แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-20 11:21
; w8 H; T4 l8 k
/ t3 _: B2 t% T4 `" c9 v{:4_112:} ดีคร้าบ! จากเสียงเรียกร้องให้นำภาคต่อมาลง หวังว่าผู้อ่านคงจะจำ "ภูริเชษฐ์ และ อากร" เสือหนุ่มและสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ โดยภาคต่อนี้ผมได้ปรับเนื้อหาและสำนวนบางส่วนเพื่อให้สามารถจบภาคลงได้ ต้องขออภัยผู้แต่งมา ณ ที่นี้ด้วยครับ3 C8 T+ M+ o3 X3 E3 o, Y
I2 y6 P6 {/ }( p: ~% k- c: y, Oสำหรับ คนที่เพิ่งมาอ่าน ติดตามภาคแรกได้ตามนี้ครับ, Q# v( I. S, W( g9 q: ?$ _
บิ๊กบอส ภาคแรก (ตอนที่ 1-9) ' ~# ]$ o- `3 O
" p# Z) X. Q: A- ^4 E******* เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ต้องขออภัยด้วย สำหรับเรื่องนี้ผมมีแค่บางส่วน ก็จะทะยอยลงเท่าที่มีเพื่อแบ่งปันกัน เพื่อน ๆ คนไหนที่มีก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ!******* {:4_101:}
; K% O9 }% R, o% ~# k, r0 @0 U$ x
$ L+ I X3 h$ r8 [* M& ~8 D% ^- G0 v4 u4 G. l' R& Y8 S
" G7 [/ n" m6 Q* T) kตอนที่ 1 นัดพบชาวต่างชาติ
0 s% g6 Y* U& g( F0 Q* D
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษหนุ่มวัยกลางคนชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว
! w* O) S. ~" B" o" J
“มาถึงนานยังครับ?” 3 v1 X+ g; n; k% [% C
“ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม” $ f, S, v" U. J9 h0 k
นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน + P5 r% J) K2 k
“นี่ มองสิเออร์ โรแบร์เพื่อนผม”
( s9 i* d1 G+ k
ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง ( {3 t/ u; o0 ?. J
“ผมภูริเชษฐ์ครับ. ยินดีที่ได้รู้จัก” " y3 g- X$ W. k0 n
“เช่นกานคราบ” 8 S) F0 k3 `; n! }+ U6 S! z' m
สำเนียงภาษาไทยไม่ชัด ตอบรับเขามา 7 \" n$ M, E& T7 c% R' r, ^
เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ
5 H& E9 N* Q5 }' d' N
9 k/ D9 j0 F2 ?; R S
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง
! V D ?6 s; K% R6 I, P
ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก 4 x4 `5 q9 O! Q% C% N4 O5 `* p
“เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย”
& Q% a- z/ F- w. x3 J1 e. }
เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว
( H' h, D: a( |- Q# {5 @: ?9 V
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก”
d8 Y, g6 O4 n2 b$ V: P) {
กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา
+ W H3 `5 t9 I/ u! t$ Y- e" y* H
“ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ”
# l N" _! R( l6 _% U' F
เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา
. t1 d1 C: p1 a M, _2 h
“โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้” 6 b2 @5 u/ ^6 T: R; F7 K1 J
ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ
" Z l: b( d7 C' A1 |" @: x
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา & G2 T C7 K9 ?
“คุณภู...”
, R! T) w1 m7 F) @9 V' P5 s
ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ & V* X( m6 r, F6 c/ s
“คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?”
( e- S) t" h4 Y9 n! S. K" L7 t& ?' {
ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร 0 d. ]" E6 O$ B
“เคยครับ”
_" ^0 N) k" ^
“เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ” - W) {# z4 ~6 g
นรากรสอดมาโดยเร็ว . p* e: @& O" J8 ^; M$ x X
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ”
4 v3 l6 C+ U" T# D" _. G. m, N
โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น
" X9 x/ K: b, ^
“คุณเคยรักมาก ๆ แล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?”
& {8 J9 a% Z+ v" {8 I# T
เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง # c D. A' B! L7 C+ f. u( E
“ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่น”
2 s9 f$ f' ?5 w8 s! `4 Z
โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง
y% j/ v; }9 @# s
“ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ”
- W0 H5 L$ t1 N+ O" U( ]
“มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ”
' T. g/ ^( q f3 h' E* g
“คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน” $ }* F- \4 d& W# r6 h
“อยากฟังจริง ๆหรือครับ”
) c" ~$ z& @( r7 v. b |# `
เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน
% P, O) D# h* F8 f+ Y
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...”
2 C7 k x( s* O8 c" n% f* J
“แล้วไงต่อ”
, d5 `- `/ Q9 ^* x
นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา - B2 |. f. r9 D3 a( r
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก 0 c- E, w0 q( @; d
“ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้” + F" L: m9 T9 q
เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา
) M% C# |% s; j/ d5 r) K' f
โรแบร์ ส่ายศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน
- q' D% S4 T7 `+ K K8 n# E0 q
“เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ”
% f D- n: R3 h3 o: d4 B: e) n
“คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี” 1 i' Z" l+ ~0 f/ ?9 w7 i
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....”
& d% S s5 T8 N% H' f: Q
โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ
5 ? h. ^' [; k8 {" I
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...” * _) T. h5 v' F; \! x) G8 X0 m
ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา 5 Z5 j: F3 c1 y {$ J
“กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม”
8 q& A% N( t$ ]% m! c' h
น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง... ( E0 t6 x* p2 y7 N, @
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ”
! f! n3 s# e/ `0 W+ l2 u6 I+ V3 A
นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว 4 i$ t3 M# r6 N( \# ^3 D
“ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย”
# G1 D# \/ x1 A6 }4 s* g3 f
“ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว
! g5 r3 ?8 D2 ?3 U$ N. V8 N
“แล้วเธอล่ะครับ” & e0 L# s' Q. @6 S2 l2 K. a1 A
เขาถามขึ้นมาบ้าง 4 b9 H$ G- P4 `2 Y6 L
“วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก”
2 E; B7 p- [( ?2 q8 d) z1 E
“แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ” + o' q. C# [5 @4 c( l3 f/ R
“ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน”
, v6 z2 M1 ]4 ~+ V. \/ o
“แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ” 1 k& C ~. c- Q4 h/ y/ M
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา
. q+ I: v7 ^" f6 m
“ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง” % k! ?( L- Q' H7 z2 z8 q
กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น
- [5 g* q5 D' P2 K+ C0 y
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะ ผมจะกลับบ้านแล้ว”
% E0 q' ?0 y" w4 `
“บ้าหรือภู...ตัวยังกับควายอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ”
+ d/ G! [$ y9 Q" A9 W4 m1 b
“คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว” & t0 _# S2 l5 i
“เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน”
. D* B7 S2 l7 C- H1 Z
เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน ) T$ @* ~) W' ?0 l8 B
“ผมกลับก่อนนะอา” # ?3 e) n9 p$ Y
“จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน”
( F7 S0 j) u0 h6 Y6 v9 S
“ช่วยอะไรอีกล่ะอา”
. A0 J$ z5 s, V( B" Y
น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม - R+ }* O: F# u) d6 f# ^
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย” 4 l: Q; ^# h# D- d
“อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่”
7 _) p7 Z6 i( {+ w$ f* k: L3 b, o1 V i
“ทำกันเองนี่แหละ” # g+ y6 t0 M+ O/ u/ z" U b) l( g
พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม 8 U5 A7 v5 e H! ]7 ^. \) @: ^5 _2 t
“เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก” % [. n* \& j l& q
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน # _( X8 X Y! F: |2 o& l8 y
“เดี๋ยวก่อนภู...” ) i5 w+ K2 i% W1 @5 O
“อะไรอีกล่ะอากร” " i' V' C8 u3 o' M$ h' ?
เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว
( U0 D' e. z+ o8 a* t& U* q
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกด้วยสิ อาอยากดูอะไรเขาหน่อย” 5 t5 d/ A( F4 G6 K! L- F \
“บ้าเหรอ!...อากร” / K; ~: O- o1 M: _8 _7 U. v
“เถอะน่า ภูไม่เปิดให้อาดู อาก็อยากดูของฝรั่งบ้าง อยากรู้ว่ามันจะใหญ่ยาวขนาดไหน” % R3 o4 P7 b0 g! X# u
“เปิดเอาเองแล้วกัน”
" o8 a. r4 ]- _: M5 i; E- U9 c) E3 e& c5 s8 u2 @, y
{:4_106:} โปรดติดตามตอนต่อไป
0 y3 B: @) j7 S! d+ \6 X, d* A/ s5 i" g$ H1 i3 b
+ O7 P- u, O4 L4 }4 R' b, m8 K. j. n; b
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-20 08:02:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-11-24 22:17:38
โพสต์ 2023-9-30 15:13:38
