|
...เรา ก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งไม่ต่างจากอีกหลายร้อยหลายพันล้านบนโลกใบนี้ที่มีวิถี หรือวิธีรับมือกับโลก รับมือกับชีวิต ในแบบของ ...เรา ลำนำ ...เคยมั้ย???...บางคราเมื่อได้กลิ่นโชยมา... กลิ่นความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหาย กลิ่นที่ทำให้คิดถึงกลิ่นที่ทำให้เรื่องราวผสานความทรงจำหวนกลับได้อย่างน่าอัศจรรย์ และละอองไอเหล่านั้นก็อบอวลไปด้วยความรักความโหยหา ความเคียดแค้น ผสานความลุ่มหลงด้วยแรงปรารถนา มาร่วมดอมดมทุกตัวอักษร...กรุ่นกลิ่นณนรินทร์...ไปด้วยกัน S300909 ....นิยาย... คือการเรียงร้อยแต่ละตัวอักษรไปตามจินตนาการหฤหรรษ์ของผู้เขียน ร่ายกลิ่นให้ผู้อ่านได้...ตื่นใจตื่นจมูก เคียงข้างกัน 8 ?3 F- I* J( C
" B1 P! l$ i; K* K4 K" ?
/ V3 E* p' b4 ]: X
) o. P: f% J* F, K( ^& [3 } W
$ J' e& r, y, ~3 e
ปฐมบท 2 W9 z4 u: e5 q
% j/ G9 a8 ]/ F% v* P: B4 ]0 v
5 f/ ]) I" e; a8 z6 u/ R
- ?, k* ^9 n# ^! T1 k7 `. K, K
“แนนไปก่อนนะคะ” “ขอบคุณครับที่มาส่ง ไว้วันหลังพี่จะแวะไปเยี่ยมแม่แนนด้วย” กลิ่นจางๆของเธอคนนั้นเลือนหายเมื่อกระจกรถถูกเลื่อนขึ้นก่อนจะขับออกไป เด็กหนุ่มหน้าคมร่างสูงโปร่ง ผิวสองสีออกชมพู กดรหัสปลดล็อกประตูรั้วด้านข้างผลักบานเหล็กดัดลวดลายย้อนยุค ลากกระเป๋าล้อใบใหญ่ตรงเข้าตามถนนปูหินลูกเต๋า ความเขียวชอุ่มของพื้นที่รายรอบด้วยแนวเทือกเขาสูงผสานพรรณไม้หอมน้อยใหญ่กำจายกลิ่นฟุ้งเป็นการต้อนรับอย่างที่เจ้าของบ้านตั้งใจปลูกสะสมไว้ก่อนจะย้ายมาอยู่บนผืนดินนี้ 4 X2 {7 K9 b3 a4 v- N( U* a2 R, h
! m. v: w3 S* T U
“ใครกัน?” แม้มองจากระยะไกลหญิงวัยกลางคนกลางอ้อมกอดมีเด็กทารกตาแป๋วเพิ่งกร่นคำออกไปก็ยังถึงกับรื้นหยดน้ำแห่งความสุขคลอเบ้า คลี่ยิ้มกว้างออกมาทันวัน
" u, B8 h# W2 {3 n
4 ?( K% K4 O; ]8 E; l) ~0 K
ณนรินทร์... ทิ้งสัมภาระทุกอย่างตรงปรี่เข้าหาหัวใจอีกสองดวง ด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากที่ ...แม่ตัวเอง...รู้สึกก่อนประคองส่งเด็กน้อย มอบให้ผู้อยู่ในฐานะ ...อา ลูกติดสามี...พี่สาว... หลักฐานจับต้องได้เป็นเด็กตัวน้อยๆน่ารักหนึ่งเดียวที่ยังหลงเหลือจากเรื่องราวและอุบัติเหตุเลวร้ายที่สุดสำหรับทุกคนในครอบครัว ...วงศ์อภิวัน
+ M! R2 B0 o: k5 n9 o( j3 K3 Z: y
3 l0 ^- S8 q- \1 k/ ?3 J& L
เสียงอ้อแอ้ไร้เดียงสาพร้อมทำมือน้อยป่ายแปะตามใบหน้าเด็กหนุ่ม ทำหญิงวัยกลางคนอดหลั่งน้ำตาให้กับทุกภาพตรงหน้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น “อาณนรินทร์ไง...อาณะของเจ้าหนูไง...ที่เราคุยกันบ่อยๆ...จำไม่ได้เหรอ...โอ๋ๆๆๆๆ ... อ่ะ ...อะไรน่ะอะไรนะเจ้าหนู...จำได้เหรอ...จำอาณะได้ด้วยเหรอคนเก่ง” ดัดทำเสียงเล็กเสียงน้อยกับทั้งจูบทั้งหอมสารพัดจะฟัด อีกฝ่ายพอมีคนเล่นด้วยหน่อยเด็กผู้ชายอายุไม่กี่เดือนก็หัดทำท่าทำทางทะเล้นเหมือนกำลังอ้อน
- c& ^5 l9 ]$ O6 l( y6 E
% j9 w& ]6 ]6 @- M+ d9 z4 R% y& K
แต่จู่ๆกรุ่นกลิ่นที่หลบซ่อนบนผิวเนียนนุ่มขาวนวลเกือบเป็นสีมุกในอ้อมกอดก็ฟุ้งโชยขึ้นมาชวนให้หวนคิดถึง
9 f c1 \% g/ ^. O- z9 V( |
...กลิ่นความทรงจำ...ไม่เคยลืม...
0 J% g& h+ x/ j/ N
( [% @5 Y- `1 N1 `, q7 e
1 ปีเต็มๆ หลังผ่านทุกเรื่องมาได้ ที่... ณนรินทร์ หรือ ณะ ตัดสินใจไปทำงานร้านอาหารญาติๆกันที่ สหรัฐอเมริกา พร้อมเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยไปด้วยก่อนตัดใจอีกครั้งสำคัญที่จะใช้ช่วงวันหยุดยาวปลายปีมาเจอหน้าหลักฐานที่ยังหลงเหลือครั้งแรก “ณะมาถึงแล้วทำไมไม่บอก แม่จะได้ขับรถไปรับที่สนามบิน... แต่ตอนนี้แม่ว่าเรา รีบไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย” ทำจมูกฟึดฟัดเมื่อปะทะเข้ากับกลิ่นไม่พึงประสงค์สารพัดบนเนื้อตัวลูกหัวแก้วหัวแหวนที่เหลือเพียงคนเดียว ” ...คืนตาหนูมาด้วยเลย... บินมาตั้งแต่อเมริกา มากรุงเทพ ถึงเชียงใหม่ไปติดเชื้ออะไรมามั่งก็ไม่รู้ เกิดมาติดหลานละแย่เลย” ผู้หญิงดูอ่อนกว่าวัยอย่างแม่ และ ยาย เพิ่งนึกขึ้นมาได้เละรีบทำท่าขอหลานคืนพร้อมโวยวายใส่ และนั่นก็ทำให้อีกคน หลุดจากกลิ่น ที่พาความทรงจำกลับคืน
; g' C: e, a J M; N
W# v# ^4 Y! H V1 _0 Q
“ณะลืมไปเลย ...ดูสิ... เจ้าหนูตัวแดงหมดเลยแม่” ดวงตาสีรัตติกาลที่เคยฉายแววสุกสกาวสดใสเหมือนเคยเริ่มหม่นลงเล็กน้อยขณะแกล้งเฉอารมณ์ตัวเองเอ่ยออกมาพร้อมประคองเด็กตาใสเข้าอกแม่ตัวเอง “ไหนให้ยายดูสิลูก ...โอ๋ๆ ดูสิ อาณะ ทำหนูตัวเหม็นมั้ย” อดีตพนักงานบริษัทผลิตน้ำหอมยักษ์ใหญ่ระดับโลกและอาจารย์รับเชิญพิเศษด้านนี้ให้กับหลายมหาวิทยาลัย ที่ตัดสินใจวางมือจากทุกอย่างมาทำหน้าที่เลี้ยงหลานโดยเฉพาะรีบคว้าเด็กทารกน้อยกลับเข้าอ้อมอกตัวเอง “แล้วเนี่ย ดูสิ!!!...เอากลิ่นใครที่ไหนมาติดหลาน ...ผู้หญิงเหรอ?... ก็แม่บอกแล้วจะไปรับเองรู้มั้ยกลิ่นสังเคราะห์พวกนี้ทำให้หลานแพ้ได้นะ...รีบๆ ไปอาบน้ำเลย” ดมพิสูจน์อย่างชนิดเชี่ยวชาญแทบจะทันทีจนคนฟังเสียงบ่นยิ้มร่าออกมาให้ทุกความเป็น แม่ตัวเอง ที่ได้ขาดหายความรู้สึกแบบนี้มาเกือบปี 4 W* {- A r G0 q& ~+ g. q
' g" o0 j. N( f
“เห็นกันแต่ในวีดีโอคอล์ณะไม่นึกว่าตัวจริง...เจ้าหนู...จะน่าหมั่นเขี้ยวได้ขนาดนี้นะแม่” ตะโกนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะถูกดุไปมากกว่านี้ดังลั่นออกมาจากในบ้านน๊อคดาวน์ทรงกล่องชั้นเดียวไม่ใหญ่มากที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงสารพัดช่วง 1ปี ที่ทั้งเรียนทั้งทำงานไปด้วย 8 @4 @8 S7 C9 j. X. V4 ~5 l1 N( L
' B, B' f8 x# M3 j( e" s! l
...บ้านเล็ก...ปลูกไว้ไม่ห่างมากจากเรือนไม้เก่าแก่สไตล์โคโลเนียลอันเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ทวดย่าทวดก่อนชะลอจากในตัวเมืองเชียงใหม่มาปลูกสร้าง...บ้านใหญ่... 2 J& B+ k! k% A
$ R; g7 _& z% `0 G, m
เด็กหนุ่มปรี่เข้าบ้านจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสบายๆออกมาแย่งเด็กตัวน้อยจากแม่ตัวเองแล้วเดินไปนั่งหย่อนขาบริเวณขอบระเบียงบ้านยกสูงจากพื้นโรยหินกรวดรายรอบจรดสวนกุหลาบส่งกลิ่นหอมตรงหน้า “แม่ครับ... แล้วพ่อไปไหน ไม่เห็นหน้าเห็นตา” ถามขณะยังทำตะเล็กตะน้อยเล่นกับ หลาน ไม่หยุด “ไปบ้านแม่เอื้องมั้ง พักนี้เค้าไปบ้านนั้นบ่อย” “ทำไมล่ะครับ” * Y% S% L7 e0 C" L
+ d( b) F2 ]( g, s0 H, K; g
“จะอะไร!!!... ไปเฝ้าลูกสาวเค้าให้ณะไงนี่พ่อเค้ากะว่าพอณะกลับมาจะให้แต่งกับลูกแม่เอื้องเลยนะ...ถึงจะอายุมากกว่าไปหน่อยแต่ไหนๆ หนูแนน ที่แฟนเพิ่งเสีย ก็มีลูกน้อยเหมือนกันจะได้เอามาช่วยเลี้ยงตาหนูไปด้วยซะเลย” “...สงสัยพ่อเค้าจะขี้เกียจเลี้ยงหลาน เพราะวันๆเอาแต่หนีไปปลูกต้นไม้ดอกไม้ในสวนแทนแม่ตลอด” ถามประโยคเดียวแต่บ่น สามีตัวเองยึดยาว “โอ๊ยแม่!!! ณะเพิ่งยี่สิบ... อีกอย่างสาวๆสมัยนี้ใครจะมาเอาคนยังเรียนไม่จบ แถมทำงานล้างจานเก็บจานแล้วยังจะมีไอ้หนูพ่วงมาอีก ...เป็นณะ ณะก็ไม่เอาตัวเอง” “ทำเป็นเล่นไป... นี่เมื่อเช้า หนูแนนยังขับรถจากในเมืองแวะมาเล่นกับตาหนูอยู่เลย...คิดดู... ทั้งๆ ที่รู้ ว่าถ้าแต่งจริงๆต้องมาเป็นแม่ตาหนูด้วย ...ก็ยังมีกะใจแวะมา” แค่ตอบกลับยังไม่หนำใจผู้นำครอบครัวตัวจริง “ณะแวะไปบ้านนั้นหน่อยก็ดี...ไปทักทายกันไว้อย่างน้อยบ้านเราก็มีที่มีทางติดๆ กัน...หนูแนนน่ะเป็นเด็กน่ารักตอนลงเรียนทำน้ำหอมกับแม่ก็ดูนิสัยเรียบร้อยแถมสวยด้วย” 7 w) G+ d6 c( ]: G. E. K3 r
9 G4 T2 c) {5 t- O8 s' W- F8 z' y
ยังทำหน้าที่แม่สื่อ ไม่หยุดโดยหารู้ไม่...คนที่ว่า...คือผู้หญิงที่มาส่งลูกชายตัวเองตั้งแต่บังเอิญเจอกันที่สนามบินในเมือง
) C( U7 k/ L3 q) g
) J8 h5 Z/ f5 ~) w6 U
“ไม่ดีกว่าครับแม่ ...ณะเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆนั่งเครื่องบินเป็นวันจนเมื่อยไปหมด ขออยู่เล่นกับ เจ้าหนู ดีกว่าว่ามั้ย...น้อง...ต้นอิน...ว่ามั๊ย ต้นอินของอา ....หืมมมมม...น่าฟัดจริงเจ้าเด็กจ่ำมั่ม” พูดไปฟัด อย่างที่ว่าไปอยู่นาน จนอีกคนย้ายมานั่งหย่อนขาข้างๆรุมทึ้งเล่นเด็กน้อยไปด้วยกัน “เอ๊ะ!!!...แม่สังเกตมั้ย ว่า ต้นอิน หน้าเหมือนพี่ บีบี ...หมวยน้อยคนสวยแค่อยู่ใกล้ก็ได้เชื้อแม่มาเต็มๆ เลยเหรอลูก” น้ำเสียงสดใสเริ่มแผ่วลง“...ถ้า ...พี่เค้า... ยังอยู่”
$ c5 [7 e1 _% c
6 _! d/ L* y2 h
กลิ่นความทรงจำโชยมาให้เรื่องราวบางอย่างหวนคืน
5 g2 t. e0 B. {
( K- F8 [0 ]# T! @+ Q% z- v; T
2 N9 j9 n7 G2 f
ไม่ใช่แค่เนื้อเสียงหากตอนนี้ใบหน้าลูกชายเฉาขึ้นทันตา เมื่อเอ่ยถึง พี่สาวคนเดียว “ณะนี่ยังไง!!!...หลานเป็นผู้ชาย จะมาสงมาสวยอะไรกัน...พิลึกคน” แกล้งเอ็ด เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ...ซึ่งก็ได้ผล “ก็มันจริงนี่ครับ... หรือแม่จะเถียงณะ...ใครที่ไหนเห็นเจ้าหนูอ้วนของอาณะก็ต้องบอกล่ะว่าผู้หญิง ฮ่าๆๆๆ ....โตมาจะสวยจะหล่อยังไงณะก็รักครับ หลานณะทั้งคน... จริงมั้ย น้องต้นอิน...น้องต้นอินของอาณะ...” “ต้นอินรักอาณะมั้ย… อ่ะ...รักแน่ะๆหัวเราะชอบใจใหญ่เลย”
6 K: d( i3 o n! y7 i W; {
( N8 M$ b2 T9 `5 T3 v
ล่วงเลยจากแค่ปลายปี... มาต้นปี
6 E# x5 v/ ]6 z& k
8 ~: g# {. S0 C6 A
บ้านวงศ์อภิวันมีงานที่จัดขึ้นเรียบง่าย ด้วยบรรยากาศตกแต่งโคมไฟสีขาวระโยงระยางประดับสารพัดไม้ดอกเฉดเดียวกันส่งกลิ่นหอมอบอวลแต่งแต้มงานวิวาห์น่ารักๆกลางสวนสวยริมภูเขา ...เหตุร้ายไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับครอบครัววงศ์อภิวันอีกครั้ง ?- j# M9 V% o2 C' l
5 O7 _: B2 R2 W8 s: J7 j
สาวสวยอายุมากกว่ากิริยาท่าทาง คำพูดคำจา เรียบร้อยตั้งแต่ได้เริ่มพูดคุยจนกลายมาเป็นเจ้าสาวป้ายแดงให้ลูกชายคนเดียวของเจ้าของที่ดินหลายร้อยไร่ทั้งในแถบนี้ ไม่นับรวมในตัวเมืองอันเป็นมรดกตกทอดจากบรรพบุรุษฝ่ายพ่อตาแม่ยายรวมกัน “ณะคะ...ยัยหนู ตาหนูหลับแล้ว...เราเข้าหอกันเถอะ” แค่ผ้าม่านปิด...ไฟดับ ชุดฟูฟ่องสีขาวบริสุทธิ์ลอกคราบปลิวหายจากร่างทันทีทันใดพร้อมออกท่าทางออดอ้อน ส่งอุ้งมือคลำความเป็นตัวตนที่ยังไม่มีเลือดลงไปหล่อเลี้ยง $ e( C6 c) j9 O* ^* e G" `+ ]* W
9 z) ]$ Y, c* P" i6 u, p
เธอในวันนั้น...กับ เธอ ณ ตอนนี้ ช่างต่างกันลิบ
! s3 L9 `; j( a6 S' ^% p$ {- {) R
; i* v4 b% H/ j! G, }
ชุดสูทสีเข้มเต็มยศของเจ้าบ่าวได้ถูกจัดการออกหมดโดยเจ้าสาวและที่สุดเมื่อไม่อาจทัดทานการยั่วเย้าสารพัดถาโถมมารวมเข้ากับกับฤทธิ์ของบรรดาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ย้อมใจ “โอ๊ย ว...วะวะว๊ายยยย!!! ณะ” แม้เด็กหนุ่มร่างเปลือยเปล่าจะเผชิญโลกกว้างมามากมายหลายประเทศแต่สำหรับ ณนรินทร์ … นี่คือบทรักลุ่มลึกครั้งแรกในชีวิต “...อ๊าย!!! แนนเจ็บ …แนนเจ็บณะ” ) L1 J" B, Z0 i' n/ l4 e+ ^; k0 o+ @
7 b% P, ]5 Y8 W- F
จำนวนครั้งของประสบการณ์ไม่อาจเทียบเท่าต้นเหตุของสารพัดเสียงกรีดร้องโวยวายไม่เป็นคำยามที่อวัยวะนั้นแค่เริ่มสอดแทรกเข้ามา เธอ ถึงกับต้องดิ้นรนผลักช่วงท้องแข็งแรง ความเป็นตัวตนท่ามกลางจินตนาการร่วม...ลงทัณฑ์...กับอีกคนที่ไม่มีโอกาส เด็กหนุ่มกระโจนทำลายร่างบาง ปริ แยกด้วยทุกเรี่ยวแรงอาฆาตเคียดแค้น ทำเอาสาวสวย ร้อย ก็เรียบผ่านศึกรักมานักต่อนักตั้งแต่ยังไม่เปลี่ยนมาใช้นางสาวรู้สึกเวทนาเส้นทางเนินแฝดด้านหลังของเธอ ที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำมาก่อนเต็มประดา 6 X! F9 X7 ~+ y) k
0 A& [. b8 R$ f$ S
“โอ๊ยยยยย!!! พี่ณะ เบาๆ ก็ได้” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งกรีดร้อง ไม่ต่างจากยิ่งกระชากลากเอาส่วนปลายแข็งเหมือนเหล็กบดขยี้ เข้าออกฟาดฟันเนื้อใน จนเกิดเสียงดังระรัวทั่วพื้นที่โปร่งโล่งในห้อง
% r8 t% Q3 Q. }( s7 F3 b
/ k, N+ m: d; \5 @" y2 C; ?4 j
กึ๊ก!!!....
t; n( ~$ ^6 R, l
2 O$ g. W# p' a3 M9 P( m) D
“ละ...ละเล...เลื...เลือด” สีแดงฉาดจากช่องทางกลางกายเริ่มหยดย้อยลงเนื้อผ้าสีขาวล้วนบนฟูก เธอ ถึงกับตาถมึงลุกโพลงกระตุกสั่นทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มแรง ก่อนวิญญาณจะลอยละล่องไปสู่ห้วงดำมืด ท่ามกลางความบ้าคลั่งเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ความแน่นิ่งทำเจ้าของเปลือกตาสีเข้มด้านบนเริ่ม...รู้ตัว
) L" a) v }& [% Q, Z6 _
$ H; G& U) p y& w5 h9 J+ |
“แนน!!! แนน!! แนน! เป็นอะไร แนน แนนนนนนน”
9 c( d( C- }6 z: C
, R, C. P& y6 u e3 x7 |0 J6 u% |$ i
บานประตูถูกเลื่อนเปิดออกร่างเจ้าบ่าว ประคองเจ้าสาวกับร่างไร้สติเจียนจะไร้กลิ่นความมีชีวิตของเธอในอ้อมแขน ท่ามกลางพยานแขกเหรื่อในงานที่ยังพากันนั่งฉลองคู่ข้าวใหม่ปลามัน
6 i- R$ L( {2 V2 Q
0 ?4 L( ^" k4 D0 e5 R
...หัวใจวายเฉียบพลัน...คือคำที่ระบุใน สาเหตุการเสียชีวิต “ปออ...ปะ เป๊าะ ...ปา...” " v1 {$ b4 Y- d, L2 C8 k9 N
0 b9 z) |- n5 q# L5 j
- G9 R* ^' w6 T0 u2 b
เสียงใสๆของเด็กน้อยบนตัก ณนรินทร์ กับสองมือน้อยคว้าอากาศไปมา เจื้อยแจ้ว ...ปา...ป๊า... วินาทีที่สามีในอีกฐานะ ...พ่อคนใหม่... ได้ยินคำพูดชัดๆ คำแรกจากเด็กผู้หญิงลืมตาดูโลกมาได้แค่ขวบปีกว่าๆ เขา ถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความสุขออกมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ตอนสูญเสียเจ้าสาวที่รู้อยู่แก่ใจว่า...ไม่ได้รัก...และเธอ เองก็ซื่อสัตย์ที่กล้ายอมสารภาพว่า รัก ...แค่เงิน ของ ครอบครัววงศ์อภิวันกับต้องการให้ลูกติดจากสามีคนแรกที่ได้เสียชีวิตไปกะทันหันมีหลักประกันอนาคตที่มั่นคงด้านการเงิน * |% n6 D) s7 G/ a
$ `/ T: t$ w+ H# q u
เขาไม่มีกลิ่นของความทรงจำให้กับ เธอ ด้วยซ้ำและการจากไปก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกเสียใจมากมาย u5 L$ W9 e+ L6 V
) b+ W7 }3 T2 }
ภาระการแต่งงานมีครอบครัวในช่วงวัย20 ต้นๆ ทั้งหมดเป็นเรื่องของผู้ใหญ่กับข้อตกลงในการช่วยเลี้ยงหลาน และยังไงเสีย ตัวเขาก็มุ่งมั่นที่จะกลับไปเรียนต่อให้จบพร้อมหาเงินที่อเมริกาอยู่แล้ว “แม่!!!...ยิบโซ... พูดได้แล้ว เรียกผมด้วย...หนูเรียก ...ป๊า...เหรอคะคนสวย หนูเรียกป๊าใช่มั้ย หืมมมม” เด็กผิวพรรณออกคล้ำผสานกลิ่นอ่อนๆ ของคนจากไปเจือจางแทบจะไม่หลงเหลือ ยังร้องเรียก... ปะ ปา ปะปา...ใส่อีกคนที่ยังทำท่าตื่นเต้นไม่หยุด
+ a( o& k9 }* E7 N1 R6 W
# j4 ?) r2 A. E5 |' Y, h3 A/ [
วันข้างหน้าจะเป็นยังไง...ใครรู้แน่ แต่สำหรับณนรินทร์ สิ่งที่ตัวเองตระหนักรู้ได้ตอนนี้คือ ครอบครัววงศ์อภิวัน ที่มีพ่อ แม่ลูกชาย กับ ...ลูก และ หลาน . ทั้ง5 คือชีวิตและ หัวใจ ของเด็กหนุ่ม
0 ?4 v- T! }0 P8 a6 d) A# t: B! f
2 L. Y/ @8 }% l* Y. M; [
คนที่เกิดมาในครอบครัวที่พร้อมทุกด้านแต่ก็พร้อมหนีจากทั้งหมดนั้นไปเพียง เพราะปมปัญหาชีวิตที่ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้คงถึงเวลาแล้วที่จะต้อง
* ?) v& |% P# J! b
7 m8 y6 H- {- b! R( T* |) D
อยู่กับ...กรุ่นกลิ่นความทรงจำ...ให้ได้
0 ~+ ~# n' o6 N. r4 z1 D | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-11-10 12:58:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-11-10 15:00:12
โพสต์ 2022-11-10 20:25:37
โอหนอ วังวน ของชีวิต 
โพสต์ 2022-11-11 07:46:05