|
...เรา ก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งไม่ต่างจากอีกหลายร้อยหลายพันล้านบนโลกใบนี้ที่มีวิถี หรือวิธีรับมือกับโลก รับมือกับชีวิต ในแบบของ ...เรา ลำนำ ...เคยมั้ย???...บางคราเมื่อได้กลิ่นโชยมา... กลิ่นความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหาย กลิ่นที่ทำให้คิดถึงกลิ่นที่ทำให้เรื่องราวผสานความทรงจำหวนกลับได้อย่างน่าอัศจรรย์ และละอองไอเหล่านั้นก็อบอวลไปด้วยความรักความโหยหา ความเคียดแค้น ผสานความลุ่มหลงด้วยแรงปรารถนา มาร่วมดอมดมทุกตัวอักษร...กรุ่นกลิ่นณนรินทร์...ไปด้วยกัน S300909 ....นิยาย... คือการเรียงร้อยแต่ละตัวอักษรไปตามจินตนาการหฤหรรษ์ของผู้เขียน ร่ายกลิ่นให้ผู้อ่านได้...ตื่นใจตื่นจมูก เคียงข้างกัน
7 @1 t u' X& P: ]
1 V) F* B! S4 y4 G% c$ F
S) G7 G5 _& Z+ D' {; X; S& i! K- u8 _
# i4 \7 y9 F8 t+ q
6 y' v; Y; T1 W$ A
ปฐมบท 5 t9 l- d, {; ^$ ?
' p. S. T7 R/ l. K8 o+ c
( B3 ~0 k7 K" z. S7 Q. `; ?
& ~+ v! {3 A. Y
“แนนไปก่อนนะคะ” “ขอบคุณครับที่มาส่ง ไว้วันหลังพี่จะแวะไปเยี่ยมแม่แนนด้วย” กลิ่นจางๆของเธอคนนั้นเลือนหายเมื่อกระจกรถถูกเลื่อนขึ้นก่อนจะขับออกไป เด็กหนุ่มหน้าคมร่างสูงโปร่ง ผิวสองสีออกชมพู กดรหัสปลดล็อกประตูรั้วด้านข้างผลักบานเหล็กดัดลวดลายย้อนยุค ลากกระเป๋าล้อใบใหญ่ตรงเข้าตามถนนปูหินลูกเต๋า ความเขียวชอุ่มของพื้นที่รายรอบด้วยแนวเทือกเขาสูงผสานพรรณไม้หอมน้อยใหญ่กำจายกลิ่นฟุ้งเป็นการต้อนรับอย่างที่เจ้าของบ้านตั้งใจปลูกสะสมไว้ก่อนจะย้ายมาอยู่บนผืนดินนี้ - ^6 @6 L- e' u2 J
, N2 h/ X, j1 w3 @7 N& E
“ใครกัน?” แม้มองจากระยะไกลหญิงวัยกลางคนกลางอ้อมกอดมีเด็กทารกตาแป๋วเพิ่งกร่นคำออกไปก็ยังถึงกับรื้นหยดน้ำแห่งความสุขคลอเบ้า คลี่ยิ้มกว้างออกมาทันวัน
2 M4 y4 r' A5 |
+ r. A3 ]6 B3 k P
ณนรินทร์... ทิ้งสัมภาระทุกอย่างตรงปรี่เข้าหาหัวใจอีกสองดวง ด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากที่ ...แม่ตัวเอง...รู้สึกก่อนประคองส่งเด็กน้อย มอบให้ผู้อยู่ในฐานะ ...อา ลูกติดสามี...พี่สาว... หลักฐานจับต้องได้เป็นเด็กตัวน้อยๆน่ารักหนึ่งเดียวที่ยังหลงเหลือจากเรื่องราวและอุบัติเหตุเลวร้ายที่สุดสำหรับทุกคนในครอบครัว ...วงศ์อภิวัน , `7 `6 n7 }6 B9 B9 Z8 L
; ]: n, o2 q' V
เสียงอ้อแอ้ไร้เดียงสาพร้อมทำมือน้อยป่ายแปะตามใบหน้าเด็กหนุ่ม ทำหญิงวัยกลางคนอดหลั่งน้ำตาให้กับทุกภาพตรงหน้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น “อาณนรินทร์ไง...อาณะของเจ้าหนูไง...ที่เราคุยกันบ่อยๆ...จำไม่ได้เหรอ...โอ๋ๆๆๆๆ ... อ่ะ ...อะไรน่ะอะไรนะเจ้าหนู...จำได้เหรอ...จำอาณะได้ด้วยเหรอคนเก่ง” ดัดทำเสียงเล็กเสียงน้อยกับทั้งจูบทั้งหอมสารพัดจะฟัด อีกฝ่ายพอมีคนเล่นด้วยหน่อยเด็กผู้ชายอายุไม่กี่เดือนก็หัดทำท่าทำทางทะเล้นเหมือนกำลังอ้อน
% k) V& T, W5 F! [3 ^
, r1 }6 V; s! k; u D) i1 }) T
แต่จู่ๆกรุ่นกลิ่นที่หลบซ่อนบนผิวเนียนนุ่มขาวนวลเกือบเป็นสีมุกในอ้อมกอดก็ฟุ้งโชยขึ้นมาชวนให้หวนคิดถึง
) a9 ^8 n6 y. [% |
...กลิ่นความทรงจำ...ไม่เคยลืม... ' M$ ]* y; B8 k
+ e% C! A4 g" K& u: s! l$ G
1 ปีเต็มๆ หลังผ่านทุกเรื่องมาได้ ที่... ณนรินทร์ หรือ ณะ ตัดสินใจไปทำงานร้านอาหารญาติๆกันที่ สหรัฐอเมริกา พร้อมเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยไปด้วยก่อนตัดใจอีกครั้งสำคัญที่จะใช้ช่วงวันหยุดยาวปลายปีมาเจอหน้าหลักฐานที่ยังหลงเหลือครั้งแรก “ณะมาถึงแล้วทำไมไม่บอก แม่จะได้ขับรถไปรับที่สนามบิน... แต่ตอนนี้แม่ว่าเรา รีบไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย” ทำจมูกฟึดฟัดเมื่อปะทะเข้ากับกลิ่นไม่พึงประสงค์สารพัดบนเนื้อตัวลูกหัวแก้วหัวแหวนที่เหลือเพียงคนเดียว ” ...คืนตาหนูมาด้วยเลย... บินมาตั้งแต่อเมริกา มากรุงเทพ ถึงเชียงใหม่ไปติดเชื้ออะไรมามั่งก็ไม่รู้ เกิดมาติดหลานละแย่เลย” ผู้หญิงดูอ่อนกว่าวัยอย่างแม่ และ ยาย เพิ่งนึกขึ้นมาได้เละรีบทำท่าขอหลานคืนพร้อมโวยวายใส่ และนั่นก็ทำให้อีกคน หลุดจากกลิ่น ที่พาความทรงจำกลับคืน 8 O2 G* \' Z$ v6 o& s( T: s7 S% i3 h4 a
+ T1 d6 P9 k# a0 r& Q4 K! u9 M
“ณะลืมไปเลย ...ดูสิ... เจ้าหนูตัวแดงหมดเลยแม่” ดวงตาสีรัตติกาลที่เคยฉายแววสุกสกาวสดใสเหมือนเคยเริ่มหม่นลงเล็กน้อยขณะแกล้งเฉอารมณ์ตัวเองเอ่ยออกมาพร้อมประคองเด็กตาใสเข้าอกแม่ตัวเอง “ไหนให้ยายดูสิลูก ...โอ๋ๆ ดูสิ อาณะ ทำหนูตัวเหม็นมั้ย” อดีตพนักงานบริษัทผลิตน้ำหอมยักษ์ใหญ่ระดับโลกและอาจารย์รับเชิญพิเศษด้านนี้ให้กับหลายมหาวิทยาลัย ที่ตัดสินใจวางมือจากทุกอย่างมาทำหน้าที่เลี้ยงหลานโดยเฉพาะรีบคว้าเด็กทารกน้อยกลับเข้าอ้อมอกตัวเอง “แล้วเนี่ย ดูสิ!!!...เอากลิ่นใครที่ไหนมาติดหลาน ...ผู้หญิงเหรอ?... ก็แม่บอกแล้วจะไปรับเองรู้มั้ยกลิ่นสังเคราะห์พวกนี้ทำให้หลานแพ้ได้นะ...รีบๆ ไปอาบน้ำเลย” ดมพิสูจน์อย่างชนิดเชี่ยวชาญแทบจะทันทีจนคนฟังเสียงบ่นยิ้มร่าออกมาให้ทุกความเป็น แม่ตัวเอง ที่ได้ขาดหายความรู้สึกแบบนี้มาเกือบปี
. h9 [8 s& I/ z U, }
5 Z+ n9 \# x" ~) y* w; q" Y* _
“เห็นกันแต่ในวีดีโอคอล์ณะไม่นึกว่าตัวจริง...เจ้าหนู...จะน่าหมั่นเขี้ยวได้ขนาดนี้นะแม่” ตะโกนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะถูกดุไปมากกว่านี้ดังลั่นออกมาจากในบ้านน๊อคดาวน์ทรงกล่องชั้นเดียวไม่ใหญ่มากที่ได้จากน้ำพักน้ำแรงสารพัดช่วง 1ปี ที่ทั้งเรียนทั้งทำงานไปด้วย
/ t4 |5 e4 H0 X9 f/ [
; s# r1 n9 J* A. y# w
...บ้านเล็ก...ปลูกไว้ไม่ห่างมากจากเรือนไม้เก่าแก่สไตล์โคโลเนียลอันเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ทวดย่าทวดก่อนชะลอจากในตัวเมืองเชียงใหม่มาปลูกสร้าง...บ้านใหญ่...
: `: X1 g# D) k! ?
- i* }- o9 u% q* Y0 |
เด็กหนุ่มปรี่เข้าบ้านจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสบายๆออกมาแย่งเด็กตัวน้อยจากแม่ตัวเองแล้วเดินไปนั่งหย่อนขาบริเวณขอบระเบียงบ้านยกสูงจากพื้นโรยหินกรวดรายรอบจรดสวนกุหลาบส่งกลิ่นหอมตรงหน้า “แม่ครับ... แล้วพ่อไปไหน ไม่เห็นหน้าเห็นตา” ถามขณะยังทำตะเล็กตะน้อยเล่นกับ หลาน ไม่หยุด “ไปบ้านแม่เอื้องมั้ง พักนี้เค้าไปบ้านนั้นบ่อย” “ทำไมล่ะครับ”
: Y, v; x" Z' z- p* L# _
1 R/ v5 O' ]. ~! n" R" ?, r& l) s
“จะอะไร!!!... ไปเฝ้าลูกสาวเค้าให้ณะไงนี่พ่อเค้ากะว่าพอณะกลับมาจะให้แต่งกับลูกแม่เอื้องเลยนะ...ถึงจะอายุมากกว่าไปหน่อยแต่ไหนๆ หนูแนน ที่แฟนเพิ่งเสีย ก็มีลูกน้อยเหมือนกันจะได้เอามาช่วยเลี้ยงตาหนูไปด้วยซะเลย” “...สงสัยพ่อเค้าจะขี้เกียจเลี้ยงหลาน เพราะวันๆเอาแต่หนีไปปลูกต้นไม้ดอกไม้ในสวนแทนแม่ตลอด” ถามประโยคเดียวแต่บ่น สามีตัวเองยึดยาว “โอ๊ยแม่!!! ณะเพิ่งยี่สิบ... อีกอย่างสาวๆสมัยนี้ใครจะมาเอาคนยังเรียนไม่จบ แถมทำงานล้างจานเก็บจานแล้วยังจะมีไอ้หนูพ่วงมาอีก ...เป็นณะ ณะก็ไม่เอาตัวเอง” “ทำเป็นเล่นไป... นี่เมื่อเช้า หนูแนนยังขับรถจากในเมืองแวะมาเล่นกับตาหนูอยู่เลย...คิดดู... ทั้งๆ ที่รู้ ว่าถ้าแต่งจริงๆต้องมาเป็นแม่ตาหนูด้วย ...ก็ยังมีกะใจแวะมา” แค่ตอบกลับยังไม่หนำใจผู้นำครอบครัวตัวจริง “ณะแวะไปบ้านนั้นหน่อยก็ดี...ไปทักทายกันไว้อย่างน้อยบ้านเราก็มีที่มีทางติดๆ กัน...หนูแนนน่ะเป็นเด็กน่ารักตอนลงเรียนทำน้ำหอมกับแม่ก็ดูนิสัยเรียบร้อยแถมสวยด้วย” 8 F4 ] }7 o! v: X& u, w% Q3 O
E# ^: Y& t7 G6 w/ S
ยังทำหน้าที่แม่สื่อ ไม่หยุดโดยหารู้ไม่...คนที่ว่า...คือผู้หญิงที่มาส่งลูกชายตัวเองตั้งแต่บังเอิญเจอกันที่สนามบินในเมือง 4 X0 I4 F, ~( T; N% b, T9 v- ~
1 a' `: g; E" ^; z% ?' E
“ไม่ดีกว่าครับแม่ ...ณะเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆนั่งเครื่องบินเป็นวันจนเมื่อยไปหมด ขออยู่เล่นกับ เจ้าหนู ดีกว่าว่ามั้ย...น้อง...ต้นอิน...ว่ามั๊ย ต้นอินของอา ....หืมมมมม...น่าฟัดจริงเจ้าเด็กจ่ำมั่ม” พูดไปฟัด อย่างที่ว่าไปอยู่นาน จนอีกคนย้ายมานั่งหย่อนขาข้างๆรุมทึ้งเล่นเด็กน้อยไปด้วยกัน “เอ๊ะ!!!...แม่สังเกตมั้ย ว่า ต้นอิน หน้าเหมือนพี่ บีบี ...หมวยน้อยคนสวยแค่อยู่ใกล้ก็ได้เชื้อแม่มาเต็มๆ เลยเหรอลูก” น้ำเสียงสดใสเริ่มแผ่วลง“...ถ้า ...พี่เค้า... ยังอยู่” 8 y( e) {7 _5 H8 `3 Y& E1 ^5 l
, j2 l7 [2 h4 Z8 h% W
กลิ่นความทรงจำโชยมาให้เรื่องราวบางอย่างหวนคืน
+ U6 X4 E! a& ]2 e/ x' C
* ^7 I/ t: w: c) q) ^
; X+ H6 F$ g5 H$ y) w( b0 {' t
ไม่ใช่แค่เนื้อเสียงหากตอนนี้ใบหน้าลูกชายเฉาขึ้นทันตา เมื่อเอ่ยถึง พี่สาวคนเดียว “ณะนี่ยังไง!!!...หลานเป็นผู้ชาย จะมาสงมาสวยอะไรกัน...พิลึกคน” แกล้งเอ็ด เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ...ซึ่งก็ได้ผล “ก็มันจริงนี่ครับ... หรือแม่จะเถียงณะ...ใครที่ไหนเห็นเจ้าหนูอ้วนของอาณะก็ต้องบอกล่ะว่าผู้หญิง ฮ่าๆๆๆ ....โตมาจะสวยจะหล่อยังไงณะก็รักครับ หลานณะทั้งคน... จริงมั้ย น้องต้นอิน...น้องต้นอินของอาณะ...” “ต้นอินรักอาณะมั้ย… อ่ะ...รักแน่ะๆหัวเราะชอบใจใหญ่เลย” . I2 C1 M& X9 J# w) N0 ?1 X; G/ ^
( s3 P+ X5 ~6 x$ h g
ล่วงเลยจากแค่ปลายปี... มาต้นปี 5 j8 N# `" h4 L! K8 t0 Y% g3 [
4 c8 _ ^' E4 T; ^; c
บ้านวงศ์อภิวันมีงานที่จัดขึ้นเรียบง่าย ด้วยบรรยากาศตกแต่งโคมไฟสีขาวระโยงระยางประดับสารพัดไม้ดอกเฉดเดียวกันส่งกลิ่นหอมอบอวลแต่งแต้มงานวิวาห์น่ารักๆกลางสวนสวยริมภูเขา ...เหตุร้ายไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับครอบครัววงศ์อภิวันอีกครั้ง 5 T# y' E. j5 |
. V3 \2 d9 L$ k( m& K/ }- W# R
สาวสวยอายุมากกว่ากิริยาท่าทาง คำพูดคำจา เรียบร้อยตั้งแต่ได้เริ่มพูดคุยจนกลายมาเป็นเจ้าสาวป้ายแดงให้ลูกชายคนเดียวของเจ้าของที่ดินหลายร้อยไร่ทั้งในแถบนี้ ไม่นับรวมในตัวเมืองอันเป็นมรดกตกทอดจากบรรพบุรุษฝ่ายพ่อตาแม่ยายรวมกัน “ณะคะ...ยัยหนู ตาหนูหลับแล้ว...เราเข้าหอกันเถอะ” แค่ผ้าม่านปิด...ไฟดับ ชุดฟูฟ่องสีขาวบริสุทธิ์ลอกคราบปลิวหายจากร่างทันทีทันใดพร้อมออกท่าทางออดอ้อน ส่งอุ้งมือคลำความเป็นตัวตนที่ยังไม่มีเลือดลงไปหล่อเลี้ยง
5 M" N' {2 H$ n. N! c. l7 |
- ?) I/ M. E( D! s: `
เธอในวันนั้น...กับ เธอ ณ ตอนนี้ ช่างต่างกันลิบ 4 F$ E8 u% ? v; C
" y7 q9 U a. Q1 T3 T
ชุดสูทสีเข้มเต็มยศของเจ้าบ่าวได้ถูกจัดการออกหมดโดยเจ้าสาวและที่สุดเมื่อไม่อาจทัดทานการยั่วเย้าสารพัดถาโถมมารวมเข้ากับกับฤทธิ์ของบรรดาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ย้อมใจ “โอ๊ย ว...วะวะว๊ายยยย!!! ณะ” แม้เด็กหนุ่มร่างเปลือยเปล่าจะเผชิญโลกกว้างมามากมายหลายประเทศแต่สำหรับ ณนรินทร์ … นี่คือบทรักลุ่มลึกครั้งแรกในชีวิต “...อ๊าย!!! แนนเจ็บ …แนนเจ็บณะ” . ]" A' u5 `+ L
$ l& j3 ]; K l& Z2 d! A8 Q; Z
จำนวนครั้งของประสบการณ์ไม่อาจเทียบเท่าต้นเหตุของสารพัดเสียงกรีดร้องโวยวายไม่เป็นคำยามที่อวัยวะนั้นแค่เริ่มสอดแทรกเข้ามา เธอ ถึงกับต้องดิ้นรนผลักช่วงท้องแข็งแรง ความเป็นตัวตนท่ามกลางจินตนาการร่วม...ลงทัณฑ์...กับอีกคนที่ไม่มีโอกาส เด็กหนุ่มกระโจนทำลายร่างบาง ปริ แยกด้วยทุกเรี่ยวแรงอาฆาตเคียดแค้น ทำเอาสาวสวย ร้อย ก็เรียบผ่านศึกรักมานักต่อนักตั้งแต่ยังไม่เปลี่ยนมาใช้นางสาวรู้สึกเวทนาเส้นทางเนินแฝดด้านหลังของเธอ ที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำมาก่อนเต็มประดา ; D+ e$ V7 w/ U9 f: l/ r) Z
% E( N" ~3 B5 { e3 p5 b! ]
“โอ๊ยยยยย!!! พี่ณะ เบาๆ ก็ได้” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งกรีดร้อง ไม่ต่างจากยิ่งกระชากลากเอาส่วนปลายแข็งเหมือนเหล็กบดขยี้ เข้าออกฟาดฟันเนื้อใน จนเกิดเสียงดังระรัวทั่วพื้นที่โปร่งโล่งในห้อง
q& f* I9 [& ]( n
, c5 X0 V( Y( P0 f
กึ๊ก!!!.... 5 G! p" l0 ~5 Q
2 t8 \& x9 K! S H2 C
“ละ...ละเล...เลื...เลือด” สีแดงฉาดจากช่องทางกลางกายเริ่มหยดย้อยลงเนื้อผ้าสีขาวล้วนบนฟูก เธอ ถึงกับตาถมึงลุกโพลงกระตุกสั่นทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มแรง ก่อนวิญญาณจะลอยละล่องไปสู่ห้วงดำมืด ท่ามกลางความบ้าคลั่งเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ความแน่นิ่งทำเจ้าของเปลือกตาสีเข้มด้านบนเริ่ม...รู้ตัว
$ G. O6 Y* v4 [. O2 r
( r. g. ^$ F' n o* c$ H
“แนน!!! แนน!! แนน! เป็นอะไร แนน แนนนนนนน”
5 O, @( _+ f+ f) x! k: X
8 \3 s8 G; y3 z; o
บานประตูถูกเลื่อนเปิดออกร่างเจ้าบ่าว ประคองเจ้าสาวกับร่างไร้สติเจียนจะไร้กลิ่นความมีชีวิตของเธอในอ้อมแขน ท่ามกลางพยานแขกเหรื่อในงานที่ยังพากันนั่งฉลองคู่ข้าวใหม่ปลามัน
' @( m! [/ K. \; Z" ~: V
9 ]( B3 l+ ?- r- K5 q& b
...หัวใจวายเฉียบพลัน...คือคำที่ระบุใน สาเหตุการเสียชีวิต “ปออ...ปะ เป๊าะ ...ปา...” 0 [4 e2 k% d# x+ n7 u6 S
* ^& b& f. u0 h% f C2 r
$ H6 F. L! y+ [
เสียงใสๆของเด็กน้อยบนตัก ณนรินทร์ กับสองมือน้อยคว้าอากาศไปมา เจื้อยแจ้ว ...ปา...ป๊า... วินาทีที่สามีในอีกฐานะ ...พ่อคนใหม่... ได้ยินคำพูดชัดๆ คำแรกจากเด็กผู้หญิงลืมตาดูโลกมาได้แค่ขวบปีกว่าๆ เขา ถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความสุขออกมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ตอนสูญเสียเจ้าสาวที่รู้อยู่แก่ใจว่า...ไม่ได้รัก...และเธอ เองก็ซื่อสัตย์ที่กล้ายอมสารภาพว่า รัก ...แค่เงิน ของ ครอบครัววงศ์อภิวันกับต้องการให้ลูกติดจากสามีคนแรกที่ได้เสียชีวิตไปกะทันหันมีหลักประกันอนาคตที่มั่นคงด้านการเงิน + A0 k+ D% B9 U+ S' ^7 W: f
7 d% u3 B; L# |9 w4 r* L9 n
เขาไม่มีกลิ่นของความทรงจำให้กับ เธอ ด้วยซ้ำและการจากไปก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกเสียใจมากมาย
. p v) ?0 j) K& a
' q: B0 T1 k) [; M( T) i
ภาระการแต่งงานมีครอบครัวในช่วงวัย20 ต้นๆ ทั้งหมดเป็นเรื่องของผู้ใหญ่กับข้อตกลงในการช่วยเลี้ยงหลาน และยังไงเสีย ตัวเขาก็มุ่งมั่นที่จะกลับไปเรียนต่อให้จบพร้อมหาเงินที่อเมริกาอยู่แล้ว “แม่!!!...ยิบโซ... พูดได้แล้ว เรียกผมด้วย...หนูเรียก ...ป๊า...เหรอคะคนสวย หนูเรียกป๊าใช่มั้ย หืมมมม” เด็กผิวพรรณออกคล้ำผสานกลิ่นอ่อนๆ ของคนจากไปเจือจางแทบจะไม่หลงเหลือ ยังร้องเรียก... ปะ ปา ปะปา...ใส่อีกคนที่ยังทำท่าตื่นเต้นไม่หยุด
- D' w7 S) M: Y3 [1 j! y
% x8 Q/ D" [& y, U
วันข้างหน้าจะเป็นยังไง...ใครรู้แน่ แต่สำหรับณนรินทร์ สิ่งที่ตัวเองตระหนักรู้ได้ตอนนี้คือ ครอบครัววงศ์อภิวัน ที่มีพ่อ แม่ลูกชาย กับ ...ลูก และ หลาน . ทั้ง5 คือชีวิตและ หัวใจ ของเด็กหนุ่ม
0 h' q# K4 u8 ]5 t- k
% h- H, O( ~4 u& L8 G% d$ _
คนที่เกิดมาในครอบครัวที่พร้อมทุกด้านแต่ก็พร้อมหนีจากทั้งหมดนั้นไปเพียง เพราะปมปัญหาชีวิตที่ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้คงถึงเวลาแล้วที่จะต้อง 7 ]# h& ~9 h, t* f. K6 V
; `) E0 v5 w8 D: Y0 M
อยู่กับ...กรุ่นกลิ่นความทรงจำ...ให้ได้ 3 j7 \" h, t& q- d6 w3 A& `
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-11-10 12:58:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-11-10 15:00:12
โพสต์ 2022-11-10 20:25:37
โอหนอ วังวน ของชีวิต 
โพสต์ 2022-11-11 07:46:05