แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2024-1-30 23:31
$ m1 g6 L' Z# j3 J2 p3 m! ?+ T5 Y2 j2 }/ N, b7 f* O# w
9 Y$ u4 [ h( ?7 }: V
ตอนที่ 8 2 p5 b" e# L: J0 [! C
“พี่สัญญา” & t( q) x+ S* v ^! w/ N( G
ระหว่างที่ผู้กองหนุ่มเผลอตัวเขาใช้ด้ามกระบอกปืนกระแทกเข้าที่กระหมับสุดแรงเกิด จนร่างนั้นหมดสติฟุบ ลงกับพื้น มีเลือดไหลอาบออกมาตามแก้ม จัดการใช้เข็มขัดและสายไฟมัดมือ มัดเท้าไว้อย่างแน่นหนา รำพึงกับร่างที่ไม่ได้สติ & B7 i9 o# J( X$ I5 I; Z: W9 ^, r
“พี่ขอโทษนะน้องรักที่ต้องทำอย่างนี้ เพื่อความปลอดภัยของพี่และน้องด้วย”
- J7 U9 S$ u( ]& v8 Q! l; W2 L
ท่องจำชื่อและที่อยู่ของแม่และน้องสาวจักรภพไว้ในสมองจนขึ้นใจ ตลอดถึงแผนการที่จะให้การคุ้มครอง สองแม่ลูกตามสัญญา บันไดแห่งอิสรภาพกลับคืนมาสู่เขาอีกครั้ง
1 R# y# r6 t; L/ k1 Q* W0 K: d8 k% ?
ภาณุพลจับเขามาขังไว้เพื่อเหตุผลทางธุรกิจและอำนาจของตน ผู้กองจักรภพตกอยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของมัน จนหมดทางกระดิกกระเดี้ย ยอมทำตามทุกสิ่งทุกอย่างสุดแต่จะบัญชาการมาโดยสัตย์ซื่อเอาชีวิตเป็นประกันเพื่อความอยู่ดีกินดีของตนตลอดถึงแม่และน้องสาวซึ่งกำลังอยู่ในวัยเรียน สุดท้ายผู้กองกลับเป็นฝ่ายเสนอทางรอดให้ตัวเขาเองเพื่อแลกกับความปลอดภัยของแม่และน้องสาว ทุกสิ่งทุกอย่างมันเต็มไปด้วยการ คุมเชิงและชิงไหวพริบกันอยู่ในตัวก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเอง เขาคงออกไปด้วยชุดนี้ไม่ได้แน่นอน ก่อนที่จะออกไปจากบ้านหลังนี้เขาจำเป็นต้อง แปลงโฉมตนเองเสียใหม่ # P i% D& B) e Y5 [+ Y- P; l
รำพึงกับตนเองแล้ว เดินบ่ายหน้าไปยังห้องพักผู้กองหนุ่มซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน เพื่อทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าอำพราง ตัวออกไปจากบ้านนี้ให้ได้ก่อน
9 i* U6 J8 B T* V7 j8 g/ p0 F D
เมื่อเข้าไปในห้องได้หยิบเครื่องแบบเต็มยศผู้กองสุทธิพงษ์ขึ้นมาสวมใส่ ตรวจสอบทุกอย่างเรียบร้อยจึงเปิดประตูเดินลงบันไดไปด้วยอาการปกติ 5 m$ F* n$ s! s: z
ลูกสมุนที่ภาณุพลขุนไว้ 4 – 5 คนนั่งล้อมวงเล่นไพ่คุยกันอย่างสนุกครึกครื้นตรงระเบียงหน้าบ้าน ทั้งหมดมองมาทางเขาแวบเดียว แล้วก้มหน้าก้มตาเล่นไพ่ ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานเหมือนเดิมขณะที่ ตัวเขาเองได้แต่มองด้านหลังพวกมันอย่างโล่งอก หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่นไปหมด มือหยิบที่ด้ามปืนพกอยู่ ตลอดเวลา อย่างตัดสินใจอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ # u' |' T1 |' B& \
แต่เมื่อเห็นเหล่าสมุนยังคงสนุกสนานไปตามวิสัยของพวกตนตามปกติ เหมือนไม่รับรู้ว่าใครมายืนอยู่ ด้านหลังพวกตน พลอยทำให้หายใจได้คล่องขึ้น ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากชุดที่ตนสวมใส่ขณะนี้ ตลอดถึง รูปร่างของตนที่ใกล้เคียงกับผู้กองหนุ่ม ทำให้ไม่เป็นที่ผิดสังเกต y! ^$ {5 c) _) v$ j" i( F: C
“ผู้กองจะไปไหนเหรอครับ แต่งตัวเต็มยศเลย” # \) g3 W. r/ c; C
ผู้ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของคนกลุ่มนั้นกล่าวทักทายขึ้นอย่างเป็นกันเอง โดยไม่ได้หันมามอง เขายืนหันหลังให้ แกล้งกดโทรศัพท์เหมือนคุยธุระสำคัญอยู่ ไม่แสดงอาการสนใจพวกมัน ก่อนจะแข็งใจเอ่ย ออกไปด้วยน้ำเสียงแหบ ๆ 6 R) ?# n! L8 r1 [, u" W
“เป็นไข้มาหลายวันแล้ว ตั้งใจว่าเข้าสถานีแล้ว จะแวะไปหาหมอสักหน่อย รำคาญเสียงตนเองเต็มที”
7 _9 E/ T+ t9 o& k0 u
ขณะกล่าวได้แสดงอาการเจ็บคอ หลุบใบหมวกตำรวจปิดใบหน้าของตนไว้ เมื่อเห็นว่าพวกนั้นไม่มีใครแสดงอาการอื่นใด จึงกล่าวต่อ “พวกนายดูแลด้านล่างให้เรียบร้อยด้วยระหว่างที่ข้าไม่อยู่ อย่าปล่อยให้ใครเข้ามาเพ่นพ่าน ถ้ามาพบท่านบอกให้มาพบในวันหลัง วันนี้ท่านติดธุระสำคัญ อีกอย่างกลางวันไม่ต้องนำอาหารขึ้นไปให้คุณภู เพราะข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว เย็น ๆ ข้าจะกลับมา”
( G2 a/ A g9 p9 k
พวกนี้มีหน้าที่ทำตามคำสั่งอยู่แล้ว จึงไม่มีใครแสดงอาการสงสัยในน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของผู้กอง ฉะนั้นเมื่อได้รับคำสั่ง พวกนี้รู้หน้าที่ของตนเองดีอยู่แล้วจึงไม่ใช่ธุระที่จะต้องสอดถามอะไรเพิ่มเติม ; m7 N G' D3 q: s1 h! j
เขาพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด กลมกลืนสภาพที่ปรากฏต่อหน้า สำรวจบริเวณรอบ ๆ ครู่หนึ่งจึงเดินตรง ไปยังรถที่จอดอยู่อึดใจใหญ่เขาก็สามารถพาตนออกมาจากบ้านนั้นด้วยความปลอดภัย ขับรถออกมาบ่ายหน้าเข้าเขตในเมือง เมื่อมาถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งซึ่งมีบริการล้างรถด้วย เขาได้นำรถเข้าไปจอด พร้อมกับจ้างล้างรถด้วย ก่อนจะก้าวลงจากรถด้วยความสง่า เดินข้ามถนนอีกฟาก เข้าไปยังศูนย์สรรพสินค้า ที่อยู่ใกล้ ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หนึ่ง มีเสียงเพลงรอสายดังตอบมา 0 X: e$ U! L7 U+ g3 Y& X
ด้านนรากรซึ่งกำลังขับรถด้วยความเคร่งเครียดกับการตามหาภูริเชษฐ์ ข้าง ๆ คนขับมีสุรเชษฐ์นั่งเคียงมาด้วย อาการเงียบขรึม สีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากตน เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าจึงกดรับสาย - _8 P0 d" c9 d0 a! d
“ฮัลโหล !” “หวัดดีครับอากร ผมภูนะ”
- v$ W5 g+ C9 k2 A( [& ~' n
“ภู...! ภูจริง ๆ ด้วย”
( t3 r* ]4 P* f$ ~
“อากรช่วยมารับผมด่วนที่สุด” ) u8 }. Y4 h+ ~; {6 X/ w1 m9 i( I
เพียงสองสามประโยคที่ได้รับทราบสถานที่โดยน้ำเสียงชายหนุ่มที่ตนเป็นห่วงทุกลมหายใจ ทั้งนรากรและ สุรเชษฐ์ สบตากันใบหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มกับข่าวที่ได้รับ
+ _6 d1 _; C4 O$ |
นรากร ในขณะนั้นมีประสาททำงานประสานกันอยู่ตลอดเวลา โดยมีสายตาจับจ้องอยู่ที่ถนนและเท้าอยู่ที่คันเร่ง มืออยู่ที่พวงมาลัย เขาได้ขับรถอย่างเร็วที่สุดในชีวิต โดยลืมคำนึงถึงสวัสดิภาพชีวิตของตนและคนนั่ง ข้าง ๆ จนกระทั่งสุรเชษฐ์ที่นั่งข้าง ๆ แม้จะมีความร้อนรนกระวนกระวายใจไม่ต่างจากคนขับ แต่เมื่อเห็น สหายรุ่นน้องขับรถเร็วเกินพิกัดบนทางด่วน จึงกล่าวเตือนเบา ๆ
8 d! ^4 F+ y5 _/ j* e) i, E0 g
“กูยังไม่อยากตายนะโว้ยไอ้กร! ถ้าเอ็งยังขับรถท้านรกอย่างนี้ กูว่าทั้งกูและมึงได้ไปพบยมทูตก่อนได้เจอเจ้าภูแน่ ๆ ช้า ๆ ลงหน่อยสิวะ” “ขออภัยพี่ ผมเป็นห่วงภูมาก ทำให้ลืมตัวไปหน่อย” นรากรกล่าวยิ้ม ๆ ชะลอความเร็วลงกว่าเดิม แต่ก็ยังเร็วกว่าที่กำหนดกฎหมายได้บัญญัติไว้อยู่ดี “เรื่องห่วงเจ้าภูน่ะ กูก็ห่วงเหมือนกัน แต่ก่อนอื่นต้องห่วงสวัสดิภาพตนเองก่อนโว้ย !” สุรเชษฐ์กล่าวยิ้ม ๆ มองถนนด้วยสายตาเยือกเย็น
/ O: o9 y5 E7 y% |7 T/ H$ v
เมื่อวนลงจากทางด่วน สภาพจราจรใกล้ ๆ กับห้างสรรพสินค้าชื่อดังตามที่ภูได้แจ้งให้ทราบแทบเคลื่อนรถไม่ได้ แต่นรากรก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปในเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังรอตนอยู่ พยายามขับรถหลีกหลบรถที่ จอดเป็นแถวยาวโดยมุ่งเข้าหาเป้าหมายสำคัญทันที . h `7 T2 V- O
ก่อนอื่น เขาได้มองอย่างชนิดค้นหาไปยังผู้คนที่เดินเพ่นพล่านจับจ่ายซื้อของภายในห้องสรรพสินค้าแห่งนั้น ก็ไม่เห็นว่าภูริเชษฐ์ยืนอยู่ที่มุมไหน ; a6 a+ A1 r, }7 `4 I7 g6 m+ G5 d
“พี่ภูมิ พี่นั่งรอในรถสักครู่นะ ผมลงไปตามหาตัวภูก่อน”
' G' y. [6 I+ @. h
“แล้วแต่เอ็ง เจอตัวแล้วรีบพามาขึ้นรถล่ะ กูจะรอจนกว่าเอ็งกับเจ้าภูจะกลับมา”
+ a, j: u5 y; x& R. k G. x
นรากรยิ้มรับ เปิดประตูเดินเข้าไปในห้าง สอดส่องสายตาไปยังบุคคลที่รูปร่างใกล้เคียงกับภู ที่มุมหนึ่ง บริเวณชั้นสองของห้างสรรพสินค้า มีชายหนุ่มในเครื่องแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสดใสโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกเสื้อผ้า หยิบชุดนั้นที ชุดนี้ที ก้าวสวบเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้า ก้มลงหยิบชุดที่ชายหนุ่มวางลงขึ้นมาทาบกับร่างของตนเอง
: X8 x$ j6 a9 Y# ?
“ผมเอาตัวนี้ ช่วยคิดเงินให้ด้วย” ( d M8 L" ]) O2 m% |+ W9 W) X" F$ Z
เมื่อได้ยินเสียงคุ้น ๆ หู ทำให้ภูเงยหน้าหันมาทางชายสูงวัยที่ยืนเลือกเสื้อผ้าใกล้ ๆ ส่งรอยยิ้มที่เต็มไปด้วย ความปลาบปลื้มเหลือคณาให้ชายสูงวัย
, f1 p) q B! Z7 r1 c
“อากร. !” + l0 p1 {# |) ?$ J) P
“นึกว่าจะหาภูไม่เจอเสียแล้ว”
& Z& I q2 }; e% G! ]
“ระวัง ! เราอาจกำลังตกอยู่ในสายตาของพวกภาณุพล ป่านนี้มันอาจรู้แล้วว่าผมหลุดรอดออกมาได้ อาไม่ต้องพูดอะไรหรือแสดงอาการว่ารู้จักกับผม จ่ายเงินแล้วเดินกลับไปขึ้นรถรอผมก่อน ผมจะเดินตามไปห่าง ๆ ทำโทรศัพท์หล่นไว้ด้วย” 8 O1 R2 K' [9 O" U6 O' e0 R, W
นรากรเข้าใจความหมายในทันที จ่ายเงินค่าเสื้อที่ตนหยิบขึ้นมาแล้ว ขณะที่ก้มลงไปรับถุง แกล้งทำโทรศัพท์หล่น โดยไม่สนใจเดินตัดไปยังด้านลานจอดรถ ก่อนจะลับมุม ได้ชำเลืองไปยังชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งบัดนี้ ภูได้ก้มลงเก็บโทรศัพท์ แกล้งสอบถามพนักงานขายถึงเจ้าของโทรศัพท์ , @9 A4 e" r7 @! I. D. g
“คงเป็นคุณคนซื้อเสื้อเมื่อครู่นี้แน่ ๆ ค่ะ” พนักขายตอบพร้อมกับชี้มือไปทางนรากรเดินไป “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเดินไปคืนเขาเอง” กล่าวจบ เขาได้เดินทอดระยะตามมาทางด้านหลัง สายตาไม่คลาดเคลื่อนจากร่างนรากรที่เดินแหวกผู้คน ออกไประยะทางที่ผ่านไปในระหว่างผู้คนกับร้านสรรพสินค้า บางขณะก็มีคนเดินพลุกพล่าน บางขณะก็บางตา ภู เองแม้จะเคยพาลูกพาเมียมาเที่ยวที่ห้างนี้บ่อย ๆ แต่ในสภาพเช่นนี้ ก็ยากที่จะกำหนดจดจำสภาพภูมิประเทศได้ ได้แต่เดินตามร่างของนรากรที่เดินนำไปช้า ๆ อย่างแม่นยำ โดยไม่แสดงอาการมีพิรุธ ยังคงเดินแหวก ผู้คนเดินนำไปเรื่อย ๆ ผ่านห้องน้ำแสดงว่าเจ้าตัวคงเดินนำออกไปยังลานจอดรถแน่ ๆ เห็นร่างที่เดินนำหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด 2 |" t1 J% e5 [) v. _/ C
“ผมกับภูกำลังจะออกไปแล้ว พี่ภูมิช่วยขับรถมารอรับเราที่ทางออกด้วย ผมจะไปถึงที่นั่นไม่เกิน 5 นาที”
; a$ Q# W K0 S- j; l& f
น้ำเสียงนรากรชัดเจน ภูก้าวเท้ายาว ๆ เข้ามายืนใกล้ ๆ ได้เอื้อมมือมาตบไหล่คู่สวาทเบา ๆ กล่าวขึ้นเป็นการ หารือ 5 k# x1 V5 g3 N
“อากรมากับใคร? เมื่อครู่โทร.ให้ใครขับรถมารับ ผมได้ยินไม่ชัด” นรากรหันมายิ้ม “ไม่ต้องกังวลหรอก คนที่ขับรถมารอรับเราที่ทางออก เป็นคนที่รักและเป็นห่วงภูมิมากกว่าอาเสียอีก” 2 Q8 d: G; D1 Y$ _% Y" {( y' J
“พ่อหรือ?”
, U9 O( q+ E. i `& d3 l
“ใช่...! พี่ภูมิเป็นห่วงภูมากนะ ตั้งแต่รู้ข่าวว่าภูได้หายตัวไป” $ R# t2 C$ d# r2 q! B4 J6 f
“พ่อผมนึกไม่ออกเลยว่าจะกล่าวคำใดกับคุณพ่อ เพราะเราสองคนแทบไม่ได้พูดคุยเป็นการส่วนตัวกันมานานแล้ว นอกจากเรื่องงาน” ) ?# ]9 m! M5 J+ s4 r
“ก็กล่าวขอบคุณเขาสิ” 3 s i B+ Q" h" I2 W/ x& ]
ภูริเชษฐ์ยิ้มรับถ้อยคำผู้สูงวัยกว่า และไม่กล่าวคำดอีก สายตาทอดนิ่งไปเบื้องหน้า
; R& U) u/ c5 N. p" L! f
ในที่สุดสองคนก็บรรลุถึงที่โล่งอันกว้างใหญ่บริเวณทางออกด้านหน้า ซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรถยนต์ที่ทยอย ออกมาจากลานจอดรถ เขาพยายามสอดส่องสายตามองหารถที่พ่อเป็นคนขับมารับ & P7 p. x3 v4 B l+ v
“ไปเร็ว ภู พี่ภูมิกำลังขับรถออกมา” * n: q2 O( r. t: `( c) S0 Z
ในขณะนั้นเอง พอเปิดประตูรถเข้าไป ก็พบใบหน้าของพ่อเต็มไปด้วยรอยยิ้มมองมายังเขาอยู่ก่อน แล้วสองคนพ่อลูกยืนมองกันนิ่งไปชั่วขณะ ขณะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะนิ่งสนิทไปกับที่ราวกับต้องมนต์ สะกดและตกอยู่ในความเงียบหมดสิ้น ก่อนที่เสียงห้าวต่ำของสุรเชษฐ์จะกล่าวขึ้น % `! A2 `8 M% f* t& K' F
“ขึ้นรถเร็ว อย่างอื่นค่อยว่ากัน”
: i/ w- e2 x% ]8 R% e
พร้อมกันสุรเชษฐ์ได้เปิดประตูรถลงมา เดินอ้อมไปเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่ง ปล่อยหน้าที่คนขับรถให้กับนรากรอีกครั้ง ' \% O1 M. L4 y8 ?0 e! |3 o
“ขอบคุณพ่อมาก ๆ” 4 L% Y. j1 V3 Y0 o! ~# A e
น้ำเสียงแหบห้าวกังวานกล่าวขึ้นเมื่อเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหลังเคียงข้างบิดาผู้ให้กำเนิด สองชาย ต่างวัยมองสบตากันอีกครั้ง แล้วต่างก็สวมกอดกันไว้ น้ำตาของทั้งสองต่างไหลซึม ไม่อาจพูดอะไรกันได้อีก นาน มันเป็นภาพที่นรากรมองผ่านกระจกอยู่ด้วยความตื้นตันใจแทน
; y/ u1 d* J: l: H$ c
“มองอะไร....? ไม่เคยเห็นพ่อกับลูกเขากอดกันหรือไง? รีบขับรถออกไปให้พ้นที่นี่ก่อนเถอะ” สุรเชษฐ์กล่าวขึ้นอีกครั้ง 6 W" ~" J' T7 b3 S/ T6 Y6 z |
การเคลื่อนไหวที่เบาะด้านหลังตอนนี้ ภูริเชษฐ์ประณมมือเหมือนดอกบัวตูมระหว่างอก ก้มลงกราบที่ตักของ พ่อ เป็ นกิริยาที่เต็มไปด้วยความละเมียดละไมอ่อนโยนที่สุด เป็ นอาการที่เขาไม่ได้แสดงความเคารพต่อผู้ให้ กำเนิดเป็ นเวลานานแล้วตั้งแต่แม่ได้เสียชีวิตไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดว่า : v F, |9 A1 F/ e/ ?
“ขอบพระคุณคุณพ่อมาก ๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” สุรเชษฐ์ตันที่คอหอยจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ไปชั่วขณะ ยิ้มให้กับลูกชายสุดที่รัก มือลูบที่เส้นผม หยักศกของเจ้าตัวแผ่วเบา “พ่อพูดอะไรไม่ออกตอนนี้หรอกภู พูดได้อย่างเดียวว่า พ่อมีความสุขมาก ๆ ที่เห็นลูกปลอดภัย ไม่ว่าลูกจะ เป็ นอย่างไร ลูกก็ยังเป็ นลูกของพ่อเสมอ เรามีเพียงสองคนพ่อลูกเท่านั้นนะ หลาย ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมาอาจ ทำให้ลูกเข้าใจผิดพ่อได้ แต่พ่อก็หวังว่าสักวันลูกจะเข้าใจความรู้สึกและความปรารถนาดีที่พ่อมีต่อลูก” 6 L1 g* s. Q7 _* x' z: U
พร้อมกันนั้นได้โน้มศีรษะลูกชายมากอดไว้เหมือนสมัยเจ้าตัวเป็นเด็ก ภูริเชษฐ์ปล่อยให้พ่อสวมกอดด้วย ความปลื้มใจจนน้ำตาคลอ เขากอดร่างท่านไว้แน่น ไม่กล่าวคำใด จับมือท่านข้างหนึ่งไปวางไว้บนศีรษะของ ตนเองก่อนจะเอามาแนบที่แก้ม 6 R+ y) _7 C3 l4 _9 I
“ภู โตจนเป็นพ่อลูกสองแล้ว ยังอ้อนพ่อเหมือนเดิมนะ”
( ~/ d* G' z0 h
น้ำเสียงเรียบ ๆ กล่าวขึ้นเบา ๆ แต่มือก็ยังกอดกระชับลูกชายไว้แน่น ขณะที่ภูเองก็เผลอหลับในอ้อมกอดของ พ่อด้วยความสุขใจ กระทั่งรถได้มาจอดที่ประตูหน้าบ้านท่าน นรากรขับรถเข้ามาจอดที่บริเวณหน้าบ้าน ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงเดินตามหลังสองพ่อลูกที่เดินเข้าไป ภายในบ้านก่อนแล้ว เมื่ออยู่ภายในห้องรับแขก สองผู้สูงวัยปล่อยให้ภูเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ นรากรซึ่งเป็น เดือดเป็นแค้นแทน กล่าวขึ้น 7 V( K& Z2 c1 L6 R$ |" @
“แบบนี้ มันต้องเอาคืนกันบ้าง”
" ~3 s+ B* u# \' X# E' f" K
“เอาคืนน่ะ เอาคืนแน่ แต่ต้องดำเนินไปด้วยความรอบคอบ ไม่ใช่หุนหันพลันแล่น” สุรเชษฐ์ซึ่งอยู่ในอาการสุขุมกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น หันมาทางลูกชาย $ V+ \/ t B; {: q% k
“ภูจะพักที่บ้านพ่อก่อนหรือจะกลับบ้านเลย”
- ]/ W: h" c% z
“ผมขอไปเจอหน้าลูกเมียก่อนครับพ่อ” + U& Q9 D$ `( P9 z5 h
“ดีเหมือนกัน เพราะหนูรจเป็นห่วงลูกมาก จนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว” 7 H# K2 p( F8 {4 B% _* U
“ขอบคุณพ่อและอากรมาก ๆ เลยครับ” 0 \, x; e+ ?5 g9 \' y
เขายกมือไหว้ลาผู้สูงวัยทั้งสอง ระหว่างเดินออกไปได้ยินเสียงพ่อตะโกนตามหลัง “เอารถพ่อไปใช้ก่อนลูก” 0 L2 n0 A* ~; H( N/ J% ^" c
“ครับ” ( ~. W! l; ?4 K3 Q. S! ~$ `* w0 E6 j
นรากรมองตามหลังชายหนุ่มที่เดินออกไปด้วยความเสียดาย เพราะตั้งใจว่าจะชวนชายหนุ่มไปทำอะไรสนุก ๆ ร่วมกันเสียหน่อย
/ X# C' K- _' B' `) H! t
ด้านสุรเชษฐ์เห็นนรากรมองตามหลังลูกชายด้วยสายตาละห้อย รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย สายตาที่มองนั้นมัน เหมือนสายตาของหญิงสาวที่มองตนสมัยหนุ่ม ๆ เวลาผละจากพวกเธอ ก่อนจะกล่าวขึ้น
A5 i& J1 b4 t |4 q. g8 Y4 O% d
“แล้วเอ็งล่ะไอ้กร จะกลับบ้านหรือจะอยู่เป็นเพื่อนดื่มกับกู”
: d# t- b+ {$ P) G2 \+ r5 x
“อยู่เป็นเพื่อนดื่มกับพี่ดีกว่า”
8 {( G5 R: I, C# R9 {, j
ระหว่างนั่งดื่มด้วยกันนั้น นรากรก็เป็นฝ่ายกล่าวเปิดประเด็น
; Z; N' o6 E, o& D! R! }
“พี่ภูมิ....! พี่ภูมิ…พี่ภูมิ”
9 I$ a& [& q( ?, D4 y
“อะไรของเอ็งวะ เรียกอยู่ได้”
: ^3 X5 E; r V: [
“พี่อยากทำอะไรสนุก ๆ ที่แปลกใหม่กว่าที่เคยผ่านมาหรือเปล่า” “ยังมีอะไรแปลกใหม่สำหรับกูอีกเหรอวะ แก่จนปูนนี้แล้ว” ' d* n( h: a( q. j# J
“มีสิ มันอาจฝืนใจพี่บ้าง แต่ผมรับรองว่าสนุกแน่ ๆ” / q, I I$ S8 d9 ~, Z: B: d
“อะไรวะ…” 1 J& W3 C) {2 F7 r( e) h
“บอกตอนนี้ก็ไม่สนุกสิครับ พี่ไปกับผมดีกว่า”
+ C5 _( M! ~$ {5 E
“ดีเหมือนกันวะ เจ้าภูก็รอดกลับมาปลอดภัยแล้ว อีกอย่างกูเองก็ไม่ได้ปลดปล่อยมาแรมปี แล้วด้วย ว่าแต่เอ็งมีอะไรเด็ด ๆ มานำเสนอเหรอ” % K U$ N) N! K: {6 X$ A( P
“เถอะน่า ไปถึงคอนโดผม เดี๋ยวรู้เอง”
$ H) {& r) K! Q) n6 A- u
ระหว่างนั่งรถออกจากบ้านสุรเชษฐ์ นรากรได้โทร.เข้ามือถือของเอ็ม
) L- J/ Y" j0 v1 e
“หวัดดีพี่กร” “หวัดดี ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า?”
2 A/ Z0 H: M! ~5 V9 p! Z
“เรียบร้อยดีพี่ ภาณุวัฒน์ไม่กล้าขัดขืนอะไรเลย สงสัยคงกลัวผมข่มขืน อิ อิ ว่าแต่พี่จะเข้ามาตอนไหน?”
+ d$ I# V* b3 h+ _% G) k2 D6 p
“กำลังจะเข้าไปนี่แหละ” ; ]- B3 s+ l3 Q0 g
“เจอพี่ภูยัง”
0 f: Q/ c" K+ X3 Y- D9 n
“เจอแล้ว ตอนนี้ภูปลอดภัยแล้ว”
) n! _7 m* ]) @
“พี่ภูมากับพี่ด้วยหรือเปล่า”
! i' k( Q9 P/ D2 n$ j3 d+ o
นรากรได้ยินน้ำเสียงคู่สนทนากระดี๊กระด๊าเมื่อเอ่ยชื่อของภู อดหมั่นไส้ไม่ได้จึงตอบกลับไป % ]$ z, V; k$ f+ R8 r i
“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ ภูไม่มาหรอก เขารีบไปหาลูกเมีย เหลือแต่คนแก่ ควยเหี่ยว ๆ นี่แหละ สนใจไหมล่ะ”
3 O' x0 ^+ ^$ O. `6 F5 ~5 H6 B1 h
“พี่กรก้อ….ว่าแต่โทร.มานี่ แค่ถามข่าวหรือให้ทำอะไรอีก”
6 m# X! G, N& u r. O
“พี่มีแขกไปด้วย ช่วยจัดการล้างท่อไอ้ภาณุวัฒน์ให้เรียบร้อยด้วย”
w4 f2 h- a% W& G) E- s: w
“อะไรนะ. !”
) }% B1 Z1 {# d9 O8 ^- k i
“ทำตามที่สั่งแล้วกัน เรื่องมากจริง ๆ แค่นี้แหละ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ไปถึงแล้ว” สุรเชษฐ์เห็นนรากรคุยโทรศัพท์จบแล้ว จึงถามขึ้น
# I% Q( l& W* g
“เอ็งคุยกับใครวะกร พูดจากระหนุงกระหนิงเหลือเกิน” % w6 K3 K3 d1 T4 W# B: F& P
“เด็กนะพี่ เดี๋ยวไปถึงพี่ก็รู้เองแหละ” . {$ p8 A+ ^" ?* a `. q: [
1 Q1 D2 I3 H! t8 @
% r2 R' D) |: c
โปรดติดตามตอนต่อไป..... 4 H6 F! P2 y% T4 h
; Y9 K( J. w ]8 B
: E6 [+ O2 W. } g
0 N' [" s. K; J8 c0 D1 e3 j+ J4 x: Y# R% N- H, O8 s
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-1-30 21:00:42
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-1-30 21:59:48
โพสต์ 2024-1-30 23:34:14