ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 608|ตอบกลับ: 3

ลิขิตฟ้า บัญชาใจ... (3.ครอบครัว...)

[คัดลอกลิงก์]

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
23
พลังน้ำใจ
10958
Zenny
6323
ออนไลน์
682 ชั่วโมง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 3009 เมื่อ 2023-2-21 07:26 % C; K" X) w2 p. f
, N! j+ H' f8 \) _8 _! H$ e
3.ครอบครัว...
7 J( I1 r1 X/ \

/ w8 Q7 l! ~% R; h+ K8 w! p" @( l: c" g# N
/ n; _3 P, q9 G5 Q! N' K0 t& O

2 Q7 T4 m) J% `9 s, o) N+ c1 o# V2 [* W" F7 p8 g; `
(ฝากe bookใ ฉบับRewrite ใหม่ ในmeb กับrr กับธัญวลัย ด้วยเน้อ...search ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... (มี ... ด้วยนะพร้อมกับปกใหม่ตามรูป )
4 ]& g8 Q2 B* Q# t

) ~. A. Z# T* m$ L2 p% [, p3 {

# @6 p5 L9 O, R, s2 a
2 v5 w, n0 U7 |: I/ _$ v1 x
: T+ }( Q' ]. ~! b7 U
"ฮะโหลจ่ะ…..ย่า"
"ไอ้เจ้าไพน์!!!อยู่ไหน นี่จะหกโมงแล้วหน่าบ้านช่องไม่กลับเหรอ รู้มั้ยย่าเป็นห่วง"
ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ...ย่าทำเอาระหว่างพากันทิ้งตัวนอนหอบหายใจเป็นบ้าพร้อมผ่อนคลายส่วนน่าอายที่ถูกตะบี้ตะบันทั้งกระหน่ำทั้งตอบรับจนจุกหน่วงแถมเจ็บแปลบไม่น้อย แต่ยังไง เรา ก็ต้องรีบกดรับ
"จะกลับพอดีเลยจ่ะย่าจ๋า...งานเพิ่งเสร็จ"

1 K5 c) z( K3 A! X3 a5 K; y+ a, f/ P. T& N1 O
หลานคนโปรดตอบกลับปลายสายอย่างคนที่รักที่เอ็นดูตั้งแต่เกิดแล้วยิ่งหลังพ่อแม่เสีย ย่า ก็ยิ่งเอาใจใส่มากกว่าเดิมจนไม่ต้องบอกตรงๆก็ดูออกว่าทั้งรัก ทั้งตามใจหลานชายคนนี้ที่สุดในบรรดาญาติพี่น้องตระกูลอรุณแรกและหลานอย่างไอ้เจ้าไพน์ก็เพิ่งตอบไปอย่างไม่ต้องโกหกด้วยซ้ำ
เพราะเพิ่งเสร็จจริงๆ ...
"เออๆขับมอเตอร์ไซค์ระวังๆด้วยค่ำมืดละ...มื้อเย็นปู่ กับ ย่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเอ็งละก็พี่เอ็งด้วย…"
"เรื่องอะไรจ๊ะย่า…." เอ่ยทันทีอย่างสงสัย
"ทุกทีเลยนะ ไม่ต้องรีบอยากรู้ไปหรอกเจ้าไพน์เดี๋ยวมาถึงก็รู้เอง...เเค่นี้นะ"
5 }  V  {% a8 y; ]3 E" s
" _" \4 W7 Z2 _8 S
และก็ถูกเอ่ยกลับทันทีด้วยความรู้นิสัยหลานชายที่ถูกเลี้ยงดูมาจนติดเป็นนิสัยตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่แล้วว่าอยากรู้อะไรต้องรู้ อยากได้อะไรต้องได้มาตลอดทั้งชีวิตแล้วยังรู้ดีอีกว่า...ถ้าไม่ปรามล่วงหน้าว่าไม่ต้องรีบป่านนี้คงได้รีบบิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านเต็มที่แล้ว
( g3 O% D, z. T. V: y- _4 T
6 H5 }* ?; F+ @+ `: e- P* l
"รีบไปล้างตัวกันไพน์...แล้วให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านเลยมั้ยมอไซเราก็เอามาจอดไว้ที่หอพี่ก่อน"
"ไม่เอา!!!พี่หมอกไม่กลัวพี่พันธุ์ศรจับได้เหรอ"
ได้ยินชื่อโค้ชเข้าหน่อย ลูกศิษย์ถึงกับออกสีหน้าเกรงๆในความเฮี๊ยบ ความโหด เหมือนที่น้องชายเคยแอบด้อมๆ มองๆช่วงที่พี่ชายมาช่วยเป็นโค้ชพิเศษสอนทีมฟุตบอลโรงเรียน

  j! j+ u4 I* l, A: I# s- S& h, D+ F. t  b4 ?9 t- ]. w  r
..."ก็สมควรจะกลัวแค่ปกติไอ้พี่หนวดก็หน้าเอาเรื่องอยู่แล้วยิ่งตอนเข้าโหมดจริงจัง...ยิ่งน่ากลัวสุดๆ"...
..."แต่ทำไมไม่รู้...ยิ่งเข้ม...ยิ่งได้ใจ"...

* A2 p1 _5 y1 f; ]
คิดไปหัวใจเด็กน้อยฟูฟ่องไปเรื่อยเปื่อย
..."ว่าแต่ ปู่ กับย่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราสองคนพี่น้อง???"...

: V0 h2 M- c  Z/ D7 \- F: S" \
5 F# B  t9 e  k! Q. W
( S' f6 r9 r, A  C: V" z
( C6 c& ~- A1 [" V' h; a8 |9 m9 U+ Y
"เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่นะไอ้เจ้าไพน์เอ๊ย..."
จอดมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อค บนชานหน้าบ้านปุ๊บ ย่าตะโกนบ่นออกมาเสียงดังถึงข้างนอกปั๊บ
"เอาน่า หลานมันก็บอกแล้วเพิ่งเสร็จงาน...มามะมานั่งเร็วเจ้าไพน์ จะได้รีบคุยให้มันจบๆ"
ปู่ รีบว่าขัด ย่าทั้งที่ปกติจะเป็นย่าที่คอยเข้าข้างหลานชายคนนี้มากกว่า จนเด็กน้อยในชุดนักเรียนยับยู่ยี่ไม่น้อยหลังเพิ่งเสร็จงานรีบลงนั่งบนชุดรับแขกไม้สักถัดจากประตูทางเข้าบ้านทันที

( G: T- J1 t: H& J/ t/ O' E+ I' Q
"ไอ้พันธุ์ศร ดู ...ดูน้องมึงโตขึ้นทุกวันมึงน่ะยังจะกล้าเมาเป็นหมาให้น้องมันเอาไปเป็นตัวอย่างเหรอว่ะ"
ชายชราไว้หนวดไว้เคราขาวโพลนที่ยังมีเรี่ยวมีแรงทั้งที่เกินครึ่งค่อนชีวิตได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวลูกชายนับสิบเริ่มว่ากล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นักใส่หลานชายอีกคนที่กำลังนั่งหน้านิ่งคอยรับฟัง
"กูไม่ได้อยากจะบ่นอะไรมึงมากไอ้พันธุ์ศรแค่อยากให้มึงทำตัวเป็นพี่ที่ดีให้เจ้าไพน์มันบ้าง แล้วตามจริงมึงก็เป็นผู้ปกครองมัน...หัดทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อย"
ย่ารีบว่าเสริม โดยที่พี่ชายก็ยังก้มหน้าก้มตาทำหน้าสลดแต่มีแอบเหลือบตาค้อนใส่น้องชายที่นั่งด้วยกันข้างๆ
) X/ H) ~" u8 `7 ?! W* P1 T
"ปู่ ย่า ที่ผ่านมาผมยังทำได้ไม่ดีอีกเหรอ...ที่ทำงานเก็บเงิน...ให้ใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้ไพน์มัน"
ค้อนเสร็จ หันกลับไปทำหน้าเข้มตอบกลับผู้เป็นดั่งเสาหลักของตระกูลด้วยประโยคน้ำเสียงหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็มีความเกรงใจอยู่ในนั้นด้วยไม่น้อยเช่นกัน จนคนฟังที่ยังคงโทนเสียงนิ่งๆน่าจะพอรับรู้ได้เลยเอ่ยต่อทันควัน
"เอาว่าพวกกูอยากให้มึงเพลาๆ หน่อยได้มั้ย เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งน่ะกูไม่ถืออยู่แล้ว...แต่นี่เล่นกินจนเมาเละทุกวัน ร่างกายจะไม่ไหวเอาน๊าพันธุ์ศรเอ๊ย...อย่าลืมบ้านเรากรรมพันธุ์มะเร็งนะ"
เพราะย่า รู้ดีว่าหลานชายคนโตต้องรับภาระหนักกว่าลูกหลานคนอื่นในตระกูลไม่น้อยทั้งงานในสวนที่ต้องสืบต่อจากพ่อแม่ที่เสียไปด้วยโรคมะเร็งทั้งคู่กับยังต้องคอยรับภาระดูแลน้องชายตัวเองเหมือนเป็นพ่อแม่อีกประโยคที่ว่ามาจึงเป็นดั่งคำขอร้องมากกว่าดุด่า
. [' _4 i, U# b% n' U$ _' t( o( y! u

+ `' F- |1 u/ v7 O& s) W4 B% c
"ไอ้พันธุ์ศร กูรู้ มึงยังทำใจไม่ได้เรื่องแฟนเเต่ก็อย่าให้มันมากเกิน...กู๊กับย่ามึงเนี่ยเป็นห่วงแล้วยิ่งสองพี่น้องไม่มีพ่อมีแม่คอยดูแล พวกกูก็ยิ่งเป็นห่วงนะเว๊ยเฮ๊ย"
"มึงเหมือนกันไอ้เจ้าไพน์... ถึงจะยังเรียนอยู่แต่ตอนนี้พี่มึงก็เหลือเเค่มึงคนเดียว อะไรช่วยได้ก็หัดทำบ้าง เสาร์ อาทิตย์หัดซักพ้งซักผ้า หยิบจับบ้าง ไม้กวาดไม้ถูน่ะ"
พอปู่เอ่ยต่อจากย่าเตือนสติพี่พันธุ์ศร ที่ยังทำหน้านิ่งคอยรับฟังแล้วหันกลับว่ามาทางหลานอย่างเราบ้างแต่ไม่ได้มีน้ำเสียงของความดุด่าจริงจังออกแนวเป็นการเตือนสติเช่นเดียวกัน
2 e2 z" R  n( Q' F5 ^1 ?$ ?

7 R: Y* x" o1 c( N$ c
"จ๊ะปู่ ต่อไปหนูจะหัดทำงานบ้านมากกว่านี้ละก็จะเป็นหลานที่ดีของปู่กับย่า….ละก็...เป็น........น้อง.......ที่ดี"
8 c, X1 w! N- J9 R9 U, I( `, m7 T

6 E1 F6 y; t$ }* [
มันก็เรื่องจริงอย่างที่ปู่ว่าเพราะตั้งเเต่เกิดลูกชายคนเล็กอย่างเราก็มีพ่อแม่ คอยเอาใจใส่เรื่องพวกนี้ตลอด แต่พอทั้งคู่เสียช่วงเวลาไล่เลี่ยกันภาระทั้งหมดก็ตกเป็นของ พี่พันธุ์ศร โดยมีปู่ย่าคอยช่วยอีกแรง
พี่ชายผู้เหมือนจะวางแผนอนาคตตัวเองไว้อย่างเป็นขั้นเป็นตอนอย่างดี ตั้งแต่ตัดสินใจเข้าโรงเรียนกีฬาจนถึงการเรียนต่อระดับปริญญาตรีด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศแต่คนหนุ่มอนาคตสดใสอีกยาวไกลกลับต้องทิ้งหน้าที่การงานที่กำลังไปได้ดีที่กรุงเทพเพื่อกลับมาดูแลพ่อแม่รวมถึงธุรกิจสวนผลไม้ส่วนที่เป็นของบ้านเรา
7 |" P# u+ G! P7 X) h( |
  h8 }; A1 V1 i# \, @6 d
5 \& o7 o& Y, |9 l+ J# x) O
..."ก็เห็นใจพี่พันธุ์ศรนะที่ต้องมาแบกรับภาระขนาดนี้"...

4 w& V4 c6 [' b7 K; C% b
9 X1 i$ \3 M1 |1 w3 a* `2 e' _& G) p
แต่ตอนนี้ ขอความเห็นใจตัวเองก่อนเจ้าไพน์
วินาทีนี้ คือช่วงน่าอายที่สุดของตัวเองเพราะกับปู่ย่าไม่เท่าไหร่ เเต่กับไอ้พี่หนวดนี่สิเจอหน้าทีไรมีแต่โดนหาเรื่องทะเลาะ ไม่งั้นก็คอยสรรหาคำมาด่า มากัด มาจิกแทบทุกครั้งทุกครั้งจริงๆ ตั้งแต่จำความได้ทุกครั้งตั้งแต่ไหนแต่ไรจนไม่เคยจะได้พูดอะไรเป็นจริงเป็นจังแบบนี้หรอก

8 j- f* C/ o2 l# }& I$ R4 w. U3 [# C* }7 I8 n1 W( q# w4 o1 n: |* r
"ผมจะพยายามปรับปรุงตัวไม่ทำให้ปู่กับย่าเป็นห่วง"
เจ้าของเสียงทุ้มโทนต่ำอย่างนอบน้อมทำราวกระอักกระอ่วนใจไม่น้อยที่จะเอ่ยอะไรต่อจากประโยคก่อนหน้ากับผู้เป็นดั่งพ่อแม่อีกคนแล้วเอี้ยวใบหน้าหาเด็กตัวน้อยที่นั่งเคียงข้าง... พันธุ์ศรนิ่งอยู่อย่างนั้นจนจังหวะขยับลูกกระเดือกใหญ่กลางลำคอหนาพร้อมด้วยสายตาที่ส่งมา สายตาดุดันราวกับโกรธเคืองน้องชายอย่างพันธุ์อภัยทุกครั้งที่ได้พบกันและสายตาคู่นั้นฉายแววแผ่วลงแต่ยังยากจะคาดเดาความรู้สึก
, V& k' u6 v  x5 Q/ ^8 |& @' c8 n
"...เเล้วก็...จะเป็นตัวอย่างเป็นผู้ปกครองที่ดีให้ไอ้ไพน์ "

( P' d6 B2 h6 i. V
เสียงแผ่วแต่ได้ยินชัดเจนพร้อมมือใหญ่สีน้ำผึ้งเข้าลูบเส้นผมบนศีรษะเล็กกว่าฝ่ามือนั้นด้วยซ้ำของเด็กตัวน้อยที่ยังหลงเหลือในฐานะ...ครอบครัว
ขยับริมฝีปากอิ่ม เอ่ยอีกครั้ง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยสองตายากจะเดาว่าคิดอะไรในนั้น
0 K2 o6 X! G6 [9 s4 ^3 u& y

2 z  R  L0 L% N! e* c. s
"ถึง...มัน ...จะเป็นอะไรก็ช่าง…."

- m7 e5 H' K% @. ?( m
7 a2 o7 \& W& w
5 C7 S, h1 ~; M9 l: h
อาการยากจะเดาออกหากประโยคที่ฟังแล้วคนพูดเหมือนอึดอัดไม่น้อยที่เอ่ยหากแต่มวลของความรู้สึกไม่ได้ชวนให้วูบๆ วาบๆ แบบเรื่องอย่างว่า เเต่คือห้วงความรู้สึกที่ทำให้หัวใจน้องชายคนนี้อุ่นขึ้นเพราะสิ่งที่พี่ชายร่วมสายเลือดพูดออกมาเหมือน
เปิดใจให้สิ่งที่เราเป็น...

0 y6 F/ `% M4 h( F( B
. J) r, v: e% s+ \/ I, a7 a. R7 Y& ~+ |7 B5 v
วันที่น้องเหนื่อย พี่ชายไม่ได้เหนื่อยด้วย
วันที่น้องเจ็บ พี่ชายไม่ได้เจ็บด้วย
วันที่น้องต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง พี่ชายไม่ฟัง
พี่ชายคนนี้หัวเราะและด่าด้วยซ้ำ ในวันแย่ๆ ของน้อง

$ a: y9 k4 k) \6 K5 Y  p/ u9 z! S* n/ S
" Y/ Y9 [6 Q, _' m$ r5 B: ^
# s6 A- M/ J( p6 _6 v
ทั้งหมดคือความรู้สึกทั้งชีวิตที่ผ่านมากับพี่ชายที่ชื่อพันธุ์ศร ยิ่งช่วงปฐมบทของบททดสอบแรกอันเคว้งคว้าง ทุกข์ทน สับสนจนแทบขาดใจเกือบจะ2 ปีตั้งแต่พ่อเสียตามติดด้วยแม่...ขนาดวันเผา พี่ ยังปล่อยให้น้องคนนี้ยืนร้องไห้ไม่หยุดหน้าเมรุอย่างไม่คิดจะเข้ามาปลอบด้วยซ้ำ
$ d$ x3 V2 w) e! N2 N: q0 d

  [* h3 }: X2 N6 V" q
/ O1 V) {" h& K  j& b$ x' k* ]7 B  {6 ]8 `+ G/ h7 J' d
"เออ!!!... ให้มันได้อย่างงี้ซิวะกูกับย่ามึงจะได้หมดห่วง"
สองอาวุโสที่สุดในตระกูลอรุณแรกที่คอยทำหน้าที่เป็นดั่งไม้ใหญ่คอยให้ร่มเงาแก่เหล่าไม้ที่กำลังเติบโตถึงกับยิ้มร่าเก็บอาการไม่อยู่ จนปู่รีบตบเข่าฉาดอย่างดีใจ
"เออ!!! ให้มันได้อย่างงี้ซิวะหลานกู"
"ไอ้พันธุ์ศร ดีแล้วที่คิดได้แบบนี้...นี่ถ้าพ่อแม่พวกมึงยังอยู่ ก็คงจะเหมือนกู กับย่ามึงนี่แหละ"
ส่วนย่าก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันจนรีบเอ่ยต่อจากที่ปู่ว่าทันที
! A4 L. s7 |5 C
8 J( i1 z; j9 f8 c% ~1 v
"น้องน่ะมันเลี้ยงได้เเต่ตัว ไอ้เรื่องหัวใจใครจะสั่งจะไปห้ามมันได้ขนาดตอนพ่อแม่มึงอยู่ยังห้ามไม่ได้ ...ไอ้ไพน์มันอยากจะเป็นอะไรก็ปล่อยๆไปเถอะ...ให้เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนก็พอ"
ส่งรอยยิ้มแต้มรอยหยักแห่งวันเวลาแล้วหันหาคู่ชีวิตที่ปรากฏร่องรอยไม่ต่างกันบนใบหน้า
: ?9 x6 d1 Q5 l* k# d) v0 ^
"ดีๆๆป่ะไปกินข้าวกัน วันนี้กูโคตรมีความสุขเลย...มื้อนี้ข้าวหมดหม้อแน่แม่มึง"
ชายชราผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบสุดทางทั้งยิ้มทั้งหัวเราะสลับหยอกล้อหญิงสูงวัยพอๆกันที่คอยจับมือเดินเคียงข้างมาด้วยกันไม่เคยห่าง

7 V  Z5 K% X! R1 ]
7 [& @; S( ]! v  l( ^' j6 Y/ r- k$ i" r2 `* M

; B) `: |1 h) i! r! y3 R! a
"...ไปกินข้าว"
พี่พันธุ์ศรพูดออกมานิ่งๆด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งอย่างเคยแต่ไม่ตะคอกเกรี้ยวกราดเหมือนทุกครั้งแล้วตามมาด้วยจังหวะฝ่ามือแผ่นใหญ่ เนื้อสัมสัมผัสหยาบ สาก ตะปบความหนาหนักคว้าอุ้งมือขาวนวลคนละเฉดคนละขนาดที่บอบบางราวปุยนุ่น
/ h: u4 d+ D, A7 J
วิธีที่พี่ชายส่งสายตานิ่งๆ วิธีที่พี่ชายจับมือ...สิ่งที่อยากได้แล้วไม่ได้
..."แค่มองลงมาแค่พูดด้วย แค่จับมือ...นี่พี่พันธุ์ศรขยับทำอะไรนิดหน่อยก็กลายเป็นยั่วไปหมดแล้วไอ้เจ้าไพน์...อะไรจะหมกมุ่นได้ขนาดนี้!!!"...
8 q! u: O' L+ L, {9 j

/ N& c  [. J$ m* \) O
"จ๊ะ....…."
ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งผุดจ้ำแดงวาบทั่วทั้งตัวในแค่เศษเสี้ยววินาทีต่อจากการต้องสัมผัสฝ่ามือเมื่อแผงนิ้วยาวเรียวสีน้ำผึ้งเข้มทั้งห้างอพับเข้าคล้องจับนิ้วน้อยๆเหมือนแท่งเทียนสีขาว เด็กน้อยถึงกับสะดุ้งเฮือกทั้งตัวยังดีที่ประคองสติทันลุกขึ้นตามจังหวะรั้งและโชคดีที่พี่ชายเพิ่งหันหน้ากลับไปจนไม่ทันได้สังเกตเห็นอาการน้องตัวเอง
$ w/ e% j4 L, t8 F" p& m3 z9 d
; b9 y* {2 n  J- P
..."ให้ตายเถอะเท่าที่จำได้นี่ครั้งแรกเลยนะที่พี่พันธุ์ศรจับมือ..."...."อั้นไว้อั้นไว้อย่ายิ้ม...อย่ายิ้มไอ้เจ้าไพน์"...
; |8 I* S9 n% Y9 a2 B0 r
ค่ำคืนที่โต๊ะอาหารเรียงรายด้วยสำรับพื้นถิ่นง่ายๆกับครอบครัวที่ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบแต่กลับพากันขับขานความสุขผ่านรอยยิ้มเสียงหัวเราะ ตลอดค่อนคืน
% Z) [3 h1 B, f% M9 X* x( e

. Y- K( W0 ?8 L" A& D* W1 Q
2 Z! u5 l! P1 r5 y/ ]! S
6 T' z3 S0 o/ R* ]8 C+ J! R
/ t6 H# i- V, ~4 K
อรุณแรกวันเสาร์ ...หลังค่ำคืนวันศุกร์ สุข กับคำว่า ครอบครัว สุขจากความรู้สึกเป็นครอบครัวได้อีกครั้งหลังการสูญเสียพ่อแม่
วันนี้ เรามีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่โรงเรียนก็เลยจะไปขออนุญาตปู่กับย่าเหมือนทุกครั้งเวลาจะไปไหนในวันที่ไม่ต้องไปโรงเรียนแต่ระหว่างกำลังเดินออกจากบริเวณบ้านตัวเองเพื่อไปบ้านใหญ่

+ V: o* }" K0 o0 O, B2 E; _+ @
" c# t5 G' x1 ~7 l: k( B. _7 O
ภาพไอ้พี่หนวดตรงหน้า รุมทึ้งฟีลแฮปปี้แฟมมิลี่ครอบครัวสุขสันต์อย่างเหลือร้าย

, O4 n6 Z* h/ s4 z4 \  K. i6 E( f/ W& s

3 J: }1 h1 l7 e$ t" j
ก้อนเนื้อน้อยๆเยื้องอกซ้ายเหมือนหลุดพุ่งออกหากำแพงเนื้อสีน้ำผึ้งเข้ม กับใบหน้าประดับคิ้วหนาตากว้างคมส่วนปลาย จมูกใหญ่ปีกกว้าง สองปากบนล่างอิ่มไม่เท่ากันหนวดเคราเลอะเทอะไล่ตามโครงหน้าเป็นเหลี่ยมบนร่างกายที่กำลังยืนเต็มความสูงให้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของทุกกล้ามเนื้อด้วยแผงอกขึ้นลูกกลมชัดตัดหัวนมป้านคล้ำกว่าส่วนอื่น ลอนหน้าท้องขึ้นลูกเต็ม เหยาะสะดือลามไรขน

' {3 b' M! V7 f3 @- S; c6 g
: X% d; J, |6 ^9 m2 ?
) V5 B3 w' `" ?# s
ทุกความสวยงามที่ใช่...ใช่ ...ในแบบของตัวเอง
8 p/ e  z( K! v5 O9 i7 Y$ b9 ]
..."นี่เหรอ...คนขี้เมา ไปเอาเวลาที่ไหนมาดูแลตัวเองจนกล้ามฟูท้ังตัวนะเนี่ยไอ้พี่หนวดเรา"...
! N: }  l% s/ q2 g$ E& Z

  P- n7 m) A4 p1 _/ j) P& D
' C3 P) a! d& o: O6 Q
ยิ่งตอนนี้พื้นที่ผิวช่วงลำตัวด้านบนกำลังชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อและทั้งๆที่เกล็ดของเหลวผุดออกจากพื้นที่สีน้ำผึ้งเข้มนั่นควรจะเป็นของสกปรกไม่น่าอภิรมย์แต่เมื่อมาเคลือบตามบนเนื้อตัวฟูๆ เหมือนก้อนขนมปังแน่นๆก็ทำเอานึกอยากกินขนมปังเคลือบเกล็ดน้ำตาลใสๆ ขึ้นมาทันที

* K9 \- j4 B3 T5 ?; l5 y3 m
+ X2 }3 O1 L' {- ?8 W1 q* C
หิว ทั้งที่เพิ่งกินข้าวเช้าพร้อมขนมปังมาหมาดๆ
4 `/ q" {" B$ G$ i
; S1 r: ^( A7 s2 _. D

+ C8 Y/ H" G  b6 b+ ?  p6 X8 _
ร่างกายที่อาจไม่สมบูรณ์แบบสำหรับใครคนอื่นแต่กลับสวยงามสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับสองตากลมโตคู่นี้และร่างเปลือยท่อนบนตรงหน้ากำลังยื่นมัดลำแขนขึ้นๆ ลงๆเผยแผงขนเรียงตัวใต้วงแขนขณะคอยจัดการไม้กระถางที่แขวนประดับไว้ตามแนวกันสาดหน้าบ้าน

. @& ]& a6 @$ C/ z
ความอุดมสมบูรณ์ที่แสดงออกให้ประจักษ์แก่สายตาว่าตะลึงแล้ว

! F  H' A: o) _8 M, L$ Q
แต่พอได้ไล่สายตาลงต่ำ ต่ำลงไปตามแนวไรขนอ่อนๆที่หลบหายเข้าขอบกางเกงสีฟ้าเข้มขนาดไม่พอดีตัวที่พี่พันธุ์ศรใส่อยู่ด้วยเนื้อผ้ามันวาวของชุดอดีตนักฟุตบอลทีมภาคตะวันออกแปะหมายเลข 9 ไว้ตรงมุมขวา

: L5 U+ M6 l: X, P+ D+ O& O: I
0 h& |% |( L, F9 t, D
ไม่พอดีตัวที่จะต้องโทษว่า เก่า หรือ หด??? ...
9 Y! ]! D3 e# T( _  _
# j7 j; |, X2 U# m, R3 }9 J
แต่เด็กน้อยรู้แค่กางเกงบอลกำลังถูกอัดด้วยเนื้อต้นขาแน่นๆขึ้นมัดเอ็นเป็นท่อนชัดทำตะเข็บเกือบปริเพราะความแน่นของขาท่อนบน แน่นปริจนเผลอไปบีบบังคับจุดสำคัญกลางลำตัวบีบอัดให้ล้นออกมาเป็นร่องรอยตั้งลำชัดแจ่มเต็มสองตากลมโต ลุกวาวแล้ววาวอีก
หัวอกหัวใจไอ้เจ้าไพน์ เต้นรั่วนับได้รวมๆจะเป็นร้อยครั้งเห็นจะได้ในแค่ไม่กี่วินาทีไปกับส่วนนูนเด่นแห่งแรงปรารถนาเอียงขวาเล็กน้อยตรงหน้า
* S# N9 `5 U; V2 p% Q. n
" Q4 H; h! C- p  \) S
0 E0 F' w$ K: l% U. O, [
9 คูณ 2.54 จะเท่ากับกี่เซนติเมตร???

$ L* G& B" c; _( i% q) `1 j, D8 E' ~' c& I/ X

' b1 m/ \4 v3 Z8 k7 I8 E  Q
"เห๊ย!!!...ไอ้เชี่ยไพน์!!!ไอ้ห่านี่เป็นเชี่ยไรเห็นยืนเอียงหัวดูอะไรพักหนึ่งละ"
เสียงเอ็ดดังลั่นปลุกเหยื่อโดนของขลังพุ่งพลังทำลายล้างเข้าใส่เต็มสองตา ปลุกเพื่อประกอบตัวเองขึ้นมาใหม่ เพื่อโดนทำร้ายอีกซ้ำๆ วนไปอย่างไม่ต้องนับว่าครั้งที่เท่าไหร่พอตั้งสติได้ก็รีบเอียงศีรษะกลับคืน
"ป….ปะ….เปล่าจ่ะพี่ แล้ววันนี้พี่พันธุ์ศรไม่เข้าสวนเหรอจ๊ะเห็นทุกวันไปแต่เช้า"ยังดีที่หัวไวหาเรื่องถามไปตะกุกตะกักหน่อยๆ ทันการ
"เนี่ยนะโดนตามใจจนเคยตัว วันๆไม่เคยสนใจจะเข้าสวนไปดูว่าคนอื่นเค้าลำบากทำมาหากินคอยหาเลี้ยงเอ็งแค่ไหน...เสาร์อาทิตย์ช่วงนี้ให้คนงานหยุดพักเว๊ย"

3 ^* b/ z- }0 p" ~7 }+ C' ?3 N+ d! N0 K) l/ v; y2 t$ Q
ไอ้พี่หนวด ...เสมอต้นเสมอปลายสุดๆทั้งที่เพิ่งรับปากจะเป็นพี่ที่ดี เป็นผู้ปกครองที่ดีเมื่อคืน...แดกน้องไปหนึ่งยก
แต่ว่าตามจริงแล้ว ลูกชายคนสุดท้องที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจทุกอย่างจนแทบไม่เคยต้องย่างกรายเข้าสวนผลไม้ร้อนๆยุงเยอะๆ แดดแรงๆตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่... ไอ้เจ้าไพน์ก็ไม่รู้จริงๆ แหละว่าช่วงไหนคนงานพักช่วงไหนต้องควงงานบ้าง ตามจังหวะออกดอก ออกผลของบรรดาผลไม้ในสวน

0 `. u, y1 C* [3 L$ z
3 P: a2 R' Y4 Z* u  N9 t! {9 J
"แล้วนี่จะไปไหน"
ทำเสียงดุ พูดออกมาห้วนๆสั้นๆเหมือนเคย เหมือนไม่เค๊ยไม่เคยรับปากปู่ย่าอะไรทั้งนั้นเมื่อคืน...หรือที่เคยพูดไป แค่พูดไปเรื่อย ให้มันจบๆ???...ช่างเถอะ!!!
"วันนี้หนูมีนัดทำงานกลุ่มที่โรงเรียนกับเพื่อน ว่าจะไปขอปู่กับย่าก่อนจ่ะ"
"เออๆ ...เอาเถอะเรื่องของเอ็งแต่ก็ขี่รถให้มันระวังๆ กูไม่อยากไปเก็บศพข้างถนน"ปากผู้ปกครอง แย่ไม่เคยแผ่วจริงๆ
( {, F: V, ]/ n' A$ T  h6 C5 P
" ^9 S) ?/ S7 [) q3 _
"งั้น...หนูไปก่อนนะ"
น้องชายยังไม่ทันพูดตัดรำคาญจบ พี่ชายถอนหายใจยาวหนึ่งรอบสะบัดหน้านิ่งๆ หันกลับจัดการกับต้นไม้บนระแนง และเป็นอันว่าอรุณแรกของเช้านี้
...รอดจากแม่เหล็กแรงดูดสูงเพราะปากแย่ๆ แบบนั้น
$ r1 F* Q2 l5 }0 n- M

! V. _! R# p  J: m5 f# z* q  v" z" ^3 D( n! i& H

8 N- c( q" C. T
( W5 f. H1 O9 U3 L
หลังเสร็จจากงาน กับบรรดาชาวแก๊งหญิงแท้ ชายแท้หญิงไม่แท้ ชายไม่แท้ ครบทุกเพศที่เกิดจะมาตกลงกันไม่ได้ขึ้นมาดื้อๆว่าจะพากันไปไหนต่ออย่างเคย วันนี้เลยปิดจบด้วยการแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน
"ไอ้เจ้าไพน์ช่วยเอาปิ่นโตข้าวเที่ยงไปให้พี่เอ็งที่โรงปุ๋ยหน่อย ...ไม่รู้วันนี้มันไปทำไมแทนที่จะพักอยู่บ้าน ...ดีนะย่าพกโทรศัพท์มาด้วยเลยโทรไปถาม...ไม่งั้นได้เดินหาพี่เอ็งให้ทั่วละ"
"จ๊ะย่า"
3 Q; H  Y3 y. [0 g; P' Y( ~3 {! u+ D
5 b, p& Z8 h# W" W( a
หลานชายกระตือรือร้นทำตามคำสั่งย่าอย่างเต็มอกเต็มใจที่สุดเพราะระหว่างขี่มอเตอร์ไซค์กินลมชมวิวไปเรื่อยตอนขากลับความเรื่อยเปื่อยในห้วงความคิดกลับยังสลัดภาพของขลังใต้ร่มผ้าพี่ชายเสี้ยวเขมรไม่หยุดพอๆ กับทุกความคิดเรื่องเดิมระหว่างปั่นจักรยานไปตามถนนคอนกรีตเลนเดียวที่ลาดผ่านหน้าบ้านมุ่งตรงเข้าอาณาเขตสวนผลไม้ในส่วนที่ครอบครัวเรารับผิดชอบ

& m+ c5 O7 d5 ?0 j( r) t& U3 c$ j( L. s3 E# l' [$ Q) b" `% ]
..."แปลกจัง...ทำไมช่วงนี้ถึงเพ้อกับพี่พันธุ์ศรหนักขนาดนี้ไอ้เจ้าไพน์"... ..."...ก็ตั้งจะเกือบสองปีแล้ว อยู่ดีๆทำไมเป็นหนักขึ้นขนาดนี้"...
..."หรือพอพี่หมอกเริ่มหายหน้าหายตาไปก็เลย...ใช่เหรอ??? ถ้าพี่หมอกไม่ขอ...ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นนะ"...

8 C- ?+ R4 W7 l: E0 U" Y; z. I( M+ l, L  W% E
& ^# X" b! ?& ?9 P# s# J
/ N' W. x$ O- ^! K; ?8 s& o) |
โรงปุ๋ย...
9 X, f9 }; A2 Q" k% ]; l" d
ชื่อเรียกบ้านชั้นเดียวริมสระน้ำที่พี่พันธุ์ศรตั้งใจเตรียมไว้เป็นเรือนหอกับพี่ซายน์ตั้งแต่เริ่มรู้ตัวว่าต้องกลับมาดูแลพ่อแม่ที่เริ่มสลับกันป่วยหนักขึ้นทุกวันจนต่อมาหลังเหตุไม่คาดฝันกับคนตายคาบ้านคนที่ 3... ว่าที่รังรักได้ถูกปรับเปลี่ยนพื้นที่แทบทั้งหมดโดยเฉพาะเฉลียงโดยรอบให้เป็นที่เก็บปุ๋ยใช้เฉพาะต้นทุเรียนแปลงใหม่แถบนั้น
ทั้งที่ตลอดทางร้อนอบอ้าวเพราะแทบไม่มีลมพัดจู่ๆขณะกำลังลงจากอานรถหยุดยืนมองโรงปุ๋ยเพื่อหาที่จอดจักรยานกลับมีสายลมสาดเข้ามาจังๆจนพันธุ์อภัยรีบยกมือปิดหน้าปิดตากันฝุ่นผงกับพวกเศษใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วเข้าหูเข้าตาตามสัญชาติญาณการป้องกันตัว
+ Q* y" h0 n  ]. O4 k. ~' a
7 t7 d4 y* I7 G) s5 R: Z
"เอ๊ะ!!!...นี่มอไซเจ๊ซอล ร้านทำผม...มาทำไม???"
& c# `, A* J; E3 A; u. l
+ g: ?5 [) c9 a, a/ y# b/ h5 l+ C6 _
* o2 i; C, o0 P2 y* \' e& D
: d. D2 {; h, d! c: W! c: ]

* H- m- s/ {" \' m

ขออภัย! โพสต์นี้มีไฟล์แนบหรือรูปภาพที่ไม่ได้รับอนุญาตให้คุณเข้าถึง

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา สมัครเข้าเรียน

×
โพสตัวอย่างนิยายตัวเอง...ที่วางขายในmeb...ถ้าสะดวก...ฝากอุดหนุนกันด้วยนะครับ...ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้า...

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
40704
Zenny
42130
ออนไลน์
4949 ชั่วโมง
โพสต์ 2023-2-21 08:49:56 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นายกสโมสร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
245303
Zenny
99486
ออนไลน์
18373 ชั่วโมง
โพสต์ 2023-2-21 09:56:06 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สนุกมากครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
3
พลังน้ำใจ
33072
Zenny
3520
ออนไลน์
2713 ชั่วโมง
โพสต์ 2023-2-24 09:38:57 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณนะครับสำหรับผลงาน
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2025-3-16 18:31 , Processed in 0.100499 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้