แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-20 11:21
. z+ \9 I0 W ~' w* x8 v9 H0 W1 e: n* P. s6 F; j
{:4_112:} ดีคร้าบ! จากเสียงเรียกร้องให้นำภาคต่อมาลง หวังว่าผู้อ่านคงจะจำ "ภูริเชษฐ์ และ อากร" เสือหนุ่มและสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ โดยภาคต่อนี้ผมได้ปรับเนื้อหาและสำนวนบางส่วนเพื่อให้สามารถจบภาคลงได้ ต้องขออภัยผู้แต่งมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
2 W. U" S8 E! k9 K) R$ t
( K1 J+ E7 _- u' e' A/ H3 D) Dสำหรับ คนที่เพิ่งมาอ่าน ติดตามภาคแรกได้ตามนี้ครับ4 v# d1 H2 D' \: `, b
บิ๊กบอส ภาคแรก (ตอนที่ 1-9)
, j" O0 W4 ~( R, Q3 Q7 G& I3 h
$ Q9 s5 Q4 z5 f7 ~: n# P* W/ j4 S******* เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ต้องขออภัยด้วย สำหรับเรื่องนี้ผมมีแค่บางส่วน ก็จะทะยอยลงเท่าที่มีเพื่อแบ่งปันกัน เพื่อน ๆ คนไหนที่มีก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ!******* {:4_101:}
, i _5 v6 b5 o& A) {+ K# |. [4 j
! b$ z7 ]" \1 q* n7 _% o+ F( n. I
|" K5 N$ ]- B tตอนที่ 1 นัดพบชาวต่างชาติ 9 n" E; ?6 o; U9 x
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษหนุ่มวัยกลางคนชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว
9 o5 P; Q/ `/ a+ h' D; L
“มาถึงนานยังครับ?” 1 X$ Z) `: U+ ]4 q9 i
“ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม”
* y7 `1 ?' y% o* E/ d6 k
นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน 6 E; g4 u* n9 p6 W
“นี่ มองสิเออร์ โรแบร์เพื่อนผม”
( ~9 W; t- r; ^" q: B
ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง
0 V2 j8 z6 o9 u! [- v
“ผมภูริเชษฐ์ครับ. ยินดีที่ได้รู้จัก” & X3 K; J; |. h- a" h4 ~5 _
“เช่นกานคราบ” ( |$ u% E: C2 t- I' _4 D
สำเนียงภาษาไทยไม่ชัด ตอบรับเขามา * u. S$ p/ [* D4 X( m) y
เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ
" s& A. ~4 P) g2 h/ m
7 N/ l5 T4 K, _- s; ^3 ~2 x/ h
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง
3 s6 `7 k$ b" B- z' z
ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก # G& ?9 j7 d0 v) K
“เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย”
5 |' G8 r) a% c2 `# g
เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว ! F: U5 A9 Z# j3 ~ ^
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก” , E! Z9 [5 u# \: D8 y2 N
กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา 8 b$ s) j1 D/ G0 y; q; Y
“ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ”
8 X9 a7 s" \9 {
เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา ; G$ W3 l# E0 M- f
“โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้”
2 @$ y- n8 t# y1 J2 J+ o2 `! Z- ?
ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ
+ X9 Q& @+ |/ W' m* m5 v% V' Y
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา
8 p) x9 X6 M8 l) M
“คุณภู...”
+ |+ v2 ^3 M/ C1 t4 ~: K5 g
ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ
& f, o8 S, r& L
“คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?”
3 o' d( N# {9 P( \' E5 f
ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร . X: o M. y) ^# ~
“เคยครับ” * H: y( o+ U% |$ W- @6 ~7 b9 z0 F- o
“เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ” 1 `6 M: Z8 r& A0 C/ A
นรากรสอดมาโดยเร็ว ; o- e# E7 Z4 I+ i4 {
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ”
9 ^ K0 \( e; |0 E' \ [
โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น
k. @+ _ V3 ~' a1 r
“คุณเคยรักมาก ๆ แล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?” & J) M8 u- d V7 J" t- S/ ~
เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง 5 s" d3 y7 y- n- z8 {
“ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่น”
) O3 P+ ?' t% r7 m
โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง ) A+ F% } d: t6 `: A
“ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ”
2 O9 h$ ]6 t+ e0 P$ C( o
“มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ” # G6 C; C `4 Y- A3 _: ~* ~) N7 G
“คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน”
+ \6 P& y3 t' ` j9 g* b4 _
“อยากฟังจริง ๆหรือครับ” & |! a; G4 f6 ?/ ?! [- {1 z
เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน - h, p Z& f1 |, M$ n6 u( x
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...”
5 q9 V# l" v I% m! c& Y) Q
“แล้วไงต่อ”
' E3 g3 }* a/ n+ @: X. H0 u
นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา / F. u* G, X! Z( o: M& h; g; }
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ; r* Z9 n7 g( b& c5 o% a; ~, ^" V0 a
“ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้” 4 {6 k+ z1 K% f6 J$ Q; ]( R
เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา $ m9 ]" S5 J* G4 V6 ^: g
โรแบร์ ส่ายศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน
) H/ m( L8 c* t& C4 ?
“เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ”
# e: T. J0 H0 ]+ }" ]5 [7 a
“คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี” , Z( ]# C, P& k) I6 T' l1 H2 n
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....” $ \1 Z/ M+ m/ v0 Z
โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ ; J: b/ |7 r$ r2 }7 I
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...”
3 e8 y$ m8 N6 Y# G5 ^6 ]/ z
ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา
1 D& ?) o; E9 t' J8 N
“กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม” 4 b3 J1 c- p" M7 ]- ?+ y
น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง... ) `+ |3 u. q6 ^$ s" F3 L2 ?
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ”
8 F/ y* j( x) u4 j" O- y8 o
นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว
& ~4 g. O5 [0 E& ?6 J/ H
“ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย”
# K* T8 e5 j# G$ y& s8 r/ T
“ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว
% b/ v+ L- x4 i0 D
“แล้วเธอล่ะครับ”
1 v* o( |5 @! k; S5 K% I
เขาถามขึ้นมาบ้าง
% @6 X' c4 ] t- M Z: \% E
“วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก”
( i' G) i- s9 H; f( j
“แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ” ! e/ k2 }: A1 q2 A2 C1 X6 D3 o
“ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน”
1 r! E% s4 H6 T* Q/ L1 g! Q, N
“แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ”
5 D3 q: g) p: e, ~! r
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา
$ R- o2 E% n1 ^- ?. P* s
“ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง”
5 W- R/ I' J" z
กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น 6 E3 p% n1 U& P: f3 W7 V# e) m
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะ ผมจะกลับบ้านแล้ว”
! R! ~) {. B% ^. C" f, S5 K
“บ้าหรือภู...ตัวยังกับควายอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ”
" B5 C3 o e- O, R) ?6 `$ Q6 f1 Y
“คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
5 i5 J& C; a3 I9 x
“เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน”
Q4 ?* W7 q/ b' d% b k8 _
เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน
* x6 t8 t/ r- T) ^
“ผมกลับก่อนนะอา” 8 p" [: `* c2 a* m0 }
“จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน”
: B. n4 o; y: u7 B+ W
“ช่วยอะไรอีกล่ะอา”
z0 N* I* _& d0 b7 I* g
น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม * O9 _5 Z! j2 ^' A
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย”
3 \% c I) E; H @/ d* Z, c0 i
“อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่”
* s* O' {2 [" }# Z/ T) r( U. }
“ทำกันเองนี่แหละ”
{/ G' C% k% [; w' g
พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม
9 ?: a: j+ ^: n- E
“เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก”
% j; U: p9 k9 r4 r( |# D
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน
$ k% t3 C# K, v7 v( @8 B
“เดี๋ยวก่อนภู...”
) {: P7 M; R% g
“อะไรอีกล่ะอากร” 4 h$ ]8 T2 n* z
เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว
& J: M1 i f! l$ }( Z5 }7 i
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกด้วยสิ อาอยากดูอะไรเขาหน่อย” 0 w$ { v% I8 o6 M
“บ้าเหรอ!...อากร”
6 \; a0 ~' @6 T: v6 |; B' {: r
“เถอะน่า ภูไม่เปิดให้อาดู อาก็อยากดูของฝรั่งบ้าง อยากรู้ว่ามันจะใหญ่ยาวขนาดไหน” 2 A9 W2 _5 ?2 I1 o8 d2 C5 {0 C
“เปิดเอาเองแล้วกัน”
h3 P: E# \+ n o8 A
3 i/ \9 N6 ]% X
{:4_106:} โปรดติดตามตอนต่อไป
( A, \1 |/ M& ]1 x9 m# p' {. G& A' U; U$ h u
6 b% f: R7 |: \6 W4 ~
2 R# j, ^5 u8 C% t% c8 l5 h4 q
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-20 08:02:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-11-24 22:17:38
โพสต์ 2023-9-30 15:13:38
โพสต์ 2023-7-21 19:07:22