ตอนที่ 3 โทรศัพท์กะหรี่
หลังจากที่ออกจากบ้าน ผมก็ขับรถสปอร์ตของผมมาที่บริษัท วันนี้ผมแต่งตัวในชุดสูทสีกรมท่า เสื้อเชิ้ตสีขาว ตัดกับจีสตริงสีชมพูของผมข้างในอย่างลงตัว อันนี้ต้องขอบคุณพ่อนะ ที่เลือกกางเกงในสีนี้มาให้ผมใส่ พ่อคนนี้ช่างเป็นพ่อที่ดีที่สุดจริงๆ เอ๊ะ ทำไมผมรู้สึกว่าผมมีพ่ออีกคนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น
แล้วผมก็มาถึงบริษัท ถึงแม้จะอารมณ์เสียทุกคนเรียกผมว่าคุณกร (บอกกี่รอบแล้ว ผมชื่อกะหรี่) แต่ก็ป่วยการที่จะแก้ทุกครั้งเวลาคนเรียกผิด จะเรียกกรก็เรียกไป เดี๋ยวผมไปหักเงินเดือนทีหลังก็ได้ พวกสอนแล้วไม่จำ
ในขณะผมกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องประธานบริษัท แล้วไอโฟนรุ่นล่าสุดของผมก็ดังขึ้น หน้าจอขึ้นชื่อ กันต์ ลูกชายผมเอง
“สวัสดีครับพ่อ”
“ไงลูก โทรมามีอะไร”
“ไม่มีอะไรครับพ่อ ผมแค่คิดถึงพ่อเฉยๆ”
“หึหึหึ อยากขอตังก็บอก”
“โถ พ่อละก็ รู้ทันตลอดเลย พอดีเพื่อนกันต์ชวนไปทริปดำน้ำ ขอสักครึ่งแสนได้มั้ยค้าบ” กันต์อ้อนผมผ่านทางโทรศัพท์
“ได้สิลูก เอาไปสักแสนก็ได้นะ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ กลับมาบ้านบ้างด้วย ช่วงนี้พ่อของพ่อเขามาอยู่ที่บ้านพอดี”
“ขอบคุณค้าบพ่อ แต่ไม่ใช่คุณปู่ตอนนี้อยู่บ้านที่เชียงใหม่เหรอ แต่ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับบ้านไปหาตอนปิดเทอม รักพ่อกรนะครับ” ผมกำลังจะแก้ชื่อตัวเอง แต่เจ้ากันต์ก็วางสายไปเสียก่อน ไม่เป็นไร เจอหน้ากันค่อยสอนอีกทีก็ได้
หลังวางสายไปไม่กี่นาที โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เบอร์บนหน้าจอขึ้นมาว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก แต่ผมก็ยังรับสาย เผื่อเป็นพัสดุที่ผมสั่งแล้วลืม
“สวัสดีครับ กะหรี่พูดครับ ไม่ทราบว่าใครครับ?”
---------------------------------------------------
สวัสดีครับ อันนี้ก็เป็นตัวอย่างตอนที่ 3 นะครับ สามารถตอนเต็มได้ที่ลิงค์บนโปรไฟล์ของผม ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นที่ผ่านมานะครับ ใครอยากให้เพิ่มอะไรบอกได้ตลอดนะครับ :)
|