|
; x T* ~: W2 u
น้ำ น้ำนั่งอยู่ที่โต๊ะ โน๊ตบุ๊คเปิดอยู่ตรงหน้า มือจับเม้าส์เลื่อนดูบนหน้าเว็บ มีทุนเรียนต่อปริญญาโทต่างประเทศที่น่าสนใจมากมาย คุณสมบัติทุกอย่างของน้ำนั้นเพรียบพร้อมจนไม่ว่าทุนไหนๆน้ำก็สามารถยื่นได้ น้ำอ่านรายละเอียดของแต่ละทุน เวลาที่น้ำว่าน้ำมักจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการศึกษาอยู่เสมอ น้ำมีแพลนว่าจะไปเรียนโทต่อที่ต่างประเทศมาตั้งแต่เด็กแล้ว หรือพูดให้ถูกคือที่บ้านบอกว่าน้ำต้องไปเรียนต่างประเทศให้ได้ น้ำเลื่อนดูไปเรื่อยๆ ทั้งที่ปกติน้ำจะมีความสนุกในการวางแผนเรียนต่อของตัวเองเสมอแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้น้ำกลับรู้สึกหมดแพชชั่นกับการเรียน ไม่ใช่ว่าน้ำไม่อยากตั้งใจเรียน การเรียนเก่งนั้นเป็นเรื่องที่ดี น้ำแค่รู้สึกว่าการเรียนนั้นมันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตน้ำอีกต่อไปแล้ว ความฝันตั้งแต่เด็กของน้ำนั้นเกี่ยวกับการเรียนมาตลอด ทั้งการเข้าโรงเรียนธำรงค์เกียรติวิทยา การสอบได้ที่หนึ่ง แข่งขันตอบปัญหาวิชาการ เข้าร่วมโครงการทางการศึกษาของโรงเรียน จบม.ปลายด้วยการเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียน เข้ามหาลัยที่เค้าว่ากันว่าเข้ายากที่สุดในประเทศ ติดคณะแพทย์ที่ตัวเองใฝ่ฝัน ตัวเองใฝ่ฝันงั้นเหรอ ไม่นานมานี้แหละที่น้ำสังเกตได้แล้วว่าความฝันหลายๆอย่างของน้ำจริงๆแล้วมันไม่ใช่ฝันของน้ำ มันคือฝันของครอบครัวน้ำต่างหาก ที่พูดมานั้นไม่ใช่ความฝันของน้ำ จริงๆแล้วน้ำไม่ได้กำลังทำตามฝันของตัวเอง แต่น้ำกำลังทำให้ความฝันของครอบครัวเป็นจริง แล้วฝันของน้ำจริงๆคืออะไรล่ะ น้ำอยากจะทำอะไรกันแน่ ที่ผ่านมาน้ำถูกปลูกฝังมาตลอดว่าการเรียนเก่งจะทำให้เป็นที่ยอมรับของคนในสังคม สามารถไปอยู่ที่ไหนก็ได้ แค่ฉลาดเป็นหัวกะทิมีประวัติผลการเรียนดีเยี่ยมก็ถือว่าชนะคนอื่นไปครึ่งหนึ่งแล้ว ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงน้ำต้องรู้สึกเป็นผู้ชนะสิ แล้วทำไมน้ำถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ขี้แพ้คนหนึ่งกันล่ะ จริงอยู่ที่เรื่องเรียนคนอื่นสู้น้ำไม่ได้เลย แต่คนอื่นนั้นมีจุดแข็งของตัวเอง บางคนเข้ากับคนอื่นเก่ง บางคนวางแผนไปเที่ยวต่างจังหวัดเก่ง บางคนคุยเก่ง บางคนกินเก่ง รวมไปถึงเรื่องเล็กๆน้อยๆอีกหลายอย่าง แล้วน้ำล่ะ ถ้าตัดเรื่องเรียนออกไปน้ำเหลืออะไรที่เก่งบ้าง น้ำทำอะไรเป็นบ้างนอกจากเรียนหนังสือ น้ำปิดโน๊ตบุ๊ค เข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าแล้วมองตัวเองในกระจก ใบหน้าสวยที่หลายคนต่างชื่นชม แต่ภายใต้รอยยิ้มที่น่าหลงใหลที่ทุกคนเห็นกลับมีแต่ความขื่นขม ทำไมน้ำถึงเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเค้าไม่ได้ ทำไมทำอะไร็ไม่ได้เรื่องไปหมด ทำทุกอย่างพังทลายลงอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่เรื่องเรียนก็ตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลย คนอื่นอาจจะรักน้ำ เพื่อนรอบข้าง ครอบครัว ทุกคนตางชื่นชมน้ำอยู่ตลอด แต่น้ำเกลียดตัวเอง เกลียดตัวเองที่ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง น้ำตาของน้ำไหลลงมาอาบแก้ม น้ำรู้สึกเหงาและเปล่าเปลี่ยว ทั้งที่ตัวเองต้องเป็นคนที่มีเป้าหมายชัดเจนแท้ๆ แต่แท้จริงแล้วเป้าหมายในชีวิตของน้ำน้ำยังไม่ได้เป็นคนกำหนดมันเองเลยด้วยซ้ำ น้ำคิดว่าพอมามหาลัยแล้วจะได้ออกมาจากที่บ้าน ได้ทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่ต้องถูกกดดันเรื่องเรียนและพฤติกรรมการวางตัว แต่ไม่เลย น้ำทำทุกอย่างเหมือนตอนที่อยู๋บ้านไม่มีผิด เหมือนมันเคยชินไปแล้ว ยากที่จะทำลายกรอบเหล่านั้นและเป็นตัวของตัวเอง น้ำกำขอบอ่างแน่น จ้องไปในดวงตาของตัวเอง เลิกคิดเรื่องที่ตัวเองนั้นเรียนเก่ง ภายในนั้นมันดูว่างเปล่าไปหมด น้ำคลายมือที่กำแน่น ถอนหายใจออกมา เปิดน้ำล้างหน้าอีกหนึ่งรอบก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงที่หน้าคอม มองดูเวลา จะทุ่มนึงแล้ว น้ำยังไม่ได้กินอะไรเลย ท้องเริ่มร้องนิดๆแล้วด้วย น้ำหยิบกระเป๋าสะพาย ใส่รองเท้ากะว่าจะออกไปหาอะไรกิน เสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขึ้น น้ำเอาขึ้นมาดูแล้วกดรับ ''ฮัลโหล ว่าไงทะเล'' ''น้ำอยู่ห้องมั้ย'' ''กำลังจะออกไปหาอะไรกินน่ะ มีอะไรเหรอ'' ''ออกไปหรือยังอะ'' ''ยัง แต่กำลังจะออก'' ''ดีเลย งั้นเปิดประตูให้เราหน่อยสิ'' ''หืม'' น้ำงงนิดหน่อย แต่ก็เดินไปเปิดประตู . T) }) _' Y q3 J
ทะเล ทะเลยืนอยู่หน้าห้อง ''มาได้ยังไงอะ'' ''เราแวะมาธุระแถวนี้พอดี ว่าจะหาอะไรกินก่อนกลับห้องอะ นึกได้ว่าน้ำอยู่แถวนี้พอดี เลยกะจะชวนออกไปหาอะไรกินด้วยกัน ไปมั้ย'' ทะเลส่งยิ้มกว้างที่เป็นเอกลักษณ์มาเหมือนอย่างเคย ไม่ว่าเจอทะเลครั้งไหนทะเลก็จะยิ้มอยู่เสมอ น้ำยิ้มตอบ ''อื้ม ไปสิ'' ทั้งคู่ลงมาที่ลานจอดรถ ''เอารถเราไปละกัน เดี๋ยวเราขับกลับมาส่งน้ำ'' "จะดีเหรอ'' ''ไม่เป็นไรหรอก เราต้องผ่านคอนโดน้ำอยู่แล้ว'' ''ก็ได้'' น้ำขึ้นมาบนรถของทะเล เอาเข็มขัดมาคาด ทะเลขับรถออกมาจากคอนโดของน้ำ บนถนนตอนค่ำแบบนี้เป็นเวลาเลิกงานพอดีทำให้รถค่อนข้างติด แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร เสียงเพลงคลอเบาๆในรถทะเลทำให้รู้สึกผ่อนคลาย น้ำและทะเลไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันสองคนมาก่อนเลยแม้จะสนิทกันก็ตาม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อาจเป็นเพราะน้ำนั้นติดห้อง ส่วนทะเลก็ไปไหนมาไหนกับฉลามตลอดล่ะมั้ง ''เราเคยไปกินข้าวกันสองคนปะ'' ทะเลถาม น้ำนึก ''ไม่เคยนะ'' ''จริงด้วย แปปลกจัง คบกันมาตั้งสามปี'' ทะเลขำ ''แล้วมาทำธุระอะไรเหรอ'' ''เราออกมาซื้อของนิดหน่อยน่ะ'' ทะเลชี้ให้ดูถุงข้างหลัง น้ำพยักหน้าเข้าใจ ''น้ำเถอะ ปกติไม่ค่อยชอบออกไปกินข้าวข้างนอกนี่'' น้ำงง ''เราเคยบอกอย่างนั้นเหรอ'' ''ใช่ ตอนนั้นที่เปาชวนไปกินข้าวข้างนอกไง'' น้ำนึกตาม น้ำคงตอบไปแบบนั้นสินะ ''จริงๆก็ไม่ใช่ไม่ชอบหรอก แต่อยู่ห้องแล้วมันสบายใจเฉยๆ'' ''แล้วทำไมงันนี้ถึงจะออกไปกินข้างนอกคนเดียวล่ะ'' น้ำเงียบไปพักหนึ่ง ''เพราะอยู่ห้องแล้วไม่สบายใจ'' ทะเลหันมามองน้ำแวบหนึ่ง ''เรามีร้านอร่อยอยู่ เดี๋ยวพาไปกิน รับรองว่าอร่อยแน่นอน ไม่เสียเที่ยวที่น้ำออกมาหรอก'' น้ำขำ ''เสียเที่ยวอะไร พูดเหมือนเราออกมายากอย่างนั้นแหละ'' ''แล้วยากมั้ยล่ะ'' ''ก็ยาก'' ทั้งคู่ขำ ทะเลขับจนมาถึงร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ลงมาจากรถเดินเข้าไปในร้าน ''มีโต๊ะว่างมั้ยเนี่ย'' ทะเลมองหาโต๊ะที่ว่าง พนักงานเดินออกมารับพาทั้งคู่ไปที่โต๊ะ แค่เข้าร้านมาหลายๆโต๊ะต่างก็หันมามองทั้งคู่ ทไม่แปลกหรอกสำหรับทั้งสองที่ได้รับฉายาว่าคนสวยแห่งคณะแพทย์ ทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะ น้ำมองดูเมนูอาหาร ''น้ำอยากกินอะไร'' ''เราไม่รู้ ทะเลเลือกเลยก็ได้'' ''ได้เลย เดี๋ยวเราจัดให้'' ทะเลรียกพนักงานมาแล้วสั่งอาหารไปหลายอย่าง ทั้งสองนั่งคุยกันระหว่างรออาหาร ''ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง'' คำถามของทะเลดูไม่มีอะไรแต่เหมือนมันไปโดนอะไรบางอย่างในใจน้ำ น้ำถอนหายใจออกมา ''เอาจริงๆก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่'' ทะเลเท้าคางมองน้ำด้วยสายตาที่เป็นห่วง ''อยากเล่ามั้ย'' ''เราไม่รู้ว่าตอนนี้เราต้องทำอะไรต่อ'' ''ทำไมล่ะ'' ''ไม่รู้สิ ทุกวันที่เราตื่นมา สิ่งแรกที่เข้ามาในหัวเราคือเรื่องเรียน มันเป็นอย่างนี้มาตลอดไม่เคยมีปัญหา แต่ยิ่งโตขึ้นเรื่องเรียนกลับไม่ใช่ทุกอย่างของเราอีกต่อไป แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราควรทำอะไรนอกจากเรียน'' ''จริงๆก็มีเยอะแยะไมใช่เหรอ'' ''เราไม่มีอะไรที่อยากทำเลย'' ''จริงน้ำมีเรื่องที่อยากทำมากมายนะ ความต้องการของมนุษย์เราไม่มีที่สิ้นสุดหรอก'' ''แล้วเราควรเริ่มจากอะไรล่ะ'' ''เริ่มจากลองคิดดูดีมั้ย'' ''คิดเหรอ'' ''อื้ม น้ำบอกนี่ว่าไม่คิดเรื่องเรียนแล้ว งี้ก็มีเวลาว่างให้คิดเรื่องอื่นบ้างแล้วนี่ ใช่มั้ยล่ะ อยากจะทำอะไรก็ทำเลย ถึงจะเป็นเรื่องง่ายๆอย่างออกมาหาอะไรกินข้างนอกนั่นก็ถือว่ามีอะไรทำแล้ว'' ''ก็จริงนะ'' ''บางทีความสุขมันก็มาจากอะไรเล็กๆน้อยนี่แหละ ถ้าน้ำปล่อยวาง ให้ตัวเองเป็นอิสระจากพันธะเรื่องเรียน น้ำจะเจอความสุขมากมายอยู่รอบตัวเลย'' ทะเลยิ้มกว้าง ''แล้วความสุขของทะเลคืออะไรเหรอ'' ''ความสุขของเราเหรอ'' ทะเลคิด ''การได้เจอเพื่อนๆ กลับห้องไปเล่นกับแมว ทำกับข้าวกินกับฉลาม ออกไปขับรถเล่นกันตอนกลางคืน ได้อยู่กับคนรัก อะไรแบบนี้แหละ'' ''แค่นั้นหรอ'' ''ใช่ แค่นี้เลย ก็มีความสุขแล้ว'' ''น่าอิจฉาจัง'' ''ตอนน้ำคบกับหมีน้ำไม่มีความสุขเหรอเวลาอยู่ด้วยกัน'' น้ำนึก ''ช่วงแรกๆเรามีความสุขมากนะ แต่พอเวลาผ่านไปเรากลับรู้สึกอึดอัด อยู่กับคนรักเราต้องมีความสุขไม่ใช่เหรอ'' ''ก็ไม่เสมอไปหรอก'' ทะเลมองตาของน้ำ ''หมีรักน้ำนะ แต่น้ำอาจจะแค่ชอบหมีเพราะว่าหมีชอบน้ำหรือเปล่า'' คำพูดของทะเลทำให้น้ำฉุกคิดได้ ''เราไม่ได้จะพุดให้น้ำรู้สึกแย่หรอก เราอะอยู่ข้างน้ำเสมอ คนเราผิดพลาดกันได้เป็นเรื่องปกติ'' ''เราคงไม่สมควรจะมีความรักจริงๆนั่นแหละ'' ''อย่าคิดแบบนั้นสิ ผิดแล้วเราก็แค่จำแล้วไม่ทำอีก ทำครั้งใหม่ให้ดีว่าเดิม ทำให้มันถูกต้อง อย่าให้ความเจ็บปวดจากความผิดพลาดในอดีตมาทำให้ชีวิตของเราขื่นขมเลย ทุกคนสมควรที่จะได้รับความรัก สมควรที่จะได้มีความสุข น้ำก็เหมือนกัน'' น้ำน้ำตารื้นขึ้นมา ทะเลตกใจ ''ร้องไห้ทำไม'' ทะเลหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นตัวไปเช็ดน้ำตาให้น้ำ น้ำดึงทะเลเข้าไปกอด ทะเลกอดน้ำแล้วเอามือลูบหลังเบาๆ ''เหนื่อยก็พักบ้างก็ได้ ไม่มีใครกดดันน้ำได้เท่าตัวเองหรอก'' น้ำพยักหน้า อาหารมาเสิร์ฟพอดี ''มา กินกันเถอะ'' น้ำยิ้ม ''อืม'' น้ำเอากุ้งตัวใหญ่ขึ้นมากัด ''อร่อย'' ทะเลยิ้มกว้าง ''ใช่มั้ยล่ะ ที่นี่อะสดมาก เดี๋ยวเราแกะให้'' ทั้งคู่นั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จริงๆแค่มานั่งกินข้าวกับเพื่อนแบบนี้ก็มีความสุขแล้วเหรอเนี่ย ทะเลขับมาส่งน้ำที่คอนโด ''แล้วปิดเทอมอีก4วันจะทำอะไรเนี่ย'' ทะเลถาม ''เดี๋ยวก็คิดออกล่ะมั้ง'' ทะเลยิ้ม ''งั้นเราไปก่อนนะ'' ''ขอบคุณมากนะ'' ''ไม่เป็นไร ก็เพื่อนกันนี่'' น้ำยิ้ม ลงมาจากรถ โบกมือให้ ทะเลโบกมือตอบแล้วขับรถออกไป น้ำกลับขึ้นมาบนห้อง มีเสียงแจ้งเตือนข้อความเด้งขึ้นมา น้ำเอาขึ้นมาดู 'พรุ่งนี้เราติวกันกี่โมงนะพี่' เจแปนนั่นเอง 'สะดวกตอนไหนล่ะ' 'สักบ่ายได้ปะ ผมกลัวไม่ตื่น' 'ก็ได้' 'เดี๋ยวที่ไหนผมบอกอีกทีนะพี่' 'โอเค รีบบอกด้วยละกันนะ' 'ค้าบ' น้ำวางโทรศัพท์ลง เดินเข้าไปอาบน้ำล้างตัว ' D6 q# O* L3 [; `
ฉลาม ทะเลขับรถกลับมาถึงหน้าคอนโด จอดรถแล้วถือของลงมาจากเบาะหลัง ขึ้นลิฟท์มาบนห้อง ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูแล้วค่อยๆแง้มออก ภายในห้องนั้นมืดมากเพราะไม่ได้เปิดไฟ ฉลามคงจะนอนอยู่ ''เมี้ยววว'' ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าห้องก็มีเสียงต้อนรับทะเลกลับทันที ''ว่าไงครับ คิดถึงพ่อมั้ย พี่วานิลลาไปไหนล่ะ'' แมวสีดำขนฟูเดินมาคลอเคลียขาทะเล คอฟฟี่มักจะคอยให้ทะเลกลับมาอยู่เสมอ ตอนนี้ทะเลนอนที่ห้องฉลามเป็นส่วนใหญ่ เลยเอาคอฟฟี่และวานิลลามาอยู่ที่นี่เลย ฉลามก็รักแมวอยู่แล้วด้วยเลยดีใจใหญ่ตอนที่รู้ว่าจะเอาแมวมาอยู่ที่นี่ ทะเลเปิดไฟ วางถุงของลงบนเค้าท์เตอร์ ปกติแล้วฉลามเป็นคนที่ใช้ชีวิตกลางคืน ดังนั้นถ้าไม่มีเรียนตอนกลางวันฉลามจะนอนยาวและตื่นอีกทีก็ตอนค่ำ ทะเลทำทุกอย่างให้เบาที่สุด แง้มประตูห้องนอนดูว่าฉลามยังหลับอยู่หรือเปล่า พอเปิดประตูก็ต้องยิ้มออกมา ฉลามนอนหลับอยู่บนเตียง โดยมีวานิลลาแมวเปอร์เซียสีขาวนอนอยู่บนอก คอฟฟี่กระโดดขึ้นเตียงไปนอนข้างๆอีกตัว ทะเลปิดประตูเบาๆ เอาถุงบนเค้าท์เตอร์มาที่โซฟา เปิดถุงเอากล่องขนาดใหญ่ใบหนึ่งออกมาจากถุง เปิดออกหยิบคู่มือเล่มเล็กขึ้นมาเปิดอ่าน ''ทำยังไงล่ะเนี่ย'' ทะเลยิ่งอ่านก็ยิ่งงง เอาชิ้นส่วนต่างๆในกล่องออกมาวางกองบนโต๊ะ ''ทำไปก่อนละกัน'' ฉลามรู้สึกหนักบนอกจึงสะดุ้งตื่น ''เมี้ยวว'' วานิลลาที่นอนบนอกร้องส่ทันที ฉลามยิ้ม ยื่นมือไปลูบขนนุ่มๆของวานิลลา ฉลามมองไปรอบๆห้อง ทะเลยังไม่กลับมาสินะ วันนี้ทะเลบอกว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกกลับเย็นๆ ฉลามควานหาโทรศัพท์เอามากดดูเวลา จะสามทุ่มแล้ว น่าจะกลับมาได้แล้วนี่ ฉลามกดโทรออกไปหาทะเล เสียงโทรศัพท์ของทะเลดังมาจากด้านนอก ฉลามลุกขึ้นเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น ''ตื่นแล้วเหรอ'' ทะเลใส่ผ้ากันเปื้อนยืนอยู่ในครัว ฉลามเดินไปสวมกอดจากด้านหลัง จูบเบาๆที่หลังคอทะเล ทะเลยื่นมือไปยีผมของฉลาม ''ไปไหนมา'' ''ไปซื้อของนิดหน่อย'' ''ไปนาน'' ''แวะพาน้ำไปกินข้าวมาด้วยน่ะ'' ''น้ำเป็นไงบ้าง โอเคมั้ย'' ''น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะ'' ''ดีแล้ว ถ้างั้นก็กินข้าวมาแล้วเหรอ'' ''กินได้อีก ไม่เป็นไรหรอก'' ''ถ้าอิ่มแล้วก็ไม่ต้องกินก็ได้'' ''เราแยกกระเพาะไว้กินข้าวกับฉลาม'' ฉลามขำ ''เป็นหมอหรือพ่อมดเนี่ย'' หยิกแก้มทะเลเบาๆ เอาคางเกยไหล่ ''ทำอะไรกินอะ'' ''แกงเขียวหวาน เห็นบ่นว่าอยากกินนี่'' ''อืม หอม'' ฉลามเอาจมูกซุกหลังทะเล มือโอบเอวบางๆของทะเลไว้ ''แกงอะหรอ'' ''เลอะ'' ทะเลยิ้มเขิน ''อะไรเล่า หิวมั้ย'' ฉลามพยักหน้า ''จะเสร็จแล้ว ไปให้อาหารลูกหน่อย'' ฉลามคลายกอดเดินไปเปิดตู้หยิบถุงอาหารแมวลงมา ''เมี้ยวว'' ''เมี้ยวว'' คอฟฟี่กับวานิลลารีบวิ่งตามฉลามไปที่ชาม ฉลามเทอาหารใส่ชาม แมวทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปกินทันที ฉลามลูบหัวลูกๆแล้วมานั่งรอที่โต๊ะ ทะเลถือชามแกงและจานข้าวมาวางบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม ฉลามตักกิน ''อร่อยมั้ย'' ''อื้ม อร่อยเหมือนเดิม'' ชีวิตของฉลามนั้นค่อนข้างซ้ำๆเดิมๆ นอน ตื่น รอทะเลกลับมาหา ออกไปขับรถเล่นตอนกลางคืนบ้าง แต่ฉลามก็ชอบที่ใช้ชีวิตซ้ำๆแบบนี้ ขอแค่มีทะเลอยู่ในชีวิตทุกวันก็พอ ''แล้ววันนี้ออกไปทำอะไรมาเหรอ'' ทะเลยิ้มแบบมีเลศนัย ''ให้เดา'' ฉลามคิด ''ไปซื้อของให้คอฟฟี่กับวานิลลาหรอ'' ทะเลส่ายหัว ''ก็ปกติชอบออกไปซื้อของให้ลูกตลอด'' ''วันนี้ซื้อของมาให้พ่อ'' ฉลามเลิกคิ้วแปลกใจ ''อะไร เครื่องเกมหรอ'' ''ไม่ใช่ หลับตาก่อนดิ'' ฉลามหลับตา ทะเลเดินมาจับมือของฉลามให้ลุกขึ้น ''อย่าลืมตานะ'' ''โอเค'' ทะเลพาฉลามเดินไปเรื่อยๆ ''ตรงนี้และ ลืมตา'' ฉลามลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าชั้น มีอะไรบางอย่างถูกผ้าคลุมอยู่ ''เปิดสิ'' ฉลามดึงผ้าออก มันคือตู้ปลาทะเล ''เคยบอกว่าอยากได้ตู้ใหม่ไม่ใช่เหรอ'' ฉลามดีใจมาก งานอดิเรกของฉลามคือการเลี้ยงปลาสวยงาม ในห้องก็มีตู้ใหญ่อยู่แล้ว ''ชอบปะ เราก็เลือกไม่เป็นอะ ถามคนขายเอา'' ฉลามยิ้ม หอมแก้มทะเลฟอดใหญ่ ''ขอบคุณนะครับ'' ทะเลยิ้มเขินสายตาของฉลาม ''พูดครับทำไมล่ะ'' ''ไม่ชอบเหรอ'' ฉลามยื่นหน้ามาใกล้ ทะเลยื่นหน้าสู้ ''ชอบดิ'' ฉลามอุ้มทะเลขึ้น เดินเข้ามาในห้องนอน ค่อยๆวางทะเลลงแล้วขึ้นไปนอนคร่อม เอามือปัดผมที่ปรกหน้าของทะเล โน้มลงไปจูบหน้าผากของทะเล ยื่นหน้าไปเลียใบหูของทะเล ทะเลสะดุ้งเล็กน้อย ''อึก'' ฉลามลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอของทะเล ดูดคอขาวๆของทะเลจนเป็นรอยแดง เชยคางของทะเลหันหน้าไปจูบเบาๆ ทะเลหันตัวไปหาฉลาม ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีากกันอย่างแผ่วเบา ฉลามเอามือสอดเข้าไปในกางเกงของทะเล ''อืออ'' ทะเลครางในลำคอ ฉลามสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับทะเล แลกลิ้นแลน้ำลายกันอย่างเมามันส์จนทะเลเคลิ้มไปหมด ฉลามเอามือดึงเอวทะเลเข้ามาชิดตัวมากขึ้น ถอดเสื้อของทะเลออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำซ่อนรูปของทะเล กล้ามของทะเลมองเห็นเป็นมัดๆชัดเจน กล้ามหน้าท้องเรียงกันเป็นแพสวย ผิวขาวเนียนนุ่มดูยั่วยวน ฉลามจับทะเลนอนลง ขึ้นไปนอนคร่อม ยื่นหน้าลงมาดูดหัวนมสีชมพูระเรื่อของทะเล ''อะ อ๊ะ'' ฉลามตวัดลิ้นเลียหัวนมของทะเลไปมา ทะเลเอามือสางผมของฉลาม ฉลามจูบไปทั่วตัวของทะเล ลากลิ้นเลียลงไปตามร่องกล้ามหน้าท้อง ฉลามถอดเสื้อออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำของฉลาม อกหน้าไหล่กว้าง กล้ามแขนเป็นมัดๆ ขึ้นมานั่งคร่อมหน้าทะเล ถอดกางเกงออก ควยฉลามเเข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ฉลามดึงกางเกงในลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วเด้งออกมาตีหน้าของทะเล ทะเลเอาควยของฉลามเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' ทะเลอมควยของฉลามอย่างบรรจง สายตาก็มอตาของฉลามอยู่ตลอด ทะเลถอกควยของฉลามลง เลียไปตามแง่งควยของฉลาม ตวัดลิ้นเเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยของฉลาม ฉลามจับหัวของทะเลไว้ เด้งเอวเย็ดปากของทะเลเบาๆเป็นจังหวะ ''อ๊อก ออก ออก'' ควยฉลามใหญ่คับปากทะเลไปหมด ฉลามสอดควยเข้าออกปากของทะเลอย่างช้าๆ มองหน้าของทะเลตอนนี้ก็ยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก ฉลามดันควยเข้ามาในปากทะเลจนสุดลำแล้วค้างไว้ ทะเลเอามือตีเอวของฉลาม ''ออก อ๊อก'' ควยฉลามแทงเข้ามาลึกจนทะเลสำลัก ฉลามถอนควยออก น้ำลายทะเลไหลเยิ้มติดควยฉลามมา ฉลามเอาควยตีลิ้นของทะเลรัวๆ ''น่ารัก'' ฉลามเลื่อนตัวลงไป ยกขาของทะเลขึ้นสูง รูหีสีชมพูของทะเลขมิบไปมา ฉลามยื่นหน้าไปเลียหีของ ''อ๊ะ อาาา'' ฉลามตวัดลิ้นเลียหีของทะเลไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของฉลามทำเอาทะเลเสียวไปหมด กำผมของฉลามไว้ ฉลามเลียหีของทะเลจนชุ่ม เงยหน้าขึ้นมามองหน้าทะเลที่เยิ้ม ฉลามยิ้ม นั่งขึ้นเอาควยถูตรงรูของทะเล ''จะเข้าไปละนะ'' ทะเลพยักหน้า ฉลามดันควยเข้ามาเรื่อยๆจนมิดลำ ''อะ อึก'' ควยฉลามใหญ่คับหีทะเลไปหมด แทงเข้ามาลึกจนทะเลทั้งจุกทั้งเสียว ฉลามเด้งเอวเย็ดหีของทะเลเป็นจังหวะ ''อะ อาาา อ๊ะ'' ''ซี้ดด'' หีของทะเลนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของฉลามไม่หยุด ฉลามจับเอวของทะเลไวแล้วกระแทกควยเข้ามาเรื่อยๆช้าๆ โน้มตัวลงมาจูบทะเลอย่างดูดดื่ม ''อืออ'' ทะเลเอามือกอดคอขงฉลามไว้ ฉลามเอามือช้อนเอวของทะเลแล้วซอยหีของทะเลอย่างเมามันส์ ''อึก อึก อือออ'' ควยฉลามแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของทะไลจนเสียวไปหมด ควยทะเลแข็งกระดกขึ้นลง ฉลามมองหน้าตอนเสียวของทะเลแล้วก็ยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก กอดทะเลไว้แน่นแล้วซอยอย่างเร็วและแรง ทะเลจับควยตัวเองสาวขึ้นลง ''อึก อืออ อ๊ะ'' ทะเลน้ำแตกออกมาคามือ ฉลามเด้ารัวๆ ''ซี้ดดด อ้าา!'' ฉลามกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของทะเล ฉลามอุ้มทะเลขึ้นไปนั่งบนตัวของตัวเอง จับตัวทะเลขย่มขึ้นลง ทะเลเอามือยันข้างหลังไว้ ฉลามจับเอวของทะเลแล้วเด้งตัวเย็ดทะเลอีกรอบทันที ''อะ อ๊ะ อาาา อือออ'' ''ซี้ดดดด'' ฉลามซอยหีของทะเลรัวๆ เด้งตัวสอดควยเข้าออกหีของทะเลเป็นจังหวะ หน้าของทะเลตอนนี้ทำเอาฉลามควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ไหว ตอกควยเข้าไปในหีทะเลอย่างเร็วและแรง ''อึก อือออ'' ทะเลคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของฉลาม เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ฉลามเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ควยฉลามแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของทะเลย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยทะเลแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ฉลามกระแทกเข้าไปไม่ยั้ง ''อะ อ๊ะ อาาา'' ทะเลควยกระตุกน้ำแตกออกมา ฉลามซอยรัวๆ '''อ้าาา ซี้ดดด!'' ฉลามตอกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีของทะเลจนอุ่นไปหมด ทะเลหมดแรงฟุบตัวนอนลงบนอกของฉลาม ฉลามจูบหน้าผากของทะเลเบาๆ ดึงลงมานอนกอดข้างๆ หอมแก้มของทะเล ทะเลมองหน้าฉลาม ฉลามยิ้ม ยื่นหน้าไปจูบทะเล ''ไว้ไปซื้อปลามาใส่ตู้กันนะ'' ฉลามบอก ทะเลพยักหน้า จากนั้นทั้งคู่ก็กอดกันหลับไป
* k1 l: Y; [0 V4 }: C1 c* A
เจแปน ''ไอเจ มึงจะไปแล้วจริงๆเหรอวะ'' เสียงของเพื่อนดังออกมาจากโทรศัพท์ เจแปนจ้องจอเขม็งตั้งใจเล่นเกม ''เออ กูนัดพี่น้ำเค้าไว้'' ''เออ ตกลงที่มึงยอมติวเนี่ยเพราะอะไรวะ'' ''ของโคตรดี โคตรน่ารัก'' ''ติดหีนี่เอง'' ''คนอย่างไอเจมันจะไปมีเรื่องอะไรวะ คิดว่ามันยอมติวเพราะอยากตั้งใจเรียนหรือไง'' ''กูไม่เถียง'' เจแปนขำ ตอนแรกเจแปนกะว่าจะเลิกติวแล้ว แต่พอไปเจอน้ำแล้วกลับถูกใจเอามากๆ เรียกว่าตรงสเปคเลยดีกว่า หน้าสวย เอวบาง หุ่นลีน แถมเป็นรุ่นพี่ด้วย ของชอบเจแปนเลย ''แล้วมึงจะติวไปจนจบคอร์สเลยเหรอวะ'' ''ไม่หรอก เสียเวลา เดี๋ยวพอกูได้พี่เค้าเมื่อไหร่ค่อยเลิกติว'' ''โห ถ้างั้นวันนี้ก็ได้ละมั้ง ระดับเจแปนแล้ว'' เจแปนยิ้มมุมปาก ''เออ ไม่นานหรอก เดี๋ยวเค้าก็เสร็จกู ดูทรงแล้วน่าจะใสๆ ไม่ทันกูหรอก'' ''ยังไงก็มาอัพเดทด้วยละกัน'' ''พนันกันปะว่าไอเจจะได้กี่วัน'' ''กูว่าวันนี้แหละ'' ''กูว่าไม่เกินอาทิตย์'' เจแปนขำ ''พวกมึงเห็นกูเป็นคนยังไงเนี่ย'' ''เป็นคนเหี้ย'' ''นิสัยไม่ดี'' เพื่อนพูดมาพร้อมๆกัน ''พวกเพื่อนเหี้ย'' เพื่อนๆเจแปนหัวเราะชอบใจ ''กูไปละ เดี๋ยวสาย พี่เค้าไม่ชอบคนสาย'' ''แหม ทำตัวเป็นเด็กดีนะไอสัส'' ''อย่าทำให้พี่เค้าร้องไห้แบบตอนนั้นที่มึงไปหลอกฟังเค้าล่ะ'' ''ไม่หรอก'' เจแปนวางสายจากเพื่อน วางโทรศัพท์แล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เช็คตัวเองหน้ากระจก ฝึกยิ้มกระชากใจที่มัดใจใครมานักต่อนัก ''หล่อใช้ได้'' เจแปนพูดกับตัวเอง หยิบกระเป๋าเดินลงมา ฟีมพี่ชายนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เงยหน้ามามอง ''เอ้า ไอเจ ไปไหนวะ'' ''ไปติวกับพี่น้ำ'' ''เห็นมั้ย กูบอกแล้วว่าติวกับน้ำมันดี'' ''เออ ดีจริง ไปละ'' เจแปนออกมาจากบ้าน ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปที่สวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลนัก เจแปนเดินมานั่งที่โต๊ะหินอ่อน นั่งรอว่าเมื่อไหร่น้ำจะมา เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู ''ไอเหี้ย'' เจแปนลืมส่งไปบอกน้ำว่าจะมาเจอที่นี่ เลยรีบพิมพ์ข้อความส่งไป 'พี่ครับ เจอกันที่สวนสาธารณะนะครับ' 'ทำไมเพิ่งทักมาป่านนี้ล่ะ' 'พอดีตื่นสายน่ะครับ นี่กำลังจะออกแล้ว' 'โอเค งั้นเดี๋ยวพี่รีบไป' ถ้าบอกว่าเจแปนมาถึงนานแล้วแต่ลืมบอกต้องโดนดุแน่ เจแปนลุกขึ้นเดินไปซื้อน้ำมารอ สักพักน้ำก็เดินเข้ามา วันนี้น้ำแต่งตัวดูดีมาก เจแปนถึงกับจ้องจนลืมตัว ''มานานแล้วเหรอ'' น้ำนั่งลง ''เอ่อ เพิ่งมาได้ไม่นานเองครับ นี่ ผมซื้อน้ำไว้ให้พี่ด้วย'' ''ขอบคุณนะ'' น้ำยิ้มแล้วรับแก้วน้ำไป น้ำเงยหน้ามาสบตาเข้ากับเจแปน ''มองอะไรเหรอ'' ''วันนี้พี่แต่งตัวน่ารักจังครับ'' น้ำมองตัวเอง ''เหรอ'' ''ผมอะ หล่อปะ'' เจแปนยิ้มกวนๆ ยืดตัวมาหาน้ำ เสื้อกล้ามตัวโคร่งห้อยลงเผยให้เห็นหุ่นล่ำของเจแปนวับๆแวมๆ น้ำหลบตานิดหน่อย ''จะติวหรือยัง'' ''รีบจังเลยนะครับ'' เจแปนยิ้ม กลับไปนั่งตามเดิม น้ำหยิบชีทส่งให้เจแปน เจแปนยื่นมือไปรับ แอบจับมือของน้ำด้วย มือของน้ำนั้นนุ่มมาก ใช้นิ้วถูมือของน้ำเล็กน้อย น้ำดูไม่ได้สนใจหรือเขินอะไรทำให้เจแปนรู้สึกแปลกใจหน่อยๆ ''มา เริ่มติวกันเถอะ เดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน'' ทั้งคู่เริ่มติว ''มีตรงไหนไม่เข้าใจบ้างมั้ย'' ''มีครับ ตรงนี้อะ'' ''ไหน'' ''ตรงนี้'' เจแปนเขยิบมาจนชิดตัวน้ำ ยื่นหน้าลงมาชี้กระดาษจนหน้าของทั้งคู่ใกล้กัน เจแปนหันไปหาน้ำจังหวะเดียวกับที่น้ำหันมาพอดี สายตาของทั้งคู่สบกัน น้ำรู้สึกเขินนิดหน่อยจึงผงะออก เจแปนยิ้ม ''พี่น้ำตาสวยจังครับ'' น้ำหลบหน้าเจแปน ''ตั้งใจติวน่า'' ''ครับๆ'' เจแปนขำ หลังจากผ่านไปพักใหญ่ทั้งคู่ก็ติวเสร็จ ''เป็นไง วันนี้โอเคมั้ย'' ''โอเคมากครับ พี่น้ำสอนเข้าใจมากเลย'' เจแปนยิ้ม ''ทำไมวันนี้ทำตัวแปลกๆ'' เจแปนเลิกคิ้ว ''แปลกตรงไหนครับ'' ''ก็ดูไม่ปกติ'' ''น่ารักผิดปกติเหรอ'' ''พอแล้ว'' น้ำลุกขึ้น เจแปนลุกตาม ''กลับกันเถอะ'' ''เดี๋ยวสิพี่'' เจแปนเดินไปจับมือของน้ำ น้ำหันมามอง ''ไปปั้นเรือเป็ดกัน'' ''เรือเป็ด'' ''อืม เรือเป็ด ปะ'' ''เดี๋ยวสิ'' เจแปนลากน้ำมาตรงจุดปั่นเรือเป็ด เจแปนจ่ายเงินแล้วพาน้ำลงมาบนเรือ เจแปนเริ่มปั่นเรือ เรือแล่นออกไป น้ำเองก็ช่วยปั่นอย่างงงๆ ทำไมอยู่ๆถึงได้โดนลากมาปั่นเรือกันล่ะ ''พี่ไม่เคยปั่นเป็ดเหรอ'' น้ำส่ายหัว ''ไม่เคยหรอก แปลกเหรอ'' ''แปลกสิพี่ คนรุ่นพี่น่าจะเคยนะ'' ''นี่จะบอกว่าแก่เหรอ'' ''เปล่าสักหน่อย'' เจแปนหัวเราะ เจแปนนั้นหุ่นดีมาก เหมือนเด็กเล่นกีฬาที่มีกล้ามเนื้อเห็นชัด กางเกงขาสั้นเผยให้เห็นท่อนขาแน่นๆ เหมือนตั้งใจจะให้เห็นมากกว่า เจแปนแอบมองว่าน้ำมองตัวเองอยู่หรือเปล่าแล้วยิ้มออกมา น้ำมองไปรอบๆ คนที่ปั่นอยู่ส่วนใหญ่จะเป็นคู่รัก ''ปกติเค้ามาปั่นกับแฟนเหรอ'' ''ใช่ น่ารักจะตาย พี่ไม่เคยมากับแฟนเหรอ'' ''ไม่เคยอะ'' ''พี่เคยมีแฟนปะ'' น้ำเงียบไปแปปหนึ่ง ''เคยสิ'' น้ำปั่นต่อ บรรยากาศดูเศร้าลงทันทีอย่างเห็นได้ชัดจนเจแปนรู้สึกผิดว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ''ขอโทษนะพี่'' ''ไม่เป็นไรๆ พี่ไม่ได้อะไรแล้ว จริงๆปั่นแบบนี้ก็ชิวดีเหมือนกันนะ'' น้ำยิ้ม รอยยิ้มของน้ำนั้นทำเอาเจแปนใจเต้นแรง ทั้งคู่ปั่นมาถึงฝั่ง ''ขอบคุณที่ช่วยปั่นให้นะ'' ''พี่อะ ไม่ปั่นเลย ปล่อยให้ผมปั่นอยู่คนเดียว'' เจแปนทำหน้ายู่ น้ำหัวเราะ ยื่นมือไปลูบหัวของเจแปนเบาๆ ทำเอาเจแปนเขินเพราะไม่เคยมีคนทำแบบนี้มาก่อน ปกติจะทำให้คนอื่นตลอด น้ำโน้มตัวยื่นหน้ามาใกล้ ''ไว้เจอกันนะ'' น้ำยิ้มโบกมือให้แล้วเดินจากไปอีกทาง เจแปนโบกมือตอบ ยิ้มกับตัวเองคนเดียว น่ารักขนาดนี้ยังไงเจแปนก็ต้องได้ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-7-31 22:04:06
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-7-31 22:24:34
โพสต์ 2022-7-31 22:48:11
โพสต์ 2022-8-1 00:47:01