แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 3009 เมื่อ 2023-2-21 07:26 - V6 @, ^' | e) L7 }
7 A2 S2 x, u- f
3.ครอบครัว... ) `, E8 Z6 i/ _5 O3 [2 a
8 p: O& j+ O- ^
4 [6 y/ z. f3 `" X7 ]
( E: H5 H+ T$ q8 A5 q- c5 e" ]: z3 H# P! o. i4 ]
3 X1 H, H- V$ W(ฝากe bookใ ฉบับRewrite ใหม่ ในmeb กับrr กับธัญวลัย ด้วยเน้อ...search ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... (มี ... ด้วยนะพร้อมกับปกใหม่ตามรูป )
6 X9 ^$ v1 S8 B
2 r0 K+ @3 I0 L8 v2 \2 i
" j2 j% C9 `! b D4 b P
4 y: X3 r9 H' `0 z: F8 C! V& |7 B T% }, k$ o
. l# g$ o3 @' W2 `0 ?3 ~9 Z
"ฮะโหลจ่ะ…..ย่า" "ไอ้เจ้าไพน์!!!อยู่ไหน นี่จะหกโมงแล้วหน่าบ้านช่องไม่กลับเหรอ รู้มั้ยย่าเป็นห่วง" ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ...ย่าทำเอาระหว่างพากันทิ้งตัวนอนหอบหายใจเป็นบ้าพร้อมผ่อนคลายส่วนน่าอายที่ถูกตะบี้ตะบันทั้งกระหน่ำทั้งตอบรับจนจุกหน่วงแถมเจ็บแปลบไม่น้อย แต่ยังไง เรา ก็ต้องรีบกดรับ "จะกลับพอดีเลยจ่ะย่าจ๋า...งานเพิ่งเสร็จ" ( u4 r9 \" p4 h! e
% F$ G9 Q' b" |: c k7 Y1 Yหลานคนโปรดตอบกลับปลายสายอย่างคนที่รักที่เอ็นดูตั้งแต่เกิดแล้วยิ่งหลังพ่อแม่เสีย ย่า ก็ยิ่งเอาใจใส่มากกว่าเดิมจนไม่ต้องบอกตรงๆก็ดูออกว่าทั้งรัก ทั้งตามใจหลานชายคนนี้ที่สุดในบรรดาญาติพี่น้องตระกูลอรุณแรกและหลานอย่างไอ้เจ้าไพน์ก็เพิ่งตอบไปอย่างไม่ต้องโกหกด้วยซ้ำ เพราะเพิ่งเสร็จจริงๆ ... "เออๆขับมอเตอร์ไซค์ระวังๆด้วยค่ำมืดละ...มื้อเย็นปู่ กับ ย่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเอ็งละก็พี่เอ็งด้วย…" "เรื่องอะไรจ๊ะย่า…." เอ่ยทันทีอย่างสงสัย "ทุกทีเลยนะ ไม่ต้องรีบอยากรู้ไปหรอกเจ้าไพน์เดี๋ยวมาถึงก็รู้เอง...เเค่นี้นะ" ( l1 ]" V$ Y: E1 I, n8 l
! o$ Q! Q) _; T. c% Y' r6 t
และก็ถูกเอ่ยกลับทันทีด้วยความรู้นิสัยหลานชายที่ถูกเลี้ยงดูมาจนติดเป็นนิสัยตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่แล้วว่าอยากรู้อะไรต้องรู้ อยากได้อะไรต้องได้มาตลอดทั้งชีวิตแล้วยังรู้ดีอีกว่า...ถ้าไม่ปรามล่วงหน้าว่าไม่ต้องรีบป่านนี้คงได้รีบบิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านเต็มที่แล้ว 8 A) r$ Z& U! G! `
. v0 d# `) I+ `"รีบไปล้างตัวกันไพน์...แล้วให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านเลยมั้ยมอไซเราก็เอามาจอดไว้ที่หอพี่ก่อน" "ไม่เอา!!!พี่หมอกไม่กลัวพี่พันธุ์ศรจับได้เหรอ" ได้ยินชื่อโค้ชเข้าหน่อย ลูกศิษย์ถึงกับออกสีหน้าเกรงๆในความเฮี๊ยบ ความโหด เหมือนที่น้องชายเคยแอบด้อมๆ มองๆช่วงที่พี่ชายมาช่วยเป็นโค้ชพิเศษสอนทีมฟุตบอลโรงเรียน 6 u I' A3 D+ v9 k3 L
7 d m5 Z( d6 U
..."ก็สมควรจะกลัวแค่ปกติไอ้พี่หนวดก็หน้าเอาเรื่องอยู่แล้วยิ่งตอนเข้าโหมดจริงจัง...ยิ่งน่ากลัวสุดๆ"... ..."แต่ทำไมไม่รู้...ยิ่งเข้ม...ยิ่งได้ใจ"... $ z# ]+ Q: Y: T
คิดไปหัวใจเด็กน้อยฟูฟ่องไปเรื่อยเปื่อย ..."ว่าแต่ ปู่ กับย่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราสองคนพี่น้อง???"...
3 U. X# m5 |6 ?' X- |0 e _8 A5 E# U: X6 h
. D3 V- x$ S9 o9 D& j' E# }
: h2 W% Z: R1 ^0 |
6 \$ k2 S8 S5 [6 _* d5 e( C"เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่นะไอ้เจ้าไพน์เอ๊ย..." จอดมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อค บนชานหน้าบ้านปุ๊บ ย่าตะโกนบ่นออกมาเสียงดังถึงข้างนอกปั๊บ "เอาน่า หลานมันก็บอกแล้วเพิ่งเสร็จงาน...มามะมานั่งเร็วเจ้าไพน์ จะได้รีบคุยให้มันจบๆ" ปู่ รีบว่าขัด ย่าทั้งที่ปกติจะเป็นย่าที่คอยเข้าข้างหลานชายคนนี้มากกว่า จนเด็กน้อยในชุดนักเรียนยับยู่ยี่ไม่น้อยหลังเพิ่งเสร็จงานรีบลงนั่งบนชุดรับแขกไม้สักถัดจากประตูทางเข้าบ้านทันที
) | ]; p1 m$ [2 Y; S" ]" Y
/ H' M, g- J+ j1 N"ไอ้พันธุ์ศร ดู ...ดูน้องมึงโตขึ้นทุกวันมึงน่ะยังจะกล้าเมาเป็นหมาให้น้องมันเอาไปเป็นตัวอย่างเหรอว่ะ" ชายชราไว้หนวดไว้เคราขาวโพลนที่ยังมีเรี่ยวมีแรงทั้งที่เกินครึ่งค่อนชีวิตได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวลูกชายนับสิบเริ่มว่ากล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นักใส่หลานชายอีกคนที่กำลังนั่งหน้านิ่งคอยรับฟัง "กูไม่ได้อยากจะบ่นอะไรมึงมากไอ้พันธุ์ศรแค่อยากให้มึงทำตัวเป็นพี่ที่ดีให้เจ้าไพน์มันบ้าง แล้วตามจริงมึงก็เป็นผู้ปกครองมัน...หัดทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อย" ย่ารีบว่าเสริม โดยที่พี่ชายก็ยังก้มหน้าก้มตาทำหน้าสลดแต่มีแอบเหลือบตาค้อนใส่น้องชายที่นั่งด้วยกันข้างๆ
/ e7 M& ^/ h7 m& {"ปู่ ย่า ที่ผ่านมาผมยังทำได้ไม่ดีอีกเหรอ...ที่ทำงานเก็บเงิน...ให้ใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้ไพน์มัน" ค้อนเสร็จ หันกลับไปทำหน้าเข้มตอบกลับผู้เป็นดั่งเสาหลักของตระกูลด้วยประโยคน้ำเสียงหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็มีความเกรงใจอยู่ในนั้นด้วยไม่น้อยเช่นกัน จนคนฟังที่ยังคงโทนเสียงนิ่งๆน่าจะพอรับรู้ได้เลยเอ่ยต่อทันควัน "เอาว่าพวกกูอยากให้มึงเพลาๆ หน่อยได้มั้ย เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งน่ะกูไม่ถืออยู่แล้ว...แต่นี่เล่นกินจนเมาเละทุกวัน ร่างกายจะไม่ไหวเอาน๊าพันธุ์ศรเอ๊ย...อย่าลืมบ้านเรากรรมพันธุ์มะเร็งนะ" เพราะย่า รู้ดีว่าหลานชายคนโตต้องรับภาระหนักกว่าลูกหลานคนอื่นในตระกูลไม่น้อยทั้งงานในสวนที่ต้องสืบต่อจากพ่อแม่ที่เสียไปด้วยโรคมะเร็งทั้งคู่กับยังต้องคอยรับภาระดูแลน้องชายตัวเองเหมือนเป็นพ่อแม่อีกประโยคที่ว่ามาจึงเป็นดั่งคำขอร้องมากกว่าดุด่า / f4 w, s- k/ S% D* G, `* j5 l
( A9 `: m/ p1 ?% u" c
"ไอ้พันธุ์ศร กูรู้ มึงยังทำใจไม่ได้เรื่องแฟนเเต่ก็อย่าให้มันมากเกิน...กู๊กับย่ามึงเนี่ยเป็นห่วงแล้วยิ่งสองพี่น้องไม่มีพ่อมีแม่คอยดูแล พวกกูก็ยิ่งเป็นห่วงนะเว๊ยเฮ๊ย" "มึงเหมือนกันไอ้เจ้าไพน์... ถึงจะยังเรียนอยู่แต่ตอนนี้พี่มึงก็เหลือเเค่มึงคนเดียว อะไรช่วยได้ก็หัดทำบ้าง เสาร์ อาทิตย์หัดซักพ้งซักผ้า หยิบจับบ้าง ไม้กวาดไม้ถูน่ะ" พอปู่เอ่ยต่อจากย่าเตือนสติพี่พันธุ์ศร ที่ยังทำหน้านิ่งคอยรับฟังแล้วหันกลับว่ามาทางหลานอย่างเราบ้างแต่ไม่ได้มีน้ำเสียงของความดุด่าจริงจังออกแนวเป็นการเตือนสติเช่นเดียวกัน 1 j2 K5 G+ @+ L/ X7 t2 q, }) M* s
. k# \; h+ X- X
"จ๊ะปู่ ต่อไปหนูจะหัดทำงานบ้านมากกว่านี้ละก็จะเป็นหลานที่ดีของปู่กับย่า….ละก็...เป็น........น้อง.......ที่ดี" ' \( N. h5 u" ` p/ w5 h% P* ]- U
; o5 I: j: x$ {1 K6 ?' q- Aมันก็เรื่องจริงอย่างที่ปู่ว่าเพราะตั้งเเต่เกิดลูกชายคนเล็กอย่างเราก็มีพ่อแม่ คอยเอาใจใส่เรื่องพวกนี้ตลอด แต่พอทั้งคู่เสียช่วงเวลาไล่เลี่ยกันภาระทั้งหมดก็ตกเป็นของ พี่พันธุ์ศร โดยมีปู่ย่าคอยช่วยอีกแรง พี่ชายผู้เหมือนจะวางแผนอนาคตตัวเองไว้อย่างเป็นขั้นเป็นตอนอย่างดี ตั้งแต่ตัดสินใจเข้าโรงเรียนกีฬาจนถึงการเรียนต่อระดับปริญญาตรีด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศแต่คนหนุ่มอนาคตสดใสอีกยาวไกลกลับต้องทิ้งหน้าที่การงานที่กำลังไปได้ดีที่กรุงเทพเพื่อกลับมาดูแลพ่อแม่รวมถึงธุรกิจสวนผลไม้ส่วนที่เป็นของบ้านเรา % R* F7 U2 B2 Z1 N" B4 U' E
. D7 d- _8 y) s2 R3 D& Z
% t) {) i- k$ l2 C5 R& O..."ก็เห็นใจพี่พันธุ์ศรนะที่ต้องมาแบกรับภาระขนาดนี้"...
# ]1 _3 _1 R. u9 f ^* O
: u' V0 M; g" H7 x0 ]' v# a
( T, D9 ~1 @! \4 H" Eแต่ตอนนี้ ขอความเห็นใจตัวเองก่อนเจ้าไพน์ วินาทีนี้ คือช่วงน่าอายที่สุดของตัวเองเพราะกับปู่ย่าไม่เท่าไหร่ เเต่กับไอ้พี่หนวดนี่สิเจอหน้าทีไรมีแต่โดนหาเรื่องทะเลาะ ไม่งั้นก็คอยสรรหาคำมาด่า มากัด มาจิกแทบทุกครั้งทุกครั้งจริงๆ ตั้งแต่จำความได้ทุกครั้งตั้งแต่ไหนแต่ไรจนไม่เคยจะได้พูดอะไรเป็นจริงเป็นจังแบบนี้หรอก
( ]+ w% J% c3 _7 f: x& P" X
$ m. V& r" q. v7 Q"ผมจะพยายามปรับปรุงตัวไม่ทำให้ปู่กับย่าเป็นห่วง" เจ้าของเสียงทุ้มโทนต่ำอย่างนอบน้อมทำราวกระอักกระอ่วนใจไม่น้อยที่จะเอ่ยอะไรต่อจากประโยคก่อนหน้ากับผู้เป็นดั่งพ่อแม่อีกคนแล้วเอี้ยวใบหน้าหาเด็กตัวน้อยที่นั่งเคียงข้าง... พันธุ์ศรนิ่งอยู่อย่างนั้นจนจังหวะขยับลูกกระเดือกใหญ่กลางลำคอหนาพร้อมด้วยสายตาที่ส่งมา สายตาดุดันราวกับโกรธเคืองน้องชายอย่างพันธุ์อภัยทุกครั้งที่ได้พบกันและสายตาคู่นั้นฉายแววแผ่วลงแต่ยังยากจะคาดเดาความรู้สึก
: H1 g- ^& H1 W* W7 J; W. T% J"...เเล้วก็...จะเป็นตัวอย่างเป็นผู้ปกครองที่ดีให้ไอ้ไพน์ " 5 X7 o+ j: b4 T Q6 D! b K) [- B
เสียงแผ่วแต่ได้ยินชัดเจนพร้อมมือใหญ่สีน้ำผึ้งเข้าลูบเส้นผมบนศีรษะเล็กกว่าฝ่ามือนั้นด้วยซ้ำของเด็กตัวน้อยที่ยังหลงเหลือในฐานะ...ครอบครัว ขยับริมฝีปากอิ่ม เอ่ยอีกครั้ง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยสองตายากจะเดาว่าคิดอะไรในนั้น
9 V3 @3 [+ n( g- s! i& y0 i& v' U- q6 U9 ^* q6 a
"ถึง...มัน ...จะเป็นอะไรก็ช่าง…." " h- s2 S1 M* k* S1 o
0 s {+ t5 y8 @4 k1 @
) O9 }2 y! y+ P6 s3 j; q9 y5 ]+ p' ]
อาการยากจะเดาออกหากประโยคที่ฟังแล้วคนพูดเหมือนอึดอัดไม่น้อยที่เอ่ยหากแต่มวลของความรู้สึกไม่ได้ชวนให้วูบๆ วาบๆ แบบเรื่องอย่างว่า เเต่คือห้วงความรู้สึกที่ทำให้หัวใจน้องชายคนนี้อุ่นขึ้นเพราะสิ่งที่พี่ชายร่วมสายเลือดพูดออกมาเหมือน เปิดใจให้สิ่งที่เราเป็น...
9 y- m2 X. g# S9 D; g) @4 }7 x$ s* D' q( Z- F, A
6 c4 Y# e, `' }2 }0 J. z
วันที่น้องเหนื่อย พี่ชายไม่ได้เหนื่อยด้วย วันที่น้องเจ็บ พี่ชายไม่ได้เจ็บด้วย วันที่น้องต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง พี่ชายไม่ฟัง พี่ชายคนนี้หัวเราะและด่าด้วยซ้ำ ในวันแย่ๆ ของน้อง 9 f) c: q+ f) `8 q
# N. b5 |/ V! t4 j7 V' l* O
8 G! m- m* e$ G/ A# ^+ Q4 B, K
: O( y9 r. ^9 X% ]; Y& nทั้งหมดคือความรู้สึกทั้งชีวิตที่ผ่านมากับพี่ชายที่ชื่อพันธุ์ศร ยิ่งช่วงปฐมบทของบททดสอบแรกอันเคว้งคว้าง ทุกข์ทน สับสนจนแทบขาดใจเกือบจะ2 ปีตั้งแต่พ่อเสียตามติดด้วยแม่...ขนาดวันเผา พี่ ยังปล่อยให้น้องคนนี้ยืนร้องไห้ไม่หยุดหน้าเมรุอย่างไม่คิดจะเข้ามาปลอบด้วยซ้ำ
8 T# B$ ~& S; J0 W" ^* e
% z9 F; z3 A: n; P9 P# m
$ K8 i% b3 k9 }* Y
( ^/ w: R- \- q/ G"เออ!!!... ให้มันได้อย่างงี้ซิวะกูกับย่ามึงจะได้หมดห่วง" สองอาวุโสที่สุดในตระกูลอรุณแรกที่คอยทำหน้าที่เป็นดั่งไม้ใหญ่คอยให้ร่มเงาแก่เหล่าไม้ที่กำลังเติบโตถึงกับยิ้มร่าเก็บอาการไม่อยู่ จนปู่รีบตบเข่าฉาดอย่างดีใจ "เออ!!! ให้มันได้อย่างงี้ซิวะหลานกู" "ไอ้พันธุ์ศร ดีแล้วที่คิดได้แบบนี้...นี่ถ้าพ่อแม่พวกมึงยังอยู่ ก็คงจะเหมือนกู กับย่ามึงนี่แหละ" ส่วนย่าก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันจนรีบเอ่ยต่อจากที่ปู่ว่าทันที
# Y! ~7 ^2 u5 w$ x7 k6 V/ W1 {) O- i6 t& [
"น้องน่ะมันเลี้ยงได้เเต่ตัว ไอ้เรื่องหัวใจใครจะสั่งจะไปห้ามมันได้ขนาดตอนพ่อแม่มึงอยู่ยังห้ามไม่ได้ ...ไอ้ไพน์มันอยากจะเป็นอะไรก็ปล่อยๆไปเถอะ...ให้เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนก็พอ" ส่งรอยยิ้มแต้มรอยหยักแห่งวันเวลาแล้วหันหาคู่ชีวิตที่ปรากฏร่องรอยไม่ต่างกันบนใบหน้า
/ }' Z7 J3 }5 o4 Q"ดีๆๆป่ะไปกินข้าวกัน วันนี้กูโคตรมีความสุขเลย...มื้อนี้ข้าวหมดหม้อแน่แม่มึง" ชายชราผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบสุดทางทั้งยิ้มทั้งหัวเราะสลับหยอกล้อหญิงสูงวัยพอๆกันที่คอยจับมือเดินเคียงข้างมาด้วยกันไม่เคยห่าง
! a" ~/ i# X5 ^/ o
4 K1 w! U& z2 z" g' o% m7 z1 t! W+ b
1 ?9 r) `; o5 n G
0 z/ |6 d9 b! d F* h ]"...ไปกินข้าว" พี่พันธุ์ศรพูดออกมานิ่งๆด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งอย่างเคยแต่ไม่ตะคอกเกรี้ยวกราดเหมือนทุกครั้งแล้วตามมาด้วยจังหวะฝ่ามือแผ่นใหญ่ เนื้อสัมสัมผัสหยาบ สาก ตะปบความหนาหนักคว้าอุ้งมือขาวนวลคนละเฉดคนละขนาดที่บอบบางราวปุยนุ่น
. [; c: J! r. ?; `3 e1 C" Tวิธีที่พี่ชายส่งสายตานิ่งๆ วิธีที่พี่ชายจับมือ...สิ่งที่อยากได้แล้วไม่ได้ ..."แค่มองลงมาแค่พูดด้วย แค่จับมือ...นี่พี่พันธุ์ศรขยับทำอะไรนิดหน่อยก็กลายเป็นยั่วไปหมดแล้วไอ้เจ้าไพน์...อะไรจะหมกมุ่นได้ขนาดนี้!!!"... 9 F8 R N2 r: p+ n
6 d% E4 i& s( D" G8 C/ o
"จ๊ะ....…." ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งผุดจ้ำแดงวาบทั่วทั้งตัวในแค่เศษเสี้ยววินาทีต่อจากการต้องสัมผัสฝ่ามือเมื่อแผงนิ้วยาวเรียวสีน้ำผึ้งเข้มทั้งห้างอพับเข้าคล้องจับนิ้วน้อยๆเหมือนแท่งเทียนสีขาว เด็กน้อยถึงกับสะดุ้งเฮือกทั้งตัวยังดีที่ประคองสติทันลุกขึ้นตามจังหวะรั้งและโชคดีที่พี่ชายเพิ่งหันหน้ากลับไปจนไม่ทันได้สังเกตเห็นอาการน้องตัวเอง
& D) C1 J/ u; ^# O$ s
P" J _ j" ^4 R k E..."ให้ตายเถอะเท่าที่จำได้นี่ครั้งแรกเลยนะที่พี่พันธุ์ศรจับมือ..."...."อั้นไว้อั้นไว้อย่ายิ้ม...อย่ายิ้มไอ้เจ้าไพน์"...
& q* o, |7 r) o1 Pค่ำคืนที่โต๊ะอาหารเรียงรายด้วยสำรับพื้นถิ่นง่ายๆกับครอบครัวที่ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบแต่กลับพากันขับขานความสุขผ่านรอยยิ้มเสียงหัวเราะ ตลอดค่อนคืน C1 N8 w4 O p8 x
8 i+ W( b# f2 U2 ~$ Z( g- [7 a9 n# t
$ s$ K6 j8 b% v* J, d
! Q4 P8 Q0 V+ }6 i) A% e4 h( w# u/ g3 m& b4 Q. C
อรุณแรกวันเสาร์ ...หลังค่ำคืนวันศุกร์ สุข กับคำว่า ครอบครัว สุขจากความรู้สึกเป็นครอบครัวได้อีกครั้งหลังการสูญเสียพ่อแม่ วันนี้ เรามีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่โรงเรียนก็เลยจะไปขออนุญาตปู่กับย่าเหมือนทุกครั้งเวลาจะไปไหนในวันที่ไม่ต้องไปโรงเรียนแต่ระหว่างกำลังเดินออกจากบริเวณบ้านตัวเองเพื่อไปบ้านใหญ่ I9 _+ S# }$ @8 N/ @$ h: D( K3 k
4 A2 v2 }; e7 \( J/ Z+ u; f
ภาพไอ้พี่หนวดตรงหน้า รุมทึ้งฟีลแฮปปี้แฟมมิลี่ครอบครัวสุขสันต์อย่างเหลือร้าย 6 d! j% n* P0 Y% y
) k) N, r0 p; \9 Z0 W
/ ]0 g9 }8 V% R1 i" \, @
ก้อนเนื้อน้อยๆเยื้องอกซ้ายเหมือนหลุดพุ่งออกหากำแพงเนื้อสีน้ำผึ้งเข้ม กับใบหน้าประดับคิ้วหนาตากว้างคมส่วนปลาย จมูกใหญ่ปีกกว้าง สองปากบนล่างอิ่มไม่เท่ากันหนวดเคราเลอะเทอะไล่ตามโครงหน้าเป็นเหลี่ยมบนร่างกายที่กำลังยืนเต็มความสูงให้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของทุกกล้ามเนื้อด้วยแผงอกขึ้นลูกกลมชัดตัดหัวนมป้านคล้ำกว่าส่วนอื่น ลอนหน้าท้องขึ้นลูกเต็ม เหยาะสะดือลามไรขน
: B/ }3 m( M# T3 t/ L, r& [" z1 P' s- Z+ L4 G
( {$ S# a8 L4 Q, _9 `/ c5 aทุกความสวยงามที่ใช่...ใช่ ...ในแบบของตัวเอง
. b+ k2 q( R7 c& {..."นี่เหรอ...คนขี้เมา ไปเอาเวลาที่ไหนมาดูแลตัวเองจนกล้ามฟูท้ังตัวนะเนี่ยไอ้พี่หนวดเรา"...
* ^, S& e- ]6 P9 D8 `, J( F3 v6 w0 I
3 N4 ~3 {* _6 `* e5 v
ยิ่งตอนนี้พื้นที่ผิวช่วงลำตัวด้านบนกำลังชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อและทั้งๆที่เกล็ดของเหลวผุดออกจากพื้นที่สีน้ำผึ้งเข้มนั่นควรจะเป็นของสกปรกไม่น่าอภิรมย์แต่เมื่อมาเคลือบตามบนเนื้อตัวฟูๆ เหมือนก้อนขนมปังแน่นๆก็ทำเอานึกอยากกินขนมปังเคลือบเกล็ดน้ำตาลใสๆ ขึ้นมาทันที
4 G4 H8 p9 A, l3 {; e9 I. p, ?7 E. _9 j. g
หิว ทั้งที่เพิ่งกินข้าวเช้าพร้อมขนมปังมาหมาดๆ
0 y- i3 L& r" O- w4 n% K1 ?4 w" b9 S3 w K( `6 G
+ v4 Y$ r/ q% N4 Z5 P# i& @
ร่างกายที่อาจไม่สมบูรณ์แบบสำหรับใครคนอื่นแต่กลับสวยงามสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับสองตากลมโตคู่นี้และร่างเปลือยท่อนบนตรงหน้ากำลังยื่นมัดลำแขนขึ้นๆ ลงๆเผยแผงขนเรียงตัวใต้วงแขนขณะคอยจัดการไม้กระถางที่แขวนประดับไว้ตามแนวกันสาดหน้าบ้าน
6 j; n. e; O8 `5 m2 j' C iความอุดมสมบูรณ์ที่แสดงออกให้ประจักษ์แก่สายตาว่าตะลึงแล้ว
9 G* n. g( u4 L/ h! Iแต่พอได้ไล่สายตาลงต่ำ ต่ำลงไปตามแนวไรขนอ่อนๆที่หลบหายเข้าขอบกางเกงสีฟ้าเข้มขนาดไม่พอดีตัวที่พี่พันธุ์ศรใส่อยู่ด้วยเนื้อผ้ามันวาวของชุดอดีตนักฟุตบอลทีมภาคตะวันออกแปะหมายเลข 9 ไว้ตรงมุมขวา
! t/ K- Z B& e& _ F1 U
q. V/ D2 B8 G$ C% p+ a! s5 bไม่พอดีตัวที่จะต้องโทษว่า เก่า หรือ หด??? ...
8 X# ?$ G4 k4 E) h+ M
# {# @; w5 V( Yแต่เด็กน้อยรู้แค่กางเกงบอลกำลังถูกอัดด้วยเนื้อต้นขาแน่นๆขึ้นมัดเอ็นเป็นท่อนชัดทำตะเข็บเกือบปริเพราะความแน่นของขาท่อนบน แน่นปริจนเผลอไปบีบบังคับจุดสำคัญกลางลำตัวบีบอัดให้ล้นออกมาเป็นร่องรอยตั้งลำชัดแจ่มเต็มสองตากลมโต ลุกวาวแล้ววาวอีก หัวอกหัวใจไอ้เจ้าไพน์ เต้นรั่วนับได้รวมๆจะเป็นร้อยครั้งเห็นจะได้ในแค่ไม่กี่วินาทีไปกับส่วนนูนเด่นแห่งแรงปรารถนาเอียงขวาเล็กน้อยตรงหน้า , g3 P4 [4 M8 ]7 G4 o2 K9 J" @
5 A8 K. }) G+ e
4 |$ r1 e- V- U' L0 J$ L9 คูณ 2.54 จะเท่ากับกี่เซนติเมตร???
+ N# @* ~5 J6 _) ^) ~+ S( |) I/ \- e: \' L, d* t! k
1 m: d, T4 p7 Y6 L- i3 s; [! N; o5 b
"เห๊ย!!!...ไอ้เชี่ยไพน์!!!ไอ้ห่านี่เป็นเชี่ยไรเห็นยืนเอียงหัวดูอะไรพักหนึ่งละ" เสียงเอ็ดดังลั่นปลุกเหยื่อโดนของขลังพุ่งพลังทำลายล้างเข้าใส่เต็มสองตา ปลุกเพื่อประกอบตัวเองขึ้นมาใหม่ เพื่อโดนทำร้ายอีกซ้ำๆ วนไปอย่างไม่ต้องนับว่าครั้งที่เท่าไหร่พอตั้งสติได้ก็รีบเอียงศีรษะกลับคืน "ป….ปะ….เปล่าจ่ะพี่ แล้ววันนี้พี่พันธุ์ศรไม่เข้าสวนเหรอจ๊ะเห็นทุกวันไปแต่เช้า"ยังดีที่หัวไวหาเรื่องถามไปตะกุกตะกักหน่อยๆ ทันการ "เนี่ยนะโดนตามใจจนเคยตัว วันๆไม่เคยสนใจจะเข้าสวนไปดูว่าคนอื่นเค้าลำบากทำมาหากินคอยหาเลี้ยงเอ็งแค่ไหน...เสาร์อาทิตย์ช่วงนี้ให้คนงานหยุดพักเว๊ย" ) @/ T0 F3 V/ ~/ f
+ d% Y- v, r w& f8 ^& g/ p2 f
ไอ้พี่หนวด ...เสมอต้นเสมอปลายสุดๆทั้งที่เพิ่งรับปากจะเป็นพี่ที่ดี เป็นผู้ปกครองที่ดีเมื่อคืน...แดกน้องไปหนึ่งยก แต่ว่าตามจริงแล้ว ลูกชายคนสุดท้องที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจทุกอย่างจนแทบไม่เคยต้องย่างกรายเข้าสวนผลไม้ร้อนๆยุงเยอะๆ แดดแรงๆตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่... ไอ้เจ้าไพน์ก็ไม่รู้จริงๆ แหละว่าช่วงไหนคนงานพักช่วงไหนต้องควงงานบ้าง ตามจังหวะออกดอก ออกผลของบรรดาผลไม้ในสวน
4 a& R3 ~( ?2 e& w4 G4 i2 M# }0 W3 N- m7 O- q
"แล้วนี่จะไปไหน" ทำเสียงดุ พูดออกมาห้วนๆสั้นๆเหมือนเคย เหมือนไม่เค๊ยไม่เคยรับปากปู่ย่าอะไรทั้งนั้นเมื่อคืน...หรือที่เคยพูดไป แค่พูดไปเรื่อย ให้มันจบๆ???...ช่างเถอะ!!! "วันนี้หนูมีนัดทำงานกลุ่มที่โรงเรียนกับเพื่อน ว่าจะไปขอปู่กับย่าก่อนจ่ะ" "เออๆ ...เอาเถอะเรื่องของเอ็งแต่ก็ขี่รถให้มันระวังๆ กูไม่อยากไปเก็บศพข้างถนน"ปากผู้ปกครอง แย่ไม่เคยแผ่วจริงๆ 6 V3 D5 j, w+ h7 T% W
# t& k9 Z8 e% }2 X$ A"งั้น...หนูไปก่อนนะ" น้องชายยังไม่ทันพูดตัดรำคาญจบ พี่ชายถอนหายใจยาวหนึ่งรอบสะบัดหน้านิ่งๆ หันกลับจัดการกับต้นไม้บนระแนง และเป็นอันว่าอรุณแรกของเช้านี้ ...รอดจากแม่เหล็กแรงดูดสูงเพราะปากแย่ๆ แบบนั้น 0 T& m! _ c0 b; i! O" l' b9 I" ?" m
1 g5 p3 t' ]# k9 n/ d, P. m$ {: U! W
8 F6 `* |0 V/ Q; ?/ t) l! x% _, V" m/ Q, Z D) q* X, B
7 a% g3 M; g) P# Iหลังเสร็จจากงาน กับบรรดาชาวแก๊งหญิงแท้ ชายแท้หญิงไม่แท้ ชายไม่แท้ ครบทุกเพศที่เกิดจะมาตกลงกันไม่ได้ขึ้นมาดื้อๆว่าจะพากันไปไหนต่ออย่างเคย วันนี้เลยปิดจบด้วยการแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน "ไอ้เจ้าไพน์ช่วยเอาปิ่นโตข้าวเที่ยงไปให้พี่เอ็งที่โรงปุ๋ยหน่อย ...ไม่รู้วันนี้มันไปทำไมแทนที่จะพักอยู่บ้าน ...ดีนะย่าพกโทรศัพท์มาด้วยเลยโทรไปถาม...ไม่งั้นได้เดินหาพี่เอ็งให้ทั่วละ" "จ๊ะย่า"
" |* l; X# {; }; ^6 N
6 g- u1 z @2 s* z$ pหลานชายกระตือรือร้นทำตามคำสั่งย่าอย่างเต็มอกเต็มใจที่สุดเพราะระหว่างขี่มอเตอร์ไซค์กินลมชมวิวไปเรื่อยตอนขากลับความเรื่อยเปื่อยในห้วงความคิดกลับยังสลัดภาพของขลังใต้ร่มผ้าพี่ชายเสี้ยวเขมรไม่หยุดพอๆ กับทุกความคิดเรื่องเดิมระหว่างปั่นจักรยานไปตามถนนคอนกรีตเลนเดียวที่ลาดผ่านหน้าบ้านมุ่งตรงเข้าอาณาเขตสวนผลไม้ในส่วนที่ครอบครัวเรารับผิดชอบ
/ E/ h3 f0 L0 F# C" a: G6 F" i# b. |1 L
..."แปลกจัง...ทำไมช่วงนี้ถึงเพ้อกับพี่พันธุ์ศรหนักขนาดนี้ไอ้เจ้าไพน์"... ..."...ก็ตั้งจะเกือบสองปีแล้ว อยู่ดีๆทำไมเป็นหนักขึ้นขนาดนี้"... ..."หรือพอพี่หมอกเริ่มหายหน้าหายตาไปก็เลย...ใช่เหรอ??? ถ้าพี่หมอกไม่ขอ...ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นนะ"...
* H; Q7 R. r. O$ T7 k
: x' N- d& S! _( w$ m c2 T+ p' B- X+ g1 H* ^
' z: c, M* g. R. y5 S- w& p) B5 Y
โรงปุ๋ย...
0 K' Z0 `8 P7 M9 x4 mชื่อเรียกบ้านชั้นเดียวริมสระน้ำที่พี่พันธุ์ศรตั้งใจเตรียมไว้เป็นเรือนหอกับพี่ซายน์ตั้งแต่เริ่มรู้ตัวว่าต้องกลับมาดูแลพ่อแม่ที่เริ่มสลับกันป่วยหนักขึ้นทุกวันจนต่อมาหลังเหตุไม่คาดฝันกับคนตายคาบ้านคนที่ 3... ว่าที่รังรักได้ถูกปรับเปลี่ยนพื้นที่แทบทั้งหมดโดยเฉพาะเฉลียงโดยรอบให้เป็นที่เก็บปุ๋ยใช้เฉพาะต้นทุเรียนแปลงใหม่แถบนั้น ทั้งที่ตลอดทางร้อนอบอ้าวเพราะแทบไม่มีลมพัดจู่ๆขณะกำลังลงจากอานรถหยุดยืนมองโรงปุ๋ยเพื่อหาที่จอดจักรยานกลับมีสายลมสาดเข้ามาจังๆจนพันธุ์อภัยรีบยกมือปิดหน้าปิดตากันฝุ่นผงกับพวกเศษใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วเข้าหูเข้าตาตามสัญชาติญาณการป้องกันตัว % ]. B7 r8 M6 h+ Q* N* y
: k) d9 w- S) ~- S) I, o; f0 z"เอ๊ะ!!!...นี่มอไซเจ๊ซอล ร้านทำผม...มาทำไม???"
" q: M6 _. Q* O8 w- w0 @- s% S0 X5 C! V# o$ U
9 l: }8 |$ F3 j" M
9 y8 ?2 E5 ?" \8 Y. m8 V c, }" S. B! o2 s4 P5 a9 j6 T/ `3 H' B
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-21 06:27:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-2-21 09:56:06