ก่อนโฬมนั้นเป็นเด็กเสเพล เกเร เอาแต่ใจ อารมณ์ฉุนเฉียวและหงุดหงิดง่าย พ่อของโฬมเองก็กังวลว่าโฬมจะสืบสานตระกูลต่อไปได้มั้ย และชอบเอาโฬมไปเทียบกับเพื่อนสนิทของลูกชายอย่างราคานอยู่บ่อยครั้ง แต่หลังจากที่โฬมได้เป็นจ่าฝูงจริงจังก็เปลี่ยนไป มีสติมากขึ้น อารมณ์เย็นลง มีความคิดตัดสินใจที่ดีขึ้น อาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบเหมือนกับพ่อแต่ก็พัฒนาตัวเองอยู่ทุกวัน นอกจากงานที่บริษัทแล้วโฬมก็มีหน้าที่ดูแลฟิตเนสแห่งนี้ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพวกอัลฟ่ามีฐานะ มีเบต้าและโอเมก้ามาบ้างประปราย มีโปสเตอร์โปรโมตฟิตเนสแปะอยู่เต็มไปหมดซึ่งโฬมนี่แหละที่เป็นนายแบบ โฬมเป็นอัลฟ่าที่หน้าตาหล่อเหลา หุ่นล่ำตัวสูงใหญ่ตรงสเปคของโอเมก้า แถมยังฐานะร่ำรวยมีชาติตระกูล ย่อมเป็นที่หมายปองของเหล่าโอเมก้าที่หวังตกถังข้าวสารทั้งหลาย แต่โฬมก็ไม่เคยจริงจังกับใคร ยังไม่เคยมาร์คโอเมก้าเลยสักคนด้วยทั้งๆที่มีโอเมก้าชั้นดีมาถวายตัวให้ถึงที่อยู่บ่อยครั้ง โฬมแค่สนุกเป็นครั้งคราวแค่นั้นแต่ไม่ได้ผูกมัดอะไร พวกโอเมก้าส่วนใหญ่แม้จะไม่ได้ใจแต่ขอแค่ได้เย็ดกับโฬมก็เอา โฬมไม่เคยมีความคิดที่จะมาร์คใครมาก่อนเลยในชีวิต จนกระทั่งไม่นานมานี้แหละถึงได้มีความคิดนั้นขึ้นมา โฬมเข้ามาในล็อคเกอร์ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก โชว์เรือนร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างไม่อายสายตาคน กลับชอบซะด้วยซ้ำเวลาที่คนมอง โฬมใส่กางเกงขาสั้นรัดรูปตัวเล็กจนเป้าอูมเห็นชัด ไม่ใส่เสื้อเปิดท่อนบนที่ล่ำบึ้ก เดินเข้ามาในห้องฟิตเนส คนที่ออกกำลังกายอยู่ต่างต้องเหลียวมามองโฬมกันทั้งนั้น โฬมยืดเส้นยืดสายแล้วขึ้นไปวิ่งบนลู่เป็นการอุ่นเครื่อง ใส่หูฟังฟังเพลงไปด้วย คิดถึงเรื่องต่างๆ จะว่าไปช่วงหลังมานี้ไม่มีวี่แววของแก๊งค์Black Spiderเลยหลังจากการปะทะกับฝูงพิภพปักษี โฬมรู้ดีว่ายังไงโฬมก็เป็นเป้าหมายอันดับ1ของพวกมัน คงจะกำลังหาทางกำจัดฝูงของโฬมอยู่นั่นแหละ โฬแอบรู้สึกผิดในใจเล็กน้อยที่ทำให้คนในฝูงต้องมาลำบากกับปัญหาที่ครอบครัวของโฬมเป็นคนก่อ แต่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของฝูง ต้องเผชิญและก้าวผ่านปัญหาไปด้วยกันไม่ว่าเรื่องอะไร หน้าที่ของโฬมคือการทำให้แน่ใจว่าคนในฝูงนั้นปลอดภัย โฬมคิ้วขมวด วันนี้รู้สึกตะหงิดใจแปลกๆทั้งวัน เหมือนเกิดอะไรขึ้นแต่โฬมก็ไม่รู้ว่าอะไร โฬมนั่งลง ยกดัมเบลออกกำลังกายแขน กล้ามแขนของโฬมนั้นแน่นมาก เห็นเส้นเลือดชัดเจน กลิ่นเหงื่อและฟีโรโมนของโฬมแผ่กระจายไปทั่วห้อง พวกโอเมก้าที่ออกกำลังกายอยู่ถึงกับขาสั่นกลืนน้ำลาย ไม่มีวันไหนเลยที่มาฟิตเนสแล้วจะไม่ได้กิน พวกโอเมก้าที่ได้กลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่าเริ่มปล่อยกลิ่นของตัวเองออกมา ส่งสายตายั่วยวนมาให้โฬม โฬมยิ้มตอบ มองดูแต่ละคนจนเจอโอเมก้าตัวเล็กหน้าสวยคนหนึ่งที่ถูกใจ หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่แน่ใจว่าไม่รู้จักแน่นอน โฬมลุกขึ้น ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ กระดิกนิ้วเรียกโอเมก้าคนนั้นให้ตามมา เดินออกมาจากห้องฟิตเนส ตรงไปที่ห้องน้ำ โอเมก้าคนนั้นเดินตามมา โฬมดึงตัวโอเมก้าคนนั้นเข้ามาในห้องน้ำ ดันเข้าไปติดกำแพง โฬมกดไหล่โอเมก้าคนนั้นให้นั่งลงไป จับหน้าซุกกับเป้าของตัวเอง สูดดมกลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าของโฬมที่ปลอยออกมาเข้าไปเต็มปอด ควยโอเมก้าคนนั้นเริ่มแข็งขึ้นมาตามสัญชาตญาณ โฬมควักควยตัวเองออกมา ควยใหญ่ยาว14นิ้วที่หัวยังไม่เปิดดีโด่ชี้หน้าโอเมก้าคนนั้นอยู่ กลิ่นของมันที่ปล่อยออกมาทำให้โอเมก้าคนนั้นเงี่ยนจนเป้าแฉะ ‘’เอาสิ ทำสิ่งที่ต้องทำซะ’’ โอเมก้าคนนั้นจับควยของโฬมชักขึ้นลง สมองเหมือนจะว่างเปล่าไปแล้ว เอาควยของโฬมเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ‘’อา ซี้ดดด’’ โอเมก้าคนนั้นอมควยของโฬมอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียกินน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้ม ถอกควยของโฬมลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา โอเมก้าคนนั้นเลียไปตามแง่งควยของโฬม ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควย จับลำควยของโฬมตั้งตรง ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของโฬมจนแฉะชุ่ม โฬมจิกผมของโอเมก้าคนนั้นไว้ เอาควยยัดปากแล้วเด้งเอวเย็ดอย่างเมามันส์ ‘’อ๊อก ออก ออก อ๊อก’’ ควยโฬมใหฯคับปากโอเมก้าคนนั้นไปหมด โฬมกระแทกควยเข้ามาในปากโอเมก้าคนนั้นไม่ยั้ง กดหัวของโอเมก้าคนนั้นลงมาจนจมูกติดโคนหมอย อมควยเข้าไปสุดลำ ‘’อ๊อก ออก’’ ควยโฬมแทงเข้าไปลึกถึงคอหอยจนโอเมก้าคนนั้นสำลักน้ำตาเล็ด โฬมถอนควยออก น้ำลายโอเมก้าคนนั้นไหลเยิ้มติดควยโฬมมา โฬมเอาควยแฉะๆตีหน้าของโอเมก้าคนนั้นรัวๆแรงๆจนหน้าสั่น จับโอเมก้าคนนั้นยืนขึ้นมาเอามือยันผนัง ถอดกางเกงของโอเมก้าคนนั้นออก รูของโอเมก้าคนนั้นเปียกไปหมด น้ำหล่อลื่นตรงหัวควยไหลออกมาจนเลอะกางเกงใน โฬมขำในลำคอ ‘’เงี่ยนมากล่ะสิมึง’’ โฬมเอาควยถูตรงรูหีของโอเมก้าคนนั้น ดันควยเข้าไปจนสุดลำ “อึก อ๊ะ’’ ควยโฬมแน่นคับหีของโอเมก้าคนนั้นไปหมด แทงเข้ามาลึกจนทั้งจุกทั้งเสียว โฬมเด้งเอวเย็ดหีโอเมก้าคนนั้นเป็นจังหวะ ''อะ อ๊ะ อาาา อืออ'' ''ซี้ดดด'' หีโอเมก้าคนนั้นนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของโฬมอย่างบ้าคลั่ง โฬมจับเอวของโอเมก้าคนนั้นไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ''อึก อืออ อูยยย เสียว'' โฬมบีบคอของโอเมก้าคนนั้นไว้แล้วซอยหีของโอเมก้าคนนั้นอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีของโอเมก้าคนนั้นอย่างเร็วและแรง โอเมก้าคนนั้นเอามือขึ้นมาโอบคอของโฬมเอาไว้ โฬมซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ควยโฬมกระแทกเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของโอเมก้าคนนั้นจนเสียวไปหมด ควยโอเมก้าคนนั้นแข็งกระดกขึ้นลง โฬมกระแทกแรงขึ้นอีกจนโอเมก้าคนนั้นหั่วสั่นไปมา ''งึก อ๊ะ อาา'' โอเมก้าคนนั้นควยกระตุกน้ำแตกออกมา โฬมซอยรัวๆ ''อ้าาาาา ซี้ดดด'' โฬมกระแทกควยเข้าไปสุดลำ ควยโฬมขยายใหญ่ขึ้นจนแน่น น้ำแตกเข้าไปในหีของโอเมก้าคนนั้นมากมายจนโอเมก้าคนนั้นอุ่นไปหมด น้ำควยเล็ดออกมาข้างควยของโฬม โฬมอุ้มโอเมก้าคนนั้นขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวไว้ โอเมก้าคนนั้นเอามือกอดคอของโฬม โฬมโก้งโค้งเด้งเอวเย็ดหีของโอเมก้าคนนั้นอีกรอบทันที ''อะ อ๊ะ อาา แรงๆเลยครับ ซี้ดด'' ''โอยย เสียวชิบหาย'' โฬมกระแทกรัวๆ ตอกควยเข้ามาในหีของโอเมก้าคนนั้นย่างเร็วและแรง ''อะ อือออ'' โอเมก้าคนนั้นคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของโฬม เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ที่ปล่อยออกมาตีกันอบอวล ควยโฬมแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของโอเมก้าคนนั้นย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยโอเมก้าคนนั้นแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''อะ อ๊ะ!'' โอเมก้าคนนั้นน้ำแตกออกมาไม่หยุด โฬมเด้ารัวๆ ''โอยย อ้าาา!'' โฬมกระแทกควยเข้ามาเต็มแรง หีของโอเมก้าคนนั้นล็อคควยของโฬมเอาไว้ ควยโฬมขยายใหญ่ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในรูของโอเมก้าคนนั้น ''อาาา'' น้ำควยขาวขุ่นเล็ดออกมา โฬมรอสักพักจนควยเริ่มลดขนาดลงแล้วถอนควยออก น้ำควยมากมายทะลักออกมาเลอะพื้น รูหีโอเมก้าคนนั้นบานโบ๋เป็นรูร่องควยของโฬม โฬมใส่กางเกงเดินออกมาจากห้องน้ำ ผล่อยโอเมก้าคนนั้นนอนกองอยู่ที่พื้นอย่างนั้น โฬมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถือกระเป๋ากลับมาที่รถ เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข้อความ มีข้อความจากราคานเข้ามาในไลน์ฝูง ''เรียกประชุมด่วน..ประชุมอะไรวะ?'' ถึงจะยังไม่เข้าใจนักแต่ก็รีบขับไปที่บ้านฝูงทันที & A2 G8 [9 U2 D( Z: b, F- L
ราคาน
- m* q/ R+ m( j6 Y. d
วาโย โฬมเปิดประตูเข้ามาในห้องประชุม ทุกคนนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ราคานยืนอยู่ตรงหัวโต๊ะ วาโยยืนอยู๋่ข้างๆ ''มาสักทีนะมึง'' ''โทษที มีธุระนิดหน่อย'' โฬมนั่งลงข้างๆเลิฟ ''เป็นจ่าฝูงแต่มาสายเนี่ยไม่ดีเลยนะครับ'' รัมพูดมาจากอีกฟากของโต๊ะ ''กูมีหน้าที่หลายอย่าง มึงมานานแล้วเหรอ'' ''เข้ามาก่อนพี่เมื่อกี๊'' ''ไอสัสนี่'' ''หยุดเล่นกันก่อน'' ราคานพูดเสียงเรียบ ทั้งหมดอยู่ในความสงบ ''แล้วมึงมีอะไรวะ ทำไมเรียกประชุมกระทันหันแบบนี้'' ราคานเปิดข่าวจากโน๊ตบุ๊คฉายขึ้นไปบนจอภาพ 'เกิดเหตุจลาจลขึ้นที่สนามแข่งรถHell Racing พบศพของโอเมก้าจำนวนมาก ไม่สามารถระบุตัวผู้ตายและคนก่อเหตุได้ ทางด้านคุณฟาเจ้าภาพจัดงานแข่งรถและเจ้าของสนามHell Racingให้ปากคำว่าไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะออกไปทันทีหลังจากการแข่งจบ ทางเราจะรายงานให้ทราบถ้าได้ข้อมูลเพิ่มเติม' ''แล้วมันทำไมวะ'' โฬมถาม ราคานเปิดภาพถ่ายศพของพวกโอเมก้าเหล่านั้นขึ้นมา ''กูกับเลิฟอยู่ในเหตุการณ์นี้'' ทุกคนดูตกใจ ''แล้วพวกมึงไปทำอะไรกัน'' ''กูไปแข่งรถแล้วพาเลิฟไปดูด้วย'' ''แล้วไม่เป็นอะไรกันใช่มั้ย'' พสุถามอย่างเป็นห่วง ''ไม่เป็นไร รอดมาได้'' ราคานซูมรูป ''เห็นสัญลักษณ์นี่มั้ย'' ตรงอกชุดของพวกมันมีเข็มกลัดรูปแมงมุมสีดำอยู่ ''พวกBlack Spider'' ''ใช่ พวกมันปลอมตัวเป็นนักแข่งแฝงตัวเข้ามาเพื่อลอบฆ่ากูกับเลิฟ'' ''มันจะมากเกินไปแล้ว'' โฬมดูโมโหที่พวกมันยังตามราวีคนในฝูงไม่เลิก ทำไมถึงไม่มาทำร้ายโฬม ''กูคิดว่ากูรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง'' ราคานพูดขึ้น ''มึงรู้ได้ไงวะ'' ''พวกมันแอบตามสอดแนมเราก็จริง จะรู้ว่ากูไปแข่งรถก็ไม่แปลก แต่การที่จะเข้ามาในการแข่งรถนี้ได้ต้องให้ประวัติและมีการคัดตัว แล้วที่พวกมันผ่านเข้ามาลอบฆ่ากูได้จะเป็นฝีมือใครถ้าไม่ใช่ผู้จัด'' ราคานเปิดรูปฟาขึ้นมา ''กูให้วาโยไปสืบประวัติของมันมาแล้ว มันชื่อฟา หัวหน้าฝูงลมกรด และฝูงนี้ก็เป็นหนึ่งในหน่วยย่อยของแก๊งค์Black Spiderด้วยเหมือนกัน'' ''ไอฟางั้นเหรอ ทำไมถึงคุ้นชื่อมันจังวะ'' ''จะไม่คุ้นได้ยังไง'' ราคานเปิดอีกรูปขึ้นมา เป็นรูปของโฬมราคานอาร์ทและเพื่อนอีกคนในชุดนักเรียน ''รูปแก๊งค์สี่จตุรเทพ ทำไมวะ'' ''คนนี้'' ราคานซูมไปที่ด้านหลัง ฟาที่หน้าเด็กกว่าตอนนี้สวมชุดนักเรียนถูกระเบียบและแว่นหนาเตอะ ''ไอเนิร์ดนั่นคือไอฟาเหรอ'' ''ใช่ คนที่มึงชอบเรียกว่าเนิร์ดแล้วคอยแกล้งบ่อยๆนั่นแหละ'' เลิฟหันมามองโฬมด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก ''เฮ้ย มันนานมาแล้ว กูไม่ใช่คนแบบนั้นแล้วนะ'' โฬมรีบพูด ''ช่างมันเถอะ ไม่สำคัญหรอกว่ามันเป็นใคร แต่มันคือศัตรูต่อไปของเรา กูเลยต้องขอความเห็นจากมึงที่เป็นจ่าฝูง ว่าจะเอายังไง'' ''ก็ถ้าเป้าหมายของมันคือคนในฝูง เราก็ต้องจัดการมันก่อนที่มันจะจัดการเรา'' วาโยเดินมาข้างหน้า เสียบแฟลชไดรฟ์เข้าไปในโน๊ตบุ๊ค ''ข้อมูลจากตอนที่ผมยังทำงานอยู่ในแก๊งค์ ฝูงลมกรดเป็นแค่ทางผ่านยาเสพติดของพวกมันเท่านั้น ไม่ได้ทำหน้าที่ทวงหนี้หรือตามฆ่าใคร สมาชิกในฝูงเลยไม่แน่ชัดว่ามีใครบ้างเพราะมีการสับเปลี่ยนหมุนเวียนเรื่อยๆทุกปี'' ''แล้วทำไมมันถึงใช้ฝูงนี้ให้มาโจมตีเราล่ะ'' โฬมครุ่นคิด ''เพราะว่าฝูงนี้ไม่ใช่ฝูงที่ออกล่าอำนาจเหมือนฝูงทั่วไป กลับกันเป็นฝูงที่อยู่เงียบมากๆ คงคิดว่าพวกเราจะคาดไม่ถึงและไปโฟกัสที่ฝูงอื่นที่โจงแจ้งกว่า'' วาโยบอก ''ครั้งนี้ไม่สามารถวางแผนที่ชัดเจนได้เพราะนอกจากฟาเราก็ไม่รู้ทั้งจำนวนสมาชิกฝูง พลังของพวกมันด้วย'' ''เราจะรอแล้วสืบข้อมูลมันต่ออีกสักพักดีมั้ย'' อาร์ทเสนอ ''เราไม่มีเวลามานั่งหาข้อมูลของพวกมันหรอก ถ้าเราไม่บุกตอนนี้ พวกมันก็จะส่งคนมาเรื่อยๆไม่หยุด'' ราคานเลื่อนไปรูปถัดไป ''ข้อมูลสำคัญเดียวที่เรารู้คือที่ตั้งบ้านฝูงของมัน'' ทุกคนเพ่งมอง ''นี่มันสนามบินไม่ใช่เหรอ'' หมอกจำได้ว่ามันคือสนามบิน ''ใช่ บ้านฝูงพวกมันซ่อนอยู่ในนี้นี่แหละ พื้นที่บางส่วนเป็นของไอฟามัน'' ''เป็นฝูงที่คาดไม่ถึงจริงๆ ขนาดที่ตั้งบ้านฝูงยังคาดไม่ถึงเลย'' ''ต้องขอบคุณข้อมูลจากวาโยนั่นแหละ'' ''ไม่เป็นไรครับ'' วาโยโค้งเล็กน้อย ''แล้วเราจะเอายังไงกัน จะบุกไปแบบนี้เลยเหรอ'' ''ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ไม่มีกำหนดว่าต้องต่อสู้ยังไง ขอแค่กวาดล้างพวกมันได้ก็พอ'' ราคานเปิดแผนผังฐานลับใต้ดินของพวกมันขึ้นมา ''ที่ตั้งของฐานทัพมันคือใต้สนามบิน โดยทางเข้าอยู่ที่โรงเก็บเครื่องบินหมายเลขหนึ่ง'' ''ละเอียดจังวะ'' ''ข้อมูลจากวาโยอีกนั่นแหละ'' ''ถ้ารู้เยอะขนาดนี้ ไม่มีวิธีที่จะกำจัดพวกมันได้เลยเหรอ'' โฬมหันไปหาวาโย วาโยพยักหน้า ''จริงๆก็มีครับ'' วาโยซูมไปที่ห้องห้องหนึ่งบนแผนผัง ''ในห้องนี้เป็นห้องเก็บบัญชีรายชื่อลูกค้าและรายงานการส่งยา ถ้าเอาไปให้ตำรวจรับรองว่าฝูงนี้ต้องโดนยุบถาวรแน่ จะไม่ได้กลับมาอีกแน่นอน'' โฬมยิ้ม ''ทำให้พวกมันใช้ชีวิตลำบากบ้างก็ดีเหมือนกัน'' หมอกยกมือขึ้น ''ว่าไงหมอก'' ''คุณรู้เรื่องของพวกมัน แล้วคุณรู้จักคนชื่อเนตรมั้ย'' ''เนตรไหนวะ'' โฬมงง ''รู้จักสิ'' วาโยดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่เมื่อได้ยินชื่อนี้ ราคานเห็นแบบนั้นก็เป็นห่วง ''เค้าเป็นใครเหรอ'' ''เค้าคือหนึ่งในสี่ผู้บัญชาการสูงสุดของแก๊งค์Black Spider'' ทุกคนอึ้งนิดหน่อยเพราะที่ผ่านมาแทบไม่มีข้อมูลของคนที่อยู่เบื้องหลังเลย ''ไปเอาข้อมูลมาจากไหนหมอก'' ราคานถาม ''ฟาวด์เล่าให้ฟัง'' ราคานหันมาหาวาโย ''แล้วเค้าคือใคร'' ''ผมก็ไม่รู้อะไรมากนักหรอก รู้แค่ว่าเค้าคือคนที่ออกแบบการลงโทษทั้งหมดในแก๊งค์ เป็นคนที่โหดเหี้ยมอำมหิตและโรคจิต แค่เดินผ่านหน้าห้องหรือได้กลิ่นก็สะอิดสะเอียนจนอยากอ้วกแล้ว'' ''หมายถึงไอรัมเหรอ'' โฬมพูดขึ้น รัมยิ้มกว้าง ''จริงด้วย พูดถึงผมอยู่นี่นา'' ราคานส่ายหัวอย่างปลงๆ ''เราจะไปกันคืนพรุ่งนี้เลย'' ''คืนพรุ่งนี้มันไม่กระทันหันไปหน่อยเหรอ'' หมอกค้าน ''การคัดเลือกจตุรเทพอาทิตย์นี้แล้วใช่มั้ย'' ''เออ จริงด้วย'' โฬมก็นึกขึ้นมาได้เหมือนกัน ''ถ้าวันนี้เราทำผลงานได้ เลิฟจะมีสิทธิ์ติด1ใน8แน่นอน'' ''เอ่อ ผมยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะลงหรือเปล่า'' ''จริงๆก็อยากจะลองดูใช่มั้ยล่ะ'' ราคานถาม สายตาของราคานที่มองมาเหมือนมองทะลุจิตใจของเลิฟ เลิฟพยักหน้า ''ฝูงเราอุตส่ามีคนเรียนอยู่เซ้นต์รอยัลทั้งที แถมมีจตุรเทพในฝูงตั้งสามคน มึงทำได้อยู่แล้ว'' โฬมโอบไหล่ของเลิฟ ''ครับ แต่ผมไม่อยากให้ทุกคนต้องไปสู้เพื่อช่วยผม'' ''ไม่ต้องคิดมาก ยังไงเราก็ต้องกำจัดพวกมันก่อนที่มันจะกำจัดเราอยู่แล้ว'' ราคานยิ้ม
5 A! M! @9 `# \5 F' J$ x
อาร์ท ( }0 ^/ \% u2 j: J
พสุ
6 D' \ [- {6 _" J5 I) @ X
รัม * I+ |; \, A; a: s2 f k
หมอก ห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบ ราคานหน้าตาดูเคร่งเครียดคิดแผนอยู่ เงยหน้าขึ้นมามองทุกคนที่นั่งนิ่งเป็นระยะๆ ''ขอนั่งดูแผนผังอีกแปปนึงแล้วจะบอกแผนคร่าวๆให้'' ราคานบอก ทุกคนเดินออกไปจากห้องประชุม เหลือแค่ราคานกับวาโย ''คุณว่าเราสามารถเข้าไปเอาบัญชีออกมาโดยไม่สู้ได้มั้ย'' ''ไม่มีทาง พวกพนักงานสายการบินบางคนก็เป็นคนของพวกมัน ในฐานลับก็มีพวกนักฆ่าโอเมก้าเต็มไปหมด ยังไงก็ต้องมีการปะทะเกิดขึ้น'' ราคานคิด เขียนแผนลงในกระดาษ ราคานเรียกทุกคนกลับเข้ามาอีกครั้ง ''จากการคิดไตร่ตรองมา การให้คนนึงตรงเข้าไปเอาบัญชีมาเลยโดยให้คนอื่นช่วยต่อสู้ดึงความสนใจน่าจะเป็นแผนที่ดีที่สุด'' ''แล้วใครจะเป็นคนเข้าไปเอาบัญชี'' ''คนที่เข้าออกห้องได้ง่ายที่สุดไง'' ทุกคนหันมามองที่พสุ ครั้งนี้พสุไม่ได้ดูลังเลเลย กลับดูมั่นใจซะด้วยซ้ำ ''ผมจะเข้าไปเอามาเอง'' อาร์ทบีบไหล่ของพสุเบาๆ พาสุจับมืออาร์ท ''ห้องเก็บบัญชึจะอยู่ตรงกลาง ถ้าพสุทะลุเข้าไปได้แล้วเอาบัญชีกลับออกมาเมื่อไหร่ก็หนีไปได้เลย ไม่ต้องรอคนอื่น ถือว่าภารกิจเสร็จสิ้น ไม่จำเป็นต้องฆ่ามันทุกคน'' ราคานเปิดแผนผังขึ้นมาอีกครั้ง มีรูปหน้าของสมาชิกฝูงทุกคนด้วย ''ฐานพวกมันเป็นรูปวงกลม ซ้อนกันสามชั้นและมีห้องตรงกลางเป็นห้องของฟาจ่าฝูงซึ่งมีบัญชีอยู่'' ราคานเอาหน้าตัวเองไว้ตรงสนามบิน ''เดี๋ยวกูจะอยู่ข้างนอก ทำให้แน่ใจว่าไม่มีใครเอะใจเรื่องการปฏิบัติการของพวกเรา ทั้งพนักงานและลูกค้าที่มาใช้บริการสนามบิน'' ''มึงจะทำยังไงวะ'' ''กูมีวิธีของกู'' โฬมไม่ได้ถามต่อ ''รัมจะไม่ได้บุกทะลวงแล้ว'' ''เอ้า ทำไมอะ'' รัมทำเสียงงอแง ''ข้างในเป็นวงกลม พสุจะต้องวิ่งทะลุเข้าไป ถ้าเกิดพลาดชนกันขึ้นมาน่าจะไม่ดีแน่'' ราคานวางหน้ารัมไว้ตรงทางเข้าฐาน ''รัมต้องคอยดู ไม่ให้มีพวกมันออกมาและไม่มีพวกมันเข้าไปเพิ่ม จัดการให้หมด'' ''ก็ยังดี ได้ฆ่าผมก็โอเคแล้ว'' รัมปรบมือดีใจ พูดจาน่าขนลุกออกมาได้อย่างง่ายดายตามสไตล์ของรัม วางหน้าของอาร์ทและหมอกที่ชั้น1 ''มึงปิดทางเข้าให้หมด ให้ชั้นด้านในมีคนน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ คอยช่วยพสุด้วย หมอกคอยช่วยอาร์ท ถ้าพสุออกมาไม่ได้หรือเกิดปัญหาอะไรขึ้น หมอกจะต้องเป็นคนเอาบัญชีหนีออกไปจากฐานแทน'' ''ได้'' วางหน้าโฬมและเลิฟที่ชั้นสอง ''มึงไปกับเลิฟ สู้ที่ชั้นสอง กูว่าสมาชิกที่เก่งต้องอยู่ชั้นลึกเข้าไป'' ''อืม ได้'' โฬมดูดีใจแปลกๆ ราคานเอารูปคนสุดท้ายซึ่งคือพสุวางไว้ที่กลางฐาน ''เข้าไปเอาบัญชีแล้วออกมาเลย หลีกเลี่ยงการต่อสู้'' ''เข้าใจแล้ว'' ''ทุกคนโอเคกับแผนนี้ใช่มั้ย'' ทุกคนพยักหน้า ''ครั้งนี้ขอโทษด้วยจริงๆที่คิดแผนให้ไม่ได้รัดกุมกว่านี้'' ''ไม่เป็นไร กูรู้ว่าพอถึงหน้างานถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมึงก็จะแก้ได้เอง'' โฬมลุกมาตบบ่าให้กำลังใจราคาน ''นั่นสิครับ ขอแค่พี่ราคานบอกมาทุกคนก็จะทำตามครับ'' เลิฟเสริม ทุกคนเห็นด้วย ราคานยิ้ม ''เราทำสำเร็จอยู่แล้ว'' ราคานเลิกประชุม ทุกคนกลับออกมาจากห้องประชุม ''เจอกันพรุ่งนี้'' ทุกคนแยกย้ายกันกลับ เลิฟน้าตาดูเคร่งเครียดเดินกลับเข้าไปในห้อง โฬมมองตามเลิฟด้วยความเป็นห่วง 7 Y' O0 Y8 ?6 e) i- U1 U; j
เลิฟ เลิฟทิ้งตัวนอนลงบนเตียงมองเพดานอย่างเหม่อลอย เลิฟไม่ได้เครียดหรือกังวลที่จะต้องไปสู้ เลิฟเองก็ชอบการได้ต่อสู้เหมือนกัน แต่ที่เครียดคือครั้งนี้เลิฟต้องออกสู้กับโฬม ที่ผ่านมาโฬมกับราคานมักจะไปด้วยกันตลอด ซึ่งถือว่าสมควรแล้วเพราะทั้งสองคนคนที่แข็งแกร่งที่สุดในฝูง เลิฟกลัวว่าเลิฟจะไปเป็นตัวถ่วงให้โฬมซึ่งต่อสู้แบบบุกทะลวง กลัวจะตามไม่ทันและเป็นตัวเกะกะ ถึงเลิฟจะฝึกฝนตัวเองจนเก่งขึ้นแล้วแต่ก็ไม่น่าเทียบโฬมได้ เลิฟลุกขึ้นเดินไปนั่งบนขอบหน้าต่าง เอาขนมมานั่งกินแก้เครียด ในใจยังคงกังวลอยู่ ไหนจะเรื่องจตุรเทพอีก เลิฟอยากลองก็จริงแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นเหมาะสมมั้ย แต่ทุกคนดูสนับสนุนมาก เสียงเคาะประตูห้องเลิฟดังขึ้นทำให้เลิฟที่เหม่ออยู่สะดุ้ง ''ครับ'' เลิฟเดินไปเปิดประตูก็เจอกับโฬม ''พี่โฬมมีอะไรเหรอครับ'' ''ลืมของเลยกลับมาเอา'' ''อ๋อ'' ทั้งคู่ยืนไม่คุยอะไรกันอยู่พักหนึ่ง โฬมยื่นถุงใส่หน้าของเลิฟ เลิฟจับกล่องสีฟ้าในถุงนั้นไว้ มันคือเค้กที่โฬมชอบซื้อมาทิ้งไว้ประจำ ''กูกินไม่หมด มึงกินต่อเลย'' ''เอ่อ ขอบคุณนะครับ'' เลิฟยิ้ม วางกล่องเค้กลงที่หัวเตียง ''มึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ย'' โฬมเดินมานั่งบนเตียง เลิฟงง ''อะไรเหรอครับ'' ''กูเห็นมึงทำหน้าอมทุกข์ เลยคิดว่าอาจจะมีเรื่องไม่สบายใจ กูเป็นจ่าฝูง ต้องรู้ว่าคนในฝูงไม่สบายใจเรื่องอะไร'' ''นั่นสินะครับ'' เลิฟนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ''ผมกลัวว่าตัวเองจะเป็นภาระของพี่น่ะครับ'' ''ห้ะ'' ''ก็ครั้งนี้เราได้สู้ด้วยกัน ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วงของพี่ครับ'' โฬมหัวเราะ ''กูก็นึกว่าเรื่องอะไร'' โฬมลุกขึ้น ''มึงคอยรักษาทุกคนทุกรอบที่ต่อสู้ ทุกคนต่างหากที่เป็นภาระให้มึง อีกอย่าง ทุกคนมีตอนที่ตัวเองเป็นภาระของคนอื่นทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นจะมีฝูงไปทำไมถ้าไม่ช่วยเหลือกัน ใช่มั้ยล่ะ'' โฬมยีผมของเลิฟจนยุ่ง ''คิดมากมึงอะ แดกเค้กให้หมดด้วย กูกลับละ'' โฬมเดินออกไป เลิฟเอามือจับหัวของตัวเองแล้วยิ้มออกมา รู้สึกสบายใจขึ้นมาก เวลาโฬมใจดีนี่มันดีจริงๆ ถึงจะไม่บ่อยก็เถอะ เลิฟเอากล่องเค้กมาวางบนตักเเล้วเปิดดู ถึงจะบอกว่ากินไม่หมดแต่เพิ่งซื้อมาเลยไม่ใช่หรือไง เลิฟเอาช้อนในถุงมาตักกินอย่างเอร็ดอร่อย กะว่าถ้ากินเสร็จแล้วจะทำความสะอาดบ้านแล้วไปออกกำลังกายที่ห้องซ้อมเพื่อเตรียมร่างกายสักหน่อย | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-5 20:22:28
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-5 21:32:44
โพสต์ 2022-7-5 22:05:56
โพสต์ 2022-7-5 23:20:29