|
แม่โดนของ13 ครอบครัวของเรา1 ผมกลับจากวัดหลังจากเอาตลับเงินที่ได้จากก้อยไปเผา และทำบุญกรวดน้ำบังสุกุลเสร็จ แม่นอนหลับลึกมาก ผมกลับมา อยู่ดี ๆก้อยก็โทรมา เสียงร้อนรนว่า พ่ออาละวาด ใหญ่โต โวยวายด่าก้อย ด่าแม่ไล่ออกจากบ้านทั้งสองแม่ลูก ต้องวิ่งหนีออกมาจากบ้าน มาตัวเปล่าเหลือแต่โทรศัพท์ของก้อยที่ติดมืออยู่ “เต้ช่วยด้วยเต้”ก้อยวิ่งไปร้องไห้ไป “ก้อย อยู่ไหนพ่อตามมาไหม”ผมถามใส่โทรศัพท์เสียงดัง จนแม่ตื่น “เป็นอะไรเต้”แม่งังเงียถาม “ก้อย กับแม่โดน พ่อไล่ออกมาจากบ้าน เพราะรู้ว่า เอาของแม่มา”ผมตอบ แบบตื่นเต้น “แล้วทำยังไง”แม่ตื่นมา เหมือนไม่ค่อยมีแรง แต่ก็ลุกขึ้นมาเพราะ เป็นห่วงเหมือนกัน “ผมกำลังคุยอยู่”ผมตอบแล้วเปิดโฟน ให้แม่ฟังด้วย “เต้ ช่วยด้วยพ่อไม่ตามมาแล้ว แต่เรากลับบ้านไม่ได้แน่ แบตโทรศัพท์จะหมดแล้วด้วย”ก้อยร้องไห้ “ก้อยกับแม่อยู่ไหนหาที่อยู่เป็นที่ เดี๋ยวเราไปหา”ผมตอบแล้วก้อย ก็สายตัดไป แต่ส่งแชทเป็นโลมาให้เป็นการติดต่อครั้งสุดท้าย ผมดูโลแล้ว เป็นเซเว่นปากซอยตรงข้าม ของซอยบ้านก้อย ซึ่งมันอยู่อีกฝั่งถนนใหญ่ “เอารถไปสิรับมาบ้านเราก่อนก็ได้”แม่บอกผม ผมพยักหน้า แล้วหยิบกุญแจรถ ขับออกไปรับก้อย ผมจอดรถหน้าเซเว่นแต่ก็ไม่เจอ เดินหาสักหน่อย ก็เจอก้อยกับแม่ นั่งอยู่ด้านข้างเซเว่นหลบตรงกองกล่องใส่ของพลาสติก “ก้อย”ผมเรียกก้อยกับแม่นิด หันมามองผม ก้อยน้ำตาไหล โผเข้ากอดผม “เต้ฮืออออ”ก้อยปล่อยโฮ ดีที่มันเป็นช่วงเวลาที่คนไม่ค่อยมี ผมพา สองแม่ลูกลี้ภัยจากบ้านมาบ้านผมแม่ผมตื่นอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ดูว่า แม่สดใสกว่าที่เคยเห็นมา คงเพราะผมช่วยแม่ได้สำเร็จ “ขอบคุณนะคะ”แม่นิดนั่งหน้าอิดโรย เงยหน้ามองแม่ผมที่เอาน้ำมาให้กิน “สาวต่างหากต้องขอบคุณ ก้อย ที่ช่วยสาวเต้เขาเล่าให้ฟังหมดแล้วใช่ไหม”แม่นั่งคุยกันนิด ส่วนก้อย ไปอาบน้ำ ใส่เสื้อยืดผมแล้วนอนหลับในห้องผมไปแล้ว “ก้อนเล่าให้ฟังแล้วค่ะไม่น่าเชื่อว่า พี่เขาจะทำขนาดนี้”แม่นิดหลบตา “ไม่เป็นไรนะอยู่ที่นี่ไปก่อนนะคะ จนกว่าจะแก้ปัญหาได้”แม่สาว จับมือแม่นิด แม่ผมกับแม่ก้อยไม่เคยเจอกัน แต่คราวนี้ เหมือนสนิทกันมานาน ด้วยวัยเดียวกันด้วย เลยคุยกันง่ายผมดูก้อยนอนเรียบร้อยแล้วเดินออกมา เห็นสองแม่ ทำครัวกัน สนุกสนานดูแม่นิดจะคลายความเครียดไปได้หน่อย “เต้เดี๋ยวก้อยตื่นแล้ว ชวนกันไปร้านแม่นะ เปิดร้านเลือกหยิบเสื้อผ้า มาให้นิดกับก้อยด้วยนะ”แม่สั่งผม ซะงั้น ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งเล่นอะไรไป รอเย็น ๆ ค่ำ ๆก้อยตื่น ผมเลยชวนก้อยขับรถ ไปที่ร้านแม่ “เป็นไงบ้างล่ะ”ผมถามก้อย “อือ พ่อเราแปลกๆ เหมือนไม่ใช่พ่อเราเลย”ก้อยบอก “นั่งเรียบร้อยเชียว”ผมแซวก้อยนั่งขาหนีบ เผยขาขาวชิด ที่มีชายเสื้อปิดไว้ไม่ยาวมาก “ก็เราแต่งตัวงี้มานี่ข้างในก็ไม่ใส่”ก้อยหน้าแดง จริงสิ ทั้งบรา ทั้ง กกน ก้อย ถอดออกหมด หลังจากอาบน้ำตอนนี้ทั้งตัวก้อยเลยมีแต่เสื้อยืดบอล สีแดงตัวเดียวที่คลุมตัวอยู่ “ยังจะมองอีก”ก้อยดันหน้าผมให้มองทาง ผมเหล่มองก้อยหน้าแดงมาก ถึงเราจะมีอะไรกันบ่อย แต่สถานการณ์แบบนี้มันก็ตื่นเต้นดี ผมพาก้อยมาร้านแม่เปิดประตูเหล็ก เข้าไปแล้วก็กดลง เพราะกลัวว่าคนจะเข้าใจว่าเปิดร้าน “เลือกตามสบายเลยนะเผื่อแม่ด้วย”ผมบอก ให้ก้อยเลือก เสื้อผ้าในร้านพร้อมเดินไปหยิบถุงเตรียมใส่ให้ “มาช่วยเลือกสิ เป็นลูกเจ้าของร้านดูแลลูกค้าหน่อยเร็ว”ก้อยหันมาบอกผมทำหน้าทะเล้น ผมเลยเดินตามไปช่วยก้อยเลือก หยิบเสื้อผ้า ตามราวที่แขวนไว้ มือผมอดซน ลูบก้นกลม ๆ ของก้อยไม่ได้ “อ้ายยยอย่าดิเต้”ก้อยหันมาดุ มันเหมือนยิ่งยุ ผมเลื่อนมือไปล้วงในเสื้อ ถึงเอวก้อยทำให้เสื้อร่นขึ้นมาเปิดก้นของก้อย ผมไซร้คอก้อยจากด้านหลัง มือก็ล้วงไปที่ร่องก้อยเอานิ้วกรีดตามร่อง แล้วบี้เม็ดก้อยจากด้านหลัง “โอ้ยย เต้ อ้าอย่าสิ อ้า นี่กลางร้านนะอ้า”ก้อยเชิดหน้า ร้องห้ามผม แต่ส่ายเอวรับนิ้ว นิ้วผมเข้าไปในรูที่คุ้นเคยชักเข้าออกก้อยจับราวโก่ง ส่ายก้นรับ นิ้วผม “อ้า เต้ อ้า ซีสสสส”ก้อยร้องคราง ผมทนไม่ไหวแล้วจัดการถอดกางเกง งัด ค ออกมาจ่อที่รูก้อย แล้วกดทีเดียวมิดเพราะมันลื่นด้วยน้ำที่มากมายจากนิ้ว “โอ้ยยยย อ้าเบา ๆ สิเต้ อ้า”ก้อยร้องดุ แต่ผมไม่สนกระแทกเอวรัว ค ใส่ ก้อย จนตัวก้อยร้องลั่นร้าน มือเกาะราวแขวนผ้าแน่น มือผมขยำหน้าอกก้อยรั้งตัวกระแทกรัววว เร็วแรง สุด ๆ อยู่นาน “อ้าก้อยเสร็จแล้วอ้า.สส” ก้อยตัวกระตุกเข่าอ่อนกองอยู่ที่พื้นร้าน ทำ ค ผมหลุดออกจากรู ผมประคองก้อยมานั่งพักเหนื่อย “ไอ้บ้าเต้”ก้อยหน้าแดง “อะไรอ่ะเรายังไม่เสร็จเลยนะ”ผมหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องเลยไปชักเองเลย ทีเดียวเราขาอ่อนเลย “แหมก็อดใจไม่ไหวนี่”ผมบอกแล้วหอมแก้ม ก้อยทีนึง “รีบเหอะค่ำแล้วจะได้รีบกลับ”ก้อยบอก ผมเลยช่วยก้อยเลือกเสื้อผ้าเสร็จ แยกถุงของแม่นิดกับของก้อยเรียบร้อย เราจึงขับรถกลับบ้าน แม่สาวกับแม่นิด นั่งรอผมกินข้าวกันเรียบร้อย แม่นิดกับก้อยสองคนขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เอามาจากร้าน “แฟนแกเหรอ”แม่สาวถามผมตอนที่สองแม่ลูกไปอาบน้ำ และเรารอกินข้าว “ก็ใช่อ่ะแม่แต่จริง ๆ ตอนแรกตั้งใจจะคุยเพื่อให้ช่วยเรื่องแม่”ผมบอก “แล้วเป็นไงกะจะหลอกใช้เขา กลายเป็นแฟนจริงเลยสิ”แม่หัวเราะ “แม่ก็...”ผมบ่น “แต่ต้องขอบคุณก้อยนะเพราะ ไม่งั้นเรื่องก็ไม่จบ”แม่บอก “จริงแม่แม่รู้สึกปกติแล้วใช่ไหม”ผมถาม “ใช่ปกติแล้ว”แม่ตอบยิ้มๆ แต่แววตาแวบหนึ่งของแม่ เหมือนเสียดาย “ยังไงก็ให้สองแม่ลูกอยู่นี่ไปก่อนนะแล้วเต้ลองติดต่อ อ.ชีวินดู”แม่สั่งผม ก่อนเห็น สองแม่ลูกเดินเข้ามา เรากินข้าวเย็นกันคุยกันไป จนรู้สึกว่าแม่สาว กับแม่นิด สนิทกันเร็วมาก แทบจำไม่ได้เลยว่าแม่นิดเป็นเมียของคนที่ก่อเรื่อง สรุปว่าบ้านเรามีสองห้อง แม่เลยให้ผมมานอนที่ห้องผม และยกห้องผมให้สองแม่ลูกนอน “ก้อยเข้านอนแล้วเหรอ”แม่ถามผมจากที่นอน “ครับ”ผมหลบตาแม่เพราะ ผมไปเอากับก้อยในครัวตอนนี้ แม่นิด กับแม่สาวเข้าห้องนอนแล้วเพิ่งเสร็จ “อืม ๆ แม่ว่าถ้าพรุ่งนี้ นิดเขาโอเค แม่ไปนอนกับนิดแล้วให้ก้อยมานอนนี่ก็ได้นะ”แม่พูดยิ้ม ๆ “ไม่ต้องก็ได้มั้งแม่”ผมหน้าแดง “โอ้ยจะได้ไม่ต้องไปแอบในครัวอีกไง”แม่พูดขำ ๆ เล่นเอาผมหน้าแดง ขดตัวนอนในที่นอน ข้างๆ แม่ มือแม่ เข้ามากอดผม “มะ แม่...แม่มะไม่มีของแล้วไม่ใช่เหรอ”ผมสะดุ้ง ใจแอบลิงโลดว่าฝันจะเป็นจริง “อืม...”มีเสียงจากลำคอแม่เท่านั้นมือแม่กำลังกำ ค ผมในกางเกงนอน ที่แข็งเต็มที่แล้ว แม่ก็ชักไปเรื่อย “อ้าแม่”ผมร้องครางเบา ๆ กลัวว่าก้อยจะได้ยิน ผมหันหน้าหาแม่ เราจูบแลกลิ้นกันอยู่นานนานพอที่จะทำให้เสื้อผ้าเราสองคนหลุดออกจากตัวทั้งหมดผมไล้ลิ้นไปตามผิวที่คุ้นเคยจนมาถึงเนินอก ผมดูดนมอย่างหื่นกระหาย สลับสองข้างมือผมกรีดตามร่องแม่ แล้วจบที่บี้ที่เม็ด เรียกน้ำออกมาจนเลอะทั้งมือ “อ้า เต้ อ้าซีสสสส”แม่ร้องครางหลับตาเชิดหน้า ผม ไล้ลิ้นจากอกไปถึงเนินฉ่ำเยิ้มของแม่ รัวลิ้น ที่เม็ด ก่อนส่งลิ้นไปควานในรูเยิ้ม ๆทำเอาแม่กัดผ้าตัวเกรงดิ้น “อืออออ อ้า เต้ อ้า”แม่ปล่อยผ้าร้องเพราะทนไม่ไหวกับลิ้นผม ก่อนแม่จะกระตุก ปล่อยน้ำออกมา อีกรอบ ผมเลื่อนตัวขึ้นจับ ค จ่อที่รู แล้วกดทีเดียวมิด “อืกกกก”แม่จิกแขนผมแน่นเราสบตากัน ในแววตา มีความสุข ความสับสน ปนอยู่ ผมเริ่มขยับเอวกระแทกเร็วเป็นจังหวะ “อ้า ๆ ๆ ซีสอ้าแม่ ผมเสียวอ้า”ผมร้องอย่างลืมตัว ซึ่งแม่ก็ร้องแข่งกับผมเหมือนกันปกติเราอยู่บ้านกันสองแม่ลูก เวลาอย่างนี้ เราไม่ต้องกลัวใครจะได้ยินแต่วันนี้ไม่ใช่ “ปัง!!!”เสียงประตูห้องเปิดออก ตอนที่ผมกำลังกระแทกแม่อยู่บนเตียง “กะก้อย”ผมตกใจเมื่อเห็นว่า คนที่ยืนอยู่ที่ประตูคือ ก้อย แต่เราทำอะไรไม่ได้ เพราะทุกอย่างยังค้างอยู่ที่เดิม บรรยากาศมันเหมือนเวลาทั้งหมดหยุดผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ก้อยมองเห็นภาพนั้นแล้วจับลูกบิดประตูห้องผม เราสบตากัน............................................(จบตอน)
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-2-29 18:52:52
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-2-29 20:01:19
โพสต์ 2024-3-1 03:07:41
โพสต์ 2024-3-2 16:49:28