รักพ่อดินที่สุดในโลกเลย ♥ [11]

Vitamin25

เราจำได้ว่าสิ่งที่สองมันพูดกับเราวันนั้น...มันติดค้างอยู่ในใจเรานานมาก เราเองก็ไม่อยากจะคิดและไม่อยากจะสงสัยอะไรอีกแล้วแต่ในหัวก็เอาคำพูดของไอ้สองออกไปไม่ได้เลย

5 O) w# n" N% }* q3 @ถึงเราจะสงสัย และอยากรู้ความจริงมากแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่กล้าถามพ่อดินเขาตรงๆ เพราะเรากลัวว่าสิ่งที่ไอ้สองพูดมามันจะคือเรื่องจริงถ้าต้องเป็นแบบนั้นเรารู้สึกรับไม่ได้ ก็เลยไม่ถามดีกว่า อย่างน้อยเรายังบอกตัวเองได้ว่าไอ้สองมันมั่วนิ่มเอาเอง...
. [( _0 w( v/ u/ j5 y% y7 P
6 `* s+ u$ P7 r4 D1 B9 uและอาจจะเพราะสัญชาติญาณหรืออะไรไม่รู้ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะแอบเล่นไอ้จู๋ของพ่อดินเขาอีกเลย เรารู้สึกเหมือนกับว่าที่ไอ้สองมันบอกมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับสิ่งที่เรากำลังเล่นกับของพ่อเขา
ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่ามันคืออะไรและเราเองก็อธิบายไม่ได้ก็เถอะว่ามันเกี่ยวข้องกันยังไงแต่มันทำให้เราไม่กล้าจับของพ่อดินเขาเล่นอีกแล้ว
5 ?3 N. X; q/ I+ @
  [0 `9 I1 Q. L- Z9 m* B: Uเหมือนในใจลึกๆพอเรารู้สึกคล้ายกับว่าเริ่มจะรู้ความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เราสงสัยมาตลอด เราก็เริ่มกลัวและไม่อยากรู้อีกแล้วว่าทั้งหมดระหว่างเราและพ่อดินคืออะไร...

, p+ c4 p, `& P. K6 Rหลังจากที่เราไปแข่งขันในงานวิชาการอีกไม่กี่อาทิตย์ต่อมาก็เข้าสู่ช่วงสอบและปิดเทอมพอดี
2 W- [# b9 }# O9 v  b8 P: f4 r+ u# ?
แม่เราก็เลยโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปอยู่ด้วยช่วงปิดเทอมซึ่งไม่รู้ทำไมเหมือนกันเราเลือกที่จะปฏิเสธแม่ไปถึงแม้ว่าจะคิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่เราอยู่กับพ่อดินเขาก็สบายดี
% _0 T3 ]) x0 a7 Q
แต่แม่เราเนี่ยสิ เหมือนจะบังคับว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ที่กรุงเทพฯช่วงปิดเทอมเพราะเกรงใจพ่อดินเขา จะฝากเขาเลี้ยงตลอดเวลาก็ยังไงอยู่ ถึงพ่อดินจะช่วยพูดให้แล้วก็ตามว่าไม่เป็นไรแต่แม่เราก็ยังยืนยันว่าจะมารับอยู่ดี...

2 |' y, s3 u9 Uพ่อดินก็เลยบอกเราว่า ‘ไม่เป็นไร แค่เดือนเดียวเองเดี๋ยวยังไงหนูก็ต้องกลับมาอยู่ดี’

# M& d8 e; }9 Y- D/ G' Pก็ใช่...แต่ว่ามันไม่อยากไปแล้วนี่หน่า อยากอยู่ที่นี่อ่า!
3 P) ^1 R& h8 P( r' _
+ W! W4 e4 w; m

----------

' y: I* f6 v5 g8 |% k
7 J7 O  e0 H+ G3 C1 m+ Fวันที่แม่เรามารับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จำได้ว่าพอแม่มาถึงก็แวะไปหายายก่อน แล้วพอถึงช่วงบ่ายก็พาเรานั่งรถโดยสารเข้าตัวอำเภอเพื่อตีตั๋วกลับในวันนั้นเลย

ตอนที่พ่อดินมาส่งที่อำเภอ จังหวะที่แม่ไปซื้อตั๋ว เราก็เลยกระซิบบอกพ่อเขาไปว่า‘พ่อดิน ตอนผมไม่อยู่...พ่อดินอย่ามีเมียนะฮะ’ ตอนนั้นในใจกลัวอยู่เรื่องเดียวเลย กลัวมากกลัวว่าพอเราไม่อยู่แล้วพ่อเขาจะมีเมีย...

# I8 I- E4 G. dพอพ่อดินได้ฟังก็หัวเราะลั่นเลย พร้อมกับบอกว่า ‘ไม่ต้องห่วงเลยเนี่ยพอหนูไม่อยู่ เดี๋ยวไอ้เมฆมันก็พาไอ้จอมมายึดบ้านพ่อแล้วแล้วพ่อจะเอาเวลาที่ไหนมีเมียได้ หือออ’ แล้วพอพูดจบก็ขยี้หัวเราเบาๆ

แล้วยิ่งพอตอนขึ้นรถนะ พอเห็นพ่อเขายืนโบกมือให้ เราก็รู้สึกใจหวิวๆสั่นๆแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอยากร้องไห้อะไร แค่รู้สึกว่าไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับพ่อเขามากกว่า...
3 h1 r! _" W/ T( R( ?
% I: X: |6 ]" Vแล้วพอมาถึง ชีวิตที่กรุงเทพฯ ก็ไม่ได้สนุกเหมือนกับเราตอนตัวเล็กๆอีกแล้วช่วงกลางวันพ่อกับแม่ก็ไปทำงาน เราก็ต้องนอนดูทีวีอยู่บ้านคนเดียวจะออกไปเล่นกับเด็กแถวนั้นก็ไม่ได้ เพราะวันแรกๆที่มาถึงพอไปเล่นด้วยก็โดนเขาแกล้ง เราเลยไม่อยากไปเล่นด้วยแล้ว

7 z+ R. y3 v' K; lจะมีแค่ช่วงเย็นบางวันเท่านั้นแหละที่พ่อกับแม่จะพาเราไปเดินเล่นตลาดนัดแถวนั้นบ้างหรือถ้าวันไหนเลิกงานไวก็จะพาเราไปเที่ยวห้าง แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งที่เราน่าจะเฝ้ารอคอยช่วงเวลานี้มาตลอดแท้ๆ แต่กลับไม่มีความสุขเท่าที่ควรเลยมองอะไรก็นึกถึงพ่อดินเขาไปหมด...

: {4 d3 T4 }, `. G, X1 sวันเวลาของเราผ่านไปอย่างช้าๆ เพราะมันว่างมากด้วยแหละมั้งนอนอยู่แต่ที่ห้องทั้งวัน ทีนี้เวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัดเราเลยไม่อยากได้ของเล่นแล้ว

แต่กลับไปเลือกเอาพวกหนังสือและนิยายของเด็กมากกว่าเพราะเรารู้สึกว่าเวลาอ่านหนังสือมันจะเพลินและไม่ค่อยรู้สึกเบื่อเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับของเล่น พอได้มาเล่นไม่นานเราก็เบื่อแล้ว

แล้วเย็นวันหนึ่งพ่อกับแม่เราก็พาเราไปเดินเล่นที่ตลาดนัดเหมือนทุกทีแต่วันนั้นเราเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้ายีนส์มือสอง มีทั้งเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวและกางเกงยีนส์เต็มร้านไปหมด ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่จังหวะกำลังเดินผ่าน สายตาเราไปเห็นเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ตัวใหญ่แขวนโชว์อยู่กลางร้าน พอเห็นแค่นั้นภาพในหัวเราก็คิดเลยว่าถ้าพ่อดินได้ใส่เสื้อตัวนี้จะต้องหล่อมากแน่ๆ
! y( m  _4 `& J: L9 M
เราเลยหยุดเดินแล้วบอกพ่อกับแม่ว่าอยากได้เสื้อตัวนี้ให้พ่อดินซึ่งเราก็ไม่ได้จะขอเงินพ่อแม่ซื้อหรอก เพราะว่าก่อนจะมาพ่อดินเขาให้เงินเราด้วยตั้งหนึ่งพันแนะ แล้วเรายังไม่ได้ใช้เลยก็เลยอยากใช้ซื้อเสื้อให้พ่อเขาเนี่ยแหละ

ลุงเจ้าของร้านก็ทักท้วงมาว่าเสื้อมันใหญ่มากเลยนะ มันใหญ่ไปรึเปล่าก็เลยเอาออกจากไม้แขวนแล้วให้พ่อเราลองใส่เทียบขนาดดู
: q/ [. e8 W! ^+ h* j5 [- F
ปรากฏว่าหลวมโครกแถมแขนยาวเลยมาตั้งเยอะ...ก็แหงละพ่อเราไม่ได้ตัวสูงใหญ่เท่าพ่อดินเขาสักหน่อย 55555

. l# }/ t4 O5 t6 Pพ่อกับแม่เราก็เลยบอกว่าให้เลือกไซส์อื่นมั้ยเหมือนตัวนี้น่าจะใหญ่ไปรึเปล่าอะไรงี้ แต่ตอนนั้นเรายืนยันเลยว่าจะเอาตัวนี้เราว่าตัวอื่นเล็กไป พ่อเขาใส่แล้วต้องฟิตแน่ๆ ถ้าตัวนี้น่าจะใส่ได้สบายๆ

' P4 {% r) p- M6 N6 w" C8 f4 Hพอเห็นเรายืนยันเสียงแข็งแบบนั้น ลุงเจ้าของร้านก็เลยยอมขายให้พร้อมกับบอกว่าเขาจะมาที่นี่อาทิตย์เว้นอาทิตย์ ถ้าซื้อไปแล้วหลวมเกินไปเอามาเปลี่ยนได้เลย...

แล้วด้วยความที่คำว่ามือสองสำหรับเราในวัยเด็ก เราคิดว่ามันคือของถูก
$ S. K6 [% ?5 C+ u. h2 f8 @5 k
‘ถ้าไอ้หนูจะเอา ลุงคิดแค่พันเดียวแล้วกันปกติตัวนี้ลุงขายอยู่พันสองนะ...’
! r. A6 `0 j: O* P4 Pพอลุงพูดราคามาเท่านั้นแหละ เราถึงกับช็อคและตะลึงไปเลย เสื้อตัวนี้เป็นพันเลยหรอ?!!

เรายืนตัดสินใจอยู่ไม่นาน ก็ยืนยันว่าตกลงจะเอาเพราะเราอยากได้ไปให้พ่อเขาจริงๆ
, [  D  t' V8 U5 r
แม่เราเลยช่วยต่อราคาให้อีกหน่อย สรุปก็คือได้เสื้อตัวนั้นมาในราคาเก้าร้อยบาทถ้วนเงินที่พ่อดินให้มาหนึ่งพันเท่ากับว่าเหลือร้อยเดียว 555555
แต่ไม่เป็นไรหรอก ได้เสื้อตัวนี้ไปให้พ่อเขา แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว

3 A, O/ f2 x" e) x% F" @; T

--------

) _% ~5 v8 K2 b! `. W0 Q9 X) c
2 f# V4 E0 J6 _ยิ่งพอใกล้ถึงวันที่จะกลับอ่ะ แบบเหลือเวลาอีกสิบกว่าวันมันเหมือนเรานับวันรอเลยนะ อยากกลับมากๆแล้ว คิดถึงพ่อเขาสุดๆเลย
% p2 H! b& b! W3 `1 s
ตอนนั้นที่คิดออกก็มีวิธีเดียวคือต้องโทรไปหาลุงผู้ใหญ่บ้านแล้วให้ลุงผู้ใหญ่บ้านไปตามพ่อดินให้หน่อย เราก็เลยไปขอเบอร์ลุงผู้ใหญ่กับแม่ แล้วก็เอาเงินหนึ่งร้อยบาทที่เหลือจากซื้อเสื้อไปแลกเป็นเหรียญมา แล้วไปหยอดตู้
2 A& F) {7 P2 y/ g9 R
# V1 |4 k( W2 T. v$ s% P/ q1 `5 o5 rเชื่อมั้ยว่า...แค่เราโทรไปหาลุงผู้ใหญ่และพูดไม่กี่คำว่าขอให้ลุงผู้ใหญ่ไปตามพ่อดินมารับโทรศัพท์หน่อยไม่ถึงสองนาทีเลยมั้งหมดไปแล้วยี่สิบบาท
# \) j  d+ I( T; X/ }2 lพออีกสักพักเราก็โทรกลับไปอีกลุงผู้ใหญ่ก็รับแล้วถามว่าใคร เราก็บอกอ้าวเมื่อกี้บอกจะคุยกับพ่อดิน ลุงผู้ใหญ่แกบอกว่าไม่รู้ว่าปลายสายคือใคร เลยไม่รู้จะไปตามไปบอกว่ายังไง...เราก็รีบพูดรีบอธิบาย กว่าจะรู้เรื่องและเข้าใจกัน ก็หมดเหรียญไปอีกแล้วสามสิบบาท...

' z# G7 X; z" Y' b. z; ]6 jหลังจากนัดแนะเวลากัน เราก็เดินเล่นบริเวณรอบตู้โทรศัพท์แต่คราวนี้ใจมันเต้นกว่าเก่า เพราะเงินมันเหลือแค่ห้าสิบบาทแล้ว ตอนแรกว่าจะคุยกับพ่อเขานานๆ ดูแล้วคงได้คุยแค่แปปเดียวแน่เลยแถมในใจก็กลัวว่าโทรไปรอบนี้ไม่รู้ลุงผู้ใหญ่จะไปตามให้รึเปล่า...
( y2 @9 `! j4 ~( z  N* O
พอสักพักใหญ่เราก็วิ่งกลับไปที่ห้องแล้วดูเวลาพอเห็นว่ามันได้เวลาที่เรานัดว่าจะโทรไปอีกรอบแล้วก็รีบวิ่งกลับไปที่ตู้โทรศัพท์แล้วกดโทรไปทันที ในใจก็เต้นตึกตักๆขอให้รอบนี้พ่อดินมารับโทรศัพท์ด้วยเถอะ...

: S. H  u/ I! u; C. L; ?“ฮัลโหล”
6 w6 K0 D# ?5 t% I( Y
พอได้ยินคำว่าฮัลโหลแค่นั้นแหละ เรานี่โล่งเลยเพราะเสียงที่พูดมานั้นคือเสียงของพ่อดิน
) Q, B# V3 _+ A: y. w$ ~
# Z- h) c* E' v9 {4 \( }$ u7 \“มีอะไรรึเปล่า? หืมมม ไอ้ตัวแสบทำไมถึงโทรมาหาพ่อได้ละเนี่ย”
6 C# l- F) Q2 Q1 R- V
$ w: z) M6 q! c, U“ไม่มีอะไรฮะ...ผมคิดถึงพ่อดินเฉยๆ” เรารีบตอบกลับไปเพราะไม่มีเวลาโอ้เอ้มายืนคิดคำพูดแล้ว

% {1 O) U: x6 K  U“แค่คิดถึงเฉยๆเองเหร๊อ?”เสียงพ่อดินพูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่กวนๆ
* v  r) b2 q/ H
“ก็คิดถึงเฉยๆนี่ฮะ...”
% l+ j+ A/ @  `) X/ l/ h
+ U2 z2 R4 b  H- ?“อ่ะๆ คิดถึงก็คิดถึง พ่อไม่กวนแล้ว ฮ่า ว่าแต่หนูมีอะไรอีกรึเปล่า?”
/ z1 N! z1 }! R( O: }+ B3 e
9 K7 C+ W( i+ s) c“ไม่มีฮะ...แล้วพ่อดินสบายดีมั้ยฮะ?”

รู้สึกว่าเราคิดถึงพ่อเขามากๆแต่พอได้คุยด้วยกลับคิดคำพูดไม่ค่อยออกเลยแหะ นอกจากพูดว่าคิดถึงๆ ซ้ำไปซ้ำมา...

- Y7 N) o, f+ ?; o) f( V9 I, F; [2 zพ่อดินก็บอกว่าสบายดี พร้อมกับว่าเนี่ยพี่เมฆมานอนเป็นเพื่อนแทบทุกวัน ไม่เหงาเลย แถมที่บ้านตอนนี้ก็เริ่มอากาศเย็นแล้ว ตื่นเช้ามามีหมอกลอยเต็มบ้านเลย
* Y( ~& M/ x1 ^( Cพอพ่อเขาเล่ามาแบบนี้ทำให้เรายิ่งอยากกลับไปมากขึ้นไปอีก
แต่ไม่ทันที่เราจะได้คุยกันรู้ความอะไรมาก ตู้มันกินเหรียญอย่างกับตู้สูบวิญญาณแนะจนสุดท้ายก็เหลือเหรียญสิบบาทสุดท้าย

; ~% w7 Y$ R9 I! E. s“พ่อดินฮะ เงินผมหมดแล้ว...พ่อดินดูแลตัวเองด้วยนะฮะผมคิดถึงพ่อดินนะ...” เรารีบพูดตัดบทบอกพ่อเขาทันทีถึงแม้จะยังอยากคุยต่อแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ต้องจำใจวางเพราะเงินหมดแล้ว

“จ้าๆ หนูก็ดูแลตัวเองดีๆเหมือนกันนะไอ้ตัวแสบเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว พ่อก็คิด...”
' u" t. O- o! J0 I& _" [
; D% i: Y: [, e  O# Kไม่ทันที่พ่อเขาจะพูดจบประโยค ปลายสายก็ถูกตัดไปซะแล้วพร้อมกับเสียงของตู้โทรศัพที่กลืนกินเหรียญสุดท้ายไปด้วย

เราได้แต่ยืนอารมณ์ค้างอยู่ที่ตู้สักพักหนึ่ง ถึงได้เดินกลับเข้ามาในห้องอากาศที่เริ่มเย็นตัวลง มันยิ่งทำให้เรารู้สึกเหงาและคิดถึงพ่อเขามากขึ้นไปอีก...
: z- Y2 b, Q5 M6 V" b" r3 W
9 O" z* a4 }; E7 W

---------

& M* X  v. I8 a% h) G
ตลอดเวลาที่ได้อยู่กับพ่อแม่ช่วงปิดเทอม ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความสุขนะ ก็มีความสุขดี ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนช่วงที่เราถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวแล้วยายก็ไม่ได้ดูดำดูดีอะไรเราเราคงโหยหาช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับพ่อและแม่มากที่สุด
) @2 b& M% k9 ?
& I1 b0 Q' g% ?6 r  V4 oแต่พอภายในระยะเวลาสามสี่เดือน ที่เราได้อยู่กับพ่อดินเขา พ่อเขาดูแลเราดีมากแทบไม่เคยดุ แล้วยิ่งเรื่องตีนี่ไม่มีทางเลย เวลาอยู่ด้วยกันพวกเราจะหาเรื่องนู้นนี่มานั่งคุยกันประจำทำให้เรากับพ่อเขาสนิทกันไวมาก
1 |: _" Z% c5 }1 A, X; p+ g
' I# {# C! R9 _0 {3 hไม่คิดเลยว่าพอต้องมาห่างกับพ่อเขานานเป็นเดือน มันกลับทำให้เรารู้สึกคิดถึงพ่อเขาได้มากขนาดนี้ คิดถึงมากขนาดที่บางทีเวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัด เรายิ่งนึกเห็นภาพเวลาที่พ่อดินเขาพาเราไปเดินเที่ยวตลาดในอำเภอเลย
: @! f3 N% Y2 A# S8 N" d
ขนาดที่ว่าคืนนั้นเราเก็บไปนอนฝันว่าได้ยินเสียงพ่อเขาน่าจะเป็นช่วงกลางดึกเราเหมือนสะลึมสะลือได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกับใครสักคน แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงพ่อดินมาก เราก็คิดว่าเราฝันเลยไม่ได้ลืมตา

จนกระทั่งมีร่างของใครบางคนมานอนเบียดเสียดกับเรา (เราขอแยกนอนกับพ่อแม่ให้พ่อเอาผ้าห่มมากั้นทำห้องให้หลังตู้ที่วางทีวี เพราะตอนนั้นเราชอบอ่านหนังสือนิยายตอนกลางคืนเพราะมันได้บรรยากาศดีแล้วทีนี้มันต้องเปิดไฟอ่านหนังสือ ถ้านอนกับพ่อแม่ไฟก็จะแยงตาเขา)
" [1 ?4 Y! d6 q* }
“นอนเบียดๆกับน้องไปก่อนนะ น้าไม่รู้ว่าจะมาเลยไม่ได้เตรียมที่ไว้ให้”

“ไม่เป็นไรครับ ผมนอนได้สบายมาก ปกติเวลานอนด้วยกันไอ้ตัวแสบเขาก็นอนเอาขาก่ายผมแทบทุกคืนอยู่แล้วฮ่า”
- |. z* Y4 G  I
) A' d8 G: d+ Y& l3 Vพอเหมือนหูเราได้ยินเสียงนี้ เรารู้สึกว่าเสียงพ่อดินแน่ๆแต่มันก็อยู่ในอาการที่ไม่อยากตื่น เพราะกลัวว่าจะเป็นแค่ฝัน
สุดท้ายก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู แล้วนอนหลับต่อไปทั้งอย่างนั้นแหละ
3 ~; C9 L3 x4 r$ F! g0 l+ ~
/ K3 S) i3 F4 t: x; f$ }9 F1 }แต่พอเช้ามาถึงได้รู้ว่า พ่อดินเขามาจริงๆด้วย!!
$ X( @8 V& b9 X+ \# W! I" `5 B* H
ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าพ่อเขาจะมาหาเพราะอีกไม่กี่วันเราก็จะได้กลับไปแล้ว
พ่อดินเล่าให้ฟังว่า ช่วงที่มาเนี่ยเขาว่างงานพอดีพอเห็นว่าไม่มีงานหลายวันแล้วมันว่างมาก เลยเข้ากรุงเทพฯมาหาเราดีกว่า กะจะมาเที่ยวด้วย แล้วก็ถือว่ารับเรากลับไปในตัวเลย พ่อกับแม่เราจะได้ไม่ต้องส่งให้ลำบาก
ถึงจะบอกว่าเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน แต่ในใจเรานั้นมันรู้สึกว่านานมากเพราะว่ามันเหมือนกับเรานับวันรออ่ะเนอะ เวลาทุกนาทีมันจะผ่านไปช้าสุดๆ แต่พอพ่อเขามาหาแบบนี้ ทำให้เราดีใจสุดๆไปเลย

8 A0 f# }$ S# Z, @

--------

พอพ่อกับแม่เราได้คุยกับพ่อดิน แล้วเห็นว่าจะอยู่แล้วรับเรากลับทีเดียวเลยพ่อเราก็เลยเอาบัตรไปเล่นสวนน้ำที่หนึ่งมาให้ เผื่ออยากไปเที่ยวไปเล่นกันทีแรกพ่อเรากะว่าไว้ถ้าวันหยุดตรงกับแม่เมื่อไหร่จะพาเราไปเที่ยว เพราะได้บัตรเข้าฟรีมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ว่างตรงกันกับแม่สักที

พ่อดินก็เลยรับมาแล้วบอกว่าเดี๋ยวพาเราไปเที่ยวเล่นให้ ยังไงก็ว่างอยู่แล้วไม่ได้ไปทำธุระที่ไหน

' c: M0 x* W/ R+ z, ^- n2 n2 `# dแล้วก่อนที่พ่อเราจะออกไปทำงาน เขาก็ให้เงินทิ้งไว้เผื่อต้องกินต้องใช้อะไรเพิ่มเติม
2 v2 T( e, u1 Y# n3 s' t" D' Aเราก็เลยได้โอกาสขอยืมกล้องถ่ายรูปไปด้วยเพราะปกติเวลาเราไปเที่ยวกับพ่อแม่จะพกกล้องถ่ายรูปติดไปประจำ
พ่อเราก็สอนวิธีใช้วิธีถ่าย เพราะสมัยก่อนมันเป็นกล้องฟิล์มอ่ะเนอะเวลาถ่ายมันก็จะต้องมีขั้นตอนนิดหน่อย ไม่ใช่กดชัตเตอร์แล้วได้เลยเหมือนกล้องดิจิตอลสมัยนี้

, g) s! D+ f' L) L# p" eพ่อดินก็ยืนดูที่พ่อเราสาธิต พร้อมกับลองใช้งาน โดยการถ่ายรูปเราไปสองสามรูป พูดตามตรงปกติเราจะยืนให้พ่อหรือแม่เราถ่ายแต่พอคนถ่ายเป็นพ่อดินก็รู้สึกเกร็งเหมือนกันแหะ...
& j: X3 A9 M! V
$ d( z+ z: t* G) v* n5 b- zก่อนจะเดินทางออกจากบ้าน เรานึกขึ้นได้ว่าซื้อเสื้อยีนส์ไว้ให้พ่อเขาในใจก็หวังอยากให้พ่อเขาใส่ไปเที่ยวเลยเนี่ยแหละ
พอพ่อดินเห็นก็ยิ้มกริ่มให้ พร้อมกับถามว่า ‘โหเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์เลยหรอไอ้ตัวแสบ หนูซื้อมาหรอ? แล้วมันแพงรึเปล่าเนี่ย??’

& `/ T0 E& L3 j- l6 W+ `เราได้แต่ส่ายหัวแล้วตอบว่า ‘ไม่แพงฮะ’ เราตอบไปแค่นั้นแต่เราไม่ได้บอกราคาจริงๆ เพราะกลัวว่าพ่อเขาจะไม่เอา

พ่อดินยกเสื้อขึ้นดู พลิกซ้าย พลิกขวา ก่อนจะยกเสื้อขึ้นแล้วสวมทับเสื้อยืดทันที
* N- I4 e3 x9 P. _& p“ไง หล่อมั้ย?” พ่อดินหันมาถาม

* j; t# N! I* `- y! j7 n“หล่อฮะ หล่อมากเลย!” เราตอบพลางคิดในใจว่าคิดถูกแล้วที่ซื้อเสื้อตัวนี้มาเพราะมันแทบจะพอดีกับขนาดตัวของพ่อเขาเลย
เหมือนเสื้อจะใหญ่กว่าตัวพ่อเขานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ดูหลวมโครกอะไร
1 }6 f, n6 U% N  b# c+ E% L/ A
3 R: C" Z/ v+ g# Y4 _; Q1 Q% g“งั้นป่ะ พ่อใส่ไปเที่ยวเลยนะ”
; @) U7 [# ^, w( n: [+ T8 W% w
! W9 F4 M( h" k, L6 J$ E# t% e$ v“ฮะ!!”
7 l! F$ S3 f: L5 t& g* c+ k
เราตอบกลับแบบยิ้มแก้มแทบแตกเพราะทีแรกก็กลัวเหมือนกันว่าพ่อเขาจะไม่ชอบ หรือเขาจะไม่ใส่มันรึเปล่า...

, W/ o+ p/ W9 Y( Q' I

---------

แล้วพอไปถึง...ปรากฎว่าพ่อดินเล่นไล่ถ่ายรูปเราตั้งแต่หน้าทางเข้าเลยตรงไหนที่เขามองว่าทิวทัศน์สวยดูแปลกตา ก็ให้เราไปยืนโพสต์ท่าถ่ายรูป
เรียกถ่ายรูปทุกห้านาทีอ่ะ พ่อเขาดูเห่อกล้องสุดๆ!

กว่าจะเดินเข้าไปถึงบริเวณสวนน้ำก็ปาไปเกือบชั่วโมงเลย
: [$ ^( F( {& j4 {: k  ?
ทีแรกตอนเข้าไปเห็นคนน้อยๆ เราก็อุตส่าห์โล่งใจคิดว่าวันนี้คนคงไม่เยอะที่ไหนได้...คนเขาก็ไปกระจุกกันอยู่ที่สวนน้ำกันเต็มไปหมด
0 W8 `; x3 L3 o) d1 Z% a5 C& a
เรานี่รู้สึกเลิ่กลั่กเลย...ก็เพราะว่าชุดว่ายน้ำที่เขามีให้เช่ามันก็ไม่ต่างอะไรจากใส่กางเกงในเลยน่ะสิ!!

พอเปลี่ยนชุดเสร็จเราก็รีบเอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวไว้ เพราะรู้สึกอายมากๆ เหมือนเดินโป๊เลย
/ X  Q. O1 E+ d0 N# C(ตอนที่มาครั้งแรกก็ใส่กางเกงว่ายน้ำแบบนี้นะ แต่ไม่รู้สึกอาย สงสัยเป็นเด็กน้อยมากอยู่มั้ง5555)

“มองกล้องหน่อย อ่า หนึ่ง สอง ซั่ม!”พอพ่อดินพูดจบ จังหวะเราหันไป ยังไม่ทันได้ยิ้มเลย พอเขาก็กดถ่ายแล้วถ่ายทั้งที่เรามีผ้าขนหนูคลุมตัวเนี่ยนะ!!!
, T/ X- ^9 _4 V
“พ่อดินอ่า ถ่ายผมทำไม... ผมโป๊อยู่นะ...” เราทำหน้าบูดเล็กๆก็ไม่คิดว่าพ่อเขาจะเล่นถ่ายเราทุกอิริยาบทขนาดนี้
' t# j6 `8 m$ I' b0 c/ Q) C4 f2 j' t! _/ P
“ก็พ่อเห็นว่าแปลกดี คนอะไรมาเล่นน้ำแต่ยังกลัวโป๊อีก ฮ่า” พูดเสร็จมีการมาหัวเราะเยาะเราอีกแนะ

“แล้วพ่อดินไม่เล่นน้ำเป็นเพื่อนผมหรอฮะ?” เราถามเพราะไม่เห็นว่าพ่อเขาจะเปลี่ยนชุดเลย

“ถ้าพ่อลงเล่นตอนนี้ก็ไม่มีใครถ่ายหนูตอนเล่นน้ำอ่ะสิ”
$ s4 Y7 c7 O3 C% I( t$ \: _
; n. Z% s3 Y% S" S( R5 Rพอพ่อเขาตอบมาแบบนี้ เราถึงกับหน้าเหวอเลย นี่พ่อจะถ่ายให้ฟิล์มหมดม้วนเลยหรอ?!

# P) w$ u9 C/ P" P$ }3 H7 @พอไปถึงจุดที่เราจะลงเล่นน้ำ เราก็ทำใจอยู่พักหนึ่ง พอเห็นว่าไม่มีใครมอง(แหงละใครจะมามอง 55555)
เรารีบดึงผ้าขนหนูออกแล้วฝากพ่อเขาไว้ แล้วรีบกระโดดลงน้ำทันที
+ M' ^. Y0 t# ]6 D+ W- p2 ]
% Z0 Q4 F0 N* cเราเล่นน้ำพร้อมกับดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน พ่อดินก็เดินตามแล้วถ่ายรูปเราเป็นระยะจนสุดท้าย ถ่ายจนฟิล์มหมดม้วนจริงๆ...
! z3 @+ w! _, Y$ }6 \4 d% t! b6 {
) ]* ]6 x- c( G# zพ่อเขาก็เลยเอากล้องและของไปเก็บในล็อคเกอร์ที่เขาให้เช่าพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนใส่ชุดว่ายน้ำมาเล่นกับเรา
. a9 i3 k% \8 mดูสิว่าแต่เราอาย... พ่อเขาก็อายเหมือนกันนั่นแหละ เพราะตอนเดินมาก็นุ่งผ้าขนหนูมาเหมือนกัน

/ }+ m, T8 `& l9 x2 `7 i1 u" f2 O“คนอะไรมาเล่นน้ำยังกลัวโป๊อีก...”เราย้อนคำพูดพ่อเขา พร้อมกับหัวเราะ

, v. g& u6 @8 E7 G“อ้าวๆ ล้อพ่อเหรอ? จะไปเล่นมั้ยสไลเดอร์สูงๆน่ะเดี๋ยวก็ไม่พาไปซะหรอก” พูดจบพ่อเขาก็ย่อตัวลง แล้วเขกหัวเราเบาๆหนึ่งทีก่อนจะเอาผ้าขนหนูไปวางไว้ตรงที่นั่งของพวกเรา

: a' c! b3 _* e' ?* b9 ^6 Oพ่อดินเขาได้กางเกงว่ายน้ำขายาวด้วยอ่ะ (กางเกงว่ายน้ำที่เหมือนกางเกงปั่นจักรยานอ่ะ) ซึ่งกางเกงว่ายน้ำทรงนี้ เขามีให้เช่าเฉพาะคนอ้วนและตัวใหญ่เท่านั้น เราเองก็อยากใส่แบบนี้บ้าง...ไม่ได้อยากใส่ที่มันเหมือนกางเกงในสักหน่อย
แต่ว่า...ก็พอเข้าใจว่าทำไมพ่อเขาอาย เพราะตรงเป้าของพ่อเขามันปูดนูนออกมาชัดเจนมากเป็นลูกเลย

จังหวะเวลาย้ายที่เล่นกัน พ่อเขาก็จะคอยให้เราเดินนำหน้าเหมือนเอาช่วงหัวเราปิดตรงเป้าพ่อเขาเอาไว้ แล้วเหมือนพอเราเดินตัวติดๆกัน หัวเราก็ชนเข้าตรงเป้าของพ่อเขาเป็นระยะๆแล้วรู้สึกเหมือนจะแข็งตัวขึ้นหน่อยๆด้วย เราก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมอง
5 ~$ [( Q' Q" u: H# P
8 I3 X% D3 L  \2 |7 i4 h/ G/ D“มองอะไรไอ้ตัวแสบ หืมมม เดินนำไปเลย”พูดจบพ่อดินก็จับหัวเราให้หันหน้าเดินตรงต่อไป...
6 G7 }$ f6 s# Z4 h. C( L; N* ]
เอ้า ก็ของพ่อเขาทิ่มหัวเรานี่หน่า

% X6 D4 |! T/ o3 n; aการเล่นน้ำของพวกเราเป็นไปอย่างเพลิดเพลินและสนุกสนาน สไลเดอร์นี่วิ่งขึ้นหลายรอบมาก เพราะพ่อเขาจะนั่งซ้อนข้างหลังเรา ทำให้เราไม่กลัวเลย แถมสนุกชอบใจไปอีก ตรงไหนที่มีสไลเดอร์ไหลลงจากที่สูงเราวิ่งเล่นหมดเลย อันที่จริงอยากเล่นตั้งแต่ตอนเด็กๆนู่นแล้ว แต่ไม่กล้า มาครั้งนี้พอพ่อเขานั่งข้างหลังรู้สึกไม่ค่อยกลัวมันเลยสนุกมาก
; a4 x; t1 x( z% M. e  b. O+ `+ N8 R
พอเล่นกันจนเหนื่อย เราก็พักขึ้นมาหาอะไรกินกัน แน่นอนว่าเราเตรียมจากบ้านมาแล้วก็เพราะว่า...เราเคยมาตอนเด็ก เราจำได้ดีเลยว่าของในนี้มันแพงมากเราเลยบอกให้พ่อดินเขาเตรียมใส่กระเป๋าแล้วเอาเข้ามากินข้างใน ก็ได้บรรยากาศเหมือนมานั่งปิคนิคกันนะ เพียงแต่ว่าคนเยอะไปหน่อยเท่านั้นเอง 55555

พวกเราเล่นกันต่อจนถึงบ่ายแก่ๆ พ่อดินก็พาเราขึ้นฝั่ง ทีแรกเราก็อิดออดเพราะยังไงก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วอยากเล่นจนถึงเย็นเลย...

& g8 j" h" S* c7 L8 c! Eแต่พอพ่อเขาบอกว่าเดี๋ยวพาไปเล่นเครื่องเล่นอย่างอื่นต่อ เท่านั้นแหละ โดดขึ้นจากสระน้ำอย่างไวเลยจ้า

/ l; o4 U4 e" z4 nจังหวะที่เราอาบน้ำล้างตัวเสร็จ แล้วเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ตอนนั้นเราต่างก็แก้ผ้าล้อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่

ทำให้เราได้เห็นเจ้าปลิงทะเลของพ่อเขาจะจะเต็มลูกตาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เห็นมาตั้งนาน

แล้วในหัวจู่ๆ ก็มีคำพูดของไอ้สองขึ้นมา แล้วเราก็เหมือนจะเถียงกับตัวเองอ่ะว่าไม่ใช่หรอก สิ่งที่พ่อดินทำกับเรา มันไม่ใช่การเอากันแน่ๆ เราก็แค่เล่นกันเท่านั้นเอง
9 u8 ?* L) F7 Z  X4 }  v% W7 p' U
พอคิดได้แบบนั้น...เราก็เลยแกล้งพ่อเขา ด้วยการเอาปากงับเบาๆเข้าไปตรงกลางลำ

+ f+ f, b" C  }“เฮ้ย!!!!!!!” พ่อดินตะโกนร้องเสียงหลงพร้อมกับสะดุ้งตัวออกทันที

  a# A! i2 Q2 T“…เล่นอะไรเนี่ยไอ้ตัวแสบ...” พอพ่อเขารู้ตัวว่าเผลอทำเสียงดังก็เลยออกไปก่อนจะลดเสียงลงและทุบหัวเราหนึ่งที
2 y! }5 d. [8 `  N
( H- k! |5 o  f  h, z5 M4 Sเราไม่ได้ตอบอะไรกลับไปพร้อมกับยิ้มแป้นแล้นกลับไป
  \4 {2 D( E5 ~0 V4 Q$ u7 h3 ~
ในใจตอนนั้นก็คิดว่า ไม่เห็นจะมีอะไรเลย...เราก็แค่เล่นกันจริงๆด้วย ไม่ใช่อย่างที่ไอ้สองพูดหรอก เรื่องพวกนั้นมีแต่คนในหนังโป๊เขาทำกันนั่นแหละ พ่อกับแม่เราเองก็คงไม่มีทางทำอะไรแบบในหนังโป๊นั่นแน่นอน
1 q# Y9 p0 e0 s8 T1 \. rไอ้สองมันมั่ว...
* V5 t" W$ S% ?$ A1 ?
% h  `1 i. W& v$ Uก็เด็กอ่ะเนอะ เหมือนมันเป็นกลไกลอะไรบางอย่างที่สมองมันจะพยายามหาเหตุผลร้อยแปดเพื่อมาปกป้องโลกที่แสนสดใสของตัวเองให้ถึงที่สุด
) R" a6 b7 F) Y4 s: S8 j
+ k$ T/ D7 i) M9 F. R1 m3 ?- @

--------

! ^' Y( g0 K& ?+ w. A* i8 Z
% \/ @7 V# {9 r8 I' x' A" qจากนั้นพ่อดินก็ไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นที่หน้าทางเข้า ก่อนที่เราจะได้รู้ความจริงอีกอย่างว่า...เราส่วนสูงไม่ถึง ทำให้ได้ส่วนลดค่าบัตรเครื่องเล่นเหลือครึ่งราคาไปอีก (ถ้าเด็กคนไหนสูงเกินก็โดนคิดราคาผู้ใหญ่เลยนะ) รู้สึกโชคดีในความตัวเล็กกระจ้อยร้อยของตัวเอง...
8 X9 i& J  W' {* h4 ^
- y; Z0 |* S' lหลังจากเราเดินแวะเล่นเครื่องเล่นกันไปเรื่อย ก็ไปถึงจุดนั่งพักตรงนั้นก็จะมีของกินของเล่น ของฝากที่ระลึกต่างๆขายมากมาย รวมถึงมีร้านกล้องด้วย!

พ่อดินไม่รอช้ารีบเข้าไปในร้านพร้อมกับซื้อฟิล์มเพิ่มมาทันที...จากนั้นมหกรรมถ่ายรูปก็เกิดขึ้นอีกครั้งถ่ายทุกจุด เราฉีกยิ้มจนเมื่อยอ่ะคิดดู

5 ~9 }  l9 ^: x% yเราเข้าใจว่าที่พ่อเขาถ่ายเยอะขนาดนี้ คงเพราะพ่อเราบอกไว้ด้วยละมั้งว่าเวลาถ่ายรูปให้เผื่อเสียด้วย เพราะบางทีเวลาเอาไปล้าง รูปมันก็ใช้ไม่ได้ทั้งหมดแต่ก็นะ...ไม่คิดว่าพ่อเขาจะถ่ายเยอะขนาดนี้...
, [1 K, {) Y, z1 S; k: {! |
จากนั้นด้วยความที่เรายิ้มจนเมื่อยแล้ว เราก็เลยอยากลองเป็นตากล้องขอเป็นคนถ่ายรูปพ่อเขาบ้าง ทีแรกพ่อเขาก็ไม่ยอม แต่เราบอกว่าเราก็อยากได้รูปพ่อเขาไว้ดูเล่นเหมือนกันนั่นแหละถึงได้ยอมยืนเกร็งยิ้มให้เราถ่ายรูป
7 V% v' o9 o' W) J  L
เราเดินถ่ายรูปกันจนเพลิน รู้ตัวอีกทีก็เย็นมากแล้ว จำได้ว่าบรรยากาศที่กรุงเทพฯตอนนั้นก็เหมือนช่วงนี้เลย พอตกเย็นมาอากาศจะเย็นขึ้นนิดๆ บวกกับแสงไฟหลากสีที่สวนสนุกทยอยเปิด
3 F0 o2 d1 d8 K1 v. k! {0 q! }
ทำให้พอคิดถึงช่วงเวลานั้นทีไรก็ทำให้ยิ้มและมีความสุขขึ้นมาได้ทุกที จะไปอยู่ที่ไหนก็ได้...ขอแค่มีพ่อเขาก็พอขอแค่นี้จริงๆ
) S5 F) m4 O9 C; U0 ]: c7 k
เราเดินถ่ายรูปมาเรื่อยๆ จนถึงบริเวณทางออก จนเจอเข้ากับวิวม้าหมุนสองชั้นที่เปิดไฟหลากสีกระพริบ เป็นจุดให้คนแวะถ่ายรูป ก่อนจะเดินออกไปจากสวนสนุกแห่งนี้เยอะพอสมควร

หลังจากที่เรายืนให้พ่อเขาถ่ายรูปให้อยู่นั่น ก็มีครอบครัวพ่อแม่ลูก มาขอให้พ่อดินเขาถ่ายให้เพราะเขาอยากได้รูปครอบครัวสามคนพร้อมหน้า
1 ~' e) `, O+ K0 D* Y" q8 b
( S; U) K: W! }“แต่ผมพึ่งจะหัดใช้กล้องนะ ถ้าถ่ายไม่สวย ผมขอโทษไว้ก่อนนะพี่ฮ่า” พ่อดินพูดแก้เขิน เพราะกลัวว่ารูปที่ถ่ายให้ครอบครัวนั้นจะออกมาไม่สวย
แต่ทางนั้นก็เหมือนไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงก็ดีกว่าไม่มีคนถ่ายให้ละมั้ง

+ r3 Z8 w& e+ V* e. T' e& lหลังจากพ่อดินถ่ายให้ครอบครัวนั้นเสร็จ อยู่ๆเราก็นึกขึ้นได้แล้วรีบวิ่งเข้าไปทันที
“คุณน้าฮะ รบกวนถ่ายรูปให้ผมกับพ่อหน่อย” เพราะเราเองก็อยากมีรูปคู่กับพ่อดินเข้าเหมือนกัน...
; [5 E8 X5 s. C) P
1 ~3 ^2 O4 F* H2 n( D- k6 R, mหลังจากนั้นคุณน้าคนนั้นก็ตกลง เราก็ไปยืนถ่ายรูปกัน รูปที่ถ่ายด้วยกันรูปแรกของพวกเรา ในใจก็คิดว่าขอให้รูปนี้เป็นรูปที่สมบูรณ์ ขอให้ตอนล้างออกมามันไม่เสียเพราะเราอยากจะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำ...

- y: Q" F! z3 ~+ z( ^จากนั้นทางสวนสนุกก็เริ่มประกาศว่าถึงเวลาปิดทำการแล้ว ผู้คนก็เริ่มทยอยออกกัน แต่คนตอนนั้นก็เริ่มบางตามากแล้วแหละ
. W7 a% ~1 H9 j* W+ I! L4 D8 j
แต่จังหวะจะถึงทางออก พ่อดินก็บอกกับเราว่าให้รอตรงนี้ก่อน อย่าไปไหน เดี๋ยวพ่อมา
+ J2 B+ H4 @- P. E1 Oทีแรกเราก็เข้าใจว่าพ่อเขาจะไปเข้าไปห้องน้ำ เพราะเห็นพ่อเขาวิ่งหายไปข้างใน

$ J$ B6 v; \9 B2 d( sสักพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงยามหน้าประตูทางออกตะโกนบอกว่าหมดเวลาแล้ว ให้ออกมาได้แล้ว
พ่อดินก็เลยต้องเดินออกมา เหงื่อนี่เปียกโชกไปหมดเลยทั้งที่อากาศตอนนั้นก็ถือว่าเย็นเลยแหละ...

“พ่อดินเป็นอะไรรึเปล่าฮะ? ปวดท้องหรอ??” เราถามขึ้นเพราะเห็นว่าพ่อเขามีสีหน้าไม่ดีเลย

$ O* }0 G/ P- j1 G) B3 K, D/ ]“เปล่าจ้ะ...คือว่า...พ่อทำกระเป๋าตังค์หาย”
# h5 I0 `% J$ j* n3 |
( k9 ?3 O: U7 K" ?# g…

$ N6 B( v& c( J

---------

& B. l9 _# Y$ k5 _% k5 H
' h/ v# ~! A4 S7 Xไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ประโยคที่ว่าพ่อเขาทำกระเป๋าตังค์หาย มันทำให้เราร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเลยทั้งสงสารพ่อเขาด้วย แถมในใจก็รู้สึกผิด เหมือนเป็นเพราะเรา เพราะพ่อเขาพาเรามาเที่ยวก็เลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย

0 ]. h6 e8 _& |/ ]- \$ b2 \4 m“ผมขอโทษ ผมขอโทษ เพราะพ่อดินพาผมมาเที่ยวเลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย...ผมขอโทษ” เราได้แต่พูดซ้ำๆวนไปแบบนั้น กำลังจะเป็นวันที่ดีและมีความสุขมากแล้วแท้ๆเชียว ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย

' G" @( L8 J7 N  v“ไม่เป็นไรๆ ไม่ใช่ความผิดหนูสักหน่อย โอ๋ๆ หยุดร้องนะคนดี”
4 i  j8 _% W# {9 |( L# Q
พ่อดินยืนปลอบเราอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะนั่งคิดกันว่าจะเอายังไงต่อดีจะกลับบ้านกันยังไง แต่ก็เหมือนจะมีความโชคดีในโชคร้าย ที่ตอนเราไปซื้อน้ำหรืออะไรสักอย่าง แล้วมันมีเงินทอนเหลือติดกระเป๋าเราอยู่ยี่สิบบาท ที่เราลืมคืนพ่อเขา
9 J  m* T6 k, w0 V" b/ M
ทำให้พวกเรามีค่ารถเมลล์นั่งกลับบ้าน โดยตอนกลับพ่อดินเขาก็ให้เรานั่งตัก เพราะกระเป๋ารถเมลล์เขาจะได้คิดค่าโดยสารแค่คนเดียว แล้วเศษที่เหลือเอาไว้นั่งรถสองแถวอีกต่อหนึ่งเข้าบ้าน

$ b0 d; h' S+ O. a% N, ]  qแต่ในยุคสมัยนั้นอ่ะ เวลาทุ่มหรือสองทุ่มเนี่ย มันก็ถือว่าดึกเหมือนกันนะ สำหรับกรุงเทพฯที่ไม่ใช่เขตพื้นที่ในเมือง เราก็พึ่งรู้จากคนในตลาดว่ารถสองแถวที่นี่หมดไปตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้ว เพราะเรายืนรอกันนานแล้วไงไม่เห็นมาสักที
! p4 v  V! c% f& \
...
# E3 Z# k, L/ Q4 h; ~* m- c9 n. s( |
/ X7 ^: A6 F$ ^3 qสุดท้ายพวกเราก็เลยได้แต่เดินเท้าไปตามทาง เราก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรเดินไปคุยไปกับพ่อเขาไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว (ซึ่งอันที่จริงระยะทางมันเป็นสิบกิโลเลยนะจากปากทางไปจนถึงห้องเช่าที่พ่อกับแม่เราอยู่ แต่ด้วยความที่กรุงเทพฯมันจะมีบ้านมีตึก ตามรายทางเป็นระยะๆ ตลอดทางก็เลยดูไม่เวิ้งว้าง เหมือนไม่ค่อยไกลเท่าไหร่)
4 s3 N" L) H( G  q. s, a
แต่เหมือนปัญหามันจะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลแค่อย่างเดียว ไหนจะที่เราเที่ยวเล่นมาทั้งวันแถมตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้วด้วย...
ยิ่งเดิน เสียงท้องร้องก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ พอเพลียมากๆ ก็เริ่มง่วง
แต่เราก็พยายามถ่างตาตื่นเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเห็นว่าเราง่วง
เดี๋ยวพ่อเขาจะให้เราขี่คออีก ซึ่งเราไม่อยากเป็นภาระพ่อเขาแล้ว แค่เดินต้องเดินไกลก็เหนื่อยจะแย่แล้วถ้าจะต้องมาแบกเราอีก คงไม่ดีแน่ๆ

* x/ a0 Y( G% z/ f! nพอเดินไปได้สักพัก รู้สึกเหมือนจะใกล้ถึงครึ่งทางแล้ว ตรงจุดนั้นจะเป็นเหมือนสี่แยกไฟแดงแล้วมีร้านขายของเยอะ ด้วยความที่เราขึ้นรถเมล์กันมาแค่ต่อเดียว ทำให้ยังพอมีเงินเหลืออยู่เราเลยเอาเงินสิบกว่าบาทที่เหลืออยู่ไปซื้อน้ำเปล่าโพลาริส(จะเป็นน้ำดื่มลักษณะเป็นขวดสีขาวขุ่นสมัยนั้นจะตกขวดละห้าบาทแต่ขวดจะใหญ่กว่าพวกน้ำดื่มขวดใสทั่วไป) กับขนมโก๋ ที่เป็นขนมแป้งถ้ากินเปล่าๆจะฝืดคอต้องดื่มน้ำตามเยอะๆ
/ B" F" W; n9 m* ]5 `! F* f% e+ K
" U$ H8 `, F' g' }# C“พ่อดินฮะ... น้ำกับขนมฮะ”เรายื่นน้ำกับขนมให้พ่อเขากิน
9 V$ z3 ]0 O' d
! k- H) E9 p/ _  t8 V“อ้าว ...หนูไม่กินเหรอ? ไอ้ตัวแสบ”
% A1 Q' W( {* \# g4 C, n% I1 I
เรายิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้พ่อเขา เรารู้ดีว่าเวลานี้มันเลยเวลาข้าวเย็นของเราทั้งสองคนแล้ว และพ่อเขาก็เป็นคนที่กินข้าวเยอะมากๆ ลำพังขนมแค่นี้ทำให้อิ่มท้องไม่ได้หรอกเต็มที่ก็ช่วยให้ประทังความหิวได้นิดหน่อย
9 E* H7 `: K9 y( U% z" N- P& y" u
- O" O/ {  F) L9 ]“เอาน่า...กินหน่อย อ่ะ แบ่งกันก็ได้” พ่อดินหักขนมครึ่งหนึ่งพร้อมกับส่งมาให้เรา

/ w5 h* Z. }0 L6 ]; K; Lเราก็เลยหักขนมออกนิดหน่อย แล้วก็ส่งคืนให้พ่อเขา แล้วทำหน้าเหมือนไม่อยากกิน

ถึงแม้ความจริงเราจะหิวเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร เราพอจะอดทนได้
/ {: m. N& [2 a4 W' I
“หืออออ หนูเป็นอะไร อย่าบอกนะว่าง่วงแล้ว... ดูสิตาแดงก่ำเชียว”

เรายิ้มแล้วส่ายหัวให้พ่อเขาให้อีกรอบ แต่คราวนี้เหมือนเราทำเพราะจะสลัดความง่วงออกไปด้วย

“อ่ะ ไม่กินก็ไม่กิน งั้น...มาขึ้นขี่หลังพ่อมา เดี๋ยวเผื่อหนูง่วงจะได้หลับไปเลย” หลังจากที่พ่อดินพักกินขนมและน้ำเสร็จแล้วก็นั่งย่อตัวลงทำท่าพร้อมให้เราขึ้นขี่หลัง

“ไม่เป็นไรฮะ...ผมเดินไหว” เราพยายามจะปฏิเสธเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเหนื่อย

“แน่ะ...พ่อบอกก็ให้ทำตาม...อย่าดื้อสิ”

เอาอีกแล้ว น้ำเสียงพิฆาต พอพ่อเขาทำน้ำเสียงแบบนี้ทีไรเหมือนเป็นอันรู้กันว่าเราต้องทำตามที่พ่อเขาพูดห้ามงอแงต่อเด็ดขาด
1 C7 ~2 R' f! r3 X. F+ P4 |7 w
หลังจากนั้นเราก็พยายามชวนพ่อเขาคุย เพราะกลัวว่าจะหลับเราไม่อยากให้พ่อเขาแบกเราไปตลอดทางแบบนี้ รู้สึกเหมือนว่าเรากำลังรู้สึกสบายอยู่คนเดียวเราไม่อยากเอาเปรียบพ่อเขา

9 \3 y3 a. ]' v  c2 h. K- W4 d  [& B) ~แต่ว่าความง่วงเวลาที่มันง่วงสุดๆ มันก็ฝืนไม่ไหวแล้วจริงๆ

6 o+ f# a' X0 Y% a# b“พ่อดินฮะ...ผมไม่ไหวแล้ว ผมก็หลับตาแปปนึงนะฮะ” เราบอกพ่อเขาไปแบบนั้นเพราะใจจริงอยากจะแค่หลับตาแปปเดียวเฉยๆ

) D+ @1 F( V3 V  m. E3 @“จ้าๆ หลับไปเถอะ พ่อไม่วางหนูทิ้งไว้ข้างทางหรอกสบายใจได้ ฮ่า”
/ \& d2 T3 i, b
( E6 d: Q! V+ O1 ]  Qพอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้นเราก็ได้แต่แอบยิ้ม แล้วก็ซบลงบนแผ่นหลังหนาใหญ่ที่แสนสบายนี้ พร้อมกับได้ยินเสียงผิวปากของพ่อเขา มันเป็นทำนองที่ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายและหลับไปในที่สุด...
3 i  @2 @% r! q4 J* S- ~' w

--------

. y) v2 E! r  s- z$ n! R, u
; W* s3 _+ F! r! F2 `9 nเท่าที่จำได้ วันนั้นเรากลับมาถึงบ้านได้ยังไง มันจำไม่ได้เลย รู้สึกตัวอีกทีคืออยู่บนที่นอนตอนเช้าแล้ว กะว่าจะหลับแปปเดียวเองนะ...ทำไมเป็นแบบนี้

  w& H8 }; g4 A8 F6 xพ่อกับแม่เราก็บอกว่าทำไมไม่พากันนั่งแท็กซี่มา แล้วค่อยมาเอาเงินที่นี่ไปจ่ายเขา ซึ่งตอนนั้นเราทั้งคู่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย ก็เลยพากันมองหน้ากันแล้วหัวเราะว่ามีวิธีแบบนี้ด้วยหรอ

5 U, F7 @6 h- C' m4 s: {) Tแล้วเมื่อคืนพากันเดินซะตั้งไกล 55555

' G* i+ D' D8 h$ F/ Kหลังจากนั้นพ่อดินก็ค้างอยู่กับเราต่ออีกวันสองวัน แล้วก็เลยบอพ่อแม่เราว่าขอพาเรากลับไปเลยเพราะมันใกล้จะถึงวันเปิดเทอมแล้ว

ถึงแม้ตลอดเวลาที่เราอยู่กับพ่อแม่ เราอยากจะกลับตลอดเวลา แต่พอเอาเข้าจริงก็รู้สึกหวิวๆเหมือนกัน

* J5 d* I& u1 Q2 D8 ?' Uพ่อกับแม่มาส่งเราที่หมอชิตใหม่ แต่ด้วยความที่พอซื้อตั๋วเสร็จต้องรอรถนานพวกเขาก็เลยกลับไปก่อน รอบนี้เราไม่ร้องไห้นะ ถึงจะรู้สึกใจสั่นนิดๆ แต่ก็พอทนได้
. A2 f) v8 v7 [/ U
แล้วช่วงนั้นถ้าเป็นวันปกติ ตอนกลางคืนคนจะเดินทางน้อย รถที่เราตีตั๋วกันน่ะมาเทียบท่าตั้งนานแล้วแต่จอดรอคนอีกราวๆสองชั่วโมงได้มั้ง
- a3 K# M' Y. ~$ V+ ~พอได้คนพอประมาณ เขาก็ประกาศเรียกให้ขึ้นรถ แต่ก็ยังไม่ได้ออกอีกนะ แค่สตาร์ทรถให้คนที่ตีตั๋วแล้วทยอยขึ้นที่นั่งเฉยๆ
1 _$ k0 \( b4 w5 M) H3 v6 T
6 ~$ P7 z/ a$ f& s  D6 Mซึ่งที่นั่งที่พ่อดินตีตั๋วไว้ก็เป็นแถวหลังสุดเลยที่เป็นเบาะยาวนั่งได้สี่ห้าคนท้ายรถนั่นน่ะ

+ e& _0 X9 Z) p" e“ทำไมถึงเลือกที่นั่งแถวสุดท้ายหรอฮะ?”เราถามด้วยความสงสัย เพราะถ้าตีตั๋วเบาะคู่ไม่นั่งสบายกว่าหรอ มานั่งเบาะนี้เดี๋ยวก็มีคนอื่นมานั่งด้วยอีก
  J- X. ~7 d' A+ k' N: `
“เดี๋ยวพอรถออกหนูจะได้นอนสบายไง”
. }9 k4 F. R: _  n, ?. R
/ h2 g, S; {1 N1 ]* {พอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้น เรากลับงงเข้าไปใหญ่ เพราะเบาะคู่ก็นอนสบายเหมือนกัน
  H! l( R3 n" [- b# C: f9 V
แต่พอสักพักใหญ่ที่รถออกไปได้สักระยะ พ่อเขาก็อธิบายว่าเพราะตอนตีตั๋วดูแล้วคนน่าจะขึ้นไม่เยอะ
ถ้าเกิดตีตั๋วเบาะท้ายสุด พอเด็กรถมาเช็คตั๋วแล้วเราก็สามารถนอนโดยเอาหัวมาหนุนตักพ่อเขาแล้วเหยียดขายาวบนเบาะได้ทำให้หลับสบายขึ้น
; O* V  D( w  b: M- c. d
2 N# y3 o1 {4 |% p, tตอนฟังก็ได้แต่อึ้ง ไม่คิดว่าพ่อเขาจะคิดเผื่อขนาดนี้ แต่ก็ต้องขอบคุณพ่อเขานะเพราะการตีตัวรถกลับบ้านครั้งนั้นทำให้ตลอดทางเรานอนหลับสบายจริงๆ
% U# c1 z7 |2 `6 J: Y/ G

--------

หลังจากนั้นไม่กี่วันเราก็เปิดเทอม และกลับไปเรียนตามปกติ จนเวลาผ่านไปอีกหลายอาทิตย์เย็นวันนั้นเรากลับมาถึงบ้าน ก็เห็นพี่เมฆกับพี่จอมนั่งอยู่ในห้องเหมือนกำลังนั่งดูอะไรกันอยู่
0 j4 r( E; [5 z. A
0 I2 N# Q* I; A3 O6 L( D- L0 fพอเราเดินเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้เห็นว่าเขากำลังนั่งดูรูปถ่ายที่พ่อดินเอาไปล้างที่ร้านถ่ายรูปที่ตัวอำเภอมา แต่ในอัลบั้มรูปนั้นส่วนใหญ่มันมีแต่รูปเราเนี่ยสิ แถมมีแต่รูปหน้าประหลาดๆทั้งนั้นเลย! จมน้ำบ้าง สำลักน้ำบ้าง กำลังดำผุดดำว่ายอยู่อะไรก็ไม่รู้!!

! q  q2 H5 N# P0 hแล้วส่ายตาเราไปสะดุดเข้ากับรูป รูปหนึ่งที่ถูกตั้งไว้บนหัวนอนข้างนาฬิกาปลุก ที่รู้สึกแปลกตาเพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรแบบนี้ตั้งอยู่นอกจากกระปุกออมสินและนาฬิกาปลุก

พอเราหยิบขึ้นมาดูถึงกับอมยิ้มเพราะรูปนั้น เป็นรูปคู่ของเรากับพ่อเขาที่ถ่ายตรงชิงช้าสวรรค์ก่อนจะกลับ เราที่ยิ้มให้กล้องจนตาหยีแก้มแทบแตก แต่พ่อดินกลับทำหน้านิ่งเหมือนโกรธใครมา ซึ่งอันที่จริงมันก็คือหน้าปกติของพ่อเขานั่นแหละ แต่ยิ้มหน่อยก็ได้!555555

ถึงจะอย่างนั้น... เราก็ชอบนะ เพราะหยิบมาดูทีไร มันเหมือนความทรงจำวัยเด็กของเรามันพรั่งพรูไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลย

รูปใบนี้มีมันมีค่า มีความสำคัญและมีความหมายมากสำหรับเราจริงๆ

5 a2 J& q0 q, h" S* |

uuuukrubb

เยี่ยมครับ พ่อดิน อบอุ่นเสมอ อ่านไปก็ยิ้มไป

sirsar

ไปงับปลิงน้อยตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก เดี๋ยวถ้าแปลงร่างขึ้นมาต้องลำบากรีดนมข้นอีกนะ

Toyoza

ขอบคุณครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

OakyDogie

ไปงับปลิงทำม๊าย... {:4_97:}  /  บรรยากาศเที่ยวกันทั้งวันอ่านแล้วเพลินมากอ่ะ  อ่านไปยิ้มไป  

lekthai

ความทรงจำสีจางๆ

Forcely

ขอบคุณครับ ตอนนี้พออ่านวิถีชีวิตสมัยก่อน รู้สึกเหมือนย้อนเวลาไปเลย ตู้หยอดเหรียญเพื่อโทรศัพท์ กล้องถ่ายรูปงี้

koth2

ขอบคุณครับ
+ U. C+ ?8 [* v" y  H& ]+ `% A' H- Mแปปเดียว ไม่เคยมีอยู่จริง 5555555
$ p, y" x7 P+ `8 z, Aพ่อเค้าไม่มีงาน หรือพ่อเค้าไม่รับงานเพราะเหงา คิดถึงใครกันน๊าาาาาาาาาาา
อ่านดูก็รู้แหละว่าเป็นข้ออ้าง เพราะไม่มีกำลังใจในการทำงานแล้ว
8 q. s8 D; ^! i4 A" nไม่ใช่แค่เรานับวัน พ่อเค้าก็น่าจะนับวันด้วย ยิ้งได้ยินเสียงในโทรศัพความอดทนที่เคยมีมันคงหมดลงทันที

kookkoo

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

ขอบคุณครับคุณมิน

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Botano

ขอบคุณครับ

aries0

รูปแทนความทรงจำดีดี รูปเพียงรูปเดียวแค่ได้เห็นหน้าคนที่เรารักความทรงจำต่างๆก็พลั่งพลูออกมามากมาย ที่ผมกลัวตอนนี้คือลัวจะจำเจ้าตัวเล็กไม่ได้ เลยต้องเอารูปตัวเล็กไว้ทุกที่ที่สามารถเห็นเขาได้ตลอด คิดถึงมากๆ ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดีดีที่เล่าให้ฟัง อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักและก็ความสุขของทั้งสองคนเลย

Joechin

ขอบคุณ​ครับ​ มีความสุข​ครั้ง​ที่่ได้​อ่าน

Bunbunkup

ขอบคุณครับ

remmoy03

ชอบมาก รออ่านต่อ

kangped

ขอบคุณครับ

Kamanit007

ตอนนี้น่าเป็นความทรงจำดีๆ ช่วงวัยเด็กตอนนึงที่ดูอบอุ่นนะครับ พ่อดินมีความเป็นพ่อสูงมาก โชคดีของคุณมินจริงๆ