แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-9-11 04:25 8 |# g- _* w2 z' a' X- |' A
& J; \/ V: X7 D8 n
( M2 ^4 S' P1 V, k
ทศ ทศนั่งดูวิดิโอย้อนหลังการแข่งขันบาสระดับเขตของทีมตัวเองเมื่อรอบที่ผ่านมา ฟอร์มการเล่นของทุกคนในทีมนั้นดีขึ้นมาก ทุกคนเล่นได้อย่างคล่องแคล่ว พลิ้วไหว และเข้าขากันมากขึ้น ทศมองตัวเองที่วิ่งไปชู้ตลูกลงห่วงได้อย่างสวยงาม ทศรู้ดีว่าตัวเองนั้นมีฝีมือในการเล่นบาสที่ดีเยี่ยมจนจับตัวได้ยาก แต่ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะมาฟอร์มทีมลงแข่งรายการจริงจังขนาดนี้ สมัยก่อนทศมักจะเล่นอยู่คนเดียวเสมอ ใครมาวุ่นวายจะหงุดหงิด และเกลียดการเล่นเป็นทีมที่สุด ทั้งที่ลึกๆในใจทศเองก็อยากเล่นกับคนอื่นเหมือนกัน ทศรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่พัฒนามาได้ไกลขนาดนี้ ไม่ต้องทำตัวหงุดหงิดกีดกันผู้คนรอบตัวแบบแต่ก่อนอีกต่อไป เสียงเชียร์จากในคลิปนั้นดังมาก กล้องแพนไปบนอัฒจันทร์ เพื่อนและครอบครัวของนักแข่งต่างมาดูกันอย่างล้นหลาม จู่ๆทศก็รู้สึกเศร้าในใจ มองยังไงก็ไม่เจอครอบครัวของตัวเอง ไม่รู้จะไปมองหาทำไมเหมือนกันเพราะทศเองก็รู้กีว่าครอบครัวของทศคงไม่มีวันมา พ่อคงจะห้ามไม่ให้แม่ทศมา และแม่ทศก็คงจะเชื่อฟังพ่อของทศ ถึงทศจะเกลียดครอบครัวตัวเอง แต่ลึกๆทศก็อยากได้กำลังใจจากครอบครัวบ้างเหมือนกัน สักเรื่องหนึ่งก็ยังดี พ่อของทศเลี้ยงดูทศมาอย่างทิ้งๆขว้างๆแต่กลับคาดหวังมากมายจากทศ ทั้งอยากให้ทศออกงานสังคม เข้าคณะแพทย์เป็นหมอเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับครอบครัว แต่เรื่องอะไรทศจะต้องทำตามที่พ่อสั่งกันล่ะ ในเมื่อที่ผ่านมาทศทำอะไรคนเดียวมาตลอด เพราะงั้นชีวิตทศจะเป็นยังไงทศจะตัดสินใจเอง ทุกวันนี้แม่ยังแอบส่งเงินมาให้ทศอยู่เรื่อยๆ ส่วนพ่อนั้นแทบจะไม่สนใจทศเลยว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง ซึ่งนั่นคงเป็นเรื่องที่ดีแล้วเพราะทศกับพ่อเจอกันทีไรเป็นต้องทะเลาะกันทุกที ''คุณทศครับ!'' เสียงพนักงานร้านกาแฟตะโกนเรียกชื่อของทศ ทศลุกขึ้นเดินไปรับกาแฟแล้วเดินออกมาจากร้าน ขึ้นมานั่งบนรถยกกาแฟขึ้นมาดูด วันนี้ทศออกไปที่สถานที่จัดการแข่งขันเพื่อลงทะเบียนแข่งรอบสุดท้ายชิงชนะเลิศ ซึ่งสถานที่ที่ใช้เป็นสนามแข่งนั้นอยู่ใกล้บ้านของทศมาก ทศเกิดความคิดในหัวว่าอยากจะไปบอกที่บ้านเรื่องการแข่ง พร้อมกับความหวังเล็กๆว่าครอบครัวทศจะมาดู ทศขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน นั่งมองโดยไม่ลงจากรถ ท้องฟ้าตอนนี้มืดมิดเนื่องจากเป็นเวลากลางคืน ทศไม่เคยคิดที่อยากจะกลับมาที่นี่เลย แต่ยังไงก็มาถึงแล้ว ทศลงมาจากรถแล้วกดกริ่ง สักพักก็มีคนเดินมาหน้าบ้าน ''ใครค..อ๊ะ คุณหนูทศ!'' คนใช้ที่บ้านถึงกับตกใจเพราะไม่ได้เห็นหน้าทศมานาน ''พ่อกับแม่อยู่มั้ย'' ''อยู่ค่ะ'' คนใช้รีบเปิดประตูให้ทศ ทศเดินเข้าไปในบ้าน เปิดประตูเข้าไปข้างใน ''ทศ!'' แม่ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่เมื่อเห็นหน้าลูกชายก็ตกใจ รีบลุกขึ้นมาและเดินมาสวมกอดทศ ''ทำไมจะกลับมาถึงไม่บอกแม่ล่ะ จะได้เตรียมของกินไว้ให้'' ''ผมมาไม่นานหรอกแม่'' พ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เหลือบตาขึ้นมามอง ''ไม่คิดจะไหว้พ่อแกหน่อยเหรอ'' ทศไม่ได้ตอบอะไร ''มีอะไรถึงได้ถ่อกลับมาถึงนี่ อยู่เองไม่ได้จนต้องกลับมาซบที่บ้านอีกสินะ'' ''เปล่า ผมแค่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้ผมมีแข่งบาสระดับเขต รอบชิงชนะเลิศ'' ''จริงเหรอลูก ไม่เห็นบอกเเม่เลยว่าไปแข่ง'' แม่ดูตื่นเต้นกับทศ ''แล้วยังไง ชั้นกับแม่แกคงไม่มีเวลาไปดูแกเล่นหรอกนะ เวลาของชั้นมีค่ามากกว่าที่จะเอาไปเสียกับอะไรแบบนั้น อีกอย่างแกกลับมาเพื่อจะมาบอกเรื่องไร้สาระแค่นี้น่ะเหรอ'' ''คุณ'' ''ใช่ ผมมาแค่นี้แหละ'' ทศหันหลังกลับเดินออกมาจากบ้าน สะบัดแม่ที่เกาะแขนทศอยู่ออก พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา จริงด้วย การกลับมาที่นี่เป็นความคิดที่แย่มาก หยดน้ำสัมผัสใบหน้าของทศ ทศเงยหน้ามองท้องฟ้า ฝนเริ่มโปรยลงมา ทศยิ้มแล้วหัวเราะออกมา สมเพชกับชีวิตของตัวเองที่ไม่เคยได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวเหมือนกับคนอื่นๆ ชีวิตคนเราช่างไม่แฟร์เลยจริงๆ ทำไมคนอื่นถึงมีครอบครัวที่รักและเอาใจใส่แต่ทศไม่มีกันล่ะ ทำไมทศต้องสู้อยู่คนเดียวด้วย ฝนตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับอารมณ์มากมายของทศที่ไหลออกมาในรูปแบบของน้ำตา ทศยืนตากฝนมองไปที่หน้าบ้าน ทศจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว เส้นสายสัมพันธ์ครอบครัวที่บางอยู่แล้วตอนนี้มันได้ขาดลงโดยสมบูรณ์ ทศขึ้นมาบนรถ โทรศัพท์ของทศดังขึ้น ทศหันไปดู 'ติณ' ทศกำพวงมาลัยแน่น สตาร์ทรถแล้วขับกลับไปที่คอนโด 9 V! G7 g3 f c. P1 [0 K$ _
ติณ ติณผิวปากอย่างสบายใจอยู่ในครัว มือถือตะหลิวทำผัดกะเพราสำหรับมื้อค่ำวันนี้ ทศบอกว่าจะออกไปทำธุระกลับเย็นๆ แต่ตอนนี้ทุ่มกว่าแล้วทศยังไม่กลับมาเลย ทศไม่ใช่คนที่ชอบออกไปข้างนอกนานๆด้วย ทำธุระเสร็จก็น่าจะพุ่งตรงกลับห้องมาเลยแท้ๆ ติณโทรไปก็ไม่รับสาย คิดว่าทศคงยุ่งอยู่เลยไม่อยากโทรหลายครั้งเพราะทศจะหงุดหงิด พรุ่งนี้จะเป็นการแข่งบาสรอบชิงแล้ว ที่ผ่านมาทั้งทีมซ้อมกันอย่างแข็งขัน ไม่คิดว่าจะจริงจังกับการแข่งขันกันขนาดนี้ แต่เพื่อตอบแทนทศที่ตั้งใจเป็นหัวหน้าทีมที่ดีทุกคนจะทำให้ดีที่สุด ติณยกกับข้าวที่ทำเสร็จแล้วมาวางที่โต๊ะ ตักข้าวใส่จานจัดโต๊ะให้เรียบร้อย นั่งลงเล่นโทรศัพท์รอทศ ติณเปิดดูไม่เห็นว่าทศจะส่งข้อความมาหรือโทรมาเลย ติณเริ่มเป็นห่วงทศมากขึ้นเรื่อยๆ จึงโทรไปหาทศอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์ของทศดังขึ้นเหมือนอยู่ไม่ไกลจากติณนัก ติณลุกขึ้นเดินไปตามเสียง เปิดประตูออกไปก็ต้องตกใจ ทศยืนอยู่หน้าห้องสภาพเปียกน้ำไปทั้งตัว ทศเงยหน้ามามองติณ ตาของทศนั้นบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มา ติณรีบดึงทศเข้ามากอดไว้แน่นโดยไม่สนว่าตัวเองจะเปียกไปด้วย ''มึงเป็นอะไรทศ ใครทำอะไรมึง!'' ทศส่ายหน้าไม่ตอบอะไร ''เข้าห้องก่อน'' ติณพาทศเข้ามาในห้องโดยที่ยังกอดทศไว้ ''ยังไม่ต้องพูดก็ได้'' ติณพาทศไปนั่งที่โซฟา ''รอกูแปปนึง'' ติณลุกขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวมานั่งเช็ดผมให้ทศ ''โง่ไปตากฝนทำเหี้ยอะไร พรุ่งนี้จะแข่งอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ป่วยหรอก แล้วจะทำยังไง'' ''เออ กูโง่'' ''กูไม่ได้จะว่ามึง กูเป็นห่วง'' ''กูโง่จริงๆนั่นแหละที่คิดว่าเค้าจะมากัน'' ติณหยุดเช็ดผม ''เค้าคือใคร'' ''พ่อแม่กู'' ''มึงไปบ้านมาเหรอ'' ทศพยักหน้า ติณนั้นเข้าใจดี ''เล่าให้กูฟังได้มั้ยว่าไปเจออะไรมา'' ''กูแค่อยากลองกลับไปบอกพวกเค้าว่าพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญของกู แต่พ่อกูก็ยังมองว่าการที่กูทำในสิ่งที่รักเป็นเรื่องไร้สาระอยู่ดี'' ติณจับไหล่ของทศแล้วบีบเบาๆ ''กูเข้าใจนะ แต่มึงอย่าทำร้ายตัวเองเพราะคนที่ไม่เห็นค่ามึงเลย กูนี่ไง มึงมาหากูสิ ไม่ต้องไปหาคนอื่น กูเนี่ยรับมึงได้ทุกอย่าง ยินดีกับมึงทุกเรื่อง กูรักมึงมากนะทศ เผื่อมึงจะลืม'' ติณดึงทศเข้ามากอดแล้วลูบหัวทศเบาๆ ทศซบลงบนอกของติณ เอื้อมมือไปกอดเอวติณ ''ขอบคุณ'' ติณยิ้ม ''วันไหนที่มึงอยากได้อะไรมึงแค่หันมามองกูก็พอ กูอยู่ข้างๆมึงตลอดนั่นแหละ'' ติณเอาผ้าคลุมหัวของทศ ''เช็ดผมให้แห้งแล้วไปแดกข้าว ต้องรีบนอนพรุ่งนี้มีแข่ง'' ''เออ'' ทศเริ่มรู้สึกดีขึ้น เช็ดผมไปมองติณไปพลาง ติณเอาเสื้อผ้าและรองเท้าที่เปียกน้ำของทศไปตากที่ระเบียง เก็บของของทศให้เข้าที่ จริงอย่างที่ติณว่า แม้ทศจะไม่มีพ่อแม่ที่ดูแลเอาใจใส่เหมือนคนอื่น แต่ทศยังมีติณที่คอยเป็นห่วงทศอยู่เสมอ ทศมานั่งที่โต๊ะ ติณนั่งลงฝั่งตรงข้าม ทศตักข้าวกิน ติณมองหน้าของทศ ''มึงโอเคใช่มั้ย'' ทศพยักหน้า ติณพยักหน้าตอบ ทั้งคู่กินข้าวเสร็จ เก็บล้าง ปิดไฟเข้ามาในห้องนอน ''มึงเอาของที่จะใช้ใส่กระเป๋าไว้หรือยัง'' ติณถาม ''ใส่แล้ว'' ทศตามขึ้นมานอนบนเตียง ติณพลิกตัวหันมานอนตะแคงมองหน้าทศ ''มองอะไรของมึง'' ติณไม่ตอบ ยื่นหน้ามาจูบทศเบาๆ อ้าแขนเป็นเชิงเรียกให้เขยิบมา ทศเขยิบเข้าไปใกล้ติณ ติณเอาแขนใหญ่ของตัวเองกอดทศเอาไว้ ถึงทศจะไม่เคยพูดออกมา แต่อ้อมกอดของติณนั้นเป็นที่ที่ทศรู้สึกปลอดภัยที่สุดแล้ว เวลาล่วงเลยผ่านไป ทศผลอยหลับไปในอ้อมกอดของติณ แต่ติณนั้นกลับตาสว่าง มองเพดานเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ค่อยๆคลายกอดออกจากทศ เลื่อนตัวลงจากเตียงอย่างเบาที่สุด ยืนมองทศที่นอนหลับอยู่บนเตียงก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอน เปลี่ยนเสื้อผ้าหยิบกุญแจรถลงมาข้างล่าง ขับฝ่าฝนออกไป จนกระทั่งมาถึงที่หมาย ติณกางร่มลงมาจอดรถ กดกริ่งอยู่หลายทีจนไฟในบ้านหลังนั้นเปิดขึ้น ''ใคร!'' เสียงผู้ชายทุ้มใหญ่ตะโกนออกมา ''ผมติณเองครับ'' ''ลูกคุณหนุ่มเหรอ'' ทรรศ พ่อของทศเดินออกมาหน้าบ้านโดยมีคนใช้กางร่มให้อยู่ ''สวัสดีครับ'' ''มีอะไรถึงมาดึกๆดื่นๆ'' ติณเงยหน้ามองด้วยสายตาที่ดูขึงขังน่ากลัวจนทรรษตกใจนิดหน่อย ''ผมขอดูแลทศต่อเองครับ'' ทรรศทำหน้างง ''อะไรของนาย'' ''ต่อไปนี้คุณทรรศไม่ต้องห่วงเรื่องทศแล้ว ผมจะดูแลทศทุกอย่างเอง ค่าใช้จ่าย ความเป็นอยู่ ผมจะรับผิดชอบเองครับ'' ''แล้วทำไมถึงมาขออะไรแบบนี้ล่ะ แต่ก็ดี ชั้นจะได้เลิกปวดหัวกับไอลูกไม่รักดีนี่สักที'' ติณพยายามสงบสติอารมณ์ไว้ ''ผมจะไม่ให้ทศมาเจอหน้าคุณอีก และจะไม่ทำให้ทศเสียใจเหมือนที่คนเป็นพ่ออย่างคุณทำมาตลอดแน่นอน สวัสดีครับ'' ติณพูดทิ้งท้ายแล้วกลับขึ้นไปบนรถทันที ทิ้งให้ทรรษยืนอยู่ตรงนั้น ก่อนจะขับกลับมาที่คอนโด ค่อยๆย่องเข้ามาในห้องนอน ทศยังคงหลับอยู่ ติณเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยๆกลับขึ้นไปบนเตียง ''อืออ'' ทศเอื้อมมือมากอดติณ ติณยิ้มแล้วดึงทศเข้ามากอด หอมแก้มทศเบาๆก่อนจะหลับไปอีกคน  : ]' f; ~( `* ?% C2 _
ติณ 
d: R! P9 T1 ^4 oทศ  9 A( N& m0 K8 W( W; V& F9 }; ^
ฉลาม  3 A: k( ^9 ~2 o& _& f! a, r
ทะเล ติณสะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเอาไว้ ''ปิด ไอสัส'' ทศพูดเสียงงัวเงีย ''ตื่นได้แล้วมึงอะ'' ติณขำ เอาโทรศัพท์มาปิดเสียง ติณลุกขึ้น เปิดม่านออกให้แสงแดดสาดส่องเข้ามา ทศเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง ติณอาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น เอาชุดจากตู้ออกมาใส่ เดินไปที่ครัว เปิดแก๊สตั้งกระทะ ผัดข้าวผัดเบค่อนและไข่ดาวไม่สุกแบบที่ทศชอบ ทศที่ได้กลิ่นอาหารงัวเงียตื่นขึ้นมา เลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนเตียง ขยี้ตาอย่างงัวเงีย ลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำลงมาชโลมหัว เมื่อคืนนี้ทศได้ปลดปล่อยความรู้สึกอึดอัดออกไปทำให้วันนี้หัวค่อนข้างโล่ง ทศเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงที่โซฟา ติณเดินตามมานั่งด้วยและเช็ดผมให้ทศ ''มึงโอเคขึ้นหรือยัง'' ''โอเคแล้ว'' ''ดีแล้ว ถ้าลูกทีมรู้ว่ากัปตันร้องไห้ขี้มูกโป่งจะล้อกันมั้ยนะ'' ทศใช้ศอกกระทุ้งท้องของติณ ''โอ๊ย กูล้อเล่น รุนแรงจังวะ'' ''รีบเช็ด กูหิวข้าว'' ''ครับๆ'' ติณหัวเราะชอบใจ เช็ดผมให้ทศจนแห้ง ทศลุกไปแต่งตัวและมานั่งกินข้าวเช้ากับติณ ''มึงพร้อมมั้ย วันนี้รอบชิงแล้วนะ'' ''ไมเห็นมีอะไรน่าตื่นเต้น'' ''ทำมาเป็นพูด มึงก็ตื่นเต้นใช่มั้ยล่ะ'' ทศไม่ตอบอะไร ตักข้าวคำใหญ่เข้าปาก จริงอยู่ที่ทศนั้นรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ทศไม่อยากไปคิดมากหรือกังวลจนเกินไป แค่เล่นอย่างสบายๆก็พอ ''ไปเหอะ คนอื่นรอกันหมดแล้ว'' ''เออ'' ทั้งคู่หยิบกระเป๋า ปิดห้องลงมาข้างล่าง ขึ้นมาบนรถของติณ ติณขับไปยังสถานที่ที่ใช้จัดเป็นสนามแข่งขัน ผู้คนหลั่งไหลกันมามากมาย ทั้งเพื่อนและพ่อแม่ของนักกีฬาต่างก็มาเชียร์คนของตัวเองกันทั้งนั้น ''เออ ไอทศ มานี่ก่อน'' ติณจับมือทศดึงให้เดินตามไป ''พ่อครับ!'' ติณตะโกนเรียกหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงทางเข้า หนุ่มที่เห็นลูกชายเดินมาก็ยิ้ม ''ไงลูก หวัดดีทศ'' ทศที่ยังงงนิดหน่อยยกมือไหว้ ''หวัดดีครับ'' ''พ่อมานานยังครับเนี่ย'' 'มาสักพักแล้วล่ะ นี่ให้วิทย์เข้าไปนั่งจองที่ไว้ บอกแล้วไงว่ารอบชิงพ่อจะมา''' หนุ่มลูบหัวของติณ ทศมองหน้าของติณที่กำลังยิ้มแล้วก็ยิ้มตาม พลอยมีความสุขไปด้วย แต่ก็รู้สึกน้อยใจที่ตัวเองไม่ได้รับอะไรแบบนี้บ้าง ''เราก็สู้ๆล่ะ พ่อเป็นกำลังใจให้'' หนุ่มยื่นมือมาลูบหัวของทศพร้อมกับตบบ่า ทศรู้สึกใจฟูขึ้นมา ติณมองหน้าทศแล้วก็อดขำไม่ได้เพราะความน่ารัก ''พ่อไปละ เดี๋ยววิทย์เค้ารอนาน'' ''ฝากสวัสดีพี่วิทย์ด้วยครับ'' ''โอเค พ่อไปก่อนนะทศ'' ''ครับ'' ทศตอบอย่างงงๆ หนุ่มเดินเข้าไปข้างใน ทศหันไปหาติณ ''พ่อมึงเรียกตัวเองกับกูว่าพ่อทำไมวะ'' ''เอ้า แฟนลูกก็ถือว่าเป็นลูกอีกคนนี่'' ''พูดอะไรของมึง'' ทศดันหน้าติณแก้เขิน ติณขำ เอามือโอบไหล่ดึงให้ทศเข้ามาใกล้ ''คริบครัวไม่ได้แปลว่าคนที่มีสายเลือดเดียวกันเท่านั้นนะ แต่หมายถึงคนที่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัยและสบายใจต่างหาก'' ติณยิ้ม เอามือยีผมของทศ ''เฮ้ย!'' ฟ้าที่ยืนอยู่กับเพื่อนคนอื่นตะโกนเรียก ''เพื่อนมากันละ ไปกันเถอะ'' ติณยื่นมือมา ทศยิ้มอ่อนก่อนจะยื่นมือไปจับ เดินไปรวมตัวกับคนอื่น ทะเลโบกมือส่งยิ้มสดใสมาให้เหมือนอย่างเคย ''ไง วันนี้ดูพร้อมกันมากเลยนะ'' ''แน่ล่ะ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยนะ เนอะฉลาม'' ฉลามพยักหน้าเออออไปด้วย ''กูไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะได้เข้ามารอบลึกขนาดนี้ เหมือนฝันเลยว่ะ'' เอกเกาะไหล่ของฟ้าแล้วเขย่าไปมา ''ไปลงทะเบียนแล้วเข้าไปข้างในกันเถอะ'' ติณบอก ทศเดินนำทุกคนไปลงทะเบียนแล้วเข้าไปด้านใน เข้ามาในห้องพักนักกีฬาเพื่อเปลี่ยนชุด ทุกคนนั่งเรียงกันโดยมีทศยืนอธิบายแผนการเล่นอยู่ด้านหน้า ''ทีมที่เราจะเจอวันนี้นั้นเก่งมาก ตามที่คนอื่นเค้าว่ากันมา แต่ส่วนตัวนี่คิดว่ามันไม่ได้เก่งกันขนาดนั้น แค่ตัวสูงและเล่นเข้าขากัน พวกมันชอบหาโอกาสชู้ตสามแต้มอยู่เสมอ เพราะงั้นวันนี้เน้นต้อนไม่ให้มันเข้าเขตสามแต้มได้ก็พอ ที่เหลือก็เล่นสบายๆ แค่นี้แหละ'' ทศอธิบายแผนอย่างสบายๆและรวดเร็ว ''พวกเราดูไม่เครียดกันเลยเนอะ'' เอกพูดขึ้น ''ก็ดีแล้วไง เครียดแล้วปวดหัวจะตายห่า'' ฟ้าเท้าไหล่เอก ''ไปกันเถอะ'' ทั้งหมดเดินลงมาในสนาม นั่งรวมกันอยู่ที่จุดพักนักกีฬา บนที่นั่งมีผู้ชมมากมายนั่งอยู่ ติณมองเห็นหนุ่มพ่อของตัวเองและวิทย์แฟนพ่อบนแถวด้านหน้า หนุ่มโบกมือส่งยิ้มมาให้ ติณโบกมือตอบรวมถึงทศด้วย ''ตื่นเต้นว่ะ ดูมือกูดิ'' เอกมือสั่น ฟ้าจับมือของเอกแล้วนวดไปมา ''ตื่นเต้นเป็นเรื่องปกติแหละมึง แต่อย่าตื่นเต้นเกินจนเล่นไม่ออกล่ะ'' ''เออน่า'' เสียงกรรมการเรียกให้นักกีฬาลงสนาม ''ไปกัน'' ทะเลจูงมือฉลามเดินลงไปในสนาม รวมถึงติณและทศด้วย อีกฝั่งก้าวเข้ามา เป็นอย่างที่ข่าวลือว่าไว้จริงด้วย อีกฝั่งมีแต่คนตัวสูงเกิน180ทั้งนั้น ทะเลต้องเงยหน้ามองถึงจะเห็นหน้าพวกนั้น พวกนั้นมองทะเลฟ้ากับเอกแล้วหัวเราะขำกัน ทีมของทศมีคนสูงเกิน180แค่ทศ ติณและฉลามเท่านั้น ฟ้ากับเอกสูงแบบคนทั่วไป ส่วนทะเลนั้นสูงแค่160นิดๆเท่านั้น เมื่อมายืนอยู่ในสนามแล้วยิ่งดูตัวเล็กไปกันใหญ่ ซึ่งทะเลเองก็ไม่ได้รู้สึกหวาดเกรงแต่อย่างใด จริงอยู่ที่กีฬาบาสส่วนสูงเป็นข้อได้เปรียบ แต่สุดท้ายก็วัดกันด้วยฝีมืออยู่ดี กรรมการให้สัยญาณนักกีฬาให้ไปประจำที่ ทุกคนมารวมกัน ''เล่นให้สนุก นี่เป็นรอบสุดท้ายแล้ว'' ทศบอก ทุกคนพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายไปประจำที่ก่อนตัวเอง เสียงนกหวีดดังขึ้น ลูกอยู่ที่เอก เอกเลี้ยงลูกไปข้างหน้าทันที แต่ไม่ทันจะได้ไปไหนไกลอีกฝั่งที่ตัวสูงโปร่งก็มาขวางเอาไว้ เอกจำต้องหยุดวิ่งแล้วส่งลูกกลับไปข้างหลัง ฟ้าที่กำลังจะเข้ามารับลูกถูกตัดหน้าโดยผู้เล่นอีกฝั่ง เลี้ยงลูกพุ่งตรงไปที่แป้นอย่างรวดเร็ว เอี้ยวตัวหลบติณไปได้ เตรียมตัวที่จะทำแต้มแต่ถูกทศมาบล๊อคและขโมยลูกไปได้อย่างฉิวเฉียด ทศเลี้ยงลูกส่งต่อให้ฉลาม ฉลามส่งลูกต่อไปให้เอก เอกเลี้ยงลูกพยายามตรงไปที่แป้นแต่อีกฝั่งนั้นตัวสูงเกินไปที่เอกจะชู้ตสามแต้ม เอกส่งลูกต่อไปให้ฟ้าที่อยู่ด้านหลัง ฟ้าเลียงลูกหนีอีกฝั่งที่ตั้งใจจะมาแย่งไปทางด้านหลัง ส่งลูกลอดใต้หว่างขาไปให้ติณ ติณเลี้ยงลูกไปได้อย่างรวดเร็วจนไปถึงแป้นฝั่งตรงข้าม กระโดดชู้ตลูกแต่ถูกอีกฝั่งมาปัดออกได้ เสียงนกหวีดเป่าหมดควอเตอร์ที่หนึ่ง จบไปดวยการที่ยังไม่มีฝ่ายไหนทำคะแนนได้ ฝั่งตรงข้ามคราวนี้ต่างจากทีมก่อนๆมาก ทศและติณรู้แล้วว่าไม่น่าจะเล่นสบายๆได้ ต้องเอาจริงแล้ว การแข่งควอเตอร์ที่สองเริ่มขึ้น ทศเริ่มเกมด้วยการเลี้ยงลูกตรงไปแป้นฝ่ายตรงข้ามด้วยความเร็วที่อีกฝ่ายมองไม่ทันก่อนจะกระโดดชู้ตลูกลงห่วงนำไปก่อนหนึ่งแต้ม ผู้คนส่งเสียงเชียร์ การแข่งขันดำเนินต่อ คราวนี้ฝั่งตรงข้ามได้ลูก วิ่งตรงมาที่แป้น หลบหลีกเอกและฟ้าที่เข้ามากันไปได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอฉลามยืนดักอยู่ ผู้เล่นคนนั้นยิ้มแล้วชู้ตลูกไกล แต่เป็นการชู้ตไปด้านหลังให้เพื่อนอีกคนที่รออยู่ ผู้เล่นคนนั้นรับลูกแล้วชู้ตลูกลงสามแต้มไปได้ ฟ้าเป็นคนถือลูก ส่งลูกต่อไปให้ทะเล ทะเลเลี้ยงลูกหนีอีกฝั่งที่จะตามมาบล๊อค ส่งลูกลอดใต้ขาไปให้ทศที่รออยู่ ทศวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ส่งต่อไปให้ติณ ติณกระโดดชู้ตลูกแต่ไม่ทันเสียงนกหวีดหมดควอเตอร์ที่สอง ทำให้ตอนนี้คะแนนอีกฝั่งนำอยู่ที่3-1 เอกทิ้งตัวนั่งลงบนพื้น ''เหนื่อยจังวะ'' ''ที่ผ่านมาเจอแต่พวกมือสมัครเล่นไง'' ทศบอก ยื่นมือดึงให้เอกลุกขึ้น ''อย่านั่งพัก เดี๋ยวเล่นต่อไม่ไหว'' ''โอเคๆ'' ควอเตอร์ที่สามได้เริ่มขึ้น คราวนี้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายได้ลูกและบุกมาอย่างหนัก พุ่งตรงเลี้ยงลูกมาด้วยท่าทางที่ขึงขังและแข็งแรง เอกจะเข้าไปบล๊อคแต่ก็ต้องหลบเพราะกลัวจะบาดเจ็บ อีกฝ่ายพุ่งตรงมาเหมือนจะไม่มีใครหยุดได้ ติณวิ่งเข้ามาปัดลูกเลี้ยงหนีไปได้ เรียกเสียงเชียร์จากผู้ชมได้เป็นอย่างดี ติณถูกขนาบข้างทั้งซ้ายและขวา ติณส่งลูกไปตรงช่องว่างแต่อีกฝั่งก็มาคว้าไปได้ก่อนจะชู้ตสามแต้มไปได้ เอกเป็นคนถือลูก เลี้ยงไปกะว่าจะส่งให้ฟ้าแต่อีกฝ่ายนั้นไวกว่า วิ่งมาคว้าเลี้ยงลูกไปชู้ตได้อีกแต้มอย่างง่ายดาย ทศเริ่มเห็นท่าจะไม่ดี พยายามมองหาช่องโหว่ของอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา ฉลามเป็นคนถือลูก ยกลูกขึ้นเหนือหัวหลบฝ่ายตรงข้ามที่กรูเข้ามาบล๊อค ก่อนจะส่งลูกต่ำไปให้ติณ ติณรีบส่งย้อนหลังไปให้ทศ ทศดีดตัวชู้ตลูกสามแต้มไปได้พอดีกับเสียงนกหวีดหมดรอบ จบควอเตอร์ที่สามไปด้วยคะแนน7-4 ทั้งหมดมานั่งพัก ''กูขอโทษนะ เล่นไม่ออกเลยว่ะ'' เอกขอโทษเพื่อน ''กูก็ด้วย'' ฟ้าเสริม ทั้งสองคนไม่ได้เล่นเก่งขนาดนั้น และใช่ที่ว่าทั้งคู่เป็นช่องโหว่ของทีม ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็ตั้งใจที่จะเล่นเคียงข้างกับคนฝีมือระดับทศติณและทะเล ''ไม่เป็นไร กูได้แผนแล้ว'' ทุกคนมาสุมหัวฟังทศ ทั้งหมดลงมาในสนามเพื่อเตรียมตัวเล่นในควอเตอร์ที่สี่ ซึ่งเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะพลิกเกม อีกฝั่งหัวเราะชอบใจ ดีใจไปแล้วว่าตัวเองต้องชนะแน่นอน ฝั่งทศนอกจากติณและทศแล้วไม่มีใครที่ต้องระวังเลย ''เอาให้ได้ก่อนหนึ่งแต่ม'' ทศพูดเบาๆ ฉลามได้ยิน อีกฝ่ายเป็นผู้ถือลูก เลี้ยงส่งต่อกันไปมาโดยมีฟ้าและเอกคอยเข้าไปบล๊อค อีกฝั่งเลี้ยงลูกเบียดตัวผ่านเอกและฟ้ามาได้ พุ่งตรงไปที่แป้นทันที ฉลามเดินเข้ามาคว้าลูกไปได้ก่อนจะส่งลูกยาวไปให้ทศ ทศส่งลูกใต้ขาไปให้ติณที่อยู่ตรงแป้น ติณรีบกระโดดชู้ตลูกทำแต้มไปได้อย่างรวดเร็ว อีกฝั่งยังคงยิ้มอยู่ ''แค่แต้มเดียว คิดว่าจะทันหรือยังไง'' เหลือเวลาอีกแค่4นาทีก่อนจะหมดควอเตอร์ ลูกอยู่ที่มือของเอกอีกครั้ง อีกฝั่งเดินเข้ามาล้อมบล๊อคเอกเอาไว้ เอกมองซ้ายมองขวาแล้วส่งลูกต่อไปข้างหลัง อีกฝ่ายที่รู้ทันรีบวิ่งไปบล๊อคติณและทศเอาไว้ แต่คนที่มารับลูกกลับไม่ใช่ทั้งคู่ ลูกตกอยู่ในมือของทะเล ทะเลพุ่งตัวลอดใต้อีกฝ่ายไปได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวจนอีกฝ่ายมาบล๊อคไว้ไม่ทัน อาศัยความผอมและตัวเล็กของตัวเองส่งลูกใต้หว่างขาและแทรกตัวไปเลี้ยงลูกต่อได้ ก่อนจะเขย่งส้นเท้าดีดตัวลอยขึ้นไปหวังจะชู๊ตสามแต้ม ทั้งสนามเต็มไปด้วยความเงียบสงัด ''ปึ้ง!!!'' ''ปรี๊ดดดด!!'' เสียงลูกกระแทกแป้นลงห่วงดังขึ้นพอดีกับเสียงนกหวีดหมดเวลาการแข่ง ผู้คนส่งเสียงเชียร์ลั่นสนาม ทีมของทศชนะไปด้วยแต้ม 7-8 ฟ้ากับเอกถึงกับน้ำตาไหลทิ้งตัวนั่งลงไปบนพื้น ทะเลวิ่งเข้ามากอดทั้งสองรวมถึงฉลามที่นั่งลงมาด้วย ติณยิ้มกว้างดึงทศเข้ามากอด ทศเองก็หุบยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ความดีใจที่ไม่ได้คิดว่าจะมีหลั่งไหลเข้ามา กอดติณเข้าไว้แน่น ''มึงทำได้แล้วนะทศ'' ทศมองหน้าของติณ เอามือจับแก้ม ''ไม่ใช่แค่กูทำได้ เราทำได้ต่างหาก'' ทศดึงติณเข้ามาจูบท่ามกลางเสียงเฮของผู้ชม เพื่อนที่เหลือเดินเข้ามาล้อมวงยกทศขึ้น ทั้งหมดมายืนรวมตัวรับเหรียญทองและถ้วยรางวัล รวมถึงเงินรางวัลและโอกาสจากสโมสรกีฬา หลังจากถ่ายรูปเสร็จทั้งหมดก็เดินออกมาข้างนอกอย่างมีความสุข ยังคงดีใจกัน ''ไว้ไปฉลองกันนะ'' ''เออ ไว้นัดกัน ดีใจที่ได้เล่นด้วยกันนะเว้ย'' ''สุดยอดไปเลยว่ะ'' ฟ้าเอกแยกไปหาครอบครัวของตัวเอง ''นี่เราชนะเพราะทะเลเลยนะ'' ติณชม ''ไม่หรอก เพราะพวกเราช่วยกันต่างหาก'' ในรอบสุดท้าย ทศบอกให้ทุกคนส่งลูกให้ทะเลให้ได้มากที่สุด เพราะพวกนี้มักจะมองข้ามทะเลที่ตัวเล็กไปเสมอ คนที่เหมาะจะไปทำแต้มทีเผลอคือทะเลเท่านั้น ''ไว้เจอกันนะ'' ''อืม ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวเราเลี้ยงชุดใหญ่เลย'' ''ขอบใจ'' ทศบอกทะเล ทะเลยิ้ม เดินเข้ามาสวมกอดทศ ทศทำตัวไม่ถูก ''ขอบคุณที่ชวนมาเล่นด้วยนะ'' ''เออ'' ฉลามกระแอมไอ ''ไปก่อนนะ'' ทะเลโบกมือลาแล้วเดินไปกับฉลาม ''ไงลูก'' หนุ่มกับวิทย์เดินมาหาทศและติณ ''ไม่ได้เจอกันนานเลยนะติณ'' วิทย์ทักทาย ''เดี๋ยวไปกินข้าวด้วยกันก่อนนะ ค่อยกลับ'' ติณหันไปหาทศ ''ได้ครับ'' หนุ่มกับวิทย์พาทั้งคู่มาดินเนอร์กันที่โรงแรมฉลองที่ชนะการแข่งขัน ทศรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวแบบนี้ครั้งแรก หนุ่มปฏิบัติกับทศเหมือนลูกคนหนึ่งจริงๆ ทั้งคู่กลับมาที่คอนโดหลังจากกินข้าวเสร็จ ''ขอบคุณมึงนะ'' ทศพูดขึ้น ''ขอบคุณเรื่องอะไร'' ''ทุกเรื่อง'' ติณยิ้ม ''ด้วยความยินดีครับ'' ทั้งคู่มองตากัน ทศเกี่ยวคอเสื้อดึงติณเข้ามาจนหน้าแทบชิดกัน ''ของขึ้นหรือไง'' ติณยิ้มกวนๆ ทศเอามือขยำเปาของตัวเอง ''เออ'' ''รอขึ้นห้องก่อน'' ''บนรถก็ได้นี่'' ''ไม่เอา แคบ'' ''กูจะเอาตรงนี้'' ติณรีบเปิดประตูลงจากรถไป ทศจึ๊ปากแล้วลงตามมา ทั้งสองมายืนรอลิฟท์ ทศดันติณเข้าไปติดผนังลิฟท์ทันทีที่ลิฟท์เปิดออก ประกบปากจูบติณอย่างหนักหน่วงโดยที่ติณไม่ได้ตั้งตัว ''อืออ'' ติณครางในลำคอ มือทศซนไปทั่วลูบไล้ไปตามตัวของติณ อากาศในลิฟท์ดูร้อนขึ้นมาทันที ติณเองก็ยากที่จะหักห้ามตัวเองไม่ให้ตอบสนองทศ ติณตั้งสติแล้วดันทศออก ''รอห้องก่อนไม่ได้หรือไง'' ประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้นของทั้งคู่ ติณเดินนำทศออกมา ทศดันติณไปติดผนังแล้วจูบติณอีกครั้ง จับขาติณขึ้นมาเกี่ยวเอวตัวเองไว้แล้วลูบไปมา ติณพยายามดันหน้าทศออก ''ไอเหี้ยทศ จะถึงห้องอยู่แล้ว'' ''มึงไม่ชอบเอ้าท์ดอร์หรือไง'' ''กูชอบ แต่ไม่ใช่หน้าห้องคนอื่นในคอนโด'' ทศยื่นหน้ามาใกล้พร้อมกับกัดริมฝีปากทำเอาติณใจเต้นแรง ''คึกอะไรของมึงเนี่ยวันนี้'' ''มึงไม่ชอบหรือไง'' ''ถามเหี้ยอะไร ชอบดิวะ'' ติณยิ้ม หยิบคีย์การ์ดออกมาสแกนเข้าห้อง ทศผลักติณเข้าไปในห้องทันทีที่ประตูเปิด ทศประกบปากจูบติณทันที ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ทศขยำเป้าของติณจนแข็งคามือ ปลดเข็มขัดของติณออกแล้วโยนทิ้ง ''ใจเย็นๆสิวะ'' ทศดึงกางเกงของติณลง ควยติณแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงในสีขาว ทศเลื่อนตัวลงไปนั่ง ดึงกางเกงในของติณลง ควยใหญ่ยาว14นิ้วของติณโ่ชี้หน้าทศอยู่ ทศเอาควยติณเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''อาา สัส'' ติณคราง เอามือสางผมของทศ ทศชักควยของติณขึ้นลงพร้อมกับดูดเสียงดัง เน้นๆตรงหัวจนติณเสียวตัวงอ ติณดึงทศให้ยืนขึ้น ถอดกางเกงของทศออก ควยใหญ่ยาว11นิ้วของทศแข็งเต็มที่ ติณถอกควยของทศลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา ตวัดลิ้นเลียหัควยของทศรัวๆเน้นๆ ''ซี้ดดด'' ติณเลียไปตามแง่งควยของทศ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว ทศจับหัวติณไว้เอาควยยัดปาก เด้งเอวเย็ดปากติณไม่ยั้ง ''ออก ออก'' ควยทศใหญ่คับปากติณไปหมด กระแทกเข้ามาลึกจนติณสำลัก ถอนปากออก น้ำลายติณไหลเยิ้มติดควยทศมา ติณจับทศหันหลัง แหกตูดของทศแล้วยื่นหน้าซุกรูตูดของทศ ถุยน้ำลายใส่แล้วตวัดลิ้นเลียรูตูดของทศรัวๆ ''อูยยย'' ทศคราง ติณใช้ลิ้นดุนเน้นๆ เลียอย่างมูมมามจนขนตูดทศชุ่ม ทศดึงติณขึ้นมา ผลักให้ไปนอนบนโซฟา ยกขาติณขึ้น ยื่นหน้าไปเลียรูตูดสีชมพูระเรื่อของติณ ''อาาา'' ติณคราง กำผมของทศไว้ ทศใช้ลิ้นตวัดไปมาจนติณเสียววาบไปหมด ติณเลื่อนตัวขึ้นไปนอน ทศขึ้นไปนอนทับท่า69 ทั้งคู่อมควยของกันและกันสลับกับเลียรูตูดกันไปมาจนเสียวไปหมด ''ซี้ดด จะแตก'' ''อูยยย กูด้วย'' ติณชักควยทศขึ้นลง เลียรัวๆตรงหัว ทศเสียวมาก อมควยของติณอย่างแรง ''อะ อ้าาา!'' ติณน้ำแตกใส่ปากของทศ ทศคายน้ำควยของติณลงบนหน้าท้อง ''ซี้ดด เย็ดแม่ อ้าา!'' ทศน้ำแตกพุ่งใส่หน้าของติณจนเลอะเทอะ ''เยอะจังวะ'' ติณปาดน้ำควยทศบนหน้าออก ทั้งคู่ลุกขึ้นมานั่ง ติณหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดหน้าตัวเองและทศ ดึงทศเข้ามากอดแล้วลูบหัว ทศไม่ได้ขัดขืน ''มึงคือครอบครัวของกูนะติณ'' จู่ๆทศก็พูดขึ้นมา ทพเอาติณอมยิ้ม โน้มลงมาจูบหน้าผากของทศเบาๆ ''เออ มึงก็เป็นครอบครัวของกูเหมือนกัน ปะ ลูก ไปอาบน้ำกัน'' ''ลูกพ่อมึงอะ'' ''ใช่ ลูกพ่อกู'' ''คุยกับมึงแล้วปวดหัวว่ะแม้ง'' ทศลุกเดินเข้าหนีไปห้องน้ำ ''เอ้า เดี๋ยวดิ อาบด้วย'' ติณขำวิ่งตามทศไป | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-9-11 04:23:22
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-9-11 04:45:59
โพสต์ 2022-9-11 06:52:48
โพสต์ 2022-9-11 07:09:17