แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10
. C( K* A; @/ l' G P# x8 G# i( C" ?: b* H: G! h5 u) V
หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ
5 }, i# \# G7 Y+ i5 e 5 A' z. [/ A" E8 Q" J6 P+ t; y/ L
"23ปีก่อนหรอพี่?"9 B( _; D" Y j/ ^9 h( c, m
"ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"
- O6 L5 l" k# U5 s$ d+ _# H "เปล่าครับ ต่อเลยครับ"
( Y' e# I& X8 k/ v7 L3 [0 P6 |' k ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ
) |! D. ~4 k, |9 v, l' J # I6 X, P: q, i/ }7 X9 W
"นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
! t# E& X4 c3 o. _# L- f+ s
/ P; H+ ^& {8 I3 L7 x3 c4 ^% r9 z' L6 P/ d M; v: K8 b: F
นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้, x- U0 P5 _3 M0 y
! k4 B }6 S1 N
"ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"
# ]7 h, e4 r- K E N1 j4 w2 Y0 z) ~3 P2 b! E B9 c4 g
* H9 ^ S9 `' G3 @; f
หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน
" J5 w' s( t( l9 d "ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"
7 z8 d6 {/ B6 f2 _0 z/ m q
* ^ g0 ^3 @' E0 c+ \+ ~. S; T' a! g
ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้
% S E+ V; L5 S3 |8 }
& e0 _3 h3 @+ T6 D "ครับปุน ว่าไง"4 H2 x# U# n8 L) `8 N1 E# u
"เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"
, B# x7 g, O4 Y- r7 f! A& n "ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ": k4 S7 X5 L* e0 W
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"
|; o: k! a% O$ ]4 S& t5 b' [ "อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"
8 R! \4 y* X3 Y- b' R
4 b+ W2 j1 _" T2 x! Q' X6 ?
) f f9 b) U |+ @ พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน
8 _1 B& D4 Q+ Q1 D/ ] [ : c" U- b; d1 e4 P! R! S
"เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"1 S7 }! H: C% v0 J* n" i* N
"ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"
6 s+ x1 @: H) Y* Q( l: \7 l "สักครู่ครับ"& F5 i3 D. E) C+ c
9 q( }! l# _1 _2 v% {: l
. {# X. k. G0 r! N1 e2 F) T4 v ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก
. s/ q' a: a4 x1 P 3 _, b" u' P6 @! f3 ]) y
"เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"% E, V( m& W0 @5 ~' J3 ]/ R' d
"อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
' x/ i8 c# J5 w% l "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"$ v9 ]" [ z" v: W
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"
( r8 G) d3 a+ ]' y% y
# t% L) }0 k s1 n8 p
* u8 t4 I8 e$ E2 f+ U( U9 e0 c หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที
2 a2 j# ~, B1 m' x/ j- i P+ N& D0 t+ t6 o
$ ]* `5 @' f% g3 z- N "เชี่ย สายแล้ว"7 v4 C/ q8 [* B, l. ?
8 h j/ t7 Z% T
กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว7 u# o. _5 q% A+ q) \1 Z
! {7 o) s/ x! \% M' ], J# @
"แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"
- |! B+ B, Q0 N2 d. K8 k "นิดหน่อยอะ"
3 w$ Y1 P& x% } กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน
8 d' T5 o3 M3 G, w
! d% J& i* d! s3 {) L% T+ i "เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก8 \7 _5 V- p# a& v1 D" B
' O$ ]+ s% M+ X) H
"อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน.....") b y3 H/ ?! G
"หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"
! ^& v. _7 ?" h$ r+ K* h
, f& _+ R3 E" Z0 O" K! b+ W9 e/ X/ ^( u
ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ: B- e0 ~5 o7 a2 { F: L
& t4 A7 [+ V' N, L
! A& V, l! a+ Z ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...
$ {& x# r- P- J6 g8 A" w1 L7 m! P! P- w2 P* A; X* `
$ ?: q: Z( W: M3 P
ปุน ปุน ปุน! `+ \3 G8 b% T& q& s) r( N
6 `9 ~: a7 o2 p" x- w& a) F; q5 ?6 T1 z5 X5 C
เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
* O; v' e/ E6 l( ~ ; k& Q4 w. w, R& y, U
"ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"
^1 T! N6 |" h3 z1 u5 v
/ ^ M# P/ R$ ?( g; x
: v I, @6 f v8 b1 E1 W9 ? ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ3 O' U9 ^* Q5 i" o: j3 c
7 q7 n' O; }6 l3 Z7 O- \; d# q, | z9 J
"มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้". E0 W/ ` c% T1 g
"ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"
) R& m. P5 n, {5 i0 p3 { ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน
1 Z7 x$ i+ K6 v. `3 {5 T" _ "วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม": z; z& a, a' e( i
/ c( T& W# a) c* i0 B
{9 j5 t, Q! v3 c' a ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่7 d6 E' z' S9 X7 s) P9 j8 p8 p; ~: I
: q! j# y4 N( Y) \9 m
"เป็นไงมาไงล่ะฮึ"
1 v' @% U/ i X4 W "ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"
+ @* t5 I: ~- B9 ~ "อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"# c0 J7 x5 O4 u, ?
"คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"
8 [6 X& b" z% w' a "ใช่ ถามทำไมล่ะเรา"
$ G" V) e& T; ^2 o/ W7 O, k S พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา+ R0 {1 }2 `' u- S. A9 I
"เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน2 l$ N; I9 J5 E
' J0 T! S/ k3 N0 \) O* H "...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา# K9 p; u3 z0 c E! U& }8 j3 x
* z4 r- b. O- R. W( l$ U' I "..."
, |3 |, @( U( Q* o "...": [7 J3 p: O: W
"ลูกของปืนหรอ..?"
& A/ ~% _, r1 F% c3 h, ?& l* H9 u "ครับ"
. [' w9 M# J$ D [ "อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก
% ^, D3 S% c1 P. R ) p9 Y! }3 p* D: z1 S6 p6 w# t7 G
"ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."
9 I$ O! {: _4 D! Y* h "หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท
# H" Q% V8 X7 ]; _
5 }5 v( Q+ z" F8 _) n8 [2 q U. O7 O "เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"4 O8 j% s* b( Q+ C+ }
ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้& v4 a: B' i1 S: j5 r
) d9 l1 G6 Y% X8 M4 f/ m "23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม": T! ]1 p4 O2 n2 P
"ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"$ h( a t3 P1 Q1 P) _
"..."7 f" r( O! D, D* i
"..."
- k- L' `! G% |" Y# A "พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย# R' }# \2 {6 g9 o
"23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"
8 V6 N r$ _5 |4 Z
" _0 J1 o9 n% @, M" {
6 @ x' B' d. i9 x: v5 | "ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"9 b9 C* O. }$ O# d, I+ L9 h$ F
ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน# `- @ J D0 m; V9 s) P2 X
7 Y& D9 R/ M1 z) c* ^
. K4 c( V, V' ]. E2 h: z: e3 o ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด 3 r8 e9 o2 t+ L* |
# e+ S8 i: f- I# @8 j" C
. o* o. a# o5 y U4 X6 `/ r; ?6 H# c เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!, O( E. T$ p) t# a* Q# z
6 u$ ~9 L. o0 `' ]2 o1 A
( A! f1 u' T% n9 N3 q3 @
ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ; h! y4 C P, ?8 m) y, O. t% n( S3 e
8 ?0 @4 z5 n3 i1 n! r* b "พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"% `0 g0 ~) ~: U+ @% ^& m# z, W D
ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน
2 Y6 k+ @/ s8 _7 _) }; k
1 s2 u# }( Z; w. R, g u2 y3 H5 ~+ g9 A
"น้ำ น้ำ น้ำ"
" V1 |& K% L0 p/ W" u ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน
# C$ U% P$ v1 A
; X8 ?! v4 o+ n& X) b "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"% X/ C1 u6 f# z" W1 Z3 G
พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย1 S$ t& K$ j2 O" K
& p" z) g4 l: k( ]
% p" X5 n- R9 ~; N" u5 u4 S' X- R ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
n9 S( w0 N- A+ v+ R5 W& }4 r5 Q$ U
! @$ r2 `& Y' j* b& J5 g "แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"$ V& v: w4 \5 C( X: W# A
"พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"
- y9 f! K3 ? I กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส! F5 M- B# \8 ~
. W+ y# [$ K( g+ D
# I; r( I" l) v! u; L& `9 z) g2 H. X: d ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด
7 b) d$ {$ N( l% \3 J 5 F8 _2 {& P; `4 B, B$ ^. `
"ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."
3 o' l9 g7 P- q; C' C "ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"
- V+ f/ j$ x2 ]% `$ M7 N "แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม
/ T8 y+ n2 ?) Q( W0 }7 q
1 X1 B- W, w' F) [, l4 ~( ?- G "สองวัน แกหลับไปสองวัน"! T3 K% d/ i6 \( s i
"แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง5 W. o- Y& q! t1 o) x
+ N% ?! B/ @8 Z& I$ s. p
"ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "
; L* ]$ c9 i: L2 j "ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"( B* J: w# ^) W" h, b& ^9 R1 r
ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย ! |( u \, d1 @$ U/ G- C
# ?4 M6 f4 L# L) ?* h$ N
5 N6 e* D3 D0 _- H6 R ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา
2 u& f0 M: u5 ?- [# I1 a) W$ I" s5 L6 I% w
! L h7 E, Q1 n
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"
5 q6 n, g) T* k) \ ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง' z, q* X, F! U; O6 z7 t4 A. Z+ w
2 ^6 @7 F3 x! h; C/ @. m4 O "ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ& L- q/ d; q3 t
+ T8 L7 o7 Q* Z* a# }2 h; Q" i: F8 M8 M "กัส จะพาเราไปไหน"* p# F1 v! _! {+ Z
"ไปบ้านไง"
2 s6 F. y" Q K- K+ ? "ไม่เป็นระ..."
# m: a1 i+ q9 S "หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"( t1 d; l- A6 M6 A% d
"ไม่คือ.."& ~8 M; ^8 s+ P+ D& Y# L
"หยุด!"
2 M+ | H1 K$ @& P9 t' |& y "แต่"! ~* K3 M1 t5 }3 M3 Y+ g1 a
"เงียบ!"9 h$ d3 p. Y+ g& u7 W4 {
ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส
/ L) W+ V* U& P6 u }% v; \9 O+ A2 T" P8 M. N6 b7 V9 W& Y
* ^! x# s3 \$ Z* [" K ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว& v% O! R, ~3 A! X
) T4 k% j/ r1 `0 l9 D1 R: F: N "ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"% T4 Z: g9 {4 @! J4 a; w. Y8 f6 `: @ O
กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ) F$ J2 B4 ?# B4 E
# i( b( \" D2 A- _. A "ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"; [5 V& z4 f% y
"เอ่อ คือ เรา"; {+ t' U0 }, j T# `2 n2 |, q
กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว! r! g1 ^4 j7 X' Y& p v
/ h3 z2 a+ e Q1 ]3 p$ L* e2 Q. }
"โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง
. T& t. h2 _1 h3 `1 N: t8 Y "จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน% r; m! d. \5 ?* v
' f2 \1 K7 H, \8 a; @. Q0 a) ` "เห้ยกัส จะทำอะไร"1 R W2 c+ Y& k$ G8 b- T4 g
"กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"% X8 D- X* {5 a3 K' a
"เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
7 b4 m' h8 t8 }0 u ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง% `( \& [7 _' r7 w, b
% Q/ l; _4 E$ \+ q' u "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"
$ J0 F/ @ a5 X6 r1 K" H4 O 2 D n8 r; u, |" W- F
"ระ ระ รู้แล้ว -///-"
3 O& x+ w7 z1 Z8 o3 G5 p9 I* H( x หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย
! i0 S* G% c' g5 F; R* F6 r* @2 Z% g3 `- l1 N
2 E8 D+ x8 t: A/ k. K2 {, z7 u
แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้
4 N) C9 k8 @2 Q0 a" W D! Y& n- v5 I4 J3 W0 F o
& o, k% V8 A/ [7 O2 O$ X) `+ N' O
วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส* o& P! y8 n: z$ S" P+ W. `0 J+ k4 i
* D; V: F! p% Z; r/ Q "กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"( `) Q3 h% F# Y( f
"หึ นึกว่าจะแน่"
5 O; M5 U$ h6 x! |, o "กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"4 v1 ~- M+ S( m3 p+ X! L) V
. ~: Q! `4 H, o
$ J7 T! R7 G" I+ j0 f กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้ . `& o: m& n, T1 n, Z$ B
4 B' E$ `* s6 R; E* _- h
0 h; u: @: e* u. m3 F ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ. x8 Z1 r/ l6 ]3 ^1 d$ F* R$ `
' N# I1 D! P( |2 K% m6 E% ~2 ?. ?# \2 p6 i6 ] ]! J4 e0 T
พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู. z5 c$ s) F& J* ?* }4 c) Q
4 n! s, z9 u5 t" }
' V/ \. y, r+ v7 S. r ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
% V9 n( {$ f; g) i
! `* T) e' Y& v+ P$ {5 O8 w3 R1 o" e9 M8 Y
ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า3 Z5 j" P) A, ~; T
" v7 ]* ~" k/ H" W" P. B
5 a9 W9 b% }( \ ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า
# M4 i+ i1 o5 h/ Y2 i/ H0 @. N
- a% o, u1 j2 C6 G/ |% s' T& u
* S/ c" s- @- @- x0 M9 X เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
8 c0 ^3 ?& ]4 U, Y( a9 t5 k
! x6 v; [8 _3 [! T "ทะ ที่พูดมา จริงหรอ"$ K; [ l! `" T& s8 H4 R' Z7 H2 h
"เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"' ]* \0 U, f; N! G
"แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง....": q, j4 u! m" J- }& c6 s
"ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"- @; c8 y: W% {+ R9 |
ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
6 k( a3 O' U L& @3 H. R! e2 K- t. C- _! R3 J
1 ]# t- e4 q& z นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา( J S4 k$ W7 V
2 X# k& l% v, a "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
+ E5 D& R% Y1 t/ \6 C "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"
! f; c. |+ z- Y8 T5 x1 O5 N+ v2 i ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..1 Q% S4 ] `" G$ g* W* I6 U
, I) n, D# l% r8 B) j$ A- w+ U' D' W4 q+ j* Q; G: k
, |! `0 H- W4 l& d7 {
6 H( ]$ A8 f+ g ], X: M0 S, w- ]8 r8 ~+ R0 }3 ^ k+ F
" Q' A& _, T0 ^9 e9 U/ A% t1 i7 h, B+ `: l; v
__________ 2 U- g: F9 t# L9 E& ^
อาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค
: [1 E! o# d$ U" d S5 `สัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ 1 Y' U! p$ `$ `# h8 w! |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04