ตอนที่ 2 กรุ่นกลิ่นที่โชยหวนคืน... “ ต้นอิน มานี่เร็ว ...พี่ได้มาสก์หน้ามาใหม่มาลองกัน ...วันนี้ป๊ากลับมาพวกเราต้องดูดีกันหน่อย” เด็กตัวน้อยๆ ถูกพี่สาวร่างโปร่ง ที่แม้อายุห่างกันไม่กี่เดือนแต่ความสูงของ เธอ กลับวิ่งแซงน้องชายไปมาก ปัดปอยผมรองทรงยาวสีน้ำตาลอ่อนขึ้นแล้วสวมที่คาดผมสีชมพูหวาน “มาสก์หน้ายี้ห้อนี้พี่ๆนางแบบเค้าบอกว่าดี ...เราคลุกฝุ่นช่วยพี่แม่บ้านทำความสะอาดให้ป๊าทั้งวันแล้วก็ต้องพักทำสวยบ้าง” กลีบปากบางสีชมพู คลี่รอยยิ้มอ่อนเจือแววตาเศร้าเอ่ยคำถาม 4 N3 N, L/ j: G0 i
$ v7 q" Y/ y7 y; n# `% F4 Y
“กลิ่นมันเป็นยังไงฮะพี่ยิปโซ???”
- y; N: u% ^/ G7 y
$ z, d) i9 q4 U& U
“จะว่าไงดีล่ะ...” เธอหันมองออกไปรอบตัวบ้านทรงโคโลเนียลที่รายล้อมด้วยพรรณไม้มีกลิ่นหลากหลายที่คนเป็นยาย ปลูกสะสมไว้นานาชนิด “เหมือนกลิ่นต้นหญ้า ผสมดอกไม้อ่อนๆ”
& L8 o, R- W( N' d+ H$ A* ]* i) l
1 C' M8 N( g# ~; ?0 F8 l5 c
“กุหลาบเหรอครับ” % }8 N4 v" ~8 D# R
: g! c( K' }: c; S: U" s9 _
“ก็ไม่เชิง... พี่ว่า หอมๆหวานๆกลิ่นอ่อนๆเหมือนซากุระพันธุ์มีกลิ่นที่ยายปลูกไว้ริมน้ำมากกว่า...ต้นอินน่าจะยังจำกลิ่นได้อยู่นะ” “ซาโตะซากุระเหรอฮะ ต้นอินจำได้ดีเลยแหละ...กลิ่นเหมือนซากุระโมจิที่อาณะชอบกิน” แค่เอ่ยถึงคนเป็น อา ถึงกับถอนหายใจหนักก่อนที่เจ้าของผิวนวลเนียนละเอียดคล้ายเครื่องกระเบื้องชั้นเลิศขาวนวลเป็นสีมุกไร้ไฝฝ้าราคีแม้สักจุดบนเตียงนอนจะเริ่มปิดเปลือกตาสีน้ำตาลอ่อนพริ้มเมื่อแผ่นชุ่มเนื้อเย็นเกลี่ยลงมา ปลายจมูกเล็กๆน่ารักพยายามแพ่งสมาธิสูดกลิ่นที่ว่าหากแต่เซลล์ที่ใช้ดมกลิ่นหลายสิบล้านเซลล์กลับไม่สามรถรับรู้ใดๆได้นอกจากกลิ่นของความว่างเปล่าอย่างเคย
% r' w# M/ x1 T9 G1 }
j" J) q/ s* T) |9 m4 \8 L( C
“หลายปีแล้วนะ...ที่ต้นอิน...ไม่ได้กลิ่นอะไรอีกเลย” 5 R1 w( e! o0 h v3 }( E# w
# ^% ]+ B1 `& y) [3 ~
ความร่าเริงของพี่สาว เริ่มหดหายไปตามกัน “เอาเถอะ... ถึงจมูกไม่ได้กลิ่น แต่หน้าตาน่ารักผิวดีสุดๆแถมตัวหอมเป็นกุหลาบยิ่งกว่ายิ่งกว่าผู้หญิงแบบนี้เป็นพี่ พี่ก็ยอมแหละ” แต่ เธอ ก็รู้ว่าจะทำยังไง ให้ น้องชายที่หลังหายจากไข้หวัดใหญ่ตอนอายุ 7ขวบยังมีอาการเรื้อรังจากโรคที่เป็นๆหายๆมาแรมปีจนทำให้เกิดอาการ 1 @3 R, N/ y/ N" g
( q( G0 q. p3 \# j- m
Anosmia ภาวะเสียการรับกลิ่นหรือไม่ได้กลิ่นใดๆเลย
# q9 R/ E( ?7 ~+ y# O( M7 G' J# V
0 g& @$ R8 h+ @# I0 q5 i
พี่สาว ทำทีเป็นน้อยอกน้อยใจเต็มทีมีแกล้งย้อนลงไปสำรวจผิวน้ำผึ้งเข้มของตัวเอง ถอนหายใจยกใหญ่จนคนที่นอนแผ่บนเตียงได้ยินชัดเจน “ต้นอินว่า ผิวน้ำผึ้งพี่ยิปโซ สวยกว่า...ไม่งั้นจะขึ้นกล้อง ขึ้นเวทีจนได้เดินแบบเหรอฮะ” คนฟังสวนกลับหน้าหงอยๆทันควัน “อีกไม่กี่เดือนจะจบ ม.6ป๊าก็ยอมให้พี่ไปลองแคสงานที่อเมริกา ...คงไม่มีใครมาคอยชมพี่แบบนี้อีกแล้วซิ” มาครั้งนี้ เด็กสาวหน้าคมผิวสีน้ำผึ้งรู้สึกใจห่อเหี่ยวจริงๆ ' z5 T6 g3 S$ y: L5 m. C
9 Q% J1 r% |8 z
“แหม!!!... ถึงเวลานั้นพี่ยิปก็คงวิ่งวุ่นต้องไปเดินแบบให้แบรนด์ดังๆ จนลืมต้นอินไปแล้วแหละฮะ” ยิปโซ ที่เคยมีโอกาสเดินแบบให้แบรนด์เสื้อผ้าชื่อดังในเมืองไทยบ้างดูชอบใจคำพูดไม่น้อยเกี่ยวกับความฝันของเธอรวมถึงความช่างพูดปลอบใจของน้องชายตัวน้อย
) b7 R( S9 O( U) ~, S
: V9 R! _' }4 v/ T9 k% n
บทสนทนาของสองพี่น้อง คนละพ่อคนละแม่ที่จะด้วยเรื่องราวในอดีตหรืออะไรก็ตามทำให้ ทั้งคู่กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันเริ่มพรั่งพรูสารพัดเรื่องสัพเพเหระ อย่างเคย
3 G4 K7 a' n" H" r
7 [1 F- K+ J3 t. [
+ m0 {# w/ W# b- Y0 t
“เออ...พี่ว่าจะลองขอป๊าพาต้นอิน ไปเมกาด้วยอีกรอบ” คนฟังสวนกลับทันทีอย่างไม่ต้องผ่านการกลั่นกรองจากสมองด้วยซ้ำ“ไม่เอา!!! อย่านะฮะพี่ยิป...” “แต่พี่อยากให้ต้นอินไปด้วย” “ไม่เอาฮะ...พี่ยิปก็รู้ต้นอินชอบอยู่บ้านเรามากกว่า อเมริกาน่ากลัวจะตาย ต้นอินไม่ชอบ...อีกอย่างต้นอินต้องคอยอยู่ดูแลตากับยายที่นี่ด้วย...” 3 z6 A" r7 c. G8 E+ R$ H2 L
) ~5 h; d8 H) L
" Z' |% ?- @4 c% ]! |
" w/ B. R: P7 B$ J1 @7 V5 W
... # @8 A; M# u8 ^0 L/ d) [, Z! [
! ]9 K2 Z$ u* C+ n4 {$ o
...
0 I( k* R( i) P( H, d
. F0 p2 w- X3 l4 b
! V% I. r3 V. x( S
“ไปสนใจทำไมมันก็แค่ลูกติดไม่ใช่เลือดเนื้อบ้านเราซักนิด ยิ่งเป็นลูกไอ้ระยำนั่นด้วย...ทำไมณะต้องสนใจด้วยละแม่” “หยุด!!! หยุดเลยเจ้าณะ อย่าพูดคำหยาบ...แล้วเรื่องมันก็กี่ปีมาแล้วจนหลานโตเป็นหนุ่มจะมารื้อฟื้นให้ได้อะไร ” “หนุ่มอะไร โตเป็นสาวมากกว่ามั้ง ดู!!!...ดู... ดูของพวกนี้...เครื่องสำอาง ครีม …ของแบบนี้ผู้ชายที่ไหนใช้กันแล้วน้ำหอมอีก...จะสะสมอะไรกันนักหนาเต็มบ้านไปหมดแล้วมั้ง” ชายหนุ่มร่างสูงสวนกลับแม่ตัวเองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวก่อนพุ่งสองตาคนกริบทำหน้าที่เป็นใบมีดแทบจะฟาดฟันเด็กตัวน้อยที่ได้แต่ยืนแน่นิ่งสูดลมหายใจให้ลึกที่สุด W* m: I: E2 I, q; k/ x2 f
$ v, Z l H7 j+ J- N' f8 a/ y* ~6 q, V( D
...”ยังไง อาณะ เค้าก็เป็นอาหนูนะลูก” “แต่หลายปีมานี่ อาณะ ทำเหมือนต้นอินไม่ใช่หลานนะฮะยาย” “ต้นอินก็คิดว่า อาณะกำลังสอนเราอยู่ไง...อะไรไม่ดีอย่างอาเค้าว่าก็เก็บไปคิดทบทวน...แค่มีความคิดตั้งใจที่จะทำดีให้อาเค้าได้รู้ได้เห็น...มันต้องมีสักวันที่ อาณะของต้นอินรับรู้” ...”แต่ถ้าเริ่มจะทนไม่ไหว ก็คิดซะว่า... ทำเพื่อยาย”... 9 X$ N$ @" e8 Z% o H% X
( V4 G7 I- Q, D2 T' C( u
คำ ขอ ในวันนั้นฝังอยู่ในใจไม่มีวันลืม ' C9 @" A# a: S! I4 P1 [+ z
4 M; d) H0 |* K4 N
“แล้ว..กลิ่นกุหลาบ!!!...บอกแล้วว่าอาณะไม่ชอบ วันหลังไม่ต้องเสียเวลาเอามา...” เน้นกระแทกคำเป็นพิเศษก่อนขวดแก้วเล็กๆปิดจุกไม้คอร์กจะถูกคนอายุมากยัดใส่อุ้งมือเด็กตัวน้อย " c" B. P ~4 R+ g7 \; [
น้ำมันกุหลาบ... ของเหลวสีอำพันใสที่ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ตั้งแต่เริ่มขั้นตอนเก็บดอกกุหลาบสดๆจากในสวนแกะกลีบนำมาล้างให้สะอาดก่อนขยำเบาๆวางใส่ในโหลแก้วปิดฝา เทน้ำมันมะกอกอย่างดีลงไป ปล่อยทิ้งไว้ 24ชั่วโมง เมื่อครบก็เอามากรองกากออกคงไว้เฉพาะน้ำมันและเริ่มขั้นตอนทุกอย่างตั้งแต่แรกอีกครั้งไปจนครบ 7 ครั้ง 7 วัน 1 A0 ^0 T$ x' G5 {: G+ k
- {* N3 ?% D8 b2 h8 G
วินาทีนี้ เจ้าของกระบอกตาเริ่มร้อนผ่าวตัดสินใจสูดอากาศรอบๆตัวเข้าปอดให้ได้มากที่สุดแล้วเดินจากไปก่อนที่เส้นความอดทนจะขาดสะบั้น เมื่อสิ่งที่ตั้งใจมอบให้ 6 s0 p6 e3 |0 Z5 t& i
7 O: g1 p8 K! c( S1 ]" V
...คนรับ...กลับไม่เห็นค่า... 7 ~& C, h: L; X+ g) [; ^
: w/ x1 ~9 ?+ G3 T# A3 Z5 U" \
“เอา!!! เอาเข้า...แม่ดูครับ...ดูหลานชายคนโปรดของแม่ โดนด่าเข้าหน่อยทำเดินหนี”ชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมายังไม่ทันได้จัดแจงข้าวของจากการเดินทางตะโกนไล่ตามหลังไป “จมูกตัวเองไม่ได้กลิ่นแล้วจะยังทำของแบบนี้ไปอีกทำไม!!!” “ปะ...ปะป๊า แล้วของที่เพื่อนยิปโซฝากซื้อละคะเย็นนี้จะได้เอาไปให้เพื่อนเลย พวกมันต้องกรี๊ดกันแน่” ดวงตาสีรัตติกาลคมกริบท่าทางขึงขังจนเส้นเลือดแทบปูดทะลุหนังศีรษะ เปลี่ยนไปทันที ; C' p( P3 v9 V+ n0 b( D
9 w$ }- E3 j% H( k$ ]
เมื่อลูกสาว รีบตัดบท...ช่วย...น้องตัวเองด้วยความรู้สึกว่าเป็นต้นเหตุของการทะเลาะครั้งนี้ ...”ไม่น่าเลย ยัยยิปโซเอ๊ยไม่น่าลืมตัวบอกว่าพวกนี้ของต้นอิน”... “งั้นหนูมานี่เลย เจ้าหญิงของป๊า ...ป๊าว่า...น่าจะอยู่ในกระเป๋าใบนั้นยิปโซช่วยลองเปิดดูเลยคะ” คนเป็น แม่ และ ยายถึงกับส่ายหัวให้ความ...ผิดปกติ...ของลูกชายตัวเอง ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆทั้งที่ก่อนหน้า หลานชาย กับ อา ก็ดูรักใคร่สนิทสนมกันมาตลอด
, Q" V7 u: h: l
กระทั่งเมื่อ...เกือบ 5 ปีก่อน # f9 V% O" N1 p9 _, G v
' m: E4 N% J0 i5 ?
เด็กผู้ชายตัวอ้วนกลม แก้มยุ้ย เริ่มกลายเป็นวัยรุ่นตัวเล็กๆรูปร่างผอมบาง หน้าตาเรียวจิ้มลิ้ม คิ้วบางเข้ารูป ตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนจมูกเล็กน่ารัก สองกลีบปากบางสวย ผิวทั้งตัวขาวผ่องจนเกือบเป็นสีมุก หลานเหมือนถูกตัดขาดจากคนเป็น อาตั้งแต่วันที่กลับมาพักผ่อนเหมือนกับทุกสิบกว่าปีก่อนหน้าในช่วงวันหยุดยาวเทศกาลคริสต์มาสและปีใหม่ ความเปลี่ยนแปลงแบบฉับพลันทันใดจากที่เคยมีความรักความเอ็นดูให้กลายเป็นความดุดันเกรี้ยวกราดทุกครั้งแค่ได้เห็นหน้าเริ่มขึ้นหลังจากวันที่สองของการกลับมาในปีนั้น
$ g( ~+ q: |5 u. C
$ n7 Y4 b, a$ S8 v
Y+ V: w9 ^0 S, v& h0 i# g+ `
จากวันนั้น ถึงวันนี้คนในครอบครัววงศ์อภิวันที่เหลือทั้งหมด รวมถึง ต้นอิน แทบไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำ & s1 B2 k0 ^% f( C' I1 c/ Q
9 W4 _5 w% @) U2 X: | }
" w5 r3 R$ s0 Q, u, v. B4 T& c
“ณะ มีเมล็ดดอกไม้ใหม่มาให้แม่กับพ่อลองปลูกด้วยนะครับกับพวกวิตามิน ส่วนของพ่อ เอากันแดดมาให้ด้วยชอบหนีเข้าสวนแล้วไม่ทากันแดดเดี๋ยวมะเร็งจะถามหาเอาได้” * B5 P" g2 l6 y
7 d2 X; v, r1 s2 _) I7 w2 a3 ~- B
' c2 F: \4 i+ S
( k9 W3 S1 U6 p! n W7 i
9 X! {! _# \& u0 W) D L" `2 c
6 f- R0 u1 P- `" x
“คิระ ... อาณะ... กลับมาแล้ว” เพื่อนสนิท...ในสาย กรี๊ดลั่น มือถือแทบแตกด้วยคลื่นความถี่สูงปรี๊ดจนต้องรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหู แล้วปล่อยให้เด็กห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.1 ทำตามใจไป “ฮัลโหล ฮัลโหล ยังอยู่มั้ย??...โทษทีต้นอิน เราดีใจแทนต้นอินมากไปหน่อยนะ”ถึงจะมาแค่เสียง แต่คนฟังก็จินตนาการถึงความร่าเริงแทนคนทั้งโลกของเพื่อนตัวเองได้ “คิระจะมาดีใจแทนเราทำไม???” น้ำเสียงราบเรียบแต่เจือรอยยิ้มในใจถูกตอบกลับทันที
2 }2 m+ }5 o7 i8 Z5 M3 m2 \' Y! J
! Z% q& R+ x: H( Z5 n8 `
“ก็...กลิ่น...ของต้นอินกลับมาอีกแล้วนิ” ..... .... .... .... ....
4 G$ M( g3 s7 y
. k8 n) N- w) p
, n% t- k1 H% G
|