เช้าวันหนึ่ง

mon-mon

     "หลับยังฝันหวาน ตื่นยังเพ้อครวญถึงตัวลุงที่แสนดี ได้แต่เพียงฝันในใจ หนูจะหาโอกาส ไปพบลุง...สุดที่รัก"
     "โอ๊ยต๊าย นี่พร ฉันไม่นึกไม่ฝันเลยนะเนี้ยะว่าเธอจะเป็นเอามากขนาดนี้ ทีหลังฉันไม่พาเธอไปอยุธยาบ้านฉันแล้ว เดี๋ยวใครเขารู้ว่าเธอไปมีอะไรกับตาลุงนั่น เขาอยู่ติดบ้านฉันนะห่างกันไม่กี่กิโล ฉันอายเขาแย่เลย" เพื่อนสาวลูกกระเดือกโต ตะโกนกลบเสียงเพลง
2 A& a& A3 Z4 k, v: J     "เธออายก็อายไปสิ ฉันไม่แคร์ที่เธอต้องร้องไห้บ่อย ๆ เนี้ยะก็ไม่ใช่เพราะเธอไม่ตามใจฉันหรือ คราวนี้ลองตามใจฉันหน่อยสิ อาทิตย์เนี้ยะเขาโทรมานัดฉันไปเที่ยวที่บ้านด้วย" พรพูดให้เพื่อนสาวฟังอย่างร่าเริง
; j* I0 `! {. a) \$ m) f+ q) }     "เออก็ได้ ฉันจะลองตามใจเธอดู นี่เธอตาลุงนั่นน่ะเขามีลูกชายอยู่คนหนึ่งนะ พ่อม่ายอย่างลุงปกิจเนื้อหอมถึงจะแก่ แต่ลูกชายเขาน่ะฉันเคยเห็นเขาครั้งหนึ่งอายุ 28-29 ปี หล่อเหมือนพ่อเลยล่ะ เท่บึกบึนเหมือนพ่อมาก" จ๋อมเล่าให้พรฟังอย่างน่าติดตาม
0 f" B* E1 J  Y' {9 l3 U, T( h     "และมีอาชีพอะไรล่ะ มีเมียหรือยังจ๊ะ" พรถาม
2 F% t  F. N# x+ z4 y) s     "ยังมั่ง ประเภทโสดแต่ไม่สดน่ะ เป็นตำรวจ วันหยุดถึงจะกลับบ้าน" จ๋อมตอบ
3 v8 r8 v. a8 z0 Z5 t     "พอดีอาทิตย์นี้ฉันจะไป ไม่รู้จะเจอหรือเปล่าก็ไม่รู้" พรบ่น

     จากคืนที่พรอดฝันไม่ได้ นึกถึงลีลาของลุงปกิจเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาสร้างความสุขให้กับพรไม่น้อยทีเดียว ความมหึมาของลุงปกิจบวกกับลีลาของคนรุ่นเก่าอย่างลุงปกิจ เขาเก่งมาก
     และแล้ววันที่พรรอคอยก็มาถึง
     "ต๊าย นี่พร นี่ยังตี 4 อยู่นะ จะรีบไปถึงไหน อยุธยาแค่นี้เวลาเยอะน่ะ" ตะวันลับฟ้าไวจัง ดูสิทางก็เปลี่ยวด้วย ที่พรต้องมาถึงมืดค่ำอย่างนี้ก็เพราะแม่จ๋อมตัวดีรั้งไว้ เสียงนกร้องหารังนอนแล้วเขาทำไมไม่มารับนะ คุณลุงเนี้ยะแย่จัง เดินเลียบชายคลองที่มีต้นไม้มืดครึ้ม และนั่นรถมอเตอร์ไซค์ใครกันจอดอยู่ริมทาง มองไปรอบ ๆ คลองที่มีพุ่มไม้ขึ้นรอบลำคลองไม่สามารถมองผ่านทะลุเข้าไปกลางลำคลองได้เลย
# w) y0 n0 c! T8 e7 @0 E     ทันใดนั่นเอง เสียงน้ำก็ดังตูมคล้าย ๆ มีอะไรบางอย่างที่มีน้ำหนักประมาณ 60-70 กิโลทุ่มใส่ ความอยากรู้อยากเห็นทำให้พรเริ่มเดินตรงเข้าไปยังต้นเสียง หมอบตรงพุ่มไม้มองผ่านทะลุไปในลำคลอง คุณพระช่วย นั่นมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งถูสบู่ ฟองขาว ๆ ไปตามร่างกายที่หนาแน่น กล้ามเป็นมัด ๆ หล่อคล้าย ๆ ลุงปกิจมาก คงเป็นเขามั่ง โอ๊ะ...นั่นเขากำลังเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงชั้นในตัวจิ๋วตัวนั้น ทำให้อะไรต่อมิอะไรในนั้นที่มันไม่เหมาะสมกับกางเกงชั้นในเอาเสียเลย ได้โผล่พ้นออกมามันแข็งผงาดใหญ่มาก เขาล้วงมันสักพักแล้วเขาก็ค่อย ๆ ขึ้นบกใส่เสื้อผ้าเสร็จและก็ตรงไปที่รถ พรสั่นไปหมดเมื่อเห็นสิ่งที่ตนเองแพ้ พรแกล้งเดินออกจากจุดที่ตัวเองนั่งออกไปและแกล้งเดินตรงมาที่เขาอย่างไม่รู้ไม่ชี้
% A9 H, _' E$ K# _& t5 i* E     "นี่คุณ คุณ คุณรู้จักคุณลุงปกิจมั้ยฮะ" พรตะโกนถามชายหนุ่มร่างสูง ๆ เบื้องหน้า
& z3 v/ u* w2 b6 ^/ A3 X     "ผมนี่แหละครับเป็นลูกชายเขา ตอนนี้พ่อไม่อยู่ พ่อไปธุระสำคัญครับ คุณใช่เปล่าที่ชื่อพร ที่จะมาที่นี่วันนี้น่ะ" เมื่อเขาหันหน้ามาทางพร เขาช่างเป็นผู้ชายที่รูปหล่อ มีเสน่ห์มาก ใบหน้าคมสัน ผิวดำแดง
' c9 H4 K5 ~; A0 z     "เอ้า นี่คุณผมถามอะไร ลืมไปแล้วหรือ" เขาซัก
     "ใช่...ใช่ฮะ" พรตอบ
+ x$ V$ \, s8 z0 ?2 ]' i     "คือพ่อเขาบอกผมว่าให้ดูแลคุณแทนเขาน่ะเพราะวันนี้ผมหยุดงาน เอาล่ะคุณขึ้นรถก่อนเถอะ" เขาชวน เขาพาพรขึ้นไปบนบ้าน แนะนำห้องนอน ห้องน้ำเสร็จ หลังจากพรชำระร่างกายเสร็จเดินออกมาจากห้องนอนปล่อยผมสลวยประบ่า ขณะนี้ไม่มีสีสันบนใบหน้าปล่อยเป็นธรรมชาติ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอย่างไรกับเราก็ไม่รู้นะ เขาชื่อยุท เขาให้พรเรียกเขาว่าพี่ยุท แต่มันกระดากปากไม่กล้าเลย ขณะที่พรยืนอยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม พรไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าเขาคิดอย่างไรกับพรน่ะ
/ Q' m6 I% F) U: V6 `     "นี่คุณ ผมถามคุณสองครั้งแล้วนะ ทำไมเงียบไปล่ะ" เสียงของเขาทำให้พรสะดุ้งจากความคิด
# M  X4 _, X$ |3 S7 p     "เออ ถาม ถามอะไรพรหรือ" พรถามเขากลับไป
     "ก็ผมถามว่ากับข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะเนี้ยะ พอกินหรือเปล่าครับ" เขาพูดปนยิ้ม
1 ?/ [( q6 d' H$ C! @  y  y& @
     หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ เขาก็ขึ้นมาส่งพรที่หน้าประตูห้องนอน สังเกตจากที่พรทำท่าประหม่าตอนทานข้าว เขามองพรแปลก ๆ ขณะที่พรยืนอยู่ที่ประตู โดยมีเขายืนอยู่ข้างหลัง ทันใดนั้นเองร่างอรชรของพรก็ถูกรวบด้วยลำแขนที่แข็งแรงของพี่ยุท เขาจับพรพลิกหันหน้าเข้าหากันแนบชิดกับร่างกายของเขาจนอึดอัด ไม่มีเสียงพูดอะไร มีแต่ความตกใจของพรและแล้วใบหน้าของเขาได้เลื่อนลงมาหาใบหน้าหวาน ๆ ของพร เขาสามารถทำให้พรเกิดปฏิกิริยาโต้ตอบเขาไปด้วย ไม่มีอะไรมาก นอกจากบนเตียงนุ่ม ๆ ซึ่งขณะนี้พรและเขาต่างก็ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย สัมผัสของเขาเร่าร้อน พรก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน พรคว้าเจ้าเห่าที่กำลังแผ่แม่เบี้ยในพงหญ้าที่รกรื้อ มันทวีตัวชูคอแผ่แม่เบี้ยสู้มือของพรอย่างองอาจ
     ในที่สุดริมฝีปากของพรก็ครอบคลุมเจ้าหัวงูเห่าไว้ได้เพียงส่งปลายลิ้นไป สัมผัสทักทายมันก่อน เสียงของเขาร้องครวญคราง ขณะที่พรใช้ปากรูดตัวของเจ้างูเห่าขึ้นลงเร็วขึ้น เร็วขึ้น เขางอตัวนิดหน่อยและในที่สุดอีกไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็จับหัวของพรแน่น ร่างเขาเกร็งแน่น และมีน้ำอุ่น ๆ พุ่งเข้าไปในปากพร พรกลืนมันจนหมด
$ [; `# v' ?% w; Z     โอ...ช่างวิเศษอะไรปานนี้ เจ้างูเห่าตัวใหญ่ของเขามันไม่ยอมแพ้พรเลย ความแข็งแกร่งมันยังคงเหมือนเดิม เขาได้จับพรแยกขาพรออกจนกว้างได้พอประมาณและในที่สุดเจ้างูเห่าตัวใหญ่ของเขาก็ได้เลื้อยเข้าไปในโพลงถ้ำที่มืดมิดของพร การกระแทกของเขาทำให้เตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด ตามแรงกระแทกของเขา พลังของเขามากมายเหลือเกิน คืนนั้นพรไม่ได้หลับทั้งคืน
     จากนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นคุณลุงปกิจก็มาและพี่ยุทก็ไปทำงาน คืนที่สองของพรก็ถูกเจ้างูเห่าคุณลุงพ้นพิษใส่ทั้งคืน มันเป็นเหตุการณ์ที่พรไม่เคยเจอมาก่อน จากนั้นพรก็แอบรีดพิษงูของพี่ยุทบ่อย ๆ
: G9 _+ G% o9 E; `+ U  H     

5 y4 U/ ?; x" ]# G
  x0 K) \5 ^& D* t

pongsukk

ขอบคุณครับ

PT1003

0 u/ @7 g6 ^1 \; d* |6 O: r! Nขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

audiwoods

โดนทั้งพ่อ​ โดนทั้งลูก​ แล้วโดนพร้อมกันหรือยังครับ

eg1

9 U) O2 F" r  W  R5 x) n
2 h$ _1 n3 u: b3 Q' }5 ?" D% Vขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

Toyoza

ขอบคุณครับ

BIKBIK6969

ครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

dekllsj

ขอบคุณมากครับ

tidchoo2

มาต่ออีกนะครับ

arm1211

ขอบคุณครับบบบ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

samuchchocho

ขอบคุณครับ

kornlee

ขอบคุณครับ

theera

ขอบคุณ​ครับ​

Kimhant_Kim

ขอบคุณครับ

kai009

ขอบคุณครับ

oldman

อิจฉาจ้ง เขาว่าหนั่มอยุธยาหล่อเข้ม สงสัยจะจริง