ลิขิตฟ้า บัญชาใจ...(2. พี่หมอก...)

3009

( m4 D1 _7 X! }- {, E' g, J

$ N6 f6 T# E$ J$ h

2.พี่หมอก...

$ S* ~- H, y! K& S
& X6 Q$ @+ Y/ B


4 ~3 i: g9 H8 s2 z, ?

- G* ^& V; `1 q+ x
7 P4 U- t' x. a% M6 Q. o5 f9 f. B
! b' S; ]( @; J! H: z

    (ฝากอุดหนุนe book ฉบับRewriteใหม่ด้วยนะ ในเวปเขียว กับrr ละก็ในธัญ พิมพ์: ลิขิตฟ้า บัญชาใจ... (มี ... ด้วยเน้อ แล้วหน้าปกใหม่ตามนี้))

4 l( `: D4 a1 [& I

รุ่งเช้าของวันใหม่หลังพายุฝนฟ้ากระหน่ำไม่หยุดทั้งคืน เรา รีบตื่นลงมาเตรียมตัวไปโรงเรียนเหมือนปกติแต่ก็ไม่ลืมสอดสายตาไปที่จุดเกิดเหตุ ซึ่งไร้วี่เเววพี่ชายไปเสียแล้ว

ร่างในชุดนักเรียนเสื้อขาวแขนยาว กางเกงดำ ผูกไทฟ้าสะพายกระเป๋าเป้สีดำคาดไหล่ข้างเดียวเรียบร้อย เดินดิ่งไปโต๊ะกินข้าวก็เห็นข้าวต้มขาว กับบรรดาเครื่องเคียงอย่าง กุนเชียงทอด หมูหยอง

' u! Y2 S* ]% k

กับข้าวจากบ้านใหญ่...

ที่ปู่กับย่า ในฐานะเสาหลักของตระกูลอรุณแรกคอยสั่งให้คนงาน หรือขี่รถสามล้อไฟฟ้าคู่กายเอามาส่งเองให้ลูกหลานทุกบ้านอย่างเคยในทุกมื้อ

ส่วนพี่พันธุ์ศร... ก็คงออกไปคุมคนงานหรือไปทำนั่นนี่ตามประสาสารพัดงานในสวนที่มีทั้งทุเรียน เงาะ มังคุด แต่หลักๆที่ พ่อ เคยรับผิดชอบก่อนจะตกทอดมาถึงมือพี่ชายก็คือ ทุเรียน

& b3 g( r7 }/ O9 g& t. V; O
) G5 l. |4 g) B( M& F; C
+ ~4 i8 {9 y7 W! q8 C4 o# q" L

มอเตอร์ไซค์สีแดงคู่ใจได้มาไม่ถึงปีแล่นตามถนนคอนกรีตออกจากบ้านตัดผ่านแมกไม้ร่มรื่นก่อนหักเลี้ยวเมื่อผ่านประตูรั้วหลักของพื้นที่สวนผลไม้อันเป็นแหล่งรายได้หลักของตระกูลลัดเลาะตามถนนสายหลัก ตรงเข้าตัวเมือง

$ O9 K1 J' f2 A8 k5 ?  G

! r4 V! |; w' d7 P; }

บิดเต็มที่ไม่นาน ก็เข้าจอดในพื้นที่ประจำ

5 }! E- }7 N+ B, }, u' o8 N" E

บนโลกใบนี้แค่คุณดูกลมกลืน...ไม่ได้แปลว่า...เหมาะที่จะยืนอยู่ตรงนั้นและเด็กนักเรียนม.6 คนนี้ก็รีบสาวเท้าตรงดิ่งไปยังที่ที่แม้จะดูไม่กลมกลืนขนาดนั้นแต่กลับมีคำว่า...สุข ไปกับบรรดาเพื่อนๆ สารพัดเพศทางใจที่กำลังนั่งสุมหัวส่งเสียงดังไปทั่วภายในซุ้มไม้ที่เดิมตลอดหลายปีของการเป็นนักเรียนโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดทันที

กิจวัตรประจำวันราบเรียบเหมือนเช่นเคย...จนกระทั่ง

; D2 M- a! T. W7 o/ h' q# }

"ไพน์ครับ…" เราหันกลับหาต้นเสียงทันที

"พี่หมอก…."

เด็กหนุ่มหน้าตาออกตี๋เข้มๆ ประมาณหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่งลีนๆ ตามแบบฉบับนักกีฬาฟุตบอลโรงเรียน

"พึ่งมาถึงเหรอ" "ใช่ พี่"

"เอออ....ไพน์....….ตอนเย็นรีบกลับบ้านมั้ย"

"ทำไมอะ??? …"

"พี่.....พี่จะชวนไปนั่งเล่นที่หอนะ"

* K: Y9 W  x* [3 E% T

เอ่ยออกมาพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่เรารู้ความหมายที่ซ่อนไว้ดี

"พี่หมอกไม่กลัวแฟนพี่รู้เหรอ…""แฟนไหน ไม่มี๊…."

"ก็น้องตาต้า แคชเชียร์เซเว่นหน้าโรงเรียนไงเห็นควงกันอยู่เมื่อไม่กี่วันนี่"

"ตกข่าว ...พี่เลิกแล้ว…......ถ...ถ้าไพน์...ว่าง......เลิกเรียน ...ไปรอพี่ที่เดิมนะ…"

เสียงทุ้มต่ำทะยานเข้าหูในระยะห่างไปเกือบเมตรซึ่งถ้าผู้คนรายรอบมองมาจะดูเหมือนแค่ต่างคนต่างยืนนิ่งใต้ต้นไม้หากแต่เสียงนั้นช่างชวนให้คนฟังเหมือนโดนท้าทายอย่างที่เคย

2 N# u  a6 ^% C0 r5 S6 |/ O

พี่หมอก ...คือ ผู้ชายคนแรก

$ j9 X; Z" B4 N2 a0 u

, T( r0 }" Y' H: U, Q- b, d
" S' x7 z" G( T% J3 N" U

เด็กผู้ชายที่ใช้คำนำหน้า นาย เหมือนกัน คนที่มอบบททดสอบบทใหม่ให้ตั้งแต่เริ่มรู้ความต้องการของตัวเองอันที่จริงตอนแรก เรา ก็ไม่รู้หรอก ว่ารุ่นพี่ที่อายุมากกว่าแต่อยู่ม.6 เหมือนกันแค่คนละห้องคนนี้จะมีรสนิยมที่ใช่เพราะขนาดทุกวันนี้พี่หมอกก็ยังควงสาวไม่ซ้ำหน้า

เมื่อสายลมแห่งโชคชะตาพัดพาให้หนึ่งในลูกศิษย์ของโค้ชพันธุ์ศร...พี่ชายเรา ที่ยังหาเวลาปลีกตัวมาสอนเทคนิคชั้นเชิงจากประสบการณ์นักฟุตบอลระดับภาคเป็นประจำก็เริ่มผุดความสัมพันธ์ทางกายแบบลับๆเกือบปี และจากวันนั้น ถึงวันนี้ความลับกับการเรียนรู้ความตะกละตะกลามทางเพศที่พากันเสี่ยงปลุกมันขึ้นมา ก็ยังถูกเก็บซ่อนไม่ให้ใครรู้

0 ^' ~6 h& Z, n* E- H6 S( v

..."ไม่โอเคกับอะไรแบบนี้หรอกแต่ความผูกพันในฐานะผู้ชายคนแรก และ คนเดียว ไอ้เจ้าไพน์ก็ต้อง ... ฝืน...ยอม..."....

แต่อะไรที่ต้องฝืนอยู่ร่ำไปและดูท่าคงจะฝืนอยู่ฝ่ายเดียวด้วยซ้ำ อาการหัวใจเต้นแรงเป็นแสนๆ ครั้ง ที่เคยมีให้พี่คนนี้เริ่มชักจะนิ่งจนถึงขั้นเฉย ไปกับตัวแทนของคำว่า ...รัก หลังการสูญเสียผู้เป็นที่รักที่สุดอย่างพ่อแม่ไปและยิ่งพันธุ์อภัยปรารถนาในตัวคนคนนี้มากเท่าไหร่

นิยามความรักที่มีให้กับอีกรักในชีวิตก็เริ่มกลายเป็นแค่ความหิวโหยอย่างไม่สนใจการหยั่งราก ไม่สนใจความมั่นคงหรือสานต่อเด็กน้อยต้องการแค่ช่วงเวลาแห่งความสุขกระสันหากแต่นับวันหน่วยมาตรวัดของห้วงอารมณ์ที่เคยตื่นเต้นเร่าร้อนกลับเริ่มแผ่วลง

มาถึงวันเวลาที่ไม่มีใครใช้ร่างกายเปลือง ไม่มีใครเปลืองตัวเพราะร่างกายไม่ใช่ทรัพยากรที่ใช้แล้วหมดไป แต่ร่างกายคือที่บรรจุความปรารถนาที่พร้อมจะร่วมระบายประสบการณ์อันเกิดจากการได้ลองเรียนรู้ไปพร้อมกัน

, P. e  Y; d. g( V& Y* K

เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา...

, ^1 J: P! \5 n! j$ R5 o

9 P) z& e( L- V
. g& v8 A3 z6 A3 q: u8 t9 y
; X1 ^+ W- I) k) ~3 X4 d

ตกเย็นกับรถเก๋งสีขาวคันเดิมที่ขับเข้ามาจอดในระยะห่างๆแถวร้านกาแฟหลังโรงเรียนไอ้เจ้าไพน์หันซ้ายหันขวาเพื่อดูว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ เมื่อแน่ใจก็รีบก้มหน้าก้มตาขึ้นรถเหมือนที่เคยทำทุกครั้งตลอดมาเมื่อแอบนัดกัน

แต่พอแค่ปิดประตูหอพักที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนปุ๊บร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มก็รีบพุ่งทั้งตัวเข้าหาร่างบางทันทีอย่างแทบจะสิงรวมร่างในเสี้ยววินาที

"พี่โคตรคิดถึงไพน์เลยรู้มั้ย…."

อ้อนเสียงหวานใส่ ประพรมริมฝีปากเปียกชื้นไล้ซอกคอ ดูดดูนสองมือตวัดปัดป่ายทั่วเนื้อตัวบางและทุกรสสัมผัสเหล่านั้นสะกิดอดีตร่วมของสองเราขึ้นมาได้บ้าง

"ไพน์ก็คิดถึงพี่เหมือนกัน…"

ไอ้เจ้าไพน์ไม่รอที่จะทำตามจังหวะหัวใจคันยุบยิบแปลกๆจะว่าเหมือนเป็นครั้งแรกของการทดลองลิ้มรสชาติเซ็กซ์เหรอ??? ...ก็ไม่นะ

รุ่นเดียวกันแต่อายุน้อยกว่ารีบเร่งปลดกระดุมเสื้อนักเรียนคนอายุมากกว่าปล่อยร่างขาวลีนแบบฉบับหนุ่มนักกีฬา ด้วยความกว้างช่วงไหล่ แผงอก กลางลำตัวถึงสะโพกโปร่งแต่แกร่งกระโจนสู่สายตา แล้วสลับเป็นฝ่ายโดนผลักเนื้อตัวลงโซฟาหนังเทียม

"ตัวหอมจังครับที่รัก….วันนี้พี่ขอหอมทั้งคืนเลยนะ…"

4 X& W- w& ]" `0 a8 p* h
  w' i+ m2 s/ Y2 n' i" d

ที่รัก...ที่พี่หมอกเพิ่งพูดออกมาแสนง่ายดายน่าจะหมายถึง...คู่นอน มากกว่า

"บ้าเหรอพี่ ไพน์ต้องกลับบ้านนะ…."

"น่านะ...นะครับวันนี้อยู่กับพี่ทั้งคืนนะคนดี"

; ^- m7 ^& u! P& t: p4 d( C

ส่วน...คนดี ก็คงเอาไว้อ้อนเด็กผู้ชายตัวผอมบางที่ไม่เคยว่าง่ายยอมใจอ่อนนอนค้างคืนด้วยแม้แต่ครั้งเดียว

"...แต่"

แต่แค่คืนนี้ กับอารมณ์กับความรู้สึกบางอย่างกับบางคนที่คงจะอัดอั้นอดทนจนถึงที่สุดไปเสียแล้ว จนไม่ทันได้เอ่ยคำตอบจบเสียด้วยซ้ำริมฝีปากแน่นๆพุ่งปิดปากบางทันที พร้อมฉกลิ้นตวัดสำรวจทั่วโพรงปากอุ่นร้อนอย่างลึกล้ำจนเนื้อตัวบอบบางสะท้านเฮือกตอบรับจังหวะคุ้นเคยด้วยการปลดกระดุมเสื้อแบบเดียวกันอย่างเร็วทั้งที่สองปากยังกวาดความหวานในนั้นแลกเปลี่ยน จูบกันจนจูบทั้งหมดนั้นกลายเป็นความทรมานที่ต้องเร่งระบาย

"โคตรขาวเลย ไพน์...รู้มั้ย พี่คิดถึงความขาวความเนียนของไพน์สุดๆ เลย…นี่ด้วย"

$ n5 k+ X; H' r. ~- |0 K7 e

จ๊วบบบ!!!...

$ c! r$ T+ n: S  U5 J* o: Q  c6 y

ปากที่เพิ่งขยับพูดขณะยังมีสายน้ำสีใสหยดย้อยออกมาเป็นเส้นผลุบขย้ำเนินบางแต้มเม็ดชมพูอย่างกระหายหิว ทำเจ้าของอวัยวะกระตุกวาบทั้งตัว

"อืออห์….พี่หมอกไพน์เสียวววว…."

"เสียวเหรอ เสียวมากมั้ยที่รัก…"

- y# G8 x8 D4 p3 S2 V
& P$ ]" y! J) ~7 \

จ๊วบบบ!!!

เจ้าของห้องสลับดูดดึงอีกติ่งใสให้เท่าเทียมรุ่นเดียวกันแต่ต่างอายุไม่ได้แบ่งเป็นสองร่างอีกต่อไป แต่กลายเป็นปาก อุ้งมือลิ้น ประสาทสัมผัสรู้ตื่นทั่วตัว

"ซี๊ดดดด พี่หมอก อ่าาาาส์…."

สูดปากให้ความตะกละตะกลามที่กำลังปลุกเร้าทุกความต้องการไล้มือนุ่มนิ่มทั้งสองกอดลูบแผ่นหลังแน่นๆระบายความอึดอัดรุ่มร้อนสุมอกออกมาได้บ้าง

"อ่าาาส์...ไพน์อยากของพี่หรือยัง…"

"อ....อยาก....อยากแล้ววว…."

ผู้ชายคนแรก และคนที่ทำให้รู้จักอีกนิยามคำว่ารักกระโจนลุกปลดปราการทุกชิ้นด้านล่างลงอย่างเร็ว เผยแท่งเนื้อดีดชิ้นเนื้อผิวขาวออกเหลืองลำยาวตรงเกือบครึ่งท่อนแขน เส้นรอบวงเกือบเท่าข้อแขนชัดเต็มสองตาเด็กน้อยไม่ไร้เดียงสา ผุดจัดการมัดกล้ามเนื้อกลางกายอันแสนคุ้นเคยทันที

"ไพน์จ๋าาา...ไพน์โคตรเก่งเลยผู้หญิงยังสู้ไพน์ไม่ได้เลยนะ….อ่าาาส์…"

"แหวะ... ทำปากดี…"

อว๊อก อวุ๊กๆๆๆ ...

7 y1 r, r/ x6 z, a7 U& w

"...จริงสิคร๊าบบบ เก่งสุดยอดเลยรู้มั้ย…"

หนุ่มนักฟุตบอลร้องครางลั่นห้องส่งสองมือลูบเส้นผมสั้นแต่นุ่มเหมือนเนื้อไหมไปมาไม่หยุด บางครั้งกระดอนเอวสอบเสยเข้า ออก จนร่างนุ่มนิ่มยามถูกกระตุกตุ้นด้วยแรงดิบ บรรเลงริมฝีปากพาเอาสุ้มเสียงเฉอะแฉะลามกดังสนั่นไปกับทุกรสชุ่มฉ่ำของเนื้อสดทั้งสอง

"ไพน์...พอก่อนครับเดี๋ยวแตกมาให้พี่...เอา...ดีกว่า…"

เด็กผู้ชายถูกลากขึ้นปริ่มสวรรค์ รีบผละแก่นกายหนีตรงดิ่งจัดแจงอุปกรณ์เพื่อสุขอนามัยส่วนอีกคนรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองเปลือยเปล่าอย่างรู้หน้าที่

"ขาวทั้งตัวเลยที่รัก ก้นก็แน่นอะไรขนาดนี้คอยดูนะพี่จะจัดให้เต็มที่เลย…"

7 ?6 P8 Q. T" K& A- ]1 l6 a

+ N. T% A- v9 {' m+ o* b- A

ครั้งที่เท่าไหร่กับคำพูด ที่รักอย่างแสนจะเอ่ยออกมาง่ายดายราวกับความหมายแปลได้เป็นคำสามัญทั่วไปว่า หิว หรืออยาก

" }; q, r: u" y+ ?% H

/ Y, z, r. v; B7 E  C% I# S
8 P$ x( V! V4 B( W/ \( s" v. P

ร่างบาง ผิวเนื้อนวลเนียนไร้ริ้วรอยให้ระคายทั้งสายตาไม่มีเส้นขนเด่นชัด ไม่มีความขรุขระ ไม่มีรอยแผลเป็นโน้มอัดค้อมช่วงตัวบนโซฟาหนังสีเข้ม อัดแอ่นแผ่นหลังเว้าสะโพกอวบอวดเนินบั้นท้ายกลมกลึงเนื้อละเอียดถัดจากรอยบุ๋มตรงปลายสันหลัง

ดีดเด้งจุดท้าทายสายตาท้าคนอยากด้านบน

. X. ^5 A$ j6 U  n. B

พันธุ์อภัย รู้ดีว่าตัวเองคือเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กบาง แต่กลับมีก้นกลมสวยซึ่งนั่นน่าจะคือเหตุผลอย่างหนึ่งอันเป็นจุดเริ่มต้นคำนิยามคำว่า รัก

และอย่าได้เรียกความใคร่กระหายราวสัตว์ป่านั่นว่า...รักเพราะมันคือกามารมณ์ คือตัณหา คือราคะ คือคำว่ารักที่พร้อมจะหลั่งทะลักอย่างไม่มีวันหมดไปกับภาวะสุขสุดยอดอันเป็นสิ่งใหม่ทุกครั้งอย่างที่ไม่เคยอธิบายตัวความสุขนั้นซ้ำ

8 B3 Z% X" u) ?/ K" q: y; |) M

"พี่หมอก...เร็วๆ สิ…"

แค่ไม่ถึงปีเด็กไร้เดียงสาในห้วงเวลาที่ไม่มีใครคอยควบคุมดูแลใกล้ชิดชนิดที่มาคอยรับคอยส่งมาโรงเรียนทุกวันได้เริ่มถูกพร่ำสอนบทกามสารพัดจากคนคนนี้และไอ้เจ้าไพน์ก็รีบโพล่งปากเอ่ยออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่กับคนที่เคยทำให้ตัวเองหมกมุ่นลุ่มหลงไปกับความสุขไม่เคยซ้ำอยู่ไม่น้อย

ที่สำคัญที่สุด...

มวลวูบวาบที่ยังคั่งหัวจิตหัวใจจากเมื่อคืนทั้งที่ได้ระบายออกมาด้วยมือน้องนางทั้งสิบแล้วก็เถอะแต่บททดสอบร้ายกาจบทนี้ก็ยังรุมเร้า บีบอัดร่างกายจิตใจทำเอาวันนี้ทั้งวันแทบไม่มีสมาธิไปกับการเรียน

"อือมห์"

ขอบคุณสัมผัสเย็นวาบที่ทำให้สติกลับคืนอยู่กับปัจจุบันสัมผัสเนื้อเจลหล่อลื่นประโลมช่องทางด้านหลัง เกลี่ยเพิ่มซ้ำให้ฉ่ำเกลี่ยจนช่องทางสีกุหลาบพลิ้วกลีบย่น หุบอ้าเพรียกเรียกหาบางอย่างที่เคยอยู่ในนั้นมาก่อน

" น้องไพน์ ....ทำไมยั่วพี่หมอกได้ขนาดนี้ครับ…."

"พี่หมอกรีบๆ สิ…."

ก็เป็นเด็กตะกละตะกลามในความสัมพันธ์ลับๆอีกนั่นแหละพร่ำร้องหาจนแท่ง เรียว ยาว เนื้อไม่มากเคลื่อนความแข็งให้กลีบเนื้อย่นแสนบอบบางกลืนเข้าไป

"อ๊าายยย!!!...พี่หมอก ช้าๆนะไพน์ไม่โดนนานแล้ว…."

, E# w! e, W/ M

เมื่อหินสองก้อนมากระทบให้เกิดประกายไฟและแม้จะสมยอมให้ความเป็นตัวตนนี้ทะลวงมามากแค่ไหนแต่ช่วงหลังๆมานี้กับคู่ที่ตกลงปลงใจในความสัมพันธ์ที่รู้กันแต่สองแทบไม่ว่างจะด้วยเวลาจัดสรรแทบไม่เคยตรงกัน ส่วนพี่หมอกก็มีสาวๆมาคั่นเวลาไม่เคยขาด

แกนกายเคยชินทุกมิติแก่นกายนี้ ชักเริ่มหวั่นไม่น้อย หวั่นจนต้องลุ้นกับสัมผัสตึงแน่น ร้อนเจ็บแปลบหวั่นจนก้อนเนื้อเยื้ออกซ้ายเต้นถี่เมื่อต้องคอยลุ้นตัวโก่ง

) m) \3 r3 W& Q6 ?- ^5 J

"ได้เลยครับ...พี่จะทำเบาๆ นะ…"

ความสุภาพอ่อนโยนของรุ่นพี่คนนี้คือสิ่งยั่วยุไม่น้อยสำหรับเด็กที่ไม่ระรื่นหูเท่าไหร่กับคำหยาบจากคนบางคนและในทุกจังหวะไถลเนิบช้าที่กลับไม่สุภาพอ่อนโยนแม้สักนิดจนถึงที่สุดเมื่อไฟลุกท่วมโพรงเนื้อแกนกายด้านในไปแล้วและยังคาคั่งแน่นิ่งให้เนื้อย่างอ่อนๆผ่อนคลายทีละน้อย

ผ่อนแผ่วไปกับจังหวะพะงาบกลีบปากสวยๆระบายแรงอัดจากด้านหลังให้ออกทางปาก ผ่อน แผ่วปล่อยให้เนื้อแนบเนื้อรวมเป็นหนึ่งรวมกันไปกับสิ่งแปลกปลอมที่เคยเข้ามาอยู่ในนี้เป็นปี

2 g0 q5 d7 s5 K- V+ P- U' f( R

ไม่นานนักหรอก

; u& ~1 M! b! ~
/ P+ q+ O9 O: u+ N6 C6 d$ U

ได้ฤกษ์สะโพกแกร่ง ตอก อัด เดินเครื่องเบาๆกระทุ้งร่างบางด้วยแก่นแห่งวัยเรียนรู้ พากันขยับอีกครั้ง แต่เป็นเด็กอายุน้อยกว่าเพื่อให้การสอดใส่เข้ามาได้ลึกเท่าที่ใจตะกละ

แต่กระนั้นเสียงกระเส่าของพี่รุ่นเดียวกันก็ยังแว่วข้างหู

"โคตรฟิตเลยไพน์…ตอดเเน่นจริงๆ"

"พี่หมอกจ๋าาาากระแทกเลย…กระแทกให้เต็มที่เลยไพน์ไม่ค่อยเจ็บแล้ว" ขยับเอื้อเอ่ยตอบ กระเส่าคำกระสันจนแทบทนไม่ไหว

"ได้เลยครับที่รัก พี่หมอกจัดให้"

กำลังแรงทวีคูณหลังได้ไฟเขียวเร่งส่งทุกจังหวะตะบี้ตะบันโยกหลุดโลกแทบไม่พัก แม้บางครั้งจะผลัดแผ่วเป็นนิ่มนวลแต่ก็วกคืนความถี่กระทั้นไม่ออมแรง ไม่สุภาพ ไม่อ่อนโยนหรือทุกการกระทำนี่คือความหยาบของพี่หมอก ที่ช่างจะเต็มไปด้วยแรงหยาบคายที่สุด

สองตาเรียวเล็กพริ้มหลับรับแรงขยี้ของเด็กหนุ่มแต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งแสดงออก จู่ๆหัวจิตหัวใจได้ปลิดปลิวลอยละลิ่วสู่พื้นที่ท่ามกลางแมกไม้น้อยใหญ่

, q- B$ \5 H* Y4 T) |

5 T  `  b6 E2 h3 K* b; V
6 R/ m. Z: D  h* M

คนหยาบคายที่สุดบนโลกนี้...ที่ชื่อ พันธุ์ศร

6 U: ^# j) E# Q% G

/ |; F: S0 d" K3 N" {3 h: w
7 F' Y7 k# D$ d1 b5 [* L

เจ้าของชื่อแม้จะหยาบคายเพียงใด หากแต่เรือนกายมีเลือดมีเนื้อนั้นช่างควรค่าแก่การสักการะและเส้นโครงร่างของร่างกายเป็นส่ยผสมของความหยาบกับเสน่ห์อันร้ายกาจได้ทอดเงาลงมา

รูปเงากระหน่ำร่างดำฤษณาด้วยทุกเนื้อหนังอันเคยผ่านการไล้โลมด้วยสองตากลมโตเล้าโลมร่วมกันในจินตนาการดั่งชายหนุ่มสีน้ำผึ้งเข้ม งดงามดั่งนักรบพันธุ์แข็งแกร่งดุดันเต็มเปี่ยมพละงัดควงคว้านของขลังลึกลับที่ไม่เคยต้องสายตาร่ายรำบรรเลงสู่รูกรรมกลางเนินเนื้ออวบอัดอย่างบ้าคลั่ง

2 I- v& ?# R- N2 O

% O! z  \7 d( [+ Y
5 J& K) X6 ~' b' _

จินตนาการ ผิดบาป...

เตลิดพาร่างไหวเอวบางกลึงควงของขลังจากผู้ชายในห้วงความคิดและด้วยแรงอารมณ์ผิดบาปที่สั่งสมมาแรมเดือนทำเอาหัวใจเตลิดเปิดเปิงเกือบเผลอครวญชื่อ อดีตนักฟุตบอล ทั้งที่ภายในร่างกายยังถูกนักฟุตบอล ฝังแก่น

ดีที่ยังไว้ทัน...แต่กระนั้น

"อ่าาาา อ่าาาาห์…แรงๆเลยพี่จ๋าเอามาลงที่หนูให้หมดเลยหนูรับไหว..อืออฮื่อห์ พี่จ๋า"

ประโยคเสริมแต่งดัดแปลงไปบ้างตามจังหวะสติหลุดลุ่ยกับความทรงจำจากบทสนทนากามในค่ำคืนแรกและคืนสุดท้ายพร้อมจังหวะขมิบรัดให้แกนกายตัวเองกลืนกินแก่นกายในจินตนาการที่กำลังทอดเงาลงมาทับซ้อนในโลกของความเป็นจริงนี้

; B! K/ Z9 [1 U
+ g+ E" N, h% l6 ?

"อะไรนะไพน์...…" คนคุ้นเคยถามอย่างสงสัย

"ปะ...ปล่าววจ่ะ…"

บทบาทโจนจ้วง ทบกอดรัดฟัดเหวี่ยงเปลี่ยนท่วงท่าของทั้งสองเทียวเร่ง เทียวผ่อนปฏิบัติการเป็นชุดหากแต่ท่วงท่าที่เปลี่ยนไปพร้อมอารมณ์ที่ดูจะล้นทะลักแต่ยังไม่วายวกกลับหาผู้ชายตัวสูง ผิวเข้ม คิ้วหนาเหมือนเส้นผมรองทรงไม่สั้นมากที่ไว้อยู่

สองตาคมของชายหนุ่มที่จดจ้องมองมาสันจมูกหนาปีกกว้างที่กำลังไล้ตามซอกคอบางสองริมฝีปากบนล่างอิ่มจนล้นกำลังประกบแลกเมือกหวานในโพรงปากหนวดเคราลามตามแนวโครงหน้ากรีดครูดตามเนื้อผิวจนเป็นรอยแดง

ลำคอหนาที่มือบางจับคว้าไว้แน่น เนินไหล่กว้างแผงอกอัดกลมเต็ม ป้านนมเข้มคล้ำกว่าผิวสีน้ำผึ้งส่วนอื่น ชุดลอนท้องเป็นแผงลูกชัดจุดไล่ไรขนอ่อนที่กำลังอัดแอ่นปะทะเนินเนื้ออวบอัดจนบิแบะ

0 U6 s" d1 c1 p- o' J9 k
9 P  ?, S: y, |/ K* X0 o, ]

"ตะ...แต......แตกแล้วไพน์"

พี่ชายของน้องมอบเมือกขาวข้นผ่านของขลังที่ยังไม่เคยพบเจอ แทรกร่องจีบเผยออ้าอวดเนื้อชมพูปลิ้นมีเพียงผิวเยื่อบางๆกีดกันทุกจังหวะกระตุกหงึก

ผ่าน...เด็กหนุ่มคนนี้

& p% f7 L- h+ }% K- O7 \; [- F6 t7 J, I

"โห...วันนี้ไพน์แตกเองเลยเหรอแสดงว่าพี่หมอกเก่งขึ้นนะเนี่ย"

โมงยามในภาวะอัศจรรย์ครั้งแรกในชีวิตที่พันธุ์อภัยสามารถไปถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ได้เองอารมณ์สุดยอดรุนแรงทำเอาแทบบ้า อารมรณ์ที่ได้เหวียงตัวตนเดิมชั่วนิรันดร์อีกครั้งที่เท่าไหร่นับจากสุ้มเสียงคืนนั้นแล้วยิ่งจินตนาการทับซ้อนบนความจริงเมื่อรักแรกได้กลายเป็นตัวแทนอีกคนไปแล้วหมาดๆนี่อีกด้วย

/ s9 E- ^% r. ?9 \! n# C/ V8 O6 M

..."ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ไอ้เจ้าไพน์...ทำไม...ทำไมต้องไปคิดถึงคนพันนั้นด้วย???"...

/ b& ]) C% ~* ?4 t2 E
( J0 z5 C) N5 C

  t  D1 q! M2 d0 U  T
- ~% \0 f3 m/ ~7 l* e
# n4 w" W" u# h7 Q7 A

สิ่งที่อยากได้แล้วไม่ได้ มันคือความยั่วยวนเสมอไม่ว่าจะอะไรและยิ่งยั่วยวนสุดๆสำหรับเด็กที่อยากได้อะไร ...ต้องได้ มาตลอดชั่วชีวิต

9 j  [6 c2 `1 L

/ g9 ~4 W% h6 [0 G3 O

$ B0 L; c2 Q# t$ d8 X4 o
$ S" C& b! Y. v6 j8 b: ^" v5 ]9 v
9 A' I2 Z4 T  A" E; ~. I. d

"ฮะโหลจ่ะ…..ย่า"

"ไอ้เจ้าไพน์!!!อยู่ไหน นี่จะหกโมงแล้วหน่าบ้านช่องไม่กลับเหรอ รู้มั้ยย่าเป็นห่วง"

. M3 }) u3 S9 q; v, f- ~" H) P
% \1 Y- |) a+ N6 b) T# ?% z
! U9 ~- `& ^  y. j; A$ E. P5 L
8 k& w8 Y+ L% p1 I& S# j8 M

( {, ?2 V5 u4 c9 g4 x

lekthai

ขอบคุณมากคนับ

kangped

ขอบคุณครับ

Patawee2662

ขอบคุณ

Yud6565

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

CodeLUX

สนุกมากคับ