แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2024-1-30 23:31 $ r+ K. J9 z w9 G
" f% i6 h+ S4 P0 }6 `/ n
% N6 W9 @+ `( O' ^0 gตอนที่ 8 ! a! m7 P, q. _# H6 `9 b1 G% i+ G
“พี่สัญญา”
. c8 m. I( v. L- n3 l
ระหว่างที่ผู้กองหนุ่มเผลอตัวเขาใช้ด้ามกระบอกปืนกระแทกเข้าที่กระหมับสุดแรงเกิด จนร่างนั้นหมดสติฟุบ ลงกับพื้น มีเลือดไหลอาบออกมาตามแก้ม จัดการใช้เข็มขัดและสายไฟมัดมือ มัดเท้าไว้อย่างแน่นหนา รำพึงกับร่างที่ไม่ได้สติ & k7 d/ t+ ~' E& P! C9 h" z
“พี่ขอโทษนะน้องรักที่ต้องทำอย่างนี้ เพื่อความปลอดภัยของพี่และน้องด้วย” . A0 }( T3 C% v8 F/ H
ท่องจำชื่อและที่อยู่ของแม่และน้องสาวจักรภพไว้ในสมองจนขึ้นใจ ตลอดถึงแผนการที่จะให้การคุ้มครอง สองแม่ลูกตามสัญญา บันไดแห่งอิสรภาพกลับคืนมาสู่เขาอีกครั้ง
* j! F/ ~' i1 q3 n8 V
ภาณุพลจับเขามาขังไว้เพื่อเหตุผลทางธุรกิจและอำนาจของตน ผู้กองจักรภพตกอยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของมัน จนหมดทางกระดิกกระเดี้ย ยอมทำตามทุกสิ่งทุกอย่างสุดแต่จะบัญชาการมาโดยสัตย์ซื่อเอาชีวิตเป็นประกันเพื่อความอยู่ดีกินดีของตนตลอดถึงแม่และน้องสาวซึ่งกำลังอยู่ในวัยเรียน สุดท้ายผู้กองกลับเป็นฝ่ายเสนอทางรอดให้ตัวเขาเองเพื่อแลกกับความปลอดภัยของแม่และน้องสาว ทุกสิ่งทุกอย่างมันเต็มไปด้วยการ คุมเชิงและชิงไหวพริบกันอยู่ในตัวก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเอง เขาคงออกไปด้วยชุดนี้ไม่ได้แน่นอน ก่อนที่จะออกไปจากบ้านหลังนี้เขาจำเป็นต้อง แปลงโฉมตนเองเสียใหม่ 3 p' G" q, U' q9 n* n
รำพึงกับตนเองแล้ว เดินบ่ายหน้าไปยังห้องพักผู้กองหนุ่มซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน เพื่อทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าอำพราง ตัวออกไปจากบ้านนี้ให้ได้ก่อน 1 Q, ^' d, D2 ~6 q* i
เมื่อเข้าไปในห้องได้หยิบเครื่องแบบเต็มยศผู้กองสุทธิพงษ์ขึ้นมาสวมใส่ ตรวจสอบทุกอย่างเรียบร้อยจึงเปิดประตูเดินลงบันไดไปด้วยอาการปกติ 3 H) c8 P( L+ W
ลูกสมุนที่ภาณุพลขุนไว้ 4 – 5 คนนั่งล้อมวงเล่นไพ่คุยกันอย่างสนุกครึกครื้นตรงระเบียงหน้าบ้าน ทั้งหมดมองมาทางเขาแวบเดียว แล้วก้มหน้าก้มตาเล่นไพ่ ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานเหมือนเดิมขณะที่ ตัวเขาเองได้แต่มองด้านหลังพวกมันอย่างโล่งอก หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่นไปหมด มือหยิบที่ด้ามปืนพกอยู่ ตลอดเวลา อย่างตัดสินใจอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ - s& O0 ^4 d1 m& B. I1 B
แต่เมื่อเห็นเหล่าสมุนยังคงสนุกสนานไปตามวิสัยของพวกตนตามปกติ เหมือนไม่รับรู้ว่าใครมายืนอยู่ ด้านหลังพวกตน พลอยทำให้หายใจได้คล่องขึ้น ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากชุดที่ตนสวมใส่ขณะนี้ ตลอดถึง รูปร่างของตนที่ใกล้เคียงกับผู้กองหนุ่ม ทำให้ไม่เป็นที่ผิดสังเกต 2 j4 K2 C8 m. N
“ผู้กองจะไปไหนเหรอครับ แต่งตัวเต็มยศเลย” % P: r/ c6 B8 {- j- g/ G
ผู้ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของคนกลุ่มนั้นกล่าวทักทายขึ้นอย่างเป็นกันเอง โดยไม่ได้หันมามอง เขายืนหันหลังให้ แกล้งกดโทรศัพท์เหมือนคุยธุระสำคัญอยู่ ไม่แสดงอาการสนใจพวกมัน ก่อนจะแข็งใจเอ่ย ออกไปด้วยน้ำเสียงแหบ ๆ " c1 h9 ?! L& G* N( o# g; Z* ]8 [
“เป็นไข้มาหลายวันแล้ว ตั้งใจว่าเข้าสถานีแล้ว จะแวะไปหาหมอสักหน่อย รำคาญเสียงตนเองเต็มที”
2 `7 t, G5 s" n* ]0 f5 A9 F
ขณะกล่าวได้แสดงอาการเจ็บคอ หลุบใบหมวกตำรวจปิดใบหน้าของตนไว้ เมื่อเห็นว่าพวกนั้นไม่มีใครแสดงอาการอื่นใด จึงกล่าวต่อ “พวกนายดูแลด้านล่างให้เรียบร้อยด้วยระหว่างที่ข้าไม่อยู่ อย่าปล่อยให้ใครเข้ามาเพ่นพ่าน ถ้ามาพบท่านบอกให้มาพบในวันหลัง วันนี้ท่านติดธุระสำคัญ อีกอย่างกลางวันไม่ต้องนำอาหารขึ้นไปให้คุณภู เพราะข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว เย็น ๆ ข้าจะกลับมา” 6 `; Y5 a5 W! k4 Z# p/ D3 w
พวกนี้มีหน้าที่ทำตามคำสั่งอยู่แล้ว จึงไม่มีใครแสดงอาการสงสัยในน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของผู้กอง ฉะนั้นเมื่อได้รับคำสั่ง พวกนี้รู้หน้าที่ของตนเองดีอยู่แล้วจึงไม่ใช่ธุระที่จะต้องสอดถามอะไรเพิ่มเติม
9 V1 Q/ `" ^/ M" p/ _+ x
เขาพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด กลมกลืนสภาพที่ปรากฏต่อหน้า สำรวจบริเวณรอบ ๆ ครู่หนึ่งจึงเดินตรง ไปยังรถที่จอดอยู่อึดใจใหญ่เขาก็สามารถพาตนออกมาจากบ้านนั้นด้วยความปลอดภัย ขับรถออกมาบ่ายหน้าเข้าเขตในเมือง เมื่อมาถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งซึ่งมีบริการล้างรถด้วย เขาได้นำรถเข้าไปจอด พร้อมกับจ้างล้างรถด้วย ก่อนจะก้าวลงจากรถด้วยความสง่า เดินข้ามถนนอีกฟาก เข้าไปยังศูนย์สรรพสินค้า ที่อยู่ใกล้ ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หนึ่ง มีเสียงเพลงรอสายดังตอบมา
% E1 {$ X& Z0 }& t1 ?) W4 D
ด้านนรากรซึ่งกำลังขับรถด้วยความเคร่งเครียดกับการตามหาภูริเชษฐ์ ข้าง ๆ คนขับมีสุรเชษฐ์นั่งเคียงมาด้วย อาการเงียบขรึม สีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากตน เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าจึงกดรับสาย - \$ d4 h! b7 H; ]; T0 H3 J
“ฮัลโหล !” “หวัดดีครับอากร ผมภูนะ” 4 |5 X/ }2 L/ O
“ภู...! ภูจริง ๆ ด้วย”
5 g: ~* ` L* ^- R
“อากรช่วยมารับผมด่วนที่สุด” z) F/ i* M" G& j
เพียงสองสามประโยคที่ได้รับทราบสถานที่โดยน้ำเสียงชายหนุ่มที่ตนเป็นห่วงทุกลมหายใจ ทั้งนรากรและ สุรเชษฐ์ สบตากันใบหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มกับข่าวที่ได้รับ
& u i1 ^# u% V" f: m
นรากร ในขณะนั้นมีประสาททำงานประสานกันอยู่ตลอดเวลา โดยมีสายตาจับจ้องอยู่ที่ถนนและเท้าอยู่ที่คันเร่ง มืออยู่ที่พวงมาลัย เขาได้ขับรถอย่างเร็วที่สุดในชีวิต โดยลืมคำนึงถึงสวัสดิภาพชีวิตของตนและคนนั่ง ข้าง ๆ จนกระทั่งสุรเชษฐ์ที่นั่งข้าง ๆ แม้จะมีความร้อนรนกระวนกระวายใจไม่ต่างจากคนขับ แต่เมื่อเห็น สหายรุ่นน้องขับรถเร็วเกินพิกัดบนทางด่วน จึงกล่าวเตือนเบา ๆ
% ~( Z8 T: V6 G4 f! D* H9 K( O
“กูยังไม่อยากตายนะโว้ยไอ้กร! ถ้าเอ็งยังขับรถท้านรกอย่างนี้ กูว่าทั้งกูและมึงได้ไปพบยมทูตก่อนได้เจอเจ้าภูแน่ ๆ ช้า ๆ ลงหน่อยสิวะ” “ขออภัยพี่ ผมเป็นห่วงภูมาก ทำให้ลืมตัวไปหน่อย” นรากรกล่าวยิ้ม ๆ ชะลอความเร็วลงกว่าเดิม แต่ก็ยังเร็วกว่าที่กำหนดกฎหมายได้บัญญัติไว้อยู่ดี “เรื่องห่วงเจ้าภูน่ะ กูก็ห่วงเหมือนกัน แต่ก่อนอื่นต้องห่วงสวัสดิภาพตนเองก่อนโว้ย !” สุรเชษฐ์กล่าวยิ้ม ๆ มองถนนด้วยสายตาเยือกเย็น
2 [8 {: p% m* {& S* }
เมื่อวนลงจากทางด่วน สภาพจราจรใกล้ ๆ กับห้างสรรพสินค้าชื่อดังตามที่ภูได้แจ้งให้ทราบแทบเคลื่อนรถไม่ได้ แต่นรากรก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปในเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังรอตนอยู่ พยายามขับรถหลีกหลบรถที่ จอดเป็นแถวยาวโดยมุ่งเข้าหาเป้าหมายสำคัญทันที 2 R* R- b7 c: R9 r4 s
ก่อนอื่น เขาได้มองอย่างชนิดค้นหาไปยังผู้คนที่เดินเพ่นพล่านจับจ่ายซื้อของภายในห้องสรรพสินค้าแห่งนั้น ก็ไม่เห็นว่าภูริเชษฐ์ยืนอยู่ที่มุมไหน 5 ^+ S$ w* r) c z9 y( }8 P
“พี่ภูมิ พี่นั่งรอในรถสักครู่นะ ผมลงไปตามหาตัวภูก่อน” 3 N; [2 z* J4 i) Z
“แล้วแต่เอ็ง เจอตัวแล้วรีบพามาขึ้นรถล่ะ กูจะรอจนกว่าเอ็งกับเจ้าภูจะกลับมา”
+ o) |9 c2 Z- {+ Y% x
นรากรยิ้มรับ เปิดประตูเดินเข้าไปในห้าง สอดส่องสายตาไปยังบุคคลที่รูปร่างใกล้เคียงกับภู ที่มุมหนึ่ง บริเวณชั้นสองของห้างสรรพสินค้า มีชายหนุ่มในเครื่องแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสดใสโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกเสื้อผ้า หยิบชุดนั้นที ชุดนี้ที ก้าวสวบเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้า ก้มลงหยิบชุดที่ชายหนุ่มวางลงขึ้นมาทาบกับร่างของตนเอง ) Z4 t9 z% y. C: ?& g$ A0 ?
“ผมเอาตัวนี้ ช่วยคิดเงินให้ด้วย” + }7 ^5 V: N- V
เมื่อได้ยินเสียงคุ้น ๆ หู ทำให้ภูเงยหน้าหันมาทางชายสูงวัยที่ยืนเลือกเสื้อผ้าใกล้ ๆ ส่งรอยยิ้มที่เต็มไปด้วย ความปลาบปลื้มเหลือคณาให้ชายสูงวัย
2 A/ B, @: [# v T! T- A
“อากร. !” ! w, @' u3 Y! A3 h* M0 w
“นึกว่าจะหาภูไม่เจอเสียแล้ว” . W( U) l$ h8 @% b, Z
“ระวัง ! เราอาจกำลังตกอยู่ในสายตาของพวกภาณุพล ป่านนี้มันอาจรู้แล้วว่าผมหลุดรอดออกมาได้ อาไม่ต้องพูดอะไรหรือแสดงอาการว่ารู้จักกับผม จ่ายเงินแล้วเดินกลับไปขึ้นรถรอผมก่อน ผมจะเดินตามไปห่าง ๆ ทำโทรศัพท์หล่นไว้ด้วย”
* j) A! c7 `, v+ J0 K6 }0 U' k5 B
นรากรเข้าใจความหมายในทันที จ่ายเงินค่าเสื้อที่ตนหยิบขึ้นมาแล้ว ขณะที่ก้มลงไปรับถุง แกล้งทำโทรศัพท์หล่น โดยไม่สนใจเดินตัดไปยังด้านลานจอดรถ ก่อนจะลับมุม ได้ชำเลืองไปยังชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งบัดนี้ ภูได้ก้มลงเก็บโทรศัพท์ แกล้งสอบถามพนักงานขายถึงเจ้าของโทรศัพท์ 5 I+ T; y8 }: P- ?) Y/ G
“คงเป็นคุณคนซื้อเสื้อเมื่อครู่นี้แน่ ๆ ค่ะ” พนักขายตอบพร้อมกับชี้มือไปทางนรากรเดินไป “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเดินไปคืนเขาเอง” กล่าวจบ เขาได้เดินทอดระยะตามมาทางด้านหลัง สายตาไม่คลาดเคลื่อนจากร่างนรากรที่เดินแหวกผู้คน ออกไประยะทางที่ผ่านไปในระหว่างผู้คนกับร้านสรรพสินค้า บางขณะก็มีคนเดินพลุกพล่าน บางขณะก็บางตา ภู เองแม้จะเคยพาลูกพาเมียมาเที่ยวที่ห้างนี้บ่อย ๆ แต่ในสภาพเช่นนี้ ก็ยากที่จะกำหนดจดจำสภาพภูมิประเทศได้ ได้แต่เดินตามร่างของนรากรที่เดินนำไปช้า ๆ อย่างแม่นยำ โดยไม่แสดงอาการมีพิรุธ ยังคงเดินแหวก ผู้คนเดินนำไปเรื่อย ๆ ผ่านห้องน้ำแสดงว่าเจ้าตัวคงเดินนำออกไปยังลานจอดรถแน่ ๆ เห็นร่างที่เดินนำหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด 8 O* I, d- N! t* M. d0 j
“ผมกับภูกำลังจะออกไปแล้ว พี่ภูมิช่วยขับรถมารอรับเราที่ทางออกด้วย ผมจะไปถึงที่นั่นไม่เกิน 5 นาที” ) D- h# z" \. L
น้ำเสียงนรากรชัดเจน ภูก้าวเท้ายาว ๆ เข้ามายืนใกล้ ๆ ได้เอื้อมมือมาตบไหล่คู่สวาทเบา ๆ กล่าวขึ้นเป็นการ หารือ
1 X2 J/ [) X# a& M+ f' W
“อากรมากับใคร? เมื่อครู่โทร.ให้ใครขับรถมารับ ผมได้ยินไม่ชัด” นรากรหันมายิ้ม “ไม่ต้องกังวลหรอก คนที่ขับรถมารอรับเราที่ทางออก เป็นคนที่รักและเป็นห่วงภูมิมากกว่าอาเสียอีก”
& r9 D7 S* N: x6 J- o
“พ่อหรือ?” ) u2 J7 I7 J Y4 K s- M
“ใช่...! พี่ภูมิเป็นห่วงภูมากนะ ตั้งแต่รู้ข่าวว่าภูได้หายตัวไป” & S O, s* S/ D. Z0 J0 e" ~4 [
“พ่อผมนึกไม่ออกเลยว่าจะกล่าวคำใดกับคุณพ่อ เพราะเราสองคนแทบไม่ได้พูดคุยเป็นการส่วนตัวกันมานานแล้ว นอกจากเรื่องงาน” - v3 Z4 \# \. X; A0 e
“ก็กล่าวขอบคุณเขาสิ”
, a+ f5 n% J8 j ~% @( v
ภูริเชษฐ์ยิ้มรับถ้อยคำผู้สูงวัยกว่า และไม่กล่าวคำดอีก สายตาทอดนิ่งไปเบื้องหน้า
, g) K$ T1 m" k8 ~5 B0 B. i
ในที่สุดสองคนก็บรรลุถึงที่โล่งอันกว้างใหญ่บริเวณทางออกด้านหน้า ซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรถยนต์ที่ทยอย ออกมาจากลานจอดรถ เขาพยายามสอดส่องสายตามองหารถที่พ่อเป็นคนขับมารับ
" R0 M: Y0 l0 T
“ไปเร็ว ภู พี่ภูมิกำลังขับรถออกมา” ' \. j" z5 ]& F" S5 O
ในขณะนั้นเอง พอเปิดประตูรถเข้าไป ก็พบใบหน้าของพ่อเต็มไปด้วยรอยยิ้มมองมายังเขาอยู่ก่อน แล้วสองคนพ่อลูกยืนมองกันนิ่งไปชั่วขณะ ขณะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะนิ่งสนิทไปกับที่ราวกับต้องมนต์ สะกดและตกอยู่ในความเงียบหมดสิ้น ก่อนที่เสียงห้าวต่ำของสุรเชษฐ์จะกล่าวขึ้น
; ?1 Q* ]- p# x
“ขึ้นรถเร็ว อย่างอื่นค่อยว่ากัน”
7 ^6 I7 C6 I0 D2 f6 O
พร้อมกันสุรเชษฐ์ได้เปิดประตูรถลงมา เดินอ้อมไปเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่ง ปล่อยหน้าที่คนขับรถให้กับนรากรอีกครั้ง
- }. @* P* W5 Q; Q
“ขอบคุณพ่อมาก ๆ”
+ U j- w8 X; A$ _
น้ำเสียงแหบห้าวกังวานกล่าวขึ้นเมื่อเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหลังเคียงข้างบิดาผู้ให้กำเนิด สองชาย ต่างวัยมองสบตากันอีกครั้ง แล้วต่างก็สวมกอดกันไว้ น้ำตาของทั้งสองต่างไหลซึม ไม่อาจพูดอะไรกันได้อีก นาน มันเป็นภาพที่นรากรมองผ่านกระจกอยู่ด้วยความตื้นตันใจแทน
) U ]: q& O2 r' n6 |9 V
“มองอะไร....? ไม่เคยเห็นพ่อกับลูกเขากอดกันหรือไง? รีบขับรถออกไปให้พ้นที่นี่ก่อนเถอะ” สุรเชษฐ์กล่าวขึ้นอีกครั้ง , v. g7 U) n/ F- o. m5 @: i
การเคลื่อนไหวที่เบาะด้านหลังตอนนี้ ภูริเชษฐ์ประณมมือเหมือนดอกบัวตูมระหว่างอก ก้มลงกราบที่ตักของ พ่อ เป็ นกิริยาที่เต็มไปด้วยความละเมียดละไมอ่อนโยนที่สุด เป็ นอาการที่เขาไม่ได้แสดงความเคารพต่อผู้ให้ กำเนิดเป็ นเวลานานแล้วตั้งแต่แม่ได้เสียชีวิตไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดว่า 2 Y, S' X5 n. q1 k: o+ _
“ขอบพระคุณคุณพ่อมาก ๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” สุรเชษฐ์ตันที่คอหอยจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ไปชั่วขณะ ยิ้มให้กับลูกชายสุดที่รัก มือลูบที่เส้นผม หยักศกของเจ้าตัวแผ่วเบา “พ่อพูดอะไรไม่ออกตอนนี้หรอกภู พูดได้อย่างเดียวว่า พ่อมีความสุขมาก ๆ ที่เห็นลูกปลอดภัย ไม่ว่าลูกจะ เป็ นอย่างไร ลูกก็ยังเป็ นลูกของพ่อเสมอ เรามีเพียงสองคนพ่อลูกเท่านั้นนะ หลาย ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมาอาจ ทำให้ลูกเข้าใจผิดพ่อได้ แต่พ่อก็หวังว่าสักวันลูกจะเข้าใจความรู้สึกและความปรารถนาดีที่พ่อมีต่อลูก” ' D% T6 c- @4 [& P9 ?$ _) \
พร้อมกันนั้นได้โน้มศีรษะลูกชายมากอดไว้เหมือนสมัยเจ้าตัวเป็นเด็ก ภูริเชษฐ์ปล่อยให้พ่อสวมกอดด้วย ความปลื้มใจจนน้ำตาคลอ เขากอดร่างท่านไว้แน่น ไม่กล่าวคำใด จับมือท่านข้างหนึ่งไปวางไว้บนศีรษะของ ตนเองก่อนจะเอามาแนบที่แก้ม
% H2 t- M% V5 C: g+ p
“ภู โตจนเป็นพ่อลูกสองแล้ว ยังอ้อนพ่อเหมือนเดิมนะ” : T8 D8 o9 A. [% O* z1 Q
น้ำเสียงเรียบ ๆ กล่าวขึ้นเบา ๆ แต่มือก็ยังกอดกระชับลูกชายไว้แน่น ขณะที่ภูเองก็เผลอหลับในอ้อมกอดของ พ่อด้วยความสุขใจ กระทั่งรถได้มาจอดที่ประตูหน้าบ้านท่าน นรากรขับรถเข้ามาจอดที่บริเวณหน้าบ้าน ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงเดินตามหลังสองพ่อลูกที่เดินเข้าไป ภายในบ้านก่อนแล้ว เมื่ออยู่ภายในห้องรับแขก สองผู้สูงวัยปล่อยให้ภูเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ นรากรซึ่งเป็น เดือดเป็นแค้นแทน กล่าวขึ้น
2 d# O B3 H+ M
“แบบนี้ มันต้องเอาคืนกันบ้าง”
/ V0 {$ B" j. E. ? f1 ?. Q
“เอาคืนน่ะ เอาคืนแน่ แต่ต้องดำเนินไปด้วยความรอบคอบ ไม่ใช่หุนหันพลันแล่น” สุรเชษฐ์ซึ่งอยู่ในอาการสุขุมกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น หันมาทางลูกชาย % B6 L. p* ?8 t: g5 j
“ภูจะพักที่บ้านพ่อก่อนหรือจะกลับบ้านเลย” 1 L. y4 `6 l P4 f( S# f
“ผมขอไปเจอหน้าลูกเมียก่อนครับพ่อ”
! E: T& M1 ^' p
“ดีเหมือนกัน เพราะหนูรจเป็นห่วงลูกมาก จนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว” : \# l; N. O! ]! `: d9 n1 {# P2 y
“ขอบคุณพ่อและอากรมาก ๆ เลยครับ”
8 i' i; O: o+ n! X9 r
เขายกมือไหว้ลาผู้สูงวัยทั้งสอง ระหว่างเดินออกไปได้ยินเสียงพ่อตะโกนตามหลัง “เอารถพ่อไปใช้ก่อนลูก” - l! o/ W3 C. ^1 w' C
“ครับ”
0 U& H1 T3 ]# C6 v! C
นรากรมองตามหลังชายหนุ่มที่เดินออกไปด้วยความเสียดาย เพราะตั้งใจว่าจะชวนชายหนุ่มไปทำอะไรสนุก ๆ ร่วมกันเสียหน่อย ' l3 E9 j4 y- d/ H
ด้านสุรเชษฐ์เห็นนรากรมองตามหลังลูกชายด้วยสายตาละห้อย รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย สายตาที่มองนั้นมัน เหมือนสายตาของหญิงสาวที่มองตนสมัยหนุ่ม ๆ เวลาผละจากพวกเธอ ก่อนจะกล่าวขึ้น + d" ~. Q; ^( P5 g: a* V" o
“แล้วเอ็งล่ะไอ้กร จะกลับบ้านหรือจะอยู่เป็นเพื่อนดื่มกับกู”
: Q8 C% a. c1 Z5 p4 Z* S' L5 g4 ^
“อยู่เป็นเพื่อนดื่มกับพี่ดีกว่า” ! a. o9 L9 Z" [1 Z
ระหว่างนั่งดื่มด้วยกันนั้น นรากรก็เป็นฝ่ายกล่าวเปิดประเด็น ! Z* W9 w# [9 r/ Y8 B6 y) _1 w m: _
“พี่ภูมิ....! พี่ภูมิ…พี่ภูมิ”
9 P/ Q! b/ t0 j/ C+ f
“อะไรของเอ็งวะ เรียกอยู่ได้” " x; r) w+ \0 x- j
“พี่อยากทำอะไรสนุก ๆ ที่แปลกใหม่กว่าที่เคยผ่านมาหรือเปล่า” “ยังมีอะไรแปลกใหม่สำหรับกูอีกเหรอวะ แก่จนปูนนี้แล้ว”
j# `+ b9 c/ S/ k
“มีสิ มันอาจฝืนใจพี่บ้าง แต่ผมรับรองว่าสนุกแน่ ๆ”
, R3 _. Q: P, }
“อะไรวะ…”
/ ?+ |3 z* v6 ?4 s) n" F
“บอกตอนนี้ก็ไม่สนุกสิครับ พี่ไปกับผมดีกว่า”
$ @" k; X+ D7 E. L, V5 e
“ดีเหมือนกันวะ เจ้าภูก็รอดกลับมาปลอดภัยแล้ว อีกอย่างกูเองก็ไม่ได้ปลดปล่อยมาแรมปี แล้วด้วย ว่าแต่เอ็งมีอะไรเด็ด ๆ มานำเสนอเหรอ” $ k: V9 G/ L! X" }: G5 `$ w
“เถอะน่า ไปถึงคอนโดผม เดี๋ยวรู้เอง” 6 {8 X+ ^/ q! u' H
ระหว่างนั่งรถออกจากบ้านสุรเชษฐ์ นรากรได้โทร.เข้ามือถือของเอ็ม
! }2 f" o& N+ Q+ D% T4 p6 q7 N4 H
“หวัดดีพี่กร” “หวัดดี ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า?”
5 B K2 z2 N& h* A8 |) o
“เรียบร้อยดีพี่ ภาณุวัฒน์ไม่กล้าขัดขืนอะไรเลย สงสัยคงกลัวผมข่มขืน อิ อิ ว่าแต่พี่จะเข้ามาตอนไหน?”
0 }% z+ L& \- X+ B1 b; w. [9 ~
“กำลังจะเข้าไปนี่แหละ” ( R! n: |$ h1 q6 x9 \$ |. M
“เจอพี่ภูยัง” : u% H% `, a$ F( l/ J u
“เจอแล้ว ตอนนี้ภูปลอดภัยแล้ว”
; r6 S$ @ n. F. p* H
“พี่ภูมากับพี่ด้วยหรือเปล่า”
4 x5 m% c# j4 f8 f1 U
นรากรได้ยินน้ำเสียงคู่สนทนากระดี๊กระด๊าเมื่อเอ่ยชื่อของภู อดหมั่นไส้ไม่ได้จึงตอบกลับไป 9 q* |# l5 X3 h2 K& x% x
“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ ภูไม่มาหรอก เขารีบไปหาลูกเมีย เหลือแต่คนแก่ ควยเหี่ยว ๆ นี่แหละ สนใจไหมล่ะ”
9 N' T7 k3 C7 o: U
“พี่กรก้อ….ว่าแต่โทร.มานี่ แค่ถามข่าวหรือให้ทำอะไรอีก” # J# m" l3 m6 \, r! W+ G. S
“พี่มีแขกไปด้วย ช่วยจัดการล้างท่อไอ้ภาณุวัฒน์ให้เรียบร้อยด้วย”
! \0 `4 k1 j3 q) m7 e
“อะไรนะ. !” - s$ W# b9 j# ?. a, w6 p, d
“ทำตามที่สั่งแล้วกัน เรื่องมากจริง ๆ แค่นี้แหละ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ไปถึงแล้ว” สุรเชษฐ์เห็นนรากรคุยโทรศัพท์จบแล้ว จึงถามขึ้น
! _5 p5 r o) w) C& P) \
“เอ็งคุยกับใครวะกร พูดจากระหนุงกระหนิงเหลือเกิน”
u: x) @, j. O
“เด็กนะพี่ เดี๋ยวไปถึงพี่ก็รู้เองแหละ” : _" P: x3 _$ M- X% j' R
' I. `/ A& Z0 o. K5 l2 `/ Z; b. ?; Q2 \+ r
โปรดติดตามตอนต่อไป..... 0 O$ W0 P: H6 F E# @9 G
3 g8 E' d6 E9 D' _9 N
( L' |7 J1 k1 S! O$ O- j
- z% h T8 O+ g
& r# ]- e4 |1 O3 b/ C# x | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-1-30 21:00:42
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-1-30 21:59:48
โพสต์ 2024-1-30 23:34:14