แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10 ; V; i8 v: a# X0 C$ k. v! _
9 r& u m9 U8 N4 ?
หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ
; b f% ~6 `9 K+ L8 Z' @- P ) A8 A( s/ T, ?: j
"23ปีก่อนหรอพี่?"
! ^/ N1 A9 w+ l "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?") J2 |; U9 ]7 V
"เปล่าครับ ต่อเลยครับ"5 G, G% X) s. ?8 S9 Q$ V2 f
ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ* m$ |* [/ M/ e
2 W. h/ g3 Y. [- p1 @ "นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
' Y) ]% v; C* J, h" i( e" Y+ j1 H" i6 {- ^- {& Q
G: t, _& {5 }/ N R
นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้' ]' l* A* g( B4 {8 @) k% o4 B
' F4 K, {% _+ D9 A# U "ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"7 @% o! G. n0 S: i: |: Q
2 f3 ]& ?! a, [$ E) L# b1 p0 L6 e5 M% z" |: M: B( ]" y3 D
หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน
' d J) P" A4 e; F6 p: ~, v "ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"
/ _: Y: P- J7 x& `5 g% b; Z
" [' P% v% t" M8 Y/ c: ]/ x2 b5 g0 a) t, u( G
ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้( J" Q& r3 W" ^; [: Y
5 K3 A/ K$ B* K7 `) Y7 q
"ครับปุน ว่าไง"
/ S( K8 v N3 [: v "เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"
, p) }. X, H* q+ i "ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ") b/ B) D* W$ Z# u% x" ^# d* {
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"8 E3 s4 n& C: Y* A) p& ]
"อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"+ R* I) T4 _; {
% g5 Q z) R/ a* m) W
0 t+ a+ q# @% a( n พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน
$ t5 {$ R3 r5 w4 F, x: Z + b* ^5 |: }, C5 X. s4 }1 T: o; h' s
"เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"6 s$ J3 O1 Q0 K6 P; b! Y
"ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"! o2 K) u# n, n$ r& N
"สักครู่ครับ"9 _* u2 V/ `* F/ n; s& K
; @- e G+ S: ?# e/ s: y) R) g/ A" e
9 `, `; }) S9 Q: w* J ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก
$ i9 g c) |% W% y0 X3 A5 |
+ G- [4 }" a' L( z "เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"
+ s* O i6 t5 P! q "อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"# E4 i$ P8 \, F, M& a) q% m
"ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"* h# j; C' C$ p! i# j
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่", `& v; ], e1 e r6 j
4 {; i& m* y3 c. b
+ a$ n0 _. H, k: [% ? หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที# ?% T. _# w9 @" `3 X
* o, I6 \; p; m* G8 E7 |. q) g( x- s5 M' O( v, u2 y8 h! G) G# h1 a
"เชี่ย สายแล้ว"
6 s$ ~8 H: X" g
* N9 \2 ?( g# r: l& `6 P i กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว. s7 ?4 w* v5 u/ }1 Z9 S
( m/ L1 @3 s8 c "แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"
- J; ~1 E9 ~ d3 S& G6 e: E "นิดหน่อยอะ"
3 J7 L8 j1 Q. R5 J& R) U5 R กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน
. M: c9 C- K0 x$ G3 Q1 [+ } 0 R& _2 d! {" J4 _3 s3 ^
"เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก) w1 D# [. Y+ s1 B# x5 W
1 a( |+ Z( d3 @) P- B! }! O- X5 c "อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."" h9 e ^+ {% Y+ W* I; A
"หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"
2 ~. q8 `# n5 b+ \ n; y- C+ s# {4 y; k* v6 m' J. ~8 |% A
$ C! |1 Q5 z( D. u& s
ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ
: i/ _$ }1 z9 c; ?! ^9 {* H8 h6 c/ r" R0 F
& y0 s: X) W6 _, b5 ?- n
- D9 a: l# v1 _& Z4 [! K- V ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...& d: Q* [) Z% o0 _
5 v$ K- L$ P9 q' |6 `; n9 X6 V/ ]- D7 b6 Y9 K+ K9 C$ |
ปุน ปุน ปุน
- ]6 y0 W" Q4 o' G0 {) _
8 e* C( ]+ A- n c% {- L$ w! N+ P1 b4 s' }* j9 z* l
เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
3 {5 o) v2 @; B 5 [. q5 R, Q% m+ w8 D
"ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย", @: D+ i6 u7 u. e1 m& D0 i F
; j7 [$ }& d8 D: i4 I. |8 T- F4 m8 ]9 W
2 z% U4 B' \7 v$ i* j( H7 [ ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ
: Z e# m) O7 [+ Y( _& g/ w) Z/ p' I5 K; ?& t
8 g9 v; N8 F" Y7 H( x" Q. ` "มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"; h3 E" v' ]- S7 J! F
"ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"
* `2 Q- t$ R+ M. C ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน; p h% m0 P+ T# l9 K1 k
"วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"; o# D. p! u s* w, q& N- m# B
% R& a: A1 w7 f
4 L8 e' v) t v$ ~4 |) `( m
ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่% H( Y" \; n1 O2 s
- c$ ~( y6 p9 s; P7 V "เป็นไงมาไงล่ะฮึ"+ K; e4 V0 p0 V6 N; M3 p
"ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ": ^! a9 f9 x8 t6 |' K: L. x* z
"อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"* Y" f" c6 b5 Z! s0 I! N) B' J& C
"คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"4 i: U0 s3 L5 G: H. ~
"ใช่ ถามทำไมล่ะเรา"
: G. Q4 x$ _7 M( U พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา
7 v, Q A' l; o1 u: F5 m' U "เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
7 E0 T7 I( M; {& g 3 w4 ~4 ]! v `! N+ Z
"...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา
# V# W5 N$ `, G/ u+ l9 b* Z
0 h! M" k5 o3 m1 T& j. y3 {8 o0 A "..."
3 H9 c# g6 Z' L3 \ "..."
2 S8 a$ H/ i7 L "ลูกของปืนหรอ..?"
4 O$ y8 f. e& {& u/ I$ N1 f$ H; m "ครับ"4 g( H% j( |8 H
"อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก
% w* g, M0 n& W m! y5 O 2 A# R) Y0 A+ p- U# @
"ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."
! V: x) D. Y+ S "หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท: k5 l- h0 A$ e( ]5 j' P
6 z2 b; T4 p9 O M
"เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"
/ G b v& D7 f- O8 o) B ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้
/ ~, W% k, M2 ~6 i* |
: Z ]1 f7 A) P) G2 |4 F$ h "23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"
9 y9 y/ u: o5 O! P "ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน" a, i# r5 w, ?2 J% k% p' A
"..."( n) [( T) c) r( |9 Q/ x0 {1 O% J
"..."7 _# A' C" H9 h( V0 C
"พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย
5 W* @+ U4 P7 l9 v% f2 D "23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"
& L. K, D: A! s( o6 i
) D7 d. u. P2 ~/ @& L* s- k& g0 n) B; t# y
"ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"
" A: R- \! G1 ?0 O ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน! Y* `) P' p; h! ^
, U4 E/ B$ y# Q; p) d, I. a* r! \
8 d' Q! u) F" b* p/ I5 L ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด ' v; L- D) z5 b X( V3 L% x
; n* N& T# Q* ~6 o
; ]1 ^ @! L- d5 y" C( {" @ X เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!
b& d! D9 k. z5 J0 H9 \! W& i' V1 J& w; j q/ r8 o
1 @5 I2 M5 N: c/ S7 w( _ ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ
5 I; c4 o8 x' k: @ ' x# m4 y. F* X3 L5 Q
"พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"
1 L/ z# l% a/ |' m ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน
+ E0 m! s. H/ t, u: Z8 L1 O9 V
4 P0 v1 K# U/ p% p' Z) O+ X' y4 C/ |& \1 W9 y% q1 c
"น้ำ น้ำ น้ำ"
7 p0 k8 N; n7 u$ g4 Y; `# B ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน
) ^0 u% T* f' x# o
! O# [$ O8 R! m0 T' x. r "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"
( W! y k6 L* O3 R& P/ q พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย
; K" L& x% U8 Q; W. T0 L3 X, b
d: t) t) v4 H' M; B% \$ Y% b! d. N- r. r- I5 a; i: q( A
ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
3 b: `4 j& q' u- z7 C- z: w, v9 E 6 v0 x* l* P2 P
"แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"* F* O% {9 u( l$ S* ]9 h; ?
"พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"- ?# \( e& c4 c6 F% R/ F! q" {- S) H m
กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส
; J' q' K ?, u% |* h, }
$ `' [! k5 r/ U$ U
2 C* m, V3 R3 H6 F7 Y ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด
$ j& s7 d" b! v
3 P# ?2 N* f8 j1 _; X# \/ K "ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."7 k6 i( z+ }& f: M1 w4 U
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"
. t* a, h x% z4 c! E4 H "แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม; K+ r0 ?; r& t2 w9 O5 X
- S% \+ [3 }! U# k4 [* Y5 Z
"สองวัน แกหลับไปสองวัน"
' E* M/ [3 W" [' v2 y "แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง4 {2 k4 t' K: q$ \& A
7 I: M. p/ ^7 z: N "ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "+ l( K Q$ A; W' m, K. |: ^; O
"ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"
% V. |% B/ G) P% O l( g" P ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย 9 N; s/ f- A: c, ^ J
% F6 u, l1 @% ?: T
2 @6 b. H/ |% ^/ Y# Y$ Q6 h3 t ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา
6 b9 [$ L+ g* x# r- \8 Y8 g# U0 v$ R/ c [
/ ^$ u. Y K1 _. n5 i6 t" c
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"" u0 z8 j' i, J* |
ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง) V( a, `" Q6 u5 B4 a& l
2 J$ j& }6 L- [% @# g. X' a% E "ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ
7 C7 h% }. A2 x h( }+ Y ' R8 _8 E; |% M
"กัส จะพาเราไปไหน"- b h$ E+ }& C% n' Q6 ]7 [
"ไปบ้านไง"
1 G4 M) e6 C' [, d3 ~ "ไม่เป็นระ..."* l6 U, p! `* r5 [
"หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ": U. R, n8 P8 H& v& w
"ไม่คือ.."
3 ^. j8 s) j9 U* I6 ?% w "หยุด!"$ y" c4 ~& ]" Z$ j+ y' S
"แต่"
. D# [% t3 X. T) `5 m "เงียบ!") c$ b: g" s1 Y9 F5 B$ E
ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส3 X# {: |/ b( J
) B- l' ~: ^2 R3 [% ^" x
0 C9 K7 x) N' `! o) ^) f ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว7 u4 l7 ~1 J: }- N0 g v
& ~, k5 ~' a, X+ V/ x
"ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"
0 L1 S5 V3 W3 h) y กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ
# N) v& b9 U( y1 U' Z: M
8 E4 N3 } t/ _* {4 G- x" \4 A; Q "ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"# U. c& e( q: } U3 p
"เอ่อ คือ เรา"
1 H& I" v* T* N; v5 j7 R8 l กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว
/ z; Q8 u; \ }0 C8 B- w $ y5 o9 v4 n8 U t* h d' W
"โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง
, U5 G2 ~( u% w$ s& B "จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน
- y6 s4 \$ [/ V" H ) ^+ d) P% R. k0 S3 B+ r) m t, p
"เห้ยกัส จะทำอะไร"8 V% o! g* I4 d& t1 [% S
"กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"
7 f/ s3 I% @& F9 i+ Y "เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
" T3 ~6 Z7 ^2 p4 K% y: B" U. x ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง
" h, v4 l/ I% F$ G
; j$ n4 p2 l# Z. _4 v# n1 k% Q "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"* N& D$ J" Y4 X2 u; v0 F1 G# b
3 g* `5 p6 O+ A" |0 M* I8 t. R "ระ ระ รู้แล้ว -///-"
% O+ Z2 o3 d3 R& `4 z หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย
- K6 [5 P q, I9 ]. b$ R7 I, L# C+ ]6 M
( z8 i& ?9 p" }3 o- |( O$ b
แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้
+ b2 i8 B' x7 g+ }: D2 K6 ^8 C8 m; n( K; W/ R- J W9 O
" p6 `" M) G2 E วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส
) {$ s) |. ~. ^( z 3 a( n) |0 r0 Q
"กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"3 }5 ?; ?" t* V* P; `
"หึ นึกว่าจะแน่"
. @) t2 U, C; {; q! W" b0 |3 ? "กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"
9 g0 |8 s2 l" K: j
: F8 a% c- z- a- d' ]
8 m9 y- F0 B) @- W กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้
. ?# @+ f+ \3 j2 w7 }9 M
% u1 {# D7 K9 t* O& ~, N1 o% r' h
2 n% C0 z' O! L: K: j ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ) Q4 e' g' k# ?$ Y
1 I3 Q! o' J# D1 l! S0 W# l5 K* J0 P6 o" \" O
พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู$ t$ k0 E O! x/ x# ]4 ~* V
1 [' }% B6 b {, l% N. u
- J* d, d# u+ ^) ^) u ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
7 u, W$ N* b% ]8 S# E' |: Z
# Z: b% }1 `5 B" Q9 G
) }: M( l3 \/ t ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า. r! P6 H3 D; ]& {" U. Z
# V3 v! D1 N, {! ?' h. L% Y3 [$ F* T3 O6 r# T G/ i
ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า+ v+ F$ |# g* C8 q: E4 c
- s9 z' ?9 n- Y* |. u* M Y: k
% R, q5 S* T. q3 Y) U8 o' B
เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
]1 J% U2 r2 S. R& w c+ s1 J4 K: J 5 U9 M, W; b# ]
"ทะ ที่พูดมา จริงหรอ". M- I( m2 i) \' H
"เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"8 F9 \/ v, F# g4 n) b- ^/ m
"แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง...."7 Q" ?/ [ [- a8 Q
"ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"+ ]4 S2 U$ W# L. H3 t
ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
3 Y- e9 u! R" V1 O$ {0 O) G7 I
0 W+ j8 I: v' H" s# k/ U! A* y7 ]( _+ E+ b2 Z0 ^; _$ f1 e
นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา
, N) t4 u' r. R" n6 L
& h2 w% h7 o/ q3 n" a4 K "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
1 `. `# Y8 F* b "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"( ?8 `7 J; y& _3 w H
ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..
8 U1 y$ i% T: w! C8 N: I: W+ W
6 g9 ]* I- B0 _8 R( G3 U- [, ?) J! w+ x3 A% \
0 E# q) a h/ v, s: R
" u# r) b& V2 T% N" C. N1 `$ b3 m9 W' p
( ?+ k6 H( p! Y9 H/ R1 R$ d' k- N9 b( k
__________ 1 L1 c- V6 F* C: ?- q- [
อาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค
# c* j( ^- q. a( `8 w2 _" s& N; yสัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ / X' D4 S( w1 G) [, b
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04