แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nueng1710 เมื่อ 2022-9-6 15:09
เห็นพี่ดำเป็นแบบนี้ผมก็อดห่วงไม่ได้สภาพดูไม่ได้เลย มิหนำซ้ำยังไม่มีเพื่อนคนไหนกล้าเข้าใกล้พี่ดำอีกเพราะกลัวลูกหลงจากเรื่องของเด็กเสี่ย “ไอ้ดำมันยังไม่ได้สติเลยครับคุณหนุ่มคราวนี้หนักหนาพอดูสำหรับมัน ถ้ามันฟื้นขึ้นมาผมคงต้องคุยกับมันอย่างจริงจังบ้างล่ะครับ”เสียงพี่ชัยบอกมาทางโทรศัพท์ พี่ชัยรับหน้าที่เฝ้าพี่ดำ โดยผมได้แต่ซื้อของฝากไปให้ถ้าพี่ดำฟื้นคงจะได้มีอะไรบำรุงร่างกายบ้าง
ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ให้พ่อฟังพ่อพอจะเข้าใจอะไรมากขึ้นและยังบอกอีกว่าจะพยายามช่วยเคลียร์เรื่องนี้ของพี่ดำกับเสี่ยให้แต่ก่อนอื่นคงต้องคุยกับพี่ดำให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะครั้งนี้ถือว่าร้ายแรงมากและถ้าหากยังมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีก พ่อเองก็ไม่มั่นใจว่าพี่ดำจะปลอดภัยไหม
“หนุ่ม .... ใกล้จะไปเรียนแล้วสินะอาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้ว ที่เรียนใหม่น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่พ่อจะมอบอนาคตดี ๆให้หนุ่มนะ”
“พ่อ...หนุ่มไม่อยากไปหนุ่มไม่อยากอยู่เลย ทำไมไม่ให้หนุ่มอยู่แถวนี้อ่ะครับ จะได้อยู่กับพ่อด้วย”
“โรงเรียนใหม่ในอำเภอดีกว่าแถวนี้มากนะลูกอนาคตลูกจะไปได้ไกลกว่าอยู่แถวนี้นะ อีกอย่างพ่อก็แก่ลงเรื่อย ๆ พ่ออยากให้หนุ่มได้ทำงานทำการดีๆมีอนาคตดี ๆ นะลูก”
“พ่อครับ หนุ่มต้องคิดถึงพ่อแน่ ๆ เลยกว่าจะได้กลับบ้านห่วงพ่อ ไหนจะอยู่คนเดียว ไหนจะต้องทำงานอีกล่ะ”
“ตั้งใจเรียนก็พอ..คิดถึงโทรศัพท์ก็มี โทรมาหาพ่อสิ พ่อละกลัวเอ็งติดเพื่อนจนลืมพ่ออ่ะดิ 555” น้ำเสียงของพ่อไม่ได้มีวี่แววเศร้าใจหรือกังวลอะไรที่ผมต้องเรียนต่อ ชั้นม.ปลายที่โรงเรียนมัธยมชื่อดัง ซ้ำยังดีใจมากที่ผมสอบได้ที่นั่นพ่อบ่นเสมอว่าอยากให้ผมไปเรียนที่ดีๆ กว่านี้ อยากให้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ อนาคตเป็นเจ้าคนนายคน ความฝันของพ่อเค้าอ่ะนะแล้วความฝันผมล่ะ ...ผมอยากเป็นอะไรดี?
กว่า 1 สัปดาห์ที่วุ่ยวายกับการเตรียมตัวเพื่อไปเรียนโรงเรียนใหม่จนผมไม่ได้ถามไถ่ถึงอาการของพี่ดำอีกเลย แต่คิดว่าเขาคงดีขึ้นเพราะล่าสุดที่พี่ชัยบอกว่าพอพี่ดำฟื้นขึ้นมาก็โวยวายเสียยกใหญ่ว่าใครมาทำร้ายพอรู้ว่าเป็นลูกน้องเสี่ยที่มาดักกระทืบเพราะพี่ดำไปยุ่งวุ่นวายกับเด็กของเขาพี่ดำถึงกับเงียบซึมไปเลย พี่ชัยยังบอกอีกว่าพ่อจะเรียกพบพี่ดำเพื่อขอคุยและยืนคำขาดคล้ายกับเป็นการตัดสินว่าพี่ดำจะได้ทำงานที่นี่กับพ่ออีกไหมซึ่งพี่ชัยก็ห่วงพี่ดำมากเพราะพี่ดำไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนแล้ว เหลือตัวคนเดียวแล้วถ้าไม่ได้ทำงานกับพ่อผมคงแย่แน่ ๆ แทบไม่มีใครให้โอกาสทำงานได้เท่ากับพ่อของผมเลย เฮ้อ....ก็น่าสงสารพี่ดำเหมือนกันนะ
พรุ่งนี้ผมจะต้องไปเรียนที่ใหม่แล้วอดใจหายไม่ได้เพราะเกิดและเติบโตแถวนี้ แต่เพื่ออนาคตของตัวเองผมก็ต้องไป และตั้งใจเรียนพี่ชัยบอกว่า พี่ดำดีขึ้นมากแล้วเดินเหินได้คล่องแล้ว และแค่รู้ว่าพี่เค้าดีขึ้นผมก็สบายใจ โล่งใจแปลก ๆ ผมว่าส่วนลึก ๆ ในใจผมห่วงและอาจจะยังชอบพี่ดำอยู่แต่ก็คงอาจจะเป็นความชอบแบบผิวเผินเสมือนคนชอบความสวยความงาม ความหล่ออะไรทำนองนั่นหล่ะมั้ง
ก่อนที่รถจะเลี้ยวออกจากบ้านโดยที่พ่อของผมจะขับไปส่ง ผมเห็นเหมือนมีผู้ชายตัวสูง ใหญ่ ยืนมองที่รั้วบ้านคล้ายพี่ดำมาก แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เค้าไม่ชอบผม แล้วจะมายืนส่งผมรึ? แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้บอกใครว่าจะไปเรียนต่อที่อื่นด้วยยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลยที่จะเป็นพี่ดำมายืนส่งผม และความทรงจำของผมต่อพี่ดำมันก็คงจะเลือนหายไปในไม่ช้านี่แน่ๆ เพื่อนใหม่ สถานที่ใหม่ที่ผมต้องปรับตัว เหตุการณ์เรื่องราว ๆ ใหม่ก็คงเข้ามาในชีวิตผมจะจดจำพี่ดำไว้ในฐานะ “รัก(เค้าฝ่ายเดียว)ครั้งแรก” ก็แล้วกัน 55 จะได้มีเรื่องเล่าเฮฮาไว้อวดเพื่อนใหม่บ้าง
ระหว่างทางที่ไปส่งผมผมได้มีโอกาสคุยกับพ่อถึงเรื่องของพี่ดำ พ่อบอกว่าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับพี่ดำตามที่ผมเคยขอไว้ และจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อไปคุยกับเสี่ยให้และให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ให้พี่ดำไปยุ่งวุ่นวายกับทางนั้นโดยเด็ดขาดแต่ก็สุดแท้แล้วแต่ว่าทางพี่ดำจะเชื่อฟังไหมเพราะพ่อผมก็เป็นผู้ใหญ่คนนึงที่เสี่ยให้ความเคารพและไม่ค่อยมีปัญหาใด ๆ ด้วย ถ้าพี่ดำยังทำตัวเองยังเกเรเองก็ขอให้เป็นไปตามสิ่งที่พี่ดำเลือก พ่อจะไม่ยุ่งเกี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น ผมถึงกับโล่งอกและขอบคุณพ่อที่ยังใจดีกับพี่ดำยังให้โอกาสเขา ส่วนผมคงไม่มีโอกาสได้คุยกับพี่ดำอีกแน่นอนเพราะเราแทบไม่เคยคุยกันเลย อย่างที่บอกพี่ดำไม่ชอบผม และคงไม่มีวันชอบผู้ชายแบบผมแน่ๆ
ผมเองก็ยังหวังว่า .... ในอนาคตผมจะได้เห็นพี่ดำมีครอบครัวและมีชีวิตที่ดีขึ้นและผมเองก็คงต้องประสบความสำเร็จในชีวิตได้แน่นอน ผมหวังไว้อย่างนั้นนะ
|