DarkSide อีกด้านของคุณ 13 สมปรารถนา

chokond

     สิ่งหนึ่งที่โทได้เรียนรู้จากไดอารี่ตั้งแต่แรกจนมาถึงปัจจุบัน คือสมุดไดอารี่มอบความปรารถนาให้เขาได้จริง แต่ให้ได้ในรูปนามธรรมเท่านั้น เขาเคยลองเขียนความปรารถนาที่จะร่ำรวยมั่งคั่งไปด้วยเงินทอง แต่สิ่งที่ได้รับเป็นเพียงความมั่งคั่งภายในฝัน ไม่สามารถจับต้องได้
ทำให้เขานึกถึงข้อความบางอย่างที่เคยรับรู้มา โทตระหนักนึกถึงโก้ ในหัวตีกันด้วยความรู้สึกมากมาย มือที่ถือสมุดอยู่นั้น ได้ถูกใช้ให้ยกขึ้นมาถือ สลับวางมันคืนที่บนโต๊ะครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจสับสนความคิดในหัวตีกัน และอีกสิ่งหนึ่งที่ไดอารี่บอกเขา คือเรื่องราวเหล่านั้นมักเกิดในช่วงอดีตที่ผ่านมา
- x8 Q. D3 Y. [) l: n โทชั่งใจอยากจะเขียนเรื่องราวของโก้เพื่อจะรับรู้ถึงอีกด้านของอีกฝ่าย แต่อีกใจกลับไม่อยากรู้ และปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไป หากรู้แล้วอย่างไร เขาจะทำอะไรกับมันได้ ความคิดเห็นของผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาในหัว รวมถึงความเห็นของเรย์ที่ได้คุยกันก่อนหน้า
  o, c: Q" w& Q' u8 \% j0 v, p: R 'มึงทำอะไรหลายอย่างให้เขาจนถึงวันนี้ แต่มีอย่างนึงที่มึงไม่เคยทำ คือบอกชอบพี่เขาไป'
แม้เขาจะเห็นด้วยกับเรย์ แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาไม่กล้า ถ้าบอกแล้วจะเป็นยังไงต่อ จะคบกันหรอ จะมีความสุขด้วยกัน ไปรับไปส่ง พักก็ไปกินข้าวด้วยกัน วันหยุดเที่ยวด้วยกันแบบนี้หรอ? แต่ในขณะที่กำลังยิ้มไปกับความสุขในจินตนาการ ใบหน้าของโทก็กลับเปลี่ยนเป็นสลดเมื่อความคิดอีกมุมได้เข้าแทรก หรือถ้าบอกไปแล้ว โก้ไม่ได้ชอบเขาขึ้นมา เขาจะทำยังไง จะมองหน้ากันติดไหม แล้วโก้จะเอาเขาไปนินทาหรือเปล่า หรือต้องย้ายงาน? นึกแล้วโทก็เปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเองเพื่อเปิดเว็บไซต์ต่าง ๆ สมัครงานที่ใหม่เพื่อเตรียมรับมือกับความผิดหวังที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต….

7 D1 w0 K9 K# @. `  ^ "พี่โก้ครับ วันหยุดนี้ไปไหนหรือเปล่าครับ"
โทเริ่มลงมือทำภารกิจสารภาพรัก ด้วยการช่วยเหลือจากอินเทอร์เน็ต และนี่คือขั้นตอนแรกในการสารภาพรัก ซึ่งก็คือ ต้องรู้ก่อนว่าพี่เขามีคนในใจหรือยัง จะได้ไม่แป๊กหากสารภาพไปแล้ว โดยการที่เขานัดโก้มากินแจ่วฮ้อนที่ตลาดหลังมอ และเลือกโต๊ะที่ส่วนตัวหน่อย
"อืม….ไม่มีนะ ทำไม โทจะชวนไปไหนหรือเปล่า?"โก้ทำท่าคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกกับคนฝั่งตรงข้าม
           "แล้ว…พี่ไม่ไปเดทกับแฟนหรอครับ" ปั๊ง! ยิงคำถามเข้าประเด็นไปทันที ใบหน้าโทงุ้มมุดลงไปมองที่พื้น แม้จะรู้สึกเขินอาย แต่ก็ตื่นเต้นไปพร้อมกัน ลุ้นในคำตอบของอีกฝ่าย เพราะมันจะตัดสินว่าเขาจะพอหรือไปต่อ คำถามที่เตรียมมาจะได้ใช้หรือไม่อยู่ที่จังหวะนี้แล้ว
; L+ U2 J" c% U8 Q           "ห๊ะ? พี่ยังไม่มีแฟนเสียหน่อย"โก้พูดไปก็ยกแขนขึ้นมาเกาไปที่ท้ายทอยด้วยความเขินอาย แต่โทนั้นไม่ได้รับรู้เพราะมัวแต่ก้มมองพื้น
& B7 j* b4 l( J& `           "หระ หรอครับ ผมนึกว่าพี่มีแฟนแล้วเสียอีก"เมื่อได้ยินคำตอบ เขาเผลอยิ้มออกมาในใจ ก่อนจะเกร็งหน้าหุบยิ้มทำเนียนเงยหน้าขึ้นมากินต่อทำเป็นไม่สนใจแต่ก็หลุดยิ้มออกมาหลายจังหวะ
           "ทำไมหรอ ทำไมถึงคิดว่าพี่มีแฟนหล่ะ?"
           "ก็พี่ทั้งหล่อ หุ่นดี ขยันทำงาน ใจดี แถมผมยังเห็นพี่กับพี่ตินไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ อีก"โทเอ่ยถึงติน บุคลากรของมหาลัยอีกคนที่เป็นคนตรวจบัญชี อยู่ฝ่ายบริหารที่ชอบมาเกาะแกะกับโก้บ่อย ๆ แถมยังชอบอัพรูปกอดแขน เกาะขาโก้ลงในโซเชียลบ่อยอีก
/ Q5 r6 ~5 t/ L+ m/ ~/ a9 n: z8 d' w6 B0 m           "ฮ่า ๆ ไอ้ตินอะนะ ก็พี่ต้องแชร์เอกสารกับมันไง แล้วโทเหอะ ช่วงนี้หนีหน้าพี่ตลอดเลย หนีไปอยู่กับแฟนหรอ?"จากพูดเล่นขำ ๆ แต่ประโยคสุดท้ายโก้จริงจัง แต่โทไม่ได้สนใจเพราะกำลังดีใจกับคำตอบก่อนหน้า แต่ก็แปลกใจที่โก้คิดว่าเขาหลบหน้า เขาหนีหน้าโก้หรอ? ก็ไม่หนิ เอ๊ะ! หรือหนี?
           "ผมไม่ได้หนีเสียหน่อย อีกอย่าง ผมไม่ได้มีแฟนเสียหน่อย…"เมื่อโทหายกังวล เขาเริ่มร่าเริงอีกครั้งทำให้พูดคุยกับโก้สนุกกว่าช่วงแรก เมื่อกินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ โทได้เตรียมการขั้นสองเพื่อที่จะทำภารกิจ สารภาพรักกับโก้ แต่ก่อนอื่น….โทหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูวิธีการตามเว็บไซต์ที่แนะนำ
           
           สองสามวันต่อมา โทได้ทำตามวิธีการต่าง ๆ จนความสนใจและความรู้สึกนั้นได้เอ่อล้นจนเหมือนทำให้โก้เองรับรู้ได้ และเมื่อความสัมพันธ์เบ่งบาน มันก็ถึงเวลาที่จะ…….
9 [$ J* [2 {- X- N' }           "พี่โก้ครับ ผม…มีเรื่องจะปรึกษาหน่อยครับ"โทได้ตัดสินใจขอคุยกับโก้เป็นการส่วนตัวก่อนที่จะเลิกงานไม่นานนัก แต่เมื่อเห็นสีหน้าของโก้ที่เดินตามออกมาที่ศาลาหน้ากองกิจที่นิ่งเรียบ กลับทำให้โทที่ตื่นกลัวก่อนหน้ายิ่งไม่กล้าเข้าไปใหญ่
           "พะ พี่โก้…"โอ๊ยยย แค่เรียกชื่อก็แทบไม่กล้าแล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยเป็น มาเป็นอะไรตอนนี้วะเนี่ย!
           โทบีบมือกำหมัดแน่น ปากก็อ้าปากเผยอแต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อผุดออกมามากมาย ตอนนี้เริ่มเข้าใจหัวอกของคนแอบชอบที่อ้ำอึ้งตอนสารภาพรักที่เขาเคยดูในโซเชียลแล้ว ว่ามันอึดอัดและตื่นเต้นแค่ไหน
"ผะ ผะ ผะ ผม ผม ผม…..ผมชะ…"
) ~8 m; e: X  e  s "โทจะย้ายไปที่อื่นหรอ?"อุตส่าเตรียมใจฝืนพูดออกมา แต่ไม่ทันจบประโยคก็ถูกโก้พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
4 m6 Y* u# h- @2 | "ห๊ะ?"โทยืนงงหนักเข้าไปใหญ่ ที่บรรยากาศการสารภาพรักที่เขาปูมา กลับรู้สึกคล้ายเหมือนมีเมฆสีดำลอยอยู่บนหัว
9 J) A% M8 z$ q! A0 l3 M           "อะ! นี่เอกสารที่ทางนั้นส่งมา…อย่างน้อยถ้าจะไป บอกกันหน่อยก็ดี"ว่าจบโก้ได้ยัดซองจดหมายใส่มือของโท พร้อมเดินหน้าเสียกลับเข้าที่ทำงาน
           "เดี๋ยวพี่โก้ คือผม ผม พี่โก้ เดี๋ยว!!"โททำได้เพียงตะโกนเรียก แต่ขาสองข้างนั้นไม่สามารถก้าวขยับได้จึงยืนร้องอยู่แบบนั้นจนโก้เปิดประตูเข้าออฟฟิศไป
           "เรียนคุณ ทวิภพ…."โทอ่านซองจดหมายพร้อมเปิดออกเพื่ออ่านเนื้อหาเอกสารด้านใน มันคือหนังสือตอบรับมหาลัยที่เขายื่นสมุครไปก่อนหน้านี้ ฉิบหาย แล้วมาอยู่ที่พี่โก้ได้ไงวะ
4 I9 U) A+ }' c5 M& n  X; Y) x$ G$ c1 @           หลังจากเริ่่มก้าวขาได้ เขารีบวิ่งไปยังออฟฟิศ แต่โก้นั้นได้ออกไปแล้ว โทหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหลายสาย แต่โก้นั้นไม่รับสายเลย เขาจึงหอบสังขารของตัวเองเดินกลับหอพัก
           โทนั้นไม่ได้เดินกกลับเข้าห้องหรือไปดูงานในออฟฟิศใต้หอเหมือนอย่างเคย เขาหย่อนตูดนั่งลงบนพื้นหญ้าข้างสนามบาสมองไปยังเบื้องหน้าที่มีกลุ่มนักศึกษากำลังเล่นกันอยู่ แต่จิตใจไม่ได้โฟกัสไปที่เบื้องหน้าแม้แต่น้อย ในหัวค่อนข้างสับสนไม่รู้ว่าสับสนที่โก้โกรธที่เขาจะย้าย หรือโกรธตัวเองที่ไม่กล้าพอที่จะพูดจนเรื่องมันลงเอยแบบนี้….หากตอนนั้นเขาพูดไปเลย ไม่มัวแต่อ้ำอึ้ง เขาอาจจะคบกับโก้ไปแล้ว…หรือบางที เขาอาจจะอกหักไปแล้วก็ได้

           "บางครั้ง เราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ เราแค่ลองออกวิ่ง วิ่งไปข้างหน้า วิ่งไปเรื่อย ๆ กระทั่งเราเหนื่อย เราหอบ เราหยุดพัก บางที คนที่อยู่ตรงหน้าของเราตอนนั้นอะค่ะ อาจจะเป็นเขาก็ได้ หรือไม่บางที ก็อาจจะไม่มีใครเลย แต่อย่างน้อย เราได้พยายามแล้ว แต่พี่เชื่อว่า ความพยายาม มันไม่เคยทรยศใคร พี่ขอให้หนูเข้มแข็ง และก้าวข้ามผ่านมันไปได้ค่ะ…."เสียงคำพูดที่ดังออกมาจากมือถือของนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่นั่งฟังรายการวิทยุอยู่ได้หลุดเข้ามาในหูของโทโดยบังเอิญ
           มันเหมือนความคิดทั้งหมดในหัว พร้อมความเห็นหลาย ๆ อย่างจากหลาย ๆ คนที่เคยมีอยู่ในหัวของเขามันกำลังก่อตัวเป็นกลุ่มความคิดขนาดใหญ่ แล้วเสียงที่ได้ยินโดยบังเอิญนั้นเป็นเหมือนเข็มเล็ก ๆ ที่ไปจิ้มเอาสิ่งที่ห่อหุ้มก้อนความคิดนั้นไว้จนมันแตก โทหยัดตัวลุกขึ้นยืนมองไปยังต้นเสียงจากมือถือนั้น แล้วได้ทำสิ่งที่เขาควรจะทำ….
           ขาสองข้างก้าวไปยังทิศทางเบื้องหน้า ร่างของชายหนุ่มได้ขยับเท้าวิ่งออกจากลานกล้างหน้าหอพัก เขาวิ่งไปยังเบื้องหน้าโดยที่ไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายของเขาคือที่ไหน เขาทำตามคำแนะนำของดีเจสาวที่ได้บอกก่อนหน้า โทวิ่งไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดพักแม้แต่น้อย เขขขขขขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความหวังเต็มหัวใจ หวังที่จะพบกับคนที่เขาแอบชอบมาหลายปี ความรู้สึกแอบรักข้างเดียวที่บีบอัดเป็นแรงขับให้เขามุ่งไปยังข้างหน้า ความหวังที่จะได้สารภาพความรู้สึกออกไป ในหัวของเขานั้นมีเพียงชื่อของโก้ที่ดังก้องกังวาล ใช่แล้ว จุดมุ่งหมายของเขาคือโก้ โก้!
8 Q& E8 i+ D. J
           "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ฟืดดดด"
           ไม่รู้ว่าโทวิ่งมาไกลแค่ไหน รู้เพียงว่าตอนนี้ฟ้าสีครมได้เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว ชายหนุ่มก้มหน้าหอบสองแขนจับเข่ายันพยุงร่างเอาไว้ น้ำตาใสไหลรินออกมาจากเบ้า ไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองไปยังเบื้องหน้า เพราะกลัวว่าเขา…จะไม่เห็นอะไรเลย
2 \2 P! v: g4 C: _; t0 n/ r4 K3 }4 |" t           "ฮึก อึก อืออ"โทกลืนน้ำลายลงคอและฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้ และตัดสินใจด้วยความกล้าหาญ เงยหน้าขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นสิ่งตรงหน้า เขากลับพบ……ความว่างเปล่า
           เบื้องหน้าคือถนนในซอยเปลี่ยว ที่ไร้ผู้คนและรถที่สัญจรใด ๆ สองข้างทางมีแต่ป่าเคล้าไปด้วยเสียงจิ้งหรีดร้องปะทะความเดียวดาย เมื่อเห็นแบบนี้ โทได้ตัดสินใจ..
( F" O; q( s3 L) S9 p; W. X "ฮืออออ ฮืออออ ฮืออออ"โทปล่อยโฮออกมาโดยไม่อายใคร เพราะไม่มีผู้คนที่อยู่แถวนั้นเลย เขาระบายทุกสิ่งอย่างออกมาทางน้ำตาที่ไหลอาบรดที่ข้างแก้ม ความอัดอั้น ความอึดอัด ความผิดหวัง ทุกสิ่งอย่างปะดังปะเดเข้ามาที่ชายหนุ่ม
" r, g/ a  J1 S3 s* b% Q) {  
"โท!!"
! U4 `: R/ i4 _. Z$ ^) A# p โทหูแว่วได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อเขาจากทางด้านหลัง แต่แล้วก็ร้องไห้ต่อเพราะคิดว่าคงหูฝาดไป
! M# v( j+ m/ Y- K "โท!"
เสียงเรียกนั้นดังขึ้นมาเรื่อย และเหมือนจะใกล้ขึ้น ชายหนุ่มคิดกับตัวเองว่าตอนนี้เขาคงเพ้อไปแล้ว นี่เราช็อคจนบ้าเลยหรอ เฮอะ น่าสมเพชดีเนอะ หึหึ  จากที่ร้องไห้โฮ เริ่มเป็นบ่นและสมเพชตัวเองที่ผิดหวังจนจะเป็นบ้า
- N& X% M( ]8 p* I# f0 v4 ?           "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก โท!!"รอบนี้เขาได้ยินเสียงใกล้มาก เสียงมันเหมือนดังมาจากด้านหลังนี้เอง แต่เสียงที่ได้ยินทำเอาเขานึกถึงคนที่ทำให้เขามาร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้
           "โท มาทำอะไรที่นี่?"คราวนี้เขารู้สึกเหมือนเสียงเข้ามาใกล้ขึ้นอีก กระทั่ง
& i0 B( k+ E1 ^1 ~
2 m( N/ z; z" J2 o4 ?           หมับ!
7 v  \+ k; s% s' `           
% [1 n: T9 I7 u( M( Q           มีมือยื่นเข้ามาจับที่บ่าของเขา โทจึงคิดว่าเขาไม่ได้บ้าหลอนหูไปเองแล้ว จึงได้หมุนตัวพลิกกลับอีกทาง จนได้พบกับร่างของชายอีกคน
1 U' \6 ~  a: C' N+ f' W           "พะ พะ พะ พี่โก้ พี่จริง ๆ ใช่ไหม"
, u+ y9 G0 k! W7 Y8 A           โทเอ่ยชื่อคนตรงหน้าด้วยความที่ไม่อยากเชื่อสายตา จึงเอื้อมมือไปจับและลูบเข้าที่ใบหน้าเรียวจนถึงคาง
) G- `# t! w# e8 G2 t! t* G2 o           "โอ๊ย!! หยิกพี่ทำไม"โก้เอ่ยร้องเพราะโทนั้นหยิกเข้าที่ข้อศอกของเขา
           "พี่จริงด้วย ผมไม่ได้บ้าใช่ไหม ฮ่า ๆ ผมไม่ได้บ้าจริง ๆ ด้วย"
9 h  y1 r) }( y. V) ?; Y& a           "แล้วทำไมไม่หยอกตัวเอง"
  @- H& c4 o& s% B* E6 D           "ผมกลัวเจ็บอะ ว่าแต่ พี่มาทำอะไรตรงนี้"โทเอ่ยถามอีกฝ่ายจนลืมไปแล้วว่าก่อนหน้าเขาอยู่ในสภาพที่โทรมขนาดไหน
4 E5 B9 ~& i/ g* J. _! I           "โทนั่นแหละมาทำอะไร แล้วนี่…ร้องไห้หรอ ดูหน้าสิเนี่ย ดูไม่ได้เลย"โก้ใช้มือของตนเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มของโทออก จนโทเริ่มได้สติแล้วเดินถอยห่างจากโก้ ทำให้โก้งุนงง
1 U( T5 A# ?8 o6 x, v* K$ J5 [           "เพราะพี่อะแหละ"
6 r( K6 b& M" e. r( G# j5 W' A "เพราะพี่?"
" ?! O, e2 U5 O) ?+ ]. [ "ใช่"
$ \; p! z8 y, ~6 C9 @" L% z/ v "ยังไง?"
) m1 d" u6 l. O2 w "ก็วันนี้พี่หนีผมอะ"
"ก็….พี่โกรธ ที่เราทำอะไรไม่ปรึกษาพี่ จะย้ายงานอย่างน้อยก็น่าจะบอกกันบ้าง พี่น้อยใจนะที่ทำอะไรไม่บอกพี่"
6 M: J0 D. b" C! P9 q3 _2 U "พี่นั่นแหละ ไม่ยอมฟังผม ผมกำลังจะสารภาพรักพี่ แล้วพี่ก็เดินหนีผมไปแบบนั้นอะ…"
9 n! v/ x) t" B "สารภาพรัก?"
* |( \$ p3 ~) k+ ~: M9 u "ใช่ สารภาพระ…รัก"เมื่อได้สติ โทยืนอึ้งไปชั่วครู่ ไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมา ใบหน้าที่แดงเพราะเสียใจก่อนหน้า ได้ร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้งด้วยความเขินอาย
( z9 Z* D! E' X- b) z "โท…ชอบพี่หรอ"โทไม่ตอบแถมยังมุดหน้าจ้องพื้นอีก จนอีกฝ่ายต้องเดินเข้ามาประชิดตัวแล้วใช้มือจับคางโทเชยขึ้นมาจ้อง ทั้งสองสบตากัน ใบหน้านั้นห่างเพียงไม่ถึงคืบ
$ w& s, @7 I! \. m8 H; G7 X0 d "ทำไมไม่ตอบล่ะครับ…โท ชอบพี่หรอ"น้ำเสียงทุ้มต่ำกังวาลดังไม่ห่าง เสียงนั้นดังก้องสะท้อนทั่วหัวของโท ใบหน้าโทพยักขึ้นลงเป็นคำตอบ
/ P0 U0 j% N" c' o( y7 \1 c2 }8 ~ "พี่เอง….ก็ชอบโทนะ!"
. r( r4 R8 U# V4 r% R) Q$ x           หลังคำพูดนั้น โทก็ยืนตัวบิดเกร็ง มือสองข้างหยิกงอ ใบหน้าค้างแข็งแบบนั้นเพราะโก้ได้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากอวบอิ่มของโก้ประทับเข้ากับริมฝีปากของเขา โททำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนรับความรู้สึกนั้นอยู่กลางถนน โดยมีพยานรักเป็นเจ้าของเสียงร้องแสดงความยินดีตามสองข้างทาง
           
           สองหนุ่มได้มานั่งที่โต๊ะพลาสติกหน้าร้านสะดวกซื้อ โดยที่โก้ได้เข้าไปซื้อน้ำดื่มและผ้าเย็นมาบริการคนตรงหน้า
           "เอ่อ พี่โก้ครับ…."
' \8 X/ |4 p6 b5 @( _2 Z4 i "อืม ว่าไง"
"คือ ตอนนี้เรา…."
( }; q; @) A7 h( \; F9 J+ s "เป็นแฟนกันนะ!"
6 f7 g( a' \1 V  w+ j/ l9 X "ห๊ะ!!"
"ตกใจอะไร เป็นแฟนกันนะ"
7 \- ^% r3 P! A "พะพะพี่ พี่โก้ขอผมเป็นแฟนหรอครับ"โทตกใจ ปนแปลกใจ ปนสงสัย
"นี่ ถ้าเกิดว่าพี่ไม่อยากเก็บโมเม้นโรแมนติก พี่จะถามกลับว่าขอไปเป็นเมียน้อยมั๊ง -o-"
3 U( r# k2 I4 |4 k! u, v           "ก็ผมตกใจอะ อยู่ ๆ พี่มาขอผมเป็นแฟนแบบนี้ เป็นใครก็ตกใจป่ะ"
"แล้วเอาไง สรุป…"โก้จ้องหน้าของโทแล้วเค้นเอาคำตอบ โทเองได้แต่หลบสายตาเพราะความเขิน
% x7 q* `# W# @0 s "อืม เป็นแฟนกัน"
  
* |9 _: c- S/ f( }8 O. ~3 i จุ๊บ!
  e6 F; V' T4 I# i: z" O* p3 ^
"เห้ย ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนเห็น"อยู่ ๆ โก้ก็ยื่นหน้าจุ๊บเข้าที่แก้มของโท แล้วทำทีปัดป่ายหน้าของโทออก
"อายอะไร คนเป็นแฟนกัน หอมแก้มกันก็ปกติป่ะ"
* a5 a5 }# {% E "แต่นี่มัน…."
"ไม่ต้องเถียง แค่เขินอย่างเดียวก็พอ"
1 h+ A7 f* O( r) G โก้ยังหยอกล้อโทเมื่อเห็นว่าโทเขินก็รู้สึกว่ามันน่าแกล้ง
) u' R) H( m# {4 q/ P "อือพี่โก้ พอแล้ว ….ว่าแต่ พี่ไปเจอผมได้ไงอะ"โทเอ่ยถามความแคลงใจ เพราะไม่คิดว่าโทจะไปโผล่ที่ในซอยเปลี่ยว ในใจคือนึกเรื่องพรหมลิขิตแล้วหนึ่ง ความบังเอิญอีกหนึ่ง
           "ก็พี่เห็นอะสิเลยวิ่งตาม พี่ตะโกนเรียกเราตั้งนานก็ไม่สนใจ พี่เลยวิ่งตาม"
"แล้วพี่ เห็นผมได้ไงอะ"โทยังคงเอ่ยถามหาความกระจ่าง โก้ยืนขึ้นแล้วยกแขนสองข้างขึ้นเหนือพื้น
" P9 U  Q: L$ b2 u# @9 z "นี่มันซอยบ้านพี่ โทวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่"
# T5 i: o7 N7 j& y "..."เอิ่ม ในใจตอนนั้นคือ….
"ทำไม คิดว่าบังเอิญเจอกันแล้วเชื่อว่าเป็นพรหมลิขิตงี้หรอ"สัส เดาถูกอีก
"พี่เดาถูกใช่ป่ะ ฮ่า ๆ"คนอะไรวะ เดาเก่งฉิบหาย
; J1 Y4 S) r  X+ Y# O "มันก็จริงป่ะละ ถ้าสมมติว่าผมวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่ แต่พี่อยู่ในบ้านก็ไม่เห็นป่ะ"โทเถียงสุดใจ ไม่ยอมแพ้ในเรื่องแบบนี้
"จะบอกว่า คู่ของเราเป็นพรหมลิขิตงั้นหรอ"
+ f/ A, S( |& C0 J' J           "..."เงียบสิรอไร อยากจะตอบแบบนั้นนะ แต่ถ้าพูดไปมันก็ดูจะเวอร์ไปหน่อย
"ว่าแต่ พี่บอกว่าชอบผม พี่ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่อะ"โทเปลี่ยนเรื่องคุย และเป็นสิ่งที่เขาสงสัยมากเช่นกัน
* G9 e# T1 u! e$ P& [; z "อืม ก็ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมล่ะมั๊ง ตอนนั้นพี่เห็นโททำงานพิเศษช่วยเหลือทางบ้าน พี่มองว่าโทเป็นคนที่ขยัน น่ารัก มีความตั้งใจ มีความรับผิดชอบ…แล้วโทล่ะ ชอบพี่ตั้งแต่ตอนไหน"
7 Q- ?, T* x  G "ก็ตั้งแต่มัธยมแหละ แต่ตอนนั้นพี่มีสาวเต็มไปหมด พอเข้ามหาลัย พี่ก็มีแต่คนเข้าหา พอเรียนจบได้มาทำงาน ผมก็ลาออกจากการเป็นอาจารย์สอนมาทำงานที่กองกิจเพื่อจะอยู่ใกล้พี่"เล่าไปก็อายตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย
# w- i$ j5 Z+ w$ T* q! G7 I "โห แรดเหมือนกันนะโทเนี่ย"
"นี่แน่ะ"
"โอ๊ย พี่เจ็บนะ"โก้แกล้งแซวจนโดนโทตีเข้าที่ไหล่ แต่ไม่วายหยอกต่อ
  v" k4 ]2 @+ b0 y3 L7 z) C6 y           จะว่าไปนี่มันก็สุดเหมือนกันนะ แอบชอบกันมาตั้งแต่เด็ก จนมาสารภาพกันตอนโดแล้วคบกัน นี่ถ้าเขาคบกันตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ คงฉลองวันครบรอบมาหลายครั้งแล้ว
"ให้พี่ไปส่งไหม"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินกลับ"ไม่เป็นไรก็บ้าแล้ว พูดออกไปได้ไงวะ จากหอมาถึงบ้านพี่โก้ตั้งเกือบ 6 กิโล วิ่งมาได้ไงวะ
2 M1 @6 v7 f6 E โท คิดในใจภาวนาอย่าให้โก้บ้าจี้เชื่อคำพูดเขาเลย
"อ๋อโอเค งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะ บาย"โก้ว่าจบก็ทำทีเดินกลับบ้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้านสะดวกซื้อ โทได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนร้องเรียกโก้ให้หันกลับมาแล้วถามเขาอีกครั้ง รอบนี้สัญญาว่าจะไม่พูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นอีก พลีส….
1 D6 ?8 y) N2 \4 v7 v7 O7 B8 c "เอ้อ โท…."โทยิ้มหน้าระรื่นเมื่อโก้หมุนตัวกลับมา โทรอให้โก้เอ่ยปากชวนเขาอีกรอบใจแทบขาด โก้เดินกลับมาหาเขาแล้วหยุดตรงหน้า ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า…
& t7 U: [( O" i "รีบกลับนะ ดึก ๆ อากาศหนาว"ฟาคคคคคคคคคค ไอ้พี่โก้ คิดผิดป่ะเนี่ยที่เอาพี่มันทำแฟน
หน้าของโทเปลี่ยนจากมีความหวังเป็นก่นด่าสาปแช่งจนโก้ที่มองอยู่ถึงกับหัวเราะออกมา
" B. j% `& H1 r' m1 { "ฮ่า ๆ พี่ล้อเล่น ใครจะให้แฟนตัวเองเดินกลับบ้านอากาศเย็น ๆ เองคนเดียวล่ะ"ในที่สุด ในที่สุด…รอยยิ้มของโทกลับมาอีกครั้งก่อนที่พี่มันจะ…
"อะนี่ เสื้อคลุม จะได้ไม่หนาว เดินจากนี่ไปน่าจะ 5-6 กิโลได้ อย่าช้านะ เดี๋ยวถึงนู่นดึก จะเป็นหวัดเอา" ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย
"พี่โก้!! นี่พี่กะจะให้ผมเดินกลับคนเดียวจริงป่ะเนี่ย พี่ไม่คิดจะง้อหรือตื้อไปส่งผมอีกรอบเลยหรอ"
"งั้นนอนค้างบ้านพี่ไหมล่ะ"
"เอาสิ ใครจะบ้าเดินเป็นกิโล กิ……"ห๊ะ เมื่อกี้พี่มันว่าไงนะ
5 }, r6 s- ~+ F "นอนค้างบ้านพี่ไหม?"เหมือนอ่านใจได้อีกแล้ว
# l- `: [! `; M3 ]1 V "ใช่พี่อ่านใจได้"เชี่ย จริงหรอวะ พี่มันมีพลังหรือไงวะเนี่ย
8 {! v& P" K3 d, x! R& B6 H5 n "ใช่พี่มีพลัง ซะที่ไหน ฮ่า ๆ ดูสีหน้าของโทพี่ก็รู้หมดแล้วว่าคิดอะไรอยู่"โก้ทำการบ้านมาดี เขารู้ว่าจังหวะไหนที่อีกฝ่ายจะเป็นยังไง นี่เขาก็ยุให้อีกฝ่ายหัวร้อน เพราะเมื่อโทหัวร้อน โทมักจะพูดด้วยอารมณ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขาสามารถใช้มันจับจุดอีกฝ่ายได้อยู่หมัด
"สรุป นอนค้างกับพี่เนอะ"
9 n  e  @! g# [ "บ้าหรอพี่ แล้วพรุ่งนี้ผม…."
! k7 M3 C' d$ d) v "พรุ่งนี้วันหยุด"
1 d6 Q- k+ [8 N "......"เชี่ย จังหวะโคตรดี!
( n! \1 f# z2 O+ W. W  
           หลังจากโทกลับมาที่ห้อง ก็พบว่าไดอารี่ปรารถนานั้นได้หายไปแล้ว พอมาคิดดูแล้ว สิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุด เหมือนเขาจะได้มันแล้ว สิ่งที่เขาได้เขียนมันขึ้นในหน้าแรก แล้วตอนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นที่ต้องใช้มันอีก ส่วนเรื่องอีกด้านของโก้นั้น เขาก็ไม่ได้อยากรับรู้ถึงขนาดนั้น เพราะที่เป็นอยู่ เขาก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
2 i- W8 ]1 Y  m+ p$ J1 k1 s0 E

boyzmember

ขอบคุณมากๆ ครับสำหรับเรื่องราวดีๆ

supawa

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณคับ

dekllsj

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณมากครับ

แมลง

สุดยอด

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

IamG

ขอบคุฯณครับ

lemyaa

หวานเกิ๊น

theera

ขอบคุณ​ครับ​

ธนภัทร

new95

ขอบคุณครับ

nan_anan

ขอบคุณครับ

ธนภัทร

behind2you

ขอบคุณครับ

Spicy.mc

ขอบคุณครับ

kai009

ขอบคุณครับ

ball3225

ขอบคุณมากครับ