ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 22 ละครฉากใหญ่ของว่าที่เลขาคนใหม่

chokond · โพสต์ 2022-10-23 12:29:10

   หลังจากกลับจากบ้านกัส ปุนก็พยายามเลี่ยงหน้ากัส ไม่กล้าสู้หน้า ไม่รู้จะทำยังไงเพราะดันไปทำเสียกับพี่เขยของอีกฝ่ายเข้า แต่ก็คิดว่าแดนคงไม่เล่าให้กัสฟังหรอกมั๊ง หรือถ้าเล่า มันจะเป็นเรื่องยังไง ไปในทางเสียว หรือเป็นเรื่องโจ้กที่พี่เขยกับเพื่อนร่วมงานชักว่าวด้วยกัน?

   แต่ท้ายที่สุด สองคนก็ได้พบกันจนได้ ด้วยความบังเอิญหรือจงใจ เพราะทั้งสองคนดันต้องเข้าประชุมร่วมกัน ปุนไม่เป็นอันทำงาน ได้แต่ก้มหน้าก้มตาจนต้องให้นทีสรุปให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง

   กัสที่เห็นว่าปุนพยายามหลบหน้า เลยดักรอที่ใต้ตึก หลังจากเลี่ยงไม่ได้ ปุนเลยพูดคุยกับกัส แต่กัสไม่มีทีท่าอะไร ปุนจึงสะบายใจ จนกระทั่ง

   "ปุน จะให้มาเพรุ่งนี้เลย โอเคไหม"
   "คะ ครับ? อะไรนะครับ"ปุนตกใจสะดุ้งเสียงนทีที่ยืนพูดตรงข้ามเขา จนนทีต้องดุ
   "ใจลอยไปไหนเนี่ย มีอะไรค่อยคิดหลังเลิกงาน"
   "แหะๆ โทษทีพี่ มีเรื่องอะไรนะครับ"
   "ถ้าโครงการที่เชียงใหม่เสร็จ บอร์ดเสนอให้พี่ย้ายไปเป็นผู้จัดการที่นั่น พี่เลยเปิดรับสมัครผู้ช่วยพี่ กะเอามาสอนงานก่อนพี่จะไป จะให้มาฝึกพรุ่งนี้พร้อมเด็กฝึกงานฝ่ายขายเลยไหม"
   "ห๊ะ พี่จะย้ายหรอ เขาเสนอพี่ไม่รับก็ได้หนิ"
   "ปุนไม่อยากให้พี่ไปหรอ" นทีเบิกตากว้างจ้องเข้าไปในตาของปุน ปุนก็หวั่นๆเลยหลบตา
   "กะ ก็ พี่ทำไว้ดี ถ้ามีคนใหม่มาแล้วทำงานไม่ดีล่ะ"
   "หึ พี่สอนงานเอง ถ้าไม่ผ่านพี่ก็รอสอนคนใหม่ จนกว่าปุนจะพอใจ โอเค๊?"
   "ก็ได้ครับ" ปุนแม้ว่าจะโล่งใจที่จะไม่ต้องกังวลหรืออึดอัดที่ต้องเจอกับนที แต่ก็กลัวว่างานจะยากกว่าที่เป็น ชีวิตเขาจะลำบากขึ้นไปอีก แต่เรื่องพวกนี้ ก็ทำใจมาบ้างแล้ว เพราะการโยกย้ายตำแหน่งเป็นเรื่องที่ต้องเจออยู่แล้ว

   แต่ช็อคที่สอง!!

   "ผมแดนครับ ชื่อxxxx xxxxx ฯลฯ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ" ปุนได้ยินแค่ชื่อเล่น จากนั้นก็สมองโล่งไปทันที เพราะคนที่ผ่านสัมภาษณ์จนได้มาทดลองงานเป็นเลขาคนใหม่ของเขาคือแดน แดน! ที่เป็นพี่เขยยของกัส คนที่เขาชักว่าวด้วยกันที่น้ำตกในต่างจังหวัด การที่มีคนทำเรื่องแบบนั้นด้วยกัน มาทำงานด้วยกัน สิ่งแรกที่กังวลเลยคือการแบล็คเมลล์

   ปุนเข้าไปนั่งโต๊ะทำงานด้วยความคิดฟุ้งซ่าน แต่ไม่นานก็เป็นนทีที่เข้ามาบอกแดนว่าต้องทำอะไรบ้างและขอตัวออกไปก่อนแดนจะเดินออกไป ก็ได้พูดกับปุนไปว่า

   "เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ต้องเป็นห่วง มันจะตายไปพร้อมกับผม ฝากตัวด้วยนะครับบอส"

   แดน
   หลังจากที่กัสและปุนกลับ เขาก็รู้สึกกดดันอย่างหนัก เพราะตอนนี้เขานั้นกำลังตกงาน ถึงแม้พ่อตาแม่ยายจะไม่พูดอะไร แถมยังสอนงานให้เขาและจะให้เขาดูแลสวนดอกไม้และกิจการที่บ้านให้ แต่สำหรับเขา ที่ถูกคนพูดว่าเกาะผู้หญิงกินมาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน การที่เขารับช่วงต่อกิจการ มันเหมือนกับว่าคนพวกนั้นพูดถูก จึงได้ตัดสินใจเติบโตด้วยตัวเองเพื่อที่จะได้กลับมาอย่างภาคภูมิจึงได้เดินทางเข้าเมืองหลวงเพื่อหางานทำ

   พ่อตากับแม่ยายก็จะให้เก๋มาด้วย แต่เก๋เองที่เป็นห่วงพ่อแม่ไม่อยากให้อยู่กันสองคน เลยอยู่บ้านดูแลกิจการ พอมาถึงกรุงเทพ แดนก็หาที่อยู่ไม่ได้เพราะรีบออกมาโดยที่ยังไม่ได้หาที่พักเป็นหลักเป็นแหล่ง ไอ้จะทักไปหาน้องเขยอย่างกัสก็จะไม่พ้นคำว่า เลยตัดสินใจทักไปหาเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน

   "ฮัลโหล ไอ้บอส มึงสะดวกคุยไหมวะ"
   "แดน แดนหรอ สะดวกดิวะเพื่อน มีไร"

   หลังจากคุยกันไม่นาน บอสก็ขับรถมารับแดนไปยังหอพักที่อยู่ไม่ไกลนัก ระหว่างนั่งรถก็พูดคุยถามไถ่ชีวิตกับเพื่อนสนิทจนหมดตั้งแต่หลังห่างกันจนถึงปัจจุบัน

   "นี่มึง...แต่งงานแล้วหรอวะ"
   บอสถามหลังจากไขประตูห้องเสร็จ แดนเองก็พยักหน้ารับแต่ไม่ได้พูดบอกไป

   "แล้วนี่มึงกินไรมายัง"
   "ยังเลยว่ะ ห้องมึงมีไรกินไหมวะ"
   "พอมี มึงนั่งนี่แหละ เดี๋ยวกูทำให้"

   ระหว่างรอบอสทำอาหาร แดนก็เปิดทีวีดูด้วยความสะบายใจ ไม่มีท่าทีเกรงใจเจ้าของห้องแม้แต่น้อย

   "มาแล้ววว นี่ข้าวต้มใส่มาม่าที่มึงชอบ" บอสยกถ้วยข้าวต้มมาวางที่โต๊ะหน้าทีวี กลิ่นหอมๆได้ลอยเข้าจมูกแดนและเรียกความสนใจได้ไม่น้อย แดนได้ลงไปนั่งที่พื้นแล้วตักชิมด้วยความหิว

   "หืมม อร่อยเหมือนเดิมเลย นี่ไม่นึกว่ามึงจะจำได้ด้วย ของโปรดกู"

   "หึ ใครจะลืมได้วะ แดกแปลกแบบนี้มีแต่มึงแหละ"
   "ฮ่าๆๆ ขอบใจเว้ยเพื่อน แล้วตอนนี้มึงทำงานไรอยู่วะ"
   "กูเป็นซัพ คอยจัดหางานให้พวกโรงงาน"แดนได้ยินก็ดีใจจนวางถ้วยข้าวต้มลงกับโต๊ะแล้วหันไปมองเพื่อนด้วยความปลื้มปลิ่ม

   "เชี่ย อะไรจะบังเอิญขนาดนี้วะ งี้มึงก็หางานให้กูได้อะดิ"
   "ไอ้ห่า ที่กูหาก็เป็นโรงงานผลิตสินค้า พนักงานที่ขาดส่วนใหญ่ก็สายผลิต"
   "กูไม่เกี่ยงมึง งานอะไรกูก็ทำได้"
   "หึ กว่ามึงจะพิสูจน์ตัวได้ ไม่ปาเข้าไป50เลยหรอวะ"
   "....เออก็จริงของมึง" แดนหงอยลง จะยกถ้วยข้าวต้มมาซดต่อก็ไม่มีแรง จนบอสหันมามองแล้วยอมใจอ่อน ก่อนจะถอนหายใจแล้วหันหน้าไปหาเพื่อนสนิท

   "แต่กู ก็พอมีเส้นมีสายบ้าง..."
   "เชี่ย กูว่าแล้วว่ามึงต้องช่วยกูได้ มึงมีบุญคุณกับกูมาก เดี๋ยวกูบวชให้มึงหนึ่งพรรษาเลย"
   "สัสเวอร์"
   "ฮ่าๆๆ ขอบใจนะมึง"

   แดนกินเสร็จก็ลุกเอาของออกจากกระเป๋า บอสเลยพาไปดูห้องนอน
   "มันมีเตียงเดียวอะ มึงนอนโซฟาได้ไหม"
   "เห้ยไรวะ ก็นอนด้วยกันนี่แหล่ะ เตียงตั้งใหญ่"
   "จะดีหรอมึง"
   "เออ มึงกลัวไร กลัวกูกัดหำมึงตอนหลับหรอ ฮ่าๆๆ"
   "ไอ้ห่า" บอสว่าแดนก่อนจะวิ่งไปนอกห้องด้วยความร้อนรน

   คืนนั้นเอง ขณะที่หลับ แดนก็รู้สึกตัวเพราะเหมือนมีอะไรมาสัมผัสร่างกายเขาตลอดเวลา แดนก็พยายามดิ้นและเปลี่ยนท่านอน จนกระทั่งหลับสนิทไปจนถึงเช้า

   หลังจากที่บอสลงไปซื้อกับข้าวมาเตรียมให้แดนก่อนจะออกไปทำงาน ก็ได้ติดโน๊ตแปะไว้ที่ตู้เย็น

   'กูติดต่อคนไว้ให้แล้ว ชื่อนที เป็นเพื่อนสมัยเรียนกูเอง นี่เบอร์ xxx-xxxx-xxx' พอแดนเห็นก็โทรติดต่ออีกฝ่ายทันทีพร้อมแนะนำตัวว่าเป็นคนรู้จักของบอส อีกฝ่ายก็นัดสัมภาษณ์ ตกเย็น พอบอสกลับมา นทีก็โทรมาบอกว่าให้ไปเริ่มงานอีกวันได้เลย แดนดีใจเป็นอย่างมาก

   "แล้วนี่มึง หาที่พักได้ยัง"บอสถามขณะที่ทั้งคู่กำลังกินข้าวเย็นอยู่ แดนฟังจบก็เงยหน้าขึ้นไปหาอีกฝ่าย
   "มึงรังเกียจกูหรอ ที่กูมาพักกับมึง"
   "..."
   "..."

   "แดน...กูไม่ไหวแล้วว่ะ ทำไมมึงทำแบบนี้กับกูวะ"บอสพูดเสียงสั่นเครือจ้องมองอีกฝ่าย แดนก็จ้องกลับ แต่เป็นเขาเองที่หลบสายตาก่อน

   "มึงรู้ใช่ไหม ว่ากูคิดยังไงกับมึง" บอสพูดช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ แดนก็นิ่งไปครู่หนึ่ง

   "เรา เป็น เพื่อน กันไง" แดนพูดช้าๆ แต่บอสเองที่กลับทนไม่ไหวลุกขึ้นจากพื้นและจะเดินออกจากห้อง แต่แดนเองที่ไม่ยอมกลับลุกตามและเดินไปขว้าข้อมือบอสไว้

   "มึงจะทิ้งกูไปหรอ" แดนพูดเสียงสั่นๆจนบอสยอมใจอ่อนหันหน้ามาหาแดน พอเห็นแดนตัวสั่นพร้อมสะอึก บอสก็เข้ากอดปลอบแดน

   "ชู่วว ชู่วว กูไม่ได้จะทิ้งมึงเสียหน่อย ห้องนี่ก็ห้องกู"
   "กะ ก็มึงจะเดินหนีกูไป..มะ เหมือนที่พ่อกับแม่ อึก กูทำ"พูดจบน้ำตาของแดนที่กลั้นมานานก็ไหลทะลักราวกับเขื่อนแตก บอสกอบปลอบและลูบหลังแดนจนแดนรู้สึกดีขึ้น

   จริงๆแล้ว บอสเคยสารภาพรักกับแดนไปหลังจบมัธยมปลาย แต่แดนปฏิเสธเขา พออีกวัน แดนก็ทำเป็นจำเรื่องนี้ไม่ได้ บอสเลยจะตัดใจจากแดน แต่ตอนนั้นแดนมีปัญหาครอบครัว ซึ่งตอนแรกบอสก็ไม่รู้ว่าอะไร แต่แดนขอมาค้างกับเขา นั่นทำให้การตัดใจยากขึ้นล้านเปอร์เซ็น

   พอขึ้นมหาลัย บอสคิดว่าคงได้แยกกันเสียที แต่แดนกลับมาเรียนที่เดียวกับเขา แถมแดนยังเล่าให้ฟังว่าพ่อกับแม่อย่ากันและทิ้งเขาไป ตอนนี้อยู่กับอา แต่อาก็มีครอบครัวแล้ว เลยสนับสนุนแดนได้ไม่มาก แดนหางานพาร์ทไทม์ทำ แต่ก็เหมือนจะไม่ไหว และบอสก็เป็นเพียงคนเดียวที่คอยอยู่ข้างแดน บอสได้ฟังก็ใจอ่อน ไปหาหออยู่กับแดนเพื่อช่วยหารค่าห้อง ช่วยแดนทำการบ้านเพราะแดนต้องไปทำพาร์ทไทม์ จะสอบทีก็ต้องช่วยติว

   จนบอสรู้สึกว่าคงตัดใจจากแดนได้แล้ว บอสเริ่มคุยกับผู้ชายที่รู้จักกันผ่านทางเพื่อนในคณะ แดนก็ตามเฝ้า ตามหวงจนบอสไม่มีแฟนจนจบมหาลัย บอสเลยสารภาพกับแดนไปว่าการทำแบบนี้มันแย่มาก บอสชอบแดน แดนปฏิเสธ แต่พอบอสจะมูฟออน แดนก็ขัดขวาง แต่พอแดนเสียใจที่คิดว่าบอสจะทิ้งเขาไปอีกคน เขาก็เริ่มอ่อนไหว จนบอสต้องอยู่ด้วยไม่ไปไหน แต่ทุกครั้งหลังมีเรื่องกัน วันถัดไปแดนจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้า บอสก็ไม่รู้ว่าแดนแกล้งลืมหรือลืมจริงๆ

   กระทั่งปีที่พวกเขาต้องเข้ารับเกณฑ์ทหาร บอสนั้นรอด ส่วนแดน ต้องไปฝึก1ปี แรกๆทั้งสอต่างก็ติดต่อกันทุกครั้งที่มีโอกาส จะหลังๆเริ่มห่าง บอสเองที่เห็นว่าแดนอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเขา ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีต่อพวกเขาทั้งคู่ บอสเองจะได้ใช้ชีวิตต่อไป

   แต่ไม่วาย จู่ๆวันนึงแดนก็โทรหาแล้วบอกว่ามากรุงเทพ แถมยังบอกว่าแดนนั้นแต่งงานแล้วอีกด้วย การที่มาเจอกันแบบนี้ บอสเองก็ทรมาณมาก และท่าทีของแดนที่เหมือนไม่รับรู้ความรู้สึกเจ็บปวดที่เขาได้เจอ ก็ยิ่งทวีความรู้สึกของเขาเช่นกัน

   บอสมองแดนที่หลับอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อดี พลางก็นึกถึงวันวานเก่าๆที่พวกเขาได้ใช้ร่วมกัน เพราะนอกจากแดนแล้ว เขาก็ไม่เคยคบหรือคุยกับใครเลย หากมีอารมณ์ ก็จะไปลงกับวิดีโอบนอินเทอเน็ต

   และพอมองดูแดนที่หลับแบบนี้ ภาพในหัวของเขาก็เกิดคิดอกุศลขึ้นมา จริงๆแล้วบอสก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไร เพียงแต่ว่าขาดประสบการณ์และความกล้า บอสเคยซื้อผู้ชายจากบาร์โฮสมาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยได้ลงมือแม้แต่ครั้งเดียว เพราะความกลัว สุดท้ายเลยต้องมาลงเอยแบบนี้ คิดไปก็อนาถใจกับชีวิตของตัวเอง

   พอรู้ตัวว่าทนอารมณ์อ่อนไหวไม่ได้ บอสก็จะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่จู่ๆแดนก็ดึงข้อมือของเขาเอาไว้ พอหันไปมมองแดนก็ตาเยิ้มมองที่เขา

   "มึงจะทิ้งกูไปหรอ"
   "เปล่า"
   "งั้นก็มานอน"ตอนนี้แดนเหมือนได้สติแล้ว บอสเลยล้มตัวลงนอนหันหลังให้แดน แต่แดนก็ดันเอาขามาพาดที่ตัวของเขา มือปลาหมึกก็เรื้อยทั่วร่างกายจนบอสตะบะแตก ลุกออกจากเตียง

   "มึงจะทำอะไรของมึง!"บอสพูดเสียงแข็งออกมา พลางแก่นกายก็ตั้งขึ้นด้วย แดนไม่พูดอะไร แต่ตาจ้องแก่นเนื้อที่โป่งพองคับกางเกงของบอส แดนเอื้อมมือไปจับก่อนจะค่อยๆดึงมันเข้ามาใกล้ตัว บอสก็ค่อยๆขยับเข้าไปหาแดนจนท่อนลำกับหน้าของแดนมีเพียงเนื้อผ้ากั้นอยู่

   "มึงจะทำอะะไรแดน มึงแต่งงานมีเมียแล้วนะ"
   "ทำอะไร กูไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย แล้วมึงล่ะ ทำอะไร?"ว่าจบมือก็ชักท่อนลำของบอส
   "อื่อออ อ่าาา หยุด มึงพอก่อน"

   "หยุดอะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย"แดนพูดพร้อมส่งสายตาสงสัยให้บอส บอสไม่เข้าใจว่าแดนจะทำอะไร และพยายามถอยตัวหนี ก่อนที่แดนเองจะคว้าตัวบอสจับล้มลงบนเตียงแล้วค่อมตัวบอสเอาไว้

   แดนพยายามกอดตัวบอสเอาไว้ แต่คราวนี้บอสไม่ทน ดิ้นหนีจากตัวแดนและยิ่งดิ้นแรงขึ้นเพื่อจะออกไปจากสถานการณ์นี้

   "บอสหยุดก่อน กูไม่เล่นแล้ว มึงหยุดก่อน" บอสที่ได้ยินแบบนั้นเลยหยุดดิ้นแล้วนอนเฉยๆ แดนก็สวมกอดบอสอีกครั้ง คราวนี้กอดแบบอบอุ่น

   "กูรู้นะ ว่ามึงชอบกู และกูก็จำได้้ว่ามึงเคยบอกชอบกู แต่กูทำเป็นจำไม่ได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน กูก็แกล้งที่จะลืม เพราะกูอยากจดจำมึงแต่ตอนที่เรามีความสุขกัน กูไม่อยากให้มึงหายไปจากชีวิตกู เพราะกู เพราะกูเอง กูขอโทษที่เห็นแก่ตัว"
   "...."
   "ตอนที่กูเป็นทหาร กูก็เริ่มคิดได้ ว่าการห่างจากมึง มันแย่มาก แต่ทุกครั้งที่มึงมาเยี่ยมกู มึงดูมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้ง กูคิดว่า การที่ชีวิตมึงไม่มีกู มึงอาจจะมีความสุขก็ได้ กูเลยถอยออกมาจากมึง แต่กูรู้แล้วว่ามันไม่จริง เพราะเมื่อวานที่กูเจอมึง กูก็คิดถึงแต่มึง"
   "แล้วแฟนมึงล่ะ?"
   "..... จริงๆแล้ว กูกับแฟนกู เราไม่ได้รักกัน ตอนที่กูออกจากกรม กูก็ไม่รู้จะไปไหนดี กูเลยไปนั่งร้านเหล้า ตอนนั้นกูเจอผู้หญิงคนนึง เขาเมามาก มาขอนั่งกับกู เลยดื่มด้วยกัน พอรู้ตัวอีกที กูกับเก๋ก็นอนในโรงแรม เก๋บอกว่าให้กูรับผิดชอบ ด้วยการแต่งงานกับเก๋ แต่กูไม่รับ และจะไปขอดูกล้องจากโรงแรม"
   "......"บอสตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
   "สุดท้าย เก๋ก็สารภาพว่าที่บ้านจะให้เก๋แต่งงานกับลูกเพื่อน เก๋ไม่ยอมเลยจะหาคนมาแต่งหลอกๆแล้วค่อยเลิกกัน กูที่ไม่รู้จะเอาไงต่อกับบชีวิตเลยยอม"
   "ไอ้แดน การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะเว้ย"
   "อืม กูรู้ แต่ตอนนั้นกูคิดไม่ได้ไง"
   "แล้วที่มึงว่าจะมาทำงานเพื่อให้คนยอมรับ"
   "หึ กูโกหก กูกับเก๋คุยกันว่าจะแยกย้ายหลังงานแต่ง กูเลยต้องสร้างสตอรี่เพื่อมาเข้ากรุง ส่วนแฟนกูก็จะเล่นบทเป็นห่วงที่บ้านเลยไม่มาด้วย"
   "มึงนี่แม่ง"
   "แล้วที่กูโทรหามึง ก็เพราะกูอยากเจอมึง กูรู้ว่าชีวิตกูขาดมึงไม่ได้"
   "หึ แต่มึงก็ขาดกูไปตั้งหลายปี แถมมึงยังไปเอากับคนอื่นเยอะแยะอีก"
   "มึงรู้ได้ไง"แดนทำทีตกใจ
   "ก็จู๋มึงดำซะขนาดนั้น" บอสพูดไปหน้าก็พลันแดงระเรื่อขึ้นสีละอายที่ลืมตัวพูดออกมา
   "มึงรู้ได้ไง นี่มึง แอบดูจู๋กูหรอ"แดนว่าขำพร้อมทำท่าปิดน้องชายล้อเลียนบอส จนบอสถดตัวออก แดนจึงรีบไปคว้ตัวบอสมากอดอีกรอบ
   "โอ๋ กูล้อเล่น ถึงตัวกูจะไปมั่วกับใคร แต่ใจกูไม่เคยมีใครนะ...นอกจจากมึง"

   ทั้งสองต่างนิ่งเงียบและสบสายตากัน ใบหน้าค่อยๆเคลื่อนหากันช้าๆ และทั้งสอง ก็ค่อยๆประกบริมฝีปากจูบกันอย่างดูดดื่ม บอสที่ไร้ประสบการณ์ก็ถูกแดนที่โชกโชนคุมเกมจนหายใจแทบไม่ทันในหนึ่งจูบ ก่อนที่แดนจะเลื่อนหน้าไปที่ใบหูของบอสแล้วกระซิบเบาๆว่า

   "มึงอยากเอากูไหม กูเก็บซิงไว้ให้มึงเลยนะ"

boyzmember · โพสต์ 2024-10-7 03:26:38

ชอบเนื้อเรื่องครับ

manuswin · โพสต์ 2024-9-14 01:36:09

ขอบคุณครับ

phuripatsanarat · โพสต์ 2024-8-12 15:50:23

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2024-5-12 10:47:06

ขอบคุณครับ

obchoeitoh · โพสต์ 2024-4-1 20:29:19

ขอบคุณครับ

obchoeitoh · โพสต์ 2024-3-7 23:05:28

ขอบคุณครับ

iiupkoop · โพสต์ 2024-3-5 15:42:33

ขอบคุณครับ

manuswin · โพสต์ 2024-2-3 21:23:01

ขอบคุณครับ

wat_ · โพสต์ 2024-1-7 15:03:00

ขอบคุณครับ

ShangHai · โพสต์ 2023-12-19 09:37:03

ขอบคุณครับ

mookk · โพสต์ 2023-8-22 18:30:12

ขอบคุณ

Goodfin · โพสต์ 2023-7-24 19:46:34

ขอบคุณ

vuitton · โพสต์ 2023-7-17 21:23:36

ขอบคุณครับ

mookk · โพสต์ 2023-7-17 00:52:22

ขอบคุณมากครับ

bokko.hiso · โพสต์ 2023-6-28 00:25:33

ขอบคุณครับ

Feen · โพสต์ 2023-5-15 08:29:38

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2023-4-23 17:24:10

ขอบคุณครับ

saiyok · โพสต์ 2023-2-1 01:07:35

ขอบคุณครับ

kenjikung1101 · โพสต์ 2023-2-1 00:58:21

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 22 ละครฉากใหญ่ของว่าที่เลขาคนใหม่

คะแนน