|
. \9 K6 k6 N7 u; q h+ F+ m
เปา ''ไออ๊อฟ ไอเหี้ย ลาสกู'' ''ไอสัส ไอหมีนู่นลาส'' ''กูเปล่าลาส กูช่วยมึงนะเว้ย'' เปานั่งเล่นเกมอยู่ที่ห้องกับอ๊อฟและหมี คุยกันผ่านดิสคอร์ด ปกติเปากับอ๊อฟนั้นเล่นเกมด้วยกันเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ช่วงหลังมานี้มีหมีมาแจมด้วยบ่อยๆ เปากับหมีเล่นเกมด้วยกันบ่อยกว่าที่เปาเล่นกับอ๊อฟเสียอีก เพราะอ๊อฟติดปิ่นจนไม่ค่อยมีเวลามาเล่นกับเปาเหมือนแต่ก่อน ในที่สุดการสอบมิดเทอมก็ผ่านพ้นไป เปารู้สึกว่ารอบนี้จะต้องได้คะแนนดีกว่าเดิมแน่นอน เพราะเปาตั้งใจอ่านเรียนและอ่านหนังสือสอบมาก ทั้งหมดนี้ก็เพราะอาจารย์ธีร์นั่นแหละที่บอกว่าชอบคนเรียนเก่ง เปาแทบรอให้คะแนนออกไม่ไหวแล้วจะได้เอาไปอวดให้อาจารย์ธีร์ชมเปาสักที สักพักเกมก็จบลง ''แพ้เพราะไอเปาเลย เนอะไอหมี'' ''ไอควาย พวกมึงนั่นแหละกาก'' ทั้งสามหัวเราะ ''กว่าจะได้ปิดเทอม กูหัวแทบระเบิด'' หมีบ่น เปาถอนหายใจ ''เป็นไรวะ ปิดเทอมแล้วมึงไม่ดีใจเหรอ'' อ๊อฟถาม ''ไม่เห็นจะดีใจเลย ไม่ได้เจออาจารย์ตั้งอาทิตย์นึงนะเว้ย'' ''กูก็นึกว่าเรื่องอะไร เป็นเอามากนะมึงอะ'' คนอื่นต่างดีใจที่ได้ปิดเทอมกัน แต่เปานั้นำม่เลย อย่างนี้ก็ไม่มีโอกาสได้เจอกับอาจารย์ธีร์น่ะสิ ''แล้วมึงกับอาจารย์ไปถึงไหนกันละวะ'' ''มึงกับอาจารย์ธีร์มันยังไงวะ'' หมีรู้สึกงงเพราะไม่รู้เรื่องนี้ ''ไอเปามันชอบอาจารย์เค้าไง ไม่รู้แม่งเป็นอะไร เห็นคนแก่ไม่ได้ มึงเก็บพ่อมึงไว้ดีๆเลยนะหมี'' ''ไอควาย'' เปาด่า อ๊อฟหัวเราะชอบใจ ''ว่าแต่ พ่อมึงหล่อหรือเปล่าวะหมี'' ''เอ้า ไอเหี้ยนี่ กูไม่อยากเรียกเพื่อนว่าพ่อนะเว้ย'' ทั้งสามขำ ''งั้นกูไปละ ต้องไปรับไอพี่ปิ่นมัน'' ''พี่ปิ่นเค้าไม่ได้ปิดเทอมเหรอวะ'' ''ขึ้นวอร์ดแล้วมีปิดเทอมที่ไหนล่ะ'' ''ปีหน้าพวกเราก็ต้องขึ้นแล้วนี่ แค่คิดก็เหนื่อยละไอชิบหาย'' เปาบ่น ''กูก็ไปแล้วเหมือนกัน'' ''เอ้าไอหมี ไม่อยู่เล่นด้วยกันก่อนเหรอ'' ''วันนี้พอก่อนว่ะ หัวร้อน'' ''เออๆ เจอกันพวกมึง'' ทั้งสองวางสายไป เปากลับมานั่งเบื่ออีกครั้ง ทุกคนดูไม่เหงากันเลยแฮะ บางคนก็มีงานอดิเรกหรือหาอะไรทำได้ด้วยตัวเอง บางคนก็มีแฟน เวลาเปาไม่ได้อยู่กับเพื่อนทีไรเป็นต้องเหงาทุกที เปาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดู วันนี้อาจารย์ธีร์ก็หยุดเหมือนกัน กดเข้าไปในไลน์ของอาจารย์ ตอนนี้อาจารย์ทำอะไรอยู่กันนะ ทักไปดีหรือเปล่า แต่ไม่มีเรื่องเรียนแล้วทักไปเล่นๆอาจารย์จะตอบเหรอ จะโดนดุหรือเปล่า แต่มันคิดถึงไม่ไหวแล้ว อยากเจอ อยากได้ยินเสียง คิดถึงรอยยิ้มและน้ำเสียงที่อบอุ่นของอาจารย์ เปามองไปที่นาฬิกา ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย วันนี้จะทำอะไรดี เด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟา ถอดเสื้อผ้าโยนใส่ตะกร้า หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเช็ดผมให้แห้ง เล่นโทรศัพท์ไปพลาง ในไอจีมีแต่คนรักกันเต็มไปหมด เปาเองก็อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนบ้างเหมือนกัน จะได้เลิกเย็ดไปทั่วสักที แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครก็ต้องแก้เหงาไปก่อนล่ะนะ เปาเองก็เป็นคนขี้เงี่ยนซะด้วย ถ้ามีแฟนขึ้นมาจริงๆแฟนเปาน่าจะเหนื่อยหน่อย เปาใส่เสื้อผ้า เดินไปที่ครัว เปิดตู้เย็นหาอะไรกิน แต่ในตู้เย็นกลับมีแต่น้ำเปล่าและเบียร์กระป๋อง เปิดตู้ข้างบนก็ไม่มีอะไรเหลือเลย คงเพราะไม่ได้ซื้อของเข้าห้องนั่นแหละ ยังไงวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว เพื่อนเล่นเกมก็ไม่มี ออกไปซื้อของแก้เบื่อสักหน่อยก็ไม่เลวเหมือนกัน เปาดูว่าต้องซื้ออะไรบ้าง เปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบกระเป๋าและกุญแจรถปิดห้องลงมาข้างล่างคอนโด ขับรถออกไปที่ห้างใกล้คอนโด เดินเลือกซื้อของต่างๆไปเรื่อยเปื่อย มองดูเห็นคนที่เดินมาเป็นครอบครัว เป็นคู่ เป็นกลุ่มเพื่อนแล้วก็รู้สึกเหงา นานแค่ไหนแล้วนะที่ทั้งกลุ่มได้ไปเที่ยวกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่ว่ายังไงเปาก็ต้องลากทุกคนไปเที่ยวกันให้ได้สักครั้งหนึ่งแหละ เปากลับมาที่รถหลังจากซื้อของเสร็จ ขับออกมาจากห้าง นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินข้าวเช้า จึงจอดแวะที่ร้านโจ๊กเจ้าอร่อยใกล้คอนโด ''เอาพิเศษใส่ไข่เพิ่มหมูสับครับ ไม่เอาผักโรยกับขิงนะป้า'' เปาสั่งอาหารแล้วนั่งเล่นโทรศัพท์รอ ''กินเยอะจังเลยนะเรา'' เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำให้เปาต้องเงยหน้าไปมอง
* O9 N# f5 t [' x' E5 h3 \ [
ธีร์ อาจาร์ธีร์ส่งยิ้มมาให้ ''อาจารย์'' เปาตกใจมากที่ได้เจอกับอาจารย์ธีร์ ''ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า นั่งด้วยได้มั้ย'' ''ได้ดิครับ นั่งเลย'' อาจารย์ธีร์นั่งลง ''อาจา..เอ้ย พี่ธีร์มาทำอะไรแถวนี้เหรอครับ'' โจ๊กมาเสิร์ฟพอดี ธีร์รับมาแล้วส่งให้เปา ''แวะมาซื้อของที่ห้างน่ะ แต่รถดันมาน้ำมันหมดพอดี แล้วยังต้องไปที่อื่นต่ออีกเนี่ย'' ธีร์ทำหน้าเซ็ง ''แล้วทำยังไงอะ'' ''โทรเรียกช่างให้มาเติมน้ำมันให้แล้วแหละ แต่คงมาไม่ทัน เลยกะว่าจะเรียกแท็กซี่ไปทำธุระแล้วค่อยกลับมาเอารถ'' ''ให้ผมขับไปให้มั้ย'' ''ไม่ต้องหรอก เกรงใจ'' ''ไม่เป็นไร ผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว'' ธีร์ดูลังเล ''จะดีเหรอ'' ''ดีสิครับ ดีมากด้วย'' เปายิ้มกว้าง ตักโจ๊กเข้าปากคำใหญ่ ธีร์ยิ้ม ''ถ้างั้นขอรบกวนหน่อยนะ'' ''ไม่รบกวนอะไรเลยครับ'' หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็มาที่รถของเปา ''พี่ธีร์จะไปไหนเหรอครับ'' ''โรงพยาบาล'' เปามอง ''พี่ธีร์เป็นอะไรเหรอครับ'' ''ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นก็ได้ ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ไปตรวจสุขภาพประจำปีกับดูอาการปวดหลังนิดหน่อย สไตล์คนแก่นั่นแหละ'' ธีร์ขำ ''พี่ธีร์ยังไม่แก่สักหน่อย'' ''จะ40แล้วเนี่ยนะ'' ''ถ้าใจเราไม่แก่เราก็ไม่แก่ครับ'' ธีร์ยิ้ม ''โอเค ไม่แก่ก็ไม่แก่ครับน้องเปา'' คำว่าน้องเปาทำเอาเปาเขินใจเต้นแรง หุบยิ้มแทบไม่อยู่ เปาขับรถพาธีร์มาที่โรงพยาบาลซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ''เปากลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวพี่กลับเองก็ได้'' ''ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้'' ''ไม่ต้องหรอก แค่มาส่งก็เกรงใจจะแย่แล้ว'' ''ไม่เป็นไรจริงๆพี่ กลับไปผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี เดี๋ยวผมเล่นเกมรอ'' ''เอางั้นก็ได้'' ธีร์เดินเข้าไปในห้องตรวจ เปาเอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นเกมรอ ผ่านไปสักพักใหญ่ธีร์ก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงยา ''แปปครับพี่ จะจบละ'' ธีร์นั่งลงข้างเปาที่เล่นเกมอยู่ ''จบแล้ว'' เปาเก็บโทรศัพท์ ''เป็นยังไงบ้างอะครับ'' ''สุขภาพปกติดี ที่ปวดหลังเป็นอาการออฟฟิศซินโดรม นั่งทำงานมากไป ก็ไม่แปลกหรอกเนอะ'' ธีร์ขำ ''แล้วได้ยาอะไรมาบ้างอะครับ'' ''ก็พวกวิตามินที่กินประจำ ยาบำรุงกระดูก แล้วก็ยาทาแก้ปวดหลัง'' ''เยอะจังเลยนะครับ'' ''สุขภาพพี่ไม่ค่อยดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เข้าโรงพยาบาลจนชินแล้วเนี่ย'' ''เป็นอาจารย์แพทย์ที่ต้องพบแพทย์อยู่บ่อยๆเหรอครับเนี่ย'' ธีร์หัวเราะ ''ปะ กลับกันเถอะ'' ''ครับ'' ทั้งคู่กลับมาที่รถของเปา เปาขับออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างทางเปาพยายามหาทางที่จะอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ ไม่อยากกลับเลย เปายิ้มกว้างทันทีที่เห็นว่าข้างหน้ารถติดไฟแดงยาวเป็นหางว่าว ธีร์ขมวดคิ้ว ''ช่วงเย็นทีไรรถติดทุกทีเลย ขอโทษด้วยนะ เสียเวลาแย่เลย'' ''ไม่เป็นไรครับ'' เปาตอบยิ้มๆ ธีร์เอนหลังพิงเบาะ ''เบื่อการมาหาหมอแล้วนะเนี่ย'' เปาเหลือบมามอง ''ถ้าผมจบแล้วได้เป็นหมอ พี่จะมาหามั้ยครับ'' ''ลดราคาให้มั้ยล่ะ'' ''ผมรักษาให้พี่ฟรีเลย'' ''เว่อร์'' ธีร์ต่อยไหล่เปาเบาๆ ''แต่ก็จริง ถ้ามีแฟนเป็นหมอก็คงดีเหมือนกันนะ จะได้มีหมอส่วนตัวคอยดูแล'' ''ผมยังขาดคนไข้ประจำอยู่นะพี่'' คำพูดและสายตาของเปาทำให้ธีร์รู้สึกแปลกจนต้องหัวเราะแก้เขิน ''แหม ถ้าได้เป็นหมอจริงมีคนไข้มาหาบ่อยอยู่แล้วล่ะ หมอหล่อขนาดนี้'' ''แล้วพี่ล่ะครับ จะมามั้ย'' เปาเลื่อนตัวมาใกล้มากขึ้น ธีร์ผงะออกเล็กน้อย ''ไฟเขียวแล้ว'' ธีร์ดันเปาออก เปาขำ สตารทรถขับไปต่อ ธีร์เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู ''รถได้แล้วล่ะ พาพี่ไปส่งที่รถก็ได้นะ'' ''แล้วพี่ธีร์จะไปไหนต่อเหรอครับ'' ''ก็คงไปหาอะไรกินแล้วกลับบ้านนั่นแหละ'' ''ว่าแต่ผมกินเยอะ พี่อะกินไม่หยุดเลยนะครับ'' ''เอ้า เราทำงานมาหนักก็ต้องหาความสุขให้ตัวเองสิ ความสุขของพี่คือการกินของอร่อย'' ''คล้ายกับความสุขของผมเลย'' ''คืออะไรเหรอ'' ''คือการเป็นของอร่อยให้พี่กิน'' ''หืม'' ธีร์ชะงักไปนิดหน่อย เปาที่เห็นหน้าเหวอของธีร์ก็อดขำไม่ได้ ''ผมล้อเล่นพี่ ผมก็หิวเหมือนกัน ไปหาอะไรกินด้วยกันมั้ยครับ'' ''เอาสิ'' ''พี่ธีร์อยากไปไหนเหรอครับ'' ธีร์คิด ''ไม่รู้สิ'' เปามองไปที่ของที่ซื้อมา ''ไปทำอะไรกินที่ห้องผมมั้ยครับ'' ธีร์เลิกคิ้ว ''มันจะดีเหรอ'' ''ทำไมจะไม่ดีล่ะครับ'' ''อาจารย์ไปห้องนักศึกษา ยังไงมันก็ดูไม่ดีนี่'' ธีร์กังวลเรื่องที่ตัวเองสนิทกับนักศึกษา เปายิ้ม ''พี่ธีร์บอกเองนี่ครับว่านอกเวลางานเราเป็นพี่น้องกันได้ ตอนนี้พี่ไม่ใช่อาจารย์ซะหน่อย ไม่เป็นไรหรอก'' ''นั่นสิเนอะ'' ถึงเปาจะดูนิ่งๆแต่จริงๆในใจกำลังกระโดดโลดเต้นดีใจที่จะพาอาจารย์ธีร์ไปห้อง เปาขับรถมาที่คอนโด รถของธีร์เองก็จอดอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเปานัก เปาหิ้วถุงที่เบาะหลังลงมา ''เดี๋ยวพี่ช่วยถือ'' ''ไม่เป็นไรครับ พี่เพิ่งไปหาหมอมาไม่ใช่หรือไง กระดูกกระเดี้วย่งไม่ค่อยดีอยู่'' ''นี่ พี่ไม่ได้อ่อนแกขนาดนั้นนะ เอามา เดี๋ยวช่วยถือ'' ''ผมไม่ได้บอกว่าพี่อ่อนแอ แต่ผมเป็นห่วง เดี๋ยวผมถือเอง ยังหนุ่มอยู่ถือไหว'' เปาเดินนำไป ธีร์นึกตาม ''เดี๋ยว เปาด่าว่าพี่แก่นี่'' ธีร์เดินตามเปาไป ทั้งคู่ขึ้นลิฟท์มาที่ห้องของเปา ''พี่รอผมหน้าห้องแปปนึงนะครับ'' ''อืม'' เปาเข้ามาในห้อง ''เหี้ยละ'' เปามองไปรอบๆห้องที่มีเสื้อผ้าและถุงขนมวางกระจาย รีบจัดการเก็บห้องอย่างเร่งรีบ ธีร์ที่ยืนอยู่หน้าห้องพอจะรู้ว่าข้างในนั้นกำลังวุ่นวาย เปาเก็บห้องจนเสร็จก็รีบเอาเครื่องดูดฝุ่นมาดูด ถูพื้นอย่างรวดเร็ว รีบเดินไปเปิดประตูหใ้ธีร์เก๊กท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ''เข้ามาสิครับ'' ''อืม'' ธีร์กลั้นขำไว้ เดินเข้ามาในห้อง ห้องของเปาก็ดูเหมือนห้องผู้ชายทั่วไป ''เดี๋ยวไปนั่งที่โซฟาแปปนึงนะครับ เดี๋ยวผมเอาน้ำไปให้'' ''โอเค'' ธีร์เดินมานั่งที่โซฟา เปาวางเครื่องเล่นเกมเปิดทิ้งเอาไว้ ''เกมหรอ'' เปาที่อยู่ในครัวชะเง้อมามอง ''ใช่ครับ พี่จะเล่นก็ได้นะ'' ''พี่เล่นไม่เป็นหรอก'' ธีร์เคยเล่นแต่เครื่องเล่นเกมรุ่นเก่า พวกของรุ่นใหม่แบบนี้ธีร์เล่นไม่เป็น ธีร์ลุกขึ้นเดินไปหาเปาในครัว เปาตั้งเตาเอาหม้อขึ้นมาต้มน้ำ ''จะทำอะไรกินเหรอ'' ''มาม่าเกาหลีใส่เครื่องเยอะๆครับ'' ''อืม ก็อยากกินอยู่เหมือนกันนะ'' ''มาม่าเกาหลีอะเหรอครับ'' ''หึ อยากกินเปาอะ'' เปานิ่ง เขินจนหน้าแดง ธีร์ขำหน้าเปา ''เนี่ย พอเล่นกลับบ้างก็เขิน'' ''ใครเขินพี่ ไม่มีสักหน่อย'' ''แล้วหน้าแดงทำไม'' ''น้ำมันร้อน'' ''อ๋อ'' ''ไม่ต้องมาขำเลย'' ''ก็หน้าเราตลกนี่นา'' เปาทำปากยู่ใส่ ''มา พี่ช่วย'' ธีร์เอาผักที่ล้างแล้วมาหั่นอย่างคล่องแคล่วและรวดเร็ว ''พี่ธีร์ทำอาหารเป็นด้วยเหรอครับ'' ''เป็นสิ สายกินแบบพี่ไม่ได้ซื้อกินอย่างเดียวนะจะบอกให้'' ''งั้นพี่ทำเลย ผมทำเดี๋ยวกินไม่ได้'' ''อ้าว แล้วทำเงียบๆเหมือนทำเป็น'' ''ก็อยากโชว์เท่อะ แต่ไม่เอาดีกว่า หิว'' ''อะไรวะ'' ธีร์หัวเราะ ธีร์ตอนหัวเราะนั้นน่ารักจนเปาเผลอยิ้มตาม ธีร์เดินมาหน้าหม้อ เอาวัตถุดิบต่างๆที่เตรียมเสร็จแล้วใส่ลงไป เปาเดินมาข้างหลัง เอาคางเกยที่ไหล่ของธีร์ ธีร์เหลือบตามามอง ''อะไร'' ''อยากดูเฉยๆ'' ลมหายใจของเปาที่รดต้นคอทำให้ธีร์ู้สึกเสียววาบแปลกๆ ''ไปนั่งรอดีๆไป เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว'' ''ก็ได้ครับ'' เปายิ้ม เดินไปนั่งรอที่โซฟา สักพักธีร์ก็เดินถือหม้อตามมา กลิ่นหอมเตะจมูกทำให้ท้องเปาร้องเพราะความหิว ธีร์วางหม้อลง '' โห น่ากินมากเลยครับ'' ''บอกเลยว่าอร่อยมาก รับรองได้'' ''ผมเชื่อมือพี่อยู่แล้ว'' ธีร์นั่งลง เปาลุกขึ้นไปหยิบช้อนส้อมและโซจูมาสองขวด ''เตรียมพร้อมเชียวนะ สมกับที่เป็นขี้เมาจริงๆ'' ''ขี้เมาอะไรพี่ นานๆกินที'' ''ทุกวันเค้าไม่เรียกนานๆทีนะ'' เปาหัวเราะ นั่งลงข้างธีร์ ส่งช้อนส้อมให้ เปาตักขึ้นมากินแล้วทำตาโต ''โคตรอร่อย'' ''ระดับนี้แล้ว'' ธีร์ยิ้มแล้วกินบ้าง เปาเปิดขวดโซจูแล้วส่งให้ธีร์ ''ไม่เอาดีกว่า พี่ต้องขับรถกลับอีก'' ''ขวดเดียวไม่เมาหรอกพี่'' ''ใช่ เปาอะไม่เมาหรอก แต่พี่ไม่ไหวจริง คออ่อน'' ''น่านะ สักนิดนึง'' ธีร์มองแล้วหยิบมากระดกไปอึกหนึ่ง ส่งคืนให้เปา ''พอแล้ว'' หน้าธีร์ดูแดงขึ้นมา ''เฮ้ย อึกเดียวหน้าแดงเลยเหรอพี่'' ''ก็บอกแล้วไงว่าคออ่อน'' ธีร์กินมาม่าต่อ เปากินไปมองหน้าของธีร์ไป รู้สึกดีมากที่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ในห้องของตัวเอง เปาแอบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปธีร์ไว้ ทั้งคู่กินกันจนหมดหม้อ ''อิ่ม'' ธีร์ลูบท้องตัวเอง เปาขำ ธีร์หันมามองเปา ''อิจฉาจัง พวกกินแล้วไม่อ้วนเนี่ย'' ''ผมกินก็อ้วนแหละน่า แต่ออกกำลังกายไง'' ''อยากมีซิกแพคบ้างเหมือนกันนะ'' ''พี่ธีร์ไม่มีเหรอ'' ธีร์ส่ายหัวแล้วเลิกเสื้อขึ้น โชว์หน้าท้องที่มีพุงน้อยๆให้ดู เปามองแล้วถึงกับกลืนน้ำลาย ''มีไม่ถึง6แพคอะดิ'' ธีร์ยื่นมือมาเลิกเสื้อของเปาขึ้นทำให้เปาตกใจ ''โห แน่นอะไรขนาดนั้นอะ'' เปายิ้ม ''พี่อยากจับปะ'' ''ได้เหรอ'' เปาจับมือของธีร์ลูบซิกแพคที่หน้าท้องตัวเอง มือของธีร์ที่สัมผัสกับหน้าท้องที่มีไรขนอ่อนๆทำให้เปารู้สึกเสียววาบ ''อยากมีบ้างจังเลย'' ''ผมให้พี่ได้นะ'' ''จะให้ยังไง จะพาพี่ไปออกกำลังกายหรือไง'' ''เปล่า หมายถึงให้ผมเป็นของพี่ไง'' ธีร์เงยหน้าขึ้นมามอง เปามองกลับ เปาเอามือจับแก้มของธีร์ ธีร์ไม่ได้ปัดออกหรืออะไร สายตาที่มองช้อนขึ้นมาทำเอาเปาอารมณ์พลุ่งพล่านไปหมด เปายื่นหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ธีร์หลับตาลง เปาหยุดชะงัก เอามือบีบแก้มของธีร์เบาๆ ''หน้าแดงหมดแล้วครับ'' ธีร์ได้สติลืมตาขึ้น ''เพราะเปานั่นแหละ ให้กินทำไมไม่รู้'' ธีร์ดันเปาออก เปายิ้ม ธีร์ลุกขึ้น ''พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่า พรุ่งนี้มีงาน'' ''เดี๋ยวผมลงไปส่งนะ'' ''อืม'' เปาเดินมาส่งธีร์ที่หน้าคอนโด ''แน่ใจนะพี่ว่าไม่ให้ผมไปส่งที่รถเลย'' ''ไม่เป็นไร นิดเดียวเอง พี่เดินไปได้ วันนี้รบกวนเปามากแล้ว'' ''โอเคครับพี่'' ''งั้นพี่ไปก่อนนะ'' ธีร์เดินไป ''เดี๋ยวพี่'' ธีร์หันมา ''ผมให้พี่จริงๆนะ ไม่เอาเหรอ'' ''เดี๋ยวเถอะ'' เปาหัวเราะชอบใจ ''ไม่แกล้งละพี่ บาย'' ธีร์เดินออกไป เปากลับขึ้นมาบนห้อง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ถอนหายใจออกมา จับเป้าของตัวเองที่ตอนนี้แข็งเป็นลำ เปาไม่อยากหยุดไว้แค่นี้เลย อยากจะรวบหัวรวบหางซะตั้งแต่ตอนนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนเปาคงทำไปแล้ว แต่ครั้งนี้เปาจริงจังมากจริงๆและไม่อยากให้มันซ้ำกับครั้งก่อนๆที่ผ่านมา เปาอยากได้แฟน ไม่ได้อยากได้คู่นอนหรือพี่น้อง แต่จะทำไงกับเปาน้อยที่แข็งกลัดมันนี้ดีล่ะ เปาลูบเป้าของตัวเองไปมา รูดซิปกางเกงลง ควยเปาแข็งเป็นลำในกางเกงใน เปาดึงกางเกงในลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วที่แข็งเต็มที่เด้งออกมา เปาจับควยของตัวเองรูดขึ้นลง ''ซี้ดด'' เปาถอกควยของตัวเอง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา ใช้นิ้ววนตรงปลายควยที่มีน้ำหล่อลื่นเยิ้ม อีกมือเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปของธีร์ ใบหน้าของธีร์ที่แดงเพราะแอลกอฮอลนั้นเซ็กซี่จริง สายตานั้นที่มองมานึกถึงทีไรก็เงี่ยนทุกที เปาเร่งจังหวะสาวเร็วขึ้นอีก ''อาา พี่ธีร์ครับ'' เปาคราง เด้งเอวเย็ดมือของตัวเอง เสมือนว่ามือนี้เป็นรูของธีร์ ข้างในของธีร์จะอุ่นขนาดไหนกัน อยากได้ อยากเอาเข้าไป เปาเด้งเอวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''อือออ อาาาา!'' เปาเด้ามือรัวๆก่อนจะเด้งเอวควยกระตุกน้ำแตกออกมา พุ่งขึ้นมาจนเลอะอกตัวเอง เปานอนหอบมองมือของตัวเองที่เปื้อนน้ำควย ''จะทำยังไงดีวะเนี่ย''
- K2 d! F2 P( g* G
น้ำ ''พี่ครับ เล่มนี้เข้ามาหรือยังเหรอครับ'' ''เล่มนี้จะเข้ามาประมาณอาทิตย์หน้าอะค่ะ'' ''อ๋อ ขอบคุณครับ ไม่เป็นไรครับ'' น้ำบอกกับพนักงานร้านหนังสือก่อนจะเดินดูหนังสือต่อ น้ำมาเดินซื้อหนังสือที่ร้านหนังสือที่ไม่ได้มาสักพักใหญ่แล้ว หลังจากที่เลิกกับหมีแล้วกลับมาอยู่กับตัวเอง น้ำเริ่มกลับไปทำสิ่งที่เคยทำสมัยก่อนมากขึ้น อ่านหนังสือ ทำโน๊ตทบทวนบทเรียน หาความรู้นอกหลักสูตรยามว่าง ดูวิดิโอการสอนย้อนหลัง พูดง่ายๆคือกลับไปเป็นน้ำคนเก่าอีกครั้ง ตอนแรกน้ำคิดว่าการที่กลับไปทำอะไรแบบเดิมนั้นๆเป็นเรื่องที่ดี ได้กลับไปเจอกับความสบายใจที่ได้อ่านหนังสือและเรียนคนเดียว แต่ที่ผ่านมานั้นพิสูจน์แล้วว่ามันไม่ใช่เลย น้ำรู้สึกเหงา รู้สึกเปล่าเปลี่ยว ไม่มีความสุขกับการเรียนทั้งวัน น้ำได้รู้ว่าที่ผ่านมานั้นน้ำไม่ได้ชอบอยู่คนเดียว ไม่ได้ชอบทำอะไรคนเดียว ไม่ได้ชอบเรียนคนเดียว น้ำแค่ชินกับการอยู่คนเดียวเท่านั้นเอง ปกติปิดเทอมน้ำจะใช้เวลาไปกับการเตรียมตัวเรียนเทอมต่อไป แต่กลับไม่มีอารมณ์ซะงั้น รู้สึกชีวิตไร้จุดหมาย ทำอะไรก็น่าเบื่อไปหมด เลยพาตัวเองออกมาจากห้องเดินห้าง เผื่อว่าจะอารมณ์ดีขึ้น ตลอดชีวิตของน้ำ เรื่องเรียนเป็นเรื่องที่น้ำมั่นใจมากที่สุด สอบได้ที่หนึ่งของห้องมาตลอดั้งแต่อนุบาลจนมหาลัยก็ยังเป็นทอปของคณะ ไปแข่งขันวิชาการจนได้เกียรติบัตรและเหรียญทองมามากมาย สร้างชื่อให้กับตัวเองและเป็นไอดอลในเรื่องการเรียนของวัยรุ่นหลายคน แต่กลับเรื่องอื่นๆน้ำกลับทำมันได้ไม่ดีเลย ดูแลตัวเองก็ไม่ได้ เจอกับสิ่งใหม่หน่อยก็รู้สึกกังวลและเครียด เข้าสังคมเพื่อนก็ไม่เก่ง เรื่องความรักก็ไม่เคยสมหวัง จนถึงตอนนี้น้ำก็ยังไม่มันใจเลยว่าตัวเองรู้หรือยังว่าความรักนั้นคืออะไร น้ำเอาหนังสือที่เลือกไปจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้าน ผ่านร้านไอติมที่หมีเคยพามากินบ่อย ไม่ได้กินมานานแล้วเหมือนกันตั้งแต่เลิกกัน น้ำแวะไปในร้าน มองดูเมนูที่เรียงราย จนกระทั่งถึงคิวของน้ำ น้ำไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรดี เลยกะว่าจะสั่งรสเชอร์รี่ที่หมีสั่งให้ตลอด แต่ก็หยุดชะงักแล้วมองเมนูอีกครั้ง ''เอาเลม่อนครับ'' น้ำถือไอติมเดินมานั่งกินแถวหน้าร้าน ''เอ้า น้ำ'' น้ำเงยหน้าก็เห็นว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งในคณะ ''เอ้า ฟีม'' ''เจอพอดีเลย เรากำลังจะทักไปหา'' ''มีอะไรเหรอ'' ''คือน้องเราอะ เรียนอยู่ม.4โรงเรียนธำรงค์เกียรติวิทยา โรงเรียนเดียวกับน้ำ แล้วก็กำลังเตรียมตัวเข้าคณะแพทย์ที่เดียวกับเราด้วย'' น้ำพยักหน้า ''น้ำช่วยติวให้น้องเราหน่อยได้มั้ย'' ''ให้เราติว?'' ''ไม่ได้ให้ติวฟรีหรอก เดี๋ยวเราจะจ้าง น้ำคิดเท่าไหร่ก็ได้เลย น้องเราอยากเข้าที่นี่จริงๆ นะ'' ''แต่เราไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่'' ''นะน้ำ ช่วยเราหน่อยนะ'' ถึงจะบอกว่าไม่มีเวลาแต่นั่นก็แค่คำโกหกเพราะจริงๆแล้วน้ำไม่มีอารมณ์จะติวใครต่างหาก แต่น้ำก็ฉุกคิดขึ้นมาว่าการได้ติวหนังสืออาจจะทำให้น้ำไม่ฟุ้งซ่านก็ได้เพราะมีอะไรให้ทำ ''ก็ได้'' ''ขอบคุณมากเลยนะน้ำ'' ''ไม่เป็นไร'' น้ำยิ้ม ''อันนี้ไลน์น้องเรานะ'' น้ำเอาโทรศัพท์มาแอด ''เจแปน'' ''อืม เดี๋ยวเราบอกให้ไอเจมันทักน้ำไปนะ'' ''อื้ม'' ''เรื่องค่าจ้างบอกเราได้เลย เราพร้อมจ่าย'' ''ไม่เป็นไรหรอก'' ''ไม่เอา เกรงใจ เอาเป็นว่าค่อยว่ากันนะ'' ''โอเค'' ''ขอบคุณมากนะน้ำ'' ''ไม่เป็นไร'' ฟีมเดินไป น้ำกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ก็เห็นว่าน่ารักดี เอาเถอะ เอาวิชาความรู้ในหัวออกมาใช้บ้างคงไม่เสียหายอะไรหรอก น้ำลุกขึ้น ทิ้งไอติมลงถังขยะ ขับรถกลับไปคอนโด | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-15 21:42:50
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-15 21:47:09
โพสต์ 2022-7-15 21:48:25
โพสต์ 2022-7-15 23:11:57
