ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่อหละครับ ตอนที่ 62 วิกฤตมาเยือน (No NC)

chokond

     "อะไรนะครับพี่ ลากออกยกทีมเลยหรอครับ"
( `7 u7 @$ c/ t; B     ปุนเจอกับปัญหารับสัปดาห์ใหม่ หลังจากที่ไปพักผ่อนหย่อนใจเมื่อสุดสัปดาห์ แต่พอกลับมาทำงานได้ครึ่งวันก็ต้องปวดหัวกับทีมออกแบบภายในทีี่มาขอยื่นลาออกกันยกทีม
     
* J2 z$ Z' `  K- Y     "ได้ครับพี่ฟาน เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลยครับ"


8 i  m9 v. k  {' ?/ t     ปุนวางสายจากฟาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลที่โทรมารายงานว่าทีมอินทีเรียนั้นมายื่นใบลาออก แต่พอปุนไปพบกับฟานเพื่อฟังรายละเอียดกลับพบว่ามันเลวร้ายกว่านั้นมาก เพราะนอกจากอินทีเรียที่ขอออกแล้ว ทีมสถาปนิกก็พึ่งส่งจดหมายลาออกทางอีเมล์มาถึงฟาน
4 f; Y, ^3 c! j0 Q/ S     
     "พี่ลองให้ทางทีมงานยื่นข้อเสนอและข้อต่อรองมาแล้ว แต่ทุกทีมปฏิเสธและยืนยันว่าจะลาออกพร้อมกันหมดเลย"
     "แล้วงานที่ค้างอยู่ล่ะพี่"
     "พี่คุยกับทางนั้นแล้ว ทีมออกแบบจะทำตามงานค้างจนเสร็จ"
5 m, j9 [, D2 N* i     "อืมก็ยังดีครับ งั้นพี่ก็ประกาศรับทีมใหม่เลยครับ ผมจะช่วยดูอีกแรง"


$ g# }& w7 A' b. A! Q( [. u     ปุนเปิดหารายชื่อนักออกแบบที่เคยดูๆไว้ รวมไปถึงคนที่ปุนสนใจก็มีอยู่ไม่น้อยและได้ส่งรายชื่อเหล่านั้นให้กับฟานเพื่อติดต่อเข้ามาคุยงานดู และเขาก็คิดว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติ แต่จะทำยังไงได้ ถ้าเกิดว่าอยากไปขนาดนั้นรั้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์


     "ฮัลโหล หน้าเครียดเชียว มีอะไรหรอ"
     "อ้าวกัส มานี่ มีอะไรหรอ"
1 F  U: z  a2 g     ปุนสะดุ้งตัวหลังจากถูกกัสทักพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้า เพราะเขามัวแต่ใจลอยจนไม่รู้ว่ากัสเดินเข้าห้องมา
" [% k$ N6 {/ R3 K     "เราเจอพี่ทีอยู่ศุนย์อาหาร พี่ทีบอกว่าปุนยังไม่ได้กินข้าว เราเลยซื้อนี่มาให้"

7 K+ P9 n$ B3 S3 K* G. X- O
9 U, b4 R) f8 c1 a1 X% K4 w     กัสยกถุงที่ใส่แซนวิช และน้ำดื่มมาให้ปุน
- E$ U8 s- U4 W/ W+ \1 K     "อืม ขอบใจนะ ตอนนี้มีปัญหานิดหน่อยอะ ทีมงานอินทีเรียกับสถาปนิกพากันลาออกหมดเลย"
     "หืม จริงหรอ ทำไมอะ"
' w7 w) m3 n* w; Y) L     ปุนส่ายหัวเบาๆ กัสมองดูก็เข้าใจ ทั้งสองคนถอนหายใจแล้วนั่งนึก
* M0 P% d3 K1 f     
9 e" ]- K5 i( h& e% Y     "เรามีคนนึง งานน่าสนใจมากเลยนะ จบจากนอกพึ่งกลับไทยได้ไม่นาน เคยชนะการแข่งขันออกแบบ Modern Standard Sesign Awardด้วย"
     "หรอ ขอคอนแทคหน่อยสิ"
     "ได้ๆ เดี๋ยวเราส่งให้"
     หลังจากกัสหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อมูลติดต่อให้กับปุน ปุนได้ดูผลงานคร่าวๆถือว่าน่าสนใจเป็นอย่างมาก
     
     "กัส......"
     ปุนวางมือถือลงแล้วเอ่ยชื่อคนตรงหน้า ทำให้กัสเองเงยหน้าละจากจอมือถือเช่นกัน
6 u; K( g+ m7 N' z' m     "ห๊ะ"
     "ขอบคุณนะ"
$ ^. Y) B* A3 i% v     "ขอบคุณอะไร"
     "ขอบคุณที่คอยช่วยเหลือเราตลอดเลย"
: U8 X) a6 X& o% R. o  F6 T     กัสไม่ได้ตอบแต่พยักหน้ารับคำขอบคุณ
     "อย่าลืมกินนะ เราไปละ"
. m* }& f1 O8 U0 U- @     กัสพยักหน้าไปยังแซนวิชที่วางบนโต๊ะและเดินออกจากห้องไป


     ปุนก้มหน้ามองดูของกินบนโต๊ะ แล้วนั่งลงก่อนจะแกะแซนวิชกินจนหมด จากนั้นส่งข้อความไปหานที เลขาของเขาเพื่อบอกว่าตอนบ่ายจะไม่เข้าออฟฟิศ

, x, ~! O& Q( T. T3 q  O
     ปุนส่งข้อความไปหาคนที่กัสให้ข้อมูลมา อีกฝ่ายพอรู้ว่าคนที่ติดต่อเป็นบริษัทใหญ่เลยนัดคุยกัน
3 y$ I6 o' ?9 W8 w& D0 m

     ปุนขับรถไปยังบริษัทที่เขาติดต่อ ซึ่งเป็นเพียงตึก3ชั้น ปุนเดินเข้าไปด้านในและบอกพนักงานต้อนรับว่าได้นัดไว้ พนักงานจึงนำทางปุนไปยังห้องรับรอง ระหว่างทางปุนก็สำรวจไปรอบๆอาคาร ภายในอาคารถูกออกแบบเป็นสัดส่วน ดูอิสระแต่มีกรอบ สามารถมองขึ้นไปยังชั้นสองและชั้นสามได้จากกลางอาคาร ห้องรับรองที่ปุนเข้าไปรอเป็นห้องกระจกมองเห็นรอบทิศแสดงถึงวิสัยทัศน์ของผู้นำ
' s# f9 v* r. |2 O7 j+ _2 N

     ก่อนที่หัวหน้างานจะมาพนักงานได้ยกขนมและเครื่องดื่มเล็กๆน้อยๆมาเสิร์ฟ หลังจากพนักงานเดินออกไปไม่นาน ชายวัยกลางคนที่สวมเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงสแลคและรองเท้าหนัง ใบหน้าดูทะเล้น วางตัวมีเอกลักษณ์ เดินมาหยุดตรงหน้าของปุน
* O2 h- f# j" {! i7 }/ O* i8 |+ @7 l

     "สวัสดีครับคุณปุณยวีย์"
6 l5 B/ v: j4 X: R8 {) t     "สวัสดีครับคุณ นภัทร"
  g& H; m- B9 d- E! P' b9 X( x     นภัทรเดินเข้ามาทักทายพร้อมยื่นมือออกมาด้านหน้า ปุนก็ลุกขึ้นแล้วจับมือกับนภัทร
     
     "นั่งก่อนครับ"
     นภัทรเอ่ยบอก พอปุนนั่งลง นภัทรก็นั่งลงตรงข้ามแล้วเริ่มสนทนาพูดคุย
# p8 B# D( Y6 M5 k9 x1 s     
     "เรียกผมพัดก็ได้ครับ"
2 O5 f! @  y# ]- C" ?5 F     "ครับคุณพัด เรียกผมว่าปุนก็ได้ครับ"
  E5 X* k7 y) H. N0 K4 k% N     "ผมค่อนข้างตกใจนะครับที่คุณปุนติดต่อผมเข้ามา"
     "ผมเห็นผลงานของคุณพัดแล้วรู้สึกประทับใจมากครับ เลยติดต่อคุณพัดมา"
     "ไม่ใช่ว่าทีมออกแบบของ ดีซีวายลาออกกันหมดหรอครับ"
" X, i, E( Z# h7 R  y! o     ปุนชะงักไปชั่วขณะ เรื่องนี้เขาพึ่งรู้ไม่นาน แต่คนตรงหน้ากลับรู้ ไม่ธรรมดาเลย
     
( q+ t; t, v; \1 {' b4 r0 i* H& @     "อ๋อครับ รู้ด้วยหรอครับ"
     "ครับ วงการนี้มันแคบน่ะครับ ว่าแต่คุณมาติดต่อผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ"
     "ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมอยากจะร่วมงานกับคุณพัดครับ"
8 _+ V$ R! |. i1 k: P4 K     "ผมขอปฏิเสธครับ"
     "?"
6 }$ s' u4 T5 [* a6 F# p     ปุนขมวดคิ้วย่นติดกัน อีกฝ่ายปฏิเสธทันทีโดยไม่เจรจา แถมยังรู้ข้อมูลในบริษัทอีก
8 A. y+ o; Q/ e; w" M$ t     "เอ่อ คุณพัดจะไม่ฟังข้อเสนอก่อนหรอครับ"
) Q8 j$ k% E1 P  E/ o; f     "ไม่ต้องหรอกครับ เพราะยังไงผมก็ไม่ทำงานกับคุณหรอก"
     "ผมขอถามได้ไหมครับว่าทำไม"
     "คุณปุน บริษัทของผมเป็นแค่บริษัทเล็กเองนะครับ จะให้ไปรับงานกับโปรเจคเป็นหมื่นล้านได้ยังไง"
/ S, y5 P0 V2 K7 E8 b: ~     "ผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับ ว่าจะให้คุณดูแลโปรเจคอะไร"
     พัดไม่พูดอะไรแต่ยิ้มมุมปากให้ปุน แล้วยกชาขึ้นมาจิบ ปุนเริ่มตะหงิดขึ้นมาอีก ปุนรู้สึกเหมือนพัดกำลังจะบอกว่าพัดก็รู้ข้อมูลของเขามาพอสมควร
   
/ E2 q; [/ P7 i     ไม่ทันที่ทั้งสองจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ พนักงานแผนกต้อนรับได้เดินเข้ามาเคาะประตูห้อง แล้วเปิดเข้ามาพร้อมรายงาน
     
) ]1 |9 _; i  @$ n- A/ I9 J     "มีคนเข้ามาขอพบคุณปุณยวีย์ค่ะ"
7 \) f) b* Z! k     พอพนักงานรายงานเสร็จก็เดินกลับออกไป ปุนเลยหันไปสบตากับพัดครู่หนึ่ง พัดเองก็จ้องตาเขากลับโดยไม่หลบสายตา และเป็นฝ่ายปุนที่ต้องถอย
     
: b/ V9 f4 }' ~1 Q9 i; g     "ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
* t& T1 U% k7 m3 [* Z3 e     "เชิญครับ"
     พัดว่า แล้วยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง พร้อมยกชาจิบอย่างสะบายอารมณ์  ปุนเดินออกมาแสดงท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเห็นกัสที่ยืนรอเขาที่แผนกต้อนรับ
: d$ S! x$ J  f% U     
     "อ้าวกัส มาทำอะไรหรอ"
+ ]4 E% D. S, a2 G     "หืม เรื่องนี้ช่างมันก่อน ตอนนี้มีประชุมบอร์ดด่วน ทำไมไม่รับโทรศัพท์"
6 R9 s% U$ T2 `* \3 b, Q     "อะ อ๋อโทษที"
- D7 J1 ~( W, Y% `     ปุนกล่าวขอโทษก่อนจะควานหาโทรศัพท์แต่ไม่พบทั้งกระเป๋าเสื้อและกระเป๋ากางเกง
4 @% Z; V7 T$ D: t     
     "คุณปุน คุณลืมนี่ไว้คะ...ครับ"
0 _: `, s% K# L9 N# c     พัดเดินตามออกมาจากห้องพร้อมยื่นมือถือของปุนที่ลืมไว้ให้กับคนตรงหน้า แต่พัดพูดติดขัดที่ได้เจอเข้ากับคนที่มาหาปุน
- O4 W, t* J! u1 n1 y     
     "ขอบคุณครับคุณพัด ผมมีธุระด่วนเข้ามานิดหน่อย ขอโทษด้วยนะครับ ต้องขอตัวกลับก่อน"
     ปุนบอกพัดที่ยืนนิ่งจ้องหน้าของกัส ปุนเลยหันไปมองหน้ากัสที่ตอนนี้กำลังงุ่นกับการพิมพ์ตอบแชทมือถือ ปุนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แต่สงสัยได้ไม่นานกัสก็รีบดึงตัวเขาออกมา
     
3 `2 m2 s- y+ {) }! B3 V3 w     "เร็วเลย พี่ทีบอกว่าด่วนมาก จอดรถไว้ไหนอะ"
     "อะ เอ่อ รอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเราไปเอารถมา"
2 j& {' f+ n( @7 k; \2 A& `! h     ปุนรีบไปขับรถมารับกัสที่ยืนรอหน้าบริษัท พอกัสขึ้นมา ปุนก็ออกรถทันที
  ^4 h2 S. r+ f# r- P     
     "มีเรื่องอะไรหรอ"
; [1 C- y3 M; o; O7 F     "พี่ทีอะสิ บอกว่าบอร์ดมีประชุมด่วน แต่นายบอกว่าจะไม่เข้าออฟฟิศ เราเลยเดาว่าปุนน่าจะมาที่นี่"
     "อ๋อ แล้วกัสมายังไงอะ"
1 l1 m- i( f1 u* Q' B5 G9 h7 i1 d     "นั่งแท็กซี่มาสิ"
* p3 j0 [) V* I) M* R     "ทำไมไม่ขับรถมา?"
" k9 c1 f# U7 n1 s; Z: |- `     ปุนสงสัยเลยถาม กัสนิ่งไปพักนึงปุนเลยหันไปหาเพื่อฟังคำตอบ
- B6 C! x5 C# D6 r# q6 t$ W% R8 h     "เออว่ะ ลืมอะ รีบจัด"
     ปุนที่ได้ยินคำตอบของกัสก็ยิ้มขำออกมาลืมความเครียดที่มีก่อนหน้าหมดสิ้น
, c2 t9 {. ]' c3 \     "ฮ่าๆๆๆ กัสนะกัส"

# v' d7 K9 ~0 b- x+ h* B
- f0 H( Y2 K% A1 P+ y     ก่อนจะถึงบริษัท ปุนได้นึกอะไรขึ้นมาได้เลยหันไปถามกับกัสก่อนที่จะลืมอักรอบ
' t9 g6 I  m8 V+ _5 J3 a     
     "กัส เราถามหน่อยสิ กัสรู้จักกับคุณพัดหรอ"
) R% c7 V5 _& y! J     "หืม คุณพัด?"
- E& R' S6 R% j( o     "ใช่ คุณพัด เจ้าของบริษัทรับออกแบบที่เราพึ่งไปมา"
* q3 X' t+ u7 f0 ~  J     "อ๋อ คุณพัด ไม่ได้รู้จักส่วนตัวนะ แต่เราเคยไปงานที่คุณพัดขึ้นพูดสุนทรพจน์อะ"
     "อะ อ๋อ ไม่มีเจอกันส่วนตัวอะไรหรอ"
0 q- {! v* `* j1 t; y8 J3 ]9 L1 _     ปุนถามออกมาเพื่อเค้นเอาข้อมูลเผื่อจะนำไปใช้ในการเจรจากับพัดครั้งต่อไปได้ แต่กัสกลับไม่ตอบและนิ่งไปเลย
$ V4 E1 ^0 V, {) o$ ~2 i/ J     "กัส ไม่สบายหรอ หน้าแดงๆ หูแดงด้วย อย่าบอกนะว่า...."ปุนกำลังจะถามแต่เป็นจังหวะที่รถจอดพอดี กัสเลยรีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งหนีไป
. a: s1 _, u9 F/ x% L
) [# H0 L) ^) y0 i) d
     'หรือว่ากัสจะชอบคุณพัด...'

! i" B% q8 ]5 Q0 {' f8 Y3 V
7 C9 l* |. b; Z8 F1 `     ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ปุนรีบเดินไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องประชุมบอร์ด พอถึงห้องประชุมเสียงเงียบลง ปุนเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง คนในห้องประชุมถึงเริ่มคุยกันอีกครั้ง
      
     "คุณอเนกครับ คุณเป็นกรรมการผู้ถือหุ้นก็จริงอยู่ แต่จะเรียกประชุมแบบนี้ไม่ได้นะครับ การประชุมหรือแม้แต่จะทำอะไรต้องมีระเบียบ มีข้อบังคับ การประชุมแบบนี้ทำให้เสียเวลามากนะครับ แล้วเวลาก็เป็นทรัพยากรที่มีค่าที่สุด"
     ปืนเปิดไมค์พูดกับอเนกเจ้าเดิม จบก็กดปิดไมค์
9 E- ^, r6 w5 p     
     "ผมขออภัยกรรมการทุกคนนะครับที่ต้องสละเวลาอันมีค่ามาประชุมด่วนในครั้งนี้ แต่ที่ผมทำไปเพราะความบริสุทธิ์ใจครับ ผมได้ข้อมูลบางอย่างมาซึ่งเป็นที่หน้าตกใจมาก ที่ประธานกรรมการไม่เคยแจ้งคณะกรรมการเลย"
! b& `# y7 m" \& Z% j8 G     อเนกหันไปพูดกับกรรมการท่านอื่นๆในห้อง แล้วหันมาจ้องยังประธานกรรมการอย่างธร ที่นั่งสงบนิ่งมาครู่หนึ่งแล้ว อเนกยิ้มกว้างก่อนจะกล่าวต่อ
, r8 y- Y, _7 {/ Q

     "ผมบังเอิญทราบข้อมูลมาว่า ทางเคอาร์ได้ยื่นข้อเสนอของซื้อโรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ในราคา 3,000ล้านบาท ซึ่งสูงกว่ามูลค่าโรงงานจริงในตลาดตอนนี้ถึง2เท่า แต่ประธานกลับไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้แก่ที่ประชุมทราบเลย ทำไมกันล่ะครับ"
7 _1 M) J2 T! [' m3 Q; F  s     หลังอเนกพูดจบ เสียงกรรมการในห้องต่างพากันซุบซิบจนเสียงเหล่านั้นดังไปทั่วห้องประชุม
5 b, N5 Y8 ~: [3 F
! ~0 z! X  @4 [# V1 a; Q2 i8 _
     "จริงไหมคะท่านประธาน"
+ v! w) X  q) v6 \7 R: |& n7 ?     หนึ่งในกรรมการท่าหนึ่งได้เปิดไมค์แล้วถามออกมาตรงๆ ทำให้เสียงซุบซิบเงียบลงและรอฟังคำตอบ
     "เรียนกรรมการทุกท่านครับ เรื่องที่คุณอเนกพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงครับ...." เสียงบ่นอุบเริ่มดังขึ้นอีกครั้งจนกระทั่งธรได้กล่าวต่อ
; C1 Y% ?$ ^; X" B* w6 [/ i        
     "...ผมต้องขออภัยที่ไม่ได้นำเรื่องนี้เข้ามาในวาระการประชุม เพราะผมเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรต่อที่ประชุมแห่งนี้เลย"
7 M# Q* W" [; D% o. g
     พออเนกได้ยินแบบนั้นก็กดเปิดไมค์ ถามอีกครั้ง
     "คุณกำลังจะบอกว่า โรงงานของเรามีกำไรปีล่าสุดอยู่ที่100ล้านบาท ซึ่งทำให้มูลค่าโรงงานลดลงถึง 37% หรือประมาณ 500ล้านบาท ตอนนี้มูลค่าโรงงานเราอยู่ที่ 1,500ล้านบาท การที่เคอาร์เสนอซื้อในราคา 3,000ล้านบาท มันไม่เป็นประโยชน์ตรงไหนครับ"

     "แม้กำไรของโรงงานจะลดน้อยลงก็จริง แต่โรงงานเองสามารถลดต้นทุนการผลิตที่ทางเราส่งให้ยังรีสอร์ทถึง 8% การผลิตแบบเฟอร์นิเจอร์กับโรงแรม 20% นอกจากนี้ยังมีดีไซน์บิ้วอินกับคอนโดใหม่ถึง  21% รวมๆแล้วกว่า  49% นี่ยังไม่รวมถึงปีต่อๆไปด้วย พวกคุณจะเห็นแก่เงิน 1,500ล้าน จนไม่สนใจ9,000ล้านบาทที่ต้องเสียกันหรอครับ" ธรอธิบายโต้อเนก ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง อเนกที่หันซ้ายหันขวารู้สึกว่ากรรมการกำลังสับสน จึงไม่ปล่อยให้กรรมการท่าอื่นได้คิด รีบยิงประเด็นต่อ
1 _9 v9 H: j: A, d
     "หรือที่ไม่ยอมขายโรงงาน เพราะจริงๆแล้ว คุณมีส่วนได้ส่วนเสียกันล่ะครับ ผมได้ข้อมูลลับมาว่า โรงงานนี้ คุณธีรนัยหรือคุณธัน ได้เป็นเจ้าของหุ้นส่วนถึง51%"
     "ผมขอชี้แจงนะครับ การที่ผมเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงงานในเครือ ไม่ได้เป็นข้อมุลลับแต่อย่างใด สามารถค้นหาได้บนอินเทอร์เน็ตทั่วไป ประการที่สอง ตอนที่นำโรงงานเข้ามาในเครือเมื่อ4ปีก่อน คณะกรรมการทุกคนเห็นชอบด้วย ตอนนั้นคุณอเนกก็เป็นคนที่ลงมติเห็นชอบด้วยไม่ใช่หรอครับ"
     ธันที่ถูกกล่าวถึงรีบคว้าไมค์อธิบายและชี้แจงจนพ้นข้อครหา
+ K* H( \8 l) H% v5 N* W
     อเนกมีท่าทีฟึดฟัด และหันไปมองกรรมการที่นั่งในห้อง ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเปิดไมค์พูดอีกครั้ง

/ |! E! o+ ^2 }5 t, A# M" @     "ผมขอเสนอให้โหวต เพื่อการตัดสินในครั้งนี้ครับ"
     ปุนที่นั่งเงียบฟังมานานได้หันหน้าไปกระซิบกับธัน

     "พี่ธัน ทำไมถึงต้องโหวตอะ แค่ลุงชี้แจงผลประโยชน์ไปก่อนหน้า เป็นใครก็รู้แล้วป่ะว่าเก็บโรงงานไว้ได้มากกว่าเสีย"
     "พี่ก็คิดแบบนั้น แต่ดูอีกฝั่งมั่นใจขนาดนี้ พี่คิดว่าอาจจะถูกล็อบบี้ยิสต์มาแล้วก็ได้"
     "แบบนี้เราก็แย่สิครับ"
  p4 N; z/ T+ L0 m     "ไม่แน่ ต้องรอดูต่อ"

     หลังจากอเนกยื่นข้อเสนอ แม้ว่าธรจะไม่อยากให้โหวตแต่ก็เลี่ยงไม่ได้

* Q0 N" D6 }0 g; O+ y8 }$ ]     "ผลโหวตที่ออกมานะคะ เห็นด้วย45%  ไม่เห็นด้วย35% ค่ะ"
     นุชาได้อ่านผลการโหวตออกเสียง อเนกที่เป็นฝ่ายเสนอโหวตชนะได้ตบโต๊ะดัง ก่อนจะยืนขึ้นแล้วยิ้มด้วยความยินดี
8 t. m3 }$ J8 A5 ]5 H" v5 L
, m7 L3 }4 }' V, `) w4 R     "คราวนี้ก็ขายได้แล้วสิครับ"
: r6 @$ I; s( _9 {3 Q     อเนกยิ้มออกนอกหน้า
2 A1 j2 {. O' l     "ยังหรอกครับ"
7 Q4 ^* M) o/ w, S6 Q     ปืนเอ่ยขัดความสุขของอเนก ทำให้พี่แกหงุดหงิด
2 [/ V0 M* f6 G8 H2 i! Z$ U     "ทำไมล่ะครับคุณปืน ในเมื่อผลโหวตก็ออกมาแล้ว"
     "ตามระเบียบผลโหวตที่ชนะจะต้องได้จำนวนหุ้นเกินกึ่งหนึ่งหรือ 51%เป็นอย่างต่ำครับ"
: F9 Y$ ?1 f1 ^     "แต่...."
! d, q% f+ u+ R/ G5 [# C3 b     "หรือคุณจะบอกว่าหุ้น20%ที่เหลือไม่สำคัญอย่างนั้นหรอครับ"อเนกหน้างุ้มลงโต๊ะกัดฟันกรอด

% K0 U8 K# ~  f( J     "ก็ได้ครับ ผมผิดเองที่เรียกประชุมด่วน ทำให้ผู้ถือหุ้นอีก17%นั้นเสียสิทธิในการตัดสินใจ งั้นผมจะขอยื่นเรื่องนี้ใหม่ในวาระประชุมวิสามัญนะครับ"

8 B$ m2 E1 R2 X8 i* q+ b     หลังผลโหวตออกมาทำให้ได้รู้ว่ากรรมการถูกซื้อตัวไปมกเกือบถึงครึ่ง ทำให้ตอนนี้ตำแหน่งของธรนั้นไม่มั่นคงเสียแล้ว ธรและปืนเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร ในห้องเหลือเพียงนุชา ธันและปุน
/ q# R2 _" A5 E2 i* i
     "ปุน ก่อนประชุมวิสามัญครั้งต่อไป เราต้องรวบรวมผู้ถือหุ้นให้เกิน51%"
     ธันพูดกับปุนด้วยท่าทีจริงจัง เพราะตอนนี้อนาคตของบริษัทกำลังสุ่มเสียง
$ ?% W. L' A" }8 a# A     "พี่จะให้ผมทำอะไรครับ"
! l- q- Y& c5 X+ b2 o) F0 }/ ]     "พี่ได้ข่าวลือมาว่ามีคนถือหุ้นลับ10% พี่อยากให้ปุนไปสืบให้หน่อย เพราะอย่างน้อย ถ้าเราได้เพิ่มอีก10% ก็มีโอกาสชนะสูง ส่วนที่เหลือพี่จัดการเอง"
  b" y4 F7 s' f8 \% w( s* u     "ได้ครับพี่ธัน"
( B/ R3 y; `# M8 j$ u, E3 v" v6 j     "จำเอาไว้นะปุน พวกเรามีเวลาแค่14วันก่อนถึงวันประชุมวิสามัญ อนาคตของสิ่งที่พ่อของปุนและพ่อของพี่สร้างขึ้นมา ขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว"
7 u1 B) ^) d& A" S% z! @
     หลังกลับมาห้องทำงานของตน ปุนได้เกิดความสงสัยอยู่อย่างนึง ทำไมลุงธรและพ่อของเขาไม่แสดงทีท่าอะไรออกมาเลย ยิ่งก่อนหน้านี้ที่เขาไปถามปืนถึงผู้ถือหุ้นลับ10%  ปืนกลับมีท่าทางนิ่งเรียบและไม่ได้ตอบคำถามของเขาเลยแม้แต่น้อย บริษัทกำลังจะถูกยึด แต่ผู้บริหารไม่ทำอะไรเลย เรื่องแบบนี้ปุนไม่เคยเจอ
+ K% I' p! l1 V/ N/ F- H

boyzmember

สุดยอดเลยฮะ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

wat_

ขอบคุณครับ

ShangHai

ปัญหาเยอะแท้ สุ้ๆ นะนู๋ปุน

bokko.hiso

ขอบคุณครับ

Feen

ขอบคุณมากครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Gngkung

ขอบคุณครับ

possto_01

หัวจะปวด

Spicy.mc

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

konkong1

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

audiwoods

งานเข้าเต็มๆเลยนะครับ​ ทุกปัญหา​มีทางออกครับ