รักพ่อดินที่สุดในโลกเลย ♥ [11]

Vitamin25

เราจำได้ว่าสิ่งที่สองมันพูดกับเราวันนั้น...มันติดค้างอยู่ในใจเรานานมาก เราเองก็ไม่อยากจะคิดและไม่อยากจะสงสัยอะไรอีกแล้วแต่ในหัวก็เอาคำพูดของไอ้สองออกไปไม่ได้เลย

ถึงเราจะสงสัย และอยากรู้ความจริงมากแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่กล้าถามพ่อดินเขาตรงๆ เพราะเรากลัวว่าสิ่งที่ไอ้สองพูดมามันจะคือเรื่องจริงถ้าต้องเป็นแบบนั้นเรารู้สึกรับไม่ได้ ก็เลยไม่ถามดีกว่า อย่างน้อยเรายังบอกตัวเองได้ว่าไอ้สองมันมั่วนิ่มเอาเอง...
0 H" f$ y/ h" Y$ [! W( a7 \: q1 R- z
: o3 G/ |% P" E$ y5 g/ F$ U& N) mและอาจจะเพราะสัญชาติญาณหรืออะไรไม่รู้ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะแอบเล่นไอ้จู๋ของพ่อดินเขาอีกเลย เรารู้สึกเหมือนกับว่าที่ไอ้สองมันบอกมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับสิ่งที่เรากำลังเล่นกับของพ่อเขา
* G. o6 T6 V; gถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่ามันคืออะไรและเราเองก็อธิบายไม่ได้ก็เถอะว่ามันเกี่ยวข้องกันยังไงแต่มันทำให้เราไม่กล้าจับของพ่อดินเขาเล่นอีกแล้ว
" L' t4 W& C$ I& r1 Q  X1 @
เหมือนในใจลึกๆพอเรารู้สึกคล้ายกับว่าเริ่มจะรู้ความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เราสงสัยมาตลอด เราก็เริ่มกลัวและไม่อยากรู้อีกแล้วว่าทั้งหมดระหว่างเราและพ่อดินคืออะไร...

9 ~  g; H6 F& I2 K* x3 ]  ^. Bหลังจากที่เราไปแข่งขันในงานวิชาการอีกไม่กี่อาทิตย์ต่อมาก็เข้าสู่ช่วงสอบและปิดเทอมพอดี

' l2 r+ _& E' T1 ]9 s) v& I( Mแม่เราก็เลยโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปอยู่ด้วยช่วงปิดเทอมซึ่งไม่รู้ทำไมเหมือนกันเราเลือกที่จะปฏิเสธแม่ไปถึงแม้ว่าจะคิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่เราอยู่กับพ่อดินเขาก็สบายดี

$ C' q1 h# H" q9 W; t- Vแต่แม่เราเนี่ยสิ เหมือนจะบังคับว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ที่กรุงเทพฯช่วงปิดเทอมเพราะเกรงใจพ่อดินเขา จะฝากเขาเลี้ยงตลอดเวลาก็ยังไงอยู่ ถึงพ่อดินจะช่วยพูดให้แล้วก็ตามว่าไม่เป็นไรแต่แม่เราก็ยังยืนยันว่าจะมารับอยู่ดี...
( a3 O: a3 t' N4 E% t4 `' b
พ่อดินก็เลยบอกเราว่า ‘ไม่เป็นไร แค่เดือนเดียวเองเดี๋ยวยังไงหนูก็ต้องกลับมาอยู่ดี’

ก็ใช่...แต่ว่ามันไม่อยากไปแล้วนี่หน่า อยากอยู่ที่นี่อ่า!
+ |( _( x$ q6 q& r! G
9 y1 a! a; q7 \& m. k- z- R

----------

6 q) v  V- e/ L- _; t4 P8 a6 y. L1 E
7 J8 v3 X* B3 t1 P0 \) d8 k9 Gวันที่แม่เรามารับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จำได้ว่าพอแม่มาถึงก็แวะไปหายายก่อน แล้วพอถึงช่วงบ่ายก็พาเรานั่งรถโดยสารเข้าตัวอำเภอเพื่อตีตั๋วกลับในวันนั้นเลย
; ]1 l5 p: R+ i3 s) U1 F4 j" }
& M% q3 k7 t' ]ตอนที่พ่อดินมาส่งที่อำเภอ จังหวะที่แม่ไปซื้อตั๋ว เราก็เลยกระซิบบอกพ่อเขาไปว่า‘พ่อดิน ตอนผมไม่อยู่...พ่อดินอย่ามีเมียนะฮะ’ ตอนนั้นในใจกลัวอยู่เรื่องเดียวเลย กลัวมากกลัวว่าพอเราไม่อยู่แล้วพ่อเขาจะมีเมีย...
% _2 H+ [3 S4 V* w2 x
8 R. b0 P$ _% |# T2 rพอพ่อดินได้ฟังก็หัวเราะลั่นเลย พร้อมกับบอกว่า ‘ไม่ต้องห่วงเลยเนี่ยพอหนูไม่อยู่ เดี๋ยวไอ้เมฆมันก็พาไอ้จอมมายึดบ้านพ่อแล้วแล้วพ่อจะเอาเวลาที่ไหนมีเมียได้ หือออ’ แล้วพอพูดจบก็ขยี้หัวเราเบาๆ
' g& D, S  K# p4 z0 G7 E5 w
แล้วยิ่งพอตอนขึ้นรถนะ พอเห็นพ่อเขายืนโบกมือให้ เราก็รู้สึกใจหวิวๆสั่นๆแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอยากร้องไห้อะไร แค่รู้สึกว่าไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับพ่อเขามากกว่า...

* n" ~6 H. F' X& ?! U) M8 p# xแล้วพอมาถึง ชีวิตที่กรุงเทพฯ ก็ไม่ได้สนุกเหมือนกับเราตอนตัวเล็กๆอีกแล้วช่วงกลางวันพ่อกับแม่ก็ไปทำงาน เราก็ต้องนอนดูทีวีอยู่บ้านคนเดียวจะออกไปเล่นกับเด็กแถวนั้นก็ไม่ได้ เพราะวันแรกๆที่มาถึงพอไปเล่นด้วยก็โดนเขาแกล้ง เราเลยไม่อยากไปเล่นด้วยแล้ว
: H/ t; G# i+ r) C9 d( {
จะมีแค่ช่วงเย็นบางวันเท่านั้นแหละที่พ่อกับแม่จะพาเราไปเดินเล่นตลาดนัดแถวนั้นบ้างหรือถ้าวันไหนเลิกงานไวก็จะพาเราไปเที่ยวห้าง แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งที่เราน่าจะเฝ้ารอคอยช่วงเวลานี้มาตลอดแท้ๆ แต่กลับไม่มีความสุขเท่าที่ควรเลยมองอะไรก็นึกถึงพ่อดินเขาไปหมด...
0 ?: p3 A: |/ v9 T' h( Z
8 d% e7 X" s4 D0 p+ Jวันเวลาของเราผ่านไปอย่างช้าๆ เพราะมันว่างมากด้วยแหละมั้งนอนอยู่แต่ที่ห้องทั้งวัน ทีนี้เวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัดเราเลยไม่อยากได้ของเล่นแล้ว

) V- j# @2 ]4 }5 pแต่กลับไปเลือกเอาพวกหนังสือและนิยายของเด็กมากกว่าเพราะเรารู้สึกว่าเวลาอ่านหนังสือมันจะเพลินและไม่ค่อยรู้สึกเบื่อเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับของเล่น พอได้มาเล่นไม่นานเราก็เบื่อแล้ว
4 v, W! F( _$ `) s
' N: L1 P+ X0 ]! z# tแล้วเย็นวันหนึ่งพ่อกับแม่เราก็พาเราไปเดินเล่นที่ตลาดนัดเหมือนทุกทีแต่วันนั้นเราเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้ายีนส์มือสอง มีทั้งเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวและกางเกงยีนส์เต็มร้านไปหมด ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่จังหวะกำลังเดินผ่าน สายตาเราไปเห็นเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ตัวใหญ่แขวนโชว์อยู่กลางร้าน พอเห็นแค่นั้นภาพในหัวเราก็คิดเลยว่าถ้าพ่อดินได้ใส่เสื้อตัวนี้จะต้องหล่อมากแน่ๆ

เราเลยหยุดเดินแล้วบอกพ่อกับแม่ว่าอยากได้เสื้อตัวนี้ให้พ่อดินซึ่งเราก็ไม่ได้จะขอเงินพ่อแม่ซื้อหรอก เพราะว่าก่อนจะมาพ่อดินเขาให้เงินเราด้วยตั้งหนึ่งพันแนะ แล้วเรายังไม่ได้ใช้เลยก็เลยอยากใช้ซื้อเสื้อให้พ่อเขาเนี่ยแหละ
1 _- V4 J! F  v# R- T
/ @- K+ R+ t( |8 @. f) `5 iลุงเจ้าของร้านก็ทักท้วงมาว่าเสื้อมันใหญ่มากเลยนะ มันใหญ่ไปรึเปล่าก็เลยเอาออกจากไม้แขวนแล้วให้พ่อเราลองใส่เทียบขนาดดู

# T/ t9 j4 E. r  N0 X" lปรากฏว่าหลวมโครกแถมแขนยาวเลยมาตั้งเยอะ...ก็แหงละพ่อเราไม่ได้ตัวสูงใหญ่เท่าพ่อดินเขาสักหน่อย 55555

% {: T; \- x# ?% Cพ่อกับแม่เราก็เลยบอกว่าให้เลือกไซส์อื่นมั้ยเหมือนตัวนี้น่าจะใหญ่ไปรึเปล่าอะไรงี้ แต่ตอนนั้นเรายืนยันเลยว่าจะเอาตัวนี้เราว่าตัวอื่นเล็กไป พ่อเขาใส่แล้วต้องฟิตแน่ๆ ถ้าตัวนี้น่าจะใส่ได้สบายๆ
5 v2 x5 a% g  e; M7 T2 e+ |
พอเห็นเรายืนยันเสียงแข็งแบบนั้น ลุงเจ้าของร้านก็เลยยอมขายให้พร้อมกับบอกว่าเขาจะมาที่นี่อาทิตย์เว้นอาทิตย์ ถ้าซื้อไปแล้วหลวมเกินไปเอามาเปลี่ยนได้เลย...
- Q& `0 q7 n1 H0 R+ }& a
แล้วด้วยความที่คำว่ามือสองสำหรับเราในวัยเด็ก เราคิดว่ามันคือของถูก

% Y7 @$ w/ i' s; Z- N; N‘ถ้าไอ้หนูจะเอา ลุงคิดแค่พันเดียวแล้วกันปกติตัวนี้ลุงขายอยู่พันสองนะ...’
7 |2 e. C; P! Z7 vพอลุงพูดราคามาเท่านั้นแหละ เราถึงกับช็อคและตะลึงไปเลย เสื้อตัวนี้เป็นพันเลยหรอ?!!

เรายืนตัดสินใจอยู่ไม่นาน ก็ยืนยันว่าตกลงจะเอาเพราะเราอยากได้ไปให้พ่อเขาจริงๆ

แม่เราเลยช่วยต่อราคาให้อีกหน่อย สรุปก็คือได้เสื้อตัวนั้นมาในราคาเก้าร้อยบาทถ้วนเงินที่พ่อดินให้มาหนึ่งพันเท่ากับว่าเหลือร้อยเดียว 555555
4 _$ o& [5 P) X) ?' T/ a" v2 ~+ v& Vแต่ไม่เป็นไรหรอก ได้เสื้อตัวนี้ไปให้พ่อเขา แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
" W, C& X: A- V0 d  ?/ ~. T! c+ C

--------

ยิ่งพอใกล้ถึงวันที่จะกลับอ่ะ แบบเหลือเวลาอีกสิบกว่าวันมันเหมือนเรานับวันรอเลยนะ อยากกลับมากๆแล้ว คิดถึงพ่อเขาสุดๆเลย

9 _) H& _( O4 w  P" u+ Uตอนนั้นที่คิดออกก็มีวิธีเดียวคือต้องโทรไปหาลุงผู้ใหญ่บ้านแล้วให้ลุงผู้ใหญ่บ้านไปตามพ่อดินให้หน่อย เราก็เลยไปขอเบอร์ลุงผู้ใหญ่กับแม่ แล้วก็เอาเงินหนึ่งร้อยบาทที่เหลือจากซื้อเสื้อไปแลกเป็นเหรียญมา แล้วไปหยอดตู้

เชื่อมั้ยว่า...แค่เราโทรไปหาลุงผู้ใหญ่และพูดไม่กี่คำว่าขอให้ลุงผู้ใหญ่ไปตามพ่อดินมารับโทรศัพท์หน่อยไม่ถึงสองนาทีเลยมั้งหมดไปแล้วยี่สิบบาท
; j- Y% K+ m0 H2 b' sพออีกสักพักเราก็โทรกลับไปอีกลุงผู้ใหญ่ก็รับแล้วถามว่าใคร เราก็บอกอ้าวเมื่อกี้บอกจะคุยกับพ่อดิน ลุงผู้ใหญ่แกบอกว่าไม่รู้ว่าปลายสายคือใคร เลยไม่รู้จะไปตามไปบอกว่ายังไง...เราก็รีบพูดรีบอธิบาย กว่าจะรู้เรื่องและเข้าใจกัน ก็หมดเหรียญไปอีกแล้วสามสิบบาท...

5 Q0 G# @, J( e+ P0 Iหลังจากนัดแนะเวลากัน เราก็เดินเล่นบริเวณรอบตู้โทรศัพท์แต่คราวนี้ใจมันเต้นกว่าเก่า เพราะเงินมันเหลือแค่ห้าสิบบาทแล้ว ตอนแรกว่าจะคุยกับพ่อเขานานๆ ดูแล้วคงได้คุยแค่แปปเดียวแน่เลยแถมในใจก็กลัวว่าโทรไปรอบนี้ไม่รู้ลุงผู้ใหญ่จะไปตามให้รึเปล่า...

& p' X- L- _7 p- Zพอสักพักใหญ่เราก็วิ่งกลับไปที่ห้องแล้วดูเวลาพอเห็นว่ามันได้เวลาที่เรานัดว่าจะโทรไปอีกรอบแล้วก็รีบวิ่งกลับไปที่ตู้โทรศัพท์แล้วกดโทรไปทันที ในใจก็เต้นตึกตักๆขอให้รอบนี้พ่อดินมารับโทรศัพท์ด้วยเถอะ...

) S0 q6 f) C) ?. H“ฮัลโหล”
, B" W! `  {* Y( b. |: A4 N7 i1 c
พอได้ยินคำว่าฮัลโหลแค่นั้นแหละ เรานี่โล่งเลยเพราะเสียงที่พูดมานั้นคือเสียงของพ่อดิน
# J; b; G. ]7 \$ p: ]5 i: C
“มีอะไรรึเปล่า? หืมมม ไอ้ตัวแสบทำไมถึงโทรมาหาพ่อได้ละเนี่ย”

“ไม่มีอะไรฮะ...ผมคิดถึงพ่อดินเฉยๆ” เรารีบตอบกลับไปเพราะไม่มีเวลาโอ้เอ้มายืนคิดคำพูดแล้ว
7 g0 w+ P: ]7 p2 Y0 I8 e: o
“แค่คิดถึงเฉยๆเองเหร๊อ?”เสียงพ่อดินพูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่กวนๆ

1 E& V7 d3 a9 r% u% g/ e: C“ก็คิดถึงเฉยๆนี่ฮะ...”

“อ่ะๆ คิดถึงก็คิดถึง พ่อไม่กวนแล้ว ฮ่า ว่าแต่หนูมีอะไรอีกรึเปล่า?”
) h3 C6 v0 O- o1 B8 z
5 L, F6 |  w$ Z“ไม่มีฮะ...แล้วพ่อดินสบายดีมั้ยฮะ?”
! n" |! P1 w4 y+ x
+ l9 s& H. Y5 M  V9 C) {รู้สึกว่าเราคิดถึงพ่อเขามากๆแต่พอได้คุยด้วยกลับคิดคำพูดไม่ค่อยออกเลยแหะ นอกจากพูดว่าคิดถึงๆ ซ้ำไปซ้ำมา...

พ่อดินก็บอกว่าสบายดี พร้อมกับว่าเนี่ยพี่เมฆมานอนเป็นเพื่อนแทบทุกวัน ไม่เหงาเลย แถมที่บ้านตอนนี้ก็เริ่มอากาศเย็นแล้ว ตื่นเช้ามามีหมอกลอยเต็มบ้านเลย
พอพ่อเขาเล่ามาแบบนี้ทำให้เรายิ่งอยากกลับไปมากขึ้นไปอีก
แต่ไม่ทันที่เราจะได้คุยกันรู้ความอะไรมาก ตู้มันกินเหรียญอย่างกับตู้สูบวิญญาณแนะจนสุดท้ายก็เหลือเหรียญสิบบาทสุดท้าย
. {7 V% w7 r, H* U
- k, Q5 l5 v9 I& J! R: B! [# g“พ่อดินฮะ เงินผมหมดแล้ว...พ่อดินดูแลตัวเองด้วยนะฮะผมคิดถึงพ่อดินนะ...” เรารีบพูดตัดบทบอกพ่อเขาทันทีถึงแม้จะยังอยากคุยต่อแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ต้องจำใจวางเพราะเงินหมดแล้ว

; D4 K! K; v3 N“จ้าๆ หนูก็ดูแลตัวเองดีๆเหมือนกันนะไอ้ตัวแสบเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว พ่อก็คิด...”

0 b9 A; q- y1 pไม่ทันที่พ่อเขาจะพูดจบประโยค ปลายสายก็ถูกตัดไปซะแล้วพร้อมกับเสียงของตู้โทรศัพที่กลืนกินเหรียญสุดท้ายไปด้วย

1 {! r( d+ r; p& a9 n$ Q9 p* H1 s) M3 X  wเราได้แต่ยืนอารมณ์ค้างอยู่ที่ตู้สักพักหนึ่ง ถึงได้เดินกลับเข้ามาในห้องอากาศที่เริ่มเย็นตัวลง มันยิ่งทำให้เรารู้สึกเหงาและคิดถึงพ่อเขามากขึ้นไปอีก...

# V9 d" S# J( i' K+ W; X7 r1 M

---------

" i" ?1 [' k( ]4 l- |
ตลอดเวลาที่ได้อยู่กับพ่อแม่ช่วงปิดเทอม ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความสุขนะ ก็มีความสุขดี ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนช่วงที่เราถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวแล้วยายก็ไม่ได้ดูดำดูดีอะไรเราเราคงโหยหาช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับพ่อและแม่มากที่สุด

2 C& ^1 Z# W' \9 l: s: J- a$ ?$ ]แต่พอภายในระยะเวลาสามสี่เดือน ที่เราได้อยู่กับพ่อดินเขา พ่อเขาดูแลเราดีมากแทบไม่เคยดุ แล้วยิ่งเรื่องตีนี่ไม่มีทางเลย เวลาอยู่ด้วยกันพวกเราจะหาเรื่องนู้นนี่มานั่งคุยกันประจำทำให้เรากับพ่อเขาสนิทกันไวมาก

( i6 `- L* y& H) m  [, g! ?ไม่คิดเลยว่าพอต้องมาห่างกับพ่อเขานานเป็นเดือน มันกลับทำให้เรารู้สึกคิดถึงพ่อเขาได้มากขนาดนี้ คิดถึงมากขนาดที่บางทีเวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัด เรายิ่งนึกเห็นภาพเวลาที่พ่อดินเขาพาเราไปเดินเที่ยวตลาดในอำเภอเลย
. e7 Z! z$ [: i6 p$ O) Z, K
3 `1 R% W( |" ?+ T3 ]  Q4 J7 Zขนาดที่ว่าคืนนั้นเราเก็บไปนอนฝันว่าได้ยินเสียงพ่อเขาน่าจะเป็นช่วงกลางดึกเราเหมือนสะลึมสะลือได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกับใครสักคน แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงพ่อดินมาก เราก็คิดว่าเราฝันเลยไม่ได้ลืมตา

จนกระทั่งมีร่างของใครบางคนมานอนเบียดเสียดกับเรา (เราขอแยกนอนกับพ่อแม่ให้พ่อเอาผ้าห่มมากั้นทำห้องให้หลังตู้ที่วางทีวี เพราะตอนนั้นเราชอบอ่านหนังสือนิยายตอนกลางคืนเพราะมันได้บรรยากาศดีแล้วทีนี้มันต้องเปิดไฟอ่านหนังสือ ถ้านอนกับพ่อแม่ไฟก็จะแยงตาเขา)
: [9 W6 n* A. t. T( E: D. X- Q! o2 B
“นอนเบียดๆกับน้องไปก่อนนะ น้าไม่รู้ว่าจะมาเลยไม่ได้เตรียมที่ไว้ให้”

8 e8 f/ s9 l( s" b1 \“ไม่เป็นไรครับ ผมนอนได้สบายมาก ปกติเวลานอนด้วยกันไอ้ตัวแสบเขาก็นอนเอาขาก่ายผมแทบทุกคืนอยู่แล้วฮ่า”

# T& H9 o5 W" J2 Uพอเหมือนหูเราได้ยินเสียงนี้ เรารู้สึกว่าเสียงพ่อดินแน่ๆแต่มันก็อยู่ในอาการที่ไม่อยากตื่น เพราะกลัวว่าจะเป็นแค่ฝัน
4 W. `" L- Z$ iสุดท้ายก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู แล้วนอนหลับต่อไปทั้งอย่างนั้นแหละ

แต่พอเช้ามาถึงได้รู้ว่า พ่อดินเขามาจริงๆด้วย!!

ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าพ่อเขาจะมาหาเพราะอีกไม่กี่วันเราก็จะได้กลับไปแล้ว
4 h. x" m( G+ x2 k% p% T2 T( Tพ่อดินเล่าให้ฟังว่า ช่วงที่มาเนี่ยเขาว่างงานพอดีพอเห็นว่าไม่มีงานหลายวันแล้วมันว่างมาก เลยเข้ากรุงเทพฯมาหาเราดีกว่า กะจะมาเที่ยวด้วย แล้วก็ถือว่ารับเรากลับไปในตัวเลย พ่อกับแม่เราจะได้ไม่ต้องส่งให้ลำบาก
1 u) N' H7 i9 v* u' D, Gถึงจะบอกว่าเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน แต่ในใจเรานั้นมันรู้สึกว่านานมากเพราะว่ามันเหมือนกับเรานับวันรออ่ะเนอะ เวลาทุกนาทีมันจะผ่านไปช้าสุดๆ แต่พอพ่อเขามาหาแบบนี้ ทำให้เราดีใจสุดๆไปเลย
8 A0 y1 G( X3 r; S
8 z1 }$ C' o4 e& K

--------

พอพ่อกับแม่เราได้คุยกับพ่อดิน แล้วเห็นว่าจะอยู่แล้วรับเรากลับทีเดียวเลยพ่อเราก็เลยเอาบัตรไปเล่นสวนน้ำที่หนึ่งมาให้ เผื่ออยากไปเที่ยวไปเล่นกันทีแรกพ่อเรากะว่าไว้ถ้าวันหยุดตรงกับแม่เมื่อไหร่จะพาเราไปเที่ยว เพราะได้บัตรเข้าฟรีมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ว่างตรงกันกับแม่สักที
. J4 r% r7 o2 S' `
พ่อดินก็เลยรับมาแล้วบอกว่าเดี๋ยวพาเราไปเที่ยวเล่นให้ ยังไงก็ว่างอยู่แล้วไม่ได้ไปทำธุระที่ไหน
; j2 X3 R$ h% _4 y0 u
; \4 ~+ l' Z0 s7 Z, u# vแล้วก่อนที่พ่อเราจะออกไปทำงาน เขาก็ให้เงินทิ้งไว้เผื่อต้องกินต้องใช้อะไรเพิ่มเติม
เราก็เลยได้โอกาสขอยืมกล้องถ่ายรูปไปด้วยเพราะปกติเวลาเราไปเที่ยวกับพ่อแม่จะพกกล้องถ่ายรูปติดไปประจำ
พ่อเราก็สอนวิธีใช้วิธีถ่าย เพราะสมัยก่อนมันเป็นกล้องฟิล์มอ่ะเนอะเวลาถ่ายมันก็จะต้องมีขั้นตอนนิดหน่อย ไม่ใช่กดชัตเตอร์แล้วได้เลยเหมือนกล้องดิจิตอลสมัยนี้
' Y: a; a! ], \! w. {4 f$ M; c9 R
; z& r6 K2 {+ b6 }( W5 b/ Wพ่อดินก็ยืนดูที่พ่อเราสาธิต พร้อมกับลองใช้งาน โดยการถ่ายรูปเราไปสองสามรูป พูดตามตรงปกติเราจะยืนให้พ่อหรือแม่เราถ่ายแต่พอคนถ่ายเป็นพ่อดินก็รู้สึกเกร็งเหมือนกันแหะ...

ก่อนจะเดินทางออกจากบ้าน เรานึกขึ้นได้ว่าซื้อเสื้อยีนส์ไว้ให้พ่อเขาในใจก็หวังอยากให้พ่อเขาใส่ไปเที่ยวเลยเนี่ยแหละ
; h' t" U0 v& jพอพ่อดินเห็นก็ยิ้มกริ่มให้ พร้อมกับถามว่า ‘โหเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์เลยหรอไอ้ตัวแสบ หนูซื้อมาหรอ? แล้วมันแพงรึเปล่าเนี่ย??’

% u* i! Z; X- U) V9 O; x% y. Kเราได้แต่ส่ายหัวแล้วตอบว่า ‘ไม่แพงฮะ’ เราตอบไปแค่นั้นแต่เราไม่ได้บอกราคาจริงๆ เพราะกลัวว่าพ่อเขาจะไม่เอา

พ่อดินยกเสื้อขึ้นดู พลิกซ้าย พลิกขวา ก่อนจะยกเสื้อขึ้นแล้วสวมทับเสื้อยืดทันที
“ไง หล่อมั้ย?” พ่อดินหันมาถาม

“หล่อฮะ หล่อมากเลย!” เราตอบพลางคิดในใจว่าคิดถูกแล้วที่ซื้อเสื้อตัวนี้มาเพราะมันแทบจะพอดีกับขนาดตัวของพ่อเขาเลย
/ I) }% j8 D; |เหมือนเสื้อจะใหญ่กว่าตัวพ่อเขานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ดูหลวมโครกอะไร

' D! |, J2 P* C$ h3 }5 w“งั้นป่ะ พ่อใส่ไปเที่ยวเลยนะ”
) z& W" L/ ?3 R: t$ o
“ฮะ!!”

5 f7 t" I3 G1 x, dเราตอบกลับแบบยิ้มแก้มแทบแตกเพราะทีแรกก็กลัวเหมือนกันว่าพ่อเขาจะไม่ชอบ หรือเขาจะไม่ใส่มันรึเปล่า...
' |1 `/ Q! S9 K: I
9 z; y2 D. c/ g% U6 g

---------

แล้วพอไปถึง...ปรากฎว่าพ่อดินเล่นไล่ถ่ายรูปเราตั้งแต่หน้าทางเข้าเลยตรงไหนที่เขามองว่าทิวทัศน์สวยดูแปลกตา ก็ให้เราไปยืนโพสต์ท่าถ่ายรูป
5 r3 }# a' X& i  T0 _เรียกถ่ายรูปทุกห้านาทีอ่ะ พ่อเขาดูเห่อกล้องสุดๆ!
2 @4 `! d9 y. G# ?4 ]
กว่าจะเดินเข้าไปถึงบริเวณสวนน้ำก็ปาไปเกือบชั่วโมงเลย
3 G: U  O8 N0 ~
0 G2 m2 e0 O! |6 P* A; G9 A+ c$ rทีแรกตอนเข้าไปเห็นคนน้อยๆ เราก็อุตส่าห์โล่งใจคิดว่าวันนี้คนคงไม่เยอะที่ไหนได้...คนเขาก็ไปกระจุกกันอยู่ที่สวนน้ำกันเต็มไปหมด

เรานี่รู้สึกเลิ่กลั่กเลย...ก็เพราะว่าชุดว่ายน้ำที่เขามีให้เช่ามันก็ไม่ต่างอะไรจากใส่กางเกงในเลยน่ะสิ!!
& E+ H6 H3 c, A! v9 S1 S  A
3 a5 n( n* V5 C, e# Bพอเปลี่ยนชุดเสร็จเราก็รีบเอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวไว้ เพราะรู้สึกอายมากๆ เหมือนเดินโป๊เลย
; I( N: K- m" d6 y3 a6 }/ S(ตอนที่มาครั้งแรกก็ใส่กางเกงว่ายน้ำแบบนี้นะ แต่ไม่รู้สึกอาย สงสัยเป็นเด็กน้อยมากอยู่มั้ง5555)

“มองกล้องหน่อย อ่า หนึ่ง สอง ซั่ม!”พอพ่อดินพูดจบ จังหวะเราหันไป ยังไม่ทันได้ยิ้มเลย พอเขาก็กดถ่ายแล้วถ่ายทั้งที่เรามีผ้าขนหนูคลุมตัวเนี่ยนะ!!!
- s7 C" ]$ d3 m, h2 S
1 C' q5 k7 L2 w  {$ i6 u. e“พ่อดินอ่า ถ่ายผมทำไม... ผมโป๊อยู่นะ...” เราทำหน้าบูดเล็กๆก็ไม่คิดว่าพ่อเขาจะเล่นถ่ายเราทุกอิริยาบทขนาดนี้
7 |5 `4 l3 n' V) x
“ก็พ่อเห็นว่าแปลกดี คนอะไรมาเล่นน้ำแต่ยังกลัวโป๊อีก ฮ่า” พูดเสร็จมีการมาหัวเราะเยาะเราอีกแนะ
9 P+ s/ V) l) B6 j7 u( y
“แล้วพ่อดินไม่เล่นน้ำเป็นเพื่อนผมหรอฮะ?” เราถามเพราะไม่เห็นว่าพ่อเขาจะเปลี่ยนชุดเลย
4 e% r) T/ h4 s& e& g1 v% `
“ถ้าพ่อลงเล่นตอนนี้ก็ไม่มีใครถ่ายหนูตอนเล่นน้ำอ่ะสิ”

พอพ่อเขาตอบมาแบบนี้ เราถึงกับหน้าเหวอเลย นี่พ่อจะถ่ายให้ฟิล์มหมดม้วนเลยหรอ?!
- I, ?5 A* V* Q& ~# B2 P! C; S
! `' G$ @2 F( f% [' v8 hพอไปถึงจุดที่เราจะลงเล่นน้ำ เราก็ทำใจอยู่พักหนึ่ง พอเห็นว่าไม่มีใครมอง(แหงละใครจะมามอง 55555)
( K) O% u7 m# K3 Pเรารีบดึงผ้าขนหนูออกแล้วฝากพ่อเขาไว้ แล้วรีบกระโดดลงน้ำทันที
0 T" L9 t% j! @$ [
1 H' I5 d( a6 i+ C2 e! M5 Jเราเล่นน้ำพร้อมกับดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน พ่อดินก็เดินตามแล้วถ่ายรูปเราเป็นระยะจนสุดท้าย ถ่ายจนฟิล์มหมดม้วนจริงๆ...
7 }. ~5 h5 S6 D, S% }" |- B
พ่อเขาก็เลยเอากล้องและของไปเก็บในล็อคเกอร์ที่เขาให้เช่าพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนใส่ชุดว่ายน้ำมาเล่นกับเรา
ดูสิว่าแต่เราอาย... พ่อเขาก็อายเหมือนกันนั่นแหละ เพราะตอนเดินมาก็นุ่งผ้าขนหนูมาเหมือนกัน
! h/ s8 }8 g3 m! n* ^6 o6 o: Z
“คนอะไรมาเล่นน้ำยังกลัวโป๊อีก...”เราย้อนคำพูดพ่อเขา พร้อมกับหัวเราะ

“อ้าวๆ ล้อพ่อเหรอ? จะไปเล่นมั้ยสไลเดอร์สูงๆน่ะเดี๋ยวก็ไม่พาไปซะหรอก” พูดจบพ่อเขาก็ย่อตัวลง แล้วเขกหัวเราเบาๆหนึ่งทีก่อนจะเอาผ้าขนหนูไปวางไว้ตรงที่นั่งของพวกเรา
0 R6 s9 s" s+ T3 \8 @8 c" V5 }
: ^! y( u% q0 B& Q: Aพ่อดินเขาได้กางเกงว่ายน้ำขายาวด้วยอ่ะ (กางเกงว่ายน้ำที่เหมือนกางเกงปั่นจักรยานอ่ะ) ซึ่งกางเกงว่ายน้ำทรงนี้ เขามีให้เช่าเฉพาะคนอ้วนและตัวใหญ่เท่านั้น เราเองก็อยากใส่แบบนี้บ้าง...ไม่ได้อยากใส่ที่มันเหมือนกางเกงในสักหน่อย
แต่ว่า...ก็พอเข้าใจว่าทำไมพ่อเขาอาย เพราะตรงเป้าของพ่อเขามันปูดนูนออกมาชัดเจนมากเป็นลูกเลย
1 O6 k2 O0 Y( g4 K9 q- g3 Z
จังหวะเวลาย้ายที่เล่นกัน พ่อเขาก็จะคอยให้เราเดินนำหน้าเหมือนเอาช่วงหัวเราปิดตรงเป้าพ่อเขาเอาไว้ แล้วเหมือนพอเราเดินตัวติดๆกัน หัวเราก็ชนเข้าตรงเป้าของพ่อเขาเป็นระยะๆแล้วรู้สึกเหมือนจะแข็งตัวขึ้นหน่อยๆด้วย เราก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมอง
. A0 g8 U* I" r6 }" ^' D$ P
% Y7 q- x( h" ~5 t“มองอะไรไอ้ตัวแสบ หืมมม เดินนำไปเลย”พูดจบพ่อดินก็จับหัวเราให้หันหน้าเดินตรงต่อไป...

เอ้า ก็ของพ่อเขาทิ่มหัวเรานี่หน่า
+ E) @; I8 v8 _, |& {
) E1 V. L6 M& p1 Xการเล่นน้ำของพวกเราเป็นไปอย่างเพลิดเพลินและสนุกสนาน สไลเดอร์นี่วิ่งขึ้นหลายรอบมาก เพราะพ่อเขาจะนั่งซ้อนข้างหลังเรา ทำให้เราไม่กลัวเลย แถมสนุกชอบใจไปอีก ตรงไหนที่มีสไลเดอร์ไหลลงจากที่สูงเราวิ่งเล่นหมดเลย อันที่จริงอยากเล่นตั้งแต่ตอนเด็กๆนู่นแล้ว แต่ไม่กล้า มาครั้งนี้พอพ่อเขานั่งข้างหลังรู้สึกไม่ค่อยกลัวมันเลยสนุกมาก
8 V0 s+ `) v1 K! F* U
พอเล่นกันจนเหนื่อย เราก็พักขึ้นมาหาอะไรกินกัน แน่นอนว่าเราเตรียมจากบ้านมาแล้วก็เพราะว่า...เราเคยมาตอนเด็ก เราจำได้ดีเลยว่าของในนี้มันแพงมากเราเลยบอกให้พ่อดินเขาเตรียมใส่กระเป๋าแล้วเอาเข้ามากินข้างใน ก็ได้บรรยากาศเหมือนมานั่งปิคนิคกันนะ เพียงแต่ว่าคนเยอะไปหน่อยเท่านั้นเอง 55555

3 w' ?" ]- T* f5 Tพวกเราเล่นกันต่อจนถึงบ่ายแก่ๆ พ่อดินก็พาเราขึ้นฝั่ง ทีแรกเราก็อิดออดเพราะยังไงก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วอยากเล่นจนถึงเย็นเลย...
7 g  {2 Q6 b" C. \/ ^
7 I: g* t# q/ C  L# B( Iแต่พอพ่อเขาบอกว่าเดี๋ยวพาไปเล่นเครื่องเล่นอย่างอื่นต่อ เท่านั้นแหละ โดดขึ้นจากสระน้ำอย่างไวเลยจ้า
0 {7 o' }+ \( |
จังหวะที่เราอาบน้ำล้างตัวเสร็จ แล้วเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ตอนนั้นเราต่างก็แก้ผ้าล้อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่
) a) n) J9 ~' L* B* _' B' z6 f% @
ทำให้เราได้เห็นเจ้าปลิงทะเลของพ่อเขาจะจะเต็มลูกตาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เห็นมาตั้งนาน
  L  Y" [. g& Q. w
แล้วในหัวจู่ๆ ก็มีคำพูดของไอ้สองขึ้นมา แล้วเราก็เหมือนจะเถียงกับตัวเองอ่ะว่าไม่ใช่หรอก สิ่งที่พ่อดินทำกับเรา มันไม่ใช่การเอากันแน่ๆ เราก็แค่เล่นกันเท่านั้นเอง

6 K& o2 C# s5 k9 p3 Pพอคิดได้แบบนั้น...เราก็เลยแกล้งพ่อเขา ด้วยการเอาปากงับเบาๆเข้าไปตรงกลางลำ

“เฮ้ย!!!!!!!” พ่อดินตะโกนร้องเสียงหลงพร้อมกับสะดุ้งตัวออกทันที
1 l! z/ B: Z% |% D& M) s0 M- t
“…เล่นอะไรเนี่ยไอ้ตัวแสบ...” พอพ่อเขารู้ตัวว่าเผลอทำเสียงดังก็เลยออกไปก่อนจะลดเสียงลงและทุบหัวเราหนึ่งที
. L& M; z0 S0 B+ g1 ~6 `+ ~, R4 [
+ ^9 ]9 d0 s! I# [" U6 |4 ?เราไม่ได้ตอบอะไรกลับไปพร้อมกับยิ้มแป้นแล้นกลับไป

- x% A/ \  v4 l: o2 g- ]+ c3 p6 ^; y9 [ในใจตอนนั้นก็คิดว่า ไม่เห็นจะมีอะไรเลย...เราก็แค่เล่นกันจริงๆด้วย ไม่ใช่อย่างที่ไอ้สองพูดหรอก เรื่องพวกนั้นมีแต่คนในหนังโป๊เขาทำกันนั่นแหละ พ่อกับแม่เราเองก็คงไม่มีทางทำอะไรแบบในหนังโป๊นั่นแน่นอน
: l" x0 b4 I4 A6 Tไอ้สองมันมั่ว...
1 E% R5 t' Q/ r
ก็เด็กอ่ะเนอะ เหมือนมันเป็นกลไกลอะไรบางอย่างที่สมองมันจะพยายามหาเหตุผลร้อยแปดเพื่อมาปกป้องโลกที่แสนสดใสของตัวเองให้ถึงที่สุด
/ ?. I/ g: c1 j! R
9 X3 w0 ~/ R7 a* h2 k. H; B

--------

& s) p3 f$ a$ b* i/ i% l) f) f
7 Y$ B8 ]  V0 A4 z: g; [' lจากนั้นพ่อดินก็ไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นที่หน้าทางเข้า ก่อนที่เราจะได้รู้ความจริงอีกอย่างว่า...เราส่วนสูงไม่ถึง ทำให้ได้ส่วนลดค่าบัตรเครื่องเล่นเหลือครึ่งราคาไปอีก (ถ้าเด็กคนไหนสูงเกินก็โดนคิดราคาผู้ใหญ่เลยนะ) รู้สึกโชคดีในความตัวเล็กกระจ้อยร้อยของตัวเอง...
% g$ s  M: J1 N$ G( }; C
# K/ a  r2 Q% {6 z. v9 Dหลังจากเราเดินแวะเล่นเครื่องเล่นกันไปเรื่อย ก็ไปถึงจุดนั่งพักตรงนั้นก็จะมีของกินของเล่น ของฝากที่ระลึกต่างๆขายมากมาย รวมถึงมีร้านกล้องด้วย!
; D/ d8 b" N8 ~
' L, h3 W! J& A3 z( dพ่อดินไม่รอช้ารีบเข้าไปในร้านพร้อมกับซื้อฟิล์มเพิ่มมาทันที...จากนั้นมหกรรมถ่ายรูปก็เกิดขึ้นอีกครั้งถ่ายทุกจุด เราฉีกยิ้มจนเมื่อยอ่ะคิดดู
" _" q! z( j  \( p
เราเข้าใจว่าที่พ่อเขาถ่ายเยอะขนาดนี้ คงเพราะพ่อเราบอกไว้ด้วยละมั้งว่าเวลาถ่ายรูปให้เผื่อเสียด้วย เพราะบางทีเวลาเอาไปล้าง รูปมันก็ใช้ไม่ได้ทั้งหมดแต่ก็นะ...ไม่คิดว่าพ่อเขาจะถ่ายเยอะขนาดนี้...
2 H8 L, l% v' D# U2 D
7 p( B5 _; M7 u+ N0 lจากนั้นด้วยความที่เรายิ้มจนเมื่อยแล้ว เราก็เลยอยากลองเป็นตากล้องขอเป็นคนถ่ายรูปพ่อเขาบ้าง ทีแรกพ่อเขาก็ไม่ยอม แต่เราบอกว่าเราก็อยากได้รูปพ่อเขาไว้ดูเล่นเหมือนกันนั่นแหละถึงได้ยอมยืนเกร็งยิ้มให้เราถ่ายรูป

เราเดินถ่ายรูปกันจนเพลิน รู้ตัวอีกทีก็เย็นมากแล้ว จำได้ว่าบรรยากาศที่กรุงเทพฯตอนนั้นก็เหมือนช่วงนี้เลย พอตกเย็นมาอากาศจะเย็นขึ้นนิดๆ บวกกับแสงไฟหลากสีที่สวนสนุกทยอยเปิด
# v; m2 x; Q3 G: q5 q1 j
ทำให้พอคิดถึงช่วงเวลานั้นทีไรก็ทำให้ยิ้มและมีความสุขขึ้นมาได้ทุกที จะไปอยู่ที่ไหนก็ได้...ขอแค่มีพ่อเขาก็พอขอแค่นี้จริงๆ
5 i' O, T$ A6 y) |" t4 v3 d$ K! v
เราเดินถ่ายรูปมาเรื่อยๆ จนถึงบริเวณทางออก จนเจอเข้ากับวิวม้าหมุนสองชั้นที่เปิดไฟหลากสีกระพริบ เป็นจุดให้คนแวะถ่ายรูป ก่อนจะเดินออกไปจากสวนสนุกแห่งนี้เยอะพอสมควร

3 F$ K( i0 t* c, T5 k# nหลังจากที่เรายืนให้พ่อเขาถ่ายรูปให้อยู่นั่น ก็มีครอบครัวพ่อแม่ลูก มาขอให้พ่อดินเขาถ่ายให้เพราะเขาอยากได้รูปครอบครัวสามคนพร้อมหน้า
# `8 e8 z% V+ b: s9 q/ `2 d6 Q  S
: B0 e8 f" a! H; Y9 Z' C, I% l“แต่ผมพึ่งจะหัดใช้กล้องนะ ถ้าถ่ายไม่สวย ผมขอโทษไว้ก่อนนะพี่ฮ่า” พ่อดินพูดแก้เขิน เพราะกลัวว่ารูปที่ถ่ายให้ครอบครัวนั้นจะออกมาไม่สวย
/ z, D0 W9 w; q# H& @! Iแต่ทางนั้นก็เหมือนไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงก็ดีกว่าไม่มีคนถ่ายให้ละมั้ง
4 M$ c9 y8 W1 N9 u
หลังจากพ่อดินถ่ายให้ครอบครัวนั้นเสร็จ อยู่ๆเราก็นึกขึ้นได้แล้วรีบวิ่งเข้าไปทันที
“คุณน้าฮะ รบกวนถ่ายรูปให้ผมกับพ่อหน่อย” เพราะเราเองก็อยากมีรูปคู่กับพ่อดินเข้าเหมือนกัน...

9 I2 V, k2 Z7 W' [) u! hหลังจากนั้นคุณน้าคนนั้นก็ตกลง เราก็ไปยืนถ่ายรูปกัน รูปที่ถ่ายด้วยกันรูปแรกของพวกเรา ในใจก็คิดว่าขอให้รูปนี้เป็นรูปที่สมบูรณ์ ขอให้ตอนล้างออกมามันไม่เสียเพราะเราอยากจะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำ...
) h" H! o9 q+ p% |! V
) @9 H( j  _6 T: e6 z. iจากนั้นทางสวนสนุกก็เริ่มประกาศว่าถึงเวลาปิดทำการแล้ว ผู้คนก็เริ่มทยอยออกกัน แต่คนตอนนั้นก็เริ่มบางตามากแล้วแหละ

แต่จังหวะจะถึงทางออก พ่อดินก็บอกกับเราว่าให้รอตรงนี้ก่อน อย่าไปไหน เดี๋ยวพ่อมา
ทีแรกเราก็เข้าใจว่าพ่อเขาจะไปเข้าไปห้องน้ำ เพราะเห็นพ่อเขาวิ่งหายไปข้างใน
/ j, Z1 J! |3 l$ X, H* ^1 i
1 A9 M0 P7 T. y5 V- i0 nสักพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงยามหน้าประตูทางออกตะโกนบอกว่าหมดเวลาแล้ว ให้ออกมาได้แล้ว
พ่อดินก็เลยต้องเดินออกมา เหงื่อนี่เปียกโชกไปหมดเลยทั้งที่อากาศตอนนั้นก็ถือว่าเย็นเลยแหละ...

5 n8 S. i. f6 ], Y4 O2 E“พ่อดินเป็นอะไรรึเปล่าฮะ? ปวดท้องหรอ??” เราถามขึ้นเพราะเห็นว่าพ่อเขามีสีหน้าไม่ดีเลย
. N: B8 L- z( W2 u, a
“เปล่าจ้ะ...คือว่า...พ่อทำกระเป๋าตังค์หาย”

…
8 k4 r  F/ O6 o8 F
5 u, x: b" r+ l# O* }) M

---------

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ประโยคที่ว่าพ่อเขาทำกระเป๋าตังค์หาย มันทำให้เราร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเลยทั้งสงสารพ่อเขาด้วย แถมในใจก็รู้สึกผิด เหมือนเป็นเพราะเรา เพราะพ่อเขาพาเรามาเที่ยวก็เลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย

$ N2 O1 n5 E* ?1 C" D2 d“ผมขอโทษ ผมขอโทษ เพราะพ่อดินพาผมมาเที่ยวเลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย...ผมขอโทษ” เราได้แต่พูดซ้ำๆวนไปแบบนั้น กำลังจะเป็นวันที่ดีและมีความสุขมากแล้วแท้ๆเชียว ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย
) q) V" m: F6 k7 k
% L# s5 c0 q1 k' r  O+ _“ไม่เป็นไรๆ ไม่ใช่ความผิดหนูสักหน่อย โอ๋ๆ หยุดร้องนะคนดี”
" N" Y) w8 R2 `( n) L  X4 _
& ?5 Y  j7 L% {1 Lพ่อดินยืนปลอบเราอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะนั่งคิดกันว่าจะเอายังไงต่อดีจะกลับบ้านกันยังไง แต่ก็เหมือนจะมีความโชคดีในโชคร้าย ที่ตอนเราไปซื้อน้ำหรืออะไรสักอย่าง แล้วมันมีเงินทอนเหลือติดกระเป๋าเราอยู่ยี่สิบบาท ที่เราลืมคืนพ่อเขา
8 c% U3 l1 c' l
" t8 m: E9 X' P5 q8 @9 hทำให้พวกเรามีค่ารถเมลล์นั่งกลับบ้าน โดยตอนกลับพ่อดินเขาก็ให้เรานั่งตัก เพราะกระเป๋ารถเมลล์เขาจะได้คิดค่าโดยสารแค่คนเดียว แล้วเศษที่เหลือเอาไว้นั่งรถสองแถวอีกต่อหนึ่งเข้าบ้าน
) y- h' e  `& j6 C+ ^' V: ]
4 y: P+ V. k" b8 vแต่ในยุคสมัยนั้นอ่ะ เวลาทุ่มหรือสองทุ่มเนี่ย มันก็ถือว่าดึกเหมือนกันนะ สำหรับกรุงเทพฯที่ไม่ใช่เขตพื้นที่ในเมือง เราก็พึ่งรู้จากคนในตลาดว่ารถสองแถวที่นี่หมดไปตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้ว เพราะเรายืนรอกันนานแล้วไงไม่เห็นมาสักที
# L. {5 B; q6 x
. W/ Q6 ]- o% @) M0 n...

4 F, b% |3 J7 Y$ J6 p4 u# fสุดท้ายพวกเราก็เลยได้แต่เดินเท้าไปตามทาง เราก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรเดินไปคุยไปกับพ่อเขาไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว (ซึ่งอันที่จริงระยะทางมันเป็นสิบกิโลเลยนะจากปากทางไปจนถึงห้องเช่าที่พ่อกับแม่เราอยู่ แต่ด้วยความที่กรุงเทพฯมันจะมีบ้านมีตึก ตามรายทางเป็นระยะๆ ตลอดทางก็เลยดูไม่เวิ้งว้าง เหมือนไม่ค่อยไกลเท่าไหร่)

+ _* C- I: _9 {* Fแต่เหมือนปัญหามันจะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลแค่อย่างเดียว ไหนจะที่เราเที่ยวเล่นมาทั้งวันแถมตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้วด้วย...
! k# g" y2 E: ^& ]5 Bยิ่งเดิน เสียงท้องร้องก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ พอเพลียมากๆ ก็เริ่มง่วง
! c; v) n- T' B6 k/ X. g- @6 R+ Aแต่เราก็พยายามถ่างตาตื่นเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเห็นว่าเราง่วง
- |* J* W8 i0 q, Jเดี๋ยวพ่อเขาจะให้เราขี่คออีก ซึ่งเราไม่อยากเป็นภาระพ่อเขาแล้ว แค่เดินต้องเดินไกลก็เหนื่อยจะแย่แล้วถ้าจะต้องมาแบกเราอีก คงไม่ดีแน่ๆ

พอเดินไปได้สักพัก รู้สึกเหมือนจะใกล้ถึงครึ่งทางแล้ว ตรงจุดนั้นจะเป็นเหมือนสี่แยกไฟแดงแล้วมีร้านขายของเยอะ ด้วยความที่เราขึ้นรถเมล์กันมาแค่ต่อเดียว ทำให้ยังพอมีเงินเหลืออยู่เราเลยเอาเงินสิบกว่าบาทที่เหลืออยู่ไปซื้อน้ำเปล่าโพลาริส(จะเป็นน้ำดื่มลักษณะเป็นขวดสีขาวขุ่นสมัยนั้นจะตกขวดละห้าบาทแต่ขวดจะใหญ่กว่าพวกน้ำดื่มขวดใสทั่วไป) กับขนมโก๋ ที่เป็นขนมแป้งถ้ากินเปล่าๆจะฝืดคอต้องดื่มน้ำตามเยอะๆ

“พ่อดินฮะ... น้ำกับขนมฮะ”เรายื่นน้ำกับขนมให้พ่อเขากิน

" X) ~# h2 r- n( `" f1 V- V“อ้าว ...หนูไม่กินเหรอ? ไอ้ตัวแสบ”

เรายิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้พ่อเขา เรารู้ดีว่าเวลานี้มันเลยเวลาข้าวเย็นของเราทั้งสองคนแล้ว และพ่อเขาก็เป็นคนที่กินข้าวเยอะมากๆ ลำพังขนมแค่นี้ทำให้อิ่มท้องไม่ได้หรอกเต็มที่ก็ช่วยให้ประทังความหิวได้นิดหน่อย
0 j2 W* j9 G8 [* e
1 A  k+ S  p- X: H% g“เอาน่า...กินหน่อย อ่ะ แบ่งกันก็ได้” พ่อดินหักขนมครึ่งหนึ่งพร้อมกับส่งมาให้เรา

" X  l: O5 v# B+ ^; |$ Nเราก็เลยหักขนมออกนิดหน่อย แล้วก็ส่งคืนให้พ่อเขา แล้วทำหน้าเหมือนไม่อยากกิน

; e5 h: x& O" h, Z( f" tถึงแม้ความจริงเราจะหิวเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร เราพอจะอดทนได้
* O/ C" }: n; P
1 Y  W" J' |3 m; y“หืออออ หนูเป็นอะไร อย่าบอกนะว่าง่วงแล้ว... ดูสิตาแดงก่ำเชียว”

4 j; _) O9 U7 ?; X9 tเรายิ้มแล้วส่ายหัวให้พ่อเขาให้อีกรอบ แต่คราวนี้เหมือนเราทำเพราะจะสลัดความง่วงออกไปด้วย
7 [4 M4 a: M' b+ A% a; \- q  t
“อ่ะ ไม่กินก็ไม่กิน งั้น...มาขึ้นขี่หลังพ่อมา เดี๋ยวเผื่อหนูง่วงจะได้หลับไปเลย” หลังจากที่พ่อดินพักกินขนมและน้ำเสร็จแล้วก็นั่งย่อตัวลงทำท่าพร้อมให้เราขึ้นขี่หลัง
: k# g& a( q  L) B/ T$ e+ Z5 _
“ไม่เป็นไรฮะ...ผมเดินไหว” เราพยายามจะปฏิเสธเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเหนื่อย

“แน่ะ...พ่อบอกก็ให้ทำตาม...อย่าดื้อสิ”

เอาอีกแล้ว น้ำเสียงพิฆาต พอพ่อเขาทำน้ำเสียงแบบนี้ทีไรเหมือนเป็นอันรู้กันว่าเราต้องทำตามที่พ่อเขาพูดห้ามงอแงต่อเด็ดขาด

หลังจากนั้นเราก็พยายามชวนพ่อเขาคุย เพราะกลัวว่าจะหลับเราไม่อยากให้พ่อเขาแบกเราไปตลอดทางแบบนี้ รู้สึกเหมือนว่าเรากำลังรู้สึกสบายอยู่คนเดียวเราไม่อยากเอาเปรียบพ่อเขา

แต่ว่าความง่วงเวลาที่มันง่วงสุดๆ มันก็ฝืนไม่ไหวแล้วจริงๆ
% B  a, d; r4 ]8 y  ^( [) E
$ G2 R) n9 T- P: p5 n# C& H“พ่อดินฮะ...ผมไม่ไหวแล้ว ผมก็หลับตาแปปนึงนะฮะ” เราบอกพ่อเขาไปแบบนั้นเพราะใจจริงอยากจะแค่หลับตาแปปเดียวเฉยๆ
3 x. R; g( {' p" d$ r: }, w
0 o/ T4 j& h3 `/ C$ p8 T“จ้าๆ หลับไปเถอะ พ่อไม่วางหนูทิ้งไว้ข้างทางหรอกสบายใจได้ ฮ่า”

( t( S; ]/ p4 o; h6 dพอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้นเราก็ได้แต่แอบยิ้ม แล้วก็ซบลงบนแผ่นหลังหนาใหญ่ที่แสนสบายนี้ พร้อมกับได้ยินเสียงผิวปากของพ่อเขา มันเป็นทำนองที่ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายและหลับไปในที่สุด...
. q) S) E% R3 t) F$ B3 h1 |( t

--------

5 P0 w' r) C, ^
เท่าที่จำได้ วันนั้นเรากลับมาถึงบ้านได้ยังไง มันจำไม่ได้เลย รู้สึกตัวอีกทีคืออยู่บนที่นอนตอนเช้าแล้ว กะว่าจะหลับแปปเดียวเองนะ...ทำไมเป็นแบบนี้
3 ?* t3 x) a6 t
. Z) E- J! ~1 W+ R$ q0 [% h: @' mพ่อกับแม่เราก็บอกว่าทำไมไม่พากันนั่งแท็กซี่มา แล้วค่อยมาเอาเงินที่นี่ไปจ่ายเขา ซึ่งตอนนั้นเราทั้งคู่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย ก็เลยพากันมองหน้ากันแล้วหัวเราะว่ามีวิธีแบบนี้ด้วยหรอ

แล้วเมื่อคืนพากันเดินซะตั้งไกล 55555
) o9 G+ t0 X) P! @1 g
1 Q0 k! M) {' Iหลังจากนั้นพ่อดินก็ค้างอยู่กับเราต่ออีกวันสองวัน แล้วก็เลยบอพ่อแม่เราว่าขอพาเรากลับไปเลยเพราะมันใกล้จะถึงวันเปิดเทอมแล้ว
) C6 M) Z+ L, u: o
1 ^+ ?1 O. l& c  [3 Qถึงแม้ตลอดเวลาที่เราอยู่กับพ่อแม่ เราอยากจะกลับตลอดเวลา แต่พอเอาเข้าจริงก็รู้สึกหวิวๆเหมือนกัน
3 {  H. t& e4 g% x$ [7 O9 j: ]
+ E' U6 e. m$ _+ v3 a4 E' U0 ^1 cพ่อกับแม่มาส่งเราที่หมอชิตใหม่ แต่ด้วยความที่พอซื้อตั๋วเสร็จต้องรอรถนานพวกเขาก็เลยกลับไปก่อน รอบนี้เราไม่ร้องไห้นะ ถึงจะรู้สึกใจสั่นนิดๆ แต่ก็พอทนได้
. i$ ^4 z' d, I/ ]0 T# G$ {
& W. U3 i% [( }2 I7 t0 ~4 [แล้วช่วงนั้นถ้าเป็นวันปกติ ตอนกลางคืนคนจะเดินทางน้อย รถที่เราตีตั๋วกันน่ะมาเทียบท่าตั้งนานแล้วแต่จอดรอคนอีกราวๆสองชั่วโมงได้มั้ง
พอได้คนพอประมาณ เขาก็ประกาศเรียกให้ขึ้นรถ แต่ก็ยังไม่ได้ออกอีกนะ แค่สตาร์ทรถให้คนที่ตีตั๋วแล้วทยอยขึ้นที่นั่งเฉยๆ

$ S1 N7 t+ x4 ^4 g3 E$ e$ P. p! J; Jซึ่งที่นั่งที่พ่อดินตีตั๋วไว้ก็เป็นแถวหลังสุดเลยที่เป็นเบาะยาวนั่งได้สี่ห้าคนท้ายรถนั่นน่ะ
3 s9 M# v) w8 \6 I' _/ P5 {: E
“ทำไมถึงเลือกที่นั่งแถวสุดท้ายหรอฮะ?”เราถามด้วยความสงสัย เพราะถ้าตีตั๋วเบาะคู่ไม่นั่งสบายกว่าหรอ มานั่งเบาะนี้เดี๋ยวก็มีคนอื่นมานั่งด้วยอีก

“เดี๋ยวพอรถออกหนูจะได้นอนสบายไง”

: J" W) Z1 y( `0 eพอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้น เรากลับงงเข้าไปใหญ่ เพราะเบาะคู่ก็นอนสบายเหมือนกัน
6 |& v4 B: h$ z2 g& d! V6 [
แต่พอสักพักใหญ่ที่รถออกไปได้สักระยะ พ่อเขาก็อธิบายว่าเพราะตอนตีตั๋วดูแล้วคนน่าจะขึ้นไม่เยอะ
* K- R; `: X4 D% R, ?, wถ้าเกิดตีตั๋วเบาะท้ายสุด พอเด็กรถมาเช็คตั๋วแล้วเราก็สามารถนอนโดยเอาหัวมาหนุนตักพ่อเขาแล้วเหยียดขายาวบนเบาะได้ทำให้หลับสบายขึ้น

8 D- c1 Z" L6 M! f$ ?$ A/ R+ eตอนฟังก็ได้แต่อึ้ง ไม่คิดว่าพ่อเขาจะคิดเผื่อขนาดนี้ แต่ก็ต้องขอบคุณพ่อเขานะเพราะการตีตัวรถกลับบ้านครั้งนั้นทำให้ตลอดทางเรานอนหลับสบายจริงๆ

--------

3 n# M8 f- ]; cหลังจากนั้นไม่กี่วันเราก็เปิดเทอม และกลับไปเรียนตามปกติ จนเวลาผ่านไปอีกหลายอาทิตย์เย็นวันนั้นเรากลับมาถึงบ้าน ก็เห็นพี่เมฆกับพี่จอมนั่งอยู่ในห้องเหมือนกำลังนั่งดูอะไรกันอยู่

พอเราเดินเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้เห็นว่าเขากำลังนั่งดูรูปถ่ายที่พ่อดินเอาไปล้างที่ร้านถ่ายรูปที่ตัวอำเภอมา แต่ในอัลบั้มรูปนั้นส่วนใหญ่มันมีแต่รูปเราเนี่ยสิ แถมมีแต่รูปหน้าประหลาดๆทั้งนั้นเลย! จมน้ำบ้าง สำลักน้ำบ้าง กำลังดำผุดดำว่ายอยู่อะไรก็ไม่รู้!!
( X; \: a. X4 z- `& ?' C
แล้วส่ายตาเราไปสะดุดเข้ากับรูป รูปหนึ่งที่ถูกตั้งไว้บนหัวนอนข้างนาฬิกาปลุก ที่รู้สึกแปลกตาเพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรแบบนี้ตั้งอยู่นอกจากกระปุกออมสินและนาฬิกาปลุก
1 \, [( P; V* d$ a2 `
พอเราหยิบขึ้นมาดูถึงกับอมยิ้มเพราะรูปนั้น เป็นรูปคู่ของเรากับพ่อเขาที่ถ่ายตรงชิงช้าสวรรค์ก่อนจะกลับ เราที่ยิ้มให้กล้องจนตาหยีแก้มแทบแตก แต่พ่อดินกลับทำหน้านิ่งเหมือนโกรธใครมา ซึ่งอันที่จริงมันก็คือหน้าปกติของพ่อเขานั่นแหละ แต่ยิ้มหน่อยก็ได้!555555

* y9 {1 |7 ?: O/ A# g* h( Yถึงจะอย่างนั้น... เราก็ชอบนะ เพราะหยิบมาดูทีไร มันเหมือนความทรงจำวัยเด็กของเรามันพรั่งพรูไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลย
: w% E  R; W5 v7 ]) ?8 G
รูปใบนี้มีมันมีค่า มีความสำคัญและมีความหมายมากสำหรับเราจริงๆ
+ z% b9 S- @1 z5 i

; r. o; q0 U) p  N9 G

uuuukrubb

เยี่ยมครับ พ่อดิน อบอุ่นเสมอ อ่านไปก็ยิ้มไป

sirsar

ไปงับปลิงน้อยตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก เดี๋ยวถ้าแปลงร่างขึ้นมาต้องลำบากรีดนมข้นอีกนะ

Toyoza

ขอบคุณครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

OakyDogie

ไปงับปลิงทำม๊าย... {:4_97:}  /  บรรยากาศเที่ยวกันทั้งวันอ่านแล้วเพลินมากอ่ะ  อ่านไปยิ้มไป  

lekthai

ความทรงจำสีจางๆ

Forcely

ขอบคุณครับ ตอนนี้พออ่านวิถีชีวิตสมัยก่อน รู้สึกเหมือนย้อนเวลาไปเลย ตู้หยอดเหรียญเพื่อโทรศัพท์ กล้องถ่ายรูปงี้

koth2

ขอบคุณครับ
8 G8 e" }" S- l2 s6 \7 M  mแปปเดียว ไม่เคยมีอยู่จริง 5555555
( h! m+ G  Z; ^. k' C$ _พ่อเค้าไม่มีงาน หรือพ่อเค้าไม่รับงานเพราะเหงา คิดถึงใครกันน๊าาาาาาาาาาา
2 Q7 ?9 [  T( y. L- W4 s, N2 yอ่านดูก็รู้แหละว่าเป็นข้ออ้าง เพราะไม่มีกำลังใจในการทำงานแล้ว
2 ?- B  D. t! Y5 k1 Rไม่ใช่แค่เรานับวัน พ่อเค้าก็น่าจะนับวันด้วย ยิ้งได้ยินเสียงในโทรศัพความอดทนที่เคยมีมันคงหมดลงทันที

kookkoo

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

ขอบคุณครับคุณมิน

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Botano

ขอบคุณครับ

aries0

รูปแทนความทรงจำดีดี รูปเพียงรูปเดียวแค่ได้เห็นหน้าคนที่เรารักความทรงจำต่างๆก็พลั่งพลูออกมามากมาย ที่ผมกลัวตอนนี้คือลัวจะจำเจ้าตัวเล็กไม่ได้ เลยต้องเอารูปตัวเล็กไว้ทุกที่ที่สามารถเห็นเขาได้ตลอด คิดถึงมากๆ ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดีดีที่เล่าให้ฟัง อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักและก็ความสุขของทั้งสองคนเลย

Joechin

ขอบคุณ​ครับ​ มีความสุข​ครั้ง​ที่่ได้​อ่าน

Bunbunkup

ขอบคุณครับ

remmoy03

ชอบมาก รออ่านต่อ

kangped

ขอบคุณครับ

Kamanit007

ตอนนี้น่าเป็นความทรงจำดีๆ ช่วงวัยเด็กตอนนึงที่ดูอบอุ่นนะครับ พ่อดินมีความเป็นพ่อสูงมาก โชคดีของคุณมินจริงๆ