โรงเรียนเอกชนชายล้วนแห่งหนึ่งได้จัดการเรียนลูกเสือสามัญขึ้นในช่วงหลังสอบก่อนปิดเทอม โดยจะประกอบด้วยชั้นม.1-ม.3 ทำใหนักเรียนทั้งสามชั้นจะต้องมาอยู่กินและนอนที่โรงเรียนเป็นเวลา3สัปดาห์ มีนักเรียนหลายคนตื่นเต้นที่จะได้ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ แต่ก็มีอีกส่วนหนึ่งที่มองว่ามันน่าเบื่อและไม่อยากเรียน ทว่ามันเป็นกิจกรรมบังคับที่หากไม่เข้าร่วมจะไม่สามารถจบการศึกษาได้
เด็กผู้ชายต่างพากันขนกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นตามกฏที่โรงเรียนอนุญาต และเดินไปที่สนามกีฬาหลังโรงเรียน เพื่อไปนั่งต่อแถวตามชั้นเรียนและรอผอ.กล่าวเปิดงาน ซึ่งวันแรกจะยังไม่มีกิจกรรมใดๆ ก่อนที่พวกครูจะมาแบ่งนักเรียนออกเป็นหมู่ต่างๆ โดยที่จะแบ่งออกเป็น8หมู่ หมู่ละ10คน ในแต่ละหมู่จะมีนักเรียนชั้นม.1-ม.3คละกันอยู่ และจะมีผู้กำกับลูกเสือหรือครูประจำหมู่1คน
"กูนึกว่าโรงเรียนเรายกเลิกลูกเสือไปแล้วซะอีก ทำไมต้องเรียนอีกวะ?" เต้ นักเรียนชั้นม.3 กล่าวขึ้นในขณะนั่งรอคนอื่นแบ่งหมู่
"พวกพี่ม.ปลายโคตรสบาย" เก่ง เพื่อนร่วมห้องของเต้พูดเสริม
"แต่กูว่าตอนพวกพี่เขาอยู่ม.ต้นก็ได้เรียนแบบเรานี่แหละ" แมน ว่าต่อ
ทั้งสามคนถูกจับมาอยู่หมู่เดียวกันและยังมีเด็กม.2อีก4คน และม.1อีก3คน
"เราได้อยู่หมู่อะไรวะ?"
"หมู่6"
"ใครเป็นครูประจำหมู่เราวะ? แต่กูขอแค่ไม่ใช่ครูพละก็พอ เข้มงวดเกิน"
"ยังไม่รู้เลย รอเขาประกาศเนี่ย"
พอแบ่งนักเรียนออกเป็นหมู่เสร็จเรียบร้อย ก็มีคนขึ้นมาประกาศว่าครูคนไหนจะได้ประจำอยู่หมู่ไหนบ้าง
"ต่อไปหมู่ที่6 ครูนพ จะเป็นครูประจำหมู่6" พอกล่าวเช่นน้้น หมู่7กับหมู่8ก็ถอนหายใจ เพราะหวังให้ครูนพเป็นครูประจำหมู่ตนเอง
"เย้! มึงพวกเราได้ครูนพว่ะ! โคตรโชคดี" เก่งว่าอย่างดีใจ
"เออค่อยดีหน่อย หมู่เราคงจะชิวๆแล้ว" ครูนพเป็นคุณครูหนุ่มที่พึ่งบรรจุได้ไม่ถึงปี ใจดีกับนักเรียนทุกคนและไม่เคยดุเด็ก ทำให้นักเรียนต่างพาชอบครูนพกันซะส่วนใหญ่ หมู่6จึงเป็นหมู่ที่นักเรียนอิจฉามากที่สุด
หลังแบ่งหมู่เสร็จ ครูประจำหมู่จะพานักเรียนในหมู่ตัวเองไปกางเต็นท์ตามจุดที่กำหนดไว้และเก็บกระเป๋า
"อะ สวัสดีครับทุกคน ครูชื่อครูนพนะ คงรู้จักกันอยู่แล้ว เดี๋ยวเราไปกางเต็นท์กันมุมนั้น ทางโรงเรียนเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เต็นท์นึงจะนอนได้4คน แบ่งกันได้เองเลยนะ"
เหล่าลูกเสือต่างช่วยกันประกอบเต็นท์นอนของตนเอง หมู่อื่นครูประจำหมู่จะแค่สอนและบอกให้ลูกเสือกันเอง แต่สำหรับหมู่6 ครูนพช่วยประกอบเต้นท์จนเสร็จอย่างรวดเร็ว ไม่เปลืองแรงลูกเสือแม้แต่นิด
"ได้ครูนพนี่ดีจริงๆเลยว่ะ มึงดูหมู่อื่นยังได้แค่เต้นท์เดียวอยู่เลย" แมนพูดขึ้น
"โคตรสบาย"
"อะๆเลิกคุยกันก่อน เอาของเข้าไปเก็บไว้ข้างในให้เรียบร้อย เต็นท์แรกใครนอนบ้าง?"
"พวกผมสามคนครับ เต้ เก่ง แมน อยู่ม.3"
"อะโอเค"
"เต็นท์นู้นม.2 4คนเนอะ กับเต็นท์สุดท้ายม.1 3คนนะ" ครูนพว่าพลางจดรายละเอียดไว้ในสมุด
"ครูครับ แล้วพวกเราจะซักเสื้อผ้ากันยังไงครับ? พวกเรามีชุดลูกเสือแค่คนละ3ชุดเอง"
"ต้องซักเอง เดี๋ยวครูจะเอาอุปกรณ์มาแจก"
"หาาาาาา? ต้องซักเองด้วยเหรอครับ" ลูกเสือพากันลากเสียงยาวอย่างขี้เกียจ
"นี่แหละอีกจุดประสงค์ของการเรียนลูกเสือ โตขึ้นจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้"
"โหครู ตอนนี้ผมก็ช่วยเหลือตัวเองได้! ก็แค่ถอดกางเกงแล้วก็..." เก่งพูดพร้อมกับกำมือไว้ที่เป้ากางเกง ทำท่าเหมือนกำลังชักว่าว
"เอาไปสักทีนะ พูดอะไรเนี่ยเป็นเด็กเป็นเล็ก" ครูนพว่าพลางเอาสมุดตีหัวเก่งไปหนึ่งที
"เอ้าครู! มันก็ช่วยตัวเองเหมือนกัน"
"มันคนละอย่างกัน!" ครูนพตอบกลับอย่างขำๆ ทำให้ลูกเสือคนอื่นในหมู่ต่างอมยิ้มไปตามๆกัน "เดี๋ยวต่อไปจะกินข้าวเย็นกัน แล้วก็มีประชุมหมู่หลังกินเสร็จ แล้วครูจะปล่อยตามอิสระ พวกเธอก็แบ่งกันไปอาบน้ำแล้วก็ต้องมารวมกันที่หน้าเต้นท์ก่อน2ทุ่ม เข้าใจไหม?"
"ครับบบบบ"
หลังทานข้าวเย็นที่โรงเรียนเตรียมไว้ให้เรียบร้อย สนามหลังโรงเรียนก็กลายเป็นที่ชุมนุมของเหล่าลูกเสือทันที เพราะได้จำกัดพื้นที่ ห้ามออกนอกเขตที่กำหนดไว้เด็ดขาด และเนี่ยงจากโทรศัพท์มือถือได้ฝากครูประจำหมู่ไว้หมดแล้ว ทำให้เหล่าลูกเสือชายหันไปเล่นกีฬาแทน เพราะบริเวณหลังโรงเรียนมีทั้งสนามฟุตซอล วอลเลย์บอล และโต๊ะปิงปองที่ต่อแถวแย่งกันเล่นกันเต็มไปหมด บ้างก็แยกย้ายไปอาบน้ำ ไม่ก็นอนเล่นในเต้นท์ข้ามเวลา
"เอ้าไอ้เต้ มึงยังไม่ไปอาบน้ำเหรอวะ?" เก่งกับแมนเอ่ยทัก เมื่อเห็นว่าเต้นอนใส่ชุดลูกเสืออยู่ในเต้นท์ ทั้งๆที่จวดจะหมดเวลาอาบน้ำแล้ว
"เออเดี๋ยวดึกๆกูไปอาบ ขี้เกียจ"
"ครูจะไม่ว่าเหรอ?"
"ครูนพซะอย่าง ขออะไรก็ได้หมดแหละ" แต่เดิม เต้เป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ พอมีครูนพก็ได้ใจเข้าไปใหญ่
วันแรกผ่านไปอย่างราบรื่น เช้าวันที่สองหลังอาบน้ำและแต่งชุดเสร็จ ครูประจำหมู่ก็จะพาลูกเสือเดินเก็บขยะรอบโรงเรียนตามจุดที่ได้รับมอบหมาย ก่อนที่ทุกหมู่จะไปรวมกันเพื่อเรียนรู้เรื่องระเบียบวินัยการเป็นลูกเสือที่อาคารในโรงเรียน
"นี่เต้ ทำไมเธอดูอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา เป็นอะไรรึเปล่า" ครูนพกระซิบถามคณะเดินต่อแถว
"ผมขี้เกียจเรียนอะครู ไม่เป็นว่ามันจะได้ประโยชน์เลย"
"ครูก็คิดว่าอะไร เธอลองเปิดใจดู การเรียนนลูกเสือให้อะไรเยอะแยะ มีกิจกรรมรออีกเยอะ รับรองเธอจะต้องสนุกแน่"
"ยิ่งกิจกรรมเยอะ ผมยิ่งขี้เกียจ"
"เดี๋ยวครูจะรอดูว่าพอถึงวันสุดท้ายเธอจะคิดเหมือนเดิมรึเปล่า"
สำหรับเต้ 2วันในการเรียนลูกเสือผ่านไปอย่างน่าเบื่อ แทนที่เขาจะได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆ นั่งเล่นเกมที่บ้าน แต่กลับต้องมากินอยู่ที่โรงเรียน
"มึงหาอะไรวะเต้ กูเห็นค้นกระเป๋าตั้งนานละ" แมนเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนนั่งค้นกระเป๋าอยู่นาน
"หากางเกงใน มึงเห็นป่ะตัวสีดำขอบแดงของกูอะ"
"กูจะเคยเห็นได้ไงก่อน มึงลืมเอามารึเปล่า"
"กูใส่เมื่อวาน กูจะเอาไปซัก"
"ไม่รู้ดิ กูไม่เห็น"
"ใครขโมยไปรึเปล่าวะ"
"ใครจะขโมยกางเกงในที่ใส่แล้ววะ ขโมยอันที่ยังไม่ใส่ไม่ดีกว่าเหรอ"
"แล้วมันหายไปได้ไง กูจำได้ว่าใส่กระเป๋าไว้" เต้ว่าเสร็จก็รีบเดินออกจากเต้นท์ไปด้วยท่าทางหงุดหงิด แมนจึงเดินตามไป
เต้เปิดเต้นท์ของน้องม.1 ที่อยู่หมู่เดี่ยวกันก่อนจะตะโกนถาม
"เอ้ยพวกน้องอะ เห็นกางเกงในสีดำขอบแดงของพี่ไหม"
"มะ...ไม่เห็นนะพี่" เด็กม.1 ตอบอย่างตะกุกตะกักเพราะหน้าตาดุๆของเต้
"แล้วเห็นคนอื่นที่ไม่ใช่พวกพี่เข้าไปในเต้นท์พี่ไหม"
"ไม่เห็นนะครับ"
"แต่ผมเห็นพี่ม.2ที่ชื่อเอกถือกางเกงในสีดำขอบแดงอยู่ตัวนึง ไม่รู้ว่าของพี่เต้รึเปล่า" น้องม.1ที่ใส่แว่นพูดขึ้น ทำให้เต้เดินไปที่เต้นท์เด็กม.2ในหมู่ทันที
"ไอ้เอกอยู่ไหมวะ"
"ครับพี่ มีอะไรครับ" เจ้าของชื่อรีบลุกขึ้น
"มึงขโมยกางเกงในกูเหรอ"
"ผมเปล่า ใครบอกพี่"
"น้องม.1มันบอก ว่ามึงมีสีดำขอบแดง ถ้ามึงบอกว่าไม่ได้ขโมยกูขอเช็คหน่อยว่าใช่ของกูไหม"
"โหพี่มันจะใช่ได้ไง ของผมก็ของผมดิ"
"กูบอกว่าให้เอามาให้กูดู" เต้เริ่มโมโหจนดึงคอเสื้อรุ่นน้อง
สถานการณ์เริ่มไม่ดี เสียงทะเลาะดังไปถึงหูครูนพ จึงรีบมาแยกเด็กทั้งสองทันที
"พวกเธอมีปัญหาอะไรกัน"
"ก็ไอ้เอกมันขโมยกางเกงในผมอะดิครู"
"ผมเปล่านะครู พี่เต้เขาเข้าใจผิด"
"ถ้างั้นก็เอามาดูดิ"
"..." เอกไม่ตอบเหมือนกำลังปกปิดบางอย่าง
"เอาล่ะๆ ครูพอเข้าใจล่ะ เอกครูว่าเธอไปเอากางเกงในของเธอมาให้พี่เต้ดูเถอะ เรื่องจะได้จบ ส่วนนายเต้ ถ้าน้องไม่ได้ขโมยจริงๆ เธอต้องขอโทษน้องนะ"
"ได้ คำไหนคำนั้นครู"
ทุกสายตาจับจ้องไปที่น้องเอก เด็กชายหันไปเปิดกระเป๋าและหยิบกางเกงในสีดำขอบแดงตัวการออกมาให้นายเต้เช็ค ปรากฏว่ามันเป็นสีและยี่ห่อเดียวกัน แต่คนละไซส์ นายเต้จึงหน้าเสียไปเล็กน้อย ก่อนจะสังเกตว่าต้องเป้ากางเกงในของน้องเอกมีคราบน้ำสีขาวๆอยู่ นายเต้จึงหัวเราะและส่งคืน
"อ่อมึงไม่กล้าให้กูดูเพราะกลัวเห็นคราบน้ำว่าวเหรอวะฮ่าฮ่าๆ กูขอโทษแล้วกันที่เข้าใจผิด" เต้พูดจบก็ยื่นของในมือให้เจ้าของด้วยท่าทางขยะแขยง
"เต้!เธอพูดแบบนั้นได้ไง" ครูนพหันมาตวาด
"เอ้าครู มันก็เรื่องปกติของผู้ชายป่าว" เต้พูดจบก็เดินหนีไป ทำให้คนในเหตุการณ์ต่างขำและจับจ้องมาที่กางเกงในเปื้อนคราบน้ำว่าวแทน น้องเอกหน้าแดงอายแทบพลิกแผนดินหนี รีบนำไปเก็บอย่างรวดเร็ว ครูนพต่างก็ส่ายหัวเรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามาในโรงเรียนชายล้วน แต่เขาก็บอกให้ทุกคนแยกย้ายและตามไปดุนายเต้ต่อตามระเบียบ
"ห่าเอ้ย ยิ่งขี้เกียจซักบ่อยๆ กางเกงในก็เสือกมาหาย" เต้บ่นอย่างเซงๆ
"มึงไปทำตกที่ไหนรึเปล่า"
"ไม่อะ กูจำได้ว่าใส่กระเป๋าไว้แน่ๆ"
"มีไรกันวะ กูได้ยินคนอื่นว่าหมู่เราทะเลาะกัน" เก่งที่พึ่งกลับมาจากเล่นปิงปองเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง
"กางเกงในไอ้เต้มันหาย แล้วมันคิดว่าน้องม.2ขโมยไป"
"เอ้า ของมึงก็หายเหรอ? กางเกงในกูก็หายตัวนึงเหมือนกัน ตอนแรกกูคิดว่าไปทำตกที่ไหน แต่ตอนนี้เริ่มคิดว่ามีคนขโมยละ" เก่งตอบกลับ
"แปลกวะ หายพร้อมกันนี่โคตรแปลก ของมึงไม่หายเหรอไอ้แมน"
"ไม่อะ...เพราะกูเอากางเกงในมาน้อย ก็เลยได้ซักทุกตัวเมื่อวานตอนเย็น ก็เลยไม่เหลือให้คนขโมย...งั้นแสดงว่าคนที่เอาไปต้องมาขโมยเมื่อวานช่วงบ่ายแน่ๆ"
"แต่เมื่อวานช่วงบ่าย ทุกหมู่เรียนผูกเงื่อนอยู่ไม่ใช่เหรอวะ? งั้นก็ไม่ใช่พวกลูกเสือดิ"
"อาจจะมีคนจากหมู่อื่นป่วยแล้วนอนอยู่เต้นท์ก็ได้"
"โอ้ยวุ่นวายฉิบหาย แม่งขโมยไปทำห่าไรวะ เอาไปดมเหรอ?
"สัสถ้ามึงไม่พูดกูก็ไม่คิดนะ กูคิดว่ามันคงลืมเอามาจนต้องขโมยของคนอื่นไปใส่ แต่ถ้ามันเอาไปดมจริงคือโคตรโรคจิต หำกูกับไอ้เก่งหอมเหรอวะ? มึงลองดมให้พวกกูดิไอ้แมน"
"ถุย!" ทั้งสามคนหัวเราะเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
ช่วงเย็นเหล่าลูกเสือแต่ละหมู๋ต้องประกอบอาหารเย็นกันเอง จึงเป็นช่วงชุลมุมวุ่นวายที่สุด โรงเรียนชายล้วนน้อยมากที่จะมีเด็กผู้ชายทำอาหารเป็น อย่างมากก็แค่ไข่เจียวไข่ดาว ย่างหมูง่ายๆกินพออิ่ม หมู่6ได้ครูแสนดีอย่างครูนพช่วยก่อไฟเตาถ่านให้อย่างชำนาญจึงทำเสร็จก่อนหมู่อื่นๆ
หลังลูกเสือถูกปล่อยอิสระ เต้ก็ไปเตะบอลกับกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นจนฟ้ามืด เสียงนกหวีดเป่าขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่าลูกเสือต้องหยุดกิจกรรมทุกอย่างและมาเช็คชื่อที่หน้าเต้นท์
"เธอยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ?" ครูที่มาเช็คชื่อถามหลังติ๊กชื่อเสร็จ เมื่อเห็นนายเต้ในชุดลูกเสือสภาพเหงื่อท่วมตัว
"ผมไปเล่นบอลมาครับครู"
"แล้วครูนพไปไหนครับ ทำไมครูมาเช็คชื่อแทน"
"ไปซื้อของ"
"อ่อ"
"ถ้างั้นหลังจากนี้รีบไปอาบเลยนะ ครูจะบอกให้ครูนพมาตรวจอีกทีในหนึ่งชัวโมง ถ้ายังไม่อยู่ในเต้นท์จะโดนลงโทษ"
"ครับๆ"
"อื้อหือไอ้เต้ ตัวมึงอย่างเหม็น" แมนกับเก่งทำท่าปิดจมูกแซวกันตามประสาเด็กผู้ชาย
"เหม็นเหรอสัส" เต้กระโดดกอดคอเพื่อนทั้งสองทำเอาแมนกับเก่งรีบผลักออก
"รีบไปอาบน้ำเลยไอ้เวร"
"ระวังผีหลอกนะมึง"
"ดีเลย ขอเป็นผีผู้หญิงนะ กูจะได้ถอดกางเกงโชว์หำเลย" เต้ว่าขำๆก่อนจะหยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์ไปอาบน้ำ
เพราะเต้มาอาบน้ำช้าสุด บริเวณห้องอาบน้ำจึงค่อนข้างไร้ผู้คน พวกกลุ่มเล่นบอลก็ทยอยมาอาบกันหมดแล้ว เอาเข้าจริงๆเด็กหนุ่มก็แอบกลัวเล็กน้อย แต่ก็ทำใจดีสู้เสือรีบเข้าด้านใน
เต้กำลังจะถอดเสื้อผ้า แต่เขากลับได้ยินเสียงหายใจถี่ๆจากห้องข้างๆ พร้อมกับเสียงแปลกๆที่เขาก็บรรยายไม่ออก ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็น คิดว่าถ้าเจอผีก็จะได้เอาไปเล่าให้เพื่อนฟังได้ เต้จึงขึ้นไปเหยียบอ่างใส่น้ำในห้องเพื่อดูจากมุมด้านบน
เขาค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปทีละนิด เห็นเป็นหัวของใครคนนึงแต่งตัวชุดลูกเสือแต่รูปร่างดูสูงเกินจะเป็นนักเรียน เมื่อยื่นหน้าออกไปจนหมดก็พบว่าเป็นครูนพที่กำลังแนบใบหน้ากับกางเกงในสีดำขอบแดงในมือ ส่วนอีกมือนึงก็ลูบเป้ากางเกงตัวเอง เต้ตาโตและรู้ได้ทันทีว่ากางเกงในตัวนั้นต้องเป็นของเขาที่หายไปแน่ๆ
ทว่ามันไม่ได้มีแค่นั้น เพราะครูนพเดินไปเปิดกระเป๋าหยิบกางเกงในออกมาอีกหลายตัว พร้อมกับสูดดมอย่างเมามันดูโรคจิตจนเต้หลุดสีหน้าขยะแขยง
เด็กหนุ่มรีบมุดหน้ากลับลงมาและคิดจะวิ่งไปบอกคนอื่น แต่ในหัวกลับมีความคิดจะใช้เรื่องนี้ต่อรองกับครูนพเพื่อขอสิ่งที่ต้องการ เขาจึงเดินไปที่หน้าประตูและเคาะเรียกทันที...
...โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-12-7 18:20:49
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-12-7 18:43:08
โพสต์ 2022-12-7 19:20:08
โพสต์ 2022-12-8 00:54:20
โพสต์ 2022-12-8 01:01:09
