|
/ r. r, @+ ?* N' i9 c
ผมมาถึงที่ค่ายเมื่อวันจันทร์ ตอนนี้ก็วันศุกร์แล้ว เท่ากับว่าผมผ่านมา 5 วันแล้วครับ ผมเริ่มปรับตัวกับระเบียบวินัยได้แล้ว การตื่นเช้ามากายบริหาร แล้วออกวิ่งรอบค่าย ส่วนมากหมวดจะเข้าไปเคลียร์เอกสารตอนช่วงเช้า ระหว่างที่เคลียร์เอกสารพวกเราก็จะเดินไปตามจุดต่างๆ ที่หมวดเป็นคนกำหนด เป็นป่าบ้าง ลานฝึก รด ที่ไม่มีคนใช้บ้าง พอหมวดเคลียร์เสร็จก็จะขับรถมาฝึกพวกเราต่อ สภาพชุดฝึกของผมตอนนี้ มันมีขี้เกลือขึ้นเรียบร้อย ผิวก็ดำขึ้นเห็นได้ชัด ช่วงเช้า หมวดจะฝึกแบบทหารเลย ทั้งบุคคลมือเปล่า เข้าแถว ซ้ายหันขวาหัน แล้วก็พักกินข้าว ช่วงบ่ายจะเป็นการฝึกบวกกับความเสียวมากกว่า เช่นอย่างเมื่อวาน หมวดให้พวกเราเดินไปจนสุดค่าย มันจะมีลานดินอยู่ หมวดให้เราเข้าไปในนั้นแล้วเริ่มออกคำสั่ง “ควักควยกับไข่ออกมา” พวกเราทำตามทันที เรา 3 คนยืนใส่ชุดลายพรางแล้วเอาควยกับไข่ออกมาจากซิปกางเกง แล้วหมวดก็เอาห่วงรัดควยแบบสั่นได้ มาสวมที่โคนควยกับไข่ของพวกเรา พร้อมกับเอานันยางที่ใส่กับชุดเป็ดน้อยมาห้อยที่ไข่พวกเรา “ทั้งหมด แถวตรง!!!” หมวดให้พวกเรายืนตรงด้วยความเสียว แต่พอพี่บูมขยับตัวเล็กน้อย หมวดก็ลงโทษพวกเราทันที “มีคนขาดวินัย ทั้งหมด หัวปักพื้นโหม่งโลก” ท่าโหม่งโลกคือการเอาหัวปักลงกับพื้น ยกก้นขึ้น เอามือไขว่หลัง ขาแยกออกจากกันเหมือนอยู่ในท่าดันพื้น ตอนที่โดนสั่งครั้งแรกผมถึงกับงง หมวดต้องลงมาช่วยในการปรับท่า แล้วพอลุกขึ้นมา ผมถึงกับมึนหัว เดินตรงไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่น่าใช่ปัญหาอะไรแล้ว แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม คือระหว่างที่เราโหม่งโลก หมวดก็เดินเอามือมาเล่นกับหัวควย หมวดจับควยผมแน่นแล้วเอาผ่ามือมาฝนจนผมร้องออกมา “อ้าๆๆๆๆๆ เสียวครับหมวด จะแตกครับหมวด” ผมเสียวจนจะแตก เพราะความเงี่ยนที่อัดอั้นมาหลายวัน หมวดหยุดมือทันทีแล้วไปเล่นกับพี่พลพี่บูมต่อ พอหมวดพอใจก็สั่งพวกเราลุก แล้วเล่นอย่างอื่นต่อ ในส่วนของชั่วโมงชายหนุ่ม เป็นอันว่าผมต้องเลียคอมแบทให้หมวดทุกวัน นอกจากนั้นแล้วก็แล้วแต่ความสร้างสรรค์ของหมวด บางวันเราต้องใส่ชุดลายพรางเต็มยศ มีคอมแบทห้อยไข่ แล้วโดนซ่อม 3 ชม ติด ทั้งดันพื้น พุ่งหลัง แองกาลู สลับไปเรื่อยๆ จนเหงื่อซก แล้วจะจบที่หมวดเย็ดพี่บูมกับพี่พลคนละน้ำ ส่วนผมบางวันก็จะบริการให้ทั้ง 2 คน หรือใครบางคนให้น้ำแตกตามคำสั่งของหมวด แต่กับตัวผม เก็บน้ำเงี่ยนเอาไว้เต็มๆ ยังไม่ได้แตกเลย พอถึงเวลาก่อนนอน ผมก็จะโดนพี่ๆเค้าจับล็อกแล้วเล่นควยให้เกือบแตก เอารองเท้ามาให้ดม ผมทำได้แต่เสียวกับอั้นน้ำเอาไว้ กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ สร้างความบันเทิงให้พี่ ทั้ง 2 คนเป็นอย่างมาก ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน เช้าวันศุกร์เราตื่นมาออกกำลังกาย วิ่งรอบค่าย วันนี้หมวดสั่งให้พวกเราไปรอที่สถานีทดสอบกำลังใจ เราสามคนแต่งชุดพรางที่ของผมตอนนี้มันมีสีน้ำตาลอันเนื่องมาจากที่ไปคลุกฝุ่นมาหลายวันกับขี้เกลือที่ขึ้นเต็มเสื้อ สะพายเป้สนามที่หมวดสั่งให้เอานันยางใส่ไปด้วย แล้วออกเดินไปจนถึงสถานที่ดังกล่าว หมวดก็ยืนรออยู่แล้ว “แถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง ปฏิบัติ” พวกเราวิ่งไปปฏิบัติทันที “วันนี้กูจะให้พวกมึงเล่นสถานีทดสอบกำลังใจ 10 สถานี ถ้าพวกมึงคนไหนทดสอบได้ช้าที่สุดในแต่ละสถานีจะโดนโทษ แล้วใครที่ได้คะแนนรวมน้อยที่สุด จะโดนโทษอย่างหนัก แล้วจะต้องอยู่ในคำสั่งของผู้ชนะอีก 2 คนด้วย ทราบ!!!” หมวดอธิบายด้วยน้ำเสียงดังจริงจัง “ทราบ!!!” แล้วเราก็เดินไปที่สถานีแรก เป็นสถานีไต่เชือกเส้นเดียวข้ามลำน้ำ ลักษณะเป็นเชือกเส้นเดียวที่มีความแข็งแรง เราต้องคล่อมไปบนเชือกแล้วรักษาความสมดุลให้ดี ค่อยๆ เอามือรูดเชือกไปจนสุด ความยาวคร่าวๆ น่าจะปะมาณ 25 เมตร ถ้ารักษาสมดุลไม่ได้ ก็จะตกน้ำ พี่พลเป็นคนแรกที่เข้าสู่สถานี ด้วยความที่เป็นพลทหารที่ผ่านการฝึกมา พี่พลทำท่าทางอย่างทะมัดทะแมง คล่อมตัวลงบนเชือก ปรับสมดุลร่างกาย แล้วใช้มือรูดข้ามฝั่งไปได้อย่างสบายๆ ตามมาด้วยพี่บูม ที่มีความทุลักทุเล และมีความช้ากว่าพี่พลมาก แต่ก็ค่อยๆ รูดจนถึงฝั่งตรงข้าม มาถึงผม ผมคร่อมตัวลงไป แล้วค่อยๆ รูดเชือกไป ปรากฏว่าผมที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ผมไม่สามารถปรับสมดุลได้ รูดเชือกไปข้างหน้า 1 ที ก็ต้องหยุดเพื่อประคองตัวเองไม่ให้ตกน้ำ แต่พอไปถึงกลางทางสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ตัวผมพลิกตามเชือกลงไป ก่อนจะปล่อยตัวเองตกน้ำดัง ตู้ม!!! น้ำมันไม่ลึกมาครับ แต่ตอนนี้ผมเปียกไปทั้งตัว หมวดสั่งให้ผมลุยน้ำไปขึ้นฝั่ง “ชุดมึงเปียกหมดแล้ว แก้ผ้าออก ใส่แต่คอมแบท” ผมแก้ผ้าออกมาทันที หมวดเดินไปหยิบตัวหนีบนมสีเงินออกมาจากเป้สนามของผม แล้วหนีบเข้าที่นม “ในเมื่อมาไม่ถึงฝั่ง ทาสทหารไทถือว่าแพ้ในสถานีแรก” แล้วแกก็หยิบปากกาเมจิกมาขีดกากบาทตรงหน้าอกผม ผมเข้าใจว่าถ้าจบการฝึก คนที่มีกากบาทมากที่สุด น่าจะต้องเหนื่อยมากที่สุด แล้วหมวดก็พาเราเดินไปสถานีถัดไปที่ไม่ไกลกัน คราวนี้เป็นตาข่ายทหารราบ เป็นเชือกที่ร้อยกันเป็นตาข่าย หน้าที่ของเราคือต้องปีนขึ้นไปโดยการเอามือจับเชือกและใช้เท้าเหยียบเชือกที่มัดไม้เป็นช่องๆ หมวดสาธิตวิธีการขึ้นไปให้พวกเราดูด้วยตนเองด้วยท่าทางทะมัดทะแมง แล้วยืนรอพวกเราอยู่ข้างบน ก่อนที่หมวดจะให้สัญญาณแล้วให้เราออกแรงวิ่งแข่งกันเพื่อขึ้นไปข้างบนให้เร็วที่สุด ผมอาศัยความตัวเล็ก รีบคว้าเชือกแล้วปีนขึ้นไปเป็นคนแรก หมวดมีมาดึงตัวหนีบให้ผมครางเล็กน้อย ในสถานีนี้คนที่ขึ้นช้าสุดคือพี่พล ที่ตัวใหญ่ที่สุด “ถอดเสื้อออก” หมวดสั่งพี่พล พี่พลถอดเสื้อออกทันที หมวดเอาตัวหนีบไปหนีบที่พี่พล แล้วเอาเมจิกไปขีดกากบาทเอาไว้ที่อก เท่ากับว่าตอนนี้เราสามคน มีผมที่แก้ผ้าทั้งตัวมีถุงเท้าที่ชุ่มน้ำกับรองเท้าคอมแบท พี่พลที่ใส่แต่ชุดพรางครึ่งท่อนล่าง ส่วนพี่บูมทุกอย่างยังคงปกติดี หมวดไม่รอช้าเข้าสู่สถานีที่ 3 ต่อเนื่องเลย เมื่อเราทั้งหมดพร้อมกันอยู่ที่ข้างบน ทางลงอีกฝั่งของหอคอยนี้ คือการโรยตัวลง หมวดสาธิตวิธีการให้ดู ด้วยการใส่ถุงมือ (ที่มีอยู่ในเป้สนาม) แล้วจับเชือกให้มั่น หันหลังลง เอาเท้าถีบกำแพงดันตัวเองพร้อมกับคลายมือที่เชือก ค่อยๆ ไต่ลงมา ผมมองอย่างตั้งใจ ก่อนที่หมวดจะให้พวกเราใส่ถุงมือ แล้วเลือกเชือกที่จะโรยตัวลง แล้วให้สัญญาณในการปล่อยตัว ผมทำตามที่หมวดสอน แต่คงเพราะพี่พลกับพี่บูมน่าจะเคยผ่านอะไรแบบนี้มาก่อนจากการเรียน รด หรือฝึกทหาร ทำให้พี่ทั้งสองทำไวกว่าผมาก และมีผมลงมาเป็นคนสุดท้าย “ท่าทางจะรอดยาก” หมวดทักผม พร้อมกับมาขีดกากบาทที่ตัวผมอีก 1 อัน แล้วเดินไปเปิดเป้ของพี่พลที่ลงมาคนแรก เอานันยางออกมาแล้วมามัดถ่วงไข่ผม หมวดพูดว่าพี่พลที่มาถึงคนแรกจะได้ลดน้ำหนักของเป้ลง แล้วหมวดก็ออกคำสั่งให้เราวิ่งไปสถานีต่อไป สถานีต่อไป เป็นสถานีที่ 4 สถานีมุดท่อน้ำทิ้ง ยาวประมาณ 10 เมตร มีทั้งหมด 3 ต่อพอดี เราต้องมุดเข้าไปเพื่อไปออกอีกทางหนึ่ง ตามความเข้าใจของผม ผมเข้าใจว่าปกติสถานีนี้คงมุดเข้าไปแล้วสามารถคลานได้ หลังน่าจะติดกับด้านบนของท่อพอดี แต่ด้วยเป้สนามที่เราสะพายอยู่ ทำให้เราทำอย่างนั้นไม่ได้ เราต้องคลานต่ำ ใช้แขนใช้ขาในการมุดจนถึงทางออก หมวดให้สัญญาณออกตัว ผมมุดเข้าไปอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่าข้างในท่อนั้นมันเต็มไปด้วยฝุ่น หนำซ้ำผมยังเจอโคลนที่ไหลเข้ามาจากรอบแตกด้านบนของท่อ ผมฝืนออกแรงลากตัวเองและรองเท้าที่ไข่มุดออกมาเป็นคนที่ 2 ต่อจากพี่พล ผมก้มดูตัวเองแล้วตอนนี้หน้าอกผมมันเต็มไปด้วยโคลน แล้วทั้งหัวทั้งตัวที่เหลือก็เคลือบไปด้วยฝุ่นสีน้ำตาล เหมือนโดนชุบแป้ง ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมรอบนี้เป็นพี่บูมที่ออกมาช้าสุด แต่พอแกออกมาผมก็เข้าใจได้ เพราะเนื้อตัวแกเต็มไปด้วยโคลนทั้งชุด เท่ากับว่าแกซวยได้ท่อที่มีแต่โคลน หมวดเห็นว่าตัวแกสกปรก เลยสั่งให้แก้ผ้าออกเหมือนผม แล้วเอาตัวหนีบสีเงินไปหนีบที่นม หมวดสั่งพักการทดสอบลงชั่วคราว เพื่อให้เราพัก แล้วเอาขนมปัง น้ำและเหลือแร่มาให้เรากิน ในสภาพที่เราทั้งหมดเหงื่อโทรมกายจากแดดและการทดสอบ กินเสร็จหมวดให้เรานั่งพักไม่นาน ก็เรียกเรารวมเพื่อไปสถานีต่อไป สถานีต่อไปที่หมวดพาเราไปคือสถานีไต่เชือก มีลักษณะเป็นเชือกเส้นเดียวมัดกับคานเหล็กแน่นหนา ห้อยลงมา มีหลายสิบเส้นสำหรับการฝึก กติกาง่ายมาก คือเราต้องออกแรงแขนเพื่อยกตัวเองให้ขึ้นไปตามเชือกจนถึง บนสุด แล้วค่อยๆ หย่อนเชือกลงมา หมวดกำชับว่าเราต้องเอามือไปตบคานที่รับน้ำหนักเชือกด้านบน จึงจะโรยตัวลงมาได้ หมวดให้สัญญาณแล้วปล่อยพวกเราออกตัว ในสถานีนี้ พี่พลดูจะได้เปรียบที่สุด แม้แกจะตัวใหญ่กว่าพวกเรา แต่ไม่ต้องระวังว่าเชือกจะเสียดสีกับควย และมีรองเท้าที่ถ่วงไข่อยู่ เท่ากับว่าแกขึ้นไปถึงแล้วโรยตัวลงมาง่ายๆ ขณะที่ผมกับพี่บูมต้องระวังไม่ให้ควยโดนเชือกบาด ผมกับพี่บูมเรารักษาความเร็วพอๆ กัน แต่ผมอาศัยจังหวะ ปล่อยเชือกแล้วกระโดดลงมาก่อน ถึงแม้ว่าผมจะตัวงอเลย เพราะมันทำให้รองเท้าที่ถ่วงไข่อยู่มันแกว่งออกมาตามแรงโน้นถ่วง แต่ก็เอาเป็นว่าในสถานีนี้ พี่บูมคือคนที่ช้าที่สุด หมวดไม่รอช้า หยิบนันยางออกมากระเป๋าผม แล้วเดินไปหาพี่บูม แต่ก่อนที่จะเอาไปมัด หมวดเอารองเท้าผมยื่นไปที่จมูกพี่บูมแล้วสั่งให้ดม “ดมให้สุดแรง” พี่บูมสูดเข้าไปแล้วถึงกับไอออกมา “มันเหม็นไปครับหมวด เหม็นเกินไป” พี่บูมไอจนน้ำตาไหล หมวดได้แต่ยิ้ม เอารองเท้าผมไปมัดถ่วงกับไข่พี่บูมแล้วกากบาทบนตัวพี่บูม เท่ากับตอนนี้ ผมมี 2 รอย พี่บูมมี 2 รอย และพี่พลมีแค่ 1 รอย หมวดสั่งให้เราเดินต่อไปเพื่อเข้าสู่สถานีที่ 6 สถานีนี้เป็นห่วงยางเอามาวางเรียงต่อกันประมาณ 30 ห่วง เราจะกระโดดหรือวิ่งก็ได้ให้ไปสุดทางให้เร็วที่สุด หมวดสั่งพวกเราออกตัวทันที ผมซึ่งเป็นนักบอลและได้รับการฝึกคล้ายๆ แบบนี้มาก่อน ผมออกตัวด้วยความเร็วและไปถึงเส้นชัยคนแรก ขณะที่พี่บูมตามมาติดๆ คราวนี้เป็นพี่พลที่มาคนสุดท้าย หมวดสั่งพี่พลถอดกางเกงแล้วเอารองเท้าของพี่บูมมาห้อยไว้ เท่ากับว่าตอนนี้เราทั้ง 3 คนเสมอกันที่คนละ 2 รอย หมวดพาเราไปต่อยังสถานีที่ 7 เราสามคนกลืนน้ำลายลงคอกันทีเดียว สถานีนี้คือรั้วลวดหนาม ยาวประมาณ 10 เมตร หมวดสั่งในพวกเราวางเป้สนามลง “พวกมึงคงเห็นแล้วนะ ขาไปให้คลานต่ำไป ส่วนขากลับพวกมึงหงายตัวแล้วแถตัวกลับมา ทราบ!!!” หมวดอธิบายวิธีการ ก่อนที่จะปล่อยตัวเราออกไป เราทั้งสามคนหมอบลงต่ำแล้วเข้าหลวดหนามทันที ผมพยายามก้มตัวต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ เอามือวางข้างหน้าแล้วออกแรงแขนร่วมกับขาดันตัวเองไป นมที่โดนหนีบอยู่ก็เสียดสีกับหินที่อยู่ที่พื้น ผมพยายามทำให้ไวที่สุด จนเกือบจะถึงปลายทาง ผมเห็นพี่พลกับพี่บูมกลับตัวแล้วหงายตัวกลับเข้ามาแล้ว เหลือแต่ผม ผมไปถึงสุดทางแล้วหงายตัวกลับขึ้นมา พอผมกลับตัวเริ่มใช้หลังในการดันตัวเอง สถานการณ์ของผมยิ่งแย่ลง นอกจากจะช้าแล้ว ผมยังต้องระวังลวดหนามที่จะมาเกี่ยวกับควยผม ที่มันโด่มาตลอดการฝึก ผมทำอย่างช้าๆ จนในที่สุด ก็มาจนถึงปลายทางเป็นคนสุดท้าย หมวดมากากบาทบนอกผมเป็นอันที่ 3 แล้วสั่งให้ผมโก่งตูดขึ้นแล้วยัดควยปลอมเข้ามาพร้อมกับกดสั่น แล้วพาพวกเราไปยังสถานีที่ 8 สถานีที่ 8 นี้ไม่ได้ยากอะไร เป็นบ่อน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก เราจะผ่านไปได้คือต้องวิ่งแล้วออกแรงกระโดด แต่มันมีทั้งหมด 5 บ่อ แล้วหมวดสั่งให้พวกเราไปแล้วกลับ เท่ากับพวกเราต้องกระโดดถึง 10 ครั้ง ถึงจะผ่านสถานี หมวดสั่งปล่อยตัวพวกเราต่างวิ่งกันไม่สนใจใคร ปัญหาของผมคือควยปลอมที่ก้นของผม ที่มันสั่นตลอดเวลาและผมต้องขมิบไม่ให้มันหลุดออกมา ผมไม่สามารถวิ่งแล้วกระโดดข้ามต่ออย่างต่อเนื่องเหมือนพี่ๆ ทั้ง 2 คน ทำให้ในสถานีนี้ผมแพ้อีกตามเคย หมวดเอาปากกามาขีดที่ตัวผม ตอนนี้ผมมี 4 รอย ขณะที่พี่ๆ คนอื่นมีแค่ 2 รอย เท่านั้นยังไม่พอ หมวดยังเอาเชือกมามัดไข่ผมแล้วไปมัดไว้กับคอมแบทที่ผมใส่อยู่ แต่ไม่ได้มัดแบบธรรมดา แต่มัดแบบตึงสุด ทำให้ทุกครั้งที่ผมเดิน ผมต้องเดินขาโก่ง ไม่สามารถยืดขาจนสุดได้ แล้วหมวดก็พาเราเดินไปจนถึงสถานีที่ 9 เป็นสถานีสะพานไม้ซุง เป็นไม้กลมๆ ขนาดไม่ใหญ่ เดินไปทีละก้าวไขว่ขาไปมา หมวดสั่งให้เดินทีละคนแล้วจับเวลา ก่อนจะปล่อยตัว หมวดก็มาพูดต่อหน้าผมว่า “ถ้ามึงแพ้สถานีนี้ มึงจบละนะ เพราะเท่ากับว่าจะไม่มีใครมีกากบาทมากกว่ามึง” ผมพยักหน้ารับชะตากรรม ผมรู้อยู่แล้วว่าผมน่าจะช้าที่สุด เพราะขนาดเดินธรรมดายังลำบาก จะให้ไปเดินบนไม้กลมๆ ผมจะทำได้ยังไง และก็ตามนั้นครับ ผมแพ้ในที่สุด หมวดเลยยกเลิกสถานีสุดท้าย แล้วให้เรานอนหมอบบนหลังรถกระบะ แล้วพากลับบ้าน พวกเราลงจากรถ ผมดูเวลาแล้ว ประมาณ 4 โมงเย็น หมวดให้พวกเราไปยืนตามระเบียบพักที่สวนหลังบ้าน ก่อนจะกลับมาพร้อมสุภาพ เหมือนจะไปออกงานสังคม “เดี๋ยวกูจะต้องออกไปงานเลี้ยง น่าจะกลับมาค่ำๆ เพราะฉะนั้นมึงสองคน จัดการมันได้เต็มที่ เอาสนุกอย่าเกินเลย แล้วอย่าให้มันน้ำแตกโดยเด็ดขาด ส่วนพวกมึง กูให้แค่คนละน้ำ ทราบ!!!” หมวดสั่งไปที่พี่พลกับพี่บูม ผมเห็นพี่ทั้งสองคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ทราบ!!!” เราทั้ง 3 คนตอบรับ หมวดขับรถออกไป พร้อมกับพี่พลที่เริ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน… : }' R( Y, x& D* E& H
5 Z: s( X+ t; s8 {8 `6 e0 R# {" j, V5 O! {
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-28 08:44:42
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-7-28 08:45:47
โพสต์ 2023-7-28 15:50:41
