อาศัยอยู่ในจังหวัดสระแก้ว
ลงทะเบียน2013-5-11
ล่าสุด2024-9-21
นายกองค์การนักศึกษา
- กระทู้
- 424
- พลังน้ำใจ
- 44195
- Zenny
- 97087
- ออนไลน์
- 9295 ชั่วโมง
|
สิ่งหนึ่งที่โทได้เรียนรู้จากไดอารี่ตั้งแต่แรกจนมาถึงปัจจุบัน คือสมุดไดอารี่มอบความปรารถนาให้เขาได้จริง แต่ให้ได้ในรูปนามธรรมเท่านั้น เขาเคยลองเขียนความปรารถนาที่จะร่ำรวยมั่งคั่งไปด้วยเงินทอง แต่สิ่งที่ได้รับเป็นเพียงความมั่งคั่งภายในฝัน ไม่สามารถจับต้องได้ , E( ~: T% t: W- f# d9 l
ทำให้เขานึกถึงข้อความบางอย่างที่เคยรับรู้มา โทตระหนักนึกถึงโก้ ในหัวตีกันด้วยความรู้สึกมากมาย มือที่ถือสมุดอยู่นั้น ได้ถูกใช้ให้ยกขึ้นมาถือ สลับวางมันคืนที่บนโต๊ะครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจสับสนความคิดในหัวตีกัน และอีกสิ่งหนึ่งที่ไดอารี่บอกเขา คือเรื่องราวเหล่านั้นมักเกิดในช่วงอดีตที่ผ่านมา
+ ^# K9 W* C& d9 `! l( u$ f. t โทชั่งใจอยากจะเขียนเรื่องราวของโก้เพื่อจะรับรู้ถึงอีกด้านของอีกฝ่าย แต่อีกใจกลับไม่อยากรู้ และปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไป หากรู้แล้วอย่างไร เขาจะทำอะไรกับมันได้ ความคิดเห็นของผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาในหัว รวมถึงความเห็นของเรย์ที่ได้คุยกันก่อนหน้า 8 N1 {9 a+ h+ r- N
'มึงทำอะไรหลายอย่างให้เขาจนถึงวันนี้ แต่มีอย่างนึงที่มึงไม่เคยทำ คือบอกชอบพี่เขาไป'
8 ]+ P: N N% T9 T. j+ z แม้เขาจะเห็นด้วยกับเรย์ แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาไม่กล้า ถ้าบอกแล้วจะเป็นยังไงต่อ จะคบกันหรอ จะมีความสุขด้วยกัน ไปรับไปส่ง พักก็ไปกินข้าวด้วยกัน วันหยุดเที่ยวด้วยกันแบบนี้หรอ? แต่ในขณะที่กำลังยิ้มไปกับความสุขในจินตนาการ ใบหน้าของโทก็กลับเปลี่ยนเป็นสลดเมื่อความคิดอีกมุมได้เข้าแทรก หรือถ้าบอกไปแล้ว โก้ไม่ได้ชอบเขาขึ้นมา เขาจะทำยังไง จะมองหน้ากันติดไหม แล้วโก้จะเอาเขาไปนินทาหรือเปล่า หรือต้องย้ายงาน? นึกแล้วโทก็เปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเองเพื่อเปิดเว็บไซต์ต่าง ๆ สมัครงานที่ใหม่เพื่อเตรียมรับมือกับความผิดหวังที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต….
, L6 k( {0 I l2 h- e# y
4 w7 t- f: T9 G: j "พี่โก้ครับ วันหยุดนี้ไปไหนหรือเปล่าครับ"8 U. @9 N$ R \
โทเริ่มลงมือทำภารกิจสารภาพรัก ด้วยการช่วยเหลือจากอินเทอร์เน็ต และนี่คือขั้นตอนแรกในการสารภาพรัก ซึ่งก็คือ ต้องรู้ก่อนว่าพี่เขามีคนในใจหรือยัง จะได้ไม่แป๊กหากสารภาพไปแล้ว โดยการที่เขานัดโก้มากินแจ่วฮ้อนที่ตลาดหลังมอ และเลือกโต๊ะที่ส่วนตัวหน่อย
% |, V! p, V! a# H "อืม….ไม่มีนะ ทำไม โทจะชวนไปไหนหรือเปล่า?"โก้ทำท่าคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกกับคนฝั่งตรงข้าม
. ~ T$ C: d/ ]# ~- T "แล้ว…พี่ไม่ไปเดทกับแฟนหรอครับ" ปั๊ง! ยิงคำถามเข้าประเด็นไปทันที ใบหน้าโทงุ้มมุดลงไปมองที่พื้น แม้จะรู้สึกเขินอาย แต่ก็ตื่นเต้นไปพร้อมกัน ลุ้นในคำตอบของอีกฝ่าย เพราะมันจะตัดสินว่าเขาจะพอหรือไปต่อ คำถามที่เตรียมมาจะได้ใช้หรือไม่อยู่ที่จังหวะนี้แล้ว2 m; @( d: p) V5 @
"ห๊ะ? พี่ยังไม่มีแฟนเสียหน่อย"โก้พูดไปก็ยกแขนขึ้นมาเกาไปที่ท้ายทอยด้วยความเขินอาย แต่โทนั้นไม่ได้รับรู้เพราะมัวแต่ก้มมองพื้น
7 t% H+ C+ t) x4 f3 c/ B( _ "หระ หรอครับ ผมนึกว่าพี่มีแฟนแล้วเสียอีก"เมื่อได้ยินคำตอบ เขาเผลอยิ้มออกมาในใจ ก่อนจะเกร็งหน้าหุบยิ้มทำเนียนเงยหน้าขึ้นมากินต่อทำเป็นไม่สนใจแต่ก็หลุดยิ้มออกมาหลายจังหวะ
4 J! B1 C& i3 _$ W; E% a "ทำไมหรอ ทำไมถึงคิดว่าพี่มีแฟนหล่ะ?"" b. u6 D2 l9 e k* U+ ~
"ก็พี่ทั้งหล่อ หุ่นดี ขยันทำงาน ใจดี แถมผมยังเห็นพี่กับพี่ตินไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ อีก"โทเอ่ยถึงติน บุคลากรของมหาลัยอีกคนที่เป็นคนตรวจบัญชี อยู่ฝ่ายบริหารที่ชอบมาเกาะแกะกับโก้บ่อย ๆ แถมยังชอบอัพรูปกอดแขน เกาะขาโก้ลงในโซเชียลบ่อยอีก3 k4 w% c5 Y1 R) h W
"ฮ่า ๆ ไอ้ตินอะนะ ก็พี่ต้องแชร์เอกสารกับมันไง แล้วโทเหอะ ช่วงนี้หนีหน้าพี่ตลอดเลย หนีไปอยู่กับแฟนหรอ?"จากพูดเล่นขำ ๆ แต่ประโยคสุดท้ายโก้จริงจัง แต่โทไม่ได้สนใจเพราะกำลังดีใจกับคำตอบก่อนหน้า แต่ก็แปลกใจที่โก้คิดว่าเขาหลบหน้า เขาหนีหน้าโก้หรอ? ก็ไม่หนิ เอ๊ะ! หรือหนี?
- o! }1 j! g q "ผมไม่ได้หนีเสียหน่อย อีกอย่าง ผมไม่ได้มีแฟนเสียหน่อย…"เมื่อโทหายกังวล เขาเริ่มร่าเริงอีกครั้งทำให้พูดคุยกับโก้สนุกกว่าช่วงแรก เมื่อกินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ โทได้เตรียมการขั้นสองเพื่อที่จะทำภารกิจ สารภาพรักกับโก้ แต่ก่อนอื่น….โทหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูวิธีการตามเว็บไซต์ที่แนะนำ
7 a! R' ~2 N+ n9 ?; N4 } ( N* W" P) B/ c1 w1 ~# L' r
สองสามวันต่อมา โทได้ทำตามวิธีการต่าง ๆ จนความสนใจและความรู้สึกนั้นได้เอ่อล้นจนเหมือนทำให้โก้เองรับรู้ได้ และเมื่อความสัมพันธ์เบ่งบาน มันก็ถึงเวลาที่จะ…….
# S! h) K6 D+ Z$ Z, S5 u "พี่โก้ครับ ผม…มีเรื่องจะปรึกษาหน่อยครับ"โทได้ตัดสินใจขอคุยกับโก้เป็นการส่วนตัวก่อนที่จะเลิกงานไม่นานนัก แต่เมื่อเห็นสีหน้าของโก้ที่เดินตามออกมาที่ศาลาหน้ากองกิจที่นิ่งเรียบ กลับทำให้โทที่ตื่นกลัวก่อนหน้ายิ่งไม่กล้าเข้าไปใหญ่# N5 x+ l4 Y2 }$ ~$ g
"พะ พี่โก้…"โอ๊ยยย แค่เรียกชื่อก็แทบไม่กล้าแล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยเป็น มาเป็นอะไรตอนนี้วะเนี่ย!, l) S$ f# K& l3 S3 r
โทบีบมือกำหมัดแน่น ปากก็อ้าปากเผยอแต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อผุดออกมามากมาย ตอนนี้เริ่มเข้าใจหัวอกของคนแอบชอบที่อ้ำอึ้งตอนสารภาพรักที่เขาเคยดูในโซเชียลแล้ว ว่ามันอึดอัดและตื่นเต้นแค่ไหน
. t" ^- u, x. }# m+ V4 {" R "ผะ ผะ ผะ ผม ผม ผม…..ผมชะ…"3 l! V9 W% D/ C2 a. M+ r
"โทจะย้ายไปที่อื่นหรอ?"อุตส่าเตรียมใจฝืนพูดออกมา แต่ไม่ทันจบประโยคก็ถูกโก้พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
& p& B' U6 Q. B2 h: N9 z9 { "ห๊ะ?"โทยืนงงหนักเข้าไปใหญ่ ที่บรรยากาศการสารภาพรักที่เขาปูมา กลับรู้สึกคล้ายเหมือนมีเมฆสีดำลอยอยู่บนหัว0 o' m8 C. m3 A& t O
"อะ! นี่เอกสารที่ทางนั้นส่งมา…อย่างน้อยถ้าจะไป บอกกันหน่อยก็ดี"ว่าจบโก้ได้ยัดซองจดหมายใส่มือของโท พร้อมเดินหน้าเสียกลับเข้าที่ทำงาน
2 i7 B, Y# u. \* i, E "เดี๋ยวพี่โก้ คือผม ผม พี่โก้ เดี๋ยว!!"โททำได้เพียงตะโกนเรียก แต่ขาสองข้างนั้นไม่สามารถก้าวขยับได้จึงยืนร้องอยู่แบบนั้นจนโก้เปิดประตูเข้าออฟฟิศไป
% J4 |- q& k& J" i5 P! _ "เรียนคุณ ทวิภพ…."โทอ่านซองจดหมายพร้อมเปิดออกเพื่ออ่านเนื้อหาเอกสารด้านใน มันคือหนังสือตอบรับมหาลัยที่เขายื่นสมุครไปก่อนหน้านี้ ฉิบหาย แล้วมาอยู่ที่พี่โก้ได้ไงวะ5 X$ u5 ]3 R8 b8 ]% h; O
หลังจากเริ่่มก้าวขาได้ เขารีบวิ่งไปยังออฟฟิศ แต่โก้นั้นได้ออกไปแล้ว โทหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหลายสาย แต่โก้นั้นไม่รับสายเลย เขาจึงหอบสังขารของตัวเองเดินกลับหอพัก
6 K& [+ n3 F, S โทนั้นไม่ได้เดินกกลับเข้าห้องหรือไปดูงานในออฟฟิศใต้หอเหมือนอย่างเคย เขาหย่อนตูดนั่งลงบนพื้นหญ้าข้างสนามบาสมองไปยังเบื้องหน้าที่มีกลุ่มนักศึกษากำลังเล่นกันอยู่ แต่จิตใจไม่ได้โฟกัสไปที่เบื้องหน้าแม้แต่น้อย ในหัวค่อนข้างสับสนไม่รู้ว่าสับสนที่โก้โกรธที่เขาจะย้าย หรือโกรธตัวเองที่ไม่กล้าพอที่จะพูดจนเรื่องมันลงเอยแบบนี้….หากตอนนั้นเขาพูดไปเลย ไม่มัวแต่อ้ำอึ้ง เขาอาจจะคบกับโก้ไปแล้ว…หรือบางที เขาอาจจะอกหักไปแล้วก็ได้
/ @' n: p0 W: A5 z" g* k8 V ( L7 g1 A1 ?1 c6 N1 V; e/ y, w7 Y
"บางครั้ง เราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ เราแค่ลองออกวิ่ง วิ่งไปข้างหน้า วิ่งไปเรื่อย ๆ กระทั่งเราเหนื่อย เราหอบ เราหยุดพัก บางที คนที่อยู่ตรงหน้าของเราตอนนั้นอะค่ะ อาจจะเป็นเขาก็ได้ หรือไม่บางที ก็อาจจะไม่มีใครเลย แต่อย่างน้อย เราได้พยายามแล้ว แต่พี่เชื่อว่า ความพยายาม มันไม่เคยทรยศใคร พี่ขอให้หนูเข้มแข็ง และก้าวข้ามผ่านมันไปได้ค่ะ…."เสียงคำพูดที่ดังออกมาจากมือถือของนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่นั่งฟังรายการวิทยุอยู่ได้หลุดเข้ามาในหูของโทโดยบังเอิญ8 t! a' k; F1 |* |
มันเหมือนความคิดทั้งหมดในหัว พร้อมความเห็นหลาย ๆ อย่างจากหลาย ๆ คนที่เคยมีอยู่ในหัวของเขามันกำลังก่อตัวเป็นกลุ่มความคิดขนาดใหญ่ แล้วเสียงที่ได้ยินโดยบังเอิญนั้นเป็นเหมือนเข็มเล็ก ๆ ที่ไปจิ้มเอาสิ่งที่ห่อหุ้มก้อนความคิดนั้นไว้จนมันแตก โทหยัดตัวลุกขึ้นยืนมองไปยังต้นเสียงจากมือถือนั้น แล้วได้ทำสิ่งที่เขาควรจะทำ….6 y# a' [" ^1 ?2 A' ]# _
ขาสองข้างก้าวไปยังทิศทางเบื้องหน้า ร่างของชายหนุ่มได้ขยับเท้าวิ่งออกจากลานกล้างหน้าหอพัก เขาวิ่งไปยังเบื้องหน้าโดยที่ไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายของเขาคือที่ไหน เขาทำตามคำแนะนำของดีเจสาวที่ได้บอกก่อนหน้า โทวิ่งไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดพักแม้แต่น้อย เขขขขขขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความหวังเต็มหัวใจ หวังที่จะพบกับคนที่เขาแอบชอบมาหลายปี ความรู้สึกแอบรักข้างเดียวที่บีบอัดเป็นแรงขับให้เขามุ่งไปยังข้างหน้า ความหวังที่จะได้สารภาพความรู้สึกออกไป ในหัวของเขานั้นมีเพียงชื่อของโก้ที่ดังก้องกังวาล ใช่แล้ว จุดมุ่งหมายของเขาคือโก้ โก้!
, o( P- v2 X; ]
+ ~7 V3 n0 M" {& F; q# }- D "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ฟืดดดด"! F8 K+ v K8 W4 ]! K H
ไม่รู้ว่าโทวิ่งมาไกลแค่ไหน รู้เพียงว่าตอนนี้ฟ้าสีครมได้เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว ชายหนุ่มก้มหน้าหอบสองแขนจับเข่ายันพยุงร่างเอาไว้ น้ำตาใสไหลรินออกมาจากเบ้า ไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองไปยังเบื้องหน้า เพราะกลัวว่าเขา…จะไม่เห็นอะไรเลย0 [ D6 `8 l4 r# p
"ฮึก อึก อืออ"โทกลืนน้ำลายลงคอและฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้ และตัดสินใจด้วยความกล้าหาญ เงยหน้าขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นสิ่งตรงหน้า เขากลับพบ……ความว่างเปล่า' X! S7 I4 T3 T7 A
เบื้องหน้าคือถนนในซอยเปลี่ยว ที่ไร้ผู้คนและรถที่สัญจรใด ๆ สองข้างทางมีแต่ป่าเคล้าไปด้วยเสียงจิ้งหรีดร้องปะทะความเดียวดาย เมื่อเห็นแบบนี้ โทได้ตัดสินใจ..
$ X# s! x' e- ~' D% Q "ฮืออออ ฮืออออ ฮืออออ"โทปล่อยโฮออกมาโดยไม่อายใคร เพราะไม่มีผู้คนที่อยู่แถวนั้นเลย เขาระบายทุกสิ่งอย่างออกมาทางน้ำตาที่ไหลอาบรดที่ข้างแก้ม ความอัดอั้น ความอึดอัด ความผิดหวัง ทุกสิ่งอย่างปะดังปะเดเข้ามาที่ชายหนุ่ม
/ B% S/ w; j# [1 m
2 j: f3 n4 f, _; p1 s9 M8 v1 k6 H5 l "โท!!"
t9 h5 Q( ^, N: ?) f โทหูแว่วได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อเขาจากทางด้านหลัง แต่แล้วก็ร้องไห้ต่อเพราะคิดว่าคงหูฝาดไป 5 D% o* h+ e' k, ~7 I& {
"โท!"1 j& K: J6 k1 q% S, b( a
เสียงเรียกนั้นดังขึ้นมาเรื่อย และเหมือนจะใกล้ขึ้น ชายหนุ่มคิดกับตัวเองว่าตอนนี้เขาคงเพ้อไปแล้ว นี่เราช็อคจนบ้าเลยหรอ เฮอะ น่าสมเพชดีเนอะ หึหึ จากที่ร้องไห้โฮ เริ่มเป็นบ่นและสมเพชตัวเองที่ผิดหวังจนจะเป็นบ้า/ v |4 z( z0 ], q" s! ]
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก โท!!"รอบนี้เขาได้ยินเสียงใกล้มาก เสียงมันเหมือนดังมาจากด้านหลังนี้เอง แต่เสียงที่ได้ยินทำเอาเขานึกถึงคนที่ทำให้เขามาร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ % I6 Z& Y; w6 N3 P
"โท มาทำอะไรที่นี่?"คราวนี้เขารู้สึกเหมือนเสียงเข้ามาใกล้ขึ้นอีก กระทั่ง% c1 v) y; x$ H9 z% K
# g( \3 \+ c9 m$ X, {8 C หมับ! . @4 G0 r5 M( h6 N' z
+ j4 q/ |/ K6 X% h& i, x$ T/ } มีมือยื่นเข้ามาจับที่บ่าของเขา โทจึงคิดว่าเขาไม่ได้บ้าหลอนหูไปเองแล้ว จึงได้หมุนตัวพลิกกลับอีกทาง จนได้พบกับร่างของชายอีกคน
1 I% {4 m5 U9 ]; m4 g "พะ พะ พะ พี่โก้ พี่จริง ๆ ใช่ไหม"
2 ]% O4 W, b* I& n โทเอ่ยชื่อคนตรงหน้าด้วยความที่ไม่อยากเชื่อสายตา จึงเอื้อมมือไปจับและลูบเข้าที่ใบหน้าเรียวจนถึงคาง; v: Z, m) s5 {* U# \5 V! g
"โอ๊ย!! หยิกพี่ทำไม"โก้เอ่ยร้องเพราะโทนั้นหยิกเข้าที่ข้อศอกของเขา
( y% N2 o) _' L! t5 [ G "พี่จริงด้วย ผมไม่ได้บ้าใช่ไหม ฮ่า ๆ ผมไม่ได้บ้าจริง ๆ ด้วย"
9 p8 \1 b& S8 @; `! e2 t "แล้วทำไมไม่หยอกตัวเอง"* Y9 d3 W# F* g( k# |
"ผมกลัวเจ็บอะ ว่าแต่ พี่มาทำอะไรตรงนี้"โทเอ่ยถามอีกฝ่ายจนลืมไปแล้วว่าก่อนหน้าเขาอยู่ในสภาพที่โทรมขนาดไหน6 x1 M) k6 k+ @
"โทนั่นแหละมาทำอะไร แล้วนี่…ร้องไห้หรอ ดูหน้าสิเนี่ย ดูไม่ได้เลย"โก้ใช้มือของตนเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มของโทออก จนโทเริ่มได้สติแล้วเดินถอยห่างจากโก้ ทำให้โก้งุนงง
1 x E2 U2 w7 s "เพราะพี่อะแหละ"/ M! r+ p0 Z; x% `0 o
"เพราะพี่?"
- Y7 G+ \( ~* n2 T2 |+ O "ใช่"
% o/ A0 ^1 x. u6 a "ยังไง?"
, [6 m5 u _5 K% Z; A8 z' F "ก็วันนี้พี่หนีผมอะ"
9 g5 q: Y6 F: k" z "ก็….พี่โกรธ ที่เราทำอะไรไม่ปรึกษาพี่ จะย้ายงานอย่างน้อยก็น่าจะบอกกันบ้าง พี่น้อยใจนะที่ทำอะไรไม่บอกพี่"# E; j+ F) c- d( d
"พี่นั่นแหละ ไม่ยอมฟังผม ผมกำลังจะสารภาพรักพี่ แล้วพี่ก็เดินหนีผมไปแบบนั้นอะ…"
6 W! }2 j& J5 L- k- W' i" z u1 c "สารภาพรัก?"/ H; s2 Q; n( i0 j+ c
"ใช่ สารภาพระ…รัก"เมื่อได้สติ โทยืนอึ้งไปชั่วครู่ ไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมา ใบหน้าที่แดงเพราะเสียใจก่อนหน้า ได้ร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้งด้วยความเขินอาย
* T& w6 ]$ Z" v "โท…ชอบพี่หรอ"โทไม่ตอบแถมยังมุดหน้าจ้องพื้นอีก จนอีกฝ่ายต้องเดินเข้ามาประชิดตัวแล้วใช้มือจับคางโทเชยขึ้นมาจ้อง ทั้งสองสบตากัน ใบหน้านั้นห่างเพียงไม่ถึงคืบ- Q! s6 o/ i$ X" u
"ทำไมไม่ตอบล่ะครับ…โท ชอบพี่หรอ"น้ำเสียงทุ้มต่ำกังวาลดังไม่ห่าง เสียงนั้นดังก้องสะท้อนทั่วหัวของโท ใบหน้าโทพยักขึ้นลงเป็นคำตอบ% g; R6 j0 y3 I3 w( O
"พี่เอง….ก็ชอบโทนะ!"% y2 r( i1 `3 O
หลังคำพูดนั้น โทก็ยืนตัวบิดเกร็ง มือสองข้างหยิกงอ ใบหน้าค้างแข็งแบบนั้นเพราะโก้ได้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากอวบอิ่มของโก้ประทับเข้ากับริมฝีปากของเขา โททำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนรับความรู้สึกนั้นอยู่กลางถนน โดยมีพยานรักเป็นเจ้าของเสียงร้องแสดงความยินดีตามสองข้างทาง
" [0 N: {% r- t
- N; W6 q; q( M# G4 A0 m สองหนุ่มได้มานั่งที่โต๊ะพลาสติกหน้าร้านสะดวกซื้อ โดยที่โก้ได้เข้าไปซื้อน้ำดื่มและผ้าเย็นมาบริการคนตรงหน้า , _- y7 `$ b0 x5 G9 E# P$ Q3 k
"เอ่อ พี่โก้ครับ…."
% `& u" ]" G! x "อืม ว่าไง"
" c% L7 _8 s4 s/ M3 z$ Y/ Y "คือ ตอนนี้เรา….": b1 F. j# a: x1 ?% C7 X% n
"เป็นแฟนกันนะ!" L4 w- h% Q% J9 }2 v3 z
"ห๊ะ!!"
2 C1 [5 O# e5 V "ตกใจอะไร เป็นแฟนกันนะ"
8 `' Y: m9 h- t+ p, U "พะพะพี่ พี่โก้ขอผมเป็นแฟนหรอครับ"โทตกใจ ปนแปลกใจ ปนสงสัย
& b6 i) S( R: O5 ]8 A( i "นี่ ถ้าเกิดว่าพี่ไม่อยากเก็บโมเม้นโรแมนติก พี่จะถามกลับว่าขอไปเป็นเมียน้อยมั๊ง -o-"
W* t( n; L# k4 Q3 s, G "ก็ผมตกใจอะ อยู่ ๆ พี่มาขอผมเป็นแฟนแบบนี้ เป็นใครก็ตกใจป่ะ"; X' x9 P3 D) S' G8 I6 E
"แล้วเอาไง สรุป…"โก้จ้องหน้าของโทแล้วเค้นเอาคำตอบ โทเองได้แต่หลบสายตาเพราะความเขิน5 r0 z% @7 g& p/ p$ q' W+ Z
"อืม เป็นแฟนกัน"4 j2 M9 t/ [. S2 ~/ t1 i4 T
/ P2 c5 z4 R: r* R7 Y* _, {+ P* X9 {
จุ๊บ!# |& {& f# r1 a8 L
- e4 W& `1 @; b' a) W: x
"เห้ย ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนเห็น"อยู่ ๆ โก้ก็ยื่นหน้าจุ๊บเข้าที่แก้มของโท แล้วทำทีปัดป่ายหน้าของโทออก
2 r8 V8 Z6 G2 R2 g) G1 A "อายอะไร คนเป็นแฟนกัน หอมแก้มกันก็ปกติป่ะ"
) ?1 m8 g# z. |7 Y& T8 U. `0 ? "แต่นี่มัน…."
7 A; l7 r8 L" L! a/ d6 \ "ไม่ต้องเถียง แค่เขินอย่างเดียวก็พอ" Z" M- u T+ J' s0 s% m/ }" f5 \
โก้ยังหยอกล้อโทเมื่อเห็นว่าโทเขินก็รู้สึกว่ามันน่าแกล้ง
% ?- B: Y- w) D9 h8 l" w "อือพี่โก้ พอแล้ว ….ว่าแต่ พี่ไปเจอผมได้ไงอะ"โทเอ่ยถามความแคลงใจ เพราะไม่คิดว่าโทจะไปโผล่ที่ในซอยเปลี่ยว ในใจคือนึกเรื่องพรหมลิขิตแล้วหนึ่ง ความบังเอิญอีกหนึ่ง
. F7 K+ C9 H( T* P( ?3 v# Y, B "ก็พี่เห็นอะสิเลยวิ่งตาม พี่ตะโกนเรียกเราตั้งนานก็ไม่สนใจ พี่เลยวิ่งตาม". o4 v. x- y. }9 K+ C/ R
"แล้วพี่ เห็นผมได้ไงอะ"โทยังคงเอ่ยถามหาความกระจ่าง โก้ยืนขึ้นแล้วยกแขนสองข้างขึ้นเหนือพื้น5 N- v( h* K2 L7 b* ]/ `
"นี่มันซอยบ้านพี่ โทวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่"
# k! ?$ s3 u4 H' a" u3 k ? "..."เอิ่ม ในใจตอนนั้นคือ….5 O1 [( T+ C7 B- B, a1 v1 Z$ e
"ทำไม คิดว่าบังเอิญเจอกันแล้วเชื่อว่าเป็นพรหมลิขิตงี้หรอ"สัส เดาถูกอีก2 L5 { ~% S# U/ A2 k/ X9 {
"พี่เดาถูกใช่ป่ะ ฮ่า ๆ"คนอะไรวะ เดาเก่งฉิบหาย
( {, Q* E1 X/ ~9 a. n "มันก็จริงป่ะละ ถ้าสมมติว่าผมวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่ แต่พี่อยู่ในบ้านก็ไม่เห็นป่ะ"โทเถียงสุดใจ ไม่ยอมแพ้ในเรื่องแบบนี้4 r% E. {7 B H$ J3 ?5 J
"จะบอกว่า คู่ของเราเป็นพรหมลิขิตงั้นหรอ"
3 A4 Y) Y3 [8 a' c "..."เงียบสิรอไร อยากจะตอบแบบนั้นนะ แต่ถ้าพูดไปมันก็ดูจะเวอร์ไปหน่อย
. g0 x0 } K, `( n "ว่าแต่ พี่บอกว่าชอบผม พี่ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่อะ"โทเปลี่ยนเรื่องคุย และเป็นสิ่งที่เขาสงสัยมากเช่นกัน8 D: m5 E$ u- }) U( o: P
"อืม ก็ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมล่ะมั๊ง ตอนนั้นพี่เห็นโททำงานพิเศษช่วยเหลือทางบ้าน พี่มองว่าโทเป็นคนที่ขยัน น่ารัก มีความตั้งใจ มีความรับผิดชอบ…แล้วโทล่ะ ชอบพี่ตั้งแต่ตอนไหน"
9 Q4 V" j* A/ q0 g "ก็ตั้งแต่มัธยมแหละ แต่ตอนนั้นพี่มีสาวเต็มไปหมด พอเข้ามหาลัย พี่ก็มีแต่คนเข้าหา พอเรียนจบได้มาทำงาน ผมก็ลาออกจากการเป็นอาจารย์สอนมาทำงานที่กองกิจเพื่อจะอยู่ใกล้พี่"เล่าไปก็อายตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย$ U( X% U$ H1 r' t: W
"โห แรดเหมือนกันนะโทเนี่ย"
: h% E y; @. O+ P# F# Z3 |" @ "นี่แน่ะ"
/ j1 I9 u8 {' V6 I6 e2 o6 a$ l& h "โอ๊ย พี่เจ็บนะ"โก้แกล้งแซวจนโดนโทตีเข้าที่ไหล่ แต่ไม่วายหยอกต่อ
0 z0 L0 ]7 G. }& k5 X# V1 H- J% L จะว่าไปนี่มันก็สุดเหมือนกันนะ แอบชอบกันมาตั้งแต่เด็ก จนมาสารภาพกันตอนโดแล้วคบกัน นี่ถ้าเขาคบกันตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ คงฉลองวันครบรอบมาหลายครั้งแล้ว
- s9 O* {: L0 {0 [0 b "ให้พี่ไปส่งไหม"
2 k$ Y# c0 E- ?9 s. x "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินกลับ"ไม่เป็นไรก็บ้าแล้ว พูดออกไปได้ไงวะ จากหอมาถึงบ้านพี่โก้ตั้งเกือบ 6 กิโล วิ่งมาได้ไงวะ
& g: I" U( D) Z9 S; d% _, R โท คิดในใจภาวนาอย่าให้โก้บ้าจี้เชื่อคำพูดเขาเลย
, q# V, w8 g: L* G* x/ e "อ๋อโอเค งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะ บาย"โก้ว่าจบก็ทำทีเดินกลับบ้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้านสะดวกซื้อ โทได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนร้องเรียกโก้ให้หันกลับมาแล้วถามเขาอีกครั้ง รอบนี้สัญญาว่าจะไม่พูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นอีก พลีส….
d9 t8 ^. C) F& ~, H "เอ้อ โท…."โทยิ้มหน้าระรื่นเมื่อโก้หมุนตัวกลับมา โทรอให้โก้เอ่ยปากชวนเขาอีกรอบใจแทบขาด โก้เดินกลับมาหาเขาแล้วหยุดตรงหน้า ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า…
& e% T4 H) Z, C7 s# J "รีบกลับนะ ดึก ๆ อากาศหนาว"ฟาคคคคคคคคคค ไอ้พี่โก้ คิดผิดป่ะเนี่ยที่เอาพี่มันทำแฟน
1 V0 r) l, k8 V+ C" e หน้าของโทเปลี่ยนจากมีความหวังเป็นก่นด่าสาปแช่งจนโก้ที่มองอยู่ถึงกับหัวเราะออกมา
. P z6 a) F; I0 n" |% N" ~ "ฮ่า ๆ พี่ล้อเล่น ใครจะให้แฟนตัวเองเดินกลับบ้านอากาศเย็น ๆ เองคนเดียวล่ะ"ในที่สุด ในที่สุด…รอยยิ้มของโทกลับมาอีกครั้งก่อนที่พี่มันจะ…( A" u! [5 H0 ?: O
"อะนี่ เสื้อคลุม จะได้ไม่หนาว เดินจากนี่ไปน่าจะ 5-6 กิโลได้ อย่าช้านะ เดี๋ยวถึงนู่นดึก จะเป็นหวัดเอา" ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย# Y6 M, ]1 U, B8 I
"พี่โก้!! นี่พี่กะจะให้ผมเดินกลับคนเดียวจริงป่ะเนี่ย พี่ไม่คิดจะง้อหรือตื้อไปส่งผมอีกรอบเลยหรอ" K' E( n% ~5 t
"งั้นนอนค้างบ้านพี่ไหมล่ะ"! ]4 z2 c) @7 [4 W7 u8 d
"เอาสิ ใครจะบ้าเดินเป็นกิโล กิ……"ห๊ะ เมื่อกี้พี่มันว่าไงนะ, v. m s8 f! S6 ~* C. {/ ^" u$ V
"นอนค้างบ้านพี่ไหม?"เหมือนอ่านใจได้อีกแล้ว
4 ~9 C! _4 w4 v( F3 {( Q N4 ^ "ใช่พี่อ่านใจได้"เชี่ย จริงหรอวะ พี่มันมีพลังหรือไงวะเนี่ย4 b2 J5 X# ]9 _) L/ K) Z
"ใช่พี่มีพลัง ซะที่ไหน ฮ่า ๆ ดูสีหน้าของโทพี่ก็รู้หมดแล้วว่าคิดอะไรอยู่"โก้ทำการบ้านมาดี เขารู้ว่าจังหวะไหนที่อีกฝ่ายจะเป็นยังไง นี่เขาก็ยุให้อีกฝ่ายหัวร้อน เพราะเมื่อโทหัวร้อน โทมักจะพูดด้วยอารมณ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขาสามารถใช้มันจับจุดอีกฝ่ายได้อยู่หมัด
" c7 d6 O, B, l) d: F "สรุป นอนค้างกับพี่เนอะ"
) n! V$ `# Q2 B) V "บ้าหรอพี่ แล้วพรุ่งนี้ผม…."
" R0 o; H K3 n# _9 ]; l( h' n8 w "พรุ่งนี้วันหยุด"# H& E5 W& x& n2 D' s' V1 Z
"......"เชี่ย จังหวะโคตรดี!$ f1 R/ H" t8 Z! P7 e1 K
3 M/ I: |" z3 x6 `& f, q* O; s หลังจากโทกลับมาที่ห้อง ก็พบว่าไดอารี่ปรารถนานั้นได้หายไปแล้ว พอมาคิดดูแล้ว สิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุด เหมือนเขาจะได้มันแล้ว สิ่งที่เขาได้เขียนมันขึ้นในหน้าแรก แล้วตอนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นที่ต้องใช้มันอีก ส่วนเรื่องอีกด้านของโก้นั้น เขาก็ไม่ได้อยากรับรู้ถึงขนาดนั้น เพราะที่เป็นอยู่ เขาก็มีความสุขดีอยู่แล้ว9 ~0 n7 D4 _0 E1 `
9 D m# w# L, J J
/ U) K, Q1 ?, [' n, k- T$ W6 j |
|
ทักทายเข้ามาทำความรู้จักกันครับ
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-23 17:20:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-4 23:43:36
โพสต์ 2024-2-29 12:56:50
โพสต์ 2023-9-28 20:40:52