"ครูนพ" เต้พูดพร้อมเคาะประตูหลายที ด้านในมีเสียงรูดชิปกระเป๋าเหมือนครูนพกำลังรีบเก็บหลังฐานใส่กระเป๋าอยู่ ก่อนจะเปิดประตูด้วยสีหน้าปกติ
"อ้าวนายเต้ รู้ได้ไงว่าครูอยู่ห้องนี้"
"ครูไม่ต้องมาพูดกลบเกลื่อนหรอกครับ ผมเห็นนะว่าครูทำอะไรด้านใน"
"ธะ...เธอพูดเรื่องอะไร?"
"กางเกงในผมหอมไหมล่ะครับ? เห็นครูดมซะสดชื่นเลย"
"ธะ...เธอแอบดูครูเหรอ...คะ...คือครู...เอ่ออ..." ใบหน้าของครูนพถอดสีอย่างชัดเจน พูดตะกุกตะกักเหมือนคนทำความผิดพลาดครั้งใหญ่
"ครูเป็นโรคจิตหรอ ขโมยกางเกงในผมมาดมทำไม แถมผมเห็นอีกหลายตัวเลยในกระเป๋าครู"
"ครูขอโทษ คือครูแบบ...คือครู..."
"พรุ่งนี้ผมจะบอกทุกคนให้หมดเลยว่าครูเป็นโรคจิต"
"อย่านะนายเต้ ครูยอมแล้ว เธอต้องการอะไรบอกครูมาได้เลย เธออย่าบอกคนอื่นเลยนะ นะๆ"
"ถ้างั้นครูก็ให้ผมผ่านลูกเสือโดยที่ไม่ต้องเรียนดิ ผมขี้เกียจ"
"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ถ้าคนอื่นสงสัยแล้วผอ.รู้ ทั้งครูทั้งเธอจะโดนลงโทษทั้งคู่นะ"
"ถ้าครูทำได้อะ ผมจะให้ดมหำผมสดๆตรงนี้เลย"
"หะ...หะ? จะ...จริงเหรอ"
"ฮ่าๆ ดูหน้าครูดิ หูตั้งเหมือนหมาเลย อยากดมมากเลยสิท่า"
"แต่ว่ายังไงครูก็ช่วยเรื่องนั้นไม่ได้หรอก มันเกินความสามารถครู...เธอเอาโทรศัพท์ไปคืนไหม ครูเอามาให้เธอได้นะ" ครูนพรีบยื่นข้อเสนอที่เด็กวัยนี้ต้องการมากที่สุดทันที หวังแค่ว่าเด็กมันจะใจอ่อนไม่บอกเรื่องนี้กับคนอื่น ไม่งั้นอาชีพความเป็นครูและที่ยืนในสังคมของเขาคงไม่มีเหลือ
"ยังไม่พออะ ครูทำตามทุกอย่างที่ผมขอ ทำให้ผมอยู่ในค่ายลูกเสืออย่างสบายที่สุด พูดง่ายๆต่อจากนี้ครูจะเป็นคนใช้ผม"
"ได้ๆ เธออยากได้อะไรบอกครูเลยนะ ครูจะทำให้เธอทุกอย่างเลย"
"ดีมากไอ้หมานพ"
"หะ...หะ?"
"ผมจะเรียกครูว่าไอ้หมานพ เพราะครูชอบดมเหมือนหมาไม่ใช่เหรอ ไม่พอใจเหรอ?" เต้ยักคิ้วเชิงขู่ผู้เป็นครู ได้หมารับใช้ทั้งทีต้องเลี้ยงให้เชื่อง
"ปะ...ป่าว เธอจะเรียกครูว่าอะไรก็เรียกเถอะ อย่าเรียกให้คนอื่นได้ยินก็พอ"
"พรุ่งนี้เอาโทรศัพท์มาให้ผมด้วย แล้วก็เบียร์กระป๋องนึง"
"เดี๋ยวนะ เธอดื่มเป็นแล้วเหรอ"
"ผมกินตั้งแต่ม.1ละ...ถ้าลืมความลับครูแตกแน่"
"โอเคๆตกลง"
"ถ้างั้นไสหัวไปได้แล้วไอ้หมา"
"ดะ...ดะเดี๋ยวก่อน"
"อะไรอีก?"
"คือครูยอมทำตามเธอทุกอย่างแล้ว ครูจะยังได้...เอ่อ...ได้..." ครูนพมองต่ำไปที่เป้าของลูกศิษย์หน้าแดงอย่างเขินอายและเสียศักดิ์ศรีอย่างมาก
"โห่ครูนี่มันโรคจิตได้โล่จริงๆวะ เห็นแล้วผมโคตรขยะแขยงเลย...แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถือว่าให้รางวัลหมามันหน่อยแล้วกัน...คลานสี่ขามาดมดิ"
สิ้นคำพูดครูนพหรือชื่อใหม่ไอ้หมานพ ก็ค่อยๆย่อตัวลงเป็นท่าคลานเข่ามาที่หน้าลูกศิษย์ตัวเอง เพียงแค่เข้าใกล้กลิ่นเหงื่อเด็กม.3ก็ลอยทะลุชุดลูกเสือมาทักทาอย่างหอมกรุ่น มันไม่ใช่กลิ่นที่ฉุนเหม็น แต่เป็นฟีโรโมนของเด็กผู้ชายสดใหม่ มันหอมและยั่วยวนผู้เป็นครูอย่างมาก กลิ่นเป้ากางเกงนายเต้ก็ไม่ต่างอะไรจากยาเสพติดสำหรับครูนพ เขากดจมูกลงไปอย่างรวดเร็วพร้อมสูดดมความหอมเข้าร่างกาย
"ใจเย็นๆไอ้หมานพ ค่อยๆดม"
เสียงหายใจหอบถี่ของครูนพทำให้นายเต้รู้สึกขำเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่ากลิ่นหำของเขาจะทำให้คนๆนึงชอบขนาดนี้
"หอมไหม? ผมพึ่งไปเตะบอลมา เหงื่อเปียกยันไข่เลย"
ครูนพพยักหัวทันทีทั้งๆที่ใบหน้าเบียดอยู่ที่เป้ากางเกงลูกเสือ
"ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าพวกโรคจิตอย่างครูทำไมถึงชอบความสกปรกกันจัง หำเหม็นๆเนี่ยชอบกันจริงๆ"
"หอม...หอมที่สุดเลย...อืมมมม"
"พอละ จะอ้วก" เต้เดินถอยหลังออกมาทันที เพราะจมูกของครูนพมันเสียดสีกับหำด้านในจนเริ่มจะแข็งตัว "ถ้าอยากอมอีกก็ทำหน้าที่คนใช้ให้ดีๆ เผื่อผมจะให้ดมข้างใน" สิ้นคำพูดของเต้ครูนพก็ทำหน้าอย่างมีความหวัง รับบทเป็นหมารับใช้อย่างสมบูรณ์แบบ
วันถัดมาในช่วงเช้ามีการเรียนเรื่องเข็มทิศและการศึกษาแผนที่ เหล่าลูกเสือต่างอ้าปากหาวนอนกันเป็นแทบๆ แต่พอแจ้งว่าช่วงบ่ายจะมีการออกเดินสำรวจก็ตื่นเต้นกันขึ้นมาทันที เพราะจะได้ออกนอกรั้วโรงเรียน
ทว่าก็มีลูกเสือหนึ่งคนที่แอบไปคลุกตัวอยู่ในห้องน้ำตลอดช่วงเช้า เพราะตนได้โทรศัพท์มือถือคืนมาจากครูนพ จึงแอบเล่นอย่างไม่สนใจอะไร ปกติเด็กวัยกลัดมันอย่างเต้ชักว่าววันละครั้งอยู่แล้ว เมื่อได้มือถือคืนมาก็ไม่รอช้าเปิดคลิปและสนองความเงี่ยนของตัวเอง
ด้วยความที่เขาลืมให้ครูนพเอาที่ชาร์จแบตมาด้วย แบตมือถือจึงอยู่ได้แค่ช่วงเช้าเท่านั้น
"มึงหายไปไหนมาวะไอ้เต้ นอนหลับในห้องน้ำเหรอ?" แมนถาม เมื่อเห็นเพื่อนกลับมาในตอนที่เสร็จกิจกรรมแล้ว
"ก็กูขึ้เกียจ"
"เดี๋ยวครูนพก็ด่ามึงหรอก"
"หึ! กูไม่กลัวหรอก"
ก่อนจะพักเที่ยง ครูแต่ละหมู่ได้นำอุปกรณ์สำคัญมาแจกให้ลูกเสือทุกคน นั้นก็คือไม้ง่ามสีแดง เพราะช่วงบ่ายจะเป็นการเดินสำรวจและจะมีการแนะนำประโยชน์ของไม้ง่ามในภายหลัง
"ห้ามทำหาย และห้ามใช้ตีกันเองเด็ดขาด" ครูนพกล่าว
"ถ้าตีกันเองไม่ได้ เอาไปตีหมาได้ไหมครับ" เต้เน้นตรงกับว่าหมาพร้อมจ้องที่ใบหน้าของครูนพ เจ้าตัวกระแอมเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาไป
"ไม่ได้เหมือนกัน"
"มึงถามอะไรของมึงวะไอ้เต้" แมนกระซิบถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"เอ้าก็เผื่อตอนไปเดินสำรวจ หมามันวิ่งมากัดมาดม จะใช้ไม้ง่ามไล่ไม่ได้เลยเหรอ?" เต้พูดต่อ ทำเอาลูกเสือในหมู่ต่างงุนงงกับคำพูดคลุมเคลือ
"เอาล่ะๆ ไปพักเที่ยงได้ บ่ายโมงตรงเช็คชื่อหน้าเต้นท์นะ" ครูนพตัดบทและปล่อยหมู่6ไปทานข้าว
เต้อาศัยจังหวะที่ทุกคนหันหลัง กระซิบกับครูนพสองคนพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือให้ "เอาไปชาร์จแบตให้เต็ม หลังสองทุ่มไปเจอกันที่ห้องเรียน เอาชาร์จมาให้ด้วย แล้วอย่าลืมเบียร์นะไอ้หมานพ ไม่งั้นได้เป็นหมาโดนไม้ง่ามฟาดแน่!"
หลังเหล่าลูกเสืออิ่มท้องเติมพลังเต็มที่ก็ถึงเวลาจะได้ออกนอกรั้วโรงเรียน การเดินสำรวจครั้งนี้จะเดินเป็นแถวตรงยาว โดยหัวแถวจะเริ่มจากหมู่1ไล่ไปจนถึงหมู่8 ครูประจำหมู่จะคอยเดินขนาบข้างเพื่อดูแลให้ทั่วถึง จุดหมายคือป่าหลังโรงเรียนระยะทางไป-กลับประมาณ4กิโล มีจุดพัก4จุด ที่พวกคุณครูได้เตรียมสถานที่ไว้เรียบร้อยแล้ว เพื่อให้ลูกเสือพักและรับฟังการบรรยาณข้อมูลที่เป็นประโยชน์
"โคตรร้อนเลยวะ ต้นไม้เยอะขนาดนี้ยังบังแดดไม่ค่อยได้" เก่งว่าพลางปาดเหงื่อบนหน้าผาก ไม่ต่างจากลูกเสือคนอื่นๆ ช่วงบ่ายในหน้าร้อน อากาศจะอบอ้าวเป็นพิเศษแม้จะในป่าก็ตาม
"ไอ้เต้ มึงไม่เหนื่อยเหรอวะ เหงื่อไม่เห็นออก"
"อ่อนว่ะ กูออกกำลังกายบ่อย"
"พูดจาน่าเอาไม้ฟาดปาก" แมนกับเก่งทำหน้าหมั่นไส้เพื่อนตนเอง
ทว่าความจริงแล้ว เวลาลับตาคน เต้ได้น้ำเย็นๆจากครูนพ และผ้าเย็นคอยซับเหงื่อให้ตลอดทาง เต้คอยชี้นิ้วสั่งครูนพทุกวินาทีเวลาตนเองรู้สึกไม่สบาย ถ้าไม่เกรงใจคงจะให้ครูนพแบกตลอดทาง ติดที่ว่าเขาเป็นผู้ชายทำตัวสำออยไม่เป็น
"ปวดเยี่ยววะ แถวนี้มีห้องน้ำป่ะวะ" แมนพูดขึ้น
"มึงนี่ก็พูดไม่คิด ใครมันจะสร้างห้องน้ำไว้ในป่าให้มึง ลองถามครูนพดู" เก่งตอบ
"เออเดี๋ยวกูมา" ว่าแล้วแมนก็ลุกขึ้นไปหาครูประจำหมู่ตัวเอง และกลับมาบอกเพื่อน "ครูนพบอกแถวนี้ไม่มีห้องน้ำ เลยจะพาไปเยี่ยวตรงนู้นให้มันไกลๆคนหน่อย ครูถามว่ามีใครปวดไหม? จะได้ไปทีเดียว"
"ไม่ปวด" เก่งบอก
"กูปวด กูไปด้วย" เต้พูดต่อ จึงมีแค่แมนและเต้ที่เดินไปฉี่
ครูนพพาเด็กทั้งมาไกลจากเส้นทางเดินพอสมควร ก่อนจะบอกให้เด็กทั้งสองฉี่ตามสบาย ด้วยความที่เป็นเด็กผู้ชายความเขินอายกันจึงไม่มี แมนรูดซิปและยืนฉี่อย่างสบายใจ แต่ก็สงสัยว่าทำไมเต้ไม่ฉี่ด้วย
"รอไรวะไอ้เต้ ไม่ปวดแล้วอ๋อ?"
"กูรอมึงฉี่เสร็จก่อน เดี๋ยวมึงแอบดูหำใหญ่ๆของกู" เต้พูดขำๆ แต่มันก็ไม่เป็นเรื่องจริง เพราะเขาแค่จะกลบเกลื่อนจุดประสงค์ที่แท้จริงเท่านั้น
"ถุย! ใครจะอยากดู" แมนว่าเสร็จก็รูดซิปเดินหนี
"อ้าวแล้วเต้ล่ะ?" ครูนพถามเมื่อเห็นนายแมนเดินกลับมาคนเดียว
"มันลีลาอะครู มันบอกกลัวผมเห็นหำมัน"
ครูนพไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เขาก็สังเกตเห็นว่าเต้กวักมือเรียกเขาและทำสัญญาณมือว่าให้ไอ้แมนกลับไปก่อน แม้จะไม่รู้ว่านายเต้จะต้องการอะไร แต่เขาก็ทำเนียนตามน้ำไป
"เธอเดินกลับไปก่อนได้เลย เดี๋ยวครูพานายเต้กลับไปเอง จำทางได้ใช่ไหม?"
"ได้ครู งั้นผมไปก่อนนะ" แมนพยักหน้าก่อนจะเดินหายไป
ครูนพได้จังหวะจึงเดินไปหานายเต้ ที่ยืนรออยู่
"เธอมีอะไรจะพูดเหรอ?"
"ป่าวผมจะเยี่ยว"
"แล้วให้ครูมาทำไม"
"ผมอยากเยี่ยวใส่ปากครู"
"หะ...หะ?"
"ได้ป่ะ? พวกโรคจิตแบบครูชอบแนวนี้ไม่ใช่เหรอ ครูจะได้เห็นหำผมฟรีๆเลยนะ" เต้พูดพลางรูดซิปกางเกงลูกเสือลง บ่งบอกว่าพูดจริงและจะทำจริง เขาอยากจะรู้ว่าครูนพยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้จริงรึเปล่า
แทนที่ครูนพจะปฏิเสธกลับคุกเข่าและอ้าปากตรงหน้าลูกศิษย์ตัวเองอย่างรู้งาน เพราะในใจลึกๆของครูนพก็อยากทำแบบนี้มาเหมือนกัน
"ว่าง่ายสอนง่ายจริงๆไอ้หมาตัวนี้" ว่าแล้วเต้ก็งัดควยออกมาชี้ไปที่ปากครูนพ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำอุ่นๆออกมาจนท่วมปาก ครูนพเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เลอะชุดลูกเสือของตัวเอง แต่นายเต้ก็ชั่วร้ายจับปลายควยฉี่ใส่ตัวครูนพด้วย จนเปียกเป็นดวงๆ น้ำส่วนใหญ่ไหลลงไปที่พื้น แต่บางส่วนครูนพก็กลืนลงไปในร่างกายอย่างช่วยไม่ได้ รสชาติอาจจะไม่ได้ดีอย่างที่คิด แต่กลิ่นคล้ายกับที่ติดอยู่ในกางเกงในนายเต้ที่เคยดมไม่ไม่ผิด แต่การได้เห็นควยลูกศิษย์ที่ตัวเองคลั่งใคร่มันก็เพียงพอแล้ว
"ครูรู้ไหม? ตั้งแต่เกินมาครั้งนี้เป็นการเยี่ยวที่สะใจที่สุดสำหรับผมเลย ตอนนี้ปากครูกับตัวครูมีแต่กลิ่นเยี่ยวผม แก้ตัวกับคนอื่นเอาเองนะ ตอนกลับไปน่ะ" นายเต้ว่าอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะสบัดปลายหัวเล็กน้อยและเก็บควยเข้ากางเกง
ครูนพเช็ดเนื้อเช็ดตัวด้วยน้ำที่พกมาและพานายเต้เดินกลับอย่างรวดเร็ว เพราะเดี๋ยวคนอื่นสงสัย
"ไอ้เต้ ครูนพไปทำไรมาวะ ทำไมเสื้อเปียกแบบนั้น" เก่งขมวดคิ้วถาม เช่นเดียวกับสายตาลูกเสือคนอื่นๆที่มองครูนพอย่างสงสัย แต่ทุกคนก็คิดเป็นเสียงเดียวกันว่าน้ำหกใส่ ไม่ก็เหงื่อออกจนเปียกเท่านั้น
"กูเยี่ยวใส่ครูนพเองแหละ โหดป่ะ?"
"ถุย! ตลกละมึง" นายเก่งว่าพลางตบกระบาลเพื่อนไปนึงทีและเลิกสนใจ
คนที่ได้ยินต่างก็คิดว่านายเต้พูดเล่นร้อยเปอร์เซ็นต์ ทว่ามันคือเรื่องจริง...
การเดินสำรวจจบลงท่ามกลางเสียงบ่นเหนื่อยของเหล่าลูกเสือ ทางโรงเรียนได้เตรียมอาหารเย็นไว้พร้อมเป็นของปลอบใจ แต่อย่างที่รู้ว่าการเดินสำรวจไม่ได้มีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ยังมีเส้นทางที่เหล่าครูจัดเตรียมเอาไว้เพื่อการศึกษาในวันต่อๆไป
ตกกลางคืนเหล่าลูกเสือก็ทยอยไปอาบน้ำกันจนเหลือนายเต้ที่ยังใส่ชุดเดิมนอนเล่นในเต้นท์
"เมื่อไหร่จะไปอาบน้ำวะไอ้เต้" เก่งถาม
"รอคนอาบหมดก่อน กูชอบอาบเงียบๆ"
"แน่ะ จะแอบชักว่าวอะดิ กูรู้นะะ"
"แล้วตั้งแต่อยู่ค่ายมามึงชักยัง?"
"ยังดิ อยู่ท่ามกลางผู้ชายเหม็นเหงื่อทุกวันจะมีอารมณ์ได้ไงวะ ถ้าได้มือถือเปิดคลิปดูว่าไปอย่าง"
"มึงล่ะไอ้แมน?" เต้หันไปถามต่อ
"เมื่อกี้ตอนอาบน้ำกูก็พึ่งชักไปทีนึง"
"มันต้องอย่างงี้ดิวะเพื่อนกู ไอ้เก่งแม่งอ่อนหัด" เต้ว่าพลางกอดคอแมนเยาะเย้ยเก่ง
"จ้าาาา ไอ้พวกขี้เงี่ยน"
ทั้งสามคนคุยกันสักพักเต้ก็เห็นว่าข้างนอกเริ่มเงียบ จึงขนของเดินออกจากเต้นท์ไป
เต้ตรงไปที่อาคารเรียนและห้องเรียนตัวเองที่ที่นัดครูนพไว้ พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นครูนพนั่งรออยู่แล้ว
"ครูชาร์จโทรศัพทให้เธอแล้ว ที่ชาร์จด้วย แล้วก็เบียร์ที่เธอสั่ง" ครูนพรีบนำของมาให้ลูกศิษย์ทันที เต้คว้ากระป๋องเบียร์มาเปิดยกดื่มทันที เด็กหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้และสั่งให้ครูนพนั่งกับพื้นพร้อมยกเท้าทั้งสองข้างพาดไว้ที่ตักครู
"อ้าาา! โคตรชดชื่นเลย ว่าแต่ครูยังไม่เปลี่ยนชุดอีกเหรอ? เยี่ยวผมมันก็หอมใช่ไหมล่ะ?"
"อะ...อืม"
"ตอบแบบไม่คิดเลยนะไอ้หมาโรคจิต...ถอดร้องเท้าให้หน่อยสองข้างเลย" เต้กระดกเบียร์มองผู้เป็นครูถอดร้องเท้าสีน้ำตาลของตน เขาแอบเห็นครูนพสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เพื่อดมกลิ่นเท้าของเขา เต้ไม่เข้าใจว่ากลิ่นเหม็นๆมันจะหอมอะไรนักหนา ขนาดเขาอยู่ห่างจากเท้าตัวเองยังได้กลิ่นอับที่เหม็นสุดๆ "ใครให้ดมไม่ทราบ บอกให้ถอดเฉยๆ"
"คะ...ครูแค่หายใจเฉยๆ"
"ถ้าโกหกจะยกเท้าหนีนะ"
"กะ...ก็ได้...ครูแอบเท้าเธอ"
"ถอดถุงเท้าต่อเลย ให้ไว" ว่าแล้วครูนพก็รีบถอดอย่างรวดเร็ว กลิ่นอับเท้าของเด็กม.3ชายแท้ตีขึ้นจมูก ทั้งหอมทั้งยั่วยวน จนอยากจะก้มหน้าลงไปสูดดมใกล้ๆ
"เอาไปซักให้ด้วยนะ ขอสะอาดๆ จะห้ามว่าอย่าแอบดมครูก็คงจะทำไม่ได้ รีบๆดมก่อนจะซักละ"
"ขะ...ขอบใจนะ"
"ถุงนี้ด้วย" เต้วางถุงพลาสติกถุงใหญ่บนตักครูนพ "ในนี้มีกางเกงใน ชุดลูกเสือ ชุดลำลอง แล้วก็ถุงเท้าอีกหลายคู่ให้ครูซัก ความจริงผมยังไม่ได้ซักสักตัวตั้งแต่อยู่ค่ายมา แกล้งบอกเพื่อนไปซักเฉยๆแต่แค่สบัดๆเอา เชิญเอาไปดมให้พอใจเลย เป็นของรางวัลสำหรับวันนี้" ว่าแล้วเต้ก็ถอดกางเกงลูกเสือออก ตามด้วยกางเกงในที่ใส่อยู่ โยนให้ครูนพ "ตัวนี้ด้วย"
ครูนพแสดงสีหน้าดีใจอย่างชัดเจน และไม่รีรอที่จะสูดดมกางเกงในที่ถอดมาสดๆจากลูกศิษย์ จากที่ต้องแอบไปขโมยมาดมอย่างลับๆ ตอนนี้เจ้าของเอามาเสิร์ฟทุกอย่างให้ถึงที ช่างเยี่ยมยอดอะไรแบบนี้!
"นี่มันคราบน้ำอสุจิ...ใช่ไหม?" ครูนพถามเมื่อสังเกตเห็นตรงเป้ามีรอยแข็งๆขาวๆอยู่
"ใช่ วันนี้ตอนเช้าดูคลิปแล้วชักว่าวไป ไม่ได้ชักตั้งหลายวัน น้ำพุ่งเป็นน้ำตกเลย"
"จริงๆแล้ว...เธอให้ครูช่วยก็ได้นะ"
"ได้คืบจะเอาศอกเหรอไอ้หมานพ อยากอมควยลูกศิษย์ตัวเองด้วย?"
"มันกะ...ก็แล้วแต่เธอ ครูไม่ได้บังคับ"
"ได้! หลับตาแล้วอ้าปากดิ"
"จะ...จริงเหรอ"
"เร็วดิ ก่อนผมจะเปลี่ยนใจ"
ครูนพรีบทำตามที่เต้สั่งทันที กว่าจากที่คิดว่าจะเป็นหัวควยของลูกศิษย์ แต่มันกลับเป็นหัวนิ้วโป้งเท้าแทน
"ดูดนิ้วโป้งตีนผมไปก่อนเถอะ!" หลังจากที่เต้ยัดนิ้วเท้าเข้าไปในปากครูนพ จากที่คิดว่าครูนพจะถอยหนี แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือแรงดูดจากปากครูนพ ที่ดูดตีนลูกศิษย์อย่างเมามัน
เด็กหนุ่มถึงกับอึ้งเล็กน้อย แต่ก็ปล่อยให้ครูนพดูดไปอย่างไม่พูดอะไร แถมลึกๆในใจมันกลับรู้สึกดีอย่างแปลกประหลาด เขารู้สึกได้ว่าหำในกางเกงเริ่มแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆอย่างห้ามไม่ได้ เด็กหนุ่มจึงรีบดึงนิ้วโป้งเท้าออกมาและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
"พอละ เห็นละทุเรศตาจริงๆ...พรุ่งนี้เอาเบียร์มาอีก ขนมกับน้ำอัดลมด้วย เข้าใจไหมไอ้หมา"
"อะ...โอเค"
เต้เดินออกจากห้องเรียนไปทิ้งให้ครูนพนั่งอย่างงุนงง ก่อนจะเปิดถุงพลาสติกดมเสื้อผ้าของลูกศิษย์อย่างมีความสุข
...โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-12-9 15:18:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-12-9 15:30:08
โพสต์ 2022-12-9 16:04:38
โพสต์ 2022-12-9 17:11:48
โพสต์ 2022-12-9 17:13:16
โพสต์ 2022-12-14 02:46:07