นายร้อยหน้าลิฟต์(คุณหนูดอกฟ้ากับนาย รปภ.) EP.3 นักร้องจำเป็น

Maximam

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป บอมก็เรียนขับรถจนสอบใบขับขี่ได้และได้เป็นคนขับรถให้กับไอติม

ที่สำคัญเฮียพลอนุญาตให้บอมไปอยู่กับไอติมที่คอนโดได้ ถึงแม้นายแม่จะหา
เรื่องบอมอยู่บ่อยครั้ง แต่บอมก็ได้คนรอบค้างคอยช่วยเหลือเสมอ
"เหนื่อยไหมครับไอติม นี่ครับน้ำมะพร้าปั่นนมสดและก็เครปหมูหยองไส้กรอกซอสพริก
มะเขือเทศ ของชอบครับ"
ไอติมออกมาตากห้องซ้อมพร้อมกับพี่ๆแดนเซอร์ รปภ.หนุ่มหล่อที่รับบทเป็นบอดี้การ์ด
ก็ซื้อน้ำและขนมมาให้ ครูเจมส์จึงพูโขึ้นว่า....
"โอ๊ย อิจฉาไม่มีคนเสิร์ฟแบบนี้ให้บ้าง"
"ครูก็ พี่ดลไง หัวหน้าเลยนะครู"
"อีเเม๊กกี๊ ขำ พร้อมใจกันขำ เดี๋ยวฉันจะเพิ่มรอบซ้อม"
"อย่านะคะครู แค่สองทีมซ้อมพร้อมกันก็จะตายแล้วค่ะเเม่ขา"

ในขณะที่แม๊กกี๊กับคณุเจมส์เถียงกันอยู่นั้น บอมก็โฉบคุณหนูไปทานของว่าง
"อร่อยไหมครับ"
"อร่อยครับ แล้วพี่บอมทานไรยัง"
"ยังเลยครับ ยังไม่ค่อยหิว"
"นั้นทานด้วยกัน"
ไอติมป้อนเครปและน้ำให้บอม ซึ่งก็เป็นจังหวะที่ผู้หมวดมาพอดี
"จะไปไหนครับหมู่"
ข้าวปั้นออกมาสกัดไว้พอดี ผู้หมวดจึงบอกไปว่า....
"ผมมาหาว่าที่คู่หมั้นผม เอ่อ ยศผมผู้หมวดกรุณาเรียกให้ถูกด้วยครับคุณพี่เมีย"
"มั่นใจเนอะ นู้น ดูนู้น ไอดิมเขาไม่มีคุณหมวดในหัวสมองเลยสักนิด"
"ก็มือที่สามมันมาแทรกกลางไง ที่จริงควรหลบไปนะอีกหน่อยเราก็จะเป็นนญาติกันแล้ว"
"ไม่มีทาง น้องชายผมต้องได้คนที่เขาเลือกเองไม่ใช่การคลุมถุงชน"
"คุณอยากได้น้องเขยเป็น รปภ.เหรอ ข้าวปั้น"
ข้าวปั้นแอบคิดในใจ ...ฉันอยากได้นายเป็นผัวต่างหากหละไอ้หมวดทึ่ม... จากนั้น
ข้าวปั้นจึงตอบไปว่า...
"จะเป็นอะไรก็ช่าง ขอแค่คนคนนั้นเป็นคนที่ถูกรักไม่ใช่คนที่แอบรักก็พอ"
ผู้หมวดเริ่มรับรู้ความรู้สึกของข้าวปั้นได้  ...ทำไมเราต้องสะอึกกับคำพูดของข้าวปั้น
ด้วยว่ะ ไม่ดิ เราไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น เรามาเพื่อล่มค่ายเพลงนี้เท่านั้น ไม่ ไม่คิด...
ผู้หมวดนพรบกับความคิดตัวเองก่อนที่จะกลับไปวางแผนการ เพื่อสกัดการเเจ้งเกิด
ของข้าวปั้นในวันพรุ่งนี้....

และเเล้ววันเปิดตัวโปรเจ็คของค่าเพลงเคเคพีมีเดียซาวน์แอนด์เอ็นเตอร์เทนเม้นก็จัด
ขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ นักข่าวสื่อมวลชนรวมถึงค่ายเพลงต่างๆก็มาร่วมแสดงความยินดี
"เรียบร้อยไหม ไอ้เจ้านพ"
นายห้างมงคล พ่อของผู้หมวดนพ ซึ่งเป็นเจ้าของค่ายเพลงคู่เเข่งของเฮียพล
"เฮ้ย ไอ้นพ เป็นไรว่ะพ่อถามไม่ได้ยินหรือไง"
ผู้หมวดได้ทำการขังข้าวปั้นไว้ในห้องเเต่งตัวเพื่อให้นักร้องของค่ายตัวเองขึ้นสวมสิทธิ์
เพลงของค่ายเฮียพล แต่เอ๊....ทำไมผู้หมวดดูกังวลใจเป็นห่วงข้าวปั้นจัง
"เรียบร้อยครับคุณพ่อ ให้ชลเตรียมพร้อมได้เลย"
"เออ ให้มันได้อย่างนี่สิลูกพ่อ ว่าแต่อีคุณนายนัยนานี่มันก็โง่เนอะ ยอมคายข้อมูล
ออกมาได้ ไอ้ชล"
"ครับนายห้าง"
"มึงจำเนื้อร้องได้ใช่ไหม"
"ได้ครับนายห้าง"
"ดี เพลงเพราะซะด้วย ขอบใจในความโง่นะอีคุณนาย"

และเเล้วก็ถึงเวลาเปิดตัว เมื่อสิ้นเสียงพิธีกรแดนเซอร์ก็เตรียมพร้อมขึ้นเวทีแต่ว่า...
"แย่เเล้วครับ คุณข้าวปั้นหายไปไหนไม่รู้ครับ"
Staffที่ดูแลงานรีบวิ่งออกมาที่เฮียพลกับคุณนาย
"ชิบหายละสิ ไอ้ข้าวหายไปได้ไง"
"ไม่ทราบครับ เห็นออกไปกับหมวดนพ"
"นี่แกอย่ามาพูดมั่วๆนะ"
ทันใดนั้นก็นายห้างมงคลก็พูดขึ้นว่า...
"อ้าว เอาไงครับนายห้างพล ไม่ร้อง ผมส่งคนผมขึ้นก่อนนะ"
"ทุกท่านาครับอย่างไรวันนี้ก็ต้องได้ชมโปรเจ็คใหม่ของเคเคพีแน่นอนครับ"

เฮียพลลุกออกมาที่ข้างเวทีพร้อมกับคุณนาย ซึ่งไอติมกับบอมก็ยืนรออยู่
"เตี่ยครับ เฮียถูกขังอยู่ที่ห้องแต่งตัวของทางฝั่งนายห้างมงคล"
"เฮ้ย เเล้วเป็นอย่างนั้นได้ไง ก็บอกเเล้วไงว่าอย่าไปกับคนนอก"
"มีคนเห็นว่าผู้หมวดนพมาพูดอะไรบางอย่างกับคุุณข้าวปั้น จากนั้นคุรข้าวปั้นก็ออก
ไปกับเขาครับ"
"นี่ แกอย่าพูดพร่อยๆแบบนี้นะ"
"หยุดเลยนัยนา เพราะคุณคนเดียวที่ทำข่าวหลุด"
ทันใดนั้นเจมส์ก็วิ่งมาที่เฮียพล พร้อมเปิดคลิปเสียงที่เจมส์แอบได้ยินนายห้างพลกับหมวด
คุยกัน....
"งามหน้าไหมนัยนา อย่างไรก็ต้องมีคนร้อง งานนี้จะพังไม่ได้"
"แล้วใครจะร้องแทนลูกเราหละคุณ"
"เตี่ยครับ พี่บอมร้องได้ ผมเคยได้ยินพี่เขาร้อง"
"นี่แก แอบเอาเพลงของค่ายมาร้องได้ไง"
"หยุดปากนัยนา ไอ้เบิร์ด เริ่มเลยมีคนร้องแทนเเล้ว"
"ครับเฮีย"
บอมกลายเป็นตัวสำรองที่ทุกคนคาดหวัง แต่ทว่า...
"คุณอาครับ ผมทำไม่ได้ ผมไม่เคยร้องเพลง"
"ไม่มีเวลาแล้วฟังเสียจากเฮียโฟนนะพี่ พี่เบิร์ดอาจารย์นักดนตรีจะบอกเสียงให้อินโทรเพลง
ขึ้นแล้วไปเลยพี่บอม ไอติมเชื่อใจพี่"
ไอติมพูดพร้อมเอาไม่ใส่มือและติดเอียโฟนที่หูให้บอม
"ไม่ได้จริงๆครับ"
"ไม่ต้องกลัว ไอติมจะขึ้นเต้นอยู่ตำแหน่งข้างพี่ในเพลงสอง ไม่ต้องเกร็งนะ เดี๋ยวติมจะ
ไปยืนดูพี่ที่ข้างหน้า โฟกัสที่ติมนะพี่"
"ไอติมพี่..."
"ขอโทษนะหลานชาย"
"โอ๊ะ...."
เฮียพลถีบบอมออกไปที่เวทีท่ามกลางเเสง สี เสียง แดนเซอร์สาวสวยหนุ่มหล่อ พร้อม
เสียงปรบมือเกรียวกราว

.*..ทำงานเต็มที่ โดยมีหน้าที่เป็นยาม ยืนเฝ้าหน้าลิฟท์ประจำขึ้นลงตามคำสั่งเจ้านาย
อยู่ในเครื่องแบบมองแว๊บแว๊บเหมือนนายร้อยใหญ่ ร.ต.อ.ยศที่ฝันไว้แต่สุดท้ายได้ ร.ป.ภ. ...
ทันทีที่บอมร้องเพลงนี้มันช่างเหมือนมีมนต์สะกดคนดู นักร้องที่ใส่เครื่องแบบร.ป.ภ.ที่
ทุกคนคิดว่าชุดนักร้องให้เข้ากับเพลง แต่ความจริงบอมคือ ร.ป.ภ.จริงๆและเพลงก็ตรงกับ
ชีวิตซะด้วย เขาถ่ายทอดออกมาจากใจจนอาจารย์เบิร์ดไม่ต้องกำกับเสียง
"ไอ้นพ ไหนบอกว่ามีเเค่ไอ้ข้าวคนเดียวไง"
"ใช่พ่อ ผมสืบมามีแค่ข้าวปั้นเท่านั้น แล้วทำไมไอ้ ร.ป.ภ.นี่ถึงได้ขึ้นร้อง"
"แม่งเสียงดี รูปหล่อ ดังแน่นอน"
"ผมจะหาทางกวนสมาธิมันเองครับ"

ผู้หมวดเห็นเฮียพล คุณนาย และไอติมมายื่นดูบอมร้องเพลง เขาจึงเข้าหวังทำลาย
สมาธิบอม แต่หารู้ไม่ว่ามันยิ่งทำให้เพลงท่อนสุดท้ายเศร้าลงได้อีก
.*..ข่าวนายร้อยโทแต่งชุดไปโชว์ว่าที่แม่ยาย นายร้อยหน้าลิฟต์คืออ้าย
คงไกลติดดาวน้ำตา...
ผู้หมวดในชุดตำรวจเดินเข้ามาหาคุณนายนัยนาและไอติม ดูท่าคุณนายก็จะยินดีกับ
ผู้หมวดจนออกนอกหน้าซะด้วย
"อ้าวหมวด"
"สวัสดีครับคุณแม่ คุณพ่อ น้องไอติม ผมมาแสดงความยินดีครับ"
"อย่ากวนจะฟังเพลง"
"นี่เฮีย ลูกอุตส่าห์มาให้กำลังใจ"
"ไปหาเจ้าข้าวออกมาซะก่อนที่ฉันจะเเฉคลิปเสียง"
ผู้หมวดถึงกับหน้าเสีย เมื่อเพลงจบไอติมจึงขอตัวไปเตรียมโชว์เพลงที่สอง โดยเพลงนี้
เป็นเพลงเร็วที่บอมต้องเต้นคู่กับไอติม โชคดีที่ข้าวปั้นไหวตัวทันว่าจะต้องมีเรื่องในวันนี้
เขาจึงให้บอมมาคุมงานซ้อมทุกวันจนบอมจำทาเต้นเเละเนื้อร้องได้ จึงทำให้วันนี้ ร.ป.ภ.
เงินร้อยจะกลายเป็นนักร้องหนุ่มเงินล้านที่ทำเงินให้ค่ายอย่างมาก
.**..รู้บ้างไหมมีใครมอง มองแต่น้องแทบทุกวัน
พูดจากใจใช่รำพัน ใจฉันคะนึงคิดถึงนางอยากได้เคียงข้างนางนอน...

ที่ห้องแต่งตัว
ผู้หมวดเปิดประตูเข้ามาข้าวปั้นจึงชกเข้าไปที่ปากของหมวดนพ
"โอ๊ย คุณ"
"ทำแบบนี้ทำไม อยากได้งานจนต้องทำเรื่องสกปรกแบบนี้เลยเหรอ"
นพมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและดูเหมือนเขาจะกลัวที่ถูกขังในห้องมืด ผู้หมวด
จึงถามข้าวปั้นว่า...
"คุณเป็นไร ร้องไห้ทำไม"
"นายมันเหี้ย นายรู้ไหมว่าผมเกือบช็อคเพราะกลัวความมืด ถ้าผมสติหลุดนายคงดีใจ
ใช่ไหม"
"ไม่ ผมไม่รู้ว่าคุณกลัวความมืด ผมขอโทษ"
"กองไว้ตรงนั้นแหละ งาน งานจบแล้วดิ"
"ใช่คุณงานจบแล้วและค่ายคุณก็ได้นักร้องใหม่ ไอ้ยามนั้นได้ใจแม่ยกเพิ่มอีกมาก"
"ดี น้องผมจะได้สมหวังกับคนดีดีแบบบอม"
"ผมมันแย่มากเลยใช่ไหม"
"ใช่ คุณมันแย่ และเหี้ยด้วย"
"ข้าวปั้น"
ผู้หมวดดึงตัวข้าวปั้นมาจูบปาก ข้าวปั้นก็จูบกลับเขาทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงกันและกันว่านี่คือ
ความรักที่เขาต้องการ และทันใดนั้นก็...
"มึงทำอะไรลูกกู"
ตุ๊บ.. เฮียพลชกอีกหมัดเข้าที่แผลเดิม แต่หมัดนี้แรงกว่าของข้าวปั้นจนผู้หมวดเซ
"เตี่ยอย่าครับ"
"ข้าว ลูกเป็นไงบ้าง ลูก"
"ผมไม่เป็นไรครับเตี่ย เรากลับบ้านกันเถอะครับ"
"เรื่องนี้ผมจะคิดว่าไม่เคยเกิดนะผู้หมวด และเรื่องหมั้นระหว่างคุณกับเจ้าไอติมผมขอ
ยกเลิก กลับบ้ายข้าวปั้น"
เฮียพลให้ลูกน้องคุมตัวข้าวปั้นกลับบ้านในระหว่างนั้นข้าวปั้นก็หันหลังมามองผู้กมวด
ด้วยความห่วงใยทั้งๆที่เขาทำลายอนาคตนักร้องของข้าวปั้น เอาใจลุ้นคู่ข้าวปั้นกับ
ผู้หมวดกันด้วยนะครับ...

ขอขอบคุณบทเพลงนายร้อยหน้าลิฟต์ ที่คุณไมค์ ภิรมย์พรร้องนะครับ ผู้เขียนได้
นำบทเพลงนี้มาใช้เป็นแนวทางเขียนนิยาย ไม่ได้มีเจตนาล่วงละเมิดบทเพลงแต่อยางใด
เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงของนิยายนี้เท่านั้นครับ
*- นายร้องหน้าลิฟต์ - ไมค์ ภิรมย์พร
**- แอบรักแอบมอง - แจ็ค ธนพล

Fcukingoff

ขอบคุณมากครับ

Kamanit007

เขียนได้ดี สนุกครับ

tutakam3

ชอบๆๆครับ

Apollo3416

เอิ่ม

amepol

ขอบคุณมากครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

Pppppppppp1502

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

jor686868

หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

akeins

ขอบคุณครับ

Naruto9981

ขอบคุนนะครับ

tum776

ขอบใจนะ

aumking

ขอบคุนนะ

lemyaa

จากไอติมอุ่น ๆ เป็นไมค์แข็ง ๆซะแล้ว

kai009

ขอบคุณครับ

terabesia

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

auto101

ขอบคุณครับ

anuponm

ขอบคุณครับ