แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10 ( p+ H+ F2 J& J# F; T. V2 P
+ W5 _ i4 N6 p. T. w" G หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ% A+ @; R2 [7 I1 ^% M! b# U
4 s0 r- x2 H. N) k; s+ U8 Z
"23ปีก่อนหรอพี่?"
9 Z% r0 a+ n- _/ Q& D; A9 O "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"
; `! S1 E7 |5 G h "เปล่าครับ ต่อเลยครับ"( a# L) F4 W% }, }6 S
ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ9 X* U# }- e, P/ t& i' r; s& v! O+ }
" Q$ a7 I5 ]+ F8 F7 B% u6 R
"นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
; U, I8 t9 E; c3 A8 |- K
$ I* b! M, b% K1 W, N3 s# h
' b1 d" m' C8 N7 l4 V# J) o- n นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้
5 G+ r# G" w$ s0 r% z
- G A9 m3 n2 S "ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"
6 n1 m9 f9 x, o& J0 g
A. n3 J: f O& N5 @* f# X
+ Y J5 A+ _& ^ หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน
! R( Q1 s6 q2 W2 {) @ "ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"4 u( c2 T1 Z! k; M; c4 X: Q* _0 ?/ }
+ m+ k+ m( j6 _3 p7 ?
! u( L) S) h1 l# W
ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้2 o' r' ^& ?. s% Z9 R1 B3 \0 j* o
+ q4 \2 @$ {* E: O3 r. V* G; g" y "ครับปุน ว่าไง") |$ \* V- s5 n0 G( G" V+ F
"เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"
$ P. q$ F9 p! B1 n' c5 y& W! O "ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ"; N. S# f5 s+ }4 J8 S
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"- u0 f! [0 ?2 X7 N0 P0 \! g+ V
"อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"+ k6 }/ T+ |3 M5 f& x6 G' n% A
4 l. D# _0 d2 {9 j: P1 [
& S* S9 c# o3 r; O พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน
- A, `1 z ^0 y8 j+ n u& x
$ Q& T5 c/ h7 o "เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"
. T, k! S, u1 i& h- ^8 z "ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"
, v& `$ p3 _* O& e2 u3 z5 p "สักครู่ครับ" L: S$ g/ b" j
* x/ A0 s! y C5 g
7 J/ |) d* d. k2 M' O( ] ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก5 B& f, T& g3 `
0 s' f! G4 r$ f
"เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"7 Z% l6 F) Z+ J* }# Y8 [+ ?8 D
"อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
, \5 _8 C# }2 C0 y. _( n "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"4 ~. M @9 l: A
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"
. V$ g3 l G- g0 Z2 v5 P6 ~6 F. L3 s" C
8 U/ z) s% A: }) W0 P! b4 |/ \ หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที
+ `1 V8 c6 C, |# i; G3 W! h3 u8 \% _0 R/ _& I# B2 U, O" Z
/ J9 B5 {. s/ d( @; S: e9 h
"เชี่ย สายแล้ว"
1 {' ^. j' O% g* t h
3 b- Y8 ?3 x. P$ z# z% K0 A4 o4 g กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว
& I: I1 p' e1 Y d) s. k( ~" C$ w
4 v0 n0 n# g" f7 |# m, C8 Y3 m: E "แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"7 [2 Z- q, g+ @" S: k* {3 j
"นิดหน่อยอะ"6 v6 H8 H9 n, ^6 d6 k, p
กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน6 q0 {( A8 I! H5 x6 @
7 V* z1 W* S% f0 d
"เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก
, Q# T [% Z. n- \9 q* ~1 Y+ q
/ S9 O# w! [; ? "อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."% Q0 h+ N2 _9 p1 [- w2 M1 R: V
"หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"
" r0 V* Y. N! y7 U; x! [- t3 T+ Z1 ~0 n6 G2 k( O
- J! z* \! G \; Q' j; l$ f0 K ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ# ~. }1 W7 I7 s3 |0 S* \" _& i2 ^
3 X4 f! p) {+ I u: K" s+ S
) \! d$ H8 u( v4 d9 J: I
ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง.... T6 t7 J6 t1 N; x ~% D
2 ^5 }- ]+ r# B3 y
/ l# l; a6 e( W h) W8 f- s ปุน ปุน ปุน5 y5 Q* [- `" C0 Y4 H# _7 R8 F9 S
) _1 y+ v/ z. s: \; Q- r
! k: T8 _7 X" B6 O8 q3 G/ I% L เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ 6 B, ]5 Y% t. q' ]; r; V
S$ u t1 o3 d5 L& C5 T' \ "ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"1 u d7 G/ |9 o6 v4 R3 R- Q
6 ~! D D2 X6 a n1 f$ b n2 Q5 A6 E/ {( S
ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ
! A: u& M$ D; u+ T8 f, [6 ~& W4 b% e& [5 ?' q- B
$ C6 [& ]- p7 o
"มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"+ o x' w! D6 O
"ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"
4 ]& I7 q" v! ?% y) {* z1 ], |2 J ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน
, y1 F) T) d. d) w4 s "วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"
, _! s& a/ o+ [6 _9 B- R5 a5 u- T6 |" M3 k2 w; J( [$ N6 r
* Z$ n U9 b! w
ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่% i. @6 _& _# {* e6 `$ q
- I! H, r* a% L, A3 G- h "เป็นไงมาไงล่ะฮึ"
- o/ k* G8 k; v "ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"1 a0 c- d2 n8 c& e8 C6 w
"อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"
: T% c& l) U' u- K; k. o "คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"/ o) b/ b2 o2 e, E
"ใช่ ถามทำไมล่ะเรา": f: U4 F/ {# I' {/ K V& Z
พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา
' u7 U4 N9 X9 r) D9 n" K* V9 T4 k' E "เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
D; f8 O- F: K6 ] M 7 c& L( a* I6 a$ I2 ] r1 R3 j5 e
"...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา
1 \1 c D% K( U) h9 m; q$ w $ @2 M! A& @' S9 Z. P
"..."
( C$ b' M: O' Y5 r "..."
1 r8 L3 T* z7 m7 q: M4 ^7 ]) { "ลูกของปืนหรอ..?"6 o, ^5 q4 [8 G$ R( H
"ครับ"1 r7 M/ h/ \, l" A
"อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก& d4 t2 \$ L8 U( c3 k8 h
" h/ \: p, @) Z9 |4 B# ~) o' o "ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."3 e7 `! R6 s$ a" @: e) a
"หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท$ E2 f' @: h9 _& C5 z) Q0 |
2 a. W# ^4 m% y$ w5 q* u; } "เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"
0 W G$ ~3 j9 K6 G ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้
+ f$ G7 B& r) E# U - c5 z( }0 p% v) q% F
"23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"
# A; a% M$ n* A' E! v9 m; F "ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"
) A6 o5 c( {: _- p "..."
9 R$ J& |3 Y C H: S. b0 N. C; U "..."
; H1 b" X: h8 [# s$ {& A "พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย* l1 [6 E+ _& o( t! m5 i
"23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"5 s' G2 C/ D: l% T
7 q- e% _/ D: V
& \3 ?& }2 e% l* B0 g" L "ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"! z% P) V# @: L1 G$ [( n% c, F' I
ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน
2 {" i; {, r0 ~7 ~% m% q) }5 E/ i8 Q0 Y, A' E
' }: o% w b9 U5 p; Y# B; e% o ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด + n. G; R' V+ x8 J1 u( h
- G& M W' l( T( s
/ e% t! a, B! g! l( r" J) o) M เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!
( V. U4 K# U3 A ^! E2 j# t
% y' g& n0 c" O# ?1 a& b; M( E, C7 _1 k
ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ
, u; @$ j) \; P( r
5 Z9 ?1 ?0 k0 E2 {/ n4 } "พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"% ]. N6 ^7 `0 r! e
ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน
1 R9 n% l5 ~+ S# T8 ~5 g
* x, ?- z' H6 P& I8 N6 P* @- U4 u4 J7 k: Z* C) v$ n
"น้ำ น้ำ น้ำ"' [& {* K/ f8 m0 I& C! F; g2 w
ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน; t1 U( F+ {9 r" C0 Z- o* E
- @2 z/ k* E; v' Z "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง". O6 M6 j+ j8 H6 N! n7 M7 o" J
พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย* W7 B1 A: ]/ K7 J! _ @; n0 P
/ p6 P, `* {9 x- n/ r9 s; h
( [3 |, m$ Q. x- ^ ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
6 Q( y1 `; _$ ~, } `4 q , H$ p+ J0 I) t
"แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ", a, c, Q+ g; I0 X4 ?9 s2 u/ T" W
"พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"
* O3 J0 w; b- B- D3 \8 x/ c( a กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส& D9 V7 L/ v+ W+ r9 F# E$ H
9 r7 x4 R5 Q) r$ R
# ]- A$ {# _: B
ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด
' D) H6 g7 r# z) x # K0 _/ p0 O/ t9 L6 C
"ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."
( |* f' \' L9 B6 ?# }! A7 A. H "ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"" X' V7 s6 d7 O0 | _
"แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม; }, J' ? ^- s9 q
9 F9 e- f6 F9 |& E) O/ c2 b
"สองวัน แกหลับไปสองวัน"
/ }6 ^8 } I4 I8 u/ J "แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง
; [$ ^- N3 w' c7 U! ^
7 P$ Q" _3 q0 r' J1 m7 d/ V "ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "
. @0 U4 V5 P/ }& @" z x( S "ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"" ?+ {5 }9 {% c* G6 f
ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย
8 D% V/ F# \3 q8 Q) X& W9 I/ A+ Q: @) s2 g( Q2 h
! p* o5 ^2 M9 B8 n# g
ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา1 O7 [- m# C% {$ F4 O+ u* k) Q
n8 [3 D9 R A# t, `4 o
" M6 A% {" k, v. \ "ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"
# i* ?5 M' s3 f" r1 |# Z s5 G ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง
6 ~4 v$ c9 s0 A, y ) D3 _; w: {- n2 g! A% W" p5 n
"ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ3 s0 C B5 R# T
# \2 b3 h2 g& |/ V0 l0 w C "กัส จะพาเราไปไหน") V! a& U$ U& Z
"ไปบ้านไง"# _: d$ D* T' o; R
"ไม่เป็นระ..."; Y$ R5 W3 c% p
"หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"
y: w5 {2 n( d& Q* { "ไม่คือ.."1 ?6 o: {2 N4 I& Y6 W' X# Y5 `9 p: H
"หยุด!"5 O" A0 Y1 c8 h3 D
"แต่"4 N' M5 E/ L; t, h9 V2 I
"เงียบ!" b: R2 z% @# A5 o1 Q8 C3 C
ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส
" Y K8 E5 |! u: f# Z: ~' z/ h' G; C5 w$ Q
+ ? |" x( B2 j9 J% b% S% f ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว: s' x( n) u: k
! X* Y( m/ X ?9 c! ] "ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"
0 N" a' X- k, Q1 s9 m% i กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ
: \' E2 l* F% ]& p 5 _" m: D( Z+ z6 D4 D$ x
"ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร": Y% b# t1 W4 h1 a4 C+ T
"เอ่อ คือ เรา"
7 K& I3 {& ~. X4 b' U2 z+ e9 y/ Z( s8 }. [ กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว
9 p2 h7 i6 S; }7 D# B- z
3 B1 M2 e9 H1 {$ m4 [/ j "โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง* u( S$ i7 @7 u8 {, o5 o) u
"จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน
9 M1 z5 T2 C) \( U: f! @# n5 Q
8 M; Z3 ^+ O5 g# u "เห้ยกัส จะทำอะไร"7 r p' B3 a; t# ^
"กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"
1 e3 R+ {1 M1 F* @. H! o% x, [ "เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
/ o* G m! c! v. E$ Y ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง
" O0 r* i) ~9 |$ c! D. d" J9 T! W
/ `; P0 ?+ W5 i0 n "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"- `/ Q0 J# |" p7 u
8 C' h# L5 o/ |% l
"ระ ระ รู้แล้ว -///-"
" t; C: v! ^0 ^ หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย$ K4 J, P& p) F1 I ?& ?1 R1 E
4 R7 N+ w; m( q
( C/ e% H( I+ A
แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้
" h3 ]1 F9 t5 @4 }, Q5 }" j
# \. c$ ]3 m: @0 W
* O/ \# q: s) _. H วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส- u$ ]4 g8 G& ^" z- T
" l6 D. q7 j$ u& s4 _ "กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"
- i" D3 W+ ~ I' U# L$ x "หึ นึกว่าจะแน่"/ x0 b3 V# ^% j0 z# |# k. G
"กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่" E0 p5 R4 f5 l- L
3 s+ D( x$ v2 p+ {5 ~+ Q& l3 ~- U
กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้ & j+ S5 i, n* j6 u6 q4 c) `' ]$ u4 n
4 P& u' C8 Y$ P0 h. `
9 g; `6 [) h; K3 V# W. S4 N ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ( T. J5 [7 K) n- P5 g$ c
5 ?, E+ q2 S% P4 _4 p
: ~1 A! U" B$ Z& q7 ?6 ~ พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู& B- }9 J9 v1 h5 x9 s+ e/ |# j
3 v. U1 U9 E9 a! P& ~* O6 H8 T3 ?( X+ u* m
ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
+ q$ i. p$ W9 } T
! o" w) Z$ w7 e
0 @# F5 |0 ], @& z+ E+ ?/ D3 l2 f8 ^% S ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า
6 u$ K! J1 b8 b$ Q0 ]' d* c' {. q
* G& A7 k: e3 t1 E9 M
, F+ C# O. I* e! M) ^/ {8 v9 R ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า* _4 K Q' _- r9 l0 j3 L0 f
. }* g8 R; r+ X! {
; }% a/ ~$ q9 Q/ Q
เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
/ T8 y; b6 O6 W c4 ^
) J* r* M+ @1 j6 }" [# K: P "ทะ ที่พูดมา จริงหรอ"
! E$ J6 Y& [& U- V" Z, q) x5 i "เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"
) y/ D) B' N; Q, I+ u6 @0 U "แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง...."
9 l$ H1 @- K; s( p8 H+ |5 | "ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"
6 `% t8 [% @1 | ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
" ^3 ]% ] W6 }! k+ N% F- K; J1 m" k8 o
# B) e h7 [+ Z( C& s
นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา7 G7 U) x; [% P, X3 h2 X
/ O* @. o+ h+ l2 j0 ~ "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
l7 t( |# x& r( e W "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"+ e( W1 E+ G( V
ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..
, t! T4 J$ }3 j, |8 a- U" \# I1 o9 M3 Z: V5 S' j! P
4 ?4 }6 n" I& D
# ^; Y3 J1 l6 S# m2 A* i
% j% [7 t* m" ^3 Y1 Y* h
7 B* u/ a0 j; K+ O- G! z
/ S6 |5 U" a3 w
+ I9 R8 C' {0 d8 a__________ " Q8 K& U1 Q2 c3 e; b
อาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค % H( p$ k) l& o. t: R
สัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ
5 p# ]) C( b/ x5 w |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04