ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่อหละครับ ตอนที่ 62 วิกฤตมาเยือน (No NC)

chokond

     "อะไรนะครับพี่ ลากออกยกทีมเลยหรอครับ"
8 T: N  B+ C4 y     ปุนเจอกับปัญหารับสัปดาห์ใหม่ หลังจากที่ไปพักผ่อนหย่อนใจเมื่อสุดสัปดาห์ แต่พอกลับมาทำงานได้ครึ่งวันก็ต้องปวดหัวกับทีมออกแบบภายในทีี่มาขอยื่นลาออกกันยกทีม
$ T% J% \2 J' [3 t     
) T5 W- _% i/ n* o3 B     "ได้ครับพี่ฟาน เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลยครับ"


     ปุนวางสายจากฟาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลที่โทรมารายงานว่าทีมอินทีเรียนั้นมายื่นใบลาออก แต่พอปุนไปพบกับฟานเพื่อฟังรายละเอียดกลับพบว่ามันเลวร้ายกว่านั้นมาก เพราะนอกจากอินทีเรียที่ขอออกแล้ว ทีมสถาปนิกก็พึ่งส่งจดหมายลาออกทางอีเมล์มาถึงฟาน
     
2 K" [  J6 ^: R6 ]1 l, u, `     "พี่ลองให้ทางทีมงานยื่นข้อเสนอและข้อต่อรองมาแล้ว แต่ทุกทีมปฏิเสธและยืนยันว่าจะลาออกพร้อมกันหมดเลย"
( o% I# [  D0 g! u     "แล้วงานที่ค้างอยู่ล่ะพี่"
4 D- d" N3 w9 L# y- `     "พี่คุยกับทางนั้นแล้ว ทีมออกแบบจะทำตามงานค้างจนเสร็จ"
     "อืมก็ยังดีครับ งั้นพี่ก็ประกาศรับทีมใหม่เลยครับ ผมจะช่วยดูอีกแรง"
5 X3 B' [: v6 g
- V6 x+ d$ L' m6 a
1 b  h5 t6 h: k  ~$ f     ปุนเปิดหารายชื่อนักออกแบบที่เคยดูๆไว้ รวมไปถึงคนที่ปุนสนใจก็มีอยู่ไม่น้อยและได้ส่งรายชื่อเหล่านั้นให้กับฟานเพื่อติดต่อเข้ามาคุยงานดู และเขาก็คิดว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติ แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเกิดว่าอยากไปขนาดนั้นรั้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์
2 `" D; A2 ^, {7 d2 f4 L+ r5 V

" H9 S/ f& \- D- s# L     "ฮัลโหล หน้าเครียดเชียว มีอะไรหรอ"
     "อ้าวกัส มานี่ มีอะไรหรอ"
     ปุนสะดุ้งตัวหลังจากถูกกัสทักพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้า เพราะเขามัวแต่ใจลอยจนไม่รู้ว่ากัสเดินเข้าห้องมา
     "เราเจอพี่ทีอยู่ศุนย์อาหาร พี่ทีบอกว่าปุนยังไม่ได้กินข้าว เราเลยซื้อนี่มาให้"


     กัสยกถุงที่ใส่แซนวิช และน้ำดื่มมาให้ปุน
  b" v& L2 |, p; O0 n2 y% ^2 a     "อืม ขอบใจนะ ตอนนี้มีปัญหานิดหน่อยอะ ทีมงานอินทีเรียกับสถาปนิกพากันลาออกหมดเลย"
( z- @5 k  f- G, B- V, U     "หืม จริงหรอ ทำไมอะ"
9 I) ~/ k! F; |6 u8 ?6 |     ปุนส่ายหัวเบาๆ กัสมองดูก็เข้าใจ ทั้งสองคนถอนหายใจแล้วนั่งนึก
     
     "เรามีคนนึง งานน่าสนใจมากเลยนะ จบจากนอกพึ่งกลับไทยได้ไม่นาน เคยชนะการแข่งขันออกแบบ Modern Standard Sesign Awardด้วย"
     "หรอ ขอคอนแทคหน่อยสิ"
     "ได้ๆ เดี๋ยวเราส่งให้"
  ^3 ^3 B# L3 x$ i' I1 Y) L( J     หลังจากกัสหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อมูลติดต่อให้กับปุน ปุนได้ดูผลงานคร่าวๆถือว่าน่าสนใจเป็นอย่างมาก
     
     "กัส......"
, j% c2 x" k. f4 R. |1 \/ W     ปุนวางมือถือลงแล้วเอ่ยชื่อคนตรงหน้า ทำให้กัสเองเงยหน้าละจากจอมือถือเช่นกัน
     "ห๊ะ"
     "ขอบคุณนะ"
7 X8 k0 h2 Z# Z$ z3 `7 h1 d/ _) w     "ขอบคุณอะไร"
  s1 K, l1 T/ x1 v. Q     "ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือเราตลอดเลย"
     กัสไม่ได้ตอบแต่พยักหน้ารับคำขอบคุณ
     "อย่าลืมกินนะ เราไปละ"
! I. s* w  J" p' u  K- R     กัสพยักหน้าไปยังแซนวิชที่วางบนโต๊ะและเดินออกจากห้องไป
6 t5 Q! M2 u" c1 l, C1 `
+ g$ P# w1 C& p1 i$ K  ?
  S" H- s# m: m$ p8 V) p     ปุนก้มหน้ามองดูของกินบนโต๊ะ แล้วนั่งลงก่อนจะแกะแซนวิชกินจนหมด จากนั้นส่งข้อความไปหานที เลขาของเขาเพื่อบอกว่าตอนบ่ายจะไม่เข้าออฟฟิศ


     ปุนส่งข้อความไปหาคนที่กัสให้ข้อมูลมา อีกฝ่ายพอรู้ว่าคนที่ติดต่อเป็นบริษัทใหญ่เลยนัดคุยกัน

) G& ]2 {2 p7 z3 N8 N$ k$ H6 ]
" d* _1 g! ]$ V) q) x- M& {     ปุนขับรถไปยังบริษัทที่เขาติดต่อ ซึ่งเป็นเพียงตึก3ชั้น ปุนเดินเข้าไปด้านในและบอกพนักงานต้อนรับว่าได้นัดไว้ พนักงานจึงนำทางปุนไปยังห้องรับรอง ระหว่างทางปุนก็สำรวจไปรอบๆอาคาร ภายในอาคารถูกออกแบบเป็นสัดส่วน ดูอิสระแต่มีกรอบ สามารถมองขึ้นไปยังชั้นสองและชั้นสามได้จากกลางอาคาร ห้องรับรองที่ปุนเข้าไปรอเป็นห้องกระจกมองเห็นรอบทิศแสดงถึงวิสัยทัศน์ของผู้นำ
( W! I3 _6 }7 h- I2 _. s' h! Q
4 g: Q! E: z  \
     ก่อนที่หัวหน้างานจะมาพนักงานได้ยกขนมและเครื่องดื่มเล็กๆน้อยๆมาเสิร์ฟ หลังจากพนักงานเดินออกไปไม่นาน ชายวัยกลางคนที่สวมเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงสแลคและรองเท้าหนัง ใบหน้าดูทะเล้น วางตัวมีเอกลักษณ์ เดินมาหยุดตรงหน้าของปุน
' h+ C# o- l0 U+ B# V

     "สวัสดีครับคุณปุณยวีย์"
! l  o4 A' c' P0 i* t" z1 ~# j     "สวัสดีครับคุณ นภัทร"
$ [7 ^+ b1 X5 P* x; u( u. o     นภัทรเดินเข้ามาทักทายพร้อมยื่นมือออกมาด้านหน้า ปุนก็ลุกขึ้นแล้วจับมือกับนภัทร
- w/ E" m- B$ t' [+ t# `     
     "นั่งก่อนครับ"
     นภัทรเอ่ยบอก พอปุนนั่งลง นภัทรก็นั่งลงตรงข้ามแล้วเริ่มสนทนาพูดคุย
     
* L1 C0 `; P, g     "เรียกผมพัดก็ได้ครับ"
+ a) g7 _8 D- b* ?     "ครับคุณพัด เรียกผมว่าปุนก็ได้ครับ"
     "ผมค่อนข้างตกใจนะครับที่คุณปุนติดต่อผมเข้ามา"
     "ผมเห็นผลงานของคุณพัดแล้วรู้สึกประทับใจมากครับ เลยติดต่อคุณพัดมา"
     "ไม่ใช่ว่าทีมออกแบบของ ดีซีวายลาออกกันหมดหรอครับ"
/ B+ i: u" l7 Z. `     ปุนชะงักไปชั่วขณะ เรื่องนี้เขาพึ่งรู้ไม่นาน แต่คนตรงหน้ากลับรู้ ไม่ธรรมดาเลย
  g5 o' f& D& n3 c     
     "อ๋อครับ รู้ด้วยหรอครับ"
- ~8 X8 w5 _0 J# V( C8 g1 y( A     "ครับ วงการนี้มันแคบน่ะครับ ว่าแต่คุณมาติดต่อผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"
- T! B7 J7 n/ S8 O. [% q0 P. Y/ |1 C     "ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมอยากจะร่วมงานกับคุณพัดครับ"
9 Y; h' S# r" M  }# j6 c     "ผมขอปฏิเสธครับ"
( _! b3 T- A5 W     "?"
/ U1 Y5 I7 w+ @1 n! q7 O     ปุนขมวดคิ้วย่นติดกัน อีกฝ่ายปฏิเสธทันทีโดยไม่เจรจา แถมยังรู้ข้อมูลในบริษัทอีก
     "เอ่อ คุณพัดจะไม่ฟังข้อเสนอก่อนหรอครับ"
; o9 n7 P3 }  i& K! W     "ไม่ต้องหรอกครับ เพราะยังไงผมก็ไม่ทำงานกับคุณหรอก"
9 D8 w  P* ^+ c& K4 s& d     "ผมขอถามได้ไหมครับว่าทำไม"
. C" w+ Y% `1 l3 ^2 \1 ?$ ^  y$ n     "คุณปุน บริษัทของผมเป็นแค่บริษัทเล็กเองนะครับ จะให้ไปรับงานกับโปรเจคเป็นหมื่นล้านได้ยังไง"
! \  Y2 ^4 a! F4 @% E     "ผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับ ว่าจะให้คุณดูแลโปรเจคอะไร"
     พัดไม่พูดอะไรแต่ยิ้มมุมปากให้ปุน แล้วยกชาขึ้นมาจิบ ปุนเริ่มตะหงิดขึ้นมาอีก ปุนรู้สึกเหมือนพัดกำลังจะบอกว่าพัดก็รู้ข้อมูลของเขามาพอสมควร
   
     ไม่ทันที่ทั้งสองจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ พนักงานแผนกต้อนรับได้เดินเข้ามาเคาะประตูห้อง แล้วเปิดเข้ามาพร้อมรายงาน
     
# Z: a# n& J) y4 \7 V# I     "มีคนเข้ามาขอพบคุณปุณยวีย์ค่ะ"
     พอพนักงานรายงานเสร็จก็เดินกลับออกไป ปุนเลยหันไปสบตากับพัดครู่หนึ่ง พัดเองก็จ้องตาเขากลับโดยไม่หลบสายตา และเป็นฝ่ายปุนที่ต้องถอย
     
     "ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
5 q" c" ?& ?1 }7 X# O) i' o; ^     "เชิญครับ"
     พัดว่า แล้วยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง พร้อมยกชาจิบอย่างสะบายอารมณ์  ปุนเดินออกมาแสดงท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเห็นกัสที่ยืนรอเขาที่แผนกต้อนรับ
- z; o% J' W& S9 B     
4 @( `$ h! m! \& T: @     "อ้าวกัส มาทำอะไรหรอ"
     "หืม เรื่องนี้ช่างมันก่อน ตอนนี้มีประชุมบอร์ดด่วน ทำไมไม่รับโทรศัพท์"
' F' X8 s2 Q2 j" O1 _; X7 ]     "อะ อ๋อโทษที"
     ปุนกล่าวขอโทษก่อนจะควานหาโทรศัพท์แต่ไม่พบทั้งกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกง
. z/ k& K: w+ X; \8 p  ~8 Q     
     "คุณปุน คุณลืมนี่ไว้คะ...ครับ"
+ F" i; [. w3 v! t     พัดเดินตามออกมาจากห้องพร้อมยื่นมือถือของปุนที่ลืมไว้ให้กับคนตรงหน้า แต่พัดพูดติดขัดที่ได้เจอเข้ากับคนที่มาหาปุน
& b6 d, `2 U6 d' `/ Q. k     
  W" ]- k: e* {# v4 j; J     "ขอบคุณครับคุณพัด ผมมีธุระด่วนเข้ามานิดหน่อย ขอโทษด้วยนะครับ ต้องขอตัวกลับก่อน"
& N7 _2 ?( U! g* T     ปุนบอกพัดที่ยืนนิ่งจ้องหน้าของกัส ปุนเลยหันไปมองหน้ากัสที่ตอนนี้กำลังงุ่นกับการพิมพ์ตอบแชทมือถือ ปุนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แต่สงสัยได้ไม่นานกัสก็รีบดึงตัวเขาออกมา
: e. d. F+ ^" ^" w- r* b: s     
+ K- c2 j1 |5 q4 H& _7 B2 J& k5 @: _     "เร็วเลย พี่ทีบอกว่าด่วนมาก จอดรถไว้ไหนอะ"
     "อะ เอ่อ รอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเราไปเอารถมา"
     ปุนรีบไปขับรถมารับกัสที่ยืนรอหน้าบริษัท พอกัสขึ้นมา ปุนก็ออกรถทันที
/ x5 l" S& u8 ^0 ^0 @" ^     
     "มีเรื่องอะไรหรอ"
' _. P$ _$ O# w. U, K% w! ]     "พี่ทีอะสิ บอกว่าบอร์ดมีประชุมด่วน แต่นายบอกว่าจะไม่เข้าออฟฟิศ เราเลยเดาว่าปุนน่าจะมาที่นี่"
     "อ๋อ แล้วกัสมายังไงอะ"
: q1 l+ n9 d6 f% z3 `( o     "นั่งแท็กซี่มาสิ"
     "ทำไมไม่ขับรถมา?"
( C$ d, P+ K/ C0 ?9 T) L% o8 p     ปุนสงสัยเลยถาม กัสนิ่งไปพักนึงปุนเลยหันไปหาเพื่อฟังคำตอบ
/ C2 [, {7 d: S. H$ u  j) B     "เออว่ะ ลืมอะ รีบจัด"
3 D( H9 {) I$ x' I2 `  z     ปุนที่ได้ยินคำตอบของกัสก็ยิ้มขำออกมาลืมความเครียดที่มีก่อนหน้าหมดสิ้น
1 t& n, w6 P# v     "ฮ่าๆๆๆ กัสนะกัส"
' U  n6 P2 c- d* L/ }4 n, J

, o# P: [3 o. f2 I& i# d" Z     ก่อนจะถึงบริษัท ปุนได้นึกอะไรขึ้นมาได้เลยหันไปถามกับกัสก่อนที่จะลืมอักรอบ
     
     "กัส เราถามหน่อยสิ กัสรู้จักกับคุณพัดหรอ"
  r' D! b7 L+ E     "หืม คุณพัด?"
) u) `$ R8 W' \$ w" c     "ใช่ คุณพัด เจ้าของบริษัทรับออกแบบที่เราพึ่งไปมา"
     "อ๋อ คุณพัด ไม่ได้รู้จักส่วนตัวนะ แต่เราเคยไปงานที่คุณพัดขึ้นพูดสุนทรพจน์อะ"
% Y8 Z5 J. q! t/ g0 a- K" K: Y     "อะ อ๋อ ไม่มีเจอกันส่วนตัวอะไรหรอ"
     ปุนถามออกมาเพื่อเค้นเอาข้อมูลเผื่อจะนำไปใช้ในการเจรจากับพัดครั้งต่อไปได้ แต่กัสกลับไม่ตอบและนิ่งไปเลย
     "กัส ไม่สบายหรอ หน้าแดงๆ หูแดงด้วย อย่าบอกนะว่า...."ปุนกำลังจะถามแต่เป็นจังหวะที่รถจอดพอดี กัสเลยรีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งหนีไป

4 w: w1 Y6 o3 C5 Z6 K" O7 V& H
' H& k4 V. a1 t     'หรือว่ากัสจะชอบคุณพัด...'

4 n* ^- m, y( t7 S6 B, @2 j7 m+ Z+ H
4 y+ [( `- O* C# I: `& Y' z     ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ปุนรีบเดินไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องประชุมบอร์ด พอถึงห้องประชุมเสียงเงียบลง ปุนเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง คนในห้องประชุมถึงเริ่มคุยกันอีกครั้ง
4 {  u# |8 f) z" A      
     "คุณอเนกครับ คุณเป็นกรรมการผู้ถือหุ้นก็จริงอยู่ แต่จะเรียกประชุมแบบนี้ไม่ได้นะครับ การประชุมหรือแม้แต่จะทำอะไรต้องมีระเบียบ มีข้อบังคับ การประชุมแบบนี้ทำให้เสียเวลามากนะครับ แล้วเวลาก็เป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุด"
( p3 K/ T* G5 ^$ j8 J     ปืนเปิดไมค์พูดกับอเนกเจ้าเดิม จบก็กดปิดไมค์
     
+ S3 ~1 |7 t$ |# I3 x1 E$ D     "ผมขออภัยกรรมการทุกคนนะครับที่ต้องสละเวลาอันมีค่ามาประชุมด่วนในครั้งนี้ แต่ที่ผมทำไปเพราะความบริสุทธิ์ใจครับ ผมได้ข้อมูลบางอย่างมาซึ่งเป็นที่หน้าตกใจมาก ที่ประธานกรรมการไม่เคยแจ้งคณะกรรมการเลย"
+ o' N5 s* C  c# O, ^     อเนกหันไปพูดกับกรรมการท่านอื่นๆในห้อง แล้วหันมาจ้องยังประธานกรรมการอย่างธร ที่นั่งสงบนิ่งมาครู่หนึ่งแล้ว อเนกยิ้มกว้างก่อนจะกล่าวต่อ


; P/ g) g" e: U" q     "ผมบังเอิญทราบข้อมูลมาว่า ทางเคอาร์ได้ยื่นข้อเสนอของซื้อโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ในราคา 3,000ล้านบาท ซึ่งสูงกว่ามูลค่าโรงงานจริงในตลาดตอนนี้ถึง2เท่า แต่ประธานกลับไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้แก่ที่ประชุมทราบเลย ทำไมกันล่ะครับ"
     หลังอเนกพูดจบ เสียงกรรมการในห้องต่างพากันซุบซิบจนเสียงเหล่านั้นดังไปทั่วห้องประชุม


+ l9 J# Y0 j/ c1 F     "จริงไหมคะท่านประธาน"
     หนึ่งในกรรมการท่าหนึ่งได้เปิดไมค์แล้วถามออกมาตรงๆ ทำให้เสียงซุบซิบเงียบลงและรอฟังคำตอบ
     "เรียนกรรมการทุกท่านครับ เรื่องที่คุณอเนกพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงครับ...." เสียงบ่นอุบเริ่มดังขึ้นอีกครั้งจนกระทั่งธรได้กล่าวต่อ
; z3 D$ A. c( u        
& G, v4 a9 z( r7 _! a     "...ผมต้องขออภัยที่ไม่ได้นำเรื่องนี้เข้ามาในวาระการประชุม เพราะผมเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรต่อที่ประชุมแห่งนี้เลย"
# V: ^5 p1 Y& y  k/ V) z! ]
     พออเนกได้ยินแบบนั้นก็กดเปิดไมค์ ถามอีกครั้ง
0 u6 k) X; D/ t  e' d6 B- F     "คุณกำลังจะบอกว่า โรงงานของเรามีกำไรปีล่าสุดอยู่ที่100ล้านบาท ซึ่งทำให้มูลค่าโรงงานลดลงถึง 37% หรือประมาณ 500ล้านบาท ตอนนี้มูลค่าโรงงานเราอยู่ที่ 1,500ล้านบาท การที่เคอาร์เสนอซื้อในราคา 3,000ล้านบาท มันไม่เป็นประโยชน์ตรงไหนครับ"

: s1 S: L0 u) f3 r& T# _     "แม้กำไรของโรงงานจะลดน้อยลงก็จริง แต่โรงงานเองสามารถลดต้นทุนการผลิตที่ทางเราส่งให้ยังรีสอร์ทถึง 8% การผลิตแบบเฟอร์นิเจอร์กับโรงแรม 20% นอกจากนี้ยังมีดีไซน์บิ้วอินกับคอนโดใหม่ถึง  21% รวมๆแล้วกว่า  49% นี่ยังไม่รวมถึงปีต่อๆไปด้วย พวกคุณจะเห็นแก่เงิน 1,500ล้าน จนไม่สนใจ9,000ล้านบาทที่ต้องเสียกันหรอครับ" ธรอธิบายโต้อเนก ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง อเนกที่หันซ้ายหันขวารู้สึกว่ากรรมการกำลังสับสน จึงไม่ปล่อยให้กรรมการท่าอื่นได้คิด รีบยิงประเด็นต่อ
7 r; @- ~" z. @) y( e% M
     "หรือที่ไม่ยอมขายโรงงาน เพราะจริงๆแล้ว คุณมีส่วนได้ส่วนเสียกันล่ะครับ ผมได้ข้อมูลลับมาว่า โรงงานนี้ คุณธีรนัยหรือคุณธัน ได้เป็นเจ้าของหุ้นส่วนถึง51%"
& ?% m% f3 T) l3 P. w/ X- V     "ผมขอชี้แจงนะครับ การที่ผมเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงงานในเครือ ไม่ได้เป็นข้อมุลลับแต่อย่างใด สามารถค้นหาได้บนอินเทอร์เน็ตทั่วไป ประการที่สอง ตอนที่นำโรงงานเข้ามาในเครือเมื่อ4ปีก่อน คณะกรรมการทุกคนเห็นชอบด้วย ตอนนั้นคุณอเนกก็เป็นคนที่ลงมติเห็นชอบด้วยไม่ใช่หรอครับ"
     ธันที่ถูกกล่าวถึงรีบคว้าไมค์อธิบายและชี้แจงจนพ้นข้อครหา

     อเนกมีท่าทีฟึดฟัด และหันไปมองกรรมการที่นั่งในห้อง ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเปิดไมค์พูดอีกครั้ง

     "ผมขอเสนอให้โหวต เพื่อการตัดสินในครั้งนี้ครับ"
. }& |9 G6 U7 ]     ปุนที่นั่งเงียบฟังมานานได้หันหน้าไปกระซิบกับธัน

     "พี่ธัน ทำไมถึงต้องโหวตอะ แค่ลุงชี้แจงผลประโยชน์ไปก่อนหน้า เป็นใครก็รู้แล้วป่ะว่าเก็บโรงงานไว้ได้มากกว่าเสีย"
4 [2 m% O' h2 e4 l! ^     "พี่ก็คิดแบบนั้น แต่ดูอีกฝั่งมั่นใจขนาดนี้ พี่คิดว่าอาจจะถูกล็อบบี้ยิสต์มาแล้วก็ได้"
$ q, a! O3 r* ?, n     "แบบนี้เราก็แย่สิครับ"
1 |$ G, ]/ X7 D     "ไม่แน่ ต้องรอดูต่อ"
9 d1 b0 a  O9 T4 a) ~9 N/ i
8 h% r) L- W/ H' l5 A     หลังจากอเนกยื่นข้อเสนอ แม้ว่าธรจะไม่อยากให้โหวตแต่ก็เลี่ยงไม่ได้

     "ผลโหวตที่ออกมานะคะ เห็นด้วย45%  ไม่เห็นด้วย35% ค่ะ"
8 ~) y4 i4 n+ o& K8 G2 h/ D$ u     นุชาได้อ่านผลการโหวตออกเสียง อเนกที่เป็นฝ่ายเสนอโหวตชนะได้ตบโต๊ะดัง ก่อนจะยืนขึ้นแล้วยิ้มด้วยความยินดี

4 A! P& q( E4 ~0 d+ \, U8 D     "คราวนี้ก็ขายได้แล้วสิครับ"
( E/ R& ]- t% v5 a; S8 f     อเนกยิ้มออกนอกหน้า
     "ยังหรอกครับ"
     ปืนเอ่ยขัดความสุขของอเนก ทำให้พี่แกหงุดหงิด
0 a! f, F" ~. @! f# C8 T     "ทำไมล่ะครับคุณปืน ในเมื่อผลโหวตก็ออกมาแล้ว"
     "ตามระเบียบผลโหวตที่ชนะจะต้องได้จำนวนหุ้นเกินกึ่งหนึ่งหรือ 51%เป็นอย่างต่ำครับ"
     "แต่...."
     "หรือคุณจะบอกว่าหุ้น20%ที่เหลือไม่สำคัญอย่างนั้นหรอครับ"อเนกหน้างุ้มลงโต๊ะกัดฟันกรอด
( f9 K0 ], ]4 q; _$ _$ s
     "ก็ได้ครับ ผมผิดเองที่เรียกประชุมด่วน ทำให้ผู้ถือหุ้นอีก17%นั้นเสียสิทธิในการตัดสินใจ งั้นผมจะขอยื่นเรื่องนี้ใหม่ในวาระประชุมวิสามัญนะครับ"
8 h1 @1 _/ W3 |8 t) a, i2 I+ u
     หลังผลโหวตออกมาทำให้ได้รู้ว่ากรรมการถูกซื้อตัวไปมกเกือบถึงครึ่ง ทำให้ตอนนี้ตำแหน่งของธรนั้นไม่มั่นคงเสียแล้ว ธรและปืนเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร ในห้องเหลือเพียงนุชา ธันและปุน

9 t8 W) C9 j2 T# w) c1 e) ~     "ปุน ก่อนประชุมวิสามัญครั้งต่อไป เราต้องรวบรวมผู้ถือหุ้นให้เกิน51%"
     ธันพูดกับปุนด้วยท่าทีจริงจัง เพราะตอนนี้อนาคตของบริษัทกำลังสุ่มเสียง
     "พี่จะให้ผมทำอะไรครับ"
$ F2 `. I# ~  _( S% T     "พี่ได้ข่าวลือมาว่ามีคนถือหุ้นลับ10% พี่อยากให้ปุนไปสืบให้หน่อย เพราะอย่างน้อย ถ้าเราได้เพิ่มอีก10% ก็มีโอกาสชนะสูง ส่วนที่เหลือพี่จัดการเอง"
     "ได้ครับพี่ธัน"
: u, P9 j! n+ N/ j; _2 n     "จำเอาไว้นะปุน พวกเรามีเวลาแค่14วันก่อนถึงวันประชุมวิสามัญ อนาคตของสิ่งที่พ่อของปุนและพ่อของพี่สร้างขึ้นมา ขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว"

     หลังกลับมาห้องทำงานของตน ปุนได้เกิดความสงสัยอยู่อย่างนึง ทำไมลุงธรและพ่อของเขาไม่แสดงทีท่าอะไรออกมาเลย ยิ่งก่อนหน้านี้ที่เขาไปถามปืนถึงผู้ถือหุ้นลับ10%  ปืนกลับมีท่าทางนิ่งเรียบและไม่ได้ตอบคำถามของเขาเลยแม้แต่น้อย บริษัทกำลังจะถูกยึด แต่ผู้บริหารไม่ทำอะไรเลย เรื่องแบบนี้ปุนไม่เคยเจอ
; V4 V5 D: {$ c8 H( V5 Y+ @7 z1 ]$ a

boyzmember

สุดยอดเลยฮะ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

wat_

ขอบคุณครับ

ShangHai

ปัญหาเยอะแท้ สุ้ๆ นะนู๋ปุน

bokko.hiso

ขอบคุณครับ

Feen

ขอบคุณมากครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Gngkung

ขอบคุณครับ

possto_01

หัวจะปวด

Spicy.mc

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

konkong1

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

audiwoods

งานเข้าเต็มๆเลยนะครับ​ ทุกปัญหา​มีทางออกครับ