รักของฉันบนชั้นบรรยากาศ ตอนที่ 1 เด็กฝึกงาน

Maximam

มิลค์ นักนักษาหนุ่มหล่อวัยใสมาดกวนที่ดูขาวชืดเหมือนนมจืดแต่ที่จริงเราเขาก็มีความกวนอยู่ในตัว
แบบชนิดที่ว่าถ้าหงุดอยู่ มิค์ก็สามารถก่อกวนให้คนๆนั้นยิ้มได้ ตอนนี้มิลค์เรียนอยู่ชั้นปีที่ 4 เทอม
สุดท้ายที่เขาต้องออกไปฝึกประสบการวิชาชีพ มิลค์เรียนสาขาธุรกิจการบินแถมยังมีเรียนเสริมเกี่ยว
กับการขับเคลื่อนอากาศยาน ดังนั้นหนุ่มหล่อคนนี้จึงสามารถฝึกงานได้ทั้งสจ๊วตและนักบิน
....เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า.....
"โหลครับพี่ดิลโด้"
"กูชื่อโดโด้ เดี๋ยวไม่ช่วยเลยมึงนี่กวนตีนตลอด"
"หยอก ๆ หนาพี่ เออพี่มีอะไรเปล่า ร้อยวัยพันปีไม่โทรปกติจะไลน์"
"กูจะบอกว่าสายการบินเขารับมึงเข้าฝึกงานแล้วนะ"
"เฮ้ยพี่ จริงดิ สายการบินบริษัทพี่เขารับผมเข้าฝึกงานจริงเหรอ"
"ตอแหลมั้งกูเนี่ย ก็จริงอะดิ พร้อมมารายงานตัววันไหนให้แจ้งมาด้วย แล้วก็อย่าลืมหนังสือส่งตัวฝึกงาน
ของมหาลัยด้วย"
"ขอบคุณนะครับพี่ ไว้เจอกัน ตื่นเต้นหว่ะพี่"
"เออ เดี๋ยวมึงได้ตื่นเต้นกว่านี้ไอ้จืดน้องรัก"

โดโด้รุ่นพี่ที่เคยเรียนมหาลัยเดียวกันกับมิลค์ ตอนนี้เขาทำงานที่บริษัทสายการบินรายใหญ่แห่งหนึ่ง
และเป็นรุ่นพี่คนเดียวที่มิลค์สนิทเเละไว้ใจ เพราะโด้เป็นรุ่นพี่คนเดียวที่ไม่เเกล้งและดูแลมิลค์เป็นอย่างดี
ตอนรับน้อง มิลค์จึงสนิทและรักพี่ชายคนนี้มาก

เมื่อวันเวลามาถึงหนุ่มหล่อก็มารายงานตัวกับที่ฝึกงาน โดโด้จึงแนะนำให้เพื่อๆพี่ๆในแผนกได้รู้จักกับมิลค์
"ทุกคน ไอ้จืดตัวแสบน้องผมมารายงานตัวครับ ไอ้จืด นี่พี่อุ้ม เลขาบอส เจ๊ใหญ่เเละเจ้าแม่ของแผนก"
"นี่คุณน้องแนะนำซะ"
"นี่ยี่หวา ทำตารางเที่ยวบินของแอร์สจ๊วต นั่นบีเอ็มการเงินของแผนกเรา ส่วนข้าโดโด้ ดูแลและสรุป
รายงานการทำงานของพนักงานและเรื่องเงินเดือน"
"สวัสดีครับพี่ๆ ทุกคน ผมชื่อพิชญ เรียนสาขาธุรกิจการบินและก็เรียนเสริมด้านการขับเคลื่อนอากาศยาน
พี่ๆเรียกผมว่ามิลค์ก็ได้นะครับ"
"หือ มิลค์ที่แปลว่านมหรือเปล่าน้อง"
"ใช่ครับพี่บีเอ็ม"
"หือนมขาวน่ากิน"
"นี่เบาได้เบาค่ะคุณนายยี่หวา อะน้องมิลค์อย่าฟังเสียงนกเสียงกา ฟังพี่แผนกนี้คือคือแผนกบริหารทรัพยากร
บุคคลและลูกเรือ ผ.อ.หรือบอสคือคุณอาทิตย์ รัตนศิริกุล ผู้อำนวยการแผนกเรา น้องต้องมาฝึกงาน
อยู่ที่แผนกนี้ตลอดระยะเวลา 4 เดือนนับจากวันนี้"
ได้ยินดังนั้น มิลค์ก็แย้งขึ้นมาทันทีว่า....
"พี่ครับ ไอ้พี่ดิลโด้ มันบอกว่าผมได้ลงประชาสัมพันธ์แล้วทำไมให้ผมลงHR"
และแล้วพระเอกของเรื่องก็เดินเข้ามาพอดีคุณอาทิตย์จึงพูดขึ้นว่า.....
"9โมงแล้วยังไม่ทำงานกันอีกเหรอครับ"
"Bossssssssssss สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ"
"แล้วนี่เด็กฝึกงานเหรอ ดีเดี๋ยวลงไปที่คาเฟ่ชั้นสอง ซื้อชาเขียวปั่นหวานน้อยน้ำตาล45% อ่อแล้วน้ำแข็ง
ปั่นแบบละเอียด ผมรอที่ห้องประชุม ส่วนพวกคุณผมให้เวลา 10 นาทีเอกสารทุกอย่างต้องพร้อมประชุม"
และแล้วนมจืดจอมกวนก็สวนบอสกลับแบบนิ่มๆว่า...
"เออ บอสครับอันนี้อยู่ในหลักสูตรการฝึกงานหรือครับ"
"นี่คุณอุ้มยังไม่ได้บอกเหรอครับว่า ตำแหน่งที่คุณเขามาฝึกงานคือตำแหน่งอะไร"
"กำลังจะบอกค่ะแต่บอสมาก่อน"
"อือได้ นั้นผมบอกเลยเเล้วกันคุณอยู่ในตำแหน่งผู้รักษาความปลอดภัยและสนับสนุนการปฏิบัติงาาน
ของพลขับอากาศยาน"
"ผมไม่ใช่ รปภ.ของคุณนะ อีกอย่างผมเรียนมาเพื่อนเป็นสจ๊วตหรือนักบิน"
"น้องค่ะ ตำแหน่งนี้ใหญ่ใหญ่กว่าพี่อุ้มนะคะ การทำงานของหนูคือตัวติดกับ ผ.อ.หรือบอสเลยก็ว่าได้"
"รีบไปซื้อสิครับ เดี่ญวต้องมาจดรายงานาการประชุมและเตรียมออกไปตรวจงานกับผมช่วงบ่าย"
ไอ้ต้าวนมจืดถึงกับงง นี่อะไรว่ะเนี่ย สำคัญกว่าเลขาอย่างพี่อุ้มอีก อิ๊บอ๋ายละกูจะฝึกงานผ่านไหมเนี่ย....

Bossหรือผ.อ.อาทิตย์ เป็นผู้อำนวยการแผนกบริหารทรัพยากรบุคคลและลูกเรือ และยังเป็นกัปตันขับ
เครื่องบินให้กับบุคคลสำคัญอีกด้วย บอสอาทิตย์เป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวรัตนศิริกุล บุคคลิก
ภายนอกจะดูดุ ขึม นิ่ง จนพนักงานไม่กล้าเข้าใกล้มากนัก และยิ่งช่วงนี้บอสพึ่งอกหักจากแฟนหนุ่ม
ที่ต้องเลิกกันเพราะความที่เข้ากันไม่ได้ในเรื่องความคิด บอสจึงดูนิ่งและน่ากลัวกว่าเก่า บอสรู้สึกถูก
ชะตากับเด็กชายมิลค์ตั้งแต่แรกเห็นรูปในใบสมัครงานเขาฝึกงานและวันนี้ได้มาเจอตัวจริงแผลใจของบอส
ก็ดีขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องวางฟอร์มนิดนึง

เมื่อประชุมเสร็จก็ได้เวลาพักเที่ยงพอดี
"พวกคุณเที่ยงนี้ ไปทานข้าวกันที่ไหน"
"คงจะที่โรงอาหารบริษัทนี่แหละค่ะ แล้วบอสหละค่ะ"
"เดี๋ยวผมจะไปสนามบิน บ่ายนี้ผมต้องบินไปรับคุณพ่อและคุณแม่ที่สิงคโปร์"
"แล้วมิลค์หละครับบอส น้องต้องไปด้วยไหม"
"เขาไม่มีสิทธิปฏิเสธ เดี๋ยวพวกคุณไปพักเที่ยงกันได้ตามสบาย ส่วนคุณเดี๋ยวไปทานข้าวกับผมที่สนามบิน
แล้วไปสิงคโปร์พร้อมกัน"
"หึ บอส ผมไม่ไป ผมมาฝึกงานนะ"
"แล้วนี่คิดว่าผมพาคุณไปเที่ยวหรือไง งานบนเครื่องคุณได้เรียนรู้ตามที่คุณต้องการแน่"
"แต่....."
"ไม่มีเเต่ คุณคือเลขาส่วนตัวของผม ถ้ามีผมคือมีคุณ ความปลอดภัยผมอยู่ในมือคุณ ไปได้เเล้วเสียเวลา"

บอสดึงแขนมิลค์ไปโดยที่มิลค์หยิบไปได้เเค่กระเป๋าเป้ของเขาเท่านั้น
"พวกแก ...."
"ว่าไงเจ๊"
"เจ๊ว่า บอสแปลกๆไปนะวันนี้ ปกติไม่ค่อยพูด แต่วันนี้พูดเยอะกว่าเก่า"
"นั่นดิเจ๊ตอนประชุมปกติก็ไม่ให้ใช้เครื่องบันทึกเสียง แต่นี่กลับให้น้องมิลค์บันทึกเสียงได้"
"ยี่หวาว่านะบอสต้อง หึยยยย"
"เฮ้อออ."
"ถอนหายใจทำไมว่าไอ้โด้"
"กลัว กลัวว่าไอ้นมจืดมันจะโดนบอสดุจนร้องไห้ดิ เห็นมันกวนๆแบบนั้น เอาจริงๆแม่งโคตรอ่อนแอ"
"แต่เจ๊ว่า บอสคงไม่กล้าดุน้องนมจืดของพวกเราหลอก ไปไปกินข้าวกันว๊าย บ่ายโมง 15 เเล้ว เดี๋ยว
บ่าย2 ต้องเข้างาน"

สนามบิน
"อยากกินอะไร"
"หือ ร้านเเพงขนาดนี้ผมไม่มีเงินจ่ายหรอก ผมไปหาร้านถูก ๆ กินก็ได้"
"ไม่ได้ คุณเป็นพนักงานในความดูแลของผม สั่ง จะได้ทาน เดี๋ยวไม่ทันเวลา"
"แต่มันแพง"
"ผมจ่ายเอง ว่าแต่คุณชื่ออะไรนะ นมจืดเหรอ"
"บอส ผมชื่อมิลค์ มิลค์ที่แปลว่านม"
"ก็นมจืดนั่นแหละ มาผมสั่งให้รอคุณสั่งพอดีคุณพ่อผมได้เปลี่ยนไฟล์บิน คุณครับ"
"ครับผม รับเมนูอะไรดีครับ"
"เอาสปาเก็ตตี้ซอสมัสมั่นไก่ 2 แล้วก็ขอซุปมันฝรั่ง 1 ถ้วยใหญ่ แล้วก็ขอชา 2 แก้ว"
"บอส ผม......"
"กินไปอย่าพูดเยอะ ซุปนี่ผมสั่งให้คุณ ทานเยอะๆจะได้สดชื่น"
อาทิตย์แอบมองเด็กหนุ่มทานอาหารอย่างอร่อยก็แน่นอนหละครับเด็กบ้านๆจนๆอย่างมิลค์กินแต่กระเพรา
หรอกผัดพริกแกงจนชิน ไม่เคยได้กินหรอกครับอาหารลูกผสมราคาแพงแบบนี้ เด็กคนนี้ดูๆไปก็น่ารักดีนะ
ซื่อๆ ตรงๆ แถมกวนอีก
"ยิ้มเป็นด้วยเหรอครับบอส"
"ทำไม ผมยิ้มไม่ได้หรือไง"
"ก็ปกติเห็นบอสหน้าดุอย่างบางแก้ว ผมก็จะรู้ได้ไงว่าบอสก็ยิ้มเป็นกับเขาด้วย"
"คุณว่าผมดุอย่างหมาเหรอ"
"บอสพูดเองนะผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะครับ"
"คุณนี่มันโคตรกวนเลยจริงๆ เดี๋ยวตอนไปให้คุณนั่งไปกับผมที่ห้องขับ แล้วขากลับค่อยเรียนรู้งานบริการ
ของสจ๊วตและแอร์จากพวกพี่พนักงาน"
"แต่ผมยังไม่จบหลักสูตรการบินนะบอสจะให้ผมไปอยู่ในห้องบอสผมจะช่วยอะไรบอสได้"
"คุณลืมแล้วเหรอว่าคุณมาฝึกงาน และนี่ก็ต้องเป็นงานที่คุณต้องฝึก ไม่ยากมันเป็นเครื่องบินขนาดกลาง
มีกัปตันและผู้ช่วย 1 คน มีที่ว่างพอให้คุณได้นั่งก่อกวนผมแน่นอน"
"ผมรู้เวลาก่อกวนหรอกหนา ใครจะกล้ากวนเวลาทำงาน ชีวิตคนทั้งเครื่องนะครับ"

ทั้งคู่หลังจากทานข้าวเสร็จบอสก็พาไอ้ต้าวนมจืดมาที่เครื่องบินของบริษัทพาชมและสอนงานทั้งการตรวจสอบ
ระบบต่างๆ ความพร้อมต่างๆ ซึ่งเที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินส่วนตัวจึงไม่ต้องสู้รบกับผู้โดยสารเท่าไหร่ เมื่อถึงเวลา
บอสในฐานะกัปตันก็เรียกประชุมลูกเรือทั้งหมดก่อนทำการขึ้นบิน และเเล้วผู้ช่วยขับที่ได้นั่งข้างบอสนั่นก็คือ
น้องมิลล์ไอ้ต้าวนมจืดของเรานั่นเอง ทันทีที่เครื่องอยู่ในภาวะปกติขาเม้าส์บนอากาศก็คลอหาขาเม้าส์ภาค
พื้นดิน...
"เฮ ภาคเป็นไงบ้างครับสาวๆหนุ่มๆ"
"อ้าว อีไจแอนท์ แกมานั่งเม้าท์กับแอร์และเหล่าสจี บอสขับเครื่องบินกับใครอ่ะ"
"โอ๊ยคุณพี่อุ้มขา พวกเราตอนนี้แค่อากาศค่ะ"
"อย่างไง อย่างไร มินนี่เล่ามา"
"ก็บอสสิค่ะ ขับเครื่องไปกับน้องฝึกงาน สอนงานกันน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก"
"นั่นสิครับ เหมือนกับว่าแผลบอสน่าจะดีขึ้นจากคุณแม็กซ์"
"เห็นมะไอ้โด้ฉันบอกเเล้วว่ารุ่นน้องแกคือยารักษาแผลใจ"
"เออไจแอนท์ มินนี่ แชมป์เป้ และปูเป้"
"ว่าไงค่ะคุณโดโด้"
"ทั้งคู่ตอนนี้คือไม่ตีกันใช่ป่ะ"
"แชมป์เป้เปิดอินเตอร์คอมให้ เบาๆเด้อ......"

ทันทีที่เปิดอินเตอร์คอม
"โหบอส ไม่เหมือนกับการเรียนภาคทฤษฎีเลยอะ ตื่นเต้นจัง"
"นั่งเฉยๆ  ตอนนี้เราบินเข้าเขตไหน"
"อ่าวไทยตอนล่างครับ ใกล้เข้ามาเล"
"ส่งสัญญาณไปหอบังคับการขอผ่านน่านฟ้าด้วย ไอ้ต้าวนมจืด"
แหมบอสเรียกน้องแบบนี้ คนแอบฟังก็ฟินกันทั้งบนอากาศและภาคพื้นดินสิครับเนี่ย มิลค์ถึงกับเขินนิ่ง
ไปไม่ถูก และพูดกับบอสว่า......
"หือบอส เรียกผมว่าอะไรนะ"
"ทำไม บอกให้ส่งสัญญาณ ไอ้ต้าวนมจืด"
"ได้ครับท่านกัปตัน เออว่าเเต่ใช้วอเหรอ หรือโทรโข่ง"
"จะตลกไปถึงไหน นี่ตัวส่งสัญญาณ"
"ครับ เออบอสครับเวลาจะลงนี่ต้องกดกริ่งไหมครับ"
"มิลค์ครับ เครื่องบินไม่ใช่รถขสมก. เเล้วนี่กินข้าวไม่อิ่มเหรอเสียงท้องคุณร้องนี่"
"ก็ไม่กล้ากินเยอะอะครับกลัวปวดท้องกลางอากาศแล้วไม่มีคนดูเเล"
"คุณเป็นเลขาส่วนตัวของผม เป็นอะไรก็บอกผมคงไม่ปล่อยคุณเป็นอะไรไปหรอก กวนๆแบบคุณ
หายาก แชมป์เป้ เอาของว่าผู้ช่วยนักบินมาเสริฟ์ที่ห้องนักบินด้วยครับ"
"หือบอส พูดแบบนี้พี่เขาจะได้ยินเหรอครับ ไม่ใช่การโฟน"
"ที่แอบเปิดอินเตอร์คอมอะครับ ฟังเสร็จเเล้วก็ปิดด้วย สิ้นเดือนเงินลดลงอย่าว่ากันนะ ทั้งบนเครื่อง
และที่สำนักงาน"
"ขออนุญาตครับกัปตัน ของว่างครับผู้ช่วย"
"เรียกผมน้องฝึกงานก็ได้ครับพี่แชมป์เป้"
"ไม่ได้หรอกครับ แบบน้องมิลล์นี่ต้องเรียกว่า ไอ้ต้าวนมจืด"
"หึ้มมม คำนี้ห้ามพนักงานคนอื่นใช้ยกเว้นผม"
"ขอโทษครับบอส เอ๊ยกัปตัน ระวังตกหลุมรัก เอ๊ยหลุมอากาศนะครับกัปตันอิอิ"
"แชมป์เป้"
ดูท่าอากาศวันนี้จะดีขึ้น เมื่อบอสสามารถพูดเล่นพูดหยอกกับพนักงานได้ แต่ได้ต้าวนี่สิเขินไปหมดแล้ว

Thamatan

แต่งต่อ น่าสนใจนะครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

kai009

ขอบคุณครับ

Anavin

terabesia

สนุกมากครับ

sengjit

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

audiwoods

แต่งได้น่ารักมากครับ

lekthai

ขอบคุณมากครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

takeshi

ขอบคุณครับ

iHNONG

เขินตามม