แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย onex99 เมื่อ 2024-5-21 21:10
ในยามวิกาลที่มืดมิด เงียบสงัด เสียงโซ่ตรวนและเสียงร้องอ้อนวอนเบา ๆของพลทหารโอ๊คดังก้องในห้องใต้ฐานกระโดดหอที่หนาวเย็นสภาพที่เขาถูกขังอยู่ในสภาพไร้อิสระ ข้อมือถูกใส่กุญแจมือไพล่หลังเท้าล่ามโซ่กับพื้น ขยับตัวไม่ได้มากนัก ต้องยืนตลอดเวลาเพื่อไม่ให้โซ่ที่รัดคอเขาดึงจนหายใจไม่ออกเขารู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังกับสถานการณ์ที่เผชิญ
ในวันที่สองพลทหารโอ๊คได้ยินเสียงประตูเหล็กหนักที่ด้านบนเปิดออกอีกครั้ง เสียงฝีเท้าหนัก ๆของนายสิบหลายคนดังขึ้นเรื่อย ๆ ตามด้วยเสียงโซ่ที่กระทบกันพลทหารโอ๊คพยายามเงยหน้าขึ้นมองแม้จะอ่อนแรง
**นายสิบ 1:** "เอาตัวพวกมันลงไปข้างล่าง ให้มันอยู่กับไอ้โอ๊คกูจะดูว่าพวกมันจะอึดได้แค่ไหน"
เสียงหัวเราะเยาะของนายสิบก้องในห้องพลทหารยีนและพลทหารเฟสถูกลากลงมาในสภาพที่ไม่ต่างกัน ทั้งสองถูกใส่กุญแจมือไพล่หลัง รองเท้าคอมแบทขัดเงาสะท้อนแสงไฟเล็กน้อยทรงผมเกรียนใหม่เหมือนพึ่งตัดมาพลทหารโอ๊ครู้สึกทั้งดีใจและเสียใจที่เห็นเพื่อนร่วมชะตากรรมมาที่นี่
**พลทหารเฟส:** "ไอ้โอ๊ค มึงยังอยู่เหรอวะ? ทำไมพวกเขาต้องทำกับเราขนาดนี้"
**พลทหารโอ๊ค:** "กูก็ไม่รู้ว่ะเฟส พวกมันโหดร้ายเกินไปกูไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน"
พลทหารยีนพยายามขยับตัวแต่ถูกโซ่ตรวนรั้งเอาไว้เขาสบถออกมาอย่างเดือดดาล
**พลทหารยีน:** "พวกมึงคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้อะไร กูไม่ยอมง่ายๆ หรอก!"
นายสิบเดินเข้ามาใกล้พลทหารยีนและพลทหารเฟส พร้อมแส้หางกระเบนในมือเขาฟาดมันลงไปที่แผ่นหลังของพลทหารยีนอย่างแรง เสียงแส้กระทบเนื้อดังสนั่น
**นายสิบ 2:** "มึงอยากท้าทายกูเหรอไอ้ยีน? มึงจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แท้จริง!"
พลทหารเฟสร้องเสียงดังเมื่อเห็นเพื่อนของเขาถูกเฆี่ยนจนเลือดซิบออกมาจากหลัง
**พลทหารเฟส:** "พอเถอะ! ได้โปรดหยุดเถอะ!"
นายสิบไม่สนใจคำขอร้อง เขาฟาดแส้ลงไปที่พลทหารเฟสอีกครั้งจากนั้นพลทหารโอ๊คก็ถูกลากมายังกลางห้องนายสิบใช้กระบองเหล็กทุบตีเขาจนเลือดออกจากจมูกและปาก
**นายสิบ 3:** "มึงทั้งสามคนต้องสำนึกในความผิดของมึง มึงคิดจะขัดคำสั่งกูเหรอ?มึงจะต้องจดจำความเจ็บปวดนี้ไปจนตาย!"
พลทหารโอ๊คพยายามขัดขืนแต่แรงของเขาไม่เพียงพอที่จะต้านทานความโหดร้ายของนายสิบได้เขาถูกเตะต่อยเหมือนกระสอบทราย จนร่างกายแทบจะพังลงในที่นั้นเอง
**นายสิบ 4:** "พวกมึงทั้งหมดไม่มีทางรอด! มึงจะต้องเล่นเกมของพวกกู ถ้าพวกมึงรอด 7 วัน ก็ถือว่ามึงโชคดี แต่ถ้ามึงไม่รอดมึงก็จะตายอย่างหมาในนี้!"
พลทหารโอ๊ครู้สึกทั้งเจ็บปวดและสิ้นหวังน้ำตาไหลออกมาจากตาเมื่อเขารู้ว่าชะตากรรมของเขาและเพื่อน ๆถูกกำหนดโดยความโหดร้ายของนายสิบเหล่านี้
**นายสิบ 5:** "แล้วกูจะกลับมาดูว่าพวกมึงจะอยู่รอดได้กี่วัน จงเตรียมใจให้ดี"
นายสิบทั้งหมดเดินออกไป ปล่อยให้พลทหารโอ๊ค ยีน และเฟสต้องทนทุกข์ทรมานในความมืดมิดและความหนาวเย็นของห้องขังใต้ฐานกระโดดหอความหิวและกระหายเริ่มเข้ามาคุกคามจิตใจของพวกเขาทำให้พวกเขารู้ว่าการรอดชีวิตในสถานที่นี้เป็นเรื่องยากเย็นเพียงใด
ในทุก ๆ วัน เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าและทรมานสำหรับพลทหารโอ๊คพลทหารยีน และพลทหารเฟส พวกเขาถูกขังอยู่ในห้องใต้ฐานกระโดดหอที่มืดมิด หนาวเย็นและเปียกชื้น ความหิวโหยและกระหายเริ่มคุกคามจิตใจและร่างกายของพวกเขาท้องร้องดังไม่หยุด หัวใจเต้นรัวด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง
ทุกเช้า ครูฝึกหรือนายสิบจะเข้ามาเยี่ยมพวกเขาไม่ใช่เพื่อมอบความหวัง แต่เพื่อสั่งสอนด้วยความโหดร้ายและทารุณกรรมพลทหารทั้งสามถูกใช้เป็นกระสอบทรายระบายความเครียดของผู้ที่มีอำนาจเหนือพวกเขา
เช้าวันหนึ่ง เสียงประตูเหล็กดังสนั่นครูฝึกคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับนายสิบสองคนในชุดพรางทหารรองเท้าคอมแบทขัดเงาวาววับ แววตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย
**ครูฝึก:** "ไอ้พวกขยะ! มึงคิดจะขัดคำสั่งกูเหรอ? มึงจะต้องจดจำความเจ็บปวดนี้ไปจนตาย!"
นายสิบคนแรกเดินเข้ามาหาพลทหารโอ๊คเขาใช้หมัดชกที่ท้องของโอ๊คอย่างแรงจนโอ๊คจุกและทรุดตัวลง
**นายสิบ 1:** "มึงมันอ่อนแอแบบนี้ จะรอดได้ยังไงวะ!"
พลทหารโอ๊คพยายามลุกขึ้นแต่ก็ถูกนายสิบคนที่สองใช้เท้าเตะเข้าที่หน้าอกจนล้มลงอีกครั้ง
**นายสิบ 2:** "ลุกขึ้นมาสิวะ! มึงคิดว่าจะขัดขืนได้เหรอ!"
พลทหารยีนและพลทหารเฟสมองเห็นเพื่อนของพวกเขาถูกทุบตีทั้งสองพยายามขยับตัวแต่ถูกโซ่ตรวนรั้งเอาไว้
**พลทหารเฟส:** "ปล่อยเขาเถอะ! พวกเรายอมแล้ว!อย่าทำอะไรเขาเลย!"
นายสิบคนที่สามหันมามองพลทหารเฟสและยิ้มเยาะก่อนจะเดินเข้ามาเตะที่ท้องของเฟสอย่างแรงจนเฟสสำลักเลือด
**นายสิบ 3:** "หุบปากไปซะไอ้เฟส! มึงไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น!"
พลทหารยีนพยายามดิ้นรนและขัดขืนแต่ก็ถูกนายสิบคนที่สี่และห้าใช้แส้หางกระเบนฟาดที่หลังจนเป็นแผลเลือดซิบออกมา
**นายสิบ 4:** "มึงอยากท้าทายพวกกูเหรอไอ้ยีน? มึงจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แท้จริง!"
พลทหารโอ๊คพยายามสูดลมหายใจและเงยหน้ามองครูฝึกและนายสิบทั้งห้าแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง
**พลทหารโอ๊ค:** "พอเถอะ... ได้โปรด...ปล่อยพวกเราไปเถอะ..."
ครูฝึกหัวเราะเสียงดังและเดินเข้ามาใกล้โอ๊คเขาใช้มือบีบคางของโอ๊คและมองตรงเข้าไปในตาของเขา
**ครูฝึก:** "มึงคิดว่าพวกกูจะปล่อยมึงง่าย ๆ เหรอ? มึงต้องทนทุกข์ทรมานไปจนกว่าพวกกูจะพอใจจำไว้ให้ดี!"
ครูฝึกและนายสิบทั้งหมดหัวเราะอย่างสะใจแล้วเดินออกไปปล่อยให้พลทหารโอ๊ค พลทหารยีนและพลทหารเฟสต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในความมืดมิดและหนาวเย็นต่อไปความสิ้นหวังและความเจ็บปวดทับถมจิตใจและร่างกายของพวกเขา ในทุก ๆวันพวกเขาจะถูกทุบตี สั่งสอน และใช้เป็นกระสอบทรายเพื่อระบายความเครียดของนายสิบและครูฝึกที่ไร้ความเมตตา
วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า พลทหารโอ๊คและเพื่อน ๆต้องต่อสู้กับความหิวโหย กระหาย และความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุดพวกเขารู้ดีว่าการรอดชีวิตในสถานที่นี้เป็นเรื่องยากเย็นเพียงใดแต่พวกเขาก็ยังคงพยายามสู้ทน หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นและช่วยพวกเขาออกไปจากนรกแห่งนี้ วันที่สองของการขังใต้ฐานกระโดดหอเป็นอีกวันที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานสำหรับพลทหารโอ๊คพลทหารยีน และพลทหารเฟส ความหิวโหยและกระหายยังคงคุกคามพวกเขาร่างกายอ่อนแรงและบอบช้ำจากการทุบตีเมื่อวานนี้ทำให้การเคลื่อนไหวทุกครั้งเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เสียงประตูเหล็กดังขึ้นอีกครั้งครูฝึกและนายสิบทั้งห้าคนเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มโหดร้าย
**ครูฝึก:** "วันใหม่แล้วไอ้พวกขยะ! พร้อมรับบทเรียนใหม่รึยัง?"
พลทหารโอ๊คพยายามลุกขึ้นยืน แม้จะเจ็บปวดและอ่อนแรงเขามองครูฝึกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
**พลทหารโอ๊ค:** "พอเถอะครับ... พวกเราทนไม่ไหวแล้ว...ได้โปรด..."
นายสิบคนที่หนึ่งเดินเข้ามาและใช้หมัดชกหน้าของโอ๊คอย่างแรงจนล้มลงไปกับพื้น
**นายสิบ 1:** "มึงยังไม่เข็ดใช่ไหมไอ้โอ๊ค? มึงคิดว่าพวกกูจะสงสารมึงเหรอ?"
พลทหารยีนพยายามลุกขึ้นและขัดขืนแต่ก็ถูกนายสิบคนที่สองและสามใช้เท้าเตะเข้าที่ท้องและหลังจนล้มลงไปกองกับพื้น
**พลทหารยีน:** "ปล่อยพวกเราไปเถอะ! เราไม่ทำอะไรผิด..."
นายสิบคนที่สี่หยิบแส้หางกระเบนขึ้นมาและเดินเข้ามาหาพลทหารเฟสที่นอนอยู่บนพื้น
**นายสิบ 4:** "ไอ้เฟส มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงจะมาสั่งพวกกูได้? มึงต้องทนรับความเจ็บปวดนี้ไปจนกว่าพวกกูจะพอใจ!"
นายสิบคนที่ห้าใช้แส้ฟาดเข้าที่หลังของเฟสอย่างแรงจนเลือดซิบออกมา
**พลทหารเฟส:** "อ๊าก! พอเถอะ! ได้โปรด...พวกเราไม่ไหวแล้ว..."
ครูฝึกหัวเราะเสียงดังและเดินเข้ามาหาพลทหารโอ๊คที่นอนอยู่บนพื้น
**ครูฝึก:** "มึงคิดว่าการขอร้องจะช่วยอะไรได้เหรอไอ้โอ๊ค?มึงจะต้องเจ็บปวดไปจนกว่าพวกกูจะพอใจ!"
ครูฝึกใช้เท้าเหยียบหน้าอกของโอ๊คและกดน้ำหนักลงไปอย่างแรง
**ครูฝึก:** "วันนี้พวกมึงจะได้เล่นเกมใหม่ เกมอดข้าวอดน้ำเจ็ดวันถ้าพวกมึงรอด มึงจะได้ออกไป แต่ถ้าพวกมึงไม่รอด พวกมึงก็ตายคาที่นี่!"
นายสิบคนที่หนึ่งหยิบโซ่ขึ้นมาและล่ามขาของพลทหารโอ๊คเข้ากับพื้นทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้สะดวก
**นายสิบ 1:** "มึงต้องยืนตลอดเวลา ห้ามนั่ง ห้ามนอนมึงต้องทนเจ็บปวดและหิวโหยไปจนกว่าพวกมึงจะตาย!"
นายสิบคนที่สองใช้กระบองเหล็กตีที่ขาของพลทหารยีนอย่างแรงจนเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
**นายสิบ 2:** "ไอ้ยีน มึงต้องเจ็บปวดแบบนี้ไปทุกวัน จำไว้!"
นายสิบคนที่สามหยิบไฟช็อตขึ้นมาและเดินเข้ามาหาพลทหารเฟส
**นายสิบ 3:** "มึงพร้อมรับความเจ็บปวดแบบใหม่ยังไอ้เฟส?"
นายสิบคนที่สามใช้ไฟช็อตที่หน้าอกของเฟสจนเขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
**พลทหารเฟส:** "อ๊าก! พอเถอะ! ได้โปรด... ได้โปรด..."
ครูฝึกและนายสิบทั้งห้าหัวเราะอย่างสะใจและเดินออกไปปล่อยให้พลทหารโอ๊ค พลทหารยีนและพลทหารเฟสต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในห้องใต้ฐานกระโดดหอที่มืดมิดและหนาวเย็นต่อไป
วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า พลทหารโอ๊คและเพื่อน ๆต้องต่อสู้กับความหิวโหย กระหาย และความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ในทุก ๆวันพวกเขาจะถูกครูฝึกหรือนายสิบเข้ามาทุบตีและสั่งสอนราวกับว่าพวกเขาเป็นเพียงกระสอบทรายที่ไร้ค่าความสิ้นหวังและความเจ็บปวดทับถมจิตใจและร่างกายของพวกเขาอย่างไม่หยุดยั้งพวกเขารู้ดีว่าการรอดชีวิตในสถานที่นี้เป็นเรื่องยากเย็นเพียงใดแต่พวกเขาก็ยังคงพยายามสู้ทนหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นและช่วยพวกเขาออกไปจากนรกแห่งนี้ วันที่เจ็ดของการขังใต้ฐานกระโดดหอมาถึงความทรมานและความหิวโหยสะสมทำให้พลทหารโอ๊ค พลทหารยีนและพลทหารเฟสอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช พวกเขาอ่อนแรงอย่างหนักและแทบไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะยืนได้เลย
เสียงประตูเหล็กดังขึ้นอีกครั้งครูฝึกและนายสิบทั้งห้าคนเข้ามาในห้อง พร้อมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด
ครูฝึก: "ครบเจ็ดวันแล้วไอ้พวกขยะพวกมึงรอดมาได้ถึงตอนนี้ถือว่าเก่งมากแต่น่าเสียดายที่วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของพวกมึง!"
พลทหารโอ๊คมองไปที่ครูฝึกด้วยสายตาที่สิ้นหวังและอ่อนล้า
พลทหารโอ๊ค: "พอเถอะครับ... ได้โปรด...ปล่อยพวกเราไป..."
นายสิบคนที่หนึ่งเข้ามาเตะพลทหารโอ๊คที่หน้าอกจนเขาล้มลงไปกับพื้น
นายสิบ 1: "มึงคิดว่าพวกกูจะปล่อยพวกมึงไปง่าย ๆ งั้นเหรอ? พวกมึงทำความผิดร้ายแรงและต้องรับโทษ!"
พลทหารยีนพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกนายสิบคนที่สองใช้กระบองเหล็กฟาดที่หลังจนล้มลงไปอีก
นายสิบ 2: "ไอ้ยีน มึงต้องชดใช้ความผิดที่มึงทำ พวกมึงทุกคนต้องตายที่นี่!"
นายสิบคนที่สามหยิบแส้หางกระเบนขึ้นมาและเริ่มเฆี่ยนพลทหารเฟสที่นอนอยู่บนพื้นเลือดไหลออกจากแผลเป็นทางยาว
นายสิบ 3: "ไอ้เฟส มึงคิดว่ามึงจะหนีรอดเหรอ? มึงต้องทนเจ็บปวดนี้จนกว่ามึงจะตาย!"
ครูฝึกเดินเข้ามาหาพลทหารโอ๊คและยิ้มเยาะ
ครูฝึก: "วันนี้พวกมึงจะได้เล่นเกมใหม่ ถ้าพวกมึงทำสำเร็จมึงจะได้ตายเร็วหน่อย แต่ถ้าพวกมึงทำไม่สำเร็จพวกมึงจะต้องทนทุกข์ทรมานไปจนตาย!"
นายสิบคนที่สี่และห้าหยิบเครื่องมือต่าง ๆ ออกมา ทั้งกระบองเหล็กไฟช็อต และเครื่องมืออื่น ๆ
นายสิบ 4: "เริ่มเกมได้เลยไอ้พวกขยะ!"
พวกเขาบังคับให้พลทหารโอ๊ค พลทหารยีนและพลทหารเฟสเข้าร่วมการทรมานอย่างต่อเนื่องพลทหารโอ๊คถูกบังคับให้ยืนอยู่ในท่าที่ยืนไม่ได้สมดุล เท้าถูกล่ามโซ่กับพื้นมือถูกใส่กุญแจมือไพล่หลังและต้องทนรับความเจ็บปวดจากการทุบตีและเฆี่ยนอย่างต่อเนื่อง
พลทหารโอ๊ค: "ได้โปรด...หยุดเถอะ...ผมทนไม่ไหวแล้ว..."
ครูฝึกหัวเราะเสียงดังและยื่นไฟช็อตไปที่ร่างของพลทหารโอ๊ค
ครูฝึก: "มึงต้องทนอีกนิดไอ้โอ๊ค มึงยังไม่ถึงเวลาตาย!"
พลทหารยีนและพลทหารเฟสถูกทรมานในลักษณะเดียวกันนายสิบทั้งห้ารุมทำร้ายพวกเขาเหมือนกับว่าเป็นเพียงกระสอบทรายที่ไร้ค่า
พลทหารยีน: "พอเถอะ...ปล่อยพวกเราไป...ได้โปรด..."
นายสิบคนที่สองหัวเราะเยาะและใช้กระบองเหล็กตีเข้าที่ท้องของยีนอย่างแรง
นายสิบ 2: "มึงไม่มีสิทธิ์ขอร้องอะไรทั้งนั้น ไอ้ยีน!"
เมื่อถึงเวลาที่พลทหารโอ๊คอ่อนแรงและหมดสติครูฝึกและนายสิบทั้งห้าเริ่มการทรมานครั้งสุดท้าย
ครูฝึก: "พวกมึงทุกคนจะต้องตายที่นี่ไม่มีใครหนีรอดไปได้!"
เสียงคำรามของครูฝึกดังก้องในห้องขังใต้ฐานกระโดดหอ พลทหารโอ๊คพลทหารยีน และพลทหารเฟสถูกมัดและใส่กุญแจมือไพล่หลัง เท้าล่ามโซ่ตรวนร่างกายของพวกเขาถูกไฟช็อตซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนชักกระตุกด้วยความเจ็บปวดเสียงกรีดร้องของพวกเขาสะท้อนก้องไปทั่วบริเวณ แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยพวกเขาหมดสติไปจากการทุบตีอย่างโหดร้ายด้วยกระบองเหล็ก
นายสิบ 1: "ไอ้พวกนี้จะได้ตายสมใจ!"
พลทหารโอ๊คตื่นขึ้นมาในสภาพที่ถูกจับใส่กุญแจมือและโซ่ตรวนอย่างแน่นหนาเขาพยายามดิ้นรน แต่ก็ไร้ผล เมื่อสายตาของเขาปรับสภาพได้เขาเห็นพลทหารยีนและพลทหารเฟสที่ถูกทรมานอย่างหนักเช่นกัน
**พลทหารโอ๊ค:** "ได้โปรด... ปล่อยพวกเราไปเถอะ...เราขอโทษสำหรับทุกอย่าง..."
นายสิบ 2 เข้ามาหาและจับพลทหารโอ๊คด้วยความรุนแรง
**นายสิบ 2:** "หุบปากซะ ไอ้พวกขี้ขลาดพวกมึงต้องชดใช้กรรมทั้งหมดที่มึงทำไว้!"
พวกเขาเริ่มทรมานพลทหารยีนเป็นคนแรกด้วยการทุบตีด้วยกระบองเหล็กจนเลือดไหลออกจากร่างกายพลทหารยีนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
**พลทหารยีน:** "ได้โปรด! หยุดเถอะ! ผมขอโทษ!ผมจะไม่ทำอีกแล้ว!"
**นายสิบ 3:** "มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะขอโทษ มึงต้องชดใช้ทุกอย่าง!"
พลทหารยีนถูกจับแยกชิ้นส่วนร่างกายอย่างโหดร้ายเริ่มจากการตัดนิ้วมือ นิ้วเท้า และอวัยวะอื่นๆ ทีละชิ้น ทีละส่วนเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดร่างกายของเขากระตุกด้วยความทรมานจนในที่สุดก็สิ้นลมหายใจ
นายสิบหันมาทางพลทหารเฟสเขาถูกจับใส่กรงเหล็กขนาดเล็กที่มีน้ำถ่วงอยู่ด้านล่าง
**นายสิบ 4:** "ไอ้เฟส มึงคิดว่ามึงจะรอดเหรอ?"
**พลทหารเฟส:** "ได้โปรด... ผมยังไม่อยากตาย..."
**นายสิบ 5:** "ไม่มีใครสนใจความต้องการของมึงหรอก!"
กรงเหล็กถูกถ่วงลงน้ำ พลทหารเฟสกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวน้ำเย็นเข้ามาท่วมร่างของเขา เขาพยายามดิ้นรนแต่ก็ไร้ผลน้ำเริ่มท่วมสูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาหายใจไม่ออก และในที่สุดก็จมน้ำตาย
นายสิบทั้งหันกลับมาทางพลทหารโอ๊ค เขาถูกจับใส่ถังเหล็กขนาด 200 ลิตรและถูกโบกปูน
**พลทหารโอ๊ค:** "ได้โปรด! อย่าทำแบบนี้! ปล่อยผมไปเถอะ!ผมจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ!"
**ครูฝึก:** "มึงไม่มีสิทธิ์จะต่อรองอะไรทั้งนั้นมึงจะต้องตายที่นี่"
ปูนเริ่มแข็งตัวพลทหารโอ๊ครู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แทรกซึมเข้ามาในร่างกายเขารู้สึกถึงความอึดอัดและความสิ้นหวังที่ไม่สามารถขยับตัวได้อีกเสียงกรีดร้องของเขาถูกกลืนหายไปในปูนที่แข็งตัวอย่างช้าๆ
นายสิบทั้งหมดมองดูด้วยความพึงพอใจ
**นายสิบ 1:** "นี่แหละบทเรียนสำหรับพวกขี้ขลาดอย่างมึง!"
พวกเขาเอาถังเหล็กที่โบกปูนแล้วไปทิ้งลงน้ำปล่อยให้พลทหารโอ๊คจมอยู่ใต้น้ำอย่างช้าๆความหวาดกลัวและความสิ้นหวังครอบงำจิตใจของเขาจนหมดสิ้น
สุดท้ายพลทหารโอ๊ค พลทหารยีน และพลทหารเฟสก็ตายอย่างทุกข์ทรมานความเจ็บปวดและความสิ้นหวังทำให้พวกเขาไม่สามารถดิ้นรนได้อีกต่อไปเสียงร้องขอชีวิตของพวกเขาถูกกลืนหายไปในความมืดมิดและเงียบสงบของน้ำที่พวกเขาถูกทิ้งลงไป
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-5-21 20:58:01
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-5-21 22:59:14
โพสต์ 2024-5-22 09:30:21
โพสต์ 2024-5-25 01:26:20
โพสต์ 2024-6-2 22:58:13
โพสต์ 2024-6-11 06:03:53