|
บ้านเมีย ทุกๆปี พวกเราจะพาหลานกลับไปหาปู่ย่า-ตายาย กันเป็นทำเนียม และปีนี้ก็เช่นกันเดือนที่แล้วผมพาเมียและลูกวัยน่ารัก2คนกลับบ้านไปหาปู่ย่า ถัดมาอีก3เดือนเป็นคราที่ผมหอบลุกหอบเมียกลับบ้านของเธอ มันคือสิ่งที่ผมชื่นชอบนะ ลูกหลายไม่ห่างเหินกัน รู้จักกันแทบทุกบ้าน สนิทกับราวพี่น้องกันแล้วตอนนี้ ขับรถพาครอบครัวมาจนถึงบ้านของพ่อตาแม่ยาย บ้านกลางทุ่งของจริงๆ บ้างเป็นสวนมะพร้าว บ้างเป็นป่ายาง พลบค่ำมันก็ดูน่ากลัวสำหรับคนที่ไม่ค่อยคุ้นชินอย่างเช่นผม ตื่นเช้าด้วยอากาศที่เย็นสบายแม้ไม่เปิดแอร์ และผมนายอเนกหรือน้อยชื่อที่แม่ยายใช้เรียกตัวผมหนุ่มใหญ่วัย40ปีหมาดๆสามารถตื่นเช้าได้อย่างง่ายดาย สวนบ้านแม่ยายของผมมันดีจริงๆมองบ้านไม้สองชั้นทรงไทย กับหมู่ต้นไม้ที่ดูร่มรื่น กลับมารอบนี้มีเพียงครอบครัวของผมเท่านั้นแม้จะเหงาไปนิดหน่อยแต่ก็ถือว่าได้พักผ่อนยาวๆ ถ้าพี่เมีย น้องเมียมากันอีก2ครอบครัว ไม่ต้องนอนกันหรอกครับ นั่งตีดัมมี่กันยันเช้าแน่ๆ นอนเล่นพลิกไปพลิกมา ก็คิดว่าไม่มีใครมาแล้ว หยิบของฝากขาก กทม.เหล้านอกอย่างดีไปให้พี่ปอ ...พี่ปอคือลูกพี่ลูกน้องของเมียผม เรียกว่าเติบโตมาด้วยกัน เดินลัดเลาะไปจากสวนหมาก สะพานไม้เล็กๆข้ามร่องน้ำที่ช่วยกันขุด บ้านแถบนี้ไม่มีการกันรั้วบอกเขตของบ้าน ทุกคนมีเพียงร่องน้ำที่ทำเป็นเขตแดนง่ายๆ บ้านของพี่ปอนั้นอยู่ตรงหน้าเหมือนช่วง1-2ปีที่ผ่านมาบ้านแกจะเปลี่ยนไปเยอะ เส้นทางเปลี่ยนไปแกเอาหินกรวดเล็กๆมาโรยเป็นทาง รั้วตรงนั้นเมื่อหลายปีก่อนเป็นเพียงประตูไม้ง่ายๆ แต่วันนี้ประตูบ้านกลายเป็นเหล็กอัลลอยด์รูปแบบสวยเลย บ้านพี่ปอยังคงเต็มไปด้วยต้นมะพร้าวน้ำหอม ไม่สูงเท่าไหร่แถมยังปลูกไว้ซะเยอะ ผมหอบหิ้วเหล้าอย่างดีเดินอย่างสบายใจภายใต้ความเย็ฯสบาย พริบตาผมก็อ้อมมาทางหลังบ้านของแก เห็นชายที่ตามหาแล้ว พี่ปอกำลังวิ่งไปวิ่งมาอยู่กับการยกต้นพันธุ์มะพร้าวขึ้นรถ แกทำด้วยตัวเอง ผมตะโกนออกไป "โย้วววว....โหไม่เจอกัน2ปี เป็นเสี่ยแล้ว ทองเส้นเบ่อเริ่มเลย"ผมตะโกนก้อง พี่ปอสะดุ้งหันมาเมื่อเห็ฯว่าเป็นใครแกก็ยิ้มร่า วางงานในมือวิ่งมาหาผมทันที "ไอ้น้อย....โหยยย...มาเที่ยวสักทีหายหัวไปนานเลย มาๆ" บ้านของแกเหมือนกับบ้านแม่ยายผมเป็นบ้านไม้สองชั้นที่ใหญ่เลย หน้าบ้านของแกเป็รลานโล่งที่ราดด้วยหินกรวด มาคราวนี้พี่ปอดูอ่อนเยาว์ลงจนผิดหูผิดตาเมื่อก่อนแกออกจะผอมคล้ำ แกทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก "ทำไมยิ่งอายุเยอะพี่ยิ่งหนุ่มขึ้นว่ะ"ผมถามออกมาใบหน้าของแกดูสดใส ไม่เคร่งครึมเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้แกทำตัวสบายๆ "ก็ไม่ได้ทำงานไร่หนักขนาดนั้นแล้ว...หัวมาขายพันธุ์ไม้อย่างเดียวพอ"แกว่าพรางส่งสายตาให้ผมมองตามไปยังแปรงที่มีผ้าแสลนสีดำขึงไว้ มองพันธุ์ไม้เป็นแถมยาวสุดลูกตา "เจ๋งว่ะพี่...เจอทางของตัวเอง...เจ้าบอลลูกพี่ไปไหนแล้ว ผมเอาร้องเท้ามาฝากมันด้วยเนี่ย....ไม่รู้ว่าพอดีไหม" "ไอ้นั้นตอนนี้พอจบม.6....ก็กลายเป็นพ่อค้าอะไรของมันแล้ว มืดๆก็คงกลับมาเองแหละ...."เด็กมันขยันดี ไม่เรียนต่อก็ไม่เห็นเป็นไร เจอเส้นทางหาเงินด้วยตัวเองก็ดีแล้ว พี่ปอกับผมสนิทกันระดับเรียกว่าเหมือนพี่น้องเลยครับ แกบอกว่าผมคุยแล้วถูกชะตา มาแรกๆแกก็บอกกับผมแบบนี้เลย หลังจากนั้นก็กลายเป็นเหมือนเพื่อนสนิทกันไปเลย "พรุ้งนี้มากิน...เหล้าบ้านพี่นะเว้ย"ทักทายกันนิดหน่อย คุยพอหอมปากหอมคอ กะว่าพรุ้งนี้จะแวะมานอนเล่นกับแก ทำเหมือนทุกครั้งที่มานั้นแหละ ช่วงบ่ายไม่ได้ทำอะไรมากนัก ผมนอนแผ่หราหลังจากกินข้าวฝีมือแม่ยายจนท้องจะแตก ก็เลยเดินเล่นเข้าไปในสวน บึงน้ำกว้างกว่า3ไร่ นึกแล้วเสียดายน่าเอาเบ็ดมาเหวี่ยงตกปลาเล่น กำลังจะเดินกลับก็เห็นร่างของใครเดินดุ่มๆมาทางผม ไอ้เด็กนั้นยิ้มกว้างเลยเมื่อเห็ฯผม "โว้ว...น้าน้อย...จะมาก็ไม่บอกกันเลย..จะได้ชวนไปตกปลา...แต่ของฝากน้าถูกใจผมมากเลย"ไอ้เด็กนี้ตอนเห็นเมื่อ2ปียังเป็นหนุ่มม.4 ตอนนี้โตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว สูงกว่าเขาเยอะเลย แถมยังดูหุ่นก้านดี คิดแล้วก็มองหุ่นผอมแห้งของตัวเองขุนยังไงก็ไม่ขึ้น "บ่นเป็นคนแกเลยน้าน้อย....ไปๆ...ไปนั่งเล่นบ้านผมดีกว่า มีเรื่องคุยเยอะเลย...ไปๆ..."ผมก็ไม่มีอะไรทำ แถมยังเปรี้ยวปากอยากกินเหล้าอยู่แล้วด้วย "เห็นพ่อเอ็งบอกว่า...ไม่ได้เรียนต่อ...ออกไปขายของดีไหมละ"ไอ้เด็กนี่2ปีผ่านไป โตเป็นหนุ่มเต็มตัวซะแล้ว หน่วยก้านดีจริงๆ "ก็ดีครับน้า....ขายในตลาดเล็กๆเรื่อยๆ แต่ขายออนไลน์เยอะมาก...นี่แหละผมเลยอยากคุยกับน้าเรื่องถ่ายรูป"ผมอยู่ที่ กทม.ก็มีร้านถ่ายรูป2คูหา เป็นงานอย่างหนึ่งจากจากงานของบริษัทก็พอมีความรู้บ้าง "ขาย กกน. แล้วก็ชุดกีฬา..อะน้า...อยากลองขายในทวิตเตอร์บ้างน้ารู้จักปะ"มันถามอย่างกวงไอ้เด็กนี่ "มึงนี่...เพิ่งโตตอนหน้าฝนปีนี้ ทวิตเตอร์ นกฟ้านี้พวกกูเล่นมาก่อนมึงอีก มึง...ฉิชะ...ไอ้เด็กน้อยอยากขายในนั้น เอาจริงเหรอ"ผมถามเพราะถ้าในนกฟ้านั้นต้องล่อเสือล่อตะเข้ มาหน่อมแน้มเด็กน้อยคงไม่มีประโยชน์เท่าไหร่ "โห...น้าผมขายมาได้สักครึ่งปีแล้วละ...แต่ถ่ายรูปลงแล้วมันไม่สวยอะ อยากได้มืออาชีพ...พ่อก็บอกว่าให้ลองปรึกษาน้าดู"คุยกันไปกันมาก็มาถึงบ้าน ผมเลยโทรไปหาเมียว่าอยู่บ้านพี่ปอ กินข้าวเย็นที่นี่เลย เมียขี่รถเครื่องเอาขนม กับข้าวมาให้อีก2ปินโต แถมย้ำว่าถ้าเมามากก็ไม่ต้องกลับบ้าน นอนบ้านพี่ปอไป "มันมืดแล้ว แสงข้างนอกไม่มี เอ็งมีไฟสว่างๆมาช่วยไหมละ"ผมถามระหว่างที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เรื่องต่างๆ จนถึงเรื่องนี้ผมจับมือถือราคาแพงขึ้นมา บอกเด็กมันว่า "ไม่ต้องใช้กล้องแบบมือโปรขนาดนั้นหรอก...I14นี้แหละช่วยได้" "เห็นไหม พ่อก็บอกมึงแล้ว แค่มือถือดีๆก็ถ่ายได้"พี่ปอพูด มองไปทางไอ้คนต้นเรื่องที่กำลังยกลังกระดาษ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่านัน้คือสินค้าที่มันอยากนำเสนอ เห็นมันเท กกน.ออกมา กองตรงหน้าเยอะมาก แถมยังมีบางตัวที่แปลกตา "เชี้ย....ถอดเข้าถอดออก มึงตายแน่ไอ้บอย"พี่ปอด่าลุกชายที่ขนเอา กกน.มากมายเทลงมากลางวงเหล้า "ชั้นจะให้พวกพ่อๆช่วยเลือกไง โธ่...เป็นไงอาน้อย" ผมอึ้งเลยครับเพราะ กกน. บางตัวนี้เป็นตาข่ายสีดำบ้าง ขาวบ้าง หรือบางตัวเป็นแค่สายมีปิดเฉพาะด้านหน้า ไหนจะพวกกางเกงทรงบรีพแต่บางเฉียบนั้นอีก พี่ปอแกจะรู้ไหมว่ะ ว่าถ้าถ่ายรูปบางส่วนนี้ รวมรูปสัก10-20รูปจะกลายเป็นหนังสือนู๊ดได้เลยนะ "น้าน้อยสบายใจได้เลย...พ่อเขาเห็นด้วยกับผม..."พี่ปอกระดกเหล้า เชิงบอกว่าเขาสนับสนุนลูกชาย "เอ่อ...เห็นมันบอกว่าตั้งแต่ถ่ายรูปมันลงไป2-3รูปขายดีขึ้นเยอะ"ไอ้บอยมันยกมือถือที่มีรูปของมัน ที่ถ่ายไม่เห็นหน้า พร้อมกับกางเกงในสีดำ 5รูป "โว๊ะหุ่นดีนี่หว่า...ถึงว่ากล้าถ่ายรูป...กะจะล่อเสือล่อตะเขสิเอ็ง"ผมเข้าไปกระซิบกระซาบเย้าแหย่ไอ้บอยมัน แถมยังถามด้วยว่ามีใครเคยDmมาขออย่างอื่นไหม มันยิ้มเจ้าเล่ห์ "ก็มีบ้าง...แต่ไม่บอกน้าหรอก" เริ่มงานเล็กๆ กัน ยอมรับเลยว่าไอ้เด็กบอยตอนโตเป็นหนุ่มนี่มันงานดีสมราคาคุย ตัวสูงโปร่งแต่มัดกล้ามแน่น หุ่นลีนเหมาะกับงานถ่ายแบบมาก ติดที่หน้าตามันกวงตีน เรียกว่าหน้ามันเป็นพวกเรียกตีนพอๆกับปากของมัน ยิ่งหุ่นของมันกับการใส่กางเกงในสีขาวขนาดพอดีตัวนั้น เร้าสายตาคนมองมากผมยังเผลอมองค้างไปหลายวิเลย "ไอ้เด็กนี่ไปแอบปั่นควยมาแน่ๆ..เอางี้ดิมึงใส่กางเกงบอลทับไปด้วย"กลายเป็นพี่ปอพ่อของมันแหละที่เริ่มงาน ให้ทำยังงี้ ให้ทำแบบนั้น แล้วไอ้บอยมันกก็ทำตามอย่างสบายอกสบายใจด้วยนะ "เอางี้เลยเหรอพี่ปอ"ผมอดจะแปลกใจไม่ได้ พี่แกเล่นส่งเสริมลูกชายเหลือเกิน ทั้งกางเกงบอล ทั้งกางเกงใน ท่วงท่านั่ง ยืนนั้นอีก เรียกว่าภาพที่ถ่ายออกมาก็คือรูปถ่ายแนวล่อหูล่อตาคนเลยแหละ "เป็นไง....มันหล่อเหมือนกูจริงๆ"พี่ปอแม่งเสียงอ้อแอ้ไปแล้ว "พี่แม่ง เป็นพ่อที่ดีจริงๆลูกอยากทำอะไรพี่ก็ไม่ว่ามันเลย"ผมก้มมองรูปของไอ้บอย มันหุ่นดีจริง ยิ่งถ่ายกับกางเงกบอลสีดำ เป้าตุงมาก อีกรูปคือรูปที่มันถลกกางเกงบอลลง จนเห็นขอบกางเกงในสีขาวถัดมามันรั้งขอบกางเกงในสีขาวตัวนั้นลงมาพอเห็นหมอยดกดำ อีกภาพมันรั้งขอบของกางเกงลงมารั้งทำให้พวงควยของมันนู้นขึ้นมาเป็นลำซึ่งมันเด่นสะดุดตาที่สุดของรูปนั้น ก้มมองเงยหน้าขึ้นมาก็ "เฮ้ยยย"ผมร้องออกมาด้วยอาการตกใจ เพราะพี่ปอกับไอ้บอยกำลังช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมใจเต้นตุ้บๆเลย เมื่อพี่ปอย่อตัวลง รูดกางเกงในสีขาวตัวนั้น ควยของไอ้บอยที่แข็งเต็มที่แทบจะชนหน้าของคนเป็นพ่อ ทั้งสองได้ยินเสียงผมร้องด้วยอาการตกใจหันมามองผม "ตกใจทำไม...พี่ช่วยมันเปลี่ยนชุด"ว่าแล้ว ก็ก้มลงไปคว้ากางเกงในตาข่ายตัวที่ผมว่าใครมันจะไปกล้า แต่ตอนนี้ไอ้บอยมันหยิบจากมือพ่อของมันแล้วสวมเลยครับ ทั้งควยทั้งหมอย ทั้งกระโปกเห็นเต็มตา "เป็นไงอาน้อย เท่ไหม"มันหันมาหาผมที่ตลึกกับภาพของมัน "ก็ดี...ก็ดี.....ถ่ายเลยไหม"ผมตอบ ไม่กล้ามองมันตรงๆเลย ใจของผมมันชักมีอาการแปลกๆ ท่ามกลางแสงไฟสีส้ม ไอ้บอยเดินไปตรงจุดที่ไฟตก ร่างกายสูงโปร่ง หุ่นแน่นไปด้วยกล้ามของวัยหนุ่ม เราตกลงกันว่าจะไม่ถ่ายให้เห็นหน้า ผมก้มมองที่จอมือถือของตัวเอง กดรัวๆไม่กล้าสบตามันเลย จนพอใจแล้ว "ขอบใจนะเอ็ง...ได้หลายรูปเลย"พี่ปอเข้ามาขอบอกขอบใจผมที่โล่งอกจากภาพอันหวาบหวิว มองเวลาไม่ถึง2ทุ่ม ฉวยโอกาสนี้ขอตัวกลับบ้านก่อนจะดีกว่าเพราะผมตั้งหลักไม่ถูกขอกลับบ้านไปทำใจสักวัน สองพ่อลูกเหมือนมีบางอย่างแต่ผมไม่กล้าพูดออกไป เดินออกมานิดเดียวลืมคิดไปว่าบ้านไร่บ้านสวนแบบนี้ทางมันมืด งูเงี้ยวยิ่งเยอะคิดแล้วก็เสียวที่เท้าตัวเองวิ่งแจ้นกลับไปบ้านพี่ปอ "ห่าเอ้ย....ลนลานจนลืมไปหมด"หันหลังกลับไปเพื่อจะไปขอยืมไฟฉายขนาดเหล้าที่ผมชอบยังไม่กล้าอยู่ดื่มกับเขาทั้งสองเลยครับ แต่เมื่อกลับเข้าไปในบ้าน ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปทีแรกไม่ได้คิดอะไรจริงๆ สองเท้าหนักอึ้งเบี้ยวตัวลงอย่างเร็วและคิดว่าเงียบที่สุด
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-11-7 04:56:33
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-11-7 05:46:43
โพสต์ 2022-11-7 06:11:10
โพสต์ 2022-11-7 07:42:13
โพสต์ 2022-11-7 09:58:29