ซ่อนไว้ในคำว่าเพื่อน ตอนที่ 3 เพื่อน"รัก"

Maximam

ที่โรงเรียน

ช่วงเวลาพักเที่ยง สายฝน ต้นกล้า เเละเพื่อน ๆ ก็ลงมาทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร
"ขอโทษครับ"
เสียงนุ่มละมุนและดูสุภาพ เอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินชนเข้ากับสายฝน

"ไม่เป็นไรครับ"
สายฝนหันไปตอบกลับด้วยมิตร แต่แล้วหนุ่มหล่อหน้าตี๋คนนั้นก็......
"เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เหรอครับ ไม่คุ้นหน้าเลย"
"ครับ"
"เราชื่อ อารักษ์นะ เรียกเราว่ารักก็ได้ เราอยู่ ม.6/1 ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรือครับ"
"เราชื่อสายฝน อยู่ 6/3"
ทั้งคู่ยืนคุยกันได้สักครู่ ต้นกล้าที่ซื้อน้ำเสร็จก็เดินเข้ามาที่เขาทั้งคู่พอดี

"เฮ้ย มีไรหว่ะไอ้รัก"
"เปล่าเว้ยกูเดินชนสายฝน เลยขอโทษเเละพูดคุยด้วย"
"คุยจบแล้วใช่ป่ะ ป่ะสายฝน"
"เดี๋ยวดิยังไม่ได้สั่งข้าวเลย"
"เออ ใช่ไอ้กล้า พวกกูยังไม่ได้สั่งอะไรกินเลย"
เจ๊ออยพูดขึ้น ด้วยความที่ว่ายังไม่ได้ซื้อข้าว ต้นกล้าที่ดูเหมือนจะหึง ๆ สายฝนกับรัก
จึงพูดขึ้นว่า.....
"อีเจ๊ แองจี้ กูกับไอ้สมชายไปซื้อน้ำตั้งนาน ทำไรกันอยู่ว่ะ ปล่อยให้ฝนยืนคุยกับไอ้รักตั้งนาน"
"อ้าวคุณขา คุณต้นกล้า อาการแบบนี้หึงหรือค่ะ แองจี้ว่าคุณเพื่อนควรใจเย็นนะคะ"
"เออใช่ รักเองก็เพื่อนที่เรารู้จักนะเว้ยใช่คนแปลกหน้าที่ไหม จริงไหมค่ะอารักษ์"
"นี่อีแนนซี่ ถอยมานี่เลย"

ในระหว่างนั้นก็มีสาวแซ่บสุดจี๊ดไม่แพ้เจ๊ออยได้เดินเข้ามาที่ร้านข้าวเพื่อที่จะหาเรื่องสายฝน
นางผู้นี้ก็คือ แพมมี่ เด็กเก่าที่ต้นกล้าเคยคบด้วย ซึ่งมาพร้อมกับโจ้ และยูโร ทั้งหมดนี้
คือคนเก่าที่ต้นกล้าเคยคบและฟัดมาเเล้วทั้งนั้น.....
"อุ๊ตายยยย อีโจ้ สวยเนอะมีแต่คนแย่ง"
"นั่นดิแพมมี่ รักหนุ่มไทยเชื้อสายจีน ต้นกล้าหนุ่มไทยแท้ๆ เอ๊แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะแพมมี่"
"กูตอบได้"
"อะไรว่ะยูโร"
"ก็พวกประเภทเจ๊กลากไป ไทยลากมาไง"
"อ้าวอีพวกนี้"
"ทำไม มีไรนางออย"
"พวกนี้ใครหรือครับ ไม่ใช้พวกห้องเรานี่"
สายฝนเอ่ยถาม แนนซี่จึงบอกว่า....
"พวกอีผีตานีกับผีขนุน 6/8 หนะ เด็กเก่าของคนแถวนี้มัน"
"ไอ้สมชาย"
"อ่อฝนพอเข้าใจ ขอโทษนะครับผมมาซื้ออาหารคนไม่ได้มาซื้ออาหารหมา หลบครับ"

สายฝนตอบกลับแบบชวนให้อึ้ง แต่แพมมี่ก็ยังไม่จบ
"นี่แก อย่ามาปากดีให้มากนัก ต้นกล้าคือแฟนของพวกเรา"
"ใช่ พวกเรามาก่อน"
"จริงถ้าอยากจะลองวิชาก็ให้รักช่วยสิ เอ่อแต่รักเขาอ่อนประสบการณ์นะ5555"
"อีสามตัวนี่ อยากมีเรื่องนักใช่ไหม"
"แกไม่เกี่ยวอีแองจี้ นางออย อีสมชาย"
"อีดอกนี่ เรียกชื่อจริงกู"
"แต่สายฝนเพื่อนพวกกู ถ้ามึงมีเรื่องกับสายฝน พวกกูพร้อมบวก"
"เออ กูด้วย ไม่เเน่จริงไม่ได้ฉายาเจ๊ออยมือตบ แชมป์วอลเล่ย์ 3 สมัยโว๊ย"
"แล้วไงไอ้ตนเรื่องไม่คิดจะปกป้องคนที่มึงชอบเลยเหรอ"

ทันทีที่แนนซี่พูดจบ สายฝนก็หันไปที่ต้นกล้าทันที ....นี่เราไม่ได้คิดกับต้นกล้าอยู่ฝ่ายเดียว
ใช่ไหม แต่ต้นกล้าเจ้าชู้ขนาดนี้ ไม่ ยังตัดสินใจไม่ได้ต้องดูไปก่อน... สายฝนคิดทบทวนอยู่
นั้นแพมมี่ก็พูดขึ้นว่า_____
"อะไรนะ ต้นกล้า ต้นกล้าชอบมันเหรอ"
"ใช่ เราชอบสายฝน"
"เฮ้ย เราก็ชอบสายฝน"
สองหนุ่มฮอตอย่างรักและต้นกล้าได้เอ่ยปากชอบสายฝนพร้อมกันแบบนี้ โจ้เลยพูดขึ้นว่า....
"โอ๊ยแรด สวยเนอะมีแต่คนอยากลาก"
"โทษนะ พอดีว่าเป็นคนแบบนี้เลยมีคนอยากจะลาก ต่างจากพวกเธอนะที่มีเเต่ไทยมาลาก
ไม่มีเจ๊ก... ป้าครับเอาผัดหมี่ซั่วราดเขียวหวานไก่ครับ"
"นี่ลูก 45 จ้ะ"
"อุ๊ต๊ะของเขาแน่เว้ยคุณเพื่อนฝน เด็กสร้างคุณเพื่อนออย"
"นี่แนนซี่ เจ๊ออย"
"อะไรแองจี้"
"หล่อนต้องระวังนะ ยังไม่เคยผ่านผู้เดี๋ยวโดนลากทั้งไทยทั้งจีน"
"นั่นสิ ยิงฟิตๆอยู่ด้วย"
"ใช่เหรออีแนนซี่"
"อ้าวอีเจ๊ อีนี่"

ในขณะที่กำลังกินข้าวอยู่นั้น พวกแพมมี่ก็ยังไม่ยอมจบทันใดนั้นก็....
"ฮอตมากใช่ไหมอีเด็กใหม่ อย่ายุ่งกับต้นกล้า"
"ระวัง"

แพมมี่เอาน้ำก๋วยเตี๋ยวสาดใส่สายฝน รักและต้นกล้าจึงเข้ามาช่วยแต่ทว่ารักเร็วกว่า
จึงเอาตัวเข้าบังทำให้รับน้ำก๋วยเตี๋ยวอุ่นๆไปเต็ม ๆ
"รัก เป็นไรมากไหม ไปล้างตัวก่อนดีกว่า..."
"สายฝนต้นกล้า"
"ต้นกล้า นายอยู่ให้ห่างเราดีกว่า ถ้านายยังเคลียร์พวกนั้นไม่ได้ อย่าข้ามคำว่าเพื่อน
มาเลยนะปะรัก"
ต้นกล้าเหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางใจเมื่อคนที่ชอบพาชายอื่นไปต่อหน้าต่อตา
"อีแพมเพ็ด เล่นแบบนี้มากไปไหม"
"นั่นดิ สมองมึงนี่แบบ"
"ก็เพื่อนพวกมึงมันคันนี่ โดนแบบนี้ก็ดีเเล้วไง"
"แพมมี่ หยุดทำเรื่องแบบนี้นะ เพราะคนที่คันควรโดนราดมันน่าจะเป็นแพมมี่ไม่ใช่ฝน"
"กล้า ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ เราแฟนกล้านะ"
"เอ่อ เราด้วย"
"เราก็ด้วย ได้ใหม่จะทิ้งเก่าแบบนี้ไม่แฟร์เลยนะกล้า"
ต้นกล้าหยิบแก้วน้ำกะสาดใสโจ้ แต่ออยดึงมือห้ามเอาไว้ก่อน
"ไอ้กล้าหยุดก่อนตอนนี้คะแนนมึงเสียรักไม่มาก ถ้ามึงทำแบบนี้สายฝนปิดทางมึงแน่"
"เจ๊ แต่กูชอบสายฝนจริงๆนะเว้ย กู มึงดูดิ"
"คุณค่ะ คุณต้นกล้า คุณต้องรับเรื่องนี้ให้ได้เพราะมันเป็นผลการการคืนเดียวจบ แต่คน
ที่เล่นกับคุณขาไม่จบ ผลลัพธ์มันก็เลยออกมาแบบนี้ไงค่ะ"
"ใช่ จริงอย่างที่เจ๊กับอีเเองจี้มันว่านะเว้ย ถ้ามึงชอบสายฝนจริง ๆ มึงก็ต้องปรับปรุงสันดาน
เสือไบของมึงให้สายฝนเขาเชื่อใจว่าเขาคือคนสุดท้ายของมึง ไม่งั้นรักเอาไปแดกนะเว้ย"

วันนี้ทั้งวันสายฝนดูนิ่งไปจากต้นกล้า ถึงแม้ต้นกล้าจะพยายามคุยด้วยแต่สายฝนก็หันไปคุย
กับแองจี้ หรือเจ๊ออย หรือแนนซี่แทน แต่เพื่อนรักก็มักหักเหลี่ยมหาเรื่องขยี้ไอ้เสือจนหัวร้อน
"เอ๊ะ....คุณเพื่อนฝน วันนี้ไม่ได้ใส่เสื้อซับในเหรอค่ะ"
"แต่เมื่อเช้าเห็นอยู่นะน่าจะเสื้อยืดขาวป่ะ"
"เออครับ ฝนถอนเอาเสื้อซับไปให้รักใส่เรียนก่อนอ่ะครับ เสื้อนักเรียนเขาเลอะเต็มหลังเลย"
"ต๊ายยยยย อิจฉาคุณรักเลยอ่ะได้ใส่เสื้อสายฝน แล้วนี่ถุงอะไรอ่ะ"
"เออเสื้อรักอะครับ สายฝนจะเอาไปซักให้"
"ว๊ายยยย ซักเสื้อให้ด้วย ไงไอ้กล้า ซักเองสิมึง"
"นี่ไอ้สมชาย อีเจ๊ แองจี้ รู้อยู่ว่าเจ็บไม่ต้องขยี้ สายฝนคุณ....."
"เราไม่ได้โกรธนาย เราขอโฟกัสเรื่องเรียนก่อนนะ เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน นายเองก็จะได้เต็มที่"
"คุณก็รู้เเล้วนี้ว่าผมชอบคุณ"
"เราก็ชอบนาย ชอบตั้งแต่วันเเรกที่เจอหน้าบ้าน แต่เหตุการณ์วันนี้มันทำให้เราต้องหยุดนาย
ไว้ที่คำว่าเพื่อน เพราะถ้าเราให้นายเป็นแฟนแล้วนายยังมีคนอื่นอีกเรารับไม่ได้จริงๆ นายอยาก
เล่นกับใคร อยากสนุกกับใครนายก็ทำ เอาไว้นายพร้อม เราจะรอวันนั้น...นะเพื่อน"
"ครับ ผมทำให้คุณชอบผมได้ ผมก็จะทำให้คุณรักผมให้ได้"

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน วันนี้รักอาษาขับรถมาส่งสายฝนที่บ้าน
"กลับเกือบมืดเลยนะลูกชาย มีอะไรหรือเปล่าทำไมไม่กลับพร้อมต้นกล้า"
"คุณพ่อครับ ฝนไม่อยากมีปัญหากับคนที่คบกับต้นกล้าอะครับเลยให้ทุกอย่างอยู่ที่คำว่าเพื่อน"
"ระวังเผลอใจรักใครเข้านะ แล้วนี่เสื้อใครอ่ะ ชื่ออารักษ์ ภัคดีเจริญกุล"
"เพื่อนครับคุณพ่อเขาเอาตัวมาบังฝนจากน้ำก๋วยเตี๋ยว"
สายฝนพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับพ่อสายลมจนพ่อเข้าใจ
"นั้นก็ตามใจลูก ถ้าลูกให้รักเเค่เพื่อนลูกก็ต้องบอกรักให้เข้าใจ อย่าเอารักมาเป็นเครื่องมือ"
"ครับคุณพ่อ สายฝนก็คุยกับเขาเเล้ว เขาก็เข้าใจครับ"
"เออ พ่อใช้อะไรหน่อยสิ เอาแกงเขียวหวานไก่ไปให้ลุงต้นสักที พ่อมีงานแก้ต้องรีบทำส่ง"
"ครับ"

ทันทีที่กดกริ่ง ต้นกล้าก็ออกมาที่หน้าบ้าน
"คุณ กลับมาตอนไหน"
"สาบานว่านายไม่เห็น คุณพ่อให้เอาแกงเขียวหวานไก่มาให้คุณลุง"
"เข้าบ้านก่อนเปล่า"
"ไม่ได้มีงานต่อ"
"งานไรคุณ ซักเสื้อไอ้รักเหรอ"
"อือ"
"สายฝน เราเป็นแฟนกันเลยได้ไหม ผมสัญญาว่าจะ"
"อย่าสัญญา นายยังมีเวลาอีกมาก ทำให้เราเห็นสิว่านายจริงจังกับเรา"
"เเล้วถ้าผมแพ้ไอ้รักหละ"
"นั่นก็เท่ากับว่านายทำเราเสียใจอย่างหนัก"
"เฮ้อ......."
"เข้าบ้านได้เเล้ว เอออย่าลืมทำการบ้านด้วย เราส่งเข้าเมล์ให้เเล้วนายก็ลอกดีๆละกัน"
"ขอบคุณนะคุณ"
สายฝนส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าบ้าน ดูเหมือนว่าต้นกล้าจะมีมรสุมรักเข้าให้เเล้วนะเนี่ย....

obchoeitoh

ขอขอบคุณครับ

view99

ดีๆๆๆๆ

sirisa

ขอบคุณครับ

mixxxxxxx

ขอบคุณครับ

Maximam

terabesia ตอบกลับเมื่อ 2023-10-29 04:52
อยากอ่านเรื่องนี้ต่ออะครับ

ขอปูโครงเรี่องใหม่ก่อนนะครับ
เนื้องเรื่องคิดสด เดี๋ยวจะพยายาม
เขียนต่อให้จบนะครับ ขอบคุณครับ

terabesia

อยากอ่านเรื่องนี้ต่ออะครับ

KritD

ขอบคุณครับ

seanpk

ขอบคุณครับ

venus32426169

ขอบคุณ

Chaicho

ต่ออีกนะครับสนุกดี

dekllsj

ขอบคุณครับ

Kingki

ขอบคุณครับ

kai009

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณมากๆครับ

ohm178

ขอบคุณครับผม

tidchoo2

ขอบคุณมากนะครับ

xoman

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ