|
มันบอกผมว่าเป็นชายแท้ (ตอนที่ 12) – พีทกับพี่ฮัท แล้วก็ฮัทกับน้องพีท
- (พีทเล่า) –
“ฮ...เฮ้ย! ไอ้ฮาร์ท” ผมรวบรวมความกล้า เรียกได้เพื่อนหัวแดงผมก็ลงไปนัวเนียกับพี่เยี่ยมพี่เยี่ยมเองก็ดูจะตอบโต้อย่างดุเดือดไม่แพ้กัน เห็นแล้วผมหน้าร้อนไปหมดเลยครับผมกับพี่ฮัทเลยตัดสินใจไม่อยู่เป็นก้างขวางคอดีกว่า“ก...กูกลับพี่ฮัทกลับก่อนนะเว้ย” “อ...เออ กูกลับด้วย มึงก็...ดูแลเพื่อนกูดี ๆ ละอย่าหนักมือกับมันมาก” พี่ฮัทมันพูดต่อ ไอ้ฮาร์ทหัวเราะขำ ผมมองตามสายตาของมันไปก็เห็นเป้าพี่ฮัทที่ตุงจนเหมือนจะปริ
อ่า...ผมไม่ตัดสินพี่มันหรอกครับ เพราะผมก็เริ่มจะแข็งขึ้นมาแล้วเหมือนกัน หนังสดมันอยู่ต่อหน้าเลยนะเว้ย
“ครับ เดี๋ยวผมดูแลพี่เยี่ยมเอง กลับดี ๆ นะครับ” ไอ้ฮาร์ทตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม ผมเองก็ห่วง ๆ มันอยู่นิด ๆ นะครับแต่มันไม่ได้ดื่มอะไรไปเยอะเท่าไรคนที่น่าห่วงมากกว่าในตอนนี้ก็คือพี่เยี่ยมนั่นละ ถึงผมจะไม่ได้รู้จักไอ้ฮาร์ทมานานมากแต่ก็พอจะดูออกครับว่าเพื่อนผมไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แล้วมันก็ดูจะชอบพี่เยี่ยมจริงๆ ด้วย
“ป่ะ ตัวเล็ก ไปกันเหอะ” พี่ฮัทดึงแขนผมออกมาจากห้องจัดเลี้ยง
พวกผมหลบมายืนสงบสติอารมณ์กันอยู่ตรงใต้บันไดขึ้นชั้น2 ของร้าน ใครจะไปคิดละครับว่ามาเลี้ยงสายรหัสอยู่ดี ๆ เกือบจะได้ดูหนังสดซะแล้วผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาพี่เนทให้มารับกลับหอ ก็ถูกพี่ฮัทสะกิดแล้วก้มลงมาพูดข้างหูเพราะเสียงเพลงมันดังมาก
“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนพี่หน่อยดิปวดฉี่อ่ะ”
ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับพี่มัน จะให้ทิ้งกันก็ดูจะใจร้ายไปหน่อยผมเลยยอมไปด้วย ขอสรุปอาการคร่าว ๆ ของผมตอนนี้นะฮะ คือเมาครับแต่ยังพอมีสติเหลืออยู่บ้างนิดหน่อย ต้องขอบคุณหนังสดเมื่อกี้เลยที่ทำให้ผมสร่างไปได้นิดนึงแต่ตอนนี้ก็เดินไม่ตรงหรอกครับ ต้องอาศัยจับแขนเสื้อพี่ฮัทให้พอเดินไปได้ตามทาง เข้าไปถึงห้องน้ำพวกเราสองคนก็เดินไปยืนถี่โถข้าง ๆ กันครับ
ผมพยายามงัดไอ้หนูออกมาด้วยความยากลำบากเพราะมันยังแข็งอยู่ จนต้องกระเถิบออกมาจากโถนิดหนึ่ง ไม่งั้นฉี่กระเซ็นเลอะไปหมดแน่ๆ พอหันไปมองพี่ฮัท พี่มันเองก็ต้องถอยออกมาเหมือนกัน เหมือนจะถอยออกมาเยอะด้วยจนสายตาผมเหลือบไปเห็นแท่งขาว ๆ ลำอวบอ้วนที่มีเส้นเลือดขึ้นตลอดทั้งลำของพี่ฮัทที่กำลังปล่อยน้ำสีใสๆ ฉี่ลงโถไป
เชี่ย...โคตรใหญ่
คือ...ความยาวมันอาจจะสู้พี่เนทไม่ได้แต่เรื่องขนาดนี้กินขาดครับ พี่ฮัทเห็นสายตาผมมันเลยพูดขึ้นมาเสียงอ่อย ๆ
“โทษทีนะตัวเล็ก พอเห็นไอ้เยี่ยมกับไอ้ฮาร์ทมันนัวเนียกันมันก็เลยเป็นงี้อ่ะ” พี่ฮัทพูดพร้อมชี้ไปที่ควยตัวเอง ผมได้สติเลยละสายตามายิ้มแหะๆ ส่งกลับไปให้
จนมันฉี่เสร็จ มันก็สะบัดควยที่ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลงผมเองก็ฉี่เสร็จนานแล้วเหมือนกัน แต่ควยยังแข็งอยู่ ยิ่งมาเห็นของพี่ฮัทอีก บวกกับความเมาในตัวด้วยแล้วมันเริ่มจะกลายเป็นความเงี่ยนแล้วล่ะครับ พี่ฮัทเห็นผมนิ่งไปมั้ง มันเลยทักผมแต่ไม่ใช่ทักธรรมดา ๆ มันก้มลงมากระซิบข้าง ๆ หูผมแทน
“เอาน้ำออกกันหน่อยไหมครับตัวเล็ก”
ผมหันไปมองพี่ฮัทที่ตอนนี้มันขยับมายืนใกล้กับผมกว่าเดิมมือก็รูดควยตัวเองช้า ๆ สายตาจ้องมาที่ผมซึ่งกำลังรูดควยตัวเองอยู่เหมือนกันผมเงยหน้าไปมองมัน และด้วยสติที่เหลือน้อยนิด ผมตัดสินใจพยักหน้าแล้วเดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำห้องในสุดทันที
พอเข้ามาในห้องน้ำยังไม่ทันได้ปิดประตูดี พี่ฮัทมันก็ถลกเสื้อผมขึ้นแล้วก้มลงมาไซร้หน้าอกผมทันทีพี่มันขบหัวนมผมพร้อมตวัดลิ้นรัว เสียงหายใจฟึดฟัดดังอย่างโคตรหื่นผมเองก็ไม่ยอมแพ้เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตพี่มัน แล้วเปิดออกให้เห็นอกกว้างกล้ามหน้าอกแน่น ๆ ของมันถูกผมขยำอย่างมันส์มือ ผมบี้หัวนมพี่ฮัทอย่างแรงจนพี่มันเสียวแล้วขบหัวนมผมคืนเป็นการตอบโต้
พี่ฮัทจูบไล้ไปทั่วหน้าอกผมก่อนจะไซร้ขึ้นมาเลียใบหูผม ก่อนจะกระซิบเสียงกระเส่า
“พี่ไม่ไหวแล้วพีท ขอเย็ดนะครับ”
พี่มันไม่รอให้ผมตอบรับหรือปฏิเสธซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่กะจะปฏิเสธอยู่แล้ว พี่ฮัทจับผมหันหลังแนบกับประตูห้องน้ำแล้วถลกกางเกงเปิดก้นผมให้เป็นอิสระ พี่มันจับผมแอ่นก้นแล้วลงไปนั่งยองแหกแก้มก้นออกจนเห็นปากรูก่อนจะจัดการลงลิ้นตวัดเลียอย่างหื่นกระหาย ผมเสียวจนต้องเอามือปิดปากกลั้นเสียงครางพี่ฮัททั้งเลีย ทั้งเอาลิ้นแยง ทั้งดูดรูผมอยู่ครู่ใหญ่ จนผมเข่าอ่อนไปหมด มันฟัดก้นผมจนหนำใจผมหันไปมองก็เห็นพี่มันกำลังลุกขึ้นง่วนกับการใส่ถุงยางครอบควยอวบ ๆ แท่งนั้น แล้วเอามาจ่อตรงปากรูผมพี่ฮัทเห็นผมมองอยู่ก็ก้มลงมาจูบปากผมอย่างดูดดื่ม พี่มันดูดปากแรงมากครับแต่อารมณ์ตอนนั้นมันกระเจิงไปหมดแล้ว
“ผัวจะเย็ดแล้วนะเมียเป็นเมียพี่นะครับตัวเล็ก” พี่ฮัทพูดเสียงเงี่ยน ก่อนจะค่อย ๆดันปลายควยเข้ามาที่ปากรูผม
ผมกำหมัดเกร็งทันทีที่ปลายหัวของพี่ฮัทเริ่มชำแรกเข้าไปมันใหญ่ครับ ใหญ่กว่าพี่เนท รู้สึกเหมือนรูมันปริเลยพี่ฮัทเห็นแบบนั้นเลยถอนควยออกมา แล้วถุยน้ำลายใส่ควยมัน จับรูดจนชุ่มแล้วสอดเข้ามาใหม่รอบนี้ง่ายขึ้นครับ แต่ก็ยังยากอยู่ดี พี่ฮัททำอย่างนั้นอยู่สามสี่ครั้งแล้วมันก็เข้าไปได้ ผมได้ยินเสียงพี่ฮัทมันกลั้นครางในลำคอ ผมเองก็ปิดปากกลั้นเสียงครางตัวเองเหมือนกันจนพี่ฮัทมันดันเข้าไปจนสุด ผมนี่โคตรแน่นรูเลยครับ
พี่ฮัทซบลงบนบ่าผมแล้วพูดด้วยเสียงที่ฟังก็รู้ว่ากำลังอดทนอยู่“รูเมียโคตรแน่นเลยครับ ตอดควยผัวจนเกือบแตก”
สักแปปหนึ่งพี่ฮัทมันก็ตั้งตัวได้มันจับเอวผมให้มั่นแล้วเริ่มขยับเอวซอย ควยใหญ่ ๆ ของมันครูดไปตามช่องทางของผมโคตรเสียวเลยครับ พี่ฮัทเริ่มจากซอยช้า ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อย ๆแต่ด้วยสถานที่ไม่อำนวย พี่มันก็เลยไม่ได้ใส่แรงมาก แต่แค่นี้ผมก็เสียวจนขาจะพยุงตัวไม่อยู่ต้องใช้ทั้งมือทั้งตัวค้ำกับประตูไว้ ไม่งั้นได้ลงไปกองกับพื้นแน่ ๆพี่ฮัทเอื้อมมือมาสอดนิ้วชี้กับนิ้วกลางเข้ามาในปากผมผมอ้ารับแล้วดูดเลียมันราวกับเป็นควยของพี่มันเลยล่ะครับ ทำเอาพี่ฮัทครางซี๊ดออกมาแล้วขยับเอวถี่เร็วขึ้นอีก
ระหว่างนั้นก็มีคนเข้าห้องน้ำมาประปรายนะครับผมนี่โคตรตื่นเต้น ควยยิ่งแข็งขึ้นไปอีก จนรู้สึกเหมือนน้ำจะแตกให้ได้แต่พอก้มลงไปดูก็เห็นว่าน้ำเงี่ยนผมเยิ้มเป็นสายลงไปจนถึงพื้นเลยล่ะครับสักพักพี่ฮัทมันก็หยุดซอยแล้วจับเอวผมดึงลงไปนั่งทับควยพี่มันที่นั่งลงบนชักโครกข้างหลังไอ้พี่ตัวใหญ่กอดผมแน่น หลังผมแนบไปกับกล้ามของพี่มันทุกสัดส่วน พี่ฮัทเด้งเอวเบาๆ แล้วกระซิบบอกผมเสียงพร่า
“ควบเลยครับเมีย”
ผมทำตามที่บอกแทบจะทันที ผมใช้มือยันผนังทั้งสองข้างแล้วขยับเอวควบควยอวบๆ ของพี่ฮัทขึ้นลงอย่างถี่รัวตามอารมณ์ที่พุ่งสูงปรี๊ด พี่ฮัทครางแล้วเลื่อนมือมาบี้นมผมแทนผมผละมืออีกข้างมาชักว่าวให้ตัวเอง เพราะตอนนี้น้ำว่าวมันเริ่มมาจ่อที่ปลายควยของผมแล้ว
“ผม...ผมจะแตกแล้ว...จะแตกแล้วครับ”ผมพูดเสียงสั่นจนแทบจะไม่เป็นภาษา มือก็รัวชักว่าวตัวเองเอวก็ควบโยกแท่งอวบชองพี่ฮัทอย่างเอาเป็นเอาตาย “ต...แตกเลยครับเมีย ผัวก็จะแตกแล้วซี๊ดดด”
ไม่ทันที่พี่ฮัทจะพูดจบผมก็กดตูดลงไปจนควยพี่ฮัทเข้าไปมิดลำก่อนจะเกร็งตัวแล้วน้ำว่าวก็พุ่งออกมาอย่างแรงทันที จนเลอะประตูห้องน้ำไปหมด พอผมแตกก็เหมือนรูผมจะตอดควยพี่มันหนักมั้งครับมันรวบเอวกอดผมแน่นแล้วกระตุกตัวหลายครั้ง จนผมรู้สึกถึงน้ำของมันก็แตกใส่ถุงในตัวผมหลายช็อต
ผมยกตูดเอาควยพี่ฮัทออกแล้วยืนพิงประตูหอบหายใจ ทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้น แต่ที่เพิ่มมาตอนนี้คือความรู้สึกผิดครับแล้วเหมือนพี่ฮัทเองมันก็รู้สึกไม่ต่างกัน “พี่ขอโทษนะพีท โกรธพี่รึเปล่าครับ”พี่ฮัทพูดเสียงอ่อน
ผมมองพี่มันก็ทำหน้าหงอย ๆก็นิ่งคิดไปแปปหนึ่ง ถ้าจะผิดเรื่องนี้ก็ผิดกันทั้งคู่ล่ะครับ ถึงผมจะยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่ด้วยความขาดสติเมื่อกี้ ทั้งเมา ทั้งเห็นภาพที่ไอ้ฮาร์ทกับพี่เยี่ยมทำกัน แล้วปล่อยให้ผมกับพี่ฮัทเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ผมเองก็อดรู้สึกผิดกับไอ้พี่เนทไม่ได้ครับ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ตอนนั้นอารมณ์มันพาไปทั้งคู่อยู่แล้วอ่ะ”ผมตอบกลับไปยิ้ม ๆ ยิ้มที่พยายามจะยิ้มออกมานั่นละครับ “ตัวเล็กไม่โกรธพี่ พี่ก็ดีใจแล้วครับ”
พี่ฮัทยิ้มแล้วลุกขึ้นมาหอมแก้มผม ก่อนที่เราจะจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วออกจากห้องน้ำนี้ไปพอออกมาผมก็เห็นพนักงานเริ่มเข้าไปทำความสะอาดห้องจัดเลี้ยงของพวกผมแล้วสงสัยไอ้ฮาร์ทจะพาพี่เยี่ยมกลับไปแล้วล่ะ ผมกับพี่ฮัทพากันเดินออกมานอกร้าน
“ตัวเล็กกลับยังไง? ให้พี่ไปส่งไหม”พี่ฮัทถามผมขึ้นมาทำลายความเงียบที่อึมครึมอยู่ระหว่างเราทั้งคู่ “อ่า...ผมไลน์บอกให้รูมเมทมารับแล้วครับ”
พี่ฮัททำหน้าอ๋อ ก่อนจะพยักหน้าให้แล้วตัดสินใจอยู่รอให้พี่เนทมันมารับผมก่อนแล้วค่อยกลับสักพักพี่เนทมันก็ขับมอเตอร์ไซค์มันมาจอด ผมก็รีบยกมือไหว้บอกลาพี่ฮัทที่โบกมือยิ้มตอบกลับมาแล้วเดินไปหาพี่เนทที่ยื่นหมวกกันน็อคมาให้ผม สายตามันก็ขมวดคิ้วมองไอ้พี่ฮัทอย่างไม่ไว้วางใจผมไม่ได้พูดอะไรแต่รีบสวมหมวกแล้วขึ้นไปซ้อนท้ายมันทันที
“รีบกลับเหอะ พีทง่วงแล้ว” ผมพูดแล้วกอดเอวก้มลงซบลงพี่เนทมันพี่เนทมันก็เออออแล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที แต่ก่อนจะพ้นร้านสายตาผมก็เหลือบไปเห็นพี่ฮัทที่ยังคงมองผมอยู่ พี่มันมองผมจนลับสายตาด้วยแววตาที่ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่ามันหมายความว่ายังไง
...................................................................................
หลังจากเหตุการณ์วันเลี้ยงสายรหัสก็ผ่านมาสัปดาห์หนึ่งแล้วครับมาอัปเดตความสัมพันธ์ของคนรอบตัวผมกันหน่อย เริ่มจากไอ้รูมเมทผม พี่เนทจากที่มันบอกว่าจะจีบผม พาผมไปเดทวันนั้น มันก็ทำตัวปกติกับผมแทบทุกอย่างเหมือนไม่เคยพูดเลยด้วยซ้ำว่าจะจีบ มันกลับไปเก๊ก ไปกวนตีนเหมือนเดิมเปี๊ยบที่เพิ่มขึ้นมาก็คือมันชอบเหน็บผมไปนั่นมานี่ด้วย ชอบบอกให้ไปหาที่คณะแล้วกลับพร้อมกัน ตอนเช้าก็แหกขี้ตาไปหาอะไรมาให้ผมกิน แล้วตัวเองก็กลับมานอนต่อส่วนเรื่องมีอะไรกันก็...
.
.
เกือบทุกวันครับ... แหะๆ .
.
ส่วนพี่เฟม ผมไม่เห็นพี่แกเลยอ่ะ ไม่รู้ว่าหายไปไหนเหมือนกัน ต่อไปมาเป็นคู่ครับนั่นก็คือไอ้ฮาร์ท เพื่อนหัวแดงของผมที่ดูเหมือนจะตกลงปลงใจคบกับพี่เยี่ยมแล้วอย่างเป็นทางการ ตัวติดกันยิ่งกว่าอะไรดีจนตอนนี้ผมเริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าที่เห็นแดง ๆ นั่นหัวไอ้ฮาร์ท หรือหน้าพี่เยี่ยมกันแน่เลือดสูบฉีดดีเหลือเกินพ่อคุณ
สุดท้ายเป็นพี่ฮัทครับหลังจากเกิดเรื่องคราวนั้น ก็เหมือนมีเมฆดำ ๆ มาคลุมระหว่างผมกับพี่มัน ต่างคนต่างไม่รู้พูดอะไรกันดีจากที่พี่มันชอบเข้ามาแหย่ผม ก็เหมือนพยายามรักษาระยะห่างซะอย่างนั้น ผมเองก็ไม่ค่อยกล้ามองหน้าพี่มันเท่าไรเรื่องวันนั้นมันเกิดขึ้นเพราะเมาล้วน ๆ เลยครับ แต่ผมอ่ะ...แย่กว่าหน่อยตรงที่เมาแล้วผมชอบเงี่ยน
วันนี้ก็เป็นวันที่ผมมาเรียนตามปกติครับคาบตอนบ่ายแม่งโคตรง่วงเลย แต่ผมไม่อยากหลับเลยออกมาเข้าห้องน้ำ กะจะล้างหน้าล้างตาสักหน่อยแต่พอเดินเข้าไปในห้องน้ำปุ๊ป ก็ต้องชะงักปั๊ป เพราะคนที่ยืนล้างมืออยู่ก็คือ ไอ้พี่หน้าตี๋หุ่นล่ำที่ผมเพิ่งจะบ่นถึงไปหมาดๆ พี่ฮัทเองก็หันมามองผมตาโตด้วยความตกใจ ต่างฝ่ายต่างทำตัวไม่ถูกกันครับ แต่ในหัวของผมตอนนี้ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนนั้นย้อนกลับมาครบถ้วน แล้วจู่ ๆ หน้าผมก็ร้อนขึ้นมาซะเฉย ๆพร้อมกับการเริ่มตื่นตัวของไอ้หนูข้างล่าง
ไม่...พีท ไม่ มึงจะเป็นอย่างนี้ไม่ได้เพื่อน!
“ว...หวัดดีครับพี่ฮัท” ผมยกมือไหว้ทักทายพี่เขาทำลายความเงียบไปพี่ฮัทรับไหว้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกลับมา ท่าทางแกก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันกับผมแหละผมเลยก้มหน้าก้มตาเดินไปจะเข้าห้องน้ำ แต่สาบานให้ไอ้ฮาร์ทหัวดำเลยครับว่าจังหวะที่ผมก้มหน้าลงไปไปนั้นสายตาผมไปเหลือบไปเห็นเป้าของพี่ฮัทที่เริ่มจะอูมขึ้นมาเหมือนกัน
จังหวะที่ผมกำลังจะเดินผ่านพี่ฮัทไป มือหนาๆ ของพี่มันก็คว้าหมับเข้าที่แขนของผม ผมใจกระตุกแล้วหยุดเดินเลยครับ
“ร...เรื่องคืนนั้น พี่ขอโทษนะพีท”พี่มันพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดสุด ๆ ครับ
ผมก้มหน้าแล้วหันกลับไป “เราเมากันทั้งคู่นี่พี่ไม่เห็นต้องขอโทษเลย” “พี่รู้แต่ไม่รู้ทำไมพี่หยุดคิดถึงเรื่องคืนนั้นไม่ได้เลยว่ะ”
ผมก็เหมือนกันครับพี่ฮัท...ผมคิดแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
แล้วจู่ ๆ พี่ฮัทก็จับมือผมทั้งสองข้างจนผมสะดุ้งแล้วเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นพี่มันจ้องผมอยู่ด้วยสายตาจริงจัง
“พี่รู้ว่าตอนนี้พีทกำลังคบกับเด็กถาปัตย์ที่เป็นรูมเมทของพีทอยู่แต่พี่อยากบอกพีทว่า พีทไม่จำเป็นต้องคบกับพี่ หรือรู้สึกดีกับพี่ก็ได้ แต่พี่ลืมคืนนั้นไม่ได้จริงๆ พี่...เอ่อ...แม่ง...จะพูดยังไงดีวะ”
พี่ฮัทมันขยี้หัวตัวเองอย่างขัดใจทำท่าเหมือนมีอะไรอยากจะพูดแต่มันไม่กล้าพูดออกมา ซึ่งผมคิดว่าผมพอจะเดาได้ว่ามันจะพูดว่าอะไร
“พี่ฮัทอยากทำเหมือนคืนนั้นอีกใช่ไหมครับ”ผมตัดสินใจถามออกไป
พี่ฮัทหยุดแล้วหันมามองผมด้วยสายตารู้สึกผิดก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ เหมือนเด็กโดนจับได้ว่าขโมยของ ผมก้มหน้านิ่งคิดไปอย่างที่เคยบอกอ่ะครับ ว่าถึงผมกับพี่เนทจะดูคืบหน้ากัน แล้วมันกับผมจะมีอะไรกันอยู่บ่อยๆ แต่เอาตามตรงก็คือ...เรายังไม่ได้ตกลงคบกันจริงจังเลยด้วยซ้ำ ในทางเทคนิคแล้วผมกับพี่เนทก็ไม่ต่างอะไรกับ FWB เลย แล้วถ้าถามว่าผมรู้สึกดีกับพี่เนทขนาดไหน
พูดตามตรงคือ...
ผมตอบไม่ได้ว่ะ คือมันก็รู้สึกดีที่มีคนมาดูแล มาเทคแคร์นะครับ แต่ไม่รู้ทำไมผมตอบได้ไม่เต็มปากเลยว่าผมชอบพี่เนทหรืออยากเป็นแฟนกับพี่เนท ผมดูเป็นคนแย่ไหมครับ? คุณจะคิดว่าผมเป็นคนแย่กว่านั้นอีกถ้ารู้สิ่งที่ผมคิดอยู่ในตอนนี้...
“พ...พี่ขอโทษนะพีท พี่มันเหี้ยเองขอโทษนะ” พี่ฮัทมันจับไหล่ผมทั้งสองข้าง พูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเหมือนเดิม
ผมแกะมือพี่ฮัทที่จับไหล่ผมออกแล้วเปลี่ยนไปจับแก้มทั้งสองข้างของพี่แกแทน ก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นไปประทับริมฝีปากของผมเข้ากับพี่ฮัทพี่ฮัทเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ผมถอนจูบนั้นออกมาแล้วตัดสินใจพูดสิ่งที่ผมรู้สึกในใจออกมา
“ผมก็ลืมคืนนั้นไม่ได้เหมือนกันครับผมก็คิดเหมือนพี่ ผมอยากทำแบบนั้นกับพี่อีก”
พี่ฮัทที่ตกใจตาโตแล้วยิ่งเบิกตากว้างขึ้นไปอีกก่อนจะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้าง แล้วเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่มทันทีผมจูบตอบกลับไป ความโหยหาที่มาจากไหนก็ไม่รู้ถูกส่งผ่านริมฝีปากของผมไปยังพี่ฮัทแล้วดูเหมือนว่าพี่มันก็จะรู้สึกได้เอวของผมถูกรวบเข้าไปแนบชิดกับร่างกำยำของพี่ฮัททันที เอวของพี่มันบดเบียดเข้ากับเอวของผมเหมือนเราทั้งคู่ได้ปลดล็อกความอึดอัดที่เก็บกันมานานเป็นอาทิตย์ออกไปได้แล้วล่ะ
ผมไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจนี้ของผมจะทำให้ชีวิตผมต่อจากนี้กลายเป็นยังไง แต่ตอนนี้ผมเลือกที่จะซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง
..........................................................................
ช้าก่อนครับทุกคน อย่าเพิ่งด่าผม...
หลังจากที่ตกลงว่าผมกับพี่ฮัทจะเป็น Friendwith Benefit กันแล้วเราก็เริ่มนัวเนียกันจนเหมือนจะได้กันในห้องน้ำมหาลัยนั่นใช่ไหม? แต่ผมหยุดไว้ก่อน เพราะยังไงผมก็ยังรักเรียนอยู่นะครับทุกคนผมกลับมาเรียนด้วยความรู้สึกโล่งอกแปลก ๆ อย่างน้อยก็ไม่ต้องให้มันมีเมฆดำโคตรอึดอัดมาคลุมระหว่างผมกับพี่ฮัทแล้วไอ้ฮาร์ทที่เห็นผมหายไปซะนานก็ทักด้วยความเป็นห่วง
“ไปเยี่ยวหรือไปชักว่าววะ” “ชักควยมึงดิ ฟาย” “จะชักควยกูเหรอ มาดิ”
มันกวนตีนด้วยการถดตัวออกมาแล้วถ่างขาให้ผมผมชูนิ้วกลางส่งกลับไปให้เป็นการตอบแทน กูจะฟ้องพี่เยี่ยมเมียมึง!
..........................................................................
หลังจากเลิกเรียนผมก็เดินออกจากคณะตัวเองไปที่คณะสถาปัตย์ฯจนอีกนิดหนึ่งผมก็จะกลายเป็นเด็กคณะนี้ไปแล้วมั้งครับหลายคนที่คณะนี้คงคุ้นหน้าผมยิ่งกว่าคณะตัวเองอีกอ่ะ เพราะพี่เนทมันชอบให้ผมมารอมันที่นี่แล้ววันนี้ชมรมหนังสั้นนัดกันด้วยผมก็ต้องไปคุยเรื่องเขียนบทหนังสั้นที่เป็นโปรเจ็กต์ของเทอมนี้ส่วนพี่เนทมันก็ต้องไปคุยเรื่องโลเคชั่น กับพร็อบของมันผมกับมันเลยตัดสินใจมาเจอกันที่นี่แล้วไปที่ชมรมพร้อมกัน
ทั้ง ๆ ที่ห้องชมรมมันอยู่ในคณะผมอ่ะนะ...
อากาศวันนี้มันร้อนครับ เดินออกมาจากตึกคณะได้แปปเดียวเสื้อนักศึกษาที่เปียกไปหมด ผมเดินดูดน้ำใบเตยในมือมาจนถึงหน้าคณะสถาปัตย์ก็เห็นคุณลุงร่างอวบ ๆ คนหนึ่งยืนถือถุงอะไรสักอย่างเต็มไม้เต็มมือยืนชะโงกหน้าอยู่หน้าคณะ ผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ ถึงเริ่มคุ้นว่า นั่นมันพ่อพี่เนทนี่หว่า!
“เอ่อ...คุณลุงสวัสดีครับ มาหาพี่เนทเหรอครับ” ผมเข้าไปทักพ่อพี่เนทจะจำผมได้ไหมวะ? ไม่งั้นผมเด๋อตายเลยนะ พ่อพี่เนทมองหน้าผมแปปหนึ่ง ก่อนจะจำผมได้“อ๋อ...หนูที่มาเนทเมื่อวันนั้นนี่ ใช่ ๆ ลุงมาหาเนทมัน จะเอาของกินมาให้มันกับเพื่อนๆ กิน เจอหนูก็ดีเลย ลุงฝากไปให้มันหน่อยนะ”
แล้วพ่อพี่เนทก็ยื่นถุงอาหารที่บรรจุกล่องมาอย่างดีบนกล่องมีโลโก้ชื่อร้านอาหารของแกอยู่อย่างชัดเจนนี่แกทำอาหารมาให้พี่เนทมันเลยเหรอเนี่ย โคตรน่ารักอ่ะ ผมรับมาถือไว้
“คุณลุงเข้าไปด้วยกันไหมฮะ ผมกำลังจะไปหาพี่เนทพอดี” คุณลุงมีสีหน้าลังเล ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ “ไม่เป็นไรดีกว่าลุงว่าเนทมันไม่อยากเจอลุงหรอก”
อ่า...ครั้งที่แล้วที่สองคนนี้เจอกันก็แยกกันแบบไม่ค่อยดีเท่าไรด้วยสิ เอาไงดีวะ? จะให้กลับไปตอนนี้ก็น่าเกลียดแย่อย่างน้อยพ่อลูกเขาก็ควรได้เจอกันสักหน่อยนี่นา
“งั้น...คุณลุงเข้าไปนั่งพักก่อนก็ได้ครับ อากาศร้อน ๆเดินทางมาน่าจะเหนื่อย” คุณลุงยังคงลังเลอยู่ จนผมต้องงัดลูกอ้อนมาใช้ “น่านะครับกว่าพี่เนทมันจะเลิกเรียน ผมมารอมันประจำ อย่างนานเลยฮะ”
สุดท้ายคุณลุงแกก็ยอมพยักหน้าตกลงแล้วเดินตามผมเข้าไปนั่งตรงใต้ตึกคณะสถาปัตย์ผมเลยอาสาเดินไปซื้อน้ำดื่มมาให้คุณลุงแกดื่มดับร้อนซะหน่อยคำถามที่ยากลำบากหลังจากนี้ก็คือ ผมพาลุงเข้ามาแล้ว ผมจะชวนคุยอะไรดีวะ
แต่ก่อนอื่น ผมส่งไลน์ไปบอกไอ้พี่เนทก่อนละกันว่าผมมาถึงแล้ว
ผมวางแก้วน้ำใบเตยส่งให้คุณลุงไป คุณลุงขอบคุณแล้วรับไปดื่ม ผมเลยหาเรื่องชวนคุย“คุณลุงมาตั้งไกลงี้ อากาศก็ร้อนด้วย เหนื่อยแย่เลยนะครับ” คุณลุงยิ้มบาง ๆ พี่เนทมันได้ยิ้มมาจากพ่อมันนี่เอง“ลุงไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้เนทมันเลย ได้เจอมันวันก่อนลุงเลยคิดได้ว่าลุงไม่ได้เจอมันนานมากแล้ว วันนี้เลยอยากจะทำอะไรให้มันกินสักหน่อยน่ะ” “พี่เนทจะต้องดีใจแน่ ๆ เลยครับ” “ขอบใจนะ หนูชื่ออะไรแล้วนะ?”
ตายห่า...ผมไม่เคยแนะนำตัวเลยนี่หว่าวันนั้นที่เจอพี่เนทมันก็ไม่ได้แนะนำผมด้วย
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้แนะนำตัวเลย ผมพีทครับเป็นรุ่นน้องแล้วก็รูมเมทของพี่เนทครับ” “อ๋อ รูมเมทของไอ้เนทมันนี่เอง ยังไงลุงฝากดูแลมันด้วยนะเนทมันอาจจะดูเหมือนคนไม่ค่อยสนใจอะไร แต่จริง ๆ มันเป็นคนที่ใส่ใจคนรอบตัวมากจนบางทีก็ลืมใส่ใจตัวเอง” พ่อพี่เนทพูดด้วยน้ำเสียงและแววตาเป็นห่วง
ผมมองยิ้ม ๆ ก่อนจะเห็นแจ้งเตือนไลน์ของพี่เนทที่บอกว่าใกล้เลิกเรียนแล้ว กำลังจะลงมา
ผมไม่ทันจะได้บอกอะไร พ่อพี่เนทก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน “เรื่องวันก่อนลุงขอโทษด้วยนะที่ทำให้หนูต้องไปเจอเรื่องน่าอึดอัดแบบนั้นมันเป็นความผิดของลุงเองที่ปล่อยให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้”
“ไม่เป็นไรเลยครับลุง ผมอาจจะไม่ควรยุ่งเรื่องนี้เพราะมันเป็นเรื่องครอบครัว แต่...หลังจากออกจากบ้านมาวันนั้นพี่เนทมันดูเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากเลยครับ”
คุณลุงไม่ตอบอะไรผม แต่ผมเห็นข้างหลังแว่นตานั้นผมเห็นน้ำตาที่คลอขึ้นมาตรงดวงตาของชายวัยกลางคนท่าทางใจดีคนนี้คุณลุงทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่เสียงของพี่เนทก็ดังขึ้นมาซะก่อน
“พ่อมาทำอะไรที่นี่” เสียงมันโคตรเย็นชา หน้ามันนิ่งจนผมหวั่นใจผมหันไปมองพี่น้ำที่ดูจะตกใจอย่างขอความช่วยเหลือ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปหาพี่เนทพยายามทำให้บรรยากาศมันดีขึ้นสักนิด “คุณลุงเขาเอาอาหารมาให้อ่ะพี่ นั่นไง เต็มไปหมดเลยผมเห็นแล้วโคตรน่ากินอ่ะ” ผมชี้ไปยังบรรดาถุงอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ “เชี่ยยย ไอ้เนท โคตรดีอ่ะมึงง มาดูดิๆ”พี่น้ำรับลูกโดยการรีบเข้าไปดูถุงอาหารอย่างตื่นเต้นแต่ดูเหมือนพี่เนทมันจะไม่เล่นด้วยเลยครับ “ถ้าเสร็จแล้วก็กลับไปเถอะครับ มันรบกวนเพื่อนผม”พี่เนทพูดทำเอาผมกับพี่น้ำร่าเริงไม่ออกเลยครับ
ทำไมมึงใจร้ายงี้วะพี่เนท?!
ผมขมวดคิ้วมองพี่มัน ก่อนที่คุณลุงจะลุกขึ้นผมเห็นแกสูดน้ำมูกแล้วเช็ดน้ำตานิดหน่อยทำเอาผมยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่แกฝืนยิ้มแล้วพูดกับพี่เนทด้วยน้ำเสียงที่ไม่โกรธเลยสักนิด “พ่อเอาของกินมาให้เป็นของที่แกชอบกินตอนเด็ก ๆ นั่นละ จะแบ่งเพื่อน ๆ ด้วยก็ได้นะ”
พ่อพี่เนทพูดแล้วหยุดไป แต่เหมือนแกมีอะไรจะพูดอีกแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา พี่เนทเหลือบไปมองถุงอาหารแล้วแค่นเสียงหัวเราะ
“หึ เพิ่งจะนึกได้ว่าผมยังมีตัวตนอยู่เหรอเอาของกินของพ่อกลับไปก็ได้นะครับ ผมกินข้าวมาแล้ว” “พี่เนท!/ไอ้เนท!”เสียงของผมกับพี่น้ำดังขึ้นพร้อมกันคุณลุงนิ่งแล้วก็หน้าเสียไปเลยครับ
ผมไม่ทนแม่งล่ะ! นี่มันเกินไปละมึง
“พูดดี ๆ หน่อยดิวะพี่เนท นั่นพ่อพี่นะเว้ย!”
พี่เนทหันมาจ้องผมตาเขม็ง สีหน้าพี่มันดูโกรธสุด ๆจนพี่น้ำที่เห็นท่าไม่ดีต้องเข้ามาขวางระหว่างผมกับพี่เนทไว้
“มึงไม่รู้อะไรมึงอย่ามาพูดไอ้พีท!” พี่เนทระเบิดอารมณ์ก่อนมันจะพูดต่อ “มึงไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรกูกับแม่เอาไว้บ้าง!ถ้ามึงรู้มึงจะไม่มีทางใจดีกับเขาแบบนี้แน่!!” “ไอ้เนท ใจเย็น ๆ ดิวะ” พี่น้ำดันอกพี่เนทที่พยายามเข้ามาใกล้ผมผมก้าวไปยืนหน้าพี่น้ำ แล้วเผชิญหน้ากับพี่เนท “เออ! ผมก็ไม่รู้หรอกว่าพี่กับพ่อพี่ผ่านอะไรกันมาผมพอจะเดาได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่อีกอย่างที่ผมรู้ก็คือพ่อพี่เขาโคตรรู้สึกผิด แล้วเขาอยากจะแก้ไข พี่ไม่ต้องให้อภัยเขาวันนี้ก็ได้แต่แค่รับน้ำใจเอาไว้มันยากนักรึไงวะ?!”
ผมจ้องหน้าพี่เนทอย่างไม่ยอมแพ้ พี่เนทมันก็จ้องหน้าผมกลับก่อนที่น้ำตามันจะคลอขึ้นมา มันสบถอย่างหัวเสียก่อนจะหันหลังเดินออกไปพี่น้ำรีบวิ่งตามไปพร้อมกับส่งสัญญาณมาบอกผมว่าเดี๋ยวจัดการเองผมเลยพยายามสงบสติอารมณ์แล้วหันไปหาคุณลุง
“ผมขอโทษนะครับ ถ้าผมไม่ชวนคุณลุงเข้ามา มันก็คงไม่มีเรื่องแบบนี้”ผมยกมือไหว้ขอโทษพี่เนทอย่างรู้สึกผิด “ไม่เลยพีท ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเราถ้าลุงไม่มาวันนี้มันก็คงไม่เกิดเรื่อง ลุงผิดเอง”
ผมก้มหน้าก่อนจะตัดสินใจพูดสิ่งที่ผมคิดว่าน่าจะดีที่สุดสำหรับความรู้สึกของคุณลุงในตอนนี้
“แต่ผมไม่อยากให้คุณลุงยอมแพ้นะครับถึงผมจะรู้จักพี่เนทมันมาไม่นานมาก แต่ผมพอจะสัมผัสได้ว่าจริง ๆแล้วพี่เนทมันเป็นคนใจดี ถ้ามันมีสติกว่านี้มันน่าจะเข้าใจได้แน่นอนครับ”
คุณลุงส่งยิ้มเศร้า ๆ มาให้ผม “ขอบใจมากนะพีท”
ผมนึกอีกเรื่องได้เลยวิ่งไปหยิบกระดาษกับปากกาในกระเป๋ามาแล้วเขียนเบอร์โทรศัพท์ของผมมาส่งให้คุณลุง“เบอร์โทรผมครับ เผื่อคุณลุงอยากให้ผมอัปเดตเรื่องพี่เนทมันให้ฟังครับ”
คุณลุงรับไปแล้วยิ้มอย่างดีใจ ทำเอาผมยิ้มตามไปด้วย “ขอบใจมาก ๆเลยพีท ลุงเองไม่กล้าโทรไปหาเนทมันหรอก เพราะยังไงมันคงไม่รับสายลุงแน่ ๆ”คุณลุงถอนหายใจออกมา ก่อนจะยิ้มให้ผม “ยังไงลุงก็ฝากดูแลเนทเผื่อลุงด้วยนะ”
คุณลุงตบบ่าผม ผมพยักหน้ารับอย่างเต็มใจ ก่อนที่คุณลุงจะขอตัวกลับไปผมหันไปมองพี่เนทที่มันนั่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ มันนั่งก้มหน้านิ่งโดยมีพี่น้ำคอยตบบ่าอยู่ข้างๆ ผมถอนหายใจก่อนจะเดินไปหาพี่มัน แล้วนั่งยอง ๆ ตรงหน้าพร้อมกับวางมือบนมือของมันที่กำแน่น
“คุณลุงเขากลับไปแล้วนะ ตอนนี้พี่โอเคไหม?”
มันไม่ตอบแต่เงยหน้าขึ้นมา ดวงตามันแดงก่ำมันไม่ต้องตอบเลยครับว่าไม่โอเค เพราะสีหน้าและแววตามันบอกผมทุกอย่างเลยภายนอกของมันดูแข็งกร้าว แต่วันนี้ทำให้ผมรู้ชัดเจนเลยว่าข้างในของพี่เนทมันเปราะบางขนาดไหนผมจับมือมันแน่นขึ้นกว่าเดิมพยายามส่งกำลังใจไปให้มันมันดึงมือออกจากผมแล้วดึงผมเข้าไปกอดแน่นผมรู้สึกได้ถึงเสื้อตรงหน้าอกที่เริ่มเปียก มันร้องไห้เงียบ ๆ ผมปล่อยให้มันร้องไปแล้วค่อยๆ กอดมันตอบพลางลูบหัวปลอบมันไปด้วย
..............................................................................
สักพักพี่เนทมันก็ดีขึ้น แล้วพวกเราก็ตัดสินใจไปห้องชมรมหนังสั้นมันยังคงไม่แตะอาหารที่พ่อมันเอามาให้ แต่ผมก็ตัดสินใจจะเอาไปแบ่งพี่ ๆที่ชมรมกินกัน โดยมีพี่น้ำติดสอยหอยตามช่วยถือมาด้วย
มึงไม่กินก็เรื่องของมึงเลยพี่เนท กูหิว กูจะกินนน
มาถึงห้องชมรมพวกพี่ ๆเขาก็ดีใจกันใหญ่เลยครับที่เห็นผมถืออาหารติดไม้ติดมือมาด้วย ผมก็เอาไปแจกจ่ายกันขอบอกเลยว่าโคตรน่ากินอ่ะ อาหารอย่างดี
พี่เนท มึงพลาดล่ะ!
พี่ลินที่เห็นพี่เนทยังตาบวม ๆ แดง ๆ อยู่ก็หันไปสะกิดพี่น้ำพี่น้ำก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังพี่ลินเลยไม่เซ้าซี้ต่อแล้วหลังจากนั้นผมกับพี่เนทก็แยกกันไปคุยงานที่ในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ ผม พี่ลินแล้วก็พี่แหม่ม นั่งคุยกันถึงเรื่องบทที่เราจะเขียนกันเริ่มจากโครงเรื่องของบทคร่าว ๆ ที่พี่ลินวางเอาไว้ แล้วเราก็แชร์ไอเดียกันเพลินมากเลยครับ จนเวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้จนพี่เนทมันคุยกับทีมมันเสร็จก็มานั่งรอผมอยู่กับพี่น้ำที่นั่งรอพี่ลิน
“งั้นตกลงตามนี้เนอะ น้องพีทลองไปเขียนตีความส่วนที่คุยกันไปในมุมของพีทดูแล้วเดี๋ยวคราวหน้าเรามาแชร์กัน” พี่แหม่มสรุปปิดการประชุม “โอเคครับ” “งั้นวันนี้ก็เท่านี้ดีกว่านะคะ นี่ก็เลทแล้วด้วยถ้าไม่ได้ของกินที่พ่อเนททำมาให้นี่คงจะหิวกันแย่เลย” พี่ลินพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มใจจริงแกอยากจะชมพ่อพี่เนทให้ไอ้พี่เนทมันได้ยินนั่นละครับ
“ใช่ๆ อร่อยมาก ๆ อ่ะ ขอบใจมากนะมึงเนท” พี่แหม่มหันไปพูดกับไอ้พี่เนทผมหันไปมองก็เห็นพี่เนทมันกอดอกหันหน้าหนีไปทางอื่น แต่ก็ไม่ได้มีท่าทางปฏิเสธอะไรพี่แหม่มบ่นอุบใส่ไอ้พี่เนทว่าไม่มีสัมมาคารวะกับรุ่นพี่ยังไงก็อย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลงแล้วลุกขึ้นบอกลาพวกเราไป “ไหวเนอะพีท” พี่ลินหันมาถามผม ผมพยักหน้าให้ “งั้นพี่กลับก่อนนะ ป่ะน้ำ กลับกันเถอะ”
พี่น้ำหันมาโบกมือลาผม แล้วมองไปทางไอ้พี่เนทเป็นเชิงห่วง ๆผมยิ้มแล้วพยักหน้าให้เป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ผมจัดการได้พี่น้ำเลยกลับไปพร้อมกับพี่ลิน ตอนนี้เลยเหลือแค่ผมกับพี่เนท ผมลุกไปนั่งข้าง ๆพี่มัน เอานิ้วจิ้มแขน พี่เนทเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมาขมวดคิ้วมองผม
“ได้ลองกินบ้างยังอ่ะ? พ่อพี่บอกว่ามีแต่ของที่พี่ชอบมันคืออะไรเหรอ”
พี่เนทไม่ตอบแต่บุ้ยปากชี้ไปที่น่องไก่ชุบแป้งทอดราดซอสอะไรสักอย่างสีขาว ๆ ผมเองก็เรียกไม่ถูกมันเหลืออยู่สองชิ้นพอดี ผมเลยลุกไปหยิบมาแล้วส่งให้พี่มันชิ้นหนึ่ง“กินเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ”
มันจ้องหน้าผม ก่อนจะรับน่องไก่ในมือผมไป ผมนั่งลงกินน่องไก่ข้าง ๆมัน มันกัดกินไปเงียบ ๆ ผมหันไปมองแล้วก็ยิ้ม อย่างน้อยมันก็ไม่ปฏิเสธล่ะวะแสดงว่าตอนนี้เริ่มมีสติมากขึ้นแล้วแน่ ๆผมเลยอยากแหย่มันสักหน่อยด้วยการชะโงกหน้าไปทำท่าจะงับน่องไก่ในมือพี่มัน มันชักน่องไก่หนีผมแล้วใช้มืออีกข้างดันหัวผมออกทันที
“แดกของมึงไปดิ ยุ่งอะไรของกู” “โด่...งกว่ะ”
ผมแกล้งบ่นมันไปแล้วกลับมานั่งกินน่องไก่ของตัวเองต่อโคตรอร่อยอ่ะครับ ความกรอบกำลังดีที่ทอดมาสักพักแล้วก็ยังกรอบอยู่ บวกกับซอสครีม ๆที่ไม่เลี่ยน มีตัดรสเปรี้ยวนิด ๆ หวานหน่อย ๆ ให้กลมกล่อมมิน่า...ทำไมพี่เนทมันชอบ แล้วผมก็ต้องสะดุ้งตัวนิดหนึ่งเพราะพี่เนทมันก้มลงมาเลียซอสที่เลอะตรงมุมปากผม เลียเสร็จมันก็พูดด้วยหน้านิ่ง ๆว่า...
“แดกเลอะเทอะชิบหาย” ผมอมยิ้มเขิน แต่ในใจก็คิดแค่ว่า ถ้าไม่ใช่ตอนเย็ด มึงจะพูดหวาน ๆ ไม่เป็นเลยใช่ไหมห๊ะ? .
.
.
.
.
.
.
.
.................................................................... ใครที่รอพี่เฟมอยู่ตอนหน้าเขาจะกลับมาแล้ววววววว ไอ้พีท พี่เนท พี่ฮัท สามคนนี้จะกลายเป็นงานกลุ่มไหม? อืมมมมมมม....น่าสนเนอะ 55555555
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-14 14:41:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-14 15:43:07
โพสต์ 2022-7-14 15:55:47
โพสต์ 2022-7-14 16:05:08
