เมื่อหัวใจหลงลืม

konbannok

--เมื่อหัวใจหลงลืม--

ในขณะที่เราอยู่กับเพื่อน

เราสนุก..เราพูดคุยกันได้ทั้งวันทั้งคืน

สรรพเพเหระ..ดั่งว่าโลกนี้มีเพียงมิตรภาพผองเพื่อนและตัวกู

กับเพื่อนเรามักมีเวลาให้เสมอ

..............

ในขณะเดียวกัน

คุณจะรู้ไหม

ว่ามีหัวใจอีกดวงหนึ่งรอคอย

คุณบอกว่าคุณรักเขา

แต่การกระทำของคุณ..เพียงพอแล้วหรือยัง

...............

ความรัก..ก็เหมือนกับต้นไม้

ที่ต้องการ..การเอาใจใส่ดูแลรดน้ำทุกวัน

กำลังใจ..ที่เติมให้แก่กัน

ความรู้สึกดีดี..ที่มีให้กันทุกวัน

คำพูด..แค่เพียงวันละหนึ่งคำ

แต่มันกลับเติมเต็มให้หัวใจดวงหนึ่ง

มีเรี่ยวแรงพอกับการอยู่ต่อไป

ต้นไม้ขาดน้ำ..มันก็เฉา

หัวใจขาดความรัก..และกำลังใจไม่นานก็คงตาย

................

หากคุณรักใครสักคน

อย่าพยายามปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว

เกินหนึ่งวัน..

ซึ่งเวลาที่สูญเสียไปมันก็มากเกินพอ

ไม่มีใครมีชีวิตเกินร้อยปีมากนักหรอก

เพราะในเมื่อคุณเอาเขาเข้ามาอยู่ในหัวใจ

ก็ต้องดูแลเขาให้ดี

อย่าปล่อยให้เขารู้สึกเคว้งคว้าง

ราวกับว่า..มีคนรักก็เหมือนไม่มี

................
ทุกวันที่ผ่านไป

อะไรๆ ต่างไม่แน่นอน

วันนี้..พรุ่งนี้..ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

การพลัดพราก..

อาจจะยังมีลมหายใจ

หรือไร้ซึ่งลมหายใจ

ล้วนแต่เป็นวิถีที่ทุกคนต้องพบเจอ

สิ่งสำคัญ..วันนี้

เราได้บอกรัก..และทำดีกับคนรักมากน้อยแค่ไหน

อย่าคิดว่าไม่สำคัญ

เพราะวันต่อไป..

เราไม่รู้ว่า..จะมีโอกาสนั้นอีกหรือเปล่า

........

อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของคนที่เรารักและรักเรา

อย่าเอามาตรฐานของตัวเองมาเป็นที่ตั้งของคำว่า..เพียงพอ

จงเอาใจคนรักมาใส่ใจเรา

เมื่อใจสองดวงกลายเป็นหนึ่งเดียว

คุณจะรู้ว่า..ความรัก

ไม่ใช่แค่เรื่องล้อเล่นและฉาบฉวยไปวันๆ

............

อย่าหลงลืมบ่อยนัก

กับการรดน้ำ..เติมกำลังใจ

เพราะถ้าวันใดที่คุณเผลอลืม

ความรักของคุณจะเฉา

และที่สุดมันจะแห้งตาย

ตาย..อย่างจีรัง


nungning

เค

วันนี้ใยมาแนวนี้ละคับ