My Army ท.ทหารกองทัพเธอ ตอนที่ 3 เทพบุตรชุดขาว

Maximam

"คุณป้าครับ พรุ่งนี้ช่วงบ่ายก็กลับบ้านได้เเล้วนะครับ รายการการที่หมอสั่งไว้ให้ ทางบุรุษพยาบาลจะจัด
มาให้ กลับบ้านทานข้าวทานยาให้ตรงเวลานะครับ อาการจะได้ไม่กำเริบขึ้นอีก"
"ขอบคุณนะคะคุณหมอ หล่อแล้วใจดีด้วย คุณพยาบาลก็น่ารักนะมือเบากว่าผู้หญิงอีก ว่าแต่หนูมีแฟนยัง
ลูกป้ายังโสดนะ"
"หล่อแบบนี้มีอยู่แล้วหละครับคุณป้า พยาบาลที่นี่มีโสดน้อยครับ"
คุณหมอรามสูรรีบตอบทันทีกันท่าไม่เบานะเนี่ย

ห้องพักต่อไป
"ขออนุญาตคนไข้นะครับ ขอให้คุณหมอตรวจอาการก่อนนะครับ รบกวนญาติรอห่างออกมาหน่อยนะครับ"
"แผลผ่าตัดเริ่มแห้งดีแล้วนะครับ พรุ่งนี้เช้าคุณเข้ามาทำแผลเคสนี่ด้วยนะครับ"
"ครับคุณหมอ"
"เป็นไงบ้างครับคุณลุง มีอาการอะไรที่ผิดปกติไหมครับ"
"มันยังเจ็บ ๆ ปวด ๆ ที่แผลอยู่อะหมอ"
"แผลจะอักเสบ คุณลุงได้พลิกตัวมาทางแผลใช่ไหมครับ แผลมีรอยแดงอักเสบจริงด้วย"
"ก็ลุงเมื่อยนี่หมอ ให้นอนแต่อย่างเดียว ลุงไม่ใช่หุ่นนะ"
"พ่อก็ดื้อกับหมอแบบนี้ไง แล้วเมื่อไหร่จะหาย"
ลูกชายคนไข้ดุพ่อของเขาพยาบาลหนุ่มหล่อจึงพูดขึ้นว่า....
"พี่เป็นคนเฝ้าคุณลุงใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับผม"
"ต้องคอยหมั่นบีบนวดให้คุณลุงบ่อย ๆ นะครับ จะได้คลายกล้ามเนื้อ ค่อยๆบีบนวดประมาณนี้นะครับ ระวัง
คุณลุงจะเจ็บด้วยนะครับ เป็นไงบ้างครับคุณลุงดีขึ้นไหม"
"หือดีจัง คุณพยาบาลมือเบามาก ขอบใจนะหนุ่ม"
"ยินดีครับคุณลุง ปฏิบัติตัวตามที่คุณหมอเเนะนำนะครับจะได้หายไวไว นี่ยาแก้อักเสบนะครับ เดี๋ยวคุณลุง
ทานยายแล้วนอนพักผ่อนได้เลยนะครับ"

ทุกครั้งที่หมอรามสูรและพยาบาลเมฆออกตรวจด้วยกัน คนไข้ก็มักจะเอ่ยชมพยาบาลหนุ่มคนนี้เสมอ
ทั้งหล่อ น่ารัก มือเบา ใจดี ถ้าเป็นผู้หญิงคงโดนแทะโลมแล้วแน่เลย แต่ถึงเมฆจะเป็นเกย์ก็ไม่วายโดนแทะโลม
โดนเฉพาะคนไข้คนนี้ ผู้กองบั๊มคู่ปรับของหมอรามสูร 2 คนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน สงสัยต้องมีสงครามชิง
นายเอกเอกเเล้วหละ
"ห้องนี้คุณไม่ต้องเข้าไปก็ได้นะ"
"เอ้าทำไมอะครับ ห้องสุดท้ายเเล้วนี่"
"เหนื่อยไหมคุณ"
"ไม่เท่าไหร่ครับทำงานก็ผ่อนคลายสนุกดี"

เมื่อเข้ามาในห้องเเล้ว....
"โอ๊ยไอ้หมอทำมาช้าจังว่ะ จะรอให้คนไข้ตายก่อนหรืองายยยยยว๊ายยยน้องพยาบาล"
"ปากแบบมึงนี่ตายวันตายพรุ่งโลกคงสดใสขึ้นหว่ะไอ้บั๊ม"
"เเล้วนี่เด็กใหม่มึงเหรอ"
"บุรุษพยาบาลคนใหม่เว้ย คนนี้กูจริงจัง"
"นั่นก็แสดงว่ากูจีบได้ เพราะยังไม่โดนมึงเจาะไข่แดง"
"ไอ้บั๊ม ...."
"โอ๊ยยยคุณพยาบาลครับผมเจ็บแผลจังเลยครับ คุณช่วยมาดูใกล้ ๆ ผมหน่อย"
"ตอแหล มึงผ่าตัดไส้ติ่งด้วยเลเซอร์ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้เเล้ว"
"โห รู้งี้กูเลือกผ่าด้วยมีดดีกว่า ได้อยู่นาน ๆ ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ"
"รามสูร"
"กูไม่ได้ถามมึงไอ้ราม ชื่ออะไรครับคนหล่อ"
"ผมชื่อเมฆครับ"
"อยากออยู่บนก้อนเมฆจัง"
"เชิงตะกอนมากกว่าที่มึงควรอยู่"
"แหม๊...กั๊กเหลือเกิ๊น ไม่ต้องตกใจนะครับน้องเมฆ พี่กับไอ้นี่เป็นญาติกัน แต่ก็จะตัดญาติแล้วหละเพราะ
เราจะมีแฟนคนเดียวกัน แบบว่าสวิงหมู่"
"เฮ้ยเมฆ  เมฆ ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรแบบนั้นครับ ไอ้ปากหมา"
"อะไรหว่ะ หรือว่าน้องมีปมอะไร"
"เออดิ"
"พี่ขอโทษครับน้องเมฆ พี่จะให้น้องเมฆเป็นของพี่แค่เพียงคนเดียว"
"หน้าด้าน"
"มึงก็ด้านไอ้ราม น้องเข้ายังไม่ได้เลือกใครเลย กูว่ามึงงพาน้องเขาไปพักก่อนดีกว่า"
"มันก็ต้องแบบนั้นป่ะ คนไข้ปากหมาแบบมึง"
เอ๊....ไอ้รามนี่ดูมันจะจริงจังกับน้องคนนี้มากเลยหว่ะ ไม่เหมือนคนก่อนๆ เต๊าะปุ๊บได้ปั๊บ บั๊มแอบคิดในใจ
เพราะเห็นหมอรามประครองพยาบาลน้องเมฆออกไปสายตาแบบห่วงจริงไม่ใช่แค่หลอกฟัน
ที่เคาเตอร์พยาบาล
"ไหวไหมคุณ เพิ่งมาวันเเรกก็ลงเวรเลย"
"ไหวครับพี่ราม ขอบคุณนะครับ"
"อะนี่ครับ นมอุ่นๆพี่ชงมาให้ ปลอดภัยล้านเปอร์เซ็นต์"
"ดื่มแล้วไม่โดนลักหลับแน่นะ"
"ด้วยเกียรติทหารบกเลยครับ"
"เชื่อไม่ได้ด้วยสิพวกทหาร"
"555 ครับใจพี่อยากปล้ำตั้งแต่แรกเห็น แต่พี่บอกเเล้วไงว่าพี่จริงใจและจริงจังกับเรา พี่จะรอจนกว่าเมฆ
จะยอม เคนะ"
เมื่อดื่มนมเสร็จ เมฆก็ทำงานต่อเหตุก็เพราะอยากลืมเรื่องราวในอดีตที่ทำให้เขาฝันร้าย เมฆทำทุกอย่าง
ทั้งช่วยแผนกฉุกเฉิน ทำเวชทะเบียน ดูแลคนไข้ที่งอแงยามดึก เทพบุบุตรชุดขาวคนนี้จึงเป็นที่รักของ
เพื่อนร่วมงานแะคนไข้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมอรามสูรที่ค่อยตามเป็นเงากันเลย

ถึงแม้ร่างกายจะยังหนุ่มแต่ความที่ไม่ได้พักผ่อนและเครียดกังวลกับฝันร้ายที่เคยเจอมา เมฆจึงเกิดอาการ
ล้มวูบลงกลางอากาศ หมอรามจึงรีบเข้ามารับตัวไว้แล้วพาเข้าห้องตรวจไป
"ไอ้ราม น้องกูเป็นไรไปว่ะ"
"พักผ่อนน้อยอะ แล้วมีภาวะความเครียดด้วย และที่น่าห่วง เมฆเหมือนว่ามีอาการซึมเศร้าระยะเริ่มต้น"
"ต้องเป็นเพราะไอ้เหี้ยนั่นแน่ทีทำน้องกู"
"แล้วมึงจะให้เมฆแอดมิดไหมกูได้ทำเรื่องขอห้องพัก"
"ไม่หนักมากมึงก็พากลับบ้านก็ได้ เดี๋ยวกูอยู่เวรต่อจากมึงเองพรุ่งนี้วันหยุดกู"
"แล้วมึง..."
"กูเชื่อใจมึงไงไอ้ราม น้องกูไม่ใช่ของเล่นจำไว้"
เมื่อพี่ชายหอย่างหมอฟ้าอนุญาต พระเอกก็อุ้มนายเอกของเรากลับไปที่บ้านพักจนถึงห้องนอน


ผู้กองรามหรือหมอราม วางตัวเมฆลงบนเตียงพร้อมกับถอดรองเท้าถุงเท้าและปลดกระดุมเสือออกจนเหลือ
เเค่พียงเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาว จากนั้นก็เช้ดตัวให้เมฆแค่ช่วงบน หมอรามมือไม้สั่นมาเพราะเมฆแม่ง
โคตรน่ากินเลย ถึงว่าทำไมโดนแฟนเก่าพาไปรุมโทรม ...ไม่ไอ้ราม เราสัญญาแล้วนี่ว่าจะไม่ทำร้ายเมฆ
ไม่ไม่ ไม่ ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยยย...

หมอรามห่มผ้าให้ราม แล้วลงไปเข้าห้องน้ำข้างล้างพร้อมกับทำการขัดปืนใหญ่จนกระสุนพุงเลอะผนังห้องน้ำ
โล่งอกโล่งใจโล่งตัวไปเลยนะหมอราม

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จหมอรามก็แต่งตัวและนั่งเฝ้าดูอาการของเมฆอย่างใกล้ชิด
"พี่โอม อย่า อย่าทำเมฆ อย่าให้เขาเข้ามาพี่โอม พี่โอมครับช่วยผมด้วยพี่ พี่โอมอย่าทิ้ง อย่าทิ้งผม ช่วย
ช่วยผมด้วยพี่โอม ผมกลัว อย่า อย่าทำผม"
เมฆฝันร้ายถึงเรื่องนั้นจนละเมอขึ้นมา รามจึงเรียกและปลุกให้เมฆได้สติ...
"เมฆครับ เมฆ เมฆครับ"
"ช่วย ช่วยด้วย ช่วยผมด้วยพี่ ช่วยผมด้วยอย่าส่งผมให้มันนะพี่ ช่วยผมด้วย"
เมื่อรามขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงข้าง ๆ เมฆก็โผลกอดรามทั้งที่ยังละเมอด้วยความหวาดกลัว รามจึงกอดกลับ
และปลอบเมฆ....
"ไม่เป็นไรนะครับเมฆ พี่รามอยู่นี่ พี่จะไม่ให้ใครทำร้ายราม พี่จะปกป้องรามเอง ไม่ต้งกลัว ไม่ต้องกลัวนะครับ"
"พี่ราม.... พี่ราม"
เมฆลืมตาขึ้นเห็นหน้ารามสูร รามสูรใช้มือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าราม รามได้สติจึงพูดกับรามว่า...
"ขอโทษครับพี่ราม ปล่อยผมก่อน"
"ทำไม หายกลัวเเล้วเหรอ"
"ราม ...."
"ตื่นเเล้วไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้มานอนพักต่อ นี่ครับผ้าเช็ดตัว"
"ขอบคุณครับ"

เมฆรับผ้าขนหนูจารามสูรแล้วลงไปอาบน้ำโดนมีองค์รักษ์หนุ่มคอยดูแลไม่ห่าง อ้อมกอดของพี่รามทำไมมัน
ดูอบอุ่นเเละรู้สึกปลอดภัยจัง หรือว่าเขาจะรักเราจริง ไม่สิไอ้เมฆเขาอาจจะแค่อยากได้เราก็ได้ อย่าเพิ่งใจอ่อน

kai009

ขอบคุณครับ

Sunsess

Dee kupp

Goplay

อืมรออ่านตอนต่อไป

view99

ดีๆๆๆๆ

mon-mon

ขอบคุณครับ

nasan

ขอบคุณครับหายไปนานเลย

nasan

ขอบคุณครับรอตอนต่อไปครับ

dojikung

ขอบคุณครับ

view99

ดีๆๆๆ

Anavin

sittikotn

ขอบคุณครับ

supertawan

สุดยอดเลยค่ะคุณพี่

tajarak3

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

xfone

ติดตามตอนต่อไป

ต้นIM

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณ​ครับ

kaki

อดทนไว้นะราม