หลังจากไกรเดินตามหลังชัยเข้ามาในห้องนอนสุดหรูหราของโรงแรมได้ไม่ทันไร แสงไฟจากที่เคยส่องแสงสว่างไสวภายในห้อง มันก็ถูกปิดลงด้วยน้ำมือของใครบางคน เขาเลยได้สบตากับไอ้ชัยที่หันมามองเขาด้วยความสงสัยท่ามกลางความมืดสลัว
ในนัยน์ตาดำสนิทคู่นั้นของมัน มันก็แสดงอาการตื่นตกใจมาให้เห็น
ถึงมันจะเลือนลางจนแทบจับผิดไม่ได้ก็เถอะ..
แต่การได้เห็นมันแบบนี้ครั้งแรก ไกรก็หลุดยิ้มมา ขณะเดียวกันเขาก็เอ่ยถามมันอย่างยียวน "อย่าบอกนะว่านี่คือครั้งแรกของมึง?"
นั่นเลยทำให้เขาได้สายตาถลึงมองค้อนของมัน ซึ่งเป็นนาทีเดียวกับที่ไหล่ข้างซ้ายเขาถูกมือของคนอีกคนแตะลงมาพอดี
ก่อนจะตามด้วยเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมา "คราวนี้ใครรับเหรอ ซัยใช่ไหม เห็นนายไม่ได้บอกอะไรเลย" แล้วไกรก็ต้องเบิกตามองไอ้ชัยด้วยความตกใจ เพราะเขาไม่คิดเลยว่าแมนๆ อย่างมันจะเป็นรับให้ผู้ชายด้วยกันกระแทกรูของมัน
"ไม่ครับ ผมไม่เคยรับ แต่ถ้าเป็นฝ่ายเย็*พอได้อยู่ครับ ถึงผมจะไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าไหร่ก็เถอะ" คราวนี้เขาต้องเบิกตากว้างกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำพูดของมัน ในใจก็นึกอยากตบบ้องหูตัวเองสักที เพราะเขากลัวเหลือเกินว่าจะได้ยินผิด
ทว่าพอได้เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความประหม่า และอาการที่มันยืนกำมือแน่นของมัน
ไกรก็เริ่มเข้าใจแล้วว่านี่คือครั้งแรกของไอ้ชัยที่มันรับงานแน่นอน
"อ่าว แล้วทีนี้จะทำไงดี ไกรเขาก็เป็นรุก นายเองก็รุก ฉันเป็นรุกเหมือนกัน" ไกรที่คิดตามคำพูดของคนที่ยืนข้างกายพร้อมวางมือบนไหล่ของเขา เขาพยักหน้าหงึกๆ ตามอย่างเห็นด้วย
ในเวลาเดียวกันเขาก็คิดหาทางออกไปด้วย
ถ้าผู้ว่าจ้างไม่หารับอีกคนหนึ่งมา มันก็ต้องมีใครคนหนึ่งในสามคนของพวกเขาเป็นรับ
"งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ใครรับวันนี้ ฉันให้เงินเพิ่มอีกสามเท่า เพราะฉันเองก็ขี้เกียจหารับล่ำๆ แบบพวกนายมา กว่าจะหาคนหน้าตาดีๆ เจออีก" สิ้นเสียงทุ้มนั้น เขากับไอ้ชัยมองหน้ากันตาปริบๆ
และแน่นอนว่า เขาไม่ลืมส่งสัญญาณไปว่า ‘กูไม่รับ’ แน่นอน
ส่วนไอ้ชัยน่ะเหรอ..
มันจ้องเขามาด้วยสายตากังวลและประหม่าอย่างชัดเจน สองมือที่แนบข้างลำตัวของมัน
ไอ้ชัยก็กำเข้าหากันแน่น ริมฝีปากสีอ่อนจนเกือบซีดก็เม้มจนเป็นเส้นตรง
ท่าทางที่มันแสดงออกมา ไกรแทบลืมไปหมดว่าพวกเขาสองคนเป็นศัตรูหัวใจกันและกัน แถมเขาก็กำลังเอ่ยอาสาเป็นรับให้เองด้วยความสงสาร
แต่ว่าไอ้ชัยมันดันพูดขึ้นมาเสียก่อนว่า “ครับ เดี๋ยวผมรับเอง..”
ไกรที่พึ่งเห็นคนไม่ค่อยยอมลงให้ใครมาก่อนอย่างไอ้ชัยจะยอมเสียศักดิ์ศรีเพื่อเงินหลักพันหรือหลักหมื่น เขายืนนิ่งสบตากับมันด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึก
จนเป็นมันเองที่หลบสายตาของเขาไป เขาเลยรู้สึกสงสัยมันขึ้นมาว่าเพราะอะไร
เพราะอะไรถึงมันต้องยอมทำแบบนี้..
เพราะเขามั่นใจเลยว่า คนอย่างมันต่อให้ไม่มีกินแค่ไหน มันไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน
แถมคนอย่างไอ้ชัยน่ะ มันรักศักดิ์ศรีตัวเองยิ่งกว่าอะไร
แล้วทำไมเขาถึงรู้เรื่องของมันดีน่ะเหรอ..
ก็เพราะเขาว่าเป็นคู่กัดกับมันมาหลายเดือนตั้งแต่มันย้ายมาทำงานก่อสร้างที่นี่น่ะสิ!
แถมยังต่อยตีกันทุกครั้งที่เจอหน้านั่นอีก
แล้วต่อให้มันฝ่ายแพ้ต่อเขากี่ครั้ง มันก็ไม่เคยลืมคำขู่ที่เต็มไปด้วยความเคลียดแค้นที่เขาทำลายศักดิ์ศรีของมัน
“ไปสิ ไปทำกับชัยให้ฉันดูหน่อย ส่วนเรื่องความบริสุทธิ์ของเขา ฉันยกให้นายเลยไกร..” เสียงกระซิบกระซาบข้างหูพร้อมแรงตบไหล่เบาๆ
มันทำให้ไกรหลุดจากภวังค์ความคิดตัวเอง ก่อนเขาจะมองฝรั่งหัวทองที่ไปอยู่ข้างหลังตอนไหนไม่รู้ และที่สำคัญกำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแก้มของพวกเขาสองคนเสียดสีกันเบาๆ
ไกรมีคำถามมากมายที่อยากเอ่ยถามคนจ้างงานครั้งนี้
แต่ริมฝีปากกลับปิดสนิท สุดท้ายก็ทำได้แค่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางเดินไปหาชัยที่ยืนนิ่งอยู่กับที่โดยไม่หันมามองเขาที่กำลังเดินไปหา
จนกระทั่งเขาหยุดตรงหน้ามัน มันถึงจะเหลือบตามาสบตากัน
เวลานี้ไกรไม่อยากพูดอะไร เขาทำเพียงเอื้อมมือไปแตะไหล่กว้างทั้งสองข้างและแน่นไปด้วยมัดกล้ามของมันผ่านเนื้อผ้าพร้อมออกแรงดันให้ชัยมันเดินถอยหลังไป
“ไอ้ไกร..” ทุ้มเสียงต่ำของไอ้ชัยที่เรียกเขาแผ่วเบา เขาเลยขานรับในลำคอกลับไป สายตาก็คอยสบกับนัยน์ตาสั่นระริกของมัน “เบาๆ นะเว้ย กูไม่เคย”
โถ่ เขาคิดว่ามีเรื่องอะไร..
ทว่าพอได้ยินมันพูดมาแบบนี้ เขาก็รู้สึกโล่งใจที่มันไม่กังวลอะไรมากมายขนาดนั้น ก่อนจะผลักมันลงบนเตียงทันทีที่ดันมันมาถึงปลายเตียง
มันจึงทำให้เขาได้รับเสียงโวยวายจากมันมา "ไอ้เหี้ย จุกนะเว้ย ผลักกูลงมาได้!" ไกรแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงนั้น
แถมเขายังทิ้งตัวลงไปนอนทับมันที่นอนแผ่สองสลึงด้วยใบหน้าเหยเก
"อึก.." เสียงร้องที่ร้องมาด้วยความจุก มันดังมาพร้อมกับฝ่ามืออรหันต์ที่ตบหัวของเขา
แรงตบหัวที่ตบมาอย่างไม่ยั้งแรง ไกรเหมือนเห็นสวรรค์อยู่ร่ำไรเลยส่งเสียงขู่ "เดี๋ยวกูจับกระแทกให้รูฉีกเลย" แล้วนั่นก็ทำให้เขาได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆ ในลำคอจากคนที่คอยเอาแต่จ้องมาพวกเขาสองคนมาโดยตลอด
คราวนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เขากับชัยสบตากันตาปริบๆ
ก่อนไอ้ชัยมันจะเบือนหน้าหนีเขา แล้วอ้าปากถามอีกคนที่ไม่ได้เข้ามาร่วมวงด้วย "คุณไม่ทำเหรอครับ?" ในตอนไอ้ชัยหันไปมองทางอื่นเพื่อหลบหน้าเขา
มันทำให้เขาที่มองอยู่ได้เห็นใบหน้าด้านข้างที่เห็นสันจมูกและสันกลามได้อย่างชัดเจนของมัน
นั่นเลยทำให้เขาเผลอมองดวงหน้าหล่อเหลาของชัยด้วยความหลงใหล แม้สถานที่ในตอนนี้มันสลัวและเห็นได้อย่างเลือนรางก็เถอะ
แต่ว่ายิ่งได้เห็นเลือนรางมากเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันหน้ากวนตีนของไอ้ชัยที่ได้เห็นทุกวัน หรือตอนไปหยอดคำหวานให้ลูกสาวร้านข้าวแกงของป้าพร
ตอนนี้มันกลับมีเสน่ห์ยากจะอธิบายเป็นคำพูดออกมา
ยิ่งดวงตาของมันในตอนนี้หลุบตาลงจนทำให้เปลือกตาของมันเกือบปิด
ไกรที่ทั้งรู้สึกสงสารทั้งถูกมันล่อลวง เขาขยับใบหน้าตัวเองลงไปจนริมฝีปากของเขาแตะที่สันกลามของชัย
ไอ้ชัยที่อยู่ด้านล่างและโดนเขาทำตัวรุ่มร่ามใส่ มันก็สะดุ้งเบาๆ ทั้งยังหันกลับมาถลึงตาให้
ท่าทางเหมือนกับแมวน้อยขนสีดำที่ขู่ฟ่อของชัย เขาถึงกับยิ้มกริ่ม
แล้วก่อนที่เขาจะเอ่ยหยอกมันไป ฝรั่งที่จ้างพวกเขาสองคนมา อีกคนก็พูดขึ้นมาขัดจังหวะ "แน่นอนว่าฉันทำ แต่อยากให้ไกรเขาทำก่อนน่ะ ของฉันมันใหญ่เกินไป แถมค่อนข้าง ‘พิเศษ’ กว่าแท่งอื่น”
การโดนเสียดสีถึงขนาดของความเป็นชาย ไกรอดไม่ได้ที่จะไม่เบ้ปากลง
ยิ่งได้ฟังถึงคำ ‘พิเศษ’ กว่าแท่งอื่นของนายจ้างงานในครั้งนี้
ไกรเลยไม่รีรอจะโชว์ความใหญ่ของตัวเอง เพราะจากเขากำลังคร่อมชัยอยู่ใต้ร่าง เขาก็รีบดีดตัวออกจากไอ้ชัยเพื่อมาถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่มาของตัวเองออก
ซึ่งทันทีที่กายเปลือยเปล่า เสียงร้อง ‘ว้าว’ ก็ดังมาจากคนข้างๆ กายอย่างฝรั่งตาน้ำข้าวนั่น
ถึงแม้ไกรน้อยเขาในตอนนี้มันจะยังไม่แข็งตัวโชว์ความอลังการ ทว่ามันยังคงความใหญ่โตและอวบอ้วนเอาไว้ให้คนอื่นตกตะลึงกับขนาดที่เขาภูมิใจมาตลอด
ยิ่งได้ยินเสียงจากฝรั่งที่บอกว่าตัวเองใหญ่นักหนา เขาก็ยิ่งแอ่นเอวไปข้างหน้าอย่างภาคภูมิ
นั่นเลยทำให้เขาได้รับคำชมจากอีกฝ่าย “ของนายใหญ่เกินชายเอเชียไปเลยนะเนี่ย!”
ไกรที่อดยืนตวัดแกว่งงวงช้างตรงกลางหว่างขาไปมา พร้อมคิดในใจกับตัวเองไปด้วยไม่ได้ : แน่นอนว่าของกูใหญ่ไม่แพ้มึงเลยใช่ไหม ฮ่าๆ!