ผมกับพี่แทนนั้นแม้จะแอบมีอะไรกันเรื่อยมา แต่สถานะของพวกเราทั้งสองคนกลับคลุมเครือ เขาดูเหมือนจะคิดถึงแค่เฉพาะเวลามีความต้องการทางเพศเพียงเท่านั้น และที่สำคัญ ไม่มีทีท่าว่าเขานั้นจะเลิกกับฟ้าเลยแม้แต่น้อย ทั้งสองคนยังดูรักกันอย่างแนบแน่นจนมีหลายๆครั้งที่ผมต้องแอบไปร้องไห้คนเดียว จริงๆแล้วผมควรจะชินกับเรื่องนี้ได้แล้ว แต่ทว่ายิ่งผมถลำลึกมากขึ้นเท่าไหร่ ในใจของผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากเท่านั้น พูดก็พูดเถอะ นี่ก็เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์แล้วที่ผมไม่ได้เจอพี่แทนเลย เขาไม่คิดแม้แต่จะโทรหาผมด้วยซ้ำ “เกมทานตัวนี้หน่อยครับ อ้ามมมม” ผมอ้าปากชิมซูชิคำใหญ่ ที่แน็คกำลังป้อนผม หลังๆมานี้ผมเริ่มที่จะสนิทกับแน็คมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเขาชอบชวนผมไปไหนมาไหนด้วยกันสองคนบ่อยๆ เอาจริงๆมีแน็คอยู่ข้างๆมันก็ทำให้ผมรู้สึกคลายเครียดลงไปได้บ้าง “กินตัวนี้ด้วยสิครับ อ้ามมม” แน็คว่าก่อนจะคีบซูชิอีกคำต่อเข้าปากผม “ไม่เอาแล้ว เกมอิ่มแล้ว” “โอเค ก็ได้ๆ” แน็คว่าก่อนจะยิ้มอย่างอบอุ่น เขาเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ “ถ้าเกมอิ่มแล้ว เดี๋ยวเราไปดูหนังกันต่อไหม” ผมมองนาฬิกาเล็กน้อย จริงๆผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้วจึงตอบตกลง “อื้ม เอาสิ” แน็คยิ้มก่อนจะลุกออกไปจ่ายตัง ผมบอกเขาว่าผมจะช่วยออก แต่เขากลับปฏิเสธ “เกมคนเดียว แน็คเลี้ยงได้” เขายิ้มอย่างอบอุ่นอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมในนาทีนั้นหัวใจของผมเต้นตุบๆผิดจังหวะ หน้าของผมขึ้นสีแดงระเรื่อ เป็นครั้งแรกที่ผมมองเห็นแน็คในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ที่หน้าตาดีและมีเสน่ ผมรีบส่ายหัวทันที “บ้าน่าไอ้เกม นี่มึงจะชอบทั้งแฟนเพื่อน ทั้งเพื่อนแบบนี้ไม่ได้” แน็คเลือกหนังรักโรแมนติกซึ่งปกติผมเป็นคนชอบดูอยู่แล้ว บรรยากาศภายในโรงหนังค่อนข้างหนาวพอสมควรจนผมต้องใช้มือกอดตัวเองไว้ ทันใดนั้นเองที่คนข้างๆถอดเสื้อกันหนาวที่สวมอยู่ก่อนจะนำมันมาคลุมให้ผม “แน็คเห็นเกมหนาว คลุมเอาไว้นะครับ” ตึกๆๆๆๆ หัวใจของผมเต้นสั่นแรงอีกครั้ง ไม่เคยมีใครทำอะไรให้ผมแบบนี้มาก่อนเลย “แล้วแน็คละ” ผมว่า “แน็คไม่หนาวหรอก แค่มีเกมนั่งอยู่ข้างๆแบบนี้ แน็คก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว” เขายิ้ม หลังจากดูหนังเสร็จ แน็คอาสาขับรถไปส่งผมที่ห้อง บรรยากาศในรถนั้นค่อนข้างเงียบมีเพียงเสียงแอร์ที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก โดยเฉพาะการที่แน็คไม่พูดอะไรกับผมสักคำ เหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อมาถึงหน้าตึกที่ผมอยู่ แน็คดึงแขนผมไว้ก่อนที่ผมจะเปิดประตูลงไป “เกม” “.…” “แน็คมีอะไรจะบอก” สีหน้าของแน็คตอนนี้นั้นดูทั้งประหม่า ทั้งตื่นเต้น ผมสัมผัสได้ถึงเหงื่อจากมือของเขาที่กำลังจับแขนของผมเอาไว้อยู่ “น....แน็คชอบเกมนะ...ชอบมาสักพักแล้วด้วย....เกมไม่ต้องรู้สึกอึดอัดหรือกดดันอะไรทั้งนั้น....เพราะแน็คไม่ได้คาดหวังให้เกมตอบอะไรแน็คตอนนี้ ต...แต่ว่าถ้าเกมไม่รังเกียจและเกมยังไม่มีใคร แน็คขอจีบเกมนะ.....แน็คสัญญา ว่าแน็คจะทำให้ดีที่สุด” แน็คปล่อยมือจากผม ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางอย่างเขินอาย ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าแน็คมีความรู้สึกแบบนี้กับผม ผมได้แต่นั่งเงียบด้วยความช็อค ใบหน้าร้อนผ่าว ไม่รู้จะพูดอะไร “อ...เอ่อคือ” “เกมรีบขึ้นห้องเถอะมันดึกแล้ว” ในนาทีนั้นเองที่แน็คเอื้อมหน้ามาหาผม ก่อนที่เขาจะจุ๊บเข้าที่หน้าผากผมเบาๆ “ฝันดีนะครับ” ผมเดินลงจากรถพร้อมกับปิดประตูด้วยความงงๆ พร้อมกับมองตามหลังรถแน็คที่เคลื่อนออกไป ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น และหัวใจเต้นตุบๆราวกับจะระเบิด ไม่ใครมีใครมาบอกชอบผม ดูแลผม เป็นห่วงเป็นใยผมแบบนี้มาก่อนเลย พี่แทน.... หรือผมควรจะตัดใจจากพี่จริงๆเสียที 0 a- t5 K7 ^3 U7 J! a0 B- u5 N9 B
|