มิติรักต่างภพ (นิยายรักสุวรรณภูมิ) ตอนที่ 3

Maximam

ในนิยายที่อัยเรศเคยอ่าน พระโอรสรามินแห่งเมืองสุวรรณภูมิจะขอลาออกจากฐานะเพื่อสมรสกับบุตร
ชายของท่านออกพระยามหาเสนาบดีพลเรือน แต่พระเจ้าราชันย์มิทรงรับในการที่ชายกับชายจึงปลด
พระยศและถอดฐานันดรแห่งราชกุมารองค์เล็กออกเป็นเพียงสามัญชน เรื่องราวจะเหมือนในนิยายไหม
ว่ะเนี่ยอัยรา
"นั่งบ่นอันใดหรือพ่อไอยรา"
"คุณพี่ มาไม่ส่งเสียง"
"อย่าเฉไฉ ข้าได้ยินเจ้าพูดถึงพี่ชายข้ากับพระราชโอรสองค์รอง"
"คุณพี่ครับ ที่นี่ชายกับชายรักกันได้ไหมครับ"
"จะว่าได้ก็ได้ แต่ก็ยากที่จะยอมรับ สามัญชนทำได้แต่ฐานะเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินถือว่าผิดราชมณเฑียร"
"หือ จริงอย่างนิยายที่เคยอ่านมา พระเจ้าราชันย์จะลงทัณฑ์พระราชโอรสและออกขุนวิษณุวรเชษ"
"อันใดเจ้า นิยาย มันคืออันใด"
"ข้าก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้คุณพี่เข้าใจ เอาเป็นว่าคุณพี่อย่าถือสาข้าละกัน ข้าไปนอนละบาย"
"ข้าต้องรู้เรื่องราวของเจ้าให้ได้ ว่าเจ้าเป็นใครเกี่ยวพันธ์อะไรกับไอยรา"

เช้าวันรุ่งขึ้น ที่ท้องพระโรงพระที่นั่งสุวรรณภูมิสถานที่ว่าราชการงานเมืองวันนี้มีพระราชพิธีสถาปนา
พระมหาอุปราชย์องค์รัชทายาทที่จะสืบบัลลังค์ และพระราชโอรสกรมพระสมุหเสนาบูรพาปกครอง
เมืองตะวันออก เมื่อทุกพระองค์มาพร้อมพระเจ้าราชันย์จึงประกาศว่า.....
"การที่ดินแดนสุวรรณภูมิมีชัยชำนะเหนือศัตรูก็ด้วยความกล้าหาญของพระราชโอรสพระองค์ใหญ่และ
พระราชโอรสองค์รองของข้า ข้าขอสถาปณาพระราชกุมารราเชน พระราชโอรส ขึ้นเป็นสมเด็จพระ
มหาอุปราชย์ราเชนธิราช กรมหลวงบวรวังหน้าสุวรรณภูมิ มีศักดิ์และสิทธิ์ในการสืบทอราชสมบัติ
ต่อจากข้า และข้าขอสถาปณาองค์ชายรามินขึ้นเป็นพระราชโอรสรามินธราชกุมาร กรมพระสมุห-
เสนาบูรพาปกครองเมืองตะวันออก นับแต่นี้สืบไป"
"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า"
"มีอันใดหรือรามิน"
"ข้าพระพุทธเจ้า มิขอทรงสมุหเสนาบูรพาปกครองเมืองตะวันออก เพียงแต่ข้าพระพุทธเจ้าจะขอ...."
"รามิน เจ้าจักขออันใดทูลกระหม่อมพ่อหรือ"
"ข้าขออนุญาตเษกสมรสกับออกขุนวิษณุวรเชษ สมุหราชองครักษ์ของข้า พระพุทธเจ้าข้า"
"รามิน เจ้าตรัสอันใดออกมา หารู้หรือไม่ว่าสิ่งที่เจ้าขอมีโทษถึงขัดประหารด้วยท่อนจันทร์ หากสามัญชน
ข้าจะมิขัด แต่นี่เจ้าเป็นถึงลูกข้า และเป็นลูกที่เกิดจากพระอัตรมเหสี ทหารนำตัวไอ้ออกขุนวิษณุวรเชษ
ไปจำตุ อีก 7 วันประหาร พร้อมสำเร็จโทษรามินด้วยท่อนจันทร์ให้ตายตกตามกันไป"
"ไม่นะพ่ะย่ะค่ะ ทูลกระหม่อมพ่อ ออกขุนผู้นี้ก็ร่วมออกรบจนมีชัยเหนือศัตรูพระองค์จะประหารมิได้
หากจะทรงลงอาญาลูกขอรับแต่ผู้เดียว"
"ไม่พ่ะย่ะค่ะพระองค์ พระองค์จะต้องอยู่ กระหม่อมผิดเองที่เป็นเหตุให้พระองค์มีความคิดที่เปลี่ยนไป"
"หากข้ามิรักท่าน ข้าคงไม่โดนอาญา หากท่านตายข้าก็พร้อมตาย"
"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า สมเด็จพี่ตั้งแต่เป็นอัครมเหสีมาหม่อมฉันมิเคยขอสิ่งใด ครั้งนี้หม่อมฉัน
ขอชีวิตลูกกับออกขุนเถิดนะเพ่ค่ะ"
"หม่อมฉันด้วยเพค่ะ เจ้าพี่ พระโอรสรามินเป็นที่รักของทุกคน ถึงจะมีความหัวสมัยใหม่และก็มิเคย
ลืมผู้หลักผู้ใหญ่ ส่วนออกขุนวิษณุก็เป็นบุตรของสหายรบร่วมศึก พระองค์ทรงตรองดูเถิดเพค่ะ"
พระอัครมเหสีและพระสนมเอกต่างทูลขอชีวิตของทั้ง 2 คนนี้ พระเจ้าราชันย์จึงถามว่า
"ไอ้เสนาสุนทรมึงมิคิดขอชีวิตลูกมึงฤๅ"
"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า ลูกชายกระหม่อมทำคุณให้แผ่นดินเต็มที่เเล้วหากมิสามารถลบผิดนี้ได้
อีกทั้งพระอัครมเหสีและพระสนมเอกก็ทูลขอแล้ว กระหม่อมก็มิบังอาจขออะไรได้พระพุทธเจ้าข้า"
"ว่ะไอ้นี่ มึงมิอายหรือที่ลูกมึงจะมีเมียเป็นชาย"
"หาอายไม่พุทธเจ้าข้า กระหม่อมจะอายมากกว่าหากลูกกระหม่อมมิร่วมออกรบร่วมทัพกับพระอุปราชย์
แต่นี่หาญกล้าที่จะพาพระโอรสองค์เล็กออกเล่นศึกและปกป้องพระชนต์ชีพมาได้ ต่อให้ลูกกระหม่อม
ได้เมียเป็นชายกระหม่อมก็ยินดี"
"สมเด็จพ่อ การที่ท่านเสนาบดีพลเรือนพูดนั้นลูกรับรองได้ ถึงน้องจะมิใช่ชายแท้แต่ก็กล้าหาญมิแพ้
ชายใดในสุวรรณภูมิ กล้าจับดาบจับปืน และความกล้าหาญนี้ก็ได้องค์รักษ์วิษณุวรเชษผู้นี้แลที่สอนวิชชา
สมเด็จพ่อตรองดูเถิดพระเจ้าข้า"
"หม่อมฉันกับพระพี่นางรัชนีดาราก็เห็นว่าทูลกระหม่อมพ่อควรเปิดพระทัยรับนะเพค่ะ"
"ใช่เพค่ะ หม่อมฉันยินยอมที่จะออกเรือนกับเจ้าชายเมืองจีน หากทูลกระหม่อมพ่อทรงอนุญาตให้น้อง
กับองครักษ์ได้ลงเอยกัน"
"พระพี่นาง ทรงตรัสอันใดมา พวกข้าต่อสู่ขับไล่พวกมันไป"
"รามินน้องรัก เชื่อพี่เถิดถึงวันนี้เราจักไล่มันไปได้แต่ก็ใช่ว่ามันจะมิมารุกรานเราอีก นอกจากแผ่นดิน
ก็มีน้องๆของพี่ทั้ง 3 นี่เเหละที่พี่รักเหนือสิ่งใด"
"ดี ถึงจะต่างแม่แต่เจ้าก็รักกันดี ได้โทษตายข้ายกเว้น ประกาศออกไปนับจากวันนี้ข้ามิมีบุตรชื่อรามิน
ข้าขอถอดฐานันดรรามินเป็นสามัญชนไม่มีทาส บริวาร และทรัพย์สมบัติอื่นใดติดตัว และให้เนรเทศออก
จากพระราชทันทีที่พระอาทิตย์ขึ้นวันพรุ่ง"
พระอัครมเหสีถึงกับเป็นลม พระสนมเอกที่นั่งอยู่ใกล้จึงเข้ามาพระครอง แล้วจึงตรัสว่า.....
"พระอัครมเหสีเพค่ะ เจ้าพี่มิทรงห่วงใยพระอัครมเหสีเลยหรือเพค่ะ"
"เสนาสุนทร ในเมื่อไอ้รามินมิมีอะไรแล้วมึงกับลูกยังอยากได้มันอยู่ไหม"
"ข้าพุทเจ้ายินดีที่จะดูแลพระ พ่อรามินเยี่ยงบุตรของข้า พระพุทธเจ้าข้า"
"ข้าพระพุทธเจ้าก็พร้อมรับพ่อรามินเข้าเรือนในฐานะพี่สะใภ้ของข้า พระพุทธเจ้าข้า"
"เเล้วมึงหละไอ้ออกขุนวิษณุวรเชษ"
"กระหม่อมรักและจริงใจต่อรามินอย่างมาก หากแม้รามินจะเหลือแต่ตัวกระหม่อมก็หารังเกียดไม่ ไปอยู่
เรือนพ่อของข้าเถิดหนารามิน"
"ไม่ ถ้าพี่ท่านต้องตายข้าก็มิขอมีชีวิตอยู่"
"สมเด็จพ่อ"
"ไม่ต้องพูดพระอุปราชย์ รามิน วิษณุ รับราชโองการ นับจากนี้ไปข้าขอถอดยศเจ้าทั้ง 2 เป็นสามัญชน
มิมียศอันใด อนุญาตให้เจ้าออกเรือนกันได้ แต่หากวันใดที่เจ้าทั้ง 2 เลิกลา ข้าจะประหารเจ้าทั้ง 2 ด้วยมือ
ของข้าเองจำไว้ วันพรุ่ง เข้ารับน้ำสังข์พระราชทานในฐานะราษำรผู้ทำคุณแล้วให้รามินออกเรือนไปกับวิษณุ"
"เป็นพระมหากรุณาธิคุณพระพุทธเจ้าข้า"
"พระอุปราชย์"
"พระพุทธเจ้าข้า"
"ออกขุนวิษณุอยู่สังกัดพระองค์ พระทรงถอดเครื่องยศออกขุนเถิด"
"แล้วน้องเล่าพระพุทธเจ้าข้า"
"พ่อจักปลดเอง"
สมเด็จพระราชาธิราชมหาราชราชันย์ ทรงปลดเครื่องยศของลูกชายออกทั้งน้ำตาก่อนจะเดินเข้าในที่
ประทับพระองค์เสียพระทัยยิ่งที่ทำแต่ถ้าไม่ทำคนก็จะติชินนิทาบ้านเมืองก็จักวุ่นวายได้

"โอ้โห คุณลุงครับสมเด็จพระราชาพระองค์พระทัยแข็งมากเลยนะขอรับ"
ไอยราอุทานขึ้นหลังจากที่ท่านเสนาเล่าเหตุการณ์ในวังวันนี้ให้ฟัง มันตรงกับนิยายที่อันเรศในร่างไอยรา
ได้อ่าน...
"ใช่หลาน พระอัครมเหสีทรงพระวาโยอยู่หลายคราแต่ก็มิยอมเปลี่ยนคำสั่ง เออแม่ศกุลตลา"
"เจ้าค่ะคุณพี่ เจ้ารับได้ใช่ไหมที่พ่อรามินจะมาอยู่เรือนด้วย"
"ออกจะดีใจเจ้าค่ะที่เจ้าฟ้าจะมาอยู่ร่วมเรือน อีกอย่าพ่อณุรอดตายครั้งนี้ได้ก็เพราะความรักข้าจะมิรัก
สะใภ้คนดีได้เยี่ยงไร"
"แล้วว่าที่สะใภ้อีกคนเล่า"
"พ่อไอยรา ถ้าดีขึ้นได้ข้าก็มิขัด มัวแต่มองอันใดไปขัดเนื้อตัวพรุ่งนี้ต้องเข้าพระราชวังไอ้ทดไอ้ก้าน"
"ขอรับ"
"พานายเอ็งไปดูแล"
"ขอรับ"
"หลานขอตัวนะครับคุณลุง คุณป้า"
ไอยรายกมือไหว้คุณลุงคุณป้าก่อนที่จะถอยตัวออกมา กิริยามารยาทดูดีมากขึ้นแต่ก็ยังไว้ในเรื่องความ
ร้ายกาจมิได้

เช้าวันรุ่งขึ้นรามินและวิษณุก็เข้ารับพระราชทานน้ำสังข์จากสมเด็จพระราชาธิราชมหาราชราชัน และ
สมเด็จพระราชินีปิยนาถ พระนางเจ้าเกษแก้ว พระอัครมเหสี ที่พระที่นั่งสุวรรณภูมิ
"เป็นอันใดรุกรี้รุกรน"
"ก็อยากเห็นนี่ครับคุณพี่"
"รอหลังน้ำเสร็จก่อน"
เมื่อเสร็จพีธีทุกคนต่างเงยหน้าขึ้น
"ขอให้เจ้าทั้งสองครองรักอย่างมันคงดังคำสัตย์ ถึงแม้จะมิมีฐานันดรเเต่เจ้าก็ยังเป็นลูกของพ่อเสมอ
ข้าฝากด้วยนะท่านมหาเสนา"
"พระพุทธเจ้าข้า"
"แม่ขอให้ลูกทั้งสองเจริญๆ มีแต่ความสุขนะลูก แม่ฝากรามินด้วยนะพ่อวิษณุ รักษาแก้วตาดวงใจ
ดวงนี้ของแม่ให้ดี หมดรักให้เอามาคืนอย่าคิดทำร้าย"
"ใช่หากน้องข้าโลหิตตกแม้แต่ปลายเล็บข้ามิเอาเจ้าไว้แน่"
"พระพุทธเจ้าข้า"
"น้าขอถวายของขวัญนี้แด่พระองค์นะเพค่ะรักษาองค์ด้วย อยู่เรือนคุณหญิงศกุลตลาพระองค์คงได้
ฝีมือเรื่องอาหารนะเพค่ะ"
"พระสนมเอก หาควรใช้ราชาศัพท์กับข้าไม่พ่ะย่ะค่ะ ข้ามิมีฐานันดรเเล้ว ต่อไปกระหม่อมต้องเป็น
ฝ่ายกราบพระสนมเอก"
"โธ่ทูลหัวของน้า สำหรับน้าพระองค์คือองค์ชายน้อยของน้าเสมอนะเพค่ะ"
"ขอให้น้องพี่โชคดี พี่สาวคนนี้จะไม่ลืมน้องชาย หากถึงวันที่พี่ต้องเดินทางเจ้าต้องมานะรามิน"
"พระองค์หญิง"
"เรียกพี่ดังเดิมเถิด พี่ก็มีต่างอะไรจากพระน้านางที่รักและคุ้นเคยกับเจ้า"
"พ่ะย่ะค่ะ พระพี่นางรัชนี"
"ขอให้ทูลกระหม่อมพี่มีแต่ความสุขทุกคืนวันนะเพค่ะ ท่านพี่วิษณุดูแลทูลกระหม่อมพี่ของข้าให้ดีนะ"
"พระเจ้าข้าพระราชธิดา"
"ข้ารู้นะว่าทูลกระหม่อมพี่จะตรัสอันใด พระโลหิตในสมเด็จพระอัครมเหสีที่มีในกายทูลกระหม่อมพี่
หาเป็นสามัญชนด้วยไม่อย่างไรข้าก็ต้องเคารพพระองค์เฉกเช่นเดิม"

เมื่อเสร็จพิธีรามินก็ออกจากพระราชวังสู่เรือนของท่านมหาเสนาบดี
"ขอให้ทุกคนวางตัวตามสบายเถิด ตอนนี้ข้าก็เหมือนพวกเจ้าทุกคนไม่มีฐานะอะไร"
"แต่อย่างไรพระองค์ก็คือลูกของกษัตริย์นะเพค่ะ"
"นางแป้น"
"เจ้าขาคุณหญิง มาเสนอหน้าที่นี่ สำรับเตรียมพร้อมหรือยัง"
"พร้อมเเล้วเจ้าค่ะคุณหญิง"
"ดีข้าจักลงไปตรวจ รามินก็ตามสบายเถิดหนา ถ้าไอยราก่อกวนก็บอกแม่ เดี๋ยวแม่จัดการให้"
"คุณป้าครับ ข้ายังมิได้ก่อเรื่องเลย ดูสิข้าออกจะสงบเสงี่ยมเจียมบอดี้"
"เจียมบ่ออะไร ภาษาประหลาดแท้เชียว ไปนางแป้น นางพิม"

เมื่อคุณหญิงลงเรือนไปที่เรือนครัว รามินก็เริ่มสนทนากับไอยรา...
"ขึ้นมานั่งที่ตั้งเถิด ไม่มีเจ้าไม่มีนาย"
"มิได้ขอรับ รู้อยู่แก่ใจ"
"ได้นั้นข้าจักนั่งเป็นเพื่อนเจ้าที่พื้น"
"อย่าครับ ข้ายอมนั่งเสมอก็ได้ ขออภัยนะขอรับ"
"เจ้าชื่ออันใด"
"ข้าชื่อไอยรา"
"ไอยรา คู่หมายของออกหมื่นเพชรรัตน์ใช่ไหม"
"เออ.... ข้าเองก็มิเเน่ใจ"
"เอาเถอะเดี๋ยวก็เเจ้งใจ ท่านพี่วิษณุมักบอกว่าท่านช่างร้ายกาจนัก แต่พอได้เจอท่านกับมิใช่แบบนั้น
ดูท่าจักเป็นคนคิดบวก สนุกร่าเริง"
"เเน่นอนครับ เพราะความเศร้านำพาโรคภัยมาเยอะข้าจึงไม่ค่อยคิดไรให้มากความ"
"คำพูดเจ้านี่ก็แปลกนักแต่ข้าก็พอเข้าใจเจ้า ในเรือนเจ้ากับข้าก็มีฐานะสะใภ้เช่นกันหากข้าทำอะไร
ที่ไม่เข้าท่าเข้าทีเจ้าแจ้งข้าได้นะ"
"ท่านอะสมบูรณ์เพรียบพร้อมทุกอย่าง ข้ามากกว่าที่จัดโดนดุ"
"นั้นข้ามีวิธี"
"อันใด"
"ไปช่วยคุณแม่จัดสำรับ เจ้าทำได้ข้าเชื่อ"
"ห๊าาา งานครัวขาหาไม่ถนัด"
"หาถนัดไม่"
"นั่นแหละ ให้ข้าไปฝึกดาบยิงปืนยังง่ายกว่า..."
"555 เจ้านี่ มามากับข้า บ่าวของเจ้าด้วยมา"
ดูท่าไอยรากับรามินจะเข้าขาพูดคุยกันได้ด้วยดี ดูท่างานนี้ไอยราจะพอปรับตัวให้คุณหญิงป้าได้OK
บ้างแหละเนาะ....

danzalion

ขอบคุณครับ

Anavin

ธนภัทร

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

arasi22

ขอบคุณครับ