เพลิงกันต์ บทที่สอง

normalcy

) V' o% }% j) @6 k% f
% I4 V, a' _( z5 Rบทที่สอง -- ก่อนที่เราจะพบกัน


ธีร์รู้สึกว่าตนเองนั้นโชคร้าย

( O3 e/ e% @- B# o9 y! {. E& dไม่สิ
6 i5 ^6 F7 e0 `
ธีร์เป็นคนโชคร้าย

6 c3 @" E- Z8 t2 b1 r/ l/ X2 Tมันเกิดเรื่องตอนที่ธีร์อายุแค่สิบห้า พ่อของธีร์กลายเป็นผู้ติดเชื้อรายใหม่
ในตอนนั้น ทุกอย่างยังอยู่ในความสงบ
หรืออาจจะแค่มีหมอกของยุคสันติสุขซ่อนความเลวร้ายไว้ในเงามืด รอวันที่มันจะเผยโฉมออกมา

1 o* i4 n3 o- {- P; m+ vมีพวกคนใส่ Hazmat suit* มาเอาพ่อไป แม่กับธีร์โดนกักกันตัวและเอ็กซ์เรย์ แต่ไม่พบผลึกในตัวของทั้งสองคน
*ชุดป้องกันเชื้อโรค
ในตอนนั้น ธีร์ยังไม่รู้
รัฐบาลพยายามครอบครอง "อำนาจ" และหาวิธีเอามันไปใช้
...ไม่ว่าด้วยวิธีอะไรก็ตาม

ผ่านไปไม่นาน ข่าวจากทางโรงพยาบาลก็ทำให้ธีร์หัวตื้อไปหมด
พ่อของธีร์เสียแล้ว

# t1 a' k" u) ^& d"เขาควบคุมพลังของผลึกไม่ได้ และผลึกระเบิดทำลายหัวใจเฉียบพลัน"
2 c# ^7 Y3 v( a6 V! K
, @8 g* s8 B: X, B' O) Oเป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อในระหว่างที่เราอยู่ด้วยกัน
% G4 G) E/ y/ \พ่อก็ยังสร้างนกสร้างปลาจากน้ำลอยว่อนทั่วบ้านอยู่เลย
3 R- v0 E0 H2 E. J3 m: M' F/ y/ ~
ร่างของพ่อไม่มีรอยฟกช้ำใดๆทั้งสิ้น มีแค่อกทางซ้ายที่เปิดโหว่อ้ากว้าง แม่ทำได้แค่ทรุดลงไปร้องไห้
- {% |: W6 r( u' D/ k( ^$ ~& E& qธีร์มองศพของพ่อด้วยความสิ้นหวัง
/ B: j- O5 U; B+ G1 }  Sไหนว่าพ่อจะหายไง ไหนพ่อบอกว่าพ่อควบคุม "อำนาจ" บ้าๆนี่ได้ ไหนพ่อสัญญาว่าจะรีบให้ผ่าตัดและกลับออกมา
4 S1 h1 @3 M* [! X2 m7 W
ทันใดนั้น ธีร์ก็เย็นเยียบไปทั้งหัวใจ
: f7 s) p! {! c" O& ^$ M' xผ่าตัด?
ธีร์ไม่เคยเจอข่าวของคนที่รอดจากการนำผลึกออกมาจากร่างเลย ในช่วงเวลาก่อนที่ความโกลาหลจะกระจายไปทั่วและประเทศไทยได้ปิดประเทศลงอย่างสมบูรณ์ ข่าวของต่างประเทศก็ประกาศว่าผู้ติดเชื้อจะควบคุมพลังไม่ได้และผลึกระเบิด แต่ถ้าเอาผลึกออกไป ผู้ติดเชื้อจะเสียชีวิตทันทีแม้ผลึกจะไม่ทำร้ายร่างกายก็ตาม
. u+ f$ u. c0 z. ]2 u+ [) O; t
0 e. O' L# b. pแต่ทำไม... พ่อถึงจะต้องผ่าตัดล่ะ...
0 m6 y  B. V. i
$ s) k+ N! N& }" q2 Q; Mธีร์พยายามทำให้หน้าตนนิ่งที่สุดเท่าที่ตนจะทำได้ มีนางพยาบาลคนนึงมาช่วยพยุงแม่ขึ้น ธีร์เร่งให้แม่กลับบ้าน หลบมือและสายตาของพยาบาลคนนั้น ตอนนี้เขาสับสนและหวาดกลัวเกินกว่าที่เด็กวัยรุ่นคนนึงจะรับไหว ใช้เรื่องเก็บความทรงจำของพ่อเป็นข้ออ้าง บอกแม่ว่ามีอะไรบางอย่างที่จะบอกเมื่อถึงบ้านแล้ว
$ {; [$ E' C1 d: j0 I5 N
3 a% A5 z6 l2 x+ {1 @+ Mพอถึงบ้าน ธีร์ก็เล่าทุกอย่างที่ตนสงสัยให้แม่ฟัง
; [8 v- `6 G3 k- ~( e7 Rแต่โชคร้าย...

ธีร์รู้สึกว่าแม่ก้มหน้านิ่งไป ธีร์ถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อแม่ธีร์เงยหน้าขึ้นมา ธีร์ก็ต้องถอยผวา
"น่าเสียดายนะ ถ้าไม่พูดอะไรอีกนิดเดียว ก็จะคืนร่างให้อยู่แล้ว" แม่ของธีร์มีผื่นและตุ่มขาวขึ้นที่หน้าเต็มไปหมด ตรงแขนของแม่มีรอยสีคล้ำเหมือนรอยของมือ

รอยของมือที่เดียวกับจุดที่พยาบาลพยุงแม่ขึ้นมา

1 E; \# E9 y6 `, c. b"คิดออกแล้ว เรื่องสลด เพราะสามีตายจากผลึกระเบิด เลยฆ่าลูกชายก่อนจะดับชีวิตตัวเอง" แม่ธีร์ยิ้มกว้างอย่างวิกลจริตก่อนจะวิ่งมาหาธีร์
% R& D" Y6 {! ~- ?7 R1 nไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ธีร์รู้สึกได้
* G. L+ F2 G/ |" l
' S; _: P; `) Y/ F; v- Zห้ามโดนแม่สัมผัสอย่างเด็ดขาด
. a! Q. _5 n1 R3 N& Q/ i9 J, Z
ธีร์หลบมุดใต้โต๊ะกินข้าว ดีจริงๆที่การเล่นเตะบอลทำให้ธีร์สไลด์ตัวได้เก่ง ถ้าเมื่อก่อนอาจจะสไลด์ขัดขาหรือหาลูกบอล
- S, Q$ K7 m% O$ w4 hแต่ตอนนี้ต้องหนีตายจากแม่ของตนเอง
% O/ x+ c! s' H3 q4 u
แม่หัวเราะก่อนจะวิ่งอ้อมโต๊ะกินข้าว
"เอาสิ ไม่ได้เล่นวิ่งไล่จับนานแล้ว" ธีร์ที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะถีบเก้าอี้ไปหาแม่
"ไอ้เด็กเวร กล้าแข็งข้อกับแม่ตัวเองได้ยังไง" แม่พูดด้วยน้ำเสียงสุขสันต์เหมือนได้ของเล่นใหม่
มันทำให้ธีร์รู้สึกอึดอัดเหลือเกิน แม่ไม่มีทางพูดแบบนี้
"แม่ ตื่นเถอะครับแม่" ธีร์ร้อง
"ลูกรัก แม่ตื่นแล้วนะ" แม่ของธีร์ยิ้มเสียงหวาน ผื่นบนหน้าลามไปทั้งตัวแล้ว บางจุดถึงขั้นมีหนองไหลออกมา ธีร์อยากจะร้องไห้ อยากจะคิดว่านี่มันเป็นแค่ฝันร้าย
4 p# C% A( C( @8 O"แต่ถึงเวลาเข้านอนแล้วนะลูก" แม่ของธีร์เอามือจับเก้าอี้ ธีร์ละสายตาไปมอง
: [: f! x, Z7 ?3 }: u  u* [4 _8 [$ P  e
; k) Y. S" B! Y"ตายตาหลับตามพ่อมึงซะเถอะ"

8 f; u/ _" J1 c- Qแม่ธีร์กระโจนข้ามเก้าอี้มา มือที่มีหนองและมีรอยสีดำหมายจะจับหน้าจับตัวของธีร์ให้ได้

5 c1 H, @$ h0 I7 e! {& x3 {: p

---

5 o9 m! U, d: y# i; P) V+ ~


7 e: w( }& p3 L* U" B" J% o  tปึก "อั้ค"
, f1 m$ z: ^' U# tแรงเตะเข้าที่ท้องทำให้ธีร์ตื่นขึ้นอย่างกะทันหันจากกองเศษหนังสือพิมพ์และกล่องกระดาษที่ตนใช้กันความหนาวยามดึก
"แม่งงงง อ้ายพวก.. เห เห.. เหี้ยนั่น" ตุ้บ "อึก"
ความจุกที่ตนได้รับครั้งที่สองทำให้สมองแล่นสละความงัวเงียไปในทันที
$ O) B( s- m# P6 B' ]% V: R"แม่งเก่งง มาจาก หนายวะถึงได้เตะ อึก.. กูออก" เสียงรอบนี้มาพร้อมกับเท้าที่เข้าใกล้ตนเอง ธีร์ที่ยังอยู่ในท่านอน รีบกลิ้งหลบทันที
"เฮ้ยยยยย มึงงงกล้าาดี อึก.. กับกูหรออวะ" ชายกลางคนพูดเสียงดังลั่น แก้มแดง เสื้อสูทที่เสียรูปและพุงโตจากการกินอาหารสมบูรณ์พูนสุข เป็นสิ่งที่ธีร์อิจฉาเสียเหลือเกิน
  R4 h+ i# g% k% D"อย่าทำธิ... ทำผมเลยครับพี่" ธีร์ร้องออกไปด้วยความเกรงกลัว ธีร์ย้ายที่หนีพวกแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ไม่คิดเลยจริงๆว่าย้ายที่ใหม่ก็เจอทันที ทั้งๆที่แถวนี้สงบสุขกว่าที่อื่นๆและไม่ค่อยมีคนหาเรื่องกันโดยเฉพาะตอนกลางคืน
, b3 Q( b4 z; P6 c' ~% ]5 u# T"เมิงกล้าาาส่างงกูหรอ" ชายร่างอ้วนชูมือมาจ่อหน้าธีร์ เห็นท่าไม่ดีธีร์จึงหลบทันที เสี้ยวอึดใจกล่องกระดาษข้างหลังก็ปลิวกระจาย ธีร์หน้าซีด

- b2 }; T- q; S; W; u2 nพวกมี "อำนาจ"
"เฮ้ยยย เมิงกล้าาหลบ อึก กูหรอ" ชายคนนั้นเอามือเล็งธีร์อีก ธีร์รีบหลบหนีตายทันที
" Q; O$ E4 v* h: H' C! Iฟิ้ว ฟิ้ว ฉัวะ "อึก"
4 j/ k( n: I1 o8 o/ T6 gอาจจะเพราะการโดนเตะที่ท้องและเพราะเพิ่งตื่นจึงทำให้ธีร์โดน "อำนาจ" เฉี่ยวที่ขา ธีร์เจ็บเหมือนโดนมีดบาด
7 b8 V, M4 [5 F7 Fธีร์กัดฟันเคลื่อนที่หลบคมมีดบิน ธีร์วิ่งวนหลบอยู่รอบตัวของชายคนนั้น
5 e2 I5 B4 H! Q! O* v+ E, k! ^* P"อำนาจ" ของเขาเหมือนจะเป็นคมมีดอากาศ เขาต้องเล็งจากมือและในตอนนี้เขาก็น่าจะเมาอยู่ จุดที่ธีร์ควรจะวิ่งไปหลบคือข้างหลังของชายคนนี้ ขอแค่ธีร์วิ่งวนให้ชายคนนี้เหนื่อยหรือสับสน ธีร์ก็จะได้เปรียบทันที ธีร์แค่ต้องรอโอกาส แต่อนิจจา..
/ g6 b7 R9 u! Fฉัวะ เพราะแผลที่น่องขาทำให้ธีร์วิ่งช้าลงกว่าที่คำนวณไว้จึงโดน "อำนาจ" กรีดที่แขนซ้าย ธีร์ชะงักจากความเจ็บปวดเพียงเสี้ยววิ

1 X  O$ e% }5 {' ?: i  [5 yแต่เพียงเสี้ยววิก็มากเกินไปแล้ว

ฉัวะ ฟิ้ว ฉัวะ ธีร์โดนโจมตีใส่ถึงสามที แขนที่ยกมากันที่หน้ามีรอยแผลลากยาวหลายเส้น เลือดออกซิบๆ บริเวณท้องของธีร์มีแผลของมีคมบาดเต็มไปหมด ถึงแม้แต่ละแผลจะไม่ลึกมาก แต่ก็เรียกเลือดได้ท่วมตัวมากทีเดียว
8 s; |7 j% J8 M: B% d  m"อึก" ธีร์ล้มลงเพราะอาการบาดเจ็บของตนเอง
5 w6 O6 j; `0 F"ฮ่าๆๆ เหนม้าย กูอาวเมิงตายเมื่อหร่ายก้อด้าย" ชายร่างอ้วนหัวเราะก่อนจะเดินมาหน้าธีร์
"พี่ครับ ย.. อย่าทำผมเลย" ธีร์ร้องออกมา

% n% k. q. T% Iชายคนนั้นแสยะยิ้ม ในโลกยุคใหม่ที่ไร้ซึ่งกฎหมาย คนที่ผิด ก็คงเป็นคนที่อ่อนแอ ศพของพวกเดนถนนที่อยู่เกลื่อนแทบทุกวันเป็นเรื่องตอกย้ำได้เป็นอย่างดี โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว
+ U2 f* N" j! P! w) g, m9 M  Bชายคนนั้นยกมือมาจ่อหน้าธีร์ น้ำตาที่อัดอั้นเอาไว้ได้ไหลออกมา
+ n' ?2 W# }$ w$ S) w/ k7 F"พ.. พ่อ.." ธีร์ร้องเสียงแหบ ทันใดนั้น
+ E" I8 w5 m3 i2 M9 i0 U3 |

1 d- k0 P+ s7 D- e- n# C  Q"หยุด"
# P, `+ a/ x7 ^/ A0 ]0 m1 G
. D6 d( s% c1 ]. j0 E
) b, n, y7 [5 n' L# N: P4 O& G+ fเสียงเบาๆเย็นยะเยือกลอยขึ้นในตรอกซอยแห่งนี้
แต่มันดังเข้าไปในจิตใจของทุกคนที่ได้ยินมัน
ธีร์สงสัยว่าใครกันที่เป็นต้นเสียงอันน่าเกรงกลัวนี้ แต่แล้วธีร์ก็ตื่นตระหนก
& G0 ~1 s8 b5 i

4 b$ I  U; P( }2 o5 Kธีร์ขยับตัวไม่ได้
4 y$ n: m7 Q4 M) G% y% h# R5 gแม้แต่จะมองไปมาก็ไม่สามารถทำได้
หัวใจธีร์เต้นแทบระเบิดด้วยความกลัว
5 n1 ^  u; f7 {5 a5 g

! H7 n' J# \: @4 Z7 ~. H* `ตุบๆๆๆ เสียงบู้ทหนักๆกระทบกับพื้นก่อนที่จะมีชายสองคนหิ้วชายร่างอ้วนออกไป เหมือนตัวการ์ตูนที่โดนแช่แข็งโดนหิ้ว ถ้าชายคนนั้นไม่ได้พยายามจบชีวิตธีร์เมื่อครู่ ธีร์ก็คงหลุดหัวเราะออกมาแล้ว พวกเขาใส่เสื้อยืดสีดำ สวมแว่นดำ กางเกงลายพราง และรองเท้าบู้ท แต่ละคนมีกล้ามมากพอจะขยี้แขนธีร์ให้แตกได้เลย ดูแล้วน่ากลัวนัก แต่เมื่อพวกเขายกชายร่างอ้วนออกไปก็ทำให้ธีร์เห็นคนที่อยู่ข้างหลังชายคนนั้น
! F. [% G8 ~! ]& B) \& ~5 k

แดรคคูลา

2 r1 @3 q' u0 J6 X; n8 [
2 d3 K! l7 R' c9 F7 R! |+ {+ yคำแรกที่ธีร์นึกออกเมื่อชายคนนั้นปรากฏตัว
8 I. e. |6 I1 O( d( o* R. Nชายผมเทา ผิวขาวซีดเหมือนไม่ใช่มนุษย์ ชุดสูทสีม่วง เสื้อในสีขาว และกางเกงสีดำดูแล้วเหมือนดยุคแห่งรัตติกาลเสียเหลือเกิน แต่สิ่งที่ตรึงตราที่สุด คือสายตาของชายคนนั้น
  @) C: k7 Z+ \0 g$ F

  Y1 V, @8 p  K# v, t6 I3 c- Rความเย็นเยียบและแข็งกร้าว
สายตาของผู้ไม่ปราณีต่อศัตรู และไร้เยื่อใยยิ่งกว่าต่อพันธมิตร
; ~3 V- Y8 s, O8 ^1 Y2 M; @! H
, Q/ G) e+ X' V- ]  q
หนี ไม่มีวันชนะชายคนนี้ได้
( v3 K" h: {8 c$ {/ z. v  X' Mสัญชาตญาณของธีร์กรีดร้องออกมา
$ v" H/ m- |% U; E- M2 H! e

"ผมรู้สึกว่าชายเมาเหล้าคนนั้นอันตรายครับเสี่ย เป็นผู้ติดเชื้อครับ"
ชายคนที่อยู่ข้างๆชายผมเทาพูดออกมา
$ z- B& b" m7 V" Dเขาใส่ชุดเหมือนชายสองคนก่อนหน้าที่ยกชายร่างอ้วนออกไป ผมสีน้ำตาลเข้ม ตัดทรงผมครูว์คัท* ผิวสีดำแดง ตาเป็นสีเทา
*Crew cut ทรงผมสั้นเกรียนที่ไม่ได้สั้นเท่าสกินเฮด มีการเรียงเฟดจากบนลงล่าง
"แล้วอีกคนล่ะ" ชายผมเทาถามเสียงเรียบ สายตามองมาที่ธีร์
+ c' J+ j# q' K: v" @5 F"น่าจะแค่พวกไม่มีบ้าน..." ชายคนนั้นพูดก่อนจ้องมองมาที่ธีร์ คำถัดมาทำให้ใจธีร์ตกไปที่ตาตุ่ม
: e" B6 n: _2 w7 ?4 |3 \"ไอ้เด็กนั่นอันตรายครับเสี่ย"

! {) Y$ f/ }* g. M4 h1 \
- X: \- T% w6 Pธีร์อยากจะร้องไห้เป็นสายเลือด ธีร์ในตอนนี้ก็แค่ลูกไก่ในกำมือ ชายผมเทากับลูกน้องสามคน เอาแค่นี้ธีร์ก็สู้ไม่ได้แล้ว แถมคนนึงอาจจะมี "อำนาจ" เป็นการค้นหาหรือจิตสัมผัส ส่วนชายผมเทา ธีร์ยังไม่รู้เลยว่าจะหนีได้ยังไง ทำไมต้องมากล่าวหากันด้วย
"พลังมากน้อย" ชายผมเทาถาม
"..ไม่มีครับ" ชายผิวดำแดงตอบ
! k5 G4 W% `, j- P9 p+ Eชายผมเทาได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วหันมามองธีร์
% }; p' R# }5 ^# ]; b+ w5 ~เหงื่อธีร์แตกพลั่ก แต่คำถัดมาทำให้ธีร์ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"เก็บมันมา"
"ครับเสี่ย" ชายผิวดำแดงยกธีร์ด้วยท่ายกเจ้าหญิง แต่เพราะธีร์ตัวยังเแข็งเกร็งจึงเหมือนยกกระด้งข้าวเสียมากกว่า
/ m" U9 A) P" y% H+ s" Nธีร์ไม่ค่อยสบทมากนักแต่นี่มันอะไรวะเนี่ย

: }3 T9 k0 b5 B3 ?1 ~: z) p
3 n9 U+ b; {0 x& w/ M+ [: u

---

; h2 D/ r- a: y5 ]- o. j5 g
"วางลงตรงนั้น" เสียงของชายผมเทาสั่งชายผิวดำแดง
) T& E4 z+ Z/ O8 z2 cธีร์ที่โดน "เก็บ" มาแบบไม่ยินยอมถูกวางลงบนเตียงของห้องหนึ่งในตึกข้างตรอก บาดแผลของธีร์ทำให้เตียงถูกย้อมไปด้วยสีแดงเปรอะ ชายผมเทาเดินมามองธีร์ที่รู้สึกหวาดกลัวและใจเต้นเร็วเพราะเสียเลือดมาก
ชายผมเทาเอามือทาบท้องของธีร์ ต่างจากสายตาอันแสนเย็นชา มือของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน..
ถ้าจะต้องตายจริงๆ...
มีคนเคียงข้างแบบนี้ก็ดี..
* m5 l! u$ X# _$ \8 X" [ขอบคุณนะครั-- อ้ากกกกกกกกกกกก
6 k" P1 j: z/ |, x
# O/ q, z* f0 m+ b9 j
ความเจ็บปวดอันแสนทรมานเกินกว่าที่จะบรรยายแล่นทั่วทั้งร่างของธีร์
8 E; z3 Q* w+ K: u  t! _9 oเจ็บโว้ย เจ็บชิบหาย เจ็บเหี้ยๆ อะไรวะ ปล่อยกูตายเถอะ ทำไมกูยังไม่ตาย ไอ้สัตว์ อ้ากกกกก
ทุกอย่างมันแดงเถือกไปหมดก่อนที่ธีร์จะสลบไป


! K1 A; E% q- h( D

---

6 Q& ^- R- O* j4 E
"ฟู่ว" เด็กคนนี้หมดสติไปแล้ว เป็นไปได้ว่ามันน่าจะหมดสติเพราะเสียเลือดมาก เกลียดกลิ่นเลือดจริงๆ..
"...ไอ้เด็กคนนี้เคยทำอะไรให้เสี่ยแค้นหรือเปล่าครับ" ชลถามหน้าขยาด
- U/ v$ R# @! c"ไร้สาระ" หน้าตาไม่คุ้น แต่คงเพราะใช้ชีวิตเป็นพวกคนจรที่เพิ่งผ่านมาแถวนี้ สมัยนี้ถ้าอยู่ที่เดิมซ้ำๆและไม่มีพลัง ชีวิตก็คงไม่ปลอดภัย แต่ไม่ยักรู้ว่าไอ้ชลมันจะกลัวเลือด มันมองเด็กหน้าซีด
"มึงเตรียมที่ให้มันด้วย" ถ้าปล่อยเด็กคนนี้เอาไว้ มันก็คงไม่รอดหรอกแบบนี้
"ครับเสี่ย" ชลขานรับ "เฮ้ย มึงเตรียมหาที่ให้ไอ้เด็กนั่นด้วย รอมันตื่นแล้วเดี๋ยวฝากมึงดูแลมันหน่อย กว่าจะตื่นคงอีกนานอ่ะ" ชลเรียกให้หมาอีกคนจัดการแทน ในห้องเหลือแค่เราสองคน
. i) t. z4 [( h4 q: d% _ส่วนไอ้เด็กคนนี้... ถึงจะรู้ว่าเป็นคนละคนกันก็เถอะ...
" Z  _; i5 i% K1 n; Z# f5 V
2 x/ a" b* F9 f9 b9 e7 T: Q  E5 P
( @+ \9 L* Q  F! `" Y8 H+ k! lแต่ช่างคล้ายกันเหลือเกิน...


* I- ~1 Q- T: L' X4 k

---

7 _5 c9 d2 t. P3 x
! I! x" ~# p" V3 z"ห̴̘̎น̷̲̅ี̷̰̈ไ̵̩͒ป̴̺̐ ̷̬̓ก̸̖̄ร̴͇͂ ̶̧͘ด̴̴ู̢̲̓̿แ̴̣̕ล̴̱̀น̷̷้̩͙̄͘อ̵͍̎ง̷̟̚" ปังปังปัง
แม่?
เลือDเลื0ด1ลือ̷̯̋ด̵̢̐เลือดเลือด̴̢̟̟̞̱̹͈̟͈̱̙͙͓͕̣̣͈̇̍̍̌͛̎̿̿̑̓̀̌̀͂̓̆̂͑̕̕͜͝͝͝͠ͅ
' m" L7 I- g( X/ m, w8 V6 ]& vกระจายไปหมด ทำไม
"พ̵̺̊̑͝ี̸̴่͇͔͕̣́́ก̸͉͐ร̸̘̟̍ ̴̯̗͐̈́͆ผ̶̩̩͝ม̶̻̳̃͗͒͠ͅเ̴͇̫̗͛͘͜จ̴̬̤͋͠็̶̖̗̼̍บ̵̧͉͇̩̑̐เ̵̰͚̝͉̎ห̷̪̿ͅล̶̢̰̺̐ื̵̤̟̟́̏̓̾อ̴̘͕̲̋͐͝͠เ̸̻̍͠ก̸̞̇ิ̸̠̰̯͂̋น̶͇̥̆̾ "
"ขอร้อง̸̪̈̕"
: N5 i& |% N. v6 M3 S3 ^
"สั่งให้ผม ๒̸͔͚͓͛͌าย̶͓̰̠̖̩̂̌͐͗͛̉͗̈́̓͗͗̿̂̎̐̓̔͂͑̄͗̊̍́̍̑͛͑̇̿̅̅͛̚̕͝͠͝͝͝͝"
- c1 _& ^# q& i; s; D
7 ?+ x0 E) W4 ?

---

, T! Z) q, ~$ B9 k  K8 _1 i% k
5 ~# U0 o5 {" o4 e9 E3 D( y"เสี่ย!!"
เสียงของชลปลุกกรออกมาจากความทรงจำสีเลือด
กรหายใจระรัว เหงื่อไหลผุดท่วมตัว กรรู้สึกกระวนกระวาย
มันเอาทุกอย่างไปจากกู เพราะมัน เพราะมัน เพราะมัน
8 i* n2 M! w4 G& q6 hต้องหาเงินมากกว่านี้ กูต้องหาเงินมากกว่านี้มันจะได้-
; u7 U  R8 s( e. j6 ^0 b"เสี่ย" ชลโผเข้าไปกอดกร
"ไม่เป็นไรครับเสี่ย" ชลลูบหลังกร เสียงสั่นของชลพูด
, z* m5 U" m, x1 G4 \( [: ^! V# O; ]"ผมอยู่นี่แล้ว เสี่ยไม่เป็นไร เสี่ยไม่เป็นอะไรแล้ว" ชลลูบหลังกร เอามืออีกข้างประคองหลังหัวกร ดึงเข้ามาซบไหล่ตนเอง
# P# {6 H  _! Dความชื้นที่ชลรู้สึกจากไหล่ไม่รู้ว่าเป็นเหงื่อหรือน้ำตา ชลกัดฟันกรอด อารมณ์ดุดันพลุ่งพล่านอยากจะพาเจ้านายที่รักของตนหนีไปให้ไกลที่สุด
  P, Z7 P" g* R1 R3 ^# E. zไปที่ที่มีแค่มันกับเสี่ย
. f0 i( j3 n! V: x3 r) O3 u+ V9 a
6 }, q. w8 F* Y" m  Kที่ที่เสี่ยไม่ต้องเจ็บปวด
, \& X( A$ K0 G' Z2 \! }/ \3 D
0 W' m! n8 a9 ^$ h& Q- I6 h; {"เสี่ยไม่ต้องกังวลนะ เสี่ยไม่ต้องกังวลแล้ว ผมอยู่ตรงนี้ เสี่ยมีผมอยู่ตรงนี้" ชลพูดเหมือนเครื่องอัดเสียงพัง
ชลไม่รู้วิธีอื่นอีกแล้ว ชลไม่รู้ว่าจะพูดยังไงให้เสี่ยดีขึ้น ชลรู้แค่ว่าชลโคตรไม่ชอบเวลาที่เสี่ยต้องเป็นแบบนี้เลย
/ F) Y! E8 `" s1 l0 [ชลกอดเสี่ยให้แน่นขึ้น กลัวว่าคนที่เก่ง คนที่ฉลาด คนที่จริงๆแล้วใจดี คนที่สมควรจะยิ้มมากที่สุด...
จะหลุดลอยหายไป...
- W& T- w* q! q' f" U# l% t7 v2 w
$ P  E4 C6 h- s+ U6 M
+ T* q4 e  ?7 m! c5 ?ห้องหนึ่งในซ่องเพลย์กราวน์ มีกลิ่นเลือดและเสียงสะอื้นอาศัยอยู่


+ X+ d6 w2 c* {) d

---

"...ปล่อย" หลังจากผ่านไปสักพักแล้ว กรก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ

"...ครับเสี่ย" เสียงชลตอบเบาๆ ตามองเจ้านายของตนเองอย่างเป็นห่วง
กรสบสายตาชลกลับ ดวงตาสีเทาแสดงความห่วงใยมาให้ตน ทั้งสองจ้องตากันระยะหนึ่งก่อนที่กรจะเป็นคนละสายตาออกก่อน
2 m, t7 M6 Z7 s  e" i! T' E* C"..กูไม่เป็นไรแล้ว" กรพูดขึ้น
. L/ q2 b' {8 e7 }6 U: V# n% t
! m* D7 G; R  ]* V2 F"..."
"..."
; Y! u  Y& u# q1 n% e2 Xความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง
, @/ [9 r$ h2 h  p6 S8 N; a
: M& r: ]/ }+ g1 sชลเม้มปาก มันรู้วิธีทำให้เสี่ยของมันสบายใจขึ้นแค่ไม่กี่อย่าง

" l/ D3 z. T% ?& h( ?ชลค่อยๆลดตัวลงมาท่าคุกเข่า ถอดเสื้อยืดออกมา เผยให้เห็นอกแกร่งและกล้ามท้องเป็นลอนที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี กรมองชลอย่างแปลกใจ
ชลเอื้อมไปจับมือของคนที่มันรักยิ่งกว่าชีวิต จับเอามือเจ้านายลูบแก้มของตัวเองด้วยความรักใคร่ สายตามองขึ้นไปหาเสี่ยที่ยืนมองมันด้วยความรู้สึกหลากหลาย

5 t( c6 v$ m$ @8 Yชลดูดนิ้วของเสี่ยอย่างอ่อนโยน ลิ้นเลียนิ้วโป้งและมานิ้วชี้ของเจ้านายตนเองก่อนจะปล่อยให้เสี่ยเอานิ้วออกมาจากปาก
น้ำลายเป็นเส้นสะท้อนแสงไฟในห้องเหมือนด้ายที่เชื่อมใจของทั้งสองเข้าด้วยกัน
. o# x! P1 d& \กรใจเต้น ความรู้สึกของนิ้วส่งทอดความนุ่มและอุ่นจากปากชล
เป็นคำเชิญชวนให้ส่วนที่ไวต่อการสัมผัสของกรพุ่งทะลวงเข้าไปย่ำยีและเริงระบำในนั้น
สมกับที่ได้ชื่อว่าหมาของเสี่ย มันเอนตัวเข้ามาหาซิปกางเกงของเจ้านายมันอย่างรู้ใจ ก่อนที่จะกัดซิปและลากดึงลงมา
5 m; i- j" S' b8 n' sเหมือนเป็นกลไกสปริง ท่อนแกร่งของกรโผล่ออกมาทักทาย ชลมองมันเยี่ยงเด็กน้อยที่ได้ของเล่นถูกใจ และตัวมันแทบน้ำลายไหลเมื่อรู้ว่าเสี่ยของมันใส่คอมมานโด*มาทั้งวัน
*commando คำแสลงของการไม่ใส่กางเกงใน
1 L+ S# i7 N( ~: qกรสูดหายใจลึก ภาพของชายชาตรีสุดเข้มอย่างชลคุกเข่าต่อหน้าแก่นเนื้อของตนเอง เป็นการมอบอำนาจและการยกย่องเจ้านายของมันหมดทั้งใจ
ชลเงยหน้ามาสบตากับเสี่ยของมันเหมือนลูกหมาส่งสายตาอ้อนวอน กรแค่มองก็เดาใจหมาของตนได้ทันที
: E$ F" B* ]  O
8 j) @  h+ }  Sนี่คือหมาของกูเท่านั้น ในใจที่อ้างว้างและเจ็บปวดของกรได้ยอมให้ลูกหมาตัวนึงเข้ามา
0 B% u. }6 d' F1 |0 F. [% t
$ \% }9 w7 |; p' ]"อมควยกู" สิ้นคำสั่งของเจ้านาย เจ้าหมาก็เข้ามาดูดเลียควยด้วยความกระหาย
มันดูด ลิ้นเล่นหัวควยของเจ้าของ และเลียจากโคนยันหัวด้วยความกระตือรือร้น หวังจะทำให้เจ้าของพอใจ
มันดื่มด่ำกับรสชาติเนื้อผสมน้ำหล่อลื่นที่หลั่งออกมา วันที่มันรอคอยในที่สุดก็มาถึง มันพยายามเอาควยของเจ้านายเข้าให้ลึกที่สุด
2 @5 x+ o- }) g8 T. P8 a"ค่อก ค่อก" มันเริ่มสำลักควยของเจ้านาย แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหามากนักในยุคใหม่
"อย่าสำลัก" คำของนายที่ "สั่ง" หมาของตน แก้ปัญหาได้เสมอ เจ้าหมาปล่อยให้ควยของนายเข้าไปลึกถึงคอก่อนจะถอยออกมาเพื่อหายใจ
- Y1 m% x# a: m% Z9 wแต่ยังสูดอากาศไม่ถึงวิ นายของมันก็จับหัวกระหน่ำเย็ดเจ้าหมาต่อ เจ้าหมาน้ำตาเล็ด
0 f2 H' R& Z- X8 G9 p, W& }
อ็อค อ็อค อ็อค อ็อค
& N/ j) a; M7 p2 S$ E( _เสียงของเกมกาม ความรู้สึกในปาก และการสูดดมกลิ่นขนลับเจ้านายทำให้ควยของเจ้าหมาลุกสู้
# P% b2 T$ g5 N" i" C+ F. Lมันปลดซิปและหยิบควยของมันออกมา แท่งเขื่องของมันหลั่งน้ำสีใสใหลลงพื้น
" S) I: C1 L8 q+ g& J3 l/ s( xแผละ เสียงดึงควยออกมาจากปากหมา เจ้านายเอาควยแปะหน้าของมัน น้ำลายเปรอะเปื้อนไปทุกที่ มันหลับตาสูดกลิ่นของควยบนหน้าเหมือนต้องมนต์ มือมันเลื่อนไปหาควยของมันเองพยายามจะชักแต่
"อย่าจับควย" คำสั่งของนายทำให้มือละออกไปทันที ต่อให้มันจะอยากขนาดไหนแต่ร่างกายทุกส่วนของมันก็เป็นของนายมันแล้ว
3 q: Q9 }, S* n) v- W9 `"แก้ผ้า" นายมันสั่งอีกครั้ง คราวนี้หัวใจของเจ้าหมาเต้นระรัว ความอยากและความตื่นเต้นเริงระรื่นอยู่ในหัวใจ
0 i- t* T' \4 b2 y  {  Z- Oมันรีบลุกขึ้นก่อนจะถอดกางเกงมันทิ้งไป ส่งสายตาไปหาเจ้านายของมันและยิ้มเขิน คราบน้ำลายยังเปรอะบนหน้าคมเข้มเป็นทางยาวจากควยนายแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่สังเกตหรือไม่สนใจ
กรใช้สายตาละโลมดื่มด่ำกับภาพตรงหน้า
' t! N# {+ Q! L3 n6 G+ }+ `ชายร่างแกร่งผิวดำแดงที่คอยช่วยตนเองมาตลอด ในวันนี้มันได้เผยให้เห็นทุกสัดส่วนที่เคยซ่อนอยู่ในร่มผ้า
  m% l4 K8 X1 tกล้ามอกแน่น ไหล่กว้าง แขนกำยำ กล้ามท้องเป็นลอน ขาไร้ซึ่งไขมันส่วนเกิน และท่อนเอ็นที่แข็งเกร็งกระตุก น้ำไหลออกมาเหมือนก๊อกรั่ว
3 C, b! K3 y: O9 k' A. lทุกอย่างมอบให้เจ้านายของมันหมดทั้งสิ้น
) G& }6 R; |! @; C0 qกรเดินเข้าไปหาร่างเปลือย แม้ผิวของมันจะเข้มแต่มันก็ไม่อาจซ่อนแก้มที่แดงระเรื่อชัดเจนได้ สายตามองเจ้านายด้วยความรักบริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อยที่สัญญาจะแต่งงานกับพ่อตนเอง
1 z0 d! X8 L$ r! fเจ้านายเอื้อมมือไปจับควยของเจ้าหมา มันเม้มปากหลับตาแน่น ควยของมันเกร็งสู้มือนายที่กำลังมอบรางวัลให้กับมัน ฝ่ามือเจ้านายบี้หัวควย สร้างความเสียวสะท้านให้หมาไปทั้งตัว
3 P! C4 J6 E- N"อื้อ.. ส.. เสี่ย.." เจ้าหมาส่งเสียงครางเสียงสั่น มันแทบอยากจะลงไปกองกับพื้นเสียตรงนั้น
"ผ.. ผมอยากโดน.. คว.. ของส.. เสี่ย" เจ้าหมาพูดขาดๆหายๆจากความอายและความเสียวที่มันได้รับ หลังพูดเสร็จมันก็กัดเม้มปากเพราะความรู้สึกจากจุดรวมประสาทที่หัวควย มันยังไม่อยากหลั่งตอนนี้
กรได้ยินดังนั้นก็ยินดีที่จะตบรางวัลชุดใหญ่ให้หมาของตนเอง
% L2 o, L2 L7 j"งั้นมึงก็มาช่วยถอดสิ" ปากสั่งเจ้าหมาน้อยของตนเองก่อนจะละมือที่จู่โจมควยของมัน
"และมึงห้ามแตกจนกว่ากูจะแตก" คำสั่งด้วย "อำนาจ" เป็นพลังที่ล่ามควยของเจ้าหมาไว้ เมื่อมันได้ยินคำของเจ้านายมัน ควยของมันก็กระตุกเหมือนทหารวันทยหัตถ์
! M/ t1 g$ B9 u+ O% ~
ปล1 แก้คำผิด เปลี่ยนคำให้ลื่นไหล

normalcy

บทที่สองค่อนข้างยาวกว่าที่คิดเอาไว้ในระดับนึงเลยครับ ใจจริงอยากจะแบ่งออกเป็นบทที่สองกับสาม แต่นั่นจะทำให้บทที่สองไม่มีฉากตื่นเต้นของเสี่ยกรกับเจ้าหมาชลเลยต้องแปะเอาไว้ให้

kridty75

ขอบคุณครับ

audiwoods

ชีวิตของธีร์น่าเศร้าจังครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

2936

ขอบคุณครับ

jumpingblue

เสียวมากๆเลยครับ

l2ookmoo

ขอบคุณครับ

Neabeam

เนื้อเรื่องยังน่าติดตามอยู่ อยากรู้สุดท้ายธีร์จะมีอำนาจอะไร

Starstory

น่าสนใจมากเลยครับ

theera

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Kak00321

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

eg1

% A8 f" |' m/ a+ d; o- x' B) a0 H& ^ขอบคุณครับ

Linkren

ดีมาก อ่านไปลุ้นไป  อยากรู้เลย อำนาจได้มาอย่างไร  แล้วทำไมถึงยอมเป็นหมา ฝึกอย่างไรถึงสั่งได้ทุกอย่าง ยิ่งน่าจืดตาม