เดกอะไรวะ..น่ารักเปนบ้า ตอนที่7

freesex

ตอน อะไรอยู่ท้ายรถ?
วันนี้ไอ้ตัวแห้งหน้าบูดแต่เช้าเลยครับแต่จะพูดให้ถูกต้องบอกว่ามันหน้าบูดมาตั้งแต่เมื่อคืนและไม่ใช่อะไรหรอกครับก็เรื่องผลการประกวดดนตรีนั่นแหละสรุปปี้นี้มันก็ชวดอีกและได้ที่สองเหมือนเดิม

“จะเซ็งอะไรหนักหนา”ผมบ่นให้มันมันบ้างเพราะทนฟังมันบ่นไม่ไหว ดูท่ามันจะตายให้ได้

“วอวิกแวมพายกูอ่ะ ลอยไปแล้วนะมึง”หมายถึงเบสตัวใหม่ที่มันอยากได้ครับมันเคยเล่าให้ฟังว่ามัน

ขอแม่ซื้อเบสตัวใหม่แต่แม่มันบอกว่าอยากได้รางวัลต้องมีผลงาน มันเลยเสนอแม่ไปว่าถ้ามันชนะปีนี้

แม่ต้องถอยตัวใหม่ให้มัน ก็เป้นอันตกลงกัน มันหวังไว้มากเลยครับ มันบอกว่ามันมองมานานแล้วไป

ขอลองจนเจ้าของร้านเห็นหน้าก็แทบจะไล่กลับ สงสารมันอยู่นะครับ

“สนตีนจริงๆกูกะว่าถ้าได้จะนอนกอดให้หายอยากซะ”

“งั้นกอดกูไปก่อนล่ะกัน”ยักคิ้วให้มันไปเผื่อมันจะอารมณ์ดีขึ้นแต่เปล่าเล้ย

“หยุดเลย กูซีเรียทอยู่”

“ชอบขนาดนั้นเลยหรอว่ะ”


“ก็ตัวนี้กูเล่นมาหลายปีแล้ว แผลต็มไปหมด ขายก็ไม่กล้าขาย แล้วตัวที่กูไปลองมามันก็เหมาะมือกูอ่ะ

พี่แกจะปล่อยหลายทีแล้วแต่สนิทกันก็เลยขอให้รอก่อนรอบนี้ได้แน่ สัดเอ้ย!!แล้วกูก็ต้องโทรไปบอกให้เค้า

ปล่อยไป แมร่งด่ากูชิบหายเลย ”

“อยากเห็นว่ะ”

“หื้มมมม ถ้าพี่เห็นหน้ากู กูเจอตีนแน่ๆ”

“เอาน่า พากูไปหน่อยดิ”สุดท้ายมันก็ต้องไปอีกที ใจจริงมันก็อยากไปดูด้วยว่าพี่แกขายไปรึยัง ด้วยความหวัง

ลมๆแล้งของมันพอไปถึงพี่เล็กเจ้าของร้านก็ด่ามันแต่หยอกๆนะครับ ถือว่าไอ้เกี้ยงโชคดีนะครับที่พี่

เล็กแกยังไม่ขายแต่ให้พูดอีกทีขายไม่ได้มากกว่าเพราะคนที่จะเอาตอนแรกเค้าตัดสินใจซื้อเจ้าอื่นไป

แล้วคราวนี้ไอ้เกี้ยงหน้าตาดูมีความหวังขึ้นมาเลยครับ

“เล่นให้กูดูหน่อยดิ”ผมบอกมัน มันเลยหันไปมองหน้าพี่เล็กด้วยตาละห้อย พี่เล็กแกก็ทำหน้าเซ็งๆ

ประมาณว่ามึงลองของกูขนาดนี้แล้วเสือกยังไม่เอาไปอีก แล้วก็พยักเพยิดหน้าด้วยอารมณ์เบื่อสุดๆ

ก่อนเดินหนีออกไป มันเลยหันมาทำหน้าระรื่นแล้วเล่นให้ผมดู ผมก็คิดว่ามันก็เหมาะกับตัวนี้จริงๆนั่น

แหละเห็นมันเล่นแล้วดูมันสุขมากเลย ยิ่งพอตอนออกจากร้านเนี่ยหน้าตาอาลัยอาวรณ์มากครับสงสาร

ไอ้ตัวแห้งมันจริงๆ แต่ผ่านไปวันสองวันมันก็ดูเหมือนจะเริ่มทำใจได้พร้อมความหวังอันใหม่ที่ปลายเ

เดือนจะมีประกวดวงดนตรีอีกอันนี้เป็นของคณะมันเอง มันก็ดูกระตือรือร้นซ้อมใหญ่



แต่พอดีวันนี้เป็นวันศุกร์ที่มันต้องกลับบ้านมันเลยไม่มีซ้อม


“เลิกเรียนยัง”

“ยังอ่ะ มีไรวะ”

“เลิกแล้วลงมาหากูด้วย”

“มึงมามหาลัยหรอ”

“เออ รอมึงอยู่เนี่ย”

“รอ รอทำไมกุบอกแล้วไงวันนี้กูต้องกลับบ้าน”

“เออ กูรู้แต่ไปแดกข้าวเป็นเพื่อนกูก่อน เดี๋ยวกูไปส่งที่บ้าน”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูกลับเอง”

“กูรออยู่ ตั้งใจเรียนล่ะ แล้วที่หลังอย่าคุยกับใครในชั่วโมงเรียนอีกยกเว้นกู แค่นี้นะ”ขี้เกียจเถียงกับ

มันต่อครับเพราสุดท้ายมันก็ต้องยอมผมอยู่ดี

รอไปประมาณเกือบชั่วโมงไอ้ลุกลิงถึงจะเลิก ตามคาดมันเดินมาด้วยอาการเซ็งๆ

“อะไรของมึงเนี่ย จะไปส่งกูทำเพื่อ??เห็นว่ารวยหน่อย ผลาญน้ำมันเล่นรึไง”


“บ่นจังวะ”


“ก็กูเกรงใจมึงนะเนี่ย รู้ซะบ้างสิ”นี่มึงจะเอารมณ์ไหนว่ะ เกรงใจหรือจะด่า

“เอาของไปยัดท้ายรถดิ”

“อะไร”

“มันรก ไปเก็บให้หน่อย”

“อ้าวแล้วมึงนั่งอยู่ทำซากอะไรเป็นชั่วโมง”

“ก็รอใช้มึงไง”ยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้มันดอกนึง

“ไอ้ควาย”แล้วมันก็ถือถุงไปเก็บท้ายรถตามผมสั่ง และสิ่งที่คาดไว้ก็เกิดขึ้น

มันนิ่งมากตอนที่เห็นอะไรบ้างสิ่งอยู่ท้ายรถ

“อะไรวะ”

“วอวิกแวมพายมึงไง เอาไปกอดแทนกูตอนกลับบ้าน”

“มึงซื้อมาหรอ”

“แน่นอน เพื่อมึง”ผมนี่ภูมิใจนำเสนอเต็มที่ แต่พอเหลือบมองไปมองมัน

น่ากลัวมากเลยครับ

หน้ามันนิ่งมากนิ่งจนผมเดาไม่ถูกว่าอยู่ในช่วงอารมณ์ไหน


“กูไม่เอา!!”


“อะไรนะ”

“มึงซื้อมาก็เอาไปเองดิ เงินมึงมาให้กูทำไม”

“อะไรของมึงเนี่ย กูซื้อมามึงนะ”

“แล้วกูขอมึงหรอ”

“มึงเป็นอะไรเนี่ย มีเหตุผลหน่อยดิวะ”

“มึงนั่นแหละ มีเหตุผลหน่อย เสือกไม่เข้าเรื่อง”แล้วมันก็เดินออกไป

ตัวผมหยุดนิ่งอยู่กับที่ ตัวชาไปหมด ไม่มีแรงก้าวตามมันครับ เห็นภาพสุดท้ายคือมันโบกแทกซี่ขึ้นรถไปโดยไม่มองกลับมาที่ผมเลยสักนิด

ตัวผมก็หมดเรี่ยวหมดแรงขึ้นมาซะดื้อๆ คิดอะไรไม่ออก งงมากครับ และประโยคสุดท้ายของมันทำเอาผมเหวอมาก

อารมณ์โกธรก็มีบ้างครับแต่ที่มากกว่านั้นคือเสียใจครับ

ผมตั้งใจซื้อมาให้มันแท้ๆ ภาพที่ผมวาดไว้คือผมอยากให้มันยิ้มออกตอนที่ได้เห็น


แต่ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ผมไม่เข้าใจ ??!!

kosin001

น่าสงสารนายจังอ่ะ

4_NAY

เป็นเราก็ช็อคนะ

Chokzaza555

น่าสงสารจังครับ

dew225

ช็อค อะ

aumking

น่าสงสาร

flukypupe

ขอบคุณครับ