|
มันบอกผมว่าเป็นชายแท้ (ตอนที่ 17) – ปัจจุบัน
= พีทเล่า =
ผมเคาะประตูห้องพักของพี่เนท แล้วค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันเป็นภาษาอังกฤษผมเดินแบกกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้เข้าไปอย่างงงๆก็เห็นพี่เนทกำลังวีดีโอคอลคุยกับแม่ของพี่เขาอยู่โดยที่พ่อของพี่เนทนั่งอมยิ้มอยู่ข้าง ๆ ผมพยายามเดินไปนั่งตรงโซฟาเงียบ ๆเพราะไม่อยากรบกวนเวลาครอบครัว แต่ทั้งคู่ก็หันมามองผมพร้อมกันจนผมต้องเลิกคิ้วตาโตเป็นคำถามพี่เนทมันก็พูดทันที
“He’d arrived,mom (น้องมันมาแล้วแม่)” “Really? Hi! Pete! (จริงเหรอ?ดีจ้ะพีท!)”เสียงของแม่พี่เนทดังตามมาทันทีผมหันไปมองหน้าเหวอ พี่เนทพยักหน้าให้ผมเดินเข้าไปหา พ่อของพี่เนทก็เช่นกัน
ผมเดินเข้าไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ จนยืนอยู่ข้างๆ พี่เนท พี่มันก็แบ่งกล้องมาให้ผมเห็นด้วยแล้วผมก็เห็นใบหน้าผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดี พร้อมกับรอยยิ้มกว้างแววตาของเขาเหมือนพี่เนทเป๊ะเลยครับ ผมรีบยกมือไหว้
“You’re so cute! Pete! I’m Olivia. Niceto meet you. (หนูน่ารักจังเลยพีท! ป้าชื่อโอลิเวียยินดีที่รู้จักนะจ๊ะ)”
“สวัสดีครับ เอ้ย! Hi. You are looking good too ครับ.Nice to meet you ครับ” ผมตอบกลับไปอย่างเขิน ๆภาษาอังกฤษผมก็ใช่ว่าจะดี
“See you soon naPete. (แล้วเจอกันนะพีท)” คุณป้าโอลีเวียพูดต่อ ผมก็พยักหน้ายิ้มเขินๆ กลับไปให้ ก่อนจะหลบฉากออกมา ปล่อยให้ครอบครัวเขาคุยกันต่อ
ผมนั่งมองภาพครอบครัวเขาคุยกันก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ครับเพราะพี่เนทก็ดูไม่ได้โกรธอะไรคุณลุงแล้ว แถมผมยังได้ยินแว่ว ๆด้วยว่าเดี๋ยวคุณป้าโอลิเวียเขาจะมาที่ไทยเร็ว ๆ นี้ด้วย หน้าพี่เนทมันดีใจจนปิดไม่มิดเลยล่ะผมยังอดดีใจไปด้วยไม่ได้ แปปหนึ่งคุณป้าเขาก็วางสายไป คุณลุงพ่อพี่เนทก็นั่งคุยกับพวกเราอยู่แปปหนึ่งก่อนจะขอตัวไปทำงาน แล้วบอกว่าจะรีบกลับมาให้ทันก่อนพี่เนทออกจากโรงพยาบาลตอนนี้ก็เลยเหลือผมกับพี่เนทอยู่กันสองคน
ผมเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างเตียงมองพี่เนทด้วยสายตาเป็นห่วง “เหนื่อยไหมพี่ นอนพักสักหน่อยไหม”
มันหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผมแววตาดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด “คืนนี้มึงนอนเฝ้ากูที่นี่เหรอ”
ผมพยักหน้าให้ มันยิ้มกว้างแล้วค่อย ๆยกมือมาแนบที่แก้มผม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มแบบที่ผมไม่ค่อยจะได้ยินจากมันเท่าไรนัก“ขอบใจนะ”
จู่ ๆ ผมก็เกิดใจสั่นขึ้นมาทันทีพร้อมกับความรู้สึกร้อนวูบที่ฉาบขึ้นมาบนใบหน้า แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรไปพี่เนทมันก็ค่อย ๆ ปิดตาลงแล้วหลับไปในเวลาไม่นาน ผมค่อย ๆจับมือมันไปวางไว้บนเตียงอย่างเบามือ หันไปดูอุณหภูมิห้องว่าเย็นพอดีแล้วหรือยังก่อนจะขยับผ้าห่มขึ้นคลุมตัวพี่มันแล้วนั่งลงที่เดิมผมหยิบโทรศัพท์มาก็เห็นไลน์ของพี่น้ำทักมาถามว่า พี่เนทเป็นยังไงบ้างเดี๋ยวจะเข้ามาหา ผมส่งสติ๊กเกอร์โอเคกลับไปก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ากูมีหนังสือที่ต้องอ่านเตรียมสอบมิดเทอมนี่หว่า
ผมเลยจัดการหรี่ไฟตรงหัวเตียงพี่เนทให้มืดลงแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาหยิบชีทมานั่งอ่านทวน ระหว่างที่พี่เนทมันนอนหลับอยู่
...................................................................
คืนนั้นพี่เนทมันหลับยาว ๆ เลยครับคงจะเพลียมากจริง ๆ พยาบาลเข้ามาวัดความดัน วัดไข้มันก็ไม่มีรู้สึกตัวตื่นพี่น้ำกับพี่ลินเข้ามาพร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือพอเห็นพี่เนทหลับอยู่ก็เลยแค่เอาของกินไปใส่ตู้เย็นให้เรียบร้อยแล้วบอกว่าพรุ่งนี้ก่อนไปเรียนจะมาใหม่พร้อมย้ำกับผมว่าถ้ามีอะไรให้โทรหาได้ตลอดไม่ต้องเกรงใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับไปผมก็นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านหนังสือไป เล่นโทรศัพท์ไปพลางผมบอกไอ้ฮาร์ทว่าพี่เนทเข้าโรงพยาบาลเลยไม่ได้ไปติวด้วยมันเลยบอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เข้ามาหาหลังจากนั้นผมก็กลับมาอ่านหนังสือต่อแล้วก็หลับไปนอนไหนไม่รู้
รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้วครับผมงัวเงียหยิบนาฬิกามาดูก็เห็นว่าประมาณ 7 โมงเช้าแล้ว ผมหันไปมองพี่เนทก็เห็นมันนอนมองผมอยู่พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มาถ่ายหน้าผมที่เพิ่งตื่น ผมเด้งตัวเข้าไปหาพี่มันทันที
“ถ่ายทำไมอ่ะพี่! ลบเลยยย”
พี่มันหัวเราะร่า ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไปแต่ก็ทำซ่าได้ไม่นานหรอกครับเพราะมันเจ็บแผลจนต้องร้องโอยออกมาผมมองอย่างสมน้ำหน้า แล้วนั่งลงข้างเตียง
“ยังเจ็บแผลอยู่ไหมอ่ะ” “แผลที่ตัวไม่เท่าไรแต่หัวแม่งปวดตุ้บ ๆ เลย” พี่มันตอบพร้อมกับนิ่วหน้า “ขอโทษนะพี่เนทที่พีทไม่ได้อยู่ด้วยไม่งั้น...” “ขอโทษกูทำไม กูประมาทของกูเองเกี่ยวกับมึงที่ไหน เพ้อเจ้อ” มันขัดขึ้นมาโดยไม่รอให้ผมพูดจบแต่ผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดีมันเห็นหน้าผมเป็นแบบนั้นเลยพูดกวนตีนเชิงปลอบแบบปากหมา ๆ ในแบบที่มันถนัดออกมา “ไอ้เตี้ยอย่าสำออย คนป่วยน่ะกูไม่ใช่มึงครับ” “ชิ” ผมมองค้อนมันไปหนึ่งที
เราไม่ได้คุยอะไรกันต่อเพราะคุณพยาบาลเข้ามาเพื่อที่จะล้างแผลให้พี่เนท ผมเลยถอยออกมาให้เขาทำงานได้สะดวกพี่เนทมันก็ซี๊ดซ๊าดโอดโอยไปตามประสา แผลมันยังสด ๆ อยู่เลยครับเห็นแล้วก็รู้สึกขนลุก ผมล่ะไม่ชอบพวกแผล พวกเลือดเลยอ่ะ หยึยย...
จริง ๆ เมื่อกี้ถ้าพี่เนทมันไม่พูดขัดขึ้นมาก่อนผมคงสารภาพเรื่องของพี่ฮัทออกไปแล้วล่ะครับจากเหตุการณ์เมื่อวานมันทำให้ผมรู้สึกผิดจริง ๆ แล้วคิดทบทวนอยู่หลายตลบมาก ๆเหตุผลหลัก ๆ เลยก็คือ พอรู้ว่าผมมีโอกาสที่จะเสียพี่เนทไป ผมก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีผมไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นมากพอ ๆกับที่ผมไม่อยากจะปิดบังพี่มันอยู่แบบนี้ถึงผมจะรู้ว่าถ้าผมสารภาพไปผมอาจจะเสียพี่เนทไปจริง ๆ ก็ได้
รู้สึกแย่จังวะ...
........................................................................
หลังจากนั้นช่วงสาย ๆ พยาบาลก็มาพาพี่เนทมันไปสแกนสมองครับ ผลปรากฏออกมาว่าไม่มีอาการเสียหายที่ร้ายแรงก็ต้องยอมรับจริง ๆ ล่ะครับว่าหัวไอ้พี่เนทมันโคตรแข็ง พอได้ยินแบบนั้นผมก็โล่งอกตอนนี้ก็เหลือแค่แผลหัวแตก กับรอยถลอกตามตัวให้ต้องรักษาเท่านั้นเองคุณหมอเลยให้ออกจากโรงพยาบาลได้ในวันรุ่งขึ้นระหว่างที่อยู่ในโรงพยาบาลผมก็ทำหน้าที่ดูแลพี่มันละครับ มันอาบน้ำไม่ได้ก็เลยต้องจัดการเช็ดตัวให้มันผมก็พยายามเช็ดอย่างเบามือ เลี่ยงจุดที่เป็นแผล แต่พี่เนทมันก็ยังส่งเสียงซี๊ดซ๊าดตามมาไม่หยุดเวลาผมเลื่อนเช็ดไปโดนตรงหัวนมมัน
“ซี๊ดนี่เจ็บหรืออะไรครับ” ผมถามมันก่อนจะหันไปชุบเอาผ้าชุบน้ำมาบิดให้หมาดๆ อีกรอบ “เสียวสิครับน้องพีท ถามได้”มันตอบเสียงกวนตีนใส่ผม
นี่ถ้าไม่ติดว่ามันยังเจ็บอยู่ผมจะแกล้งกดแผลแม่ง...เจ็บขนาดนี้ ยังจะเงี่ยนได้อีกนะ
ผมจัดการเช็ดส่วนบนของร่างกายมันจนเสร็จแล้วจัดการใส่เสื้อของมันให้เรียบร้อย จริง ๆ มันก็ใส่เองได้ล่ะครับ แต่มันทำสำออยนอนนิ่งๆ เสร็จแล้วก็จัดการยื่นผ้าที่ยังหมาด ๆ อยู่ให้พี่มันจัดการส่วนล่างเองมันหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าแมวอ้อนแต่เป็นแมวอ้อนที่วอนอวัยวะที่สวมรองเท้าของผมสุด ๆ
“ไม่ต้องมามองเลย ของพี่พี่ก็เช็ดเองดิ” “น่าพีทท พี่เช็ดไม่ไหวหรอก เจ็บแผลหมดเลยเนี่ยยดูดิ พีทไม่สงสารพี่เหรอ”
แหมมม...เสียงอ่อนเสียงหวานมารยานะมึงเนี่ย!
ผมเบะปากใส่มันไปทีหนึ่งก่อนจะยอมทำตามที่มันอ้อนไป พี่เนทมันยิ้มหวานอย่างสมใจจนผมแอบหมั่นไส้ไม่ได้ แต่มันก็เขินๆ อยู่นะครับที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ถึงผมกับมันจะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็เถอะผมจัดการแก้ปมกางเกงของมันแล้วดึงออกไปเบา ๆ ระมัดระวังไม่ให้โดนแผล แล้วส่วนล่างของพี่เนทที่สวมไว้แค่กางเกงในก็อวดออกมาให้ผมเห็นจังหวะที่ผมกำลังจะเริ่มเช็ด พี่เนทมันก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ถอดเกงในด้วยดิ”
ผมเงยหน้าก็เห็นรอยยิ้มกับแววตาเจ้าเล่ห์ของพี่มันหน้าผมร้อนวูบขึ้นมาทันที ก่อนจะค่อย ๆ จับขอบกางเกงในของมันดึงถอดออกมาไอ้หนูของพี่เนทที่ผมคุ้นเคยนอนสงบพาดเป็นลำอยู่ตรงนั้น พอจัดการเสร็จผมก็เริ่มเช็ดส่วนล่างของร่างกายให้พี่มันเริ่มจากปลายเท้าไล่ขึ้นมาตามขา ผมเหลือบตาขึ้นไปมองก็เห็นพี่เนทมันจ้องการกระทำผมตาไม่กะพริบแล้วก็มาถึงส่วนกลางของพี่เนทที่ตอนนี้เริ่มจะขยายขึ้นมานิดหน่อยแล้ว ผมหันควับขึ้นไปมองพี่มันก็เห็นมันยกยิ้มพร้อมยักไหล่ให้
ผมมองค้อนใส่มันไปทีหนึ่งแล้วจัดการจับแท่งควยตรงหน้านั่นขึ้นมาแล้วเช็ดไปตามซอกขาทั้งสองข้างก่อนจะย้ายมาที่ไข่แฝดของพี่มัน แล้วไล้ลงไปตรงร่องก้น
“ซี๊ดดดด...” พี่เนทมันแหงนหน้าส่งเสียงครางแล้วไอ้หนูแท่งยาวในมือผมก็ค่อย ๆ ขยายขึ้นมาช้า ๆ จนแข็งปั๋งเต็มลำ
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ก่อนจะปล่อยมือให้มันชี้เด่ท้าทายสายตาอยู่แบบนั้นแล้วหันไปเอาผ้าชุบน้ำมาบิดหมาดอีกรอบหนึ่ง ผมกลับมาแล้วค่อย ๆใช้ผ้าเช็ดท่อนลำนั้นอย่างเบามือ ผมเช็ดไปทั่วลำจนมันคงสะอาดเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะช้อนตาขึ้นไปมองพี่เนท ก็เห็นว่าพี่มันกำลังมองตรงมาที่ผมอยู่เหมือนกันสายตาของมันฉายแววความต้องการออกมาชัดเจน ก่อนที่มันจะพยักหน้าให้ผมเบา ๆ ผมเข้าใจได้โดยไม่ต้องพูดอะไรอีก
ผมค่อย ๆ ก้มลงไปแลบลิ้นเลียปลายส่วนปลายหัวของแท่งลำแข็งตระหง่านอยู่ตรงหน้าชิมน้ำใส ๆ ที่เยิ้มออกมาเข้าปาก ก่อนจะตวัดลิ้นเลียวนรอบหัวควยจนชุ่มแล้วจัดการอ้าปากครอบอมลงไปเต็มคำ พลางตระหวัดลิ้นเลียหัวบาน ๆ ที่อยู่ในปากตัวเองอย่างนุ่มนวลและไม่รีบร้อน
“อาาาา...เสียวครับพีท”
ผมค่อย ๆ ขยับหัวรูดแท่งควยของพี่เนทเข้าปากอย่างเนิบนาบทำเบา ๆ เพราะกลัวพี่มันจะเจ็บแผล ก่อนจะช้อนตาขึ้นไปสบดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของพี่เนทที่มองกลับมาด้วยความเงี่ยนผมคายควยออกมา จับมันไว้แล้วเลียไล้ตามท่อน โดยที่ยังคงจ้องตาของพี่เนทไม่ห่างดูท่าพี่มันจะเสียวจัด ๆ เลยครับ เพราะน้ำเงี่ยนของมันไหลเยิ้มออกมาไม่หยุดเลย พี่เนทเอื้อมมือมาจับแก้มผม
“อมเลยพีท พี่อยากแตกแล้ว”
ได้ยินแบบนั้นผมก็จัดการอ้าปากอมเข้าไปอีกรอบโน้มคอเข้าไปจนเกินครึ่งลำ แล้วโชว์สกิลตวัดลิ้นเลยแท่งควยในปากถี่รัวจนเรียกเสียงครางจากคนเจ็บที่นอนอยู่ให้ดังขึ้นมาได้อีกรอบก่อนจะเปลี่ยนเป็นขยับหัวใช้ปากรูดควยพี่เนทขึ้นลงเร็วขึ้นจนรู้สึกได้ถึงอาการเกร็งของพี่มัน พร้อมกับมือที่เลื่อนมาจับหัวของผมผมเลยหยุดขยับหัวแล้วเปลี่ยนไปดูดเน้น ๆ ที่ส่วนหัวแทน ได้ผลครับพี่เนทครางลั่นก่อนจะกดหัวผมลงจนผมต้องเอามือจับโคนควยมันไว้ไม่ให้แทงคอผมทะลุ แล้วพี่มันก็จัดการฉีดน้ำว่าวคาวๆ เข้าปากมาทันทีหลายล็อตใหญ่
ผมจัดการกลืนมันลงไปอย่างไม่รังเกียจ ควยพี่มันกระตุกอยู่หลายรอบจนมันสงบลงนั่นล่ะ ผมเลยถอนปากออกแล้วเลียทำความสะอาดให้อีกรอบ แล้วหยิบผ้าชุบน้ำหมาดมาเช็ดทำความสะอาดซ้ำให้ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่มันที่นอนยิ้มพริ้มสบายอกสบายใจ
“สบายตัวแล้วอ่ะดิ เหอะ” “ไว้กูหายเจ็บเมื่อไรจะตอบแทนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลยนะหึหึ”
ผมมองค้อนให้มันอย่างเขิน ๆก่อนจะจัดการหยิบกางเกงในตัวใหม่มาสวมให้พี่มัน ตามด้วยกางเกงผู้ป่วย แล้วปล่อยให้พี่เนทมันนอนพักผ่อนกันไปสักพักใหญ่ ๆ คุณพยาบาลก็เอาอาหารเที่ยงเข้ามาให้พี่เนทมัน ผมเองก็เริ่มหิวแล้วเลยแยกตัวออกมาไปหาอะไรกินที่ศูนย์อาหารของโรงพยาบาล
ผมลงมานั่งกินข้าวที่ศูนย์อาหารก็เพิ่งได้ฤกษ์หยิบโทรศัพท์เช็คไลน์เช็คเฟสของตัวเอง เปิดมาก็เห็นว่าไอ้ฮาร์ทมันไลน์มาบอกว่าจะเข้ามาเย็นๆ แล้วจะเอาชีทเรียนมาให้เพิ่ม อีกแชทหนึ่งก็เป็นพี่ฮัทที่ทักมาบอกถามว่ากินอะไรหรือยัง?จะเอาอาหารให้เข้ามาให้ด้วย แต่พี่แกส่งมาตั้งแต่เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วเห็นจะได้ผมเลยจัดการถ่ายรูปข้าวที่กำลังกินอยู่ส่งไปให้ แต่พี่แกก็ไม่ได้อ่านไลน์หรือตอบกลับมาผมเลยนั่งไถเฟส ไถไอจีไปเรื่อยระหว่างกินข้าว
พอกินเสร็จผมก็เดินไปซื้อขนม ซื้อน้ำเลือกเอาที่เคยเห็นว่าพี่เนทมันชอบกินติดไม้ติดมือขึ้นไป พอมาถึงห้องผมก็เปิดเข้าไปชิลๆ แต่พอเห็นคนที่อยู่ในห้อง กับบรรยากาศที่อึมครึมสุด ๆ ใจผมก็หล่นวูบ เพราะตอนนี้พี่ฮัทกำลังนั่งหน้าเครียดอยู่บนโซฟาส่วนพี่เนทก็กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง พี่มันหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำให้ผมไม่เห็นว่าตอนนี้มันทำสีหน้ายังไง สายตาผมเหลือบไปเห็นกล่องข้าวในถุงที่พี่ฮัทน่าจะซื้อมาวางไว้บนโต๊ะไม่ไกลดูจากบรรยากาศแล้วทั้งคู่คงไม่ได้ญาติดีกันแน่ ๆ
หรือสิ่งที่ผมกลัวมันจะมาถึงเร็วกว่าที่ผมคิด...
และแล้วช่วงเวลาที่ผมต้องเผชิญหน้าความจริงก็มาถึงพี่ฮัทหันมามองผมพร้อมกับยิ้มเครียด ๆ ส่งมาให้ ก่อนที่พี่เนทจะหันมาแล้วมันก็ยิ้มแต่เป็นยิ้มที่แฝงความเศร้าเอาไว้จนผมรู้สึกโหวง ๆ ในใจ
“มานั่งดิพีท”พี่มันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ม ๆ
ผมวางถุงขนมแล้วเดินก้มหน้าไปนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงบรรยากาศโคตรกดดันเลยครับ เอาล่ะครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะ
“มีอะไรจะเล่าให้พี่ฟังไหมพีท”พี่เนทมันสุภาพแบบที่ไม่เคยสุภาพมาก่อน ผมเดาไม่ถูกเลยว่าอารมณ์ของมันตอนนี้จะเป็นแบบไหนจะโกรธ จะเสียใจ จะเจ็บปวด หรือมันอาจจะผสมรวมกันทั้งหมดนั่นเลยก็ได้
แต่ไม่ว่าตอนนี้มันจะรู้สึกยังไง...แต่ผมโคตรกลัวเลยครับ
“คือ...”ผมก้มหน้าเอามือจิกขากางเกงตัวเองแน่น ทั้งห้องมีเงียบสนิท มีแค่เสียงแอร์ที่ดังมา“...มันเป็นความผิดของผมเองครับ ถ้าคืนนั้นผมไม่ปล่อยให้อารมณ์ไป ผมกับพี่ฮัทก็คงไม่...”
“ไม่ได้เอากัน ใช่ไหม?”พี่เนทมันแทรกขึ้นมา ผมยิ่งก้มหน้าลงพร้อมกับความรู้สึกผิดที่แล่นปราดไปทั่วร่าง “ไม่ใช่ความผิดของน้องมันคนเดียวกูเป็นคนเริ่มเอง จะโทษก็โทษกู” พี่ฮัทพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเครียด “กูคุยกับพีทอยู่” พี่เนทพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตอบกลับไปผมหันไปมองทั้งสองคนที่เหมือนจะกำลังทะเลาะกันโดยมีผมเป็นต้นเหตุ
เวรเอ้ย!....
ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังมาจากพี่เนทผมหันไปมองหน้าก็ยังเห็นพี่มันมองผมนิ่ง ๆ
“ฟังกูนะพีทกูยอมรับว่ากูเสียใจแล้วก็ผิดหวัง...” พี่เนทพูด น้ำตาผมคลอขึ้นมาแล้วผมพยายามจะพูดแทรก แต่พี่มันเหมือนจะรู้เลยชิงพูดต่อออกมาก่อน “...แต่ตอนที่มึงทำเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน มีแค่กูที่บอกว่าจะจีบมึง กูไม่เคยถามมึงด้วยซ้ำว่ามึงรู้สึกยังไงกับกูเพราะงั้นมึงจะคุยกับใคร หรือจะไปเอาอะไรกับใคร มันก็เป็นสิทธิของมึงอยู่แล้วสิ่งที่กูอยากจะถามมึงตอนนี้ก็คือ มึงรู้สึกยังไงกับกู”
ผมจ้องหน้าพี่เนทมองเข้าไปในตาของมันที่มีความเสียใจอยู่ข้างใน พอเห็นแบบนั้นหัวใจผมกลับเจ็บไปหมดผมกำลังทำให้พี่มันเสียใจ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย
“ผมยอมรับว่าก่อนหน้านี้ผมรู้สึกไม่ชอบหน้าพี่ผมรำคาญความขี้เก๊กของพี่ ผมไม่คิดว่าพี่จะจริงจังด้วยซ้ำตอนที่บอกว่าจะจีบผม แต่สิ่งที่พี่ทำก็คือพี่ค่อย ๆ เข้ามาอยู่ในชีวิตผม พี่เสมอต้นเสมอปลาย พี่ยังเป็นตัวเอง พี่ยอมให้ผมเห็นด้านที่พี่อ่อนแอพี่ปลอบผมแล้วอยู่กับผมในวันที่ผมรู้สึกแย่ พี่ปกป้องผมโดยที่บางครั้งผมก็ไม่รู้ตัวจนรู้ตัวอีกทีพี่ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว...”
ผมพรั่งพรูความรู้สึกในใจออกมารวบรวมมันออกมาตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอพี่เนท ผมพูดด้วยความรู้สึกจนแทบจะไม่ได้หายใจพอพูดออกไปยาว ๆ แบบนั้นมันก็ทำเอาหายใจไม่ทันเหมือนกันผมเลยพักสูดหายใจแล้วพูดต่อ
“...ผมเผลอทำพลาดไป ผมยอมรับผิดครับแต่จากเหตุการณ์เมื่อวาน พอได้เจอกับความรู้สึกว่าพี่อาจจะไปจากผมได้ทุกเมื่อผมไม่รู้ว่าพี่จะเป็นตายร้ายดียังไง ในใจผมโคตรกลัวเลยผมเอาแต่โทษตัวเองว่าถ้าผมอยู่กับพี่ในตอนนั้น ผมอาจจะเตือนพี่ หรือช่วยพี่ได้ ผม...ผมไม่อยากเสียพี่ไปแต่ถ้าพี่รู้เรื่องนี้แล้ว พี่จะจากผมไป...ถ...ถึงตอนนั้น...ผมก็...ฮึก...ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี”
และแล้วช่วงท้ายผมก็คุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่อีกต่อไปน้ำตาของผมไหลออกมาด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด ตอนนี้ผมไม่กล้าจะเงยหน้ามองพี่เนทด้วยซ้ำ
“พีท เงยหน้ามองกู” พี่เนทพูดกับผมแต่ผมจะเอาหน้าที่ไหนไปมอง ผมทำให้พี่มันเสียใจ ผมมันเหี้ยขนาดนี้อ่ะแต่พี่เนทค่อย ๆ จับคางผมเบา ๆ แล้วเงยหน้าผมขึ้น แล้วผมก็เห็นว่าพี่มันกำลังยิ้มให้ผมอยู่น้ำตาผมยิ่งไหลพรากเป็นเขื่อนแตก
“ชู่ววว ไม่ร้องดิวะ”พี่มันพูดพลางเอานิ้วปาดน้ำตาผมออก ก่อนจะพูดต่อ “กูอยากรู้แค่นั้นแหละ กูอาจจะเสียใจก็จริงแต่ไอ้การที่กูเจ็บแบบนี้ มันทำให้กูคิดอะไรได้เหมือนกันนะเว้ย โดยเฉพาะเรื่องของกูกับพ่อกู”
ผมขมวดคิ้วนิดหน่อยว่าเรื่องของพ่อกับพี่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ก่อนจะนิ่งรอให้มันพูดต่อ
“มันสอนให้กูได้รู้ว่า การที่กูเอาอดีตมาทำร้ายปัจจุบันมันโคตรทำให้ชีวิตกูไม่มีความสุขเลยกูไม่อยากให้ชีวิตกูเป็นแบบนั้นแล้ว เรามีอดีตที่ผ่านมาด้วยกันทั้งคู่ เราอาจจะลืมอดีตไม่ได้แต่เราเลือกได้ไม่ใช่เหรอว่าจะไม่ให้มันมาทำร้ายปัจจุบันของเรา และสำหรับกูตอนนี้มึงเป็นปัจจุบันของกูนะ กูอยากทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แค่นั้นเลย”
พี่เนทพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมือของมันลูบแก้มผมอย่างแผ่วเบาราวกับพยายามจะปลอบโยนผม ผมพยายามกลั้นสะอื้นจนรู้ตัวเลยว่าตอนนี้ปากกำลังเบะแล้วพร้อมจะร้องไห้โฮออกมาทุกเมื่อ
“พ...พี่ไม่...โกรธ...ฮึก...ไม่รังเกียจผมเหรอ”
“มึงยังไม่รังเกียจกูในสิ่งที่กูคิดว่ากูน่ารังเกียจเลยแล้วกูจะรังเกียจมึงได้ยังไง” พี่มันพูดพร้อมกับลูบหัวผมเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง“แต่หลังจากนี้กูไม่ยอมแล้วนะ เพราะมึงต้องเป็นแฟนกูแล้วล่ะ”
ห...ห๊ะ?....
“พ...พี่ว่าอะไรนะ” “กูไม่อยากเสียเวลาแล้ว แล้วกูก็ไม่อยากปล่อยมึงไปไหนแล้วด้วยเพราะงั้น...พีทเป็นแฟนกับพี่นะ”
ผมมองพี่เนทตาเบิกกว้าง แล้วจู่ ๆใจก็เต้นรัวขึ้นมา ผมกับพี่มันคิดตรงกันตรงที่ผมเองก็ไม่อยากปล่อยพี่มันไปไหนแล้วเหมือนกัน ผมยิ้มทั้ง ๆที่ใบหน้ายังเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แล้วพยักหน้าตอบตกลงกลับไป
“อื้อ...ตกลงครับ”
พี่เนทยิ้มกว้างแล้วจับแก้มผมอย่างทะนุถนอมเรายิ้มให้กันอยู่อย่างนั้นพร้อมกับความรู้สึกที่มันท่วมถ้นออกมา จนลืมไปซะสนิทว่าเราไม่ได้อยู่กันแค่2 คนในห้องนี้
พี่ฮัทที่นั่งเงียบมาตลอด จู่ ๆก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จนผมกับพี่เนทหันไปมอง พี่มันลุกขึ้นยืน มองมาแล้วยิ้มให้ผมซึ่งถ้าผมสังเกตไม่ผิด แววตาของพี่มันดูเศร้ายังไงชอบกล
“จบลงด้วยดีก็ดีแล้วเนอะ ตัวเล็ก”พี่มันพูดกับผม ก่อนจะย้ายสายตาไปมองพี่เนทด้วยแววตาจริงจัง “ถ้ามึงทำให้พีทเสียน้ำตาแม้แต่นิดเดียวกูไม่ปล่อยพีทไว้กับมึงแน่”
ชิบ... เสียงพี่ฮัทโคตรเข้มเลยอ่ะผมหันไปมองหน้าพี่เนทอย่างหวั่น ๆ พี่เนทเองก็จ้องพี่ฮัทกลับไปด้วยสายตาไม่ยอมแพ้
“ยากหน่อยว่ะ...อีกเรื่องต่อจากนี้เลิกเรียกแฟนกูว่าตัวเล็กได้แล้ว มันเป็นตัวเล็ก ‘ของกู’ คนเดียว”
พี่เนทเน้นเสียงที่คำว่า ‘ของกู’ ทำเอาผมเขินจนอยากจะมุดหน้าหนีลงไปใต้เตียงพี่ฮัทหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าแล้วสูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมพร้อมกับโบกมือให้
“แล้วเจอกันที่ ม. นะพีท”
พี่ฮัทพูดแค่นั้นแล้วก็หันหลังเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่พูดอะไรอีกถ้าผมไม่ได้มองว่าที่ผ่านมาพี่ฮัทเป็นแค่ FWB แล้วปล่อยให้อารมณ์มันถลำลึกไปมากกว่านี้ผมอาจจะรู้สึกผิดต่อพี่เขาอีกคนก็ได้ เพราะท่าทางของพี่ฮัทเมื่อกี้มันแทบจะไม่ใช่พี่ฮัทสุดทะเล้นและอารมณ์ดีแบบที่ผมคุ้นเคย แต่เป็นพี่ฮัทที่กำลังเศร้า
“ไหน ซื้อขนมอะไรมาให้กูกินบ้างครับแฟน”
พี่เนทพูดทำลายความเงียบขึ้นโดยเน้นที่คำว่าแฟนจนผมสะดุ้ง แล้วหน้าก็ร้อนเขินขึ้นมาซะอย่างนั้น หันไปก็เห็นพี่มันยิ้มหน้ากวนตีนใส่ผมผมละอยากจะดีดหน้าผากมันให้หายหมั่นไส้ แล้วลุกไปหยิบขนมในถุงที่ผมซื้อมาแกะห่อแล้วยื่นให้มันแต่พี่มันก็เล่นมารยา ทำเป็นนอนทิ้งตัวไม่มีแรงแล้วอ้าปากรอให้ผมป้อนขนม ผมค้อนใส่ไปหนึ่งทีแต่ก็หยิบขนมใส่ปากพี่มันไป
ก็อย่างที่พี่เนทมันพูดล่ะครับ อดีตที่ผมทำพลาดผมอาจจะไม่มีทางลืมมันได้แต่ตอนนี้ปัจจุบันมันอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมก็อยากจะทำปัจจุบันของผมให้ดีที่สุด .
.
.
.
.
แหน่ะ... คิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้น่ะเหรอครับ ไม่หรอก มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นแหละ .
.
.
................................................................
หลังจากกินขนมกันเสร็จพี่เนทมันก็เพลียแล้วขอหลับไปก่อนผมเลยปล่อยให้พี่มันพักผ่อนแล้วไปนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบมิดเทอมของตัวเองต่อพอถึงช่วงบ่ายไอ้ฮาร์ท เพื่อนหัวแดงของผมก็เข้ามาพร้อมกับพี่เยี่ยมผมล่ะหมั่นไส้กับความตัวติดกันของคู่นี้จริง ๆ มันเอาชีทเรียนของวันนี้ที่ผมตั้งใจโดดเพื่อมาเฝ้าไข้พี่เนทมาให้ผมกับมันคุยกันนิดหน่อย แต่มันก็ไม่ได้อยู่นานเพราะเกรงใจพี่เนทที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่ทั้งคู่เลยกลับไปก่อน
พอผ่านไปถึงช่วงเย็น ๆพี่เนทมันก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะอยากจะเข้าห้องน้ำ จริง ๆ มันก็เดินไปเข้าเองได้ละครับถึงจะเดินขัด ๆ เพราะเจ็บแผลนิดหน่อย แต่ผมก็ดึงดันจะพยุงพี่มันไปส่งเอง จนมันแซวว่าจะเข้าไปช่วยจับจู๋มันตอนฉี่ด้วยไหมผมเลยปล่อยมันเข้าห้องน้ำไปเองด้วยความหมั่นไส้ พอมันกลับมานอนเล่นโทรศัพท์ของมันบนเตียงเหมือนเดิมสักพักพวกพี่น้ำกับพี่ลินก็เข้ามาพร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือ
“ไงมึงหน้าตาสดชื่นซะจนกูคิดว่าเมื่อวานมึงสำออยอ่ะ” พี่น้ำทักพี่เนทที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองโทรศัพท์ของมัน “เสือก” มันเงยหน้าขึ้นมาตอบพี่น้ำ
จู่ ๆ โทรศัพท์ผมก็มีเสียงแจ้งเตือนมาผมเปิดดูก็เห็นว่าพี่เนทมันแท็กผมมาในไอจีเลยกดเข้าไปดูก็เห็นมันลงรูปผมที่เพิ่งตื่นเมื่อเช้า พร้อมกับแคปชั่นว่า My Present <3
ผมยิ้มเขินแล้วกดไลก์ไปหนึ่งทีแล้วมันคงจะขึ้นแจ้งเตือนที่พี่เนทมั้งครับ เพราะมันก็หันมายิ้มให้ผมเหมือนกันพี่น้ำที่เห็นอาการของพวกเราทั้งคู่ ก็คว่ำปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ พี่ลินที่วางข้าวของเสร็จแล้วก็เดินเข้ามายืนอยู่ข้างเตียงพี่เนท
“แล้วหมอว่าไงบ้างล่ะเนท” “ก็ไม่มีอะไรมาก หมอสแกนแล้วไม่เห็นความเสียหายอะไรตอนนี้เลยมีแค่พวกแผลตามตัว กับที่หัวแตกนี่แหละ พรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้ละ”พี่เนทหันไปตอบพี่ลิน ที่พยักหน้ากลับมาด้วยสีหน้าโล่งใจ “กูว่าแล้วว่าคนกะโหลกหนาอย่างมึงแค่นี้ทำอะไรไม่ได้หรอก” พี่น้ำพูดพลางเดินมาแกะถุงขนมแล้วมานั่งกินข้าง ๆ ผมพี่เนทหันมาด่าคำว่า ‘ควย’ โดยไม่ออกเสียงให้ไปหนึ่งทีเป็นการตอบแทนทำเอาทั้งผมและพี่น้ำหลุดขำกันออกมา
“เห็นเนทเป็นแบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อยเมื่อวานพวกเราตกใจกันมากเลยแหละ” พี่ลินพูดด้วยน้ำเสียงโล่งอก ก่อนที่แกจะพูดต่อว่า“ส่วนเรื่องชมรม ลินไปคุยกับพี่ปาล์มแล้วนะ เราตกลงกันแล้วว่าจะให้เนทดูแค่เรื่องพร็อบอย่างเดียวส่วนเรื่องแสดงเดี๋ยวจะเราจะหานักแสดงคนใหม่มาเล่นแทน ไม่งั้นมันจะหนักเกินไปสำหรับเนท”
ผมหันไปมองลินด้วยความตกใจนิดหน่อยแต่พอมาคิด ๆ ดูแล้วก็เข้าใจได้ครับ แต่พี่เนทน่ะสิ มันแย้งขึ้นมาทันที
“ไม่เอา!...ให้เนทเล่นเถอะ ลินอยากให้เนทเล่นบทนี้มากเลยไม่ใช่เหรอ” “เนท ตอนนี้สุขภาพเนทต้องมาก่อนนะ”พี่ลินเองก็สวนกลับมาด้วยน้ำเสียงเข้มไม่แพ้กัน “เนทไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย เดี่ยวก็หายแล้วอีกอย่าง เนทอยากเล่น...” พี่เนทพูดแล้วหยุดไปนิดหนึ่ง ก่อนมันจะหันมามองผมผมมองกลับไปด้วยความสงสัย พี่มันไม่ได้ตอบอะไร แต่หันกลับไปพูดกับพี่ลินต่อ “เนทอยากเล่นเรื่องนี้คู่กับไอ้พีท!”
พี่ลินมองพี่เนทนิ่งอยู่แปปหนึ่ง ก่อนจะมองมาที่ผมแล้วหันกลับไปมองพี่เนทอย่างอ่อนใจ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมานิดหน่อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง“ก็ได้ๆ เนทจะเล่นก็ได้ แต่แค่แสดงอย่างเดียวนะ เรื่องพร็อบกับโลเคชั่นเดี๋ยวลินกับพี่ปาล์มจะให้คนอื่นมาทำแทนอันนี้ห้ามต่อรองแล้ว”
พี่เนทพยักหน้าตกลงพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วพี่ลินก็พูดต่อคราวนี้หันมาพูดกับผมด้วย
“ตอนนี้พี่ได้โครงร่างบทที่พีทเขียนมาแล้วนะโอเคเลยล่ะ พี่กับพี่แหม่มจะเอาไปปรับใส่ในบทเพิ่ม บทน่าจะเสร็จช่วงสอบมิดเทอมนี้พอดีทั้งสองคนเตรียมตัวด้วยนะ เพราะหลังจากสอบมิดเทอมเสร็จเราจะเริ่มเวิร์คช็อปกันแล้ว”
ผมฟังอย่างตั้งใจ แล้วก็รู้สึกดีใจขึ้นมาด้วยที่ไอเดียของผมไม่ได้ถูกปัดทิ้งไป
“แล้วปีนี้ไปเวิร์คช็อปกันที่ไหนอ่ะพี่ปาล์มบอกยัง?” พี่เนทมันถามขึ้นมา ผมมองทั้งพี่เนทกับพี่ลินสลับกันด้วยความสงสัย
มันไม่เวิร์คช็อปกันที่ชมรมเหรอ?
“ก็น่าจะที่เดิมแหละ อ้อ...พีทน่าจะยังไม่รู้ปกติชมรมเราจะไปเวิร์คช็อปกันที่ต่างจังหวัดนะ คล้าย ๆ ไปเข้าค่ายนั่นละ เตรียมตัวด้วยนะจ๊ะ”
เหยดดด...ผมจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดเหรอออ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วอ่ะ
“เออ ไอ้เนทเรื่องโปรเจกต์มิดเทอมมึงไม่ต้องห่วงนะ กูคุยกับอาจารย์ให้ละเขาอนุญาตให้มึงส่งหลังสอบได้อาทิตย์นึง ส่วนเรื่องสอบเดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลพวกกูจะช่วยกันติวให้” พี่น้ำพูดไปพลางก็เคี้ยวขนมไปด้วย
“ขอบใจมากว่ะถ้าไม่ได้พวกมึงกูคงนอนเป็นผักอยู่ริมถนนอ่ะ” พี่เนทพูด ผมเองก็พยักหน้าขอบคุณไปด้วยต้องขอบคุณพี่น้ำกับพี่ลินจริง ๆ ล่ะครับ ถ้าไม่ได้พี่เขาสองคน ตอนนี้ผมก็อาจจะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เนทเป็นตายร้ายดียังไง
พี่น้ำโบกมือปัดไปเป็นเชิงว่าไม่ต้องคิดมากก่อนที่พี่แกจะวางขนมลง แล้วหันไปพูดกับพี่เนทด้วยสีหน้าจริงจังท่าทางที่เปลี่ยนไปกะทันหันนี้ทำเอาผมทำตัวไม่ถูก พอ ๆกับพี่เนทที่ขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย แต่ไม่ต้องรอให้ถามเพราะพี่น้ำก็พูดออกมาแทบจะทันที
“ช่วงนี้ถ้ามึงเลี่ยงเข้าคณะได้ก็เลี่ยงไปก่อนเรื่องติวเดี๋ยวไปติวกันที่หอสมุด เค๊?” “ทำไมติวที่คณะไม่ได้วะ?”
นั่นดิ ทำไมไม่ติวกันที่คณะอ่ะ...
ผมหันไปมองพี่น้ำที่มีสีหน้าลำบากใจก่อนจะหันไปมองพี่ลินที่มีสีหน้าไม่ต่างกันเท่าไร แล้วพี่น้ำก็ถอนหายใจออกมา
“เมื่อเช้าพี่เซนต์ไปตามหามึงที่คณะ มันอยากเจอมึงแต่กูไม่ได้บอกว่ามึงไปไหน แล้วก็ไล่มันกลับไป”
ผมขมวดคิ้วทันที แล้วหันไปมองพี่เนทที่มันก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเครียดๆ
.
.
ดูเหมือนว่าปัญหาใหม่ของผมกับพี่เนทจะเป็นพี่เซนต์นี่ละครับ .
.
.
.
.
...................................................................... จบเรื่องนี้ก็มีเรื่องใหม่เข้ามาแทนที่ผมไม่ยอมให้ชีวิตสองคนนี้มันราบรื่นง่าย ๆ หรอกครับ 55555 แต่ยังไงตอนนี้คนที่น่าสงสารที่สุดก็คงเป็นพี่ฮัทละเนอะ เดี๋ยวจะมีเรื่องราวฝั่งพี่ฮัทมาให้ทุกคนได้รู้กันแน่นอนแต่คงต้องหลังจากนี้อีกสักนิด ยังไงก็อยู่เอ็นดูดูเอ็นไอ้พวกนี้ต่อไปนะครับเลิฟยูวววว
ปล. นิยายของผมอาจจะไม่ได้มีฉาก sex หวือหวาแบบเรื่องอื่นนะครับ ใครที่คาดหวังเรื่องนั้นอาจจะต้องขอโทษที่ทำให้ผิดหวังจริง ๆ ถือซะว่ามารู้จักเด็ก ๆ พวกนี้ตัดเงี่ยนก็แล้วกันนะครับ 55555
| 
ชีวิตคนโสด ที่อยากมีคู่เชย 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-24 18:16:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-24 18:35:36
โพสต์ 2022-7-24 20:06:36
โพสต์ 2022-7-24 20:25:01
