ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่อหละครับ ตอนที่ 62 วิกฤตมาเยือน (No NC)

chokond

     "อะไรนะครับพี่ ลากออกยกทีมเลยหรอครับ"
  {/ Z) N7 o$ V1 c0 v     ปุนเจอกับปัญหารับสัปดาห์ใหม่ หลังจากที่ไปพักผ่อนหย่อนใจเมื่อสุดสัปดาห์ แต่พอกลับมาทำงานได้ครึ่งวันก็ต้องปวดหัวกับทีมออกแบบภายในทีี่มาขอยื่นลาออกกันยกทีม
     
8 c2 c9 J. Q. I) N" i4 _1 z( t* j: ]     "ได้ครับพี่ฟาน เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลยครับ"

; R% S. j4 P$ h0 n
     ปุนวางสายจากฟาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลที่โทรมารายงานว่าทีมอินทีเรียนั้นมายื่นใบลาออก แต่พอปุนไปพบกับฟานเพื่อฟังรายละเอียดกลับพบว่ามันเลวร้ายกว่านั้นมาก เพราะนอกจากอินทีเรียที่ขอออกแล้ว ทีมสถาปนิกก็พึ่งส่งจดหมายลาออกทางอีเมล์มาถึงฟาน
0 {  d' C& o# Y- ]- C9 i# _! N     
8 b; i6 C. l( n8 _: J, Z! x' W     "พี่ลองให้ทางทีมงานยื่นข้อเสนอและข้อต่อรองมาแล้ว แต่ทุกทีมปฏิเสธและยืนยันว่าจะลาออกพร้อมกันหมดเลย"
     "แล้วงานที่ค้างอยู่ล่ะพี่"
3 o2 l; y. {% D/ r& j     "พี่คุยกับทางนั้นแล้ว ทีมออกแบบจะทำตามงานค้างจนเสร็จ"
) b* y3 S* a( x, G1 a' k     "อืมก็ยังดีครับ งั้นพี่ก็ประกาศรับทีมใหม่เลยครับ ผมจะช่วยดูอีกแรง"


' E# I- O+ [3 N* u" A! S$ N4 I- g     ปุนเปิดหารายชื่อนักออกแบบที่เคยดูๆไว้ รวมไปถึงคนที่ปุนสนใจก็มีอยู่ไม่น้อยและได้ส่งรายชื่อเหล่านั้นให้กับฟานเพื่อติดต่อเข้ามาคุยงานดู และเขาก็คิดว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติ แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเกิดว่าอยากไปขนาดนั้นรั้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์
8 E% ]. ^+ ]& z, F/ R

     "ฮัลโหล หน้าเครียดเชียว มีอะไรหรอ"
     "อ้าวกัส มานี่ มีอะไรหรอ"
) b0 H3 I  q5 a: B     ปุนสะดุ้งตัวหลังจากถูกกัสทักพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้า เพราะเขามัวแต่ใจลอยจนไม่รู้ว่ากัสเดินเข้าห้องมา
     "เราเจอพี่ทีอยู่ศุนย์อาหาร พี่ทีบอกว่าปุนยังไม่ได้กินข้าว เราเลยซื้อนี่มาให้"

. c3 y4 Q8 d6 E5 v* |/ D" i
     กัสยกถุงที่ใส่แซนวิช และน้ำดื่มมาให้ปุน
# @" z& `( }& Y     "อืม ขอบใจนะ ตอนนี้มีปัญหานิดหน่อยอะ ทีมงานอินทีเรียกับสถาปนิกพากันลาออกหมดเลย"
     "หืม จริงหรอ ทำไมอะ"
     ปุนส่ายหัวเบาๆ กัสมองดูก็เข้าใจ ทั้งสองคนถอนหายใจแล้วนั่งนึก
$ I  d; B% b% N8 m7 c     
, a$ I* t8 [* d* g7 n2 G/ A     "เรามีคนนึง งานน่าสนใจมากเลยนะ จบจากนอกพึ่งกลับไทยได้ไม่นาน เคยชนะการแข่งขันออกแบบ Modern Standard Sesign Awardด้วย"
+ N% E0 d$ Z; q' R  A2 w& b: b     "หรอ ขอคอนแทคหน่อยสิ"
3 ?, B: c" U- w5 Y' f     "ได้ๆ เดี๋ยวเราส่งให้"
1 h- n  P" {; U5 C+ Z) s2 g     หลังจากกัสหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อมูลติดต่อให้กับปุน ปุนได้ดูผลงานคร่าวๆถือว่าน่าสนใจเป็นอย่างมาก
     
' q. a# ~/ E1 d  i/ \     "กัส......"
     ปุนวางมือถือลงแล้วเอ่ยชื่อคนตรงหน้า ทำให้กัสเองเงยหน้าละจากจอมือถือเช่นกัน
     "ห๊ะ"
     "ขอบคุณนะ"
     "ขอบคุณอะไร"
     "ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือเราตลอดเลย"
: ]; g; V2 f' U" B     กัสไม่ได้ตอบแต่พยักหน้ารับคำขอบคุณ
2 B* a5 p5 N1 I+ ~' H     "อย่าลืมกินนะ เราไปละ"
# M% J9 C0 H" ?; v- m, l( }% I/ a     กัสพยักหน้าไปยังแซนวิชที่วางบนโต๊ะและเดินออกจากห้องไป
6 i2 Z2 o7 s: h, e/ x8 f/ ^0 r

     ปุนก้มหน้ามองดูของกินบนโต๊ะ แล้วนั่งลงก่อนจะแกะแซนวิชกินจนหมด จากนั้นส่งข้อความไปหานที เลขาของเขาเพื่อบอกว่าตอนบ่ายจะไม่เข้าออฟฟิศ
+ k$ q( ^" B$ `3 [
8 Y7 M" ~+ R: R+ J" n  ^
     ปุนส่งข้อความไปหาคนที่กัสให้ข้อมูลมา อีกฝ่ายพอรู้ว่าคนที่ติดต่อเป็นบริษัทใหญ่เลยนัดคุยกัน
2 y' d4 E* |+ I+ @! e6 Z3 \& u
8 n. t: i9 I9 t0 v1 }
8 v& m) e+ T) U( l' m  K: ?     ปุนขับรถไปยังบริษัทที่เขาติดต่อ ซึ่งเป็นเพียงตึก3ชั้น ปุนเดินเข้าไปด้านในและบอกพนักงานต้อนรับว่าได้นัดไว้ พนักงานจึงนำทางปุนไปยังห้องรับรอง ระหว่างทางปุนก็สำรวจไปรอบๆอาคาร ภายในอาคารถูกออกแบบเป็นสัดส่วน ดูอิสระแต่มีกรอบ สามารถมองขึ้นไปยังชั้นสองและชั้นสามได้จากกลางอาคาร ห้องรับรองที่ปุนเข้าไปรอเป็นห้องกระจกมองเห็นรอบทิศแสดงถึงวิสัยทัศน์ของผู้นำ


* q3 ~/ p3 J. n/ p     ก่อนที่หัวหน้างานจะมาพนักงานได้ยกขนมและเครื่องดื่มเล็กๆน้อยๆมาเสิร์ฟ หลังจากพนักงานเดินออกไปไม่นาน ชายวัยกลางคนที่สวมเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงสแลคและรองเท้าหนัง ใบหน้าดูทะเล้น วางตัวมีเอกลักษณ์ เดินมาหยุดตรงหน้าของปุน


     "สวัสดีครับคุณปุณยวีย์"
; c5 [5 f5 K1 l4 u     "สวัสดีครับคุณ นภัทร"
     นภัทรเดินเข้ามาทักทายพร้อมยื่นมือออกมาด้านหน้า ปุนก็ลุกขึ้นแล้วจับมือกับนภัทร
     
     "นั่งก่อนครับ"
     นภัทรเอ่ยบอก พอปุนนั่งลง นภัทรก็นั่งลงตรงข้ามแล้วเริ่มสนทนาพูดคุย
     
     "เรียกผมพัดก็ได้ครับ"
  D% d; b4 i- O     "ครับคุณพัด เรียกผมว่าปุนก็ได้ครับ"
     "ผมค่อนข้างตกใจนะครับที่คุณปุนติดต่อผมเข้ามา"
     "ผมเห็นผลงานของคุณพัดแล้วรู้สึกประทับใจมากครับ เลยติดต่อคุณพัดมา"
     "ไม่ใช่ว่าทีมออกแบบของ ดีซีวายลาออกกันหมดหรอครับ"
; U; G# N9 R7 N6 T" D     ปุนชะงักไปชั่วขณะ เรื่องนี้เขาพึ่งรู้ไม่นาน แต่คนตรงหน้ากลับรู้ ไม่ธรรมดาเลย
     
& c4 z" F4 K6 w; M7 w8 p! s5 z     "อ๋อครับ รู้ด้วยหรอครับ"
     "ครับ วงการนี้มันแคบน่ะครับ ว่าแต่คุณมาติดต่อผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"
     "ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมอยากจะร่วมงานกับคุณพัดครับ"
2 h* h# @" Y* A0 V' h8 _$ t  \     "ผมขอปฏิเสธครับ"
. G1 H% j2 f: X. F" F     "?"
     ปุนขมวดคิ้วย่นติดกัน อีกฝ่ายปฏิเสธทันทีโดยไม่เจรจา แถมยังรู้ข้อมูลในบริษัทอีก
8 m! R1 e7 [, X* \2 _6 p( b6 [     "เอ่อ คุณพัดจะไม่ฟังข้อเสนอก่อนหรอครับ"
     "ไม่ต้องหรอกครับ เพราะยังไงผมก็ไม่ทำงานกับคุณหรอก"
     "ผมขอถามได้ไหมครับว่าทำไม"
     "คุณปุน บริษัทของผมเป็นแค่บริษัทเล็กเองนะครับ จะให้ไปรับงานกับโปรเจคเป็นหมื่นล้านได้ยังไง"
     "ผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับ ว่าจะให้คุณดูแลโปรเจคอะไร"
# m' T2 q2 G4 A     พัดไม่พูดอะไรแต่ยิ้มมุมปากให้ปุน แล้วยกชาขึ้นมาจิบ ปุนเริ่มตะหงิดขึ้นมาอีก ปุนรู้สึกเหมือนพัดกำลังจะบอกว่าพัดก็รู้ข้อมูลของเขามาพอสมควร
$ ^& s: v5 I7 {! Q) [7 o" w   
2 D4 y$ I9 g% J* P. e. W4 v4 \     ไม่ทันที่ทั้งสองจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ พนักงานแผนกต้อนรับได้เดินเข้ามาเคาะประตูห้อง แล้วเปิดเข้ามาพร้อมรายงาน
     
8 A7 @0 c* ]) e8 M: V) e0 ^2 c9 q     "มีคนเข้ามาขอพบคุณปุณยวีย์ค่ะ"
' |$ {/ k9 S/ ]0 m  b     พอพนักงานรายงานเสร็จก็เดินกลับออกไป ปุนเลยหันไปสบตากับพัดครู่หนึ่ง พัดเองก็จ้องตาเขากลับโดยไม่หลบสายตา และเป็นฝ่ายปุนที่ต้องถอย
     
     "ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
4 |- o- Y+ |$ |1 e     "เชิญครับ"
     พัดว่า แล้วยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง พร้อมยกชาจิบอย่างสะบายอารมณ์  ปุนเดินออกมาแสดงท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเห็นกัสที่ยืนรอเขาที่แผนกต้อนรับ
     
     "อ้าวกัส มาทำอะไรหรอ"
     "หืม เรื่องนี้ช่างมันก่อน ตอนนี้มีประชุมบอร์ดด่วน ทำไมไม่รับโทรศัพท์"
     "อะ อ๋อโทษที"
     ปุนกล่าวขอโทษก่อนจะควานหาโทรศัพท์แต่ไม่พบทั้งกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกง
* d2 k2 A% w# h/ B; M$ z% z     
' _$ T8 Y! a5 ^( }1 a     "คุณปุน คุณลืมนี่ไว้คะ...ครับ"
* K2 D3 |1 Q3 b; `- U$ e. U     พัดเดินตามออกมาจากห้องพร้อมยื่นมือถือของปุนที่ลืมไว้ให้กับคนตรงหน้า แต่พัดพูดติดขัดที่ได้เจอเข้ากับคนที่มาหาปุน
. X1 J0 S+ e9 o  v/ o     
     "ขอบคุณครับคุณพัด ผมมีธุระด่วนเข้ามานิดหน่อย ขอโทษด้วยนะครับ ต้องขอตัวกลับก่อน"
: C6 H) U1 V! N& y" q8 G- T     ปุนบอกพัดที่ยืนนิ่งจ้องหน้าของกัส ปุนเลยหันไปมองหน้ากัสที่ตอนนี้กำลังงุ่นกับการพิมพ์ตอบแชทมือถือ ปุนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แต่สงสัยได้ไม่นานกัสก็รีบดึงตัวเขาออกมา
     
     "เร็วเลย พี่ทีบอกว่าด่วนมาก จอดรถไว้ไหนอะ"
+ h7 o; T2 }6 Q& T  @     "อะ เอ่อ รอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเราไปเอารถมา"
" [3 H" @8 e- O- Z     ปุนรีบไปขับรถมารับกัสที่ยืนรอหน้าบริษัท พอกัสขึ้นมา ปุนก็ออกรถทันที
7 n5 ^! L) a& u; }/ ?     
% `) w( K: A9 {' R     "มีเรื่องอะไรหรอ"
     "พี่ทีอะสิ บอกว่าบอร์ดมีประชุมด่วน แต่นายบอกว่าจะไม่เข้าออฟฟิศ เราเลยเดาว่าปุนน่าจะมาที่นี่"
8 w  H* h5 F! ?2 K5 b% |6 Y     "อ๋อ แล้วกัสมายังไงอะ"
0 x/ ]3 B. k( d) q- D     "นั่งแท็กซี่มาสิ"
     "ทำไมไม่ขับรถมา?"
     ปุนสงสัยเลยถาม กัสนิ่งไปพักนึงปุนเลยหันไปหาเพื่อฟังคำตอบ
5 u) D1 ]/ Z! u0 f     "เออว่ะ ลืมอะ รีบจัด"
% o8 }- ?6 @8 I     ปุนที่ได้ยินคำตอบของกัสก็ยิ้มขำออกมาลืมความเครียดที่มีก่อนหน้าหมดสิ้น
% h' W7 }3 Z3 n( G     "ฮ่าๆๆๆ กัสนะกัส"
2 \8 l& B- _( ~4 E7 Q9 }

     ก่อนจะถึงบริษัท ปุนได้นึกอะไรขึ้นมาได้เลยหันไปถามกับกัสก่อนที่จะลืมอักรอบ
     
     "กัส เราถามหน่อยสิ กัสรู้จักกับคุณพัดหรอ"
     "หืม คุณพัด?"
     "ใช่ คุณพัด เจ้าของบริษัทรับออกแบบที่เราพึ่งไปมา"
7 p. k  [: O, K0 e+ e     "อ๋อ คุณพัด ไม่ได้รู้จักส่วนตัวนะ แต่เราเคยไปงานที่คุณพัดขึ้นพูดสุนทรพจน์อะ"
     "อะ อ๋อ ไม่มีเจอกันส่วนตัวอะไรหรอ"
" ]+ I) U% K+ o7 |2 k& v. R     ปุนถามออกมาเพื่อเค้นเอาข้อมูลเผื่อจะนำไปใช้ในการเจรจากับพัดครั้งต่อไปได้ แต่กัสกลับไม่ตอบและนิ่งไปเลย
5 v  _0 q+ o  {% g$ c1 B     "กัส ไม่สบายหรอ หน้าแดงๆ หูแดงด้วย อย่าบอกนะว่า...."ปุนกำลังจะถามแต่เป็นจังหวะที่รถจอดพอดี กัสเลยรีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งหนีไป
- d% |& o& J  I  |' G- E
% |. `" ^7 H% g8 n7 c$ m
     'หรือว่ากัสจะชอบคุณพัด...'

4 s$ F/ I' _  d- L5 d
( p9 Z6 j+ C" x2 G5 i( l& ?, w     ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ปุนรีบเดินไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องประชุมบอร์ด พอถึงห้องประชุมเสียงเงียบลง ปุนเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง คนในห้องประชุมถึงเริ่มคุยกันอีกครั้ง
# u. n$ a& c' O      
6 u6 _% W% f# l8 ~     "คุณอเนกครับ คุณเป็นกรรมการผู้ถือหุ้นก็จริงอยู่ แต่จะเรียกประชุมแบบนี้ไม่ได้นะครับ การประชุมหรือแม้แต่จะทำอะไรต้องมีระเบียบ มีข้อบังคับ การประชุมแบบนี้ทำให้เสียเวลามากนะครับ แล้วเวลาก็เป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุด"
     ปืนเปิดไมค์พูดกับอเนกเจ้าเดิม จบก็กดปิดไมค์
: k5 c3 T6 E& Q     
     "ผมขออภัยกรรมการทุกคนนะครับที่ต้องสละเวลาอันมีค่ามาประชุมด่วนในครั้งนี้ แต่ที่ผมทำไปเพราะความบริสุทธิ์ใจครับ ผมได้ข้อมูลบางอย่างมาซึ่งเป็นที่หน้าตกใจมาก ที่ประธานกรรมการไม่เคยแจ้งคณะกรรมการเลย"
% L, D* u, y: _3 A; c2 h7 l6 n) P     อเนกหันไปพูดกับกรรมการท่านอื่นๆในห้อง แล้วหันมาจ้องยังประธานกรรมการอย่างธร ที่นั่งสงบนิ่งมาครู่หนึ่งแล้ว อเนกยิ้มกว้างก่อนจะกล่าวต่อ


) h2 C9 s/ @7 G. M9 ]1 ^     "ผมบังเอิญทราบข้อมูลมาว่า ทางเคอาร์ได้ยื่นข้อเสนอของซื้อโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ในราคา 3,000ล้านบาท ซึ่งสูงกว่ามูลค่าโรงงานจริงในตลาดตอนนี้ถึง2เท่า แต่ประธานกลับไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้แก่ที่ประชุมทราบเลย ทำไมกันล่ะครับ"
0 R' ^" e! L% f0 a" q4 S/ v     หลังอเนกพูดจบ เสียงกรรมการในห้องต่างพากันซุบซิบจนเสียงเหล่านั้นดังไปทั่วห้องประชุม
2 N0 {1 z2 r7 F# m$ Q7 [) v5 o
  B5 e* }" G; Z: a& m
     "จริงไหมคะท่านประธาน"
+ _( [9 X! j* k2 N1 u/ R; |2 b     หนึ่งในกรรมการท่าหนึ่งได้เปิดไมค์แล้วถามออกมาตรงๆ ทำให้เสียงซุบซิบเงียบลงและรอฟังคำตอบ
; }9 h" }% |# W) z( c  L5 W     "เรียนกรรมการทุกท่านครับ เรื่องที่คุณอเนกพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงครับ...." เสียงบ่นอุบเริ่มดังขึ้นอีกครั้งจนกระทั่งธรได้กล่าวต่อ
        
     "...ผมต้องขออภัยที่ไม่ได้นำเรื่องนี้เข้ามาในวาระการประชุม เพราะผมเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรต่อที่ประชุมแห่งนี้เลย"

+ d# `/ j5 a" x$ C     พออเนกได้ยินแบบนั้นก็กดเปิดไมค์ ถามอีกครั้ง
& e2 C$ J  I. Q) Q, G. u. C     "คุณกำลังจะบอกว่า โรงงานของเรามีกำไรปีล่าสุดอยู่ที่100ล้านบาท ซึ่งทำให้มูลค่าโรงงานลดลงถึง 37% หรือประมาณ 500ล้านบาท ตอนนี้มูลค่าโรงงานเราอยู่ที่ 1,500ล้านบาท การที่เคอาร์เสนอซื้อในราคา 3,000ล้านบาท มันไม่เป็นประโยชน์ตรงไหนครับ"

9 }# F- V2 Q4 S; l2 G- _/ f7 w     "แม้กำไรของโรงงานจะลดน้อยลงก็จริง แต่โรงงานเองสามารถลดต้นทุนการผลิตที่ทางเราส่งให้ยังรีสอร์ทถึง 8% การผลิตแบบเฟอร์นิเจอร์กับโรงแรม 20% นอกจากนี้ยังมีดีไซน์บิ้วอินกับคอนโดใหม่ถึง  21% รวมๆแล้วกว่า  49% นี่ยังไม่รวมถึงปีต่อๆไปด้วย พวกคุณจะเห็นแก่เงิน 1,500ล้าน จนไม่สนใจ9,000ล้านบาทที่ต้องเสียกันหรอครับ" ธรอธิบายโต้อเนก ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง อเนกที่หันซ้ายหันขวารู้สึกว่ากรรมการกำลังสับสน จึงไม่ปล่อยให้กรรมการท่าอื่นได้คิด รีบยิงประเด็นต่อ

: c3 r' A: i0 y3 F  j% I     "หรือที่ไม่ยอมขายโรงงาน เพราะจริงๆแล้ว คุณมีส่วนได้ส่วนเสียกันล่ะครับ ผมได้ข้อมูลลับมาว่า โรงงานนี้ คุณธีรนัยหรือคุณธัน ได้เป็นเจ้าของหุ้นส่วนถึง51%"
     "ผมขอชี้แจงนะครับ การที่ผมเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงงานในเครือ ไม่ได้เป็นข้อมุลลับแต่อย่างใด สามารถค้นหาได้บนอินเทอร์เน็ตทั่วไป ประการที่สอง ตอนที่นำโรงงานเข้ามาในเครือเมื่อ4ปีก่อน คณะกรรมการทุกคนเห็นชอบด้วย ตอนนั้นคุณอเนกก็เป็นคนที่ลงมติเห็นชอบด้วยไม่ใช่หรอครับ"
     ธันที่ถูกกล่าวถึงรีบคว้าไมค์อธิบายและชี้แจงจนพ้นข้อครหา
5 \2 q$ U  D- ]- V8 }  q
     อเนกมีท่าทีฟึดฟัด และหันไปมองกรรมการที่นั่งในห้อง ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเปิดไมค์พูดอีกครั้ง

     "ผมขอเสนอให้โหวต เพื่อการตัดสินในครั้งนี้ครับ"
     ปุนที่นั่งเงียบฟังมานานได้หันหน้าไปกระซิบกับธัน

; \% H! v5 K& ^& x0 q- v9 H     "พี่ธัน ทำไมถึงต้องโหวตอะ แค่ลุงชี้แจงผลประโยชน์ไปก่อนหน้า เป็นใครก็รู้แล้วป่ะว่าเก็บโรงงานไว้ได้มากกว่าเสีย"
     "พี่ก็คิดแบบนั้น แต่ดูอีกฝั่งมั่นใจขนาดนี้ พี่คิดว่าอาจจะถูกล็อบบี้ยิสต์มาแล้วก็ได้"
     "แบบนี้เราก็แย่สิครับ"
2 A: O4 e2 T" T: o( \     "ไม่แน่ ต้องรอดูต่อ"

- b/ Y' M; f- J" R     หลังจากอเนกยื่นข้อเสนอ แม้ว่าธรจะไม่อยากให้โหวตแต่ก็เลี่ยงไม่ได้
+ Z, Q4 {& }$ K) D! O; c
. J) v9 f2 ?1 b* c     "ผลโหวตที่ออกมานะคะ เห็นด้วย45%  ไม่เห็นด้วย35% ค่ะ"
     นุชาได้อ่านผลการโหวตออกเสียง อเนกที่เป็นฝ่ายเสนอโหวตชนะได้ตบโต๊ะดัง ก่อนจะยืนขึ้นแล้วยิ้มด้วยความยินดี
% T) B" a: H' L# o3 \5 r
3 j$ V- V+ W# [2 }. X2 u5 c$ Z3 R     "คราวนี้ก็ขายได้แล้วสิครับ"
- z( {5 S3 C8 ]     อเนกยิ้มออกนอกหน้า
! G$ o3 y  ~7 Y/ U, W6 b     "ยังหรอกครับ"
; i- P) m$ y5 I     ปืนเอ่ยขัดความสุขของอเนก ทำให้พี่แกหงุดหงิด
     "ทำไมล่ะครับคุณปืน ในเมื่อผลโหวตก็ออกมาแล้ว"
     "ตามระเบียบผลโหวตที่ชนะจะต้องได้จำนวนหุ้นเกินกึ่งหนึ่งหรือ 51%เป็นอย่างต่ำครับ"
     "แต่...."
     "หรือคุณจะบอกว่าหุ้น20%ที่เหลือไม่สำคัญอย่างนั้นหรอครับ"อเนกหน้างุ้มลงโต๊ะกัดฟันกรอด
# e' s3 Y7 D( z- ^
$ h4 N( o$ T* l" p0 h3 r5 y5 \, S     "ก็ได้ครับ ผมผิดเองที่เรียกประชุมด่วน ทำให้ผู้ถือหุ้นอีก17%นั้นเสียสิทธิในการตัดสินใจ งั้นผมจะขอยื่นเรื่องนี้ใหม่ในวาระประชุมวิสามัญนะครับ"
0 f, y7 w3 v2 ^4 p# J+ Y
+ K6 \7 f2 q: X1 l$ h5 _4 S8 s     หลังผลโหวตออกมาทำให้ได้รู้ว่ากรรมการถูกซื้อตัวไปมกเกือบถึงครึ่ง ทำให้ตอนนี้ตำแหน่งของธรนั้นไม่มั่นคงเสียแล้ว ธรและปืนเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร ในห้องเหลือเพียงนุชา ธันและปุน

7 _9 `5 x% ^. [! J! v. x) s     "ปุน ก่อนประชุมวิสามัญครั้งต่อไป เราต้องรวบรวมผู้ถือหุ้นให้เกิน51%"
     ธันพูดกับปุนด้วยท่าทีจริงจัง เพราะตอนนี้อนาคตของบริษัทกำลังสุ่มเสียง
; g2 u8 s1 q0 R& {6 O     "พี่จะให้ผมทำอะไรครับ"
5 K9 A' B" B. X2 `" N     "พี่ได้ข่าวลือมาว่ามีคนถือหุ้นลับ10% พี่อยากให้ปุนไปสืบให้หน่อย เพราะอย่างน้อย ถ้าเราได้เพิ่มอีก10% ก็มีโอกาสชนะสูง ส่วนที่เหลือพี่จัดการเอง"
     "ได้ครับพี่ธัน"
) z; Y  w7 S7 Q     "จำเอาไว้นะปุน พวกเรามีเวลาแค่14วันก่อนถึงวันประชุมวิสามัญ อนาคตของสิ่งที่พ่อของปุนและพ่อของพี่สร้างขึ้นมา ขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว"
) k" |1 n& L9 ^; s/ h
     หลังกลับมาห้องทำงานของตน ปุนได้เกิดความสงสัยอยู่อย่างนึง ทำไมลุงธรและพ่อของเขาไม่แสดงทีท่าอะไรออกมาเลย ยิ่งก่อนหน้านี้ที่เขาไปถามปืนถึงผู้ถือหุ้นลับ10%  ปืนกลับมีท่าทางนิ่งเรียบและไม่ได้ตอบคำถามของเขาเลยแม้แต่น้อย บริษัทกำลังจะถูกยึด แต่ผู้บริหารไม่ทำอะไรเลย เรื่องแบบนี้ปุนไม่เคยเจอ

boyzmember

สุดยอดเลยฮะ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

wat_

ขอบคุณครับ

ShangHai

ปัญหาเยอะแท้ สุ้ๆ นะนู๋ปุน

bokko.hiso

ขอบคุณครับ

Feen

ขอบคุณมากครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Gngkung

ขอบคุณครับ

possto_01

หัวจะปวด

Spicy.mc

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

phitchapat2

+ L& N: l/ L# A% lขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

konkong1

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

audiwoods

งานเข้าเต็มๆเลยนะครับ​ ทุกปัญหา​มีทางออกครับ