แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-8-29 01:14 ( ]& f. W- G; ^' k1 k0 t3 }
: l8 Z; ?* l7 O
1 n8 C0 R8 G. ?
ธีร์ ''จริงๆเลยนะ'' ธีร์ถอนหายใจ มองดูนักศึกษาของตัวเองที่นอนแผ่อยู่บนเตียง จะบอกว่าเป็นความผิดของธีร์ก็ได้ที่ชวนให้เปาดื่ม แต่เพราะนั่นก็เพราะว่าเห็นเปาเครียดนี่นา ใครจะไปคิดกันว่าเปาจะกระดกไม่หยุดจนเมาเละแบบนี้ ธีร์จับเปาให้นอนดีๆ เปาดึงแขนของธีร์ไปกอดจนเกือบล้มลงไปทับแต่ธีร์เอาอีกข้างยันขอบเตียงไว้ได้ทัน เปาเอาหัวถูแขนของธีร์ไปมา ''อืออ'' ''เมาหนักมากเลยนะเรา'' ''เมาอะไร ไม่เมาสักหน่อย'' ''ไม่เมาอะไร ดูสภาพด้วย'' ''อือ นอนด้วยกันสิครับพี่'' เปาดึงธีร์จนเซเกือบเสียหลัก ''เปา นอนดีๆ'' ''มานอนด้วยกัน'' เปาทำเสียงงอแง ธีร์ดันหัวของเปาให้นอนบนหมอน ''ไปอาบน้ำก่อนไป จะได้สร่างขึ้นหน่อย'' ''ไม่เอา ไม่อาบ'' ธีร์ส่ายหัวอย่างปลงๆ ''งั้นเช็ดตัวมั้ย'' เปาพยักหน้า ''งั้นพี่ไปเก็บห้องก่อน เดี๋ยวมาเช็ดตัวให้ โอเคมั้ย'' ''ครับ'' เสียงเปายังคงเมาอ้อแอ้อยู่ ธีร์เดินออกมาจากห้องนอน มองกองกระป๋องเบียร์และจานของกินที่เละเทะอยู่หน้าโซฟา ธีร์เอาถุงใบใหญ่มาเก็บขยะ เอามือจับที่หลังของตัวเอง ให้มาก้มๆเงยๆแบบนี้ธีร์ไม่ปวดหลังก็คงจะแปลก ธีร์เอาขยะไปทิ้งแล้วเอาไม้ถูพื้นมาถูทำความสะอาดให้เรียบร้อย ธีร์เป็นคนที่รักความสะอาดมากเลยใช้เวลานานพอสมควรในการเก็บกวาด ธีร์เดินไปดูเปาที่ห้องนอน ดูเหมือนเปาจะหลับไปแล้ว ธีร์ถอดเสื้อผ้าออก หยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว เดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดให้น้ำไหลลงมารดร่างกาย จะว่าไปก็รู้สึกปวดหัวนิดๆเหมือนกัน ธีร์ไม่ได้กินเหล้ามานานแล้วตั้งแต่เรียนจบ สมัยก่อนที่กินก็เพื่อเข้าสังคมทั้งนั้น ไม่ได้กินเก่งหรือคอแข็งอะไร ดีที่กินไปไม่เยอะเพราะเวลาธีร์เมาแล้วเป็นเรื่องทุกที ธีร์เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เหลือบไปเห็นกล่องใส่ของที่ยังเก็บไม่เรียบร้อย ธีร์ใส่เสื้อผ้า เดินไปเก็บของใส่กล่องต่อ หยิบรูปที่เปาดูแล้วหงุดหงิดขึ้นมา เป็นรูปของธีร์และกลุ่มเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย หลังจากเรียนจบก็ไม่ค่อยได้เจอกันหรือติดต่ออะไรกันเลย ไม่รู้ว่าเป็นยังไงกันบ้าง แต่ทุกคนคงแยกย้ายกันไปเติบโตในเส้นทางของตัวเองกันหมดแล้วนั่นแหละ ธีร์มองผู้หญิงที่เกาะแขนธีร์ในรูป คนคนนี้คือริน แฟนเก่าสมัยมหาลัยของธีร์ พอมาดูรูปนี้ก็ชวนให้นึกถึงความหลังสมัยเรียน ธีร์เป็นนักศึกษาปีหนึ่งที่ค่อนข้างเนิร์ดเลยก็ว่าได้ ท่าทางเก้ๆกังๆดูเขินอาย มีผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารักสดใสเข้ามาทัก คนคนนั้นคือรินนั่นเอง รินเป็นคนที่อารมณ์ดี คอยช่วยเหลือธีร์มาตลอดเรื่องการเข้าสังคม กระทั่งได้แนะนำธีร์กับกลุ่มเพื่อนของริน สุกท้ายทุกคนก็สนิทกันได้ รวมถึงธีร์ที่เริ่มผ่อนคลายลงและเป็นตัวเองมากขึ้น จากความสนิทและผูกพันธ์กลายเป็นความชอบพอ ธีร์กับรินได้คบกันโดยที่รินเป็นฝ่ายขอธีร์คบก่อน ช่วงแรกอะไรก็ดีไปหมด เต็มไปด้วยความสุขไร้ซึ่งปัญหา ทั้งคู่คบกันตั้งแต่ปี1ถึงปี5 แต่นั่นแหละ ทุกอย่างมันราบรื่นเกินไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ทุกอย่างล้วนเป็นความเคยชิน จนวันหนึ่ง ธีร์กะจะไปเซอไพร้ส์วันเกิดรินโดยไม่บอกล่วงหน้า เจอรินกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มกำลังมีอะไรกันที่ห้องของริน เหมือนโลกได้พังทลายลงต่อหน้าต่อตาธีร์ รินร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายกอดขาขอโทษธีร์ แต่ธีร์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น หลังจากวันนั้นที่ธีร์ออกมาธีร์ก็ไม่ไปคุยกับรินและเพื่อนคนนั้นอีกเลย ความสัมพันธ์ในกลุ่มเริ่มแย่ลง ทั้งหมดแยกย้ายกันไปหากลุ่มใหม่ รินกับเพื่อนคนนั้นไปกันไม่รอด ส่วนธีร์ก็อยู่ตัวคนเดียวมาจนถึงปี6 เวลาผ่านไปธีร์เริ่มโตขึ้นและคิดได้ว่า เรื่องนั้นคงไม่ได้มีแค่รินหรอกที่ผิด ธีร์เองก็ผิดเหมือนกันที่เป็นแฟนที่ไม่ดีพอ ไม่โรแมนติค เอาแต่เรียนจนไม่มีเวลาให้ริน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้แปลว่ารินจะนอกใจธีร์ได้ ถ้ารินมาขอเลิกธีร์ตรงๆธีร์จะไม่โกรธอะไรทั้งนั้น ทุกวันนี้กลุ่มเพื่อนก็คงจะยังเป็นกลุ่มอยู่ แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว ธีร์ไม่ได้ติดใจอะไร มันก็แค่บทเรียนหนึ่งในชีวิตของธีร์เท่านั้น แต่เรื่องนี้ก็เป็นสาเหตุให้ธีร์ปิดใจไม่คบกับใครมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะคิดว่าไม่ควรจะมีความรักกับใครถ้าตัวเองยังไม่พร้อม ถ้ามีรักใหม่จริงๆธีร์อยากจะทุ่มเททั้งเวลาและความรักให้อย่างเต็มที่ เพื่อจะได้ไม่ซ้ำรอยกับตอนนั้นอีก ธีร์เก็บของจนเสร็จ กลับมาที่เตียงพร้อมกับผ้าและกาละมัง ธีร์นั่งลง เอาผ้าจุ่มแล้วบิดน้ำ ''เปา เช็ดตัวก่อน'' ''อืออ'' เปางัวเงีย ธีร์เอาผ้าวางที่หน้าผ้าแล้วค่อยๆลูบไล้ไปตามใบหน้าของเปา ''หน้าแดงเชียว'' ธีร์มองใบหน้าของเปาไปพลางเลื่อนมือเช็ดไปเรื่อย เปาเป็นคนที่หล่อและดูดีมากเลยทีเดียวเวลาที่อยู่นิ่ง เวลาปกติมักจะหัวเราะทำหน้าตาทะเล่นอยู่ตลอด แต่ธีร์ก็คิดว่ามันน่ารักดี ธีร์เลิกเสื้อของเปาขึ้น เผยให้เห็นหุ่นล่ำของเปา กล้าแขนแน่น ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงเป็นแพ ถึงธีร์จะรู้ว่าเปาหุ่นดีแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะล่ำบึ้กขนาดนี้ ธีร์ค่อยๆใช้ผ้าเช็ดลงไปตามหน้าอกและท้องของเปาอย่างช้าๆ ความรู้สึกบางอย่างตีกันอยู่ข้างในหัวใจของธีร์ บอกตัวเองว่านี่คือนักศึกษา ธีร์ถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ๆเปาก็จับมือของธีร์ ธีร์หันไปมองหน้าเปาที่มองมาด้วยสายตาที่เดาไม่ออก ''เอ่อ แค่จะเช็ดตัวให้น่ะ ขอโทษ'' ''อาจารย์ธีร์ชอบหุ่นผมมั้ยครับ'' ''ทำไมจู่ๆก็ถามแบบนั้นล่ะ แล้วทำไมอยู่สองคนถึงเรียกว่าอาจารย์'' เปาจับมือของธีร์เลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ ยัดมือธีร์เข้าไปในกางเกงตัวเอง ธีร์ตกใจมากจะชักมือออกแต่ไม่รู้ว่าเปาเอาแรงมาจากไหน กระชากธีร์ลงไปกอดไว้แน่น กระซิบเบาๆที่ข้างหูของธีร์ ''อาจารย์ครับ ช่วยผมหน่อย'' มือของธีร์สัมผัสโดนกับควยของเปาที่ตอนนี้แข็งเต็มที่ ''ช่วยอะไร เลิกเล่นน่า'' ''นะครับ ผมร้อนมากเลย นะครับอาจารย์'' เสียงกระเส่าที่ข้างหูทำเอาธีร์ขนลุก หันไปมองเปาที่ทำสีหน้าทรมาณกับอาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก่อนจะตัดสินใจจับควย10นิ้วอุ่นๆของเปาที่เเข็งสู้มือแล้วค่อยๆขยับมือขึ้นลง ''อาา'' เปาครางอยู่ข้างหูธีร์ ธีร์ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่แต่ก็ทำไปแล้ว ธีร์จับควยของเปาสาวขึ้นลงเป็นจังหวะ เปากัดริมฝีปากครางในลำคอ มือบีบไหล่ธีร์แน่น เอวเริ่มขยับสู้มือของธีร์ ลมหายใจร้อนผ่าวของเปาที่รดต้นคอธีร์ทำเอาธีร์เสียววาบ เปาจับมือธีร์ไว้แล้วเด้งเอวเย็ดมือธีร์รัวๆ ''อะ ซี้ดดด อาจารย์ครับ เสียวจังเลยครับ'' คำพูดลามกของเปาทำเอาธีร์เขินจนหน้าแดง ''อะ อ้าา!'' เปาน้ำแตกออกมาคามือของธีร์ น้ำควยอุ่นๆของเปาไหลออกมามากมาย ธีร์รีบชักมือออก เดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูหันหลังพิงเอามือวางไว้ที่อก ธีร์ทำอะไรลงไป นั่นมันนักศึกษาของธีร์นะ ธีร์เองก็เป็นอาจารย์ด้วย ธีร์รีบล้างมือ สงบสติตัวเอง มันเป็นเพราะเปาเมาเท่านั้น ถ้าธีร์ไม่คิดอะไรเปาเองก็คงไม่คิดอะไร ใช่ เปาไม่ผิด เปาไม่รู้เรื่อง ธีร์มองเป้าของตัวเองที่ตอนนี้ก็แข็งขึ้นมาเหมือนกัน ธีร์กลับออกมาจากห้องน้ำ ถอดกางเกงของเปาออกแล้วทำความสะอาดให้ เปิดตู้หยิบบ๊อกเซอร์ของตัวเองออกมาใส่ให้เปา ธีร์เลื่อนตัวขึ้นไปนอนอีกฝั่ง เปาเอื้อมมือมากอดเอวของเปา ไม่รู้ทำไมเวลาเปาสัมผัสโดนตัวทีไรมักจะมีความรู้สึกแปลกๆแบบนี้ทุกที แม้กับรินธีร์เองยังไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย ใช่ รู้สึกเขิน เขินทำไมกัน เปาดึงธีร์เข้าไปกอดแน่นขึ้น เอาหน้าซบแผ่นหลังของธีร์ ธีร์รู้สึกผิด รู้สึกผิดที่รู้สึกดี ธีร์หลับตาลง ก่อนที่จะหลับไป
& I2 U9 s4 u- X* p9 G
เปา เปางัวเงียตื่นขึ้นมา ค่อยๆลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องรีบหลับตาหยีเพราะแสงแดดจ้าที่สาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง มองไปรอบๆตัว จริงด้วย เมื่อคืนเปาไม่ได้กลับห้องสินะ มองดูตัวเองที่เปลี่ยนชุดเรียบร้อย รวมไปถึงกางเกงที่ไม่ใช่ของตัวเองด้วย เปาเลื่อนตัวขึ้นมานั่ง เอามือกุมหัวเพราะความรู้สึกหนักอึ้ง เมื่อคืนคงดื่มไปหนักมาเลยสินะ เปาภาพตัดจำอะไรไม่ได้ไปตอนไหนก็ไม่รู้ จำได้ล่าสุดคือตอนที่ดูรูปแล้วรู้สึกหงุดหงิด ธีร์ชวนให้กินเหล้าก่อนกลับ จากนั้นก็อะไรไม่ได้แล้ว แต่คงหนักน่าดูเพราะธีร์ถึงกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เปาเกาหัวอย่างหงุดหงิดตัวเอง ไม่รู้ทำเรื่องอะไรน่าอายลงไปบ้าง ยิ่งเป็นคนเมาแล้วบ้าๆบอๆอยู่ด้วย ''ไอเปาเอ๊ย'' เปามองหาธีร์แต่ก็ไม่เจอ ลุกจากเตียงเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น กลิ่นหอมลอยเตะจมูก ''ตื่นแล้วเหรอขี้เมา'' เสียงธีร์ดังมาจากครัว เปาเดินไปดูก็เจอกับธีร์ที่ใส่ผ้ากันเปื้อนกำลังทำอาหารอยู่ เปานั่งลงที่โต๊ะ ''เมื่อคืนผมเมามากเลยเหรอครับ'' ''ก็กระดกซะขนาดนั้น ไม่เมาสิแปลก'' ''ขอโทษนะครับ ที่ทำให้พี่ธีร์ลำบาก'' เปารู้สึกผิดมากจริงๆ แค่ดูรูปแล้วก็ตีโพยตีพายไปใหญ่ ''ไม่ต้องขอโทษหรอก แต่ขออย่างนึงได้มั้ย'' ''อะไรเหรอครับ'' ''เวลาไปกินข้างนอกอย่ากินหนักจนเมาแบบนี้อีก นี่โชคดีที่อยู่ห้องพี่'' ธีร์เสียงดุทำให้เปาหงอย ''ปกติผมก็ไม่ได้กินหนักขนาดนี้หรอก'' ''แล้วทำไมเมื่อคืนซัดไปขนาดนั้นล่ะ'' ''ไม่รู้สิครับ'' เปาฟุบกับโต๊ะ จะให้บอกว่าหึงธีร์หรือยังไงกัน ธีร์ยกชามมาวางหน้าเปา ''ข้าวต้มกุ้ง ง่ายไปหน่อยแต่น่าจะพอกินได้นะ'' ''ขอบคุณนะครับ'' เปาตักขึ้นมากิน ''อร่อยมากครับ'' ธีร์ยิ้ม ตักกินบ้าง ''ดีนะที่วันนี้ไม่มีสอนตอนเช้า'' ''ผมก็ไม่มีเรียนเหมือนกันครับ อาจารย์มีสอนตอนไหนเหรอครับ'' ''คลาสเย็นตอนบ่ายสามน่ะ ยังมีเวลาพักอีกเยอะ'' เปาพยักหน้า ''พี่ธีร์ครับ'' ''หืม'' ''เมื่อคืนถ้าผมทำอะไรแปลกๆไปผมขอโทษด้วยนะครับ'' เรื่องเมื่อคนไหลเข้ามาในหัวของธีร์จนธีร์หน้าแดงไม่รู้ตัวรีบหลบหน้าไปอีกทาง ''ช่างมันเเถอะน่า'' ทั้งคู่นั่งกินข้าวกันต่อจนเสร็จ เปาเอาจานไปล้างให้ ธีร์นั่งลงที่โซฟา เปิดดูข่าวทางโทรทัศน์ เปาตามมานั่งด้วย ''จะกลับตอนไหนก็ได้นะ นั่งเล่นก่อนก็ได้'' ''ครับ'' เปานั่งดูข่าวกับธีร์แต่ยิ่งดูก็ยิ่งเบื่อ ''ไม่เห็นสนุกเลยครับ'' ''เอ้า แล้วใครเค้าดูข่าวเอาสนุกกันล่ะ'' ธีร์ขำ ''ปกติเวลาว่างพี่ธีร์ทำอะไรเหรอครับ'' ธีร์นึก ''ก็อยู่ห้องนี่แหละ พักผ่อน คนแก่อย่างพี่จะไปทำอะไรล่ะ'' ''แก่อีกแล้ว คำก็แก่สองคำก็แก่ รู้มั้ยครับว่าแก่หรือไม่แก่ก็สนุกได้'' ''เหรอ'' ''พี่ธีร์มีอะไรที่อยากทำแต่ยังไม่เคยได้ทำมั้ยครับ อะไรก็ได้'' ''ก็มีนะ'' ''อะไรเหรอครับ'' ''อยากไปไปดูดาวที่ท้องฟ้าจำลอง'' เปาขมวดคิ้ว ''ตลกใช่มั้ยล่ะ'' ''เปล่าครับ แค่ไม่นึกเฉยๆว่านี่คือสิ่งที่พี่ธีร์อยากทำ'' เปาหัวเราะ ลุกขึ้นส่งมือมาให้ธีร์ ธีร์ทำหน้างง ''อะไรเหรอ'' ''ไปท้องฟ้าจำลองกันครับ'' ''ห้ะ'' ''ห้ะอะไรล่ะครับ ไปเปลี่ยนชุดเร็ว จะได้กลับมาทันพี่สอนพอดี'' ''เอ่อ'' ''ไปสิครับ'' เปาดึงให้ธีร์ลุกขึ้น ทั้งคู่เปลี่ยนชุด ธีร์หยิบกระเป๋าทำงานลงมาด้วย ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถของธีร์ เปาแบมือ ''ขอผมขับได้มั้ยครับ พี่ธีร์พักเถอะ'' ''เอ่อ ก็ได้'' ธีร์ยังคงงงๆอยู่เพราะมันกระทันหันไปหมด ทั้งคู่สลับที่กัน เปาขับรถออกมาจากคอนโด ''นี่จะไปกันจริงๆเหรอครับ'' ''จริงสิครับ ทำไมล่ะ'' ''แต่พี่โตแล้วนะ ไปที่แบบนั้นคงไม่เหมาะหรอก'' ''ทำไมจะไม่เหมาะล่ะครับ ไม่มีใครกำหนดไว้สักหน่อยว่าคนเราต้องทำอะไรตอนอายุเท่าไหร่ ถ้าเราอยากจะทำก็ทำเลย เดี๋ยวจะไม่ได้ทำแล้วจะมาเสียใจทีหลังนะครับ'' เปาพูดยิ้มๆแต่ดูมีความหมายมาก ''งั้นเหรอ'' ''ไปดูดาวกันนะครับ'' ธีร์ยิ้ม ''อืม''
; F: j. n. P# I- E5 W: E5 x
เปา
: Z* l# ~+ M& R5 _$ ~5 q
ธีร์ ทั้งคู่ขับมาจนถึงท้องฟ้าจำลอง เปาหาที่จอดรถได้ไม่ยากเพราะไม่ค่อยมีคน ทั้งคู่ลงมาจากรถ ภายนอกไม่ต่างไปจากเดิมที่ธีร์เคยมาเมื่อสมัยเด็กสักเท่าไหร่ จะมีที่เปลี่ยนไปก็คือความเก่าและทรุดโทรมนี่แหละ ''โห ครั้งสุดท้ายที่มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย'' ''ผมยังไม่เกิดเลยมั้งครับ'' ''เว่อ'' เปาขำ ถึงจะว่างั้นแต่ก็จริงของเปา ตอนเปาเกิดธีร์ก็อยู่ม.3แล้ว เปาซื้อตั๋วให้ตัวเองและธีร์ ทั้งคู่เดินเข้าไปข้างใน บรรยากาศข้างในก็ไม่ต่างไปจากที่ธีร์จำได้มากนัก แต่ของเล่นหลายอย่างอยู่ในสภาพที่พังหลายชิ้น มีกลุ่มนักเรียนจากหลายโรงเรียนที่นำโดยครูเดินไปมาเสียงเจี๊ยวจ๊าว ธีร์รู้สึกเขินแปลกๆ ''จะดีเหรอเปา'' ''ทำไมล่ะครับ'' ''ก็เด็กเต็มไปหมดเลย มีแต่ครูพานักเรียน คนพาลูกพาหลานมา'' ''นี่ไงครับ พี่ก็มากับเด็ก'' เปาชี้ตัวเอง ''ผมเป็นเด็กพี่ธีร์'' ''เด็กพี่ธีร์อะไรล่ะ'' ''จะให้เป็นอะไรก็ได้ครับ ลูกหรือหลานก็ได้'' ''เดี๋ยวเถอะ'' เปาหัวเราะชอบใจ ยื่นมือมาจับมือของธีร์ ''ไปกันเถอะครับ อีกเดี๋ยวจะถึงรอบแล้ว'' เปาพาธีร์มาที่ห้องดูดาว เข้าไปข้างในหาที่ที่ค่อนข้างลับตาและห่างไกลจากพวกเด็กนักเรียนตัวเล็กตัวน้อยที่กำลังนั่งคุยกัน ในห้องนั้นมืดมาก เห็นเพียงใบหน้าลางๆจากไฟสลัวที่ส่องมาจากเพดานซึ่งเป็นเหมือนกาแล็กซี่ สักพักก็มีเสียงบรรยายดังขึ้น ปรากฏดาวระยิบระยับบนเพดาน พวกเด็กส่งเสียงตื่นเต้น รวมถึงเปาเองที่ดูตื่นเต้นด้วยเช่นกัน ธีร์มองแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ มีกลุ่มดาวเกิดขึ้น คนบรรยายบอกว่ามันคือกลุ่มดาวคู่รัก เปาหันมาหาธีร์ ''เหมือนเราเลยนะครับ'' ''ดาวคู่รักอะนะ'' ''ดาวพ่อลูก'' ''ไม่มีโว้ย'' เปาหัวเราะเบาๆ ''พี่ชอบดาวเหรอครับ'' ''เปล่าหรอก'' ''แล้วทำไมถึงอยากมาดูดาวล่ะครับ'' ''พี่อะ เคยคิดไว้ว่าถ้ามีแฟน จะพาแฟนมาเดตที่นี่ ยุคนั้นอะนะ ยุคนี้เค้าไปดูหนังเที่ยวห้างแล้ว'' เปาเรี่มมีสีหน้าเศร้านิดหน่อย ''แล้วพี่ได้มากับผู้หญิงคนนั้นมั้ยครับ'' เปาถามถึงผู้หญิงในรูป มันยังคงค้างคาในใจเปาอยู่ ''ไม่ได้มาหรอก เราเลิกดกันก่อนน่ะ'' ''ขอโทษที่ถามนะครับ'' ''ไม่เป็นไร ถามได้ เรื่องมันผ่านมาแล้ว พี่ไม่ได้อะไรแล้ว'' เปาพยักหน้า ธีร์เอามือวางบนมือของเปา เปาใจเต้นแรงหันมามองธีร์ ''แต่ก็ได้มากับเปาแล้วนี่ไง'' ธีร์พูดพร้อมกับส่งร้อยยิ้มอบอุ่นที่คุ้นเคยมาให้ เปาเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ยื่นตัวมาหาธีร์ช้าๆ ธีร์เองก้ไม่ได้ถอยหนี เอามือช้อนท้ายทอยของเปาแล้วดึงเข้ามาจูบเบาๆ ไม่รู้ว่าทำไปทำไม แค่ปล่อยไปตามใจสั่งเท่านั้นเอง ทั้งคู่ประกบริมฝีปากค้างไว้อย่างนั้นไม่รู้นานเท่าไหร่ก่อนจะผละออกจากกัน ธีร์เงยหน้าไปมองดาวบนเพดานที่ตอนนี้มีอยู่เต็มไปหมดพร้อมกับยิ้มออกมา ส่วนเปานั้นเอาแต่มองธีร์ มือจับที่ริมฝีปากของตัวเอง ทั้งคู่กลับมาที่รถหลังจากโชว์จบ ''เฮ้อ เหมือนได้ปลดล็อคเลย'' ธีร์พูดอย่างสบายใจ ''ขอบคุณนะ'' ''ไม่เป็นไรครับ แต่ว่า พี่ก็ได้ปลดล้อคแล้ว แต่ผมยังไม่ได้เลยครับ'' ''อยากปลดล็อคอะไรล่ะ'' ''อยากบอกอะไรบางอย่างกับพี่ครับ'' ''อื้ม บอกมาสิ'' ''ผมชอบพี่นะครับ'' จู่ๆเปาก็พูดออกมาทำให้ธีร์ที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับงงกับสิ่งที่ได้ยิน ''หืม'' ''ผมชอบพี่ธีร์ครับ ชอบมากๆด้วย ชอบที่สุดเลยครับ'' เปาพูดเสียงดังทำเอาธีร์เขินจนหน้าแดง ''ขอจีบนะครับ'' ''เดี๋ยวก่อนเปา'' ธีร์ตั้งสติ ''อันนี้แกล้งมั้ย'' ''ผมดูเหมือนแกล้งพี่อยู่เหรอครับ'' เปาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ธีร์ไม่รู้ว่าต้องรับมือกับเรื่องนี้ยังไง ''พี่ไม่ชอบผมบ้างเหรอครับ'' ''ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่พี่แก่กว่าเปาตั้ง15ปีนะ'' ''ผมชอบพี่ธีร์ครับ พี่จะอายุ100ปีผมก็ชอบพี่อยู่ดี'' เปาพูดอย่างมุ่งมัน ในตาเต็มไปด้วยความจริงใจจนธีร์รู้สึกได้ และก็รู้ว่าเปาเป็นคนที่ปากตรงกับใจ ''แต่พี่เป็นอาจารย์เรานะ'' เปาจับมือของธีร์ ''ผมก็เป็นนักศึกษาของพี่ไงครับ'' ''เข้าใจที่พี่จะพูดมั้ยเนี่ย'' ''ไม่อยากเข้าใจครับ เข้าใจแค่ว่าผมชอบพี่ จะจีบ แค่นั้น'' ''เดี๋ยวก่อน'' ''ตามนั้่นนะครับพี่ธีร์'' เปาออกรถไปก่อนที่ธีร์จะได้พูดอะไรต่อ จนกระทั่งมาถึงมหาวิทยาลัย ''เปา คือเรื่องนั้นน่ะ'' ''พี่ครับ'' ''ห้ะ'' ''ผมให้พี่พูดอย่างเดียว พี่ชอบหรือไม่ชอบผมครับ'' ''ก็ชอบ'' ''แค่นั้นก็พอแล้วนี่ครับ เนอะ'' เปายิ้มกว้าง ยื่นหน้ามาหอมแก้มธีร์ หยิบกระเป๋าทำงานส่งให้ ''ฝากตัวด้วยนะครับ ผมจะรุกแบบสุดๆเลย ตั้งใจทำงานนะครับ'' ''ห้ะ'' เปาลงไปจากรถแล้วเดินจากไปทั้งอย่างนั้น ทิ้งให้ธีร์นั่งงงอยู่บนรถ ''อะไรวะเนี่ย'' นี่ธีร์เพิ่งโดนนักศึกษาบอกว่าจะจีบงั้นเหรอ มันอะไรกัน แล้วทำไมธีร์ถึงไม่ปฏิเสธไปล่ะ ธีร์ต้องปฏิเสธไปสิ ต้องบอกกับเปาอย่างเด็ดขาดว่าไม่ได้ แต่ทำไมอีกใจมันถึงรู้สึกดีใจกันล่ะ ธีร์ขึ้นมาบนห้องทำงาน วางกระเป่านั่งลง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ''เครียดเหรอธีร์'' อาจารย์หนุ่มที่เป็นเพื่อนร่วมงานถาม ''มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะครับ'' ''เรื่องอะไรกัน การสอนเหรอ'' ''ถ้าเป็นเรื่องนั้นก็ดีสิครับพี่'' ''อย่าเครียดเลย เอ้านี่'' หนุ่มส่งกาแฟมาให้ ธีร์รับมา ''พี่ไม่เห็นต้องซื้อมาให้ผมเลยครับ'' ''หึ พี่ไม่ได้ซื้อ'' ''อ้าว แล้วใครล่ะครับ'' ''มันแขวนอยู่หน้าห้องตอนพี่มาถึงน่ะ'' ธีร์หมุนแก้วดูก็เจอกับโน๊ตที่แปะอยู่ 'ชอบพี่ธีร์นะครับ' ธีร์รีบแกะโน๊ตนั้นเก็บใส่ไว้ในแฟ้ม ''ไอเด็กนี่''
2 C" O6 ^) i6 a( h& ?
หมี หมีนั่งอยู่ในห้องเรียนคณะทันตะด้วยสีหน้าที่เบื่อหน่าย นั่งฟังอาจารย์สอนอย่างไร้อารมณ์ เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆถึงจะเป็นห่วงแต่ก็ไม่อยากถามหรือยุ่งด้วยเพราะรู้ดีว่าหมีนั้นเป็นอะไร ช่วงนี้แม้หมีจะดีขึ้นมาจากเรื่องที่เลิกกับน้ำแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าและเหงาอยู่ ยอมรับตามตรงว่าหมีนั้นยังลืมน้ำไม่ได้ ยังคงคิดถึงอยู่ แม้ว่าหมีจะหาอะไรทำและทำทุกวิถีทางให้ลืมน้ำแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ผลสักอย่าง คงจะมีแค่ทางเดียวคือหมีต้องเจอกับคนใหม่ คนที่จะมาทำให้หมีมีความสุขกว่าตอนที่อยู่กับน้ำได้ แต่มันจะไปมีคนแบบนั้นได้ยังไง ตั้งแต่คบกับคนอื่นมายังไม่เคยเจอคนที่ดีเท่าน้ำเลย อาจารย์บอกเลิกคลาส นักศึกษาเริ่มทยอยออกไปจากห้อง ''ไอหมี พวกกูจะไปกินชาบูกัน ไปปะ'' ''ไม่อะ กูไม่หิว พวกมึงไปกันเลย'' ''ถ้างั้นคืนนี้ตี้ปะ'' ''ไม่มีอารมณ์ว่ะ'' ''อะไรวะหมี มึงยังทำใจไม่ได้อีกเหรอวะ'' ''เออ อย่างมึงจะหาใหม่ตอนไหนก็ได้'' ''มันไม่ใช่ใครก็ได้ไง'' หมีเก็บของใส่กระเป่าแล้วเดินแทรกตัวผ่านเพื่อนออกมาจากห้อง ลงมาจากอาคาร หมีลองเปิดใจคุยกับคนหลายคน แต่ก็จบลงด้วยเซ็กส์แล้วแยกย้าย สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ความรู้สึกรักอยู่ดี หรือคนอย่างหมีไม่ควรที่จะมีความรักจริงๆนะ หมีเดินไปเรื่อยๆอย่างเหม่อลอย มีคนมารวมตัวกันที่หน้าคณะคณะหนึ่ง ''อ๊ะ!'' ด้วยความที่เดินไม่ดูทางทำให้หมีชนเข้ากับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งเข้าอย่างจัง ''ขอโทษนะครับ พอดีไม่ทันดู'' หมีรีบดึงให้คนนั้นลุกขึ้นมา ''ไม่เป็นไรครับ'' ''เดี๋ยวผมช่วยเก็บของนะครับ'' หมีก้มลงเก็บกระเป๋าและแฟ้มของผู้ชายคนนั้นส่งคืนให้ ผู้ชายคนนั้นเงยหน้ามามอง ทันทีที่ได้เห็นหน้าสบตากันหมีก็ถึงกับชะงักเพราะความน่ารัก ''แล้วพี่เป็นอะไรมั้ยครับ'' เสียงเล็กทำให้หมีได้สติ ''เอ่อ ไม่เป็นไรครับ น้องอยู่คณะนี้เหรอครับ'' ''ใช่ครับ ผมต้องรีบไปแล้ว ขอโทษอีกทีนะครับ'' ''ไม่เป็นไรครับ'' ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นเดินจ้ำอ้าวไปอย่างรวดเร็ว หมีมองตามหลังไป สายตาเหลือบไปเห็นบัตรนักศึกษาที่พื้น ''น้อง!'' หมีจะเรียกไว้แต่ก็ไม่ทันแล้ว หมีหยิบมันขึ้นมาดู ''ศศิน เกษตร'' หมีมองดูรูปในบัตร เดินเข้าไปในคณะเกษตร ''สนใจซื้อต้นไม้กันมั้ยครับ ปลูกเองกับมือของเด็กเกษตรเลยนะครับ!'' มีการขายต้นไม้นี่เอง ไม่น่าทำไมคนถึงมารวมกันตรงนี้ หมีเดินไปหาเด้กเกษตรคนหนึ่ง ''ขอโทษนะครับ รู้จักคนชื่อศศินมั้ยครับ'' ''อ๋อ รู้จักครับ ศศินอยู่ปีหนึ่งครับ ทำไมเหรอครับ'' ''พอดีน้องลืมบัตรไว้ ผมจะเอาไปคืนน่ะครับ'' ''อ๋อ ผมเอาไปคืนให้ก็ได้ครับ'' ''ไม่เป็นไรครับ ผมไปคืนเองดีกว่า พอจะมีช่องทางติดต่อของน้องให้บ้างมั้ยครับ'' | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-8-29 01:13:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-8-30 21:04:33
โพสต์ 2022-8-29 01:41:33
โพสต์ 2022-8-29 06:24:30
