เด็กแพทย์ขี้เงี่ยน PT91 รับร่านในคราบเด็กเรียน (น้ำ)

Kantanaty

  y' u7 V% l, E" ?0 X* }

น้ำ

     ''ขอบคุณพี่น้ำที่มาให้ความรู้ในวันนี้ด้วยนะครับ'' ''เป็นเกียรติมากเลยครับแล้วก็เต็มใจมากด้วย'' น้ำพูดอย่างยิ้มแย้มกับคุณครูและนักเรียนชั้นม.6ผ่านวิดิโอคอล น้ำจบมาจากโรงเรียนธำรงค์เกียรติวิทยาซึ่งเป็นโรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่าสอบเข้ายากมากที่สุด ตอนที่เรียนอยู่น้ำสอบได้ที่1มาโดยตลอด แข่งขันวิชาการต่างๆกวาดรางวัลมามากมายและสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียน ตอนที่เรียนจบมาก็ได้เกียรตินิยมเป็นอันดับ1ของโรงเรียนในรุ่นนั้นอีกด้วย หน้าตาก็หล่อน่ารัก นิสัยดีเฟรนด์ลี่ น้ำกลายเป็นไอดอลของรุ่นน้องหลายคน พอจบมาแล้วน้ำมักจะถูกเชิญไปให้ความรู้กับรุ่นน้องที่ตั้งใจจะสอบเข้าคณะแพทย์เหมือนกันกับน้ำอยู่บ่อย ซึ่งน้ำก็เต็มใจและไม่รับเงินเลยสักบาทเดียว ''สุดท้ายนี้ให้น้ำพูดอะไรกับน้องๆหน่อยได้มั้ย'' ''ครับ ก็ขอให้น้องทุกคนประสบความสำเร็จได้เข้าคณะที่ตัวเองหวังไว้กันนะครับ แต่อย่าลืมล่ะ ไม่ใช่พึ่งดวงขอพรอย่างเดียว เราต้องขยันและมีระเบียบ อ่านหนังสือหาความรู้เตรียมตัวให้พร้อม แล้วสิ่งที่หวังไว้จะสำเร็จแน่นอนครับ'' รุ่นน้องกล่าวขอบคุณน้ำ ''ขอบคุณครับ สู้นะครับ บ๊ายบายครับ'' น้ำกดตัดสาย เอนหลังพิงเก้าอี้ยืดแขนสุดบิดขี้เกียจ สมัยก่อนน้ำรู้สึกดีใจมากที่ทุกคนต่างก็เอาน้ำเป็นแบบอย่าง บอกว่าอิจฉาน้ำบ้างล่ะ อยากเป็นน้ำบ้างล่ะ ซึ่งตอนนี้พอมาคิดดูแล้วไม่เห็นจะน่าอิจฉาเลยสักนิด การที่น้ำเรียนเก่งสอบติดแพทย์มหาลัยที่ขึ้นชื่อว่าหินที่สุดไม่ใช่เรื่องง่าย น้ำต้องผ่านอะไรมามากมาย ชีวิตของน้ำไม่ได้สวยหรูแบบที่ทุกคนคิดหรอก น้ำต้องเจอแรงกดดันมากมายจากครอบครัว คนรอบข้าง หรือแม้แต่ตัวเองที่ต้องทำให้ถึงความคาดหมายของคนอื่น น้ำเสียช่วงวัยรุ่นที่ควรจะได้ไปเที่ยวเล่น ไปสนุกกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน เสียโอกาสที่จะได้หาประสบการณ์ชีวิตไปมากมาย แม้เรื่องเรียนจะนำหน้าคนอื่นขาดลอยแต่เรื่องการใช้ชีวิตนั้นกลับตามคนอื่นอยู่ไกลโข สมัยเรียนน้ำนั้นคิดว่าตัวเองเพอร์เฟค ผลการเรียนดี ผลงานเด่น แต่เมื่อโตขึ้นและได้เจอกับสิ่งอื่นนอกการเรียนจึงได้รู้ว่า น้ำนั้นไม่ชอบตัวเองเลย น้ำมากกว่าที่อิจฉาคนอื่น น้ำเองก็อยากมีชีวิตที่ไม่เคร่งเครียดขนาดนี้เหมือนกัน เหตุการณ์แรกที่ทำให้น้ำสนใจเรื่องอื่นนอกจากการเรียนคือเรื่องความรัก น้ำเจอกับแฟนคนแรกสมัยที่ยังเรียนมัธยมอยู่ แต่มันก็ไปได้ไม่ดี น้ำไม่รู้ว่าอะไรคือรักอะไรคือหลง จากตอนแรกที่นึกว่ามันคือความรักกลับพบว่ามันก็แค่ความใคร่ เค้าไม่ได้ห่วงหรือรักน้ำจริงๆด้วยซ้ำ ตอนนี้น้ำอายุ21แล้ว น้ำไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ทำไมน้ำถึงรู้สึกว่าตัวเองยังไม่โตสักที ไม่มีใครรู้หรอกว่าน้ำพยายามมากขนาดไหนในการเข้าสังคม น้ำต้องไม่เป็นตัวเอง ทำตัวให้โตกว่าความจริงที่ตัวเองเป็น แต่พอน้ำทำอะไรตามใจตัวเองมันกลับพังไม่เป็นท่าทุกที ทำให้คนอื่นต้องเจ็บกับการกระทำของน้ำ หรือจริงๆแล้วน้ำควรอยู่คนเดียวกันแน่นะ จะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บปวดเพราะน้ำอีก ให้น้ำเจ็บปวดคนเดียวก็พอ น้ำอาบน้ำล้างหน้าเตรียมตัวจะเข้านอน ปิดเทอม1อาทิตย์นี้น้ำยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรดี น้ำทิ้งตัวนอนลงบนเตียง เสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขึ้น น้ำเอาขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นฟีมเพื่อนในคณะ น้ำรับสาย ''ฮัลโหล นอนยัง'' ''ยัง มีอะไรเหรอ'' ''น้องเรามันได้ทักไปบ้างมั้ย'' ''หึ ไม่ได้ทักมาเลย'' น้องที่ว่าคือน้องชายของฟีมที่จะมาให้น้ำติวให้ ไลน์ก็แอดไปแล้วแต่ยังไม่เห็นว่าจะทักมานัดเรื่องติวกับน้ำเลย ''ไอน้องคนนี้นี่นะ เดี๋ยวเราจะด่ามันเอง จะเริ่มติวพรุ่งนี้เลยอะ'' ''ได้สิ กี่โมงเหรอ'' ''ประมาณ11โมงได้มั้ย'' ''อื้ม ที่ไหนล่ะ'' ''คาเฟ่ข้างห้างมั้ย ที่มีเวิร์คกิ้งสเปซน่ะ'' ''อ๋อ เราไปบ่อย ที่นั่นก็ดีนะ ถ้างั้นตามนี้ละกัน'' ''โอเค ขอบคุณมากเลยนะน้ำ ถ้ามันทำตัวไม่ดีบอกเราได้เลยนะ'' ''โอเคๆ'' ฟีมวางสายไป แต่พี่โทรมาแทนแบบนี้แทนตัวเองที่ควรจะเป็นคนทักมามันยังไงอยู่นะ หวังว่าจะไม่ใช่เด็กเกเรล่ะ เพราะน้ำตอนนี้ยังไม่อยากรับอะไรมาปวดหัวมากไปกว่านี้แล้ว น้ำถอดแว่นออก โทรศัพท์ของน้ำดังขึ้นอีกครั้ง น้ำเอาขึ้นมากดรับ ''ฮัลโหล'' ''ฮัลโหล น้ำ'' เสียงทะเลดังมาตามสาย ''ว่าไงเล'' ''ไม่มีอะไร โทรมาเฉยๆ'' ''เอ้า'' ทะเลขำ ''ล้อเล่น ทำอะไรอยู่'' ''เรากำลังจะนอนน่ะ'' ''ปิดเทอมนี้จะไปไหนมั้ย ไปเที่ยวไหนเปล่า'' ''หึ ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่อาทิตย์เดียวเอง'' ''ไปบ้านฉลามด้วยกันมั้ย ไปดูปลากัน'' ''อาทิตย์นี้เรามีนัดติวให้เด็กคนนึงแล้วน่ะ'' ''อ้าว กลับไปรับติวแล้วเหรอ'' ''แค่รู้สึกเบื่อน่ะ ยังไงก็ว่างอยู่แล้วด้วย'' ''ดีแล้วล่ะ จะได้มีอะไรทำบ้าง ยังงี้ต้องเรียกว่าครูพี่น้ำแล้วมั้ย'' ''ครูเครออะไรเล่า'' น้ำหัวเราะ ช่วงที่น้ำเลิกกับหมีนั้นเป็นช่วงที่น้ำเคว้งมาก น้ำไม่ติดต่อใคร ไม่อยากคุยกับใคร คิดว่าทุกคนคงมองว่าน้ำเป็นคนไม่ดีและไปลอบหมีกันหมด ซึ่งน้ำก็เห็นด้วยที่เป็นแบบนั้น แต่เพื่อนคนอื่นก็ส่งข้อความมาถามไถ่น้ำตลอด โดยเฉพาะทะเลที่มักจะโทรมาหาอยู่เสมอ คอยเช็คว่าน้ำเป็นยังไงบ้าง ชวนไปนู่นไปนี่ด้วยกัน แม้จะรู้อยู่แล้วว่าน้ำจะปฏิเสธแต่ทะเลก็ไม่ได้ถืออะไร แค่น้ำโอเคก็พอแล้ว ''ยังไงถ้าเปลี่ยนใจจะมาด้วยกันก็บอกนะ เดี๋ยวไปรับ'' ''โอเค ขอบคุณนะ'' ''ไม่กวนละ ง่วงละเนี่ย'' ''ไปนอนกันเถอะ'' ''นั่นสิ บาย'' ''บาย'' ทะเลวางสายไป น้ำวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียง ปิดไฟแล้วเข้านอน

9 Y5 i0 E3 n5 m+ o7 d6 J

เจแปน

     ''ไอเจ ไอเหี้ย อย่าเพิ่งตายดิ'' ''มึงนั่นแหละไอสัส รีบตายทำไม'' เจแปนนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง ตะโกนเสียงดังกับเพื่อนตามประสาเด็กผู้ชาย ประตูห้องของเจแปนเปิดออก ''ไอเจ เสียงดัง!'' ฟีมพี่ชายของเจแปนเดินเข้ามาในห้อง ''โทษพี่ มันอิน ไปใส่หูฟังไป'' ''ติดเกมเกินไปแล้วนะมึงอะ'' ''อย่าบ่นน่า ผลการเรียนเจดีกว่าพี่อีกไม่ใช่เหรอไง'' ''กวนตีน'' ตอนนี้เจแปนอายุ16 เรียนอยู่ชั้นม.4ที่โรงเรียนธำรงค์เกียรติวิทยา เจแปนเป็นเด็กผู้ชายทั่วไปที่ชอบเล่นกีฬา เล่นเกมกับเพื่อนๆ ดูไม่ค่อยตั้งใจเรียนสักเท่าไหร่ ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก สอบได้คะแนนดีมาตลอดขัดกับภาพลักษณ์ภายนอก ''หยุดเล่มเกมก่อน'' ''แปป จะจบแล้ว'' ฟีมกอดอกยืนมองน้องชายแล้วส่ายหัวอย่างปลงๆ ''จบละ มีไรก็ว่ามาพี่'' ''กูบอกให้มึงทักพี่น้ำไปทำไมมึงไม่ทัก'' ''ก็เจบอกแล้วไงว่าไม่เอา'' ''กว่ากูจะไปขอให้น้ำมาติวให้มึงได้มันยากมากนะเว้ย'' ''เจไม่ได้อยากได้คนติวนี่ เจก็บอกพี่ไปแล้ว ถึงไม่ติวเจก็เข้าได้อยู่ดีนั่นแหละ'' ''ไอพวกมั่นๆแบบนี้อะไม่ติดมาเยอะละ ติวไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ตอนม.6จะได้สบาย'' ''ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันก็ได้นี่พี่'' ''ไม่รู้ล่ะ กูนัดน้ำไว้แล้ว พรุ่งนี้11โมง'' ''แต่พรุ่งนี้วันหยุดเจนะพี่'' ''ก็เออไง'' ''เจขี้เกียจไป พี่ชอบทำอะไรแล้วไม่ถามเจอยู่เรื่อยเลยอะ'' ''ก็พ่อไม่ใช่หรือไงที่สั่งให้กูหาคนติวให้มึงเพราะมึงไม่ตั้งใจเรียน'' ''พี่ก็ไม่เห็นต้องทำตามที่พ่อบอกก็ได้นี่'' ''ไม่ทำกูก็โดนด่าดิ ไม่รู้ล่ะ ไปให้ตรงเวลาด้วย'' ''พี่แม่ง ไปบอกยกเลิกเลย'' "มึงก็ไปบอกเองสิ'' ''เอ้า ไอพี่เหี้ย'' ฟีมเดินออกจากห้องไป ''อะไรวะเจ'' เพื่อนถาม ''พี่กูอะดิ ไปขอให้เพื่อนมันมาติวให้กู ไม่ถามกูสักคำว่ากูอยากติวหรือเปล่า'' "ก็ไปติวสิวะ จะได้เรียนเก่งๆไง'' ''กูเอาเวลาติวไปเล่นเกมดีกว่า'' ''แล้วมึงจะไปมั้ยพรุ่งนี้'' ''ก็ต้องไปดิวะ พี่กูไปขอให้เค้ามาแล้ว เสียมมารยาทตายห่า'' ถึงเจแปนจะเป็นเด็กติดเกมติดเล่น แต่ก็เป็นเด็กที่มีมารยาทและกาลเทศะ (ยกเว้นกับพี่ชายตัวแสบน่ะนะ) ''แปลว่ามึงยอมติวเหรอ'' ''ใครบอก กูบอกว่าจะไปตามนัดแต่ไม่ได้บอกว่าจะติว กูจะไปบอกพี่เค้าว่ากูไม่ติวแล้ว'' ''เออดี พรุ่งนี้อย่าลืมนัดเล่นเกมด้วยล่ะ ไอออมมันมาด้วยพรุ่งนี้'' ''เออ เดี๋ยวกูไปบอกยกเลิกพี่เค้าแล้วกลับบ้านเล่นเกมเลย'' ''แล้วกับพี่สาวไอออมว่าไงวะ'' ''ทำไมวะ'' ''ก็มึงกับพี่อิงคบกันไม่ใช่เหรอ'' ''เปล่า กูว่ามันไม่ใช่ว่ะ เลยเลิกคุยไปละ'' ''แล้วมึงก็ไปคุยกับพี่ชายไอพงต่อเลยเนี่ยนะ'' ''เอ้า กูโสด จะคุยกับใครก็ได้'' ''ตกลงมึงจะเอาไง หญิงหรือชาย'' ''จะเลือกไปทำไมวะ แค่น่ารักก็พอแล้วปะ'' เจแปนขำ ''มาๆ ต่ออีกสักตา'' ''ตานี้ขอดีๆ'' ''บอกตัวเองเถอะไอควาย'' เจแปนนอนเล่นเกมกับเพื่อนต่อจนเกือบเช้า ''ง่วงแล้วว่ะไอเจ ไปนอนละ'' ''เออๆ ค่อยเจอกัน'' เพื่อนวางสายไป เจแปนกดออกจากเกม ไถแอปอะไรไปเรื่อยเปื่อยต่ออีกสักพัก กดเข้าไปในไลน์ ตรงไลน์ชื่อเพื่อนมีแจ้งเตือนอยู่ นึกขึ้นได้ว่าเพื่อนพี่ชายตัวดีแอดมาแต่ยังไม่ได้กดรับ เจแปนกดรับเพื่อนโดยไม่ได้ดูโปรไฟล์ ที่เจแปนไม่อยากให้เพื่อนพี่ชายมาติวเพราะเจแปนรู้ดีว่าตัวเองนั้นไม่ใช่คนตั้งใจเรียน และไม่ค่อยอยากสุงสิงกับคนแปลกหน้าที่อายุมากกว่าด้วย มันรู้สึกเกรงใจและอึดอัด พรุ่งนี้ต้องไปขอโทษพี่เค้าและขอยกเลิกการติวให้มันจบไป เจแปนเข้าไปตอบแชทคนคุยทั้งชายและหญิงมากมาย เจแปนเป็นเด็กผู้ชายที่ฮอตพอตัวเลยทีเดียว ด้วยหน้าตาที่ถือว่าใช้ได้และนิสัยที่ขี้เล่นเป็นกันเองทำให้มีคนมาชอบหลายคน เจแปนเองก็ชอบการคุยแชทกับหลายๆคนเหมือนกัน รู้สึกเป็นอิสระและสนุกดี ถ้ามีแผนเจแปนก็คงจะหยุดคุยไปเรื่อยแบบนี้นั่นแหละ แต่ตอนนี้ยังไม่มีนี่นา จะคุยเยอะก็ไม่ผิด เจแปนดูนู่นนี่ในยูทูปต่ออีกสักพักก่อนจะผลอยหลับไป

น้ำ

     น้ำลืมตาตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ เลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนเตียง เกาหัวอย่างงัวเงีย มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นว่ายังมืดอยู่ น้ำหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา เพิ่งจะ6โมงเช้า น้ำอยากจะลองตื่นสายบ้างเหมือนกันแต่เหมือนร่างกายจะคุ้นชินกับการตื่นเช้าไปซะแล้ว น้ำลุกจากเตียง เดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นแล้วกลับออกมา เดินไปที่ครัว หยิบกล่องซีเรียลและนมมาวางบนโต๊ะ เปิดตู้หยิบชามออกมา เทซีเรียงใส่ชามเติมนมเป็นอาหารเช้า นั่งลงเปาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข่าวสารต่างๆไปพลางกับกินอาหารเช้าไปด้วย หลังจากที่กินเสร็จ น้ำเอาชามไปล้าง หยิบเครื่องดูดฝุ่นออกมาดูดฝุ่น ถูพื้นต่อ จัดของบนชั้นให้เข้าที่ ทำอะไรเสร็จก็จะ8โมงแล้ว กิจกรรมยามเช้าของน้ำก็จำเจแบบนี้นั่นแหละ น้ำชอบให้ทุกอย่างเป็นระเบียบอยู่เสมอ แถมตัวเองก็ชอบทำความสะอาดอยู่แล้วด้วย น้ำหยิบแว่นมาใส่ นั่งลงที่โต๊ะ เปิดโน๊ตบุ๊ค ก้มลงไปค้นหาชีทเก่าๆของตัวเองขึ้นมา เตรียมหลักสูตรที่จะเอาไปติวอย่างตั้งใจ ถึงจะบอกว่าไม่ได้ซีเรียสแต่สำหรับน้ำแล้วการจะไปให้ความรู้คนอื่นตัวเองต้องแน่ใจว่ามีความรู้เรื่องนั้นจริงๆ และน้ำเองก็ทำอะไรครึ่งกลางๆไม่เป็นซะด้วย น้ำนั่งเตรียมบทเรียนอยู่พักใหญ่จนเสร็จ เงยหน้าไปมองนาฬิกา สิบโมงกว่าแล้ว น้ำลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าอีกรอบ เดินเช็ดผมออกมานั่งลงเป่าผมให้แห้ง หยิบเสื้อผ้าในตู้ออกมาใส่ มองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง จะออกไปเจอกับคนอื่นต้องยิ้มแย้ม น้ำท่องในใจ ก่อนจะหยิบกระเป๋าออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่างคอนโด ขับรถไปคาเฟ่ที่ว่าซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก น้ำมักจะมาที่นี่บ่อยๆเวลาอ่านหนังสือสอบหรือติวสอบให้เพื่อน เพราะเป็นคาเฟ่ที่มีที่นั่งสำหรับทำงานและอ่านหนังสือ แถมน้ำและขนมที่นี่ก็อร่อยมากด้วย บรรยากาศในร้านก็สะอาดสะอ้านและเงียบสงบ น้ำนั่งลงที่โต๊ะตรงริมสุดเพราะเป็นจุดที่คนไม่ค่อยเดินผ่าน เอาชีทเรียนขึ้นมาเตรียมบนโต๊ะ ยกข้อมือขึ้นาดูเวลา น้ำมาก่อนเวลาไปสิบนาที ถือว่าสายไปหน่อย เพราะการมาตามนัดควรมาก่อนเวลาอย่างน้อย15นาที น้ำนั่งเล่นโทรศัพท์รอ ดูเวลาอีกครั้ง 11โมงแล้วแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของน้องคนนั้นเลย น้ำเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดดูไลน์ เจแปนรับแอดเพื่อนน้ำแล้วเมื่อตอนตี2 แปลว่านอนดึกสินะ น้ำส่งข้อความไปหา 'พี่ถึงแล้วนะครับ' แต่อีกฝ่ายก็ไม่อ่าน น้ำวางโทรศัพท์ลงหยิบหนังสือบนชั้นลงมาอ่านเล่น จนผ่านไปอีกสักพัก ตอนนี้11โมงจะครึ่งแล้ว น้ำเริ่มอารมณ์เสีย น้ำไม่ชอบคนที่ไม่รักษาเวลา ทั้งของตัวเองและของคนอื่น ถ้าเป็นน้ำแต่ก่อนคงจะลุกกลับไปแล้ว แต่เหมือนช่วงนี้น้ำจะปลงมาขึ้น น้ำตัดสินใจที่จะรอต่ออีกสักหน่อย แต่ถ้าเจอกันเมื่อไหร่ต้องต่อว่าซะบ้าง ประตูร้านเปิดออก เด็กผู้ชายหน้าตี๋คนหนึ่งที่ท่าทางดูเร่งรีบเข้ามาในร้าน มองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังมองหาใครสักคนอยู่ จนกระทั่งสบตากัน หน้าเด็กคนนั้นดูตะลึงอะไรบางอย่าง เด็กผู้ชายคนนั้นรีบเดินมาที่โต๊ะ ก้มหัวให้น้ำ ''ขอโทษที่มาสายนะครับ'' เด็กผู้ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา คงจะเป็นเจแปนสินะ ''นั่งก่อนเถอะครับ'' น้ำบอก เจแปนนั่งลง ''พี่น้ำใช่มั้ยครับ'' ''ใช่ เราเจแปนใช่มั้ย'' ''ใช่ครับ ขอโทษที่มาสายนะพี่'' ''ทำไมถึงได้มาสายนักล่ะ'' น้ำเสียงดุ ''ผมตื่นสายน่ะครับ แล้วรถก็ยังมาติดอีก ขอโทษจริงๆนะครับ'' น้ำเองก็อยากโกรธแต่อีกใจก็ไม่อยากมีเรื่องให้วุ่นวาย ''ช่างมันเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอก แต่คราวหน้าต้องมาเร็วกว่านี้นะ'' ''ครับ ผมขอเลี้ยงน้ำพี่เป็นการไถ่โทษนะ'' ''ไม่เป็นไร'' ''ผมรู้สึกผิดอะพี่ นะ กินไปติวไปก็ได้'' น้ำเห็นเจแปนยืนยันเสียงแข็งเลยไม่อยากขัด สักพักเครื่องดื่มก็มาเสิร์ฟ ลาเต้เย็นของน้ำและอเมริกาโน่ของเจแปน ''พี่ชอบกินลาเต้พอดีเลย'' ''ผมเห็นหน้าพี่แล้วนึกถึงลาเต้น่ะ'' น้ำทำหน้างง ''ทำไมเหรอ'' ''ก็ภายนอกพี่น่ารักเหมือนนม แต่ข้างในก็ดุเหมือนกาแฟไง'' น้ำชะงักไปนิดหน่อยเพราะอยู่ๆเจแปนก็บอกว่าน้ำน่ารักซะงั้น น้ำเอากาแฟขึ้นมาดูด ''มาติวกันเถอะครับ'' เจแปนดูกระตือรือร้นที่จะเรียนมาก ทำให้ความหงุดหงิดจากการรอก่อนหน้าของน้ำหายไปหมด น้ำยิ้ม ''อื้ม มา''

....1ชั่วโมงก่อนหน้านี้....

เจแปน

     ''ไอเจ! มึงยังไม่ตื่นอีกเหรอ!'' เสียงตะโกนของพี่ชายที่อยู่ข้างห้องทำให้เจแปนสะดุ้งตื่น เจแปนตาเบิกโพลงหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา ''ชิบหายละ'' เจอแปนเด้งตัวออกจากเตียง รีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้าอย่างรวดเร็ว เดินเช็ดผมลวกๆออกมาจากห้องน้ำ ''ทำไมไมปลุกกูวะพี่!'' ''ก็ใครใช่ให้มึงเล่นเกมจนเช้าล่ะ รีบเลยไอสัส'' เจแปนรู้สึกหงุดหงิดมากที่ตื่นสาย ไม่น่าเล่นเกมจนเช้าเลย เจแปนเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าที่ใกล้มือสุดออกมาใส่ หยิบกระเป่ารีบวิ่งลงไปชั้นล่าง เปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมากิน ฟีมเดินลงมา มองน้องชายของตัวเองที่หัวยุ่งฟูแ้วก็ขำ ''ไม่ต้องมาขำเลยไอสัส'' ''มึงนี่นะ'' เจแปนออกมาจากบ้าน ขึ้นไปนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์ หยิบหมวกกันน๊อคมาใส่ สตาร์ทรถขับออกมาทันที พอขับออกมาที่ถนนใหญ่รถก็ติดยาว ''มาติดเหี้ยอะไรตอนนี้วะเนี่ย'' เจแปนดูนาฬิกา ยังไงก็สายแน่ เจแปนถอนหายใจออกมา โทรศัพท์ของเจแปนดังขึ้น เพื่อนโทรมานั่นเอง ''ฮัลโหล ว่าไงไอพง'' ''มึงไปติวยังเนี่ย'' ''กำลังไปนี่ไง แต่ตื่นสายไอเย็ดแม่'' ''จะเครียดไปทำไมวะ มึงไม่ได้จะไปติวกับพี่เค้าสักหน่อย จะไปบอกยกเลิกเค้าไม่ใช่เหรอ'' ''ก็ใช่ แต่เค้ารอไงไอสัส เป็นมึงมึงก็ไม่ชอบใช่มั้ยล่ะ'' ''เออ เร็วๆละกัน เดี๋ยวจะนัดกันเล่นเกมละ'' ''เออ'' เจแปนวางสาย ถึงจะเห็นด้วยว่าเสียมารยาทไปก็ไม่เป็นไรหรอกยังไงก็ไม่ได้จะติวด้วยอยู่แล้วและคงไม่ได้เจอกันอีก แต่ในใจมันก็ร้อนรนอยู่ดี สักพักสัญญาณไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว เจแปนพุ่งรถออกไปทันที ไม่นานนักก็มาถึงคาเฟ่ที่นัดไว้ เจแปนดูเวลา เกินเวลานัดมาครึ่งชั่วโมงแล้ว เจแปนคิดในใจว่ายังไงก็โดนด่าแน่ แต่ช่างแม่ง เข้าไปบอกว่าไม่ติวแล้วก็กลับเลยก็จบละ เจแปนเดินเข้ามาในร้าน มองหาคนที่นัดไว้แต่ก็นกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยคุยยังไม่เห็นหน้าเลยนี่นา เจแปนเอาโทรศัพท์ขึ้นมา กดเข้าไปดูในแจ้งเตือนไลน์ มีข้อความเข้ามาจากคนชื่อน้ำ 'พี่มาถึงแล้วนะครับ' เจแปนกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ก็เห็นว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง รูปมันไกลเลยเห็นหน้าไม่ค่อยชัด พยายามมองหาคนี่ดูคล้ายในรูป สายตาของเจแปนสบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่โต๊ะมุมริมในสุด เป็นผู้ชายที่หน้าสวยมาก ผิวขาวออร่าดูโดดเด่น หน้าตาบอกเลยว่าสเป็คเจแปนมาก เจแปนมองจนแน่ใจว่าน่าจะใช่แล้วรีบเดินไปที่โต๊ะทันที ก้มหัวลง ''ขอโทษที่มาสายนะครับ'' พี่คนนั้นดูแปลกใจนิดหน่อย ''นั่งก่อนเถอะครับ'' ขนาดเสียงนุ่มนั้นยังน่ารักเลย เจแปนนั่งลง 'พี่น้ำใช่มั้ยครับ'' ''ใช่ เราเจแปนใช่มั้ย'' ''ใช่ครับ ขอโทษที่มาสายนะพี่'' ''ทำไมถึงได้มาสายนักล่ะ'' ถึงจะทำเสียงดุแต่ก็ยังดูน่ารักอยู่ดี ''ผมตื่นสายน่ะครับ แล้วรถก็ยังมาติดอีก ขอโทษจริงๆนะครับ'' ''ช่างมันเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอก แต่คราวหน้าต้องมาเร็วกว่านี้นะ'' ''ครับ'' เจแปนตอบ ยิ่งมองใกล้ยิ่งรู้สึกว่าหล่อ หน้าตาน่ารักกว่าในรูปซะอีก เจแปนสั่งน้ำมาเลี้ยงเป็นการขอโทษ การติวได้เริ่มขึ้น น้ำตั้งใจติวมาก ถึงจะสอนดูจริงจังแต่ก็พูดจาเข้าใจง่ายและน่าฟัง เจแปนนั่งฟังอย่างเพลิดเพลินมือก็จดไปด้วย แต่สายตาไม่ได้มองกระดาษเลยสักนิด น้ำเงยหน้าขึ้นมามอง ''เข้าใจมั้ย'' เจแปนพยักหน้ารัวๆ ''เข้าใจครับพี่น้ำ แต่พี่น้ำหล่อจังเลยนะครับ'' ''ตั้งใจเรียนจริงมั้ยเนี่ย'' ''ตั้งใจดิพี่ แค่อยากชมว่าพี่หล่อเฉยๆเอง'' ''เฮ้อ'' น้ำถอนหายใจ เจแปนยิ้มไม่รู้ไม่ชี้ โทรศัพท์ของเจแปนดังขึ้น ''รับโทรศัพท์แปปนะครับ'' เจแปนรับสาย ''ไอเจ มายังวะเนี่ย รอนานละนะ'' ''กูไม่ว่างว่ะ'' ''เอ้า มึงไปยกเลิกติวแล้วไม่ใช่เหรอ'' ''กูติวอยู่'' ''ไอสัส แล้วนัดเล่นเกมเราล่ะ'' ''เล่นกงเล่นเกมอะไร โว๊ะ คนจะติวหนังสือ แค่นี้นะไอสัส'' ''ไอเหี้..'' เจแปนวางสายแล้วหันมายิ้มให้น้ำที่ทำหน้างง ''อะไรเหรอ'' ''เพื่อนน่ะครับ มันชอบมาชวนเล่นเกม นี่ผมก็บอกไปแล้วนะว่าวันนี้มีติว ไม่รู้เวลาเลยจริงๆ'' เจแปนส่ายหัวทำหน้าเบื่อหน่าย น้ำขำ ทั้งคู่นั่งติวกันต่ออีกหน่อย ''วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกัน'' ''ดีพี่ ผมปวดหัวไม่ไหวละ'' เจแปนเอนหลังพิงเก้าอี้ ''อยากกินอะไรมั้ย'' น้ำถาม เจแปนขึ้นมานั่งดีๆ ''พี่จะเลี้ยงเหรอ'' ''ใช่'' ''ผมล้อเล่นพี่ ไม่ต้องเลี้ยงหรอก กินไรอะ'' ''พี่ว่าจะไปกินไอติม ไปด้วยกันมั้ย'' ''ไปดิพี่'' ทั้งคู่ออกมาจากคาเฟ่ เดินไปที่ร้านไอติมในห้างที่ไม่ไกลนัก เพื่อนเจแปนส่งข้อความมา 'ยกเลิกหรือยัง' เจแปนไม่ได้ตอบ ทั้งคู่เข้ามาในร้าน ''เอาช็อคโกแลตครับ'' เจแปนสั่ง ''สตรอเบอร์รี่ครับ'' น้ำสั่งบ้าง ''เราอยู่ม.4แล้วใช่มั้ย'' น้ำหาเรื่องคุย ''ใช่ครับ พี่น้ำละครับ อยู่ปี3เหมือนพี่ฟีมใช่มั้ย'' ''อื้ม ใช่'' ''ไปสนิทกับมันได้ไงวะพี่ มันเหี้ยจะตาย'' น้ำขำ ''อย่าว่าพี่ตัวเองสิ'' ''แต่พี่ก็ขำนะ'' เจแปนยิ้มกวนๆ ''พี่น้ำมีแฟนยังอะ'' ''ถามทำไมอะ'' ''ก็แค่อยากถามเฉยๆ'' ''เคยมี'' ''เลิกกันไปแล้วเหรอพี่'' ''ใช่'' ''คนบ้าที่ไหนกล้าทิ้งพี่กันนะ พี่ออกจะน่ารักขนาดนี้'' น้ำยิ้ม ''พี่ไม่ได้น่ารักขนาดนั้นหรอก เลิกชมได้แล้ว'' ''ผมจะชมอะ ไม่เห็นเป็นไรเลย เห็นอะไรน่ารักก็บอกว่าน่ารัก'' เจแปนยื่นหน้ามาใกล้ๆ น้ำดันเจแปนให้นั่งลง เจแปนยิ้ม ทั้งคู่นั่งกินไอติมไปคุยกันเพื่อทำความรู้จัก เจแปนเป็นเด็กขี้เล่นนิสัยกวนๆหน่อย น้ำคิดว่าเจแปนก็น่ารักดี น้ำตอนอายุเท่าเจแปนไม่เห็นสดใสแบบนี้เลยแฮะ หลังจากที่กินเสร็จทั้งคู่ก็ออกาจากร้าน เจแปนทำหน้าเหมือนไม่อยากกลับ ''ครั้งหน้าจะติววันไหนก็บอกพี่มาแล้วกันนะ'' ''ได้ครับพี่น้ำ แล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องติวนี่ผมทักพี่ไปได้ปะ'' น้ำเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มออกมา ''อื้ม ได้สิ อยากทักก็ทักมา'' รอยยิ้มของน้ำทำเอาเจแปนใจเต้นแรง น้ำโบกมือให้แล้วเดินจากไป เจแปนยิ้มกว้างขับรถกลับบ้าน เดินผิวปากอย่างสบายใจเข้ามาข้างใน ฟีมที่นั่งดูทีวีอยู่เมื่อเห็นอาการของน้องชายก็อดสงสัยไม่ได้ ''ทำไมดูอารมณ์ดีจังวะ'' ''ขอบคุณพี่มากที่ขี้เสือกนะพี่ เพราะพี่เลยแท้ๆ'' ''ห้ะ'' ฟีมทำหน้างง เจแปนกลับขึ้นมาบนห้อง นอนลงบนเตียงแล้วกดเข้าเกม เพื่อนทักมากันทันที ''ไอเหี้ยเจ ไหนมึงบอกว่าไม่ติวไง'' ''เออ แล้วไปบอกยกเลิกพี่เค้าแล้วใช่มั้ย'' ''หึ เปล่า กูจะติวต่อ'' ''อะไรของมึงวะ ตอนแรกเห็นด่าพี่มึงใหญ่บอกขี้เกียจนี่'' ''ตอนแรกก็ขี้เกียจแหละ แต่ตอนนี้มีกำลังใจอยากติวละ'' ''อารมณ์แปรปรวนจังวะ'' ฟีมเข้ามาในห้อง ''เป็นไงบ้าง น้ำติวโอเคมั้ย'' ''โคตรดีเลยพี่ หมายถึงพี่เค้านะ งานโคตรดี'' ''ไอหน้าม่อ ปกติชอบพวกแซ่บๆร่านๆไม่ใช่หรือไง น้ำมันเด็กเรียนเนิร์ดจะตาย ไม่ทันมึงหรอก'' ''นานๆทีชีวิตก็ต้องการความน่ารักไร้เดียงสานะพี่ เดี๋ยวความเร่าร้อนผมค่อยสอนพี่เค้าก็ได้'' ''แหม มั่นจริงๆเลยมึงเนี่ย'' เจแปนขำ ''เฮ้อ ไปติวพรุ่งนี้เลยดีมั้ยนะ'' ''ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ'' ฟีมเดินออกไปจากห้อง เจแปนขำ น้ำกลับมาที่ห้อง วางของลงบนโต๊ะ มีข้อความเข้ามาหาน้ำ น้ำเอาขึ้นมาดู 'ขอบคุณที่ติวให้วันนี้นะครับ' น้ำยิ้ม 'ไม่เป็นไร ไว้เจอกันครั้งหน้านะ' น้ำวางโทรศัพท์ลง โชคดีที่เจแปนตั้งใจเรียนแม้จะซนบ้างกวนบ้าง ชวนคุยเก่ง แต่น้ำก็คิดว่าน่ารักดี ติวเด็กคนนี้ก็ไม่เบื่อดีเหมือนกัน

     น้ำเข้ามาในห้องน้ำ ถอดผ้าเช็ดตัวออก มองดูตัวเองในกระจก หลายคนต่างมองว่าน้ำนั้นเป็นเด็กเรียน เรียบร้อย น่ารัก แต่จริงๆแล้วน้ำยังมีอีกด้านที่ไม่ค่อยมีใครรู้อีกด้วย ด้านที่หลายคนต่างดูไม่ออกและมองไม่เห็น ด้านที่น้ำนั้นเป็นรับร่านที่ชื่นชอบการโดนเย็ดเป็นชีวิตจิตใจ แต่เพราะอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นทำให้น้ำต้องเก็บซ่อนตัวตนด้านนี้เอาไว้ ทั้งการเรียน การมีแฟนขี้หึง ตอนนี้น้ำก็กลับมามีอิสระแล้ว น้ำก้าวไปยืนใต้ฝักบัว เอามือลูบไล้ไปตามผิวเนียนๆของตัวเอง น้ำชอบการมีเซ็กส์ มันเหมือนได้ปลดปล่อยตัวเองไปตามอารมณ์ไม่ต้องคิดอะไรมากมายปวดหัว ทำตามที่ร่างกายต้องการ น้ำนั่งลงหลังพิงกำแพง อมนิ้วของตัวเองแล้วเขี่ยรูไปมา ควยของน้ำแข็งโด่ขึ้นมา น้ำอยากโดนควยยัดเข้ามามาก ค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในรูหีตัวเอง ''อืออ'' ควยน้ำกระดกขึ้นลง น้ำเพิ่มนิ้วขึ้นอีกเป็นสองนิ้ว สอดขเ้าออกรูหีตัวเองช้าๆ รูหีสีชมพูระเรื่อของน้ำขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน น้ำเพิ่มขึ้นอีกเป็นสามนิ้ว สี่นิ้ว ยกขาตัวเองขึ้นสูง สอดนิ้วทั้งสี่เข้าออกรูหีตัวเองเป็นจังหวะ ''อะ อาาา'' น้ำคราง คิดถึงควยใหญ่ๆกำลังสอดเข้าออกหีตัวเอง พอไม่มีแฟนแล้วน้ำก็ไม่ได้นัดใครอีกเลย น้ำอยากโดนเย็ด อยากโดนใช้เป็นรับร่านอย่างที่เป็น น้ำหาจุดเสียวของตัวเองเจอแล้วสวนนิ้วเข้าไปไม่ยั้ง น้ำเกร็งไปหมด ควยแข็งเต็มที่น้ำหล่อลื่นเยิ้มออกมาตรงหัว ใช้นิ้วเขี่หัวนมตัวเอง นิ้วก็สวนเข้าออกหีตัวเองไม่หยุด กระทุ้งจุดเสียวตัวเองไปมา ''อะ อ๊ะ อ้าา!'' น้ำตัวกระตุก น้ำแตกพุ่งออกมาไม่หยุด ขึ้นมาเลอะอก นอนหอบปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลรดร่าง ถ้าคนอื่นรู้ว่าน้ำสามารถแตกได้โดยไม่ต้องจับควยตัวเองเลยสักนิดจะเป็นยังไงนะ คนอื่นจะว่ายังไงถ้ารู้ว่าไอดอลเรื่องการเรียนอย่างน้ำนั้นก็เป็นแค่รับร่านที่ต้องการความรักและการโดนเย็ดเท่านั้น แต่คนเราย่อมมีหลายด้านเสมอนี่นา น้ำมีสิทธิ์เลือกที่จะให้ใครเห็นด้านไหนบ้างก็ได้ แต่นับวันตัวตนด้านนี้ของน้ำยิ่งมีความต้องการมากขึ้นทุกที

patzzaa

น้ำจะได้กินเด็กแล้วสินะ

lekthai

ผัวเด็กเป็นยาชูกำลัง

ดอกม่วง

น้ำจะได้เป็นอมตะแล้วว่าแต่ ม.4นี่16ป่ะจะคุกไหมนั่นพากผู้เยาว์(ชาย)5555555555

Kantanaty

{:7_295:}

taira

สงสารน้ำจังเมื่อไหรจะได้เจอรักแท้กับเค้าบ้าง

guide01

ขอบคุณมากนะครับ

ทะเล

ชอบตอนนี้มากมากเลยครับ น้ำดูอ่อนลงไม่เคร่งไม่ใช้ชีวิตตามแพทเทิร์นเหมือนแต่ก่อนแล้ว เรียกว่าลดลงดีกว่าถึงจะถูก

guys4

น้ำจะได้คู่จริงๆ แล้วใช่ไหม กลัวซ้ำรอยมากกกก 55555

ขอบคุณครับ

0 X  L6 K. `0 l9 L{:4_112:}

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Kantanaty

{:7_295:}

Kantanaty

{:7_297:}

Yud6565

ขอบคุณครับ

Kicver

Kantanaty

{:7_317:}

Kakaonine

เจแปนเสร็จน้ำแน่นอนน

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

dekmax69

สู้ๆครับน้ำ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ssangsak

ขอบคุณครับ