แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10 $ F+ V5 [4 ]( ?8 j7 L8 G3 P$ i
4 q+ `) b. V) e# D4 ~# d หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ' o( i( L8 `' u. M# _; o) g. |
* r$ s- i! ?2 R. `" A! ?# M: B "23ปีก่อนหรอพี่?"
1 i* R: E6 Y4 ]' f( n: [- u8 l3 e$ z3 J "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"
2 W( x2 L1 p& A& X) s, M "เปล่าครับ ต่อเลยครับ"0 d/ Y; ?, h6 e; M2 y
ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ
: [2 G5 ` ? \) ^9 j& i4 f
- H+ c' J9 E1 { O- @9 c+ Z "นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"* @4 y7 ~- y" H5 ^ X; u; {- Y
8 o6 k+ G& ]; p( g, I1 P+ ?
' p& \% T6 Q" ?5 p: } นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้
8 }, }/ Q' d5 P" H' J6 P* n0 e- ^' O& b
$ D6 a( o J/ C2 v, S7 o K; P "ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"
/ f+ Z) M$ C# B V$ a, R# W
" a' m9 z7 s, M( l. y3 Z6 N# j! \
หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน
7 W( c% ]' [+ t3 H1 j "ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"1 y) b, D9 }# S, D3 p/ C) W8 O
5 x" G* [/ b& _/ B9 ?" C; j
" m ]! Z0 U9 _+ Z ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้$ G1 t) o! q( o
- a+ T0 E7 l$ h {. Q* E
"ครับปุน ว่าไง"* i. j$ ]; c0 d- D. ?+ `( T
"เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"
, _3 u2 C, k/ P2 j( \ "ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ"$ i, r+ d- x9 F4 L5 _- R& F |
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"
6 M# C) F# j- Q% f "อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"
: F) v8 i2 R9 ]
; i# i) S0 H8 m# b j! {0 b: A
" ?3 C5 q* d5 M$ K( ~% c พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน" n* _% b( ^* j( d: @' E: D/ V
3 f5 i& a$ G4 J L2 g* G+ D+ \
"เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"
6 j6 e$ J, @, V2 C0 ~6 u0 n4 O, K "ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"
! I( w( f+ e) ~/ }! f0 U "สักครู่ครับ"
, U% A3 X; X% O4 J$ X. x/ V
8 d- I% v3 Y {3 o. w8 f- A4 x+ K% W7 F; x7 P8 g( R
ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก
' S) G0 t$ o# G3 h) M5 I9 _9 ~! p / `( Q7 u9 q6 ~. g6 O. Y
"เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"
. _' y& a9 ]0 r. @( I k$ j7 | "อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
* z2 s" O0 e" G1 S, y "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"* Z, B: r* J4 j- a( }7 |
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"
3 ^$ R1 B4 U+ O, j8 J7 y. T8 U3 v/ J' D; A0 d; R
; T$ [2 Z6 m. i
หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที
& A; r6 T9 {7 g3 V9 i! I `8 [2 d0 \3 s% P* {7 g
' T! S9 i2 h3 C0 w, @, d u8 B0 W4 p% f
"เชี่ย สายแล้ว"! D4 y8 y' h( U, x( g0 D# W) T
+ _8 i5 N. d0 s0 S กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว2 }9 Z, a0 _* \0 p) W' c
& v3 y! H3 K( x/ L! A Z3 a "แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"
/ F: f v/ D& }7 A$ H& T7 x "นิดหน่อยอะ"
# w% q$ E5 h! W2 H% d กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน$ W; g" ~+ d1 g3 t, u) G2 \
* D4 P9 s1 |0 P- A "เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก/ M* w' ?( D0 A
! A' H6 R5 ^3 u& w" K
"อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."
( }* r: \+ L6 V, { "หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"" Z0 ]" t. |1 }! r8 y) r z
6 d/ t% \6 A8 \
X# s1 J; Z4 x6 R' G
ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ; Y* h0 x6 d* A3 v* n$ `
: [2 z$ d5 C [# \( ?, a0 L
8 t# i* ]4 E, E* X1 A" v
ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...
# W# _! v1 ]# @
' Q* ~1 j. }4 {+ @* g9 S1 R
$ O" a: r5 J @ ปุน ปุน ปุน
( {/ m9 X3 ^5 \; w; p
4 ^! z, h0 O4 U0 ^- M. L
0 ~7 y8 ]' P; i6 ^% f6 F เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
. `2 O+ h0 G o1 t; m' O 1 u6 M3 K" Q5 m' B" p: d
"ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"
. Q$ y/ ]3 x/ y" D+ P) ]+ F$ _5 ?/ W* x2 [
0 A3 x2 s( j% ^5 f: `: \
ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ; l u8 r% G( g
6 a# J; y& \/ T4 V$ q, W
. M `8 {' D- [% Q3 c2 n "มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"
3 K+ q& m( H; K( d "ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"2 R( K, y* D; G1 i! F2 v
ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน& h: ^( R( f( {& f
"วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"6 x/ b4 t9 {# S- H) R n
3 N/ \2 r7 i/ G' H0 Z
5 r2 l# y8 ^, E" F9 [) l ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่; Y8 q5 q4 _% P; M
1 c, w/ N+ N) Z( S
"เป็นไงมาไงล่ะฮึ"8 G. @' S+ J) N
"ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"
% k' b7 \8 E: i7 m+ @9 V( m" ^ "อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"
, \$ d1 y" ?; i0 \5 R "คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"
' F {3 h* ?- `; M5 Z "ใช่ ถามทำไมล่ะเรา") Q3 u. J/ G! u* E5 P% M# x+ N
พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา: R' A( y7 k$ _
"เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
! f0 h8 `) x5 r) b$ U
3 b$ @. ?8 m8 g( o; J' K# g6 d9 I1 O "...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา/ R0 y! o6 W1 a% z5 ^# ?* v
: ^( r( ] v$ a' s& u0 A
"..."# C% x) h Q1 z7 ]( ]# P! M
"..."
4 u* `& e% `+ P* P "ลูกของปืนหรอ..?"
5 d8 y* V) I1 C9 r) A "ครับ"
! A/ u0 t. U" m: U: L u% T0 r* E "อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก
3 }; l) @ ~- {8 Y) o# [
! h I* `) L8 C- A, V "ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."
9 k1 Q) R! r8 W6 ? "หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท
& i% o6 ]1 [( Z: b, e$ X " j- \8 l/ ~5 M0 C( q% ]- o
"เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"6 N) }, W& l* M- @
ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้
7 O+ q/ P8 O2 L
, Z9 K" M9 A/ I a/ V# { "23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"2 [8 s; {' d( p$ J
"ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"' s1 U; }2 o4 L3 z8 C+ }
"..."& M: o% T7 N- N3 g/ _9 x
"..."3 U7 a. }( Z5 ^4 L1 q8 A1 r
"พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย* w9 f$ G# b! r4 s0 g& C% H
"23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"3 [6 k$ V. T! V: ~" m7 R
5 I: I, w8 n5 R- d
z! S* O4 y4 q2 { "ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"$ n8 ~# ` {4 ~- z; y
ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน
6 }- _9 w' m0 E. R' l) L& j# y8 z$ E7 K% s, s
- R" M/ C. z6 H ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด # I, P2 G8 _9 {! A: \
L4 ?4 m4 a9 s; ]8 D3 o4 T' N; j* w9 V) [
เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!
9 g4 S" V; H3 T- A- I" h: w8 B) D" A3 C2 J/ ~; u! B1 \3 _
% G: L. Y5 n) j% S* }3 Y: e ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ) t6 K& H/ w+ W7 {) Y
. i* n) I& ~ E5 A "พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"6 g2 @6 u8 l) _/ n: K# G/ A1 x+ N/ r @
ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน/ b5 ~1 H1 d1 z4 ^- q7 c C
/ I4 _) j- `! T; w: `9 H" J( a4 Q5 m; {! K! V
"น้ำ น้ำ น้ำ"
- Y3 }, M& K# [. E# ` ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน* ~, @. m1 q$ O: _! h
; {* p* ], X# ]5 J, P- x2 O "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"
8 Y# B1 w/ o7 U& s% q พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย
0 J3 T7 k& D4 E. ^- k B) L% t- T, v, Z# Z) E
{/ u6 y$ U" o
ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
/ h8 i2 d2 x# a; t7 X1 d
6 S% d/ ~1 f( w "แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"
! e" a1 @& ], B# |" o "พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"
5 U* j( m) F9 E' n8 S* r กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส
* {9 ?* m# `! Z7 c0 E Y. ]( a( P5 O
0 n- ?: d' s' q+ s8 v, a, \
ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด, d! a7 ]9 c* }/ a9 r' Q* f; J
7 s+ j# t- P) j4 u
"ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."; ]& w* L; F! g8 U6 k
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"
( ?7 t( j+ j; V) E) K2 o8 L "แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม0 P |' b) T6 Q2 b/ _* U
8 f D% O0 [: l p% m$ p* J
"สองวัน แกหลับไปสองวัน": S" `$ s+ b3 p3 ~& _5 c& Z' n
"แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง5 I6 k! w0 V; T$ U' [' R
! m" O3 J9 X7 |' K
"ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "7 z0 a+ k" ]- E, a) p- w' |
"ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"
8 l6 ]& f" V: r9 M ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย # q7 v) L9 V1 [" m
0 l: W* r1 Z' I6 U( J% ~. X3 i% \7 J: r3 h3 U$ p! g- X
ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา7 f7 Q8 x% j* C9 u. W$ Y* }: z
& X% x' s+ }& |8 {+ X: q3 Y% O
0 l" m. W% e! _ z8 Y" g: ? \ "ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"+ r9 N& E3 O$ H. ^8 l
ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง
7 q+ c( D g0 n& A! x* \
, G' _ S2 d1 A! [+ k. r) ] "ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ
9 H" [$ R! O) ]# R& k
6 Z/ f7 X8 }/ ^7 a, X "กัส จะพาเราไปไหน": \1 E: l) W" o6 x( |8 Z; p* I
"ไปบ้านไง"4 D; h/ s- J" D$ S; L
"ไม่เป็นระ..."
, g* P( m$ G: E "หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"
6 T7 T" T4 d* x7 j8 i% ? "ไม่คือ.."! s& L/ C8 V, w/ y1 K f' A4 ^
"หยุด!"
3 v; J- s/ _0 X7 L "แต่"1 @4 }% G, I0 A! u( _9 t
"เงียบ!"6 u: ^ x( ]& D6 v! D# b
ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส
' C0 D* c9 |, P( V, A. P6 r4 |8 q/ a9 J0 x
$ ^: y8 E$ V* ?
ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว
: v s2 k' L3 k. n* }7 }
8 U, Q9 H' h' g1 T: B "ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"7 `$ ?" n: Q: e2 z" z& ]5 ?* X
กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ
; m2 o8 g/ ]5 R) o. M9 ]1 ? # `9 n/ @+ P2 b0 e7 f
"ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"
. [9 y3 [ a; [! c, A! U2 \ "เอ่อ คือ เรา"2 V7 p/ s+ ^: e8 d
กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว$ v% S( B R1 d s% n
" R/ e* M! G; Y7 X "โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง
6 L9 ^0 b6 X! \! \% o; t K "จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน) S' t+ j' o0 V3 Q
2 w- Y( i9 W" A5 n' q A9 ?
"เห้ยกัส จะทำอะไร". @4 a7 `+ `& b1 A! u
"กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"
4 c" g4 b, \9 q3 e6 L: F "เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
) T6 w: U; M% {2 N, l5 a ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง
6 ?, Z' ]+ v. d' B% F6 Z8 \
7 o2 Y: y* y, e! m "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊") g( k2 }( ^2 @2 A- \, [
" b, S9 R; r: Z n( z4 _
"ระ ระ รู้แล้ว -///-"
# D! A2 g }; i- q7 H7 g- [ หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย
2 h/ }1 `# i) I( f
3 n% A; @9 C* S& v) a
- }; b. F: z/ o z แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้
" t2 V" O" S1 k. q! e: N' i+ N8 U) ^, @) k
; D6 j' ?8 i- O' h% r7 i วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส4 a& \8 C: ? K# X
7 f/ u" C/ J1 Y$ ?! V, q
"กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"
+ M9 E" t& z5 G, m% w$ P* A* K2 ^* ] "หึ นึกว่าจะแน่"! n2 ^/ I L: E* F9 h
"กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"
/ n$ `4 U2 I1 y/ T1 [* A V- D6 k6 e$ [- B
' ~7 l. s4 p0 ^' U- L2 }: P กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้ 7 u- A) h0 ?5 O8 p/ v
, g: G6 }' V s6 f5 M! o, z* T- `/ s/ D6 G) R
ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ
/ B& L9 g3 E6 }! K7 p/ a3 q; m& F: c9 o, E
) |% @: S; j; U( Z5 f1 r พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู) _' K) e* O# x
1 b i% x5 i9 c$ b0 y4 s: Z+ z3 \' K+ e8 }8 e$ \8 r
ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง6 [; q: a; R9 J7 b* A, n* ^: |
9 q% y! O& Z" \2 _* O% P6 ~
9 r/ ^( r9 O5 } ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า7 n6 S4 C9 Z; U) \4 `7 f$ I! Y ~/ B* c
' [; ~+ P4 |# Z& |9 H
2 {; @' j- W- e& G2 @ ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า8 }% n& v; a7 j8 D
0 b( C6 ^0 }: u @# W" }5 c
! Q4 t* ^! r3 O! I) T เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
, I$ j0 c9 c2 d6 C; \ , A" f3 J9 G) o( n9 O
"ทะ ที่พูดมา จริงหรอ"3 v2 y9 Q$ T% ]7 y5 X4 K
"เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"2 D, O1 H8 x) z" \* ?: {
"แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง...."
, Q. k3 S' l+ g: w& S' D "ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"
6 ~" l4 h4 r9 P' D ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
: j: V) e7 i. _9 ^* q) l0 B1 P5 x
" X: Y3 L" [+ U: A2 j# @% e! \
9 F( o- @+ H8 ]% q9 y5 v# C นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา/ U, w( s a4 M9 Z& [
$ K1 y/ T5 S. R& ^9 C; b5 @ "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"8 }! @' K7 u$ I1 a3 L
"แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"
7 y- F" _ Y+ ^: C ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..
$ ]/ U3 l& }8 M1 m. {7 }1 L/ y. E) |3 ]
7 k/ v3 x5 H$ M( Y: M
0 u1 L: }3 @+ s
( @+ H% h+ ~; U4 ^: T* d! h9 m m. u% U( C+ O8 z
, O) K ?% N9 @. w# t2 |( d+ D$ T2 c2 k/ u
__________
8 `+ j: j: I g: D+ j6 mอาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค & ?* S8 _+ t! B z+ v
สัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ 9 l: x& b9 E4 d7 q7 F/ t- r
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04